Μετά από χρόνια το ΠΑΣΟΚ αρχίζει να λέει αλήθειες.

«Σας θυμάμαι, και προσωπικά, στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, λίγους μήνες πριν γίνετε υπουργός των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να λέτε δεν πάει άλλο», είπε, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Χριστοφιλοπούλου, απευθυνόμενη στον υπουργό Υποδομών Χρήστο Σπίρτζη.

Η Χριστοφιλοπούλου, μιλώντας στη Βουλή απευθύνθηκε προς τον υπουργό Υποδομών λέγοντας ότι τον θυμάται από την περίοδο που ήταν στο ΠΑΣΟΚ και προσπαθούσε, μαζί με άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, να γράψουν διατάξεις και τροπολογίες και ότι τώρα ο ίδιος ο κ. Σπίρτζης ζητάει να το «ξεψηφίσουν».

«Ε, δεν θα το ξεψηφίσουμε», είπε η κα. Χριστοφιλοπούλου.

Ως ΠΑΣΟκακι της σειράς και περιορισμένων δυνατοτήτων ο Σπίρτζης ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα μπορούσε να βρεθεί σε θέση υπουργού και να έχει άμεση και καθημερινή σχέση με τους εργολάβους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για αυτόν ήταν λύτρωση καθώς η πρώτη φάση μετανάστευσης στελεχών του ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν οι Σπίρτζηδες.

Αυτοί λοιπόν οι τύποι επειδή έβλεπαν ότι στο ΠΑΣΟΚ δεν υπήρχε καρέκλα, μόλις αντιλήφθησαν ότι το καράβι βουλιάζει την έκαναν προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εκεί το πράγμα δεν ήταν εύκολο όταν το κόμμα είχε αρχές και αξίες γιατί αυτά ακριβώς ήταν που έλλειπαν από τους μετανάστες.

Μόλις όμως έγινε η μετάλλαξη και κατάλαβαν τον ρόλο του "αρχηγού" τότε βρέθηκαν στο στοιχείο τους και στην καρέκλα τους. 

Το καμπανάκι κρούει ο υπουργός των ΗΠΑ Τζάκ Κιού για το δημόσιο χρέος.

Τα χρέη των χωρών του πλανήτη τρέχουν …στη formula 1των δεν ΗΠΑ έχει απογειωθεί προ πολλού.

Έως τις 3 Νοεμβρίου το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ θα έχει φθάσει στο ανώτατο επιτρεπτό όριο, προειδοποίησε ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, Τζακ Λιου, σε επιστολή του προς τους Αμερικανούς βουλευτές.

«Περιμένουμε ότι το υπουργείο θα απομείνει με λιγότερα από 30 δισ. δολάρια προκειμένου να ανταποκριθεί στο σύνολο των δεσμεύσεων της χώρας» τόνισε χαρακτηριστικά ο Λιου.

Μάλιστα, κατέστησε σαφές ότι οι απαιτούμενες δαπάνες για το εναπομείναν διάστημα, ενδεχομένως να ανέλθουν στα 60 δισ. δολάρια.

«Τα 30 δισ. θα εξαντληθούν γρήγορα» επανέλαβε, ζητώντας από το Κογκρέσο να δράσει άμεσα, αυξάνοντας το ανώτατο όριο του δημόσιου χρέους.

Παγκόσμια πρωτιά το θαύμα της Ελληνικής αριστεράς: Κατάφερε την "Κομμουνιστικοποίηση του κεφαλαίου".

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προχώρησε στην πρόταση μιας νέας εμπορικής και επενδυτικής στρατηγικής για την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τίτλο "Εμπόριο για όλους: προς μια πιο υπεύθυνη πολιτική για το εμπόριο και τις επενδύσεις", η οποία, σύμφωνα με την Κομισιόν, αξιοποιεί τις εξαιρετικές επιδόσεις που έχει σημειώσει η Ευρώπη στον τομέα του εμπορίου.

Σημειώνεται ότι οι εξαγωγές που πραγματοποιούν οι εταιρείες της ΕΕ στον υπόλοιπο κόσμο είναι σχεδόν ίσες με αυτές της Κίνας και περισσότερες από τις επιχειρήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.

Μια νέα στρατηγική που θα καταστήσει πιο αποτελεσματικές τις εμπορικές συμφωνίες και θα δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες σημαίνει στήριξη της απασχόλησης στην Ευρώπη.

Περιττό να αναφέρουμε ότι την Ελλάδα δεν την αφορούν τέτοια θέματα γιατί απλά στην χώρα μας έχουμε έναν νέου τύπου κομμουνισμό.

Είναι ο εφαρμοσμένος κομμουνισμός του κεφαλαίου κατά τον οποίο το κράτος μαζεύει τον πλούτο από το λαό και τον δίνει στους έχοντες και κατέχοντες.

Αυτό επετεύχθη μετά από μακρόχρονους αγώνες του Εθνικιστικού ελληνικού κεφαλαίου το οποίο κατάφερε να "κομουνιστικοποιήσει το κεφάλαιο" με την έλευση της αριστεράς στην εξουσία.

Ο αγώνας τους τώρα δικαιώθηκε.

Πληρώνουμε χαράτσια για να πληρώνει η Ελλάδα χαράτσια στην Ε.Ε. - Δέκα εκατομμύρια πρόστιμο από την ΕΕ τη στιγμή που τα νοσοκομεία δεν έχουν γάζες.

Πληρώνουμε την ανικανότητα του πολιτικού μας συστήματος το οποίο μας φορτώνει με χαράτσια, γιατί εξαιτίας των άχρηστων πολιτικών μας η Ελλάδα πληρώνει χαράτσια στην Ε.Ε

Η Ελλάδα επειδή καθυστέρησε να εφαρμόσει την οδηγία για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων, καταδικάζεται από το Δικαστήριο της ΕΕ, σε κατ’ αποκοπήν ποσό 10 εκατομμυρίων ευρώ και σε χρηματική ποινή 3,64 εκατομμυρίων ευρώ ανά εξάμηνο καθυστέρησης.

Σύμφωνα με ανακοίνωση, το Δικαστήριο είχε διαπιστώσει την παράβαση της Ελλάδας πρώτη φορά με απόφαση του 2007.

Μια οδηγία της Ένωσης αποσκοπεί στην προστασία του περιβάλλοντος από τις αρνητικές επιπτώσεις της απόρριψης αστικών λυμάτων (οικιακών ή βιομηχανικών) και οι πολιτικοί μας κοιμούνται.

Σκάνδαλο κι' αυτό όπως και τόσα άλλα. Τον Σταθάκη δείχνει το ...MEGA μου.

Αυτοί που δεν έχουν αν φάνε δεν πρέπει να προβληματίζονται ποιοι τους κλέψανε τα λεφτά.

Τα κλέψανε αυτοί τους οποίους ψηφίσανε και μετά είπανε, στους πεινασμένους, ότι "μαζί τα φάγαμε" και οι πεινασμένοι …τους ξαναψηφίσανε για να τα ξαναφάνε μαζί.

Απλή εξίσωση είναι και κανέναν δεν πρέπει να προβληματίζει. Όταν θέλεις να βρεις τον ένοχο ξεκίνα από τον πολίτικό. Εκεί εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού και εκεί του δίνουν μία ταμπελίτσα που λέει αριστερό ή δεξιό λαμόγιο.

Δεν προκαλεί επομένως καμία έκπληξη, το ότι σε ρεπορτάζ του το MEGA, λέει ότι ο Γιώργος Σταθάκης είναι ο υπουργός που ξέχασε να δηλώσει το ένα εκατομμύριο ευρώ στην δήλωση του "πόθεν έσχες" του.

Ο Σταθάκης είναι άνθρωπος του συστήματος. Είναι αυτός για τον οποίο προέκυψε θέμα για την περίοδο λειτουργίας του ως πρύτανης του πανεπιστημίου Κρήτης και λογικό είναι ότι, όταν το σύστημα βρει τέτοιους τους χρησιμοποιεί γιατί τους κρατάει.

Αυτοί αποτελούν την λόγχη της διαπλοκής και εάν δηλώνουν αριστεροί τότε "...ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΚΤΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΡΕΡΑ".

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Mega, ο κ. Σταθάκης - ερωτηθείς σχετικά - ούτε επιβεβαίωσε, ούτε διέψευσε τα σενάρια που ακούγονται, περιοριζόμενος να αναφέρει ότι διεξάγεται έρευνα από την επιτροπή πόθεν έσχες και μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα δεν θα αναφερθεί στο ζήτημα.

“Δεν μπορώ να προβώ σε καμία δήλωση με βάση το νόμο, πριν ολοκληρώσει η βουλή τον έλεγχό της. Να περιμένετε σε λίγες μέρες την έλεγχο από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής και τότε θα φανεί”, δήλωσε.

Πληροφορίες που μετέδωσε το Mega αναφέρουν ότι το ένα εκ. ευρώ δεν δηλώθηκε στο πόθεν έσχες για μία μόνο χρονιά και όχι για τρεις, καθώς -σύμφωνα με τις ίδιες πηγές- είχε  δηλώσει το 1 εκ. ευρώ στο πόθεν έσχες κανονικά το 2013 και το 2014.

Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, ο κ. Σταθάκης είχε δώσει σε συγγενικό του πρόσωπο τα λεφτά για να κάνει μία επένδυση δύο εκ. ευρώ,  και όταν δεν έγινε η επένδυση, του επέστρεψε το ποσό και τότε το δήλωσε.

Έκτακτη συνάντηση με Τσίπρα

Προτού έρθει στο φως της δημοσιότητας το όνομα του κ. Σταθάκη, ο υπουργός είχε έκτακτη συνάντηση με τον πρωθυπουργό στο Μαξίμου, διακόπτοντας διυπουργική σύσκεψη που είχε με τον Γιάννη Δραγασάκη και άλλα κυβερνητικά στελέχη στο υπουργείο Οικονομικών.

Η συνάντηση Τσίπρα – Σταθάκη είχε διάρκεια 45 λεπτών και ολοκληρώθηκε λίγα λεπτά μετά τις έξι, ενώ ο πρωθυπουργός μιλούσε στο τηλέφωνο με την καγκελάριο Μέρκελ.

Σημειώνεται πως ο κ. Σταθάκης είχε δίωρη συνάντηση με τον πρωθυπουργό και την Τρίτη.

Ο Φλαμπουράρης ο…δεύτερος

Υπενθυμίζεται ότι την Τρίτη, το Mega ισχυρίσθηκεότι ο έτερος από τους δύο υπουργούς με προβληματικό πόθεν έσχες, είναι ο υπουργός Επικρατείας, Αλέκος Φλαμπουράρης.

Ο κ. Φλαμπουράρης παραδέχθηκε, όπως μεταδόθηκε, ότι όταν ορκίστηκε υπουργός δεν είχε μεταβιβάσει τις μετοχές που κατείχε από την εταιρεία ΔΙΑΤΜΗΣΗ ΑΤΕ.

“Όταν ορκίστηκα υπουργός στις 26 Ιανουαρίου 2015 οι μετοχές μου είχαν μεταβιβαστεί. Στο πόθεν έσχες υπάρχουν τα στοιχεία του 2014. Στο πόθεν έσχες του 2015 θα δηλώσω την μεταβολή και δεν θα υπάρχουν οι μετοχές που μεταβιβάστηκαν”, δήλωσε.

Γεροβασίλη: Να ερευνηθούν όλα

“Όλα πρέπει να ερευνηθούν. Οτιδήποτε προκύπτει για τον οποιοδήποτε πολίτη”, δήλωσε το πρωί στον ΣΚΑΪ η κυβερνητική εκπρόσωπος, Όλγα Γεροβασίλη, απαντώντας σε σχετική ερώτηση για τους δύο υπουργούς, οι οποίοι ελέγχονται για κενά στη δήλωση πόθεν έσχες.

Πρόσθεσε, όμως, πως ταυτόχρονα θα πρέπει να υπάρχει και προστασία όλων των πολιτών και όσων διαχειρίζονται την τύχη της χώρας.

“Δεν ξέρω για ποιους πρόκειται και οφείλω να μην ξέρω γιατί έτσι πρέπει να δουλεύει η επιτροπή για τα πόθεν έσχες”, σημείωσε, τονίζοντας: “Εμένα με αφορά αν η συγκεκριμένη επιτροπή θα κάνει τη δουλειά της”.

Υπογράμμισε ότι δεν είναι δουλειά του Αλέξη Τσίπρα να ενημερώσει για την υπόθεση, λέγοντας ότι ο πρωθυπουργός δεν πρέπει να υποκαταστήσει το όργανο της πολιτείας.

Economist: Η απάντηση γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε στάση στο θέμα της Εκκλησίας.

Ερμηνεία της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στην εκκλησία, επιχειρεί να δώσει ο Economist σε δημοσίευμα του, στο οποίο κάνει αναφορά στην αλλαγή πλεύσης του Τσίπρα και του Φίλη, μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσε η προσπάθεια της κυβέρνησης για απαλλαγή των μαθητών από την υποχρεωτική διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών.

Το πολιτικό κόστος φαίνεται, κατά το δημοσίευμα, ήταν ο λόγος που απεφεύχθη η κατά μέτωπο σύγκρουση.  

Κατά το δημοσίευμα, «Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας δηλωμένος άθεος και μακροπρόθεσμος στόχος του είναι να "ξεμπερδέψει" τη στενή σχέση Κράτους και Εκκλησίας.

Μετά από την επανεκλογή του, έκανε υπουργό Παιδείας έναν άθεο πολιτικό, τον Φίλη, που είχε διαμαρτυρηθεί για την υποδοχή των λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας πριν από μερικούς μήνες.

Η κυβέρνηση που προέκυψε, μετά τις εκλογές, δια της αναπληρωτού υπουργού παιδείας εκδήλωσε την πρόθεση της να απλοποιηθεί η διαδικασία απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών.

Η πράξη αυτή σήμαινε σύγκρουση κράτους - εκκλησίας, γράφει ο Economist στο άρθρο του, στο οποίο γίνεται και αναφορά στον τρόπο διδασκαλίας των θρησκευτικών σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

Η είδηση διέρρευσε, από την πλευρά της κυβέρνησης για να φανούν οι αντιδράσεις, και η αλλαγή στάσης, εκτιμάται ότι οφείλεται ακριβώς στο ότι οι αντιδράσεις θα ήταν μεγάλες από πλευράς εκκλησίας.

Η κυβέρνηση σε καμία περίπτωση δεν θα διακινδύνευε να ενεργοποιήσει την εκκλησία, της οποίας η αντίδραση δεν θα περιοριζόταν στα "θρησκευτικά". αλλά θα επεκτείνονταν στο γενικότερο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα που επιφέρει στη χώρα η μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ και η υιοθέτηση του τέρατος των μνημονίων. Έτσι αποφασίστηκε εκεχειρία.  

Την επαναφορά της "τάξης και ηθικής" των πραγμάτων και την εξασφάλιση του σκασμού των ιεραρχών απέναντι στην πολύπλευρη κρίση που περνάει η χώρα μας, ανέλαβε να αποκαταστήσει ο άθεος Φίλης ο οποίος είχε συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, στην οποία υποσχέθηκε ότι δεν θα ληφθούν μονομερείς δράσεις.

Στον λαό πέρασαν το μήνυμα ότι η κυβέρνηση εκτιμούσε το ανθρωπιστικό έργο της εκκλησίας και ελπίζει σε καλή συνεργασία κράτους - εκκλησίας για τη χρήση της εκκλησιαστικής περιουσίας για το δημόσιο συμφέρον (Συμφέρον δανειστών). Και  διαβεβαίωσαν την εκκλησιαστική ιεραρχία, ότι η αλλαγή στη διδασκαλία των θρησκευτικών θα γίνει σε επικοινωνία με την εκκλησία.

Ο Φίλης έκανε μία ακόμη επίδειξη φιλίας προς την εκκλησία, όταν έδωσε το παρών σε χειροτονία μητροπολίτη», αναφέρει ο Economist, καταγράφοντας τη στροφή του υπουργού Παιδείας.

«Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά; Πρώτα από όλα δεν είναι έκπληξη ότι ένας υπουργός θέλησε να κάνει πίσω. Σε αυτό που φαινόταν ως δωράκι για τους ευσεβείς ψηφοφόρους, η απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών στην πραγματικότητα έγινε πιο δύσκολη από έναν κανονισμό που θεσπίστηκε τον Ιανουάριο, κατά τις τελευταίες ημέρες της προηγούμενης κυβέρνησης», σημειώνει το δημοσίευμα, προσθέτοντας ότι η διαδικασία είναι δύσκολη, «αν σκεφτεί κανείς ότι για πολλούς Έλληνες το να δηλώσεις ότι δεν είσαι Ορθόδοξος Χριστιανός είναι σχεδόν σαν να λες ότι δεν είσαι Έλληνας».

Ίσως, τίποτα από όλα αυτά δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη, καταλήγει ο Economist.

«Μία από τις πραγματικότητες που αντιμετωπίζει κάθε πρωθυπουργός στην Ελλάδα, ανεξάρτητα ιδεολογίας, είναι ότι μία κατά μέτωπον επίθεση με την εκκλησία σημαίνει πολύ υψηλό πολιτικό κόστος.

Προφανώς υπερβολικά υψηλό για τον κ. Τσίπρα, ο οποίος έχει πολλά άλλα πράγματα για να ανησυχεί: όχι μόνο μία συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, αλλά και τις γεωπολιτικές εντάσεις στην περιοχή, μία κατάσταση που συχνά έχει οδηγήσει τους Έλληνες σε συσπείρωση γύρω από τη θρησκεία τους», αναφέρει κλείνοντας το δημοσίευμα.

Ανατροπή όλων των δεδομένων στις συντάξεις. - ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ.

Ανατροπή όλων των δεδομένων στις συντάξεις όπως τις γνωρίζαμε μέχρι σήμερα φέρνει η πρόταση της επιτροπής Σοφών για το συνταξιοδοτικό σύστημα!

Η επιτροπή προτείνει την σύνδεση των συντάξιμων αποδοχών με την ατομική ή την οικογενειακή περιουσία των δικαιούχων. 

Το κείμενο του πορίσματος της Επιτροπής Σοφών για το ασφαλιστικό περιγράφει σε 28 σελίδες τις βασικές προτάσεις για τη ριζική αλλαγή του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και προτείνει τη δημιουργία ατομικού «βιβλιαρίου» για κάθε έναν ασφαλισμένο στον οποίο θα συγκεντρώνονται οι ατομικές εισφορές.

Μια από τις βασικές ανατροπές αφορά στην εγγυημένη, βασική σύνταξη των 360 ευρώ καθώς σύμφωνα με την πρόταση, η βασική σύνταξη που θα απονέμεται θα συνδέεται με την περιουσία, δηλαδή θα συνυπολογίζονται εισοδήματα από ενοίκια, μερίσματα, επενδύσεις και καταθέσεις – εισοδήματα, που θα μειώνουν τη σύνταξη και ατομικά και οικογενειακά.

Έτσι, τα 360 ευρώ σύνταξη θα είναι εγγυημένα μόνο για τους φτωχότερους (και όταν συμπληρώσουν τα 67 τους χρόνια), καθώς όσο μεγαλύτερο είναι το εισόδημα, τόσο μικρότερη θα είναι η βασική σύνταξη, η οποία μπορεί να καταλήγει και σε μηδέν ευρώ, για τους πλούσιους, μοντέλο που προσομοιάζει με αυτό που ισχύει στην Αυστραλία.

Για τους νυν συνταξιούχους προτείνεται ο επανα-υπολογισμός της σύνταξης τους με βάση τον νέο τρόπο υπολογισμού και περικοπή του υποβάλλοντος ποσού. 

Η επιτροπή έχει προτείνει οι συντάξεις των νυν συνταξιούχων να υπολογιστούν με τον νόμο Σιούφα 2084/92 ο οποίος όμως δεν επιφέρει σημαντικές μειώσεις. Γι' αυτό προτείνεται η παρέμβαση στο συντελεστή αναπλήρωσης σε συντάξεις άνω των 1.000 ευρώ. Η μείωση που υπολογίζεται ότι θα επέλθει σε συντάξεις που έχουν εκδοθεί εδώ και χρόνια κυμαίνεται από 15%-17%. Μεγάλοι χαμένοι της πρωτόγνωρης ανατροπής είναι όσοι πλήρωναν υψηλές εισφορές όπως οι υπάλληλοι ΟΤΕ-ΔΕΗ, οι έμποροι και οι μηχανικοί, Έτσι για παράδειγμα ένας έμπορος με 35 χρόνια ασφάλιση, ο οποίος παίρνει 1.400 ευρώ (2.200 πριν από τις περικοπές) με τον νέο τρόπο υπολογισμού θα χάσει 100 ευρώ. 

Όπως σημειώνει το πόρισμα, στα πλαίσια της ισότητας και για να αποφευχθεί προσφυγή στη δικαιοσύνη κατά των περικοπών, προτείνεται ο επανα-υπολογισμός όλων των συντάξεων με ενιαίο τρόπο για όλους, ώστε το ποσό που θα προκύψει να μην χρειαστεί να περικοπεί. 

Το πόρισμα προτείνει επίσης ίδιες εισφορές για όλους και αντίστοιχες συντάξεις (στενότερη σύνδεση εισφορών-παροχών). 

Προτείνεται ένα ενιαίο Ταμείο ή τρία Ταμεία, δηλαδή ένα Ταμείο για τους μισθωτούς, ένα για τους αυτοαπασχολούμενους - ΕΤΑΑ και ΟΑΕΕ - και ένα για τους αγρότες. 

"Πηγή:usay.gr"

Ευρώ: Μια βόμβα στη Καρδιά της Ευρώπης.

Για να επιβληθεί το ευρώ ως κοινό νόμισμα, οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί ισχυρίστηκαν, ότι το ευρώ θα συντελέσει στον καταμερισμό της οικονομικής δραστηριότητας μέσα στην Ευρώπη, και επιπροσθέτως το κοινό νόμισμα, θα είναι ο καταλύτης στην εναρμόνιση των συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Λαών.

Τον 19ο αιώνα και στα πρώτα 50 χρόνια του 20ου αιώνα, η ίδια ακριβώς νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, είχε επιβάλει τον χρυσό ως κοινό νόμισμα, με τους ίδιους ακριβώς επιστημονικούς ισχυρισμούς.

Η οικονομική ιστορία απέδειξε, ότι οι ισχυρισμοί αυτοί απόκρυπταν τους πραγματικούς λόγους αυτής της επιμονής. Οι ισχυρισμοί δεν ήσαν τόσο καλοπροαίρετοι. Οι ισχυρισμοί των τραπεζιτών ποτέ δεν είναι για το καλό όλων.

Τον 19ο αιώνα, με τον χρυσό ως νόμισμα και σταθερές ισοτιμίες, η κάθε Κυβέρνηση δεν είχε στην διάθεση της τα μέσα εκείνα, που με αυτά θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια οικονομική δυσπραγία, που είναι εντελώς φυσικό να επισυμβεί, σε ένα κόσμο αβεβαιότητας, όπως είναι ο κόσμος της οικονομίας.

Όλα τα άλλα μέτρα, εκτός από αυτά που θα βοηθούσαν στην βελτίωση του ισοζυγίου πληρωμών, για την αύξηση των εισοδημάτων και την μείωση της ανεργίας, αποκλείονταν ως παράλογα ή τέλος πάντων δεν ήσαν γνωστά.

Το πρώτο μέτρο για την αντιμετώπιση της ύφεσης στη χώρα Α, ήταν η χώρα να μειώσει τις εισαγωγές της από την χώρα Β, μέσω της μείωσης μισθών, ημερομισθίων, με στόχο απώτερο να κάνει τις εξαγωγές της πιο φθηνές για να βρει χρυσό.

Βεβαίως αυτή η ενεργεία οδηγούσε σε βαθύτερη ύφεση την χώρα Α, αφού η εσωτερική ζήτηση εξατμίζονταν σιγά-σιγά.

Η χώρα Β με την σειρά της, αφού η ζήτηση για τα προϊόντα της μειώνονταν, όπως επίσης και η ισοτιμία του νομίσματος μειώνονταν λόγω μειωμένης ζήτησης, αμύνονταν με τον ίδιο τρόπο.

Έπρεπε να διατηρήσει και να αυξήσει τον χρυσό της, και έτσι αύξανε τα επιτόκια της, ενώ παράλληλα μείωνε τους μισθούς, να κάνει πιο ελκυστικές τις εξαγωγές της.

Αλλά υψηλότερο επιτόκια και χαμηλές αμοιβές σήμαιναν ύφεση, που με την σειρά της προσπαθούσε να την εξάγει στη Χώρα Γ, μειώνοντας τις εισαγωγές της από την χώρα Γ. Η αλυσίδα συνεχιζόταν με αυτό τον τρόπο, ο ένας έκανε πάσα στον άλλον το πρόβλημα του.

Δηλαδή αυτή η πολιτική της διατήρησης της εξωτερική αξίας των νομισμάτων είχε ως αποτέλεσμα μεταξύ των Εθνών την αβεβαιότητα, την ανεργία, και την γενική ύφεση. Την ζημιά την πλήρωναν οι εργαζόμενοι.

Το χρυσό νόμισμα λοιπόν ήταν η αιτία ενός έντονου ανταγωνισμού για την κατάκτηση των αγορών, που έπαιξε τον πρωτεύοντα ρολό για τους πόλεμους του 19ου αιώνα, και δεν χωρεί καμία αμφιβολία, ότι η κατάκτηση των αγορών, είναι η αιτία των πόλεμων του 20ου αιώνα, μαζί με την γέννηση ρατσιστικών κινημάτων και απεχθών αντιδημοκρατικών ιδεολογιών.

Οι παραδεδεγμένες σιωπηλές προϋποθέσεις της φιλελεύθερης οικονομικής σκέψεις ουδέποτε ικανοποιήθηκαν στην πράξη, με αποτέλεσμα να μην λύονται τα πραγματικά οικονομικά προβλήματα, που έχουν σχέση με την εξάλειψη της ανεργίας και την δίκαιη κατανομή του πλούτου, αλλά αντίθετα να φέρνουν ύφεση, κοινωνική αναταραχή και πολέμους.

Οι εμπορικές σχέσεις, καθίσταντο ένα απελπισμένο τέχνασμα να διατηρείς την απασχόληση στο εσωτερικό της χώρας, πουλώντας στο εξωτερικό, και παρεμποδίζοντας ταυτόχρονα τις εισαγωγές.

Αυτή η κατάσταση δεν ήταν βιώσιμη και κερδισμένες από τις κρίσεις έβγαιναν οι Τράπεζες, που καταχρέωναν τους Λαούς, και πρόσκαιρα οι πλέον εξελιγμένες χώρες.

Αλλά μετά την μεγάλη κρίση του 1929 και μετά τον ΒΠΠ, η γνώση μας ριζικά άλλαξε σε σχέση για τα παραπάνω θέματα.

Μάθαμε ότι λόγω του χρυσού νομίσματος:

1) Η ελεύθερη αγορά αδυνατεί να δημιουργήσει όρους πλήρους απασχόλησης και ανάπτυξης

2) Η ελεύθερη αγορά αυθαίρετα και άνισα διανέμει το εισόδημα και

3) Η θεμελιώδης αιτία της ανεργίας και της υποαπασχόλησης οφείλεται σε αυτή καθ’ εαυτή στην κερδοσκοπική λειτουργία των χρηματοπιστωτικών αγορών.

Αυτά πρακτικά σήμαιναν αλλαγή πολίτικης.

Αντί η κάθε κυβέρνηση να ασχολείται με την διατήρηση της εξωτερικής σταθερότητας του νομίσματος, καλόν θα ήταν να ασχολείται με την διατήρηση της εσωτερικής σταθερότητας.

Αντί να τίθεται σε κίνδυνο η ευημερία ενός λαού, από τα αυξημένα επιτόκια που καθορίζονταν από εξωτερικούς παράγοντες, από αυτούς που έχουν τα κεφάλαια, καλύτερα θα είναι η κάθε κυβέρνηση να θέτει τα δικά της επιτόκια, που θα κάνουν τις επενδύσεις ελκυστικές και να παραβλέψει του κεφαλαιούχους, τις Τράπεζες.

Με άλλα λόγια, είναι καλύτερα να απασχολούμε τους εργαζόμενους να παράγουν προϊόντα για το εσωτερικό της χώρας, έστω και αν αυτά θα μπορούσαν να παραχθούν πιο φθηνά στο εξωτερικό, εάν η εναλλακτική λύση θα ήταν να μην εργάζονται καθόλου.

Ένα καθεστώς σταθερών ισοτιμιών θα ήταν επιθυμητό, όταν η πλήρης απασχόληση σε κάθε έθνος θα μπορούσε να επιτευχθεί, και τότε το διεθνές εμπόριο θα ήταν επωφελές για κάθε έθνος.

Τα παραπάνω εφαρμόστηκαν μέσω της Συνθήκης του Μπρέτον Γούντς ως ένα σημείο, και η εποχή από το 1945-1973, η διάσημη οικονομολόγος Ι. Adelman την χαρακτήρισε ως την “Κευνσιανή εποχή μιας αξεπέραστης παγκόσμιας οικονομικής ευημερίας, ένας Χρυσούς Αιών της οικονομικής ανάπτυξης, μια περίοδος πρωτοφανούς διαρκούς οικονομικής μεγέθυνσης σε ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες”.

Ήταν η εποχή των σταθερών εθνικών νομισμάτων, των Λαών, της πλήρους εργασίας, του κοινωνικού κράτους, των τοπικών πολιτισμών, της ανταλλαγής πολιτιστικών ιδεών, της συνύπαρξης, της απελευθέρωσης Λαών.

Μια θαυμάσια εποχή που ποτέ δεν υπήρξε στην ιστορία. Η Ευρώπη ανοικοδομήθηκε, εδραιώθηκε το κοινωνικό κράτος όχι ως κόστος αλλά ως επένδυση, και η ειρηνική οικονομική διεθνής συνεργασία.

Ο Κεϋνσιανισμός κατέρρευσε εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1970 από τις “κεϋνσιανές ύβρεις” που διεπράχθησαν από τραπεζίτες, από τους πολιτικούς και από την πλειοδοτούσα αριβιστική (=τυχοδιωκτική) αριστερά.

Οι κλασσικοί ξαναήρθαν, φέρνοντας τον χρυσό στην κάρδια της Ευρώπης.

Οι Τραπεζίτες θριάμβευαν ξανά, μετά τους δυο Παγκόσμιους Πόλεμους, με την Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Οι πολιτικοί μας απεδείχθησαν αμνήμονες και αγύρτες, και μερικοί από αυτούς πολύ αγύρτες (πρόσωπο που επικαλείται γνώσεις, ικανότητες και ιδιότητες, τις οποίες δε διαθέτει, για να εξαπατήσει τους άλλους, απατεώνας, κατεργάρης, κομπογιαννίτης, τσαρλατάνος).

Επιστρέψαμε πάλι στην κλασσική οικονομική του μοναδικού φυσικού και ηθικού υποδείγματος των ελευθέρων αγορών, του ελάχιστου κράτους και της λιτότητα για την θεραπεία κάθε ανωμαλίας, που είναι και τιμωρία για υπερβολές του παρελθόντος.

Χαρακτηριστικό είναι αυτό που γράφει ο Νομπελίστας Paul Krugman, που παρακολουθώντας το 2010 μια διάλεξη του Σόϊμπλε, για την μοναδικότητα της πολιτικής του νεοκλασικού μοντέλου, άκουσε δίπλα του την γυναίκα του να του ψιθυρίζει ότι “καθώς θα φεύγουμε από εδώ θα μας δώσουν και ένα μαστίγιο να αυτομαστιγωθούμε”.

Ο Σόϊμπλε είπε ότι με το ευρώ μια είναι η πολιτική που ασκείται. Η εισοδηματική πολιτική. Καμία άλλη. Η ιδεολογία παύει να υπάρχει ως επιλογή, ή μια είναι η ιδεολογία, που το ευρώ επιβάλει, η λιτότητα.

Τι είναι το ευρώ;

Το ευρώ, ως προς την ζήτηση του είναι ο ιδεατός χρυσός, με την έννοια ότι ζητείται ως μέσον αποθησαυρισμού, εξ ου και η αξία του στις παγκόσμιες αγορές.

Το ευρώ ως προς την προσφορά του, είναι σπάνιο νόμισμα, σπανιότερο ακόμα και από τον χρυσό, χωρίς μεταβολές στην αγοραστική του αξία, εφ όσον είναι συνδεδεμένο με τον μηδενικό πληθωρισμό.

Είναι το σπανιότερο προϊόν στον κόσμο, από όλα τα εμπορεύματα που υπάρχουν στον κόσμο, και η αξία του είναι αντιστρόφως ανάλογη της σπανιότητας του, πράγμα που εγγυάται η ΕΚΤ.

Το ευρώ έχει αξία ως επένδυση, παρά ως μέσο κυκλοφορίας, όπως τα άλλα νομίσματα, και η απόδοση του εξαρτάται από το ύψος της ανεργίας.

Κατά συνέπεια η πραγματική αξία του ευρώ δεν εξαρτάται από την δημιουργία πραγματικού πλούτου από την δαπάνη του, είναι ουδέτερο, αλλά από το αποθησαυρισμό του, και κατά συνέπεια από την λιτότητα σε όλη την ευρωζώνη. Το ευρώ τελικά είναι ένα επικίνδυνο χρήμα. Είναι βόμβα μεγατόνων.

Παρ’ όλα αυτά, δεν παύει αυτή την στιγμή το ευρώ, να καθορίζει απολύτως την πολιτική στη Ευρώπη, πέρα από τους τετριμμένος τίτλους αριστεράς, δεξιάς, κέντρου, και σοσιαλδημοκρατίας.

Μέσα στο ευρώ, αυτές είναι έννοιες άνευ σημασίας, αφού χάρις στο ευρώ έχουμε φτάσει στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, η οικονομική δύναμη της ΕΚΤ και των Τραπεζών, να είναι πιο θεμελιακή από την φυσική δύναμη ή την δύναμη του κράτους.

Μετά την κρίση του 2008 οι αδυναμίες του ευρώ εμφανιστήκαν, όπως και οι αδυναμίες του χρυσού νομίσματος το 1929. Όπως το 1929 απαιτήθηκε από τους όλους λιτότητα για να επανέλθει η οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης, έτσι και τώρα με το ευρώ απαιτείται πλήρης λιτότητα για να επανέλθει η ευρωζώνη στην ανάπτυξη. Όπως και τότε απέτυχε αυτή η πολιτική, που κατέληξε σε πόλεμο, έτσι και τώρα αποτυγχάνει, με πρώτη εκδήλωση την δυσφορία των λαών της Ευρώπης, του ενός προς τον άλλον. Ο ένας μισεί τον άλλον, που προδικάζει άγριο ξεμπέρδεμα.

Οι σιωπηλές και φανερές προϋποθέσεις του ευρώ δεν ικανοποιούνται άλλη μια φορά. Δεν μπορεί το ευρώ να φέρει ανάπτυξη και δουλειές, δεν μπορεί να εγγυηθεί τις αμοιβές, δεν μπορεί να εγγυηθεί συνταξιοδοτικά προγράμματα, προγράμματα υγείας και παιδείας. Όλα ρευστοποιούνται χωρίς απόδοση. Οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι τραπεζίτες και μερικοί αγύρτες πολιτικοί, που με την προπαγάνδα τους φοβίζουν τον λαό.

Εν τω μεταξύ χρόνω, οι φυσικοί πόροι υπάρχουν και είναι ανενεργοί, τεχνικοί πόροι υπάρχουν εν υπνώσει, άνθρωποι άνεργοι υπάρχουν έτοιμοι για δουλειά, πλουσιότερη γνώση παρά ποτέ υπάρχει. Δηλαδή ένα πελώριο αυτοκίνητο υπάρχει ένα να κινηθεί προς την πρόοδο και το κρατάμε σταματημένο γιατί το ρεύμα “ευρώ” δεν υπάρχει να το κινήσει.

Δεδομένων αυτών, ο Κέϋνς υπέδειξε, κατ’ αναλογία, ότι θα πρέπει να φτιάξουμε το δικό μας “μανιατό” (δυναμό-γεννήτρια) της οικονομίας να την κινήσουμε. Αν δεν υπάρχουν ευρώ, ας φτιάξουμε το δικό μας νόμισμα να πάμε προς την πρόοδο. Καθυστερούμε επικίνδυνα για τη ζωή μας.

Και στον πιο δύσπιστο, αλλά μη φοβισμένο, έχει αποδειχθεί ότι το πείραμα ευρώ απέτυχε άλλη μια φορά. Η επέλαση του κεφαλαίου των τραπεζιτών κατά της εργασίας πρέπει πάραυτα να αποκρουστεί για να σωθεί τελικά η ειρήνη στην Ευρώπη, πέραν ημών.

Σπύρος Στάλιας

Οικονομολόγος ΜΑ, Ph.D, πρ. Διευθύνων Σύμβουλος ΟΛΠ