ΕΝΑ ΤΡΕΛΛΟ ΤΡΕΛΛΟ ΣΕΝΑΡΙΟ… Η ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΕ ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΟ

Το παρακάτω κείμενο θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει με την κατάλληλη διαμόρφωση – προσαρμογή και την υποστήριξη της χολιγουντιανής τεχνολογίας μια ταινία δράσης που ενδεχομένως να σημείωνε αρκετά μεγάλη επιτυχία. Αλήθεια πόσο κοντά ή πόσο μακριά βρισκόμαστε από μια τέτοια εξέλιξη; Ας αναρωτηθούμε όλοι μας, ο καθένας από τη σκοπιά του και ας υιοθετήσουμε το παρακάτω κείμενο είτε ως οιωνό μελλοντικών γεγονότων, είτε ως ένα ανάγνωσμα απογευματινής χαλάρωσης.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Α. ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

1. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση των δημοσιονομικών της Ελλάδας ολοένα και επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα, με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις να προβαίνουν στη λήψη μέτρων που επιφέρουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Εμπρός στον κίνδυνο της χρεοκοπίας της χώρας και προκειμένου να υπάρξει εξορθολογισμός των εσόδων – εξόδων του κράτους, το φορολογικό σύστημα επιβαρύνει περαιτέρω τον οικογενειακό προγραμματισμό. Τα γεγονότα του καλοκαιριού του 2015, με το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή των CAPITAL CONTROLS, ήταν η αρχή της αντίστροφης μέτρησης. Η ύφεση στον τομέα του εμπορίου οδηγεί σε κλιμάκωση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα αλλά και η πιέσεις που ασκούνται από τους δανειστές οδηγούν στη λήψη απόφασης για απολύσεις και από το δημόσιο.

2. Χιλιάδες θέσεις εργασίας χάθηκαν από την αρχή της κρίσης και ο αριθμός των ανέργων ξεπερνά το 1.500.000. Μόνη διέξοδος η μαύρη εργασία προς εξοικονόμηση του προς το ζην. Κάποιοι προτιμούν το δρόμο της φυγής στο εξωτερικό, ένα φαινόμενο και μια άλλη μορφή, μετανάστευσης που δεν έχει καμιά σχέση με την κρίση στην Μ. Ανατολή. Φαινόμενα αναζήτησης τροφής σε κάδους απορριμμάτων από πολίτες αλλά και σκηνές εξαθλίωσης αστέγων συνθέτουν το σκηνικό της ανέχειας ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα – Θεσ/νικη – Πάτρα κλπ), ενώ και στις επαρχιακές πόλεις τα συμπτώματα από την οικονομική ύφεση είναι πλέον ορατά, με επιχειρήσεις και καταστήματα να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Ο κατήφορος δεν αφήνει καμία κοινωνική ομάδα ανεπηρέαστη. Οι μόνοι που ανθίστανται ακόμη είναι οι «έχοντες και κατέχοντες», οι οποίοι και αυτοί με τη σειρά τους σπεύδουν να κάνουν δραστικές μειώσεις στις όποιες δαπάνες τους. Μόνη διέξοδος για τους πολλούς…. η μαύρη εργασία.

3. Με μια χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και των κοινωνικών συγκρούσεων, η εξωτερική της διπλωματία δεν μπορεί να κάνει και πάρα πολλά. Ένας συνδυασμός απροθυμίας (ή ακόμα και ανικανότητας) και ατολμίας λόγω των «μνημονιακών δεσμεύσεων», του ελληνικού διπλωματικού σώματος, αλλά και της έλλειψης πολιτικής βούλησης από μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου και ενιαίας εθνικής εσωτερικής και εξωτερικής πολικής, επιφέρουν συνεχείς υποχωρήσεις και διολισθήσεις σε κρίσιμα για τη χώρα θέματα, όπως τα εθνικά θέματα, τα ενεργειακά θέματα και τα μέτρα ανακούφισης των κοινωνικών στρωμάτων που επλήγησαν από τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, τις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις στην καταβολή φόρων, στην διατήρηση σε υψηλά (σε σχέση με τις αποδοχές) τιμές των καταναλωτικών αγαθών κλπ.

4. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ τριγύρω, σημειώνονται κοσμογονικές αλλαγές, που άμεσα ή έμμεσα έχουν επιπτώσεις και στη χώρα μας. Η αραβική άνοιξη και οι δραματικές εξελίξεις στη Συρία, μεταπηδούν μοιραία και σε άλλες χώρες και φυσικά και στην Τουρκία, όπου η κυβέρνησή της προσπαθεί να «εξάγει» την κρίση αυτή στη χώρα μας. Σ αυτό συμβάλλουν το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του Ιουλίου 2016 και η στρατιωτική εμπλοκή της Άγκυρας στο μέτωπο της Συρίας, με το πρόσχημα της καταπολέμησης του ΙΚ αλλά επί της ουσίας της ανάσχεσης της προέλασης των κουρδικών δυνάμεων προς δυσμάς και την αποτροπή συνένωσης των τριών κουρδικών καντονίων στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας. Κύματα προσφύγων από τα τουρκοσυριακά σύνορα μετακινούνται προς τα δυτικά αναζητώντας πρωτίστως ασφάλεια και δευτερευόντως συνθήκες διαβίωσης. Απώτερος σκοπός τους… το πέρασμα στην Ελλάδα και εν συνεχεία με οποιοδήποτε κόστος στην ΕΕ. Και ενώ το γεωπολιτικό παιχνίδι χοντραίνει και λόγω του εντοπισμού των μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, οι κινήσεις των ενδιαφερόμενων παικτών στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα γίνονται μεταξύ άλλων και με γνώμονα το εθνικό τους συμφέρον. Οι τριμερείς συμφωνίες Ισραήλ – Ελλάδας – Κύπρου και Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου για τον καθορισμό της ελληνικής ΑΟΖ, αλλά και για την ενεργειακή ασφάλεια γενικότερα, αν και έχει αποφασιστεί, εντούτοις παραμένει εν υπνώσει, και λόγω των απειλών της Άγκυρας αλλά και της χρονοτριβής της ελληνικής πλευράς, η οποία είναι δέσμια των οικονομικών της αδυναμιών, ή άλλων παρεμβάσεων και παρεμβολών από διάφορους ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες κυρίως γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.

5. Η ανάπτυξη σοβαρής εκ μέρους της χώρας μας σταθερής ενεργειακής πολιτικής προϋποθέτει την ύπαρξη 2 βασικών παραγόντων – πυλώνων, στους οποίους πρέπει να στηρίζεται:

α. Την πολυεπίπεδη και πολυδιάστατη σοβαρή ενεργειακή διπλωματία που θα υπαγορεύεται από τα νόμιμα και κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας τα οποία κατοχυρώνονται και θεσμοθετούνται από το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο των θαλασσών και

β. Την ύπαρξη επαρκών και ικανών ενόπλων δυνάμεων για την προστασία και την αποτροπή, από οποιασδήποτε ξένη αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων ή ακόμα και από τρομοκρατικές ενέργειες ή δολιοφθορές, προερχόμενες είτε από κύκλους της διεθνούς τρομοκρατίας ή από διάφορα ξένα κέντρα που τα συμφέροντά τους αντιτίθενται σε αυτά της χώρας μας.

η μακροχρόνια καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων σε όλα τα κρίσιμα ενεργειακά θέματα, με βασικότερο την ανακήρυξη και χάραξη της ΑΟΖ, απέφερε στο ελληνικό δημόσιο ζημία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων και το όλο θέμα μετεξελίχθηκε σε μείζον εθνικό, που άπτεται της επιβίωσης του λαού.

Β. ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

6. Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στο εγγύς διεθνές περιβάλλον, στο εσωτερικό η απαίτηση για χορήγηση δικαιωμάτων στους λαθρομετανάστες (άδειες παραμονής, αιτήσεις χορήγησης ασύλου, καθυστερήσεις στην καταγραφή τους, χώροι και συνθήκες διαμονής), οι εκδηλώσεις ξενοφοβίας και κοινωνικού αποκλεισμού τους (που κινούνται ακόμη και στα όρια του ρατσισμού) από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, οι επιθέσεις που σημειώνονται από ομάδες λαθρομεταναστών σε σπίτια και μεμονωμένα άτομα με σκοπό την υφαρπαγή χρημάτων και λοιπών πολύτιμων αντικειμένων, η γκετοποίηση ολόκληρων συνοικιών της πρωτεύουσας και της υπαίθρου και η ύπαρξη περί των 2 εκατ. λαθρομεταναστών και προσφύγων, επιβαρύνουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, προκαλούν δυσφορία και στις 2 κοινότητες, με τις αρμόδιες αρχές να προσπαθούν να διατηρήσουν την τάξη όσο το δυνατόν μπορούν, ακροβατώντας επικίνδυνα πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Σε πολλές δε των περιπτώσεων, η ολιγωρία αυτή μεταφράζεται σε πολιτικό πλεονέκτημα για πολιτικούς σχηματισμούς και κόμματα που πρεσβεύουν και εκπροσωπούν ξενοφοβικά σύνδρομα, περιμένοντας στη γωνία το πρώτο κρούσμα για να ξεκινήσουν την ακραία πολεμική ρητορική τους.

7. Την εσωτερική ένταση προσπαθούν ξένα κέντρα, να την αξιοποιήσουν προς όφελός τους, σε συνδυασμό με τις διεθνείς εξελίξεις και με την ευκαιρία των γεωπολιτικών ανακατατάξεων που συμβαίνουν στην Μ. Ανατολή και επηρεάζει φυσικά και την Ελλάδα. Κύριος εκφραστής και «όχημα» των κέντρων αυτών είναι η Τουρκία, η οποία (επειδή θεωρεί ότι έχει «έννομο συμφέρον» στην ευρύτερη περιοχή, λόγω των από καιρού διεκδικήσεων σε βάρος της χώρας μας), έχει αναλάβει την προώθηση μιας ατζέντας θεμάτων αρχής γενομένης, από την ανέγερση του τεμένους στην Αθήνα, για την ικανοποίηση των θρησκευτικών αναγκών των λαθρομεταναστών και των προσφύγων, πράγμα το οποίο θα επιτύχει μιας και η ελληνική κυβέρνηση θα ψηφίσει το σχετικό νόμο. Σαν δεύτεροι χρηματοδότες για την ανέγερση του τεμένους εμφανίζονται η Σ. Αραβία και από κοντά το Κατάρ.

8. Στην Ελλάδα του σήμερα διαβιούν πέραν από τους Έλληνες πολίτες και σημαντικός αριθμός Αλβανών, Αράβων (που προέρχονται από τη Μ. Ανατολή και Β. Αφρική), Κούρδων, Αφρικανών (από τις χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής), Πακιστανών, Λιβανέζων και Αφγανών κλπ, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Ο δε συνολικός αριθμός τους ανέρχεται (ίσως και να υπερβαίνει) τα 2 εκατομμύρια. Αυτοί διακρίνονται σε:

α. Νόμιμους κατοίκους, οι οποίοι έχουν λάβει άδεια παραμονής και ορισμένοι εξ αυτών και την ελληνική υπηκοότητα, εργάζονται και διαβιούν νόμιμα και μόνιμα στη χώρα μας.

β. Μη νόμιμους μετανάστες (λαθρομετανάστες), οι οποίοι εισήλθαν παράνομα στη χώρα, στερούνται ταξιδιωτικών εγγράφων και λόγω της εφαρμογής των συνθηκών «ΔΟΥΒΛΙΝΟ 1» και «2», έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, ενώ ο προορισμός τους (κατά δήλωσή τους) ήταν άλλες χώρες της ΕΕ. Αυτοί δεν έχουν κάποια πολιτικά δικαιώματα (πλην κάποιων εγγράφων προσωρινής παραμονής στη χώρα), εργάζονται παράνομα (δεν αποδίδουν φόρους στο κράτος), με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν την οικονομία μιας και μεγάλο μέρος των χρημάτων που κερδίζουν τα αποστέλλουν με εμβάσματα στις πατρίδες τους.

9. Η κοινωνική εξαθλίωσή τους όμως, απόρροια της κατάστασης της χώρας, σε συνδυασμό με την χειραγώγησή τους από ξένα κέντρα που επιδιώκουν την περαιτέρω αποσταθεροποίηση της χώρας, τους οδηγούν σε μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, με πρόσχημα το γεγονός ότι, η μη ανέγερση του τεμένους και η κωλυσιεργία που επιδεικνύει το ελληνικό κράτος αποτελεί ύβρη για τη θρησκεία τους. Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα σε ότι αφορά και τη διαχείρισή του αλλά και την αντιμετώπιση του είναι τα 2 κυριότερα ισλαμικά δόγματα (το σουνιτικό και το σιϊτικό). Δύο δόγματα που αργά ή γρήγορα θα έρθουν σε ρήξη και μεταξύ τους για τον έλεγχο ακόμα και των χώρων λατρείας. Μπορεί με ευκολία κάποιος να φανταστεί από τώρα τις συνέπειες από την ύπαρξη ενός τεμένους στην Αθήνα και στο ποιος θα έχει τον έλεγχό και την εκμετάλλευσή του (και διαχειριστικά και λειτουργικά και οικονομικά)

10. Οι διαδηλώσεις και οι πορείες των μουσουλμάνων στην Αθήνα και στα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα γίνονται σιγά σιγά καθημερινό φαινόμενο, με τις αρχές να παρακολουθούν διακριτικά την εξέλιξη των γεγονότων, ενώ η κυβέρνηση παγιδευμένη στις ιδεοληψίες της, αποφεύγει την όποια παρέμβαση. Έτσι με τον τρόπο αυτό και σε συνδυασμό με την απουσία του κρατικού μηχανισμού, οι διάφορες ΜΚΟ (επίσημες και μη) αλλά και οι ομάδες των «αληλλέγγειων», έχουν παρεισφρήσει, μέσα στους ανά την Ελλάδα καταυλισμούς και “hot spots” και εμμέσως πλην όμως σαφώς έχουν αντικαταστήσει το κράτος λειτουργώντας και δρώντας ανεξέλεγκτα και κατά το δοκούν. Οι επίσημα αναγνωρισμένοι και μη σύλλογοι που εκπροσωπούν κυρίως τους βρισκόμενους από καιρό στη χώρα μας νόμιμους μουσουλμάνους μετανάστες, προβαίνουν σε ανακοινώσεις διαμαρτυρίας για τον εμπαιγμό τους από το κράτος, μιας και η διαδικασία χορήγησης ασύλου βαδίζει με ρυθμούς χελώνας.

11. Η κατάσταση σε όλη την επικράτεια είναι στα όρια μεταξύ απελπισίας και οργής, σαν ένα καζάνι που βράζει και είναι έτοιμο να σκάσει, σαν ένα ηφαίστειο λίγες ώρες πριν την μεγάλη του έκρηξη. Μια έκρηξη που γνωρίζουν όλοι τις καταστροφικές της συνέπειες. Σε όλα τα σημεία που διαμένουν πρόσφυγες και λαθρομετανάστες, οργανωμένες ομάδες Αφγανών, Πακιστανών και Μαροκινών, προσπαθούν να πάρουν στον έλεγχο τους το μεγαλύτερο κομμάτι του καταυλισμού, αν όχι το σύνολό του. Μόλις πέσει το σκοτάδι οι ομάδες αυτές κάνουν σιγά σιγά την εμφάνισή τους και πολλές φορές συγκρούονται μεταξύ τους, με αποτέλεσμα κάποιοι να καταλήγουν μαχαιρωμένοι στα κοντινότερα νοσοκομεία…. οι συμμορίες πλέον οπλοφορούν… Ναρκωτικά, λαθρεμπόριο πάσης φύσης και πορνεία, κυριαρχούν στο ολονύχτιο αλισβερίσι μέσα στους καταυλισμούς. Και η Ειδομένη υψώνεται πια ως σύμβολο της σύγχρονης εξαθλίωσης του ανθρωπισμού… πόσο πιο χαμηλά άραγε… Στη Λέσβο ο χώρος υποδοχής στη Μόρια θα βρεθεί να ασφυκτιά και θα παραδοθεί κάποια στιγμή(δεν ξέρω πότε…..αλλά και η Χίος ίσως και η Σάμος) στο χάος από οργανωμένες ομάδες λαθρομεταναστών, χωρίς ευτυχώς θύματα.

12. Η ΕΛΑΣ συνεχίζει να παρακολουθεί διακριτικά χωρίς να επεμβαίνει, μιας και δεν υπάρχει σχετική εντολή από την φυσική και την πολιτική της ηγεσία. Τα Σκόπια αντιθέτως αντιμετωπίσουν δραστικά και αποτρεπτικά τις όποιες προσπάθειες των απεγνωσμένων προσφύγων να φύγουν προς την Ευρώπη. Και πάνω στην απελπισία τους αυτή, πέφτουν εύκολα θύματα των επιτήδειων που με κάθε τρόπο προσπαθούν να υποκινήσουν εξεγέρσεις στον καταυλισμό – φάντασμα της Ειδομένης είτε προς την πλευρά των Σκοπίων επιχειρώντας να εισέλθουν παράνομα στο έδαφος της γειτονικής χώρας, είτε προς τη χώρα μας διαμαρτυρόμενοι για τον εμπαιγμό τους και την παράλογη όπως ισχυρίζονται παραμονή τους στην Ελλάδα.

13. Η Ε.Ε. άτολμη πολιτικά όπως πάντα, δεν κατανοεί (κάνει πως δεν κατανοεί καλύτερα) το πρόβλημα και αρκείται από τη μια σε δηλώσεις συμπάθειας προς τη χώρα και από την άλλη όμως φροντίζει να συντηρεί τα όποια τείχη και φράχτες έχουν σηκώσει η Αυστρία και τα Σκόπια, αρνούμενη (ανεπίσημα τουλάχιστον) να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει για τον αναλογικό καταμερισμό των προσφύγων εντός της Ε.Ε. Και ο λόγος; Μα είναι πολύ απλός. Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις φοβούνται την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων (που ήδη καταγράφουν σημαντική δημοσκοπική αύξηση) και έχουν αρχίσει σταδιακά να υιοθετούν ξενοφοβικές ρητορικές για την εσωτερική κατανάλωση και τον καθησυχασμό των πολιτών των χωρών τους. Η μόνη πρόταση που πέφτει στο τραπέζι θα είναι αυτή της ομάδας των χωρών του ΒΙΖΕΝΓΚΡΑΝΤ(Τσεχία-Σλοβακία-Ουγγαρία-Πολωνία) , με την οποία θα προτείνεται η δημιουργία οικισμών φιλοξενίας προσφύγων στα παράλια της Λιβύης, με την διεθνή κοινότητα να αναλαμβάνει την ασφάλεια των περιοχών φιλοξενίας.(αυτή την πρόταση την βλέπω να ‘έρχεται….αφού σε πρόσφατα ταξίδι μου στην Βαρσοβία την άκουσα…)

14. Σιγή ιχθύος όμως και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. ΗΠΑ και ΟΗΕ αποφεύγουν την όποια εμπλοκή με το θέμα, πλην της Ύπατης Αρμοστείας, που φροντίζει όμως να χρηματοδοτεί ΜΚΟ και όχι την κεντρική κυβέρνηση. Κι ενώ η ελληνική διπλωματία βρίσκεται σε πλήρη αδράνεια και δεν δίνει τις ενδεδειγμένες μάχες στα διεθνή FORA. για την υποστήριξη και ενίσχυση των εθνικών θέσεων αλλά και να προβάλλει τις όποιες υποστηρικτικές της θέσεις ώστε να πετύχει κάποια οφέλη που έστω και προσωρινά θα ανακουφίσουν την εθνική οικονομία, με τη μη παρουσίαση ενός στρατηγικού σχεδίου ολοκληρωμένης αντιμετώπισης του μεταναστευτικού οι πέραν του Ατλαντικού σύμμαχοι(πολύ πιο σοβαροί συγκριτικά με τους χαοτικούς Ευρωπάιους) εξακολουθούν να παραμένουν αδρανείς, σε πάμπολλα ζητήματα, μιας και το πρόβλημα βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

15. Ολόκληρες συνοικίες της πρωτεύουσας και κυρίως πέριξ του κέντρου, ελέγχονται από τα πλήθη των λαθρομεταναστών. Το ίδιο συμβαίνει και στις περιοχές της επαρχίας όπου υπάρχουν χώροι προσωρινής κράτησης η διαμονής. Κινούμενοι στα όρια της παρανομίας και του εξτρεμισμού και υποκινούμενοι κατά το πλείστον από διάφορους «αλληλέγγυους» αμφιβόλου προέλευσης και κινήτρου, έχουν ξεκινήσει ήδη την αντίδρασή τους, άλλοτε συντονισμένα και άλλοτε αυτόβουλα. Κάποιοι εξ αυτών κρατούν στα χέρια τους το κοράνι και φωνάζουν συνθήματα υπέρ του Ισλάμ. Νεαρά άτομα ανάβουν φωτιές σε κάδους απορριμμάτων ενώ δεν αργούν να έρθουν και οι πρώτες φραστικές αντιπαραθέσεις με περιοίκους. Σαν να μην έφτανε αυτό η αντιπαράθεση περνά και στα σχολεία όπου κατά τη διάρκεια αντιπαράθεσης σε συνέλευση των μαθητών σε Λύκειο στην Αθήνα, ακολουθεί συμπλοκή όπου ένας μαθητής βρέθηκε μαχαιρωμένος από αλλοδαπό συμμαθητή του, με κατσαβίδι. Το γεγονός αυτό ήταν η αφορμή για την έναρξη ταραχών στην Πάτρα, όπου ομάδα 15 νεαρών με μηχανές ξυλοκόπησε 2 Αφγανούς που έτυχε να βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο λιμάνι της πόλης.

16. Σε αρκετά σημεία ανά την επικράτεια και ειδικότερα στα νησιά Λέσβος, Χίος και Κω, οργανωμένες ομάδες θα στήνουν(κάποια στιγμή) μπλόκα στο εθνικό οδικό δίκτυο, απαγορεύοντας σε Έλληνες αλλά και ξένους τη διέλευση ή επιτρέποντας τους αφού πρωτίστως ζητήσουν τις ταυτότητές τους για έλεγχο. Ο εκνευρισμός δεν θ’ αργήσει να μεταλλαχθεί σε σύγκρουση, με ανυπολόγιστες προεκτάσεις. Στην Αθήνα στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα και ρίχνονται πέτρες κατά διμοιρίας των ΜΑΤ, η οποία απαντά με ρίψη δακρυγόνων. Η ίδια κατάσταση και στην συμπρωτεύουσα… οι περιοχές γύρω από τον σιδηροδρομικό σταθμό είναι γεμάτες ένταση. Η αποπνικτική ατμόσφαιρα από τους καπνούς των καμένων ελαστικών είναι το κύριο γνώρισμα της πόλης. Το αντάρτικο πόλεων ξεκίνησε…. οι πρώτοι τραυματίες αστυνομικοί και λαθρομετανάστες καταγράφονται από τις κάμερες ξένων τηλεοπτικών συνεργείων και κάνουν το γύρο του κόσμου. Η Ειδομένη, το σύγχρονο μνημείο απώλειας κάθε ίχνους ανθρωπισμού, θα εξεγείρεται. Και στη μέση οι πρόσφυγες και τα γυναικόπαιδα… ξέφυγαν από τον πόλεμο με το ISIS και βρίσκονται τώρα σε έναν άλλον διαφορετικό… Αλλά κι εδώ πάλι πόλεμος. Η αγωνία είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους και προσπαθούν με κάθε τρόπο να προστατευτούν από τις συμμορίες που θα λυμαίνονται τους καταυλισμούς…

Γ. ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ

17. Απρίλιος… παραμονές του Πάσχα… σε μια απόπειρα κατευνασμού και εκτόνωσης της κατάστασης, σπεύδουν στην Μυτιλήνη ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Πάπας της Ρώμης και ο Έλληνας πρωθυπουργός, για να επισκεφθούν τους εκεί πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες. Η παραπάνω επίσκεψη καλλιέργησε την προσδοκία ότι αποτελεί ένα εφαλτήριο μιας νέας προσπάθειας ευαισθητοποίησης της διεθνούς κοινότητας για την παροχή περισσότερης υποστήριξης, υλικής και οικονομικής προς την Ελλάδα, για την αντιμετώπιση του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος.

18. Κι ενώ η επίσκεψη εξελίσσεται ομαλά στο “hot spot” της Μόριας,θα περιμένουμε πολλά……

 ΠΗΓΗ

Ξύλο και ΜΑΤ στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης: Ακυρώθηκε πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας

Χαμός επικράτησε σήμερα το απόγευμα μέσα στην αίθουσα του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης, όπου δεκάδες πολίτες της Θεσσαλονίκης, από τον Συντονισμό Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης, προσπάθησαν και τελικά κατόρθωσαν να κριθεί άγονος πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας συμπολίτη μας, ΑμΕΑ, ο οποίος μάλιστα είναι ο πατέρας εξαμελούς οικογένειας.

Η υπόθεση, σύμφωνα με τους διαδηλωτές, αφορά Άτομο με Ειδικές Ανάγκες, ο οποίος χρωστάει επιχειρηματικό δάνειο 300.000 ευρώ, ενώ έχει και χρέος 60.000 ευρώ προς τον ΟΑΕΕ. Λόγω της προηγούμενης δραστηριότητάς του, ως επιχειρηματίας, δεν μπορούσε να ενταχθεί στον νόμο Κατσέλη. Το θέμα είναι ότι είναι ΑμΕΑ με ποσοστό 85% λόγω εγκεφαλικών και καρδιακών επεισοδίων από τη στιγμή που άρχισε να τον κυνηγάει η τράπεζα Πειραιώς, μία υπόθεση που τραβάει από το 2005, ενώ Άτομο με Ειδικές Ανάγκες είναι και ο γιος του!

Σύμφωνα με τους διαδηλωτές, ο άνθρωπος που ταλαιπωρείται με τις τράπεζες, πήρε δάνειο 300.000 ευρώ για να φτιάξει στούντιο για την ΕΡΤ, αλλά τελικά δεν πληρώθηκε και βρέθηκε να χρωστάει στις τράπεζες.

ΠΗΓΗ

Μαύρα μαντάτα για καταθέσεις: Πότε και τι ποσά κατάσχονται από τραπεζικούς λογαριασμούς

Πότε και τι ποσά κατάσχονται από τραπεζικούς λογαριασμούς και καταθέσεις;

Διευκρινίσεις σχετικά με τα ακατάσχετα όρια τραπεζικών λογαριασμών και απαιτήσεων στα χέρια τρίτων για χρέη προς το Δημόσιο εξέδωσε με εγκύκλιό της η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων.

Στην εγκύκλιό της η ΓΓΔΕ διευκρινίζει ότι:

– Σε περιπτώσεις κατασχέσεων απαιτήσεων στα χέρια τρίτων δεν επιτρέπεται κατάσχεσημισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων που καταβάλλονται περιοδικά, εφόσον το ποσόν αυτών μηνιαίως είναι μικρότερο των 1.000 ευρώ.

Στις περιπτώσεις που υπερβαίνει το ποσόν αυτό, επιτρέπεται η κατάσχεση επί του 50% του υπερβάλλοντος των 1.000 ευρώ ποσού και μέχρι του ποσού των 1.500 ευρώ. Για πάνω από 1.500 ευρώ επιτρέπεται η κατάσχεση επί του συνόλου του υπερβάλλοντος ποσού.

– Το ακατάσχετο των καταθέσεων σε πιστωτικά ιδρύματα σε έναν και μοναδικό ατομικό ή κοινό λογαριασμό είναι 1.250 ευρώ, μηνιαίως, για κάθε φυσικό πρόσωπο και σε ένα μόνο πιστωτικό ίδρυμα. Στην περίπτωση που ο μισθός ή η σύνταξη κατατίθεται σε τραπεζικό λογαριασμό, απαιτείται η γνωστοποίησή του με την υποβολή ηλεκτρονικής δήλωσης στο πληροφοριακό σύστημα της Φορολογικής Διοίκησης.

– Η διαδικασία της αναγκαστικής είσπραξης οφειλών (επιβολή κατάσχεσης επί κινητών και ακινήτων του οφειλέτη, κατάσχεση στα χέρια τρίτου, έκδοση προγράμματος πλειστηριασμού κινητών και ακινήτων) αναστέλλεται σε περίπτωση υπαγωγής των οφειλών σε πρόγραμμα νομοθετικής ρύθμισης ή διευκόλυνσης τμηματικής καταβολής οφειλής και τήρησης των όρων αυτών, καθώς και σε περίπτωση εκ του νόμου αναστολής ή κατόπιν απόφασης Δικαστηρίου.

– Ποινική δίωξη για μη καταβολή χρεών υποβάλλεται υποχρεωτικά από τον προϊστάμενο ΔΟΥ ή του Ελεγκτικού Κέντρου που έχει την αρμοδιότητα για την επιδίωξη είσπραξης της οφειλής προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών της έδρας του, εφόσον δεν καταβάλλονται τα βεβαιωμένα στη Φορολογική Διοίκηση χρέη (προς το Δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα) για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών και υπερβαίνουν το συνολικό ποσόν των 100.000 ευρώ.

 ΠΗΓΗ

Ο Soros και η Deutsche Bank

Η επίθεση του αμερικανού κερδοσκόπου, σε συνδυασμό με αυτήν του υπουργείου οικονομικών της υπερδύναμης, καθώς επίσης του ΔΝΤ, έχει φέρει την τράπεζα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας – η απειλή των ασφαλιστικών εταιρειών και οι επτά βασικές επιλογές της γερμανικής κυβέρνησης

.

Ανάλυση

Έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές στα προβλήματα της γερμανικής τράπεζας, η οποία έχει χαρακτηρισθεί ως εγκληματική συμμορία από την ίδια την αστυνομία της χώρας της – ήδη από το 2014 (ανάλυση), προβλέποντας την κατάρρευση της. Ενδεχομένως δε αρκετοί θυμούνται πως ο G. Soros στοιχημάτισε πρόσφατα περί τα 100 εκ. $ στην πτώση της τιμής της – πουλώντας ανοιχτά (short) μετοχές αντίστοιχου ποσού.

Προηγουμένως είχε κατηγορήσει επανειλημμένα και έντονα τη γερμανική κυβέρνηση, ισχυριζόμενος πολύ σωστά πως θα είναι η βασική υπεύθυνος για τη διάλυση της Ευρωζώνης – την οποία φυσικά ο ίδιος δεν θέλει, φοβούμενος την άνοδο της ισχύος της Ρωσίας. Με δεδομένο δε το ότι, η Αχίλλειος πτέρνα της Γερμανίας είναι το τραπεζικό της σύστημα και ειδικά η Deutsche Bank, εύλογα η επίσημη δήλωση του για το στοίχημα εναντίον της συγκέντρωσε τα πυρά πολλών άλλων κερδοσκόπων (πηγή).

Επίσης των ΜΜΕ ενώ, όπως γνωρίζουμε από την επίθεση του εναντίον της στερλίνας στο παρελθόν, αυτή είναι η βασική του στρατηγική, όταν θέλει να κερδίσει ένα παιχνίδι που έχει ήδη ξεκινήσει: η δυσφήμιση του θύματος του, για να επιτεθεί σύσσωμη η κερδοσκοπική αγέλη, «μυρίζοντας αίμα» κατά τη δική της ορολογία.

Εν προκειμένω βέβαια στηρίζεται επί πλέον από το υπουργείο οικονομικών των Η.Π.Α., το οποίο έχει επιβάλλει πρόσφατα ένα θηριώδες πρόστιμο 14 δις $ στην Deutsche Bank – αφενός μεν για να «εκδικηθεί» την ΕΕ στο θέμα της Apple, αφετέρου για να δώσει ένα μάθημα στη Γερμανία, η οποία επιδιώκει την ανεξαρτησία της, καθώς επίσης την ηγεμονία της στην Ευρώπη, ενώ διεξάγει υπόγειες συζητήσεις με τη Ρωσία.

Οφείλουμε πάντως να σημειώσουμε εδώ πως ο κερδοσκόπος, όπως όλοι οι «έξυπνοι» συνάδελφοί του, δεν επιτίθεται ποτέ, εάν δεν διαπιστώσει πως το θύμα του αντιμετωπίζει πραγματικά προβλήματα – κάτι που διαπιστώθηκε στην περίπτωση της Βρετανίας, λόγω της σύνδεσης του νομίσματος της με το ευρωπαϊκό σύστημα, η οποία την υποχρέωνε να το διατηρεί τεχνητά ανατιμημένο.

Φυσικά η γερμανική τράπεζα δεν είναι η μοναδική στην Ευρώπη που αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης – αφού υπάρχουν πολλές άλλες, ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι υπερχρεωμένος, δεν κερδίζει πια λόγω των χαμηλών επιτοκίων της ΕΚΤ, καθώς επίσης της τεχνητής πτώσης των τιμών των ομολόγων, τα κόκκινα δάνεια αυξάνονται συνεχώς, η εμπιστοσύνη των καταθετών και των επενδυτών απέναντι στις τράπεζες είναι στο ναδίρ κοκ. Το γεγονός αυτό διαπιστώνεται καθαρά από την άνοδο των CDS – ειδικά όμως όσον αφορά τη Deutsche Bank (πηγή), η μετοχή της οποίας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση (στα 10,27 €τώρα, από 26 € πριν από ένα έτος).

Περαιτέρω, εναντίον της Deutsche Bank έχει τοποθετηθεί επί πλέον ένας άλλος πολεμικός βραχίονας της υπερδύναμης: το ΔΝΤ, το οποίο ανέφερε επίσημα πως η τράπεζα αποτελεί το μεγαλύτερο «συστημικό» ρίσκο στον πλανήτη (άρθρο), εντυπωσιάζοντας τους πάντες με την «ειλικρίνεια» του, η οποία είναι εντελώς ασυνήθιστη. Έδωσε δε στη δημοσιότητα το γράφημα που ακολουθεί, το οποίο περιγράφει τη δικτύωση της με ορισμένες άλλες μεγάλες τράπεζες που θεωρούνται επίσης «συστημικές».

Επεξήγηση γραφήματος: Συστημικές σχέσεις ρίσκου μεταξύ των συστημικών τραπεζών παγκοσμίως (πηγή: ΔΝΤ).

Συνεχίζοντας, η Deutsche Bank έχει πράγματι πολύ χαμηλά κεφάλαια, από πολλά χρόνια τώρα – όταν, σύμφωνα με το σύνολο του ισολογισμού της, είναι μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες παγκοσμίως. Επί πλέον, τα εκτός ισολογισμού εγχειρήματα της (σκιώδη) είναι γιγαντιαία – τα δεύτερα μεγαλύτερα στον πλανήτη, μετά την JP Morgan, όταν τα κεφάλαια της είναι κατά πάρα πολύ χαμηλότερα από αυτά των αμερικανικών τραπεζών.Ταυτόχρονα κατέχει σχεδόν το 10% των παγκοσμίων παραγώγων, τα οποία υπολογίζονται επίσημα στα 600 τρις $ – ενώ υπάρχουν χιλιάδες δικαστικές υποθέσεις εναντίον της, με τη φήμη της να έχει υποστεί τεράστιες απώλειες.

Όλα αυτά ανησυχούν σε πολύ μεγάλο βαθμό τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί να φανεί όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμη – παρά το ότι γνωρίζει πως εάν τυχόν συμβεί κάτι στη μεγαλύτερη τράπεζα της, δεν θα έχει τρομακτικά επακόλουθα μόνο για την ίδια αλλά, επίσης, για τις υπόλοιπες τράπεζες της χώρας. Εκτός αυτού για τις ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες είναι επικίνδυνα δικτυωμένες με τη Deutsche Bank– κάτι που φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί, το οποίο δημοσιεύθηκε επίσης από το ΔΝΤ.

Επεξήγηση γραφήματος: Εγχώριες διασυνδέσεις της Deutsche Bank με εισηγμένες τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες – επίσης μεταξύ τους (πηγή: ΔΝΤ).

Ειδικότερα, σύμφωνα με την έκθεση του Ταμείου, στο εσωτερικό της Γερμανίας οι μεγάλες εγχώριες τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι πολύ στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους – ενώ οι ισχυρότερες διασυνδέσεις είναι αυτές των Allianz, MR, HR, DB, Commerzbank και Aareal Bank.

Ειδικά η Allianz θεωρείται ως η ασφαλιστική εταιρεία με το μεγαλύτερο συστημικό ρίσκο στο εσωτερικό – ενώ η Commerzbank διασώθηκε μεν από το κράτος, αλλά δεν είναι σε καθόλου καλή κατάσταση. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση της χώρας οφείλει να δράσει αμέσως, εάν θέλει να αποφύγει τα χειρότερα, παρά το ότι πλησιάζουν εκλογές – με τις επιλογές της να είναι οι εξής:

(1) Διάσωση της Deutsche Bank κατά το ευρωπαϊκό δίκαιο (Bail–in).

Εν προκειμένω προηγούνται οι μέτοχοι, οι ομολογιούχοι και οι καταθέτες ποσών άνω των 100.000 € – γεγονός που σημαίνει ότι, η τράπεζα αντιμετωπίζει ήδη τη μαζική φυγή επενδυτών και καταθέσεων, ειδικά εκ μέρους των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που συνήθως έχουν μεγάλες καταθέσεις λόγω των εργασιών τους.

Βέβαια αυτός ο τρόπος διάσωσης, λόγω του γιγαντιαίου ύψους των παραγώγων στα οποία είναι εκτεθειμένη η Deutsche Bank, θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα – όπως θα ήταν, για παράδειγμα, μία κατάρρευση των τιμών των ομολόγων. Η αιτία είναι το ότι μαζί με τα μετρητά, τα ομόλογα αποτελούν τη σημαντικότερη μορφή εγγυήσεων (collaterals), όσον αφορά τις αντισταθμιστικές πληρωμές στην αγορά παραγώγων.

Εκτός αυτού, η Γερμανία θα αντιμετώπιζε μαζικές εκροές κεφαλαίων, όπως άλλωστε διαπιστώθηκε στην Ιταλία – ενώ αποτελεί το βασικό λόγο, για τον οποίο ο ιταλός πρωθυπουργός αναζητεί μία άλλη, «δημιουργική» λύση. Εν τούτοις, ο γερμανός υπουργός οικονομικών ήταν αυτός που επέβαλλε το συγκεκριμένο τρόπο διάσωσης, απαγορεύοντας αυστηρά οποιονδήποτε άλλο – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν δεν το εφαρμόσει στη χώρα του, θα πρέπει το λιγότερο να παραιτηθεί.

(2) Διάσωση της Deutsche Bank από τους φορολογουμένους (Bail–out).

Ο τρόπος αυτός απαγορεύεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Υπάρχει όμως ένα μικρό «παράθυρο», το οποίο υπέδειξε ο Ιταλός πρωθυπουργός: μία «χρηματοδότηση-γέφυρα», έτσι ώστε να κερδηθεί χρόνος για να διενεργηθεί μία αύξηση κεφαλαίου. Πρόκειται βέβαια για μία καλυμμένη χρηματοδότηση εκ μέρους των φορολογουμένων, την οποία όμως δεν αντιλαμβάνονται συνήθως – με εναλλακτική την παροχή κρατικών εγγυήσεων, όπως συνέβη πρόσφατα με τους γερμανικούς σιδηροδρόμους.

(3) Εξαγορά της Deutsche Bank από κάποιον ανταγωνιστή της

Η πτώση της τιμής της μετοχής της Deutsche Bank θα μπορούσε να προσελκύσει κάποια αμερικανική ή ακόμη και γαλλική τράπεζα – αφού κοστίζει πλέον μόλις 14,5 δις €. Κάτι ανάλογο άλλωστε συνέβη με τη γερμανική HVB, η οποία εξαγοράσθηκε από την ιταλική Unicredit – αν και πολύ δύσκολα θα το αποδεχθεί η Γερμανία, τόσο από πλευράς γοήτρου, όσο και από τα αποτελέσματα για την ίδια. Θα μπορούσαν δηλαδή να είναι ακόμη πιο επώδυνα, εάν η αγοράζουσα τράπεζα αντιμετώπιζε στη συνέχεια προβλήματα, όπως διαπιστώθηκε με τη Unicredit.

(4)  Κρατικοποίηση της Deutsche Bank

Ουσιαστικά θα επρόκειτο για τη διάσωση της με χρήματα των φορολογούμενων, όπως στην περίπτωση της Commerzbank – ενώ θα μπορούσαν να συγχωνευθούν οι δύο αυτές τράπεζες. Το ρίσκο είναι όμως πολύ μεγάλο ακόμη και για τη Γερμανία, λόγω του μεγέθους του ισολογισμού της Deutsche Bank – με ορισμένους να θεωρούν πως θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα στον προϋπολογισμό της, εκσφενδονίζοντας τα ελλείμματα στα ύψη, με αποτέλεσμα να μην έχει τη δυνατότητα να τηρήσει τους όρους του συμφώνου σταθερότητας. Επομένως, είτε θα έπρεπε να της επιβληθούν κυρώσεις, είτε να εγκαταλείψει για μερικά χρόνια το ευρώ – όπως είχε προτείνει ο κ. Σόιμπλε στην Ελλάδα.

(5) Διαμελισμός και δημιουργία μίας «κακής τράπεζας» (Bad Bank)

Πρόκειται μάλλον για το σενάριο που θα επιθυμούσε η γερμανική κυβέρνηση, όπως πολλές άλλες – επειδή με αυτόν τον τρόπο επιβαρύνονται και οι επόμενες γενιές με τις ζημίες, χωρίς καν να το καταλαβαίνουν. Εν τούτοις, από την πλευρά της πραγματικής οικονομίας δεν είναι μία καλή λύση, επειδή η κυβέρνηση δεν επικεντρώνεται στη διάσωση της τράπεζας, αλλά στην «εξαφάνιση» των υφισταμένων ζημιών – εις βάρος όλων αυτών που χρειάζονται δάνεια για να αναπτύξουν τις επιχειρήσεις τους.

(6)  Η χρεοκοπία της Deutsche Bank

Εδώ θα αναφερόμαστε σε ένα τεράστιο πλήγμα στο γόητρο της Γερμανίας, η οποία θέλει να είναι ο δάσκαλος όλων των υπολοίπων κρατών – οπότε δεν θα είχε τη δυνατότητα να συνεχίζει αυτόν το ρόλο. Εκτός αυτού,κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες μίας τέτοιας χρεοκοπίας τόσο για τη Γερμανία ή την Ευρωζώνη, όσο και για τον υπόλοιπο πλανήτη – αφού θα ήταν πολλαπλάσιες της Lehman Brothers, ενώ ο βαθμός της δικτύωσης της με τις άλλες τράπεζες, καθώς επίσης με τις ασφαλιστικές εταιρείες, είναι απείρως μεγαλύτερος.

Ενδεχομένως όμως να μην αποφευχθεί, εάν η γερμανική κυβέρνηση καθυστερήσει να λάβει αποφάσεις – κάτι που συνηθίζει η καγκελάριος, όταν δεν είναι σε θέση να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει.

(7) Η μετατροπή της Deutsche Bank σε «τράπεζα ζόμπι»

Αποτελεί την κρυφή επιθυμία της κυβέρνησης, γνωρίζοντας πως οι μεγάλοι μέτοχοι της τράπεζας θα προβούν τελικά στην αύξηση κεφαλαίου που εν πρώτοις απαιτείται – έστω χωρίς καμία προθυμία, αλλά λόγω του φόβου να χάσουν όλα τα χρήματα που έχουν ήδη επενδύσει.

Στη συνέχεια θα προσπαθούσαν φυσικά να περιορίσουν τις ζημίες τους, εισπράττοντας μερίσματα ή με οποιονδήποτε άλλο μη συμβατικό αλλά νόμιμο τρόπο – ενώ παράλληλα θα αποσύρονταν σταδιακά και κρυφά, φορτώνοντας τις μετοχές τους σε κερδοσκοπικά κεφάλαια κοκ. Η μέθοδος αυτή έχει χρησιμοποιηθεί πολύ συχνά στην Ευρώπη, με την ανοχή της ΕΚΤ – είναι δεν εντυπωσιακό το πόσο μπορεί να καθυστερήσει το πραγματικό τέλος μίας τράπεζας, όπως έχει τεκμηριωθεί από τις πρόσφατες εμπειρίες μας.

Επίλογος

Το πιθανότερο σενάριο είναι είτε το τελευταίο, είτε ένας συνδυασμός των παραπάνω εναλλακτικών επιλογών, με τη βοήθεια της ΕΚΤ – η οποία γνωρίζει πολύ καλά ότι, τυχόν χρεοκοπία της Deutsche Bank θα οδηγούσε στην κατάρρευση της Ευρωζώνης, μέσω του τραπεζικού της συστήματος. Αυτό που αναμένεται δε είναι η προστασία των CDS από την ΕΚΤ, όπως η αντίστοιχη των ευρωπαϊκών ομολόγων το 2012 – κάτι που απλά θα καθυστερήσει το μοιραίο, όπως ακριβώς συνέβη με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους που όχι μόνο δεν επιλύθηκε αλλά, αντίθετα, επιδεινώθηκε.

Σε κάθε περίπτωση, το μέλλον της Ευρωζώνης είναι περισσότερο αβέβαιο από ποτέ, ενώ πολύ δύσκολα θα αποφευχθεί η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού της τομέα, εάν συνεχισθεί η ίδια πολιτική από την ΕΚΤ – η οποία φυσικά δεν είναι η ίδια υπεύθυνη αλλά η Γερμανία, αφού όταν η νομισματική πολιτική δεν συνοδεύεται από μία ανάλογη δημοσιονομική, το κραχ είναι σχεδόν βέβαιο.  Ολοκληρώνοντας, η Allianz πιστεύει πως η Deutsche Bank θα διασωθεί τελικά από το κράτος (πηγή), άρα από τους φορολογουμένους  – κάτι που δεν είναι καθόλου απίθανο.                    

Βιβλιογραφία: IMF, DWN, Bloomberg

 ΠΗΓΗ

Ιστορίες τρέλας με ...κινητά και ακίνητα.

«Δύο μέτρα και δύο σταθμά» για όσους πούλησαν ακίνητα​ - ​Το Κράτος μοίραζε ​​«διπλές επιταγές» αλλά ελέγχουν τώρα για φοροδιαφυγή όσους δήλωναν στα συμβόλαια μόνον την αντικειμενική!

Μπορεί μεταβιβάσεις ακινήτων να μη γίνονται εδώ και ​μια δεκαετία πια, αλλά το υπουργείο Οικονομικών βρήκε τρόπο να εισπράξει φόρους και από τις μεταβιβάσεις που γίνονταν στο παρελθόν -ακόμα και πριν το 2005 που οι υποθέσεις αγοραπωλησιών έχουν πια παραγραφεί. Με πρόσχημα τους ελέγχους στους τραπεζικούς λογαριασμούς, στοχοποιεί για «μαύρο χρήμα» όσους δήλωσαν στο πωλητήριο συμβόλαιο την αντικειμενική τιμή και όχι την πραγματικό τίμημα –πρακτικά δηλαδή σχεδόν όλους όσους πούλησαν ακίνητο πριν το 2013.

Στην παγίδα του νόμου δεν πέφτουν μόνο εργολάβοι-κατασκευαστές, αλλά και ακόμα και πάνω από 500.000 νοικοκυριά που πούλησαν ακίνητα στην δεκαετία του 2000. Το υπουργείο Οικονομικών καλείται να δώσει λύση, καθώς η εφορία τους αντιμετωπίζει όλους σαν φοροφυγάδες, αν διαπιστώσει πως κατέθεσαν στην τράπεζα μεγαλύτερο ποσό από το αναγραφόμενο στο συμβόλαιο.

Εφαρμόζει όμως δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ο μέσος ιδιοκτήτης που πούλησε κάποιο ακίνητο και δεν είχε να κερδίσει κάτι από την απόκρυψη του τιμήματος, καλείται τώρα να πληρώσει φόρους που ποτέ δεν όφειλε, ενώ άλλοι εμπλεκόμενοι που θησαύριζαν από τις πρακτικές αυτές (τράπεζες, μεσίτες, κατασκευαστές κλπ) μένουν στο απυρόβλητο.

Αλλά ακόμα και το ίδιο το Κράτος, που εισέπραξε δισεκατομμύρια από μεταβιβάσεις ακινήτων, νομιμοποιούσε τις «διπλές τιμές» (αντικειμενική-αγοραία) και τις «διπλές επιταγές» που έδιναν οι τράπεζες στους υποψήφιους αγοραστές, μία για να καλύψουν την αναγραφόμενη στα συμβόλαια αντικειμενική τιμή, και άλλη για το επιπλέον ποσό έως το πραγματικό τίμημα.

Ιστορίες τρέλας

Η σκληρή πραγματικότητα, με την οποία έρχονται καθημερινά πλέον αντιμέτωποι χιλιάδες φορολογούμενοι, έχει ως εξής:

Σκαλίζοντας τραπεζικούς λογαριασμούς εδώ και πέντε χρόνια για αδήλωτα κεφάλαια, οι φοροελεγκτές του υπουργείου Οικονομικών ανακάλυψαν έναν «κρυμμένο θησαυρό» δισεκατομμυρίων για να φορολογήσουν. Σε κάθε φορολογούμενο που ελέγχουν, αν αυτός έχει πουλήσει ακίνητο μετά το 2001, βρίσκουν και κάποια τραπεζική κατάθεση που ξεπερνά τα δηλωθέντα εισοδήματα της χρονιάς αφού, όπως όλοι κάνανε εδώ και 30 χρόνια, στο πωλητήριο συμβόλαιο δήλωναν μόνον την αντικειμενική τιμή που ίσχυε και όχι την πραγματική αγοραία αξία που είχε το ακίνητο.

Την διαφορά αυτή που δεν δικαιολογείται από το συμβόλαιο, την χαρακτηρίζουν «αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας» και αξιώνουν φόρο έως 120% του τιμήματος που ξεπερνά το αναγραφέν στο συμβόλαιο. Δεν δέχονται ότι το ποσόν της κατάθεσης που εντόπισαν αποτελεί νόμιμα φορολογημένο εισόδημα επειδή δεν συμφωνεί με το τίμημα που αναγράφεται στο συμβόλαιο και, εναλλακτικά, καλούν τον ιδιοκτήτη να πληρώσει αυτός τον φόρο μεταβίβασης που δεν πλήρωσε ο αγοραστής.

Ωστόσο όλα τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσε κοινό μυστικό και καθολικό φαινόμενο ο θεσμός της «συμφωνίας κάτω από το τραπέζι», με τις «ευλογίες» μεσιτών, τραπεζών, εφόρων, λογιστών, νομικών αλλά και του Κράτους ακόμη.

Είναι ενδεικτικό ότι όχι μόνον οι εμπορικές τράπεζες, αλλά ακόμα και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων –φορέας δηλαδή άμεσα εποπτευόμενος από το υπουργείο Οικονομικών- καλούσε με ανακοινώσεις που αναρτούσε στην ιστοσελίδα του τους δημοσίους υπαλλήλους να πάρουν δάνεια, προβάλλοντας σαν δέλεαρ ότι «χρηματοδοτεί τη διαφορά μεταξύ του αναγραφόμενου στο αγοραπωλητήριο συμβόλαιο ως οφειλόμενου τιμήματος και της αγοραίας – εμπορικής αξίας του υπό δανειοδότηση ακινήτου»!

Αποδεχόταν έτσι και το ίδιο το Κράτος ότι, κατά την συνήθη πρακτική που όλοι εφάρμοζαν για ακίνητα και στο πιο μικρό χωριό της Ελλάδας, άλλη τιμή θα αναγράφεται στο συμβόλαιο που θα κατατεθεί στην εφορία και άλλο θα είναι το πραγματικό που θα εισπράξουν οι πωλητές.

Από την άλλη, ​και ​ενώ ​για δεκαετίες ​το υπουργείο Οικονομικών εισέπραττε δισεκατομμύρια ​από φόρους μεταβίβασης από τα συμβόλαια με βάση αντικειμενικές αξίες που το ίδιο καθόρι​ζ​ε, «ενοχοποιεί» όσους συμφωνούσαν υψηλότερο τίμημα​. Αλλά όταν οι αγοραίες τιμές έπεσαν κάτω από τις αντικειμενικές, δεν έδειξε την ίδια ευαισθησία να τις διορθώσει. Ακόμα και όταν -πέρυσι μόλις- τις διόρθωσε, το υπουργείο επέλεξε με ιδεολογικοπολιτικά κριτήρια να αφήσει αμετάβλητες ​τις αξίες σε ​όσες και όποιες ​περιοχές ​ήθελε, αδιαφορώντας αν οι τρέχουσες πραγματικές τιμές και αξίες είναι υψηλότερες ή χαμηλότερες από τις αντικειμενικές.

«Λεφτά υπάρχουν» στις μεταβιβάσεις ακινήτων

Ωστόσο το υπουργείο Οικονομικών δεν θεωρούσε ποτέ τα λεφτά που εισέπρατταν τα φυσικά πρόσωπα από την πώληση ακινήτων σαν εισόδημα που έπρεπε να φορολογηθεί –με εξαίρεση το 2006 που επιβλήθηκε Φόρος Υπερτιμήματος αλλά αμέσως καταργήθηκε και από το 2014 τον Φόρο Υπεραξίας Ακινήτων που και αυτός όμως ανεστάλη και δεν λειτούργησε.

Παρόλα αυτά, εν έτει 2016, το υπουργείο Οικονομικών χαρακτηρίζει ως «μη φορολογημένο εισόδημα» και «αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας» την κατάθεση του υπερτιμήματος (πάνω από αυτό που αναγράφεται στο συμβόλαιο) εφόσον μπήκε στον λογαριασμό όποιου πούλησε ακίνητο.

Αυτό γίνεται με την σύγκριση των καταθέσεων και της δηλώσεως Ε1. Οι πωλητές ανέγραφαν σαν έσοδο «από εκποίηση περιουσιακού στοιχείου» στον Κωδικό 781 του Ε1 και δεν φορολογούνταν, αλλά τώρα δεν μπορούν να αποδείξουν ότι η κατάθεση των επιπλέον ποσών προέρχεται από την ίδια συναλλαγή.

Επιπλέον η κυβέρνηση σχεδιάζει να επεκτείνει άμεσα από τον Οκτώβριο τους αναδρομικούς ελέγχους αυτούς και σε 1,3 εκατομμύρια πολίτες, των οποίων τα στοιχεία των τραπεζικών κινήσεων από το 2002 και μετά παρέδωσαν ήδη οι τράπεζες στην Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Τους ζητά μάλιστα και να... αυτοκαταγγελθούν, πληρώνοντας φόρο που δεν όφειλαν, για να μην τους κατάσχει όσα έχουν και δεν έχουν.

Οι εμπνευστές του σχεδίου υπολογίζουν -με βάση τα στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ- ότι στην «χρυσή δεκαετία» 2001-2010 πουλήθηκαν τουλάχιστον 800.000 ακίνητα. Εκτιμούν σε 80-100.000 ευρώ, κατά μέσο όρο, τη μέση απόκλιση πραγματικής (αγοραίας) και αντικειμενικής αξίας που γράφτηκε στα συμβόλαια. Εκτιμούν έτσι πως το χρήμα που «καίει» τα χέρια όσων πούλησαν ακίνητα και μπορεί τώρα να φορολογηθεί ή να ενταχθεί σε ρύθμιση για να νομιμοποιηθεί, αγγίζει ή και ξεπερνά τα 60-80 δισ. ευρώ.

Η πρόχειρη λύση στην οποία καταφεύγουν πάντως οι ιδιοκτήτες που πούλησαν ακίνητο, μετά και από «φιλική σύσταση» των εφοριακών, είναι να συμφωνήσουν με τον αγοραστή να συντάξουν συμπληρωματικό συμβόλαιο και να δηλώσουν τώρα το υπερτίμημα. Η εφορία θα εισπράξει το 3% του ποσού σαν φόρο μεταβίβασης (πχ 600 ευρώ για διαφορά αξίας 200.000 ευρώ) το οποίο –ως μη όφειλε όμως- αναλαμβάνει συνήθως να το πληρώσει ο πωλητής αντί του αγοραστή, καθώς αυτός είναι που «καίγεται» να γλιτώσει τα χειρότερα από την εφορία.

Και έτσι ακόμα όμως ο πωλητής κινδυνεύει να μείνει εκτεθειμένος σε πρόστιμα 40%-120%, σε περίπτωση που δεν εντοπίσει τον αγοραστή και αυτός αρνηθεί να συνεργαστεί, από φόβο ότι η εφορία θα ελέγξει και το δικό του πόθεν έσχες για την αγορά του παρελθόντος, αν έχει πρόβλημα και δεν μπορεί να το καλύψει.

Του Κωστή Πλάντζου

 Newmoney.gr