Με εντολή Τσίπρα-Καμμένου όλοι οι διορισμοί - Διόρισαν τον σύζυγο της Χαράς Καφαντάρη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ σε νέα ΔΕΚΟ!

Μία ακόμη πρόκληση από την κυβέρνηση που προεκλογικά είχε ως σημαία της το «τέλος» της διαφθοράς, της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος και του «βολέματος» των ημετέρων...

Με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ εγκρίθηκε από την Επιτροπή της Βουλής η τοποθέτηση των τριών νέων μελών του ΔΣ της νέας «Δημόσιας Επιχείρησης Ενεργειακών Επενδύσεων Α.Ε.» (Δ.ΕΠ.ΕΝ.Ε. Α.Ε.), όπου μεταξύ αυτών, σύμφωνα με το newsit, Διευθύνων Σύμβουλος διορίσθηκε ο Αργύρης Αργυρίου που είναι σύζυγος της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και προέδρου της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου Χαράς Καφαντάρη!

Οι αναφορές του υπουργού Περιβάλλοντος Πάνου Σκουρλέτη ότι δεν πρόκειται για την δημιουργία μιας νέας ΔΕΚΟ για την τακτοποίηση ημετέρων, για τις ανάγκες ενός Ρωσικου αγωγού που η κατασκευή του έχει «παγώσει» κατέπεσαν όταν ο υπό διορισμό Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας που ακόμα δεν έχει ούτε καν Καταστατικό, μετά από την επίμονη ερώτηση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Μανιάτη, παραδέχθηκε ότι «η σύζυγός μου είναι η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χαρά Καφαντάρη, κάτι όμως που πιστεύω ότι αυτό δεν συνιστά κώλυμα…».

Την δυσφορία του, πάντως, αναγκάστηκε να εκφράσει για αυτό το νέο συγγενικό διορισμό και ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Θανάσης Παπαχριστόπουλος λέγοντας πως «δεν πιστεύω ότι δημιουργείται μια εταιρεία για να βολέψει ημετέρους» εάν και πρόσθεσε πως «είμαι σε δύσκολη θέση που ένας από τους προτεινόμενος είναι σύζυγός βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ την Χαρά Καφαντάρη την εκτιμώ και είναι φίλη μου. Και πιστεύω ότι το ίδιο εξαίρετος είναι και ο κ. Αργύρης Αργυρίου. Σε αυτό όμως το κομμάτι θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί. Και εδώ υπάρχει ένα μικρό θέμα και δεν θέλω να το κρύψω... παρά το γεγονός ότι θα ψηφίσω θετικά στα προτεινόμενα πρόσωπα».

Νωρίτερα, ο βουλευτής της ΝΔ Κωστής Χατζηδάκης εξέφρασε αντιρρήσεις επί της πολιτικής επιλογής της Κυβέρνησης να δημιουργήσει μια ακόμα εταιρεία ΔΕΚΟ, η οποία όπως είπε «δεν θα προσφέρει τίποτα καθώς όπως όλοι ξέρουμε αφορά ένα έργο τον Ρωσικό αγωγό, που είναι παγωμένος». Επίσης αναρωτήθηκε «ποιο θα είναι το έργο που θα έχουν τα στελέχη αυτής της εταιρείας τους επόμενους μήνες. Θα ασχολούνται με νομικά ζητήματα ενδεχόμενως για έναν αγωγό που δεν ξέρουμε εάν θα γίνει. Ένα όποιο έργο που κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει μέσα από υφιστάμενες δομές και εταιρείες» και ζήτησε «να ανασταλεί από τον υπουργό η δημιουργία της νέας αυτής ΔΕΚΟ καθώς η χώρα μας αυτή την ώρα δεν έχει ανάγκη να δημιουργήσει μια ακόμα κρατική εταιρεία.»

Ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Γιάννης Μανιάτης, καταψήφισε τους διορισμούς, συμφωνώντας πως το έργο αυτό θα μπορούσε να γίνει από την ΔΕΠΑ, επεσήμανε ότι τα διοριζόμενα μέλη θα πάνε αύριο το πρωί στην νέα εταιρεία που όμως δεν έχει ακόμα ούτε Καταστατικό λειτουργίας; «Ποια θα είναι» - είπε - «η αποστολή που αναλαμβάνουν;» Αναρωτήθηκε γιατί 7μελές Δ.Σ και όχι τετραμελές για να υπάρχουν εξοικονομήσεις; «Ποιες θα είναι οι αμοιβές του ΔΣ; Και γιατί αλλάξαμε το θεσμικό πλαίσιο και αντί το Καταστατικό της νέας εταιρείας να γίνει με Προεδρικό Διάταγμα θα γίνει με υπουργική απόφαση». Και ήταν εκείνος που έθεσε το ερώτημα – βόμβα, εάν «κανένα από τα υποδιορισμό πρόσωπα έχουν συγγενική, πολιτική ή άλλη ασυμβίβαστη σχέση».

Ο υπουργός Περιβάλλοντος Πάνος Σκουρλέτης από την πλευρά του θέλησε να αντικρούσει τις κατηγορίες της Αντιπολίτευσης λέγοντας πως «κάποιοι μπορεί να θεωρούν ανάλογα με το πολιτικό τους σκεπτικό άστοχη την δημιουργία αυτής της εταιρίας όμως επειδή πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν τις προηγούμενες ημέρες θα ήθελα να πως πολλά από αυτά ήταν άστοχα και υπερβολικά και θεωρώ ότι η αμετροέπεια είναι κακώς σύμβουλος για τον οποιοδήποτε…»

Υποστήριξε πως το πλαίσιο του πολυδιάστατου ρόλου που αποκτά η χώρα μας στον ενεργειακού τομέα η εταιρεία αυτή είναι αναγκαία και μίλησε ότι δημιουργείται με πολύ συνετά βήματα. «Το αρχικό μετοχικό κεφάλαιο προβλέπεται να είναι στο 1 εκατ. ευρώ και το οποίο θα δοθεί τμηματικά στο βάθος της τριετίας. Θα κινηθούμε –είπε- με περιστολή και το ποσό είναι μικρό σε σχέση με τα οφέλη που μπορεί να αποφέρει όταν γίνει αυτός ο αγωγός».

Αναφορικά με τους διοριζόμενους στις θέσεις του Προέδρου του Δ.Σ. της «Δημόσια Επιχείρηση Ενεργειακών Επενδύσεων Α.Ε.» (Δ.ΕΠ.ΕΝ.Ε. Α.Ε.) κ. Αντώνη Γεωργόπουλου, της Αντιπροέδρου κυρίας Ελένης Ζαφειροπούλου και του Διευθύνοντος Συμβούλου κ. Αργύρης Αργυρίου, ο υπουργός κ. Πάνος Σκουρλέτης υποστήριξε ότι «είναι ένας συνδυασμός στελεχών που ο ένας συμπληρώνει το άλλο καθώς διαθέτουν επιστημονικό υπόβαθρο αλλά και επαγγελματική εμπειρία όπου μαζί με την βούληση της Κυβέρνησης θα βοηθήσουν σημαντικά τις ενεργειακές επενδύσεις της χώρας». Και, στην δευτερολογία του πρόσθεσε ότι «δεν μιλάμε για μια εταιρεία και μια επένδυση εν κενώ. Από τότε που έγινε η πτώση του ρωσικού αεροσκάφους, ακόμα και ο Πούτιν έχει κάνει δηλώσεις για την εξεύρεση λύσεων για την προώθηση και αυτού του αγωγού.

Το Καταστατικό της εταιρείας είπε «πως θα είναι έτοιμο τις επόμενες ημέρες», οι δαπάνες της θα είναι μηδαμινές «καθώς θα στεγάζεται στα γραφεία του υπουργείου» και υποστήριξε ότι «εδώ δεν υπάρχουν σκάνδαλα όπως γινόταν στο παρελθόν με άλλες εταιρείες που συστήνονταν…»

Μετά πάντως την αποκάλυψη στην Επιτροπή ΔΕΚΟ της Βουλής για την συγγενική σχέση του διευθύνοντα συμβούλου της εταιρείας με την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χαρά Καφαντάρη, ο υπουργός κράτησε σιγήν ιχθύος.

Οι βουλευτές του ΚΚΕ, του Ποταμιού, της Ενωσης Κεντρώων πάντως ψήφισαν πολιτικά «παρών» στους διορισμούς των τριών μελών.

 piraeuspress.gr

Απλές οδηγίες για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα

Με αφορμή περιστατικό που συνέβη αυτές τις μέρες, ενημερωθήκαμε από πολλούς σχετικούς με το ζήτημα φορείς (του Γενικού Χημείου του Κράτους συμπεριλαμβανομένου) για τα εξής:

Ολοι σπίτι έχουμε ένα κοινό θερμόμετρο υδραργύρου – η χρήση του οποίου απαγορεύθηκε, ευτυχώς, από την 1/1/2011 με οδηγία της Ε.Ε. 

Ολοι κάποια στιγμή έχουμε σπάσει ένα τέτοιο θερμόμετρο.

Και τι κάναμε: Μαζέψαμε τις ασημένιες «μπιλίτσες» με τα χεράκια μας ή – ακόμα χειρότερα; – με την ηλεκτρική σκούπα και τις πετάξαμε στα σκουπίδια ή στη λεκάνη της τουαλέτας κ.λ.π. Μόνο που τότε ίσως δεν ξέραμε ότι ο υδράργυρος, είναι το πιο επιβλαβές βαρύ μέταλλο (θυμάστε σχολείο, Χημεία;), η κατάποση, ή ακόμα χειρότερα, η εισπνοή του οποίου (ΝΑΙ ΟΙ ΜΠΙΛΙΤΣΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΞΑΤΜΙΖΟΝΤΑΙ και είναι χειρότερο να τις εισπνεύσεις από το να τις καταπιείς !!!) δύναται να επιφέρει από πρόσκαιρες παρενέργειες (πονοκέφαλο, απώλεια συνείδησης κ.λ.π.) έως μόνιμες καρδιαγγειακές και νεφρικές βλάβες. Ακόμα ακόμα, μπορεί να δημιουργήσει χρωμοσωματικές ανωμαλίες που οδηγούν σε μογγολισμό!!!

Συνεπώς, μόλις δούμε τις γλυκούλες ασημί μπαλίτσες:

1. Ανοίγουμε τα παράθυρα, για να αερίζεται καλά ο χώρος

2. Απομακρύνουμε παιδί ή ζώο.

3. Φοράμε τα γάντια μας (όχι τα μάλλινα του χιονιού, της κουζίνας εννοώ).

4. Με ένα κομμάτι χαρτί συγκεντρώνουμε τα σώματα του υδραργύρου, τα οποία λόγω σχήματος και βάρους εκτοξεύονται μακριά. Προς θεού, δε χρησιμοποιούμε ηλεκτρική σκούπα ή σκουπάκια!!!

5. Τα βάζουμε σε πλαστικές σακούλες που τις κλείνουμε όσο πιο ερμητικά γίνεται και τα βγάζουμε στο μπαλκόνι.

6. Τα απορρίπτουμε, όχι φυσικά στα σκουπίδια, αλλά σε σταθμούς συγκέντρωσης τοξικών αποβλήτων. Οι περισσότεροι δήμοι έχουν τέτοιους πιά.

7. Προμηθευόμαστε από το φαρμακείο ένα ηλεκτρονικό θερμόμετρο. Μην ακούσω από κανέναν ότι δεν το εμπιστεύεται γιατί δεν είναι ακριβείας. Δεν θα πάθουμε τίποτα εάν μας δείξει 0,1 βαθμό C απόκλιση.

Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τις οικολογικές λάμπες φωτισμού με τις οποίες μας ενθαρρύνουν όλοι -και ορθώς πράττουν – να αντικαταστήσουμε τις απλές λάμπες. Έχουν υδράργυρο!!!! Σε μικρότερη ποσότητα /ανά λαμπτήρα σε σχέση με το θερμόμετρο, αλλά εάν σκεφτείτε πόσες αριθμητικά χρησιμοποιούμε το χρόνο…

Έχετε ακούσει ποτέ ότι δεν πρέπει να τις πετάτε μόλις καούν, αλλά πρέπει να τις συγκεντρώνετε και να τις ρίχνετε σε ειδικούς για το σκοπό αυτό συλλέκτες; Εγώ αυτό που κάνω είναι να τις συγκεντρώνω σε μια σακούλα, να τις φυλάω κάπου που δεν κινδυνεύουν να σπάσουν και μια φορά στο τόσο να τις πηγαίνω στο IKEA, που έχει σταθμό συγκέντρωσης για αυτές.

Σας παρακαλώ προωθήστε το μήνυμα όπου μπορείτε, να ενημερωθεί ο κόσμος, μιας κι αυτοί που πρέπει να τον ενημερώσουν κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου…

 Πηγή: oikologos.gr

Aποκάλυψη του Γαλλικού Πρακτορείου και του Dogan: Με "μαϊμού" σωσίβια έπνιγαν τους μετανάστες οι Τούρκοι.

Σοκάρει η αποκάλυψη του Γαλλικού Πρακτορείου και του Dogan για το εργοστάσιο στην Τουρκία που κατασκεύαζε «μαϊμού» σωσίβια πλουτίζοντας σε βάρος των προσφύγων.

Η αστυνομία της Σμύρνης ανακάλυψε το εργοστάσιο όταν παρατήρησε ότι αρκετοί από τους πρόσφυγες που πνίγηκαν πρόσφατα και τα πτώματά τους ξεβράστηκαν στις τουρκικές ακτές, φορούσαν σωσίβια μάρκας Yamaxa (προφανώς οι κατασκευαστές ήθελαν να μιμηθούν τα εξαιρετικά προϊόντα της Yamaha).

«Πουλάμε μόνο ένα ή δύο ζευγάρια παπούτσια την ημέρα» είπε ένας υπάλληλος καταστήματος στον Guardian για να συνεχίσει: «Αλλά πουλάμε 100 με 300 σωσίβια. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού ήταν χιλιάδες, τα εργοστάσια δεν προλάβαιναν».

diulistirio.blogspot.gr

"Ο Αγών μου" ήταν, είναι και θα είναι το πιστεύω του Γερμανού.-Μεγάλη ζήτηση η επανέκδοση του “Mein Kampf"

Η μεγάλη ζήτηση για την επανέκδοση του “Mein Kampf» (Ο αγών μου) που κυκλοφόρησε στη Γερμανία για πρώτη φορά από το 1945, ξάφνιασε τον εκδότη, ο οποίος παρέλαβε τετραπλάσιες παραγγελίες αντιτύπων.

Η δίτομη κριτική έκδοση των 1.948 σελίδων, που περιλαμβάνει 3.500 επεξηγηματικές σημειώσεις, εκδόθηκε για παιδαγωγικούς σκοπούς, παρά τις επιφυλάξεις που προκαλεί η δημοσιότητα που αποκτά και πάλι το λιβελογράφημα του Αδόλφου Χίτλερ.

Ο Αντρέας Βίρσινγκ, διευθυντής του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ιστορίας (IFZ) του Μονάχου, που εξέδωσε το βιβλίο, ανέφερε πως παρέλαβε παραγγελίες περίπου 15.000 αντιτύπων, έναντι των 4.000 που αρχικά τυπώθηκαν.

Υπάρχουν αιτήσεις για να μεταφραστεί στα ιταλικά, στα γαλλικά και στα αγγλικά και παραγγελίες και από την Τουρκία, την Κίνα, την Νότια Κορέα και τον Πολωνία, δήλωσε ο Βίρσινγκ κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε την Παρασκευή.

Το βιβλίο πουλήθηκε πάρα πολύ στην Γερμανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 1930. Με 12 εκατομμύρια αντίτυπα να έχουν πωληθεί από την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1945. Έχει μεταφραστεί σε 18 γλώσσες, αλλά μετά τον πόλεμο απαγορεύτηκε η κυκλοφορία του.

Μέχρι σήμερα, η Γερμανία όπως και η Αυστρία συνεχίζουν να απαγορεύουν την έκδοση του κειμένου χωρίς σχολιασμό, υπό την απειλή διώξεων για εξώθηση σε φυλετικό μίσος, όμως η κυκλοφορία σχολιασμένων εκδοχών είναι πλέον δυνατή στη Γερμανία.

“Το βιβλίο δεν είναι μόνο μια ιστορική πηγή, είναι ένα σύμβολο», δήλωσε ο Κριστιάν Χαρτμάν, εκ των εκδοτών του βιβλίου. “Θέλαμε να αποκαθηλώσουμε αυτό το σύμβολο μια και καλή».

Όμως πίσω από τις δηλώσεις και τις «αποκαθηλώσεις» των Γερμανών, κρύβεται μία αλήθεια που ακούει στο όνομα Σόιμπλε-Μέρκελ των οποίων η πολιτική δεν διαφέρει σε τίποτε από αυτά που περιγράφονται στο βιβλίο «ο αγών μου»

Το δυστύχημα είναι ότι το βιβλίο είχε «μη αναμενόμενη απήχηση» που  σημαίνει ότι …ο αγών μου είναι αυτό που εξέφραζε, εκφράζει και θα εκφράζει τον μέσο Γερμανό.

"το Γερμανικό Ταγκό"

Τα σκίτσα του Louis Raemaekers προκάλεσαν την οργή των Γερμανών που όρισαν αμοιβή για να συλληφθεί, νεκρός ή ζωντανός.

Τα χρόνια πέρασαν, όμως οι Γερμανοί είναι πάντα Γερμανοί και "το Γερμανικό Ταγκό" που ο σκιτσογράφος Louis Raemaekers σχεδίασε κατά την διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ.

Παραμένει επίκαιρο γιατί ότι δεν πέτυχαν οι Γερμανοί με δύο παγκόσμιους πολέμους θέλουν να το πετύχουν τώρα με «ειρηνικά μέσα» καθώς ο οικονομικός πόλεμος δεν θεωρείται πόλεμος και δεν ποινικοποιείται, άσχετα εάν και αυτός οδηγεί στην εξαθλίωση, τον θάνατο και την κατοχή των λαών.

Εν ψυχρώ δολοφονία γυναικών κουρδικής καταγωγής από Τούρκους. Ακούει κανείς ; …

Οι τρεις δολοφονημένες από τους Τούρκους γυναίκες, κουρδικής καταγωγής, η Σεβέ Ντεμίρ, η Πακιζέ Ναγίρ, και η Φάτμα Ουγιάρ.

Φωτογραφία ARA News.

Τρεις κουρδικής καταγωγής ακτιβίστριες δολοφόνησαν εν ψυχρώ Τούρκο αστυνομικοί στην πόλη Σιλόπι, της επαρχίας Σιρνάκ, σύμφωνα με κουρδικές πηγές.

Οι δολοφονημένες είναι η Σεβέ Ντεμίρ, μέλος του κουρδικού κόμματος ΒDP, η Πακιζέ Ναγίρ, μέλος του λαϊκού συμβουλίου του Σιλόπι και η Φάτμα Ουγιάρ, μέλος της Ένωσης Ελευθέρων Γυναικών.

Οι δολοφονίες των τριών γυναικών έχει προκαλέσει την οργή των Κούρδων της Τουρκίας. Το BDP και το HDP αναφέρουν, σε κοινή τους ανακοίνωση ότι το εν λόγω έγκλημα αποδεικνύει την τουρκική βαρβαρότητα έναντι του κουρδικού λαού που μάχεται για τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Με την πρόφαση ότι μάχεται κατά του ΡΚΚ, ο τουρκικός στρατός και οι δυνάμεις ασφαλείας, υπό την σιωπή της Δύσης, σφαγιάζουν Κούρδους στις κουρδικές νοτιοανατολικές πόλεις Τσιζρέ και Σιλόπι στην επαρχία Σιρνάκ και αλλού.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, οι Τούρκοι πλήττουν αδιακρίτως κάθε Κούρδο, μέλος ή μη του ΡΚΚ. Τουλάχιστον 20 άμαχοι σκοτώθηκαν από τουρκικό βομβαρδισμό στο Τσιζρέ.

«Ο λαός υποφέρει υπό καθεστώς πολιορκίας. Υπάρχουν τραυματίες άμαχοι που αργοπεθαίνουν καθώς δεν μπορούν να μεταφερθούν σε νοσοκομεία και άταφα πτώματα στους δρόμους», αναφέρουν κουρδικές 

Τσίπρας: Ο αγώνας θα δικαιωθεί σε πέντε χρόνια από σήμερα - «Αισιοδοξία για τον δεινοπαθούντα λαό» λέει η Die-Zeit

Βήμα-βήμα ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υλοποιεί το συμπεφωνημένο με τους δανειστές πρόγραμμα, σχεδιάζοντας πλέον και δραστικές περικοπές συντάξεων, αναφέρει σε εκτενές της άρθρο η εφημερίδα Die Zeit.

H Die Zeit (Ντι Τσάιτ) θυμίζει καταρχήν το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του πρωθυπουργού, εστιάζοντας στη ελπίδα που εξέφρασε ο Αλέξης Τσίπρας «(…) σε πέντε χρόνια από σήμερα, που θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, να έχουμε οικοδομήσει μια Ελλάδα όπως αξίζει στην ιστορία της και στον λαό της».

«Αισιοδοξία για τον δεινοπαθούντα λαό», σχολιάζει η εφημερίδα, επισημαίνοντας ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν και διαφορετικά, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε δημοσιογράφους, λέγοντας ότι εάν δεν υλοποιηθούν οι συμπεφωνημένες με τους δανειστές μεταρρυθμίσεις, τότε ήδη σε πέντε χρόνια η Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να πληρώνει συντάξεις. «Η εκ βάθρων μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού είναι μια από τις βασικές απαιτήσεις των δανειστών και στο τρέχον τρίτο πρόγραμμα βοήθειας (…). Μολονότι πρόκειται στο μεταξύ για τέσσερις θεσμούς, στην Ελλάδα οι πιστωτές εξακολουθούν να ονομάζονται τρόικα».

Όπως σχολιάζει η Die Zeit, «στον προεκλογικό αγώνα ο Τσίπρας υποσχέθηκε όχι μόνον να διώξει την τρόικα από τη χώρα, αλλά και να μην προχωρήσει σε άλλες μειώσεις συντάξεων. Τώρα όμως και αυτό τίθεται και πάλι επί χάρτου. Το ότι παίρνει τόσο ξεκάθαρη θέση, μπορεί να εκληφθεί και ως απειλή. Προς όλους εκείνους στην Ελλάδα που θέλουν να φρενάρουν ή να υπονομεύσουν την δρομολογηθείσα πορεία, είτε στις τάξεις της αντιπολίτευσης είτε στον ίδιο τον κυβερνητικό συνασπισμό. Ο Τσίπρας είναι εν τω μεταξύ διατεθειμένος να περάσει ακόμη και πικρές περικοπές».

«Ο Τσίπρας προσεγγίζει τους δανειστές»
Το δημοσίευμα αναφέρεται στη συνέχεια στο χρονοδιάγραμμα των επικείμενων διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς επί της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος, που αναμένεται να ξεκινήσει περί τα μέσα Ιανουαρίου. Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι αν και σε ορισμένα πεδία σημειώνονται καθυστερήσεις, «συνολικά ο Τσίπρας έχει περάσει από τη Βουλή πολυάριθμα μεγάλα νομοθετικά πακέτα και αυτό και αυτό με μια ισχνή πλειοψηφία».

«Ο Τσίπρας προσεγγίζει τους δανειστές», λέει προς την εφημερίδα ο Γενς Μπόισεν-Χογκρέφε, οικονομολόγος στο Ινστιτούτο για την Παγκόσμια Οικονομία του Κιέλου. Προφανώς ο έλληνας πρωθυπουργός αντελήφθη ότι με δεδομένη τη δημογραφική εξέλιξη, η αναδιοργάνωση του συνταξιοδοτικού συστήματος είναι αναγκαία στην Ελλάδα. «Αυτό έπρεπε να συμβεί ακόμη κι αν δεν υπήρχε οικονομική κρίση», σχολιάζει ο ειδικός, προσθέτοντας ότι υπό τις παρούσες συνθήκες η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση καθίσταται ακόμη πιο επιτακτική.

Αναφερόμενη στη συνέχεια στο περιεχόμενο της πρότασης για το νέο ασφαλιστικό, η εφημερίδα σημειώνει ότι «δεν έχει αποσαφηνιστεί πώς θα αξιολογήσουν οι δανειστές τις προτάσεις της κυβέρνησης Τσίπρα. Εάν συναινέσουν, τότε το νομοσχέδιο μπορεί να τεθεί προς ψήφιση στις αρχές Φεβρουαρίου. Το πρόβλημα: στη Βουλή η κυβέρνηση Τσίπρα έχει μια οριακή πλειοψηφία τριών ψήφων. Γι΄ αυτό το λόγο ο πρωθυπουργός προσπαθεί να βρει έναν τρίτο εταίρο για τον συνασπισμό του, αλλά μέχρι στιγμής μάταια. Η αντιπολίτευση δεν είναι διατεθειμένη να συνεπωπισθεί τις ριζικές αλλαγές».

Η πολιτική αστάθεια το μεγαλύτερο πρόβλημα
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην παρούσα φάση έγκειται στη συνεχιζόμενη πολιτική αστάθεια», σχολιάζει προς την εφημερίδα ο Γενς Μπόισεν-Χογκρέφε, «κυρίως για την περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη της χώρας». Η Die Zeit σημειώνει πάντως ότι, παρά το κλείσιμο των τραπεζών, το δημοψήφισμα, τις δυο εκλογικές διαδικασίες αλλά και το χάος που επικράτησε το πρώτο εξάμηνο, το 2015 η ύφεση δεν θα είναι τελικά τόσο μεγάλη όσο αναμενόταν.

Σύμφωνα με τον γερμανό οικονομολόγο πάντως, η μείωση της ανεργίας και γενικότερα η επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη θα εξαρτηθούν από έναν κυρίως παράγοντα: «Οι ιδιώτες επενδυτές θα πρέπει να εκτιμήσουν και πάλι ως αξιόπιστη την κατάσταση στην Ελλάδα». Πέραν τούτου, τα capital controls μπορούν να αρθούν εξ΄ ολοκλήρου μόνον όταν το χρηματοπιστωτικό σύστημα ανακτήσει την εμπιστοσύνη επιχειρήσεων και καταναλωτών.

Η εφημερίδα αναφέρεται, τέλος, και στη συζήτηση για ενδεχόμενη απομείωση του ελληνικού χρέους, την οποία θέλει διακαώς να ανοίξει η κυβέρνηση και την οποία υποσχέθηκαν οι δανειστές όταν θα έχει ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση. «Εάν ο έλληνας πρωθυπουργός επιτύχει μια απομείωση του χρέους, τότε θα είχε να παρουσιάσει επιτέλους και μια μεγαλύτερη επιτυχία στο εσωτερικό. Προηγουμένως όμως πρέπει να γίνουν ακόμη μερικά πράγματα».

Πηγή: Die Zeit

Φιντέλ Κάστρο: Οι Αμερικάνοι με έχουν «σκοτώσει» τόσες φορές που όταν κάποια στιγμή πεθάνω δεν θα το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι!

Την 1^η Γενάρη συμπληρώθηκαν 57 χρόνια από την επικράτηση της της της Επανάστασης στην Κούβα. Ήταν Πρωτοχρονιά του 1959 όταν οι δυνάμεις των επαναστατών μπαίνουν θριαμβευτικά στην Αβάνα με επικεφαλής τον Τσε Γκεβάρα.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 8 του μήνα, φτάνει στην Αβάνα και ο Φιντέλ Κάστρο. Ο Κάστρο δηλώνει:

«Ζούμε μια αποφασιστική στιγμή της ιστορίας μας. Η τυραννία έπεσε. Απέραντη είναι η λαϊκή χαρά. Έχουμε όμως ακόμα πολλά να κάνουμε. Δεν έχουμε την αυταπάτη να πιστεύουμε ότι από δω και μπρος όλα θα είναι εύκολα. Ισως στο μέλλον όλα θα 'ναι ακόμα πιο δύσκολα»...

Τα λόγια του Κάστρο αποδεικνύονται προφητικά όταν δυο χρόνια αργότερα, τον Απρίλη του 1961, εκδηλώνεται η ανοιχτή επέμβαση των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας στον Κόλπο των Χοίρων. 

Οι Κουβανοί τσακίζουν τους εισβολείς και υπό τις επευφημίες μιας τεράστιας διαδήλωσης ο Κάστρο ανακοινώνει την εθνικοποίηση όλων των Αμερικάνικων πολυεθνικών, ανακηρύσσει τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης και τονίζει:

«Πόσο βοήθησαν αυτά τα γεγονότα το λαό μας να διδαχθεί! Αυτά τα μαθήματα είναι πολύτιμα, είναι οδυνηρά, είναι αιματηρά, αλλά πόσα ο λαός δεν απεκόμισε ως γνώση. Οι ιμπεριαλιστές – ήταν τα λόγια του Κάστρο - δεν μπορούν να μας συγχωρέσουν που είμαστε εδώ κάτω από τη μύτη τους ή να βλέπουν να οικοδομούμε την επανάστασή μας, μία σοσιαλιστική επανάσταση, ακριβώς στο υπογάστριο των Ηνωμένων Πολιτειών»...

Μετά το φιάσκο των ΗΠΑ στον Κόλπο των Χοίρων, ο εμπνευστής της εισβολής Αμερικανός Πρόεδρος Κένεντι θέτει σε πλήρη εφαρμογή (Φεβρουάριος 1962) το εγκληματικό οικονομικό, εμπορικού και χρηματοπιστωτικό εμπάργκο των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας. Το εμπάργκο μέχρι το 2013  υπολογιζόταν ότι οι ζημιές που έχει προκαλέσει στην κουβανέζικη οικονομία ξεπερνούν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια.

Το εμπάργκο διαρκεί πάνω από 50 χρόνια με ένα και μόνο στόχο: Την καταστροφή του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού συστήματος που έχει επιλέξει ο κουβανικός λαός ασκώντας το δικαίωμά του για αυτοδιάθεση και κυριαρχία.

Ο χαρακτήρας του εμπάργκο είναι δολοφονικός. Φτάνει μέχρι την απαγόρευση εισαγωγής στην Κούβα ιατρικών αναλώσιμων και υλικών, φαρμάκων που χρησιμοποιούνται σε καρδιολογικές παθήσεις, σε ειδική διατροφή με θρεπτικές ουσίες για τα πρόωρα νεογέννητα βρέφη, σε σκευάσματα για τη θεραπεία παιδιών που έχουν υποστεί σοβαρά εγκαύματα, σε φάρμακα για το Αλτσχάιμερ, σε τρόφιμα, σε υλικοτεχική υποδομή για την Παιδεία και φυσικά εξαπλώθηκε σε όλους τομείς της οικονομίας, από την κατασκευαστική βιομηχανία και το εμπόριο μέχρι τις διεθνείς χρηματοοικονομικές συναλλαγές της Κούβας.

Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του εμπάργκο είναι πρόδηλος. Οι ΗΠΑ – και επί προεδρίας Ομπάμα – συνέχιζαν να εφαρμόζουν τους «νόμοι Τοριτσέλι και Χελμς Μπάρτον» μέσω των οποίων η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει αναλάβει παράνομα το δικαίωμα να νομοθετεί εξ ονόματος άλλων χωρών σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τους με την Κούβα! Στο πλαίσιο αυτών των νόμων οποιοδήποτε εμπορικό πλοίο από οποιαδήποτε χώρα αράξει σε κουβανικό λιμάνι, οποιαδήποτε εταιρεία ή τράπεζα άλλης χώρας έρθει σε συναλλαγή με την Κούβα, υφίσταται τον αποκλεισμό ή την επιβολή προστίμων από τις ΗΠΑ!

Πώς, όμως, λειτούργησε αυτή η πολιτική στη συνείδηση του ίδιου του Αμερικάνικου λαού; Σύμφωνα με δημοσκόπηση που διεξήχθη το Φλεβάρη του 2012 από την «Angus Reid Public Opinion» το 62% των Αμερικανών τάσσονταν υπέρ της ανασύστασης διπλωματικών σχέσεων με την Κούβα, το 57% τάσσετο υπέρ της άρσης των ταξιδιωτικών περιορισμών και το 51% αντιτίθετο στον αποκλεισμό.

Πώς λειτούργησε αυτό το εμπάργκο στη συνείδηση όλων των λαών του κόσμου; Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, για 20 και πλέον φορές έχει υπερψηφιστεί το σχέδιο ψηφίσματος της Κούβας για την άρση του αμερικανικού αποκλεισμού του νησιού. Συνολικά 187 χώρες ψηφίζουν συνεχώς υπέρ της πρότασης της Κούβας, και δυο – τρεις εναντίον: Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα Νησιά Μάρσαλ…

Η διαρκής επίθεση κατά της Κούβας δεν ήταν μόνο οικονομική. Τα σαμποτάζ, οι προβοκάτσιες και οι «κρυφές» επεμβάσεις εναντίον της Κούβας όλα αυτά τα χρόνια έχουν επιφέρει το θάνατο σε πάνω από 3.000 Κουβανούς.

Το χρήμα για αντικουβανική προπαγάνδα ρέει άφθονο: Μόνο τη δεκαετία 1997 – 2007 οι ΗΠΑ διέθεσαν στον ραδιοτηλεοπτικό τους πόλεμο ενάντια στην Κούβα πάνω από 257 εκατομμύρια δολάρια.

Όσο για τις προσπάθειες όλα αυτά τα χρόνια εξόντωσης του Φιντέλ Κάστρο (υπολογίζονται σε πάνω από 600 οι απόπειρες δολοφονίας του!) κατάντησαν ανέκδοτο, σε σημείο που ο ίδιος ο Φιντέλ πριν μερικά χρόνια δήλωσε: Οι Αμερικάνοι με έχουν «σκοτώσει» τόσες φορές που όταν κάποια στιγμή πεθάνω δεν θα το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι!

Ας δούμε συμπυκνωμένα τα αίτια της έχθρας των Αμερικανών ενάντια στην Κούβα; Τα περιγράφει ο Κάστρο στην εισήγησή του στο 1ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας:

·                     «Ένα από τα πρώτα μέτρα της Επανάστασης υπήρξε η παραδειγματική τιμωρία των βασικών ενόχων για τα εγκλήματα που έγιναν από τη δικτατορία του Μπατίστα».

·                     «Δημεύτηκαν χωρίς καθυστέρηση όλα τα παράνομα αποκτημένα υλικά αγαθά που βρίσκονταν στα χέρια των αξιωματούχων του αιματοβαμμένου καθεστώτος».

·                     «Ο παλιός στρατός που είχε καταπιέσει σκληρά το λαό, διαλύθηκε και οι αρμοδιότητες που αντιστοιχούν στις ένοπλες δυνάμεις, μεταβιβάστηκαν στον ένδοξο Επαναστατικό Στρατό, που, όπως έλεγε ο Καμίλιο Σιενφουέγκος: "Ηταν ο λαός, ντυμένος τ' αμπέχονο"».

·                     «Η δημόσια διοίκηση ξεκαθαρίστηκε από τα στοιχεία που είχαν συνεργαστεί με την τυραννία».

·                     «Η διεφθαρμένη και πουλημένη ηγεσία των συνδικάτων απομακρύνθηκε και τα δικαιώματα των εργαζομένων αποκαταστάθηκαν».

·                     «Οι εργάτες που είχαν απολυθεί από τις επιχειρήσεις στην περίοδο της δικτατορίας γύρισαν στις εργασίες τους. Σταμάτησε αμέσως το διώξιμο αγροτών από τη γη».

·                     «Στις 3 Μάρτη 1959 η Κουβανική Εταιρεία Τηλεφώνων – αμερικάνικο μονοπώλιο - που είχε αναμειχθεί στις βρώμικες υποθέσεις της τυραννίας σε βάρος των συμφερόντων του λαού, μπήκε κάτω από κρατικό έλεγχο».

·                     «Στις 6 Μάρτη ψηφίστηκε νόμος που μείωσε κατά 50% τα υψηλά ενοίκια που πλήρωνε ο λαός, μέτρο που ξεσήκωσε μεγάλο ενθουσιασμό στον πληθυσμό των πόλεων και δημιούργησε πραγματική αναταραχή στους αστικούς κύκλους».

·                     «Στις 21 Απρίλη όλες οι πλαζ της χώρας κηρύχτηκαν ελεύθερες για τη χρήση του λαού και καταργήθηκαν έτσι τα προνόμια και οι μισητές διακρίσεις που είχε επιβάλει η αστική τάξη σε πολλούς από αυτούς τους τόπους αναψυχής».

·                     «Στις 17 Μάη ψηφίστηκε η πρώτη Αγροτική Μεταρρύθμιση. Αυτό το αποφασιστικό, αναγκαίο και δίκαιο μέτρο, μας έβαλε άμεσα αντιμέτωπους όχι μόνο με την ντόπια ολιγαρχία, αλλά και με τον ιμπεριαλισμό, γιατί πολλές αμερικάνικες επιχειρήσεις είχαν στην ιδιοκτησία τους πελώριες εκτάσεις με τα πιο γόνιμα εδάφη της χώρας, κυρίως φυτεμένες με ζαχαροκάλαμο».

·                     «Στις 20 Αυγούστου 1959 μειώθηκε η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και μπήκε έτσι τέρμα στην ασυδοσία ενός αλλού τεράστιου αμερικανικού μονοπωλίου».

·                     «… η επανάσταση από τις πρώτες κιόλας μέρες καταπιάστηκε με τη φοβερή μάστιγα της ανεργίας κι έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στον αγώνα για βελτίωση των αθλίων συνθηκών που επικρατούσαν, στην Παιδεία και στη λαϊκή Υγεία. Χιλιάδες δάσκαλοι στάλθηκαν στην ύπαιθρο, ενώ στις πιο απόμακρες γωνιές της χώρας μας άρχισαν να χτίζονται πολυάριθμα νοσοκομεία».

·                     «Σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισε με επιτυχία το έργο της εξάλειψης των τενεκεδοσυνοικιών που τόσο πλατιά διάδοση έχουν στις μεγάλες πόλεις της Λατινικής Αμερικής».

·                     «…οι ΗΠΑ σταμάτησαν τις εμπορικές τους πιστώσεις. Αυτό είχε σημαντική αρνητική επίδραση στις απαραίτητες για τη χώρα εισαγωγές. Έτσι, η Επανάσταση αναγκάστηκε να πάρει αυστηρά μέτρα οικονομίας. Αυτό όμως δεν το έκανε σε βάρος των φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού, όπως γίνεται στον καπιταλιστικό κόσμο. Σταμάτησαν οι εισαγωγές των περιττών ειδών και καθιερώθηκε ισότιμη κατανομή των βασικών προϊόντων. Αυτό ήταν ένα από τα πιο δίκαια, ριζικά και αναγκαία μέτρα που πήρε η Επανάσταση, η οποία είχε μπροστά της έναν απελπισμένο αγώνα επιβίωσης». (Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 1976).

Η Κούβα τα κατάφερε! 

Οι ΗΠΑ, είναι ευεξήγητο, είχαν κάθε λόγω να εξαπολύσουν αυτόν τον - με όλα τα μέσα - υπερπεντηκονταετή τους πόλεμο εναντίον της Κούβας.

Πριν την Επανάσταση η Κούβα ήταν η «παιδική χαρά» των ΗΠΑ.

Ήταν ο χώρος στον οποίο έκαναν τα πάρτι τους από τις φαμίλιες της Μαφίας υπό τον Λάκι Λουτσιάνο μέχρι τις αμερικάνικες πολυεθνικές. Από την ITT και την United Fruit που ήλεγχε 110.000 στρέμματα στο νησί μέχρι την Francisco Sugar Company που ανήκε στο διευθυντή της CIA Αλεν Ντάλες και την Bethlehem Steel Corporation που εξουσίαζε το 80% του εξαγόμενου ορυκτού πλούτου της χώρας (πλήθος στοιχείων για τον ρόλο των ΗΠΑ στην Κούβα περιέχονται στο εκπληκτικό βιβλίο του Κώστα Λουλουδάκη, «Ασπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo», εκδόσεις ΚΨΜ).

Αλλά η Κούβα τα κατάφερε. Και στάθηκε στα πόδια παρά την τεράστια δοκιμασία που υπέστη μετά τις εξελίξεις του 1990 με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. 

Σήμερα, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η Κούβα έχει «ένα από τα πιο αποτελεσματικά εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο, όπως αυτά της Φινλανδίας, της Σιγκαπούρης, της Σαγκάης, της Δημοκρατίας της Κορέας, της Ελβετίας, της Ολλανδίας και του Καναδά».

Η Κούβα διαθέτει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα συστήματα Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας. Η Παγκόσμια Τράπεζα, αναφέρει: «Η Κούβα είναι διεθνώς αναγνωρισμένη για τα επιτεύγματά της στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας (...) Από την Κουβανική Επανάσταση το 1959 και μέχρι σήμερα, η χώρα έχει δημιουργήσει ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που εγγυάται την δωρεάν πρόσβαση όλων των πολιτών της στην εκπαίδευση και στην υγειονομική περίθαλψη (...). Άλλο επίτευγμα του νησιού είναι η εξάλειψη ορισμένων ασθενειών, η προσφορά ασφαλούς νερού και διάφορα άλλα βασικά για τη δημόσια υγεία. Η Κούβα έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες σε ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας στην περιοχή και έναν από τους μεγαλύτερους σε προσδόκιμο ζωής» («Καθημερινή», 16/11/2014).

Πριν από την Επανάσταση

Πριν από την Επανάσταση στην Κούβα, στο καπιταλιστικό κράτος υπό την φασιστική δεσποτεία του δικτάτορα Μπατίστα, η εικόνα ήταν η εξής:       

·                     Πληθυσμός:  6,5 εκατομμύρια. Προσδόκιμο ζωής 54 χρόνια. Παιδική θνησιμότητα στο 66  τοις χιλίοις, δηλαδή 66 παιδιά στα χίλια μέχρι δώδεκα ετών.

·                     Οικονομία: Το 100/% της γης ανήκε σε φεουδάρχες. Το 90/% της παραγωγής ζαχαροκάλαμου στην εταιρεία «Μπακάρντι». Το 90% της παραγωγής,φρούτων και λαχανικών στην «Γιουνάιτεντ Φρούιτ Κόμπανι».

·                     Το πετρέλαιο, η ενέργεια, το ηλεκτρικό και το χρωμονικέλιο στις «ΕΣΣΟ», «ΙΤΤ», «ΕΛΚΕΥ» και Αμερικάνικες εταιρείες.

·                     Τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα μέσα μεταφοράς και οι τράπεζες επίσης ανήκαν σε αμερικάνικες εταιρείες.

·                     Οι άνεργοι πάνω από 1 εκατομμύριο, οι άστεγοι ή οι στεγασμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες χωρίς νερό, ρεύμα και αποχέτευση ήταν το 70% του πληθυσμού, τόσο στις πόλεις όσο  και στην ύπαιθρο. Η χώρα ήταν μια τεράστια τενεκεδούπολη.

·                     Οι ασθένειες, όπως φυματίωση, δάγκειος πυρετός, μηνιγγίτιδα, πολιομυελίτιδα, θέριζαν κυρίως τις μικρές ηλικίες. Πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν υπήρχε παρά μόνο σε αυτούς  που μπορούσαν να πληρώσουν.

·                     Ένας μόνο εργάτης στους 10 μπορούσε να αγοράσει γάλα, μόνο το 4% μπορούσε να αγοράσει κρέας, τα 3/5 όσων εργάζονταν αμείβονταν με μισθούς 4 φορές κάτω από το κόστος διαβίωσης.

Την εικόνα στην προεπαναστατική Κούβα είχε περιγράψει ο Φιντέλ Κάστρο στην απολογία του μετά την αποτυχημένη επίθεση των επαναστατών το 1953 στο στρατόπεδο Μονκάδα:

«Αδιανόητο είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε ενώ υπάρχει γη να σπείρουν. Αδιανόητο είναι ότι υπάρχουν παιδιά που πεθαίνουν χωρίς ιατρική περίθαλψη. Αδιανόητο είναι ότι το 30% των αγροτών μας δεν ξέρουν να βάλουν ούτε την υπογραφή τους και το 99% δεν ξέρουν την ιστορία της Κούβας. Αδιανόητο είναι ότι οι οικογένειες στην ύπαιθρο ζουν σε χειρότερες συνθήκες από ότι οι Ινδιάνοι που συνάντησε ο Κολόμβος (…). Το 90% των παιδιών στην ύπαιθρο υποφέρει από παράσιτα της γης που εισχωρούν από τα νύχια των ποδιών τους γιατί περιπατάνε ξυπόλυτα»(Κώστας Λουλουδάκης ο.π.) 

 Η Επανάσταση

Μετά την Επανάσταση η καπιταλιστική και φεουδαρχική ιδιοκτησία οργανώθηκε σε συνεταιρισμούς σοσιαλιστικής βάσης. Οργανώθηκε ένας τεράστιος έρανος σε όλη τη χώρα όπου συνεισέφεραν όσοι είχαν, για την εξαφάνιση των παραγκουπόλεωνκαι το κτίσιμο νέων σύγχρονων για την εποχή πολυκατοικιών για να μην μείνει κανείς άστεγος. Έτσι εξάλειψαν μια για πάντα τις παράγκες από την  χώρα.

Το ίδιο διάστημα επιτεύχθηκε ο στόχος για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες οι νέοι σπουδαστές, φοιτητές και δάσκαλοι δίδαξαν γραφή και ανάγνωση σε πάνω από 2.000.000 αναλφάβητους.

Παρότι οι εξελίξεις του ’90 επέφεραν μια δεκαετία μεγάλων θυσιών για τον λαό της, σήμερα η Κούβα, σε σύγκριση με την προ Επανάστασης περίοδο έχει καταφέρει:

·                     Να διπλασιάσει τον πληθυσμό της. Το προσδόκιμο ζωής έχει ανέλθει στα 78 χρόνια. Η παιδική θνησιμότητα έχε κατρακυλήσει στο 4,3 τοις χιλίοις, κάτω ακόμη και από τα όρια της ΕΕ.

·                     Το 90% των αναγκών τους σε φάρμακα και εμβόλια οι Κουβανοί τα παράγουν οι ίδιοι. Παιδικές ασθένειες και ασθένειες που στοιχειώνουν ακόμη τον Τρίτο Κόσμο, έχουν εξαφανιστεί.

·                     Το αγαθό της υγείας με υπερσύγχρονες υποδομές και  διαγνωστικά μηχανήματα προσφέρεται εντελώς δωρεάν στους Κουβανούς πολίτες. Η Κούβα είναι στις πρώτες θέσεις στον κόσμο στην αντιμετώπιση του καρκίνου, της καρδιολογίας, των μεταμοσχεύσεων οργάνων και της νεφρολογίας.

·                     Η Παιδεία είναι  έτσι οργανωμένη σε όλες τις βαθμίδες όπου ο γονιός δεν σπαταλάει ούτε ένα σεντς για την μόρφωση των παιδιών του. Η κατώτερη και η μέση βαθμίδα είναι ολοήμερη στην Κούβα, στο σχολείο τα παιδιά θα πάρουν το πρωί το γάλα που πρέπει, το δεκατιανό τους και το μεσημεριανό τους. Στο ολοήμερο σχολείο θα ασχοληθούν με τον αθλητισμό, την μουσική τον χορό, τις ξένες γλώσσες. Η μεταφορά τους γίνεται δωρεάν με τα σχολικά λεωφορεία. Η Κούβα είναι η χώρα της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής με τον υψηλότερο δείκτη στην Ανάπτυξη της Εκπαίδευσης (IDE).

·                     Σύμφωνα με την παγκόσμια έκθεση της UNESCO «Εκπαίδευση για όλους», ο δείκτης της Κούβας ήταν 0,983, ανώτερος ακόμα και από τον αντίστοιχο των ΗΠΑ. Η έκθεση της Unesco αναγνώρισε το 2011 ότι η Κούβα κατέχει το πιο υψηλό μορφωτικό επίπεδο της Καραϊβικής και την κατατάσσει 14η στον κόσμο.

«Πατρίδα ή θάνατος»!

Η σοσιαλιστική Κούβα, στα 57 χρόνια της ύπαρξής της, χωρίς ποτέ να κάνει έκπτωση στο διεθνιστικό της χρέος, πορεύτηκε και κέρδισε τη ζωή κάτω από το σύνθημα «Πατρίδα ή θάνατος» («Patria o muerte»). Έδωσε κάτω από ανείπωτες συνθήκες τη μάχη για το συνολικό όφελος και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής σε όλους τους τομείς και για κάθε Κουβανό πολίτη. Και την κέρδισε!

Στα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που δεν ξέρουν γράμματα, στα εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο που δεν έχουν εκπαίδευση ή υφίστανται την παιδική εργασιακή εκμετάλλευση, στα εκατομμύρια ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, στα εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που δεν έχουν πρόσβαση σε νερό και υποδομές υγιεινής, στα εκατοντάδες εκατομμύρια άνεργων και ανασφάλιστων στο κόσμο, κανείς δεν ζει στην Κούβα. Τα θύματα φυλετικού ή θρησκευτικού ρατσισμού στην Κούβα είναι μηδέν.

Είχαμε σημειώσει πέρυσι, μετά την ιστορικής σημασίας ανακοίνωση για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την Κούβα, ότι το «πως» θα εξελιχθούν τα πράγματα, είναι κάτι που θα το δούμε.

Σημειώναμε τότε, πως ένα όμως είναι σίγουρο, ότι αυτό είναι το μήνυμα του κουβανικού λαού προς όλο τον κόσμο και το επαναλαμβάνουμε:

Η Κούβα έφτασε ως εδώ όρθια! Στάθηκε στα πόδια της χωρίς να προσκυνήσει! Χωρίς να γονατίσει! Χωρίς να υποταχθεί! Χωρίς να ταπεινωθεί! Με το λαό της (τον εξοπλισμένο λαό της) να μην εγκαταλείπει ούτε μια στιγμή, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, την αξιοπρέπεια και το δικαίωμά του να αποφασίζει αυτός για τη ζωή του και για τη χώρα του!

Νίκος Μπογιόπουλος

e-nikos