Οι αμερικάνικες προεδρικές θα κρίνουν λίγο πολύ το με
πιο μορφή θα υπάρχει ο πλανήτης ή έστω ή ανθρωπότητα τα επόμενα χρόνια.
Με άλλα λόγια μπορείτε ελεύθερα και χωρίς πολύ σκέψη
να τις χαρακτηρίσετε κρισιμότατες.
Πολύ πιο κρίσιμες και από αυτές που ανέδειξαν τον
πρόεδρο Ομπάμα, τον πρώτο λευκό μαύρο πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ.
Ο νομπελίστας ειρήνης κατάφερε να δημιουργήσει μόνο
δύο Καρχηδόνες, τη Λιβύη και τη Συρία και ο προκάτοχός του Bush έσκασε από τη ζήλεια του, ενώ κατάφερε
να διαμελίσει και την Ουκρανία.
Παράλληλα όχι μόνο έσωσε αλλά και έδωσε συγχωροχάρτια
στις χρηματοπιστωτικές συμμορίες που δημιούργησαν την κρίση του 2008 ενώ έκανε
τα στραβά μάτια στην συνέχιση της ρατσιστικής και συχνά θανατηφόρας αστυνομικής
βίας εντός των ΗΠΑ.
Με λίγα λόγια ο Ομπάμα υπήρξε προς γενική απογοήτευση
της ανθρωπότητας μια κουβερτούρα πάνω από σκατά καθώς αφήνει τον πλανήτη σε
πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι τον παρέλαβε.
Το μόνο ελαφρυντικό που οποιοσδήποτε οφείλει να του
αποδώσει είναι όσο σκατά κι αν έχει γίνει ο κόσμος, με τους νεοσυντηριτικούς θα
ταν απείρως χειρότερα.
Και αυτή θα είναι η εξέλιξη αν για κάποιο λόγο οι
Αμερικάνοι επιβράβευαν τους «συστημικούς» υποψηφίους του Δημοκρατικού και του
Ρεπουμπλικανικού κόμματος που με την εξαίρεση του Rand Paul είναι λίγο πολύ εξαγορασμένοι από μεγάλα
συμφέροντα.
Ευτυχώς στην πορεία προέκυψαν οι «αντισυστημικοί» Trump και Sanders που ανέτρεψαν τα προγνωστικά.
«Αντισυστημικός ο δισεκατομμυριούχος κερατάς;» φυσικά
θα αναρωτηθείτε. Μόνο στην αμερική γίνονται αυτά.
Σωστά. Ας σταματήσουμε λοιπόν να κρίνουμε εξ
ψωροκώσταινας τ’ αλλότρια.
Ο Trump δεν μπορεί να θεωρείται εξαγορασμένος
από τα μεγάλα συμφέροντα. Είναι από μόνος του μεγάλο συμφέρον.
Τους Sanders και Tramp τους χωρίζει άβυσσος. Είναι πολύ
περισσότερο προτιμητέοι όμως από τη Hilary και τους υπόλοιπους νεοσυντηρητικούς
γιατί αυτούς τους χωρίζουν παρά ελάχιστα και τους ενώνει η αγάπη για τον
πόλεμο.
Το δημοκρατικό Salon χαρακτηρίζει τον Trump ως ασταμάτητο.
Συμφωνώ. Αυτή την στιγμή τον Tramp μπορεί να τον σταματήσει μόνο σφαίρα.
Το χρίσμα των ρεπουμπλικάνων το χει στα τσεπάκι του.
Πιο αμφίρροπη θα ναι η μάχη Χίλαρι Σάντερς αν δεν
καταλάβουν οι δημοκρατικοί ότι ο Trump θα την γλεντήσει τη Χίλαρι γιατί μπορεί
ο πρώτος να είναι ανήθικος, κακός, αλητήριος αλλά δεν είναι ότι είναι η Χίλαρι:
Μια τεράστια υποκρίτρια.
Υπό αυτό το πρίσμα σκόπιμο είναι να δούμε πως θα είναι
ο κόσμος με έναν εκ τωνTrump ή Sanders να είναι ο επόμενος αμερικάνος πρόεδρος.
Θα δούμε κι από το φεγγάρι ακόμη ένα τοίχος να χωρίζει
τις ΗΠΑ από το Μεξικό με μπόι όσο ο ρατσισμός του Trump: χιλιάδες επίδοξοι μεξικανοί μετανάστες
θα πεθάνουν και η κατάσταση στο εσωτερικό του Μεξικού θα γίνει ακόμη πιο
ελκυστικά έκρυθμη.
O Trump έχει ήδη αλλάξει την αμερικανική πολιτική και
θα την αλλάξει ακόμη περισσότερο: Ήδη χαρακτήρισε τον εισβολή στο Ιράκ ως λάθος
κι εξέθεσε το δομημένο ψεύδος των όπλων μαζικής καταστροφής του Σαντάμ.
Με άλλα λόγια σφάγιασε την ιερή αγελάδα της
αμερικανικής πολιτικής του αλάθητου των προέδρων και της αυτόματης σύνδεσης της
κριτικής των πεπραγμένων ηγεσιών με τον Αντιπατριωτισμό και τον
αντιαμερικανισμό χωρίς να χάσει ούτε μισή μονάδα στις δημοσκοπήσεις.
Μεγάλο έλλειμμα του Trump είναι η γεωπολιτική όπου θα δοκιμάσει
εμπειρικές προσεγγίσεις.
Πιστεύει όμως στη δύναμη του Deal και μάλλον θα επιχειρήσει αντλώντας
ανταλλάγματα να αποκλιμακώσει τις πιθανές εστίες πολέμου με μεγάλες δυνάμεις
χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα ανοίξει άλλες απέναντι σε μικρότερες.
Ο Trump πχ είναι ο μόνος υποψήφιος των
νέοσυντηρητικών που δεν θα ρίξει τη συμφωνία με το Ιράν.
Ο Sanders από την άλλη θα είναι ένας αδύναμος
πρόεδρος καθώς τα υπόλοιπα σώματα ελέγχονται από ρεπουμπλικάνους.
Η μεγάλη του αδυναμία είναι ότι όπως κι ο Κόρμπιν, θα
ηγούνται ενός εχθρικού και εξαγορασμένου κόμματος.
Μην σας παραξενεύει λοιπόν που ο ίδιος επενδύει στην
κινηματικότητα των αμερικάνων για να μπορέσει να κάνει τομές.
Δε σημαίνει αυτό ότι θα γίνει Τσίπρας, θα είναι όμως
ένας αδύναμος πρόεδρος που θα αναγκαστεί να βάλει νερό στο κρασί του. Κι αν
αναγκαστεί να βάλει πολύ νερό στο κρασί του, ναι τότε θα γίνει Τσίπρας.
Κι οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι, εκτός από τον πολιτικό
κατεστημένο, θα πρέπει να ασκήσουν εξουσία στη σκιώδη Αμερική αν δεν θέλουν να
γίνουν ανδρείκελά της: Την Αμερική των λόμπυ, την αμερική των μυστικών
υπηρεσιών, την Αμερική τουUSAID και του NED, την αμερική του Soros και του Bloomberg.
Και ξέρουμε καλά τι έπαθε ο προηγούμενος πρόεδρος που
πήγε να ξεδοντιάσει απλά και μόνο τη CIA μετά το φιάσκο του κόλπου των χοίρων.
H Αμερική συνεχίζει τις πρωτιές. Μετά τον πρώτο μαύρο
πρόεδρο, έχει να επιλέξει ανάμεσα στον πρώτο δισεκατομμυριούχο πρόεδρο, τον
πρώτο εβραϊκής καταγωγής πρόεδρο και την πρώτη γυναίκα πρόεδρο.
Ελπίζουμε κι όχι φυσικά για λόγους μισογυνισμού να μη
βγάλει τη γυναίκα που λέγεται πως δέρνει τον άντρα της.
Πέτρος Αργυρίου
Πέτρος Αργυρίου