Για Τραμπ πάνε οι Αμερικανοί και τα Αμερικανικά μέσα τρελλάθηκαν.

Τρελλάθηκαν τα ΜΜΕ των Αμερικανών στην ιδέα ότι ο Τράμπ θα είναι ο πρόεδρός τους και προσπαθούν να τον ταυτίσουν ακόμα και με τον διάβολο, ενώ προσεύχονται για την εκλογή Κλίντον. 

Το παρακάτω αρθρο των FT ...τα λέει όλα.

Του Γκίντεον Ράχμαν

Από τη Μόσχα ως τη Μανίλα, από το Πεκίνο ως τη Βουδαπέστη, κι από την Άγκυρα ως το Νέο Δελχί, οι ισχυροί εθνικιστές ηγέτες είναι και πάλι της μόδας.

Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες εκλέξουν την άλλη εβδομάδα τον Ντόναλντ Τραμπ, δεν θα εγκαινιάσουν μια τάση, απλώς θα την ακολουθήσουν.

Η γοητεία που ασκούν οι ισχυροί άνδρες παρατηρείται τόσο στις δημοκρατίες όσο και στα αυταρχικά καθεστώτα.

Η Κίνα έκανε την περασμένη εβδομάδα ένα επικίνδυνο βήμα προς τον προσωποποιημένο αυταρχισμό ανακοινώνοντας ότι ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ αντιπροσωπεύει πλέον τον «ηγετικό πυρήνα» του Κομμουνιστικού Κόμματος, έναν τίτλο με έντονο μαοϊκό χρώμα.

Ο πρόεδρος Σι δέχθηκε πριν από λίγες ημέρες τον Ροντρίγο Ντουτέρτε, πρόεδρο των Φιλιππίνων, έναν άνθρωπο που τρέφει ελάχιστο σεβασμό για τον νόμο και συμβολίζει με τον καλύτερο τρόπο τη νέα γενιά αυταρχικών ηγετών.

Ο προστάτης άγιος των τελευταίων, βέβαια, είναι ο Βλαντίμιρ Πούτιν, που ο προσωποποιημένος τρόπος διακυβέρνησής του διατηρεί μερικά από τα εξωτερικά γνωρίσματα της δημοκρατίας.

Το ίδιο μίγμα δημοκρατικών μορφών και αυταρχικού ρεαλισμού συναντά κανείς και σε άλλους ισχυρούς άνδρες, όπως ο Ταγίπ Ερντογάν της Τουρκίας και, σε μικρότερο βαθμό, ο Βίκτορ Ορμπαν της Ουγγαρίας.

Υπάρχουν τέλος οι ισχυροί άνδρες που λειτουργούν σε πραγματικά δημοκρατικά συστήματα, όπως ο Ναρέντρα Μόντι της Ινδίας και ο Σίνζο Αμπε της Ιαπωνίας, η πολιτική τους απήχηση όμως κινείται γύρω από την ιδέα της αποφασιστικής ηγεσίας, με μια ιδέα εθνικισμού.

Το πρόβλημα είναι ότι το πολιτικό στιλ του Τραμπ έχει πολλά κοινά σημεία με το στιλ των πλέον αυταρχικών ισχυρών ανδρών του κόσμου, όπως είναι ο Πούτιν και ο Ερντογάν.

Οι τελευταίοι ισχυρίζονται ότι ο έξω κόσμος είναι γεμάτος με εχθρικές δυνάμεις που συνωμοτούν εναντίον των χωρών τους. Υποδεικνύουν όμως και «εσωτερικούς εχθρούς», που υποτίθεται ότι συνεργάζονται με τους εξωτερικούς.

Ο Πούτιν και ο Ερντογάν, όπως και ο Σι, υπόσχονται επίσης να ηγηθούν εκστρατειών εθνικής αναγέννησης και να πάρουν την εκδίκησή τους για εξευτελισμούς του παρελθόντος στα χέρια ξένων.

Ο Τραμπ έχει υιοθετήσει ένα παρόμοιο πολιτικό αφήγημα, το οποίο περιέχει τα ίδια στοιχεία εθνικισμού, αυτολύπησης, θεωριών συνωμοσίας και υποσχέσεων για εθνική ανανέωση. Υποστηρίζει ότι ο κόσμος κοροϊδεύει τις Ηνωμένες Πολιτείες και υπόσχεται να κάνει τη χώρα ξανά μεγάλη.

Ο ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία επιμένει ότι ολόκληρο το αμερικανικό σύστημα είναι διεφθαρμένο και υπόσχεται να «αποξηράνει το έλος». Αυτή η (συχνά κυνική) υπόσχεση του ελέγχου των διεφθαρμένων ελίτ είναι ένα κοινό σημείο των νέων ισχυρών ανδρών.

Ο Πούτιν έχει στήσει θεατρικές συγκρούσεις με τους ρώσους ολιγάρχες. Ο Σι έχει εξαπολύσει μια σφοδρή εκστρατεία εναντίον της διαφθοράς. Οι παραλληλισμοί με τη δεκαετία του ’30 είναι, δυστυχώς, προφανείς. Τότε, το οικονομικό σοκ από την Ύφεση είχε προκαλέσει τη ριζοσπαστικοποίηση της παγκόσμιας πολιτικής. Κάτι ανάλογο φαίνεται πως έγινε μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.

Η αίσθηση ότι έχει αυξηθεί πάλι η απειλή της διεθνούς σύγκρουσης στην Ευρώπης, τη Μέση Ανατολή και την Ασία ενίσχυσε το αίτημα για ισχυρούς ηγέτες.

Οι ισχυροί άνδρες δίνουν ένα άλλο χρώμα στη διεθνή διπλωματία, καθώς έχουν την τάση να λύνουν τις διαφορές σε διαπροσωπικό επίπεδο, αδιαφορώντας για τους θεσμούς και τη διεθνή νομοθεσία.

Ο Τραμπ, για παράδειγμα, έχει δηλώσει ότι θέλει να συναντηθεί το ταχύτερο με τον Πούτιν. Μια ανάλογη προσέγγιση ακολουθεί και ο Αμπε: κάλεσε τον Πούτιν τον ερχόμενο μήνα στην Ιαπωνία, σε μια προσπάθεια να τον πείσει να επιστρέψει στην Ιαπωνία μερικά νησιά που κατέχει η χώρα του από το 1945.

Αυτό το είδος της προσωπικής διπλωματίας μπορεί να είναι συναρπαστικό, είναι όμως και εγγενώς ασταθές. Οι συμφωνίες που κλείνουν οι ισχυροί άνδρες μερικές φορές τινάζονται στον αέρα. Η άνοδος των ισχυρών ανδρών συνοδεύεται περιέργως από τη μόδα ισχυρών γυναικών με πολύ πιο χαμηλότονο και συναινετικό στιλ. Το πιο προφανές παράδειγμα είναι η Αγγελα Μέρκελ.

Η εκλογή της Χίλαρι Κλίντον θα αποτελέσει έτσι ένα πλήγμα στη λατρεία των ισχυρών ανδρών. Άλλος ένας λόγος να προσευχηθούμε για τη νίκη της.

(Πηγή: Financial Times)

Η φρικτή υπόθεση Μπαρόζο: Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Του Ζαν Κατρεμέρ

Ανάμεσα σ’ έναν ευρωπαίο επίτροπο, τον γερμανό Γκίντερ Έτινγκερ, ο οποίος διατυπώνει ρατσιστικά σχόλια, φλερτάρει με την ομοφοβία και περιφρονεί τη δημοκρατία, και μια «επιτροπή ηθικής» που κρίνει ότι ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο δεν παραβίασε τους «κανόνες ακεραιότητας και εχεμύθειας» με την πρόσληψή του από την αμερικανική τράπεζα Goldman Sachs, η εικόνα της εκτελεστικής επιτροπής της Ευρώπης βγαίνει για άλλη μια φορά τραυματισμένη.

Ο χριστιανοδημοκράτης Έτινγκερ, τον οποίο η καγκελάριος Μέρκελ έστειλε το 2009 στις Βρυξέλλες για να τον ξεφορτωθεί, μίλησε πριν από λίγες ημέρες σε επιχειρηματίες στο Αμβούργο και χαρακτήρισε μεταξύ άλλων τους Κινέζους «σχιστομάτηδες» και «ύπουλους». Εξέφρασε τη λύπη του για το ότι μπορεί να χορηγηθεί σύνταξη στις νοικοκυρές και κατήγγειλε τους γάμους των ομοφυλοφίλων που «σύντομα θα επιβληθούν» στη Γερμανία.

Τέλος, χαρακτήρισε τη Βαλονία «μια μικρή περιοχή που κυβερνάται από κομμουνιστές και μπλοκάρει όλη την Ευρώπη», αναγκάζοντας τον οικονομικό ακόλουθο της Βαλονίας και τον επίτιμο πρόξενο του Βελγίου να αποχωρήσουν από την αίθουσα.

Οι λαϊκιστικές αυτές δηλώσεις, αντάξιες ενός Τραμπ, προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις τόσο στη Γερμανία όσο και στο Βέλγιο. Η γενική γραμματέας του SPD Κατερίνα Μπάρλεϊ δήλωσε πως «κάποιος που προβαίνει ανοιχτά σε ρατσιστικούς και ομοφοβικούς χαρακτηρισμούς δεν είναι άξιος για ανώτατα πολιτικά αξιώματα».

Ο πρόεδρος του γαλλόφωνου κεντρώου κόμματος του Βελγίου (CdH) Μπενουά Λιτζέν ζήτησε από τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ να δείξει λίγη γενναιότητα και να αποπέμψει τον Έτινγκερ. Ο τελευταίος δεν είναι η πρώτη φορά που προκαλεί. Τον Σεπτέμβριο του 2011, εν μέσω της ελληνικής κρίσης, ο τότε υπεύθυνος για την ενέργεια στην Επιτροπή του Μπαρόζο είχε προτείνει «να κυματίζουν μεσίστιες μπροστά στα κτίρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι σημαίες των κακών μαθητών στο ζήτημα του χρέους.

Ένα τέτοιο μέτρο θα ήταν βέβαια συμβολικό, αλλά θα είχε αποτρεπτικό χαρακτήρα». Τον Σεπτέμβριο του 2014, κατά την ακρόασή του για τον διορισμό του ως επιτρόπου ψηφιακής οικονομίας, είχε αποδείξει την άγνοιά του για τον τομέα που θα αναλάμβανε: «Με την τεχνολογία, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει όλους τους κινδύνους.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα, που μπορεί να σας φανεί, εεε, όχι πολύ σοβαρό. Υπήρξαν πρόσφατα διάφορες διασημότητες που παραπονέθηκαν ότι δημοσιεύτηκαν στο Διαδίκτυο γυμνές τους φωτογραφίες. Δεν μπορώ να το πιστέψω! Αν μια σταρ είναι τόσο ανόητη που φωτογραφίζεται γυμνή και στη συνέχεια στέλνει τη φωτογραφία στο web, δεν μπορεί να περιμένει από εμάς να την προστατεύσουμε.

Δεν μπορούμε να προστατεύουμε πλήρως τον κόσμο από τις ανοησίες του». Κι αυτή ήταν η άποψη ενός ειδικού, που δεν τον εμπόδισε πάντως να πάρει τη θέση αφού ήταν πολιτικός φίλος της καγκελαρίου. Θα φανεί αδυσώπητος ύστερα απ’ όλα αυτά ο Γιούνκερ απέναντι στον επίτροπο, στον οποίο σκοπεύει μάλιστα να δώσει το χαρτοφυλάκιο του προϋπολογισμού μετά την αποχώρηση της βουλγάρας επιτρόπου για την Παγκόσμια Τράπεζα;

Κάτι τέτοιο φαίνεται μάλλον απίθανο, αν κρίνει κανείς από τη στάση του απέναντι στον Μπαρόζο. Και η ετυμηγορία της «επιτροπής ηθικής» δεν θα τον βοηθήσει.

Η τελευταία «αθώωσε» τον πρώην πρόεδρο της Κομισιόν, παρόλο που έκρινε ότι ο τελευταίος «έδρασε γνωρίζοντας πως θα προκαλέσει κριτικές και θα πλήξει το κύρος της Επιτροπής και της Ένωσης γενικότερα» και ότι «δεν έδειξε την ευθυκρισία που θα περίμενε κανείς από κάποιον ο οποίος κατείχε ένα τόσο υψηλό αξίωμα για τόσα χρόνια».

Με αυτά τα δεδομένα, αναρωτιέται κανείς σε ποια περίπτωση ένας επίτροπος θα παραβίαζε τους κανόνες «ακεραιότητας και εχεμύθειας». Το ίδιο ερώτημα τίθεται και για τον Έτινγκερ, ο οποίος βρίσκεται εν ενεργεία.

Αν τα παραδείγματα πρώην πολιτικών στελεχών που προσλήφθηκαν στη συνέχεια σε επικερδείς θέσεις αφθονούν στα κράτη-μέλη, είναι σπάνιο ένας υπουργός να παραμένει στη θέση του έχοντας διατυπώσει θέσεις ανάλογες με αυτές του γερμανού επιτρόπου.

Με τον Έτινγκερ, όμως, πιθανότατα θα συμβεί ακριβώς αυτό, καθώς ο Γιούνκερ δεν έχει καμιά πρόθεση να θυμώσει με την καγκελάριο, ενώ το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, που θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε παραίτηση, ελέγχεται πλήρως από τη Γερμανία. Τόσο το χειρότερο για την εικόνα της Ευρώπης.

Πηγή: Liberation

Ερντογάν: «Καταφύγιο για τρομοκράτες» η Γερμανία

Ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε την Πέμπτη ότι η Γερμανία έχει γίνει καταφύγιο για τρομοκράτες και θα «κριθεί από την ιστορία», ενώ την κατηγόρησε ότι δεν εξάλειψε τους υποστηρικτές του ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, που έχει την έδρα του στις ΗΠΑ και τον οποίο η Άγκυρα κατηγορεί για την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου.

Ο Ερντογάν δήλωσε πως η Γερμανία προσφέρει από καιρό καταφύγιο σε μέλη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και σε ακροαριστερούς του Επαναστατικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Κόμματος-Μετώπου (DHKP-C), που έχει πραγματοποιήσει ένοπλες επιθέσεις στην Τουρκία. Υποστήριξε επίσης ότι οι τουρκικές αρχές έχουν διαβιβάσει στο Βερολίνο περισσότερα από 4.000 αιτήματα έκδοσης μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, χωρίς να πάρουν θετική απάντηση.

«Ανησυχούμε ότι η Γερμανία, που εδώ και χρόνια προστατεύει το PKK και το DHKP-C, έχει γίνει η πίσω αυλή της γκιουλενιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης», δήλωσε ο Ερντογάν αναφερόμενος στο δίκτυο του Φετουλάχ Γκιουλέν.
«Δεν περιμένουμε τίποτε από τη Γερμανία, όμως θα κριθείτε από την ιστορία επειδή ενθαρρύνετε την τρομοκρατία ... Η Γερμανία έχει γίνει ένα σημαντικό καταφύγιο τρομοκρατών», δήλωσε ο Ερντογάν στη διάρκεια τελετής στο μέγαρό του στην Άγκυρα.

«Πάντα έλεγα πως οι τρομοκρατικές οργανώσεις είναι σαν τους σκορπιούς: στο τέλος πάντα γυρίζουν και τσιμπάνε αυτούς που τους έχουν στην πλάτη τους», προειδοποίησε ο τούρκος πρόεδρος.

Η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ χαρακτήρισε χθες «ανησυχητικά» τα μέτρα που ελήφθησαν από την τουρκική εξουσία εναντίον των μέσων ενημέρωσης και «θλιβερή εξέλιξη» τη σύλληψη δημοσιογράφων της αντιπολιτευόμενης τουρκικής εφημερίδας Cumhuriyet.

«Κοιτάξτε τους. Σηκώνονται και μας κάνουν μαθήματα: 'Ανησυχούμε', λένε. Ε λοιπόν, Γερμανία, αυτό που μας ανησυχεί εμάς είναι η δική σου στάση», απάντησε σήμερα ο Ερντογάν.

 tovima.gr

Υπό κράτηση οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί – Ξεκίνησε η ποινική διαδικασία

Οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί που διέφυγαν στην χώρα μας μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα είναι και πάλι κρατούμενοι. Αφού αφέθηκαν αρχικά ελεύθεροι για το διοικητικό σκέλος, συνελήφθησαν εκ νέου για το ποινικό.

Τα εντάλματα εκτελέστηκαν ενώπιον του αρμόδιου εισαγγελικού λειτουργού. Προς το παρόν συνεχίζεται η διαδικασία για την έκδοσή τους.

Η ποινική διαδικασία ξεκίνησε ενώ εκκρεμεί ο δεύτερος βαθμός για τις διαδικασίες ασύλου αλλά και παρά το γεγονός ότι οι Τουρκικές αρχές δεν έχουν απαντήσει στα διευκρινιστικά ερωτήματα που τους τέθηκαν σχετικά με το αίτημα έκδοσης των 8 Τούρκων από την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών.

Σύμφωνα με τον συνήγορο τους Χρήστο Μυλωνόπουλο «ξεκινά μια διαδικασία ενώ γνωρίζουμε ότι στην Τουρκία είναι αποκλεισμένη η διεξαγωγή μιας δίκαιης δίκης και οι Τούρκοι τους επιφυλάσσουν μια απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση ενώ έχει εξαγγελθεί από επίσημα χείλη η επαναφορά της θανατικής ποινής».

Στον φάκελο που απέστειλαν οι αρχές της γειτονικής χώρας, ζητείται η έκδοση των οκτώ για τα αδικήματα της απόπειρας κατάλυσης Συντάγματος, της απόπειρας κατάλυσης κοινοβουλίου, της απόπειρας κατά της ζωής του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας και της αρπαγής δια της βίας ελικοπτέρου.

ΠΗΓΗ:ΑΠΕ-ΜΠΕ