Του Ασλανίδη Ματθαίου.
Πολλές φορές η Δύση έχει γυρίσει την πλάτη της στην έννοια της δημοκρατίας και του πολιτισμού όπως τα όρισε η κλασσική Ελλάδα και για αιώνες υπέστη τις συνέπιες της θρησκευτικής αδιαλλαξίας, του πολιτικού αυταρχισμού και της βαρβαρότητα .
Εάν η δημοκρατία είναι το πιο ασφαλές σύστημα ελέγχου ενός σύγχρονου πολιτισμού που θεριεύει επικίνδυνα μέσα από την έλλειψη της ηθικής του, τότε ο πολιτισμός της Δύσης αποτελεί την κύρια απειλή του πλανήτη .
Απειλή ,διότι ο δυναμισμός του πολιτισμού της, πέρασε από τα χέρια της δημοκρατίας στον έλεγχο της ολιγαρχίας , από δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες της Δύσης, που ένα σκοπό υπηρετούν, να καταργήσουν την ίδια την δημοκρατία .
Δεν έχει αντιληφθεί ακόμα η Δύση, ότι αυτός ο δυναμισμός του πολιτισμού της στην σύγχρονη εποχή , αποτελεί βόμβα στα ίδια της τα θεμέλια, όταν συρρικνώνεται η δημοκρατία η ελευθερία και η δικαιοσύνη .
Διότι ,εάν ο δυτικός πολιτισμός οφείλεται στην ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργεί το ασύλληπτο, ακόμα και για την καταστροφή του, τότε μόνο το πνεύμα μιας δημοκρατίας μπορεί να μας προστατεύσει, από τις απεχθέστερες όψεις της ανθρώπινης φύσης που ρέπουν προς αυτήν .
Ποτέ δεν υπήρξε μια αυτοκριτική για τον πολιτισμό μας, γιατί δεν θέλουμε να παραδεχθούμε, ότι στην ιστορική του διαδρομή εκείνο που κατάφερε , δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά μόνο να μετατρέψει ‘’ τα πράγματα σε ιδέες για τα πράγματα ‘’ .
Εάν το ιδεώδες του πολιτισμού, πληρούται στον σεβασμό της ατομικότητας του ανθρώπου, ασχέτως χρώματος και θρησκείας, τότε ποιό βάρβαρος πολιτισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας από τον πολιτισμό της Δύσης, δεν υπήρξε .
Σταυροφορίες, απαρτχάϊντ χρώματος, τώρα και θρησκείας ,παγκόσμιοι πόλεμοι, φασισμός, δικτατορίες, τρομοκρατία και άθλια εκμετάλλευση του ανθρώπου, όλα συνέπειες της υπερβολής ενός άκρατου υλικού πολιτισμού, η πρόοδος του οποίου πρέπει να μας ανησυχεί βαθύτατα ,για την <καταστροφική βελτίωση> της ζωής μας .
Εάν οι ηγεσίες της δύσης, κατάντησαν ένα πολιτικό καρτέλ στην υπηρεσία της κερδοφορίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που καταλύει δημοκρατίες, παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα , βομβαρδίζει και εκτοπίζει λαούς από την πατρίδα τους, με την εγκληματική ανοχή των λαών της , τότε ο < δυτικός πολιτισμός > είναι επισφαλής εγγύηση για την παγκόσμια ειρήνη, και απόλυτα υπεύθυνος για την γένεση της τρομοκρατίας .
Άραγε, πόσο χειρότερος μπορεί να είναι ο θρησκευτικός φανατισμός των Ισλαμικών λαών που αντιδρά με τα τυφλά χτυπήματα της τρομοκρατίας, από την οικονομική απληστία του δικού μας ιμπεριαλισμού που δεν τους στέρησε μόνο την ζωή, αλλά και την ίδια τους την πατρίδα ;
Κανένας πολιτισμός δεν κάνει διάκριση στο τυφλό χτύπημα ή στο στοχευμένο, όσο η κατάληξη αμφοτέρων είναι ο θάνατος αθώων ανθρώπων .
Ο ιμπεριαλισμός και η τρομοκρατία , όσο και αν φαίνονται ως διαφορετικές έννοιες, δράσης και αντίδρασης , αποτελούν αντίθετους τρόπους αντανάκλασης της ίδιας πραγματικότητας, που είναι το έγκλημα .
Για ποια ανωτερότητα του δυτικού πολιτισμού θα μπορούσαμε να καυχηθούμε, ακόμα και σε αντιπαραβολή με αυτήν την καθυστερημένη για την δική μας κουλτούρα, θεοκρατική κοινωνία του Ισλάμ, εάν τα διεθνή Μ.Μ.Ε με τον ίδιο ζήλο και την ίδια ένταση που προβάλουν τα τρομοκρατικά χτυπήματα αυτού , προέβαλαν και τα δικά μας, για να συγκριθούμε στην βαρβαρότητα, γνωρίζοντας τον άθλιο εαυτό μας .
Περίσσευμα ευαισθησίας και συμπαράστασης από πολίτες και πολιτικούς στα θύματα της τρομοκρατίας, παρέλαση υποκρισίας και διεθνής καταδίκη από το δυτικό κατεστημένο για τις ασύμμετρες απειλές, ενώ παράλληλα, την ίδια στιγμή, με συμμετρία και αρμονία οπλικών συστημάτων μαζικής εξόντωσης ενός ‘’προηγμένου πολιτισμού ‘’ , μια άλλη τρομοκρατία, σπέρνει τον θάνατο σε άμαχους πληθυσμούς του Ισλάμ ερμηνεύοντας το τυφλό χτύπημα ως παράπλευρη απώλεια .
Πότε θα διακρίνουμε ως λαός της Δύσης, το δίκαιο από το άδικο, και το ορθό από το εσφαλμένο, ως απόλυτες σταθερές ενός συστήματος αξιών, για να πάψουν οι πουλημένες ηγεσίες μας να μετατρέπουν φτηνές κοινοτοπίες γύρω από την σχετικότητα, σε αλήθεια ;
Ο ανθρώπινος πολιτισμός πρέπει να είναι φαινόμενο έκφρασης του ηθικού σύμπαντος , που βασίζεται σε αμετάβλητες πεποιθήσεις με απόλυτες αρχές και δεν μπορεί να υπάρξει σε μια κοσμοθεωρία’’ παγκοσμιοποίησης ‘’ υποκειμενική, συνεχώς ρευστή, βάση της οποίας τα πάντα λέγεται ότι είναι σχετικά .
Η Δύση δεν πρέπει να θεωρεί την ύπαρξη της τόσο δεδομένη και σίγουρη, μόνο και μόνο επειδή οι θεμελιωτές αυτής – ως επί το πλείστον μελετητές της κλασικής Ελλάδας – καθιέρωσαν στον τόπο τους μια ελεύθερη οικονομία, μια συνταγματική δημοκρατία, και μια παράδοση φιλελεύθερης διαφωνίας πάνω στο πρότυπο του ήθους των ελλήνων, εάν δεν κατανοήσει, ότι όλο αυτό το σύστημα στο βάθος της σοφίας του , ένα σκοπό υπηρετεί , τον σεβασμό της ανθρώπινης ζωής , σε κάθε γωνιά της γης .
Η μεγαλοπρεπής αφροσύνη της Δύσης και η απροθυμία της να προσαρμοστεί ηθικά στον πολύπλοκο κόσμο των μικρότερων χωρών του πλανήτη, σεβόμενη τα δικαιώματα των για μια παγκόσμια , ειρηνική και όχι συγκρουσιακή ‘’συνύπαρξη ‘’ , μπορεί να προδικάσει και το δικό της τέλος, στην σχετικότητα ενός πιο απάνθρωπου κόσμου που αναπτύσσεται ύπουλα μέσα της .
Η στάση της Δύσης απέναντι στον Συριακό λαό , αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία της ηθικής παρακμής της, που ομιλεί για πολυπολιτισμικότητα ενώ επιλέγει την πολυτέλεια της απομόνωσης που της παρέχει η ατομική της ασφάλεια .
Η ικανότητα του δυτικού πολιτισμού ως πρότυπο δημοκρατίας, ελευθερίας και δικαιοσύνης, που αφομοίωνε κάποτε άλλους πολιτισμούς , κατάντησε λόγω εκφυλισμού στις θεμελιώδεις αρχές του, να μην μπορεί, ούτε να ενσωματώσει στους κόλπους της κοινωνίας του πολίτες μουσουλμάνους, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε χώρες της επικράτειας του.
Η ταυτότητα και το βιογραφικό των τρομοκρατών στο Παρίσι και τις Βρυξέλες, που είναι Ευρωπαίοι πολίτες , είναι η επιβεβαίωση της κατάρρευσης ενός πολιτισμού, που απέτυχε να εκπολιτίσει ή να εξημερώσει, κατ’ άλλην θεωρία σκοπίμως, την βάρβαρη φύση του ανθρώπου και τον θρησκευτικό φανατισμό ενός μουσουλμάνου .
Τζιχαντιστές, Ταλιμπάν, Αλ Κάιντα, Isis και τρομοκράτες, θρησκευτικά μορφώματα ειδικού σκοπού εξοπλισμένα από τους ηγέτες της Δύσης, άλλοτε σύμμαχοι και άλλοτε εχθροί, < Dr Τζέκιλ και Mr Χάιντ > στον πόλεμο των πολυεθνικών για τον οικονομικό έλεγχο της περιοχής, χύνουν το αίμα αθώων πολιτών σε Ανατολή και Δύση μπροστά στα μάτια μιας άτολμης κοινωνίας πολιτών, που αντί να καταδικάσει τις ηγεσίες της, περιορίζει την δράση της, σε μνημόσυνα και λίγα λουλούδια στον τόπο του εγκλήματος , γιατί πιθανότατα έτσι την βολεύει .
Πολίτες και πολιτικοί, όλοι πρωταγωνιστές στο ίδιο θέατρο της ντροπής, με ρόλο και ευθύνη .
Αυτή είναι η μεγάλη αποτυχία της Δύσης σε επίπεδο προσφοράς, στον πολιτισμό και την παγκόσμια ειρήνη , αποτυχία για την οποία πέρα των ηγεσιών της, ευθύνονται και οι πολίτες της, που ποτέ δεν αναζήτησαν τις αιτίες για τις οποίες εμείς στην Δύση είμαστε ότι είμαστε, ώστε να καταλάβουμε το τι πήγε στραβά .
Μια απλή ματιά στην διεθνή εικόνα του πλανήτη είναι αρκετή για να επιβεβαιώσει την κτηνώδη τρέλα του πολιτισμού μας .
Κανένας πόλεμος μεταξύ χριστιανών και ισλαμιστών δεν υπάρχει και καμιά διαμάχη μεταξύ των λαών δεν υφίσταται .
Ο μόνος πόλεμος που υπάρχει , είναι ο πόλεμος της απληστίας των πολυεθνικών Αμερικής, Ευρώπης και Ρωσίας για τα πετρέλαια, με το φίδι της τρομοκρατίας που εκκόλαψε η ακόρεστη κερδοφορία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου της Δύσης , μιας Δύσης, που λόγω πολιτικής ανεπάρκειας και δουλοπρέπειας στους οικονομικούς ολιγάρχες, κατάντησε ο ταραξίας της ανθρωπότητας .
Οφείλει η Δύση μια συγνώμη σ’ αυτούς τους λαούς για τα δεινά που διαχρονικά προκάλεσε στις χώρες τους, να πάψει να εμπλέκεται τόσο προκλητικά στα εσωτερικά τους για ίδιον όφελος και να τους αφήσει ήσυχους να ορίσουν την μοίρα τους .
Αυτή είναι η μοναδική λύση για το φαινόμενο της τρομοκρατίας, εάν το ζητούμενο είναι η εξάλειψη αυτής και όχι, για γεωστρατηγικούς σκοπούς ημών, η αναπαραγωγή της .
Κάθε άλλη πράξη και στάση ,όπως αυτά που λέγονται από διάφορες μαριονέτες της πολιτικής, ότι έχουμε πόλεμο και ο πολιτισμένος κόσμος της δύσης δεν θα τρομοκρατηθεί και θα προστατεύσει την ελευθερία του και την δημοκρατία του από τον επικείμενο κίνδυνο του Ισλάμ, είναι η υποκρισία της δυτικής ολιγαρχίας του κεφαλαίου για τα διεθνή εγκλήματα που διέπραξε με σκοπό να τα συνεχίσει στον βωμό του κέρδους , και το ψευτοδίλημμα που θέτει στους αφελείς πολίτες της, για την δημοκρατία και την ελευθερία που ήδη τους τα έχει στερήσει .
Ο πόλεμος δεν είναι μόνο, η αρχή των ‘’ πάντων ‘’, ενίοτε και το τέλος ‘’αυτών ‘’ , για κάποιους ηλίθιους πολιτικούς που ανοίγουν την αυλαία λέγοντας, έχουμε πόλεμο .
