Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2016

Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για τις αγορές το 2017

Μια πιθανή διάλυση της Ευρωζώνης, αν όχι και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θεωρούν πολλοί εκ των επιφανέστερων αναλυτών ως το μεγαλύτερο κίνδυνο για τις ευρωπαϊκές και γενικότερα τις διεθνείς αγορές.
Η δοκιμασία μέχρις εσχάτων της συνοχής της ΕΕ, ως αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας που έχουν επιβληθεί εδώ και χρόνια σε αρκετές χώρες – μέλη του ευρώ, ξεκίνησε ήδη με τα δημοψηφίσματα σε Βρετανία και Ιταλία, τα αποτελέσματα των οποίων ήταν αρνητικά για τους πρεσβευτές της κοινής ευρωπαϊκής πορείας. Και το γεγονός πως η Ευρώπη έχει μπροστά της κρίσιμες κάλπες έως τον προσεχή Σεπτέμβριο, επιτείνει τους φόβους των αναλυτών για την στάση που θα τηρήσουν οι επενδυτές απέναντι στο ευρωπαϊκό νόμισμα και στις ευρωπαϊκές οικονομίες. Αυτός κρίνεται και ως ο μεγαλύτερος πιθανός κίνδυνος που κρύβει το 2017, τουλάχιστον έτσι όπως αποτυπώνεται στις πρώτες σχετικές έρευνες, στα πρώτα reports ξένων οίκων όπως η Morgan Stanley, η Credit Suisse ή το πρακτορείο Reuters. Οι αναλυτές και φέτος προσπαθούν, όπως εξάλλου γίνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή, να σκιαγραφήσουν μερικές υποθέσεις εργασίας, με βάση στοιχεία και δεδομένα ήδη γνωστά αλλά και σενάρια που πολλές φορές μοιάζουν έως και εξωπραγματικά, στην προσπάθειά τους να βρουν τους απρόβλεπτους παράγοντες, τους "μαύρους κύκνους" της διεθνούς οικονομικής σκηνής. Και δεν σταματούν ούτε μπροστά στις πιο παράδοξες υποθέσεις. Εξάλλου μέχρι πριν από κάποιους μήνες παράδοξη έως εξωπραγματική θα θεωρούνταν μια εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Συνεπώς τίποτε δεν πρέπει να μας ξενίζει...
Εν προκειμένω τώρα, εξαιρουμένου του νούμερο ένα φόβου της διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα σενάρια εργασίας για τη νέα χρονιά εστιάζουν κατά σειρά... σπουδαιότητας σε μια ενδεχόμενη διολίσθηση των ΗΠΑ σε ύφεση λόγω της πολιτικής απομονωτισμού που έχει "υποσχεθεί" ο Ντόναλντ Τραμπ. Απότοκος αυτής της πολιτικής επιλογής θα είναι, με μαθηματική ακρίβεια, η αύξηση των πληθωριστικών πιέσεων και η αύξηση των επιτοκίων του δολαρίου, όπερ σημαίνει ότι θα υπάρξουν σημαντικές ανακατατάξεις στις παγκόσμιες χρηματαγορές και μεταφορά επενδυτικών κεφαλαίων προς τις ΗΠΑ. Μεγάλος χαμένος η Ευρωπαϊκή Ένωση...
Πίσω από τις "προβληματικές" ΕΕ και ΗΠΑ, μεγάλο φόβο προκαλεί στους επενδυτές η Κίνα. Για την ακρίβεια η συνεχιζόμενη υποχώρηση των ρυθμών ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας προξενεί φόβο για στασιμότητα αν όχι υποχώρηση στους ρυθμούς του παγκόσμιου εμπορίου, των μεταφορών, των πρώτων υλών, του συνόλου γενικά του επιχειρείν που τα τελευταία χρόνια αντλεί δύναμη από τα δρώμενα στην ευρύτερη περιοχή της Ασίας.
Τέλος υπάρχουν και οι γεωπολιτικοί παράγοντες που με τη σειρά τους προκαλούν αν μη τι άλλο έκπληξη στους μη γνωρίζοντες. Προφανώς και ο φόβος για την Τρομοκρατία παραμένει ισχυρός στον δυτικό κόσμο, τόσο που να αποτελεί έναν από τους σοβαρότερους κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία. Από την άλλη όμως το να συγκεντρώνει παρόμοιες πιθανότητες με ένα μείζονος σημασίας τρομοκρατικό χτύπημα το σενάριο μιας... πολεμικής σύρραξης μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας (!) ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Κι όμως, αυτό το ενδεχόμενο μοιάζει να φοβίζει αρκετά τους δυτικούς αναλυτές και επενδυτές, έστω σε θεωρητικό επίπεδο. Και επί αυτού σημαντικός θα είναι ο ρόλος του Ντόναλντ Τραμπ και της πολιτικής που θα εφαρμόσει απέναντι στη Μόσχα...

 Newmoney.gr

Θα τους δώσουμε τελικά η όχι;

 Ένα ιδιότυπο "διπλωματικό πόκερ" φαίνεται πως βρίσκεται εν εξελίξει με ανατροπές στην υπόθεση της έκδοσης των Τούρκων στρατιωτικών οι οποίοι είχαν καταφθάσει με ελικόπτερο στην Αλεξανδρούπολη μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία. Επιγραμματικά, με σημερινή απόφαση του Συμβουλίου Εφετών 3 εξ αυτών εκδίδονται στην Τουρκία (έχουν υποβάλει έφεση), μια απόφαση αντίθετη από την χθεσινή 
για άλλους τρεις. Πέραν τούτου, έφεση κατά της ομόφωνης χθεσινής απόφασης του Συμβουλίου Εφετών με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της Αγκυρας για έκδοση άλλων τριών, άσκησε σήμερα ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών κ. Αντώνιος Λιώγας δημιουργώντας νέα δεδομένα. Ως εκ τούτου και για αυτήν την περίπτωση το ανώτατο δικαστήριο της χώρας οφείλει μέσα σε προθεσμία οκτώ ημερών να έχει αποφασίσει αμετάκλητα για την τύχη των τριών εκζητουμένων.

Λίγο νωρίτερα:
Στην Τουρκία εκδίδονται τελικά τρεις από τους 8 κατηγορούμενους για συμμετοχή στο αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία και είχαν βρει "προσωρινό καταφύγιο" στην Αλεξανδρούπολη", σύμφωνα με σημερινή απόφαση του Εφετείου. Υπενθυμίζεται πως διαφορετική (αθωωτική) ήταν η απόφαση για άλλους τρεις Τούρκους στρατιωτικούς χθες Τις προσεχείς ημέρες θα εκδικαστεί η υπόθεση των υπόλοιπων δύο Τούρκων. Σύμφωνα με το δικαστικό ρεπορτάζ, η εισαγγελέας ήταν η ίδια αλλά εντελώς διαφορετική ήταν η σύνθεση του δικαστηρίου συνολικά.
Πρακτικά η απόφαση σηματοδοτεί την έκδοση τους για την προσπάθεια κατάλυσης του πολιτεύματος, την απόπειρα παρακώλυσης συνεδρίασης του κοινοβουλίου και για την αρπαγή ελικοπτέρου. Δεν αφορά όμως την κατηγορία περί απόπειρας δολοφονίας του Τούρκου προέδρου. 
Όπως ήταν αναμενόμενο υπέβαλαν έφεση η οποία θα εκδικαστεί στον Άρειο Πάγο και ως τότε θα παραμένουν κρατούμενοι. Σε δηλώσεις τους, τόνισαν για μια ακόμη φορά πως εαν εκδοθούν στην Τουρκία δεν θα έχουν μια δίκαιη δίκη ενώ τόνισαν μεταξύ άλλων πως τα συγγενικά τους πρόσωπα απολύθηκαν από τους χώρους εργασίας τους, είναι όμηροι ενώ δεν έχουν πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους.

 sofokleousin.gr

Το Ιταλικό δημοψήφισμα «απειλεί» να γκρεμίσει την Ελλάδα

Ως «απειλή» για την Ελλάδα βλέπει ο διάσημος στις ΗΠΑ γελοιογράφος Εντ Στάιν το Ιταλικό δημοψήφισμα, με το επιτυχημένο σκίτσο που δημοσίευσε.
Στο σκίτσο, απεικονίζεται ο πύργος της Πίζας να πέφτει πάνω στον ετοιμόρροπο Παρθενώνα, ενώ ένας κοινοτικός αξιωματούχος κάνει ό,τι μπορεί για να στηρίξει το μισογκρεμισμένο οικοδόμημα αναλαμβάνοντας ρόλο… κίονα.

Η γελοιογραφία έρχεται στον απόηχο του Ιταλικού δημοψηφίσματος, και του "όχι" των Ιταλών πολιτών στον ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, αλλά και του σημερινού (Δευτέρα) Eurogroup όπου θα συζητηθούν τόσο το θέμα της Ιταλίας, όσο και τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για την απομείωση του χρέους για την Ελλάδα.
SKAI.gr

Η κρίση του μέλλοντος

Η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θα αντιμετωπίσει μόνο τον περιορισμό του βιοτικού της επιπέδου, αλλά θα χάσει ακόμη και τη δυνατότητα της να κερδίζει τα προς το ζην – οπότε δεν πρέπει να απορεί κανείς που οι λαοί αναζητούν νέες κοινωνικές συμφωνίες, εκλέγοντας ανθρώπους που τους υπόσχονται ακριβώς αυτό.

 «Η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει αρρωστήσει από τη σημερινή κατάσταση (status quo) και νοιώθει πως έχει εγκαταλειφθεί από τους ηγέτες της, κρίνοντας από την εκλογή του κ. Trump, καθώς επίσης από το BREXIT – γεγονότα που συνέβησαν στην πιο επικίνδυνη χρονική περίοδο της ιστορίας της ανθρώπινης φυλής.
Επρόκειτο για εκείνη τη στιγμή που ο ξεχασμένος μίλησε, βρίσκοντας τη φωνή του για να απορρίψει τις συμβουλές και την καθοδήγηση των εμπειρογνωμόνων και των ελίτ – παρά το ότι χρειάζεται όσο ποτέ μέχρι σήμερα να συνεργασθούμε όλοι μαζί.
Αυτό που έχει όμως σημασία τώρα, πολύ περισσότερο από τις παραπάνω επιλογές, είναι το πώς οφείλουν να αντιδράσουν οι ελίτ. Πρέπει δηλαδή να απορρίψουν με τη σειρά τους τα αποτελέσματα των εκλογών, θεωρώντας τα ξεσπάσματα ενός λαϊκισμού που δεν λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν του τα πραγματικά περιστατικά, οπότε να προσπαθήσουν  να τα παρακάμψουν, να αδιαφορήσουν ή/και να τα περιορίσουν; Θα έλεγα πως κάτι τέτοιο θα ήταν ένα τρομερό λάθος εκ μέρους τους – με καταστροφικές συνέπειες.        
Περαιτέρω, ας μην ξεχνάμε πως έχουμε μεν ανακαλύψει την τεχνολογία για να καταστρέψουμε τον πλανήτη, αλλά όχι αυτήν για να αποφύγουμε την καταστροφή του – ενώ μπορεί σε μερικές εκατοντάδες χρόνια να έχουμε ιδρύσει ανθρώπινες αποικίες στα αστέρια, αλλά σήμερα διαθέτουμε μόνο έναν πλανήτη, τον οποίο πρέπει να προστατεύσουμε εργαζόμενοι όλοι μαζί.
Συνεχίζοντας, η αυτοματοποίηση στην παραγωγή έχει ήδη αποδεκατίσει αρκετές θέσεις εργασίας στην παραδοσιακή βιομηχανία, ενώ η άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης θα καταστρέψει πολύ περισσότερες, διευρύνοντας την ανεργία στη μεσαία τάξη – με τελικό αποτέλεσμα αυτές που θα μείνουν να είναι μόνο εποπτικές και διοικητικές.
Το γεγονός αυτό θα αυξήσει τις ήδη υφιστάμενες εισοδηματικές ανισότητες στον πλανήτη – πόσο μάλλον αφού τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το διαδίκτυο και οι πλατφόρμες του, επιτρέπουν σε όλο και λιγότερους ανθρώπους να αποκομίζουν συνεχώς υψηλότερα κέρδη, απασχολώντας όλο λιγότερους εργαζομένους.    
Στα πλαίσια αυτά η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θα αντιμετωπίσει μόνο τον περιορισμό του βιοτικού της επιπέδου, αλλά θα χάσει ακόμη και τη δυνατότητα της να κερδίζει τα προς το ζην – οπότε δεν πρέπει να απορεί κανείς που οι λαοί αναζητούν νέες κοινωνικές συμφωνίες, εκλέγοντας ανθρώπους που τους υπόσχονται ακριβώς αυτό, όπως τον κ. Trump.   
Με δεδομένη λοιπόν την εξαφάνιση των θέσεων εργασίας από ολόκληρους βιομηχανικούς κλάδους, θα πρέπει να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να εκπαιδευτούν από την αρχή, όσον αφορά τον καινούργιο κόσμο που θα αντιμετωπίσουν – καθώς επίσης να τους στηρίξουμε οικονομικά για να το κάνουν» (S. Hawkins με παρεμβάσεις)

Ανάλυση

Σίγουρα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα είναι πολύ σημαντικά και πρέπει να μας απασχολούν – ενώ είναι καλύτερα να μην δίνουμε σημασία στους ιδιοτελείς επενδυτές που προσπαθούν να παρουσιάσουν μία διαφορετική εικόνα της πραγματικότητας, όπως το ότι το δημόσιο χρέος μας δεν είναι στο 177% του ΑΕΠ μας, αλλά στο 71%, με κριτήριο τη μελλοντική του εξέλιξη!
Άλλωστε είναι αδύνατον να το προσδιορίσει κανείς μελλοντικά, χωρίς να γνωρίζει το ύψος του πληθωρισμού, καθώς επίσης το ρυθμό ανάπτυξης – πόσο μάλλον όταν η Ελλάδα δεν είναι ασφαλώς ένα απομονωμένο νησί, υφιστάμενη άμεσα τις επιδράσεις του περιβάλλοντος της που είναι πλέον ολόκληρος ο πλανήτης.
Δεν πρέπει επίσης να δίνουμε σημασία σε εκείνους τους πολιτικούς που θέλουν να μας παρουσιάσουν τις δύο διαγραφές των χρεών μας στα πλαίσια του PSI, καθώς επίσης της επαναγοράς ομολόγων σε χαμηλότερες τιμές, ως σημαντικό επίτευγμα – αφού αρκεί να δούμε τη διαχρονική εξέλιξη του δημοσίου χρέους, για να κατανοήσουμε πως δεν έχουν καθόλου δίκιο (γράφημα), ακόμη και αν δεν είχαν δοθεί έναντι τα τρομακτικά ανταλλάγματα που ζητήθηκαν, τα κλειδιά της χώρας καλύτερα.
Άλλωστε, όπως φαίνεται καθαρά από το γράφημα, το χρέος μειώθηκε το 2012 σε σχέση με το 2011 μόλις κατά 62,5 δις €, ενώ αμέσως μετά, το 2013, αυξήθηκε σχεδόν κατά 16 δις € λόγω κυρίως των τραπεζών που χρεοκόπησαν ακριβώς από το PSI – οπότε η μείωση ήταν κάτω από 50 δις €.
Εάν αφαιρέσουμε δε από αυτήν τις απώλειες του κράτους από τη συμμετοχή του στις τράπεζες μετά την αύξηση κεφαλαίου τους το 2015, η οποία υπερέβαινε τα 30 δις € (χωρίς να γνωρίζουμε τι θα συμβεί με τις εγγυήσεις του δημοσίου), καθώς επίσης τις ζημίες των δημοσίων οργανισμών και των Ελλήνων ομολογιούχων, η «ωφέλεια» των διαγραφών σχεδόν μηδενίζεται – ενώ τα υπέρογκα ανταλλάγματα παρέμειναν ως είχαν.
Όσον αφορά τώρα τα δήθεν πολύ χαμηλά επιτόκια δανεισμού που εξασφαλίσαμε, μετά τις παρεμβάσεις της ΕΚΤ πολλές άλλες χώρες πληρώνουν χαμηλότερα – όπως η Ισπανία (περί το 1,5%), η Γερμανία (0,2%) κοκ. Εκτός αυτού, η Ελλάδα συνεχίζει να μη συμμετέχει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της κεντρικής τράπεζας – ενώ υπάρχουν ορισμένοι λογαριασμοί του δημοσίου της τάξης των 700 δις €, οι οποίοι προκαλούν πολύ μεγάλη εντύπωση (γράφημα).

Εντύπωση προκαλεί επίσης η έκθεση του ελεγκτικού συνεδρίου, σύμφωνα με την οποία το δημόσιο προέβη σε συμφωνία επαναγοράς ύψους 694,2 δις € το 2015  ενώ είχε προϋπολογίσει 44 δις € – μία πραγματικά τεράστια απόκλιση, η οποία θα έπρεπε ασφαλώς να εξηγηθεί στους Έλληνες με κάθε λεπτομέρεια, για να γνωρίζουν τι τους περιμένει στο μέλλον.
Η παγκόσμια κρίση στην αγορά εργασίας
Ανεξάρτητα τώρα από όλα αυτά, επανερχόμενοι στην εισαγωγή του κειμένου, δεν βιώνει μόνο η Ελλάδα μία κρίση εργασίας, με κριτήριο τους ανέργους που έχουν φτάσει στο 1,5 εκ., καθώς επίσης τη μείωση του εργατικού δυναμικού της πάνω από 200.000 άτομα – ενώ πολύ δύσκολα θα καταπολεμηθεί το πρόβλημα, με βάση τις προβλέψεις για ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια (για κάθε θέση εργασίας απαιτείται τουλάχιστον αύξηση του ΑΕΠ κατά 50.000 € ετήσια).
Αντίθετα, σε ολόκληρο τον πλανήτη συμβαίνει κάτι ανάλογο, συμπεριλαμβανομένων των Η.Π.Α. – όπου μέσα σε ένα μόλις μήνα αυξήθηκε ο αριθμός των Αμερικανών που δεν συμμετέχουν στην αγορά εργασίας κατά 446.000, στους συνολικά 95,1 εκ. (πηγή). Εν προκειμένω πρόκειται για ανθρώπους που «απελαύνονται» σχεδόν οριστικά από το σύστημα, επειδή δεν τους χρειάζεται πια – για έναν κοινωνικό αποκλεισμό δηλαδή που έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις παγκοσμίως (ανάλυση).
Ακόμη περισσότερο, φαίνεται πλέον καθαρά πως οι σίγουρες, καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας του παρελθόντος, πολλές από τις οποίες υπήρχαν στο δημόσιο, καθώς επίσης στη βιομηχανία, εξαφανίζονται. Όσον αφορά τα κράτη, χάνονται κυρίως λόγω της υπερχρέωσης, όπου αναγκάζονται να πουλήσουν τις δημόσιες επιχειρήσεις, καθώς επίσης να περιορίσουν τις κοινωνικές παροχές – μειώνοντας ταυτόχρονα τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων στους απολύτως απαραίτητους και φθηνούς.
Σε σχέση με τη βιομηχανία, αφενός μεν η μείωση του ρυθμού ανάπτυξης παγκοσμίως, αφετέρου η χρήση των ρομπότ και η παγκοσμιοποίηση, καθώς επίσης η πτώση της ανταγωνιστικότητας και η αδυναμία υποτίμησης στις χώρες της Ευρωζώνης, έχουν ως αποτέλεσμα τη μαζική απώλεια θέσεων εργασίας σε ορισμένες από αυτές – καθώς επίσης την αντικατάσταση των υφισταμένων με πολύ φθηνότερες, ορισμένου χρόνου, εποχιακές ή/και μερικής απασχόλησης.
Σε όλες τις επιχειρήσεις δε αυξάνεται συνεχώς η ονομαζόμενη «κοινής χρήσης οικονομία» (Sharing Economy), όπου οι εργαζόμενοι δανείζουν τον εαυτό τους έναντι μίας ελάχιστης αμοιβής – καθώς επίσης η «Gig Economy», με βάση την οποία οι άνθρωποι πληρώνονται ανάλογα με τα «κομμάτια» που παράγουν (ερμηνεία). Οφείλουμε βέβαια να γνωρίζουμε πως οι θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης υπάρχουν λιγότερο από 100 χρόνια – ενώ γνώρισαν την άνθιση τους στη χρυσή εποχή της βιομηχανίας, μετά τον παγκόσμιο πόλεμο, η οποία έχει μάλλον περάσει ανεπιστρεπτί.
Περαιτέρω, το πρόβλημα με τις παραπάνω θέσεις εργασίας δεν είναι μόνο το μικρότερο ποσόν των χρημάτων, με τα οποία αμείβεται κανείς – αλλά η ανισορροπία μεταξύ ενός μη σίγουρου εισοδήματος, καθώς επίσης των σίγουρων εξόδων. Εκτός αυτού περιορίζεται σημαντικά η πιστοληπτική ικανότητα αυτών των ανθρώπων, αφού καμία τράπεζα δεν τους δανείζει γνωρίζοντας πως τα έσοδα τους δεν είναι σταθερά, ενώ οι δαπάνες τους είναι. Έτσι έχει δημιουργηθεί μία νέα και επικίνδυνη τάξη, το ονομαζόμενο «πρεκαριάτο» (πηγή), η οποία αυξάνεται συνεχώς – οπότε θα μας απασχολεί όλο και πιο πολύ στο μέλλον.
Εάν τώρα σε όλα αυτά προσθέσουμε το ασφαλιστικό, καθώς επίσης την αδυναμία ανάπτυξης λόγω του δημογραφικού, τα οποία συνιστούν τεράστια προβλήματα για εκείνες τις χώρες που έχουν δείκτη εξάρτησης άνω της μονάδας (ανάλυση), όπως είναι η Ελλάδα με δείκτη 1,66 και η Ιταλία με δίκτη1,64 (Πίνακας Ι), έναντι 0,84 της Γερμανίας, θα κατανοήσουμε πως οι προοπτικές είναι πολύ δυσοίωνες – εάν δεν βρεθούν καινούργιες μέθοδοι αντιμετώπισης της κρίσης.
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Μεγέθη Ιταλίας
Συνολικός πληθυσμός (Ιούλιος 2016)62.000.000
Εργαζόμενοι (από 15 έως 65 ετών)25.500.000
Μη εργαζόμενοι (εξαρτημένοι)36.500.000
Φυσιολογική ανεργία 8%2.040.000
Θεωρητικά εργαζόμενοι23.460.000
Δείκτης Εξάρτησης Α1,56 (= 36.500.000 / 23.460.000)
Πραγματική ανεργία 12,6%3.213.000
Πραγματικά εργαζόμενοι22.287.000
Δείκτης εξάρτησης Β (πραγματικός)1,64 (=36.500.000 / 22.287.000)
Πηγή: CIA Fact book
Συμπερασματικά λοιπόν ο Βρετανός επιστήμονας έχει απόλυτο δίκιο με τις προβλέψεις του – αν και δεν φτάνει η εκπαίδευση των ανθρώπων για τη νέα εποχή, όπως προτείνει, αφού η πρόοδος δεν πρόκειται να σταματήσει, ενώ η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μία ανατρέψιμη διαδικασία. Με εξαίρεση βέβαια τη μεσολάβηση ενός παγκοσμίου πολέμου, όπως συνέβη μετά την πρώτη εποχή της παγκοσμιοποίησης (στις αρχές του 20ου αιώνα).
Με δεδομένη όμως τη γνωστή φράση του Αϊνστάιν, σύμφωνα με την οποία ο τρίτος παγκόσμιος θα ήταν και ο τελευταίος στην ιστορία του ανθρώπου, προφανώς δεν έχουμε αυτήν την «πολυτέλεια» – οπότε πρέπει να βρεθεί κάτι άλλο.
Επίλογος
Η παγκόσμια κρίση της αγοράς εργασίας προκαλεί μία κρίση του κοινωνικού κράτους – όπου όμως αντιλαμβανόμαστε και επιχειρούμε να επιλύσουμε μόνο την τελευταία, με μέτρα που τελικά επιδεινώνουν την οικονομία.
Αντί λοιπόν να επικεντρωνόμαστε στη ρίζα του προβλήματος, το οποίο δεν είναι άλλο από την εξαφάνιση των παραδοσιακών θέσεων εργασίας, καθώς επίσης από την αυξανόμενη ανασφάλεια των εργαζομένων, η οποία μειώνει δραματικά την παραγωγικότητα και τη δημιουργικότητα τους, ασχολούμαστε μόνο με επιφανειακά θέματα – τα οποία όμως απλά μεταθέτουν το πρόβλημα επαυξημένο στο μέλλον.
Ενεργούμε ανάλογα δηλαδή όπως με τη χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία μεταφέρεται οδυνηρότερη μέσω των κεντρικών τραπεζών στα επόμενα χρόνια– καθώς επίσης με την κρίση υπερχρέωσης των κρατών, των τραπεζών, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, η οποία δεν πρόκειται να επιλυθεί χωρίς μαζικές διαγραφές.
Η λύση πάντως, όσον αφορά την αγορά εργασίας, είναι προφανώς η εισαγωγή ενός παγκόσμιου βασικού εισοδήματος – το οποίο θα προσφέρει στους ανθρώπους τη σιγουριά που χρειάζονται, για να μπορέσουν ξανά να παράγουν. Το σταθερό αυτό εισόδημα οφείλει να τοποθετείται σε ένα χαμηλό μεν ύψος, αλλά αρκετό για να καλύπτει τις απόλυτα βασικές τους ανάγκες – έτσι ώστε να έχουν κίνητρο να εργασθούν, προσαρμοζόμενοι στη νέα εποχή.
Ολοκληρώνοντας, ο δρόμος για την ευημερία στηρίζεται στις επενδύσεις – οι οποίες όμως δεν πρέπει να διενεργούνται μόνο στις μηχανές αλλά, επίσης, στους ανθρώπους. Εάν λοιπόν επενδυθούν χρήματα μόνο στις μηχανές και στα ρομπότ, προσφέροντας στους ανθρώπους μόνο ανασφαλείς και κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας, τότε κάποια στιγμή οι άνθρωποι αυτοί θα επαναστατήσουν εναντίον τόσο των μηχανών, όσο και των ιδιοκτητών τους – οπότε οι ελίτ θα βιώσουν τρομακτικές καταστάσεις.

Τρελλάθηκε ο Ερντογάν με την απόφαση του εφετείου για τους τούρκους αξιωματικούς.

Ξεχειλίζει η οργή της Άγκυρας   μετά την  απόφαση του Συμβουλίου Εφετών να μην εκδοθούν στην Τουρκία οι τρεις από τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς, οι οποίοι κατηγορούνται ότι συμμετείχαν στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.
Συγκεκριμένα, ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Φικρί Ισίκ επεσήμανε το απόγευμα της Δευτέρας (5/12) ότι Αθήνα θα έπρεπε να δείξει συμμαχική αλληλεγγύη.
«Η Ελλάδα είναι σύμμαχος με την Τουρκία και το ΝΑΤΟ. Αναμέναμε από την ελληνική κυβέρνηση να κάνει ό,τι είναι αναγκαίο για να εκδώσει τα μέλη του κινήματος του Γκιουλέν και να επιστρέψουν στην Τουρκία», είπε χαρακτηριστικά.
Νωρίτερα σήμερα το Συμβούλιο Εφετών της Αθήνας αποφάσισε τη μη έκδοση των 3 από τους 8 Τούρκους αξιωματικούς
Το Συμβούλιο υιοθέτησε την πρόταση της εισαγγελέως η οποία για μια σειρά λόγων έκρινε ότι είναι βάσιμος ο φόβος των εκζητουμένων να απειληθεί η σωματική τους ακεραιότητα αν εκδοθούν στη γειτονική χώρα. Αύριο (6/12) το συμβούλιο θα ερευνήσει το αίτημα της Τουρκίας για τους υπόλοιπους πέντε οι οποίοι κατηγορούνται για συμμετοχή στο πραξικόπημα σε βάρος της κυβέρνησης Ερντογάν, γεγονός που οι ίδιοι αρνούνται. Μετά από αυτή την απόφαση του συμβουλίου εφετών δεν χωρεί άλλο ένδικο μέσο εκτός αν η Τουρκία αποστείλει νέο αίτημα με άλλα αδικήματα.
Η απόφαση έφερε χαμόγελα στα πρόσωπα των Τούρκων αξιωματικών. Είχαν απευθύνει  έκκληση στο Συμβούλιο Εφετών να μην παραδοθούν στις τουρκικές αρχές γιατί «κινδυνεύει η ζωή τους» ενώ περιέγραψαν με τα πιο μελανά χρώματα τις συνθήκες που επικρατούν εκεί, τόσο για τους συλληφθέντες όσο και για τις οικογένειές τους. «Να μην αφήσουμε την ανθρώπινη ζωή στα χέρια των πολιτικών»
Οι Τούρκοι υποστήριξαν ότι, μετά τα γεγονότα του Ιουλίου, «οι σύζυγοί τους απολύθηκαν από τη δουλειά τους και οι οικογένειές τους είναι όμηροι».
Επικαλέστηκαν επίσης αποφάσεις γερμανικών και σουηδικών δικαστηρίων που αρνήθηκαν να εκδώσουν Τούρκους αξιωματούχους, κατηγορούμενους για την απόπειρα του πραξικοπήματος.
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστικού συμβουλίου οι τρεις εκζητούμενοι, σε περίπτωση που δεν κρατούνται για άλλη αιτία, πρέπει αμέσως να αφεθούν ελεύθεροι.

Τήν πολιτική ενός φετιχιστή φασίστα στηρίζουν Τσίπρας και Καμμένος και οι Έλληνες πεινάνε.


Τον φετιχιστή Σόιμπλε κοιτάει να ικανοποιήσει ο Τσίπρας με αποτέλεσμα να πεινάει ο λαός. Αυτή η πολιτική ενός ανώμαλου φασίστα και όσων κρύβονται πίσω από αυτόν, βάζει μεθοδικά κάγκελα σε όλη την Ευρώπη και ένα σάπιο πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα συντηρεί ψυχοπαθείς φασίστες όπως ο Σόιμπλερ και η Μέρκελ. 


Οι παραπάνω θέσεις δεν είναι ενός Έλληνα που βγάζει βίτσια γράφοντας κάτι σαν άρθρο, αλλά δημοσιεύματα του Γερμανικού τύπου που μετά το αποτέλεσμα της Ιταλίας στρέφουν τα πυρά τους ευθέως κατά του υπουργού Σόιμπλερ. 

Η εφημερίδα «Tageszeitung» σε άρθρο, με τίτλο «Ελλάδα, η αποικία του ευρώ», κατακεραυνώνει την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη χώρα:
«Σχεδόν κάθε ελληνική οικογένεια πένεται. Το εισόδημα έχει μειωθεί κατά 35%. Παρ’ όλα αυτά οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης καμώνονται ότι δεν τρέχει τίποτα. Θέλουν να μειώσουν κι άλλο τους μισθούς παραβιάζοντας όλες τις διεθνείς συνθήκες, που προστατεύουν τα δικαιώματα των συνδικάτων. Οι υπουργοί Οικονομικών μετατρέπουν την Ελλάδα σε μια αποικία, όπου οι νόμοι δεν ισχύουν, παρά μόνο οι επιταγές».
Σε άλλο σημείο του σχολίου επιτίθεται εναντίον του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, με αφορμή τις δηλώσεις του στην κυριακάτικη Bild για την αναγκαιότητα μεταρρυθμίσεων και όχι ελάφρυνσης του χρέους.
«Ο Σόιμπλε ξέχασε το βασικότερο», τονίζει η αρθρογράφος.
«Οι Ευρωπαίοι απαιτούν πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5%, ακόμη και οι φετιχιστές των μηδενικών ελλειμμάτων όπως ο Σόιμπλε δεν μπορεί να επιτύχει πλεονάσματα άνω του 1%, παρά το χαμηλό ποσοστό ανεργίας, παρά τους φόρους που αναβλύζουν. Πώς θα καταφέρει λοιπόν η Ελλάδα ένα τόσο υψηλό πλεόνασμα, που το ΔΝΤ θεωρεί μη ρεαλιστικό;».

Ανδρέας Κεσίδης.

Τι δεν κατάλαβε ο Ρέντσι εξηγεί ο Βαρουφάκης

«το ΟΧΙ είναι η μοναδική φιλοευρωπαϊκή επιλογή στον παραλογισμό του Eurogroup».

Αυτό εξηγεί στον Ρέντσι σε ανάρτησή του στο twitter ο Βζρουφάκης.