Ο χύμος που νικάει τον καρκίνο σε 42 ημέρες! Θεράπευσε πάνω από 45.000 ανθρώπους από καρκίνο και άλλες ανίατες ασθένειες

Αυστριακός υπήκοος, Rudolf Brojs, έψαξε όλη του τη ζωή για την καλύτερη εναλλακτική θεραπεία για τον καρκίνο, και ήταν τελικά επιτυχής.

Έκανε ιδιαίτερη χυμό που δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα στη θεραπεία του καρκίνου. Με τη βοήθεια αυτής της μεθόδου, έχουν θεραπευτεί πάνω από 45.000 άτομα με καρκίνο και άλλες ανίατες ασθένειες. Σύμφωνα με Brojs, ο καρκίνος μπορεί να επιβιώσει μόνο με τη βοήθεια των πρωτεϊνών.

Brojs είναι βέβαιο ότι οι πρωτεΐνες είναι αυτό που τροφοδοτεί τα καρκινικά κύτταρα και εμείς πρέπει να τα εξαλείψουμε

Ως εκ τούτου, ανέπτυξε ένα ειδικό πρόγραμμα διατροφής για μια περίοδο 42 ημερών, στη διάρκεια της οποίας θα πρέπει να πίνουν μόνο τσάι και ειδικό χυμό λαχανικών, των οποίων κύριο συστατικό είναι τα παντζάρια.

Κατά τη διάρκεια αυτών των 42 ημερών, τα καρκινικά κύτταρα λιμοκτονούν και πεθαίνουν, ενώ η υγεία ολόκληρου του σώματος βελτιώνεται.

Ο χυμό Ροδόλφου γίνεται μόνο από οικολογικά λαχανικά. Αυτός ο χυμός μπορεί να γίνει στο σπίτι και περιλαμβάνει:

Παντζάρια (55%)Καρότα (20%)σελινόριζα (20%)Πατάτες (3%)Ραπανάκια (2%)

Παρασκευή:

Θα πρέπει να θέσετε όλα αυτά τα συστατικά σε ένα μπλέντερ, ανακατέψτε καλά και ο χυμό σας είναι έτοιμος!

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν πρέπει να υπερβάλλουμε με το χυμό, αλλά θα πρέπει να πάρετε όσο χρειάζεται ο οργανισμός σας.

*** Παντζάρια είναι παραδοσιακά γνωστή θεραπεία για τη λευχαιμία. Αυτά τα λαχανικά περιέχουν βεταϊνη αμινοξέων, τα οποία έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες. Η θεραπεία των τεύτλων,τα οποία περιλαμβάνει την ημερήσια πρόσληψη του χυμού παντζαριών ή τριμμένο ωμά παντζάρια, έχει μια αποδεδειγμένη θετική επίδραση στη λευχαιμία και πολλές άλλες μορφές καρκίνου, όπως αποδεικνύεται από χιλιάδες ανθρώπους.

Επίσης η τακτική κατανάλωση του παντζαριού βοηθά εναντίον ασθενειών που προκαλούνται από το οξειδωτικό στρες, και μπορεί να μειώσει τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα κατά 40%.

Είναι επίσης για την ομαλοποίηση της πίεσης του αίματος και βοηθά να διατηρηθεί η ελαστικότητα των αιμοφόρων αγγείων. Αν το καταναλώνουμε κάθε μέρα το παντζάρι αποτρέπει επίσης και θεραπεύει τους κιρσούς. Ο σίδηρος από το παντζάρι είναι ένα ισχυρό εργαλείο για τον καθαρισμό του σώματος από τις τοξίνες και την οικοδόμηση του αίματος. Ως εκ τούτου, είναι πολύ αποτελεσματικ’ο στη θεραπεία πολλών ασθενειών που προκαλούνται από τοξίνες.

Συνιστάται για τις έγκυες γυναίκες, επειδή είναι πλούσιο σε φολικό οξύ, το οποίο αποτρέπει πολλές ασθένειες των νεογνών. Επίσης, ο χυμός παντζάρι διεγείρει το ήπαρ και τη χοληδόχο κύστη, και αποτρέπει τη δυσκοιλιότητα. Σε συνδυασμό με τα καρότα, παντζάρια είναι ένα εξαιρετικό φάρμακο για την ουρική αρθρίτιδα, τα νεφρά και τη χοληδόχο κύστη. Αλλά θεραπευτικές ιδιότητες του δεν σταματούν εδώ? παντζάρια βοηθά επίσης με τους πονοκεφάλους, τους πονόδοντους, δυσεντερία, πόνος στα οστά, με το δέρμα και τα προβλήματα της εμμήνου ρύσεως.

http://www.pistepseto.net

Μεταξύ επιβίωσης και ανατροπής: το μάθημα του Τοκβίλ

Σε ένα γράμμα του από τον πρώτο καιρό της εξουσίας του «Ναπολέοντος του Μικρού» –κατά τον σαρκαστικό χαρακτηρισμό του Ουγκώ για τον Λουδοβίκο Ναπολέοντα τον Τρίτο–, ο Τοκβίλ σημειώνει: «Σχεδόν ποτέ δεν σπάμε ένα καθεστώς πραγμάτων όταν αυτό βρίσκεται στην πιο μισητή του φάση, αλλά όταν, αρχίζοντας κάπως να βελτιώνεται, επιτρέπει στους ανθρώπους να αναπνέουν, να σκέφτονται, να επικοινωνούν τις σκέψεις τους και να μετρούν την έκταση των δικαιωμάτων και των δυστυχιών τους. Τότε λοιπόν το βάρος της κατάστασης, αν και μικρότερο, φαίνεται ανυπόφορο».

Σε αυτές τις γραμμές, ο πολιτικός στοχαστής Τοκβίλ επαναλαμβάνει την υπόθεση την οποία έχει εξετάσει και στο βιβλίο του για τη Γαλλική Επανάσταση και το Παλαιό Καθεστώς. Κι εκεί υποστήριζε ότι η Επανάσταση δεν ξέσπασε στις περιοχές όπου οι «μεσαιωνικοί θεσμοί» ήταν περισσότερο ζωντανοί και ισχυροί, αλλά εκεί όπου αυτοί οι θεσμοί είχαν ήδη ξεθυμάνει: «Τα δεσμά τους έγιναν περισσότερο αβάσταχτα εκεί όπου ήταν στην πραγματικότητα λιγότερο βαριά».

Για να έλθουμε στο σήμερα, ακόμα και μετριοπαθείς φωνές όπως αυτή του Χάμπερμας αισθάνονται την ανάγκη να μιλήσουν για τον νέο πολιτικό δεσποτισμό που διαγράφεται στην Ευρώπη. Αλλά η γενική κατεύθυνση προς την αυταρχική «δημοσιονομική διακυβέρνηση» (αυτό είναι το δικό μας είδος δεσποτισμού) συμπίπτει με την όξυνση της κοινωνικοοικονομικής κρίσης, με σημαντικά προβλήματα υλικής επιβίωσης και αξιοπρέπειας για μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Τα πλήγματα στους πολιτικούς θεσμούς της λαϊκής κυριαρχίας επέρχονται, με καταιγιστικούς ρυθμούς, με τις λαϊκές τάξεις και ένα μεγάλο κομμάτι των μεσαίων στρωμάτων να παλεύουν με το αδιανόητο, να καταπίνουν τη βιοτική τους οπισθοδρόμηση και τη διάλυση των προοπτικών τους για εργασία και ικανοποιητική αμοιβή.

Σε αυτές τις συνθήκες καλείται κανείς να σκεφτεί την ανατροπή αυτής της πορείας και όσων την εκπροσωπούν μέσα στην πολιτική τάξη και στα άλλα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες για να μην αναγνωρίζει, ακόμα και ένας φιλελεύθερος με την μη υποκριτική έννοια του όρου, για να μην βλέπει πού πάει το πράγμα: προς μια ζοφερή κατάσταση όπου κάθε δικαίωμα, κάθε μικρή ελάφρυνση της ύπαρξης θα πρέπει να συνοδεύεται από τα απαραίτητα δικαιολογητικά προς τους λογής «κομισάριους» της καπιταλιστικής εξυγίανσης. Μόνο οι δικοί μας επαρχιώτες και αφάνταστα ετεροχρονισμένοι «φιλελεύθεροι» εξακολουθούν να πίνουν νερό στο όνομα αυτής της προσαρμογής στο αδιανόητο.

Μέχρις όμως να υπάρξει η ανατροπή ή έστω η αναστροφή της πορείας, ο κόσμος πρέπει να σταθεί στα πόδια του. Από ένα σημείο και έπειτα, το να επικοινωνεί απλώς τα άγη του, να μοιράζεται τα παθήματα και τις εμπειρίες του με τους άλλους, δεν προσφέρει ανάσα στον ίδιο αλλά σε όσους κυβερνούν με την απειλή του χειρότερου. Πέρα από τη γενική απογραφή των κινδύνων και των απειλών –που βέβαια είναι χρήσιμη για να μην υπάρχουν αυταπάτες–η συγκυρία χρειάζεται την ανακούφιση της καθημερινότητας. Η ελάφρυνση των κοινωνικών δεινών μέσα από την οργάνωση της αυτοάμυνας όσων πλήττονται, μέσα από πολιτικές της αλληλεγγύης δεν είναι παραίτηση από την πολιτική ούτε αφελής και στρεψόδικος εναλλακτισμός. Συνιστά τη μοναδική δυνατότητα για να κρατηθεί ζωντανή η αυτοπεποίθηση των ανθρώπων, για να μην παραδοθεί όλη η κοινωνία στον νόμο της κατάθλιψης και της συναισθηματικής αγανάκτησης στα καφενεία και στα διαδίκτυα. Τηρουμένων των αναλογιών, η έξοδος από το κράτος των νέων δεσποτισμών δεν θα έλθει αιφνιδίως με την «Επανάσταση», αφού πρώτα θα έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος της αναμόρφωσης διά της λιτότητας και οι θεσμικές του (αντι)μεταρρυθμίσεις.

Όσοι ταυτίζουν την συνειδητοποίηση της ανατροπής με την όξυνση και την επέκταση των κοινωνικών δεινών ξεχνούν ότι ο περιορισμός και η ελάφρυνση του «δεσποτισμού» είναι ήδη η αρχή της ήττας του, η ρωγμή που μπορεί να οδηγήσει στην πτώση του. Έτσι, για παράδειγμα, πρέπει να εκτιμήσουμε πολιτικά όλες τις ενέργειες, νομικές ή κινηματικές, θεσμικές ή «πολιτικής ανυπακοής», που φανερώνουν την ένταση ανάμεσα σε έναν κοινωνικό θεσμό και στη νεοφιλελεύθερη νόρμα, ανάμεσα σε μια περιοχή του βίου και στην απόπειρα κατάληψης αυτής της περιοχής από τη «διακυβέρνηση του κράτους και των αγορών». Στο πανεπιστήμιο μπορεί να συναντήσει κανείς τέτοιες ενέργειες ακόμα και από την πλευρά ανθρώπων που δεν έγιναν ξαφνικά ριζοσπάστες, αλλά καταλαβαίνουν καλά το πού οδηγεί η αυταρχική διακυβέρνηση σε συνδυασμό με τον οικονομικό στραγγαλισμό της ανώτατης εκπαίδευσης. Και σε μια σειρά από άλλα ζωντανά μέτωπα, η προστασία του εισοδήματος και της επιβίωσης των ανθρώπων, αποκτά πια ξεχωριστή σημασία: δεν δημιουργεί, φυσικά, ελεύθερες από Μνημόνια περιοχές ούτε πραγματικές «αντιεξουσίες»· δίνει όμως το μέτρο για τη δύναμη των ανθρώπων να περιορίζουν το κόστος της κρίσης και να μην αποδέχονται το συλλογικό ακρωτηριασμό τους.

Μια τέτοια στρατηγική ανακούφισης και προστασίας δεν υποτιμά τις μικρές νίκες χάριν της φαντασίωσης του μεγάλου συντριπτικού πλήγματος στον αντίπαλο. Διατηρώντας τη θεμελιώδη πεποίθηση ότι η αρχιτεκτονική του νέου δεσποτισμού δεν επιδέχεται βελτιώσεις, ότι πρέπει δηλαδή να ανατραπεί το ίδιο το Παράδειγμα και όχι απλώς οι πιο βάναυσες όψεις του, πρέπει να προσέξουμε, παρ’ όλα αυτά, τις αντοχές των ανθρώπων, να απαντήσουμε στα επείγοντα, να φροντίσουμε τα τραύματα χωρίς να περιμένουμε πότε θα ηχήσουν οι κανονιές από το θωρηκτόΑβρόρα. Αυτή η στάση ορίζει και την πραγματική αριστερή ευθύνη πέρα και έξω από τους κήνσορες της «υπευθυνότητας» που ταυτίζουν τον ρεαλισμό με την εθελούσια παραίτηση και την νομιμοφροσύνη στους κανονισμούς του νεοφιλελεύθερου εργοστασίου, αυτού του εργοστασίου το οποίο αποτελεί τη μοναδική πρόταση των κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρώπης προς τους λαούς της.

 του Νικ.Σεβαστάκη, Καθηγητή στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ.

 Πηγή: "Ενθέματα", Κυριακάτικη "Αυγή", 4.12.2011:

http://enthemata.wordpress.com/2011/12/04/sevastakis-24/

Υποκλινόμαστε.

Υποκλινόμαστε σε ένα κορίτσι, σε μία οικογένεια, υποκλινόμαστε στην Άννα που με αυτές τις συνθήκες είχε την δύναμη και δόξασε την Ελλάδα.

Τα λόγια είναι περιττά καθώς αυτό που νοιώσαμε και ζήσαμε όλοι είναι δεδομένο και θα μείνει πάντα στις καρδιές μας.

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι η Άννα είναι μόλις 20 ετών και η Άννα Κορακάκη από την Δράμα κατάφερε να γράψει ιστορία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο καθώς είναι η πρώτη Ελληνίδα με δύο μετάλλια στους ίδιους Ολυμπιακούς Αγώνες, αφού μετά το χάλκινο μετάλλιο (το πρώτο μετά το 1920 για την ελληνική σκοποβολή) στα 10μ, την Τρίτη κέρδισε και το χρυσό στα 25μ. με αεροβόλο πιστόλι! 

Πράγματι, από την εποχή του θρυλικού Κωνσταντίνου Τσικλητήρα, είχε να καταφέρει Έλληνας αθλητής να πάρει δύο μετάλλια στην ίδια διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων. Από το 1912 στο 2016, δηλαδή έναν αιώνα και τέσσερα χρόνια μετά, το κατάφερε η Άννα Κορακάκη, που μετά το χάλκινο στο αεροβόλο πιστόλι από 10μ., πήρε και το χρυσό στο σπορ πιστόλι από 25μ..

Η Άννα βρέθηκε στην σκοποβολή εξαιτίας του πατέρα της Τάσου ο οποίος στην πρώτη της προπόνηση, στην ηλικία των 12 ετών, εκτίμησε ότι «έχει καλό χέρι». Μετά από οκτώ χρόνια αποδείχθηκε ότι είχε πέρα για πέρα δίκιο καθώς η 20χρονη Άννα τον ξεπέρασε.

Η αθλήτρια του Ωρίωνα Θεσσαλονίκης που είναι φοιτήτρια Ειδικής Αγωγής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία, από το 2011 όταν και ξεκίνησε τις διεθνείς της εμφανίσεις έχει εξελιχθεί σε... συλλέκτρια μεταλλίων!

«Η μικρή έχει καλό χέρι…», είχε εκμυστηρευθεί στη σύζυγο του και δικαιώθηκε πολύ γρήγορα καθώς στα 15 της χρόνια ήρθε και η πρώτη μεγάλη διάκριση με τη 2η θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Πυροβόλων Όπλων στο Βελιγράδι.

Κι εκεί μπήκε ο πρώτος κρίκος σε μια αλυσίδα που κάθε χρόνο μεγαλώνει παρά τις πολλές και σημαντικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ίδια κι ο πατέρας της με την σχεδόν ανύπαρκτη κρατική βοήθεια αλλά και τις κακές σχέσεις που έχει ε την Ομοσπονδία του αθλήματος (και τις οποίες έχει τονίσει σε όσες συνεντεύξεις έχει δώσει).

Γκρεμίζουν την παράγκα για να κρύψουν την ντροπή τους.

Χοροπηδάνε οι Τσίπες και στέλνουν μηνύματα στην Άννα, για το χρυσό μετάλλιο, όμως ο βίος και οι πολιτεία αυτού του σάπιου πολιτικού συστήματος φαίνεται στις εικόνες της ντροπής.

Με ταχύτατους ρυθμούς έπεσε η παράγκα στην οποία έκανε προπόνηση η Άννα.

Η παράγκα έπεσε για να κρύψει την ντροπή των τενκέδων που μας διοικούν. Όλων αυτών που κατέστρεψαν γενιές από τα παιδιά μας και τώρα στη χαρά έρχονται πρώτη να πανηγυρίσουν και λογικό είναι να θέλουν να κατεδαφίσουν την παράγκα τους για να μην φαίνεται η ξεφτίλα τους.

Η παράγκα θα σας συνοδεύει για πάντα κύριοι γιατί μέσα από τις παράγκες βγαίνει χρυσό ενώ μέσα από τα δικά σας σαλόνια βγαίνει σκατό.  

ο Ντελάλης. 

Θρίλερ με δύο Τούρκους ακόλουθους στην Αθήνα

Σε διπλωματικό θρίλερ απειλεί να εξελιχθεί η εξαφάνιση δύο Τούρκων στρατιωτών από την Αθήνα, με τις τουρκικές αρχές να ζητούν την έκδοσή τους στην Τουρκία μαζί με τους οκτώ πραξικοπηματίες που έφτασαν στην Αλεξανδρούπολη στις 16 Ιουλίου.

Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Hurriyet, από την Αθήνα εξαφανίστηκε μαζί με την οικογένειά του ο ναυτικός ακόλουθος Χαλίς Τουντς ενώ αγνοείται και ο συνταγματάρχης Ιλχάν Γιασιτλί, στρατιωτικός ακόλουθος της Τουρκίας.

Όπως τονίζει η εφημερίδα, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μας ακύρωσε τις διαπιστεύσεις των δύο στρατιωτών στις 7 Αυγούστου μετά από σχετικό αίτημα από το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών.

'Η τύχη τους αγνοείται καθώς οι δύο ακόλουθοι δεν συμμετείχαν σε τελετή παράδοσης του ΝΑΤΟ στις 29 Ιουλίου στη ναυτική βάση της Σαλαμίνας, κοντά στην ελληνική πρωτεύουσα' αναφέρει χαρακτηριστικά η Hurriyet, που αναδημοσιεύει ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ότι οι δύο Τούρκοι δεν βρίσκονται πλέον στην Ελλάδα αλλά έχουν διαφύγει στην Ιταλία.

Πηγή: Hurriyet

Το Ισραήλ δείχνει τους χρηματοδότες του ISIS

Ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ κατηγόρησε την Τουρκία ότι χρηματοδοτούσε εμμέσως το Ισλαμικό Κράτος για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, μέσω της αγοράς πετρελαίου. 

Τη δήλωση έκανε ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, μετά τη συνάντησή του με τον Έλληνα ομόλογό του, Πάνο Καμμένο.

«Το Ισλαμικό Κράτος απολάμβανε το τουρκικό χρήμα για πετρέλαιο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα», δήλωσε ο Μοσέ Γιααλόν.

«Εναπόκειται στην Τουρκία, την τουρκική κυβέρνηση, την τουρκική ηγεσία να αποφασίσει εάν επιθυμεί να συνεργαστεί στη μάχη κατά της τρομοκρατίας. Μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει», ανέφερε.

Οι δηλώσεις αναμένεται να θέσουν νέα εμπόδια στην εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ, οι οποίες τα τελευταία επτά χρόνια έχουν σημαδευτεί από την αντίθεση τους για το παλαιστινιακό ζήτημα.