Υπάρχει όντως σχέδιο εναντίον του Ελληνισμού;

Δεν είναι μήτε φαντασία μήτε παράκρουση η ιδέα (αλλά και η βεβαιότητα) πως υπάρχει προ πολλού ένα σχέδιο καταβαράθρωσης όλου του ελληνικού κόσμου – στην Ελλάδα και στη Κύπρο. Και τα γεγονότα ως τώρα μάλλον το επιβεβαιώνουν.

Το σχέδιο πρέπει να έχει αρχίσει περίπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, με το πρώτο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και τις αντιαμερικανικές «κορώνες» με τις οποίες άφθονα συνοδευόταν και οι οποίες θα μπορούσαν σιγά-σιγά να «διαφθείρουν» τον ελληνικό λαό, «ταγμένο» στο δυτικό άρμα (ποιός είπε: Ανήκομεν στην Δύση;!), και να τον στρέψει προς ανατολάς, με όλες τις συνέπειες που θα προέκυπταν.

Έτσι, αργά αλλά σίγουρα, και μόνο με οικονομικά μέσα (τώρα πια τόσο εξελίχθηκε το «σύστημα», που δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς όπλα για να διαλύσεις ένα κράτος και έναν λαό: αρκούν και με το παραπάνω τα…χρήματα!) η εφαρμογή του σχεδίου μπήκε σε κίνηση αρχικά με στόχο την ελληνική βιομηχανία: ένας συνεχής αφανισμός των βιομηχανικών δομών όπου, με κάποιο τρόπο(υπάρχουν τόσοι τρόποι!) μια μια στις βιομηχανίες στέρευαν τα λεφτά, έπρεπε να μειωθεί το εργατικό προσωπικό, υπήρχε ανυπέρβλητη αδυναμία αγοράς υλικών και βέβαια πώλησης προϊόντων, έως ότου η συρρίκνωση έφτανε σε τέτοιο σημείο φθοράς που η μόνη λύση ήταν πια το κλείσιμο.

Ορισμένες βιομηχανικές μονάδες, και μεγάλου μεγέθους, δήθεν τις αναλάμβαναν οι ξένοι (συνήθως Γερμανοί), αλλά μόνο και μόνο για να απολύσουν τους εργαζομένους και να βάλουν λουκέτο μη έχοντας κανέναν συμφέρον να λειτουργήσουν.

Οι συνέπεια όλης αυτής της διαδρομής ήταν μια και τραγική: δεν θα υπήρχε πλέον καμία ελληνική βιομηχανική παραγωγή άξια λόγου και όλα τα προϊόντα θα έπρεπε να εισαχθούν από το εξωτερικό, αρχίζοντας από τα οικιακά μέχρι και τα λεωφορεία των αστικών και μη συγκοινωνιών!

Συνάμα, το χρηματοδοτικό σύστημα «στραγγάλιζε» μια μετά την άλλη και τις ελληνικές βιοτεχνίες, η παραγωγή των οποίων επισκίαζε πολύ και επηρέαζε αρνητικά τις εισαγωγές ξένων προϊόντων στην Ελλάδα: μέγα φταίξιμο, για το οποίο η ελληνική βιοτεχνία έπρεπε να τιμωρηθεί και να εξοντωθεί, όπερ και έγινε με σεβαστή μεθοδικότητα.

Και στην βιομηχανία και στην βιοτεχνία το κεντρικό ρόλο στον αφανισμό έπαιξε φυσικά το ελληνικό τραπεζικό κατεστημένο, το οποίο προδοτικά και σε αγαστή συνεργασία (και υπακοή) με τις μεγάλες, κεντρικές ή όχι, τράπεζες των δυτικών χωρών και την εποπτεία και έμπνευση των αμερικανικών τραπεζικών λόμπυ, διέλυσαν μέσα σε 15 χρόνια όλον περίπου τον ελληνικό βιομηχανικό ιστό, αφήνοντας ελάχιστα απομεινάρια που τα επόμενα και παρόντα «Μνημόνια» πάνε να εξαϋλώσουν με γοργούς ρυθμούς.

Στην δεκαετία του ’80 ο μόνος τομέας που παρέμεινε άθικτος ήταν ο γεωργικός, όπου δημιουργήθηκαν πολλές εστίες χρηματοδότησης του αγροτικού κόσμου, υποστήριξης του εισοδήματός του και διευκόλυνσης των αναγκών του, είτε μέσω υλικών προνομίων είτε μέσω φορολογικών ευεργετημάτων. Η σχετική κρατική παρέμβαση υπήρξε ιδιαίτερα ευνοϊκή (δεν είναι του παρόντος η ανάλυση των παράπλευρων αρνητικών αποτελεσμάτων αυτής της άπλετης αγροτικής ευνοιοκρατίας).

Οπότε στην ουσία παράλληλα με την καταβύθιση της βιομηχανίας προχωρούσε μια γεωργική φαινομενικά ανάταση, ειδικά με τις άφθονες κοινοτικές επιδοτήσεις με τις οποίες πλούτισαν οι αγρότες, ενώ οι υποχρεωτικές αλλαγές καλλιεργειών διαστρέβλωσαν το ελληνικό γεωργικό τοπίο, και αυτό φάνηκε μερικά χρόνια μετά όταν η εγχώρια παραγωγή τόσο μειώθηκε που άρχισαν μαζικές εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από το εξωτερικό.

Ήταν φυσικό και έπρεπε να μη δοθεί η εντύπωση μιας ολικής καταστροφής και να δοθεί στον λαό η εντύπωση ότι όλα πάνε καλά, αφού το πρώτο στοιχείο που δηλώνει μια ευμάρεια είναι η δυνατότητα εξεύρεσης τροφής: όταν ο κόσμος βρίσκει τα φαγώσιμα που θέλει, δεν μπορεί παρά να πειστεί πως ζει στον καλύτερο δυνατό κόσμο και εύκολα υπερβαίνει την παρατήρηση της μείωσης της ελληνικής παραγωγής και αύξησης των ξένων προϊόντων.

Και ποσώς τον ενδιαφέρει αυτό όταν, επιπλέον, μέσω των «έξυπνων» τραπεζικών «προγραμμάτων», το χρήμα ρέει αβίαστα με το ένα δάνειο πάνω στο άλλο και την προοπτική γρήγορης και ανώδυνης εξόφλησης με τις τόσες πιστώσεις στη διάθεση να κυκλοφορούν και να υπόσχονται ευτυχία και επιτυχία.

Με τόσο χρήμα στις τράπεζες και στις τσέπες, τί σημασία αν αυτός ο ίδιος κόσμος δεν αγόραζε πια ελληνικά βιομηχανικά και γεωργικά προϊόντα διότι η ελληνική βιομηχανία δεν υπήρχε σχεδόν πια και τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα όλο και λιγόστευαν εξαιτίας της διάλυσης των αγρών: καμία τέτοια σκέψη δεν περνούσε από το μυαλό του μιας και είχε την ευχέρεια να αγοράσει ανάλογα ξένα, μπορεί και καλύτερα, κατά τη γνώμη του!

Βέβαια, στο σχέδιο μελετήθηκε επακριβώς και όλο το παράλληλο «σύστημα διαφθοράς» που έπρεπε να μεγιστοποιηθεί, να επεκταθεί και να οριστικοποιηθεί ει δυνατόν σε όλο το φάσμα των ιδιωτικών και δημοσίων σχέσεων. Ειδικά όμως, και με ειδική προσοχή και σκοπιμότητα, στον μεγάλο κόσμο του Δημοσίου όπου το φαγοπότι μπορούσε να κρυφθεί μέσα σε δαιδαλώδεις ατραπούς.

Το αποτέλεσμα; Μια «τρύπα» τεραστίων διαστάσεων για μια μικρή οικονομία σαν την ελληνική: 320 δισεκατομμύρια ευρώ – είπαν – στην δημόσια διαχείριση (και τώρα μας λένε πως το χρέος ήταν 800 δις, αλλά φοβήθηκαν να το πουν!), ένα βάραθρο που επιδεινώθηκε δραματικά όταν η Κεντρική Τράπεζα της ΕΕ, αγοράζοντας τα ιδιωτικά ως τότε δάνεια της Ελλάδας από τις αντίστοιχες τράπεζες, τα μετέτρεψε σε δημόσια μεταβιβάζοντας τα στα αντίστοιχα κράτη των ιδιωτικών τραπεζών έτσι ώστε αυτά να γίνουν απ’ τη μια μέρα στη άλλη, εκ του μηδενός, οι μεγαλύτεροι και σκληρότεροι πιστωτές της Ελλάδας δίχως να έχουν δώσει ποτέ αυτά λεφτά στην Ελλάδα και η Ελλάδα να βρεθεί χωρίς χρήμα και με χρέη δυσβάσταχτα προς τους εταίρους της ΕΕ.

Όλοι γνωρίζουμε τώρα τις συνέπειες των Μνημονίων και το γεγονός ότι το ένα Μνημόνιο είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε να χρειαστεί κάποια στιγμή και ένα επόμενο.

Με αυτόν τον τρόπο, μετά τις φάσεις της βιομηχανικής εξόντωσης και της βιοτεχνικής εξάρθρωσης, της καταστροφής του κοινωνικού ιστού μέσω της σταδιακής εκμηδένισης αμοιβών και συντάξεων συμπεριλαμβανομένων και των δυνατοτήτων περίθαλψης στην υγεία, ενώ το ιδιωτικό χρέος προς τις τράπεζες γίνεται ανεπούλωτη πληγή, η τελευταία (και φαρμακερή) φάση, το 3ο Μνημόνιο, φαίνεται πως προβλέπει την εξαφάνιση και του αγροτικού πλέγματος, του μοναδικού δικτύου επιβίωσης που θα μπορούσε να βοηθήσει τον ελληνικό λαό να μείνει στην επιφάνεια και να μη βουλιάξει.

Με λιγοστές εξαγωγές, με μειωμένες εισαγωγές, η αγροτική παραγωγή για εγχώρια χρήση παρέμενε η τελευταία σωτήρια λέμβος.

Τα μνημονιακά μέτρα που με επιμονή τώρα ζητούν να χτυπηθούν όλες οι γεωργικές δραστηριότητες, είναι φανερό πως αποσκοπούν σε μόνο μια έκβαση: στην εξουδετέρωση της αγροτικής παραγωγής και γενικά στην εξαφάνιση των περισσότερων ενεργειών που σχετίζονται με την εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που παρουσιάζει η επιφάνεια της γης.

Εάν και η παραγωγικότητα της γης ακυρωθεί και λείψουν δραματικά τα προϊόντα της γης, θα μείνουν μόνο τα προϊόντα εισαγωγής (όσο περισσότερο περιορισμένης λόγω έλλειψης χρημάτων) και δεν υπάρχει πιθανότητα πιστωτικής άνεσης διότι οι τραπεζικές πηγές ελαχιστοποιούνται, τότε ο στραγγαλισμός του πληθυσμού είναι η τελική καταδίκη της Ελλάδας. Και αυτό όλα δείχνουν πως είναι ο τελικός σκοπός του σχεδίου.

Για την αποφυγή αυτής της κατάστασης είναι δυνατόν οι πιστωτές να ζητήσουν από την Ελλάδα να πουλήσει όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, πάνω στην επιφάνεια της γης όπως και μέσα στον θαλάσσιο χώρο, με αποτέλεσμα όλη η χώρα να βρεθεί στα χέρια ξένων αγοραστών. Ακραία περίπτωση μεν, διόλου αμελητέα δε.

Και δεν αναφέρομαι εδώ σε όλη τη σκευωρία που υφαίνεται και εκδηλώνεται (όσο παράλογο αυτό κι αν φαίνεται) και αποσκοπεί στην πολλαπλή υποβάθμιση της ελληνικής γλώσσας και εκμηδένιση της ελληνικής παράδοσης και ιστορικής/γεωγραφικής οντότητας. Μη ξεχνάμε τη παρότρυνση του Κίσσιντζερ για τον «ατίθασο ελληνικό λαό» που «μας παρενοχλεί στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής»(Turkish Daily News 17.2.97, Η Καθημερινή 24.8.97 και Το Βήμα της Κυριακής 31.8.97).

Άλλο ένα κεφάλαιο που χρειάζεται ξεχωριστή, αλλά και επείγουσα πραγμάτευση.

Μόνο που, ευτυχώς, η κατάπτωση της εκμετάλλευσης των ικανοτήτων της γης από γεωργική άποψη μπορεί να αντισταθμιστεί και να αντιμετωπιστεί με άλλου είδους εκμεταλλεύσεις, χωρίς να αγνοηθεί όμως και η γεωργική.

Το ελληνικό υπέδαφος είναι πάμπλουτο σε ορυκτά. Και η εκμετάλλευση αυτών των ορυκτών είναι τεράστια και ωραία πρόκληση για αποδοτικές – σε παγκόσμια κλίμακα – επενδύσεις, ιδίως αν αυτές γίνουν με ελληνικά κεφάλαια που τώρα βρίσκονται ασφαλή βέβαια (ως πότε όμως;!) αλλά άγονα σε ξένες τράπεζες και που θα είναι δυνατόν να δημιουργήσουν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας αν διευκολυνθούν οι διαδικασίες δραστηριοποίησης των πρωτοβουλιών εισαγωγής τους στην Ελλάδα.

Με αυτή την προοπτική λοιπόν αξίζει τον κόπο να αναφερθούν εδώ τα γεωλογικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας ανάμεσα στις 28 χώρες της ΕΕ αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Και τότε να ειπωθεί ότι η Ελλάδα είναι στην ΕΕ πρώτη σε βωξίτη, σε ψευδάργυρο, σε αλουμίνα και σε χρωμίτη, ενώ παγκοσμίως είναι πρώτη σε περλίτη, νικέλιο, υδρομαγνησίτη και λευκόλιθο. Επιπλέον η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη και δεύτερη στον κόσμο σε μπετονίτη.

Όσο για τον χρυσό, τα τρία μεγαλύτερα κοιτάσματα στην Ευρώπη βρίσκονται στην Μακεδονία και στην Θράκη, με αξίες που ξεπερνούν τα 70 δις ευρώ. Εξάλλου η Ελλάδα βρίσκεται στην 32η θέση παγκοσμίως για κατοχή χρυσού: 112,5 τόνους (στοιχεία Μαρτίου 2015).

Πολύ σημαντικές επιδόσεις θα μπορούν να επιδείξουν και οι επενδύσεις σε δυο αστείρευτες πηγές ενέργειας: στην ηλιακή και στην αιολική, στις οποίες η Ελλάδα, λόγω της ειδικά ευνοϊκής γεωγραφικής θέσης της, παρουσιάζει σπουδαίες δυνατότητες, όχι μόνο για την κάλυψη των εγχωρίων αναγκών, αλλά και για εξαγωγές με πρόσθετο κέρδος. Συγχρόνως επιτυγχάνεται και μεγάλη μείωση εισαγωγών πετρελαίου και συναφών εξόδων.

Μια άλλη αλήθεια είναι ότι η μορφολογία του εδάφους της Ελλάδας ευνοεί μια δυναμική κτηνοτροφική παραγωγή, ενώ η καθαριότητα των ελληνικών θαλασσών μπορεί να γίνει πρόδρομος μιας εκτεταμένης ιχθυοκαλλιέργειας με σημαντικά εξαγωγικά μερίδια.

Εκτός τούτου, το κλίμα στην Ελλάδα δίνει ευχέρεια νέων, «πρωτότυπων» και άφθονων αγροτικών παραγωγών (φρούτα, λαχανικά, όσπρια) η χρηματική αξία των οποίων είναι δυνατόν να διαμορφωθεί σε αξιόλογα ύψη εάν έχουμε υπόψη μας ότι αυτά τα νέα, λίγο-πολύ εξωτικά αγροτικά προϊόντα, είναι ανάρπαστα σε πάμπολλες χώρες και επιπλέον ακριβά, δηλαδή κερδοφόρα για την Ελλάδα.

Μια άλλη επωφελής λύση είναι η ενισχυμένη προώθηση των μεταποιημένων αγροτικών προϊόντων.

Όλων αυτών δοθέντων, επομένως, είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι επενδύσεις – προπαντός ελληνικές, αλλά και αλλοδαπές – διαθέτουν ένα πολύ ευρύ φάσμα προσαρμογής και ανάπτυξης με σημαίνουσες προοπτικές κέρδους για τους επενδυτές, μείωσης της ανεργίας και ασφαλούς παραγωγής πλούτου για την χώρα.

Τα εκατοντάδες εκατομμύρια (ίσως και δις) ευρώ στις ξένες τράπεζες των Ελλήνων φοροφυγάδων ή μη, καθαρού ή βρώμικου χρήματος, με κατάλληλες κινήσεις εκ μέρους της κυβέρνησης και με ενδεδειγμένα, στοχευμένα προγράμματα πιστεύω πως είναι σε θέση να βάλουν πάλι την Ελλάδα σε τροχιά ανάτασης και βελτίωσης όλων των οικονομικών παραμέτρων, καταργώντας ένα ικανό μέρος των δυσάρεστων επιπτώσεων από τα καταστρεπτικά Μνημόνια.

Η ύπαρξη καλής διάθεσης και βούλησης εξόδου από το τέλμα όπως και η αναγκαιότητα της ιδέας του καλού της πατρίδας από όλους τους ενδιαφερόμενους, είναι αναμφίβολο πως, και μέσα σε ένα χρόνο μόνο, η καλυτέρευση της γενικής κατάστασης θα είναι ορατή. Εάν προστεθεί επίσης και κάποια πολιτικο-οικονομική επιτυχία με τους ξένους πιστωτές, τότε η εικόνα της Ελλάδας δεν μπορεί παρά να εμφανιστεί κάτω από πολύ πιο ευνοϊκό φως.

Τέλος, η θεώρηση της πορείας της μελλοντικής ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να μην περιλάβει και την επείγουσα εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες περιοχές από το Ιόνιο στην Μεσόγειο.

Αυτό βέβαια προϋποθέτει την κήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, ειδικά εκείνης νότια της Κρήτης.

Γνωρίζουμε πως υπήρξαν στο παρελθόν επίμονες πιέσεις των ΗΠΑ ώστε η Ελλάδα να μη προβεί σε τέτοιου είδους κήρυξη!

Η σημερινή Ελλάδα όμως, με το νερό στο λαιμό, δεν έχει πια την πολυτέλεια να αγνοήσει το συμφέρον της για να ευχαριστήσει τους Αμερικανούς και κατ’ επέκταση τους Τούρκους!

Γι’ αυτόν τον λόγο η επιβίωση του ελληνικού λαού προέχει και πρέπει να γίνει ο μοχλός για «ανυπακοή» στις «επιθυμίες» των τουρκο/αμερικάνων και παράλληλη γρήγορη πραγματοποίηση της ΑΟΖ.

Αμέσως προηγουμένως όμως επείγει αφάνταστα η σύναψη μιας οικονομικο-στρατιωτικής συμφωνίας με Κύπρο και Ισραήλ, δυο χώρες που ήδη διαθέτουν δικές τους ΑΟΖ εκμεταλλεύσιμες, και ιδίως με Ισραήλ, η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει την δυνατότητα και τη δύναμη να μην ανέχεται τις αμερικάνικες «απαιτήσεις» γιατί είναι οι ΗΠΑ που έχουν ανάγκη από το Ισραήλ και όχι το αντίθετο!

Με την δύναμη αυτής της συμφωνίας η Ελλάδα πολύ πιο εύκολα μπορεί να κηρύξει την ΑΟΖ της εφόσον έχει υπογράψει και την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας που της δίνει αυτό το δικαίωμα ανεξάρτητα απ’ την ύπαρξη τυχόν ενστάσεων όμορων χωρών. Άλλο τα 12 μίλια για τα οποία η Τουρκία επικαλείται το casus belli, όσο παράνομο κι αν είναι, και άλλο η ΑΟΖ προστατευμένη από την διεθνή Σύμβαση (την οποία μόνο η Τουρκία και η Βενεζουέλα δεν υπέγραψαν).

Στην τραγική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να χάσει και πολλά να κερδίσει με την ΑΟΖ και το Ισραήλ στρατιωτικό σύμμαχο. Εξάλλου από την ελληνική ΑΟΖ και οι ΗΠΑ θα μπορούν να έχουν και οφέλη, πράγμα μάλλον αδύνατο εάν η ΑΟΖ πέσει στα χέρια της Τουρκίας.

Και είναι αναμφισβήτητο ότι ορίζοντας η Ελλάδα την δική της ΑΟΖ με νομότυπη βάση τις διεθνείς Συμβάσεις, κανείς δεν θα της κηρύξει πόλεμο διότι κανείς δεν είναι τόσο τρελός να διακινδυνεύσει μια παγκόσμια σύρραξη.

Απλά χρειάζεται τόλμη, αποφασιστικότητα, θέληση και επιμονή. Καιρός είναι η ελληνική κυβερνητική ηγεσία να επιδείξεις αυτές τις αρετές για την ανάληψη της μόνης πολιτικής που απομένει προς το συμφέρον και το μέλλον του ελληνικού λαού.

AΙΓΑΙΟ: “Έρχονται οι Αμερικανοί με πλοίο προσωπικό Ακτοφυλακής και αερόστατα”!

“Έρχονται οι Αμερικανοί”! Που; Στο Αιγαίο! Όχι ότι είχαν φυγει ποτέ και γι΄ αυτό πιο ορθό είναι να πούμε ότι αναβαθμίζουν ξανά την παρουσία τους στην περιοχή του Αιγαίου,με αφορμή το προσφυγικό. Προφανώς όμως δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που έχουν την πρόθεση να εμπλακούν περισσότερο στο Αιγαίο.

Η πληροφόρηση που έχει φθάσει στην Αθήνα προέρχεται από το ΝΑΤΟ και από πολύ καλή και επίσημη η οποία ενημέρωσε την ελληνική πλευρά ότι οι ΗΠΑ:

•Σχεδιάζουν την αποστολή ενός τουλάχιστον πλοίου στο Αιγαίο για το προσφυγικό θέμα.

•Θα προτείνουν την αποστολή εξειδικευμένου προσωπικού της Ακτοφυλακής τους στην περιοχή. Το σχέδιο προβλέπει να επιβαίνουν οι Αμερικανοί σε σκάφη της ελληνικής και τουρκικής Ακτοφυλακής ώστε “να βοηθήσουν στην συνεργασία των δύο πλευρών”. Να κανουν τον διαιτητή δηλαδή.Κάτι που η Αθήνα δείχνει να επιθυμεί, όχι όμως και η Τουρκία.

•Ανάμεσα στ΄ άλλα προτάθηκε και η αποστολή τεχνολιγικού εξοπλισμού. Για παράδειγμα οι Αμερικανοί έχουν πει ότι μπορούν να στείλουν αερόστατα τα οποία θα “δέσουν” σε νησιά του Αιγαιου και θα μεταδίδουν μέσω των συστημάτων που διαθέτουν εικόνα σε πραγματικό χρόνο,ώστε να ελέγχονται καλύτερα οι προσφυγικές ροές.

Οι ΗΠΑ εμφανίζονται θετικές στο να “ανοιξουν” οι περιπολίες και σε άλλες περιοχές του Αιγαίου που θα περιλαμβάνουν τη Σάμο ,την Ικαρία αλλά και τα Δωδεκάνησα.Τουλάχιστον αυτό λένε σε Έλληνες αξιωματούχους τους οποίους ενημέρωσαν στις Βρυξέλλες. Η ενημέρωση αυτή έχει μεταφερθεί εγγράφως στην ελληνική κυβέρνηση.

Η Αθήνα στη συγκεκριμένη συγκυρία επιθυμεί όλα αυτά να γίνουν πραγματικότητα. Δεν είναι καθόλου βέβαιη ότι η Τουρκία έχει την ίδια άποψη. Το να επιβληθεί “αμερικανική διαιτησία” στο Αιγαίο δεν εξυπηρετεί την Άγκυρα.Είμαστε βέβαιοι ότι εξυπηρετεί εμάς θα πείτε; Με την ένταση που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο Αιγαίο και με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα φαίνεται ότι είμαστε ανοιχτοί σε κάθε είδους “προστασία”.

Το περιεχόμενο της ενημέρωσης που έχει φθάσει στην Αθήνα για τις αμερικανικές προθέσεις,επιβεβαιώνεται και από άλλες κινήσεις των ΗΠΑ. Όπως μεταδίδεται από την ιστοσελίδα του έμπειρου Έλληνα ανταποκριτή στην Ουάσινγκτον Μιχάλη Ιγνατίου “παρέμβαση στο υψηλότερο επίπεδο επιχείρησε να κάνει ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα για να βοηθήσει την Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, την επόμενη Κυριακή, 23 Απριλίου ο πρόεδρος των ΗΠΑ θα βρεθεί στο Αννόβερο της Γερμανίας, όπου θα έχει μία συνάντηση με την καγκελάριο Αγγελα Μέρκελ, κατά την οποία ένα από τα πιο βασικά θέματα συζήτησης θα είναι η Ελλάδα και τα προβλήματα που την ταλανίζουν: Η οικονομική και η προσφυγική κρίση. Σύμφωνα με τον ανώτερο διευθυντή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Charles Kypchan, ο οποίος ενημέρωσε τους δημοσιογράφους με τον αναπληρωτή σύμβουλο ασφάλειας του Λευκού Οίκου Μπεν Ρόουντς, σε αυτή τη συνάντηση θα τεθεί το προσφυγικό ζήτημα και το ελληνικό πρόγραμμα, που οι Αμερικανοί επιμένουν ότι για να γίνει βιώσιμο θα πρέπει να περιλαμβάνει και ελάφρυνση του χρέους.

 Συγκεκριμένα, ο κ. Kypchan δήλωσε ότι θα συζητηθεί ξεχωριστά η συνεργασία των δύο χωρών με την Ελλάδα, καθώς η αμερικανική κυβέρνηση εκτιμά ότι η Ελλάδα είναι από τις χώρες που επωμίζεται υπερβολικό βάρος, και θεωρεί ότι θα πρέπει να τη βοηθήσουν στη διαχείριση και τη φιλοξενία των μεταναστών που βρίσκονται στην χώρα. Αλλά και γενικότερα, να εστιάσουν στο σχεδιασμό ενός βιώσιμου σχεδίου για την Ελληνική οικονομία”.

militaire.gr

«Η Σαουδική Αραβία συνδέεται με το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους»

Ο Μπράιαν Μπέκερ, μέλος της Συμμαχίας ANSWER στην Ουάσιγκτον και ο Μάικλ Λέιν, ιδρυτής του Αμερικανικού Ινστιτούτου Εξωτερικής Πολιτικής στην Ουάσιγκτον καθώς και ένας αριθμός Αμερικανών βουλευτών, καλούν τον Λευκό Οίκο να αποχαρακτηρίσει έγγραφα τα οποία θα μπορούσαν να εκθέσουν τον ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στο τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.

Ο Μπέκερ ισχυρίζεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες προφανώς προστατεύουν τη Σαουδική Αραβία, στην οποία συμπεριφέρονται ως έναν προνομιούχο και χαϊδεμένο σύμμαχο στην πλούσια σε πετρέλαιο μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Ο ίδιος αποκαλεί «ασυνήθιστο» ότι οι 28 σελίδες του εγγράφου για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου παραμένει απόρρητο 15 χρόνια μετά.

Το συγκεκριμένο έγγραφο 28 σελίδων αποτελεί μέρος μια ευρύτερης αναφοράς που ολοκληρώθηκε το 2002.

«Εάν αυτοί [ο Πρόεδρος Ομπάμα και η κρατική Ασφάλεια] δεν δώσουν στη δημοσιότητα τις σελίδες, τότε η παγκόσμια κοινή γνώμη και φυσικά η αμερικανική κοινή γνώμη θα σκεφτούν, ότι υπάρχει κάτι που κρύβεται και τι άλλο θα μπορούσε να είναι αυτό εκτός από τη σχέση της Σαουδικής Αραβίας με κάποιον τρόπο με τους αεροπειρατές της 9ης Σεπτεμβρίου», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Ο Μπέκερ επισημαίνει ότι τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας δεν αποτελεί πλέον μέλος της ομάδας των ΗΠΑ και ασκεί «ανεξάρτητη περιφερειακή στρατηγική».

Ο ίδιος λέει ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα θα μπορούσε με βεβαιότητα να χρησιμοποιεί το έγγραφο των 28 σελίδων ώστε να πιέζει τους Σαουδάραβες να ευθυγραμμιστούν με την πολιτική των ΗΠΑ στη Συρία και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

«Νομίζω ότι η διακυβέρνηση Ομπάμα δεν θέλει να τα «σπάσει» με τους Σαουδάραβες. Προσπαθεί να τους πειθαρχήσει (…) και να τους ευθυγραμμίσει με την αμερικανική πολιτική».

Ο ίδιος πιστεύει ότι εάν το έγγραφο δοθεί στη δημοσιότητα θα σοκάρει τους Αμερικανούς με το περιεχόμενό του.

tribune.gr

Το δόγμα της τουρκικής ρατσιστικής υπεροχής

Βγαίνοντας από την προσευχή της Παρασκευής στο τζαμί της θεολογικής σχολής της Κωνσταντινούπολης (İlahiyat Fakültesi Camii), στις 8 Απρίλη 2016, ο Πρόεδρος Ερντογάν επιβεβαίωσε την προθυμία του να στερήσει την ιθαγένειά από όσους υποστηρίζουν την ένοπλη αντίσταση

Οι συμπρόεδροι του Κογκρέσου της Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTK), Χατίπ Ντίκλ και Λεϊλά Γκιουβέν, δήλωσαν ότι οι Κούρδοι δεν επιθυμούν να εγκαταλείψουν την Τουρκία. 

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει μιλήσει επανειλημμένα για την πιθανότητα στέρησης της τουρκικής ιθαγένειας από το ένα δέκατο του πληθυσμού. Δεν είναι απλώς δηλώσεις από κάθε εξέδρα όπου εμφανίζεται , αλλά πρόκειται για την εφαρμογή του ρατσιστικού δόγματος υπεροχής της τουρκικής φυλής της Milli Görüs, μιας οργάνωσης ισλαμιστών της οποίας ήταν ο ίδιος ένας από του ηγέτες από την οποία ο ίδιος ισχυρίζεται ότι αποχώρησε. Εάν θα εφαρμοστεί μια τέτοια επιλογή, θα ανοίξει ένα νέο περιφερειακό πόλεμο.

Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα προστασίας ενός κράτους. Και όμως, υπάρχουν περίπου 10 εκατομμύρια απάτριδες παγκοσμίως, από τους οποίους 4,5 εκατομμύρια Παλαιστινίους, ένα εκατομμύριο Βιρμανούς μουσουλμάνους, 700.000 πρόσφυγες από το Μπουρκίνα Φάσο στην Ακτή του Ελεφαντοστού, 500.000 Ταϊλανδους και 270.000 Ρώσους στη Λιθουανία. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, Αντόνιο Γκουτέρες, «ανιθαγένεια σημαίνει μια ζωή χωρίς εκπαίδευση ή υγειονομική περίθαλψη ή επίσημη απασχόληση, μια ζωή χωρίς ελευθερία κινήσεων, χωρίς ελπίδα ή προοπτική για το μέλλον».

Ωστόσο, με την εκδήλωση μιας ρατσιστικής ιδεολογίας υπεροχής, ο Recep Tayyip Erdoğan, ανοίγει τον δρόμο για τη στέρηση ιθαγένειας από κάθε Τούρκο υπήκοο, ο οποίος δεν είναι εθνοτικά Τούρκος και από τους εθνοτικούς Τούρκος που τους υποστηρίζει. Τον περασμένο Ιούλιο, ο ίδιος αναβίωσε σκόπιμα τον εμφύλιο πόλεμο, αμφισβητώντας την ίδια την υπόσχεση του για την ισότητα για όλους. Ξεκίνησε στρατιωτικές επιχειρήσεις, διέταξε την απαγόρευση της κυκλοφορίας σε διάφορες κουρδικές πόλεις, κατάσχεσε χριστιανικές εκκλησίες, και τέλος « εξουδετέρωσε 5.000 τρομοκράτες » (sic).

Περιττό να σας υπενθυμίσω ότι, ενώ πολλοί Κούρδοι έχουν καλά ενσωματωθεί σε μεγάλες δυτικές πόλεις της χώρας, η πλειοψηφία τους έχει υποβιβαστεί σε φτωχές περιοχές και ότι η κουλτούρα, ο πολιτισμός τους πάλι καταστέλλεται. 

Περιττό να σας υπενθυμίσω ότι αν αρκετοί χριστιανοί πατριάρχες ζουν στην Τουρκία, ο νόμος απαγορεύει να χτισθούν εκκλησίες.

Οι Δυτικοί οι οποίοι, τυφλωμένοι από το μίσος τους για τη Συρία, υποστηρίζουν το τουρκικό επεκτατισμό και χρηματοδοτούν το πόλεμο κατά του συριακού λαού, σχεδόν δεν αντέδρασαν όταν, στις 5 Απριλίου, ο Ερντογάν ανακοίνωσε το ενδεχόμενο στέρησης ιθαγένειας από τους ψηφοφόρους του HDP. Σύμφωνα με τους Δυτικούς, ο κ Ερντογάν, μιλώντας προς το Σύλλογο Δικηγόρων, "αρκέστηκε να απειλήσει τους δικηγόρους που αμφισβητούν τις πολιτικές του". Εξάλλου, ο Πρωθυπουργός του, Αχμέτ Νταβούτογλου, που ταξίδευε στην Ευρώπη, βεβαίωσε ότι επρόκειτο μόνο για μια υπόθεση εργασίας.

Ωστόσο, στις 7 Απριλίου, δεχόμενος τους αξιωματικούς της Εθνικής Αστυνομίας, ο Ερντογάν απείλησε αυτή τη φορά τους οπαδούς του πρώην σύμμαχου του, Φετουλάχ Γκιουλέν, τους οποίους κατηγορεί ότι είναι « τρομοκράτες », δεδομένου ότι αρνούνται να καταδικάσουν τη κουρδική αντίσταση.

Ερωτηθείς από δημοσιογράφους στην έξοδο της προσευχής της Παρασκευής, στις 8 Απριλίου, διευκρίνισε τις σκέψεις του: « Εννοούσα ότι όλοι όσοι εμπλέκονται σε τρομοκρατικές πράξεις ή υποστηρίζουν την τρομοκρατία πρέπει να τιμωρηθούν (...) Δεν είναι κατάλληλοι για να είναι Τούρκοι πολίτες. Ήδη ψάχνουν για άλλη ιθαγένεια ή ανιθαγένεια. Είναι απαράδεκτο για έναν πολίτη της Δημοκρατίας της Τουρκίας να προδώσει τη Τουρκία, τη τουρκική πατρίδα, το τουρκικό έθνος. Προδίδουν αυτό το Έθνος, τη πατρίδα, και τη Δημοκρατία της Τουρκίας. Δεν βρίσκω δίκιο να διατηρηθεί η ιθαγένεια σε προδότες της Τουρκικής Δημοκρατίας », απάντησε.

Ως εκ τούτου, ο Πρόεδρος Ερντογάν σχεδιάζει να αφαιρέσει την ιθαγένεια από 5 εκατομμύρια ψηφοφόρους του HDP, που προέρχονται κυρίως από τις μειονότητες, και από 1 εκατομμύριο σουνίτες Hizmet του κινήματος του κ Γκιουλέν.

Αν μια τέτοια καταστροφή επρόκειτο να συμβεί, θα έχει επίδραση συγκρίσιμη με την Νάκμπα και θα άνοιγε υποχρεωτικά μια διαρκή περιφερειακή ένοπλη σύγκρουση.

Η ρωσική Αεροπορία «σφυροκοπά» το ISIS στην Ράκκα

H ρωσική Αεροπορία πραγματοποιήσε σφοδρούς βομβαρδισμούς κατά της "πρωτεύουσας" του "Ισλαμικού Χαλιφάτου" Ρακκαν χτυπώντας ιδιαίτερα τις θέσεις του ISIS στο αεροδρόμιο της Tabaqa για να εμποδίσει την τρομοκρατική οργάνωση να ξαναεφοδιάσει μονάδες ισλαμιστών στο ανατολικό Χαλέπι και αποκομένες ομάδες του ISIS που βρίσκονται κοντά στην προσφάτως ανακαταληφθείσα από τον συριακό Στρατό αρχαία πολη της Παλμύρας.

Χτυπήθηκε και το νοσοκομείο της Tabaqa όπου οι ισλαμιστές έχουν εγκαταστήσει το διοικητήριό τους.

Το Χαλέπι είναι "λάφυρο" το οποίο αν δεν καταλήξει οριστικά σε κάποια απο τις αντιμαχόμενες πλευρές δεν θα επιτρέψει ποτέ την λήξη αυτού του πολέμου αφού αποτελεί και την αιτία δημιουργίας του.

Στην ανατολική Δαμασκό ο συριακός Στρατός κατέλαβε την πόλη Badia και το τοπικό εργοστάσιο τσιμέντου όπως και την βάση της Khan Abut Shamat εκδιώχνοντας τους μαχητές του ISIS και κόβοντας ολοκληρωτικά τις γραμμές ανεφοδιασμού του από πυρομαχικά και ενισχύσεις

Στην ανατολική Δαμασκό για πρώτη φορά τα κυβερνητικά στρατεύματα συνεργάστηκαν με μονάδες του λεγόμενου FSA (Ελεύθερος Συριακός Στρατός) ο οποίος υποτίθεται ότι αποτελείται από "μετριοπαθείς" ισλαμιστές και της πανίσχυρης και άκρως ισλαμιστικής οργάνωσης Jaish al-Islam (που εφοδιάζεται από την ΜΙΤ) εναντίον του κοινού εχθρού, του ISIS,οι διοικητές των οποίων αντάλαξαν και τηλεφωνικά νούμερα με διοικητές του συριακού Στρατού για να τους παρέχουν αεροπορική κάλυψη όποτε χρειαστεί!

Στο μεταξύ η 120η και η 81η Ταξιαρχία της 2ης Μεραρχίας συνεπικουρούμενες από την Μπααθική πολιτοφυλακή προελαύνουν με αργό αλλά σταθερό ρυθμό ανατολικά προς την περικυκλωμένη από το ISIS αεροπορική βάση του Sayqal. 

Έτσι έχουμε την πρώτη κοινή επιχείρηση του συριακού Στρατού και των άλλων ισλαμιστικών φατριών για να οδηγηθεί το ISIS στα ενδότερα της ανατολικής ερήμου

Στην Β.Συρία, χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν ξανά να φύγουν από τις κτοικίες τους. Σύμφωνα με την Human Rights Watch, HRW, 30.000 άμαχοι τράπηκαν σε φυγή μέσα σε 48 ώρες για να σωθούν από τις μάχες στις οποίες αναμετρώνται ισλαμιστές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) με τους ισλαμιστές της Αλ Νούσρα και της Jaish al-Islam,στο βόρειο Χαλέπι στα σύνορα με την Τουρκία.

«Την ώρα που οι άμαχοι φεύγουν για να σωθούν από τους μαχητές του ΙΚ, η Τουρκία αντιδρά κάνοντας χρήση πραγματικών πυρών» εναντίον τους, κατήγγειλε ο Τζέρι Σίμπσον, στέλεχος της HRW.

Αξιωματούχος του ΟΗΕ δήλωσε την Πέμπτη «εξαιρετικά ανήσυχος» για τη συνολική κατάσταση στην επαρχία του Χαλεπιού, όπου καταγράφεται «σημαντική αύξηση της βίας».

«Το Χαλέπι είναι το κλειδί του πολέμου και της ειρήνης στη Συρία. Όλες οι πλευρές που εμπλέκονται στον πόλεμο θέλουν το Χαλέπι», σημείωσε ο διευθυντής του Συριακού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Ράμι Άμπντελ Ραχμάν που πρόσεινται στην Δύση και έχει έδρα το Λονδίνο.

Αυτό που παρατηρείται είναι ότι έχει πέσει "εντολή" από δυτικά κέντρα να χτυπηθεί το ISIS με κάθε τρόπο συνεπώς υπάρχουν συνεργασίες των "άλλων" ισλαμιστών, των "καλών" με τον συριακό Στρατό.

Ειναι σαφές ότι υπάρχει κάποια παρασκηνιακή συμφωνία Ρωσίας-ΗΠΑ για την Συρία αλλά κακά τα ψέμματα οι Αμερικανοί θέλουν το Χαλέπι διότι απο εκεί θα περνούσε ο αγωγός του Κατάρ εάν ποτέ πραγματοποιούνταν.

Kανείς δεν το λέει ανοιχτά αλλά όλα γίνονται για το Χαλέπι. Στο Χαλέπι δεν υπάρχει καμία συνεργασία του κυβερνητικού στρατού με τις δυνάμεις των "καλών" ισλαμιστών, εκεί είναι σαφές ότι η στρατηγική αξία της πόλης απαγορεύει την οποιαδήποτε πρόσκαιρη "συμμαχία".

«Ο πόλεμος μας ενάντια στον Άσαντ δεν ξεκίνησε λόγω των ειρηνικών διαδηλώσεων της Αραβικής Άνοιξης του 2011 αλλά το 2000 όταν το Κατάρ προσφέρθηκε να κατασκευάσει έναν αγωγό αξίας δέκα δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα περνούσε τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, τη Συρία και την Τουρκία» δήλωσε ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, σε συνέντευξη του για το Politico, επιβεβαιώνοντας όσους από την αρχή υποστήριζαν ότι οι ΗΠΑ σε συνεργασία με την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ δημιούργησαν εξόπλισαν και εφοδίασαν το ISIS αλλά και τις υπόλοιπες ένοπλες ομάδες της υποτιθέμενης συριακής αντιπολίτευσης.

"Η απόφαση των ΗΠΑ για ανατροπή του Μ.Άσαντ πάρθηκε όταν αρνήθηκε να δεχτεί το πέρασμα του αγωγού που θα πήγαινε από το Κατάρ προς την Ευρώπη", δήλωσε. Το pronews.gr από την αρχή είχε αποκαλύψει τους λόγους έναρξης αυτού του ατελείωτου "λουτρού αίματος" καθώς οι ΗΠΑ έλπιζαν ότι με τον αγωγό αυτόν θα μετέφεραν το καταριανό φυσικό αέριο στην Ευρώπη και θα εξοβέλιζαν την Ρωσία από την ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά.

"Επειδή ο πατέρας μου δολοφονήθηκε από έναν Άραβα έκανα προσπάθεια να κατανοήσω το πως η αμερικανική πολιτική επηρεάζει την Μέση Ανατολή".

"Αντί να έχουμε βολικές εξηγήσεις περί θρησκείας και ιδεολογίας ας δούμε πως το δάχτυλο της ευθύνης στρέφεται κατά ημών των ιδίων. Λίγα πράγματα γνωρίζει ο αμερικανικός λαός για τις βίαιες αμερικανικές επεμβάσεις στην Συρία"

ΠΗΓΗ

Βαρουφάκης: Προσοχή με το χρέος!

Τις χρονιές που οι συμφωνημένες αποπληρωμές τόκων ξεπερνούν το όριο-ταβάνι, ένα σημαντικό ποσό τόκων απλά θα μετακυλίεται στο μέλλον και, έτσι, το χρέος θα αυξάνεται (αντί να μειώνεται). Ο μόνος τρόπος να μη συμβεί αυτό είναι αν οι δανειστές συμφωνήσουν πως όχι μόνο θα μπαίνει όριο στις αποπληρωμές, αλλά και πως η διαφορά αυτού του ορίου από τον οφειλόμενο τόκο δεν θα μετακυλίεται στο μέλλον.

Έχοντας θέσει ως κύριο διαπραγματευτικό στόχο την ελάφρυνση του χρέους, λέγεται (από το Reuters) ότι η κυβέρνηση προτίθεται να απαιτήσει από τους δανειστές όριο-ταβάνι στις ετήσιες αποπληρωμές του κράτους (προς όλους τους δανειστές του συνολικά) ίσο με το 15% του ονομαστικού εθνικού εισοδήματος (ΑΕΠ).

Θα καταστήσει το δημόσιο χρέος βιώσιμο μια τέτοια συμφωνία; Θα αποτελέσει την ένεση αισιοδοξίας που είναι απαραίτητη για την ανάκαμψη επενδύσεων και κατανάλωσης;

Η απάντηση είναι, δυστυχώς, αρνητική. Ας δούμε γιατί.

Το όφελος από μια τέτοια συμφωνία αφορά τα ακανθώδη έτη 2019 (όταν θα έφερνε μείωση αποπληρωμών περί τα 6 δισ.) και την περίοδο 2022-2028 (μείωση περίπου 10 δισ. για το 2022 και σταδιακά λιγότερη μετέπειτα).

i Το γεγονός ότι τα επόμενα τρία χρόνια το Δημόσιο δεν πρόκειται να ωφεληθεί από μια τέτοια συμφωνία είναι μεν δυσάρεστο αλλά δεν είναι το κύριο πρόβλημα.

ii Τρεις είναι οι λόγοι που δεν ενδείκνυται μια τέτοια συμφωνία για το χρέος:

·         Α. Το χρέος θα αυξηθεί - Τις χρονιές που οι συμφωνημένες αποπληρωμές τόκων ξεπερνούν το όριο-ταβάνι, ένα σημαντικό ποσό τόκων απλά θα μετακυλίεται στο μέλλον και, έτσι, το χρέος θα αυξάνεται (αντί να μειώνεται). Ο μόνος τρόπος να μη συμβεί αυτό είναι αν οι δανειστές συμφωνήσουν πως όχι μόνο θα μπαίνει όριο στις αποπληρωμές, αλλά και πως η διαφορά αυτού του ορίου από τον οφειλόμενο τόκο δεν θα μετακυλίεται στο μέλλον (κάτι που ισοδυναμεί με αρνητικό επιτόκιο για εκείνες τις χρονιές).

·         Β. Τα νέα υφεσιακά μέτρα θα επιταχύνουν την αύξηση του χρέους - Σε υφεσιακές χρoνιές, που το ονομαστικό ΑΕΠ μειώνεται, οι αποπληρωμές στους δανειστές θα μειώνονται και έτσι (βλ. Α) το χρέος θα αυξάνεται. Οσο δηλαδή επικρατεί η λιτότητα, η οποία εξασφαλίζει την ύφεση, το χρέος θα μεγαλώνει γεωμετρικά ως ποσοστό του συρρικνούμενου ΑΕΠ.

·         Γ. Εξασφαλίζει μόνιμη λιτότητα - Καθώς το χρέος δεν πρόκειται να μειώνεται, θα είναι αδύνατον να πειστούν οι δανειστές να μειώσουν τον μεσοπρόθεσμο στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος από το σημερινό (γελοίο) 3,5% στο 1% με 1,5% που είναι το μέγιστο συμβατό με τη σταθεροποίηση. Αυτό μεταφράζεται σε επιταχυνόμενη φοροεπιδρομή, στυγνή λιτότητα και αυξανόμενο χρέος στο διηνεκές.

Δεν είναι τυχαίο, κατ’ εμέ, ότι αυτή η «λύση», που σήμερα η κυβέρνηση φέρεται να σκέφτεται να υιοθετήσει ως πρότασή της, μου είχε αναφερθεί από τον κ. Ρέγκλινγκ πριν από έναν χρόνο. Ακριβώς επειδή γνώριζα τα πιο πάνω κρίσιμα μειονεκτήματά της, του εξήγησα ότι δεν ήταν αποδεκτή καθώς και θα αύξανε το χρέος και θα ακύρωνε τα σκιρτήματα της ανάκαμψης. Η αντιπρότασή μου προς τους δανειστές είχε ως κεντρική ιδέα τα εξής:

❶ Οι αποπληρωμές να συνδέονται όχι με το μέγεθος του ΑΕΠ (όπως η πρόταση Ρέγκλινγκ-κυβέρνησης) αλλά με τον ρυθμό μεγέθυνσης του ΑΕΠ.

❷ Οι αποπληρωμές να αναστέλλονται (με εξαίρεση τη μετακύλιση των έντοκων γραμματίων) τις χρονιές που το ονομαστικό ΑΕΠ βρίσκεται κάτω από τη συμφωνημένη πρόβλεψη δανειστών-κυβέρνησης και, σε αυτές τις περιπτώσεις, η διάρκεια των δανείων να επεκτείνεται στο μέλλον ανάλογα, με μηδενικό όμως επιτόκιο.

❸ Ανώτατος στόχος πρωτογενούς πλεονάσματος 1,5% έως το 2030.

❹ Τα μέρη 1, 2 & 3 της συμφωνίας αυτής να έχουν διαχρονική νομική ισχύ χωρίς διασύνδεση με τις αξιολογήσεις του EuroWorkingGroup (EWG).

Μια τέτοια αναδιάρθρωση χρέους θα ήταν αμοιβαία ωφέλιμη τόσο για την Ελλάδα όσο και για τους δανειστές (οι οποίοι θα εισέπρατταν περισσότερα τοκοχρεολύσια) λόγω της ανάκαμψης που θα έφερναν επενδύσεις εκπορευόμενες από επενδυτές που, ακούγοντας αυτή τη συμφωνία, θα ένιωθαν αισιόδοξοι βλέποντας πως:

♦ Οσο συνεχίζεται η ύφεση, οι αποπληρωμές εκμηδενίζονται και το χρέος μειώνεται (καθώς επεκτείνεται η περίοδος αποπληρωμής με μηδενικό επιτόκιο) – βλ. 1 & 2.

♦ Ο χαμηλός στόχος πρωτογενούς πλεονάσματος σηματοδοτεί χαμηλότερους φόρους και λιγότερη λιτότητα (άρα ανάσες για τον ιδιωτικό τομέα) – βλ. 3.

♦ Η διαχρονική νομική ισχύς της συμφωνίας –βλ. 4– αίρει την αβεβαιότητα των επενδυτών, καθώς θέτει τέλος στην εξάρτηση των χαμηλών αποπληρωμών από συνεχείς «αξιολογήσεις» στο EWG.

Ως γνωστόν, η πρότασή μου εκείνη δεν συζητήθηκε καν πέρσι. (Η ειρωνεία είναι πως έγινε πλήρως αποδεκτή -και εφαρμόστηκε- στην περίπτωση της... Ουκρανίας. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα!). Δεν γνωρίζω αν η κυβέρνηση πράγματι πηγαίνει στην Ουάσινγκτον με αίτημα διευθέτησης του χρέους έμπνευσης Ρέγκλινγκ, ο οποίος το προέκρινε ακριβώς επειδή δεν αφήνει τη χώρα να ξεφύγει από το ισχύον καθεστώς χρεοδουλοπαροικίας. Αρνούμαι να το πιστέψω!

Θα είναι πράγματι μέγιστο ατόπημα αν τελικά, όπως ακούστηκε, εγκαταλείφθηκε η πρόταση της περασμένης άνοιξης η οποία, αντίθετα με την πρόταση Ρέγκλινγκ, χαιρετίζεται από σοβαρούς αναλυτές ως αμοιβαίως επωφελής τόσο για την Ελλάδα όσο και για τους δανειστές.

·         1. Μέγιστο όριο αποπληρωμών ίσο με το 15% επί του ονομαστικού ΑΕΠ (συμπεριλαμβανομένων των κυλιόμενων έντοκων γραμματίων που κατέχουν ως επί το πλείστον οι ελληνικές τράπεζες) θα σήμαινε (με δεδομένο το σημερινό επίπεδο του ΑΕΠ) μέγιστες αποπληρωμές στους δανειστές (δηλαδή στην τρόικα) που δεν θα ξεπερνούν τα 13 με 17 δισ. (συν άλλα 10 με 14 δισ. που θα καταβάλλονται ετησίως στις ελληνικές τράπεζες για τη μετακύλιση των έντοκων γραμματίων τους - συνολικά περί τα 27 δισ. ετησίως). Το 2016 οι αποπληρωμές στους δανειστές ανέρχονται στα 13,3 δισ., ενώ το 2022 εκτοξεύονται στα 27,3 δισ. («μειούμενες» το 2023 στα 20 δισ.).

·         2. Η προοπτική ελάφρυνσης των μελλοντικών αποπληρωμών έχει αξία στον βαθμό που ακυρώνει την πεποίθηση επενδυτών και πολιτών ότι, από τη στιγμή που το 2019 και το 2022 το κράτος πάλι θα πτωχεύσει, δεν έχουν λόγο να επενδύσουν σήμερα.

Άρθρο Βαρουφάκη στην «Εφημερίδα Συντακτών.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΣΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ

του Ασλανίδη Ματθαίου.

Οι Έλληνες δεν θαυμάστηκαν τόσο γι' αυτά που έλεγαν , όσο για τον τρόπο και την χάρη με την οποία τα έλεγαν , μέσα από μια αισθητική των λέξεων που τόνιζε με ένα ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο τα αληθή της αλήθειας. 

Ανάμεσα όμως, στην χρήση της αισθητικής των ‘λέξεων’, με τις οποίες οι κλασσικοί Έλληνες εξέφραζαν τα απόλυτα, ως βασικές αρχές για την σταθερότητα της κοινωνίας , και την χρήση ‘αυτών’, από τους νεώτερους, ως Δελφικούς χρησμούς μιας αοριστολογίας που δημιουργεί την πολιτική ατάκα της εντύπωσης χωρίς περιεχόμενο για την ρευστότητα αυτής, υπάρχει ένα μεγάλο κενό, που τείνει να καλυφθεί στις μέρες μας, από την "δημιουργική ασάφεια" του Βαρουφάκη και την "άνεργη ανάπτυξη" του Δραγασάκη, για να αποτελέσει τον σύγχρονο, αλλά ασαφή, πολιτικό λόγο στην χώρα μας. 

Τώρα, το γιατί οι ασαφείς ιδέες του Βαρουφάκη, ακόμα και σε επίπεδο σχεδιασμού για το παράλληλο σύστημα πληρωμών, τον οδήγησαν στην απόφαση να παραιτηθεί από την κυβέρνηση, ενώ ο Δραγασάκης, που επίσημα, αλλά ανεπιτυχώς τις πρότεινε στο Κοινοβούλιο παρέμεινε σ’ αυτήν, μάλλον έχει να κάνει με το ήθος, τον χαρακτήρα και το τι υπερασπίζεται ο καθένας, ο πρώτος τις αξίες του και ο δεύτερος τα αξιώματα του. 

Στην κλασσική Ελλάδα μεγαλύτερη προσβολή για τον δημόσιο άνδρα δεν υπήρχε, από το να τον αποκαλέσουν "κόθορνο" , ( υπόδημα που μπορεί να φορεθεί είτε στο δεξί είτε στο αριστερό πόδι ), δηλαδή τον πολιτικό που δεν έχει σταθερές πεποιθήσεις πέρα από την επιθυμία του για αυτοσυντήρηση , με όποια εγκατάλειψη αρχών και αν συνεπάγεται κάτι τέτοιο. 

Κόθορνο πολιτική υπηρετεί σήμερα, σχεδόν κάθε εκπρόσωπος αυτού του πολιτικού συστήματος, με αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής, την συγκυβέρνηση των Σύριζα-Ανέλ και των υπουργών της, που με πόνο ψυχής και δάκρυα εκποιούν αυτά που δήθεν θα προστάτευαν ( αεροδρόμια, λιμάνια, ακίνητα κ.λ.π ), υπό την καθοδήγηση ενός Πρωθυπουργού, που πρώτος έδωσε το παράδειγμα στα τσιράκια του, όταν μετέτρεψε το ΌΧΙ σε Ναι. 

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε την διττή φύση της συγκυβέρνησης Σύριζα-Ανέλ , που επιχειρεί να εκφράσει την Αριστερά και την Δεξιά, σ’ ένα ιδιόμορφο "δυϊσμό" μιας ανίερης κυβερνητικής συμμαχίας , ιδιαίτερα ικανής να αναγάγει τα ψέματα σε αλήθειες και τις αλήθειες σε ψέματα . Μια κυβέρνηση, που αν δεν ήταν στημένη εξ αρχής για όλα αυτά , τότε κάποιοι διαμορφωτές της πολιτικής ( εντός και εκτός ) που γνώριζαν την μωροφιλοδοξία των μελών της για εξουσία, τους έστησαν, τους έκαναν παίκτες στο δικό τους παιχνίδι, με αποτέλεσμα : ή η όσμωση με την εξουσία να τους έχει τρελάνει και έχουν παρανοήσει την φύση του ανθρώπου, τον ρόλο της πολιτείας και την σωστή ισορροπία μεταξύ των δύο, ή η αριστερίστικη ηλιθιότητα του "καριερισμού" τους, δεν τους αφήνει να δουν, τι κάνουν, πως λειτουργούν και πως συμπεριφέρονται για τα ήθη της Αριστεράς. 

Να είναι η "μέθεξη του εγώ" ενός Πρωθυπουργού που έχει ταυτίσει, πράξεις, στάσεις, αξίες, τα πάντα, ακόμα και την τύχη ενός λαού με την τύχη την δική του, που η προώθηση αυτής να προκαλεί έξαρση του "εγώ" θέτοντας σε κίνδυνο την κοινωνία; Ή μήπως είναι ο Συριζοκεντρισμός των μελών της κυβέρνησης, της οποίας έκαστο μέλος αυτής, πιστεύει , ότι η ομάδα που ανήκει, είναι το κέντρο των πάντων και όλοι οι άλλοι πρέπει να διαβαθμίζονται και να τοποθετούνται σε σχέση με την ομάδα αυτήν ; 

Τι να υποθέσεις κανείς για όλα αυτά ; αλλά ακόμα και όποια υπόθεση να κάνεις, ένα συμπέρασμα εξάγεται από τις πολιτικές εξελίξεις όπως διαμορφώνονται σήμερα: Ξεκινάμε πάλι από την αρχή ? ? Είτε με μια άλλη κυβέρνηση αντικαθιστώντας τους ανίκανους με τους αδίστακτους , είτε με μια άλλη οικουμενική από ένα φωτισμένο τραπεζίτη που έπρεπε να ήταν φυλακή. 

Το κακό βέβαια, δεν είναι τόσο που πάμε πάλι από την αρχή, που πάντοτε στην αρχή θα βρισκόμαστε με την απάθεια του λαού, όσο που πάμε πάλι με το ίδιο πολιτικό σύστημα και τα απολειφάδια του , τα ίδια πρόσωπα, τους ίδιους πορφυρογέννητους αρχηγούς με τους υπηκόους τους, σε μια ανακύκλωση της ίδιας πολιτικής ενός ανανεωμένου συστήματος προς το παλαιότερο , με δεδομένη πλέον πολιτική αφετηρία, την μη ύπαρξη άλλης πολιτικής, κυβερνητικό επίτευγμα του Σύριζα ως ‘πρώτη φορά Αριστερά’ . 

Επισκέψεις αρχηγών κρατών, διμερείς επαφές, αξιολογήσεις, ικεσίες. εκβιασμοί ,διαβουλεύσεις με τον εαυτό μας και διαπραγματεύσεις για σωτηρία με όλους, αντί μιας ειλικρινούς και μοναδικής <ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ> ενσαρκώνοντας την δημοκρατία με το ίδιο το λαό, για το τι θέλει, πως το θέλει και μέχρι που είναι διατεθειμένος να φτάσει, τον μόνο που δεν μπορεί να υποκριθεί για την σωτηρία του, από τους μέχρι τώρα γραμματείς και Φαρισαίους της πολιτικής που με περισσή υποκρισία του την υποσχέθηκαν . 

Καμιά κυβέρνηση και κανένα πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να ομιλεί για την σωτηρία του λαού του, όταν είναι ανειλικρινές, υποτακτικό σε σκοπιμότητες και διαπραγματεύεται την μοίρα αυτού, με εξωγενείς παράγοντες κατοχής, που τους αποκαλεί εκ του πονηρού θεσμούς, μόνο και μόνο για να αποκρύψει από τους πολίτες του, τον εξωθεσμικό τους χαρακτήρα . 

Τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα που έρχονται εν ονόματι του χρέους υπό μορφή εκβιασμού , δεν έχουν στόχο την αποπληρωμή αυτού , ούτε την διαιώνιση του για ομηρία της χώρας που ούτως ή άλλως την υφίσταται από συστάσεως της, αλλά τον θάνατο της μεσαίας τάξης μέσα από την εξαθλίωση της ελληνικής οικονομίας , μιας κοινωνικής τάξης που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της ίδιας της κοινωνίας, μοναδική προϋπόθεση και εγγύηση ύπαρξης μιας Δημοκρατίας . 

Η ελληνική πολιτική επιστήμη των κλασσικών χρόνων, μάλλον κυνική στο βάθος της, απέφευγε στον ίδιο βαθμό τις παθολογίες τόσο των πλουσίων όσο και των φτωχών, επιδιώκοντας μια σταθερή μεσαία τάξη που θα χαλιναγωγεί χωρίς να αποξενώνει τους ικανούς και τους προικισμένους . Η αντίφαση μεταξύ της κοινωνικής δικαιοσύνης που όλα πρέπει να κατανέμονται αναλογικά και δίκαια σε πλούσιους και φτωχούς, ευφυείς και αδαείς, με την έμφυτη εγωιστική φύση του < ικανού > ανθρώπου να δημιουργεί την ανισότητα συγκεντρώνοντας πλούτο και εξουσία , - πρόκληση και για την ίδια την σύγχρονη πολιτική επιστήμη – , θεωρήθηκε άλυτη από τους Έλληνες, κάτι που έπρεπε να ανατεθεί σε μια ανέφικτη ουτοπία από τον Αριστοτέλη τον Πλάτωνα και τα ελάσσονα μυαλά της εποχής εκείνης . 

Η ύπαρξη επομένως της μεσαίας τάξης , είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή κοινωνική τάξη, της οποίας η ισχυρή παρουσία καθορίζει την ισορροπία και τον βαθμό Δημοκρατίας σε μια κοινωνία . 

Αυτό το ύπουλο μονοπάτι κατάρρευσης της μεσαίας τάξης επέλεξαν οι ξένοι οργανισμοί, τους οποίους όλοι γνωρίζουμε , για την εκτέλεση της Δημοκρατίας στην χώρα μας, μονοπάτι στο οποίο συνηγορούν και οι εφιάλτες του πολιτικού μας κατεστημένου, για την δημιουργία ενός δυαδικού κοινωνικού μορφώματος , πλούσιων και φτωχών που θα τιτλοφορείται ως Δημοκρατία . 

Σε μια τέτοια εξέλιξη προσχεδιασμένη για την χώρα μας, η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας είναι εξ ορισμού τελειωμένη, για να παραχωρήσει την θέση της σε μια άλλη οικονομία των ξένων, μέσω των επενδύσεων , όχι για να προσφέρει στην κοινωνία, αλλά για να την απομυζήσει, εξάγοντας τα κέρδη και εισάγοντας την εκμετάλλευση . 

Ο θάνατος της μεσαίας τάξης, που σηματοδοτεί το τέλος του επιχειρείν στην μεσαία κλίμακα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και την ολοκλήρωση της κυριαρχίας των πολυεθνικών , πέρα από την αλλοίωση της κοινωνικής σύνθεσης στην χώρα μας, θα επιφέρει και αλλαγή στην μορφή του Κράτους, του οποίου οι δομές κοινωνικής πρόνοιας θα συρρικνώνονται, και οι μηχανισμοί ελέγχου και καταστολής που θα στηρίζουν αυτή την αλλαγή, θα διογκώνονται . 

Οι έννοιες ανάπτυξη και επένδυση που διαφημίζονται από τα φερέφωνα της πολιτικής και τα στημένα κανάλια της τηλεόρασης, θα αποτελούν την απαγορευμένη οικονομική ζώνη για τον μέσο Έλληνα επενδυτή, και θα είναι οι προνομίες που θα μονοπωλούνται από την ντόπια θυγατρική πλουτοκρατία με το διαπλεκόμενο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, δικαιώνοντας τον Δραγασάκη στο όραμα της ‘’ άνεργης ανάπτυξης ‘’ του , δηλαδή ανάπτυξη των ξένων, με στρατιές ανέργων από τους Έλληνες. 

Σε μια τέτοια εξέλιξη μόνο ο Λαός μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του, κανένα σύστημα, καμιά ηγεσία και κανένας θεσμός, πολύ περισσότερο ο θεσμός της Ελληνικής Δημοκρατίας , ο πρόεδρος της οποίας δεν τόλμησε να προστατεύσει την δημοκρατία…… από το χαστούκι του φασισμού ……

Συμμορία εκτελεί σχέδιο αφανισμού της χώρας.

Έχει σχεδόν μηδενισθεί η αξία των μετοχών που κατέχει το κράτος στις τέσσερις τράπεζες, έχοντας πετάξει άνω των 31 δις € από το παράθυρο – ενώ ας μην θεωρούμε πως είναι πια υγιείς, οπότε δεν θα χρειαζόταν η δήμευση των καταθέσεων.

«Η Ελλάδα διοικείται από μία στυγνή δικτατορική κυβέρνηση στο παρασκήνιο, από την Τρόικα δηλαδή, με τυπικές κυβερνήσεις στο προσκήνιο – οι οποίες έχουν ουσιαστικά το ρόλο του σάκου του μποξ, για να εκτονώνεται ανόητα η οργή των Πολιτών».

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας δήλωσε πρόσφατα πως είναι ικανοποιημένος με την ολοκλήρωση της διαδικασίας αύξησης κεφαλαίων των τραπεζών, για τρίτη συνεχή φορά – επειδή, κατά τον ίδιο, οι επενδυτές εμπιστεύθηκαν ξανά την Ελλάδα! Τι ακριβώς εμπιστεύθηκαν, δεν έκανε τον κόπο να εξηγήσει στους Έλληνες – στους οποίους πλέον δεν ανήκει ούτε η χώρα, ούτε οι τράπεζες της.

Ειδικότερα, γνωρίζοντας κανείς πως στις τράπεζες είναι υποθηκευμένο μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, καθώς επίσης πολλές επιχειρήσεις, ενώ στην Τρόικα η δημόσια περιουσία, δεν είναι καθόλου δύσκολο να συμπεράνει ποιοί είναι οι νέοι ιδιοκτήτες της Ελλάδας – ενώ δεν προσφέρει σε τίποτα η εθελοτυφλία.

Διαπιστώνεται πάντως πια «δια γυμνού οφθαλμού» ότι, αφενός μεν οι τράπεζες αφελληνίζονται, αφετέρου πως έχει συντελεσθεί η μεγαλύτερη τραπεζική ληστεία όλων των εποχών, εις βάρος των κορόιδων – των φορολογουμένων Πολιτών, καθώς επίσης των Ελλήνων μικρομετόχων που

απαγορεύθηκε να συμμετέχουν στην κεφαλαιοποίηση (όπως συνέβη και με το κράτος).

Περαιτέρω, στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται οι τιμές των μετοχών των τραπεζών, με τις οποίες έγινε η αύξηση κεφαλαίου το 2014, καθώς επίσης οι αντίστοιχες του 2015 – όπου στην τέταρτη στήλη (διαφορά), σημειώνεται πόσες φορές μικρότερη ήταν η τιμή το 2015, στην επόμενη πόση είναι πλέον η συμμετοχή των ιδιωτών, ενώ στην τελευταία του κράτους.

Τράπεζα	Τιμή νέων μετοχών 2015	Τιμή νέων μετοχών 2014	Διαφορά	Ποσοστό ιδιωτών	Ποσοστό κράτους (ΤΧΣ)
EUROBANK	0,01	0,31	-31 φορές	97,7%	2,3%
ΕΘΝΙΚΗ*	0,02	0,30	-15 φορές	στο 67%	Υπ. στο 33%
ΠΕΙΡΑΙΩΣ	0,03	1,70	-56 φορές	75%	25%
ALPHA BANK	0,04	0,65	-16 φορές	89%	11%

*2,20 κατά ανακοινώσεις  .

Συμπεραίνεται λοιπόν πως η Eurobank, καθώς επίσης η Alpha Bank, έχουν πλέον ιδιωτικοποιηθεί εντελώς, χωρίς να εισπράξει κάποιο αντίτιμο το κράτος – αλλά, αντίθετα, να έχει χάσει όλα σχεδόν τα χρήματα του, από τις δύο προηγούμενες κεφαλαιοποιήσεις! Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το κράτος είμαστε εμείς, αφού με τους φόρους μας πληρώνονται οι ζημίες – τις οποίες διαπιστώνουμε από τα συνεχή μέτρα που ανακοινώνονται, σε καθημερινή σχεδόν βάση.

Περαιτέρω, από τον επόμενο πίνακα φαίνεται πόσα έχασε κάποιος, είτε ιδιώτης μικρός μέτοχος, είτε το δημόσιο – στο υποθετικό παράδειγμα, κατά το οποίο τοποθέτησε 1.000 € από την τσέπη του, για την αγορά μετοχών κατά την αύξηση κεφαλαίου των τραπεζών το 2014 (χωρίς τα δεκαδικά ψηφία).  

Τράπεζα	Αρ. μετοχών	Τιμή 2015	Αξία 2014	Αξία 2015	Ζημία
EUROBANK	3.225	0,01	1.000	32,25	-967,75
ΕΘΝΙΚΗ	3.333	0,02	1.000	66,66	-933,34
ΠΕΙΡΑΙΩΣ	588	0,03	1.000	17,64	-982,36
ALPHA BANK	1.538	0,04	1.000	61,52	-938,48

.

Με απλά λόγια, τα 1.000 € που έβαλε κάποιος υποθετικά από την τσέπη του μόλις το 2014 (το κράτος επίσης), έγιναν 32 € στην πρώτη τράπεζα (έχασε δηλαδή τα 968 €), 66 € στη δεύτερη, 17 € στην τρίτη και 61 € στην τελευταία! (επιφυλασσόμενος για τυχόν αριθμητικά λάθη).

Εάν αυτό δεν είναι ληστεία στο φως της ημέρας, μία μεγάλη ντροπή για την Ελλάδα και τους Έλληνες, ενώ καλύτερα να μην χαρακτηρίσουμε τη «συμμορία» που την εκτέλεσε, τότε τι άλλο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ληστεία;

Συνεχίζοντας, τα κεφάλαια που είχε διαθέσει το κράτος (ΤΧΣ) προηγουμένως στις τέσσερις παραπάνω τράπεζες ήταν περίπου 25 δις €, τα οποία είχαν εκτοξεύσει το πραγματικό έλλειμμα ξανά στα ύψη, οπότε το δημόσιο χρέος – γεγονός που σημαίνει ότι, γίνεται εν αγνοία μας όλο και μεγαλύτερο, παρά την πολιτική λιτότητας, για να ενισχύονται οι τράπεζες, έτσι ώστε να είναι σε θέση να κατασχέσουν τα σπίτια μας!

Από την άλλη πλευρά, στα τέλη του 2013 η αξία των μετοχών του κράτους σε αυτές τις τράπεζες ήταν 22,5 δις €, στα τέλη του 2014 είχε πέσει στα 13 δις €, το Μάρτιο του 2015 στα 6,5 δις €, ενώ τον Οκτώβριο του 2015 ήταν μόλις 2,4 δις €. Επομένως, είχαν χαθεί ήδη τα 22,6 δις €, τα οποία φυσικά θα επιβαρύνουν όλους εμάς – μέσω της υπερβολικής αύξησης των φόρων, των μειώσεων των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, των συντάξεων, του περιορισμού του κοινωνικού κράτους κοκ.

Σήμερα έχει σχεδόν μηδενισθεί η αξία των μετοχών που κατέχει το κράτος στις τέσσερις μεγάλες τράπεζες, έχοντας πετάξει άνω των 31 δις € από το παράθυρο – ενώ όποιος θεωρεί πως είναι πλέον υγιείς, οπότε δεν θα χρειαστεί να συμμετέχουν οι καταθέτες στη διάσωση τους (haircut), θα ήταν καλύτερα να προσέξει τη θέση της S&P, σύμφωνα με την οποία τα νέα κεφάλαια των τραπεζών είναι πάρα πολύ χαμηλά.

Περαιτέρω, φαίνεται πως οι δανειστές είναι άπληστοι και αχόρταγοι, κρίνοντας από τις νέες απαιτήσεις τους για μειώσεις μισθών (ΔΝΤ) – αν και δεν είναι πολλοί αυτοί που κατανοούν τί ακριβώς κρύβεται πίσω από τις συγκεκριμένες απαιτήσεις. Ειδικότερα, όλες οι τιμές των παγίων διαμορφώνονται αργά ή γρήγορα σε ανάλογο ύψος με τους μισθούς – γεγονός που σημαίνει ότι, όσο περιορίζονται οι μισθοί, τόσο μειώνονται οι τιμές.

Με απλά λόγια, οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων (σπίτια, οικόπεδα, επιχειρήσεις) μειώνονται συνεχώς, ανάλογα με την πτώση των μισθών τους – ενώ την ίδια στιγμή καλούνται να πληρώσουν υψηλότερους φόρους. Επομένως, καταδικάζονται να χάσουν ότι έχουν και δεν έχουν, καταλήγοντας άβουλοι σκλάβοι χρέους – ενώ οι τράπεζες έχουν ήδη προετοιμασθεί, για να μεταφέρουν όλη την ιδιωτική περιουσία σε ξένα χέρια.

Ολοκληρώνοντας, το αποτρόπαιο έγκλημα που συντελείται σήμερα στην Ελλάδα είναι μάλλον άνευ προηγουμένου στην παγκόσμια ιστορία – ακόμη και αν συγκριθεί με τα ανάλογα εγκλήματα της πρώτης αποικιοκρατικής εποχής.

Σε κάθε περίπτωση, η χώρα δεν θα ανήκει σύντομα στους Έλληνες, ενώ διοικείται από μία στυγνή δικτατορική κυβέρνηση στο παρασκήνιο, από την Τρόικα δηλαδή, με τυπικές κυβερνήσεις στο προσκήνιο – οι οποίες έχουν ουσιαστικά το ρόλο του σάκου του μποξ, για να εκτονώνεται ανόητα η οργή των πολιτών.

Άρης Οικονόμου, Senior Analyst (finance & markets) 

"Πηγή:oimaskespeftoun.blogspot.gr"