ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΧΩΡΙΑ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ ΤΩΡΑ, ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ ; - ΕΙΝΑΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ;

Ο Σουλτάνος Ερντογάν δίνει στον Τσίπρα, τον Βίτσα και την Γεροβασίλη το επικοινωνιακό άλλοθι που έχουν ανάγκη ώστε να μπαγλαρώσουν τους 8 και να τους επιστρέψουν στην Τουρκία σε συσκευασία δώρου, όπως είχε γίνει με τον Οτσαλάν.

Στον στενό πυρήνα των επίδοξων πραξικοπηματιών τοποθετεί η φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα Star τους 8 στρατιωτικούς που προσγειώθηκαν στην Αλεξανδρούπολη το περασμένο Σάββατο και ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα. Ειδικότερα, φέρονται να ανήκουν στην ομάδα  των κομάντος που πήγε να σκοτώσει τον Ερντογάν.

Όπως έγινε γνωστό περίπου 40 κομάντος περικύκλωσαν το ξενοδοχείο στη Μαρμαρίδα που διέμενε ο Ερντογάν με σκοπό να τον σκοτώσουν αλλά ο Τούρκος πρόεδρος κατάφερε και φυγαδεύτηκε έγκαιρα από άντρες της προσωπικής του φρουράς.

ΠΩΣ ΤΑ ΕΓΧΩΡΙΑ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ

Ο Νίκος Μπογιόπουλος με άρθρο του στο Enikos περιγράφει την παράδοση του Οτσαλάν από τα εγχώρια Πολιτικά Γιουσουφάκια.

(-Aλήθεια, τι λέει ο Καραμανλής για τους 8; Τι συμβουλεύει τον Τσίπρα; Τι λέει ο Πάκης; Τι λέει ο Μειμαράκης; Ο Στυλιανίδης; Η Ντόρα; Ο Κυριάκος; Τι λένε όλοι αυτοί οι τραγουδιστές για τους 8;)

Στις 15 Φλεβάρη 1999, πριν ακριβώς από 17 χρόνια, ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων, με εμπλοκή της τότε ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον κ.Σημίτη.

Την επόμενη μέρα, κι ενώ ο ελληνικός λαός είχε σαστίσει μαθαίνοντας τι είχε συμβεί την προηγούμενη νύχτα στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, τέθηκε στον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο μια ερώτηση που ουδέποτε είχε τεθεί μέχρι τότε σε εκπρόσωπο κυβέρνησης: «Ποιος είναι ο ορισμός που δίνει η κυβέρνησή σας στις έννοιες “φιλότιμο” και “αξιοπρέπεια”;», ήταν η ερώτηση…

Η απάντηση του κ. Ρέππα, όπως και τότε έτσι και σήμερα, δεν είχε και δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι εκείνες τις μέρες η Ελλάδα είχε οδηγηθεί με την υπόθεση Οτσαλάν σε τέτοιον κατήφορο, που τίποτα δεν θεωρείτο δεδομένο. Ούτε ακόμα και το τι σημαίνουν λέξεις όπως «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια»…

Ο Οτσαλάν από τα χέρια της Ελλάδας είχε βρεθεί στα χέρια της τουρκικής ΜΙΤ. Και τούτο ενώ δύο μήνες πριν, τα 2/3 της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ (ανάμεσά τους και υπουργοί…), είχαν υπογράψει ψήφισμα με το οποίο καλούσαν τον Οτσαλάν να έρθει στην Ελλάδα για να βρει άσυλο…

Δυο μέρες μετά την παράδοση του ηγέτη των Κούρδων, ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης εξέδωσε μια μακροσκελέστατη ανακοίνωση για την υπόθεση Οτσαλάν. Το επισημαίνουμε: Εκείνη η ανακοίνωση του Κ. Σημίτη εκδόθηκε σε μια στιγμή που ο ηγέτης των Κούρδων βρισκόταν ήδη στις τουρκικές φυλακές, με – αν μη τι άλλο – εμφανέστατη την εμπλοκή και τις βαριές ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτήν την εξέλιξη.

Τι επέλεξε να τονίσει σε κείνη την ανακοίνωση ο κύριος Σημίτης; Επέλεξε, μιλώντας για το «κουρδικό ζήτημα», να δηλώσει: «Είμαστε κατά των ένοπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας»!

«Ένοπλη ανταρσία» (!), λοιπόν, ο αγώνας του κουρδικού λαού για ελευθερία!«Τρομοκρατία και βία» η πάλη των Κούρδων για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους! Αυτά ήταν τα λόγια του κυρίου Σημίτη, μόλις δύο 24ωρα από την παράδοση του Οτσαλάν!

Αυτά ήταν τα λόγια που ειπώθηκαν σε μια στιγμή που ολόκληρος ο ελληνικός λαός ένιωθε οργή και ντροπή. Οργή για το κατάντημα της κυβέρνησης, κατάντημα, όμως, για το οποίο η ίδια η τότε κυβέρνηση όχι μόνο δεν ένιωθε ντροπή, αλλά καυχιόταν κιόλας για την αποστολή που εκτέλεσε.

Εξάλλου, στην ίδια εκείνη ανακοίνωση, ο κ. Σημίτης, που θέλοντας να διασώσει εαυτόν είχε θυσιάσει τρεις υπουργούς (Πάγκαλο, Παπαδόπουλο, Πετσάλνικο), ισχυριζόταν ότι:

«Κάναμε το χρέος μας με τον καλύτερο τρόπο, απέναντι στην Ελλάδα και τα συμφέροντά της, απέναντι στο κουρδικό ζήτημα και τον ίδιο τον Οτσαλάν »!

Θα το επαναλάβουμε: Εκείνη η απίστευτη ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ και του πρωθυπουργού Σημίτη είχε εκδοθεί τη στιγμή που οι εικόνες του δέσμιου Οτσαλάν έκαναν το γύρο του κόσμου!

 Αν προσπαθούσαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο στο κλίμα εκείνης της εποχής θα λέγαμε ότι ακόμα κι αν κάποιος (ως υπόθεση εργασίας και μόνο) δεχόταν σαν ειλικρινή την εκδοχή της ελληνικής κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ ότι δεν ευθυνόταν για την σύλληψη Οτσαλάν από την Τουρκία, το ερώτημα που ετίθετο ήταν: Μετά από εκείνη την ανακοίνωση του πρωθυπουργού Σημίτη, ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι επρόκειτο για μια «αθώα» κυβέρνηση και όχι για μια «κυβέρνηση – καταδότη», όπως φώναζαν οι διαδηλωτές στους δρόμους της Αθήνας και σε όλες τις πόλεις της χώρας;

Μια κυβέρνηση που

• είχε ήδη στο ενεργητικό της τα «ευχαριστώ» προς τις ΗΠΑ μετά τα Ίμια,
• είχε συνυπογράψει την ελληνοτουρκική συμφωνία της Μαδρίτης κατ’ εντολήν της Ολμπράιτ,
• είχε ήδη αποδεχτεί τη συμφωνία για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ που δημιουργούσε νέα αρνητικά δεδομένα όσον αφορά τη «διευθέτηση» των ελληνοτουρκικών προβλημάτων του Αιγαίου,
• είχε φερθεί με το γνωστό τρόπο στην υπόθεση των πυραύλων «S-300» μετά από απαίτηση των Αμερικανών,

ποιος θα μπορούσε να την πιστέψει την ώρα που ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων;…

Κανένας δεν πίστεψε τότε την κυβέρνηση Σημίτη. Και τούτο παρότι εκείνες τις πρώτες μέρες δεν είχε γίνει καν γνωστή η έκθεση του πρέσβη της Ελλάδας στην Κένυα. Η έκθεση, δηλαδή, που καταγραφόταν «χαρτί και καλαμάρι» ο ρόλος της κυβέρνησης στην υπόθεση Οτσαλάν .

Η έκθεση του πρέσβη, που ήρθε στο φως περίπου ένα μήνα αργότερα, ήταν αποκαλυπτική: Εκεί, στην έκθεση – ομολογία και αποκάλυψη, καταγραφόταν ότι η εντολή από την Αθήνα προς τον πράκτορα της ΕΥΠ που συνόδευε τον Οτσαλάν στην ελληνική πρεσβεία της Κένυας ήταν: «Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»! Αυτή ήταν η εντολή…

Ας θυμηθούμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την έκθεση του Έλληνα πρέσβη στην Κένυα, του κ. Γ. Κωστούλα, που ήρθε στο φως το Μάρτη του 1999, και στα οποία γίνεται αναφορά στους χειρισμούς του «Μεγάλου τραγουδιστή», των συνεργατών του, στελεχών της ΕΥΠ και κρατικών παραγόντων, που προηγήθηκαν της σύλληψης του Οτσαλάν από τους Τούρκους.

     «(…) Συνομιλία με Κιθουρίμα (σσ: Κενυάτης αξιωματούχος), περίεργο τηλεφώνημα Αμερικανού και αναχώρηση δυο επισκεπτών αναφέρονται αμέσως σε κ. Παπαϊωάννου (σσ: διευθυντής διπλωματικού γραφείου υπουργού Θ. Πάγκαλου), οποίος λέγει ότι θα τα μεταφέρει σε «μεγάλο τραγουδιστή», δηλαδή κ. υπουργό (σσ: Θ. Πάγκαλο), και αναλαμβάνει υποχρέωση “να μας τραγουδήσει, αφού ακούσει τραγούδι μεγάλου τραγουδιστή” (…).

    Περί ώρα 14.00, κ. Παπαϊωάννου επικοινωνεί με πρεσβεία και εντέλλει υπογράφοντα μεταφέρει με “δεσποινίδα Κατεχάκη”, δηλαδή κ. Καλεντερίδη, σε Οτσαλάν ότι πρέπει ταχύτερο δυνατόν απομακρυνθεί από “εθνικά χρώματα”. Σε ερώτησή μου “και να πάει πού;”, κ. Παπαϊωάννου απαντά ως εξής:

    “Μεγάλος τραγουδιστής έχει εκνευριστεί. Κάναμε μια εξυπηρέτηση. Μην μας τη βγάζουν από τη μύτη. Να πάει σαφάρι. Να πάει όπου θέλει. Μακριά από εθνικά χρώματα” (…)

    Περί 10.00, κ. Καλεντερίδης επικοινωνεί με αρχηγό του. Τελευταίος μόλις έχει πληροφορηθεί τα περί αιτήσεως ασύλου (σσ: από τον Οτσαλάν ) και εξαγριωμένος απαντά ως εξής: “Να του πεις ότι είναι ηλίθιος. Διέπραξε αθλιότητα. Αυτό που έκανε δεν είναι τίποτα. Δεν ισχύει. Να του πεις να τσακιστεί να φύγει γρήγορα και να πάει όπου θέλει. Εμείς δεν του τάξαμε τίποτα. Πέτα τον έξω, ρε Σάββα, να τελειώνομε. Σε παρακαλώ, παιδί μου” (…)

    Μετ’ ολίγον, κος Διακοφωτάκης απαντά σε τηλέφωνο, σε οποίο “κάποιος ονόματι Μιχάλης” ζητά κ. Καλεντερίδη. Κος Καλεντερίδης προσέρχεται και σε ανοιχτή ακρόαση λέγονται εξής:

    “Σάββα άκουσέ με, είμαι ο Τζοβάρας, είναι εδώ τρεις υπουργοί και ο αρχηγός, κρέμονται τρεις υπουργοί από σένα, το καταλαβαίνεις; Να πας αμέσως και να τον πετάξεις έξω με τη βία” (…). Τζοβάρας συνεχίζει:

    “Σε παρακαλώ Σάββα, πέτα τα έξω τα μ….πανα να τελειώνουμε. Μπορείς να το κάνεις. Πρόσεξε γιατί αν δεν το κάνεις, όταν έρθεις πίσω θα σε αποστρατεύσουν. Μπορείς να το κάνεις. Είναι τρεις υπουργοί εδώ» (…).

    Λίγο αργότερα, μας τηλεφωνεί κ. Παπαϊωάννου και ζητά να “ερευνήσωμε αγορά” ώστε εξευρεθούν ντόπιοι “φουσκωτοί”, δηλαδή, μπράβοι, οποίοι αναλάβουν επιχείρηση βίαιης αποχωρήσεως Οτσαλάν και συνοδών του από κατοικία (…).

    Ύστερα, δεχτήκαμε τηλεφωνήματα από κ. Παπαϊωάννου και ΕΥΠ και μας έγινε γνωστό ότι Αθήνα αποφάσισε εδώ έλευση τεσσάρων “φουσκωτών”, οποίοι αναλάβουνεπιχείρηση βίαιης απομακρύνσεως (…)».

Αυτά αναφέρονταν μεταξύ άλλων στην έκθεση Κωστούλα. Ωστόσο οι τότε κυβερνώντες έλεγαν ότι πήγαν τον Οτσαλάν στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα για να τον σώσουν. Μόνο που ο Οτσαλάν – σύμφωνα με την έκθεση – «πετάχτηκε έξω» από την ελληνική πρεσβεία. Αλλά απ ‘ έξω ήταν οι Τούρκοι…

Και κάτι ακόμα: Το καλοκαίρι του 2004, στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» (25/8/2004) αναδημοσιεύτηκε κείμενο της τουρκικής εφημερίδας «Ραντικάλ» στο οποίο γινόταν λόγος για την υπόθεση Οτσαλάν. Στο κείμενο υποστηριζόταν ότι:

«… ο τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, Νίκολας Μπερνς, πραγματοποίησε συνάντηση με τον κ. Πάγκαλο, ο οποίος του τόνισε ότι η ελληνική πλευρά επιδιώκει μεν να απομακρύνει από τη χώρα τον Οτσαλάν, αλλά αυτό δεν κατέστη εφικτό μέχρι στιγμής. Τότε – κατά τη “Ραντικάλ” – ο Μπερνς πραγματοποίησε μια κρίσιμη επέμβαση:“Φροντίστε να αποστείλετε τον Οτσαλάν στην Κένυα και τα υπόλοιπα είναι δική μας υπόθεση”, φέρεται ειπείν στον Θ. Πάγκαλο…».

Αυτά έγραφε η «Ραντικάλ» και αναδημοσιεύτηκαν στον ελληνικό Τύπο. Και, βεβαίως, δεν είναι δική μας πρόθεση να τα υιοθετήσουμε. Είναι όμως υπόθεση του καθενός να αναρωτηθεί: Υπήρξε η ευθιξία από τους πρωταγωνιστές εκείνης της ντροπιαστικής υπόθεσης να καταρρίψουν τους ισχυρισμούς των λόγω δημοσιευμάτων;

Τέτοια ευθιξία απέναντι στο συγκεκριμένο δημοσίευμα, δεν υπέπεσε στην αντίληψή μας, κι αν υπήρξε ήταν προφανώς πολύ μικρότερης έντασης από την ένταση με την οποία καταγράφηκε στην συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού εκείνο το «Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»…

***

    Αυτή η ντροπή, αυτή η μαύρη σελίδα που γράφτηκε σαν σήμερα από τους πρώην «ταγούς» αυτού του τόπου (σσ: πολλοί εξ αυτών πρωταγωνίστησαν σε μια σειρά ακόμα δράματα που ακολούθησαν) δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Θα τους κυνηγάει για πάντα.

    Το έχουμε ξαναγράψει και θα το επαναλάβουμε: Όποιακι αν θα είναι η τελική κρίση της Ιστορίας, πρώτα και κύρια του κουρδικού λαού, για το πρόσωπό του Οτσαλάν, το γεγονός παραμένει: Από τα χέρια μιας ελληνικής κυβέρνησης, της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο Οτσαλάν βρέθηκε στα χέρια της Τουρκίας. Κι αυτό, ως στιγμιότυπο της – ελληνικής –  Ιστορίας, θα αποτελεί εσαεί κηλίδα ντροπής. Για εκείνους (τους «μεγάλους τραγουδιστές» και τις «δεσποινίδες Κατεχάκη») που δια πράξεων ή παραλείψεων πρωταγωνίστησαν σε αυτή την εξέλιξη.

 In the act of committing the eight Turkish military officers who fled to Greece in a helicopter requesting political asylum during the failed coup attempt in Turkey, Alexandroupolis, Greece on July 18, 2016. / Στο αυτόφωρο οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί που κρατούνται στην Αλεξανδρούπολη έπειτα από την παράνομη είσοδο τους στην Ελλάδα με ελικόπτερο αιτούμενοι πολιτικό άσυλο κατά την διάρκεια της αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος στην Τουρκία, Αλεξανδρούπολη, 18 Ιουλίου 2016.

kourdistoportocali.com

ο Γιάννης κάνει την επανάστασή του.

Τώρα που το αφεντικό του κινδυνεύει, ο Γιάννης με δύο ν, έγινε δημοσιογράφος με άποψη που υποστηρίζει το δίκαιο. Αυτό τα πράμα που γαύγιζε όλα αυτά τα χρόνια υπέρ των μνημονίων και των δουλικών που τα υπηρετούσαν, ξαφνικά ανακάλυψε τους μηχανισμούς της εξουσίας βάση των οποίων μπορεί ο καθένας να υποταχτεί στα «θέλω της»

Τώρα λοιπόν που ο Τσίπρας βάζει νέο Ψυχάρη στη θέση του Ψυχάρη, ο Γιάννης κάνει την επανάστασή του και μάλιστα "παίζει" και με τον Πάκη τον οποίο θεωρεί ...πρόεδρο από τα αζήτητα.

Απολαύστε όλο του άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη :

 "Μεταξύ μας, οι Τούρκοι είναι πολύ μπουνταλάδες. Έστησαν μια ολόκληρη φασαρία με τανκς κι ελικόπτερα χωρίς λόγο.

Διότι τα πράγματα δεν γίνονται έτσι σήμερα. Ο Ερντογάν, ας πούμε, έδιωξε με το καλημέρα 2.740 δικαστικούς παρόλο που το πραξικόπημα το έκαναν αξιωματικοί. Σιγά που θα ασχολείται με επιλοχίες!

Ο άνθρωπος ξέρει ότι τα στρατιωτικά πραξικοπήματα είναι ξεπερασμένα. Κι ότι στην εποχή μας αρκεί να ελέγχεις τη Δικαιοσύνη και την ενημέρωση.

Η πατέντα δοκιμάστηκε με επιτυχία στη Λατινική Αμερική κι έχει εφαρμογή εσχάτως και στα μέρη μας.
Ούτε τανκς, λοιπόν, ούτε ελικόπτερα. Το ζήτημα είναι να διώκεις τους ενοχλητικούς και να φιμώνεις τους αντίθετους με επίφαση νομιμότητας.

Πρώτα διαλέγεις έναν Πρόεδρο, κατά προτίμηση από τα αζήτητα για να σου έχει μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη.

Μετά τοποθετείς έναν υπουργό, κατά προτίμηση πρώην δικαστικό και φίλο του Προέδρου, για το bullying και την ίντριγκα.

Υστερα βάζεις χέρι στα ανώτατα δικαστήρια διορίζοντας ανθρώπους εμπιστοσύνης του Προέδρου ή δικούς σου, αδιάφορο…

Μιλάμε φυσικά για ανθρωπάκια, αλλά όπως έλεγε κι ο Κωνσταντίνος Τσάτσος για τους παρακρατικούς που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη «τέτοιοι κάνουν αυτές τις δουλειές. Ποιος θέλετε να τις κάνει; Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών;».

Βάζεις στο χέρι το Συμβούλιο Επικρατείας.

Εξαπολύεις πάσης φύσεως εισαγγελείς εναντίον κάθε λογής αντιφρονούντων – στο όνομα της νομιμότητας και της διαφάνειας…

Ψάχνεις τα πάντα για να τους βάλεις στο χέρι. Δάνεια, φορολογικές δηλώσεις, πόθεν έσχες, ακόμη και παραβάσεις του ΚΟΚ.

Ασκείς διώξεις, βάσιμες ή αβάσιμες. Είναι έξυπνη ιδέα διότι η δίωξη δημιουργεί εντυπώσεις, οι διωκόμενοι τελούν υπό ομηρεία έως τη δίκη κι όλοι ξέρουμε πόσο γρήγορα γίνονται οι δίκες στην Ελλάδα.

Εκεί που δεν πλήρωνες ούτε ΕΝΦΙΑ ούτε διόδια, παθαίνεις υστερία νομιμότητας κι αποφασίζεις να διαλέγεις τα κανάλια που θα λειτουργούν.

Επινοείς δηλαδή μια επίπλαστη νομιμότητα με πολιτικό πρόσημο που υπηρετεί μια αυστηρά κομματική ατζέντα.

Βάζεις τους εισαγγελείς να τρομοκρατούν τις τράπεζες που όλο και κάποιο σκελετό έχουν στο ντουλάπι – άλλωστε οι τραπεζίτες δεν φημίζονται για το νταηλίκι τους…

Οι τρομοκρατημένες τράπεζες με τους εισαγγελείς στο σβέρκο κάνουν τη ζωή δύσκολη στα κανάλια και τις εφημερίδες που δεν γουστάρεις.

Κι ό,τι δεν κλείσουν οι τράπεζες κι οι εισαγγελείς το κανονίζεις μόνος σου στοχοποιώντας, εκφοβίζοντας, απειλώντας κι εκβιάζοντας – στο όνομα της διαφάνειας!..

Έτσι γίνονται οι δουλειές. Παστρικά πράγματα. Χωρίς τανκς και αηδίες.

 Όσο βεβαίως είσαι στα πράγματα.

 Διότι μόλις παραπατήσεις, τότε άπαντες οι προαναφερθέντες βγαίνουν ξεβράκωτοι και παραδίδονται στους επόμενους με τα χέρια ψηλά – ακριβώς όπως έκαναν οι άλλοι στην Τουρκία…"

 Δεν είναι καιρός για δάκρυα Γιάννη και μην το συνεχίζεις γιατί θα μας κάνεις να ξαναγαπήσυμε τον Τσίπρα. 

Δεν κηδεύουν τους νεκρούς πραξικοπηματίες.

Δεν θα τελεστούν οι κηδείες όσων επίδοξων πραξικοπηματιών έπεσαν νεκροί κατά την απόπειρα πραξικοπήματος, ανακοίνωσε η τουρκική Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων, σύμφωνα με το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων DHA.

Στην ανακοίνωση της Διεύθυνσης αναφέρεται ότι «η προσευχή κατά την κηδεία, είναι προσευχή που κάνουν οι πιστοί για τους νεκρούς αδελφούς τους» και τονίζεται ότι οι επίδοξοι πραξικοπηματίες που έπεσαν νεκροί, «με τις πράξεις τους ποδοπάτησαν το δίκαιο όχι μόνο των ατόμων, αλλά και ενός ολόκληρου έθνους τηνκαι έτσι δεν δικαιούνται την προσευχή των πιστών αδελφών τους».

Σημειώνεται ότι και η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων προστέθηκε στοζυς τομείς του δημοσίου στους οποίους πραγματοποιούνται εκκαθαρίσεις. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Διεύθυνσης, απομακρύνθηκαν συνολικά 492 στελέχη, μεταξύ των οποίων ιμάμηδες, μουφτήδες και διοικητικοί.

Aς μην ξεχνάμε ότι ολα αυτά γίνονται ΚΑΙ στήν Κωνσταντινούπολη ή όπως τήν λένε οί Τούρκοι καί όλος ο πλανήτης Istanbul. 

Σέ αυτή την Istanbul χιλιάδες ραγιάδες τρέχουν και αφήνουν κάθε χρόνο τά ευρωπουλάκια τους και χαίρονται γιατί κάποιοι τούς δουλεύουν αποκαλώντας τους γκαρντάση.

ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΛΟΙΑ

Αξιωματούχος του ΝΑΤΟ δήλωσε πως η στρατιωτική συμμαχία ήταν ενήμερη για τις πληροφορίες βρετανικών ΜΜΕ σύμφωνα με τις οποίες τουλάχιστον 14 πλοία του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού που περιπολούσαν στο Αιγαίο και στη Μαύρη Θάλασσα δεν επέστρεψαν στις βάσεις τους στην Τουρκία έπειτα από το πραξικόπημα που εκδηλώθηκε το βράδυ της Παρασκευής.

Η πηγή, που ζήτησε να μην κατονομαστεί, ανέφερε πως η ναυτική διοίκηση του ΝΑΤΟ δεν είχε λάβει αιτήματα για συνδρομή στη διενέργεια επιχειρήσεων έρευνας για τα αγνοούμενα πολεμικά πλοία.

Οι παραπάνω πληροφορίες επιβεβαιώνουν τη θέση που θέλει να αυτομόλυσαν πολεμικά πλοία του τούρκικου ναυτικού, παρά τις διαψεύσεις της Άγκυρας.

Εξάλλου ρωσική στρατιωτική και διπλωματική πηγή δήλωσε σήμερα στο πρακτορείο RIA Novosti πως τουλάχιστον τέσσερα πλοία του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού βρίσκονται στη Μαύρη Θάλασσα, δύο από αυτά στη Ρουμανία.

“Τουλάχιστον τέσσερα πλοία του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού βρίσκονται τώρα στη Μαύρη Θάλασσα: δύο στο λιμάνι της Κωνστάντζας στη Ρουμανία, ένα στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας και ένα στη θάλασσα. Δεν υπάρχουν τουρκικά πλοία σε ρωσικά λιμάνια”, δήλωσε η πηγή αυτή.

«Τζι­χάντ είναι! Βγείτε για τον Αλλάχ στους δρό­μους!»

Τι κάνετε, όταν ανα­ρω­τιέ­στε αν το επό­μενο πρωί θα ξυπνή­σετε με ένα στρα­τιω­τικό πρα­ξι­κό­πημα ή σε μία Ισλα­μική Δημο­κρα­τία;

Αστείο ήταν αυτό.

Ο σαρκασμός φθάνει αδιανόητες κορφές

Εδώ και καιρό οι άνθρω­ποι στην Τουρ­κία μετράνε τα όρια του χιού­μορ, για να δια­τη­ρή­σουνε την πνευ­μα­τική τους υγεία. Ο σαρ­κα­σμός φθά­νει αδια­νό­η­τες κορ­φές. Δεν ξέρω αν αυτό είναι δείγμα αρρω­στη­μέ­νης ευαι­σθη­σίας ή αν οι άνθρω­ποι απλώς προ­σπα­θούν να τα βγά­λουν πέρα με τη ζωή, όμως ενώ ανα­ρω­τιό­μα­στε πότε θα σπά­σουνε τα τζά­μια από το θόρυβο των μαχη­τι­κών αερο­σκα­φών, πότε θα φτά­σουν έξω απ’ την πόρτα μας οι πυρο­βο­λι­σμοί που πλη­σιά­ζουν, στα κοι­νω­νικά μέσα, το μονα­δικό τόπο όπου μιλάμε μεταξύ μας, κυκλο­φο­ρούν ανέκ­δοτα:

«Η τουρ­κική δημο­κρα­τία πέθανε, γι’ αυτό ακού­γε­ται η σελά».

Στην αρχή ήταν όντως σχε­δόν αστείο, ήταν πιο λογικό να πιστέ­ψεις ότι ήταν σκη­νο­θε­τη­μένο. Μία χού­φτα σαστι­σμέ­νοι νέοι στρα­τιώ­τες είχε κλεί­σει μία από τις γέφυ­ρες στο Βόσπορο. Φωνά­ζανε στους ανθρώ­πους: «Πηγαί­ντε σπί­τια σας!» Έχω γρά­ψει ένα μυθι­στό­ρημα για το στρα­τιω­τικό πρα­ξι­κό­πημα του 1980, ξέρω ότι κανένα πρα­ξι­κό­πημα δεν γίνε­ται έτσι. Το πρα­ξι­κό­πημα είναι σοβαρή υπό­θεση. Άνθρω­ποι που έχουν ζήσει πρα­ξι­κο­πή­ματα έγρα­ψαν αμέ­σως στα κοι­νω­νικά μέσα: “Είναι παι­χνίδι του Ερντο­γάν, λέει: «Κάνουν πρα­ξι­κό­πημα ενα­ντίον μου», και την επό­μενη μέρα θα ανα­κη­ρυ­χθεί πρό­ε­δρος”.

Πιο σοβαρό έγινε το πράγμα, όταν ο Ερντο­γάν εμφα­νί­στηκε στα κανά­λια της τηλε­ό­ρα­σης μέσω της υπη­ρε­σίας chat Facetime και καλούσε το λαό να βγει στους δρό­μους, για να προ­στα­τέ­ψει τη δημο­κρα­τία. Ήμουν πεπει­σμένη ότι κανέ­νας, που λόγω συλ­λο­γι­κής μνή­μης γνώ­ριζε πόσο βίαια είναι τα πρα­ξι­κο­πή­ματα, δεν θα έβγαινε στους δρό­μους. Ωστόσο, μέσα σε λίγα λεπτά γέμι­σαν οι δρό­μοι με αυτο­κί­νητα γεμάτα ανθρώ­πους, που φώνα­ζαν «Αλλά­χου Άκμπαρ – Ο Θεός είναι μεγά­λος!». Ένα παρά­λογο θέαμα.

Εμείς φοβόμασταν τη νύχτα που ξημέρωνε Σάββατο.

Στο αερο­δρό­μιο άνθρω­ποι έδι­ναν κλο­τσιές σε τεθω­ρα­κι­σμένα, πολί­τες έπια­ναν ομή­ρους νεα­ρούς στρα­τιώ­τες που ούτε καν αντι­στέ­κο­νταν, υπήρ­ξαν ακόμα και περι­στα­τικά λιν­τσα­ρί­σμα­τος στρα­τιω­τών.

Τα συν­θή­ματα «Αλλά­χου Άκμπαρ» σύντομα ακού­γο­νταν και στο CNN Türk. Μέσα σε μια ώρα, αφού η παρου­σιά­στρια είχε πει: «Στρα­τιώ­τες κατα­λαμ­βά­νουν το σταθμό», εμείς δεν βλέ­παμε στην οθόνη στρα­τιώ­τες με μία δια­κή­ρυξη για το πρα­ξι­κό­πημα, αλλά έναν παρά­ξενο νεαρό άντρα, προ­φα­νώς οπαδό του Ερντο­γάν. 

Φώναξε τρεις φορές «Αλλά­χου Άκμπαρ» στην κάμερα κι ύστερα κάθισε βαριε­στη­μέ­νος.

 Όλη η χώρα παρα­κο­λου­θούσε εκεί­νον τον άντρα με το ροζ μπλου­ζάκι, που ασχο­λού­νταν με το κινητό του και προ­σπα­θούσε με το τηλε­χει­ρι­στή­ριο να θέσει σε λει­τουρ­γία τις συσκευές τηλε­ό­ρα­σης του σταθ­μού. Συγ­χρό­νως βάζαμε μαξι­λά­ρια στα τζά­μια στα παρά­θυρα που έτρι­ζαν από το μπου­μπου­νητό των μαχη­τι­κών αερο­σκα­φών. Τίποτα και­νούρ­γιο για μας, η θλίψη και ο φόβος μας διαρ­κώς δια­κό­πτο­νται από παρα­λο­γι­σμό.

Εμείς φοβό­μα­σταν τη νύχτα που ξημέ­ρωνε Σάβ­βατο. Μόνο ο πρό­ε­δρος της Δημο­κρα­τίας δεν φοβό­ταν! Το αερο­πλάνο του έκανε κύκλους γιαβ πολλή ώρα στον αέρα, όταν τελικά προ­σγειώ­θηκε στο αερο­δρό­μιο Ατα­τούρκ στην Ισταν­μπούλ, μεταξύ των χιλιά­δων ανθρώ­πων που τον περί­με­ναν εκεί βρι­σκό­ταν και ο γαμπρός του, ο υπουρ­γός μας Ενέρ­γειας Μπε­ράτ Αλμπαϊ­ράκ. Ενώ η από­πειρα πρα­ξι­κο­πή­μα­τος που υπο­κι­νή­θηκε από μία χού­φτα στρα­τη­γούς ολί­σθαινε στο χάος, ενώ μαχη­τικά αερο­σκάφη βομ­βάρ­δι­ζαν το Κοι­νο­βού­λιο στην Άγκυρα, ενώ γνώ­στες της Ιστο­ρίας έκα­ναν συγκρί­σεις με το Ράιχ­σταγκ, ήταν εντυ­πω­σιακό πόσο ήρεμα αντέ­δρα­σαν εκεί­νοι οι δύο:

«Χάρη μάς κάνει ο Αλλάχ μ’ αυτό. Γιατί; Επειδή αυτό το περι­στα­τικό θα φέρει μία εκκα­θά­ριση στις ένο­πλες δυνά­μεις μας».

Μ’ αυτό ήταν σαφές σε τι χώρα θα ξυπνού­σαμε το επό­μενο πρωί. Σε μια χώρα, στην οποία κυκλο­φο­ρούν φωτο­γρα­φίες, που δεί­χνουν έναν από εκεί­νους, που κλή­θη­καν να βγουν στους δρό­μους για να υπε­ρα­σπι­στούν τη δημο­κρα­τία, να κόβει το λαρύγγι σε έναν στρα­τιώτη που είχε παρα­δο­θεί. Ήταν το πρωί μιας χώρας, στην οποία δεν ενι­σχύ­θηκε η δημο­κρα­τία, αλλά ο Ερντο­γάν.

Το κεί­μενο αυτό της Ετζέ Τεμελ­κου­ράν δημο­σιεύ­τηκε στις 17/7/2016 στην ιστο­σε­λίδα της γερ­μα­νι­κής εφη­με­ρί­δας «Frankfurter Allgemeine Zeitung». Μετά­φραση από τα τουρ­κικά στα γερ­μα­νικά: Sabine Adatepe και MonikaDemirel