Θυμάστε τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου 2015;

Όταν σιγουριές και παραδοχές καταρρέουν

Του Σωτήρη Ρούσσου

 Ξεκινώ προκλητικά. Είναι πραγματικό πρόβλημα το Προσφυγικό; Ας σκεφτούμε ότι το 1990-1991 εισήλθαν στη χώρα μας περί το μισό και πλέον εκατομμύριο παράνομοι οικονομικοί μετανάστες από την Αλβανία και άλλες ανατολικές χώρες (από αυτές που σήμερα δρουν μονομερώς) οι οποίοι μάλιστα έρχονταν για να μείνουν, αλλά η Ελλάδα δεν καταστράφηκε. Σήμερα, έχουν «εγκλωβιστεί» στην Ελλάδα περί τους 10.000 και καθ’ υπερβολήν 20.000 πρόσφυγες που, αντιθέτως, επιθυμούν να φύγουν και η ατμόσφαιρα προσομοιάζει σε επερχόμενο αρμαγεδδώνα. Γιατί συμβαίνει αυτό σε ένα κράτος και μια κοινωνία που δεν είναι άπειροι σε μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα;

Είναι το πρόβλημα των προσφύγων ζήτημα ζωής και θανάτου για την Ευρωπαϊκή Ένωση; Έχω αναφέρει και πάλι ότι η Ευρώπη, με πολύ λιγότερο συνεκτικούς θεσμούς και πολύ λιγότερα εργαλεία κοινής πολιτικής, κατάφερε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 να αντιμετωπίσει εξίσου μεγάλες ή και μεγαλύτερες ροές τόσο προσφύγων από τη Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο και την πρώην Σοβιετική Ένωση, όσο και μεταναστών από την Ανατολική Ευρώπη (πάλι από τις χώρες που σήμερα δρουν μονομερώς). Κανείς τότε δεν μίλησε για θανάσιμη απειλή για την προοπτική της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ούτε βέβαια για συντέλεια του κόσμου. Τι άλλαξε, λοιπόν;

Εξέλιπαν πολλές σιγουριές…

Είτε οι ευρωπαϊστές θέλουν να το ομολογήσουν είτε όχι, το εγχείρημα «ευρωπαϊκή ενοποίηση» δημιουργήθηκε και μεγάλωσε στη θερμοκοιτίδα ασφαλείας των ΗΠΑ. Είναι προφανές ότι χωρίς την αμερικανική στρατιωτική ομπρέλα που προστάτευε την ανάπτυξη του δυτικο-ευρωπαϊκού πολιτικού και οικονομικού μοντέλου από τη σοβιετική επιρροή, αυτή η διαδικασία θα είχε περιοριστεί στην Benelux, συν δύο-τρία ακόμη κράτη. Ακόμη και στην πρώτη μεταψυχροπολεμική περίοδο το αμερικανικό ιππικό εκλήθη για να «επιλύσει» τα ζητήματα ασφάλειας στο Κοσσυφοπέδιο και τη Βοσνία και να «διευθετήσει» πιθανές εστίες σύγκρουσης στη Βαλτική.

Το άλλο στοιχείο που αποτέλεσε τη βάση αυτής της διαδικασίας «ευρωπαϊκής ενοποίησης» ήταν η κυριαρχία στη Δυτική Ευρώπη του εθνικισμού του πολίτη (civic nationalism). Η πολιτική ηγεμονία της δυτικο-ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, ακόμη και όταν κυβερνούσαν συντηρητικά κόμματα, δημιουργούσε ένα κανονιστικό πλαίσιο για την ανάπτυξη του καπιταλισμού. Συνδύαζε, δηλαδή, έναν ισχυρό κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία (συμφωνημένο με τις ελίτ και προς εξασφάλισή τους) με τη διεύρυνση του κράτους δικαίου και του κράτους πρόνοιας, αλλά και μια έμφαση στους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς. Το να είσαι μέλος αυτού του πολιτικού έθνους σήμαινε και συμμετοχή σε όλα τα παραπάνω. Η εμπιστοσύνη που έδειχναν οι πολίτες, αλλά και μεγάλο μέρος των ελίτ προς τους λεγόμενους ευρωπαϊκούς θεσμούς, δεν οφειλόταν στη συγκρότηση κάποιου μετα-εθνικού ευρωπαϊκού αστερισμού, αλλά στη σιγουριά ότι σε όποια σοβαρή αναποδιά και αστοχία το παρεμβατικό κράτος και ο Θείος Σαμ ήταν εκεί για να βάλουν τάξη.

Τα πράγματα, όμως, αλλάζουν. 

Οι ΗΠΑ φαίνονται όλο και πιο απρόθυμες να εμπλακούν στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Ακόμη και στο ζήτημα της Ουκρανίας φάνηκαν είτε απρόθυμες είτε μη αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση της ρωσικής επέμβασης, ιδιαίτερα αναφορικά με την Κριμαία. Ο περιφερειακός ηγεμόνας που οι ΗΠΑ δείχνουν να αναγνωρίζουν, δηλαδή η Γερμανία, δεν έχει αποδεχτεί πλήρως το ρόλο και σε καμιά περίπτωση δεν αποδέχεται έναν τέτοιο ρόλο στο πεδίο της περιφερειακής ασφάλειας. Η Γερμανία είναι πλήρως ικανοποιημένη με την επιβολή μιας περιφερειακής οικονομικής ηγεμονίας και ιδιαίτερα προσεκτική να μην δώσει την εντύπωση ότι είναι έτοιμη να αντικαταστήσει την αμερικανική ομπρέλα ασφάλειας. Περιορίζεται, λοιπόν, σε συμμαχίες με τις χώρες εκείνες που ακολουθούν το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού. Τις θεωρεί πολύ χρήσιμες και δεν επιθυμεί να τις αποξενώσει κρατώντας μια σκληρότερη στάση απέναντι τους σε θέματα όπως το Προσφυγικό. Την ίδια στιγμή η αποδυνάμωση και η πορεία αποχώρησης της Βρετανίας από την Ε.Ε. (ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος) στερεί από τον ευρωπαϊκό συσχετισμό δυνάμεως μια δύναμη που, ιστορικά, αποτελεί εναλλακτικό πόλο συμμαχιών στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Αυτή η αβεβαιότητα δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερα διλήμματα ασφάλειας για όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, και ιδίως για αυτά της Ανατολικής Ευρώπης, και μειώνει την όποια εμπιστοσύνη στους λεγόμενους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Την ίδια στιγμή, η αποχαλίνωση του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, η παγκοσμιοποίηση του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου και η αποδόμηση του μεταπολεμικού παρεμβατικού κράτους οδήγησε μεγάλα στρώματα των κοινωνιών σε συνθήκες πλήρους ανασφάλειας ή καλύτερα αέναης επισφάλειας. 

Όλο και περισσότερο γίνεται σαφές σε όλες τις κοινωνίες ότι το τραπεζικό κεφάλαιο ελέγχει την πολιτική και, ακόμη χειρότερο, ότι ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών ή ακόμη και των πνευματικών ελίτ αποτελούν απλά ιμάντες μετάδοσης των εντολών του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Η εξέλιξη αυτή θρέφει τον ατομικισμό, τον κοινωνικό δαρβινισμό και τον κοινωνικό αυτοματισμό, και αποδομεί την έννοια του «εθνικισμού του πολίτη» αντικαθιστώντας τον με τον εθνικισμό του «αίματος και της γλώσσας», ανοίγοντας διάπλατα τις θύρες στον ξενόφοβο ρατσισμό. Η απειλή του πρόσφυγα αποτελεί την πιο θρεπτική τροφή αυτού του εθνικισμού. Σε τέτοιες συνθήκες οποιαδήποτε συζήτηση περί θεσμών, κανονισμών και συμφωνιών χάνει κάθε αξιοπιστία.

Άλλη μια παραδοχή που δεν ισχύει

Κατανοούμε, επομένως, γιατί το λεγόμενο προσφυγικό ζήτημα, υπό την πίεση της ανασφάλειας, αποκτά χαρακτήρα θανάσιμης απειλής για όλους, για εμάς και για τους άλλους. Δημιουργείται, λοιπόν, η αίσθηση ότι η διαπραγμάτευση που πέτυχε η ελληνική κυβέρνηση το προηγούμενο Σαββατοκύριακο είχε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με αυτήν που κατέληξε στην προσωρινή συμφωνία για την παράταση του μνημονιακού προγράμματος, περίπου ένα χρόνο πριν, στις 20 Φεβρουαρίου 2015. Φαινόταν τότε ότι η διαπραγματευτική γραμμή στηρίχθηκε στην παραδοχή ότι οι λεγόμενοι ευρωπαϊκοί θεσμοί λειτουργούν με αποτελεσματικότητα και ότι ο θεσμικός λόγος που παράγουν έχει την ίδια ισχύ για όλους τους συμμετέχοντες. Σε μια παραδοχή, δηλαδή, που αφορά την Ε.Ε. πριν το 2008. Έτσι και τότε, η κυβέρνηση δέχτηκε ως έγκυρο το λόγο ότι το πρόγραμμα θα είναι ελληνικής «ιδιοκτησίας» και ως πραγματική την υπόσχεση ότι μετά την υπογραφή της συμφωνίας η ΕΚΤ και ο κ. Ντράγκι θα σταματούσαν το «μαρτύριο της σταγόνας» για τις ελληνικές τράπεζες. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη, αλλά εν τω μεταξύ η Ελλάδα είχε δεσμευτεί σε πλείστα όσα άλλα.

Η συμφωνία για το Προσφυγικό δεσμεύει την Ελλάδα ως προς συγκεκριμένα μέτρα, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και μάλιστα με τρομερή κύρωση σε περίπτωση μη έγκαιρης συμμόρφωσης: την αποβολή από τη Συνθήκη Σένγκεν. Αντιστρόφως, η ελληνική πλευρά αρκέστηκε σε ένα θεσμικό λόγο έκκλησης προς τα κράτη-μέλη να μην προβούν σε μονομερείς ενέργειες, αλλά χωρίς περιγραφή τέτοιων ενεργειών και κυρίως χωρίς κυρώσεις. Μια πραγματική απειλή για άσκηση βέτο στη συμφωνία Ε.Ε.-Βρετανίας θα μπορούσε να προσθέσει και αυτά τα τόσο κρίσιμα στοιχεία, όπως φάνηκε από την παρασύνοδο της πρώην Αυστροουγγαρίας. Είναι προφανής και πάλι η εμπιστοσύνη της ελληνικής διαπραγματευτικής γραμμής στη δύναμη και την αποτελεσματικότητα του θεσμικού λόγου της Ε.Ε. Και όλα αυτά, καθώς ο άγριος χορός της ωμής ισχύος είχε στηθεί για τα καλά στην πρωτεύουσα του βαλς. Ας φροντίσουμε τουλάχιστον να επισημάνουμε και δημόσια σε κάποιες από τις χώρες αυτής της παρασυνόδου ότι έχουν υποβάλλει αίτηση ένταξης στην Ε.Ε. και οι εχθρικές ενέργειες προς ένα κράτος-μέλος δεν θα τη διευκολύνουν…

- See more at: http://www.e-dromos.gr/8ymaste-thn-symfonia-ths-20hs-fevrouariou-2015/#sthash.1ZReLrUw.dpuf

Χωρίς το ΚΚΕ το ξεπούλημα δεν έχει νοστιμιά - Κοινοί στόχοι της κυβέρνησης - ΚΚΕ

Έφυγε ο Κουτσούμπας από την σύσκεψη αρχηγών και με αυτό τον τρόπο νομίζει ότι πείθει περί της "διαφορετικότητας" του ΚΚΕ από ..."τους άλλους"

Εμείς απλά θυμίζουμε την στάση ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών του ΚΚΕ στο θέμα των αγροτικών κινητοποιήσεων με ένα άρθρο του Β.Ξ που αναρτήθηκε στο  e-dromos.gr

Παρά τους υψηλούς αντικυβερνητικούς τόνους το κόμμα του λαού υπέδειξε στην κυβέρνηση τον τρόπο να παρασύρει τους αγρότες στον επιζητούμενο «διάλογο»

Καθώς οι αγροτικές κινητοποιήσεις φάνηκε προς στιγμήν να ξεπερνούν τα όρια αντοχής του πολιτικού συστήματος, η κομματική νομενκλατούρα αναγκάστηκε να αναλάβει τον «τιμημένο» από τη μεταπολίτευση και μετά απεργοσπαστικό της ρόλο, σε λελογισμένη αντιπαράθεση (και υπόγεια συνεννόηση) με τη Ν.Δ. και την κυβέρνηση.

Όσοι αγνοούν ή έχουν ξεχάσει αυτή την πλευρά του μεταπολιτευτικού ΚΚΕ και νομίζουν πως έχουν να κάνουν με ένα (πιθανόν) αρτηριοσκληρωτικό (πιθανόν) μαξιμαλιστικό (αλλά πάντως) συνεπές αντικαθεστωτικό κόμμα, θα πρέπει να έπεσαν από τα σύννεφα την Πέμπτη το απόγευμα, ακούγοντας τον Βαγγέλη Μπούτα εξερχόμενο από το Μέγαρο Μαξίμου, μετά από δυόμιση ώρες διαλόγου με την κυβέρνηση. Ο παλαίμαχος αγροτοσυνδικαλιστής του ΚΚΕ ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός. «Ο αγώνας μας αφήνει παρακαταθήκη», είπε. Κι ήταν σαν να έβγαζε τον επικήδειο του μακαρίτη. «Δεν είναι αγώνας μια κι έξω», εξήγησε απολογητικά, καταπίνοντας όλες τις προηγούμενες δηλώσεις του περί «μη διαλόγου». 

Κάτι πετύχαμε άλλωστε, υπογράμμισε. «Βάλαμε για πρώτη φορά στο τραπέζι το θέμα του αφορολόγητου». Κι όσον αφορά το Ασφαλιστικό, «περιμένουμε να δούμε το νομοσχέδιο όταν θα κατατεθεί».

Αν κάποιος έχει αμφιβολίες για το τι ήθελε να πει ο ποιητής, αρκεί να αναλογιστεί πως ειδικά αυτό το τελευταίο -το επιχείρημα πως οι αγρότες θα έπρεπε να περιμένουν πρώτα να δουν το ασφαλιστικό νομοσχέδιο και μετά να το κρίνουν- είναι ακριβώς η γραμμή άμυνας που τηρούσαν ώς τώρα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις αντιπαραθέσεις τους με τους εξοργισμένους αγρότες. 

Κι ενώ όλη η αγροτική κινητοποίηση είχε ως άμεση αφορμή και στόχο το Ασφαλιστικό, ο ξεπουλημένος Μπούτας κατάφερε με δύο λεξούλες να το βάλει στη σκιά, σαν ένα δευτερεύον θέμα που οι αγρότες θα το εξετάσουν υποτίθεται, και θα δουν τι πρέπει να κάνουν εάν και όταν η κυβέρνηση υποβάλλει το νομοσχέδιο. Είναι ένας κρίσιμος εκ μέρους του επικοινωνιακός ελιγμός, που αν πιάσει, θα καταφέρει δυστυχώς όχι μόνο να συσκοτίσει τον στόχο της όλης αγροτικής κινητοποίησης, αλλά και να σπάσει τη de facto συμμαχία που έχει συναφθεί μεταξύ αγροτών και λοιπών επαγγελματικών ομάδων με βάση την κοινή αντίδραση στο Ασφαλιστικό.

Η κρυφή ρητορική του Παφίλη

Κανονικά, κανείς δεν θα έπρεπε να αμφιβάλλει. Τα πράγματα τα είχε καταστήσει σαφή αρκετές μέρες πιο πριν ο Αθ. Παφίλης κατά την αγόρευσή του στην κοινοβουλευτική συνεδρίαση της 11ης Φεβρουαρίου. Βεβαίως, το φιλοθεάμον αριστερό κοινό είχε ενθουσιαστεί τότε τόσο πολύ από τις αντιφασιστικές και λοιπές αντικαπιταλιστικές κορώνες του, ώστε δεν πρόσεξε πως αυτό που έμοιαζε με αυστηρή πολεμική κατ’ ουσίαν ήταν μια συνένοχη νουθεσία. Κάτω από τους υψηλούς αντικυβερνητικούς τόνους ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ υποδείκνυε στην κυβέρνηση τι θα έπρεπε να διορθώσει στη συμπεριφορά της αν ήθελε να παρασύρει τους αγρότες στον επιζητούμενο «διάλογο».

Υπάρχει το βίντεο της ομιλίας του Παφίλη στο Διαδίκτυο. Από τα 17 λεπτά που διαρκεί, το ζουμί βρίσκεται σε ένα όλο κι όλο λεπτό (μεταξύ 4.00′ και 5.00′), εκεί όπου απευθυνόμενος στον Ν. Παππά και με οξύ, υποτίθεται, ύφος ο Παφίλης του είπε: «Μαζέψτε ορισμένους. … Η λογική του “ελάτε σε διάλογο” δεν συμβιβάζεται με το “έχετε τανκς”, “πάτε για Grexit” και “κλείνετε τα σύνορα”.» Όσοι έχουν εμπειρία από ΚΚΕ εύκολα μπορούσαν πίσω απ’ τις ρητορικές αγριάδες να διακρίνουν την έμμεση αποδοχή μιας προοπτικής «διαλόγου» μεταξύ αγροτών και κυβέρνησης.

Η ακύρωση της κοινής κινητοποίησης

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Η συμφωνημένη «αγωνιστική» περαντζάδα των τρακτέρ του Μπούτα μπροστά απ’ τη Βουλή ήταν ο τρόπος για να μην φτάσει κανένα άλλο τρακτέρ στην Αθήνα. Υπάρχει κανείς που δεν κατάλαβε τι σήμαινε η διαφορετική αντιμετώπιση των αγροτών της Πελοποννήσου που έφαγαν του κόσμου τα χημικά ώστε να μην καταφέρουν να φτάσουν στην Αθήνα; Κι όσοι τελικά κατάφεραν με κάποιο τρόπο να φτάσουν, φρόντισε ο Μπούτας να μην τους επιτρέψει να πάρουν τον λόγο. Προστατεύοντας, υποτίθεται, την εκδήλωση από τους Χρυσαυγίτες, προκάλεσε ένα κλίμα γενικευμένης έντασης και σύγχυσης μέσα στο οποίο αποκλείστηκε κάθε άλλη, μη-ελεγχόμενη φωνή. Έτσι καπελώθηκε και τελικώς απονευρώθηκε όλο το σχέδιο της παραμονής των αγροτών στο Σύνταγμα.

Το ΚΚΕ δεν θα μπορούσε με τίποτα να επιτρέψει τη συμβολική και ουσιαστική σύνδεση της πανεθνικής αγροτικής κινητοποίησης με το κίνημα των Αγανακτισμένων του 2011. Αυτό θα έδινε μια άλλη διάσταση στην ένδοθεν αμφισβήτηση του παραδοσιακού αγροτοσυνδικαλισμού από τις φρέσκες δυνάμεις των νέων αγροτών που φάνηκε να δίνουν τον τόνο σε αρκετές περιπτώσεις. 

Κι αυτό είναι ακριβώς το σημείο όπου συμπίπτουν στην περίπτωση αυτή οι στόχοι της κυβέρνησης και του ΚΚΕ. Κοινός εχθρός είναι το ακηδεμόνευτο κίνημα, που εκτός από την κυβέρνηση και τα μνημόνια, θέτει σε αμφισβήτηση και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία – παραμελημένο μεν, αλλά απαραίτητο εξάρτημα του πολιτικού συστήματος. Αυτό φρόντισε να θυμίσει το ΚΚΕ στους αχάριστους και αλαζόνες αστούς, που τόλμησαν προς στιγμή να πιστέψουν πως μπορεί το κίνημα να κατασταλεί χωρίς τη δική του συμβολή.

Γιατί όλοι οι λαθρομετανάστες κατευθύνονται στην Ειδομένη και κανένας στους Ευζώνους???

Το ερώτημα είναι γιατί όλος αυτός ο όγκος των προσφύγων από διάφορες χώρες συνωστίζονται κατά χιλιάδες στον συνοριακό σταθμό της Ειδομένης και κανένας δεν πάει στους Ευζώνους, όπου υπάρχουν και οι εθνικοί οδοί και ο μεγάλος οδικός άξονας που οδηγεί στην Κεντρική Ευρώπη. Αλήθεια γιατί ??? 

Μα στους Ευζώνους και δίπλα το έδαφος των Σκοπιών υπάρχουν και λειτουργούν ανελλιπώς τα σκοπιανά Καζίνο που φιλοξενούν ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα και χιλιάδες Νεοέλληνες που παρά την κρίση έχουν πολλά χρήματα, (???), για να τα παίξουν στα σκοπιανά καζίνο. Και μεγάλα κέρδη το κρατίδιο αυτό, που πουλά αλυτρωτισμό σε βάρος της ελληνικής Μακεδονίας. Αλήθεια γιατί δεν προβάλλει κάνεις αυτό το θέμα?

Μα γιατί τα περισσότερα ΜΜΕ, ιδίως της βορείου Ελλάδας, παίρνουν διαφημίσεις από τα Καζίνο αυτά και έτσι δεν θέλουν να «αμαυρωθεί» η εικόνα της περιοχής από όλο αυτόν τον απελπισμένο ανθρώπινο όγκο. Αρά υπάρχει κατευθυνόμενη ροη προς ένα συγκεκριμένο σημείο και η εικόνα της χώρας παρουσιάζεται εικόνα απερίγραπτου χάους με συνέπεια την καταστροφή του τουρισμού. Κάποιοι συνεχίζουν να μας δουλεύουν και να μας ταΐζουν κουτόχορτο!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

ΜΕΝΟΥΝ 4 ΜΕΡΕΣ! Σπάνιο τριπλό ουράνιο φαινόμενο σηματοδοτεί το «τέλος του Κόσμου»

Οι συνωμοσιολόγοι αποθηκεύουν προμήθειες τροφίμων εν μέσω φόβων ότι ο κόσμος θα μπορούσε να καταστραφεί σε μόλις τέσσερις ημέρες όταν ένα τριπλό ουράνιο φαινόμενο θα λάβει χώρα!

Στις 8 Μαρτίου μια ολική έκλειψη Ηλίου, μια υπερπανσέληνο και ένα πολύ κοντινό πέρασμα αστεροειδή, πρόκειται να συμβεί μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες. Και αυτό το σπάνιο γεγονός έχει σημάνει συναγερμό στους απανταχού συνωμοσιολόγους.

Ο αστεροειδής TX 68, ένα κομμάτι διαστημικού βράχου περίπου 30 μέτρων, αναμένεται να περάσει πολύ κοντά από την Γη σε περίπου 19 χιλιάδες μίλια μακριά, καθησυχάζει η NASA. Αυτό όμως δεν έχουν πείθει πολλούς.

Πολλά βίντεο που έχουν κυκλοφορήσει εδώ και μήνες και κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, μιλάνε για την …Ημέρα της Κρίσεως που θα έρθει μέσα στον Μάρτιο.

"Πηγή:crashonline.gr"

ΝΕΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ! Όλα «δείχνουν» την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Νέα στοιχεία που δείχνουν ότι το μνημείο της Αμφίπολης σχετίζεται με την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου παρουσιάστηκαν σήμερα σε επιστημονικό συνέδριο στο ΑΠΘ.

Συγκεκριμένα ένα νέο εύρημα, από τον ευρύ χώρο των νεκροταφείων της Αμφίπολης πέριξ του περιβόλου του μνημειακού οικοδομήματος το οποίο όπως εικάζει ο εισηγητής απεικονίζει τον… Μέγα Αλέξανδρο να φέρει τα όπλα του αφηρωισμένου φίλου του Ηφαιστίωνα, καθώς και ίχνη καύσης εν μέσω ιζημάτων και επιχώσεων που έπειτα από ειδικές εξετάσεις, οδηγούν στα μέσα του 3ου ή του 4ου π.Χ αιώνα, ήταν τα νέα στοιχεία που κατέθεσαν οι επιστήμονες στη σημερινή πρώτη ημέρα του ετήσιου επιστημονικού συνεδρίου για το αρχαιολογικό έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη στο ΑΠΘ.

Ήταν η πρώτη φορά (από το 2013 οπότε άρχισαν να «διαρρέουν» τα πρώτα στοιχεία για την ανασκαφή της Αμφίπολης ) που η επικεφαλής της πολυθρύλητης ανασκαφής καταθέτει εισήγηση στο επιστημονικό συνέδριο και δέχεται τις ερωτήσεις και τις επιστημονικές διαφωνίες συναδέλφων της -μελών της επιστημονικής κοινότητας.

Στην κατάμεστη ιστορική αίθουσα τελετών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ (στην ίδια αίθουσα το Νοέμβριο του 1978 ο αείμνηστος καθηγητής Μ. Ανδρόνικος παρουσίασε εν μέσω χιλιάδων επιστημόνων και κοινού τα ευρήματα της Βεργίνας) συγκεντρώθηκαν από νωρίς το πρωί σήμερα εκατοντάδες αρχαιολόγοι και ενδιαφερόμενοι για το εύρημα, δημιουργώντας το αδιαχώρητο. Οι εννέα εισηγήσεις της ενότητας της Αμφίπολης μονοπώλησαν το ενδιαφέρον αλλά και το χρόνο του συνεδρίου καθώς η προβλεπόμενη διάρκειά τους ξεπεράστηκε κατά πολύ (λόγω της έντονης συζήτησης και κατάθεσης απόψεων που ακολούθησε) φτάνοντας ως αργά το απόγευμα.

Στην εισήγησή της η Κατερίνα Περιστέρη επανέλαβε τα όσα είχε αναφέρει τον περασμένο Σεπτέμβριο (σε σχετική εκδήλωση του συλλόγου αποφοίτων ΑΠΘ). Αναφέρθηκε αναλυτικά στην ανασκαφή από την έναρξή της μέχρι και το 2014, «μίλησε» για τον μνημειακό ταφικό περίβολο με περίμετρο 497 μέτρα ύψος 3 μέτρα και διάμετρο 158,40 μέτρα, τον κατασκευασμένο από μάρμαρο Θάσου, για τη θέση του λέοντα στην κορυφή του τύμβου, για το βοτσαλωτό δάπεδο, τις Σφίγγες και τα μορφολογικά χαρακτηριστικά τους, ενώ (προς επίρρωση της άποψής της για χρονολόγηση του μνημείου στο πρώτο τέταρτο του 4ου π.Χ. αιώνα) έκανε συνεχείς αντιπαραβολές και υπογράμμιζε τα κοινά μορφολογικά χαρακτηριστικά και αισθητική άποψη των δημιουργών τους με ανάλογα ευρήματα της ιδίας περιόδου (4ος π.Χ. αιώνα) που εντοπίστηκαν ανά την Ελλάδα (βοτσαλωτά δάπεδα σε οικίες της Πέλλας, Καρυάτιδες στην περιοχή Σβεστάρι της Βουλγαρίας κ.ά).

Παράλληλα η κ. Περιστέρη αναφέρθηκε στα ίχνη σκελετικού υλικού που εντοπίστηκαν (μιας γυναίκας, ενός άνδρα, ενός παιδιού και μια καύση), στην πλούσια κεραμική (αρυτήρες, μελαμβαφή αγγεία, οξυπύθμενοι αμφορείς ) νομίσματα με απεικονίσεις του Κασσάνδρου, του Αλεξάνδρου Γ’, νομογράμματα του Αντιγόνου Γονατά κ.ά.

Μετά την κ. Περιστέρη ακολούθησε εισηγούμενος ο αρχιτέκτονας της ανασκαφής Μιχάλης Λεφαντζής ο οποίος επίσης επανέλαβε τις υποθέσεις τους με βάση την αποκωδικοποίηση των θραυσμάτων των οικοδομικών επιγραφών που βρέθηκαν λίγα χιλιόμετρα νότια της Αμφίπολης σύμφωνα με τις οποίες αναφέρονται τα εξής: «Εγώ ο Αντίγονος, παρέλαβα οικοδομικό υλικό για την ανέγερση μνημείου προς τιμήν του Ηφαιστίωνος …(Οι ευμεγέθεις επιγραφές -περί τα 25 εκατοστά σε ύψος- με την «υπογραφή» ΑΝΤ που συναντάται σε όλους τους Αντιγονίδες και εδώ αποδίδεται στον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο (323-318 π.Χ.), φέρουν χαραγμένη τη λέξη «ΠΑΡΕΛΑΒΟΝ» και στο τέλος το σύμπλεγμα γραμμάτων που σχηματίζει τo όνομα «Ηφαιστίωνος» (δηλαδή, εγώ ο Αντίγονος, παρέλαβα οικοδομικό υλικό για την ανέγερση μνημείου προς τιμήν τού Ηφαιστίωνος).

Το νέο στοιχείο (σε επίπεδο ευρημάτων) κατέθεσε ο Ιταλός αρχαιολόγος Αντόνιο Κόρσο. Πρόκειται για μαρμάρινα μέλη από ζωοφόρο του βάθρου του Λέοντος που εντοπίστηκαν περί τα 120 μέτρα μακριά από τον περίβολο του τύμβου, εν μέσω έκτασης με εκατοντάδες ταφές. Στο εντοπισθέν θραύσμα είναι εμφανής η ανάγλυφη παράσταση πολεμιστή με κράνος, ασπίδα και υπερμέγεθες δόρυ ενώ διακρίνονται η κεφαλή ενός αλόγου, ένα φίδι κι ένα μέρος δέντρου.

Το σωζόμενο ανάγλυφο θραύσμα έχει ύψος 1,60 μ. και εκτιμάται ότι έφθανε συνολικά τα 2,70 μ. Σύμφωνα με τον κ. Κόρσο, η όψη του πολεμιστή «ταυτίζεται» με αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (λόγω της κλίσης των μαλλιών του και της μορφής του) ο οποίος φέρει τον υπερμεγέθη οπλισμό του αφηρωισμένου φίλου και συμπολεμιστή του Ηφαιστίωνα.

Τις εικασίες του κ. Κόρσο αλλά και μέρος των τοποθετήσεων της κ. Περιστέρη και των υπόλοιπων εισηγητών αμφισβήτησαν -ή ζήτησαν πρόσθετες εξηγήσεις- συνάδελφοί τους και μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας που είχαν κατακλύσει το ακροατήριο.

«Πρόκειται για τυπική μορφή πολεμιστή και ηρωικών αναγλύφων». «Ήταν ένας παις -πολεμιστής και γι’ αυτό είναι τόσο μικρός το δέμας σε σχέση με τα όπλα που φέρει». «Οι επιγραφές έχουν χαραχτεί πριν από την τελική διαμόρφωση». «Η τοιχοποία της Αμφίπολης έχει διαμορφωθεί σε δύο χρονικές φάσεις». «Ο περίβολος είναι μεταγενέστερος του μνημείου»… Αυτές ήταν μερικές μόνο από τις ερωτήσεις-τοποθετήσεις αρχαιολόγων καθηγητών του ΑΠΘ προς τους εισηγητές.

«Βρισκόμαστε σε μια ενότητα του συνεδρίου του ΑΕΜΘ και όχι σε ημερίδα για την Αμφίπολη» αναγκάστηκε να παρέμβει η πρόεδρος της συνεδρίας Μαρία Λιλιμπάκη-Ακαμάτη.

«Ας μην υπάρχουν άλλες βιασύνες για την ερμηνεία, η συζήτηση για το υλικό της ανασκαφής θα διαρκέσει χρόνια. Η αρχή έγινε. Αρκεί η συζήτηση αυτή να γίνεται ανάμεσα σε ειδικούς, στο φυσικό της χώρο που είναι τα επιστημονικά αρχαιολογικά συνέδρια και όχι τόσο «δημόσια» όσο κατέστη τα προηγούμενα χρόνια.

Το 28ο συνέδριο για το αρχαιολογικό έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη τη χρονιά που πέρασε, συνεχίζεται και ολοκληρώνεται αύριο (Σάββατο)στη Θεσσαλονίκη.

Έρχεται με αριστερό δρεπάνι η τρόικα και θα τα θερίσει όλα.

Με την γνωστή τακτική καρότο-μαστίγιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μιλάει μεν για πρόοδο στις διαπραγματεύσεις και σύντομη επιστροφή της αποστολής, προειδοποιώντας δε, ότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς του το δημοσιονομικό κενό διαμορφώνεται στο 4%-5% του ΑΕΠ, κάτι που αντιστοιχεί σε νέα μέτρα περίπου 9 δισ. ευρώ. Πρόκειται επί της ουσίας για ένα καλό και ένα κακό νέο για την ελληνική κυβέρνηση, καθώς οι Θεσμοί θα επιστρέψουν στην Αθήνα γρήγορα για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση όπως προσδοκά το Μέγαρο Μαξίμου, ωστόσο οι δανειστές έρχονται με άγριες διαθέσεις και απαιτήσεις για δημοσιονομικό και συντάξεις.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, Τζέρι Ράις, στο δείπνο των Βρυξελλών που συγκάλεσε ο διευθυντής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, Πόουλ Τόμσεν συζητήθηκε η πορεία της αξιολόγησης. Οι εκπρόσωποι των θεσμών διαπίστωσαν ότι «έχει σημειωθεί καλή πρόοδος στις συζητήσεις και θα περιμέναμε τη γρήγορη επιστροφή της αποστολής. Θα γνωρίζουμε περισσότερα μετά το Eurogroup της Κυριακής». Μάλιστα, ο ίδιος πρόσθεσε ότι το ΔΝΤ συμμερίζεται την άποψη των ελληνικών αρχών ότι η αξιολόγηση θα πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατόν. «Το ΔΝΤ δεν ζητεί επιπλέον μέτρα από αυτά που είχαν συμφωνηθεί το καλοκαίρι», τόνισε. Την ίδια στιγμή, όμως, είπε ότι το ΔΝΤ πάντα υποστήριζε ότι Ευρωπαίοι και Ελλάδα έχουν συμφωνήσει σε πολύ φιλόδοξους στόχους για το δημοσιονομικό πλεόνασμα, και όπως είπε στο blog του ο κ. Τόμσεν προσπάθησε να εξηγήσει τι χρειάζεται για να επιτευχθούν – κάτι που δεν είχε ποσοτικοποιηθεί ή συγκεκριμενοποιηθεί στο παρελθόν.

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να τους υποδεχτεί με «γραμμή άμυνας» τα νεότερα στοιχεία που δείχνουν μικρότερη ύφεση το 2015 (0,3%) και πρωτογενές πλεόνασμα 0,2% του ΑΕΠ. Ωστόσο το ΔΝΤ στέκει αμετακίνητο στις αξιώσεις του και επιμένει ότι θα χρειαστούν μέτρα ύψους 7,2-9 δισ. ευρώ (4%-5% του ΑΕΠ) την τριετία 2016-2018.

Παραμένουν οι διαφωνίες μεταξύ των Θεσμών

Oι δανειστές της χώρας δεν φαίνεται να έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους για το ποια θα είναι η κοινή τους θέση έναντι της ελληνικής κυβέρνησης στις συζητήσεις που θα ακολουθήσουν. Το Ταμείο παραμένει στη σκληρή γραμμή που χάραξε προ ημερών ο κ. Π. Τόμσεν, ζητώντας νέα μέτρα της τάξης των 4-5% του ΑΕΠ (7,5-9 δισ. ευρώ) έως το 2018 και περικοπές στις συντάξεις. Την ίδια ώρα, η Ευρωζώνη (Κομισιόν, Eurogroup και Γερμανία) στέλνει σημάδια «χαλάρωσης», κυρίως ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα υλοποιηθεί η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, ενώ σχετικά με τα νέα δημοσιονομικά μέτρα θέτει σε χαμηλότερο επίπεδο των πήχυ, εκτιμώντας ότι αρκούν περί το 3% του ΑΕΠ (περίπου 5,5 δισ. ευρώ) έως το 2018.

Μετά και το τρίτο ραντεβού των θεσμών (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ και ESM), που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη το βράδυ στις Βρυξέλλες, αρμόδια στελέχη ανέφεραν ότι σημειώθηκε πρόοδος, αλλά παρέπεμπαν στο Eurogroup της Δευτέρας, 7 Μαρτίου, για την οριστικοποίηση της επιστροφής των επικεφαλής της τρόικας στην Αθήνα.

O εκπρόσωποw του ΔΝΤ, Τζέρι Ράις υποβάθμισε τις διαφορές με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς για το δημοσιονομικό κενό, σημειώνοντας ότι και «οι Ευρωπαίοι κατανοούν την ανάγκη να ποσοτικοποιηθούν τα μέτρα, ώστε να επιτευχθούν οι συμφωνηθέντες στόχοι του προγράμματος και σε αυτό δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά». Ωστόσο, από την πλευρά του, το ΔΝΤ επιμένει στην εκτίμηση για δημοσιονομικό κενό 4-5% του ΑΕΠ, παρά και τα τελευταία ελληνικά στοιχεία για το πρωτογενές πλεόνασμα που είναι θετικότερα από αυτά που υπολογίζει το ίδιο. Οπως παραδέχθηκε, αυτό το κενό είναι δύσκολο να καλυφθεί για μία κοινωνία όπως η ελληνική που έχει υποστεί τόση λιτότητα, αλλά έσπευσε να το συνδέσει για μία ακόμη φορά με τις μεταρρυθμίσεις.

sofokleousin

Στοιχισμένοι όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί στα κελεύσματα της Γερμανίας.

Ο Κυριάκος τους κέρασε γλυκά για τα γενέθλιά του και ο Τσίπρας τους έδωσε καφέ φάκελο που περιείχε στοιχεία για τους μετανάστες.

Αυτή ήταν η πρώτη εικόνα της συνάντησης των πολιτικών αρχηγών ενώ οι επιθυμίες του καθενός μπαίνουν στο τραπέζι αφού κλείσουν οι πόρτες.

Αυτός που δεν βιάζεται καθόλου είναι ο Κυριάκος ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν θέλει τώρα εξουσία, δεν θέλει οικουμενική, αλλά περιμένει την κατάρρευση Ελλάδας και Τσίπρα για να εμφανιστεί ως σωτήρας.

Φώφη και Λεβέντης παρά του ότι θέλουν το ίδιο πράγμα, κυβέρνηση τύπου Παπαδήμα, εν τούτοις ο καθένας την έχει τους δικούς του λόγους.

Η Φώφη ελπίζει ότι μέσα από μία τέτοια κυβέρνηση θα μπορέσει να αναβαθμίσει τον ρόλο της ενώ ο Λεβέντης εκτελεί εντολές άνωθεν και θέλει να εφαρμοστούν κατά γράμμα οι προσταγές Μέρκελ-Σοιμπλε.

Το ποτάμια έχει τον δικό του χαζοχαρούμενο ρόλο και το ΚΚΕ θα επαναλάβει τις πάγιες θέσεις του μέχρι να το ξαναχρειαστεί ο Τσίπρας για να διασπάσει αγροτικές οι άλλες κινητοποιήσεις.

Είναι λυπηρό αλλά από όλο αυτό το παιχνίδι κερδισμένοι βγαίνουν οι χρυσαυγίτες, τον πραγματικό ρόλο των οποίων είναι αδύνατον να καταλάβει ο λαός ο οποίος διανύει περίοδο εξαθλίωσης.

Όταν ο εγωισμός συναντά την αγάπη.

Γράφει η Ειρήνη Νικολάου

Εγωισμός: Η υπερβολική αγάπη του ατόμου προς τον εαυτό του, με ταυτόχρονη τάση να υποβάλει το συμφέρον των άλλων, στο δικό του.
Αγάπη: Ένα συναίσθημα έντονης στοργής και προσωπικής αφοσίωσης, με ανιδιοτελή χαρακτήρα.

Όπως μπορούμε να δούμε, βασιζόμενοι στην ορολογία την οποία προσδίδει ένα κοινό λεξικό, η αγάπη και ο εγωισμός δεν είναι δύο έννοιες οι οποίες μπορούν να ταυτιστούν. Ζούμε σε μίαν εποχή πολύ δοτική. Όλα προσφέρονται και γίνονται αποδεκτά πολύ εύκολα. Οι άνθρωποι μαθαίνουν να μην δίνουν αξία στους διπλανούς τους, καθώς βλέπουν πόσο εύκολο είναι να βρουν αμέσως αντικαταστάτη. Βάζοντας σε πρώτο πλάνο τον εγωισμό και την υπεροψία, προτιμούμε να χάνουμε ανθρώπους από κοντά μας, παρά να κάνουμε στην άκρη το «εγώ» μας.
«Δεν είναι κακό να νομίζει ο άνθρωπος ότι έχει κατιτίς δικό του. Είναι φυσικό να αγαπάει κανείς τον εαυτό του, όμως ο εγωισμός πρέπει να κατακρίνεται. Δηλαδή, όχι το να αγαπάς απλώς τον εαυτό σου, αλλά το να τον αγαπάς περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει.». Τα λόγια του Αριστοτέλη, μας αποδεικνύουν πως από την αρχαιότητα ακόμη, η ζυγαριά που μετρούσε από τη μία τον εγωιμό κι από την άλλη όλα τ’ άλλα, βασάνιζε τους ανθρώπους από τότε που υπάρχει ο χρόνος.

Συναντάς παντού βασανισμένους ανθρώπους, ανθρώπους που πόνεσαν, γιατί αυτοί που αγάπησαν, είχαν μάθει από μικροί, να μη δίνουν την αγάπη πίσω, να μην την επιστρέφουν. Άνθρωποι που πόνεσαν επειδή χρησιμοποιήθηκαν, τη στιγμή που νόμισαν πως αγαπήθηκαν. Στην εποχή μας, οι άνθρωποι αναλώνονται σε εφήμερες σχέσεις, πίνουν τα βράδια γι’ αυτό, πνίγουν τη δυστυχία τους μέσα σε οτιδήποτε άλλο, παρά σ’ αυτό που θα ‘πρεπε. Άνθρωποι που δεν τολμούν να πουν όσα νιώθουν και φοβούνται να διεκδικήσουν. Άνθρωποι, που ξέρουν πως θα καταλήξουν σε μία συμβατική ζωή, με μία συμβατική σχέση και θα είναι για πάντα πλασματικά ευτυχισμένοι.

Χωρίς να αντιλαμβανόμαστε πως περισσότερο χάνουμε, παρά κερδίζουμε, μαθαίνουμε να φερόμαστε στους ανθρώπους σα να είναι κάτι διερχόμενο, κάτι περαστικό. Μαθαίνουμε να τους φερόμαστε σα να είναι μία στάση στη ζωή μας κι όχι ένας προορισμός. Κι όταν αναφερόμαστε σε αυτούς τους ανθρώπους, μιλάμε πάντα για όσους νοιάστηκαν πραγματικά για μας. Για όσους έκλαψαν με τη δυστυχία μας, για όσους χάρηκαν με τη χαρά μας και για όσους μας σεβάστηκαν γι’ αυτό που είμαστε, χωρίς να κοιτούν κάθε δευτερόλεπτο τον εαυτό τους. Ευτελίζουμε τις λέξεις, χρησιμοποιώντας τες αγόγγυστα, προκειμένου να επιτύχουμε τον όποιο σκοπό μας, τη στιγμή που θα έπρεπε να πασχίζουμε να χτίσουμε στέρεες φιλίες και σχέσεις.

Οι άνθρωποι έγιναν ευτελείς για μας, που προκειμένου να περάσει η άποψή μας και το «θέλω» μας, τους εκμηδενίζουμε και ψάχνουμε αμέσως για κάτι καινούριο, ακόμη κι αν δεν είναι το κάτι καλύτερο. Συμβιβαζόμαστε στη δυστυχία μας, αγωνιζόμενοι να ξεχάσουμε. Να ξεχάσουμε τι αξίζουμε ουσιαστικά, τι θέλουμε και τι χρειαζόμαστε στη ζωή μας. «Κουκουλώνουμε» τη μιζέρια μας, καλυμένοι από φόβο και ερωτήματα που δεν τολμάμε να ψάξουμε τις απαντήσεις τους. «Πώς θα ήταν η ζωή μου αν ήμουν ακόμη με τον άνθρωπο που άφησα πίσω;» «Πώς θα ήταν εάν δεν είχα δειλιάσει; Άν είχα πει όσα ήθελα να πω; Όσα έπρεπε να πω;».
Ζητώντας το αληθινό κι όχι το φθηνό, το αιώνιο κι όχι το επιφανειακό, την προσοχή και τη φροντίδα, παρά τους όσους τσακωμούς, το χάδι παρά τα όσα νεύρα, πρέπει να ψάξουμε για ανθρώπους που θα μας φροντίσουν ουσιαστικά, χωρίς στάλα εγωισμού στην αγάπη τους, χωρίς στάλα ψέμα στα λόγια τους, χωρίς στάλα υπερβολής στο «για πάντα» τους.

Αντικαθιστώντας το φόβο και το «βόλεμα», αντικαθιστώντας το «εντάξει» με  «το τέλειο» και το «καλά να περνάς» με το «συγνώμη, σ’ αγαπάω», θα δίναμε στη ζωή μας την ποιότητα που χρειάζεται και αξίζει. Και στην καρδιά μας, την ευκαιρία, να μην «γεράσει» αγκαλιά μ’ ένα σωρό απωθημένα.

 "Πηγή"

Ένας βρικόλακας θα μας "σώσει" λέει ο Νοστράδαμος

Μήπως ο Νοστράδαμος πρόβλεψη Νίκη του Trump;Ο Michel de Nostredame, έζησε τον 16ο αιώνα και ήταν φαρμακοποιός. Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν τον Νοστράδαμο ως μάντη οι προφητείες του οποίου προκαλούν πολλές αντιπαραθέσεις καθώς επιδέχονται ποικίλες ερμηνείες.

Η δύναμή τους είναι ένα περίεργο μείγμα πηγών "ασάφειας" με ιδιαιτερότητες που περιγράφουν εφιαλτικές σκηνές και σε κάποιες περιπτώσεις αναφέρουν ακόμα και ονόματα περιοχών ή ανθρώπων που υπήρξαν σταθμοί για την ανθρωπότητα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι ένα κλασικό τετράστιχο που γράφτηκε και αποδίδεται στην Γαλλική Επανάσταση:

«Από τον σκλαβωμένο λαό, τραγούδια, Ψαλμωδίες και απαιτήσεις Ενώ οι πρίγκιπες και άρχοντες είχαν φυλακιστεί στις φυλακές…

Πολλές ακόμα προφητείες του φαίνεται ότι επαληθεύονται και το ερώτημα είναι εάν, με βάση τις αναφορές του Νοστράδαμου, επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι ο Τράμπ.

Ο συντάκτης του  boingboing.net, Rob Beschizza, ανέλυσε την αγγλική εκδοχή των τετράστιχων που έγραψε ο Νοστράδαμος, εντοπίζοντας τη λέξη “trumpet” που σημαίνει «τρομπέτα».

Θεωρεί ότι αναφέρεται στον Ντόναλντ Τραμπ, καθώς ο Νοστράδαμος συνήθιζε να χρησιμοποιεί λέξεις που παραπέμπουν σε ονόματα. Στον πρώτο από τους «Αιώνες», καθένας από τους οποίους αποτελείται από 100 τετράστιχα, το 40ό τετράστιχο αναφέρει:

«Η κρυμμένη τρέλα της ψεύτικης τρομπέτας θα αναγκάσει το Βυζάντιο να αλλάξει τους νόμους του». Αυτό, σύμφωνα με τον συντάκτη του βραβευμένου μπλογκ, σημαίνει ότι ο Τραμπ θα αναγκάσει την Ελλάδα να αλλάξει τη νομοθεσία της, πιθανώς για θέματα που αφορούν για θέματα μετανάστευσης.

Τώρα μένει να δούμε αν θα βγεί αληθινή αυτή η προφητεία η όχι…

Δεν μπορεί να ξεπεράσει ο Σοιμπλε αυτό που έπαθε η Βέρμαχτ στη Ρωσία.

Σαφείς αιχμές εναντίον της Μόσχας και του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, άφησε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε δηλώσεις του από την εκδήλωση του London School of Economics, στη Βρετανία.

O Σόιμπλε δήλωσε ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας φοβάται το κοινωνικό και δημοκρατικό μοντέλο της Ευρώπης και ότι η Γηραιά Ήπειρος πρέπει να αντισταθεί στις προσπάθειές του να διχάσει τις χώρες της.

Ο Γερμανός υπουργός υποστήριξε ότι δεν είναι η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΝΑΤΟ που ανησυχεί τη ρωσική κυβέρνηση, αλλά η «ήπια ισχύς» της Ευρώπης που προσεγγίζει τα σύνορα της Ρωσίας.

«Για αυτό ακριβώς ο Πούτιν προσπαθεί να αποδυναμώσει την Ευρώπη, με το να μας διχάζει και να μας δελεάζει να σκεφτόμαστε μόνο υπό στενούς εθνικούς όρους. Εμείς δεν πρέπει να παίξουμε το παιχνίδι του» τόνισε χαρακτηριστικά ο Γερμανός υπουργός από το Λονδίνο.

Βλάκα αν σου έκλεινα τα σύνορα για 48 ώρες, η Ελλάδα θα ήταν ένα αποτυχημένο κράτος.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ανόητο αποκάλεσε τον Βαρουφάκη ο Τσίπρας στην συνέντευξή του στον Ν. Χατζηνικολάου, όμως πριν προλάβει να σβηστεί από την μνήμη μας η λέξη "ανόητος", κάνει την εμφάνισή του ο Σοιμπλε και δείχνει με τον δάκτυλο τον βλάκα Τσίπρα θυμίζοντας σε όλους πώς μπορεί ένα κόμπλεξ να δημιουργήσει έναν γελοίο.

Η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος δεν έχει ολοκληρωθεί, επειδή η Ελλάδα δεν έχει εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της, δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ζήτησε να μην θεωρεί η Αθήνα ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει την προσφυγική κρίση προκειμένου να μην εφαρμόσει τους όρους της συμφωνίας.

Ο κ. Σόιμπλε πρόσθεσε ότι αν η Γερμανία έκλεινε τα σύνορά της, η Ελλάδα εντός 48 ωρών θα ήταν ένα αποτυχημένο κράτος, ενώ τόνισε ότι αυτή τη στιγμή, η Γερμανία είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που την στηρίζει.

Μιλώντας σε εκδήλωση του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου του London School of Economics, στο Λονδίνο , ο κ. Σόιμπλε σημείωσε πως «η αξιολόγηση, όπως κατάλαβα κατά την τελευταία συνάντηση του Eurogroup και θα καταλάβω και στην επόμενη συνάντηση την Δευτέρα, δεν έχει ολοκληρωθεί επειδή ως τώρα η Ελλάδα δεν έχει επιτύχει ό,τι έχει συμφωνηθεί για αυτή την αξιολόγηση. Δεν είναι θέμα των Θεσμών, είναι μόνο της Ελλάδας να ανταποκριθεί σε ό,τι έχει συμφωνηθεί. Είναι όμως θέμα των Θεσμών να βρουν μια λύση».

Ο ίδιος, δήλωσε πως γνωρίζει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας για το επόμενο διάστημα, αλλά ταυτόχρονα και το πόσο άσχημη είναι η κατάσταση λόγω της προσφυγικής κρίσης, η οποία αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τη χώρα. 

Είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να μην θεωρηθεί ότι χρησιμοποιεί την μεταναστευτική κρίση προκειμένου να μην εφαρμόσει ό,τι έχει συμφωνηθεί για την υπέρβαση της κρίσης στην Ευρωζώνη, τόνισε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, διότι, όπως είπε, ό,τι έχει συμφωνηθεί, πρέπει να τηρηθεί: «Αν θέλεις να βελτιώσεις την ανταγωνιστικότητα – και η Ελλάδα είναι πολύ ειδική περίπτωση – είναι δύσκολο να το πετύχεις χωρίς το εργαλείο της εξωτερικής υποτίμησης, στο οποίο κάποια ευρωπαϊκά κράτη είχαν συνηθίσει για δεκαετίες. Είναι δύσκολο, αλλά καλή τύχη και νομίζω ότι είμαστε όσο πιο υποστηρικτικοί μπορούμε», συμπλήρωσε.

Αναφερόμενος στο πολιτικό κόστος της εφαρμογής των προγραμμάτων στήριξης, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε ότι σε καμία χώρα το πρόγραμμα δεν αγαπήθηκε, αλλά πάντα ήταν χρήσιμο. «Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να χάσεις τις επόμενες εκλογές», παραδέχθηκε και ανέφερε ότι λόγω της προσφυγικής κρίσης και το δικό του κόμμα κινδυνεύει να ηττηθεί στις επικείμενες εκλογές σε τρία ομόσπονδα κρατίδια. «Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλη πτώση, αλλά παρόλα αυτά αναλαμβάνουμε την ευθύνη μας», επισήμανε.

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το αν το Grexit έχει πλέον αποσυρθεί και αν η Γερμανία έχει «μαλακώσει» την στάση της απέναντι στην Ελλάδα σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό, ο κ. Σόιμπλε εξήγησε ότι όταν συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ενώ ο τελευταίος ήταν ακόμη αρχηγός της αντιπολίτευσης, του είχε δηλώσει ότι κατά την προεκλογική του εκστρατεία θα υποσχόταν παραμονή στο ευρώ, αλλά δεν θα δεχόταν το πρόγραμμα και τον όρο της ανταποδοτικότητας. «Η αντίδρασή μου ήταν να του ευχηθώ να μην κερδίσει τις εκλογές, διότι δεν θα μπορούσε να κρατήσει την υπόσχεσή του. Υποσχέθηκε ένα πράγμα και έξι μήνες μετά έκανε το αντίθετο. Και η Ελλάδα αναγκάστηκε να πληρώσει τρομερό τίμημα για αυτό. Ήταν πολύ ακριβό για την Ελλάδα», ανέφερε.

Το καλοκαίρι ελήφθη μια απόφαση – υπενθύμισε ο κ. Σόιμπλε. «Η συμφωνία είναι συμφωνία. Όλοι πρέπει να τηρήσουν την συμφωνία» ανέφερε. Ο ίδιος αναγνώρισε πως η Ελλάδα βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση λόγω του προσφυγικού: «Υποφέρει από μια τρομερή έλλειψη αλληλεγγύης από πολλά από τα κράτη-μέλη. Το μόνο ευρωπαϊκό κράτος που υπερασπίζεται αυτές τις μέρες την Ελλάδα στο προσφυγικό – έχει ενδιαφέρον – είναι η Γερμανία», είπε χαρακτηριστικά και απήθυνε έκκληση για ευρωπαϊκές λύσεις στο πρόβλημα. Ο υπουργός Οικονομικών εξήγησε ακόμη, ότι και στην Γερμανία υπάρχει η συζήτηση ότι η Καγκελάριος δεν είναι αρκετά αυστηρή σε ό,τι αφορά την μελλοντική ανταγωνιστικότητα της χώρας της. «Την τελευταία χρονιά είχαμε την μεγαλύτερη αύξηση στους πραγματικούς μισθούς εδώ και δεκαετίες. Δεν είμαστε τόσο ηλίθιοι όσο νομίζετε. Αν διαβάζετε μόνο ελληνικές εφημερίδες, θα σχηματίσετε λάθος εντύπωση για την Γερμανία», δήλωσε αστειευόμενος.

Κληθείς να σχολιάσει την αντίδραση της Ευρώπης στην κρίση, ο κ. Σόιμπλε υποστήριξε ότι η Ευρώπη κινείται, αν και πολύ αργά, συχνά σχεδόν βαρετά, και προέβλεψε ότι στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Δευτέρας θα υπάρξει κάποια κίνηση. Αναφέρθηκε δε, σε συζήτηση που είχε με τον Έλληνα ομόλογό του Ευκλείδη Τσακαλώτο πριν από πέντε εβδομάδες: «Του είπα ότι αν η Γερμανία αποφάσιζε αυτό που ζητούν πολλοί από τους πολίτες μας και πολλοί από τους γείτονές μας, δύο μέρες μετά η Ελλάδα θα ήταν ένα «αποτυχημένο κράτος» (failed state) – δεν θα το κάνουμε». Όχι μόνο για την Ελλάδα, συνέχισε, αλλά και για το συμφέρον της Ευρώπης, η οποία πρέπει να υπερασπιστεί τον εαυτό της, τις αξίες της. «Δεν μπορούμε στην Ευρώπη να σώσουμε επτά δισεκατομμύρια ανθρώπους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να σώσουμε εκείνους που μπορούμε», υπογράμμισε και ζήτησε να βρεθεί η σωστή αναλογία και να επενδυθούν περισσότερα χρήματα στις περιοχές κοντά στην Συρία, ενώ ανέδειξε το γεγονός ότι η χώρα του έχει διαθέσει το 50% του ποσού που χρειαζόταν για αυτό ο ΟΗΕ. 

«Ως υπουργός Οικονομικών – ως ανόητος, όπως μπορεί να φαντάζεστε – είπα εδώ και μήνες στην κυρία Μέρκελ: Ό,τι χρειαστείς για την χρηματοδότηση περιοχών προκειμένου να μην αναγκαστούν τόσοι πολλοί άνθρωποι να έρθουν στην Ευρώπη, καν” το. Πάντα θα το στηρίζω αυτό», κατέληξε.

Σμήνος οι μύγες, στο σπαθί του κ. Τσίπρα!

ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Εντάξει! Δεν έχει κανείς απαιτήσεις υψηλής διανόησης από τον κ. Τσίπρα. Ωστόσο υπάρχει κάτι στοιχειώδες, που οι σύμβουλοί του θα πρεπε να του είχαν επισημάνει. Είναι κάτι που πλειστάκις έχει αναφερθεί και εδώ. Ότι δηλαδή, η πολιτική επιστήμη περιφρονεί απολύτως τον όρο Ηθική. Τον έχει παραχωρήσει προνομιακά στις θρησκείες και τις κοινωνίες. Με την έννοια αυτή, κάποιος ανήθικος δεν είναι υποχρεωτικά και ανίκανος.

Στο πεδίο της πολιτικής, ο όρος ηθική αντικαθίσταται από τον όρο ικανότητα. Άλλωστε, η Ιστορία μας έχει παραθέσει πληθώρα πολιτικών ανδρών, που ξεχώρισαν για την πολιτική τους ικανότητα, παρά το ο,τι ήταν εξαιρετικά ανήθικοι. Κατ ακολουθίαν, δεν κατηγόρησε κανείς τον κύριο Τσίπρα ότι κάνει πιάτσα στη Συγγρού ως… τραβεστί. Μήτε ο,τι κλέβει στα… χαρτιά, ούτε ότι διαθέτει στρατιά παλλακίδων. Τον κατηγορεί όμως για πολιτικά ανίκανο, κάτι το οποίο πανηγυρικά προκύπτει από πράξεις, ή πολιτικές παραλείψεις. Διότι τελικά, εκείνο που μετράει στον πολιτικό είναι η ικανότητά του να οργανώσει και να υλοποιήσει το όραμά του και ΟΧΙ ο τρόπος με τον οποίο θα το πετύχει. Για τον πολιτικό λοιπόν, και τον επιχειρηματία, ο όρος ηθική είναι γράμμα κενό.

Πάμε παρακάτω, για να δούμε για ποιο λόγο ο κ. Τσίπρας είναι πολιτικά ανίκανος.

1. Εξελέγη με λάβαρο το «αντιμνημόνιο». Το μνημόνιο θα το «σκίσει», θα το ακυρώσει, θα το κάνει, θα το ράνει. Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του εδώ, ο γεωπόνος Ντάισελμπλουμ, μας λοιδώρησε αγρίως. Ο Βαρουφάκης ωστόσο, με όσα κανείς μπορεί να του καταμαρτυρήσει, για πολιτική μετριότητα, θεωρώντας ότι υπηρετεί ένα «όραμα», τον ειρωνεύτηκε με το. γνωστό «ουάου», και τότε κάποιοι από μας πιστέψαμε αφελώς ότι, επιτέλους αυτή η κακόμοιρη Ελλάδα ύψωσε το ανάστημα της.
2. Αμ δε! Αποδείχτηκε ο,τι η νεοφιλελεύθερη Ευρώπη με το Σόιμπλε και το ΔΝΤ, ήταν πολύ σκληρή για να…πεθάνει. Και τότε, ο Τσίπρας οργάνωσε το Δημοψήφισμα, για να δώσει μια απάντηση σ όλο αυτό το πολιτικό σκυλολόι. Ο,τι δηλαδή, ο ελληνικός λαός ήταν έτοιμος να τα δώσει όλα υπέρ βωμών και εστιών. Και ο λαός απάντησε μ ένα ηχηρό ΟΧΙ στις πρακτικές της Ευρώπης και του ΔΝΤ. Αυτό όμως σήμαινε ότι είχε μια κυβέρνηση που διέθετε όραμα και σχέδιο για να αντιμετωπίσει τα επίχειρα. Μια κυβέρνηση που θα είχε οργανώσει την άμυνα της και τις πολιτικές της εφεδρείες.
3. Αμ δε! Με το που μας επέβαλλαν τα κάπιταλ κοντρόλς, η κυβέρνηση έφτυσε μεμιάς το γάλα της μάνας της. Κι από τη μια στιγμή στην άλλη, το ΟΧΙ μετετράπη σ ένα μεγαλειώδες ΝΑΙ, συνοδευόμενο από την υπαγορευμένη αποπομπή του Βαρουφάκη. Τέτοια ξεφτίλα λοιπόν. Ποια πολιτική ηθική επιβραβεύει αυτόν τον εθνικό διασυρμό;

Δυστυχώς για την Αριστερά του κ. Τσίπρα, η Ελλάδα δεν βρέθηκε ποτέ σε τόσο άθλια κι αναξιόπιστη θέση. Στιγμές δύσκολες στην πορεία της πέρασε ουκ ολίγες. Πολιτικά όμως εξαθλιωμένη, σ αυτό τον βαθμό, δεν ήταν ποτέ. Και εν πάση περιπτώσει, δεν το περίμενε κανείς να συμβεί αυτό, με κυβέρνηση που επισείει το λάβαρο της Αριστεράς. Και εδώ ελέγχεται για ανικανότητα και πολιτική ανηθικότητα ο κ. Τσίπρας. Διότι είτε δεν διέθετε την πολιτική ικανότητα να ερμηνεύσει το παρόν και να σχεδιάσει το μέλλον, είτε τυχοδιωκτικά επεδίωξε να διαχειριστεί την εξουσία. Κι αυτό δεν σημαίνει μόνο μια μύγα στο σπαθί του, αλλά ολόκληρο..σμήνος!

Αλλά υπάρχει κι ένα ακόμα ζήτημα, που αγγίζει το πεδίο της ηθικής, ακόμα και στην κοινωνική του διάσταση: Ο σημερινός Πρωθυπουργός κατέβηκε στις εκλογές και με το λάβαρο της κάθαρσης. Ωστόσο όσα μέχρι σήμερα είδαμε, δεν μας έπεισαν ο,τι κλονίζεται σε μεγάλο βαθμό το σύστημα της αδιαφάνειας, της μεγάλης φοροδιαφυγής και το ακαταδίωκτο σημαντικών πυλώνων της διαφθοράς. Σε μεγάλο βαθμό μάλιστα ισχύει η αντίληψη του πατρός Μητσοτάκη, ο οποίος είχε πει εν ολίγοις «φέρτε στην παρτίδα όσα στείλατε στο εξωτερικό, δεν μας ενδιαφέρει πως τα αποκτήσατε, αρκεί να πληρώσετε ένα ποσοστό σε φόρους». Που σημαίνει ο,τι όλοι αυτοί θα μπορούν άνετα πλέον να… ξεπλένουν επίσημα όσο χρήμα απέκτησαν παντί τρόπω.

Μέχρι που φτάσαμε και στην υπόθεση Ψυχάρη. Για να μάθουμε ο,τι ο πρωθυπουργός της σημερινής Αριστεράς είχε σειρά συναντήσεων με τον φερόμενο ως Πατριάρχη της διαπλοκής! Και για να το δικαιολογήσει ο κ. Τσίπρας, είπε, ο,τι θα μας έλεγαν οι Σαμαράς, Παπανδρέου και λοιποί. Ο,τι ο πρωθυπουργός μπορεί να συναντά όποιον του το ζητά!

Σύμφωνοι. Μόνο που δεν μας ενημέρωσε, αλλά το μάθαμε από τον Ψυχάρη! Κι εδώ προκύπτει κάτι ακόμα, που αγγίζει πιο πολύ το πεδίο τής ηθική, έτσι όπως την εννοεί ο κ,Τσιπρας.

Όταν διέρρευσε από τον Ψυχάρη ότι θα δώσει στη δημοσιότητα τις κασέτες με τις συνομιλίες που είχε με τον κ,Τσίπρα, τότε έλαβε το μήνυμα από την Κυβέρνηση, ότι κάτι τέτοιο σημαίνει δίωξη σε βαθμό…κακουργήματος! Γιατί αλήθεια; Εδώ έχουμε πληθώρα μαγνητοφωνημένων συζητήσεων, που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας, δίχως να ασκηθεί δίωξη. Θάχουμε εξαίρεση στην περίπτωση Ψυχάρη;

Με λίγα λόγια: Όποιος δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του οφείλει να το διατηρεί… απαστράπτον! Αλλιώς, …τουμπεκί ψιλοκομμένο.

 "Πηγή"

Είναι μέγαλη, τελικά, η δύναμη της τέχνης.

Γράφει η Μαρία Βασιλάκη

Η τέχνη εξ ορισμού είναι κάτι το ύψιστο. Kάποτε ο Πάμπλο Πικάσο είπε πως «Η Τέχνη δεν είναι κάτι που αφορά μόνον τους εικαστικούς και τους καλλιτέχνες. Η Τέχνη πρέπει να είναι έτσι, ώστε να αφορά όλους. Είναι το πιο ισχυρό εργαλείο για ν’ αλλάξεις τον κόσμο, να πολεμήσεις ενάντια σε ό,τι θεωρείς εχθρό σου». Η τέχνη δεν είναι μίαν απλή απεικόνιση της πραγματικότητας ή αλλιώς, του ωραίου. Στην πραγματικότητα, είναι εκείνο το εργαλείο μέσω του οποίου μπορούν να αφυπνιστούν άνθρωποι, να προβληματιστούν και όχι μόνο να απολαύσουν το «ωραίο».

Η τέχνη αποτελεί τον εξωραϊσμό και εξευγενισμό της ανθρώπινης ύπαρξης και των συναισθημάτων που πηγάζουν απ’ αυτή. Χωρίς αυτήν, οι άνθρωποι θα ήμαστε εγκλωβισμένοι στα δεσμά μας, τη μιζέρια και τη θλίψη. Σήμερα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι, αναζητούν ένα μέσο για να εκφραστούν, να μεταδώσουν μηνύματα, σκέψεις, ιδέες αλλά και συναισθήματα, να εκτονωθούν και να ξεφύγουν από τα συνηθισμένα, από τη βάρβαρη καθημερινότητα. Η τέχνη λειτουργεί ως πανάκεια σε αυτές τις περιπτώσεις καθώς σε βοηθά με έναν άμεσο και ανακουφιστικό τρόπο να ξεχάσεις προς στιγμήν τα πάντα και να αφεθείς σε αυτό που σ’ ενδιαφέρει. Είναι το πιο γλυκό και ασφαλές καταφύγιο που μπορεί κανείς να διαφύγει. Επομένως, από ψυχολογικής σκοπιάς η τέχνη λειτουργεί άκρως ευεργετικά στο άτομο. Συνεπώς και η κοινωνία στο σύνολό της θα επωφεληθεί αυτού καθώς θα αναπτύσσονται εντός αυτής καλλιεργημένα άτομα, με ευαισθησίες και ευφυΐα. Είτε λέγεται γράψιμο, είτε λέγεται φωτογραφία, μουσική, ζωγραφική ή θέατρο, ένα είναι το σίγουρο. Πως οι τέχνες αποτελούν το απαύγασμα της ανθρώπινης έκφρασης και της συνειδητοποίησης πως είμαστε ζωντανοί και δραστήριοι, πως έχουμε ένα πάθος στη ζωή μας και ακόμη, πως δε φοβόμαστε να εκτεθούμε στα μάτια των άλλων και στην κριτική τους. Γιατί η έκφραση μέσω της τέχνης είναι καθημερινή έκθεση στα μάτια των άλλων και κριτική από αυτούς.

Όχι μόνον εκφράζεσαι και ηρεμείς μέσω της ενασχόλησης με την τέχνη αλλά επιπλέον γνωρίζεις καλύτερα και πιο συνειδητά τον εαυτό σου. Φτάνεις ένα βήμα πιο κοντά στην αυτογνωσία και την αυτεπίγνωση. Λένε πως τα ενδιαφέροντά σου δείχνουν αυτό που είσαι, κάτι το οποίο δεν απέχει πολύ απ’ την αλήθεια. Ανακαλύπτεις τι θεωρείς καλαίσθητο, τι είναι αυτό που σου προσελκύει το ενδιαφέρον περισσότερο, τι σε ενοχλεί, τι συναίσθημα θέλεις να μεταδώσεις μέσα απ’ ό,τι κάνεις.Σύμφωνα μάλιστα με έρευνες η τέχνη και η ενασχόληση με αυτήν έχει θετικά αποτελέσματα στο νου. Οξύνει το μυαλό και τη φαντασία του καλλιτέχνη, αναπτύσσει την κριτική ικανότητα και την ευφυΐα και ακόμη, τον κάνει πιο διορατικό καθώς σκέφτεται διαρκώς τρόπους για να γίνει καλύτερος και πιο δημιουργικός.

Η τέχνη αυτή καθ’ αυτή αποτελεί καταφύγιο και μέσο διαφυγής από τη βαρβαρότητα της σύγχρονης εποχής. Άνθρωποι αντιμέτωποι με μία σωρεία προβλημάτων, βρίσκουν στην τέχνη αυτό που τους λείπει. Εσωτερική γαλήνη, ισορροπία, πληρότητα. Ασχολούμενος με κάτι καλλιτεχνικό ξεχνάς όλα εκείνα τα προβλήματα και τα άγχη που σε ταλαιπωρούν καθώς αφοσιώνεσαι σε κάτι καλαίσθητο. Σε κάτι που αγαπάς. Αυτός ο ποιοτικός χρόνος που ξοδεύεις σε γεμίζει απολύτως μην έχοντας διαρκώς την ανάγκη επιβεβαίωσης από τους άλλους. Εάν είσαι τυχερός και ανακαλύψεις την κλίση σου, το ταλέντο ή το πάθος σου στη ζωή, ποτέ δε θα χρειαστεί να εξαρτάσαι από τους άλλους μιας και θα έχεις βρει το νόημα στη δική σου ζωή. Είναι άκρως σημαντικά τα χόμπι μας για μία ισορροπημένη και ευτυχισμένη ζωή.

Στα μάτια μου, ο καλλιτέχνης μοιάζει με κάποιον που έχει όραμα, στόχους και φιλοδοξίες που διαρκώς αναζητά τρόπους για να εκφραστεί και να ακουστεί. Κι αυτό γιατί έχει να δείξει κάτι αξιόλογο στον κόσμο, έχει να περάσει ένα μήνυμα. Όλοι μας είμαστε καλοί σε κάτι αρκεί να του δώσουμε το χώρο και τον χρόνο για ν’ αναπτυχθεί μέσα μας. Να δυναμώσει. Εάν γίνει αυτό, τότε θα έχουν μπει τα θεμέλια για μίαν αλλαγή στη ζωή μας. Αλλαγή προς το καλύτερο φυσικά, μιας και το πάθος στη ζωή σε βοηθά ώστε να αποκτήσεις δυναμισμό, να ενισχύσεις την αυτοπεποίθησή σου και εν τέλει ν’ ανακαλύψεις το ποιος είσαι. Η δουλειά του καλλιτέχνη είναι -και θα πρέπει να είναι- να προσφέρει ένα καταφύγιο ομορφιάς σε έναν άσχημο κόσμο. Πραγματικά άσχημο και ανιλεή. Ο κυρίαρχος στόχος του καλλιτέχνη βέβαια, είναι – και πρέπει να είναι- το να σε βγάλει απ’την ασφάλεια και τη σιγουριά της ζωής σου, να σε ταράξει, να σε συγκλονίσει. Όχι, να προβάλλει κάτι που ήδη ξέρεις και έχεις δει, ούτε αυτό που θέλεις ν’ακούσεις. Κάτι που θα σε ενοχλήσει, θα σε σοκάρει και θα σε προβληματίσει είναι αυτό που θα εκτιμήσεις παραπάνω.

Τα πάντα στη ζωή είναι τέχνη. Από τα όνειρα και τα πιστεύω σου μέχρι και τον τρόπο που ντύνεσαι, μιλάς και συμπεριφέρεσαι, το μοναδικό τρόπο που αγαπάς κάποιον, το χαμόγελό σου και η προσωπικότητά σου. Σκέψου πως ακόμη και ο τρόπος που προτιμάς να πίνεις τον καφέ σου, τα φαγητά που μαγειρεύεις, το πώς διακοσμείς το σπίτι σου αλλά και οι επιλογές σου στη διασκέδαση και  ο γραφικός σου χαρακτήρας, όλα αυτά έχουν να πουν κάτι για σένα. Τα παραπάνω σε διαφοροποιούν και σε καθορίζουν σαν προσωπικότητα και κατ’ εμέ είναι τέχνη. Γιατί η τέχνη ανθίζει σε οτιδήποτε διαφορετικό. Οτιδήποτε σου κινεί το ενδιαφέρον και παθιάζεσαι με αυτό είναι τέχνη. Ο ενθουσιασμός και η σπίθα στα μάτια σου είναι η απόρροια της τέχνης. Στην τέχνη όπως και στην αγάπη, στον έρωτα και στη φιλία ακόμα, εκφράζεις τον εαυτό σου. Τον εκθέτεις στα μάτια του άλλου, φανερώνεσαι, μοιράζεσαι συναισθήματα, σκέψεις και προβληματισμούς.

Η τέχνη είναι όλα, βρίσκεται παντού γύρω μας αρκεί να ξέρεις να τη βλέπεις. Και είναι αναγκαίο ο άνθρωπος να απολαμβάνει κάθε μορφή της, να γίνεται δέκτης μηνυμάτων και προβληματισμών που προέρχονται απ’ αυτή και να μην τη θεωρεί ως μία ελιτίστικη συνήθεια των λίγων. Και όχι μόνο να τη θαυμάζει και να την εκτιμά από μακριά αλλά και γιατί όχι να γίνεται ένα με αυτήν, να δημιουργεί δηλαδή και ο ίδιος κάτι. Μόνον έτσι είναι δυνατή η ανακάλυψη της αλήθειας που βρίσκεται μέσα του, στην ψυχή του και η επικοινώνηση αυτής της αλήθειας προς τα έξω.

 Πηγή