Η Ορθόδοξη Εκκλησία και η σχέση της με την Ομοιοπαθητική

Εισαγωγή

Κατά τη διάρκεια του 15ου Συνεδρίου, στις αρχές Δεκεμβρίου 2009, στην Αθήνα, έμαθα ότι γίνεται λόγος για παλαιότερη εργασία μου σχετικά με τις αναφορές στα κείμενα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας και την Ομοιοπαθητική, και μου ζητήθηκε να την ξαναγράψω. Ανέκαθεν, η Εκκλησία στάθηκε στο πλευρό όλων των ανθρώπων, από την ίδρυσή της και εντεύθεν, σε όλες τις γενιές, προσφέροντας πνευματική θαλπωρή, κατανόηση και αγάπη. Μαζί με τη διδασκαλία του Θεανθρώπου και τα ’για Μυστήρια συνεχίζει το έργο της έως σήμερα. Στους κόλπους της υπηρέτησαν πολλοί που πραγματικά ήταν ’γιοι, με ατελείωτα θαύματα έως και σήμερα, όπως και το ακριβώς αντίθετο, άνθρωποι που την αμαύρωσαν και έδιωξαν πολλούς από τους κόλπους της με τη συμπεριφορά τους. 

Ανάμεσα, λοιπόν, σε όλους τους λειτουργούς της Εκκλησίας κατά καιρούς εμφανίστηκαν και κάποιοι με υπερβάλλοντα ζήλο, ο οποίος, σε συνδυασμό με την ημιμάθεια, τους οδήγησε σε σφάλματα. Και έτσι, κυνηγήθηκαν πολλοί σοφοί που με το έργο τους άλλαξαν τον ρου της Ιστορίας. Πριν από οκτώ χρόνια έγινε μια κίνηση κατά της Ομοιοπαθητικής, με άρθρα και ομιλίες που κορυφώθηκαν με ένα συνέδριο στην Αρναία της Χαλκιδικής από τον τότε μητροπολίτη και τον καθηγητή Καρδιολογίας κ. Αβραμίδη. Το βασικό σημείο αντιπαράθεσης στηρίχθηκε σε ένα τευχίδιο που έγραψε ένας ελβετός μοναχός και ουσιαστικά καταφέρεται κατά της Ομοιοπαθητικής, χρησιμοποιώντας εκφράσεις από τα συγγράμματα διαφόρων Δασκάλων της, πριν από 100-150 χρόνια [1800-1900], τότε που η έννοια του όρου «πνεύμα» ήταν εντελώς διαφορετική απ’ ό,τι σήμερα. 

Οι συγγραφείς του εν λόγω τευχίδιου εννοούσαν με τη λέξη αυτή την ιδιαίτερη ενέργεια και δυναμική της κάθε ουσίας, χωρίς αυτό να έχει καμία απολύτως σχέση με τη θρησκευτική έννοια του όρου. Εκείνη την περίοδο, μαζί με τον σεβαστό δάσκαλό μου κ. Αρίσταρχο Τσαμασλίδη, συγκεντρώσαμε όσο το δυνατόν περισσότερες καταγραφές του Νόμου των Ομοίων (τα όμοια θεραπεύουν τα όμοια) στα κείμενα των Αγίων Πατέρων μας και σε άλλα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας μας.

Oμοιοπαθητική και Ορθοδοξία

Ο Νόμος των Ομοίων, στον οποίον στηρίζεται το οικοδόμημα της Ομοιοθεραπευτικής καταγράφεται στο βιβλίο "Περί τόπων των κατ’ άνθρωπον", κεφ. 42, του Ιπποκράτη: «Διά τα όμοια νούσος γίγνεται και διά τα όμοια προσφερόμενα εκ νοσευόντων υγιαίνονται, οίον στραγγουρίην το αυτό παύει ουκ εούσαν. και βηξ κατά το αυτό ώσπερ και στραγγουρίη υπό των αυτών γίγνεται και παύεται. διά το εμέειν έμετος παύεται». Επίσης, στην ίδια παράγραφο αναφέρει και τον Νόμο των Εναντίων «αι οδύναι παύουσι τοις υπεναντοίησιν», δηλαδή το νόημα της παραγράφου όλης είναι απλά «όμοια ομοίοις εισίν ιάματα [διά τας χρονίας νόσους], διά δε τας οξείας ενάντια εναντίοις». Ο Γαληνός από την Έφεσο, στο βιβλίο του "Περί κράσεων", ΧΙ, 32, αναφέρεται στο βασικό του θεώρημα, τον Νόμο των Εναντίων: «Τα γαρ ενάντια των εναντίων εστίν ιάματα, κολάζοντα μεν το υπερβάλλον, αντεισάγοντα δε το λείπον». 

Ο Σαμουήλ Χάνεμαν ήταν πολύ θρήσκος και γνώστης της Αγίας Γραφής και των Πατερικών κειμένων. Γι’ αυτό και οι θεωρίες του πολύ συχνά συμπίπτουν με τις χριστιανικές ιδέες. Για παράδειγμα, «οι πρωτόπλαστοι πριν αμαρτήσουν ήσαν αθάνατοι και άρα δεν αρρώσταιναν. Η αρρώστια και ο θάνατος είναι συνέπεια του προπατορικού αμαρτήματος [Γένεσις], δηλαδή συνέπεια της παράβασης των φυσικών νόμων». Ο Νόμος των Ομοίων συχνά απαντάται στα κείμενα των Αγίων Πατέρων μας για να ερμηνεύσει τη δράση των Αποστόλων ή και του ίδιου του Θεανθρώπου. Την πιο γλαφυρή και πλήρη καταγραφή την βρίσκουμε στον ’γιο Νικόδημο τον Αγιορείτη (τον πιο αυστηρό ’γιο της Ορθοδοξίας, που συνέγραψε τη Νομολογία της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, το "Πηδάλιο"), ο οποίος στο "Εορτοδρόμιο", τόμος Α, σελ. 176, εκδόσεις Ορθοδόξου Κυψέλης, Θεσσαλονίκη, αναφέρει: «Δύο είδη ιητρείας μεταχειρίζονται οι των σωμάτων άριστοι ιατροί. Διότι αυτοί ή τα ενάντια ιατρεύουσι με τα ενάντια ή με τα όμοια ιατρεύουσι τα όμοια. Τοιουτοτρόπως, και ο των ψυχών και των σωμάτων Ιατρός Κύριος δύο είδη ιατρείας εμεταχειρίσθη εν τη προς ημάς ενσάρκω αυτού επιδημία». Στον ’γιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, στα "Ευρισκόμενα", λόγος 6ος, σελ. 54α, εκδόσεις Β. Ρηγόπουλου, συναντάμε το εξής: «Και ποίον είναι αυτό το υπερφυές και υπερούσιον, του οποίου η δύναμις έχει να ενεργήσει την υγείαν; Είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ο Θεάνθρωπος, διά να θεραπεύσει με το όμοιον το όμοιον». 

Στον ’γιο Γρηγόριο τον Θεολόγο επίσης αναφέρεται: «Ο Κύριος δι’ ημάς άνθρωπος εγένετο, ίνα το ομοίω ιάσηται, τη ψυχή την ψυχήν, τη σαρκί την σάρκα». Όντως, ο Κύριος διακήρυξε: «Εγώ ειμί η Ζωή». Όμως δεν νικά τον Θάνατο ως Ζωή, αλλά «θανάτω θάνατον επάτησεν, ίνα τω ομοίω το όμοιον ιάσηται» Στον ’γιο Μάξιμο τον Ομολογητή «επίσης εν τω μυστηρίω της Θείας Οικονομίας μανθάνει ο νους μίαν θαυμαστήν και ξενότροπον Επιστήμην Ιατρικής, διότι βλέπει εις αυτήν να μη ιατρεύονται τα ενάντια διά των εναντίων, καθώς οι νόμοι και των Ιατρών και των Φυσικών διορίζονται, αλλά μάλλον να ιατρεύωνται τα όμοια διά των ομοίων. Θεωρεί γαρ ότι διά της πτωχείας του Θεού λόγου ιατρεύθη η ιδική μας πτωχεία, διά του πάθους Αυτού ιατρεύθησαν τα πάθη ημών, διά του θανάτου ο ιδικός μας θάνατος και δια της Αυτού φθοράς η ιδική μας φθορά». Στον ’γιο Ιωάννη της Κλίμακος, λόγος κστ, παρ. 16, αναφέρεται: «Κι είδα άλλους (ασθενείς) να ταλαιπωρούνται κι αυτοί από ασθένεια, και με αυτήν, σαν κάποιο επιτίμιο, να απαλλάσσονται από κάποιο πάθος της ψυχής τους. Και εδόξασα Εκείνον που με τον πηλό καθάρισε τον πηλό». Στους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου, στο τέλος της Γ' Στάσης, όλοι ακούμε: «Σώσαι θέλων τον κόσμον, ο των όλων κοσμήτωρ, προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε, και ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι’ ημάς εφάνη καθ’ ημάς άνθρωπος, ομοίω γαρ το όμοιον καλέσας, ως Θεός ακούει». Επίσης, στην Α’ Επιστολή προς Κορινθίους του Αποστόλου Παύλου, κεφ. Θ, στιχ. 20-22, βρίσκουμε τον «ομοιοθεραπευτικό» τρόπο αντιμετώπισης των ανθρώπων: «Και εγενόμην τοις Ιουδαίοις ως Ιουδαίος, ίνα Ιουδαίους κερδίσω, τοις υπό νόμον ως υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον κερδίσω, τοις ανόμοις ως άνομος. ίνα κερδίσω ανόμους. Εγενόμην τοις ασθενέσιν ως ασθενής, ίνα τους ασθενείς κερδίσω, τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω». Ιστορικά να αναφέρουμε, πάντως, ότι η Ομοιοπαθητική εισήχθη στη βόρεια Ελλάδα μέσω του Αγίου Όρους, και μάλιστα μέσω της Ιεράς Μονής του Αγίου Παντελεήμονος (Ρωσικό Μοναστήρι). Την άσκησαν μοναχοί προερχόμενοι από την Ρωσία στα τέλη του 19ου αιώνα. Η μονή αυτή ίδρυσε τρία νοσοκομεία. Ειδικότερα, ένα νοσοκομείο και ένα σανατόριο στο ’γιον Όρος για τους μοναχούς και ένα νοσοκομείο στην Θεσσαλονίκη, το «Ρωσικό», το μετέπειτα Δημόσιο Μαιευτήριο Θεσσαλονίκης. 

Ακόμη, στο ’γιον Όρος υπήρχε φαρμακείο Ομοιοπαθητικής, όπου παρασκευάζονταν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα. Μάλιστα, για να υπάρχει αυτοδυναμία, καλλιεργούνταν και πολλά φαρμακευτικά βότανα. Το φαρμακείο αυτό εκτέθηκε στο κοινό μαζί με τους Θησαυρούς του Αγίου Όρους, το καλοκαίρι του 2005, στην Έκθεση του Νέου Βυζαντινού Μουσείου της Θεσσαλονίκης. Το ότι η Ομοιοπαθητική ασκείτο στην Ορθόδοξη Ρωσία επιβεβαιώνεται και στον βίο του στάρετς Αγίου Ιωσήφ της Όπτινα (1837-1911), που εκδόθηκε σε βιβλίο από το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Αμβροσίου στο Καζάν, το 1911 (μετάφραση-επιμέλεια: Πέτρος Μπότσης, Αθήνα 1995). Στη σελίδα 241 της ελληνικής έκδοσης αναφέρεται ότι ο άγιος «υπόφερε πολύ από δίψα. Από τον πυρετό, το στόμα του ήταν τελείως στεγνό, και συχνά ζητούσε να πιει λίγο νερό. Μερικές φορές ζητούσε από τον μοναχό που τον πρόσεχε, να βάλει στο νερό και λίγες σταγόνες ομοιοπαθητικά φάρμακα». Και στο βιβλίο του Αγίου Συμεών Κολμογκόρωφ, Γέροντας Γαβριήλ ο Αναχωρητής (1844-1915), πάλι σε μετάφραση Πέτρου Μπότση, στις σελίδες 180-181 διαβάζουμε: «Αργότερα, ο πατήρ Γαβριήλ άρχισε να χρησιμοποιεί συχνά ομοιοπαθητικά φάρμακα. Έδινε κάψουλες και χάπια σε αρρώστους, και πολλοί θεραπεύονταν από σοβαρές και πολύπλοκες αρρώστιες. Πίστευε στην Ομοιοπαθητική και την χρησιμοποιούσε και ο ίδιος. Οι άνθρωποι που τον επισκέπτονταν για να του ζητήσουν βοήθεια ακολουθούσαν τη θεραπεία που τους σύστηνε. Ο πατήρ Γαβριήλ συνδύαζε τα ομοιοπαθητικά φάρμακα με τον παρηγορητικό και καθοδηγητικό λόγο». Υπάρχουν πάνω από 80 τέτοιες αναφορές στην Αγία Γραφή, και τα Πατερικά Κείμενα στον Νόμο των Ομοίων και την Ομοιοπαθητική. Πουθενά τα ορθόδοξα κείμενα δεν στρέφονται κατά της Ομοιοπαθητικής

Επίλογος

Δεν αναφέρθηκα στις υπόλοιπες καταγραφές, όπως στους έλληνες σοφούς της Αρχαιότητας, στη Μυθολογία και τον Μελάμπου (1400 π.Χ.), ούτε και σε πηγές από την Κίνα και την Ινδία. Όλα αυτά θα τα δει κάθε ενδιαφερόμενος στην «Ιστορία της Ομοιοπαθητικής» του Αρίσταρχου Τσαμασλίδη, που περιλαμβάνεται στη "Νομολογία", β΄ ιδιωτική έκδοση, Θεσσαλονίκη 2004. Κλείνοντας, θα ήθελα να παρακαλέσω, από βάθους καρδιάς, όπως συγκρατήσετε το ρητό «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθείτε», και το σπουδαίο επίσης ρήμα του Θεανθρώπου «Ερευνάτε τας Γραφάς», και εδώ εννοεί οτιδήποτε είναι γραμμένο οπουδήποτε, σε πάπυρο, περγαμηνή, μάρμαρο κ.λπ. (το «Πίστευε και μη ερεύνα» είναι κατασκεύασμα των ρωμαιοκαθολικών του Μεσαίωνα και δεν αρμόζει σε όποιον θέλει να είναι Έλληνας και Ορθόδοξος). Ευχαριστώ. 

Συνταγή για καπνιστές και όχι μόνο - Κάντε "μπότοξ" στα πνευμόνια σας .

Σπιτική αρχαία συνταγή σιροπιού που απομακρύνει το φλέγμα από τους πνεύμονες και θεραπεύει το βήχα! 

Ο βήχας είναι ίσως το πιο ενοχλητικό πράγμα, πέρα από το συνεχόμενο φύσημα της μύτης, που σου προσφέρει ένα κοινό κρυολόγημα.

Έχετε κουραστεί με το να λαμβάνετε συνέχεια φάρμακα και αντί να ενισχύετε το ανοσοποιητικό σας σύστημα μειώνεται συνεχώς η σωστή λειτουργία του;

Ευτυχώς, υπάρχει μια αρχαία σπιτική συνταγή σιροπιού που θα σας βοηθήσει να αφαιρέσετε το φλέγμα και να θεραπεύσετε βήχα σας.

Το μυστικό βρίσκεται στα καρότα!

Λόγω της υψηλής συγκέντρωσης τους σε αντιοξειδωτικά, αυτό το λαχανικό που συνήθως αγνοούμε έχει αποδειχθεί να βοηθάει τους διαβητικούς, καθώς και σε διαταραχές υπέρτασης. Προκειμένου να φτιάξετε το σιρόπι θα χρειαστείτε μισό κιλό καρότα, νερό και 3-4 κουταλιές της σούπας βιολογικό μέλι. Δώστε προσοχή στη μέθοδο προετοιμασίας και σύντομα θα μπορέσετε να θεραπεύσετε το βήχα σας μέσα σε μερικές ημέρες. Λάβετε περίπου 3 κουταλιές της σούπας σιρόπι για αρχή για να ξεκινήσετε τη διαδικασία θεραπείας.

Η θεραπεία λειτουργεί καλά τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες.

Άλλα οφέλη του καρότου:

-Βελτιώνει το ανοσοποιητικό και «ελέγχει» τις καρδιοπάθειες

-Μειώνει τη χοληστερόλη

-Προλαμβάνει τον καρκίνο

-Προλαμβάνει την ακμή

-Είναι πηγή βιταμινών που απαιτούνται από την επιδερμίδα

-Είναι πηγή ασβεστίου

-Βοηθάει στην πέψη

-Αποτοξινώνει το σώμα

Εδώ είναι η συνταγή σιροπιού:  

Συστατικά:

-½ kg καρότο

-3-4 κουταλιές της σούπας μέλι

-Νερό

Προετοιμασία:
Κόβετε τα καρότα και τα περιχύνετε με νερό. Έπειτα, βράζετε, μέχρι τα καρότα να μαλακώσουν και στη συνέχεια τα αφαιρείτε από τη φωτιά. Σουρώνετε τα καρότα και δεν πετάτε το νερό. Τα αφήνετε να κρυώσουν. 

Πολτοποιήστε τα καρότα με το μπλέντερ ή με ένα πιρούνι.

Στο νερό, προσθέστε το μέλι και ανακατέψτε καλά. Έπειτα, προσθέστε τον πολτό από καρότα. 

Το σιρόπι είναι έτοιμο!

Διατηρήστε το σιρόπι σε κρύο μέρος.

Κατανάλωση:
Πάρτε 3-4 κουτάλια του σιροπιού κατά τη διάρκεια της ημέρας. Μετά από 1-2 μέρες θα αισθανθείτε τα αποτελέσματα. 

«Τροφή»: Για τον καθαρισμό των πνευμόνων και την βελτίωση της υγιείας του αναπνευστικού, ειδικά για καπνιστές, αλλά όχι μόνον, έχω να προτείνω ένα επαναστατικό προϊόν καθώς είναι το μοναδικό Bio υγρό κατάλληλο για ηλεκτρονική συσκευή ατμίσματος/καπνίσματος που στηρίζεται σε ΣΟΥΠΕΡ-ΤΡΟΦΕΣ όπως η Πυκνογενόλη, το Πράσινο Τσάι και η Κουρκουμίνη. Περιέχει και αιθέριο έλαιο ευκαλύπτου. Πρόκειται για προϊόν μελέτης των: Eθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Φαρμακευτικής-Φαρμακοκινητικής Πανεπιστήμιο Κρήτης, Τμήμα Ιατρικής. 

Σύμφωνα με τις πανεπιστημιακές μελέτες όλες οι παραπάνω super τροφές βοηθούν στην καλή λειτουργία του πνεύμονα και καταστέλλουν τον καρκίνο του πνεύμονα!!! Το συγκεκριμένο υγρό συγκαταλέγεται στα τρόφιμα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τους μη καπνίζοντες, ακόμη και παιδιά (λίγες σταγόνες σε νερό) για να βελτιώσουν την λειτουργία των πνευμόνων τους, ειδικά σε περιπτώσεις άσθματος και βρογχίτιδας!

http://ourdailyideas.com

http://proionta-tis-fisis.com

Η στήριξη στις τράπεζες αυξάνει το χρέος–Το λέει και η ΕΚΤ! ή αλλιώς...ανακεφαλαιοποίηση στην πλάτη μας

Τα μέτρα κρατικής στήριξης των τραπεζών επιβαρύνουν σημαντικά το χρέος των χωρών. Αυτό προκύπτει από την μηνιαία έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Στην έκθεση καταγράφεται το προφανές: τα χρήματα που δίνονται στους τραπεζίτες έρχονται (και αυτά) να προστεθούν στο βάρος του χρέους που καλούνται να σηκώσουν οι πολίτες με κάθε τρόπο.

Τα στοιχεία που δίνει η ΕΚΤ είναι από μόνα τους αποκαλυπτικά.  Στην Ελλάδα το δημόσιο χρέος επιβαρύνθηκε κατά 22,2% του ΑΕΠ (του 2014) μεταξύ 2008–2014, λόγω της κρατικής στήριξης στις τράπεζες. Στην Ιρλανδία, την ίδια περίοδο, επιβαρύνθηκε κατά 22,6%, στη Γαλλία, στην Ιταλία, και στην Λιθουανία κατά πολύ λιγότερο, κατά 1%. Μόνο που οι τράπεζες των χωρών αυτών, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν βρέθηκαν αντιμέτωπες με τόσο μεγάλα προβλήματα όσο άλλων χωρών.

Σύμφωνα με τη μελέτη, η βοήθεια στις τράπεζες επιβάρυνε το συνολικό δημόσιο χρέος της ευρωζώνης κατά 4,8% του ΑΕΠ, σχεδόν το ένα πέμπτο της συνολικής αύξησής του από το 65% στο 92% την παραπάνω περίοδο. Τα χρήματα που δόθηκαν στις τράπεζες αντιστοιχούν στο 8% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, και οι χώρες της ευρωζώνης έχουν ανακτήσει περίπου το 40% από αυτά (3,2% του ΑΕΠ).

Οι προϋπολογισμοί της Ελλάδας, της Κύπρου και της Σλοβενίας επηρεάσθηκαν επίσης, πολύ από τα μέτρα στήριξης, με τη συνολική επίπτωση στο έλλειμμα να κυμαίνεται από 8% έως 13% του ΑΕΠ την περίοδο 2008-2014.

Μιλάμε πάντα για τους ίδιους προϋπολογισμούς, από τους οποίους κόβονται τα τελευταία ψίχουλα κοινωνικών δαπανών στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας, της αποπληρωμής του χρέους  και της … ανταγωνιστικής οικονομίας.  Δόθηκαν (και δίνονται) υπό την μορφή ανακεφαλαιοποίησης (αυτό δεν είναι άλλωστε, το μεγάλο στοίχημα για τις αρχές του Οκτωβρίου;) εκατοντάδες δισεκατομμύρια στις χρεωκοπημένες ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες την ώρα που με βάση τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ 2,3 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (δηλαδή με ετήσιο εισόδημα μικρότερο 8.879 ευρώ για άγαμο και 17.270 ευρώ για τετραμελή οικογένεια!)

Σε μια περίοδο που σπίτια βγαίνουν στους πλειστηριασμούς, που μικροεπαγγελματίες φαλίρουν και κλείνονται φυλακή για χρέη, που η ανεργία καλπάζει, που η αναφορά και μόνο του όρου «κράτος» προκαλεί υστερικές αντιδράσεις, που γίνονται μετάνοιες στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς και του ελεύθερου ανταγωνισμού», το κράτος, ή μάλλον…εμείς, πληρώνουμε τις ιδιωτικές τράπεζες για να μην καταρρεύσουν (λόγω των δικών τους κερδοσκοπικών επιλογών) στο όνομα δήθεν της προστασίας των καταθέσεων των πολιτών.

toperiodiko.gr

Dennis Stock, όταν ο κόσμος ήταν cool Μια ματιά στο έργο του φωτογράφου του Magnum που δημιούργησε μύθους

Κατάφερε να δημιουργήσει jazz χωρίς την βοήθεια του ήχου – τους τόπους της, την ατμόσφαιρα της, τις στιγμές της, τους δημιουργούς της». Louis Armstrong, Miles Davis, Bill Crow, Igor Stravinsky, John Coltrane. Και ινδάλματα χωρίς την βοήθεια της επίκλησης θα προσθέσω εγώ. Marlon Brando, Audrey Hepburn, Merilyn Monroe, Arthur Miller, James Dean. Ένας φωτογραφικός φακός, λίγο φιλμ και η ανεξίτηλη εικόνα της μεταπολεμικής Αμερικής. Πίσω από τον φακό, ένας άνθρωπος, ένας δημιουργός. Dennis Stock.

Στα ίδια τα χνάρια, αν όχι στο ίδιο στερέωμα, με τον Robert Frank, τον Garry Winogrand και τον Bruce Davidson, μέλος της δημιουργικής γενιάς του 50’, ο Stock ήταν ένας παρατηρητής της κίνησης της ζωής, βάζοντας και αυτός με την σειρά του τον λίθο ώστε η αμερικάνικη τέχνη να πάρει τους δρόμους, κάνοντας την παγκόσμιο αισθητικό και συναισθηματικό κτήμα. «Εμείς οι φωτογράφοι, είτε το ονομάζουμε τέχνη είτε όχι, θα πρέπει να περάσουμε [σ.σ. στο κοινό] τις παρατηρήσεις μας, με απόλυτη σαφήνεια, με ταπεινότητα και παιδιάστικο θαυμασμό» λέει πετυχαίνοντας τούτη την αποστολή, με μια σειρά φωτογραφιών, όπου το ντοκουμέντο, η ειδησεογραφία, τα πορτρέτα, συνηγορούν «στην άρτια διαρθρωμένη εκδήλωση μιας πτυχής της ζωής», όπως ο ίδιος τόνιζε. 

Γι’ αυτό στο έργο του, θα δούμε σπουδαίες συνθέσεις της ουσίας της καθημερινότητας, την απλότητα, την ενέργεια και την χαρά της ζωής, ακόμη και εκεί που μοιάζει να λείπει. Μετανάστες, περιφερόμενοι μουσικοί, διαδηλωτές, παιδιά. Η ιστορία μιας όψης του κόσμου πίσω από τον φακό. Ως εκ τούτου θα ήταν μονόχορδη αντίληψη να του χρεώνουμε όπως συνέβη, πως δουλειά του ήταν η στεγνή και επιφανειακή απεικόνιση της στιγμιαίας λάμψης αστεριών του Hollywood και της δόξας. Κάτι μεγαλύτερο από αυτό, με την κάμερα στο χέρι, οδοιπορούσε, μην αφήνοντας ποτέ την δική του «χώρα», της αντικουλτούρας, των αντιθέσεων, της μη συμβατικότητας, των «ανθρώπινων συμπεριφορών και της ομορφιάς στην φύση».

Στην ηλικία των 19 τον δέχτηκαν στο περιοδικό «Life», αφού είχε κερδίσει το βραβείο νέου φωτογράφου και 15000 δολάρια σε διαγωνισμό. Ήταν το 1949, λίγα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου. Οι ΗΠΑ, δίχως μεγάλες απώλειες και καθόλου καταστροφές – μα με απτά κέρδη -, μπαίνουν σε τροχιά μιας καλπάζουσας καπιταλιστικής ανάπτυξης. Όμως πέραν των απατηλών φαινομένων, η κοινωνία συνεχίζει τον αδιάκοπο αγώνα της. Μαύροι μουσικοί της τζαζ ταράζουν τα μουσικά στεγανά, αλλά ακόμη η μαύρη κοινότητα είναι βαθιά γκετοποιημένη. Το ψυχροπολεμικό σύστημα δικαιοσύνης των ΗΠΑ δικάζει και εκτελεί το ζεύγος Rosenberg ως πράκτορες των Σοβιετικών. Πρόσφυγες από την Ευρώπη ψάχνανε την υλοποίηση του ονείρου στην Αμερική. Μια νέα γενιά ανθρώπων είτε σπάνε τα στουντιακά χολιγουντιανά πρότυπα, όπως ο James Dean είτε τα κοινωνικά όπως οι hippies. Σε αυτές τις συνθήκες, ωρίμασε ο Stock. Κυνήγησε τα θέματα του, ως να ήταν θηράματα. Μα τα αγκάλιασε ως να ήταν παιδιά του. Δούλεψε ως φωτορεπόρτερ για να βγάζει το ψωμί του, δίνοντας όμως το στίγμα της αξιοπρέπειας σε κάθε του εικόνα, επικυρώνοντας το καλλιτεχνικά. Τα εξύψωσε προς το φως. Αυτό μας μαθαίνει και η φωτογραφία ως χημική διεργασία. Και με τις αισθητικές του βαλίτσες γεμάτες, από το 1951 μόλις, γίνεται μέλος του σπουδαιότερου φωτογραφικού πρακτορείου στον κόσμο, του «Magnum», που είχε ιδρύσει ο δάσκαλος Henri Cartier Bresson.

Φωτογράφιζε σε κόκκινα χαλιά μαζί με άλλους φωτορεπόρτερ, σε γυρίσματα ταινιών ως φωτογράφος πλατό, έκανε εικόνες τοπίου, μα εκεί στο δρόμο και σε ότι αυτός γεννάει, μεγαλούργησε. Η Times Square της Νέας Υόρκης δεν θα ήταν αυτή χωρίς την μυθολογική βαρύτητα που της χάρισε η φωτογραφία με τον James Dean, να περπατά σκυφτός υπό βροχή και ένα τσιγάρο στο στόμα. Το Παρίσι, θα είχε χάσει λίγο από την ρομαντική του λάμψη και την μποέμικη ξεγνοιασιά αν δεν είχε φωτογραφίσει το θρυλικό Café De Flore, όπου ο ιδιοκτήτης με την σκούπα καθαρίζει το μαγαζί ενώ ένα ζευγάρι φιλιέται στην γωνία. Θα ήμασταν αμόρφωτοι για τους hippies, τη rock μουσική, τον jazz αυτοσχεδιασμό, το βόμβο της «εξεγερμένης» beat γενιάς, αν δεν βρίσκαμε την αισθητική τους πληρότητα, στην απεικόνιση των φωτογραφικών συνθέσεων του Dennis Stock.

Η μεταπολεμική μοντέρνα παλέτα χρωστά και στο έργο του Stock, είδωλα, αισθήσεις, νοσταλγίες, μύθους. Και αν οι φωτογραφίες κινηματογραφικών αστέρων μας φαίνεται μια φιλόδοξη ανάγκη υστεροφημίας από πλευράς τους, τότε απλά ας το αποδεχτούμε. Η φωτογραφία έγινε όχημα στην δημιουργία και στην συντήρηση μύθων, στη δημιουργία και στη συντήρηση ιδεατών εικόνων, που κινούνται πάνω από την καθημερινή σκοτούρα. Μας κάνει πρωταγωνιστές σε ένα κόσμο που δεν έχουμε ζήσει. Εμβαθύνοντας σε μια φωτογραφία, δημιουργούμε όλες τις ασπρόμαυρες γεωμετρίες χωρικά και χρονικά για να γίνουμε, αν και απόντες, δομικό μέρος του παρελθόντος, όταν ο κόσμος ήταν cool.

Το ίδιο το πρακτορείο Magnum, στο οποίο θήτευσε, θα μιλήσει για το έργο του: «Είτε ο Stock τραβούσε διασημότητες, είτε απλά εξερευνούσε τον κόσμο πίσω από τον φακό, δημιούργησε εικόνες που αξιοποιούν πλήρως την βασική λειτουργία της φωτογραφίας: Συλλάμβανε στιγμές στον χρόνο. Μια εικόνα του, προσφέρει μια εξαιρετικά πολύπλοκη και λεπτή έκφραση όλων των μικρών πραγμάτων μιας κατάστασης, εντός της, σε ένα μοναδικό καρέ.»

Γιατί όμως να θυμηθούμε έναν φωτογράφο; Η απάντηση αν και προβλέψιμη, σίγουρα δεν είναι δεδομένη. Κάποτε η φωτογραφία σήμαινε εργασία και όχι διάλειμμα με ένα smartphone ανάμεσα σε sms και viber. Σήμαινε βαθιά ενασχόληση, δημιουργία, λάμψη σαν αυτή στα μάτια του ποιητή που παράγει τον πρώτο του στίχο και όχι duckfaces. Έβγαινε στο δρόμο, είχε σχέδιο, είχε οξεία όραση, είχε έτοιμο το δάκτυλο, είχε ανθρωπιά και δεν ήταν πλασιέ ψευδής ευτυχίας. Οι δρόμοι και οι άνθρωποι τους ήταν σαν του ζωγράφου οι καμβάδες. Ο φωτογράφος ήταν ένας καλλιτέχνης όπου ζωγράφιζε την ζωή μας όπως εμείς αμελούσαμε να δούμε. Με το κλικ, μια πραγματικότητα έλαμπε στην αιωνιότητα σε όλη της την γεωμετρία, σε όλη της την ουσία.

Ξεφυλλίζεις το «Life» ακόμη και σήμερα και βλέπεις την ζωή την ίδια, σε σκοτεινές σκιές και τόνους υπέρλαμπρης διαφάνειας, και ο νους μας γίνεται παράθυρο στον χρόνο. Κάποτε, λοιπόν και το όνομα Dennis Stock, σήμαινε κάτι. Σήμερα; Το instagram έχει γίνει ο τετράγωνος καθρέπτης των ποδιών μας, το facebook η άγονη απεικόνιση της αισθητικής φτώχιας και οι selfie ένα κάδρο της απομόνωσης και της μιζέριας μας, όπως έγραφε εύγλωττα ένα σύνθημα σε τοίχο Όλα αυτά αποτελούν τεχνικώς, φωτογραφία. Από την άλλη, επίσης, ψάχνουμε φωτογράφο για έναν γάμο, για μια βάπτιση, για τα μυστήρια τέλος πάντων μα το πιο μυστηριακό, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό και πιο μεγάλο χάνεται μέσα στη ψηφιακή λήθη και τους σκληρούς δίσκους των υπολογιστών μας. Για να μην επιστρέψουμε στην φτήνια, πρέπει να υπερασπιστούμε, λοιπόν, την Φωτογραφία.

Οι φωτογραφίες και τα δικαιώματα ανήκουν στο πρακτορείο Magnum και τον δημιουργό. Εδώ απεικονίζονται για ειδησεογραφικούς και φωτογραφικούς αποκλειστικά λόγους.

* Μια μορφή αυτού του άρθρου δημοσιεύθηκε στον «Monopoli.gr» στις 9 Οκτώβρη 2015

http://www.toperiodiko.gr

Ο καπιταλισμός μας, κάνει πρωταθλιτισμό στο sex με εννιάχρονα παιδιά στις φαβέλες του Ρίο.

Κοντά στο Ολυμπιακό χωριό του Ρίο, 9χρονα κορίτσια πωλούν το σώμα τους για 1,62 ευρώ.

Περίπου 500.000 παιδιά υπολογίζεται ότι πέφτουν κάθε χρόνο θύματα του σεξουαλικού "τουρισμού" στη Βραζιλία που τείνει να γίνει η χώρα με το μεγαλύτερο αριθμό παιδιών που υφίστανται καταστάσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης, στον κόσμο.

«Σε μια στροφή σε έναν από τους μεγαλύτερους αυτοκινητόδρομους της Βραζιλίας, μόλις 50 λεπτά με το αυτοκίνητο από το Ολυμπιακό χωριό του Ρίο ντε Τζανέιρο, κορίτσια από την ηλικία των εννέα χρόνων, πωλούν το σώμα τους στους οδηγούς φορτηγών για χρήματα».

‘Ετσι ξεκινάει το πρόσφατο ρεπορτάζ του αυστραλιανού portal, news.com.au,για την  πρωτιά της Βραζιλίας ως της πρώτης νοτιοαμερικανικης χώρας στην οποία διοργανώνονται και ξεκινούν απόψε οι 31οι Ολυμπιακοί Αγώνες. 

Εξω από τα γήπεδα του τελευταίου Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου στην Βραζιλία, 10χρονια κορίτσια πωλούσαν σεξουαλικές «υπηρεσίες» έναντι 6 ρεάλ, ή αλλιώς… 1,62 ευρώ…

Πολλές τέτοιες ιστορίες φέρνει στο φως η  Meninadanca, μια οργάνωση που προσπαθεί να εναντιωθεί στην σεξουαλική και κάθε άλλη εκμετάλλευση των παιδιών στις πόλεις κατά μήκος της BR-116.

Όταν μια ομάδα ακτιβιστών της Meninadanca πήγε στην απομακρυσμένη πόλη του Candido, η οποία διαπερνάται από την BR-116, ανακάλυψαν ότι τα ανήλικα κορίτσια της περιοχής προσφέρονται συχνά στους άνδρες… ως «βραβεία» κληρώσεων και στοιχημάτων.

Αλλά ακόμη και οι ακτιβιστές έμειναν έκπληκτοι ακούγοντας τον ψυχολόγο και δημοτικό σύμβουλο, Gleyce Farias, να τους λέει ότι τα παιδιά «απονέμονται» ως «έπαθλα». 

Ο ίδιος χρειάστηκε να παρέμβει από το να αποτρέψει τον γάμο της 12χρονης κόρης της με έναν 60χρονο πλούσιο, για τα χρήματα φυσικά.

«Ενα άλλο 13χρονο κορίτσι κατέληξε στο νοσοκομείο, λόγω σεξουαλικών βασανιστηρίων. Μας είπε πως από τα 9 της την ανάγκαζαν να βλέπει πορνογραφικές ταινίες, με τους άνδρες να πληρώνουν για να τους αγγίζει».

Πίσω από την διοργάνωση του κορυφαίου αθλητικού γεγονότος, κρύβεται η αλήθεια. Φτώχεια, εξαθλίωση, φαβέλες ...

toperiodiko.gr

Tιμή και Δόξα στους πορτιέρηδες του club που πέταξαν έξω τους ελεγκτές

Η αντίσταση κατά του σαρδανάπαλου κράτους και των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι αποτελούν το στρατό κατοχής της καθεστωτικής εξουσίας, συνεχίζεται και ανεβάζει στροφές.

Η είδηση που ακολουθεί μάς κάνει περήφανους σαν Ελληνες πολίτες. Επιτέλους ο ελληνικός λαός ξυπνάει από την χειμέρια νάρκη.

Οπως διαβάζουμε στο ρεπορτάζ του “Πρώτου Θέματος” οι εργαζόμενοι στην «πόρτα» μεγάλου club της Ρόδου δεν άφησαν κανένα περιθώριο στους 4 ελεγκτές της Γενικής Γραμματείας Εσόδων να μπουν στο κατάστημα για να κάνουν φορολογικό έλεγχο.

-Φύγετε μην έχουμε άλλα…

Οι υπάλληλοι τους αρνήθηκαν την είσοδο λέγοντάς τους επιτακτικά ότι «εδώ δεν θα ελέγξετε τίποτα», ενώ συνέχισαν εκτοξεύοντας ευθείες απειλές: «Φύγετε, μην έχουμε άλλα…»

Μπροστά στον κίνδυνο για τη σωματική τους ακεραιότητα οι τέσσερις υπάλληλοι αποχώρησαν άπραγοι, αλλά έκαναν κανονικά την έκθεσή τους για την άρνηση εισόδου, με αποτέλεσμα τώρα, το συγκεκριμένο κλαμπ να είναι το πρώτο υποψήφιο για λουκέτο και μάλιστα άνω των 48 ωρών.

Xέστηκε η φοράδα στο αλώνι. Είμαστε βέβαιοι πως οι ηρωικοί πορτιέρηδες και οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης θα βρούν τρόπο και το club να παραμείνει ανοιχτό και πρόστιμο να μην πληρώσουν.

Πρόκειται για μια πράξη αντίστασης σε ένα βαθιά διεφθαρμένο κράτος που καθημερινά δείχνει το αποκρουστικό του πρόσωπο. Που καθημερινά δείχνει το διαπλεκόμενο και διεφθαρμένο πρόσωπό του. Ενα κράτος που σε κάνει να το σιχαίνεσαι και να μην θέλεις να του δώσεις ούτε τον εμετό σου.

Το ελληνικό κράτος μισεί όσους δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι που το υπηρετούν και νταβατζήδες που το ταίζουν. Εάν δεν ανήκεις σ΄αυτές τις δύο κατηγορίες πολύ δύσκολα θα τα βγάλεις πέρα.

Από αυτή την άποψη κάθε αντίσταση σ΄αυτό το κράτος και τα όργανά του είναι από μόνη της μια επαναστατική πράξη που αφήνει το σημάδι της στην ιστορία.

Ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από άθλιες φορομπηχτικές κυβερνήσεις είναι απλά να μην πληρώνουν οι πολίτες τις υποχρεώσεις τους στο Δημόσιο. Οτι ακριβώς έκαναν και οι συριζαίοι όταν βρισκόντουσαν στην αντιπολίτευση. Ετσι κατάφεραν να γίνουν κυβέρνηση.

Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν οι ηρωικοί πορτιέρηδες του συγκεκριμένου club της Ρόδου πρέπει να τιμηθούν σε ειδική εκδήλωση του δήμου κι όχι να είναι κατακριτέοι. Πρόκειται πράγματι για Κολοσσούς Αντίστασης στο διεφθαρμένο Κράτος…

Ο Μπακούνιν

kourdistoportocali.com

ΣΤΗΝΟΥΝ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΥ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ. ΠΩΣ Ο WATSA ΕΞΑΓΟΡΑΣΕ ΤΗΝ EUROLIFE

H EΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΜΕΓΑΛΟΕΠΕΝΔΥΤΗ ΚΥΡΙΟΥ WATSA ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΑΞΙΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΑΠΟ ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΈΡΝΟΥΝ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ. ΓΙΑΤΙ ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΜΕ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΜΑΦΙΟΖΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ; ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΕΚΛΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ Η EUROBANK ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΕΙ ΠΩΣ Η ΘΥΓΑΤΡΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ EUROLIFE ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΕΠΕΝΔΥΤΗ ΜΕ ΕΔΡΑ ΤΟ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ;

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝ ΛΟΓΩ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ BUSINESS ΣΤΟ ΚΟΥΦΑΡΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

ΜΕ 25.000 € METOXIKO KΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 2016 ΕΞΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ

ΔΕΙΤΕ ΤΟ

http://bankstersae.blogspot.gr/2016/08/watsa-eurolife.html

Ποιος θα λογοδοτήσει για τα εγκλήματα του ΔΝΤ και της ΕΕ εις βάρος της Ελλάδας;

H ανεξάρτητη υπηρεσία αξιολόγησης του ΔΝΤ (ΙΕΟ) εξέδωσε έκθεση πριν λίγες ημέρες με τίτλο «Το ΔΝΤ και η Κρίση στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία». Είναι τόσο καταδικαστική για την Christine Lagarde και τους στενότερους συνεργάτες της, ώστε να είναι δύσκολο να διαφανεί, σίγουρα εκ πρώτης όψεως, πώς θα μπορούσαν όλοι αυτοί να μην χάσουν τη δουλειά τους. Αλλά μην εκπλαγείτε αν αυτό ακριβώς συμβεί. 

Οργανισμοί, ανάλογοι του ΔΝΤ, δεν ενδιαφέρονται πολύ, αν όχι καθόλου, για το αν θα λογοδοτήσουν. Οι ηγέτες τους θεωρούν ότι είναι άθικτοι, τουλάχιστον για όσο διάστημα έχουν την «ευλογία» εκείνων των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Τα οποία συμφέροντα στην περίπτωση του ΔΝΤ αποτελούνται από μεγάλες τράπεζες και κάποιες κυβερνήσεις των πλουσιότερων εθνών (που υπηρετούν επίσης τα συμφέροντα των ίδιων τραπεζών). Και αν αυτά τα συμφέροντα δεν είναι ευχαριστημένα, στήνεται εύκολα ένα σκάνδαλο με μια καμαριέρα.

Όμως η ανεξάρτητη υπηρεσία αξιολόγησης του ΔΝΤ δεν δίνει αναφορά στη Λαγκάρντ, αλλά στο διοικητικό συμβούλιο των εκτελεστικών διευθυντών. Παρά τις πολλαπλές επικριτικές αναφορές τα τελευταία χρόνια από τα “εσωτερικά κλιμάκια” του Ταμείου , τα οποία φαίνεται να κατανοούν πολύ καλύτερα τα γεγονότα από την Λαγκάρντ και τους συνεργάτες της, το διοικητικό συμβούλιο δεν έχει επικρίνει δημόσια την πρώην υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας. Και ίσως αυτό πρέπει επιτέλους να αλλάξει. Αν το ΔΝΤ επιθυμεί να διαφυλαχτούν τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας του, αυτό πρέπει να γίνει. Αλλά αυτό μας φέρνει πίσω στο "Οργανισμοί, ανάλογοι του ΔΝΤ, δεν ενδιαφέρονται πολύ, αν όχι καθόλου, για το αν θα λογοδοτήσουν."

Η έκθεση της ανεξάρτητης υπηρεσίας αξιολόγησης καθιστά απόλυτα σαφές ότι το ΔΝΤ δεν έπρεπε ποτέ να συμφωνήσει, ως μέρος της Τρόικα, στην επιβολή λιτότητας στην Ελλάδα χωρίς να επιμείνει στην σημαντική ανακούφιση του χρέους, με τη μορφή είτε κουρέματος, είτε διαγραφής. Μακρά πολιτική του ΔΝΤ είναι ότι και τα δύο αυτά (λιτότητα και ελάφρυνση χρέους) πρέπει να γίνουν από κοινού. Αλλά το έτερο μέλος της Τρόικα, η ΕΕ, δεσμευόταν από τη Συνθήκη της Λισσαβόνας, η οποία ορίζει πως: “Η Ένωση δεν ευθύνεται για τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν οι κεντρικές κυβερνήσεις”. Επίσης, η ΕΚΤ δεν μπορεί να “χρηματοδοτήσει τα κράτη μέλη". (σ.σ. συνθήκες που καταπατήθηκαν άγρια στην συνέχεια για να ευνοήσουν άλλες κυβερνήσεις και χώρες, ακόμα και επιχειρήσεις καθώς η ΕΚΤ αγοράζει πλέον τοξικά σκουπίδια φαλιρισμένων επιχειρήσεων από τις Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία)

Αν η Λαγκάρντ και η ομάδα της είχαν μείνει πιστοί στις δικές τους “αρχές”, θα έπρεπε να αρνηθούν να επιβάλουν λιτότητα στην Ελλάδα, όταν η ΕΕ αρνήθηκε την ελάφρυνση χρέους (σημείωση: αυτό ισχύει και εξακολουθεί να ισχύει τουλάχιστον από το 2010). Δεν το έκαναν όμως.

Το ΔΝΤ υπέκυψε (πόσο πρόθυμα είναι δύσκολο να υπολογιστεί) και η τρόικα ομόφωνα συμφώνησε να πνίξει την Ελλάδα. Η επίσημη δικαιολογία για την κάμψη και την υποχώρηση του ΔΝΤ από τους κανόνες του, ήταν ο κίνδυνος “μετάδοσης”. Αλλά υπάρχει ένα ξεκάθαρο σημείο που καταδεικνύει ότι η Λαγκάρντ και το επιτελείο της δεν ενεργούσαν με “καθαρή συνείδηση”, καθώς έκρυψαν την απόφαση αυτή από την εκτελεστική επιτροπή του ΔΝΤ. Επιπλέον, η ανεξάρτητη υπηρεσία αξιολόγησης λέει ότι δεν είχε πρόσβαση σε αρχεία-κλειδί για την αξιολόγηση των δραστηριοτήτων των μυστικοπαθών "ομάδων εργασίας".

Πολλά έγγραφα δημιουργήθηκαν εκτός των τακτικών θεσμικών διαύλων. Έγγραφη τεκμηρίωση ορισμένων ευαίσθητων θεμάτων δεν ήταν δυνατό να εντοπιστεί. Η ανεξάρτητη υπηρεσία αξιολόγησης δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει ποιος έλαβε συγκεκριμένες αποφάσεις ή ποιες πληροφορίες ήταν διαθέσιμες, ούτε είχε τη δυνατότητα να αξιολογήσει τους ρόλους των στελεχών και του προσωπικού. Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί γιατί το ΔΝΤ χρειάζεται καν εκτελεστικό συμβούλιο. Είναι μόνο για διακοσμητική πρόσοψη αξιοπιστίας και διεθνούς συνοχής;

Όταν γίνεται τόσο σαφές μέσω μιας έκθεσης που εκδόθηκε από τα δικά του γραφεία, ότι τα εκτελεστικά όργανα του ΔΝΤ δεν ενδιαφέρονται για την εφαρμογή θεσμοθετημένων πολιτικών του ταμείου, ούτε καν για την ίδια την ύπαρξη του εκτελεστικού διοικητικού συμβουλίου (εφόσον απέκρυψαν την διαδικασία), δεν θα έπρεπε το διοικητικό συμβούλιο να παρέμβει πριν χάσει ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία του;

Το κύριο πρόβλημα του ΔΝΤ - που πολλοί εκ των έσω γνώστες μπορεί ειρωνικά να το θεωρούν ως πολύτιμο πλεονέκτημα - είναι η έλλειψη διαφάνειας, σε συνδυασμό με τη συντριπτική επιρροή που ασκείται από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Και η επιβολή της Ευρώπης έναντι του ΔΝΤ είναι ακριβώς αυτό που επισημαίνει αυτή η έκθεση, δεδομένου ότι κατηγορεί την Λαγκάρντ και τους συνεργάτες της ότι υπέκυψαν στις πιέσεις της ΕΕ, σε βαθμό που να παραβλέψουν τις δικές τους θεσμοθετημένες πολιτικές. Ενήργησαν σαν “Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο” και όχι διεθνές.

Έτσι, όταν δεν υπάρχει διαφάνεια και λογοδοσία, στο τέλος αυτό οδηγεί μοιραία στην πλήρη απώλεια αξιοπιστίας και σημασίας ενός θεσμού. Έτσι ακριβώς έχασε την Βρετανία η ΕΕ λόγω έλλειψης αξιοπιστίας και λογοδοσίας. Και αυτό καταδεικνύει πως η λογοδοσία και η αξιοπιστία είναι σημαντικά στοιχεία ακόμη και για μη-δημοκρατικούς υπερεθνικούς θεσμούς, κάτι που αυτοί (οι θεσμοί) έχουν την τάση να παραβλέπουν. Φυσικά δεν πρόκειται να υπάρξει δημοψήφισμα για το ΔΝΤ, αν και αυτό θα ήταν πολύ ενδιαφέρον ως σκέψη και πράξη. Αυτό όμως που μπορεί να συμβεί, είναι πως μεγάλες χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία να απειλήσουν με αποχώρηση, ίσως δημιουργώντας το δικό τους εναλλακτικό ταμείο. Αυτά έχουν ήδη συζητηθεί ευρέως. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι το δεδομένο σχήμα “ΗΠΑ / Ευρώπη” ως επίκεντρο του Ταμείου θα πρέπει να αλλάξει. Αν η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες προσπαθήσουν να διορίσουν άλλον Ευρωπαίο ως διευθύνοντα σύμβουλο (ένας άγραφος νόμος μέχρι στιγμής) θα αντιμετωπίσουν εξέγερση.

Η Λαγκάρντ συνωμότησε με την ΕΕ, υπό το πρόσχημα της πρόληψης “μετάδοσης” και εγκατέλειψε τους κανόνες του ΔΝΤ προκειμένου να στραγγαλίσουν μαζί με την ΕΕ την Ελλάδα. Φυσικά γνωρίζουμε, αν και κανείς δεν το πιστοποιεί εγγράφως στην έκθεση, ότι η μετάδοση που προσπαθούσαν να εμποδίσουν δεν ήταν μεταξύ χωρών/εθνών, αλλά μεταξύ τραπεζών. Οι πολιτικές και οι δράσεις των bailouts τις οποίες η Λαγκάρντ απέκρυψε από τους ανωτέρους της (!) Έχουν σχεδιαστεί για διασώσουν το σύνολο των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών εις βάρος του Ελληνικού λαού. H λιτότητα, έγινε τόσο σφοδρή ώστε να μην έχει κανένα απολύτως λογικό νόημα - ειδικά μέσα σε μια υποτιθέμενη “ένωση” - ακόμη και αν το ΔΝΤ - όχι το πιο “φιλανθρωπικό” ινστιτούτο του πλανήτη - πάντα απέκλειε αυτές τις πρακτικές αν δεν συνοδευόταν από ισχυρή ελάφρυνση χρέους.

Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ έσωσαν τις Γερμανικές και Ολλανδικές τράπεζες εις βάρος της Ελλάδας. Αυτό αποτελεί εγγύηση για την διάλυση της ΕΕ, ακόμη και αν κανείς δεν είναι πρόθυμος ακόμα να αναγνωρίσει, παρά την κραυγαλέα ένδειξη που προκύπτει από το Brexit. Κατά πάσα πιθανότητα, η συμφορά που επεβλήθη στην Ελλάδα θα είναι και η ταφόπλακα του ΔΝΤ. 

Και εκεί καταλήγει όλη αυτή η φάρσα της ΕΕ: η υπερ-συγκέντρωση μπορεί να λειτουργήσει μόνο σε περιόδους ανάπτυξης. Δεν υπάρχει λόγος, εκτός από την εφαρμογή μέσω δικτατορίας, όπου οι άνθρωποι να θέλουν να είναι μέρος ενός συγκεντρωτικού κινήματος όπως η ΕΕ, πέραν του να αυξάνεται ο πλούτος και η ευημερία τους. Στη σημερινή κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας, έχουμε περάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Όλοι θα θέλουν να αποχωρήσουν από ανάλογους οργανισμούς, να πάρουν πίσω τις ζωές τους και να λαμβάνουν τις δικές τους αποφάσεις, αντί αυτές οι αποφάσεις να λαμβάνονται από κάποια διευθυντήρια χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, χωρίς καμία λογοδοσία.

Raúl Ilargi Meijer – Πηγή : https://www.theautomaticearth.com/2016/08/why-should-the-imf-care-about-its-credibility/

Μετάφραση: Ευθύμης Μαραμής