Δύο πρόσωπα με ευωδιά της Ελλάδας. Πολιτική μαγιά για το αύριο.
Αποδεικνύεται καθημερινά πόσο ισχυρές είναι οι κυρίαρχες δυνάμεις του πολιτικού μας συστήματος που μέσω της κατευθυνόμενης τηλεοπτικής ενημέρωσης μας βομβαρδίζουν ανηλεώς, την μια για το πνεύμα πολιτικής σταθερότητας, την άλλη για το πνεύμα ασφάλειας της χώρας, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε να χάσουμε το δικό μας πνεύμα ως κοινωνία, να αυτοευνουχίσουμε τη νοημοσύνη μας, να καταργήσουμε την σκέψη μας και να οδηγηθούμε τελικά κατά το δοκούν του συστήματος από το ένα μαντρί σωτηρίας στο άλλο ως χειμαζόμενη αγέλη.
Κάθε φορά που μας εξαπατά μία κυβέρνηση γρήγορα την διαδέχεται μία άλλη με νέα ψέματα κούφιες υποσχέσεις που καταλήγει πάντοτε στον ίδιο παρονομαστή.
Από που να ξεκινήσουμε;
Να ξεκινήσουμε από την ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη με την απάτη του χρηματιστηρίου, τα εξοπλιστικά σκάνδαλα και το πάρτι των Ολυμπιακών Αγώνων;
Από τον Κώστα Καραμανλή, την σεμνότητα και ταπεινότητα, τα Βατοπέδια και τα ασφαλιστικά ταμεία; Εξαιρουμένης της εξωτερικής του πολιτικής στα μεγάλα Εθνικά ζητήματα αποδίδοντάς της τα δίκαια.
Από τα λεφτά υπάρχουν του Γιώργου Παπανδρέου και την ατολμία του να θέσει τότε το Δημοψήφισμα δίνοντας του πραγματικό περιεχόμενο προς αποφυγή αυτών που βιώνουμε σήμερα από την υπαγωγή μας στο Δ.Ν.Τ.;
Να θυμηθούμε την κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου που ως μεταβατικός Πρωθυπουργός την υποχρέωσή του στο Λαό την περιόρισε στην αύξηση των συσσιτίων και ως εκλεκτός των τραπεζών απέδειξε την τραπεζική του πίστη στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του τραπεζικού συστήματος;
Να θυμηθούμε τα Ζάπεια ένα και δύο που έγιναν μνημόνια και λιτότητα; να θυμηθούμε την ανίερη συμμαχία Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης-Καρατζαφέρης που την ονόμασαν οικουμενική για να καταλήξει σε συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου που συνεχίστηκε με το κούρεμα των ομολογιούχων, το χαράτσι, την αφαίμαξη των αποθεματικών με το P.S.I. ολοκληρώνοντας την αποτυχημένη τους πολιτική ώστε να φτάσουμε τελικά στο “για πρώτη φορά Αριστερά” που άλλα έλεγε και άλλα έπραττε με υποδειγματικό παράδειγμα την τραγελαφική ερμηνεία ενός Δημοψηφίσματος ότι η πλειοψηφία του ΟΧΙ εννοούσε ΝΑΙ υποτιμώντας τη νοημοσύνη ενός Λαού σε βαθμό κακουργήματος;
Ένα διαρκές πραξικόπημα που ακύρωνε το πραγματικό Σύνταγμα. Αυτοί μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια! Αυτούς ψηφίζαμε ως Λαός! Άραγε αυτοί μας αξίζουν; Και δεν ακούσαμε ποτέ ούτε ένα ευχαριστώ.
Τα μόνα ευχαριστώ που ακούστηκαν ήταν τα ευχαριστώ της ντροπής των Πρωθυπουργών μας στον ξένο παράγοντα, με τελευταίο ευχαριστώ από τον ΣΥΡΙΖΑ δια στόματος Δραγασάκη στους Αμερικάνους που εγκρίνουν τους εν δυνάμει Πρωθυπουργούς της Ελλάδας.
Οι μόνες στιγμές Εθνικής ανάτασης και αξιοπρέπειας, αυτές που με χυδαίο τρόπο στοχοποιήθηκαν από το βρώμικο πολιτικό σύστημα και τα φερέφωνα τηλεοπτικά του κανάλια ήταν: Η αταλάντευτη στάση της Προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου στον σεβασμό των Κοινοβουλευτικών Θεσμών και της Δημοκρατίας καθώς επίσης το σημαντικό έργο που κληροδότησε στον Λαό με τις Επιτροπές Διαφάνειας και των Γερμανικών αποζημιώσεων, αποτέλεσμα άοκνων προσπαθειών της ιδίας μετά των συνεργατών της, και η υπερήφανη στάση του Υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη του οποίου το μέγεθος της γνώσης και η Ελληνική του αρχοντιά κρίθηκαν ανεπιθύμητα στα Ευρωπαϊκά σαλόνια της υποταγής απαιτώντας την κεφαλή του επί πίνακι από την Ελληνική Κυβέρνηση και ως εγένετο.
Δύο πρόσωπα με ευωδιά της Ελλάδας. Πολιτική μαγιά για το αύριο. Εάν ο Κώστας Γαβράς αρνήθηκε να σκηνοθετήσει σε ταινία την οικονομική κρίση στην Ελλάδα όπως ακούστηκε, πιστεύω ότι η αποτύπωση της Βαβέλ του πολιτικού μας συστήματος ως έργο, με τον τρόπο που μόνο αυτός γνωρίζει να εκλαϊκεύει την αλήθεια θα ήταν ανεκτίμητη προσφορά σ’ έναν Λαό ναρκωμένο που κάποτε πρέπει να αφυπνιστεί εάν θέλει να επιβιώσει.
Αυτή η δύσκολη και πρωτόγνωρη για τα Ελληνικά δεδομένα συγκυρία πολλά έχει να μας διδάξει για να γίνουμε σοφότεροι.
Έθαψε πολιτικά πολλούς Πρωθυπουργούς. Άλλος οδηγήθηκε σε παραίτηση. Άλλος προκήρυξε εκλογές γιατί δεν άντεξε. Κόμμα οδηγήθηκε στη φυλακή αλλά συνέχιζε να ασκεί τα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα. Άλλοι αποστάτησαν από την κυβέρνηση και άλλοι λιποτάκτησαν από τις ιδέες τους.
Τα κοινωνικά συμβόλαια με τον Λαό, έγιναν συμβόλαια εκτέλεσής του με χρονικό ορίζοντα την αντοχή του. Όλοι αυτοί απαιτούν να τους ξαναψηφίσουμε για να μας σώσουν από την ολοσχερή καταστροφή και τον όλεθρο.
Άραγε πόσο αφελείς πρέπει να είμαστε ως Λαός να σκεπτόμαστε και μόνο, αν πρέπει να τους ψηφίσουμε; Και εάν ό μη γένοιτο τους ψηφίσουμε, τότε πρέπει ως Λαός να μας απασχολήσει σοβαρά το θέμα της ομαδικής ψυχοθεραπείας.
του Ματθαίου Ασλανίδη.
