Πρόταση νέας εξεταστικής επιτροπής για την κρίση: Πορεία προς συγκάλυψη;

Στο τέλος το ΠΑΣΟΚ θα ζητάει ευθύνες από τον ΣΥΡΙΖΑ για την κατάντια της χώρας και δεν θα έχει άδικο. Σήμερα ζητάει εξεταστική επιτροπή για διερεύνηση της αλήθειας της κρίσης και ο Τσίπρας λέει ΟΧΙ

Σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, κατέθεσε στον Πρόεδρο της Βουλής ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ πρόταση για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τη διερεύνηση ολόκληρης της αλήθειας για το πως ξεκίνησε η δημοσιονομική κρίση, καθώς και η κρίση ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Επειδή όλες οι προηγούμενες εξεταστικές οδηγήθηκαν σε συγκαλύψεις σκανδάλων, ο καθένας δικαιούται να αναρωτηθεί ποιος είναι ο λόγος αυτής της πρότασης του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Οι Ελληνες πολιτικοί και οι πράξεις τους οδήγησαν την Ελλάδα στην οικονομική καταστροφή.

«Οι απαντήσεις στο ερώτημα αυτό θα διευκολύνουν και τη λήψη και εφαρμογή μιας πολιτικής εξόδου από αυτήν την πολυδιάστατη κρίση», επισημαίνεται και τονίζεται πώς γνωρίζοντας «ότι δεν διαθέτουμε τον αναγκαίο αριθμό βουλευτών για να ξεκινήσει η διαδικασία, κάνουμε έκκληση στους βουλευτές των άλλων κομμάτων του συνταγματικού τόξου, οποιαδήποτε θέση κι αν υποστηρίζουν στα καυτά αυτά ζητήματα, να προστρέξουν στην συνυπογραφή της πρότασης, με οποιοδήποτε σκεπτικό εκείνοι επιλέξουν».

Και καταλήγει η Δημοκρατική Συμπαράταξη:« Η πλήρης αλήθεια πρέπει να δοθεί στον ελληνικό λαό. Οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών καθιστούν επιτακτική την ανεύρεση αυτής της αλήθειας. Δεν επιτρέπεται να αιωρούνται ζητήματα, τα οποία ταλαιπωρούν τη χώρα και αυξάνουν την πολιτική και οικονομική αβεβαιότητα».

"Πηγή:mignatiou.com"

Πρόταση Έλληνα πανεπιστημιακού καθηγητή στις ΗΠΑ προβλέπει δωρεάν διαμονή προσφύγων και μεταναστών σε σπίτια Ελλήνων, που υποθηκεύονται από τις τράπεζες λόγω “κόκκινων” δανείων!

– Σύμφωνα με την πρόταση αυτή οι δανειολήπτες δεν θα χανουν τα σπίτια τους, οι Τράπεζες θα εισπράττουν σίγουρα χρήματα από την Ευρώπη, και το Δημόσιο θα αποφεύγει τα έξοδα για την κατασκευή χώρων διαβίωσης για τους πρόσφυγες.

Σύμφωνα με έγκυρες δημοσιογραφικές πηγές, μια απίστευτη πρόταση για τα “κόκκινα” δάνεια εξετάζει η Κυβέρνηση Τσίπρα, που αν τελικά περάσει, στα σπίτια των χρεωκοπημένων Ελλήνων θα μπορούν διαμένουν δωρεάν πρόσφυγες και λαθρομετανάστες!

Όπως αναφέρουν οι ίδιες δημοσιογραφικές πηγές, η ιδέα οφείλεται στον Έλληνα καθηγητή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (Stern School of Business) Νικόλαο Γεωργικόπουλο και έχει ως εξής:
Αντί να φτιάχνονται στην Ελλάδα καταυλισμοί και Κέντρα φιλοξενίας μεταναστών με τα χρήματα της Ευρώπης, τα χρήματα αυτά θα δίνονται στις Τράπεζες, ως δόσεις των “κόκκινων” δανείων και στα υποθηκευμένα σπίτια των Ελλήνων δανειοληπτών θα διαμένουν δωρεάν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, που δεν μπορούν να προωθούνται πλέον προς την κεντρική και βόρεια Ευρώπη.

Ο δανειολήπτης δεν θα χανει το σπίτι του, οι Τράπεζες θα εισπράττουν σίγουρα χρήματα και το Δημόσιο θα αποφεύγει τα έξοδα για την κατασκευή χώρων διαβίωσης

Το κέρδος για τον δανειολήπτη θα είναι, ότι δεν θα χάνει το εξοχικό του σπίτι και απλώς θα το διαθέτει για να μένουν δωρεάν πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ από την πλευρά τους οι Τράπεζες θα σβήνουν τις επισφάλειες, εισπράττοντας σίγουρα χρήματα. Με τον τρόπο αυτό θα αποφευχθεί και μια νέα κρίση στην ελληνική Κτηματαγορά, λόγω των μαζικών πλειστηριασμών ακινήτων.
Σύμφωνα με την πρόταση αυτή, κέρδος θα έχει και το ελληνικό Δημόσιο, διότι θα αποφεύγει τα έξοδα για την κατασκευή χώρων διαβίωσης των μεταναστών και των προσφύγων, ενώ θα αποφευχθεί και η δημιουργία γκέτο, γιατί τα σπίτια, όπου θα μένουν οι πρόσφυγες, θα βρίσκονται κατεσπαρμένα σε όλη την Επικράτεια και όχι σε μία συγκεκριμένη περιοχή.
Πάντως, αν και επίσημα δεν έχει γίνει καμία νύξη για την πρόταση αυτή, υπάρχουν πληροφορίες, ότι εξετάζεται από στελέχη του Κυβερνητικού επιτελείου και δεν αποκλείεται να τεθεί ως εναλλακτική λύση. 

Αυτός ο ηλίθιος που πρότεινε κάτι τέτοιο θα πρέπει να απαντήσει και στο ερώτημα τι θα κάνουν οι Έλληνες που τους παίρνουν το σπίτι.

"Πηγή:elliniki-gnomi.eu"

Telegraph: Το ΔΝΤ πρόδωσε την αποστολή του στην Ελλάδα. Αντί να σώζει χώρες, έσωσε τις Τράπεζες

Τι γράφει αρθρογράφος της Daily Telegraph επισημαίνοντας, ότι έργο του Οργανισμού είναι «να σώζει τις χώρες, όχι τα νομίσματα ή τις τράπεζες 

Με τίτλο «Το ΔΝΤ πρόδωσε την αποστολή του στην Ελλάδα, αιχμάλωτο στους πιστωτές της ΟΝΕ» και υπότιτλο «Το προπατορικό αμάρτημα του ΔΝΤ στην Ελλάδα ήταν το ότι άφησε τον Ντομινίκ Στρος-Καν να επιβληθεί στον οργανισμό για να σώσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες και το ευρώ όταν ξέσπασε η κρίση, καταδικάζοντας σε καταστροφή την Ελλάδα» η βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph φιλοξενεί σήμερα άρθρο του δημοσιογράφου της, Αμπρόζ Ίβανς-Πρίτσαρντ.

«Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βρίσκεται σε δεινή θέση. Η κατάσταση έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο στην Ελλάδα, όπου η ίδια η αξιοπιστία και η μελλοντική επιβίωση του ΔΝΤ διακυβεύονται» ξεκινά το άρθρο του ο δημοσιογράφος.

«Οι Έλληνες δεν αρνούνται να πληρώσουν τη δόση ύψους 300 εκατ. ευρώ προς το ΔΝΤ επειδή τους τελείωσαν τα χρήματα, παρότι σύντομα θα συμβεί αυτό. Πέντε πρωταγωνιστές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που συναντήθηκαν στο Μέγαρο Μαξίμου χθες (το βράδυ της Πέμπτης) έλαβαν μία εν ψυχρώ, υπολογισμένη και προσεκτικά μελετημένη απόφαση να μην πληρώσουν. Γνώριζαν ακριβώς τι έκαναν. Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ αιφνιδιάστηκε. Αξιωματούχοι στην Ουάσινγκτον εξεπλάγησαν» σχολιάζει ο δημοσιογράφος.

«Οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ γνωστοποιούν ότι είναι τόσο ενοχλημένοι και με τόσο έντονο το αίσθημα της αδικίας, ώστε ενδεχομένως να αθετήσουν την αποπληρωμή των δόσεων στο ΔΝΤ στις 30 Ιουνίου. Κάνοντας κάτι τέτοιο θα φέρουν τον Οργανισμό στη δεινή θέση να κληθεί να εξηγήσει στις 188 χώρες μέλη του γιατί έχασε τόσο απερίσκεπτα τα χρήματά τους...».

«Οι Έλληνες κατηγορούν το ΔΝΤ ότι συμφώνησε σε ένα καθεστώς επιβεβλημένης λιτότητας από την ΟΝΕ, το οποίο παραβιάζει τον ίδιο τον κανονισμό του ΔΝΤ και βρίσκεται σε απόλυτη αντίθεση με την πενταετή ανάλυση του εξαιρετικού ερευνητικού του τμήματος και του επικεφαλής οικονομολόγου του Ολιβέ Μπλανσάρ...».

«Ο άνθρωπος του ΔΝΤ στην Αθήνα, Πολ Τόμσεν, έχει πιέσει για την εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας με ένα ύποπτο πάθος, το οποίο σοκάρει ακόμη και τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι οποίοι -συγκριτικά- είναι «γατάκια». Αυτό θα ήταν (κατά κάποιον τρόπο) δικαιολογημένο αν ήταν διαθέσιμη η άλλη πλευρά της συνηθισμένης διαπραγμάτευσης του ΔΝΤ: απομείωση του χρέους και υποτίμηση. Ετσι συνήθως λειτουργούν τα προγράμματα του ΔΝΤ: επιβάλλουν αυστηρές μεταρρυθμίσεις, αλλά ταυτόχρονα ξεχνούν το χρέος και αποκαθιστούν τις καταρρακωμένες χώρες στην εξωτερική βιωσιμότητα. Είναι μία πολύ επιτυχημένη συνταγή...», γράφει ο Βρετανός δημοσιογράφος επισημαίνοντας ότι η πρακτική αυτή δεν εφαρμόστηκε από το ΔΝΤ στην περίπτωση της Ελλάδας.

«Το προπατορικό αμάρτημα του ΔΝΤ στην Ελλάδα είναι ότι επέτρεψε στον αστό, Παριζιάνο Ντομινίκ Στρος-Καν να επιβληθεί στον οργανισμό για να στηρίξει την νομισματική ένωση της Ευρώπης και το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα όταν ξέσπασε η κρίση το 2010».

«Η αποστολή του ΔΝΤ είναι να σώζει τις χώρες. 'Οχι τα νομίσματα ή τις τράπεζες και στα σίγουρα δεν θα πρέπει να κάνει βρωμοδουλειές για μία πλούσια νομισματική ένωση, η οποία είναι απολύτως ικανή να τα βγάλει μόνη της πέρα με τις υποθέσεις της αλλά αρνείται να το πράξει για πολιτικούς λόγους».

«Σαφώς ήταν δύσκολη η συγκυρία τον Μάιο του 2010. Η ευρωζώνη κλυδωνιζόταν ανεξέλεγκτα» σημειώνει ο δημοσιογράφος.

«Ωστόσο, διαρροές από τις συναντήσεις του ΔΝΤ αποκάλυψαν ότι όλα τα μέλη των αναδυόμενων οικονομιών (και η Ελβετία) ήταν αντίθετα με τους όρους του πρώτου δανείου βοήθειας προς την Ελλάδα. Διαμαρτυρήθηκαν ότι σχεδιάστηκε (το πακέτο) για να σώσει το ευρώ και όχι την Ελλάδα».

«Η αναδιάρθρωση του χρέους έπρεπει να βρίσκεται στο τραπέζι» λέει ο εκπρόσωπος της Βραζιλίας στο ΔΝΤ.

«Το ΔΝΤ θα πρέπει να είναι προσεκτικό. Εχει γίνει η επιτομή της κακοδιοίκησης» επισημαίνει ο αρθρογράφος και συνεχίζει: «Ο Οργανισμός έχει επιτακτική ανάγκη για μεταρρυθμίσεις».

«Η μαχητική κυβέρνηση της Ελλάδας οδηγεί τα πράγματα σε κρίσιμο σημείο για έναν οργανισμό που έχει ήδη προβλήματα, αλλά διαθέτει και εξαιρετικό προσωπικό κι αξίζει ακόμη να σωθεί. Η κυρία Λαγκάρντ θα πρέπει να σταματήσει να παίζει τον ρόλο ενός διπλωμάτη. Θα πρέπει να βγάλει το ευρωπαϊκό της καπέλο και αντ΄αυτού να αρχίσει να μιλάει για λογαριασμό του Οργανισμού, του οποίου ηγείται και για τον κόσμο. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους πιστωτές της ΟΝΕ κατά μέτωπον και δημοσίως. Θα πρέπει να τους πει, ωμά, ότι φέρουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης για το σημερινό αδιέξοδο. Θα πρέπει να τους καταστήσει σαφές ότι η Ελλάδα χρειάζεται σαρρωτική ελάφρυνση του χρέους ...και ότι η άρνηση των πιστωτών να αντιμετωπίσουν αυτό το βασικό γεγονός είναι αυτή τη στιγμή το κυριότερο εμπόδιο για μία λύση...».

(Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

“Financial Times”: “Οι εθνικές Κυβερνήσεις των χωρών-μελών και τα όργανα της Ε.E. στις Βρυξέλλες δεν μπορούν πλέον να σταθούν στο ύψος των πολυάριθμων προκλήσεων, που εμφανίζονται από κάθε κατεύθυνση”

-“Οι παθητικές κυβερνώσες ελίτ, οι ανούσιες δημόσιες εκδηλώσεις και το κυρίαρχο αίσθημα μιας επικείμενης καταστροφής, που απεικονίζονται στο αριστούργημα του Καβάφη, χρησιμεύουν το 2016 ως ένα καμπανάκι για την Ευρώπη”.

Αφιερωμένο στην μεγάλη κρίση και τους κινδύνους, που διέρχεται σήμερα η Ε.Ε, είναι μακροσκελές άρθρο, το οποιο δημοσιεύεται στην βρετανική εφημερίδα “Financial Times”. 

Το δημοσίευμα αναφέρεται και σε ποίημα του Έλληνα ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη, το οποίο είναι σήμερα ιδιαίτερα επίκαιρο για την κατάσταση στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα, όπως γράφεται στο άρθρο, στο ποίημα «Περιμένοντας τους Βαρβάρους» του 1898, ο Έλληνας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης περιγράφει μια πολιτεία, που εφευρίσκει ή διογκώνει μυστηριώδεις απειλές από το εξωτερικό για να ενισχύσει τις απαρχαιωμένες δομές εξουσίας της.

Οι παθητικές κυβερνώσες ελίτ, οι ανούσιες δημόσιες εκδηλώσεις και το κυρίαρχο αίσθημα μιας επικείμενης καταστροφής, που απεικονίζονται στο αριστούργημα του Καβάφη, χρησιμεύουν το 2016 ως ένα καμπανάκι για την Ευρώπη, αναφέρει στο δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα.

“Η νόσος πηγαίνει πολύ πιο μακριά και βαθιά από την Ε.Ε., η οποία δεν έχει την ευθύνη, για ότι συμβαίνει ή δεν συμβαίνει στην Ευρώπη”

Στην συνέχεια, δε, αναφέρει τα εξής:: “Είτε αφορά την τρομοκρατία, την μετανάστευση, τον εγχώριο πολιτικό εξτρεμισμό, την ενότητα της ευρωζώνης, την ανεργία, την ελλιπή οικονομική ανάπτυξη ή ακόμα και την στρατιωτική άμυνα της Ευρώπης, οι εθνικές Κυβερνήσεις και τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες, φαίνεται, πως δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των πολυάριθμων προκλήσεων, που εμφανίζονται από κάθε κατεύθυνση.
Αυτό πρέπει να ανησυχεί, όχι μόνον τους Ευρωπαίους, αλλά και τους φίλους τους στην Αμερική και στην Ασία.
Η νόσος πηγαίνει πολύ πιο μακριά και βαθιά από την Ε.Ε., η οποία δεν έχει την ευθύνη, για ότι συμβαίνει ή δεν συμβαίνει στην Ευρώπη.

“Παρά το γεγονός, πως είναι μια ομάδα εύπορων δημοκρατιών, με 28 κράτη-μέλη και με πάνω από 500 εκατομμύρια κατοίκους, η Ε.Ε. είναι καταδικασμένη να είναι πάντα κάτι λιγότερο από το σύνολο των μερών της”

Είναι κατά ένα μέρος ζήτημα της πτώσης της Ευρώπης σε παγκόσμια επίπεδο, που καθιστά δύσκολη την διαχείριση προβλημάτων, ακόμα και στην δική της γειτονιά.
Είναι επίσης ζήτημα πολιτικής, οικονομικής, πολιτικής και τεχνολογικής αλλαγής στις δυτικές κοινωνίες συνολικά. Οι αλλαγές αυτές διαταράσσουν καθιερωμένες μορφές ζωής, υπονομεύουν την εμπιστοσύνη μεταξύ των πολιτών για τις Κυβερνήσεις τους και αποδυναμώνουν την δυνατότητα των τελευταίων να δράσουν αποφασιστικά.
Σε κάθε περίπτωση, η Ε.Ε. είναι το επίκεντρο της ανησυχίας. Η ανεπαρκής αντίδραση της στις διαδοχικές κρίσεις που ξέσπασαν έχουν δημιουργήσει την εντύπωση, πως, παρά το γεγονός, πως είναι μια ομάδα εύπορων δημοκρατιών, με 28 κράτη-μέλη και πάνω από 500.000.000 κατοίκους, η Ε.Ε. είναι καταδικασμένη να είναι πάντα κάτι λιγότερο από το σύνολο των μερών της.

“Μια ορδή από κότες είναι ένας σχηματισμός μάχης, σώμα με σώμα, αν συγκριθεί με την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας της Ε.Ε.”

Οι εκκλήσεις από πολιτικούς ηγέτες για μια πιο αποτελεσματική και ενοποιημένη Ε.Ε. – και ήταν πολλές το 2015 – αποδεικνύονται συχνά απλά ωραία λόγια χωρίς πρόθεση να γίνουν πράξη.
Οι θλιβερές προσπάθειες της Ε.Ε. για μια αμυντική συνεργασία δείχνουν πολύ παραστατικά το πρόβλημα. Ο ίδιος ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δήλωσε τον περασμενο Οκτώβριο: «Μια ορδή από κότες είναι ένας σχηματισμός μάχης σώμα με σώμα, αν συγκριθεί με την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας της Ε.Ε.».
Αυτό δεν σημαίνει, πως η Ε.Ε. βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Όπως έδειξαν κατά την διάρκεια της κρίσης της ευρωζώνης και όπως δείχνουν και τώρα στην μεταναστευτική και προσφυγική κρίση, οι ηγέτες της Ευρώπης έχουν προσπαθήσει και έχουν δοκιμάσει μια μέθοδο για την αντιμετώπιση έκτακτων προβλημάτων.

“Όπως η κρίση της ευρωζώνης χώρισε την νομισματική ένωση σε Βόρειους και Νότιους Ευρωπαίους, η προσφυγική κρίση χωρίζει την Ε.Ε. ανάμεσα στα παλιότερα ευρωπαϊκά κράτη- μέλη και στα νεότερα”

Βρίσκουν, όμως, λύσεις, που είναι προσωρινές, ελάχιστα ικανοποιητικές και οι οποίες έχουν σχεδιαστεί κυρίως για να κρατήσουν ζωντανή την Ε.Ε.
Στο πνεύμα αυτό, οργάνωσαν τρεις πανάκριβες διασώσεις για την Ελλάδα, αλλά αρνήθηκαν να “πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα” και να προχωρήσουν σε μια ουσιαστική διαγραφή του ελληνικού χρέους.
Δημιούργησαν μια ατελή τραπεζική ένωση, η οποία έχει κοινή εποπτεία και κοινό μηχανισμό εκκαθάρισης προβληματικών τραπεζών, αλλά δεν έχει κοινή εγγύηση καταθέσεων. Και στις δύο περιπτώσεις, το εμπόδιο είναι οι πιέσεις από τις εθνικές Κυβερνήσεις και ειδικά την Γερμανία.
Όπως η κρίση της ευρωζώνης χώρισε την νομισματική ένωση σε Βόρειους και Νότιους Ευρωπαίους, η προσφυγική κρίση χωρίζει την Ε.Ε. ανάμεσα στα παλιότερα ευρωπαϊκά κράτη- μέλη και στα νεότερα, από το κεντρικό και ανατολικό τμήμα της.

“Είναι σημαντικό, οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης να αντισταθούν στον πειρασμό να φανταστούν, πως θα ήταν καλύτερα σε μια ένωση 15 ή λιγότερων μελών, όπως στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου”

Το σύστημα Σένγκεν για ελεύθερη μετακίνηση εντός των εσωτερικών ευρωπαϊκών συνόρων, το θεμέλιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, έχει ήδη κατακερματιστεί. Για να μην υψωθούν ξανά τα εμπόδια, που χώριζαν τις δύο πλευρές της Ευρώπης πριν το 1989, είναι σημαντικό, οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης να αντισταθούν στον πειρασμό να φανταστούν, πως θα ήταν καλύτερα σε μια ένωση 15 ή λιγότερων μελών, όπως στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου.
Για να αποτραπεί η πλήρης διάλυση της Συνθηκης του Σένγκεν, η Ε.Ε. εναποθέτει τις ελπίδες της και 3 δισεκατομμύρια ευρώ στην Τουρκία, για να συγκρατήσει το κύμα των εισερχόμενων προσφύγων και μεταναστών από την Μέση Ανατολή, την Βόρειο Αφρική και πιο πέρα. Η Ε.Ε. προτείνει επίσης την δημιουργία μιας ισχυρής συνοριοφυλακής και ακτοφυλακής.

“Η πιο ύπουλη απειλή για την δημοκρατία προέρχεται από την προθυμία αξιοσέβαστων κεντροδεξιών Ευρωπαίων πολιτικών να δανειστούν την ρητορική και τις πολιτικές των άκρων”

Το πιο σοβαρό ερώτημα για την Ε.Ε. το 2016 θα είναι, ποιες συνέπειες θα προκύψουν, αν κανένα από τα μέτρα αυτά δεν αποδειχθεί αποτελεσματικό και αν μια ευρωπαϊκή πόλη αντιμετωπίσει μια τρομοκρατική επίθεση, όπως αυτή στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου.
Ένας σχετιζόμενος κίνδυνος είναι, παρά την επιτυχία των παραδοσιακών δημοκρατικών κομμάτων να νικήσουν το Εθνικό Μέτωπο στις περιφερειακές εκλογές στην Γαλλία στις 13 Δεκεμβρίου, οι ακροδεξιοί λαϊκιστές να πλησιάσουν ακόμα περισσότερο στην εξουσία.
Αλλά μια πιο ύπουλη απειλή για την δημοκρατία προέρχεται από την προθυμία αξιοσέβαστων κεντροδεξιών Ευρωπαίων πολιτικών να δανειστούν την ρητορική και τις πολιτικές των άκρων. Η πρακτική αυτή διαβρώνει τον δημόσιο διάλογο υποσχόμενη εύκολες λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα.

“Η Ε.Ε. μπορεί να μην διαλυθεί, αλλά να κυλήσει σε μια παρακμή, με τις πολιτικές και γραφειοκρατικές ελίτ να συνεχίζουν να παρακολουθούν τις πρακτικές μιας ομοσπονδίας, χωρίς εξουσία και σημασία”

Μετά την ίδρυσή της το 1957, με την Συνθήκη της Ρώμης, η
Ε.Ε. φαίνεται να είναι τους επόμενους 12 με 24 μήνες πιο ευάλωτη από κάθε άλλη φορά σε μια σειρά από επικίνδυνα χτυπήματα και αναταράξεις.
Όλα είναι δυνητικά μοιραία για την ενότητα της Ε.Ε. – όχι λιγότερο το δημοψήφισμα της Βρετανίας, για το αν θα μείνει στην ένωση – άλλα όχι αναγκαστικά και για την επιβίωση της.
Όπως και το φανταστικό κράτος του Καβάφη, ή όπως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που άντεξε για 1.000 χρόνια, προτού την βγάλει από την δυστυχία της ο Ναπολέοντας το 1806, η
Ε.Ε. μπορεί να μην διαλυθεί, αλλά να κυλήσει σε μια παρακμή, με τις πολιτικές και γραφειοκρατικές ελίτ να συνεχίζουν να παρακολουθούν τις πρακτικές μιας ομοσπονδίας, χωρίς εξουσία και σημασία. Δεν είναι ένα αποτέλεσμα, το οποίο θα ήθελε οποιοσδήποτε Ευρωπαίος με κοινό νου. Αλλά δεν είναι πλέον αδιανόητο”…

Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.

Η Διχόνοια, το μεγάλο διαχρονικό πάθος της φυλής μας

«Η Διχόνοια που βαστάει

ένα σκήπτρο η δολερή

καθενός χαμογελάει

“πάρ’ το” λέγοντας “και σύ”.

Κειό το σκήπτρο που σας δείχνει

έχει αλήθεια ωραία θωριά,

μην το πιάστε γιατί ρίχνει

εισέ δάκρυα θλιβερά».

Με αυτούς τους στίχους ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός περιγράφει στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», τον εθνικό μας ύμνο, την διχόνοια, το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο ελάττωμα της φυλής μας και με έναν σοφό και παραστατικό τρόπο μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε επαφή μαζί της, διότι όπου χώνεται, τα αποτελέσματά της είναι καταστροφικά.

Η διχόνοια, η οποία σαν σαράκι κατατρώει τις σάρκες του Ελληνισμού, ακολουθεί διαχρονικά την ιστορική μας πορεία, κεντρίζοντας τα πλέον επικίνδυνα και καταστροφικά χαρακτηριστικά του ψυχισμού μας. Γιγαντώνοντας υπέρμετρα τον εγωϊσμό, την ζηλοφθονία, την φιλαυτία, την οίηση και την αρχομανία, πυροδότησε πολλές φορές αδελφοκτόνα πάθη και μίση, τα οποία μείωσαν και αμαύρωσαν λαμπρά κατορθώματα του Έθνους μας και έσυραν την Ελλάδα και τους Έλληνες στην καταστροφή και στην υποτέλεια!

«Η ομόνοια κτίζει σπίτι και η διχόνοια το χαλάει», λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Και φαίνεται, πως η ρήση αυτή, βγαλμένη μέσα από τα εσώψυχά του, είναι μια κραυγαλέα προειδοποίηση και μια συμβουλή για να αποφεύγουμε την έντονη διχαστική τάση, που κατατυραννά διαχρονικά το γένος μας. Αυτή η διχόνοια, η ανεξήγητη αντιπαλότητα μεταξύ των Ελλήνων, είναι ένα αμαρτωλό παραβλάσταρο της φύτρας μας. Μια κατάρα, που μας κυνηγά σαν σκιά μας και μας προξενεί μεγάλο κακό από τις απαρχές της ανθρώπινης Ιστορίας, από τότε που πρωτοεμφανιστήκαμε και υπάρχουμε ως φυλή στον κόσμο.

Εύλογα διερωτόμαστε, λοιπόν: Πού οφείλεται η εμφύλια διχόνοια των Ελλήνων; Είναι προϊόν ατομικής θεώρησης ή μήπως αποτέλεσμα εγωιστικής τάσης; Είναι απόρροια της εύκολης απόρριψης της αξίας του διπλανού μας; Είναι, δηλαδή, ο υπερφίαλος εγωϊσμός μας και η έμφυτη ροπή μας να νομίζουμε, ότι γνωρίζουμε τα πάντα και ότι είμαστε ανώτεροι από τον διπλανό μας; Μήπως φταίει η πλεονεξία, ο «εξυπνακισμός» ή η εριστική διάθεσή μας να επιβάλουμε το συμφέρον μας σαν απαράβατο δίκιο, που πρέπει να γίνεται σεβαστό από όλους; Ή μήπως, είναι προϊόν φθόνου και ζήλιας;

Κάποιοι εντοπίζουν την αιτία της εμφύλιας διχόνοιας των Ελλήνων σε έναν από αυτούς τους λόγους, κάποιοι σε όλους μαζί. Πάντως η διχόνοια ακολουθεί την σκιά μας και σε κάθε περίπτωση, δυστυχώς και σε περιόδους κρίσης, θεριεύει, σαν να θέλει να κατασπαράξει το γένος μας. Είναι κάτι, που δεν μπορέσαμε μέχρι σήμερα να το υπερβούμε.

Ο μεγάλος λογοτέχνης μας Νίκος Καζαντζάκης γράφει στο μνημειώδες έργο του «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»:

«…Ο Αλλάχ λέει έπλασε τον Ρωμηό, αλλά μόλις τον είδε το μετάνιωσε. Είχε ένα μάτι ο αφιλότιμος, που τρυπούσε ατσάλι…. Να κάμω τον Τούρκο, σκέφτηκε ο Αλλάχ για να σφάξει τον Έλληνα, να βρει ο κόσμος την ησυχία του». Έπιασε το λοιπόν μέλι και μπαρούτι, το μάλαξε καλά, καλά κι έφτιαξε τον Τούρκο. Κι αμέσως χωρίς να χασομερήσει, βάνει σ’ ένα ταψί τον Τούρκο και τον Ρωμηό, να παλέψουν. Πάλευαν, πάλευαν από το πρωί ως το βράδυ. Κανένας δεν έριχνε τον άλλον, μα μόλις σκοτείνιασε, βάνει ο άτιμος ο Ρωμηός, τρικλοποδιά, κάτω ο Τούρκος! Ο διάβολος να με πάρει, την έπαθα πάλι μουρμούρισε ο Αλλάχ. Τούτοι οι Ρωμηοί, θα φάνε τον κόσμο. Τι να κάνω; Όλη νύχτα ο Αλλάχ, δεν έκλεισε μάτι ο κακομοίρης, μα το πρωί πετάχτηκε πάνω και κτύπησε τις χερούκλες του. Βρήκα! Βρήκα! Φώναξε. Έπιασε πάλι φωτιά και κοπριά κι έφτιαξε έναν άλλον Ρωμηό και τους έβαλε και τους δύο στο ταψί να παλέψουν. Άρχισαν το πάλεμα οι Ρωμηοί, τρικλοποδιά ο ένας, τρικλοποδιά κι ο άλλος, μπηχτές ο ένας, μπηχτές κι ο άλλος. Πάλευαν, πάλευαν, έπεφταν σηκώνονταν, ξαναέπεφταν, ξανασηκώνονταν, πάλευαν… Κι ακόμα παλεύουν. Κι έτσι ο κόσμος, Μπραημάκι μου, βρήκε την ησυχία του…»

Νομίζουμε, ότι παραστατικότερη και περιεκτικότερη λογοτεχνική απόδοση της διχόνοιας και της διχαστικής τάσης των Ελλήνων, από αυτή του μεγάλου Καζαντζάκη δεν υπάρχει!

Το φαινόμενο της εμφύλιας διχόνοιας στην αρχαία Ελλάδα

Το φαινόμενο της εμφύλιας διχόνοιας των Ελλήνων μας γνωστό από τα πανάρχαια χρόνια. Την διχόνοια στους Έλληνες την βλέπουμε ήδη στα Ομηρικά έπη (διαμάχη Αχιλλέα και Αγαμέμνονα), αλλά και ανάμεσα στους αρχαίους θεούς των Ελλήνων, που μάλωναν μεταξύ τους, για να επιβάλει ο καθένας τους την προτίμηση και την προστασία των δικών του (Μήλο της Έριδος). Βαθιά διχόνοια δημιούργησε και τους ατέλειωτους εμφύλιους πολέμους ανάμεσα στα τότε ελληνικά κρατίδια, σε τέτοιο σημείο, που ένα μεγάλο κομμάτι της Ιστορίας μας να είναι αφιερωμένο στην παρουσίαση και την καταγραφή των αιτίων και των αποτελεσμάτων αυτών των πολέμων.

Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά ιστορικά παραδείγματα, όπου ως Έλληνες επιτύχαμε θαυμαστά και μεγαλειώδη κατορθώματα, αλλά αμέσως μετά, εξαιτίας της διχόνοιας, τα ανατρέψαμε εμείς οι ίδιοι, με τον χειρότερο τρόπο.

Όλοι γνωρίζουμε από την Ιστορία, ότι αφού πρώτα γράψαμε μια μοναδική στρατιωτική εποποιία, νικώντας τον πάνοπλο και πολυάριθμο στρατό και στόλο της πανίσχυρης Περσικής Αυτοκρατορίας, στη συνέχεια καταστραφήκαμε μόνοι μας με τον εξοντωτικό τριακονταετή εμφύλιο Πελοποννησιακό Πόλεμο (τον οποίο, σύμφωνα με μια άποψη, υποδαύλισαν οι Πέρσες, βασιζόμενοι στην εμφύλια διχόνοια μας , για να εκδικηθούν για την ήττα τους)!

Το 406 π.Χ. έγινε η ναυμαχία στις Αργινούσες, στην οποία ο συμμαχικός στόλος των Αθηναίων νίκησε τον αντίστοιχο σπαρτιατικό. Η ολιγαρχική αντιπολίτευση στην Αθήνα, για να πλήξει το κύρος και την δημοφιλία του Περικλή, επωφελήθηκε από το γεγονός, ότι λόγω θαλασσοταραχής οι Αθηναίοι δεν κατάφεραν να περισυλλέξουν όλα τα πτώματα των πεσόντων στρατιωτών τους, και κατηγόρησε για ασέβεια προς τους νεκρούς τους οκτώ επικεφαλής στρατηγούς του στόλου (μεταξύ των οποίων ήταν και ο ένας γιος του Περικλή). Στην δίκη που ακολούθησε καταδικάστηκαν όλοι σε θάνατο και εκτελέστηκαν!

Έτσι, ένας θρίαμβος μετατράπηκε σε πανωλεθρία για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων!

Αργότερα, μέσα σε μια δεκαετία ο Μέγας Αλέξανδρος δημιούργησε συνενώνοντας τους Έλληνες μια αχανή αυτοκρατορία, τη μεγαλύτερη που είχε δει ο κόσμος μέχρι τότε, η οποία όμως έμελλε να είναι και η βραχυβιότερη. Μέσα σε διάστημα λιγότερο από έναν αιώνα, οι εσωτερικές διαμάχες και οι πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ των Επιγόνων του (Πτολεμαίοι, Σελευκίδες, κ.ά) την εξασθένισαν, με αποτέλεσμα να κυριευθεί τελικά από τους Ρωμαίους! Και αυτό επειδή οι διχόνοιες των Ελλήνων δεν σταμάτησαν με την λήξη των πολέμων των Επιγόνων. Συνεχίστηκαν με την δημιουργία και αντιπαράθεση των διαφόρων Συμπολιτειών και Κοινών, οι οποίες κατέληγαν πάντα σε αιματηρές συρράξεις. Σημαντικότερη από αυτές ήταν η φερόμενη ως Συμμαχικός Πόλεμος (220 π.Χ. έως 217 π.Χ.). Στον εμφύλιο αυτόν πόλεμο αντιπαρατάχθηκαν από την μία πλευρά η Αχαϊκή Συμπολιτεία με σύμμαχο τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο τον Ε΄ και από την άλλη η Αιτωλική Συμπολιτεία. Μετά την επικράτηση της Αχαϊκής Συμπολιτείας οι «ηττημένοι» Αιτωλοί συμμάχησαν με τους Ρωμαίους, οι οποίοι εν τω μεταξύ, ζητούσαν αφορμή να επέμβουν στα Ελληνικά πράγματα. Τοιουτοτρόπως, εμποτισμένοι από το δηλητήριο της διχόνοιας οι Έλληνες, αφ’ ενός μεν έφθειραν ακόμη περισσότερο τις δυνάμεις τους στην εμφύλια σύρραξη και αφ’ ετέρου άνοιξαν οι ίδιοι την πόρτα της Ελλάδος στον επίδοξο Ρωμαίο εισβολέα. Τα ολέθρια αποτελέσματα αυτών των ενεργειών δεν άργησαν να φανούν. Νικώντας οι Ρωμαίοι τον Φίλιππο τον Ε΄ στις Κυνός Κεφαλές της Θεσσαλίας τον Ιούνιο του 197 π.Χ. και τον Περσέα στην μάχη της Πύδνας τον Ιούνιο του 168 π.Χ., κατέλαβαν στην ουσία την Ελλάδα. Με την τελευταία δε ήττα των Ελλήνων στην Λευκόπετρα της Κορίνθου, το 146 π.Χ., η Ελλάδα υποδουλώθηκε οριστικά στους Ρωμαίους, που αν και ήταν πολιτιστικά κατώτεροι των Ελλήνων, κατέκτησαν την Ελλάδα χάριν της εμφύλιας διχόνοιας των προγόνων μας .

Πως ταλανίζει τους Έλληνες η διχόνοια στα νεότερα χρόνια

Πολλά παρόμοια παραδείγματα της καταστροφικής εμφύλιας διχόνοιας στους Έλληνες συναντούμε και στην υπερχιλιετή βυζαντινή μας ιστορία, που τελείωσε με την άλωση της Πόλης το 1453, γεγονός στο οποίο συνέβαλε σημαντικά ο παράγοντας της εμφύλιας διχόνοιας, ενώ τέσσερις αιώνες αργότερα, το 1823, μόλις δύο χρόνια μετά από την Επανάσταση του 1821, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των Ελλήνων οπλαρχηγών και «καλαμαράδων» (πολιτικών), για το ποιος θα έχει την εξουσία μετά από τη μελλοντική απελευθέρωση! Λόγω αυτού του παράλογου εμφυλίου, στον οποίο οι Έλληνες αλληλοσκοτώνονταν, -αφήνοντας τους Τούρκους και τους συμμάχους τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ Πασά να καταστρέφουν, ότι είχαν επιτύχει μέχρι τότε με τον ηρωϊκό τους αγώνα και με πολλές θυσίες και αίμα-, η Επανάσταση έπνεε τα λοίσθια και η τελική απελευθέρωση ενός μικρού τμήματος του ελλαδικού χώρου επιτεύχθηκε μόνο χάρη στην επέμβαση των «ξένων δυνάμεων» (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία), οι οποίες νίκησαν τον τουρκικό στόλο στη ναυμαχία του Ναυαρίνου (1827) και έθεσαν τις βάσεις για την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους μας, πράγμα που τις επέτρεψε, όμως, στη συνέχεια να επεμβαίνουν διαρκώς στα εσωτερικά μας και να ρυθμίζουν την τύχη του κράτους μας !

Το 1912-1913 γράψαμε μια νέα πολεμική εποποιία, απελευθερώνοντας από τον τουρκικό ζυγό την Μακεδονία και την Ήπειρο. Μέσα σε λιγότερο από δέκα χρόνια (1919-1922), κι εξ αιτίας κυρίως του Εθνικού Διχασμού (Βενιζελικοί – Βασιλικοί), χάσαμε την Μικρά Ασία και όλη την πανάρχαια κοιτίδα του Ελληνισμού στην Ανατολή!

Το 1940-1945 γράψαμε νέο έπος στα βουνά της Αλβανίας, στα οχυρά της Γραμμής Μεταξά και στην Κρήτη με την αντίσταση κατά των Ιταλών, των Γερμανών και των Βουλγάρων. Και ενώ εκδιώξαμε τους κατακτητές μας, απελευθερώνοντας την πατρίδα μας, και ενώ ο κόσμος είχε ήδη χωριστεί από τους Μεγάλους στο Ανατολικό (κομμουνιστικό) Μπλοκ και στο Δυτικό, ξεκίνησε ο γνωστός καταστροφικός Εμφύλιος Πόλεμος, που κράτησε μέχρι το 1949, ισοπεδώνοντας ότι είχε μείνει ακόμη όρθιο στον πολύπαθο τόπο μας από την λαίλαπα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, στερώντας στην Ελλάδα να διεκδικήσει αυτά που της ανήκαν να πάρει ως δίκαιη ανταμοιβή για την συμβολή της στη νίκη των Συμμάχων εναντίον των δυνάμεων του Άξονα!

Και αυτά είναι μερικά μόνο από αναρίθμητα παρόμοια παραδείγματα της Ιστορίας μας.

Άλλωστε, τι μπορεί να πρωτοθυμηθεί και τι να πρωτοαναφέρει κανείς από όλα αυτά τα παραδείγματα, που αναφέρει η αρχαία, η μεσαιωνική αλλά και η νεότερη ελληνική Ιστορία; Θα χρειαζόντουσαν τόμοι ολόκληροι για να περιγράψουμε όλα αυτά τα γεγονότα των εμφύλιων σπαραγμών των Ελλήνων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Σε εμάς τους Έλληνες αρέσει, βέβαια, να κατηγορούμε συνήθως τους ξένους, τον περίφημο «ξένο δάκτυλο», ως υπαίτιο των δεινών μας. Παράλληλα ξεχνούμε, όμως, ή αποφεύγουμε να πούμε, ότι για να διεισδύσει στα εσωτερικά μας και να μας διχάσει ο λεγόμενος «ξένος δάκτυλος» χρειάζεται και εσωτερικούς υποστηρικτές και συνεργάτες, και ότι πάντα είχαμε πολλούς τέτοιους, πρόθυμους προδότες και δωσίλογους.

Ένα χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα αυτής της νοοτροπίας του Έλληνα, ο οποίος συνήθως επάνω από τις φιλοδοξίες και τα συμφέροντά του δεν βάζει τίποτε άλλο, ήταν και ο περίφημος Αλκιβιάδης. Αν και Αθηναίος πολίτης, προικισμένος με πολλά προτερήματα και αξιώματα, επί σειρά ετών έπαιζε τριπλό παιχνίδι, για προσωπικά συμφέροντα και φιλοδοξίες. Όταν ερχόταν σε σύγκρουση με τους Αθηναίους, πήγαινε με τους Σπαρτιάτες. Όταν πάλι ερχόταν σε σύγκρουση και με τους Σπαρτιάτες, δεν δίσταζε να πάει με τους Πέρσες! Και όταν πάλι ερχόταν σε σύγκρουση και με τους Πέρσες, ξαναπήγαινε με τους Αθηναίους! Σίγουρα ο τρόπος που έζησε και πολιτεύθηκε ο Αλκιβιάδης αμαύρωσε την προσωπικότητά του και αναίρεσε ότι καλό προσέφερε στους συμπατριώτες του. Έγινε ένα ιστορικό παράδειγμα προς αποφυγή.

Κι΄ όμως σήμερα μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε σαν το κλασικό αρχέτυπο του Έλληνα, ο οποίος συνήθως, τη μόνη αρχή και πατρίδα που αναγνωρίζει και παραδέχεται, είναι ο εαυτός του και το συμφέρον του!

Η διχόνοια και η «φαγωμάρα» των Ελλήνων βασιλεύει παντού!

Μήπως και σήμερα δεν μας βασανίζει η διχόνοια με τον ίδιο τρόπο; Μήπως και σήμερα δεν υπάρχουν παντού στον τόπο μας οι σύγχρονοι «Αλκιβιάδηδες»; Τι μαρτυρία θέλουμε;

Η εμπάθεια, το κομματικό μίσος, η ιδιοτέλεια και ο αγιάτρευτος εγωισμός, στέκονται τείχη αξεπέραστα απέναντι στην ομόνοια, την ενότητα και την συνοχή μας ως έθνος, κάτι που συνεχώς μας βάζει σε μεγάλες εθνικές δοκιμασίες και σήμερα έφθασε να απειλεί να μας κατασπαράξει, όχι μόνον ηθικά ή οικονομικά αλλά και σαν εθνική οντότητα.

Έτσι, ενώ εμάς τους Έλληνες έπρεπε να μας ενώνουν οι κοινοί εχθροί και τα κοινά προβλήματα, μας κρατάει διχασμένους ένα σύστημα διαφθαρμένο και «υποχθόνιο», που στηρίζεται στην αιώνια εθνική μας «φαγωμάρα», μας ταλανίζει συνεχώς και δεν μας αφήνει να συνεννοηθούμε και να προκόψουμε. Το φαινόμενο αυτό έχει γιγαντωθεί στην εποχή μας και ο τόπος μας πάει από το κακό στο χειρότερο!

Η διχόνοια και η «φαγωμάρα» ανάμεσα στους Έλληνες ζει και βασιλεύει παντού.

Την βλέπουμε και την βιώνουμε, όχι μόνο σε όλους σχεδόν τους τομείς του δημόσιου βίου μας, αλλά ακόμη και στον ιδιωτικό μας βίο, ανάμεσα στις οικογένειες αλλά και σε στενούς συγγενείς. Πόσες φορές ασήμαντες αιτίες και αφορμές έγιναν αιτίες να ενσκήψει διχόνοια μεταξύ συγγενών, που εξελίχθηκε σε βαθύ μίσος και οδήγησε σε αποτρόπαια εγκλήματα;

Είδαμε την διχόνοια να εκδηλώνεται συχνά ως άσβεστο ενδοφυλετικό μίσος στην Αρχαία Ελλάδα με τον αλληλοσπαραγμό των πόλεων-κρατιδίων. Την είδαμε να βασιλεύει σε όλο το σατανικό της «μεγαλείο» στον καταραμένο εμφύλιο πόλεμο του 1944-1949, την βλέπουμε να εκδηλώνεται μεταξύ των κομματικών φατριών, μέσα και έξω από την Βουλή. Την είδαμε και την βλέπουμε να εμφανίζεται μεταξύ των κομματικών οπαδών στα καφενεία της χώρας, την βλέπουμε να θεριεύει στα γήπεδα μεταξύ των οπαδών διαφορετικών ποδοσφαιρικών ομάδων, την βλέπουμε και την ζούμε καθημερινά στα τηλεοπτικά μας παράθυρα, την βλέπουμε να παρουσιάζεται δημόσια στην αντιπαράθεση μεταξύ επιστημόνων, ακαδημαϊκών, πανεπιστημιακών, ερευνητών και άλλων ειδικών. Την βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους, με τις αντιπαραθέσεις μεταξύ ευέξαπτων οδηγών ή και πεζών, που πέραν από τις συνήθεις ύβρεις και μούντζες, φθάνουν συχνά και σε χειροδικίες και βιαιότητες, την βιώνουμε μέσα στα πανεπιστήμια, που κάθε τόσο κουκουλοφόροι, σπουδαστές και μη, που υποσκάπτουν το νόμο, την Παιδεία, την πρόοδο και τον πολιτισμό, καταστρέφουν ότι βρουν μπροστά τους. Την βλέπουμε ακόμη να εκδηλώνεται από τους ανώνυμους «γνωστούς-άγνωστους» κουκουλοφόρους και τους τρομοκράτες στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων ελληνικών μεγαλουπόλεων.

Η διχόνοια των Ελλήνων υπάρχει παντού! Σε φορείς, οργανώσεις, σωματεία και ιδρύματα, στον τομέα της Υγείας, της Δημόσιας διοίκησης, του εργασιακού Συνδικαλισμού, της κοινωνικής και πολιτιστικής δραστηριότητας και γενικά όπου μπορεί κανείς να φανταστεί!

Εκδηλώνεται τώρα ακόμη και μέσα στα ηλεκτρονικά φόρουμ και τις διάφορες ιστοσελίδες και τα λεγόμενα «μπλόγκς». Η ηλεκτρονική κουκούλα της ανωνυμίας διευκολύνει τα μέγιστα όλους τους εμπαθείς να διοχετεύσουν την χολή τους εναντίον εκείνων, που δεν «γουστάρουν». Έτσι η διαφορετικότητα στην ελληνική κοινωνία άρχισε να αντιμετωπίζεται μέσω του διαδικτύου με καχυποψία, χλευασμό, μίσος και χυδαιότητα από ανώνυμους και θρασύδειλους ομοεθνείς μας .

Βέβαια, η «χάρη» της διχόνοιας και του διχασμού έφθασε αναπόφευκτα και στο εξωτερικό, στις χώρες, όπου ζουν οι απόδημοι συμπατριώτες μας και εκδηλώνεται με κάθε τρόπο, «δηλητηριάζοντας» την ομοψυχία των ομογενών μας και εμποδίζοντας την πρόοδο και την ανάπτυξή τους. Αυτή η διάσπαση και η «φαγωμάρα» προκαλεί πίκρα και απογοήτευση μεταξύ των Ελλήνων αλλά και των ξένων φίλων της Ελλάδος και αμαυρώνει την διεθνή μας εικόνα ως λαό και έθνος.

Αλλά, δυστυχώς, ακόμη και στην ίδια την Εκκλησία μας έχει εισχωρήσει -και μάλιστα εδώ και πολλούς αιώνες- η διχόνοια και ο αλληλοσπαραγμός, επιφέροντας ακόμη και σήμερα τεράστια δεινά και προβλήματα στην εθνική, πνευματική και πολιτιστική μας ενότητα .

Το «σαράκι» που κατατρώει τις σάρκες του Ελληνισμού

Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο Έλληνας κάτι θα βρίσκει πάντα για να «φαγώνεται». Μόνο αν  βάλουμε την λογική μας να δουλέψει θα οδηγηθούμε στην αλήθεια, η οποία ενώνει και η έρευνά της απαιτεί ανοιχτό μυαλό και διανοητική μετριοφροσύνη, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε, ότι η βασική αιτία όλων των δεινών, τα οποία έπληξαν την Ελλάδα και τους Έλληνες, είναι η διχόνοια. Αυτή είναι το τρωτό μας σημείο και η «Αχίλλειος πτέρνα» μας. Αυτή τυφλώνει τους οφθαλμούς και σκοτίζει το νου μας, με αποτέλεσμα οι ενέργειές μας  να μην διέπονται από λογική, νόμους, αρχές και ήθος και ως εκ τούτου να μας οδηγούν στην καταστροφή.

Η αγάπη και η ομόνοια είναι οι μόνες συγκολλητικές ουσίες που θα κρατήσουν ένα οικοδόμημα όρθιο. Η αγάπη και η ομόνοια συγκρατεί την οικογένεια, την κοινωνία, το έθνος και την κοινωνία των εθνών, σε όρθια στάση ώστε να μην καταρρεύσουν. Όταν λείπει η αγάπη και η ομόνοια, εκλείπει και η ενότητα, με αποτέλεσμα να επέλθει αργά ή γρήγορα η κατάρρευση με νομοτελειακή ακρίβεια. Και τότε δεν υπάρχουν εκείνοι οι σοφοί, οι ειδήμονες ή οι τεχνοκράτες που θα μπορέσουν να την αποτρέψουν.

Ποιό σαράκι λοιπόν, μας κατατρώει σαν έθνος; Είναι το μίσος του Έλληνα για τον Συνέλληνα; Είναι η νοοτροπία του «εμείς» και «αυτοί»; Είναι το μίσος που επί δεκαετίες ενσταλάζει η αχαλίνωτη κομματοκρατία στις ψυχές των «οπαδών» για να συσπειρώνει τις δυνάμεις της και να νέμεται ευκολότερα την εξουσία κατά το «διαίρει και βασίλευε»; Είναι το μίσος μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων που υποθάλπουν τα συνδικαλιστικά κινήματα; Είναι το μίσος εναντίον του διαφορετικού, που πηγάζει από την έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας; Είναι το άσβεστο μίσος που τρέφει μια μερίδα δήθεν προοδευτικών διεθνιστών Ελλήνων εναντίον της ίδιας της πατρίδας μας; Είναι η μισαλλοδοξία, με την οποία αντιμετωπίζει το συντηρητικό κατεστημένο του τόπου μας κάθε καλοπροαίρετη προσπάθεια πνευματικής αναγέννησης; Είναι το μίσος που τρέφει η πλειοψηφία των Ελλήνων –από την κεφαλή μέχρι την ουρά– εναντίον του νόμου; Είναι το μίσος που εκδηλώνει ο Έλληνας εναντίον της ίδιας της ελληνικής φύσης με τους εμπρησμούς των δασών μας, την τσιμεντοποίηση, την ρύπανση του περιβάλλοντος, την κακομεταχείριση των ζώων; Ή μήπως είναι το μίσος που γεννιέται από τις υπαρκτές κοινωνικές αδικίες – μίσος του λαού εναντίον της εξουσίας, των πεινασμένων εναντίον των βολεμένων, των μη προνομιούχων εναντίον των προνομιούχων ή και αντιστρόφως;

Είναι πασίγνωστη η ρήση: «Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της». Ποιά Ελλάδα εννοούμε εδώ; Όχι βέβαια, το έδαφος της ελληνικής επικράτειας, αλλά τους ανθρώπους της, τους ίδιους τους Συνέλληνες. Για να ακριβολογούμε, λοιπόν, οι Έλληνες «τρώνε» τους Έλληνες και με προτίμηση τους επιφανείς και τους πιο άξιους και όλοι μαζί, άλλος λίγο και άλλος πολύ, καθένας το κατά δύναμη, «τρώνε» την Ελλάδα, δηλαδή πριονίζουν με το πριόνι του διχασμού και του μίσους το κλαδί, επάνω στο οποίο κάθονται!

Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, η εμφύλια διχόνοια και τα αισθήματα, που αυτή μας προκαλεί και που κρύβει ο Έλληνας στην καρδιά του, να επιτρέψει στην Ελλάδα να κάνει έστω κάποια μικρά βήματα προς την πρόοδο, την ευημερία και τον πολιτισμό;

Σήμερα ο Έλληνας βρίσκεται σε έναν φαύλο κύκλο παρακμής, μιζέριας και χρεοκοπίας και θα σέρνεται στον ίδιο φαύλο κύκλο μέχρις ότου μπορέσει να αποβάλει το μίσος, που κρύβει στην ψυχή για τον ομοεθνή του, αν βεβαίως αυτό μπορέσει ποτέ να το επιτύχει…

Το μίσος κατακερματίζει την κοινωνία και την διαβρώνει μέχρις αυτοεξόντωσης. Τα εγκλήματα μίσους, κάτω από οποιοδήποτε πρόσχημα και ιδεοληψία, διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό, κατεδαφίζουν ότι με κόπο και αίμα έχτισαν προηγούμενες γενιές και δημιουργούν μια ατμόσφαιρα αποπνικτική, από την οποία οι περισσότεροι θα ήθελαν και πολλοί προσπαθούν να «δραπετεύσουν».

Αυτό φαίνεται χαρακτηριστικά και από αναρίθμητα παραδείγματα απόδημων συμπατριωτών μας, που ενώ μετεγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, προσπαθώντας να ξεκινήσουν μια καινούργια ζωή στην ηλιόλουστη και πανέμορφη πατρίδα μας, αναγκάστηκαν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να ξαναφύγουν πικραμένοι και απογοητευμένοι στο εξωτερικό, επειδή δεν μπόρεσαν να αντέξουν τους ίδιους τους συμπατριώτες μας και τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς, που κυριαρχεί στην κοινωνία μας! Έφυγαν και πάλι, «διωγμένοι» από τους ίδιους τους Συνέλληνες!

Υπέρτατο καθήκον να ξεριζώσουμε την αδελφοκτόνο εμφύλια διχόνοια μας

Ποιός, λοιπόν, θα μας σώσει από τον ίδιο, τον κακό μας εαυτό; Μήπως υπάρχει ο από μηχανής θεός, που μπορεί να το κάνει; Μήπως μπορούμε να βρούμε κάπου αλλού τον «σωτήρα» ή τους «σωτήρες», που θα κατορθώσουν να ξεριζώσουν την αδελφοκτόνο διχόνοια και την ζηλοφθονία, που φωλιάζει στην ψυχή του Έλληνα;

Ασφαλώς όχι! Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε, ότι μόνον εμείς οι ίδιοι, με τις δικές μας δυνάμεις, αλλά και με την βοήθεια του Θεού, μπορούμε να επιτύχουμε ένα τέτοιο κατόρθωμα. Όπλο μας θα είναι η τεράστια και μοναδική πνευματική και πολιτιστική παρακαταθήκη, που κληρονομήσαμε από τους σοφούς αρχαίους προγόνους μας αλλά και οι απαράμιλλες διαχρονικές και αιώνιες αρχές και διδασκαλίες της Χριστιανικής μας πίστης, με κορυφαία αυτή της Αγάπης προς τον πλησίον, που μας δίδαξε με το παράδειγμα της Σταυρικής Του θυσίας για την σωτηρία μας ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός!

Αρκεί, λοιπόν, να το θελήσουμε και να το προσπαθήσουμε όλοι μαζί, με όλες μας τις δυνάμεις!

Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, είναι Ιστορική ανάγκη και εθνική επιταγή, όχι μόνον η αποφυγή, αλλά και η με κάθε τρόπο ριζική καταπολέμηση όλων των αιτιών, των παραγόντων και των μηχανισμών, που μας «δηλητηριάζουν» και δημιουργούν την εμφύλια διχόνοια μας, με το δόγμα του «διαίρει και βασίλευε». Προϋπόθεση για αυτό είναι να ενεργοποιηθούν προς αυτή την κατεύθυνση όλες οι υγιείς πνευματικές δυνάμεις του Έθνους μας. Αν δεν υπάρξει μια συστηματική και μακροχρόνια πανεθνική εκστρατεία ενημέρωσης, παιδείας και πρακτικής εκπαίδευσης με στόχο την καταπολέμηση του αδελφοκτόνου μίσους και την εμφύτευση του σπόρου της αγάπης, της ενότητας και της αδελφοσύνης στις καρδιές των Ελλήνων, κανένας σωτήρας και κανένα πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να επανασυγκολλήσει το διαρρηγμένο από το μίσος της εμφύλιας διχόνοιας κοινωνικό ιστό.

Η ομόνοια και η σύμπνοια πρέπει να διέπει την ύπαρξή μας ως κοινωνικά και πολιτικά άτομα. Ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία, όπου ο Ελληνισμός καλείται να δώσει πάλι τον υπέρ πάντων αγώνα, οι έχοντες ως πρώτιστη Ιδέα την Μητέρα Ελλάδα και ως διακαή πόθο την επικράτηση του Ελληνισμού, θα πρέπει να αφήσουν κατά μέρος τις οποιεσδήποτε διαφορές τους και ενωμένοι να προσανατολισθούν προς την υλοποίηση αυτού του μεγάλου οράματος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη Συμπαντική τιμή από την ευκαιρία της υπηρέτησης αυτού του σκοπού, και αφού η τιμή αυτή μας δόθηκε, πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε άξιοί της, καταπολεμώντας πρώτα τις κακές πλευρές του ψυχισμού μας και αποποιούμενοι τους σπόρους της διχόνοιας και του διχασμού.

Εάν ομονοήσουμε και θέσουμε ως υπέρτατο καθήκον μας την υπηρεσία της Ελλάδος και του Ελληνισμού, δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν εχθρό!!

  Γράφει ο Ευθύμιος Χατζηϊωάννου -δημοσιογράφος – ερευνητής.

Die Welt: Κατηγορεί την Ελλάδα ότι δήθεν επέτρεψε σε δύο φερόμενους ως τρομοκράτες να «περάσουν» στην Ευρώπη

«Επίθεση» κατά της Ελλάδος από τη γερμανική εφημερίδα Die Welt

Δύο άτομα φερόμενοι ως τρομοκράτες από το περιβάλλον των δραστών των αιματηρών τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι διήλθαν από την Ελλάδα με κατεύθυνση προς την Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι τα διαβατήριά τους είχαν εγγραφεί στο ειδικό σύστημα πληροφοριών της Συνθήκης Σένγκεν.
Την κατηγορία αυτή εξαπολύει προς την Ελλάδα σε δημοσίευμά της η γερμανική εφημερίδα Die Welt, η οποία επικαλείται πηγές γερμανικών υπηρεσιών πληροφοριών που αναφέρουν ότι η Ελλάδα δήθεν επέτρεψε σε ύποπτους τρομοκράτες να ταξιδέψουν, αντί να τους συλλάβει.
Τα δύο άτομα στα οποία αναφέρεται η Die Welt - ένας Αλγερινός και ένας Πακιστανός - είχαν συλληφθεί στην Αυστρία νωρίτερα το Δεκέμβριο 2015, σε προσφυγικό καταυλισμό.
Αυτοί, φέρονται να είχαν φτάσει στις 3 Οκτωβρίου 2015 στη Λέρο με το ίδιο πλοίο που χρησιμοποίησαν και οι δράστες του Παρισιού.
Οι ελληνικές αρχές κατηγορούνται από τη γερμανική εφημερίδα ότι αν και αναγνώρισαν τους υπόπτους με τη συνδρομή του συστήματος της Συνθήκης Σένγκεν, δεν τους συνέλαβαν, ως όφειλαν.

Μήνυμά προς τους Έλληνες του εξωτερικού με την ευκαιρία των εορτών των Χριστουγέννων του Πρόεδρου της Δημοκρατίας.

Στη συμβολή των Ελλήνων της διασποράς στην προώθηση των μεγάλων στόχων του ελληνισμού, και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία για τη χώρα, αναφέρεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, στο μήνυμά του προς τους Έλληνες του εξωτερικού με την ευκαιρία των εορτών των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους 2016.

«Η ενεργός και πολλαπλώς διακρινόμενη διαχρονικώς παρουσία σας στις χώρες όπου ζείτε συμβάλλει τα μέγιστα, και μάλιστα σε μιαν ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία για την Πατρίδα μας, στην προώθηση των μεγάλων στόχων του Ελληνισμού, πρωτίστως προωθώντας τα εθνικά μας δίκαια, συνεισφέροντας στην ανάδειξη της παιδείας, του πολιτισμού και της ιστορικής μας διαδρομής και, εν τέλει, αναδεικνύοντας τις πατροπαράδοτες αρετές μας» υπογραμμίζει ο κ. Παυλόπουλος.

Παράλληλα, επισημαίνει: «Η χρονιά που πέρασε -το γνωρίζετε πολύ καλά διότι ουδέποτε χάσατε τους στενούς δεσμούς σας με την Πατρίδα- ήταν μια ακόμη περίοδος σκληρής δοκιμασίας για την Χώρα μας και την Ελληνική Κοινωνία. Η οποία, υπερβαίνοντας ακόμη και τα όρια αντοχής της, εξακολουθεί να προσπαθεί και ν' αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο, για την επιστροφή της Πατρίδας μας σε τροχιά ανάπτυξης και προόδου, πάντοτε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη».

Ακολούθως, τονίζει, ότι «χάρις στην προσπάθεια αυτή, που αρχίζει ν' αποδίδει και ν' αναγνωρίζεται πλέον τόσο σ' ευρωπαϊκό όσο και σ' ευρύτερο διεθνές επίπεδο, καθώς και με την πολύτιμη, όπως πάντοτε, δική σας συμβολή σε πνεύμα εθνικής ενότητας και αλληλεγγύης, είμαι βέβαιος ότι θ' αντιμετωπίσουμε μ' επιτυχία όλες τις επερχόμενες μεγάλες προκλήσεις, προκειμένου το 2016 αποδειχθεί χρονιά ουσιαστικής εθνικής ανάτασης».

"Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ"

Ουαί σε κάθε λαό που έχει τέτοιους δεσποτάδες

Κάθε μέρα αποδεικνύεται ότι είναι πολλοί και πολλά αυτοί και αυτά που καπελώνουν και καταδυναστεύουν την ζωή των ανθρώπων.

Ο λόγος για τις καμπάνες που χτυπούν πένθιμα ημέρες Χριστουγέννων και την υποκρισία των δεσποτάδων επειδή στη βουλή υπογράφεται σύμφωνο συμβίωσης για τα ομοφυλοφιλικά ζευγάρια.

Τούτα τα χρόνια που ο λαός ζει μία άνευ προηγουμένου κατοχή οι δεσποτάδες κρύβονται.

Κόσμος πεινάει και οι Δεσποτάδες βαράνε τις καμπάνες για ένα νομοσχέδιο που δεν δημιουργεί αλλά αντίθετα λύνει προβλήματα.

Πριν από λίγες ημέρες ο Ιερώνυμος βγήκε και ζήτησε από το λαό να σκύψει και άλλο και να υπομείνει την σκλαβιά και τώρα χτυπάει καμπάνες.

Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί είπε στους δεσποτάδες ο κύριος και ουαί σε κάθε λαό που έχει τέτοιους δεσποτάδες.   

ο Ντελάλης. 

Δυο πρωθυπουργοί υπέρ Μεϊμαράκη - και στο βάθος οικουμενική;

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι συμπαθής ως άνθρωπος, αλλά η ανάδειξή του ως εκλεκτού δύο πρωθυπουργών, πρώην και νυν, κατά την προσπάθειά του να αναδειχθεί αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, δεν απορρέει από τη συμπαθή προσωπικότητα του.

Την εμφανή στήριξή του είχε δώσει νωρίς ο ίδιος ο νυν πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, από του βήματος της Βουλής κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης: «Ελπίζω κ. Μεϊμαράκη να συνεχίσετε και να σας έχω απέναντί μου, να συνομιλούμε και να μου προτείνετε ισοδύναμα», είχε πει, απαντώντας σε σχόλια του τότε προσωρινού αρχηγού της Ν.Δ. για την αναστολή του ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση έως τον Νοέμβριο. Ο κ. Μεϊμαράκης, και υποψήφιος της Ν.Δ., είχε αρκεστεί να χαμογελάσει ακούγοντας την επιθυμία του πρωθυπουργού.

Ωστόσο τέτοιες αβρότητες δεν πηγάζουν από αστική ευγένεια, καθώς η συγκεκριμένη φράση αποτελούσε άμεση και αδόκιμη παρέμβαση στα εσωτερικά ενός άλλου κόμματος -και δη του αντιπάλου- την ώρα που εκδηλωνόταν αγώνας για την αρχηγία.

Στη στήριξη «του συστήματος Τσίπρα» προστίθεται από τους αντιπάλους του κ. Μειμαράκη και ο κ. Λαζόπουλος, ο οποίος, μέσα από την εκπομπή του, φέρεται να πριμοδότησε τον επιθυμητό του νυν πρωθυπουργού - με αποτέλεσμα και το γνωστό τραγελαφικό επεισόδιο του «αψίκορου» Αδώνιδος, ο οποίος θέλησε να μπουκάρει στην εκπομπή.

Έτερος πρωθυπουργός, ο φορέας ενός ονόματος - φετίχ για τον κόσμο της Ν.Δ., ο Κώστας Καραμανλής, που είχε διοχετεύσει εντέχνως αλλά ευκρινώς τη στήριξή του προς τον υποψήφιο αρχηγό. Παράλληλα, οι καραμανλικής επιρροής βουλευτές, τάχθηκαν μαζικά υπέρ του. Ο ίδιος δεν αποστασιοποιήθηκε ούτε για το θεαθήναι της στήριξης. Αντιθέτως σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στον 9ο.84, είχε δηλώσει εύχαρις και ευγνώμων: «Θεωρώ μεγάλη μου τιμή που ο Κώστας Καραμανλής έχει αφήσει να εννοηθεί ότι με στηρίζει»!

Τον κ. Μεϊμαράκη στηρίζει φυσικά και ο αρχηγός των ΑΝΕΛ, Πάνος Καμμένος. Δεν κάνουμε δίκην προθέσεων, ενδεχομένως να τον στηρίζει αυτόνομα. Ωστόσο, η κοινή λογική λέει ότι η στήριξη που του παρέχει είναι παρελκόμενο της κυβερνητικής προσπάθειας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για μακροημέρευση - με δεδομένη την εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και τα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζει, και θα αντιμετωπίσει εντονότερα, άμα τη ελεύσει του νέου έτους.

Στο κάδρο των υποστηρικτών του κ. Μεϊμαράκη μπήκε απρόσμενα ως αστάθμητος παράγοντας και ο γνωστός θιασώτης των Οικουμενικών κυβερνήσεων, Βασίλης Λεβέντης. Το κόμμα του, αφού διέβλεψε αρχή ρήξης μεταξύ «καραμανλικών» και «μητσοτακικών», κάλεσε τον κ. Καραμανλή «ανοιχτά» να στηρίξει τον Μεϊμαράκη στον δεύτερο γύρο!

Τα στρατόπεδα όντως συμπτύσσονται!

Η στήλη δεν αρέσκεται σε συνωμοσιολογία, όμως: Ο ίδιος ο κ. Μεϊμαράκης, ενωτικός ων, ήταν τόσο προσηνής προς τον κ Τσίπρα στο Debate, που πρότεινε να πιουν και καφέ μαζί στην Κουμουνδούρου για να τα πουν! Παράλληλα είναι αυταπόδεικτο ότι προς τον κ. Μεϊμαράκη συγκλίνουν οι δυνάμεις εκείνες που θεωρούν λύση στα προβλήματα της χώρας μια οικουμενική κυβέρνηση με τις πολιτικές δυνάμεις ως έχουν:

Να συνεχίσει δηλαδή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να έχει την πρωτοκαθεδρία σε μια οικουμενική κυβέρνση, στηριζόμενη σε κάποια αποκούμπια, χωρίς από τους εν δυνάμει εταίρους της να της επιβληθούν δραστικοί όροι ποιοτικής αλλαγής του «διοικείν» της - το οποίο ήδη γνωρίσαμε.

Και αυτό ασχέτως αν στο σύντομο διάστημα που πέρασε από τις εκλογές έχουν αλλάξει τα δημοσκοπικά δεδομένα, η κυβέρνηση έχει ήδη φθαρεί, και αγκομαχάει στον μνημονιακό ανήφορο, έχοντας μείνει από δυνάμεις.

"Πηγή:liberal.gr"

Τον Έλληνα πρέσβη στην Πράγα ανακαλεί στην Αθήνα το ΥΠΕΞ

Στην Αθήνα κλήθηκε για διαβουλεύσεις ο Έλληνας πρέσβης στην Τσεχία Παναγιώτης Σαρρής. Όπως επιβεβαίωσαν διπλωματικές πηγές, ο κ. Σαρρής έλαβε την κλήση χθες το βράδυ κατόπιν εντολής του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, μετά από την πολλοστή πρόσφατη επίθεση, δια του Τύπου, κατά της Ελλάδας του προέδρου της Τσεχίας Μίλος Ζέμαν.

Στην τελευταία του, προ μιας εβδομάδας, επίθεση ο κ. Ζέμαν είχε δηλώσει στο σλοβακικό Πρακτορείο Ειδήσεων TASR ότι «η Τσεχία θα προσχωρήσει στην ζώνη του ευρώ την πρώτη ημέρα μετά την αποχώρηση, ει δυνατόν, από αυτήν, της Ελλάδας», τονίζοντας ότι είναι «εξαιρετικά απογοητευμένος που οι καλοκαιρινές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και δανειστών της δεν οδήγησαν, τελικά, μολονότι τούτο διαφαινόταν αρκετά πιθανό, σε έξοδο της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ».

Η υπομονή του υπουργείου Εξωτερικών φαίνεται ότι έχει εξαντληθεί μετά από μία σειρά εχθρικών δηλώσεων κατά της Ελλάδας που άρχισαν το περασμένο καλοκαίρι και συνεχίστηκαν μέχρι την περασμένη εβδομάδα χωρίς δείγματα «υποχώρησης» παρά την ήπια απάντηση του ΥΠΕΞ, δια στόματος του εκπροσώπου του Κωνσταντίνου Κούτρα, η οποία υπενθύμιζε ότι «η Τσεχία είναι κράτος-μέλος της ΕΕ χάρη και στην Ελλάδα. Ουδέν περαιτέρω σχόλιο, επί του παρόντος» αφήνοντας εμφανώς το περιθώριο στην άλλη πλευρά να γεφυρώσει το χάσμα που δημιούργησε ανάμεσα στις δύο χώρες. Μάταια όμως.

Η κλήση για διαβουλεύσεις στην Αθήνα του κ. Σαρρή δίνει ένα σαφές μήνυμα της Ελλάδας, τόσο προς τον κ. Ζέμαν και την Τσεχία, όσο και προς άλλους ηγέτες χωρών που επιδίδονται κατά διαστήματα σε δυσμενείς και απαξιωτικές δηλώσεις προς την Ελλάδα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ