30 ΔΙΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ALPHA BANK ΚΑΙ ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ. ΕΓΓΡΑΦΑ ΦΩΤΙΑ

Μία απίστευτη υπόθεση νόμιμης φοροαποφυγής και κερδοσκοπίας σε βάρος ανυποψίαστων πελατών,διέπραξε η γνωστή σε όλους μας από την ανακεφαλαιοποίηση με χρήματα του ελληνικού λαού τράπεζα alpha bank μέσω offshore εταιρείων και πελάτες που έχασαν τα χρήματά τους επενδύοντας σε σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα δίχως να το γνωρίζουν, συνθέτουν το έγκλημα της εν λόγω απάτης.

Η γνωστή σε όλους μας τράπεζα Alpha Bank μέσω εταιρείας που έστισε με έδρα τα νησιά jersey διαχειρίστηκε δισεκατομμύρια ευρώ πελατών της δείτε και το σχετικό έγγραφο σύστασης της

Συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας εδώ.

Προδομένη εξέγερση: Πως το “όχι” του δημοψηφίσματος έγινε “ναι” μέσα σε λίγα λεπτά

“Σας καλώ να αποφασίσετε κυρίαρχα και περήφανα, όπως η ιστορία των Ελλήνων προστάζει…Δεσμεύομαι προσωπικά ότι θα σεβαστώ το αποτέλεσμα της δημοκρατικής σας επιλογής, όποιο και αν είναι αυτό”

Αλέξης Τσίπρας Εξαγγέλλοντας την απόφαση για δημοψήφισμα, 26.6.2015

Πριν από ένα χρόνο, κατά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2016, πάνω από το 62% του ελληνικού λαού απέρριψε τις πολιτικές που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από τη συμμαχία του παγκόσμιου Χρήματος και της γερμανικής κυβέρνησης, με τη βοήθεια των υπολοίπων ευρωπαϊκών ελίτ, πολιτικές που εφαρμόστηκαν μέσω των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Ψηφίζοντας όπως ψήφισαν, οι ‘Ελληνες έδωσαν στην κυβέρνησή τους αναμφισβήτητη εντολή να αντισταθεί, εκπλήσσοντας, με το ποσοστό του ‘Οχι, φίλους και εχθρούς, όπως έκαναν περισσότερες από μια φορά στη μακρά ιστορία τους.

Κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει – και κανένας δεν προέβλεψε – αυτό το αποτέλεσμα.

Οι ‘Ελληνες ψήφισαν όπως ψήφισαν ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είχε ήδη αρχίσει να πραγματοποιεί τις απειλές της κλείνοντας τις τράπεζες της χώρας. Το μήνυμα από το ευρωπαϊκό κατεστημένο και τις τράπεζες πίσω του ήταν σαφές. Σήμερα κλείνουμε τις τράπεζές σας, αύριο θα κλείσουμε τη χώρα σας, αν ψηφίσετε ‘Οχι!

Οι πολίτες καταλάβαιναν τη σημασία της απόφασής τους, που πιθανότατα θα τους έθετε σε τροχιά σύγκρουσης με τις πιο ισχυρές δυνάμεις στον πλανήτη. Oι ‘Ελληνες ψήφισαν ‘Οχι παρά το γεγονός (ή και εξαιτίας του σε μερικές περιπτώσεις) ότι όλα σχεδόν τα ΜΜΕ και το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας έκαναν ότι μπορούσαν για τους τρομοκρατήσουν. ‘

Ολοι οι πρώην Πρωθυπουργοί, η ηγεσία της Εκκλησίας, διεκεκριμένοι απόστρατοι Στρατηγοί, τα μεγάλα ονόματα της οικονομίας, προειδοποίησαν τους ‘Ελληνες για τις φοβερές συνέπειες που θα αντιμετώπιζαν αν ψήφιζαν ‘Οχι και τους κάλεσαν να ψηφίσουν Ναι. (Υποθέτει κανείς ότι αν όλες αυτές οι πιέσεις δεν είχαν ασκηθεί, το ποσοστό του ‘Οχι θα έφτανε το 80% ή το 90%).

Ούτε καν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε σοβαρή εκστρατεία υπέρ του ‘Οχι. Τη Δευτέρα 29 Ιουνίου, είκοσι χιλιάδες οπαδοί του Ναι έκαναν συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος με σύνθημα “Μένουμε Ευρώπη”. Το βράδυ της ίδιας μέρας, μόλις τρεις μέρες μετά την εξαγγελία του δημοψηφίσματος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης εμφανίστηκε στην ΕΡΤ για να πει ότι οι εναπομένουσες διαφορές με τους πιστωτές δεν είναι τόσο τραγικές, μην αποκλείοντας ακόμα και το ενδεχόμενο το ίδιο το δημοψήφισμα να ακυρωθεί!

Ο Δραγασάκης πρόσθεσε ότι ο Τσίπρας είχε εκπληρώσει ήδη την αποστολή του κερδίζοντας τη θέση του στην ελληνική ιστορία, άφησε δηλαδή ανοιχτό το δρόμο για μια “τιμητική αποστρατεία” του Πρωθυπουργού. (Το ίδιο πρόσωπο, μια μέρα μετά την τελική συμφωνία της 13ης Ιουλίου με τους πιστωτές, ευχαρίστησε δημόσια την κυβέρνηση των ΗΠΑ για τη μεγάλη συμβολή της στην … συνθηκολόγηση!).

‘Ισως αυτή η συνέντευξη δεν πολυάρεσε στους συμβούλους του Τσίπρα. ‘Ισως, καθώς είχαν το μάτι τους καρφωμένο στις δημοσκοπήσεις, φοβήθηκαν ότι το Ναι πήγαινε για μεγάλη νίκη, που θα ερμηνευόταν ως μεγάλη δική τους ήττα και θα οδηγούσε στο να εκδιωχθούν από την εξουσία.

‘Οτι και νάταν, ο Τσίπρας παρενέβη ξανά την Τρίτη 30 Ιουνίου καλώντας τους ‘Ελληνες να ψηφίσουν ‘Οχι. Κι ύστερα κάτι έγινε. Μεταξύ Τρίτης και Παρασκευής οι ‘Ελληνες πήραν την απόφασή τους, με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσε να προβλέψει κανείς δημοσκόπος, κανείς πολιτικός και κανείς αναλυτής.

‘Ηταν ένα ζήτημα λογικής και ελπίδας. Οι ‘Ελληνες ήξεραν ότι δεν είχαν να περιμένουν παρά νέες καταστροφές από τους πιστωτές – η εμπειρία πέντε χρόνων το είχε ήδη αποδείξει ευρέως. Γιατί να μη δοκιμάσουν τον άλλο δρόμο, όπως τους πρότεινε η κυβέρνησή τους; Αλλά αυτές οι λογικές σκέψεις δεν θα ήταν από μόνες τους αρκετές για να τους κάνουν να παραβλέψουν την ελάχιστα συγκαλυμμένη απειλή από τόσο ισχυρούς εχθρούς να καταστρέψουν τη χώρα τους, όπως τόκαναν τόσες φορές στο παρελθόν.

Καταλάβαιναν ότι αντιμετώπιζαν πολύ σοβαρούς κινδύνους σε αυτή την υπόθεση. ‘Ηταν σε αυτό το σημείο που ενεργοποιήθηκε ο θεμελιώδης μηχανισμός που προκαλεί στην Ιστορία τις εξεγέρσεις, είτε αυτές είναι βίαιες, είτε ειρηνικές.

Το φοβερό δίλημμα που αντιμετώπιζαν ενεργοποίησε τα βαθύτερα στρώματα του ατομικού και συλλογικού υποσυνείδητου. Η Αξιοπρέπεια νίκησε τον Φόβο. ‘Αλλωστε, η Ελλάδα, ως έννοια και ως σχέδιο, ήταν ανέκαθεν οργανικά συνδεδεμένη με την αντίσταση στους ξένους εισβολείς, με τις έννοιες της ανθρώπινης ελευθερίας, του πολίτη, της δημοκρατίας. Αυτές οι έννοιες γεννήθηκαν εδώ, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία. Κι αυτές επέτρεψαν την νίκη των ελληνικών πόλεων επί της συντριπτικής ισχύος της δεσποτικής Αυτοκρατορίας των αρχαίων χρόνων. Από αυτή τη μάχη γεννήθηκε η ιδέα της Ευρώπης.

Στα νεώτερα χρόνια, για να δώσουμε ένα μόνο παράδειγμα, οι ‘Ελληνες συγκαταλέγονται στα ελάχιστα ευρωπαϊκά έθνη, όπως και οι Βρετανοί, που αντιστάθηκαν στον ανερχόμενο ολοκληρωτισμό του 1940-41, παρέχοντας στους Σοβιετικούς τον πολύτιμο χρόνο που χρειάζονταν για να αποφύγουν την κατάληψη της Μόσχας και να συντρίψουν τελικά το Τέρας.

Το δημοψήφισμα απέδειξε ότι τα βαθύτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής ταυτότητας δεν πέθαναν, όπως πολλοί είχαν νομίσει, αλλά παρέμεναν ζωντανά και ενεργοποιήθηκαν όταν οι ‘Ελληνες τα χρειάστηκαν.

Δυστυχώς, αυτό δεν είναι το μόνο σχεδόν μόνιμο χαρακτηριστικό της ελληνικής ιστορίας. ‘Ενα άλλο είναι οι επανειλημμένες προδοσίες των Ελλήνων από τους ηγέτες τους – η δυσκολία αυτού του έθνους να συγκροτήσει μια ηγεσία αντίστοιχη προς τον ηρωϊσμό που επιδεικνύει σε κρίσιμες στιγμές.

Τη συνοψίζει ο ‘Ελληνας εθνικός ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός, που έγραψε τον ‘Υμνο προς την Ελευθερία, το ποίημα που διηγείται την Επανάσταση του 1821 και που έγινε ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας, με την ιστορική φράση του στην “Προς Επτανησίους” επιστολή του: “Λαέ μου πολυαγαπημένε, πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε”. ‘Η μήπως είναι αυτή η μοίρα των “ιδεαλιστών”, των “ουτοπιστών”, όσων αγαπούν την ελευθερία; Την Παρασκευή 3 Ιουλίου, εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίοι, ίσως και περισσότεροι, συνέκλιναν στην Πλατεία Συντάγματος για να βροντοφωνάξουν το ‘Οχι στην Αυτοκρατορία του Χρήματος που κυβερνούσε και κατέστρεφε τη χώρα τους, σε μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στην ελληνική ιστορία.

Το βράδυ της Κυριακής 5ης Ιουλίου, η ετυμηγορία ήταν εκεί, αναμφισβήτητη, εις κοινή θέα. Η κυβέρνηση, χωρίς να το υποπτεύεται, χωρίς να το θέλει ή να τόχει προετοιμάσει, ξύπνησε τους Θεούς της Ιστορίας. Το φως του Απόλλωνα έλουσε για μια στιγμή και πάλι αυτή τη χώρα, καταυγάζοντας και το μεγαλείο των απλών ανθρώπων που φτιάχνουν πάντα την ιστορία και τη μικρότητα των υποτιθέμενων ηγετών της. Δεν υπήρχε κανείς στην κυβέρνηση να πάρει το μήνυμα. Δεν υπήρχε κανείς διατεθειμένος ή προετοιμασμένος να δώσει τη μάχη στην οποία οι ίδιοι είχαν καλέσει τους ‘Ελληνες.

Τρομοκρατημένοι από τις συνέπειες των ίδιων των αποφάσεων και πράξεων τους, παντελώς απροετοίμαστοι για οτιδήποτε άλλο εκτός από έναν συμβιβασμό που θα επέτρεπε την παραμονή τους στην εξουσία, πιθανότατα ελεγχόμενοι ή/και χειραγωγούμενοι από τους “’Αρχοντες του Κόσμου”, άρχισαν να ψάχνουν τρόπο να “συνθηκολογήσουν με αξιοπρέπεια”, αμέσως μόλις έκλεισαν οι κάλπες.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο Τσίπρας απέλυσε τον Βαρουφάκη, που θάχε μεγάλες δυσκολίες να υπογράψει τη συνθηκολόγηση. Δευτέρα πρωί κάλεσε τους ηγέτες όλων των κομμάτων σε μια σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Αυτοί οι ηγέτες, έτσι κι αλλιώς ασήμαντα πρόσωπα, πολύ περισσότερο την επαύριο της μαζικής αποδοκιμασίας από τους ψηφοφόρους, έφαγαν πολλές ώρες για να συντάξουν ένα ανακοινωθέν που “επανερμήνευε” το αποτέλεσμα και ισχυριζόταν ότι οι ‘Ελληνες ψήφισαν όπως ψήφισαν για να αποφύγουν την ρήξη με τους Πιστωτές και να μη φύγουν από την “Ευρώπη”.

Υποστήριζε δηλαδή ότι οι ‘Ελληνες ψήφισαν ‘Οχι εννοώντας Ναι! Χρειάστηκαν μερικές μέρες ακόμα, ως τις 13 Ιουλίου, για να προσυπογράψει ο Τσίπρας τη συνθηκολόγηση και, μαζί, τον ηθικό του τουλάχιστον θάνατο.

Η ξαφνική στροφή 180 μοιρών της κυβέρνησης κατέφερε συντριπτικό πλήγμα στο ηθικό και την ψυχολογία του πληθυσμού, πολύ χειρότερο από αυτό που επιφέρει μια στρατιωτική ήττα. Είναι σχετικά “κανονικό” να ηττάσαι από έναν υπέρτερο εχθρό. Είναι πολύ διαφορετικό να σε καλεί ο Ηγέτης σου στη μάχη, για να αρχίσει, μερικές μέρες αργότερα, να εξηγεί τα ωφέλη της παράδοσης.

Ο κόσμος φεύγει κάτω από τα πόδια σου, δεν ξέρεις ποιον και τι να πιστέψεις. Οι άνθρωποι “λάλησαν”, δεν μπορούσαν να κάνουν ή να πουν τίποτα, καταστράφηκαν στην ψυχή και στο πνεύμα τους. Αρκετοί αρρώστησαν και σωματικά. Ακόμα και σήμερα, ένα χρόνο μετά, οι ‘Ελληνες δεν έχουν συνέλθει.

Η πληγή είναι ακόμα πολύ ζεστή για να την αγγίξεις, αυτό που έγινε και το νόημά του πολύ βαθύ και απελπιστικό για να το σκεφτείς, να το νοιώσεις, να το χωνέψεις, ακόμα και να το πιστέψεις. Παραδόξως, είναι ακριβώς το τρομερό του πραγματικού εφιάλτη των Ελλήνων και της Ελλάδας που κάνει τους ανθρώπους να μη θέλουν να σηκώσουν το κεφάλι και να δουν ή να νοιώσουν την πραγματικότητα, προτιμούν να μη σκέφτονται και να μην πιστεύουν τη σημασία όσων συνέβησαν, συμβαίνουν έκτοτε και έχουν προγραμματιστεί να συμβούν. Αυτόν τον παράγοντα ακριβώς χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν ακόμα για να επιβιώσουν οι επικοινωνιακοί “στρατηγοί” του ΣΥΡΙΖΑ, ή μάλλον αυτοί που τους καθοδηγούν. Τώρα, στο αρχικό σοκ του 2015, έρχεται σιγά-σιγά να προστεθεί αναπόφευκτα η συνειδητοποίηση του τι σημαίνει η περσινή συνθηκολόγηση, που δεν έπεσε από τον ουρανό, αλλά ετοιμάστηκε, δια πράξεων, παραλείψεων και εξαρτήσεων της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, επί τρία ολόκληρα χρόνια.

Οι ‘Ελληνες, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, βλέπουν την ατομική τους ζωή να καταστρέφεται, αργά αλλά σταθερά, καθώς η χώρα τους μετατρέπεται σε χρηματοπιστωτικό Νταχάου.

Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις τα συναισθήματα που κυριαρχούν τώρα στους ‘Ελληνες είναι

Θυμός, 57,3%

Ντροπή, 53,8%

Φόβος, 40,9%

Ελπίδα, 15%

Περηφάνεια, 3,5%

Σιγουριά, 3,1% ‘

Ηταν αυτό ένα σχεδιασμένο αποτέλεσμα ή προέκυψε από έναν παράξενο συνδυασμό διαφόρων παραγόντων; Δεν μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα με βεβαιότητα. Αντίθετα, είναι βέβαιο ότι ούτε η ελληνική, ούτε η ευρωπαϊκή Ιστορία σταμάτησαν στις 13 Ιουλίου 2015 (το απέδειξε άλλωστε το βρετανικό δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα του οποίου δεν είναι καθόλου άσχετο με όσα συνέβησαν στην Ελλάδα). Η Ιστορία θα συνεχιστεί, παίρνοντας ίσως πιο βίαιες και επικίνδυνες μορφές, εμπλέκοντας πιθανώς και τον γεωπολιτικό παράγοντα, που μπήκε άλλωστε για τα καλά στην ευρωπαϊκή εξίσωση με την προσφυγική κρίση και τις τρομοκρατικές επιθέσεις κατά το μοιραίο 2015. Αθήνα, 5 Ιουλίου 2016

To άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε, με ελάχιστες παραλλαγές, στα αγγλικά, στην ιστοσελίδα http://www.defenddemocracy.press/ στις 5.7.16

Πηγή: http://mignatiou.com/2016/08/prodomeni-exegersi-pos-to-ochi-tou-dimopsifismatos-egine-ne-mesa-se-liga-lepta/

Ο Τσοβόλας δείχνει τον Σημίτη και την κυβέρνησή του σαν υπεύθυνους για την κατάντια της χώρας.

Σε όλους είναι γνωστό ότι στην κυβέρνηση Σημίτη είχαν εισχωρήσει όλοι οι κρυφοφασίστες οι οποίοι σας υπουργοί οδήγησαν την χώρα στα βράχια. Σήμερα ο Τσοβόλας ρίχνει "Βόμβα" για τα έως σήμερα λεγόμενα περί υπερχρέωσης της χώρας αποτελεί το ντοκουμέντο που παρουσιάζει ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, Δημήτρης Τσοβόλας. 

Ο πρώην υπουργός οικονομικών παραθέτει στοιχεία από τα οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι το » άλμα » στα χρέη του κράτους έγινε επί κυβερνήσεων Κώστα Σημίτη παρά τον «μύθο» ότι οι παροχές μέχρι το 1989 εκτίναξαν το χρέος.

 Δείτε τι γράφει ο Δημήτρης Τσοβόλας

Πιο κάτω παραθέτω τον πίνακα 6.1 με τίτλο “Σύνθεση Χρέους Κεντρικής Διοίκησης (ποσά σε δισεκ. δρχ)” των ετών από 1987 έως και 1997. Είναι απολογιστικά (οριστικά στοιχεία). Ο πίνακας αυτός της εξέλιξης του χρέους περιλαμβάνεται στην Εισηγητική έκθεση του Προϋπολογισμού έτους 1998 (Κυβέρνηση του κ. Σημίτη), (σελίδα 180) η οποία ψηφίστηκε από την Βουλή και έγινε νόμος του Κράτους:

Από τον πίνακα αυτό προκύπτει χωρίς καμιά αμφιβολία, ότι είναι αναληθές και σκόπιμο, αυτό που επί εικοσιπέντε και πλέον χρόνια υποστήριζε η Ν.Δ. και το δήθεν εκσυγχρονιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ., ότι υπερχρεώθηκε η χώρα μας το 1989, λόγω της κοινωνικής πολιτικής και άλλων παροχών που δόθηκαν στον Ελληνικό λαό την περίοδο 1981-1989. 
Προκύπτει, αντίθετα, ότι μετά το 1989, παρότι πάρθηκαν αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα και εκποιήθηκε μέρος της εθνικής περιουσίας, το δημόσιο χρέος της Κεντρικής Διοίκησης αυξήθηκε σημαντικά και ως ποσοστό στο Α.Ε.Π. και σε απόλυτους αριθμούς.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στις 31-12-1989 (η τότε Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρέδωσε στις 30-6-1989) το χρέος αυτό ανέρχονταν σε 6.699 δισεκ. δρχ., ή σε ποσοστό 61,5% του Α.Ε.Π. 
Στη συνέχεια όμως με Κυβέρνηση Ν.Δ. (και Πρωθυπουργό τον κ. Κων. Μητσοτάκη), το 1993 ανήλθε στο τρομακτικό ποσό των 23.431 δισεκ. δρχ. ή ποσοστό 110,9% του Α.Ε.Π.

Τέλος στην περίοδο 1994 έως 1997 (με κυβέρνηση κ. Σημίτη) ανήλθε στο ποσό των 39.339 δισεκ. δρχ. το 1997 ή σε ποσοστό 120,2% στο Α.Ε.Π.

Σήμερα δε, παρά τα σκληρά μνημόνια ανέρχεται στο ποσό των 364 δισ. ευρώ  ή σε ποσοστό 180% του Α.Ε.Π..
Ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Δημήτριος Τσοβόλας

Υπέρ μερικής απαγόρευσης της μπούρκας Γερμανός υπουργός

Ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ τάχθηκε σήμερα υπέρ της μερικής απαγόρευσης της μπούρκας, την ώρα που το θέμα της ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων και η μάχη κατά της ριζοσπαστικοποίησης κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση μετά τις επιθέσεις που σημειώθηκαν τον Ιούλιο και πριν από τη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών σε γερμανικά κρατίδια.

Έπειτα από συνάντηση που είχε με τους συντηρητικούς ομολόγους του γερμανικών κρατιδίων, ο Τόμας ντε Μεζιέρ είπε πως "η μπούρκα δεν είναι συμβατή με τη χώρα μας που είναι ανοικτή στον κόσμο (...) και το θέμα είναι πώς θα ρυθμίσουμε νομικά το θέμα αυτό".

"Συμφωνούμε ότι απορρίπτουμε την μπούρκα, συμφωνούμε ότι θέλουμε να εισαγάγουμε νόμιμα την αρχή να φαίνεται το πρόσωπο εκεί όπου είναι απαραίτητο για την κοινωνία μας: στο τιμόνι, κατά τις διοικητικές διαδικασίες (...), στο ληξιαρχείο, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, στη δημόσια υπηρεσία, ενώπιον των δικαστηρίων", είπε στο τηλεοπτικό δίκτυο ZDF.

Δεν αναφέρθηκε, ωστόσο, σε χρονοδιάγραμμα για την εισαγωγή αυτής της απαγόρευσης, ενώ αυτή η ιδέα, η οποία υποστηρίζεται ευρέως στις τάξεις των συντηρητικών, δεν έχει τη συγκατάθεση των Σοσιαλδημοκρατών του SPD, κυβερνητικών εταίρων της CDU της Άγγελα Μέρκελ και του ντε Μεζιέρ.

"Θα προχωρήσουμε βήμα βήμα, αλλά νομίζω πως για πολλά πράγματα μπορεί να υπάρξει συναίνεση", είπε, αφού απέκλεισε την περασμένη εβδομάδα μια γενική απαγόρευση της μπούρκας, κάτι που θα ήταν, όπως είπε, αντισυνταγματικό.

Ο υπουργός αναμένεται να παρουσιάσει αργότερα σήμερα σε συνέντευξη Τύπου μια "διακήρυξη του Βερολίνου" για την ασφάλεια και την ενσωμάτωση που θα υπογράφεται από όλους τους συντηρητικούς υπουργούς Εσωτερικών των γερμανικών κρατιδίων.

Έπειτα από μια σειρά επιθέσεων τον Ιούλιο, την ευθύνη για ορισμένες από τις οποίες ανέλαβε η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος, ο ντε Μεζιέρ ανακοίνωσε στις 11 Αυγούστου σειρά μέτρων για την ενίσχυση της ασφάλειας, κυρίως την αφαίρεση της υπηκοότητας από τους τζιχαντιστές με διπλή υπηκοότητα στο εξωτερικό, την ενίσχυση των ανθρώπινων μέσων και τεχνικών της αστυνομίας και των υπηρεσιών πληροφοριών.

Ναι το ΚΚΕ θα σας πάρει όσα σπίτια αφήσει ο Τσίπρας και ο Καμμένος.

Τα γεγονότα λένε ότι αυτούς τους αριστερούς της πεντάρας τους ετοίμασε το σύστημα πολλά χρόνια πριν τους βγάλει στην πασαρέλα της πολιτικής παράγκας.

Αυτό φαίνεται όχι μόνο από τον δικό μας κουνιστό Τσίπρα και τον συνεργάτη του Καμμένο που κάθεται αναπαυτικά στα τέσσερα, αλλά και από άλλα αριστερά καλούδια που ευδοκιμούν σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

«Επί της αρχής είναι σωστό», διεμήνυσε το αριστερό Μπλόκο, απαντώντας στις διαμαρτυρίες των Πορτογάλων γιατί τους βάζουν φόρο στον ΉΛΙΟ!!!

 Το Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας μάλιστα χαρακτήρισε «παράλογες» τις διαμαρτυρίες.

Αν έτσι είναι τα κομμουνιστικά κόμματα τότε είναι δικαιολογημένες οι φοβίες του λαού ότι ο Κουτσούμπας θα μας πάρει τα σπίτια.

Ναι το ΚΚΕ θα σας πάρει όσα σπίτια αφήσει ο Τσίπρας και ο Καμμένος.

Άρα αγαπητοί μας συμπολίτες ψηφίστε Μητσοτάκη για να σας τα δώσει πίσω.

Μην γελάτε καθόλου, αυτά είναι σοβαρά πράγματα γιατί με το σπίτι του δεν παίζει κανείς.

Ο κίνδυνος πλέον είναι σοβαρός και η αναζήτηση δικαιοσύνης στην φτώχεια …επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων!!!

Τα μηνύματα έρχονται από την Πορτογαλία καθώς εκεί ο Πορτογάλος Τσίπρας επεφύλασσε μια ιδιαίτερα δυσάρεστη έκπληξη για τους πολίτες στην εκπνοή των καλοκαιρινών διακοπών.

Όταν έγινε γνωστή η είδηση, οι περισσότεροι Πορτογάλοι νόμισαν ότι επρόκειτο για πρωταπριλιάτικο αστείο. Δεν ήταν όμως. Οι ιδιοκτήτες ιδιαίτερα ευήλιων ακινήτων καθώς και ακινήτων που βρίσκονται σε καλές περιοχές καλούνται να καταβάλουν άμεσα υψηλότερους φόρους. Ο συγκεκριμένος φόρος ακινήτων αυξάνεται κατακόρυφα έως και 20%.

«Το μέτρο αυτό μας αιφνιδίασε», σχολιάζει ο Λουίς Μενέθες Λεϊτάο, πρόεδρος του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Ακινήτων στην πρωτεύουσα, τη Λισαβόνα. «Η κυβέρνηση όχι μόνο απέφυγε να μας ενημερώσει στο προοίμιο, αλλά τροποποίησε το νομοσχέδιο εντός των θερινών διακοπών, αποφεύγοντας έτσι τη σχετική συζήτηση».

Αιτιολογώντας το βήμα αυτό, η σοσιαλιστική κυβέρνηση περιορίστηκε να σχολιάσει δια στόματος του υφυπουργού Οικονομικών ότι εξυπηρετεί το στόχο της φορολογικής δικαιοσύνης. Εκπρόσωποι αριστερών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση μειοψηφίας συμφώνησαν μαζί του. «Επί της αρχής είναι σωστό», διεμήνυσε το αριστερό Μπλόκο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα μάλιστα χαρακτήρισε «παράλογες» τις διαμαρτυρίες κατά του νέου νόμου.

Η ακριβής τοποθεσία λαμβάνονταν και παλαιότερα υπόψη στον υπολογισμό του φόρου ακινήτων ΙΜΙ, όπως ονομάζεται, εντούτοις έπαιζε μέχρι πρότινος ελάσσονα ρόλο στο τελικό ύψος του. Συχνά μάλιστα καλές και λιγότερο καλές συνοικίες πλήρωναν τους ίδιους φόρους. Αυτό αλλάζει τώρα άρδην: οι κάτοικοι καλών περιοχών καλούνται να πληρώσουν τέσσερις φορές περισσότερα.

Για «υποκειμενικά κριτήρια» κάνει λόγο ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Ακινήτων στη Λισαβόνα Λουίς Μενέθες Λεϊτάο, καθώς συχνά αποστέλλονται ειδοποιητήρια πληρωμής, χωρίς να έχουν ελέγξει οι αρμόδιες δημοτικές αρχές ούτε καν την ακριβή τοποθεσία του εκάστοτε ακινήτου. «Έχουμε λάβει ειδοποιητήρια που στηρίχθηκαν στο google maps», όπως λέει.

Τα παράδοξα

Γεγονός είναι ότι το υπουργείο Εσωτερικών πρέπει να αυξήσει επειγόντως τα έσοδά του διότι κατά τη διάρκεια της κρίσης μειώθηκαν κατακόρυφα οι δραστηριότητες του κατασκευαστικού κλάδου. Τα έσοδα από το φόρο ακινήτων μειώθηκαν και οι απώλειες αυτές έπρεπε με κάποιο τρόπο να εξισορροπηθούν.

Η νέα νομοθεσία όμως φέρνει φυσικά και πολλά παράδοξα: διαμερίσματα που βρίσκονται στο ισόγειο μπορεί να φορολογούνται με πολύ χαμηλότερο συντελεστή από άλλα που βρίσκονται στην ίδια πολυκατοικία, αλλά στον δεύτερο ή τρίτο όροφο. Επίσης εάν το διαμέρισμα έχει θέα… ένα νεκροταφείο, αυτό μπορεί να συνεπάγεται ορισμένα φορολογικά πλεονεκτήματα. Εάν όμως πίσω από το νεκροταφείο… ξεπροβάλει η θάλασσα, ο φόρος αναπροσαρμόζεται και είναι φυσικά υψηλότερος…

«Κύρια πηγή ανησυχίας μας είναι η υποκειμενικότητα των κριτηρίων», λέει ο Λουίς Μενέθες Λεϊτάο. Κανείς δεν γνωρίζει πώς ακριβώς θα εφαρμόσουν οι εμπειρογνώμονες τους νέους κανόνες και πώς θα ζυγίσουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα ενός ακινήτου προκειμένου να υπολογίσουν το τελικό ύψος του φόρου. Ο ίδιος τονίζει ότι ο φόρος ακινήτων πρέπει να στηρίζεται μόνον σε αντικειμενικά και, κυρίως, ελέγξιμα κριτήρια, όπως την τιμή του τ.μ., το εμβαδόν, τα έξοδα κατασκευής και την ηλικία του ακινήτου.

Την άποψή του συμμερίζονται και οι αντιπολιτευόμενοι Σοσιαλδημοκράτες που ζητούν από την κυβέρνηση να αποσύρει την επίμαχη νομοθεσία. Η κυβέρνηση όμως και τα αριστερά κόμματα που τη στηρίζουν δεν φαίνονται διατεθειμένοι να το κάνουν.

Μολονότι ολοένα και περισσότεροι ειδικοί αμφισβητούν τη νομιμότητα του νέου φόρου ακινήτων, για τους ιδιοκτήτες -δηλαδή το 70% του πληθυσμού της χώρας- δεν απομένει προς το παρόν τίποτε άλλο από το να υποβάλλουν ένσταση. Και αυτό είναι κάθε άλλο παρά εύκολο. Οι δικαστικές διαμάχες με το πορτογαλικό δημόσιο είναι συνήθως αρκετά χρονοβόρες και πολυέξοδες.

Το καλό νέο για τους Έλληνες είναι ότι τον ρόλο της πρακτορευμένης αριστεράς τον είδαμε καθώς τον έπαιξε ο Τσίπρας, άρα μπορεί κάποιος να «τζογάρει» ψηφίζοντας ΚΚΕ.

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

    

Όπως συμβαίνει πάντα, όταν λείπει η βαθιά πίστη στην έννοια της Δημοκρατίας  και η προστασία της  εναπόκειται στην χαλαρότητα ενός Λαού που ανέχεται να τον καταπιέζουν , τότε οι αστικές αντιλήψεις των καπιταλιστών για το κράτος και οι κουμμουνιστικές θεωρίες των Αριστερών για την κοινωνία προκαταλαμβάνουν , με ή  χωρίς αντίσταση, τον χώρο της  πολιτικής εξουσίας εις βάρος της κυριαρχίας  του Λαού και  με πρόσχημα  τον οικονομισμό, τον  ανταγωνισμό,  τον κρατισμό, τον προλαιταριασμό  και ένα πλήθος συστημάτων που λήγουν σε …ισμο,  καταλήγουν τελικά στον Φασισμό ή τον Ολοκληρωτισμό .

Κάθε ιδεολογία  έχει νόημα και αξία μόνο μέσα σε μια ολοκληρωμένη προβληματική που την θεμελιώνει η πραγματική αναζήτηση του πνεύματος της Δημοκρατίας στην ισότητα, την δικαιοσύνη και την συμμετοχή, που τόσο στην ευρύτερη όσο και στην περιορισμένη έννοια ο όρος αυτής σημαίνει την ευχέρεια που πρέπει να έχουν οι πολίτες ενός Κράτους  να συμμετέχουν ανεμπόδιστα στις στενά πολιτικές αποφάσεις που επιδρούν και επηρεάζουν την προσωπική και συλλογική τους ζωή.

Αντ' αυτού η ιστορία επιβεβαιώνει ότι η εξέλιξη της πολιτικής σκέψης γίνεται  αμιγώς σε όρους οικονομικούς,  με αναπόφευκτη συνέπεια  η πολιτική να υποτάσσεται στην οικονομία, η παιδεία του  πνεύματος να παραδίδει τη θέση της στη βουλιμία της ύλης και o άνθρωπος από '' φύσει κοινωνικό ον'' κατά τον Αριστοτέλη να απεκδύεται το κοινωνικά ανθρώπινο στο πεδίο του οικονομικού γίγνεσθαι και να αναδεικνύει απροκάλυπτα την άλλη του φύση  στη σχέση  με τον συνάνθρωπο του , εξουσιαζόμενος  ή εξουσιάζοντας,   συμπράττοντας στην αύξηση  της ανισότητας και της εκμετάλλευσης μέσα στους κόλπους της κοινωνίας διαιρώντας αυτήν σε θύτες και θύματα, πρόβλημα που μέχρι και σήμερα ανεπιτυχώς προσπαθούν να επιλύσουν ή σκοπίμως να συντηρήσουν οι διάφοροι πολιτικοί  < στοχαστές* > της Νεοκλασικής και Μαρξιστικής οικονομικής σκέψης που εγκλωβίζουν μονομερώς την αναζήτηση τους στην βελτίωση των αριθμών της οικονομίας και όχι στο παιδεύεστε προς την  Δημοκρατία .

Η οικονομική ενυπάρχει στην πολιτική από αμνημονεύτων χρόνων τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη με την αρνητική από τότε για τον άνθρωπο παρουσία του τόκου και της τοκογλυφίας, που όσο  αποδοκιμάσθηκε από την θρησκεία άλλο τόσο παρατηρήθηκε και κατακρίθηκε  από την Αριστοτελική φιλοσοφία .

 Η γέννεσις όμως της σύγχρονης Πολιτικής οικονομίας αρχίζει με το έργο  '' Ο Πλούτος των Εθνών ''  ( 1776 ) του Adam Smith που διέκρινε στον κοινωνικό κόσμο της οικονομικής ό,τι είχε διακρίνει στο φυσικό κόσμο του σύμπαντος ο Isaak Newton : την αυτορυθμιζόμενη φυσική τάξη, ώστε να διατυπωθεί η περιβόητη ιδεολογία  Iaissez faire του Smith που υπογράμμιζε τα εξής:  '' Αφήστε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους , το ατομικό συμφέρον θα λαδώνει τα γρανάζια και το σύστημα θα λειτουργεί τέλεια , κανείς δεν χρειάζεται σχέδιο , κανένα χρυσό νόμισμα δεν χρειάζεται κανόνα και η ΑΓΟΡΑ θα τα φροντίσει όλα μόνη της  '' .     

Έτσι ο Smith , ενώ δεν έτρεφε καμιά ιδιαίτερη συμπάθεια ή εμπιστοσύνη στους επιχειρηματίες και το ενδιαφέρον του απέβλεπε στον κοινό άνθρωπο, προς τύχη του κατεστημένου κατέληξε να προσφέρει μια ιδεολογία στην ανερχόμενη Αστική τάξη, ηθικό προκάλυμμα που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της, θέτοντας τα θεμέλια στον ανεγειρόμενο ναό του καπιταλισμού για να λατρευτούν οι Θεοί που εξουσιάζουν  μέχρι και σήμερα τις ζωές μας και ακούνε στο όνομα ΑΓΟΡΕΣ . 

Με κεντρικό πρόσωπο της εποχής εκείνης τον Smith και με διάφορες άλλες οικονομικές θεωρίες κυρίως εκείνης της διανομής του εθνικού εισοδήματος του David Ricardo ( ο δάσκαλος από τον οποίο ο Μαρξ πήρε τον πυρήνα για την ανάπτυξη της δικής του θεωρίας ) ,   ολοκληρώνεται ένας κύκλος οικονομικής σκέψης, ένα σύνολο αρχών πολιτικής οικονομίας από τους λεγόμενους κλασικούς ορθόδοξους οικονομολόγους μιας περιόδου που ονομάσθηκε Κλασική Οικονομική που αποτέλεσε την μαγιά για την επόμενη .

Μια νέα εποχή στον χώρο και τον τρόπο της πολιτικής οικονομίας ξεκινά, η Νεοκλασική, όπου η είσοδος των μαθηματικών, η οικονομετρία, η στατιστική, η ποσοτική μέτρηση, τα εμπειρικά υποδείγματα και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της οικονομίας για την πολιτική  προσδίδει σ' αυτήν ένα βαρύτερο ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, που σταδιακά διαμορφώνει τις συνθήκες του σήμερα .

Από την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η πολιτική οικονομία στα πλαίσια της Νεοκλασικής σκέψης πραγματοποιεί μεγάλα άλματα στην ανάλυση και την περιγραφή της οικονομικής ζωής  στις περισσότερο ή λιγότερο αναπτυγμένες χώρες , με μόνο έλλειμμα  στην νεοκλασική θεωρία της οικονομικής ένα Μακροοικονομικό υπόδειγμα έναντι του υπερανεπτυγμένου Μικροοικονομικού για την αντιμετώπιση των μακροπρόθεσμων προβλημάτων  αυτής .

 Την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης, είχαμε το μεγάλο γεγονός , την επανάσταση στην θεωρία της Νεοκλασικής οικονομικής με την εμφάνιση  της  '' Γενικής Θεωρίας της Απασχολήσεως, του Τόκου και του Χρήματος '' ( London 1936 ) έργο του   John Maynard Keynes .

Η οικονομική άλλαξε για πάντα ;

Η απλοϊκή δοξασία του νόμου του Say ( ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης ) υπερφαλαγγίστηκε , οι διάφορες νεοκλασικές θεωρίες του χρήματος και του επιπέδου τιμών έγινε εφικτό με τις κεϋνσιανές αντιλήψεις  να επαναδιατυπωθούν κατά τρόπο περισσότερο καρποφόρο , ακόμα και η θεωρία της πλήρους απασχολήσεως μπόρεσε να παρουσιαστεί πιο έγκυρη στα πλαίσια των καινοτομιών του Keynes .

Καρπός της μετακεϋνσιανής οικονομικής στην οποία ενσωματώθηκε και η συμβατική σοφία της κλασικής και νεοκλασικής οικονομικής ήταν η καλύτερη λειτουργία της μικτής οικονομίας η οποία κυριαρχεί στην Αμερική, την Αγγλία, την Ολλανδία, στις Σκανδιναβικές χώρες και κερδίζει έδαφος στην Ιαπωνία, την Γαλλία, την Γερμανία, την Ιταλία και στις περισσότερες χώρες του Δυτικού κόσμου .

Η εποχή που άρχισε μετά τον τερματισμό του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου είδε να αυξάνει η παγκόσμια παραγωγή και να ανέρχεται το βιοτικό επίπεδο με ρυθμούς πρωτοφανείς στην ιστορία της ανθρωπότητας, το ενδιαφέρον της οικονομικής από τον χώρο της επιστήμης να εισέρχεται στον χώρο της πολιτικής και οι οικονομολόγοι από σύμβουλοι τραπεζιτών να γίνονται κυβερνήτες.

Η μεταφορά του βάρους όμως από την  Πολιτική στην Οικονομία για την Κοινωνία, ήταν η μετάβαση από την Αριστοτελική ευδαιμονία ( τα λίγα εν δικαίω ) στην οικονομική αφθονία ( τα πολλά εν αδίκω ) που υποσχόταν η δυναμική του ανερχόμενου Καπιταλισμού, ο οποίος γρήγορα αποκάλυψε τις πραγματικές του προθέσεις για εξουσία και απόλυτη κυριαρχία επί των πάντων .

 Αποτέλεσμα: οι αριθμοί και οι οικονομικοί δείκτες να προτάσσονται έναντι της ζωής Λαών και ανθρώπων, το ενδιαφέρον για την Κοινωνική ευημερία να περιορίζεται σε μια μικρή κοινωνία των ευημερούντων, - τόσα πολλά σε τόσο λίγους και τόσο λίγα σε τόσο πολλούς - , η εξαθλίωση να εξαπλώνεται, πολεμικές συρράξεις για κυριαρχία  και εκμετάλλευση  να διαδέχονται η μία την άλλη , Δημοκρατίες να διαλύονται και στην θέση τους να γεννιούνται προτεκτοράτα, ανίκανες κυβερνήσεις , ευκαιριακά κόμματα και στημένοι πολιτικοί αδύναμων χωρών να παραδίδουν τις πατρίδες τους  στις ορέξεις των ισχυρών για να γευθούν την εξουσία  και όλα αυτά στο όνομα μιας '' ψευδεπίγραφης '' Δημοκρατίας , όπου ο Καπιταλισμός υιοθετεί τον Ιμπεριαλισμό και ο ιμπεριαλισμός υλοποιεί την Παγκοσμιοποίηση .

 Ανθρώπινα δικαιώματα , Λαϊκή βούληση , Εθνική κυριαρχία και Ανεξαρτησία  κατάντησαν συνθήματα κενού περιεχομένου, η οικονομική κυβερνά και η παλίρροια της ύλης στέγνωσε την παιδεία του πνεύματος με τον Καπιταλισμό να γίνεται η κυρίαρχη ιδεολογία .

Η αμφισβήτηση στο όραμα του Καπιταλισμού δεν άργησε να διατυπωθεί και μάλιστα τόσο επιστημονικά τεκμηριωμένη  από ένα συγγραφέα φιλόσοφο και στοχαστή σε μια θεωρία για την πολιτική εξέλιξη αυτού του κόσμου , θεωρία που άσκησε την πιο ισχυρή επίδραση στην ανθρωπότητα .

Karl Marx.

Ο άνθρωπος που έμελλε να χωρίσει ιδεολογικά την ανθρωπότητα σε δύο κόσμους .

Η απομάκρυνση του Μαρξ απο τον κλασικισμό του Rikardo , τον οποίο κατ' εξαίρεση από τους υπόλοιπους  θεωρούσε δάσκαλο,   έμελλε να παίξει κεντρικό ρόλο στην πνευματική και πολιτική ιστορία .

Αποδέχεται μετά από μια αρχική αντίσταση ο Μαρξ την φιλοσοφία του Hegel αλλά ανατρέπει την διαλεκτική της τοποθετώντας την ύλη ως πρωταρχικό στοιχείο σε σχέση με το πνεύμα , πράγμα που σε πολιτικό πεδίο για την εποχή εκείνη και τον τόπο που ζούσε σήμαινε την αντικατάσταση της απόλυτης μοναρχίας με το όραμα της Κουμμουνιστικής Πολιτείας ως αποκορύφωμα της ιστορικής εξέλιξης .

Στο ιστορικό του έργο το ''Κεφάλαιο'' επιχειρεί  με απόλυτη επιτυχία να ερμηνεύσει τους νόμους κίνησης του Καπιταλισμού, προβλέπει την εκμετάλλευση και την εξαθλίωση , την πάλη των τάξεων και την ταξικά προσανατολισμένη ιδεολογία , τον ιμπεριαλισμό και τις κυκλικές οικονομικές κρίσεις , αλλά δεν επαληθεύεται τουλάχιστον μέχρι σήμερα στον τελικό θρίαμβο του προλεταριάτου που παραμένει ως ανεκπλήρωτος στόχος, εκτός βέβαια εάν ο επικαλούμενος ακόμα και σήμερα  θρίαμβος της εργατικής τάξης και της αγροτιάς  εκ μέρους των σημερινών Μαρξιστών  στην αναγκαιότητα της ισορροπίας , είναι το αναλγητικό για να κάνει πιο υποφερτό τον πόνο της ελπίδας που ενώ ο καιρός περνά, δεν επαληθεύεται .

Μια πραγματικότητα που την επιβεβαιώνει η εξελικτική πορεία τόσο του καπιταλισμού όσο και του κουμμουνισμού  που αναπόφευκτα υποβαθμίζει την σημαντική κατά τα άλλα συγγραφική αξία του έργου το '' Κεφάλαιο '' του Μαρξ στο προφητικό σημείο  της κατάρρευσης των μεν για την επικράτηση των δε, ανασύροντας στο προσκήνιο του σημερινού ενδιαφέροντος συγγράμματα του νεαρού Μαρξ πριν γίνει μαρξιστής όπου διαπραγματεύεται την  ''αλλοτρίωση'' , μια σημαντική έννοια που βρίσκει απήχηση ακόμα και στην εποχή μας, βάσει της οποίας  μεταβάλλεται σε γρανάζι μηχανής ο εργάτης στο εργοτάξιο του Καπιταλισμού, άρα γιατί όχι και στο εργοστάσιο του Κουμμουνισμού εύλογα θα ρωτούσαμε , για να κατανοήσουμε την βαθιά συνέργεια   διαφορετικών ιδεολογικών  συστημάτων στον κοινό τόπο της αλλοτρίωσης του ανθρώπου για τον έλεγχο της πολιτικής του συμπεριφοράς .

Διότι με το να υπάρχουν οι ιδεολογίες δεν σημαίνει ότι έπαψαν να υπάρχουν και τα συμφέροντα , επαναφέροντας στην μνήμη μας, το άστοχο μεν ενδεικτικό δε, της παρελθούσης πραγματικότητας  ανέκδοτο που κυκλοφορούσε στην Τσεχία και την Πολωνία που έλεγε : εάν ο Καπιταλισμός προωθεί την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο , για τον  Κουμμουνισμό ισχύει  το αντίστροφο, χωρίς βέβαια να αποδίδουμε ευθύνες στον Μαρξ ο οποίος πέραν της αποκάλυψης των  ''τρωτών'' του Καπιταλισμού που πρέπει να αποτελούν πυξίδα στους μελλοντικούς στοχαστές της σύγχρονης οικονομικής , ελάχιστα πράγματα είπε για το πως πρέπει να είναι οργανωμένη η γη της επαγγελίας που ο κουμμουνισμός οραματίζεται .

 Πάντοτε θα υπάρχουν τα συμφέροντα, πάντοτε θα καιροφυλακτεί η εκμετάλλευση και πάντοτε θα υπάρχει η αντιπαράθεση των τάξεων στην Κοινωνία, ακόμα και ο νικηφόρος θρίαμβος της εργατικής τάξης δεν μπορεί να σημάνει τον ιστορικό τερματισμό της πάλης των τάξεων, γι' αυτό αν αντικείμενο των ιδεολογιών Καπιταλισμός - Κουμουνισμός και όλων των συναφών που λείγουν σε - ισμός - είναι η εξάλειψη αυτών, τότε ας την αναζητήσουν σ' αυτό που διαστρεβλώσανε και που λέγεται  ''ανθρώπινος πολιτισμός'' , στην πολιτική παιδεία του πως πράτειν και προς  -τί - πράτειν  για την δημιουργία της ιδανικής Κοινωνίας, ώστε το άτομο να ζήσει μέσα στην κοινότητα της Δημοκρατίας   , τον εκκοινωνισμό του ανθρώπινου όντος;;;

 

Το χρυσότερο χρυσό από την Κατερίνα για την Ελλάδα.

Με ένα άλμα στα 4,85μ. η Κατερίνα Στεφανίδη κατέκτησε τους αιθέρες στο Ολυμπιακό Στάδιο του Ρίο μαζί με το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων και χρίσθηκε νέα «βασίλισσα» στο άλμα επί κοντώ.

Η ελληνίδα πρωταθλήτρια επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί για την κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου κι έπειτα από μια συγκλονιστική μάχη με την Αμερικανίδα Σάντι Μόρις, χάρισε στην Ελλάδα το πρώτο μετάλλιο στο άλμα επί κοντώ.

Έτσι στο Ρίο η Ελλάδα έχει πλέον φτάσει τα έξι μετάλλια, τρία εκ των οποίων χρυσά κι ο ελληνικός εθνικός ύμνος θα ακουστεί τα ξημερώματα της Κυριακής, όταν και θα γίνει η απονομή στην Κατερίνα Στεφανίδη, που θα κρεμάσει στο στήθος της ακόμη ένα μετάλλιο φέτος, μετά το χρυσό στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Άμστερνταμ.

Οι... διαθέσεις της Κατερίνας Στεφανίδη είχαν φανεί ήδη από τα προκριματικά, αφού χρειάστηκε μόλις ένα άλμα για να προκριθεί στον τελικό, όπου έμελε να "σφραγίσει" τηναπόλυτη κυριαρχία της στο συγκεκριμένο αγώνισμα, με την κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου, το οποίο πανηγύρισε παρέα με τον Γιουσέιν Μπολτ.

Το "χρυσό" κορίτσι του επι κοντώ με τις φετινές επιδόσεις της, τόσο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Άμστερνταμ (άλμα 4,81μ.), όσο και στη σειρά αγώνων Diamond League, είχε δείξει ότι βρίσκεται σε εξαιρετική αγωνιστική, αλλά και ψυχολογική κατάσταση, και ότι είναι πανέτοιμη να αντεπεξέλθει στο δύσκολο στοίχημα των Ολυμπιακών Αγώνων. 

Η σταθερότητα που έχει επιδείξει από τις αρχές της χρονιάς στα άλματά της (4,90μ σε μίτινγκ κλειστού στίβου τον Φεβρουάριο, 4,86μ στο γκαλά της Φιλοθέης τον Ιούνιο, 4,81μ. στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Άμστερνταμ τον Ιούλιο, ίδια επίδοση και στο Diamond League του Μονακό τον ίδιο μήνα, αλλά και 4,80μ στον αντίστοιχο αγώνα του Λονδίνου, λίγες μέρες αργότερα), αποδείχθηκε "χρυσή", όπως και η επίδοσή της στον τελικό του επί κοντώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.