Aπο την πίσω πόρτα ο Τόνι Μπλερ στο Μαξίμου ως εκπρόσωπος της BP.

Ενώ η τρόικα "διαβουλεύεται" με Σταθάκη-Δραγασάκη-Τσακαλώτο, σε διαβουλεύσεις βρίσκεται και ο Τόνι Μπλερ με το μέγαρο Μαξίμου, γιατί ξέρει το αποτέλεσμα των τροικανικών διαβουλεύσεων και θέλει να έχει μερτικό στον διαμερισμό των ιματίων.

Ο Τόνι Μπλερ, πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας που εκπροσωπούσε τα συμφέροντα του λαού του Ηνωμένου Βασιλείου, έκανε αθόρυβη επίσκεψη και είχε συνάντηση με τον Νίκο Παππά ως εκπρόσωπος της πετρελαϊκής BP.

Ο κ. Μπλερ είχε συνάντηση με τον με τον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά με τον οποίο συζήτησαν επενδύσεις που έχουν σχέση με τον αγωγό TAP και ενδιαφέρουν άμεσα την BP.

Όπως βλέπετε οι υπόγειες συναντήσεις εκπροσώπων των τοκογλύφων καλά κρατούν και θα ενταθούν καθώς …φτάνει η ώρα του πάρτι.

Τσίπρας και Μπλέρ φαίνεται ότι έχουν τα ίδια κέντρα λήψης εντολών, γιατί δεν μπορεί διαφορετικά να ερμηνευτεί η αγαστή συνεργασία των δύο ανδρών, καθώς ως αντιπολίτευση ο Τσίπρας ...κατέβασε πολλά καντήλια για τον Μπλέρ. 

Ξεπέρασαν τις προσδοκίες τα κέρδη της ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Α.Ε λέει ο βουλευτής Λευτέρης Αυγενάκης.

Φαίνεται ότι πάει καλά η εταιρεία που έστησαν στην λεωφόρο Συγγρού δύο υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης, δηλαδή κάτι σαν υπουργοί, αφού ο ημερήσιος τσίρος της νέας τους εταιρείας αγγίζει το ποσό των 50.000Ευρώ.

Οι "υπουργοί" έχοντας εξασφαλισμένοι την πελατεία από το παρατράγουδο Ελλάς ξεκίνησαν τις δουλίτσες τους γιατί κατά πως λέει η αριστερά πρέπει ο καθένας να κάνει ότι μπορεί για να φέρει την ανάπτυξη.

Φρένο στα σχέδια τους και κατ' επέκταση στα σχέδια της ανάπτυξης, βάζει όπως πάντα η επάρατη δεξιά η οποία έβαλε τον "φασίστα" βουλευτή της κ. Λευτέρη Αυγενάκη να καταγγείλει τις δραστηριότητες των αριστερών υπουργών, οι οποίοι με τις θυσίες του λαού δούλεψαν μεθοδικά για να στήσουν ένα κολομάγαζο, κατά το κολόσπιτο που έλεγε και ο αείμνηστος Βαγγέλης Γιαννόπουλος για το ερωτικό στέκι Ανδρέα - Δήμητρας.

Την απίστευτη καταγγελία κάνει ο βουλευτή της ΝΔ Λευτέρης Αυγενάκης, ο οποίος έχει την ευγένεια να μην τους κατονομάζει αλλά κάνει αναφορά για τα γραφεία τους στη Συγγρού,  γιατί κατά τον ίδιο, τα υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη παραπλανούν το λαό με μικροεπενδύσεις των 50.000Ευρώ ημερησίως, την στιγμή που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα κατάφερναν πολύ καλύτερα με μίζες εκατομμυρίων και μάλιστα χωρίς να πληρώνουν γραφεία στη Συγγρού.

Το γραφείο περαίωσης εκκρεμοτήτων του λαού, που έστησαν τα κυβερνητικά στελέχη είναι ανταγωνιστικό στις τιμές, λόγω του ότι όλα είναι μαύρα και έτσι ο πελάτης γλυτώνει 23% ΦΠΑ και ακόμα ένας λόγος που καταφέρνει να προσφέρει μειωμένες τιμές, είναι γιατί έχει μειωμένες λειτουργικές δαπάνες καθώς εκτός από το ΦΠΑ δεν έχει και κόστος εφορίας.

Κατά τον βουλευτή της επάρατης δεξιάς, πρόκειται, «για ένα γραφείο διευθετήσεων και εξυπηρετήσεων, δηλαδή μια μηχανή παρα-διοίκησης η οποία λύνει, υποτίθεται, θέματα πολιτών... με το αζημίωτο». Συνεχίζοντας προσθέτει: «Όπως αναφέρεται, το εν λόγω γραφείο ασχολείται με «όσα έχουν να κάνουν με τις σχέσεις πολιτών και Πολιτείας, δηλαδή, για παράδειγμα, ταχύτερη επιστροφή του ΦΠΑ ή απόδοση των οφειλομένων του Δημοσίου σε κάποιον προμηθευτή. Και πώς λειτουργεί; Πάρα πολύ απλά θα έλεγα με το παλαιό, παραδοσιακό και δοκιμασμένο ελληνικό σύστημα, αυτό του «γρηγορόσημου». Προσφέρεις ένα «δωράκι» και το γραφείο «καθαρίζει»...». 

Εδώ οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την εντιμότητα του βουλευτή, καθώς παραδέχεται την διαχρονικότητα του συστήματος "γρηγορόσημο" και δεν το χρεώνει στην ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ  Α.Ε αλλά και στην bordelo ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ΕΠΕ.

Όπως, δε, αναφέρεται: «Το «κοπτήρι» κόβει, κατά τα θρυλούμενα, κοντά στις 50.000 ευρώ την ημέρα».

Ο βουλευτής Ηρακλείου θέτει την καταγγελία του σε ερώτηση προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, τον υπουργό Δικαιοσύνης Νίκο Παρασκευόπουλο, τον υπουργό Εσωτερικών Πάνο Κουρουμπλή και τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Χριστόφορο Βερναρδάκη.

Είναι ξεκάθαρο ότι η αμετανόητη ΝΔ, θέλει με κάθε τρόπο να περιορίσει την ανάπτυξη που με τόσο κόπο έστησε ο Αντώνης Σαμαράς και τώρα βλέπει να την καρπούνται άλλοι.

Ο βουλευτής - προπαγανδιστής αναμένει η ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ Α.Ε να αντιδράσει άμεσα δια του διευθύνοντος συμβούλου κ. Αλέξη Τσίπρα.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Η σημερινή εποχή έχει κάτι από τη νύχτα, και μάλιστα την πιο βαθιά. Αυτήν που νιώθεις το σκοτάδι να διεισδύει και να εμποτίζει κάθε κύτταρο του σώματός σου. Κι ύστερα να μένει εκεί, το νοητό αυτό σκότος, δημιουργώντας απραξία, απόγνωση, θάνατο.

Πόλεμοι: αίτια, αφορμές, προβλέψεις, αναλύσεις, φήμες, σενάρια, απειλές. Ύστερα η ζοφερή πραγματικότητα. Πείνα, προσφυγιά, εξαθλίωση, αίμα, Θεέ μου, πόσο αίμα μπορεί να σηκώσει τούτη η γη; Και τρόμος, βουβός κι αβυσσαλέος, να σφίγγει σαν τανάλια την καρδιά. Σπαραγμός κρατών, εθνών, λαών, θρησκειών, ιδεολογιών, ομάδων ανθρώπων.

Και πάνω απ΄ όλα τα συμφέροντα, γεωπολιτικά και οικονομικά. Σφαίρες επιρροής, ζώνες διέλευσης αγωγών πετρελαίου, ζωτικοί χώροι, διάδρομοι επικοινωνίας. Και η πολιτική, με υπολογισμό δυνάμεων, τακτικές κινήσεις, συνδυασμένους ελιγμούς, προωθήσεις στρατού, κατάληψη στρατηγικών σημείων, αποδυνάμωση του αντιπάλου, επίτευξη στόχων...

Κι από την άλλη μεριά, ο άνθρωπος, αυτός που όλοι επικαλούνται, στη γωνία. Πληγωμένος, μόνος, καταδιωγμένος – στο σώμα μα και στην ψυχή – σε έναν κόσμο, που όλο και λιγότερο νιώθει ότι του ανήκει. Ο άνθρωπος που προσπαθεί, με βουβή κραυγή , να φωνάξει, ότι δεν είναι – δεν πρέπει να είναι- ένα πιόνι, ούτε η γη μια τεράστια σκακιέρα. Είναι ψυχή. Έχει αγωνίες, πόθους, όνειρα, οράματα, αγάπη. Και πάνω απ΄ όλα μία θέληση, να ζήσει.

Ο άνθρωπος που πασχίζει, μέσα στη δίνη των καιρών, να θυμηθεί  όλα όσα έχει κατακτήσει. Τον πολιτισμό του, τα γράμματα, τις τέχνες,. Την ανθρωπιά. Την κοινωνία που έφτιαξε μέσα από αγώνες κι από αίμα. Και να σηκώσει το κεφάλι ψηλά και να φωνάξει: Είμαι άνθρωπος....Είμαστε άνθρωποι...

του Κώστα Μπούζα.

Tον τυχοδιωκτισμό του Ολάντ και του Σαρκγοζί πληρώνουν οι Γάλλοι.- Εικόνες με Γαλλικά όπλα στους Ισλαμιστές.

Οπλισμένοι και με γαλλικά όπλα οι ισλαμιστές τρομοκράτες, αριθμούν τουλάχιστον 800 άτομα αυτή την στιγμή μόνο στην Γαλλία, με νέους ηλικίας 20-30 ετών, έτοιμους να πεθάνουν "στο όνομα του Προφήτη" αναφέρουν πληροφορίες των ρωσικών υπηρεσιών πληροφοριών.

 Να σημειώσουμε ότι το όπλο FAMAS που βλέπουμε στην εικόνα δεν κυκλοφορεί στην "μαύρη" αγορά και είναι αδύνατον να βρίσκεται στα χέρια ισλαμιστών τρομοκρατών χωρίς να το έχει δώσει η Γαλλία, η οποία από το 2012 εφοδιάζει τους ισλαμιστές της Συρίας με όπλα παντός τύπου, μέχρι και αντιαρματικούς πυραύλους MILAN. 

Οι Γάλλοι από το 2012 πουλούσαν όπλα στην τότε συριακή αντιπολίτευση, από τους οποίους το 80% στελεχώνουν σήμερα τις ταξιαρχίες της al Nusrah και τον στρατό του ISIS)!

Η δύση δεν μαθαίνει από τα προηγούμενα χρόνια και όσα συνέβησαν στην Περσία, το Αφγανιστάν κ.λ.π. Οι δήθεν "μετριοπαθείς" αντάρτες, μεταμορφώνονται εν συνεχεία σε ισλαμικά τέρατα που στρέφουν τα όπλα τους κατά εκείνων που τους εξόπλισαν (όταν δεν δουλεύουν για λογαριασμό σκοτεινών κύκλων που σπρώχνουν σε μείζονα ένοπλη εμπλοκή της Δύσης στην Συρία, όπως αυτή που αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή το 2013).

Στις φωτογραφίες βλέπετε αντιαρματικά συστήματα MILAN, ανάλογα με αυτά που χρησιμοποιεί και ο ελληνικός Στρατός, επιθετικά τυφέκια FAMAS και FN FAL (βελγικό...), αντιαρματικά APILAS κλπ.

Το βιβλίο «στα παρασκήνια της γαλλικής διπλωματίας», που κυκλοφόρησε στις αρχές του περασμένου Μαΐου, αποκάλυπτε ότι οι γαλλικές αρχές είχαν παραδώσει στους αντάρτες και βαρύ οπλισμό, από ρουκέτες μέχρι αντιαρματικούς πυραύλους. Τότε η Ευρώπη συγκλονιζόταν από την αποκάλυψη ότι η Γαλλία παρέδωσε επιθετικά όπλα στους Σύρους αντάρτες το 2012, παρά το ευρωπαϊκό εμπάργκο που είχε επιβληθεί από το 2011.

Έως τότε ήταν γνωστό ότι η Γαλλία είχε εξοπλίσει τη συριακή αντιπολίτευση – ο ίδιος ο πρόεδρος Ολάντ είχε προχωρήσει στη σχετική παραδοχή – αλλά με ελαφρύ οπλισμό.

Αν και ο ίδιος ο Φρανσουά Ολάντ διαβεβαίωνε, με δηλώσεις του στον συγγραφέα του βιβλίου, ότι οι παραδόσεις όπλων άρχισαν "όταν ήμασταν βέβαιοι πως θα πήγαιναν σε σίγουρα χέρια", πολλές αναλύσεις τονίζουν ότι δεν είναι καθόλου απίθανο μεγάλο μέρος του οπλισμού να κατέληξε σε ακραίες ισλαμιστικές ομάδες, όπως το μέτωπο Αλ Νούσρα, παρακλάδι της Αλ Κάιντα, που δραστηριοποιούταν στους κόλπους της συριακής αντιπολίτευσης.

Ετσι κι έγινε...

Σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου, που ειδικεύεται σε διπλωματικά και στρατιωτικά θέματα, η Γαλλία παρέδωσε στους Σύρους αντάρτες που πολεμούν εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ, κανόνια διαμετρήματος 20 mm, μυδραλιοβόλα διαμετρήματος 12,7 mm, εκτοξευτήρες ρουκετών και αντιαρματικούς πυραύλους MILAN και αντιαρματικά βλήματα APILAS.

Οι παραδόσεις, που ξεκίνησαν το δεύτερο εξάμηνο του 2012, γίνονταν σε ακανόνιστα χρονικά διαστήματα και είχαν σκοπό περισσότερο να βοηθήσουν την εξέγερση παρά να έχουν έναν αποφασιστικό αντίκτυπο αλλάζοντας τον ρου του πολέμου, σύμφωνα με τον συγγραφέα.

Εκείνη την εποχή βρισκόταν σε ισχύ, από τον Ιούνιο του 2011, ένα ευρωπαϊκό εμπάργκο όπλων το οποίο ήρθη στις 29 Μαΐου του 2013. Μέχρι τώρα, η Γαλλία έχει παραδεχθεί επίσημα πως είχε παραδώσει στους αντάρτες μόνο τα λεγόμενα μη φονικά όπλα (που δεν έχουν σκοπό να σκοτώσουν), αλεξίσφαιρα γιλέκα ή γυαλιά νυκτερινής όρασης.

Για αυτές τις μυστικές παραδόσεις «έπρεπε να έχουμε εγγυήσεις στον ύψιστο βαθμό», δήλωσε στον συγγραφέα ένας μάρτυρας, υπό τον όρο της ανωνυμίας, κάνοντας λόγο για απάλειψη κάθε ίχνους προέλευσης των όπλων και για τη δημιουργία μίας πολιτικο-στρατιωτικής αλυσίδας που θα παρείχε «κάθε διασφάλιση ελέγχου και σίγουρου τελικού προορισμού».

Το αν αυτή η αλυσίδα ελέγχου όντως λειτούργησε ή αν γαλλικά όπλα κατέληξαν στα χέρια των μακελάρηδων των Γάλλων πολιτών είναι κάτι που ίσως δεν μάθουμε ποτέ.

 Είναι οι κυβερνήσεις της ΕΕ με προεξάρχουσα την γαλλική κυβέρνηση που για τα δικά τους συμφέροντα επιδιώκοντας την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, χρηματοδότησαν με αγορές πετρελαίου τους ισλαμιστές και τους πούλησαν ... όπλα!

Αλλά εκτός από τα ευρωπαϊκά όπλα, αγόρασαν με τα λεφτά της ΕΕ μαζικά και όπλα από την "μαύρη" αγορά, βασικά ουκρανικής και βουλγαρικής κατασκευής ΑΚ-47, όπως αυτά που χρησιμοποιίθηλαν στις επιθέσεις της Παρασκευής.

Ποιος λοιπόν χρηματοδότησε και εξόπλισε τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους;

Η άρση του εμπάργκο για το συριακό πετρέλαιο

Εμμέσως –πλην σαφώς- και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το 2013 οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποφασίζουν να άρουν το εμπάργκο στις εισαγωγές πετρελαίου από την Συρία και το αγοράζουν από τους ... ισλαμιστές!

"Είναι σημαντικό για μας να στείλουμε ένα σινιάλο ότι είμαστε ανοιχτοί να βοηθήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο" δήλωνε στις 22 Απριλίου του 2013 ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Ουίλιαμ Χέιγκ. "Πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να βοηθήσουμε τη συριακή αντιπολίτευση". Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γερμανός ομόλογός του, Γκίντο Βεστερβέλλε, αποσαφήνιζε την ίδια μέρα: "Επιθυμούμε να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη στις περιοχές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση, και γι’ αυτό θα άρουμε τις κυρώσεις που εμποδίζουν το έργο των μετριοπαθών δυνάμεων της αντιπολίτευσης".

Το περιοδικό Time, στο οποίο ανήκει το σχετικό ρεπορτάζ γράφει την ίδια εποχή ότι «Ακόμα, αναλυτές προειδοποιούν ότι το σχέδιο έχει σημαντικά κενά-και στην πραγματικότητα, ότι η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσε να εντείνει τη βία στη Συρία, χτίζοντας έναν φονικό ανταγωνισμό για τον έλεγχο των πόρων που φθίνουν ύστερα από δύο χρόνια ενός σκληρού εμφυλίου πολέμου».

«Η απόφαση της ΕΕ να άρει τις κυρώσεις στο πετρέλαιο της Συρίας για να βοηθήσει την αντιπολίτευση, επιτάχυνε τη μάχη για τον έλεγχο πηγών και αγωγών στις περιοχές που ελέγχονται από τους αντάρτες και συνέβαλε στη σταθεροποίηση της εξουσίας των τζιχαντιστικών ομάδων επί των κρίσιμων πόρων της χώρας», διαπιστώνει περίπου ένα μήνα αργότερα, ο Guardian.

Τον ανταγωνισμό "μετριοπαθών ανταρτών" της συριακής αντιπολίτευσης και ισλαμιστών της Jabhat al-Nusra και του ISIS, τον κέρδισαν οι ισλαμιστές οι οποίοι κέρδισαν το 90% των Σύρων σουνιτών και το 100% των ξένων μισθοφόρων που δρουν στην Συρία. Ως εκ τούτου, η ΕΕ βρέθηκε de facto να χρηματοδοτεί τους ισλαμιστές!

Συνεχίζοντας από το κομμάτι της χρηματόδοτησης μέσω της άρσης του εμπάργκο στο συριακό πετρέλαιο, θα χρειαστεί να γυρίσει κανείς στη σύνθεση του "Ελεύθερου Συριακού Στρατού".

Ένα από τα πιο δραστήρια κομμάτια της,  ήταν και η οργάνωση Jabhat al-Nusra, η οποία δηλώνει πίστη στην al-Qaeda, την οργάνωση δηλαδή που σχεδίασε και κατάφερε το χτύπημα της 11/9 στους Δίδυμους Πύργους!

Νωρίτερα και από την άρση του εμπάργκο για το συριακό πετρέλαιο, το 2012 η Γαλλία είχε αναλάβει πρωτοβουλία να πείσει τα κράτη-μέλη, να χαλαρώσουν το εμπάργκο όπλων ώστε να εξοπλίσουν τους αντικαθεστωτικούς της Συρίας.

Ο Γάλλος πρόεδρος παραδέχεται σε συνέντευξή του στη Le Monde ότι η χώρα του από το 2012, εξοπλίζει και εκπαιδεύει αντάρτες γιατί όπως έλεγε «είναι οι μόνοι που μπορούν να εγγυηθούν τη δημοκρατική διαδικασία στη Συρία.»

Μεταξύ άλλων ο γαλλικός στρατός έστελνε αυτόματα όπλα 12.7 mm, εκτοξευτήρες ρουκετών, αλεξίσφαιρα γιλέκα αλλά και συσκευές επικοινωνίας.

Ανάμεσα όμως σε αυτούς "που θα εγγυούνταν τη δημοκρατική διαδικασία στη Συρία" ως εκ τούτου σε αυτούς που εξόπλιζε και εκπαίδευε και η Γαλλία ήταν και οι τζιχαντιστές του Al-Nusrah για το οποίο η Washington Post λίγο καιρό αργότερα αποκαλύπτει ότι εξελίσσεται στο πιο πετυχημένο και συνεχώς αναπτυσσόμενο κομμάτι των αντικαθεστωτικών δυνάμεων στη Συρία, εκφράζοντας παράλληλα τον φόβο για το γεγονός.

Σύμφωνα με άλλο κείμενο της Ουάσινγκτον Ποστ: «Οι ειδικοί σύμβουλοι του Προέδρου Ομπάμα για την Μέση Ανατολή, προειδοποιούσαν τον Πρόεδρο, πόσο σημαντικός ήταν ο χρόνος. Όσο περισσότερο συνεχίζονται οι μάχες στην Μέση Ανατολή, τόσο πιθανότερο είναι αυτό που ξεκίνησε σαν ειρηνική μαζική αντικαθεστωτική δράση, να λοξοδρομήσει από εξτρεμιστές, μεταξύ των οποίων και σύμμαχοι της Αλ-Κάιντα (όπως η Al-Nusrah).»

Σύμφωνα με την εφημερίδα, "ο Πρόεδρος Ομπάμα αγνόησε την συμβουλή, όμως οι ειδικοί είχαν δίκιο. Και τώρα οι συνέπειες της παθητικότητας Ομπάμα, έχουν όνομα και αυτό είναι: Jabhat al-Nusra."

Η πρώτη κοινή επιχείρηση Αλ- Κάιντα και ISIS ήταν και ένα πρώτο μήνυμα για το τι μπορεί να υπάρξει στο Euro 2016 το οποίο φιλοξενεί η Γαλλία.

Η όλη επιχείρηση ήταν μια μίξη από τις ισλαμικές τρομοκρατικές ενέργειες στο Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας, την Βομβάη της Ινδίας και του θεάτρου  Noordost στη Μόσχα.

Η επίθεση στο Παρίσι επρόκειτο για μια άριστα οργανωμένη επιχείρηση με ομάδα υποστηρικτική προς τους τρομοκράτες, μία ομάδα διαφυγής και μία ομάδα που θα παρείχε ιατρικές βοήθειες, ενώ μια τελευταία ομάδα ... βιντεοσκοπούσε τις επιθέσεις!

"Πηγή:defencenet.gr"

Βγάζουν χρήμα απο τις αγορές αυτοί που γνώριζαν για το χτύπημα στο Παρίσι.

Λεφτά αλλάζουν χέρια μετά το χτύπημα στο Παρίσι, καθώς αυτοί που γνώριζαν για το χτύπημα, φρόντισαν έγκαιρα να «προμηθευτούν» χρυσό και ...κρατικά ομόλογα.

Τέτοιες ενέργειες όταν γίνονται, πάντα από πίσω υπάρχουν και οι ανάλογοι «επενδυτές» που κερδίζουν εκατομμύρια. Αν για παράδειγμα ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας και οι φίλοι του Ισραηλινοί και Αμερικανοί επενδυτές …«κάτι ήξεραν» τότε δεν πρέπει να απορεί κανείς για την νευρικότητα που επικρατεί στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια σήμερα, ενώ το ευρώ υποχωρεί, καθώς οι «επενδυτές» αντιδρούν στο τρομοκρατικό κτύπημα στο Παρίσι, όπως μεταδίδει το πρακτορείο Βloomberg.

Σήμερα αυξάνεται η ζήτηση για τα στοιχεία ενεργητικού που θεωρούνται πιο ασφαλή, όπως ο χρυσός και τα κρατικά ομόλογα και κατά πως λέει η ρήση …”όταν οι άλλοι πουλάν εσύ αγοράζεις και όταν οι άλλοι αγοράζουν εσύ πουλάς”.

Φανταστείτε λοιπόν τι πατσαβούρα κρατικών ομολόγων θα ξεφορτώσουν οι βασιλιάδες κάθε είδους. 

Ο πανευρωπαϊκός δείκτης μετοχών Stoxx 600 άνοιξε με πτώση 0,8%, αλλά πριν από λίγο είχε περιορίσει στο 0,2% τις ζημιές, αφού είχε περάσει για λίγο και σε θετικό έδαφος. Το ευρώ υποχωρεί κατά 0,2%, λόγω ανησυχιών ότι η βία στο Παρίσι θα πλήξει το εμπόριο και την καταναλωτική εμπιστοσύνη. Τα ασιατικά χρηματιστήρια σημείωναν απώλειες, στις οποίες συνέβαλαν κυρίως οι κινεζικές μετοχές στο Χρηματιστήριο του Χονγκ Κονγκ, ενώ και οι προθεσμιακές τιμές των μετοχών του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης σημειώνουν πτώση, με τον δείκτη S&P 500 να σημειώνει απώλειες 0,2%.

Ο Stoxx 600 άνοιξε με πτώση, κυρίως λόγω των απωλειών που είχαν τουριστικές εταιρείες και εταιρείες λιανικών πωλήσεων. Ο ξενοδοχειακός όμιλος Accor άνοιξε με απώλειες 7%, η Aeroports de Paris και η Air France υποχωρούσαν σχεδόν 5% και το Eurotunnel κατά 4,5%. Οι εταιρείες πολυτελών ειδών Hermes, LVMH και Kering σημείωναν πτώση περίπου 3%. Ο δείκτης MSCI για τα χρηματιστήρια της Ασίας και του Ειρηνικού σημείωνε πτώση 1,1% και ο ιαπωνικός δείκτης Nikkei μειώθηκε 0,9% μετά τα στοιχεία που έδειξαν πτώση του ΑΕΠ της χώρας κατά 0,8% στο τρίτο τρίμηνο, που ήταν μεγαλύτερη του αναμενόμενου.

Το ευρώ υποχώρησε προς χαμηλό επίπεδο εξαμήνου έναντι του δολαρίου, με την ισοτιμία του να διαμορφώνεται στα 1,0737 δολάρια. Το κινεζικό νόμισμα, γιουάν, ενισχύθηκε κατά 0,2% στη αγορά συναλλάγματος του Χονγκ Κονγκ. Οι υπηρεσίες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πρότειναν την ένταξη του γιουάν σε ένα καλάθι αποθεματικών νομισμάτων, μία κίνηση που θα απέφερε επενδύσεις 1 τρις. δολαρίων σε κινεζικά στοιχεία ενεργητικού την επόμενη πενταετία, σύμφωνα με τη βρετανική τράπεζα Standard Chartered.

Η απόδοση των 10ετών γερμανικών ομολόγων μειώθηκε κατά 1 μονάδα βάσης στο 0,55% και των αντίστοιχων αμερικανικών τίτλων κατά 2 μονάδες βάσης στο 2,25%. Η τιμή του χρυσού αυξήθηκε κατά 1,1% στα 1,095,53 δολάρια ανά ουγκιά.

Συνελήφθη ο υπ’ αριθμόν ένα καταζητούμενος για τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι, ο Σαλάχ Αμπντεσλάμ.

Ο υπ’ αριθμόν ένα καταζητούμενος για τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι, ο Σαλάχ Αμπντεσλάμ, φέρεται σύμφωνα με τα όσα μετέδωσε ο βελγικός τηλεοπτικός σταθμός RTL, να συνελήφθη σήμερα σε επιχείρηση στην περιοχή Μονλεμπέκ στις Βρυξέλλες.

Ωστόσο, ακόμη η πληροφορία του RTL δεν έχει επιβεβαιωθεί.

Υπενθυμίζεται ότι το πρωί της Δευτέρας το Associated Press αποκάλυψε πως ο 26χρονος Σαλάχ Αμπντεσλάμ είχε περάσει τα γαλλοβελγικά σύνορα το πρωί του Σαββάτου μαζί με δύο ακόμα συνεργούς του, αλλά είχε καταφέρει να περάσει απαρατήρητος από τον έλεγχο τεσσάρων Γάλλων αστυνομικών.

Ο 26χρονος είναι αδελφός δύο ακόμη τρομοκρατών, του νεκρού Ιμπραήμ κι ενός ακόμα ο οποίος συνελήφθη στο Βέλγιο το Σάββατο.

Π. Καμμένος: Στα κύματα του Αιγαίου θα πνιγούμε...

Αν οι πρόσφυγες μπορούν να καταλάβουν την Ελλάδα τότε η Τούρκοι πρέπει να τους προσλάβουν για να εκπαιδεύσουν τον Τούρκικο στρατό.

Αυτό τουλάχιστον είναι το συμπέρασμα από τις δηλώσεις του Πάνου Καμμένου ο οποίος ως υπουργός εθνικής άμυνας της χώρας, δηλώνει ότι «Οι εισερχόμενοι δεν αποτελούν ένα αριθμό τέτοιο που να μπορούν να γίνονται έλεγχοι με τα μέσα που διαθέτουμε. Εδώ μιλάμε περί αποβάσεως. Η Ελλάδα πρέπει να θωρακιστεί με όλα τα μέσα για να γίνεται η ταυτοποίηση».

Άρα το πρόβλημα της κατάληψης της χώρας δεν είναι στρατιωτικό, αλλά «αριθμητικό». Υπάρχει δηλαδή «αριθμητική ταρίφα» πέραν της οποίας ο έλεγχος εισερχομένων είναι αδύνατος.

Σύμφωνα με τον Πάνο Καμμένο, «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όταν περνούν 550.000 άνθρωποι από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, κάποιοι εξ αυτών θα είναι και εκείνοι που θα εκμεταλλεύονται το προσφυγικό. Το θέμα είναι να διασφαλιστεί η ταυτοποίησή τους και η επιστροφή στις οικίες τους».

Συνεχίζοντας είπε κάτι που για τον ίδιο είναι ξεκάθαρο: «Είναι ξεκάθαρο πια ότι μαζί με τα θύματα του ισλαμοφασισμού στην Μ. Ανατολή που έρχονται ως πρόσφυγες στην χώρα, ακραία στοιχεία περνούν προς την Ευρώπη».

Με τις δηλώσεις αυτές του Π. Καμμένου είναι ξεκάθαρο ότι από το «Κούκι» περνάμε στην πλήρη παράδοση καθώς η Ευρώπη οφείλει να μας προστατέψει, με κάθε μέσον ακόμα και με τον στρατό της φίλης και «γειτόνισσας» μας Τουρκίας.

Τελικά είναι φανερό ότι εκτός από τον λαό και ο Καμμένος έμαθε να γράφει με το αριστερό, κάτι που σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να απορήσουμε εάν στο μέλλον δούμε στα πανό της Χρυσής Αυγής συνθήματα του τύπου «Κάτω η δικτατορία των μονοπωλίων» ή συνθήματα του ΚΚΕ που θα λένε «Το καπνογόνο δεν είναι έγκλημα»  

Aεροπορική επίθεση εξαπέλυσε η Γαλλία στην πρωτεύουσα του Ισλαμικού κράτους Ράκα .

Σε σφοδρούς βομβαρδισμούς στην «πρωτεύουσα» του Ισλαμικού Κράτους προχώρησε πριν από λίγο το Παρίσι.

Γαλλικά αεροσκάφη εξαπέλυσαν επίθεση στην συριακή πόλη Ράκα σύμφωνα με ενημέρωση του υπουργείου Άμυνας της Γαλλίας, στις γαλλικές επιχειρήσεις συμμετέχουν 10 πολεμικά αεροπλάνα.

Από τους βομβαρδισμούς έχουν πληγεί το κέντρο ελέγχου και διοίκησης των τζιχαντιστών, όπως και επίσης κέντρα ανεφοδιασμού και εκπαίδευσης στρατιωτών.

Όπως αναφέρει το γαλλικό υπουργείο, πρόκειται για τη μεγαλύτερη επίθεση της Γαλλίας στη Συρία έως σήμερα. Τα αεροσκάφη ξεκίνησαν συντονισμένα από τις γαλλικές βάσεις στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Ιορδανία.

Η επιχείρηση εκτελέστηκε με τη συνεργασία των αμερικανικών δυνάμεων. 

Στο Παρίσι η Ζωή.

Με τον Jean Luc Melanchon, τον Eric Coquerel, την Danielle Simonnet, επικεφαλής του Γαλλικού Κόμματος της Αριστεράς, τον Pedro Soares, επικεφαλής της Κ.Ο. και την Joana Mortagua, βουλευτή του Bloco Πορτογαλίας, η Ζωή Κωνσταντοπούλου βρίσκεται στο Παρίσι τιμώντας την μνήμη των θυμάτων της επίθεσης του ISIL.

Το απέραντο γαλάζιο της κοινωνικής υποκρισίας

Amphitheatrum Caesareum και το δικαίωμα στην πολυτέλεια

Αν θα μπορούσαμε να καταδείξουμε το Κολοσσαίο της Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας, τότε δίχως αμφιβολία πρόκειται για τη Μεσόγειο. Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός πως ο τρόπος με τον οποίο θα πατήσει κάποιος στη στεριά της, αποδεικνύει με μεγάλη ακρίβεια τη θέση και τον ρόλο του μέσα στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.

 Οι πρώτες κακοκαιρίες ήδη παρασέρνουν με αξιοσημείωτη αγριότητα τα υπολείμματα του θέρους στους υπονόμους και οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν ως ενθύμια των καλοκαιρινών μας αναμνήσεων μας φέρνουν αντιμέτωπους με τις δύο όψεις ενός ανεξέλεγκτων διαστάσεων φαινομένου: στο ένα άκρο, ένας βομβαρδισμός της φωτογένειας, μια καταναγκαστική ευτυχία να κυκλοφορεί στις οθόνες μας με τα χαμόγελα να ανταγωνίζονται το ένα το άλλο σε λάμψη και ομορφιά, ειδυλλιακά τοπία, ακρογιαλιές, παραλίες, η μαγεία της ανακυκλωμένης από τη βιομηχανία του πολιτισμού «φύσης», ο τουριστικός πλούτος του Νότου και η αιτία που οι λευκοί του Βορρά μας ζηλεύουν, η διάχυτη ανεμελιά και η αίσθηση πως ό,τι κι αν μας συμβεί εμείς απλά «θα περνάμε καλά», η μαζική αδιαφορία που βουτάει στα καταγάλανα νερά και απαθανατίζει τις εικόνες από την Εδέμ των υπερμοντέρνων σκλάβων· στο άλλο άκρο, παντόφλες, μουλιασμένος ρουχισμός και σωσίβια σωριασμένα, ζωντανά και νεκρά πτώματα να τα ξεβράζει το κύμα, δουλέμποροι, επιχειρήσεις του λιμενικού σώματος, στοιβαγμένες ζωές σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς, καταγραφή και αρχειοθέτηση όσων βούλιαξαν και όσων σώθηκαν, μια στρατιωτικού τύπου εκστρατεία μεταφοράς των επιζώντων στα σύνορα. Η Μεσόγειος εξελίσσεται σε μήτρα του πλεονάζοντος ανθρώπινου δυναμικού.

Η μαζική άφιξη των προσφύγων σε συνδυασμό με το πανευρωπαϊκό «δικαίωμα στις διακοπές» προσφέρουν ομολογουμένως ορισμένες ανάσες στον πνεύμονα της τουριστικής οικονομίας, σαν η δυστυχία και η καλοπέραση των άλλων να είναι οι μόνοι τρόποι να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και να απελευθερωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Ίσως σε τελική ανάλυση η μια κοινωνική συνθήκη να είναι απαραίτητη για την ύπαρξη της άλλης, ίσως η σταδιακή μετατροπή των παραμεθόριων περιοχών τηςEE σε χωματερές απόκληρων πληθυσμών να προϋποθέτει εξίσου το τίμημα να σκεπάσουμε την αθλιότητα με την εικόνα μιας χώρας η οποία πάνω απ’ όλα εξυπηρετεί τις ανάγκες της διασκέδασης και της ξεκούρασης, ότι τα ντεσιμπέλ στα νυχτερινά clubs των νησιών πάντα θα επικαλύπτουν τις κραυγές των απεγνωσμένων: ό,τι κι αν συμβαίνει στ’ αλήθεια, εμείς εδώ θα είμαστε υπηρέτες σε ένα μεγαθέρετρο όπου ο καθένας μπορεί να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Όπως σε κάθε imperium, έτσι και στο δικό μας είναι απαραίτητη η μεγάλη αρένα που θα προσφέρει υπερθεάματα για να καταπολεμηθεί η διάχυτη πλήξη. Άλλωστε, όπως μας εξηγείται σε όλους τους τόνους όταν κλείνουν τα μικρόφωνα που το καθεστώς εκθειάζει τον εαυτό του, οι δομές υποδοχής, κοινωνικής ένταξης και αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης είναι κι αυτές μια ιδιότυπη πολυτέλεια, η υπερλούξ εμπειρία που προσφέρει ένα σύστημα σε εκείνους που ωφελούνται ή/και απασχολούνται σ’ αυτές αφού πρώτα έχει καταφέρει να τους εκμηδενίσει και υποδουλώσει ηθικά και υλικά εντός κι εκτός της λειτουργίας αυτών των δομών.

Περί του εξορθολογισμενου ελέγχου μιας ενδεχόμενης ταξικής ανάφλεξης στο προσφυγικό κύμα

Σε κάθε περίπτωση, οι πρόσφυγες είναι ένα πολύτιμο εμπόρευμα στον βαθμό που η ύπαρξή τους μας προτρέπει να καταναλώσουμε αλληλεγγύη, οίκτο και ανθρωπιά. Η οδύσσειά τους αφυπνίζει την εργαλειακή μας συμπάθεια, μας «ριζοσπαστικοποιεί» εξαιτίας της ανώδυνης επίκλησης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων· πάνω απ’ όλα, μας υποχρεώνει να υποκριθούμε την ανωτερότητά μας, να διατυμπανίσουμε όλους τους πανηγυρικούς για την Ευρώπη ως την ήπειρο της ελευθερίας, να θυμηθούμε τον Σολζενίτσιν και όλους εκείνους τους κατατρεγμένους πολιτικούς φυγάδες από τα τυραννικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα που πάντα έβρισκαν θαλπωρή, άσυλο και κοινωνικά δικαιώματα σ’ αυτήν την κοιτίδα κοσμοπολιτισμού, αδελφοσύνης και ανεκτικότητας. Με άλλα λόγια, οι πρόσφυγες είναι το κατάλληλο προϊόν για να αντληθεί εκ μέρους των ελίτ, των εργολάβων της φιλανθρωπίας και των επαγγελματικών τάξεων της καταγγελίας και της ενσυναίσθησης η αναγκαία πολιτική υπεραξία. Η αλληλεγγύη έγινε ένα γραφειοκρατικού τύπου role playing για την αναπαραγωγή των δομών εξουσίας. 
Αν εξαιρέσουμε λοιπόν την αυθόρμητη ανταπόκριση του απλού κόσμου, μέσα στην απόλυτη ανωνυμία του και δίχως τυμπανοκρουσίες, να γεμίσει τις κατά τόπους αποθήκες με τρόφιμα και ρουχισμό και να βοηθήσει με όποιον τρόπο είναι εφικτός δεδομένων των συνθηκών, γεγονός που συμβολίζει τη δύναμη της ηθικής ευπρέπειας που διατηρεί ακόμα τη συνοχή του κοινωνικού ιστού, οι οργανωμένες κινήσεις μοιάζουν περισσότερο να επιθυμούν αφενός την έπαρση της σημαίας τους με σκοπό την απαθανάτισή της μέσα σ’ αυτήν την ιδεολογική εμποροπανήγυρη και αφετέρου τη συμμετοχή τους ως υποκατάστατο του κρατικού μηχανισμού ώστε ο τελευταίος να μην διακινδυνεύσει ούτε στο ελάχιστο την κυριαρχία του. Τη στιγμή λοιπόν που παρακολουθούμε τη διάλυση του παλιού κόσμου, τη στιγμή που το όνειρο της ευρωπαϊκής κοινότητας με το μύθευμα περί «ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων και προσώπων» ως τον μοναδικό ορίζοντα για να νιώσουμε Ευρωπαίοι φτάνει σε ένα ιστορικό τέλμα, πράγμα που επιβεβαιώνουν η Frontex, τα capital controls, το κλείσιμο των συνόρων και η άρση της Συνθήκης του Σένγκεν, παρακολουθούμε και μια παράλληλη θεαματική σκηνοθεσία του Καλού, ακτιβίστικα happenings για τον χαμό του μικρού Αϋλάν, μια τηλεοπτική δραματοποίηση, την ανάγκη να περιφέρουμε τους πρόσφυγες ως ιδεολογικό λάφυρο, τα δακρυσμένα μας μάτια που δεν αντέχουν άλλο και προσεύχονται στην επίλυση ενός προβλήματος που απ’ όλες τις απόψεις φαντάζει άλυτο.

Δεν ισχύει το ίδιο και για τους μετανάστες. Εδώ τα πράγματα είναι ασφαλώς πιο σοβαρά. Οι ελεημοσύνες του Κράτους-ευεργέτη δεν θα πρέπει να θεωρούνται καθόλου δεδομένες αν η άλλη πλευρά δεν μπορεί να εγγυηθεί τη φήμη και το πρεστίζ στις θεραπευτικές δομές της γραφειοκρατίας. Οι μετανάστες δεν είναι θύματα κανενός πολέμου αλλά αντιθέτως είναι οι οικονομικά αποτυχημένοι στις πατρίδες τους, αυτοί που δεν έτρεξαν για να ξεφύγουν απ’ τις οβίδες και τα τανκς αλλά που απλώς κυνηγούν τους εργοδότες από χώρα σε χώρα. 
Η ζωή τους δεν τίθεται υπό κίνδυνο, παρά μόνον η επιβίωσή τους. Αυτοί οι λόγοι είναι υπεραρκετοί για να παραδεχτούμε πως οι μετανάστες δεν μπορούν να θρέψουν τον ναρκισσισμό της πολιτισμικής μας υπεροχής. Πρέπει, ως εκ τούτου, να χαραχτεί μια σαφής διαχωριστική γραμμή σ’ αυτές τις δυο υποκατηγορίες των μη-υπηκόων, να ξεχωρίσουμε την «ήρα απ’ το στάρι», να διασαφηνίσουμε πως θα διατηρηθεί η πολιτική μηδενικής ανοχής για το «λαθραίο» εμπόρευμα, γι’ αυτές τις αφορολόγητες και duty-free υπάρξεις. Εκεί ισχύουν αυτά που ήδη ξέραμε: οι μετανάστες δεν έχουν δικαίωμα ούτε να μετακινούνται, ούτε να ενταχθούν στις τοπικές κοινωνίες παρά μόνο να «αποταμιευθούν» και να «αποθηκευτούν» στα στρατόπεδα καταναγκαστικής ανεργίας μέχρι να γίνουν χρήσιμοι για την αγορά εργασίας των κρατών-μελών της ΕΕ. 
Και όντως, παρά το γεγονός ότι, πέρα απ’ τη Συρία, τόσο στο Αφγανιστάν όσο και αλλού μαίνονται ένοπλες συρράξεις ή πολιτικές διώξεις και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, υπάρχει μια αμείλικτη ταξική τομή μεταξύ αυτών που καταναλώνονται από τον ευρωπαϊκό πολιτικό λόγο ως «πρόσφυγες» και των υπολοίπων που καταναλώνονται ως «μετανάστες». Όπως προσπαθούν να αποδείξουν μέσα από μελέτες διάφοροι διεθνείς οργανισμοί, φερ’ειπείν ο ΟΟΣΑ, οι προερχόμενοι κυρίως απ’ τη Συρία πρόσφυγες φέρουν μαζί τους το απαραίτητο δυτικότροπο «πολιτισμικό κεφάλαιο». 
Επομένως, πέραν της όποιας απαλλαγής των Κρατών που θα τους απορροφήσουν απ’ το δαπανηρό σχέδιο της ανθρωπολογικής τους μετάλλαξης, επίσης θα είναι σε θέση να προσφέρουν μια πιο αποδοτική εκμετάλλευση της εργασιακής τους δύναμης, να γεμίσουν τα ασφαλιστικά ταμεία με οικονομικούς πόρους, θα συνεισφέρουν στη δημογραφική ανάπτυξη των γηρασμένων κοινωνιών του ευρωπαϊκού Βορρά.

«Refugees welcome», είναι γεγονός, αλλά όχι δίχως την ταυτόχρονη αμηχανία μας που όλοι τους είναι αλλοτριωμένοι απ’ τα selfiesticks και τα tablets. Φάνηκε τελικά πως πλανηθήκαμε και ξεγελαστήκαμε απ’ τις ασυναρτησίες των μεταμοντέρνων υποσχέσεων καθώς η όψη των προσφύγων διαβεβαιώνει ρητά πως δεν υπάρχει πολυπολιτισμικότητα, έχουμε γίνει όλοι ένα, σαν ένα ανθρώπινο πρωτόπλασμα που πολλαπλασιάζεται επ’ άπειρον ανά τον πλανήτη. 
Οι άνθρωποι αυτοί που έρχονται δεν είναι οριεντάλ, τουναντίον, είναι σαν κι εμάς, είναι ίσως εμείς οι ίδιοι σε ενεστώτα χρόνο: ο Θεός τους είναι προσωπικής χρήσης και δεν συμβολίζει την πολιτισμική ανομοιότητα, αναγορεύουν τα smartphones σε είδη πρώτης ανάγκης, βγαίνουν selfies για να επιβεβαιώσουν στον εαυτό τους ότι υπάρχουν, στέλνουν μανιωδώς μηνύματα και ψάχνουν για wifi ζώνες, εκλιπαρούν για λίγο ρεύμα ώστε να φορτίσουν τις συσκευές τους, θέλουν απλά να τους βάλουμε να δουλέψουν, να τους μπουκώσουμε το στόμα με κάποιο επίδομα ανεργίας ή κάποιο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ώστε να ξεχάσουν αυτό που τους συμβαίνει, υπόσχονται να είναι το ίδιο ήσυχοι και ανελεύθεροι όσο είμαστε κι εμείς· και είναι εξίσου συγκλονιστική η διείσδυση της εξατομίκευσης στις συνειδήσεις τους σε τέτοιο βαθμό ώστε οι εκκλήσεις τους προς τους ιθύνοντες να επικεντρώνονται στο αίτημα να τους διευκολύνουμε να σωθούν αυτοί οι ίδιοι, αντί για μια συλλογική διεκδίκηση με πιο πολιτική χροιά που θα σχετίζεται με την παύση του πυρός και το τέλος του πολέμου. 
Αν υπάρχει όντως διαφορά, αυτήν θα πρέπει να την εντοπίσουμε στο γεγονός ότι εμείς προς το παρόν εξακολουθούμε να απολαμβάνουμε τα υλικοτεχνικά και νομικοδιοικητικά προνόμια που μας παρέχει η Αυτοκρατορία. Και είναι συνταρακτικό που μαζί μ’ αυτούς τους ανθρώπους προσευχόμαστε για το ίδιο πράγμα, την πάση θυσία παραμονή μας στην ευρωζώνη, στη γεωγραφική περιφέρεια του μικρότερου κακού.

Η έννοια του πολίτη σε μια ήπειρο που «είμαστε όλοι μετανάστες»

Η αυστηρότητα με την οποία διεξάγεται ο διάλογος γύρω απ’ τα δικαιώματα του μη-πολίτη παραμερίζει πλήρως την αντιστοιχία της διαλεκτικής του σχέσης: τον απαραίτητο διάλογο για τα δικαιώματα του πολίτη, γι’ αυτό που τελικά είναι ο πολίτης. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο τελικά η μόνη απάντηση που νιώθουμε ότι μας αρμόζει να δώσουμε ενάντια στην αποτρόπαια στάση της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας είναι πως «είμαστε όλοι μετανάστες», δηλαδή η παραδοχή πως κι εμείς είμαστε το ίδιο αποξενωμένοι και υποτελείς στην Αυτοκρατορία, πως μοιάζουμε τόσο ταπεινωμένοι και άβουλοι όσο οι αντι-ήρωες του Ντοστογιέφσκι, πως δεν έχουμε καμιά δύναμη ώστε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη γενικευμένη κρίση σε κάθε έκφανση της ζωής, πως, τέλος, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ξεπροβοδίσουμε τους πρόσφυγες με ευγενικό τρόπο στην πόρτα της εξόδου, στον «δρόμο προς την ελευθερία» όπως αποκαλείται η διαδρομή από το Αιγαίο προς το Βερολίνο. Φαίνεται σαν να έχουμε αποδεχτεί το γεγονός ότι δεν υπάρχει πραγματική λύση, και, κατά έναν παράδοξο τρόπο, η ελευθερία που αγωνιζόμαστε για ν’ αποκτήσουν οι πρόσφυγες δεν είναι παρά μια ελευθερία λίγο-πολύ ισότιμη, ως και χειρότερη, με τη δική μας εθελοδουλεία. 
Η πολιτική σημασία της κρίσης του προσφυγικού και του μεταναστευτικού ζητήματος απορρέει ακριβώς απ’ την αδεξιότητα ως και απροθυμία του πολιτικού σώματος να επανατοποθετηθεί απέναντι στον εαυτό του και στον Άλλον – ή μάλλον, η ίδια η απόφανση πως «είμαστε όλοι μετανάστες» αποδεικνύει ότι πέρα απ’ την πολιτισμική ομοιογένεια ο Άλλος εξαφανίζεται και από τα χνάρια του πολιτικού δικαίου.

Και, πράγματι, είναι ακριβώς αυτή η εντύπωση που επικρατεί στη δημόσια σφαίρα: το κύμα των προσφύγων, μακράν του να μας ανοίγουν στον Άλλον, μας αναδιπλώνουν στον εαυτό μας. Ευτυχώς που υπάρχουν σε τελική ανάλυση και οι πρόσφυγες και έχουμε κάποιον να λυπόμαστε ή, έστω, να θυμόμαστε πως εμείς είμαστε σε καλύτερη μοίρα εφόσον έχουμε ακόμα τη δυνατότητα να γευόμαστε τα ψίχουλα του καταναλωτικού ονείρου. 
Ας μην είμαστε και πλεονέκτες, ας μην διεκδικήσουμε τίποτα έξω απ’ τον εαυτό μας: επιτέλους, οι πρόσφυγες μας δίνουν μια καλή ευκαιρία να βρούμε ένα άλλοθι για την πολιτική μας απραξία. Εξ’ ου και η εικονική συγκινησιολογία, οι μικροσκοπικές αγαθοεργίες, οι αναρτήσεις πανό στους ποδοσφαιρικούς αγώνες τις Κυριακές. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, είναι ίσως σημαδιακό που ρατσισμός και αντιρατσισμός συγκλίνουν ως προς τους σκοπούς αναφορικά με τους πρόσφυγες, μιας και αμφότεροι αγωνίζονται ώστε «να φύγουν αυτοί οι άνθρωποι από εδώ», ανίεροι σύμμαχοι σε μια προσπάθεια για την αποεδαφικοποίηση των προσφύγων. Κοινή συνηγορία πως, κατά έναν όχι και τόσο περίεργο λόγο, αυτός ο τόπος είναι πλέον αφιλόξενος και εχθρεύεται τους ανθρώπους γενικώς, είναι ένας μη-τόπος όπου η πραγματικότητα είναι κυριολεκτικά ανυπόφορη, οπότε υπάρχει μια αμοιβαία κατανόηση πως οι πρόσφυγες θα έχουν καλύτερη τύχη αν καταλήξουν κατοικίδια στα διαμερίσματα των Ευρωπαίων ή αν διευκολύνουμε τη διάβασή τους προς αυτούς που κατά τ’ άλλα στο καθημερινό μας λεξιλόγιο θεωρούμε θανάσιμους εχθρούς μας. Η αμηχανία μας μπρος στο δράμα των προσφύγων είναι αμηχανία απέναντι στη δική μας τελικά ανημπόρια και όχι τόσο στη δική τους. Με τον ξεριζωμένο νομαδισμό να συνιστά εντέλει την άλλη όψη του νομίσματος της αέναης κοινωνικής και επαγγελματικής κινητικότητας, η συνοχή των κοινωνιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης οικοδομείται πάνω σε μια εργοστασιακή γραμμή παραγωγής εκπατρισμένων. 
Το μόνο σίγουρο είναι πως το αίσθημα της ανεστιότητας εξαπλώνεται απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη και πιθανότατα στο εγγύς μέλλον, δίπλα στην αποσχιστική επιστροφή στο έθνος-κράτος ή στην απόλυτη αλλοτρίωση μέσα σε μια υπερεθνική γραφειοκρατία, η αναγκαιότητα συγκρότησης μιας πολιτικής χάρτας ομόσπονδων ηθικών κοινοτήτων να μπορούσε να συγκρουστεί και να ξεπεράσει διαλεκτικά τις υφιστάμενες αντιφάσεις όπως εκδηλώνονται στις προσφερόμενες επιλογές της εθνικής ενότητας και της φιλελεύθερης πολυπολιτισμικότητας.

Νικόλας Γκίμπης

"Πηγή:respublica.gr"

Νόαμ Τσόμσκι: Η Τουρκία παίζει βρώμικο παιχνίδι.

Ο παγκοσμίου φήμης γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι υποστήριξε ότι η εξτρεμιστική ομάδα της Συρίας al-Nusra υπήρξε σημαντικός αποδέκτης των τουρκικών ενισχύσεων και ότι η Τουρκία παρέχει βοήθεια στους Τζιχαντιστές.

"Η Τουρκία είναι ο κύριος υποστηρικτής των Τζιχαντιστών " είπε ο Τσόμσκι σε μια γεμάτη αίθουσα φοιτητών, δημοσιογράφων και ακτιβιστών στο Boston College το Σάββατο.

Ή ομιλία του Τσόμσκι ήταν μέρος μιας διάσκεψης για την ελευθερία του Τύπου στη Μέση Ανατολή.

Κατηγόρησε επίσης την Τουρκία ότι, μετά την πρόσφατη συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και ΗΠΑ, σχετικά με τη χρήση των τουρκικών αεροδρομίων, οι ΗΠΑ πίστευαν ότι η Τουρκία θα στρατευτεί στον αγώνα κατά του ISIL,   αλλά δεν το έκανε.

Αντίθετα, δήλωσε ότι η Τουρκία παραπλάνησε τους συμμάχους της και στράφηκε εναντίων των Κούρδων στο Ιράκ και τη Συρία.

Οι παρατηρήσεις του Chomsky απεικονίζουν μια πεποίθηση που επικρατεί στη Δύση ότι η συμφωνία της Τουρκίας, να αφήσει τα αεροσκάφη των ΗΠΑ να χρησιμοποιούν τις τούρκικες αεροπορικές βάσεις, ήταν ένα τέχνασμα για να επιτεθεί μετά στους τους Κούρδους.

Ο Τσόμσκι υποστήριξε ότι η Τουρκία υποστηρίζει την Τζιχάντ στα μέτωπα με την Συρία.

Η al-Nusra είναι ο κύριος αποδέκτης της τουρκικής βοήθειας είπε και συνέχισε με αναφορές για την ελευθερία του Τύπου στην Τουρκία. 

"Η Δημοσιογραφία δολοφονείται" είπε ο Τσόμσκι για την κακή κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου στην Τουρκία και υπενθύμισε  ότι έγινε έφοδος σε γραφεία εφημερίδας από την οποία απολύθηκαν, μετά την εισβολή της αστυνομίας, περισσότεροι από 70 δημοσιογράφοι.

Ο Τσόμσκι είπε ότι επιδοκιμάζει Τούρκους δημοσιογράφους και εκδότες οι οποίοι υπερασπίζονται με σθένος το δικαίωμα στη διαφωνία.

Ο ίδιος υπογράμμισε ιδιαίτερα την κατάσταση στην Τουρκία, σημειώνοντας ότι οι δημοσιογράφοι αψηφώντας τις αρχές, ασκούν το λειτούργημά τους, παρά την τεράστια πίεση.