H Liberation αποκαλύπτει το άγνωστο παρασκήνιο ενός αγώνα που δεν δόθηκε ποτέ.

Σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Liberation αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του παρασκηνίου των διαπραγματεύσεων του Αλέξη Τσίπρα με τους δανειστές.

Συγκεκριμένα σε άρθρο με τίτλο «Αλέξης Τσίπρας, καλός Ελληνας πολιτικός, κακός Ευρωπαίος διαπραγματευτής», η Liberation κάνει την αρχή όλων αυτών που ίσως μάθουμε στην πορεία των δύσκολων χρόνων που έρχονται και που πιθανόν να μας κάνουν να ντρεπόμαστε που αφήσαμε μικρούς ανθρώπους να διαχειριστούν μεγάλα ζητήματα.

Άγνωστες πτυχές από το παρασκήνιο λίγο πρίν καταλήξει η χώρα στο αριστερό μνημόνιο αφήνουν σοβαρές υπόνοιες, ότι ο Τσίπρας ήταν στημένος.

Το δημοσίευμα της Liberation έχει ως εξής:

«Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό, δεν μπορείτε!» αναφωνεί ο Νίκος Παππάς, ο πιο κοντινός σύμβουλος (είναι υπουργός Επικρατείας) του Αλέξη Τσίπρα. Μιλάει σκόπιμα στα αγγλικά, έτσι ώστε ο καθένας να καταλαβαίνει.

Ο επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης μόλις συμφώνησε να ευθυγραμμίσει το ΦΠΑ που εφαρμόζονται στα ελληνικά νησιά με εκείνο στην ηπειρωτική Ελλάδα όπως ζητήθηκε από τους συνομιλητές του Jean-Claude Juncker, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Pierre Moscovici, ο αρμόδιος Επίτροπος για την οικονομία, Κριστίν Λαγκάρντ, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ και Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο πρόεδρος του Eurogroup.

«Δεν τον ένοιαζε, προφανώς,» είπε ένας από τους μάρτυρες της σκηνής, που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες την περασμένη άνοιξη, κατά τη διάρκεια μιας ακόμη διαπραγμάτευσης. «Το μόνο πράγμα που τον ενδιέφερε ήταν να πάει τις διαπραγματεύσεις σε πολιτικό επίπεδο με τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, αλλά να μην διαπραγματευτεί τις λεπτομέρειες του προγράμματος χρηματοδοτικής βοήθειας. Έτσι, δέχτηκε τον ΦΠΑ στα νησιά με μία χειρονομία που έδειχνε ενόχληση», συνεχίζει η πηγή μας.

Η ξαφνική παρέμβαση του Παππά καταπλήσσει τους πάντες: Δεν έχουμε ακούσει ποτέ σε μια κυβέρνηση «κανονική», ένας απλός σύμβουλος (σ.σ. Ήταν υπουργός Επικρατείας) να απευθύνεται κατ΄ αυτόν τον τρόπο στον Πρωθυπουργό.

Ο Τσίπρας και ο Παππάς αποχώρησαν από την αίθουσα των διαπραγματεύσεων και πήγαν να συζητήσουν με την ελληνική αντιπροσωπεία. Όταν επέστρεψε πίσω ο Τσίπρας χωρίς ιδιαίτερη δυσφορία, εξηγεί ότι, σε τελευταία ανάλυση, δεν μπορεί να δεχθεί να αυξήσει τον ΦΠΑ στα νησιά. Ο Γιούνκερ και οι συνεργάτες μένουν με το στόμα ανοιχτό.

Αυτή η χαοτική λειτουργία της κυβέρνησης είναι σήμα κατατεθέν του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, στην πραγματικότητα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν πρωθυπουργός, αλλά απλά «πρώτος μεταξύ ίσων» σε ένα σύνθετο πολιτικό μηχανισμό.

«Καθώς στα νιάτα μου ήμουν τροτσκιστής» , λέει χαμογελώντας ο Pierre Moscovici, κατάλαβα αμέσως πως εργάζεται αυτή η κυβέρνηση, ποια ήταν η τακτική του Τσίπρα και ποια η στρατηγική. «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα συνεκτικό κόμμα είναι ένα άθροισμα κινημάτων, με τάσεις, φράξιες και ρεύματα,» είπε ένας κοινοτικός υπάλληλος ο οποίος συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις.

«Η διαπίστωση αυτή δεν είναι μόνο ιδεολογική, είναι φυσική. Ο Αλέξης Τσίπρας μετακινούταν με πολλούς ανθρώπους για κάθε φράξια του κόμματός του: θα έπρεπε να θέσει στη διάθεση της ελληνικής αντιπροσωπείας πολλά δωμάτια έτσι ώστε οι διαφορετικές τάσεις να μπορούν να καθίσουν χωριστά.

Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, ο Τσίπρας αποχωρούσε συχνά από το τραπέζι των συζητήσεων για να ελέγχει αν ακόμα είχε την υποστήριξη των διαφόρων συνιστωσών του κόμματος. Όταν διαπίστωνε ότι δεν είχε τη στήριξη, επέστρεφε στις διαπραγματεύσεις και ακόμη και αν μιλούσε με πολύ ασάφεια, όλοι παρατηρούσαν ότι είχε αναγκαστεί να αλλάξει θέση».

Με λίγα λόγια, οι Ευρωπαίοι είχαν διαπραγματευτεί για έξι μήνες και όχι με μία κλασική κυβέρνηση, αλλά με μια κεντρική επιτροπή ... Το πρόβλημα είναι ότι αυτό έχει δημιουργήσει μία αυξανόμενη δυσπιστία, αφού τα λόγια ενός μέλους της ελληνικής κυβέρνησης δεν ήταν δεσμευτικά παρά μόνο για το ίδιο, πράγμα που δημιουργούσε την αίσθηση μιας αθέτησης. Όμως στην πραγματικότητα ο Τσίπρας διαχειριζόταν την ευρωπαϊκή πολιτική όπως ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα με πολλές συνιστώσες.

Οι εταίροι της Αθήνας χρειάστηκαν αρκετές εβδομάδες μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, για να καταλάβουν πως έχουν να κάνουν με: μια συνομοσπονδία μικρών κομμάτων που ξεκινούσε από τον τροτσκισμό περνούσε στους σοσιαλδημοκράτες και έφτανε στους σταλινικούς κομμουνιστές, τους οπαδούς του Τσάβες και τους μαοϊκούς και το οποίο σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια πέρασε από το 4% των ψήφων στο 36%, χωρίς να έχει καμία διοικητική ή κυβερνητική εμπειρία, χωρίς τη γνώση των ευρωπαϊκών περιορισμών ή ακόμη και την οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας.

Όπως σημειώνεται στις Βρυξέλλες, «ο Τσίπρας ήταν πεπεισμένος ότι θα αρκούσε να συμφωνήσει με τη Γερμανία και τη Γαλλία και όλα τα άλλα θα ακολουθούσαν. Ήταν μια σοβαρά εσφαλμένη ανάλυση αφού οι φτωχότερες χώρες από την Ελλάδα και εκείνες που προέρχονταν από πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία, είναι απείρως πιο σκληρές από το Βερολίνο».

Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να διαπραγματευτεί με όλους. Ομως, πάνω απ 'όλα, οι εταίροι του δεν είχαν ποτέ καταλάβει ποια ήταν η στρατηγική του. Ορισμένοι πίστευαν ότι δεν είχε καμία και ήταν παγιδευμένος από μη βιώσιμες προεκλογικές υποσχέσεις και την αριστερά του κόμματός του η οποία δεν ήθελε καμία υποχώρηση.

Αντιθέτως, άλλοι πιστεύουν ότι ήξερε τι έκανε. Αυτή είναι η περίπτωση του Pierre Moscovici: «Ο σκοπός του Τσίπρα ήταν να πάμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ο Γιάννης Βαρουφάκης, ο υπουργός Οικονομικών του, δεν πήγε να διαπραγματευτεί, αλλά να κερδίσει χρόνο, περιμένοντας το τέλος του Ιουνίου, με την ελπίδα ότι η προοπτική του Grexit θα προκαλούσε αρκετό φόβο που θα μας έκανε να κάνουμε παραχωρήσεις, ιδίως στο ζήτημα του χρέους, παραχωρώντας ορισμένες εμβληματικές μεταρρυθμίσεις.

Όμως, ο νεαρός πρωθυπουργός, του οποίου η προσωπικότητα είχε γοητεύσει ακόμα και τους πιο σκληρούς εχθρούς του ΣΥΡΙΖΑ, μπέρδεψε τα πόδια του στο ευρωπαϊκό χαλί με την αιφνιδιαστική ανακοίνωση, στις 26 Ιουνίου του δημοψηφίσματος, ενώ η συμφωνία ήταν πολύ κοντά.

 Δεν ήθελε να δει ότι αυτό το δημοψήφισμα, που παρουσίαζε ως ένα τρόπς για την ενίσχυση της διαπραγματευτικής του θέσης, γινόταν πολύ αργά, μετά από τη μοιραία προθεσμία της 30ής Ιουνίου και θα θεωρηθεί από τους εταίρους του ότι αφορούσε στο ευρώ: "Το δημοψήφισμα προκάλεσε ένα μεγάλο πλήγμα στην εύθραυστη εμπιστοσύνη που τα κράτη μέλη, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορούσαν να έχουν σε αυτή την κυβέρνηση” υποστηρίζει ο Moscovici. Πολύ περισσότερο το γεγονός ότι κείμενο που τέθηκε υπόψη των Ελλήνων πολιτών δεν ήταν το τελευταίο των διαπραγματεύσεων, βιώθηκε ως μία πρόσθετη προδοσία.

"Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν μια νίκη για την εσωτερική πολιτική του Τσίπρα: έγινε ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης του κόμματός του και της χώρας του», λέει ο Moscovici "το χρειαζόταν για να απαλλαγεί από την αριστερή πλευρά του κόμματός του και βρήκε τα πολιτικά μέσα”, προσθέτει.

Ο Τσίπρας, σε συνέντευξή του στο ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, ένα ραδιόφωνο που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ, αναγνώρισε εμμέσως ότι αυτή ήταν η πρόθεση του λέγοντας: «σε ποιο βαθμό το κόμμα συμμετείχε ενεργά στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την υποστήριξη της προσπάθειας της κυβέρνησης κατά τη διαπραγμάτευση; Αυτό είναι ένα ερώτημα που οφείλουμε να θέσουμε ".

"Το δημοψήφισμα θα μπορούσε να έχει τρεις ερμηνείες" αναλύει ο Ηλίας Νικολακόπουλος, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ: «υπέρ ή κατά του ευρώ, υπέρ ή κατά των μέτρων λιτότητας, υπέρ και κατά του Πρωθυπουργού. Λοιπόν είναι η τελευταία επιλογή που έγινε: το δημοψήφισμα ήταν πράγματι ένα δημοψήφισμα για τον Τσίπρα, πράγμα που ο Αντώνης Σαμαράς ο πρώην Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κατάλαβε αμέσως εγκαταλείποντας την προεδρία του κόμματός του”.

Αλλά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το δημοψήφισμα ήταν μια καταστροφή: Ο Τσίπρας έπρεπε να μεταβεί στις Βρυξέλλες στις 12 Ιουλίου με ένα σχέδιο συμφωνίας ακόμα πιο σκληρό που είχε υποβληθεί σε δημοψήφισμα. Ήξερε ότι θα υπάρξει ένα αντίτιμο που πρέπει να πληρώσει για το γεγονός ότι "ανέτρεψε το τραπέζι», σύμφωνα με τα λόγια του Moscovici. "Οι Ευρωπαίοι του είπαν, είχατε το δημοψήφισμα σας; Και τι έγινε; Τώρα, αν θέλεις μια συμφωνία, θα γίνει σύμφωνα με τους όρους μας », δήλωσε ο Γάλλος επίτροπος.

Αλλά ο Τσίπρας δεν είχε κανένα «σχέδιο Β»: Στις 14 Ιουλίου, εξήγησε ότι ζήτησε την εκπόνηση μελέτης σχετικά με τις συνέπειες ενός Grexit, η οποία τον οδήγησε να αποκλείσει οριστικά αυτή την επιλογή. Αυτός που δεν ήθελε με τίποτα ένα τρίτο πρόγραμμα τελικά αναγκάστηκε να συναινέσει σε ακόμη αυστηρότερες προϋποθέσεις από ό, τι ήταν πρόθυμος να κάνει αρχικά. "Ο εκβιασμός (των Ευρωπαίων) ήταν κυνικός: είτε ένας σκληρός και επώδυνος συμβιβασμός, είτε η οικονομική καταστροφή, διαχειρίσιμη για την Ευρώπη, όχι μεν πολιτικά, αλλά από οικονομικής άποψης, η οποία όμως για την Ελλάδα και την ελληνική Αριστερά θα ήταν ανυπέρβλητα" κατήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας στις 29 Ιουλίου.

Αλλά και ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ήταν απαραίτητος ο «συμβιβασμό» ως «στοιχείο της επαναστατικής τακτικής" τόσο αγαπητής στο Λένιν γιατί θα «επιτρέψει να συνεχίσει τον αγώνα." Αυτό σημαίνει ότι η εμπιστοσύνη μεταξύ Τσίπρα και των εταίρων του, παρά την ταχεία επίτευξη συμφωνίας για το τρίτο πρόγραμμα βοήθειας δεν είναι στην ημερήσια διάταξη: Το να αναφέρεται στον Λένιν δεν είναι στην πραγματικότητα ο καλύτερος τρόπος για να καθησυχάσει τους Γερμανούς συντηρητικούς ή τις πρώην «λαϊκές δημοκρατίες» της Ανατολικής Ευρώπης ... Τσίπρας έχει θέσει την Ελλάδα "στο κέντρο του κόσμου», όπως ο ίδιος εκτιμά και χαίρεται, αλλά επίσης την έθεσε υπό στενή επιτήρηση.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ.

Η παρουσία των Ελλήνων της Βραζιλίας και όλων των

 Ελλήνων της Νοτίου Αμερικής, ΄δεν έχει γίνει μέχρι

 σήμερα στόχος σοβαρής μελέτης.

 

Λίγα πράγματα ξέρουμε για αυτούς τους πρωτοπόρους μετανάστες.

Η Ελλάδα μας, τα Βαλκανικά κράτη, καθως και άλλη η Ευρώπη, πάντοτε, και κατά διαστήματα, έχουν υποστεί μεγάλες θεομηνίες, καταστροφές, και άγριους πολέμους.

Συνέπεια αυτών των γεγονότων είναι, η κατά καιρούς ομαδική μετακίνησης χιλιάδων ανθρώπων, και το ξερίζωμα τους από την πατρίδα , και τα ιερά χώματα των προγόνων τους.

Οι περισσότεροι Έλληνες της Βραζιλίας, υπάγονται σε αυτήν την περίπτωση Πολλοί πρόκοψαν, έκαναν περιουσίες, έκαναν οικογένειες μόρφωσαν τα παιδιά τους. Άλλοι όμως, μη δυνάμενοι να αντιμετωπίσουν τις ανυπέρβλητες αντιξοότητες (οικονομικές,γλωσσικές κ.τ.λ ) χάθηκαν στην ανωνυμότιτα χωρίς να αφήσουν ίχνη.

Οι ιστορίες, σχετικά με αυτούς τους μετανάστες, ειναι αμέτρητες, και λυπηρές. Μέχρι σήμαρα, υπάρχουν συγγενείς, που αναζητούν αυτά τα αγαπημένα, χαμένα, πρόσωπα.

Τα λίγα ιστορικά στοιχεια που υπάρχουν, αναφέροντε γαί πολύ λίγα άτομα, που ομως διακρίθηκαν στην Δημόσια Ζωή της Βραζιλίας.

Με την άφιξη της Αυτοκρατορικής οικογένειας της Πορτογαλίας, τον δέκατο όγδοο αιώνα, αναφέρονται ως πρώτοι Έλληνες, διδάσκαλοι παιδαγωγοί, για την μόρφωση των πριγκίπων, αλλά δυστυχώς προς το παρών τουλάχιστον δεν γνωρίζουμε τα ονόματά τους. Την ιδία περίπου εποχή, ο Ζοαν Μπατιστα Καλόγερος με την συζηγό του Ιουλία, ηρθαν απο την Κέρκυρα, και εγκατεστάθηκαν στην πόλη του Ρίο ντέ Ζανέιρο .

Με τον ερχομό της Αυτοκρατορικής οικογενείας στην Βραζιλία, χρειάστηκε να γίνουν στην πόλη του Ρίο ντέ Ζανέιρο πολλές ανακαινίσεις, και μεγάλα έργα, οπως κατεδαφίσεις, κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών, οικοδόμηση εκατοντάδων οικισμών, διότι τον ερχομό της Βασιλικης οικογένειας ακλούθησαν περισσότερα απο δεκαπέντε χιλιάδες άτομα, μεταξύ ευγενών και άλλων.

Σ΄αυτά τα έργα έλαβαν μέρος πολλοι Ελληνες . Στην κατεδάφιση του λόφου ``Μόρο ντού Καστέλο``π.χ έλαβαν μερος ειδικευμένοι δύτες( εσκαφανδρίστες) Ελληνες. Στην κατασκευή της πρωτης σιδηροδρομικής γραμμής μεταξυ του Ρίο ντέ Ζανέιρο- Πετρόπολις έλαβαν μερος οι αδελφοί Καλόγεροι, γιοι του Ζοάν Μπατίστα.

Στην κατασκεύ αλλης σιδηροδρομικής γραμμής , μεταξύ Mαδέιρα- Μαμορέ στην Πολιτεια ,που τωρα ονομάζεται Ροντόνια,στην περιοχη του Αμαζωνα ελαβαν μέρος χιλιαδες εργάτες εκ των οποιων οι περισσότεροι ηταν Ελληνες απο την Κρήτη.

Αυτο το έργο, μετα από χρόνια εργασίας, λογω τις άγριες φυσικες συνθηκες, και ανυπέρβλητα εμπόδια, προπάντων της ελωνοσιας,και τον κίτρινο πυρετό, εγκατελήφθηκε. Εκεί εχασαν την ζωή τους χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι των οποίων Ελληνες.

Πολοί απο τους απογώνους τους ζουν ακόμα σ΄αυτά τα μέρη Στο νότο της Βραζιλίας, οι πρώτοι Ελληνες εγκατεστάθηκαν στην πόλη Φλοριανόπολη της Πολιτείας Σαντα Κατερίνα και Παραναγκουά, της Πολιτείας του Παρανά. Αυτοί οι πρώτοι Ελληνες αποικιστές κατάγωνταν απο το Καστελοριζο, (Μεγιστη) των Δωδεκανήσων Στην Φλοριανόπολη πήγε η οικογένεια του καπετάνιου Σαββα Νικολάου Σαββα.

Στο λιμάνι και ομόνιμη πόλη Παραναγκουά εγκατεστάθηκε η οικογένεια του Σαββα Ιωαννίδη. Αυτές οι πόλεις , είναι παραθαλάσσιες, με πολλές παραλίες, ήσυχη Θάλασσα ,ωραία κλιμα, και άφθονη αλιεία. Τους θύμιζαν τον τόπο τους, τα Ελληνικα νησια, και αποφάσισαν να εγκατασταθούν εκεί οπου βρήκαν ενα κατάλληλο, και φιλόξενο παριβάλον για τις επαγκελματικές τους απασχολήσεις.

Ο Σάββας Ιωαννιδης, αργοτερα εγινε Τιμητικός Πρόξενος. Ετσι αντιπροσώπευε το κυριώτερο λιμάνι του περασμένου αιώνα, οπου υπήρχαν εγκαταστάσεις για αναφοδιασμό και επισκευή των εμπορικών πλοιων που κατεφθηνονταν .στις πολεις του Ρίο ντέλ Πλάτα στην Αργεντινη. Στην αρχή λιγες οικογενειες υπήρχαν σ΄αυτές τις πόλεις.

Με τον καιρό ομως, και εξαιτίας της πολιτικής και οικονομικής αναταραχής που επικρατούσε στην Ευρώπη, και αλλες οικογένειες, κυρίως συγγενείς απο τα νησιά ηρθαν και εγκατεστάθηκαν στα ιδια μέρη Η παρουσία των Ελληνων στη Βραζιλια ,δεν είναι οπως αναφέραμαι πιο πάνω, ακριβώς προσδιωρισμένη, αλλά θα μπορούσαμε να τις χωρίσουμε σε τρείς περιόδους:

Η πρώτη ειναι εκεινη που αναφεραμε στην αρχη, δηλαδή oi πρωτοποροι που αναφερονται στα μέσα του περασμενου αιώνα και προτιμησαν τα μαγάλα κέντρα οπως Ρό ντέ Ζανέιρο και Σαο Πάολο Σ΄αυτήν την εποχή περιλαμβάνονται και η πρώτη αποστολή εργατών για την κατασκευή της γραμμής ``Mαδέιρα- Μαμορέ` και η παρουσία των πρώτων Ελληνων στις νότιες παραθαλάσσιες πολεις Φλοριανοπολι και Παραναγκουά.

Η δεύτερη περίοδος αποτελητε απο ενα μεγαλλητερο νούμερο ατόμων, που κατευθυνθηκαν στα μεγαλα αστικά κέντρα οπως : Σ άο Παολο, Ρίο ντέ Ζανέιρο, Nιτερόι, και αλλα ,οπου ασχοληθηκαν κυριως με το εμπόριο. Απο αυτή την εποχή ειναι αξιο παρατηρησεως, το ενδιφέρον των Ελληνων να δωσουν καλλιυτερη και ανώτερη μορφωση στα παιδιά τους με την εγκραφή τους σε διάφορα ανώτερα μορφωτικά ιδρύματα.

Ετσι αρχίζει να διμηουργήται μια τάξης Ελλήνων με ανωτερη σπουδή και μόρφωση, γεγονός που εγινε πιο έντονο κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Η πιο δυναμική εποχή είναι η πεταπολεμική, μετά το 1950, οπότε μαζικές ομάδες Ελληνων ηρθαν στην Βραζιλία και κυρίως στο Σάο Πάολο, Ρίο ντέ Ζανέιρο Πόρτo Αλέγκρι Κουριτίμπα, Μπέλο Οριζόντε Σαλβαντόρ, Bραζίλια (νεα πρωτευουσα της Βραζιλιας υπο κατασκευή).

Η παρουσια των Ελληνων ηταν μαγάλη ηδη απο το 1957, και έλαβαν ενεργό μερος στην ανοικοδομηση της καινούργιας πρωτεύουσας κατα διαφόρους τρόπους. Οι πρώτοι Ελληνες εκγατεστάθηκαν σε πρόχειρες παράκγες διοτι δεν υπήρχε τιποτα πιο κατάλληλο οπου θα μπορούσαν να μεινουν !

Ολλοκληρη η περιοχη ηταν ενα απέραντο οροπέδιο με λίγη βλάστιση χωρίς ιχνος ανθρωπινης παρουσίας στον περιγυρο δακαδων χιλιομέτρων Αυτοι οι πρώτοι Ελληνες, ασχολήθηκαν με τον αναφοδιασμο ( τροφιμα ρουχισμό) και οτι αλλο αναγκαίο για τους εργατες, και ανακγες των ιδιων, διοτι οι περισσοτεροι πήγαν με τις οικογενειές τους. Ταξιδευαν σε παμπάλαια αυτοκίνητα η φορτηγά, χιλιάδες χιλιομερτα (Σάο Πάολο – Βραζίλια) η δεκάδες χιλιολετρα για να βγάλουν άμμο απο τα πιο κοντινά ποταμια, την οποία προσέφεραν για την κατασκεύη της νέας πρωτέυουσας.

Αξιζει να σημειωθή οτι ολλα τα υληκα για την κατασκευή της νέας πρωτεύσας μεταφερόταν αεροπορικώς. Τα μεταφορικά μεσα των Ελληνων, ( παμπάλαια αυτοκινητα η φορτηγά ) τις περισσοτερες φορές, πάθεναν αβαριες οποτε εμεναν στην ερημιά μέρες η και βδομάδες, αναλόγως την βλάβη του οχηματος,και προσευχομενοι να περάση κανεις να τους βοηθήση σε αλλες μακρυνές και μεγαλες πολεις της χωρας, οπως Πόρτο Αλέγκρι, Μπέλο Οριζόντε, Σαλβαντόρ, Κουριτίμπα (οπου οι περισσότεροι Ελληνες καταγόταν απο την Ρουμανια) το Ελληνικό στηχειο ειναι παρών Επισης στο εσωτερικό της χωρας οπου καλλιεργείτο ο καφές.

Με το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, οι συνθήκες του εξωτερικού εμποριου της Βραζιλίας πήραν ρυθμό ανόδου, γεγονός που αρκετοί Ελληνες το επωφεληθηκαν, και διμιούργισαν σταθερες και κερδοφόρους επιχειρήσεις.

Εν τω μεταξύ, οι Ελληνες αρχισαν να οργανώνονται σε Κοινότητες, Πολιτηστικά κέντρα, Εκκλησίες, Σχολεία κτλ. Οι γυναίκες Ελληνιδες ενώθηκαν, και ιδρυσαν διάφορες φιλανθρωπικές Οργανωσεις, με επικαιφαλή επι πολλα χρονια στο Σαο Παολο, την ακούραστη και αξέχαστη, κυρία Πιπινα !! Επίσης ενας ιδεαλιστής και μορφωμενος Ελληνας, ο αξέχαστος Βασιλειος Σκαρλάτος, την εποχή του 1960 ιδρυσε το μοναδικό μεχρι σήμερα ραδιοφωνικό πρόγραμμα .

Ειχε μεγάλη επιτυχία , και το περίμεναν με λαχτάρα να τ` ακούσουν καθε Κυριακή οι νιοφερμενοι μετανάστες Πρωτα μεταδιδετο από τό Ράδιο Σαντο Αμάρο, και μετα οπο το Ράδιο Νοβε ντε Ζούλιο. Σε αυτό το ραδιοφωνικό προγραμμα εδωσε την συνεργασία της η επίσης νεοφερμένη νεαρά μετανάστης, Λελουδα Παπαλαμπροπουλου (Λινα Πανος).

Διστυχώς παρ `ολλες τις προσπάθειες και σκληρή δουλεια, αυτή η ωραία προτοβουλεια δεν μπόρεσαι να κρατιθή για πολλά χρόνια Ολλα αυτά εγιναν με μεγάλες θυσίες και σκληρή δουλεία ορισμένων πρωτοπόρων ιδεαλιστών, δεδομένου οτι δεν υπήρξε, ουτε υπάρχει μέχρι σήμερα καμία βοήθεια απο το επισημο Ελληνικό Κράτος.

Σήμερα υπάρχουν δώδεκα Ελληνικές Κοινότητες, οι οποιες υπάγονται στην Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων της Βραζιλίας. Πρωτη εκκλησία της Βραζιλίας θεωρείτε η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην Φλοριανόπολι.Κτήστικε απο την οικογένεια του καπετάν Σαββα στα μεσα του περσμένου αοώνα.

Ανακαινήσθηκε και υπάρχει μέχρι σήμερα. Δεύτερη λέγεται η εκκλησία του Σάο Πάολο. Αυτη η εκκλησια κτιστηκε σε οικόπεδο που εδωρισε ο αείμνηστος Κυριος Παπατσανακης.

Μεχρι τοτε δεν υπηρχε Ελληνικη Ορθοδοξος Εκκλησια. Η Κοινότητα των Συρίων και αργώτερα των Αρμενίων ειχαν προσφερει τις εκκλησιες τους και άλλους χώρους ( Σαλονια κ,τ.λ.) οπου οι Ελληνες διεξειγαγαν τις διάφορες Θ ρησκευτικές και Πολιτιστικές τους εκδηλώσεις. Τρίτη Εκκλησια λεγεται του Ρίο ντε Ζανέιρο, και μετά σιγα- σιγά οι υπόλιοπες. Πρέπει, δυστηχως, να σημειωθή, οτι πολλοί Ελληνες απο τους πρώτους που εφθασαν στην Βραζιλία, για λόγους οικονομικούς η γλωσσικές δυσκολίες, δεν κατώρθωσαν να ανταποκριθούν στην καινούργια πραγματικότητα της χωρας υποδοχής, και εμειναν στην ανωνυμία μακριά απο το Ελληνικό στοιχείο.

Γενικά ομως οι Ελληνες ενσωματώθηκαν ευκολα στο καινούργιο περιβάλον, χωρις να χάσουν την Εθνική τους Ταυτότητα, Ηθη και Εθιμα, και την Πιστη τους στην Ορθοδοξία.

Απο τους Ελληνες που διεπρεψαν στην δημόσια ζωή της Βραζιλίας αναφέρουμε τον Ζοάν Μπατίστα Παντιά Καλόγερος Παντιά Καλόγερος υπήρξε ο Μοναδικός Πολιτης στην ιστορία της Χωρας που εγινε `` Υπουργός του Υπουργειου Πολέμου της Βραζιλιανης Δημοκρατίας `` Ανακαινησε τον Βραζιλιανο στρατό φέρνοντας στην χώρα, μετα το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, Γαλλική αποστολή, και διμηούργισε τα πρώτα κινητά φυλάκια στα σ΄υνορα για την προστασία της αχανης χωρας.

Αργωτερα εγηναν μόνιμες εστίες προστασίας. Βαθύς γνώστης των διπλωματικών γεγονότων,αφησε μια γιγαντιαία εργασία επι πολλων θεμάτων,και ειδηκά την `` Εξωτερική Πολιτηκή της Αυτοκρατορίας`` και ``Νομοθεσία για τα Ορυχεία της Βραζιλίας``.

Το εργο αυτό είναι κλασσικό. Γράφτικε στην αρχή του αιώνα, αλλα πολλοί , ανατρέχουν σε αυτό μέχρι των ημερών μας. Ηταν μελος της αποστολής στην συνθήκη των Βερσαλιών , οπου εγνωρισε τον Eπιτάσιο Πεσόα. ο οποίος εξελέγει αργότερα Προεδρος της Δημοκρατίας, απο το 1914 εως το 1922. Εδιαλεξε δε τον Παντιά Καλόγερο ως Υπουργό του Υπουργίου Πολέμου.

Αυτό το υπουργείο αργοτερα με το σύνταγμα του 1946, επωνομάσθηκε, Υ πουργείον Σρατιωτικών. Ως βουλευτής του Mινας Ζεράις,πήρε μέρος στην Συνταγματική Συνέλευση του 1933. Υπηρξε Υπουργός της Γεωργίας, και Υπουργός του Εθνικού Ταμείου. Το εργο του ``Ρές Νόστρα’’ φαναιρώνει εναν βαθυ γνώστη της εθνικής πραγματικότιτας της εποχης του.

Με το εργο του ``Pολίτικα Μονετάρια ντο Βραζιλ’’εβαλε τις βασεις για την οικονομική ισορροπια του κρατους, σε μια εποχή που η Βραζιλία ηταν δέσμια σε ανυπέρβλητες , οικονομικές και πολιτικές δυσκολίες , σχετικα με την εξαγωγή του καφέ, ο οποίος ηταν το 90% του προιοντος εξαγωγής.

Αλλες οικογενειες που ηρθαν στην Βρασιλία στην αρχή του περασμένου αιώνα, το 1841 περίπου,ηταν η οικογενεια του Αθηναίου Οθωνα Λεάνδρου, γεώλογοι, ο πατέρας των οποίων, αργότερα υπήρξε Δήμαρχος της Nιτερόι Την ιδια εποχή ,περίπου το 1849, ηρθαν οι εμποροι Ραλλη και Ροδοκανάκη.

Αλλος γνωστος Ελληνας που πρερει να αναφέρουμε , στα μεσα του περασμένου αιώνα , ειναι ο Κωνστντίνος Παλαιολόγος Ελευθεριάδης, γιός μεταναστη που πάστωνε σαρδέλες στην περιοχή Aνγκρα ντος Ρέις, υπήρξε διακεκριμενος δημοσιογράφος. Εγραψε πολλά βιβλία και ιδρυσε πολλά περιοδικά οπως το ‘’ Σιγγάρα. ‘’

Εγινε διευθηντής του περιοδικού “ O Κρουζέιρο“.Και τα δυο, ανηκοντα στο πανίσχυρο συγκρότημα ` Ντιάριος Ασοσιάτος` . Δικηγόρος , υπηρξε αντιπρόσωπος και πληρεξούσιος του ΙΑΡΒ (Ινστιτούτο ντε Αποζενταντορία ε Ρενσάον ντος Βανκάριος) Στο νότο της χώρας, ο Γεώργιος Λακερδίς , γεννημένος στην πόλη Pαραναγκουά, αλλά με πολιτική εδρα στην Πολητεια της Σάντα Καταρίνα ,εξελεγει βουλευτής επι δυο συνεχεις περιόδους, απο το 1948-1954.

Μετά με απόλυτη πλειοψηφία εγινε Κυβερνιτης της Πολιτείας. Δυστηχώς, μετα καιρό , και εν πλήρη εξάσκηση της πολιτικής του καριέρας, επεβίωσε σε αεροπορικό διστυχημα στην πόλη της Κουριτίμπας Ο Γεωργιος Λακερδίς, ηταν δικηγόρος, και εγινε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσυνης.

Πριν παρει το διπλωμα του δικηγόρου, ειχε σπουδάσει, και εξήσκησε το επ΄σγγελμα του Ιατρού, για λιγο χρονικό διάστημα, διοτι το πάθοςτου ηταν η πολιτική. Η καταγωγή του ηταν απο το Καστελόριζο. Αφισε ενα αξιόλογο εργο στην πολιτική.Στον χώρο της λογοτεχνίας, ιδρυσε το λογοτεχνικό φυλάδιο στην εφημερίδα ‘’ A Mανιά ‘’, περιοδικό που κυκλοφόρισε για πολλά χρόνια, και χρηματοδώτισε και ανέδειξε πολλά ονόματα τόσο στην λογοτεχνηα, οσο και στις τέχνες της Βραζιλίας.

Αυτό το ιστορικό σημείωμα για την παρουσια των Ελλήνων στην Βραζιλία, ειναι πολλυ συντομο και ατελές. Ασφαλώς υπηρξαν πολλοί αλλοι Eλληνες που διακριθηκαν στα πιο διαφορετικά επαγγέλματα, και επιστήμες. Δυστηχώς ομως προς το παρων δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία που να μπορούν να μας αποδείξουν το αντίθετο.

Πάντως όλοι οι Έλληνες που ήρθαν σε αυτήν τη φιλόξενη χώρα, είναι κάθε ένας, με την ιστορία του, ένας Ήρωας ! ``Ειναι πολύ δύσκολο να ξαναφυτρώση ενα φυτό που ξεριζώθηκε, από τα χώματα που σπάρθηκε!!