ΣΎΡΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΝΑΣ ΠΥΡΑΥΛΟΣ ΠΕΦΤΕΙ ΜΕΣΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ.

ΜΕΘΟΔΟΙ ΥΠΟΤΑΓΗΣ

Όλα ξεκίνησαν σαν ένα παιχνίδι. Τον έπεισαν ότι για να γίνει πολίτης αντάξιος της νέας εποχής, θα ‘πρεπε να ξεχάσει όσα μέχρι τώρα ήξερε για σημαντικά και που στην πραγματικότητα ήταν άχρηστα και σκουριασμένα. Να μάθει άλλα, χρήσιμα. Του κέντρισαν την περιέργεια. Κι αυτός δοκίμασε.

Και πρώτα απ’ όλα την Ιστορία του ψαλίδισαν, γιατί, όπως του ‘παν, αυτή φυτεύει το μίσος στους ανθρώπους. Λες και το μίσος δεν το φτιάχνουν οι άνθρωποι. Το ‘φτιαχναν κι όταν ακόμη δεν υπήρχε ιστορία.

Έτσι έχασε τη μνήμη του. Μαζί και κάθε ίχνος περηφάνιας για όσα κάποτε είχε κατορθώσει, μα και αυτοκριτικής για όποια στιγμή άσχημη υπήρχε. Καθώς η γνώση απουσίασε, έλειψε και ο παραδειγματισμός κι η αίσθηση ευθύνης. Και το χειρότερο. Μη γνωρίζοντας πια από πού έρχεται και προς τα πού  ήταν ο δρόμος του, δεν είχε πια προορισμό.

Ύστερα την Πατρίδα, μπρος στα μάτια του μειώσανε, γιατί, όπως του ‘παν, δεν έχουν θέση οι πατρίδες στο παγκόσμιο χωριό. Λες και σε μια πόλη δεν υπάρχουν κατοικίες, που η μια από την άλλη διαφέρει. Άλλοι οι άνθρωποι σε κάθε μια, άλλα αρέσκονται να βλέπουν, να ακούν, να κάνουν. Άλλα τα πράγματα που αγαπούν και που φροντίζουν να ‘χουν γύρω τους. Άλλα τα όνειρά τους, οι πόθοι, οι καημοί τους, τα προβλήματα.

Κι έτσι έγινε άπατρις. Δίχως τον οίκο του. Χωρίς τον δικό του χώρο έκφρασης και αυτοπροσδιορισμού. Και τελικά χωρίς ταυτότητα.

Έπειτα την ύπαρξη Θεού του αρνηθήκανε, γιατί, όπως του ‘παν, ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος δεν έχει ανάγκη από Θεούς. Ο άνθρωπος είναι δυνατός και κύριος του εαυτού του. Λες και το ένα αντιστρατεύεται το άλλο. Λες και δεν είναι ο Θεός που έτσι έπλασε τον άνθρωπο, γιατί έτσι τον θέλει. Ελεύθερο.

Κι έτσι έγινε άθεος. Και έπαψε να βλέπει προς τα πάνω. Απόδιωξε το μεγαλείο, χαμήλωσε το βλέμμα του, βυθίστηκε στην ύλη. Οι στόχοι του δεν ήταν πλέον υψηλοί. Του έλειψε η αίσθηση του χρέους. Χρέος άλλωστε σε ποιον; Μα το πιο θλιβερό απ’ όλα ήταν πως δεν είχε πια ελπίδα. Σε τι θα μπορούσε εξάλλου να ελπίζει; Ήταν πια ένας άνθρωπος που περίμενε απλά τον θάνατό του. Ένας απελπισμένος άνθρωπος.

Και ύστερα απ’ όλα αυτά, του γκρέμισαν την γλώσσα. Λιθαράκι, λιθαράκι. Τόνους, πνεύματα, πτώσεις, γράμματα, καταλήξεις, λέξεις...  Η μάθησή τους χρόνο απαιτεί πολύ, έτσι του ‘παν, και ζούμε σε φρενήρη εποχή. Λες και έλειψε ο χρόνος. Λες και δεν ξοδεύεται απλόχερα σε τόσα επουσιώδη. Και κάτι άλλο είπαν. Πως ήταν παλιομοδίτικη εκείνη εκεί η γλώσσα. Λες και τις μόδες δεν τις φτιάχνουν οι άνθρωποι. Λες και η γλώσσα είναι θέμα μόδας. Δεν είναι ανάσα, ψυχή, ζωή...

Κι έτσι έγινε ο άνθρωπος των τριακοσίων λέξεων. Με τόσες μιλούσε όλο κι όλο. Και δεν μπορούσε να εκφράσει πια υψηλές έννοιες και νοήματα. Ούτε να αποδώσει με τον λόγο του σχέσεις αιτίου και αιτιατού. Κι είναι γνωστό, πως σε ότι δεν μπορείς να δώσεις σχήμα λόγου, αυτό μένει μέσα σου βουβό, ασχημάτιστο και τελικά συμπιέζεται και μαραζώνει ώσπου να πεθάνει.

Η μόνη παραχώρηση που έκαναν, αυτή των τριακοσίων λέξεων, ήταν στην ουσία απαραίτητη γι’ αυτούς τους ίδιους. Έπρεπε να μπορεί να καταλαβαίνει τις διαφημίσεις, για τα προϊόντα τα οποία εκαλείτο να καταναλώσει και να αντιλαμβάνεται τις διαταγές τις οποίες επρόκειτο να εκτελέσει...

Στόχος η Πορτογαλία γιατί οι πολίτες της επέλεξαν να ζήσουν.

Και ξαφνικά η καλή Πορτογαλία που ..έφυγε από τα μνημόνια, έγινε στόχος. Οι "φίλες μας" οι αγορές άρχισαν τους εκβιασμούς γιατί έπεσε η κυβέρνηση δουλικό.

Οι εκβιασμοί των αγορών ξεκίνησαν, όχι πριν αναλάβει η νέα κυβέρνηση, αλλά πριν πέσει ο Κοέλιο. Δηλαδή το δουλικό τύπου Τσίπρα-Σαμαρά-Παπανδρέου.

Η νέα κυβέρνηση συνασπισμού των αριστερών κομμάτων πρίν ακόμα σχηματιστεί, δέχεται τις απειλές για έξοδο από το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης και όλες αυτές τις αηδίες που συντηρούν την παγκόσμια φούσκα.

Οι επενδυτές ανησυχούν, οι αγορές απειλούν και οι οίκοι αξιολόγησης θα επαναξιολογήσουν τη θέση της χώρας αφού λάβουν υπόψη τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις.

Τα κοράκια εν δράση για να μην χαλάσει το πρόγραμμα εκμετάλλευσης.

Ο χάρος των αγορών βγήκε παγανιά γιατί οι πολίτες επέλεξαν έναν άλλο δρόμο για τις ζωές τους.

Η δυτική δημοκρατία επιτίθεται σε χώρες του Αραβικού κόσμου με το πρόσχημα ότι δεν έχουν δημοκρατία, τη στιγμή που στη Δύση η δημοκρατία έχει καταργηθεί προ πολλού.

Το πρόβλημα με την Ευρώπη είναι πλέον ηλικιακό, γιατί μία γερασμένη ηλικιακά ήπειρος είναι αδύνατον να έχει πολίτες που να σκέφτονται και να αντιδρούν σαν νέοι.

Αυτή η ηλικιακή γήρανση έγινε πλέον και πνευματική και αυτός είναι ο λόγος που η Ευρώπη μπορεί τόσο άνετα να σκοτώνει τους νέους, αντικαθιστώντας τους με εξαθλιωμένους μετανάστες.   

Το Panousisgate συνεχίζεται. - Σε διάλογο ο Τσίπρας με τα τσιράκια του στους Πυρήνες της φωτιάς.

Το Panousisgate συνεχίζεται σε έντονους ρυθμούς καθώς ο Τσίπρας αρνείται ότι κατέθεσε αγωγή κατά του πρώην υπερ-υπουργού του.

Δεν πείρα και κατά συνέπεια δεν έδωσα εντολή να στραφεί κανείς κατά του Πανούση είναι το μήνυμα που εκπέμπει ο Τσίπρας δια της κυβερνητικού εκπροσώπου του.

Όμως ο χορός καλά κρατεί καθώς η αγωγή δεν έγινε κατά του Πανούση αλλά κατά του Πανούση γιατί και αυτός εντάσσεται στο "κατά παντός υπευθύνου" που είναι το περιεχόμενο της αγωγής που κατατέθηκε από την κυβέρνηση.

Παράλληλα όμως σε διάλογο είναι η κυβέρνηση με τους πλέον έντιμους των συνομιλητών που είναι οι Πυρήνες της Φωτιάς οι οποίοι, κατ εντολή των συνδέσμων τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, στρέφονται κατά του πρώην υπερ-υπουργού προπαγάνδας των μνημονίων.

Με κείμενο που αναρτήθηκε κατά Πανούση και το υπογράφουν οι Φίλοι και αλληλέγγυοι της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς:

«Δεν γίνεται κανένας γελοίος με τις ιδιότητες που έχει, αλλά με τις ιδιότητες που προσποιείται ότι έχει…» (Λα Ροσφουκώ)

Ο καθηγητής, πρώην υπουργός και νυν συγγραφέας φτηνών αστυνομικών βιβλίων τσέπης, Γ. Πανούσης ξαναχτυπά. Αυτή τη φορά αυτοπαρουσιάζεται μέσα από τις σελίδες ενός πολιτικού θρίλερ που ο ίδιος έχει συγγράψει, ως το θύμα μια «μυστικής συνωμοσίας πολιτικών, τρομοκρατών κι άλλων σκοτεινών δυνάμεων».

 Η αρχή του ψέματος του Πανούση χτίζεται πάνω σε ένα αληθινό γεγονός. Πρόκειται για την πολλοστή έρευνα που πραγματοποιήθηκε πριν λίγους μήνες στα κελιά των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς στο υπόγειο των φυλακών Κορυδαλλού.

Είναι γνωστή η εμμονή και η εκδικητικότητα των κύκλων του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη προς τα μέλη των Πυρήνων της Φωτιάς και τον φιλικό τους κύκλο, καθώς μέχρι σήμερα έχουν γίνει τουλάχιστον τέσσερις αστυνομικές επιχειρήσεις – έρευνες με την συνοδεία των ΕΚΑΜ στα κελιά τους.

Οι ίδιοι κύκλοι που καθοδηγούσαν τον Πανούση για να στοχοποιεί συγκεκριμένους κρατούμενους, ήταν αυτοί που γνώριζαν την ματαιοδοξία του και φρόντιζαν να του την τροφοδοτούν.

Είναι οι ίδιοι σπόνσορες-συμβουλάτορες που τον πριμοδοτούσαν να ασκεί «εσωτερική αντιπολίτευση» και να εμφανίζεται ως ο παράγοντας συστημικής σταθεροποίησης σε καταστάσεις πολιτικής έντασης (π.χ. κατάληψη πρυτανείας). Η φιλοδοξία του Πανούση ήταν μία και αυτή τον έθρεφε…  Ο κύκλος του και οι παρασκηνιακοί συμβουλάτορές του, του είχαν εγγυηθεί ότι ο Σύριζα σύντομα θα κατέρρεε και θα προέκυπτε οικουμενική κυβέρνηση συναίνεσης.

Τον είχαν πείσει ότι το πρώην «προοδευτικό» προφίλ του σε συνδυασμό με την εσωτερική αντιπολίτευση που ασκεί στο Σύριζα, θα τον καθιστούσαν πλέον το μοναδικό πρόσωπο κοινής αποδοχής για το αξίωμα του πρωθυπουργού. Το σενάριο αυτό κυκλοφορούσε στα δημοσιογραφικά στέκια ( και όχι μόνο) γι’ αυτό ο Πανούσης ήταν όχι μόνο το «αγαπημένο παιδί» των καναλιών, αλλά αναγνωριζόταν και ως ο σοβαρός συνομιλητής από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αν αυτό δεν είναι αλήθεια, ας το διαψεύσει ο Πανούσης που τόσο κόπτεται για την αποκατάσταση της αλήθειας και αντιτίθεται στις παρασκηνιακές μεθοδεύσεις».

Το θέμα για όλους εμάς είναι ότι όλοι αυτοί, δηλαδή όλο αυτό το αριστερό και δεξιό μόρφωμα, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, είναι γνωστοί μεταξύ τους και …καθώς τους βολεύει στήνουν παιχνιδάκια με φύλακες και αστυνόμους.

Αυτό που πρέπει να προβληματίζει είναι πως θα έρθει η ανατροπή αυτού του σάπιου οικοδομήματος "ΜΑΜΑ ΕΛΛΑΣ".

 Ο

Απαίτηση ΣΟΚ των δανειστών. Πετάξτε τους Έλληνες από τα σπίτια τους.

Απαίτηση – ΣΟΚ των δανειστών: Πετάξτε τους Έλληνες από τα σπίτια τους βαρεθήκαμε να κλαίγονται ότι δεν έχουν αφού όλοι τους έχουν εξοχικά. Έχουν μεταβιβάσει ακίνητα σε δικά τους πρόσωπα για να φαίνονται φτωχοί και να τους τα χαρίσουμε!

Ξένα κερδοσκοπικά funds και πολυεθνικές εταιρείες διαχείρισης ακινήτων κρύβονται πίσω από την «ξαφνική εμπλοκή» με τους δανειστές, που ζητούν άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς.

Πρόκειται για κεφάλαια, γνωστά ως «γύπες», που θέλουν να εισβάλουν στην εγχώρια αγορά, τα σχέδια των οποίων έχουν γραφτεί (εδώ), όπως και σε πολλά άλλα site. (Newsbomb.gr, pitsirikidotnet.gr...)

Αποκαλυπτικοί των προθέσεων, αλλά και των ακραίων πιέσεων των δανειστών, είναι οι διάλογοι που φέρνει στη δημοσιότητα το «Έθνος», ανάμεσα στους υπουργούς Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτο και Οικονομίας, Γιώργο Σταθάκη και τους επικεφαλής του κουαρτέτου.

Ελληνική πλευρά: Η ελληνική κοινωνία υπέστη ένα σοκ. Έχει χαθεί το 25% του ΑΕΠ. Έχουν μειωθεί 40% τα εισοδήματα, η ανεργία είναι στο 26%. Δεν αντέχει να υποστεί κι άλλο σοκ, αυτό της απώλειας της κύριας κατοικίας.

Τρόικα: Να μην υπάρχει περιορισμός στους πλειστηριασμούς, παρά μόνο για τα φτωχά στρώματα. Έτσι οι τράπεζες θα μπορούν να απειλούν με εξώσεις για να πληρώνουν τα δάνεια τους.

Ελληνική πλευρά: Το 80% των διαμερισμάτων στην Ελλάδα είναι κάτω από τα 120 τμ. Η ελληνική μεσαία τάξη δεν είναι όπως της Αγγλίας με διαμερίσματα άνω των 300 τ.μ. ή μονοκατοικίες. Η άρση των πλειστηριασμών δεν διευκολύνει ούτε τις τράπεζες.

Τρόικα: Με τις προτάσεις σας δεν θα υποχρεώνονται να πληρώνουν τα δάνεια.

Το facebook στις διαδηλώσεις.

Πιστωτικές κάρτες: Ακόμα ένα χαράτσι για να πηγαίνει το χρήμα στις οικογένειες της Bilderberg.

Το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής του μέτρου της ηλεκτρονικής τιμολόγησης και των ηλεκτρονικών πληρωμών δεν έχει αλλάξει σε κανένα σημείο, αντίθετα επισπεύδεται η υποχρεωτική χρήση τους, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων.

Η επιβολή της χρήσης πιστωτικών καρτών δεν έχει καμία σχέση με την φοροδιαφυγή αλλά επιβλήθηκε στον Τσίπρα από την το παγκόσμιο τραπεζικό τοκογλυφικό κατεστημένο που εκφράζεται και από την λέσχη Bilderberg.

Θυμίζουμε ότι στην 63η συνάντηση της Λέσχης που έγινε από 11 έως 14 Ιουνίου στις Αυστριακές Άλπεις και ήταν εκεί από Ελληνικής πλευράς ο γερμανοτσολιάς Π. Πικραμένος, το ελληνικό ζήτημα είχε περίοπτη θέση.  

Η απόφαση για χρήση πιστωτικών καρτών είναι ακόμα ένα χαράτσι που κατευθύνει το χρήμα σε συγκεκριμένες οικογένειες για τις οποίες πολλά έχουν γραφτεί.

Στην Ελλάδα την απόλυτη υποταγή την απαιτούν από την ντροπή της αριστεράς, τον Αλέξη Τσίπρα, για να μην απομείνει καμία ελπίδα στο λαό.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο Τσίπρας θα εφαρμόσει το μέτρο των πιστωτικών καρτών. Η φοροδιαφυγή είναι ο εύκολος δρόμος για να δικαιολογήσει τις αποφάσεις του.

Αν αναλογιστούμε ότι η Ελλάδα είναι από τις ακριβότερες χώρες του κόσμου σε είδη πρώτης ανάγκης και ότι το πρόβλημα της χώρας είναι οικονομικό, τότε πώς δικαιολογείται η χρήση πιστωτικών καρτών οι οποίες θα εκτινάξουν το κόστος των αγαθών;

Για ποιο λόγο πρέπει να γίνουμε όλοι πελάτες των τραπεζών;

Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα είναι βέβαιο ότι δεν έχει καμία αξία να γίνονται για τον απλό λόγο ότι είμαστε χώρα υπό κατοχή και δοτές κατοχικές κυβερνήσεις με Τσίπρες διορισμένους, είναι απόλυτα προφανές ότι είναι αδύνατον να αντισταθούν.  

Τι έλεγα η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ ένα χρόνο πριν - Πού είναι τώρα;

Ακριβώς ένα χρόνο πριν η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην πρώτη γραμμή κατά της τότε φασιστικής κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Σήμερα ένα χρόνο μετά η ίδια νεολαία σιωπά και ανέχεται την ίδια φασιστική κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου.

Τότε έλεγαν:

Ανάπτυξη για την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου σημαίνει για τη γενιά μας προγράμματα voucher που δίνουν 1.600 ευρώ στον ωφελούμενο και 5.400 ευρώ στα δουλεμπορικά ΚΕΚ, εθελοντές καθηγητές και δάσκαλοι, μαθητεία μέχρι τα 64, «μπλοκάκι» και βέβαια ανεργία. Τι κι αν δεν πληρώνονται οι υπερωρίες, τι κι αν δουλεύουμε «μαύρα», τι κι αν δεν έχουμε συλλογικές συμβάσεις και σωματείο, τι κι αν δε γνωρίσουμε ποτέ τι θα πει εργασία με δικαιώματα και αξιοπρεπής ασφάλιση, εκεί έξω υπάρχει η ανεργία και ο εργοδότης θα απαιτήσει να σκύψουμε το κεφάλι, να συνηθίσουμε να ζούμε ανάμεσα στην “ωφέλεια”, την πολυαπασχόληση και την ανεργία.

Αυτή η εικόνα όμως δεν μας χωράει πια. Όπως δε μας χωράει και το Νέο Λύκειο, τα σχολεία των απολυμένων καθηγητών και των απλήρωτων “εθελοντών”, το πανεπιστήμιο της «ησυχίας, τάξης κι ασφάλειας», η τρομοκρατία και η καταστολή σε κάθε μας βήμα, σε κάθε μας συλλογική αντίσταση.

Στη Γενική Απεργία της 27ης Νοέμβρη, συναντιόμαστε ξανά στο δρόμο. Οι νέοι και οι νέες, οι μαθητές/τριες, οι φοιτητές/τριες, οι άνεργοι, οι voucherαδες, οι αναπληρωτές καθηγητές και δάσκαλοι, οι  μπλοκάκηδες, οι απολυμένοι/ες. Τα ζωντανά κομμάτια της νέας εργατικής τάξης που παίρνουν πάνω τους την υπόθεση της ίδιας τους της ζωής και της αξιοπρέπειας τους, στο πλάι των μαχητικών και ταξικά προσανατολισμένων εργατικών σωματείων και συνδικάτων. Απέναντι στη συμβιβασμένη γραφειοκρατία των καλύτερων φίλων της εργοδοσίας, της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ.

Συνεχίζουμε στο δρόμο της ανατροπής για τη γενιά μας, για τις ζωές μας, για την αξιοπρέπεια μας.

Το Γραφείο Τύπου Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ

Οι τρομοκράτες του λαού έδωσαν το παρών στην απεργία.

Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου, φθορές σε στάσεις λεωφορείων, συνθήματα στους τοίχους της Πανεπιστημίου. Οι αστυνομικές δυνάμεις συνοδεύουν παραπλεύρως τα μαζικά μπλοκ των αντιεξουσιαστών.

Η τρομοκρατία σαν μέσο καταστολής είναι "η μόνη αλήθεια" που αποδεικνύεται και σε αυτές τις διαδηλώσεις. Το παντοδύναμο παρακράτος παντού με μία αστυνομία που, όχι απλά ανέχεται, αλλά συμμετέχει καθώς αυτές είναι οι εντολές από την αριστερή φασιστική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, όπως ανάλογες ήταν και οι εντολές από το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ και την επάρατη, με η χωρίς εισαγωγικά, δεξιά.

Στην πραγματικότητα εξουσία είναι οι ίδιοι άνθρωποι, καθώς σε όλα τα κόμματα εισχώρησε ο φασισμός.

Αυτοί οι δολοφόνοι της Μαρφίν έχουν βάλει σήμερα την αριστερή μάσκα και συνεχίζουν το …"Ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ".

Θυμηθείτε τους ανθρώπους στη Μαρφίν που ξεσκεπάστηκαν γιατί τους συνέλαβε ο φωτογραφικός φακός, σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΑΤ.

Υπάλληλος του δήμου, άνθρωπος κατώτατης πνευματικής υποστάθμης ο τότε γελοίος που αμόλησε το παρακράτος.

Οι ίδιοι δολοφόνοι και σήμερα απλά υποκινούνται από "αριστερές" μαριονέτες.

Πού είσαι Τσίπρα να προστατέψεις τις κινητοποιήσεις του λαού;  

Καραγκιόζη του διεθνούς στερεώματος σε έχουν καταντήσει και είσαι ο μόνος και απόλυτα υπεύθυνος για αυτό.

Είναι τόσο εξόφθαλμος ο  ρόλος σου γιατί προκαλείς και φροντίζεις εσύ για αυτό μη διστάζοντας ακόμα και να κυκλοφορείς με βιβλίο του Αρη για να τονίσεις την γελοιότητα σου.  

Από τα έργα κρίνονται τα πράγματα και όχι από την εικόνα σύντροφε!!!.

Με τη συμφωνία της Βάρκιζας έκλεισε η λαμπρότερη περίοδος της Νεοελληνικής ιστορίας και με την δική σου συμφωνία έσβησε η ελπίδα της Δημοκρατίας, μοιραίε.

H απόλυτη ξεφτίλα: Και η BILD στο δούλεμα για την απεργία.

«Το κόμμα του Τσίπρα καλεί σε απεργία κατά των δικών του μεταρρυθμίσεων», αναφέρει δημοσίευμα της Bild. «Ποιος το καταλαβαίνει αυτό; Σήμερα πραγματοποιείται στην Ελλάδα γενική απεργία κατά των μεταρρυθμίσεων του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και μέρος του κόμματός του, του ΣΥΡΙΖΑ, καλεί σε ‘μαζική συμμετοχή’ στην απεργία. ‘Λέμε όχι στην πολιτική των περικοπών και των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και την Ευρώπη’, αναφέρει μεταξύ άλλων το τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Το ζητούμενο, σύμφωνα με τους ίδιους, είναι η μάχη κατά της ‘νεοφιλελεύθερης πολιτικής’», γράφει η εφημερίδα.

«Απεργιακό κύμα πάνω από την Ελλάδα», αναφέρει στην ιστοσελίδα του το Focus. «Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το σκληρό πρόγραμμα περικοπών στην Αθήνα ξεκίνησαν εκτεταμένες απεργιακές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα. Η γενική απεργία, όπως την αποκαλούν τα συνδικάτα, αναμένεται να διαρκέσει 24 ώρες».

Για το ίδιο θέμα η Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει στην ηλεκτρονική της έκδοση: «Το αξίωμα του πρωθυπουργού δεν είναι εύκολο. Όσο τα πράγματα πάνε καλά, οι πολίτες σε αγαπούν. Όταν έλθουν όμως δοκιμασίες και πρέπει να ληφθούν σκληρές αποφάσεις, τότε αυτό μπορεί να αλλάξει άρδην. Την εμπειρία αυτή βιώνει τώρα όχι μόνον η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, αλλά για πρώτη φορά και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος βρίσκεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με μια γενική απεργία. Πριν από έναν χρόνο ο ίδιος ηγείτο διαδήλωσης στο πλαίσιο γενικής απεργίας».

«Γενική απεργία στην Ελλάδα κατά των μέτρων περικοπών», είναι ο τίτλος σχετικού άρθρου στην ιστοσελίδα της Welt. «Με μια γενική απεργία τα ελληνικά συνδικάτα παρέλυσαν τον δημόσιο βίο στη χώρα. Οι διαμαρτυρίες (…) στρέφονται κατά νέων μέτρων περικοπών στην υπερχρεωμένη χώρα, όπως οι περαιτέρω περικοπές συντάξεων».

«Στασιμότητα στις μεταρρυθμίσεις», τιτλοφορείται εκτενές άρθρο της Kölner Stadt-Anzeiger που αναφέρεται στην πορεία των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και την «καταστροφική», όπως την χαρακτηρίζει, κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Ο αρθρογράφος αναφέρεται αναλυτικά στα οικονομικά δεδομένα και τις εκτιμήσεις που έχουν δημοσιοποιηθεί το τελευταίο διάστημα για την ανάπτυξη της οικονομίας, μεταξύ άλλων στην αύξηση του αριθμού των ανέργων και την εκτίναξη του χρέους.

Υπογραμμίζοντας ότι η κατάσταση επιδεινώθηκε από τότε που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία και ειδικά μετά την επιβολή των capital controls, η εφημερίδα σχολιάζει: «Σχεδόν όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι προκειμένου να επιστρέψει η Ελλάδα στη βιώσιμη ανάπτυξη χρειάζονται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Είναι προϋπόθεση για επενδύσεις. Ειδικά στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων όμως υπάρχει πρόβλημα. Τα περισσότερα από τα μέτρα (που καλείται να εφαρμόσει η κυβέρνηση), όπως (…) η μεταρρύθμιση του εργατικού δικαίου, το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας και οι ιδιωτικοποιήσεις, κινούνται ιδεολογικά προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που θέλει να εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ».

Θα αποποιούμαστε Κληρονομιές και θα κληρονομούμε Χρέη

Τα παλιά τα χρόνια, το Αστυνομικό Δελτίο καθημερινά κατέγραφε εγκλήματα για «κτηματικές διαφορές». Άνθρωποι σκοτώνονταν για λίγα μέτρα γης. Υπήρχαν κι εγκλήματα για «λόγους τιμής». Άνθρωποι σκοτώνονταν για να έχουν «καθαρό το μέτωπο» στην κοινωνία.

Σήμερα, χιλιάδες Έλληνες πολίτες έχουν χάσει τη δουλειά, την περιουσία, την αξιοπρέπεια και την τιμή τους.

Οι οικογενειακοί καυγάδες δεν γίνονται πια για το ποιος θα κληρονομήσει την ακίνητη περιουσία των προγόνων αλλά για το ποιος ΔΕΝ θα είναι δικαιούχος της περιουσίας και υπόχρεος ΕΝΦΙΑ.

Σήμερα στην Ελλάδα όλοι κάπου χρωστούν και πάντα κάποιος τους χρωστά.

Το Ελληνικό Κράτος, χρωστά τη σύνταξη σε 280.000 πολίτες που έχουν -εδώ και χρόνια- θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, έχουν υποβάλει τα δικαιολογητικά τους αλλά η «υπηρεσία» δεν προλαβαίνει, γιατί απλώς δεν έχει να πληρώσει.

Το Δημόσιο οφείλει 6 δις Ευρώ σε ιδιώτες, για υπηρεσίες και προϊόντα που του έχουν προμηθεύσει. Περισσότεροι από 100.000 καταναλωτές δεν έχουν πληρώσει το λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος που έχουν καταναλώσει.

Περισσότερα από 400.000 νοικοκυριά έχουν «κόκκινα δάνεια» προς τις τράπεζες.

Οι τράπεζες προσπαθούν να κρατήσουν τα δάνεια «ζωντανά» παρατείνοντας την προθεσμία εξόφλησής τους με ευνοϊκούς όρους.

Το αποτέλεσμα είναι γνωστό:

Στις περισσότερες περιπτώσεις οι κληρονόμοι αντί περιουσίας θα γίνονται ιδιοκτήτες χρεών. Το όνειρο κάθε νοικοκύρη «να αφήσω κάτι στα παιδιά μου» μετατράπηκε σε εφιάλτη.

Μαζί με τα χρέη προς τις τράπεζες διογκώνονται και τα χρέη προς το Δημόσιο. Εφορίες και Ασφαλιστικά Ταμεία. Όλα ρυθμίζονται με δόσεις. Όλα παίρνουν παράταση.

Φυσικά, ουδείς ασχολείται με τους νομοταγείς και συνεπείς οφειλέτες.

Είναι αυτοί που στερούνται ακόμη και βασικών αγαθών διαβίωσης προκειμένου να «έχουν καθαρό το μέτωπο». Αυτοί που πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.

Εργοδότες που πληρώνουν τους εργαζόμενους κάθε πρώτη του μηνός και δεν επικαλούνται την κρίση για να κρατούν, οικογένειες ολόκληρες σε ομηρία.

Αυτός ο πολύχρονος εφιάλτης της ελληνικής κοινωνίας θα τελειώσει μ’ έναν μόνο τρόπο: Αν το Κράτος αλλάξει συμπεριφορά και ευνοήσει τις ιδιωτικές επενδύσεις.

Η Ανάπτυξη θα έρθει μόνο με ιδιωτικές επενδύσεις. Δουλειές θα δημιουργηθούν μόνο με ιδιωτικές επενδύσεις.

Σε πρώτη φάση, οι ιδιωτικές επενδύσεις θα έρθουν μόνον από ριψοκίνδυνους διαχειριστές κεφαλαίων του εξωτερικού. Όταν θα κερδίσουν οι πρώτοι ξένοι επενδυτές, τότε θα φιλοτιμηθούν και οι εγχώριοι που κρύβουν τις αποταμιεύσεις τους μακριά από την Ελλάδα.

Αν το Κράτος δεν αλλάξει συμπεριφορά απέναντι στον Ιδιώτη επενδυτή, οι Έλληνες θα συνεχίσουν να αποποιούνται τις Κληρονομιές και να κληρονομούν τα Χρέη των συγγενών τους…

"Πηγή:toxrima.gr"

Οι Γερμανοί "σοφοί" είναι ξεκάθαροι. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πατροκτόνος της αριστεράς όχι μόνο σε Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Σίγουρα αν αν συγκρίνεις τους "σοφούς" της Γερμανίας με τον Σόλωνα τον Αθηναίο το μόνο που θα πετύχεις είναι να χαρακτηριστείς γραφικός καθώς ο καθένας εύκολα θα διακρίνει την σοφία από την παροχή υπηρεσίας.

Οι πέντε "σοφοί" λοιπόν της Γερμανίας πρότειναν την αναστολή της ισχύος του κατώτατου μισθού, όταν πρόκειται για την απασχόληση προσφύγων, για να μπορούν οι νέοι μετανάστες να καταστούν ελκυστικότεροι για τους εργοδότες και, μέσω της αγορά εργασίας, να ενσωματωθούν γρηγορότερα στην γερμανική κοινωνία.

Αυτό λένε οι απόγονοι του Χίτλερ και με αυτό τον τρόπο η Γερμανία πετάει την μάσκα δείχνοντας ότι είχε ανάγκη τους μετανάστες προκειμένου να χτυπήσεις την εργασία.

Οι σοφοί της Γερμανίας καθόλου δεν νοιάζονται για τον Γερμανό εργάτη ο οποίος θα είναι ασύμφορος για την Γερμανική παραγωγή και με μαθηματική ακρίβεια θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί στα μεροκάματα και τα εργασιακά δικαιώματα των μεταναστών.

Στην μάχη εργασίας κεφαλαίου οι μετανάστες προσφέρουν την χαριστική βολή και η εργασία ηττάται κατά κράτος.

Η γερμανική οικονομία είναι αρκετά ισχυρή προκειμένου να αναλάβει το βάρος της προσφυγικής κρίσης, εκτιμούν οι διακεκριμένοι οικονομολόγοι στην ετήσια έκθεσή τους που παραδόθηκε την Τετάρτη στην Καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ, προειδοποιούν ωστόσο για τον κίνδυνο ο κατώτατος μισθός των 8,5 ευρώ την ώρα που θεσπίστηκε φέτος στην χώρα να αποτελέσει εμπόδιο για την είσοδο των νεοαφιχθέντων στην αγορά εργασίας και συνιστούν την αναστολή της ισχύος του, αναφέρει το ΑΠΕ.

«Λαμβάνοντας υπ” όψιν την αυξανόμενη προσφορά εργατικού δυναμικού χαμηλού κόστους, ο κατώτατος μισθός δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αυξηθεί», σημειώνεται στην έκθεση.

«Η κυβέρνηση πρέπει να αναδείξει σε πρώτη προτεραιότητα την απόσυρση των εμποδίων», προκειμένου να βοηθήσει τους πρόσφυγες να ενσωματωθούν καλύτερα στην γερμανική κοινωνία, επισημαίνεται, ενώ ο συνολικός αριθμός προσφύγων που θα δεχθεί η Γερμανία το 2015 εκτιμάται ότι θα υπερβεί τις 800.000 και θα φθάσει κοντά στο ένα εκατομμύριο, με το κόστος της υποδοχής και της φροντίδας τους μόνο για το τρέχον έτος να ανέρχεται στα 22,6 δισεκατομμύρια ευρώ.

«Δεδομένης της καλής κατάστασης των προϋπολογισμών σε επίπεδο ομοσπονδίας και κρατιδίων, η χώρα μπορεί να ανταποκριθεί», επισημαίνουν οι οικονομολόγοι, προειδοποιούν πάντως για το ενδεχόμενο το κόστος να αυξηθεί, αν οι διαδικασίες εξέτασης των αιτήσεων χορήγησης ασύλου διαρκούν πολύ χρόνο.

Σε κάθε περίπτωση, οι «Σοφοί» πιστεύουν ότι οι νέοι μετανάστες μπορούν να βοηθήσουν την γερμανική οικονομία, δίνοντας λύση στα προβλήματα της αγοράς εργασίας που οφείλονται στην γήρανση του πληθυσμού. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, περίπου 500.000 πρόσφυγες θα ενταχθούν στην αγορά εργασίας ως το 2020, αλλά περίπου 350.000 άνθρωποι θα παραμείνουν πιθανότατα άνεργοι και θα βασίζονται σε κάποιου είδους οικονομικής βοήθειας από το κράτος.

Αγαπητέ κ. Τσίπρα διάβασε να μάθεις για να μην "δακρύσεις" όταν η Ιστορία θα σε χαρακτηρίσει πατροκτόνο της αριστεράς.

Επικίνδυνη η στάση του Τσίπρα ο οποίος οργανώνει απεργία ενάντια στο πρόγραμμα του, λέει ο Γιόχαν φαν Όφερτβελντ.

Φαίνεται ότι μας πήρανε χαμπάρι παντού και πλέον γίναμε ανέκδοτο. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τον σχολιασμό στο twitter του Βέλγου υπουργού οικονομικών Γιόχαν φαν Όφερτβελντ, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ μιλάει για επικίνδυνη λογική του Αλέξη Τσίπρα οποίος είναι διχασμένη προσωπικότητα καθώς καλεί τον λαό σε απεργία για να ανατρέψει, ο λαός, την πορεία του.

«Παράξενη και επικίνδυνη λογική στην Αθήνα: Ο ΣΥΡΙΖΑ οργανώνει απεργία ενάντια στο πρόγραμμα που η δική του κυβέρνηση δεσμεύεται να υλοποιήσει. Χρειάζεται αίσθηση του επείγοντος», είναι το σχετικό του tweet του Βέλγου υπουργού.

Όμως εντύπωση κάνει η θέση που εκφράζει ο Γιόχαν καθώς είναι πολύ καλά ενημερωμένος ότι ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός στην Ελλάδα και υπάλληλος εξωθεσμικών κέντρων στην Ευρώπη, ρόλο που και ο ίδιος έχει σαν υπουργός οικονομικών του Βελγίου.

Τσίπρας και Γιόχαν από τα ίδια κέντρα παίρνουν εντολές και κατά την λαϊκή ρήση "κόραξ κόρακος μάτι δεν βγάζει", θα έπρεπε να σιωπά.

Η νομοτέλεια της παρακμής - Του Χρήστου Γιανναρά

Η​​ εκλογή αρχηγού στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κρίνει, χωρίς υπερβολή, το μέλλον όλων των Ελλήνων. Αυτό το κόμμα, η «Νέα Δημοκρατία», έχει περιέλθει, εδώ και χρόνια, σε πλήρη πολιτική ανυπαρξία. Δεν έχει πρόταση δική του για την ελληνική κοινωνία, δεν έχει πολιτική ραχοκοκαλιά. Οσες φορές κυβέρνησε, η πολιτική του ήταν αποκλειστικά διαχειριστική και η διαχείριση απέβλεπε μόνο στην επανεκλογή του. Οχι στην κοινωνία και στα προβλήματά της.

Στα λόγια καυχάται η Ν.Δ. ότι εκφράζει ή και συσπειρώνει τη «συντηρητική» μερίδα της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά δείχνει να καταλαβαίνει τη «συντήρηση» μόνο σαν αφορμή μειονεξίας, ακριβώς όπως τη διαστρέφουν οι κομματικοί της αντίπαλοι: σαν το αντίθετο της «προόδου» – όχι ως υποδομή της προόδου, εφαλτήριο για την πρόοδο. Σαράντα χρόνια τώρα η Ν.Δ. χαρίζει τον χαρακτηρισμό του «προοδευτικού» να τον καπηλεύεται και να τον μονοπωλεί ο ακραιφνής σκοταδισμός: οι νοσταλγοί του λενινιστικού-σταλινικού εφιάλτη ή οι «εκσυγχρονιστές» οπαδοί του εθνομηδενισμού, της αρνησιπατρίας, του χρησιμοθηρικού πρωτογονισμού. Σαράντα χρόνια τώρα αυτό το κόμμα πιθηκίζει τους αντιπάλους του, τρέχει πίσω από τα «προοδευτικά» καμώματα του Ανδρέα και του Κουτσόγιωργα, τις σημιτικές στατιστικές πλαστογραφήσεις της «ανάπτυξης», τις μηδενιστικές πιρουέτες του λάιτ «ευρωκομμουνισμού». Κατάφωρο το σύνδρομο της επαρχιωτικής μειονεξίας.

Λειτούργησε ώς τώρα το κόμμα της Ν.Δ. σαν θεσμικός μοχλός για τη φίμωση ή και εξουδετέρωση κάθε κοινωνικής αντίστασης στην πασοκική (και λοιπών «προοδευτικών» δυνάμεων) λοιμική: Αντίστασης στην κατάργηση της αξιοκρατίας στον δημόσιο βίο και στον κρατικό μηχανισμό αντίστασης, στον αφελληνισμό της γλώσσας, στην εξάλειψη της ιστορικής συνείδησης, στον αμοραλισμό του επίσημα δικαιωμένου χρηματισμού της δημοσιοϋπαλληλίας, στον διαστροφικό, εκβιαστικό χαρακτήρα του συνδικαλισμού, στην κόλαση της ασυδοσίας των «καταλήψεων», των βανδαλισμών, του «όπλου μαζικής πάλης» που έγιναν σε καθημερινή βάση οι «πορείες».

Σε αυτή την «ανεπαισθήτως» συντελεσμένη κοινωνική καταστροφή το κόμμα της Ν.Δ. συνέργησε με τη σιωπή του, την αδιαμαρτύρητη ανοχή του, την πρόστυχη φοβία του να μη χάσει ψήφους αντιμαχόμενο τον λαϊκισμό ως «πολιτική ορθότητα». Ετσι, το αίτημα της συλλογικής (και προσωπικής) αξιοπρέπειας, των προτεραιοτήτων της ποιότητας, της αδιαπραγμάτευτης αξιοκρατίας έμεινε στην Ελλάδα, σαράντα ολόκληρα χρόνια, χωρίς πολιτική εκπροσώπηση, χωρίς φορέα θεσμικό στο κοινοβουλευτικό πεδίο. Το ίδιο και ο ρεαλιστικός προβληματισμός: αν αξίζει τον κόπο και γιατί και πώς να συνεχίσει να υπάρχει Ελληνισμός ως ενεργός ιστορική παρουσία – γλώσσα, συνείδηση πολιτισμικής διαφοράς, πρόταση - παρέμβαση - συμβολή στο επίκαιρο ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι.

Μέσα σε αυτή τη γενική εικόνα σαράντα χρόνων εγκληματικής αφασίας του κόμματος της Ν.Δ., συνδυασμένης σήμερα με τα εφιαλτικά δεδομένα ολοκληρωτικής καταστροφής της χώρας, ακούει κανείς τα ονόματα των ανθρώπων που τολμούν να υποβάλουν, με δική τους πρωτοβουλία, υποψηφιότητα για την αρχηγία, και δεν ξέρει τι να υποθέσει: Ποια αίσθηση της πραγματικότητας έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Ποια συνείδηση των προβλημάτων; Ποιαν αυτογνωσία, ποια μέτρα εκτίμησης της νοημοσύνης τους, των ταλέντων τους, ποιαν αξιολόγηση του αναστήματός τους;

Η απώλεια επαφής με την πραγματικότητα είναι ψυχική διαταραχή βαρύτατη. Θα εμπιστευθούμε την ανάκαμψη μιας κατεστραμμένης χώρας, μιας παραπαίουσας κοινωνίας, σε ανθρώπους εθισμένους αποκλειστικά στη διαχειριστική, μικροκομματική εκδοχή της πολιτικής, στο ευτελέστατο παιχνίδι του εντυπωσιασμού; Ανθρώπους που η κονσερβαρισμένη εκφραστική τους βεβαιώνει νηπιώδεις προβληματισμούς, άρνηση πολιτικής ενηλικίωσης, αναπηρική ανικανότητα να ιαθούν από τον ιδρυματισμό: τις συνέπειες διαβίωσής τους, επί χρόνια, εκτός κοινωνίας, στις κρύφιες συνωμοτικές δικτυώσεις της κομματικής θηριώδους αλληλοφαγίας;

Είναι θανατηφόρο το ρίσκο. Ας μετρήσουν οι Νεοδημοκράτες το ανάστημα κάθε αυτονακηρυγμένου ως υποψήφιου αρχηγού τους, ας το μετρήσουν με τον πήχυ των πραγματικών διαστάσεων που έχει η καταστροφή της χώρας: Χαμένη η εθνική ανεξαρτησία και η πολιτική αυτονομία, το κράτος επιτροπεύεται ταπεινωτικά από τους δανειστές του. Η ανεργία βυθίζει την κοινωνία σε απόγνωση, γεννάει καθολικευμένο πανικό. Η αποβιομηχάνιση κάνει μακρινό όνειρο την ανάκαμψη. Ο ξενιτεμός του επιστημονικού δυναμικού μοιάζει επιθανάτια αιμορραγία. Η πλημμυρίδα εισβολής των μεταναστών, απειλή. Η καθημερινότητα των στερήσεων, της ανασφάλειας, του φόβου, του απελπισμού, έχει τη δυναμική χιονοστιβάδας.

Τα αντανακλαστικά αυτοάμυνας του πολιτικά ανύπαρκτου κόμματος της Ν.Δ. έχουν άραγε νεκρωθεί ολοκληρωτικά; Αντί να πιάνονται από τη φαλακρή τους κόμη για να σωθούν από τον πνιγμό, δεν θα μπορούσαν, για τη σωτηρία τους και μόνο, να προσφέρουν την ηγεσία του κόμματος σε μια προσωπικότητα καθολικής αναγνώρισης, βεβαιωμένου κύρους, ηγετική προσωπικότητα ικανή να μεταγγίσει όραμα, στόχους, να αφυπνίσει δυναμική και πείσμα στο κόμμα, στη «συντηρητική» παράταξη που παραπαίει; Ο Στέλιος Ράμφος, ο Βασίλης Μαρκεζίνης, ο Χριστόφορος Πισσαρίδης θα μπορούσαν ο καθένας τους να είναι καταλύτης ανάστασης για τον πολιτικό αυτόν χώρο, έκπληξη για τον ευρωπαϊκό και διεθνή πολιτικό στίβο. Συγκρίνονται με τους νηπιώδεις και σπιθαμιαίους που διεκδικούν σήμερα την αρχηγία;

Η ευθύνη του δημόσιου λόγου σε κρίσιμες, κρισιμότατες ώρες υποχρεώνει να αναλαμβάνεται η διακινδύνευση τέτοιων εκκλήσεων με συνειδητή τη βεβαιότητα ότι θα πέσουν στο κενό. Πάγκοινη η πρόβλεψη «πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος κ’ οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε». Ο Μεϊμαράκης, ο Αδωνις, ο Τζιτζικώστας, ο Κυριάκος είναι η νομοτέλεια της παρακμής. Δεν γράφεται όμως με αυτούς η Ιστορία, δεν προχωράνε οι άνθρωποι με αυτωνών τα βήματα στην ελευθερία από το ένστικτο, από τη ζούγκλα. Τον δρόμο μάς δείχνουν πάντοτε οι «ποτέ από το χρέος μη κινούντες... πάντοτε την αλήθειαν ομιλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους».

Ναι, η σημερινή Ελλάδα δεν εκφράζεται με τον Καβάφη. Εκφράζεται με τον Λάνθιμο. Μεταπρατικά. Συντηρείται με δάνεια. Οχι ως πραγματικότητα. Φιλοδοξεί να παράγει μόνο εντυπώσεις, πομφόλυγες.

Από την εφημερίδα Καθημερινή 

''Aνήκω σὲ µία χώρα µικρή''

«Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή. Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου.

Εἶναι µικρὸς ὁ τόπος µας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ πράγµα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι µᾶς παραδόθηκε χωρὶς διακοπή.

Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν ἔπαψε ποτὲ της νὰ µιλιέται. Δέχτηκε τὶς ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα χάσµα.

Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη. Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωµένη µὲ τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ξεπερνᾶ τὸ µέτρο, πρέπει νὰ τιµωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες.

 Ὅσο γιὰ µένα συγκινούµαι παρατη ρώντας πὼς ἡ συνείδηση τῆς δικαιοσύνης εἶχε τόσο πολὺ διαποτίσει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή, ὥστε νὰ γίνει κανόνας τοῦ φυσικοῦκόσµου.

Και ἕνας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους µου, τῶν ἀρχῶν τοῦ περασµένου αἰώνα, γράφει :«... θὰ χαθοῦµε γιατί ἀδικήσαµε....». Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀγράµµατος. Εἶχε µάθει νὰ γράφει συναπτὰ τριάντα πέντε χρόνια τῆς ἡλικίας του. Ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἡµερῶν µας, ἡ προφορικὴ παράδοση πηγαίνει µακριὰ στὰ περασµένα ὅσο καὶ ἡ γραπτή.

Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ποίηση.

Εἶναι γιὰ µένα σηµαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Σουηδία θέλησε νὰ τιµήσει καὶ τούτη τὴν ποίηση καὶ ὅλη τὴν ποίηση γενικά, ἀκόµη καὶ ὅταν ἀναβρύζει ἀνάµεσα σ’ἕνα λαὸ περιορισµένο. Γιατί πιστεύω πώς τοῦτος ὁ σύγχρονος κόσµος ὅπου ζοῦµε, ὁ τυρρανισµένος ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τὴν ἀνησυχία, τὴ χρειάζεται τὴν ποίηση.

Ἡ ποίηση ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα – καὶ τί θὰ γινόµασταν ἂν ἡ πνοή µας λιγόστευε; Εἶναι µία πράξη ἐµπιστοσύνης – κι ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει ἂν τὰ δεινά µας δὲν τὰ χρωστᾶµε στὴ στέρηση ἐµπιστοσύνης. Παρατήρησαν, τὸν περασµένο χρόνο γύρω ἀπὸ τοῦτο τὸ τραπέζι, τὴν πολὺ µεγάλη διαφορὰ ἀνάµεσα στὶς ἀνακαλύψεις τῆς σύγχρονης ἐπιστήµης καὶ στὴ λογοτεχνία, παρατήρησαν πὼς ἀνάµεσα σ’ ἕνα ἀρχαῖο ἑλληνικὸ δράµα καὶ ἕνα σηµερινό, ἡ διαφορὰ εἶναι λίγη.

Ναί, ἡ συµπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου δὲ µοιάζει νὰ ἔχει ἀλλάξει βασικά. Καὶ πρέπει νὰ προσθέσω πὼς νιώθει πάντα τὴν ἀνάγκη ν’ ἀκούσει τούτη τὴν ἀνθρώπινη φωνὴ ποὺ ὀνοµάζουµε ποίηση.

Αὐτὴ ἡ φωνὴ ποὺ κινδυνεύει νὰ σβήσει κάθε στιγµὴ ἀπὸ στέρηση ἀγάπης καὶ ὁλοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγηµένη, ξέρει ποὺ νὰ βρει καταφύγιο, ἀπαρνηµένη, ἔχει τὸ ἔνστικτο νὰ πάει νὰ ριζώσει στοὺς πιὸ ἀπροσδόκητους τόπους.

Γι’ αὐτὴ δὲν ὑπάρχουν µεγάλα καὶ µικρὰ µέρη τοῦ κόσµου. Τὸ βασίλειό της εἶναι στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς γῆς. Ἔχει τὴ χάρη ν’ ἀποφεύγει πάντα τὴ συνήθεια να κρίνει μία χωρα από το μέγεθος της, την γλώσσα της, τον πλούτο, ή την βιομηχανία της.

Χρωστῶ τὴν εὐγνωµοσύνη µου στὴ Σουηδικὴ Ἀκαδηµία ποὺ ἔνιωσε αὐτὰ τὰ πράγµατα, ποὺ ἔνιωσε πὼς οἱ γλῶσσες, οἱ λεγόµενες περιορισµένης χρήσης, δὲν πρέπει νὰ καταντοῦν φράχτες ὅπου πνίγεται ὁ παλµὸς τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ποὺ ἔγινε ἕνας Ἄρειος Πάγος ἱκανός νὰ κρίνει µὲ ἀλήθεια ἐπίσηµη τὴν ἄδικη µοίρα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ θυµηθῶ τὸν Σέλλεϋ, τὸν ἐµπνευστή, καθώς µᾶς λένε, τοῦ Ἀλφρέδου Νοµπέλ, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ µπόρεσε νὰ ἐξαγοράσει τὴνἀναπόφευκτη βία µὲ τὴ µεγαλοσύνη τῆς καρδιᾶς του.

Σ’ αὐτὸ τὸν κόσµο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας µας χρειάζεται ὅλους τούς ἄλλους. Πρέπει ν’ ἀναζητήσουµε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ βρίσκεται. Ὅταν στὸ δρόµο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ ἔθεσε τὸ αἴνιγµά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν : ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ λέξη χάλασε τὸ τέρας. Ἔχουµε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουµε. Ἂς συλλογιστοῦµε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.»

(H oμιλία του Γιώργου Σεφέρη στην τελετή παραλαβής του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας, 11 Δεκεμβρίου 1963)

Η SEAT στη δίνη του Dieselgate

Διάχυτη είναι η ανησυχία σε εργαζομένους και προμηθευτές της SEAT μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου με τις παραποιημένες τιμές ρύπων που ταλανίζει την VW. Ζητούν από την μητρική και τη θυγατρική να ανοίξουν τα χαρτιά τους.

Η Ισπανία διαθέτει την δεύτερη μεγαλύτερη σε παραγωγή αυτοκινητοβιομηχανία στην ΕΕ. Οι αποφάσεις για νέα μοντέλα λαμβάνονται ωστόσο στο εξωτερικό. Η μόνη αυτοκινητοβιομηχανία με ισπανικές ρίζες είναι η SEAT, η οποία ανήκει στον όμιλο Volkswagen. Και ακριβώς γι' αυτό η ανησυχία στην Καταλονία, όπου βρίσκονται και οι μονάδες παραγωγής της SEAT, είναι διάχυτη με αφορμή το σκάνδαλο με τις παραποιημένες τιμές ρύπων που πλήττει εδώ και μερικές εβδομάδες την μητρική Volkswagen.

Ιδιαίτερα ανήσυχοι είναι και οι προμηθευτές της ισπανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Σε αυτούς ανήκει ο Χοσέ Λουίς Κορέα από την εταιρία Proto-Tech, η οποία κατασκευάζει πρωτότυπα για αυτοκινητοβιομηχανίες. Περίπου το ένα τρίτο του τζίρου της εταιρίας προέρχονται από τον όμιλο Volkswagen. Ο Χοσέ Λουίς Κορέα μιλά ανοιχτά και λέει ότι «αν δεν έχουμε στο άμεσο μέλλον τον ίδιο αριθμό παραγγελιών όπως μέχρι πρότινος τότε θα αντιμετωπίσουμε πρόβλημα».

Λίγοι προμηθευτές της αυτοκινητοβιομηχανίας μιλούν τόσο ανοιχτά για το ζήτημα. Κι ας διερωτώνται λίγο πολύ όλοι όσοι εργάζονται σε SEAT και VW τι τους επιφυλάσσει η επόμενη μέρα. Μόλις τέλη Σεπτεμβρίου η SEAT ανακοίνωνε επενδύσεις 3,3 δισ. τα επόμενα χρόνια. Όμως ο Ματίας Καρνέρο από το συμβούλιο των εργαζομένων έχει αμφιβολίες αν η διοίκηση μείνει τελικά πιστή στις προθέσεις της: «Είναι φυσικό να ανησυχούμε. Δεν μιλάμε ωστόσο μια καταστροφή, η οποία θα εξαφανίσει από τον χάρτη την εταιρία μας. Όμως δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά. Ουδείς γνωρίζει, προς το παρόν, πόσοι θα αγοράσουν ένα αυτοκίνητο SEAT».

Το Dieselgate βρίσκει τη SEAT σε μια δύσκολη στιγμή

Αναγκαίες για την SEAT οι επενδύσεις που σχεδιάζει η μητρική VW

Τον Οκτώβριο η SEAT πούλησε στην Ισπανία λιγότερα αυτοκίνητα. Όμως ούτε η SEAT, αλλά ούτε οι έμποροι οχημάτων της δίνουν στη δημοσιότητα στοιχεία για την ζήτηση. Έμποροι μεταχειρισμένων όμως, όπως ο Χοακίν Καρδένας από την πόλη Ματαρό, μιλούν ανοιχτά για την συμπεριφορά των πελατών: «Οι πωλήσεις της Volkswagen έχουν υποχωρήσει πολύ. Κι αυτό μου προκαλεί φόβο διότι ζω από τις πωλήσεις οχημάτων αυτού του ομίλου».

Παρά τις επανειλημμένες δεσμεύσεις της μητρικής Volkswagen και της θυγατρικής SEAT ότι οι προγραμματισμένες επενδύσεις θα πραγματοποιηθούν, οι δήμαρχοι των πόλεων γύρω από τις μονάδες παραγωγής της πόλης Μαρτορέλ απηύθυναν έκκληση στην Volkswagen με σκοπό να στηρίξουν τους εργαζομένους. Ο δήμαρχος Χαβιέ Φονογιόσα δηλώνει χαρακτηριστικά: «Πιστεύουμε ότι οι επενδύσεις είναι ένα σωστό στρατηγικό βήμα, μιας και τέσσερα νέα μοντέλα βρίσκονται στα σκαριά και περνούν σύντομα στην παραγωγή». Μέχρι στιγμής τόσο η VW όσο και η SEAT αποφεύγουν τις δημόσιες δηλώσεις. Οι εργαζόμενοι και οι προμηθευτές ζητούν ωστόσο από τις διοικήσεις να ξεκαθαρίσουν τη θέση και τις προθέσεις τους. Και έχουν κάθε λόγο. Τον Σεπτέμβριο αναμένονταν ότι η SEAT θα αρχίσει επιτέλους να καταγράφει κέρδη. Και τότε ξέσπασε το Dieselgate.

 "Πηγή:dw.com"