Γιάννη Δραγασάκη τον λένε. Το όνομά του, είναι πολύ πιθανόν να μην το αναφέρει καμιά σελίδα της Ιστορίας. Θα τον θυμούνται, όμως, αυτοί που τους στέρησε τη ζωή. Ο χορτάτος αλητάμπουρας!

Του Γιώργου Αλεξάτου

Το ξανάγραψα, αλλά για ένα τέτοιο πολιτικό ανάστημα ας το ξαναπώ!

Επί Χούντας σπούδαζε στο Λονδίνο, όταν άλλοι της ηλικίας του έκαναν αντιδικτατορική αντίσταση και μάτωναν στα κολαστήρια της Ασφάλειας και της ΕΣΑ.

Ο τυπάκος αυτός ήρθε ξαφνικά -αφού είχε πέσει προ πολλού η Χούντα-  ανέλαβε υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΚΕ,, έγινε υπουργός στις κυβερνήσεις ντροπής του 1989-90, και ξανάγινε υπουργός τώρα. Για να λιώσει τον κόσμο της εργασίας επιβάλλοντας μνημόνια.
Γιάννη Δραγασάκη τον λένε. Το όνομά του, είναι πολύ πιθανόν να μην το αναφέρει καμιά σελίδα της Ιστορίας. Θα τον θυμούνται, όμως, αυτοί που τους στέρησε τη ζωή. Ο χορτάτος αλητάμπουρας!

"Πηγή:http:tsak-giorgis.blogspot.gr"

Κανείς δεν πρέπει να κρύβεται - Όλα στο Φως και όποιος αντέξει διαμηνύει η Ζωή.

Κανείς δεν πρέπει να κρύβεται - Όλα στο Φως.

Τύποι σαχλαμάρες μεταξύ των οποίων οι Φίλης, Δένδιας, Θεοδωράκης και οι 30 χιλιάδες γερμανοτσολιάδες βάλουν πύρ ομαδόν κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αλλά η Ζωή σκοπεύει να ξεσκεπάσει τους πάντες.

Να μεταδοθεί ζωντανά, η Διάσκεψη των Προέδρων, από το κανάλι της Βουλής, ενδέχεται να ζητήσει η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Ζωή Κωνσταντοπούλου σχεδιάζει να ζητήσει την ζωντανή κάλυψη της συνεδρίασης από το κανάλι της Βουλής για να τελειώνουμε με τον "άρτο και θεάματα" και ότι έχει να πει ο οποιοσδήποτε ας το ακούσει και ο λαός.

Δεν είναι κακό άλλωστε.

Πώς η Γερμανία πετυχαίνει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό σκοτώνοντας την Ελλάδα.

Πώς η Γερμανία επωφελείται από την ελληνική κρίση.

Το ότι η Γερμανία κατάφερε να πετύχει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα χαμηλά επιτόκια με τα οποία δανείζεται εξαιτίας της γενικότερης ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και κυρίως της κρίσης στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Οικονομικών Μελετών (IWH) του Χάλε, η ευρωπαϊκή κρίση χρέους οδήγησε τα τελευταία πέντε χρόνια σε σημαντική μείωση της απόδοσης των γερμανικών ομολόγων. Έτσι χάρη στα χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού, το γερμανικό δημόσιο εξοικονόμησε μεταξύ 2010 και 2015 περί τα 100 δις ευρώ, ποσό που ανταποκρίνεται στο 3 % επί του γερμανικού ΑΕΠ. Το ποσό που εξοικονόμησε η Γερμανία είναι συνεπώς μεγαλύτερο από το συνολικό ποσό που έχει δανείσει άμεσα ή έμμεσα στην Ελλάδα και το οποίο υπολογίζεται στα 90 δις. Σε κάθε περίπτωση -ακόμη κι αν η Ελλάδα δεν αποπληρώσει το χρέος της - η Γερμανία «βγαίνει κερδισμένη», συμπεραίνουν οι οικονομολόγοι του Ινστιτούτου.

Μιλώντας στη Deutsche Welle ο πρόεδρος του ινστιτούτου καθηγητής Ράιντ Γκροπ, διευκρίνισε ότι η έρευνα έχει μεν να κάνει γενικότερα με την κρίση χρέους στην ευρωζώνη ωστόσο «επειδή η κατάσταση και τα γεγονότα στην Ελλάδα ήταν δραματικά, το ποσοστό της Ελλάδας επί των χρημάτων που εξοικονομήθηκαν στον γερμανικό προϋπολογισμό είναι μεγαλύτερο σε σχέση με αυτό της Ισπανίας, της Πορτογαλίας ή της Ιρλανδίας».

Πώς ακριβώς όμως επωφελήθηκε η Γερμανία από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα; «Είναι γενικά έτσι. Όταν υπάρχει μια κρίση οι επενδυτές και κυρίως οι μεγάλοι θεσμικοί επενδυτές θέλουν να επενδύσουν περισσότερα χρήματα σε ασφαλή ομόλογα. Εντός ευρωζώνης τα γερμανικά ομόλογα είναι τα πιο ασφαλή αξιόγραφα. Όταν από την Ελλάδα έρχονταν άσχημες ειδήσεις, αυτό έδινε ώθηση στα γερμανικά ομόλογα.»

Ο καθηγητής Ράιντ Γκροπ παραθέτει ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: «Όταν για παράδειγμα η κυβέρνηση Τσίπρα ανακοίνωσε το δημοψήφισμα, αυτό από τη σκοπιά της ΕΕ, της ΕΚΤ, της Τρόικας θεωρήθηκε ως κακή είδηση διότι από την πλευρά των επενδυτών ένα Grexit γινόταν πιθανότερο. Ως απάντηση σε αυτό, τα γερμανικά επιτόκια έπεσαν κατά μερικές μονάδες βάσης. Η Γερμανία δηλαδή μπορούσε ξαφνικά να δανειστεί φθηνότερα διότι στην Ελλάδα υπάρχει κρίση».

Επικρατεί σύγχυση στη δημόσια συζήτηση στη Γερμανία

Αντιγερμανικές διαδηλώσεις στην Αθήνα (αρχείο 2012)

Αξίζει να σημειωθεί ότι η έρευνα του Ινστιτούτου Οικονομικών Μελετών αφορά μόνο το κέρδος του γερμανικού δημοσίου από την κρίση στην Ελλάδα. Η έρευνα δεν έχει ασχοληθεί με τις επιπτώσεις της κρίσης στην πραγματική οικονομία ή στις αποταμιεύσεις των καταθετών και τα αρνητικά επιτόκια.

Στην ερώτηση πώς μπορούν να αξιοποιηθούν τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας ο καθηγητής Ράιντ Γκροπ απαντά:

«Στη Γερμανία, στη δημόσια συζήτηση επικρατεί σύγχυση. Υπάρχουν άνθρωποι που προτείνουν να εισαχθεί ένας ειδικός φόρος εξαιτίας της κρίσης στην Ελλάδα. Θα ήθελα όμως να πω ότι αυτά τα πέντε χρόνια της κρίσης η Γερμανία επωφελήθηκε περισσότερο από όσο πιθανότατα θα μπορούσε να είχε χάσει εάν η Ελλάδα δεν πλήρωνε όλα της τα χρέη προς το ΔΝΤ, τον ESM ή τα υπόλοιπα που δόθηκαν σε διμερές επίπεδο. Το μερίδιο της Γερμανίας στα χρήματα που δόθηκαν προς την Ελλάδα είναι 90 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά η Γερμανία έχει κερδίσει ήδη 100 δισεκατομμύρια ευρώ.»

Ένα κούρεμα δεν θα βοηθούσε πρακτικά

Ένα κούρεμα δεν θα βοηθούσε τον δημόσιο προύπολογισμό

Σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τη σύγχυση που επικρατεί στη Γερμανία στο επίπεδο του δημόσιου διαλόγου αναφορικά με την κρίση στην Ελλάδα φέρουν όμως και τα ΜΜΕ. «Εν μέρει μονομερή και χωρίς πληροφόρηση» τα χαρακτηρίζει ο Γερμανός ειδικός συμπληρώνοντας ότι οδήγησαν στη διαμόρφωση μιας κοινής γνώμης που δεν στηρίζει μια φιλοευρωπαϊκή προοπτική.

Τέλος, ο Γερμανός ειδικός υποστηρίζει πως ένα κούρεμα του χρέους δεν θα είχε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. «Το κύριο βάρος στο χρέος της Ελλάδας προέρχεται από τα χρέη στο ΔΝΤ και εκεί δεν πρόκειται να υπάρξει κούρεμα». Ο πρόεδρος του ΙWH θεωρεί πως μετά τη συμφωνία για ένα τρίτο δανειακό πακέτο και την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων ίσως θα μπορούσε να γίνει συζήτηση για ενδεχόμενη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων.

"Πηγή:dw.com"

Σε συνέντευξή του στη Deutsche Welle ο Μανώλης Γλέζος επιμένει στην πληρωμή γερμανικών αποζημιώσεων που προκύπτουν από την περίοδο της κατοχής στην Ελλάδα.

Οι Γερμανικές αποζημιώσεις θα είναι πάντα απαιτητές.

Καλεσμένος του Κόμματος «Η Αριστερά» ο Μανώλης Γλέζος περιοδεύει αυτό το διάστημα στη Γερμανία. Σκοπός της επίσκεψής του με αφορμή την επέτειο για τα 70 χρόνια μετά τη γερμανική συνθηκολόγηση στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι η ενημέρωση της κοινής γνώμης για το θέμα των αποζημιώσεων. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Deutsche Welle στο Βερολίνο ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ διευκρινίζει ότι στόχος της ελληνικής προσπάθειας θα πρέπει να είναι οι ήδη «καταγεγραμμένες και μετρήσιμες αποζημιώσεις».

Αυτές είναι δύο: Οι πολεμικές επανορθώσεις που επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1946 και η επιστροφή του κατοχικού δανείου. Το ύψος και των δύο οφειλών με τη σημερινή τους αξία ανέρχεται κατά τον Μανώλη Γλέζο στα 162 δις ευρώ. Στην ένσταση ότι το Γενικό Λογιστήριο ανέβασε πρόσφατα τα ελληνικά αιτήματα στα σχεδόν 280 δις ευρώ αντιδρά με κατηγορηματικό τρόπο. «Ούτε μπορούμε να αυξήσουμε και ούτε μπορούμε να μειώσουμε τα ποσά που έχουν προδιαγράψει οι διεθνείς οργανισμοί. Είτε θέλουμε, είτε δεν θέλουμε αυτό είναι το ποσό. Δεν μπορεί κανείς να το αλλάξει. Τώρα τι ήρθε στο Γενικό Λογιστήριο – ρωτήστε το Γενικό Λογιστήριο γιατί το άλλαξε» ανέφερε ο Μανώλης Γλέζος.

Θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου;

Καλεσμένος της «Αριστεράς» ο Μανώλης Γλέζος στο Βερολίνο

Ο Μανώλης Γλέζος παραδέχεται ότι το θέμα των οφειλών μόλις πρόσφατα ετέθη επίσημα από ελληνικής πλευράς σε κυβερνητικό επίπεδο. Στην ερώτηση αν θα προβαλλόταν χωρίς το ξέσπασμα της κρίσης και την επικριτική στάση μεγάλου μέρους της γερμανικής κοινής γνώμης έναντι της Ελλάδας, απαντά ως εξής: «Είναι ανεξάρτητο το θέμα των δανείων από το πάγιο θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Δεν θέλουμε να συμψηφιστούν – σε καμία απολύτως περίπτωση».

Η επίσημη γερμανική στάση στο θέμα των ελληνικών αιτημάτων είναι πάντως ότι νομικά και πολιτικά το θέμα έχει κλείσει με τη Χάρτα των Παρισίων το 1990, η οποία χαιρετίζει τη Συμφωνία 2+4 που αφορά τη γερμανική ενοποίηση. Η τότε ελληνική κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είχε αξιοποιήσει την ευκαιρία να καταθέσει ένσταση. Ο Μανώλης Γλέζος επιμένει ότι το παρ΄ όλα αυτά τα θέμα παραμένει ανοιχτό, δεδομένου ότι το 1995 η ελληνική πρεσβεία στη Βόννη με ρηματική διακοίνωση προς στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών είχε ζητήσει τη διαπραγμάτευση των αιτημάτων. «Άλλο πράγμα αν η Γερμανία δεν το συζήτησε. Το έθεσαν με ρηματική διακοίνωση. Άρα το θέμα υπάρχει από ελληνικής πλευράς. Μπορεί να καθυστέρησε, μπορεί να αργοπόρησε, αλλά τελικά με ρηματική διακοίνωση έγινε», αναφέρει σχετικά.

Εκτός από τα νομικά επιχειρήματα η γερμανική πλευρά έχει κάτι άλλο πιο ουσιαστικό υπόψη όταν απορρίπτει τα ελληνικά αιτήματα. Από τη στιγμή που θα αποδεχθεί να ανοίξει το θέμα πολεμικών επανορθώσεων για μια χώρα είναι σαν να ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για αιτήματα και άλλων χωρών που βρέθηκαν υπό γερμανική κατοχή. Κατανοεί ο Μανώλης Γλέζος όμως το γερμανικό δίλημμα; Ο ίδιος υποστηρίζει ότι υπάρχει ένα μπέρδεμα. Στην πραγματικότητα οι γερμανικές κυβερνήσεις φοβούνται τις αποζημιώσεις σε θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. Εκτός από λίγες εξαιρέσεις. Σύμφωνα με τον Μ. Γλέζο «δεν έχουν δώσει πουθενά αποζημιώσεις για θύματα... Αυτό θέλουν, να ματαιώσουν και κάνουν σύγχυση με το θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς τα κράτη και ειδικά προς την Ελλάδα που είναι η μόνη που δεν την έχουν πληρώσει».

Κινητοποίηση της κοινής γνώμης

Ο Μανώλης Γλέζος αναφέρθηκε και στις θέσεις που πρόσφατα εξέφρασε ο γερμανός πρόεδρος Γκάουκ για τις γερμανικές επανορθώσεις

Ο Μανώλης Γλέζος απορρίπτει τη σκέψη να διεκδικήσει η Ελλάδα τα αιτήματα της στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Δεν του αρέσει αυτή η ιδέα. Σχεδόν τριάντα φορές έχει βρεθεί ο ίδιος στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Τα ελληνικά αιτήματα θα πρέπει να τα υποστηρίξουν γερμανοί πολίτες, να δημιουργήσουν επιτροπές. Βέβαια, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις η πλειοψηφία απορρίπτει γερμανικές αποζημιώσεις. Πρόσφατα σε συνέντευξη του ο γερμανός πρόεδρος Γιόαχιμ Γκάουκ, ενώ διαβεβαίωσε ότι έχει την ίδια αντίληψη δικαίου με αυτή που εκπροσωπεί η γερμανική κυβέρνηση, έκανε ωστόσο λόγο για την αναγκαιότητα «διαφορετικών προτάσεων» έτσι ώστε «να δικαιωθεί η ανάγκη πολλών Ελλήνων για ένα είδος επανόρθωσης.» Μπορεί να δεχθεί αυτόν τον προβληματισμό;

«Επειδή έχω συζητήσει με τον ίδιο τον πρόεδρο της Ομόσπονδης Γερμανικής Δημοκρατίας όταν είχε έρθει στην Ελλάδα και ζήτησε ο ίδιος να με δει, έχω γνωρίσει τις απόψεις του. Αποδέχομαι εκείνα που έχει πει τότε. Ότι έχουμε δίκιο αλλά δεν είναι υπόθεση δική του, είναι υπόθεση της γερμανικής κυβέρνησης και ότι θα υποστηρίξει το αίτημά μας.»

Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τα ελληνικά αιτήματα γερμανικές προτάσεις όπως το Ελληνογερμανικό Ταμείο του Μέλλοντος που ήδη λειτουργεί ή την ίδρυση ενός Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας κατά το πρότυπο του Γαλλογερμανικού και του Πολωνογερμανικού. Ο Μανώλης Γλέζος δεν τα απορρίπτει εντελώς. «Αν ξοφλήσουν τις οφειλές τους, τα δεχόμαστε», λέει χαρακτηριστικά.

Ο ίδιος άλλωστε επανειλημμένα έχει εκφραστεί υπέρ της ελληνογερμανικής φιλίας, ενώ κλείνοντας υπογραμμίζει: «Δεν ευθύνεται ο γερμανικός λαός για τις εγκληματικές πράξεις του Γ΄ Ράιχ. Αυτό το έλεγα πάντοτε. Έχει έναν πολιτισμό ο γερμανικός λαός, έχει έναν πολιτισμό ο ελληνικός λαός. Θα μπορούσε να αποτελέσει ο κάθε πολιτισμός τον παραστάτη όπου θα στηθεί η γέφυρα φιλίας όχι μονάχα των δύο λαών αλλά και όλων των λαών της Ευρώπης».

Η Αριστερά εναντίον της "Αριστεράς".

Η Αριστερά εναντίον της "Αριστεράς".

Με αφορμή τη συμφωνία αλλά και τα μέτρα που καλείται να πάρει η ελληνική κυβέρνηση για το τρίτο πακέτο, η Ζ. Βάγκενκνεχτ, αντιπρόεδρος της Κ.Ο. του κόμματος "Η Αριστερά" μίλησε στη γερμανική ραδιοφωνία.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της ανέλυσε τους λόγους για τους οποίους δεν πιστεύει σε αυτή τη συμφωνία. «Πρόκειται για την συνέχιση μίας αποτυχημένης πολιτικής περικοπών. Τα προηγούμενα χρόνια αυτή οδήγησε την οικονομία όλο και βαθύτερα στην κρίση, αύξησε την ανεργία στην Ελλάδα αλλά και τα χρέη και αυτό ακριβώς θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και στο μέλλον», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Το ηγετικό στέλεχος του αδελφού κόμματος του Σύριζα Η Αριστερά κλήθηκε να σχολιάσει και τις κινήσεις του έλληνα πρωθυπουργού. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι ο Αλέξης Τσίπρας δέχθηκε πίεση για να λάβει τα μέτρα. «Η λέξη “διαπραγματεύσεις“ είναι εξωραϊσμένη. Δεν επρόκειτο για ευγενικές συζητήσεις, αλλά για αρκετά απότομη άσκηση πίεσης. Παρ' όλα αυτά το αποτέλεσμα παραμένει: είναι μια πολιτική στην οποία κατά βάση δεν πιστεύει κανείς. Η ελληνική κυβέρνηση και ο Αλέξης Τσίπρας λένε ανοιχτά ότι είναι λάθος. Στη γερμανική κυβέρνηση λέγεται κάτι παρόμοιο μεν, αλλά όχι ανοιχτά».
Γι' αυτό η Βάγκενκνεχτ επιμένει στο OXI κατά την επικείμενη ψηφοφορία στο γερμανικό κοινοβούλιο, ακόμη και αν ο Τσίπρας ψήφισε ΝΑΙ.

Ο κίνδυνος Grexit συνεχίζει να υπάρχει

Σε άλλο σημείο της συνέντευξής της προβλέπει ένα δυσοίωνο μέλλον για την Ελλάδα. «Πιστεύω ότι (αυτό το πακέτο) δεν εμποδίζει το Grexit, απλά το καθυστερεί, γιατί σε ενάμιση ή δύο χρόνια το αργότερο θα έχουμε πάλι τα ίδια προβλήματα στο τραπέζι (…) Το μόνο που μπορώ να πω και το λέω και προς συμφέρον των γερμανών φορολογουμένων ότι αυτό το πακέτο είναι μία νέα σπατάλη φόρων, ότι δεν πρόκειται να ξαναδούμε ένα μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων και κυρίως ότι δεν θα βοηθήσει καθόλου την Ελλάδα», δήλωσε χαρακτηριστικά η Βάγκενκνεχτ εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο την αντίρρησή της στα μέτρα που συνοδεύουν το τρίτο πακέτο στήριξης της Ευρώπης προς την Ελλάδα.

"Πηγή:dw.com"

Το ιστορικό των διαδρομών που διανύουν οι χρήστες των υπηρεσιών της Google, τις τοποθεσίες που επισκέπτονται αλλά και τις φωτογραφίες που έχουν τραβήξει στην πορεία του χρόνου εμφανίζεται στο νεότευκτο «timeline» των Google Maps

Όλα στο φως.

Το ιστορικό των διαδρομών που διανύουν οι χρήστες των υπηρεσιών της Google, τις τοποθεσίες που επισκέπτονται αλλά και τις φωτογραφίες που έχουν τραβήξει στην πορεία του χρόνου εμφανίζεται στο νεότευκτο «timeline» των Google Maps, ή αλλιώς, Ιστορικό Τοποθεσίας.

Ίσως εκπλαγείτε με το πλήθος της πληροφορίας που εμπεριέχεται στο Ιστορικό της τοποθεσίας σας. Εσείς, και όποιος έχει πρόσβαση στον Λογαριασμό Google που διατηρείτε, μπορείτε να δείτε σε ποιες τοποθεσίες έχετε πάει τις περισσότερες φορές και για πόσο. Εμφανίζονται μάλιστα και οι διαδρομές. Ίσως, προτιμήσετε να απενεργοποιήσετε το Ιστορικό Τοποθεσίας.

Μπείτε στον λογαριασμό σας για να δείτε τι υπάρχει εκεί για το που πηγαίνατε κάθε μέρα:

 https://www.google.com/maps/timeline

Στο επίσημο μπλογκ της υπηρεσίας, το Ιστορικό Τοποθεσιών περιγράφεται ως μια υπηρεσία που διευκολύνει τον χρήστη να ανακαλέσει από την μνήμη του τα μέρη που έχει επισκεφτεί -ένα μουσείο ή ένα μπαρ πριν από μήνες.

Το Your Timeline επιτρέπει την αναζήτηση τοποθεσιών ανάλογα με την ημέρα, τον μήνα ή τον χρόνο, καθώς μεταφέρει στον χάρτη την καθημερινή ρουτίνα διαδρομών. Επιπλέον, οι χρήστες που χρησιμοποιούν το Google Photos app θα βλέπουν και τις φωτογραφίες που τράβηξαν ανά ημέρα για να βοηθήσουν την μνήμη τους.

Το Ιστορικό Τοποθεσίας παραμένει προστατευμένο πίσω από τα στοιχεία εισόδου στον Λογαριασμό Google του υποκειμένου. Επιπλέον, ο χρήστης μπορεί να διαγράψει επιλεκτικά εγγραφές από το ιστορικό του -μπορείτε εύκολα να διαγράψετε που πήγατε μια ολόκληρη ημέρα ή και όλο το ιστορικό σας.

Μπορείτε επίσης να διαγράψετε μια τοποθεσία που επισκεφτήκατε ή να αποδώσετε ένα διαφορετικό όνομα σε ένα μέρος που βρίσκεστε συχνά. Αυτό το σημείο θα εμφανιστεί στους Χάρτες της Google όταν είστε συνδεδεμένοι στον Λογαριασμό σας.

Το Ιστορικό Τοποθεσίας είναι προσβάσιμο είτε από τον υπολογιστή desktop είτε από tablet και smartphone με Android. Εάν διατηρείτε ενεργοποιημένο το Ιστορικό Τοποθεσίας, η υπηρεσία Google Now μπορεί να σας στείλει σχετικές ειδοποιήσεις -όπως αυτές που αφορούν στην κίνηση στους δρόμους που διανύετε συχνά ή, για να σας υπενθυμίσει που είχατε παρκάρει την τελευταία φορά που βρεθήκατε στο ίδιο μέρος.

"Πηγή:digitallife.gr"

Ο «λενινιστής» Τσίπρας και οι τσαρλατάνοι τύπου (Αλέξανδρου) Κερένσκι

Ο «λενινιστής» Τσίπρας και οι τσαρλατάνοι τύπου (Αλέξανδρου) Κερένσκι

γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Μετά τον κ.Μειμαράκη (που τον στηρίζει), μετά τον κύριο Σταύρο Θεοδωράκη (που τον στηρίζει), μετά τον κύριο Στουρνάρα (που τον στηρίζει), μετά τους κκ.Βορίδη, Γεωργιάδη, Ψαριανό, Γιακουμάτο, Χαρδούβελη, Σαμαρά, Βενιζέλο (που τον στηρίζουν και ψηφίζουν μαζί του), μετά την κυρία Βούλτεψη – το μαλλί πως είναι;-  (που τον στηρίζει), ο κ.Τσίπρας επικαλέστηκε χτες και έναν ακόμα για να αποδείξει πόσο δίκιο έχει να ακολουθεί την πολιτική που ακολουθεί. Επικαλέστηκε τον… Λένιν.

«Οι συμβιβασμοί είναι στοιχείο και της επαναστατικής τακτικής. Το έγραψε και ο Λένιν στο βιβλίο του “Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού”», είπε ο κ.Τσίπρας. Το είπε στην συνέντευξή στο ρ/σ «Στο Κόκκινο» για να δικαιολογήσει την φαντασμαγορικών διαστάσεων κωλοτούμπα του.

Λόγω του ότι η συνέντευξη ήταν ραδιοφωνική δεν ξέρουμε αν ο πρωθυπουργός, τη στιγμή που αναζήτησε την δικαίωση του στον… Λένιν, είχε κοκκινίσει μια στάλα από ντροπή. Προσωπικά αμφιβάλουμε.

Ο… επαναστάτης, λοιπόν, πρωθυπουργός, αυτός που θα καταργούσε σε ένα νόμο με ένα άρθρο τα Μνημόνια, αλλά τώρα φέρνει σε ένα νόμο με ένα άρθρο το τρίτο και χειρότερο Μνημόνιο, αυτός που δεν υπάρχει χαμερπής υπαλληλάκος της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας που να μην του φιλοτεχνεί προφίλ «αριστερού εθνάρχη», τι μας λέει; Ότι η προδοσία της αλήθειας και του δίκιου συνιστά συμβιβασμό… επαναστατικού τύπου!

Δυστυχώς για τον κ.Τσίπρα, αυτός που του «σφύριξε» το απόσπασμα από το βιβλίο του Λένιν, το οποίο και ανέφερε στη συνέντευξή του, είναι εξίσου αδιάβαστος με τον πρωθυπουργό.

Απόδειξη: Επειδή ο Λένιν κάτι είχε ακούσει για τους Κερένσκι (σσ: το μικρό όνομα του Κερένσκι ήταν «Αλέξανδρος»), τους πρώην, τους νυν και τους επόμενους Αλέξανδρους Κερένσκι, γι’ αυτό στον «Αριστερισμό», κάτω ακριβώς από το παράδειγμα με τους ληστές στο οποίο αναζήτησε καταφύγιο ο κ.Τσίπρας, ο Λένιν φροντίζει να ξεκαθαρίζει τη διαφορά ανάμεσα σε αυτόν που δίνει τα λεφτά του στον ληστή για να σώσει τη ζωή του και σε αυτόν που αποτελεί συνένοχο του ληστή.

Γράφει ο Λένιν:

«Φανταστείτε πως το αυτοκίνητο σας το σταμάτησαν οπλισμένοι ληστές. τους δίνετε τα λεφτά, το διαβατήριο, το πιστόλι, το αυτοκίνητο σας. Έτσι γλιτώνετε από την ευχάριστη συντροφιά με τους ληστές. Εδώ υπάρχει αναμφισβήτητα συμβιβασμός: “Do ut des” («σου δίνω» τα λεφτά, το όπλο, το αυτοκίνητο, “για να μου δόσεις” τη δυνατότητα να φύγω σώος και  άβλαβης). Είναι όμως δύσκολο να βρει κανείς άνθρωπο που να είναι στα καλά του και να λέει πως ένας παρόμοιος συμβιβασμός είναι “κατ” αρχήν απαράδεκτος”, ή να θεωρεί το πρόσωπο που έκανε έναν τέτοιο συμβιβασμό συνένοχο των ληστών (…)».

Οι… λενινιστικές γνώσεις του Κ.Τσίπρα σταματούν εκεί. Ας πει κάποιος στον κ.Τσίπρα, όμως, ότι αμέσως μετά, στην ακριβώς επόμενη παράγραφο, ο Λένιν φροντίζει να κάνει τη διάκριση ανάμεσα στους συγγνωστούς και στους ασύγγνωστους συμβιβασμούς. Ανάμεσα στους παραδεκτούς και στους απαράδεκτους συμβιβασμούς. Τονίζει, δηλαδή, ότι υπάρχουν αυτοί που κάνουν συμβιβασμούς για να γλιτώσουν από τους ληστές, αλλά υπάρχουν και οι άλλοι. Αυτοί που βαφτίζουν συμβιβασμό την προδοσία, που κορδακίζονται στην πασαρέλα της εξαπάτησης ξεφωνίζοντας την ίδια τους τη γύμνια. «Να τότε όλοι αυτοί οι κύριοι (που) ενεργούσαν σαν συνένοχοι  των ληστών» σημειώνει ο Λένιν και συνεχίζει:

«Το συμπέρασμα είναι καθαρό: το να αρνιέσαι τους συμβιβασμούς “από άποψη αρχών”, το να αρνιέσαι γενικά οποιοδήποτε συμβιβασμό, αποτελεί παιδαριωδία, που είναι δύσκολο ακόμα και να την πάρει κανείς στα σοβαρά. Ο πολιτικός, που θέλει να είναι ωφέλιμος στο επαναστατικό προλεταριάτο, πρέπει να ξέρει να ξεχωρίζει τις συγκεκριμένες περιπτώσεις εκείνων ακριβώς των συμβιβασμών που είναι απαράδεκτοι, που εκφράζουνοπορτουνισμό και προδοσία, και να κατευθύνει όλη τη δύναμη της κριτικής του, όλη την αιχμή ενός αμείλικτου ξεσκεπάσματος κι ενός ανειρήνευτου πολέμου  ενάντια σ” αυτούς τους συγκεκριμένους συμβιβασμούς χωρίς να επιτρέπει στους πολύπειρους “καταφερτζήδες” σοσιαλιστές και  στους κοινοβουλευτικούς ιησουΐτες να ξεφεύγουν και να ξεγλιστρούν από τις ευθύνες με πραγματείες για “συμβιβασμούς γενικά”.”»

«Αμειλικτο ξεσκέπασμα» και «ανειρήνευτο πόλεμο» λοιπόν. Αυτή είναι η συμβουλή του Λένιν. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται οι «καταφερτζήδες». Οι εκπρόσωποι του οπορτουνισμού και της προδοσίας. Αυτοί που επιδίδονται σε πραγματείες για «συμβιβασμούς γενικά» ώστε – συνεχίζει ο Λένιν – να «ξεφεύγουν από τις ευθύνες για  την προδοσία που διέπραξαν, για το συμβιβασμό που έκαναν, ο οποίος είναι, τέτοιος που αποτελεί πραγματικά οπορτουνισμό, ατιμία και  προδοσία του χειρίστου είδους».

Προσθέτει ο Λένιν:

«Υπάρχουν συμβιβασμοί και  συμβιβασμοί. Πρέπει να ξέρεις να αναλύεις την κατάσταση και τους συγκεκριμένους όρους κάθε συμβιβασμού, ή κάθε ποικιλίας συμβιβασμών. Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις τον άνθρωπο που έδωσε στους ληστές λεφτά και όπλο για να περιορίσει το κακό που θα έκαναν οι ληστές και να διευκολύνει τη σύλληψη και  την εκτέλεση τους, από τον άνθρωπο που δίνει στους ληστές λεφτά και όπλο για να πάρει μέρος στο μοίρασμα της λείας».

Και τρεις γραμμές παρακάτω, ο Λένιν επιμένει: Όποιος δεν κάνει αυτή τη διάκριση «θα ήταν απλούστατα τσαρλατάνος».

Ας έρθουμε, τώρα, στα δικά μας: Την ώρα που η Μέρκελ και ο Σόιμπλε, η εγχώρια πλουτοκρατία, η κλεπτοκρατία, η τραπεζοκρατία και η μιντιακή σαπίλα των νταβατζήδων κανακεύουν την «ωριμότητα» του κυρίου πρωθυπουργού, ο επαναστάτης κ.Τσίπρας τι μας λέει;

Επικαλείται τον… Λένιν για να ισχυριστεί ότι «η αστάθεια μιας τέτοιας επαναστατικότητας, η στειρότητά της, η ιδιότητά της να μετατρέπεται γρήγορα σε υποταγή, σε απάθεια, σε φαντασιοπληξία, ακόμη και σε “μανιασμένο” ενθουσιασμό» (σσ: λόγια του Λένιν είναι κι αυτά στον «Αριστερισμό») αποτελούν… αριστερή (άμα τε και επαναστατική) τακτική!

Αλήθεια, χρειάζεται να είναι κανείς λενινιστής ή μήπως θα ήταν αρκετό να διαθέτει (έστω και λίγο) φιλότιμο ώστε – την ώρα που έχει διαπράξει αυτό που ο Λένιν αποκαλεί «ατιμία και προδοσία του χείριστου είδους» – να μην είναι και πολιτικός τσαρλατάνος;

"Πηγή:imerodromos.gr"