Κατερίνα Πάντα:Η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.

ΤΣΚΑΛΩΤΟΣ; ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ; ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ.

Σοκ προκαλεί η δήλωση του εκπροσώπου του Σόιμπλε, ότι δεν θυμάται αν ήταν ο Τσακαλώτος στην Λίμα του Περού και αν συναντήθηκε με τον Σόιμπλε.

Προφανώς θεωρούν τον Ελληνα υπουργό "αμελητέα ποσότητα" που περνάει απαρατήρητος, εκτός κι αν ο Τσακαλώτος δεν ζήτησε να δει τον Σόιμπλε, οπότε κι αυτό είναι αδικαιολόγητο.

Η δήλωση του εκπροσώπου αποδεικνύει σε πόσο τραγική θέση βρίσκεται η χώρα μας από άποψη αξιοποστίας και σοβαρότητας.

Ειλικρινά δεν μπορεί να φαντασθεί κανείς τι θα μπορούσε να είναι πιο προσβλητικό από μία τέτοια αντιμετώπιση.

Την αδυναμία του να θυμηθεί αν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είχε συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογό του,στο πλαίσιο της ετήσιας συνόδου του ΔΝΤ στη Λίμα, εξέφρασε ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, Μάρτιν Γιέγκερ, όπως μεταδίδει το "Πρώτο Θέμα"

«Δεν μπορώ να θυμηθώ καν ότι ο κ. Τσακαλώτος ήταν εκεί. Από αυτό μπορείτε να συμπεράνετε ότι δεν τον είδαμε. Ο υπουργός (Σόιμπλε) όπως κάνει πάντα στις συναντήσεις του ΔΝΤ, συναντήθηκε και διμερώς με την κ. Λαγκάρντ» δήλωσε με νόημα ο κ. Γιέγκερ.

Παράλληλα, αναφέρθηκε και στη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα εξηγώντας ότι δεν είναιπρόθεση του επικεφαλής του Eurogroup να χάσει το ΔΝΤ, αντιθέτως, επιθυμεί να το κρατήσει.

 Επεσήμανε, δε, ότι η γερμανική αντιπροσωπεία είχε σχετική συζήτηση με τον κ. Ντάισελμπλουμ στο πλαίσιο της συνόδου του ΔΝΤ στη Λίμα και εξουσιοδοτήθηκε να μιλήσει εξ ονόματός του.
«Αυτό ισχύει ρητά και με μεγάλη έμφαση και για τη γερμανική κυβέρνηση. Το ΔΝΤ πρέπει και θα εξακολουθήσει να συμμετέχει και δεν έχουμε καμία ένδειξη ότι θα μπορούσε να ισχύει κάτι διαφορετικό», τόνισε ο κ. Γιέγκερ.

"Πηγή:kourdistoportocali.com"

Άρωμα σκανδάλων και όπως πάντα ...Γερμανικών.

Τελικά δεν έχουν τελειωμό τα σκάνδαλα της Γερμανίας που αποκαλύπτουν πως έκλειναν δουλειές σε όλο τον πανήτη, και πως εξαπατούσαν την παγκόσμια Κοινή Γνώμη για το δήθεν άμεμπτο της ηθικής τους οι απόγονοι των Τευτόνων. 

«Εξαγοράστηκε το Μουντιάλ του 2006;» είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της Bild, η οποία αναρωτιέται επίσης: «Εξαγοράσαμε το “καλοκαιρινό μας παραμύθι” με διαφθορά;» «”Καλοκαιρινό παραμύθι 2006”: είχαν όλα πράγματι εξαγοραστεί;» αναρωτιέται και η βερολινέζικη Tagesspiegel, με μια φωτογραφία της εποχής που δείχνει Γερμανούς να πανηγυρίζουν με τα πρόσωπά τους βαμμένα στα χρώματα της γερμανικής σημαίας.

Το σκάνδαλο του Μουντιάλ έρχεται να προστεθεί σε αυτά με τις Siemens, VW, MAN, Deutsche Bank, εταιρείες αμυντικού υλικού κ.λ.π

Τουλάχιστον με τα σκάνδαλα που αφορούν τις Siemens, VW, και το πρόσφατο της ανάθεσης του Μουντιάλ του 2006 στην Γερμανία, υπάρχει ένα κοινό σημείο. Αποκαλύφθηκαν από τον αμερικανικό παράγοντα, κάτι που σαφέστατα υποδεικνύει μια προσπάθεια της Ουάσιγκτον να αποδομήσει ηθικά το Βερολίνο και να προκαλέσει ζημιές στην γερμανική οικονομία διότι κατά τις ΗΠΑ η Γερμανία "ψήλωσε" απότομα τα τελευταία χρόνια.

Όλα ξεκίνησαν τον Μαϊο του 2015 όταν έξι υψηλόβαθμα στελέχη της FIFA συνελήφθησαν στην Ζυρίχη για διαφθορά, απάτη, «ξέπλυμα χρήματος» και για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, τα τελευταία 20 χρόνια. 

Την αποκάλυψη έκαναν τότε οι New York Times και στο δημοσίευμα τονίζονταν πως οι συλληφθέντες αναμένεται να εκδοθούν στις ΗΠΑ.

Το FBI κάλεσε μάλιστα τότε και τον πρόεδρο της παγκόσμιας ομοσπονδίας Ζεπ Μπλάτερ για κατάθεση. Οι έξι συλληφθέντες κατηγούνταν για αποδοχή δωροδοκιών ύψους 100 εκατ. δολλαρίων.

Ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν ο αντιπρόεδρος Τζέφρεϊ Γουέμπ (Νησιά Κέιμαν), ο Εουτζένιο Φιγκουερέδο (Ουρουγουάη), ο Τζακ Γουόρεν (Τρίνιντατ και Τομπάγκο) και ο Εδουάρδο Λι (Κόστα Ρίκα).

Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Το FBI ερευνά την δράση της FIFA τα τελευταία 20 χρόνια κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο γινόντουσαν οι αναθέσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων αλλά και των τηλεοπτικών δικαιωμάτων των διοργανώσεων. Η έρευνα άρχισε κυρίως μετά τις αναθέσεις των διοργανόσεων του 2018 και του 2022 σε Ρωσία και Κατά αντίστοιχα, καθώς οι Αμερικανοί επεδίωκαν να ανακαλύψουν τρόπους να χτυπήσουν την Ρωσία και σε αυτό το πεδίο, όμως τους προέκυψε η Γερμανία. 

Οι επικριτές της FIFA κάνουν λόγο για υπέρογκους μισθούς των στελεχών τους και για έσοδα 5,7 δισεκατομμύρια δολάρια από το 2011 έως το 2014! Οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς δημόσιο διάλογο και δεν δίνεται καμία εξήγηση ενώ ένα μικρό γκρουπ ατόμων, γνωστό και ως "εκτελεστική επιτροπή" δρα με απίστευτη ισχύ

Το εβδομαδιαίο Spiegel αναφέρει πως "η γερμανική επιτροπή υποψηφιότητας είχε συστήσει ένα μαύρο ταμείο προκειμένου να εξαγοράσει ψήφους και να εξασφαλίσει τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου πριν από εννέα χρόνια, που ονομάστηκε στη Γερμανία «καλοκαιρινό παραμύθι» καθώς μεταμόρφωσε τη χώρα πολύ πιο πέρα από το ποδόσφαιρο".

Η γερμανική ομοσπονδία ποδοσφαίρου DFB αρνήθηκε τα πάντα, παραδέχτηκε όμως ότι είχε καταβάλει 6,7 εκατομμύρια ευρώ στη FIFA χωρίς να υπάρχει σύνδεση με αυτή τη διοργάνωση.Δεν εξηγεί γιατί τότε τα κατέβαλε.

"Αν οι αποκαλύψεις αποδειχθούν αληθινές,θα είναι ένα σοβαρό πλήγμα για το γερμανικό ποδόσφαιρο", αναφέρει η Süddeutsche Zeitung.

«Γιατί τότε αυτό το “καλοκαιρινό παραμύθι” που μέχρι τώρα ανακαλούσε στον κόσμο την ανάμνηση της γέννησης μιας Γερμανίας ανοικτής στον κόσμο και φιλόξενης, θα έχει στο μέλλον την ίδια φήμη με ένα πετρελαιοκίνητο αυτοκίνητο της Volkswagen».

Αυτό που φοβούνται πλέον οι Γερμανοί είναι ότι καταγράφεται πλέον στη συνείδηση του κόσμου μια Γερμανία η οποία παίρνει δουλειές με "λαμογιές". Και όμως αυτή η χώρα κατηγορεί όλους τους άλλους που έχουν δύο πόδια, έχουν δυνατότητα ομιλίας και διαβιούν σε όλες τις άλλες χώρες του πλανήτη.

Η Tagesspiegel υπενθυμίζει εξάλλου πως η διοργάνωση έρχεται «ακριβώς μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου μεταξύ των πιο ωραίων γεγονότων αυτών των τελευταίων δεκαετιών».

Η Bild αναφέρεται σε ένα σκάνδαλο που «θα κάνει το ποδόσφαιρό μας να σείεται εκ θεμελίων». «Οι οπαδοί έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν τι είναι αλήθεια σε αυτές τις βαριές κατηγορίες», συνεχίζει η εφημερίδα.

Εκείνη την εποχή, υπογραμμίζει από την πλευρά της η Tagesspiegel, τα σκάνδαλα που συγκλονίζουν τώρα την παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου έμοιαζαν ακόμα μακριά και οι ψίθυροι που κυκλοφορούσαν «είχαν στόχο τον πρόεδρό της Γιόζεφ Μπλάτερ ή τουλάχιστον ένα σύστημα αμοιβαίων φιλοφρονήσεων».

Η DFB «δεν ήταν ιδιαίτερα στην κορυφή του κινήματος διαμαρτυρίας» εναντίον αυτών των υποτιθέμενων μηχανορραφιών. «Περιέργως, ο πρόεδρός της Βόλφγκανγκ Νίερσμπαχ κρατήθηκε στην άκρη (...) ακριβώς όπως και ο Φραντς Μπέκενμπαουερ (τότε πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής). Τώρα γνωρίζουμε χωρίς αμφιβολία γιατί».

Η Süddeutsche Zeitung σημειώνει επίσης ότι πρέπει να ξαναδούμε ενδεχομένως την «εμβληματική εθνική εικόνα» του Φραντς Μπέκενμπαουερ, που λατρεύεται παντού στη Γερμανία.

Ο Φ.Μπεκενμπαόυερ είναι ένα είδος "τοτέμ" στην Γερμανία, και απότι φαίνεται ούτε αυτός θα βγει αλώβητος.

"Πηγή:defencenet.gr"

Ζωή Κωνσταντοπούλου κάθε «ναι» σε μνημόνια είναι μαχαιριά στη Δημοκρατία.

Σύμφωνα με τα όσα έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Twitter η Ζωή Κωνσταντοπούλου κάθε «ναι» σε μνημόνια είναι μαχαιριά στη Δημοκρατία.

«Κάθε "ναι" σε Μνημόνια, εφαρμοστικούς νόμους κ πολυνομοσχέδια είναι μαχαιριά στην καρδιά της δημοκρατίας, του κοινωνικού κράτους δικαίου. Και καθένας και καθεμιά που λέει "ναι" φέρει απαράγραπτη προσωπική ευθύνη για την επιτελούμενη κοινωνική καταστροφή και πολιτειακή διολίσθηση» 

Ας μην ξεχνάμε ότι ο λαός επέλεξε και έδωσε εντολή να διαχειρίζονται τις τύχες του και το μέλλον των παιδιών του ο Θεοδωράκης, η Φώφη, ο Λεβέντης και ο Μιχαλολιάκος. 

Μα πάνω από όλα έδωσε ακόμα μία ευκαιρία στον Τσίπρα. 

Συγγνώμη στον Τσίπρα και στον Καμμένο. 

Βαγγέλη Μεϊμαρακη και Απόστολο Τζιτζικώστα δείχνουν οι δημοσκοπήσεις .

Την επόμενη μέρα της Νέας Δημοκρατίας αποτυπώνουν δύο δημοσκόπησεις ,που πραγματοποίησε η Μέτρον Ανάλυσις για την εφημερίδα Παραπολιτικά και η MRB, για λογαριασμό της Real News.

Όπως φανερώνουν οι αριθμοί προβάδισμα για την θέση του αρχηγού του κόμματος λαμβάνει ο Βαγγέλης  Μεϊμαράκης στους οπαδούς της ΝΔ, ενώ ο Απόστολος Τζιτζικώστας στο σύνολο των πολιτών που συμμετείχαν στην ερεύνα της Μέτρον Ανάλυσις.  

Συγκεκριμένα ο  Ευάγγελος Μεϊμαράκης προτιμάται για αρχηγός από το 48 % όσων δήλωσαν ψηφοφόροι του κόμματος και 28 % στο γενικό σύνολο. Τα ποσοστά που συγκεντρώνει ο Απόστολος Τζιτζικώστας είναι 21 % και 31 % αντίστοιχα. Στην τρίτη θέση ο Κυριάκος Μητσοτάκης με 18 % στους ψηφοφόρους της ΝΔ και 14 % στο γενικό σύνολο. Τέταρτος έρχεται ο Άδωνις Γεωργιάδης με ποσοστά 8 % και 6 % αντίστοιχα.

Δημοσκόπηση της MRB, για λογαριασμό της Real News δίνει μεγάλο προβάδισμα στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, στην κοινωνική βάση της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Μεϊμαράκης συγκεντρώνει ποσοστό 47,5%, αφήνοντας δεύτερο τον Απόστολο Τζιτζικώστα με ποσοστό 19,9%!. Τρίτος είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης με 16,4% και τελευταίος ο Άδωνις Γεωργιάδης με 10.1%.

Μεταξύ εκείνων που έχουν ψηφίσει έστω μια φορά στο παρελθόν Νέα Δημοκρατία, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης διατηρεί επίσης σαφές προβάδισμα της τάξεως του 10%  Μεϊμαράκης 37,2%, Τζιτζικώστας 27,9%, Μητσοτάκης 14,4%

Γεωργιάδης 6,4%.

"Πηγή:http://www.newsbomb.gr/"

Από τρελό κι από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια

Από τρελό κι από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια λέει ο λαός μας και υποκλινόμενοι στην λαϊκή ρήση είναι αδύνατον να αγνοήσουμε τα λεχθέντα του Βασίλη Λεβέντη.

«Εάν η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα συνεχίσει να ψηφίζει "τρελά μέτρα" ή θα καταρρεύσει τον Φεβρουάριο ή θα οδηγηθούμε στο σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης», δήλωσε από το βήμα της Βουλής ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης, κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου για τα προαπαιτούμενα.

«Είχα κάθε διάθεση να ψηφίσω το πολυνομοσχέδιο, αλλά δεν μπορώ τελικώς, αφού περιλαμβάνει τρελές απόψεις, όπως το να πληρώνουμε με κάρτες το delivery και το χαρτζιλίκι για το κουλούρι», σημείωσε ο Βασίλης Λεβέντης.

Μάλιστα, είπε ότι ο ίδιος, το 2009 είχε προειδοποιήσει τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να μη σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση «γιατί δεν θα μπορεί να βγει από το σπίτι του».

Επανέλαβε για ακόμη μία φορά ότι συμπαθεί τον Αλέξη Τσίπρα και πως θα τον στήριζε πολιτικά αν έκανε δεκτές τις εννέα προτάσεις του κόμματός του, τις οποίες απηύθυνε με επιστολή στον πρωθυπουργό, «αλλά εκείνος τις αγνόησε».

Τέλος, ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων κατηγόρησε την Νέα Δημοκρατία ότι επέδειξε ευθύνη όταν ψήφισε την συμφωνία «κάνοντας μια παρένθεση σοβαρότητας και σωφροσύνης και σήμερα επιστρέφει στην αυτοκαταστροφικότητά της».

Παράλληλα μιλώντας στα Παραπολιτικά ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων ξεκαθάρισε ότι οι βουλευτές της δεν θα ψηφίσουν απόψε το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα.

«Θα ψηφίσουμε όχι σε όλα» δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό, τονίζοντας ωστόσο, πως «η υφιστάμενη συμφωνία δημιουργεί μια καταθλιπτική ατμόσφαιρα και δεν μιλάει για ανάπτυξη».

Χαρακτήρισε μάλιστα το πολυνομοσχέδιο ως λαιμητόμο για τα δικαιώματα των συνταξιούχων.

Ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων γνωστοποίησε επίσης πως συναντήθηκε τυχαία χθες στο κυλικείο της Βουλής με τον υπουργό Επικρατείας, Αλέκο Φλαμπουράρη και είπαν πως «πλησιάζει η ώρα για να τα πούνε».

Η άποψή μας για τον Βασίλη Λεβέντη είναι γνωστή. Ένας τύπος που ζεί από το σύστημα και είναι ντροπή που αυτός υπάρχει στη βουλή, όπως και πολλοί άλλοι.
Στην πορεία θα φανεί ο ρόλος του, ο οποίος θα είναι χειρότερος του Καρατζαφέρη, του Κουβέλη και χειρότερος ακόμα και από του Τσίπρα.

Οι 154 στους οποίους οφείλουμε την σωτηρία μας.

Τα ονόματα με τις φωτογραφίες τους για να θυμόμαστε εμείς και η ιστορία τους εθνοσωτήρες πατέρες.

Ξεκινήσαμε να γράψουμε και τα βιογραφικά τους για να δούμε το διανοητικό πεδίο των ανθρώπων που στείλαμε στη βουλή για να μας εκπροσωπήσουν.

Σταματήσαμε όμως γιατί ο προβληματισμός ήταν μεγάλος, όχι για τις δυνατότητες αυτών των ανθρώπων αλλά για τους ψηφοφόρους. Δηλαδή εμάς.

Το βέβαιο είναι ότι όχι μόνο ο Χρυσοχοϊδης δεν διάβασε τι ψήφισε, αλλά και εμείς ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΨΗΦΙΣΑΜΕ.

Αδιάβαστος λαός τενεκέδες ψηφίζει θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος του άρθρου αλλά προτιμήσαμε κάτι ποιο "κουλτουρέ"   

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ.

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

                        ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ.

Σημειώσεις για τον Φιλελευθερισμό

Διαβάζοντας τις διαλέξεις του Μισέλ Φουκώ περί βιοπολιτικής (1978-1979) και την κριτική που του ασκεί σήμερα η Γουέντυ Μπράουν, βρίσκω την ανάλυση του Φουκώ για τον φιλελευθερισμό βαθυστόχαστη και επίκαιρη. Αν και από το 1978-79 πολλά έχουν αλλάξει στον κόσμο (χρηματιστικοποίηση της οικονομίας, εξισλαμισμός, τρομοκρατία), ο φιλελευθερισμός παραμένει μια ενδιαφέρουσα διακυβερνησιακή λογική η οποία μεταφράζεται σε διακυβερνησιακή πρακτική με κυμαινόμενη αποτελεσματικότητα.

Πράγματι, σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες όπως η δική μας, ο φιλελευθερισμός έχει δυσφημιστεί, από άγνοια και κρατικιστικό φανατισμό. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο Φουκώ, η «υπερβολική διακυβέρνηση» με στόχο ή με πρόσχημα το κρατικό συμφέρον έχει δημιουργήσει κορεσμό: πλήθος νόμων και διατάξεων, γραφειοκρατία, παρέμβαση του κρατικού μηχανισμού στις ιδιωτικές υποθέσεις, εξωφρενική φορολογία. Ο Φουκώ αναλύει λοιπόν τον φιλελευθερισμό ως μια μορφή λιτής διακυβέρνησης που βασίζεται στην κριτική της ανορθολογικότητας η οποία, θα συμφωνήσουμε όλοι, χαρακτηρίζει συχνά, αν όχι πάντοτε, την «υπερβολική διακυβέρνηση». (Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο οικονομικός φιλελευθερισμός εγγυάται τη δημοκρατία.)

Πότε είχαμε έξαρση «υπερβολικής διακυβέρνησης»; Στον σοσιαλισμό σοβιετικού τύπου, στον εθνικοσοσιαλισμό και στις παρεμβατικές πολιτικές τις εμπνευσμένες από τον Κέυνς που εφαρμόστηκαν σε περιόδους κρίσης (όπως η ύφεση της δεκαετίας του 1930) ή και ανάπτυξης (όπως συνέβη στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία στη διάρκεια των «τριών ένδοξων δεκαετιών»). Αυτό που συνέβη ήταν μια ογκώδης παρεξήγηση και μια παρέκλιση του συστήματος της ελεύθερης αγοράς: αντί για μια οργανωμένη οικονομία δημιουργήθηκαν σχεδιασμένες και κατευθυνόμενες οικονομίες. Η διαφορά ανάμεσα στις δύο μορφές έγκειται στο ότι η οργανωμένη οικονομία διαθέτει θεσμικό και νομικό πλαίσιο που προσφέρει εγγυήσεις και νομικούς περιορισμούς εξασφαλίζοντας την ελευθερία των οικονομικών διαδικασιών χωρίς να δημιουργεί κοινωνικές στρεβλώσεις (π.χ. πληθυσμό που ζει από επιδόματα, δυσκίνητες επιχειρήσεις με οριακό κέρδος και υπερβολικό αριθμό μισθωτών, μαζικές αργομισθίες, χαμηλή παραγωγικότητα) – αντιθέτως, η κατευθυνόμενη οικονομία δημιουργεί πληθώρα κυβερνητικών οργάνων, υπερδιοίκηση, σκλήρυνση των μηχανισμών εξουσίας και οικονομικές στρεβλώσεις που για να διορθωθούν χρειάζονται περαιτέρω παρεμβάσεις.

Ο Φουκώ, μιας και διατυπώνει τις θέσεις του στα τέλη της δεκαετίας του 1970, διακρίνει τον αμερικανικό φιλελευθερισμό από τον μεταπολεμικό γερμανικό: τώρα πια οι διαφορές είναι ανεπαίσθητες. Ίσως η μεγαλύτερη διαφορά που εμμένει είναι ότι μια μερίδα της αμερικανικής κοινής γνώμης απορρίπτει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και πιέζει για ισχυρότερη αυτοδιοίκηση των πολιτειών και προσανατολισμό το απόλυτο laissez-faire. Στη Γερμανία αυτή η τάση είναι ασθενική – η Ευρώπη, ακόμα κι όταν κυβερνάται από «φιλελεύθερα» κόμματα, εφαρμόζει πρότυπα σοσιαλδημοκρατίας. Η σοσιαλδημοκρατία θεωρείται κεκτημένο και αποτελεί τον ηγεμονικό τρόπο διακυβέρνησης.

Μέσα στην οχλοβοή εναντίον του φιλελευθερισμού (ή του «νεοφιλελευθερισμού») ακούγονται κατηγορίες και σκοτεινές προφητείες για την επικείμενη κατάργηση του κοινωνικού κράτους. Έτσι, η Γουέντυ Μπράουν, αναλύοντας τις διαλέξεις του Φουκώ, θρηνολογεί για την απώλεια των κοινωνικών παροχών νοσταλγώντας ένα μάλλον ανύπαρκτο παρελθόν κατά το οποίο το κράτος στον ευρω-ατλαντικό κόσμο ήταν προστατευτικό και καλοκάγαθο. Εν τούτοις, το κράτος δικαίου και ό,τι ονομάζουμε για τις αγγλόφωνες χώρες Rule of Law είναι συνδεμένα με τον φιλελευθερισμό: η υπερβολική κυβερνητικότητα είναι εκείνη που προκάλεσε αντιφιλελεύθερες μορφές συμπεριφοράς συρρικνώνοντας την πολιτική ζωή – οι άνθρωποι κούρνιασαν στην αγκαλιά του κράτους-προστάτη και εργοδότη.

Σήμερα ο φιλελευθερισμός ταυτίζεται, στα μάτια των πολλών, με τον συντηρητισμό, μολονότι, φυσικά, η λέξη “liberal” σημαίνει σοσιαλδημοκράτης στις ΗΠΑ και συντηρητικός στην Ευρώπη. Αλλά, τόσο ο φιλελευθερισμός όσο και ο συντηρητισμός έχουν πολλά πρόσωπα και δεν αντιστοιχούν σε κόμματα και πολιτικές οικογένειες. Η ευρωπαϊκή αριστερά έχει εξελιχθεί σε μια άκρως συντηρητική παράταξη που αρνείται τις μεταρρυθμίσεις και παραμένει προσκολλημένη σε χρεοκοπημένες ιδέες και πολιτικές: για παράδειγμα, στην αριστερή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της δεκαετίας του 1970 που μαζοποίησε την παιδεία και καταβαράθρωσε το επίπεδο των σπουδών. Όσο για την ευρωπαϊκή δεξιά, από έλλειψη φαντασίας κι από περίσσεια λαϊκισμού, έδωσε παραδοσιακές αριστερές λύσεις ή καθόλου λύσεις σε καινούργια περίπλοκα προβλήματα.

Ποια είναι τελικά η διαφορά μεταξύ φιλελευθέρων και σοσιαλιστών; Το μίσος μεταξύ τους δεν μπορεί να εξηγηθεί με ποσοτικούς όρους – μικρό κράτος, μεγάλο κράτος. Μπορεί να εξηγηθεί με μια ριζικά διαφορετική αντίληψη του κόσμου: για τους φιλελεύθερους το σύνολο των ατομικών προωτοβουλιών είναι πάντοτε προτιμότερο από τον σχεδιασμένο οικονομικό προγραμματισμό των κυβερνήσεων. Και παρ’ όλ’ αυτά, η οικονομία δεν είναι θέμα απόψεων: είναι μια επιστήμη. Σημασία έχει η κάθε κυβέρνηση, πέρα από την ιδεολογική της τοποθέτηση, να μπορεί να δημιουργεί πλούτο για όλους, αξιοποιώντας τους φυσικούς, ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους διαχειριζόμενη ταυτοχρόνως τεράστιες ποσότητες πληροφοριών. Τα πεπραγμένα κάθε κυβέρνησης μπορούν να αξιολογηθούν με συγκεκριμένους όρους, οικονομικούς και κοινωνικούς –είναι οι άνθρωποι πλουσιότεροι; Είναι πιο μορφωμένοι; Υπάρχει κοινωνική γαλήνη; Είναι χαμηλή η εγκληματικότητα; Είναι μικρές οι ανισότητες; κτλ— δεν μπορούν δηλαδή να σχετικοποιηθούν ιδεολογικά.

Η Γουέντυ Μπράουν επικρίνει λοιπόν το υποτιθέμενο θάμβος του Φουκώ για τον φιλελευθερισμό και επιμένει στον σοσιαλιστικό πειρασμό, στην προσπάθεια κατασκευής ενός κόσμου λογικού που να ωφελεί και να προφυλάσσει όλους τους ανθρώπους. Συνήθως, το αποτέλεσμα αυτού του πειρασμού είναι η ανορθολογική διακυβέρνηση για την οποία κάνει λόγο ο Φουκώ, η οποία βασίζεται στη ματαιόδοξη ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα. Εδώ υπάρχει λογικό σφάλμα. Εξάλλου, από τη φύση του, ο καπιταλισμός και το κράτος δικαίου θεμελιώνονται πάνω σε συγκεκριμένες ηθικές αρχές: για παράδειγμα, αν δεν σέβεται κανείς τους νόμους και δεν είναι αξιόπιστος, η επιχείρησή του, αργά ή γρήγορα, θα καταρρεύσει. Οι ηθικές αρχές δεν είναι «συντηρητισμός»: δεν χρειάζεται να πηγαίνει κανείς στην εκκλησία για να είναι καλός μάνατζερ.

Παρά τη μεγάλη δημοτικότητα των σοσιαλιστικών ηθικών αρχών –που μοιάζουν με τις χριστιανικές– τα συστήματα κοινωνικής και οικονομικής προστασίας κατέληξαν σε μαζική συμπεριφορά εξάρτησης και σε περίκλειστους χώρους κληρονομικής φτώχειας. Η ιδεολογία της επαναδιανομής –που στηρίχτηκε στη φιλελεύθερη ανάπτυξη– κατέληξε σε επαναδιανομή φτώχειας, όχι πλούτου. Για να επιτύχουμε ανάπτυξη μαζί με την απαραίτητη αλληλεγγύη πρέπει να παραδεχτούμε τις ανισότητες που προκαλεί η ανάπτυξη, να αφήσουμε την κοινωνία να λειτουργήσει ελεύθερα και τέλος να βοηθήσουμε όσους έχουν πραγματικά ανάγκη. Η ελευθερία της αυθόρμητης τάξης, η τήρηση και συγχρόνως η δυσπιστία απέναντι στους νόμους, καθώς και το καθήκον της αλληλεγγύης είναι, νομίζω, οι θεμελιώδεις αρχές του φιλελευθερισμού που θα ζωντανέψουν τις αποκοιμισμένες μας οικονομίες.

 Διαβάζοντας τις διαλέξεις του Μισέλ Φουκώ περί βιοπολιτικής (1978-1979) και την κριτική που του ασκεί σήμερα η Γουέντυ Μπράουν, βρίσκω την ανάλυση του Φουκώ για τον φιλελευθερισμό βαθυστόχαστη και επίκαιρη. Αν και από το 1978-79 πολλά έχουν αλλάξει στον κόσμο (χρηματιστικοποίηση της οικονομίας, εξισλαμισμός, τρομοκρατία), ο φιλελευθερισμός παραμένει μια ενδιαφέρουσα διακυβερνησιακή λογική η οποία μεταφράζεται σε διακυβερνησιακή πρακτική με κυμαινόμενη αποτελεσματικότητα.

Πράγματι, σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες όπως η δική μας, ο φιλελευθερισμός έχει δυσφημιστεί, από άγνοια και κρατικιστικό φανατισμό. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο Φουκώ, η «υπερβολική διακυβέρνηση» με στόχο ή με πρόσχημα το κρατικό συμφέρον έχει δημιουργήσει κορεσμό: πλήθος νόμων και διατάξεων, γραφειοκρατία, παρέμβαση του κρατικού μηχανισμού στις ιδιωτικές υποθέσεις, εξωφρενική φορολογία. Ο Φουκώ αναλύει λοιπόν τον φιλελευθερισμό ως μια μορφή λιτής διακυβέρνησης που βασίζεται στην κριτική της ανορθολογικότητας η οποία, θα συμφωνήσουμε όλοι, χαρακτηρίζει συχνά, αν όχι πάντοτε, την «υπερβολική διακυβέρνηση». (Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο οικονομικός φιλελευθερισμός εγγυάται τη δημοκρατία.)

Πότε είχαμε έξαρση «υπερβολικής διακυβέρνησης»; Στον σοσιαλισμό σοβιετικού τύπου, στον εθνικοσοσιαλισμό και στις παρεμβατικές πολιτικές τις εμπνευσμένες από τον Κέυνς που εφαρμόστηκαν σε περιόδους κρίσης (όπως η ύφεση της δεκαετίας του 1930) ή και ανάπτυξης (όπως συνέβη στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία στη διάρκεια των «τριών ένδοξων δεκαετιών»). Αυτό που συνέβη ήταν μια ογκώδης παρεξήγηση και μια παρέκλιση του συστήματος της ελεύθερης αγοράς: αντί για μια οργανωμένη οικονομία δημιουργήθηκαν σχεδιασμένες και κατευθυνόμενες οικονομίες. Η διαφορά ανάμεσα στις δύο μορφές έγκειται στο ότι η οργανωμένη οικονομία διαθέτει θεσμικό και νομικό πλαίσιο που προσφέρει εγγυήσεις και νομικούς περιορισμούς εξασφαλίζοντας την ελευθερία των οικονομικών διαδικασιών χωρίς να δημιουργεί κοινωνικές στρεβλώσεις (π.χ. πληθυσμό που ζει από επιδόματα, δυσκίνητες επιχειρήσεις με οριακό κέρδος και υπερβολικό αριθμό μισθωτών, μαζικές αργομισθίες, χαμηλή παραγωγικότητα) – αντιθέτως, η κατευθυνόμενη οικονομία δημιουργεί πληθώρα κυβερνητικών οργάνων, υπερδιοίκηση, σκλήρυνση των μηχανισμών εξουσίας και οικονομικές στρεβλώσεις που για να διορθωθούν χρειάζονται περαιτέρω παρεμβάσεις.

Ο Φουκώ, μιας και διατυπώνει τις θέσεις του στα τέλη της δεκαετίας του 1970, διακρίνει τον αμερικανικό φιλελευθερισμό από τον μεταπολεμικό γερμανικό: τώρα πια οι διαφορές είναι ανεπαίσθητες. Ίσως η μεγαλύτερη διαφορά που εμμένει είναι ότι μια μερίδα της αμερικανικής κοινής γνώμης απορρίπτει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και πιέζει για ισχυρότερη αυτοδιοίκηση των πολιτειών και προσανατολισμό το απόλυτο laissez-faire. Στη Γερμανία αυτή η τάση είναι ασθενική – η Ευρώπη, ακόμα κι όταν κυβερνάται από «φιλελεύθερα» κόμματα, εφαρμόζει πρότυπα σοσιαλδημοκρατίας. Η σοσιαλδημοκρατία θεωρείται κεκτημένο και αποτελεί τον ηγεμονικό τρόπο διακυβέρνησης.

Μέσα στην οχλοβοή εναντίον του φιλελευθερισμού (ή του «νεοφιλελευθερισμού») ακούγονται κατηγορίες και σκοτεινές προφητείες για την επικείμενη κατάργηση του κοινωνικού κράτους. Έτσι, η Γουέντυ Μπράουν, αναλύοντας τις διαλέξεις του Φουκώ, θρηνολογεί για την απώλεια των κοινωνικών παροχών νοσταλγώντας ένα μάλλον ανύπαρκτο παρελθόν κατά το οποίο το κράτος στον ευρω-ατλαντικό κόσμο ήταν προστατευτικό και καλοκάγαθο. Εν τούτοις, το κράτος δικαίου και ό,τι ονομάζουμε για τις αγγλόφωνες χώρες Rule of Law είναι συνδεμένα με τον φιλελευθερισμό: η υπερβολική κυβερνητικότητα είναι εκείνη που προκάλεσε αντιφιλελεύθερες μορφές συμπεριφοράς συρρικνώνοντας την πολιτική ζωή – οι άνθρωποι κούρνιασαν στην αγκαλιά του κράτους-προστάτη και εργοδότη.

Σήμερα ο φιλελευθερισμός ταυτίζεται, στα μάτια των πολλών, με τον συντηρητισμό, μολονότι, φυσικά, η λέξη “liberal” σημαίνει σοσιαλδημοκράτης στις ΗΠΑ και συντηρητικός στην Ευρώπη. Αλλά, τόσο ο φιλελευθερισμός όσο και ο συντηρητισμός έχουν πολλά πρόσωπα και δεν αντιστοιχούν σε κόμματα και πολιτικές οικογένειες. Η ευρωπαϊκή αριστερά έχει εξελιχθεί σε μια άκρως συντηρητική παράταξη που αρνείται τις μεταρρυθμίσεις και παραμένει προσκολλημένη σε χρεοκοπημένες ιδέες και πολιτικές: για παράδειγμα, στην αριστερή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της δεκαετίας του 1970 που μαζοποίησε την παιδεία και καταβαράθρωσε το επίπεδο των σπουδών. Όσο για την ευρωπαϊκή δεξιά, από έλλειψη φαντασίας κι από περίσσεια λαϊκισμού, έδωσε παραδοσιακές αριστερές λύσεις ή καθόλου λύσεις σε καινούργια περίπλοκα προβλήματα.

Ποια είναι τελικά η διαφορά μεταξύ φιλελευθέρων και σοσιαλιστών; Το μίσος μεταξύ τους δεν μπορεί να εξηγηθεί με ποσοτικούς όρους – μικρό κράτος, μεγάλο κράτος. Μπορεί να εξηγηθεί με μια ριζικά διαφορετική αντίληψη του κόσμου: για τους φιλελεύθερους το σύνολο των ατομικών προωτοβουλιών είναι πάντοτε προτιμότερο από τον σχεδιασμένο οικονομικό προγραμματισμό των κυβερνήσεων. Και παρ’ όλ’ αυτά, η οικονομία δεν είναι θέμα απόψεων: είναι μια επιστήμη. Σημασία έχει η κάθε κυβέρνηση, πέρα από την ιδεολογική της τοποθέτηση, να μπορεί να δημιουργεί πλούτο για όλους, αξιοποιώντας τους φυσικούς, ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους διαχειριζόμενη ταυτοχρόνως τεράστιες ποσότητες πληροφοριών. Τα πεπραγμένα κάθε κυβέρνησης μπορούν να αξιολογηθούν με συγκεκριμένους όρους, οικονομικούς και κοινωνικούς –είναι οι άνθρωποι πλουσιότεροι; Είναι πιο μορφωμένοι; Υπάρχει κοινωνική γαλήνη; Είναι χαμηλή η εγκληματικότητα; Είναι μικρές οι ανισότητες; κτλ— δεν μπορούν δηλαδή να σχετικοποιηθούν ιδεολογικά.

Η Γουέντυ Μπράουν επικρίνει λοιπόν το υποτιθέμενο θάμβος του Φουκώ για τον φιλελευθερισμό και επιμένει στον σοσιαλιστικό πειρασμό, στην προσπάθεια κατασκευής ενός κόσμου λογικού που να ωφελεί και να προφυλάσσει όλους τους ανθρώπους. Συνήθως, το αποτέλεσμα αυτού του πειρασμού είναι η ανορθολογική διακυβέρνηση για την οποία κάνει λόγο ο Φουκώ, η οποία βασίζεται στη ματαιόδοξη ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα. Εδώ υπάρχει λογικό σφάλμα. Εξάλλου, από τη φύση του, ο καπιταλισμός και το κράτος δικαίου θεμελιώνονται πάνω σε συγκεκριμένες ηθικές αρχές: για παράδειγμα, αν δεν σέβεται κανείς τους νόμους και δεν είναι αξιόπιστος, η επιχείρησή του, αργά ή γρήγορα, θα καταρρεύσει. Οι ηθικές αρχές δεν είναι «συντηρητισμός»: δεν χρειάζεται να πηγαίνει κανείς στην εκκλησία για να είναι καλός μάνατζερ.

Παρά τη μεγάλη δημοτικότητα των σοσιαλιστικών ηθικών αρχών –που μοιάζουν με τις χριστιανικές– τα συστήματα κοινωνικής και οικονομικής προστασίας κατέληξαν σε μαζική συμπεριφορά εξάρτησης και σε περίκλειστους χώρους κληρονομικής φτώχειας. Η ιδεολογία της επαναδιανομής –που στηρίχτηκε στη φιλελεύθερη ανάπτυξη– κατέληξε σε επαναδιανομή φτώχειας, όχι πλούτου. Για να επιτύχουμε ανάπτυξη μαζί με την απαραίτητη αλληλεγγύη πρέπει να παραδεχτούμε τις ανισότητες που προκαλεί η ανάπτυξη, να αφήσουμε την κοινωνία να λειτουργήσει ελεύθερα και τέλος να βοηθήσουμε όσους έχουν πραγματικά ανάγκη. Η ελευθερία της αυθόρμητης τάξης, η τήρηση και συγχρόνως η δυσπιστία απέναντι στους νόμους, καθώς και το καθήκον της αλληλεγγύης είναι, νομίζω, οι θεμελιώδεις αρχές του φιλελευθερισμού που θα ζωντανέψουν τις αποκοιμισμένες μας οικονομίες.

 ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

"Πηγή:athensvoice.gr"

97 υπάλληλοι του ΟΒΙ με μισθό πάνω από 7.000 ευρώ το μήνα!-Τι απαντά το ΥΠΟΙΚ

Χωρίς σχόλια η παρακάτω είδηση. 

Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Απαντήσεις για τη μισθολογική κατάσταση στον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (ΟΒΙ) έδωσε σήμερα το υπουργείο Οικονομίας, μετά την σχετική ερώτηση που κατέθεσε ο βουλευτής του Ποταμιού, Γιώργος Αμυράς, προς τον υπουργό Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, Γιώργο Σταθάκη.

Ο κ. Αμυράς στην ερώτησή του ανέφερε πως «97 υπάλληλοι του ΟΒΙ είχαν μισθούς ακόμη και πάνω από 7.000 ευρώ τον μήνα» και στο πλαίσιο αυτό ζήτησε να μάθει σε ποιο στάδιο βρίσκονται οι ποινικές διώξεις σε βαθμό κακουργήματος, που άσκησε η Εισαγγελέας Διαφθοράς στα στελέχη του ΟΒΙ, εάν παραμένουν σήμερα στις θέσεις τους και με τι καθήκοντα, καθώς και ποιες είναι σήμερα οι μηνιαίες αμοιβές του προέδρου, των μελών του ΔΣ, των διευθυντών και του λοιπού προσωπικού του ΟΒΙ.

«Ήδη από το 2012 οι μισθοί των εργαζομένων έχουν περικοπεί κατά 25%, ακολουθώντας τις επιταγές των νόμων 4024/11 και 4093/12», απάντησε το υπουργείο και έκανε λόγο για «αυτοχρηματοδοτούμενο Οργανισμό, που δεν επιβαρύνει με οποιοδήποτε τρόπο τον κρατικό προϋπολογισμό».

Πρόσθεσε, δε, ότι «οι μισθοί στον ΟΒΙ θα προσαρμοστούν σε όσα προβλέπει το Ενιαίο Μισθολόγιο» και πως «συνολικά το θέμα βρίσκεται προς εξέταση στη Δικαιοσύνη».

Ο Οργανισμός Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (ΟΒΙ) είναι φορέας που έχει αρμοδιότητα να κατοχυρώνει και εκδίδει άδειες ευρεσιτεχνίας και βιομηχανικά σχέδια.

Το θέμα είχε αποκαλυφθεί στο παρελθόν όταν και ασκήθηκε δίωξη για κακούργημα. Σύμφωνα με την δικογραφία που σχηματίστηκε, από την εισαγγελική έρευνα φαίνεται να προέκυψε πως είτε δεν εφαρμόστηκαν καθόλου, ή δεν εφαρμόστηκαν ορθά, οι περικοπές που ορίζονταν στους μνημονιακούς νόμους του 2010 και του 2012, με αποτέλεσμα να προκληθεί ζημία ύψους περίπου 4,5 εκατομμυρίων ευρώ.

Για την υπόθεση είχε συνταχθεί απόρρητη έκθεση, το 2013, σύμφωνα με την οποία εκτός από 15 μισθούς, οι εργαζόμενοι στον ΟΒΙ έπαιρναν και σειρά επιδομάτων, μεταξύ αυτών ακόμη και επίδομα κυλικείου. Μάλιστα, στην έκθεση αναφέρεται πως οι 97 υπάλληλοι του Οργανισμού έχουν μισθούς που ξεπερνούν ακόμη και τις 7.000 ευρώ το μήνα.

Η απάντηση του υπουργείου Οικονομίας:

“* Ήδη από το 2012 οι μισθοί των εργαζομένων έχουν περικοπεί κατά 25%, ακολουθώντας τις επιταγές των νόμων 4024/11 και 4093/12. Σύμφωνα με αυτούς, πέραν του συγκεκριμένου ποσοστού ενεργοποιείται αναστολή περικοπής και άρα δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη μείωση.

* Πρόκειται για αυτοχρηματοδοτούμενο Οργανισμό, που δεν επιβαρύνει με οποιοδήποτε τρόπο τον κρατικό προϋπολογισμό.

* Οι μισθοί στον ΟΒΙ θα προσαρμοστούν σε όσα προβλέπει το Ενιαίο Μισθολόγιο, όπως ο νόμος 4093/12 ορίζει.

* Συνολικά το θέμα βρίσκεται προς εξέταση στη Δικαιοσύνη, με προσφυγές των εργαζομένων (αίτηση αναίρεσης στον Άρειο Πάγο σχετικά με τις μειώσεις των μισθών), του Οργανισμού (αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ αναφορικά με το νομικό του καθεστώς) αλλά και του Δημοσίου (ποινική δίωξη εις βάρος μελών απελθούσας Διοίκησης του Οργανισμού για ανεπαρκή μείωση των μισθών).

Το Υπουργείο περιμένει τις σχετικές τελεσίδικες αποφάσεις, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στην ανεξάρτητη λειτουργία της Δικαιοσύνης”.

Η ερώτηση του Γιώργου Αμυρά:

“ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

ΘΕΜΑ: Ποινικές διώξεις σε στελέχη του ΟΒΙ για μη εφαρμογή μισθολογικών περικοπών

Κύριε Υπουργέ,

Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, ο πρόεδρος, τα μέλη του Δ.Σ. και γενικοί διευθυντές στον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (ΟΒΙ) φαίνεται να μην συμμερίζονταν την οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια.

Η Εισαγγελέας Διαφθοράς άσκησε ποινικές διώξεις σε βαθμό κακουργήματος στα παραπάνω ηγετικά στελέχη του ΟΒΙ καθώς παρά τους κατά καιρούς νόμους για περικοπές σε μισθούς και επιδόματα, αυτές φαίνεται να μην εφαρμόστηκαν καθόλου ή να μην εφαρμόστηκαν σωστά στο προσωπικό του ΟΒΙ, με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί ζημιά ύψους 4,5 εκατομμυρίων ευρώ περίπου για το ελληνικό δημόσιο!

Στις συνθήκες που έχουν περιέλθει τα δημόσια οικονομικά, όταν φτάσαμε λίγο πριν το τύπωμα υποσχετικών για μισθούς, συντάξεις και λοιπές οφειλές του δημοσίου και νέας δραχμής, αποτελεί ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση να καταγράφεται σε σχετική απόρρητη έκθεση που συνοδεύει τη δικογραφία ότι 97 υπάλληλοι του ΟΒΙ είχαν μισθούς ακόμη και πάνω από 7.000 ευρώ τον μήνα!

Κατόπιν των ανωτέρω,

ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ

1. Έχετε γίνει γνώστης των ανωτέρω ποινικών διώξεων και πώς προτίθεστε να αντιδράσετε;

2. Τα ποινικά διωκόμενα στελέχη παραμένουν σήμερα στις θέσεις τους ασκώντας πλήρως τα καθήκοντά τους;

3. Είστε σε θέση να επιβεβαιώσετε το ύψος της ζημιάς του δημοσίου, καθώς και τα όσα καταγγέλλονται για μισθούς πάνω από 7.000 ευρώ τον μήνα και εξωφρενικά επιδόματα μεταξύ των οποίων και επίδομα…κυλικείου;

4. Ποιες είναι σήμερα οι μηνιαίες αμοιβές του προέδρου, των μελών του Δ.Σ., των διευθυντών και του λοιπού προσωπικού του ΟΒΙ;

5. Προτίθεστε να διεκδικήσετε τα αχρεωστήτως καταβληθέντα ποσά από τους εμπλεκόμενους και με ποιο τρόπο;

Ο ερωτών βουλευτής:

Γιώργος Αμυράς – Β’ Αθήνας”.

Ημερησία

Ώρα μηδέν στις σχέσεις Κυβέρνησης- φαρμακοβιομηχάνων

Σε τεντωμένο σχοινί βρίσκονται οι σχέσεις Κυβέρνησης και φαρμακοβιομηχάνων λίγες ώρες πριν την ψηφοφορία στη Βουλή για την κύρωση του πολυνομοσχεδίου που- μεταξύ άλλων- περιλαμβάνει αλλαγές στην τιμολόγηση των φαρμάκων και που, όπως λένε φορείς της αγοράς, θα σημάνει το τέλος της εγχώριας παραγωγής.

Το πολυνομοσχέδιο προβλέπει μεγάλες μειώσεις στις τιμές των σκευασμάτων που δεν προστατεύονται από πατέντα. Παρά το γεγονός πως την πενταετία 2010 – 2015 οι τιμές των εγχωρίως παραγόμενων φαρμάκων μειώθηκαν σε ποσοστό που υπερβαίνει το 60%, ο πήχης τίθεται ακόμη πιο χαμηλά. Όπως προβλέπεται, οι τιμές των φαρμάκων, με τις οποίες τα ασφαλιστικά ταμεία αποζημιώνουν τα σκευάσματα, μετά την λήξη της περιόδου προστασίας τους (off patent) μειώνονται στο 50% της τιμής του προϊόντος σε κατάσταση προστασίας των δεδομένων (on patent), είτε εναλλακτικά στο μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανάλογα με το ποια είναι σε κάθε περίπτωση η χαμηλότερη τιμή.

Όσον αφορά στα γενόσημα, η μείωση φθάνει το 32,5% της τιμής των αντίστοιχων πρωτοτύπων, χωρίς να υπάρχει προστασία για τα φθηνά φάρμακα, γεγονός που θα οδηγήσει σε αποσύρσεις σκευασμάτων από την ελληνική αγορά. Στόχος είναι η περαιτέρω μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, που όμως από το 2009 έχει πέσει πολύ κάτω από το μισό, φθάνοντας φέτος τα 2 δισ. ευρώ.

Σε έντονο ύφος από το βήμα της Βουλής πριν δύο ημέρες ο αντιπρόεδρος της φαρμακοβιομηχανίας Βιανέξ Δημήτρης Γιαννακόπουλος, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα σκληρές εκφράσεις, τόνισε πως η κύρωση του νομοσχεδίου και οι μεταβολές στον τρόπο τιμολόγησης των σκευασμάτων θα οδηγήσουν στην υποκατάσταση των φθηνών σκευασμάτων που παράγονται στη χώρα με ακριβότερα εισαγόμενα, ενώ άμεσες θα είναι οι επιπτώσεις και για τους 11 χιλ. εργαζομένους που απασχολεί σήμερα η ελληνική φαρμακοβιομηχανία.

Όπως επανέλαβε ο αντιπρόεδρος της Βιανέξ, για κάθε ένα ευρώ που δαπανάται για το χώρο της Υγείας στο ελληνικό φάρμακο προστίθενται 3,42 ευρώ στο ΑΕΠ, ένας συντελεστής ο οποίος είναι πιο υψηλός και από τη ναυτιλία και από τον τουρισμό.

Όπως εξηγούν οι βιομήχανοι, το φάρμακο μπορεί να παράγει εξοικονομήσεις, εφόσον τεθούν σε εφαρμογή οι απαραίτητες διαρθρωτικές παρεμβάσεις, που αφορούν στον εξορθολογισμό της χρήσης των φαρμάκων και στον έλεγχο της συνταγογράφησης και της διακίνησης, προσθέτοντας πως η εφαρμογή των συγκεκριμένων μέτρων απειλεί τη βιωσιμότητα του κλάδου, ο οποίος εν μέσω κρίσης διατήρησε θέσεις εργασίας, ανέπτυξε εξαγωγική δραστηριότητα, διεξήγαγε σημαντική έρευνα και ενίσχυσε την εγχώρια προστιθέμενη αξία.

Η τοποθέτηση του κ. Γιαννακόπουλου για συμφέροντα που ενισχύουν την παραγωγή φαρμάκων από ισραηλινές εταιρείες προκάλεσε την αντίδραση της πρεσβείας του Ισραήλ που σε ανακοίνωσή της τόνισε πως "οι δηλώσεις ορισμένων εκπροσώπων της ελληνικής φαρμακευτικής βιομηχανίας, που απέδωσαν τα μέτρα για τα φάρμακα σε "Παγκόσμια Ισραηλινή ή Εβραϊκή Συνωμοσία”, με τον ισχυρισμό ότι "Ισραηλινοί ωφελούνται” απ’ αυτά μπορούν μόνο να χαρακτηριστούν ως καθαρές ανοησίες και τίποτε περισσότερο. Θα ήταν περισσότερο ωφέλιμο εάν η συνεχής προσπάθεια κριτικής και δυσφήμισης μετατρεπόταν σε μια εποικοδομητική επαφή με παγκόσμιες φαρμακευτικές εταιρίες, μεταξύ των οποίων και Ισραηλινές, προς όφελος των Ελλήνων ασθενών και για την περαιτέρω ανάπτυξη του ήδη επιτυχημένου ελληνικού φαρμακευτικού τομέα”.

"Πηγή:capital.gr"

Πάρτη κάνουν Σταθάκης-Φλαμπουράρης καθώς ο Τσίπρας είναι δικός τους και δεν διστάζει να τους καλύπτει ΚΑΙ φανερά.

Πλήρης ήταν η κάλυψη που παρείχε στους υπουργούς Οικονομικών και Επικρατείας, Γιώργο Σταθάκη και Αλέκο Φλαμπουράρη, για το μείζον ζήτημα με τα... προβληματικά πόθεν έσχες, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στη Βουλή, επιχειρώντας να κλείσει άρον άρον ένα θέμα που ταλανίζει τη συγκυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία 24ωρα.

"Δεν έχετε βρει κανένα στοιχείο, που να δείχνει διαφθορά. Στο σπίτι του κρεμασμένου μη μιλάτε για σχοινί. Μην ψάχνετε διαφθορά στην Αριστερά. Θέλω να επαναλάβω ότι αυτή η κυβέρνηση δε θα βάλει πλάτες στη διαφθορά και στη διαπλοκή. Κανείς δε θα μείνει στο απυρόβλητο. Ούτε υπουργός, αν υπάρχουν στοιχεία, ούτε δημόσιος υπάλληλος, ούτε βουλευτής, ούτε επιχειρηματίας.

Να μιλήσουμε για το ένα εκατομμύριο του κ. Τσουκάτου κύριοι του ΠΑΣΟΚ; Δε θα ξεχαστεί τίποτα και για κανέναν. Να μιλάμε με στοιχεία όχι με εικασίες. Και να έχετε υπόψιν σας το εξής, μην με προκαλείτε. Δημιουργήθηκε θέμα γιατί ένας νεοεκλεγείς υπουργός έκανε ατελή δήλωση και διόρθωσε”, υποστήριξε ο κ. Τσίπρας, στη συζήτηση του νομοσχεδίου για το πρώτο πακέτο των προαπαιτουμένων.

"Αυτή τη φορά θα κυβερνήσουμε και δε θα χαριστούμε σε κανέναν. Αυτή είναι η εντολή του ελληνικού λαού. Θέλω να σας ανακοινώσω ότι αν κάποιοι νόμιζαν ότι επειδή τελειώνει ο χρόνος θα γλιτώσουν τον έλεγχο σήμερα καταθέτουμε τροπολογία που παίρνουν παράταση όλες οι μεγάλες υποθέσεις, και αυτές των λιστών. Όλοι θα ελεγχθούν κάθε κατεργάρης στον πάγκο του”, επεσήμανε ο πρωθυπουργός, στρέφοντας τα βέλη του εναντίον των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που λένε "όχι” στο σχέδιο νόμου με τα πρώτα μέτρα της νέας συμφωνίας Αθήνας-πιστωτών. 

"Πληροφορήθηκα τις τοποθετήσεις. Ο επικοινωνιακός ορυμαγδός για νέα μέτρα διαψεύστηκε. Δεν υπάρχουν νέα μέτρα, υπάρχουν δύσκολα μέτρα τα οποία γνωρίζαμε. Τα γνωρίζατε συνάδελφοι της Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ του Ποταμιού που γνωρίζατε όταν ψηφίζατε τη συμφωνία. Πρέπει να ολοκληρώσουμε την ανακεφαλαιοποίηση μέσα στο 2015, συνεχίζοντας τη διαπραγμάτευση εκεί που υπάρχουν ανοιχτά μέτωπα. Πρέπει να αποφασίσεις που θα στοχεύσεις. Να μη βάζεις παντού κόκκινες γραμμές”, σημείωσε, στην ομιλία του, ο κ. Τσίπρας και στράφηκε εναντίον της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. "Ο λαός έχει μνήμη. Επί επτά μήνες διεκδικούσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μία καλύτερη συμφωνία και μας κατηγορούσατε ότι καθυστερούμε. Εσείς ήσασταν αυτοί που κάνατε καμπάνια υπέρ μίας χειρότερης συμφωνίας. Εσείς ψηφίσατε τη συμφωνία τον Αύγουστο και αρνείστε να ψηφίσετε τα μέτρα που τη συνοδεύουν. Τι παριστάνετε σήμερα; Τους αντιμνημονιακούς; Εμείς φτάσαμε στα άκρα. Πήραμε ό,τι ήταν εφικτό να κερδηθεί προς όφελος του λαού. Δεν κοροϊδέψαμε κανέναν. Ο λαός αποφάσισε ποιος μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τη συμφωνία. Η λαϊκή ετυμηγορία πρέπει να γίνει σεβαστή από όλους”, υποστήριξε ο πρωθυπουργός, που ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση αναθεώρησε τη σύμβαση παραχώρησης στον ΟΛΠ. "Θα κρατήσουμε το μέτωπο της Δραπετσώνας για να γίνει μέτωπο πολιτισμού. Μας έστειλαν εδώ οι κάτοικοι όλων των λαϊκών περιοχών. Αυτών τα συμφέροντα εξυπηρετούμε”, ανέφερε.
"Πηγή:capital.gr"