Γιατί δολοφονήθηκε ο Ρώσος πρέσβης στην Τουρκία;

του Δημήτρη Καζάκη

Η δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα της Τουρκίας προχθές αποτελεί κορυφαίο γεγονός, όπως και να το δει κανείς. Φυσικά η δυτική προπαγάνδα από τα ΜΜΕ φρόντισε να το επισκιάσει με την προβολή της εγκληματικής ενέργειας στο Βερολίνο λίγες ώρες αργότερα, όπου μια νταλίκα κυριο-λεκτικά θέρισε -κατά το πρότυπο της Νίκαιας στη Γαλλία φέτος τον Ιούλιο- το συνωστισμένο πλήθος στην κεντρική χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης.

12 νεκροί και 48 τραυματίες με το δράστη άφαντο. Το Χαλιφάτο ανέλαβε την ευθύνη και οι αξιωματούχοι της Γερμανίας κάνουν δηλώσεις για "κατάσταση πολέμου", όπου εκτός όλων των άλλων περιλαμβάνεται και αληθινό πογκρόμ εναντίον μεταναστών και προσφύγων προκειμένου να τους εκτοπίσουν διαμέσου των ρυθμίσεων του Δουβλίνου στην Ελλάδα κι όπου αλλού μπορούν.

Την ίδια ώρα οι Γερμανοί δηλώνουν έτοιμοι να πλήξουν το Χαλιφάτο ως μέτρο ανταπόδοσης του πλήγματος στο έδαφός τους. Πού θέλουν να πλήξουν το Χαλιφάτο; Στο έδαφος της Συρίας πρώτα και κύρια. Κρατήστε το αυτό.

Όσο για τον Ρώσο πρέσβη, δεν υπήρξε κανενός είδους αναταραχή στη Δύση. Δεν ίδρωσε κανενός το αφτί. Ούτε που ένοιαξε κανέναν στην ΕΕ και τις ΗΠΑ. Σκεφτείτε μόνο να ήταν Δυτικός διπλωμάτης, ή πολύ περισσότερο Αμερικανός, το τι θα γινόταν. Θυμηθείτε τι έγινε όταν δολοφονήθηκε ο Αμερικανός...
πρέσβης στη Βεγγάζη τον Σεπτέμβρη του 2012 από ένοπλες συμμορίες που το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ εξόπλισαν για να ανατρέψουν τον Καντάφι στη Λιβύη. Και θυμηθείτε ότι ο Αμερικανός διπλωμάτης καριέρας βρισκόταν σε εμπόλεμη ζώνη.

Άλλωστε για τους Δυτικούς οι νεκροί στο Βερολίνο έχουν μεγαλύτερη αξία από την εν ψυχρώ δολοφονία ενός παλαίμαχου και ασήμαντου για τη παγκόσμια πολιτική διπλωμάτη και μάλιστα της "κακιάς αρκούδας" από το Βορρά. Έτσι είναι. Η αξία της ανθρώπινης ζωής ανατιμάται όσο πιο βαθιά βρίσκεται κανείς στον ευρωατλαντικό χώρο κι όσο πιο στενά συνδέεται με τα συμφέροντα των μεγάλων της Δύσης. Αυτό μας έλειπε, να θεωρούν όλους τους ανθρώπους ίσους και όμοιους.

Όσο διαφορετικά κι αν είναι τα συγκεκριμένα περιστατικά -και όντως είναι- συνδέονται επί της ουσίας. Και ο συνδετικός κρίκος τους είναι η επικράτηση του Συριακού Αραβικού Στρατού στο Χαλέπι. Η νίκη αυτή της Συρίας στερεί από την αποκαλούμενη "ένοπλη αντιπολίτευση" -όπως έχει βαφτιστεί από τα αφεντικά της στη Δύση- την πρωτεύουσά της. Το Χαλέπι είναι η πιο σημαντική πόλη της Συρίας μετά τη Δαμασκό κι όσο την κρατούσαν οι μισθοφόροι της Δύσης είχαν τη δυνατότητα να εμφανίζονται ως "αντιπολίτευση" στο καθεστώς Άσαντ. Όπως ακριβώς συνέβη με την Βεγγάζη την εποχή της εκστρατείας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι στη Λιβύη.

Μετά τη συντριβή των μισθοφόρων της "ένοπλης αντιπολίτευσης" στο Χαλέπι, έχει καταρρεύσει στρατιωτικά και πολιτικά η εισβολή που επιχειρήθηκε στη Συρία το 2011 διαμέσου της Τουρκίας και του Ιράκ από ορδές μισθοφόρων εκ Δύσεως. Οι δυνάμεις των μισθοφόρων βρίσκονται σε άτακτη υποχώρηση και σκόρπιες σε επιμέρους θύλακες χωρίς ιδιαίτερη στρατηγική σημασία και χωρίς να μπορούν εύκολα ούτε καν να δραπετεύσουν προς Τουρκία ή Ιράκ για να ανασυγκροτηθούν.

Οι δίοδοι που εξασφάλιζαν ενισχύσεις, εφόδια και διαφυγή στους μισθοφόρους είτε έχουν κλείσει οριστικά, είτε βρίσκονται υπό το διαρκές σφυροκόπημα των δυνάμεων της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας. Το μόνο που μένει είναι ο Συριακός Αραβικός Στρατός να εξαπολύσει -μαζί με τους συμμάχους του- μια ευρεία συντονισμένη στρατιωτική επιχείρηση σκούπα και η εδαφική επικράτεια της Συρίας θα απελευθερωθεί ολοκληρωτικά.

Η διαφαινόμενη νίκη του πατριωτικών δυνάμεων της Συρίας εναντίον των ξένων εισβολέων έχει εξαιρετική σημασία όχι μόνο για το λαό της Συρίας, αλλά και για τους λαούς παγκόσμια. Από τότε που διατυπώθηκε επίσημα το νέο δόγμα ιμπεριαλιστικών πολέμων από το ΝΑΤΟ το 1998, το οποίο βασίστηκε στη λεγόμενη "μεταβεστφαλιανή εποχή", είναι η πρώτη φορά που ηττάται πολιτικά και κυρίως στρατιωτικά.

Από την εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας διαμέσου εμφυτευμένων εσωτερικών εμφυλίων πολέμων αποσύνθεσης, που συνοδεύονταν αργά ή γρήγορα από την "ανθρωπιστική επέμβαση" των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, του ΟΗΕ και της όποιας "συμμαχίας των προθύμων" επέτρεπε η συγκυρία, αποδείχθηκε η πιο αποτελεσματική μέθοδος διάλυσης κρατών και εθνών προς το συμφέρον της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης. Ο μεγάλος εχθρός ήταν και παραμένει το κράτος-έθνος, το συγκροτημένο κράτος με ενιαία επικράτεια και ενιαία πολιτική κοινότητα όπου ο λαός διεκδικεί την κυριαρχία του με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο.

Για να διαλυθεί κάθε συγκροτημένο κράτος-έθνος, τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία της Δύσης χρησιμοποίησαν κάθε είδους υπαρκτή ή ανύπαρκτη εθνοφυλετική διαίρεση, αναβίωσαν με κάθε μέσο εθνοτικούς και θρησκευτικούς μειονοτισμούς με καταγωγή από τον μεσαίωνα προκειμένου να διαλύσουν την εσωτερική συνοχή λαών και χωρών, δημιούργησαν ουσιαστικά από το μηδέν ολόκληρους σκιώδεις στρατούς τρομοκρατών και μισθοφόρων, που μπορούν να εξαπολύουν εμφυλίους σε κάθε μέρος της υφηλίου ώστε να επεμβαίνει στρατιωτικά ο ιμπεριαλισμός στο όνομα του "ανθρωπισμού". Το δόγμα αυτό από τη δεκαετία του '90 εφαρμόστηκε σε δεκάδες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Αφρικής, αλλά και της Ασίας με πρώτη και κύρια τη Μέση Ανατολή.

Ένα από τα τελευταία δείγματα εφαρμογής του δόγματος αυτού ήταν η επικαλούμενη "Αραβική Άνοιξη". Στα πλαίσιά της η κυριολεκτική διάλυση της Συρίας ήταν και παραμένει πρωτεύον στόχος. Κι ο λόγος είναι απλός. Η Συρία, πέρα από την ιδιαίτερα σημαντική γεωστρατηγική της σημασία για την πολιτική οικονομία των ενεργειακών δικτύων και αγωγών, συνιστά το πιο συγκροτημένο κράτος-έθνος των Αράβων. Στα πλαίσια της Συρίας οι εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές ανάμεσα σε Αλουίτες, Δρούζους και Σουνίτες Άραβες έχουν ξεπεραστεί από την εποχή της επικράτησης του Μπαάθ στη Συρία. Οι εθνοτικές και θρησκευτικές διχόνοιες για το λαό της Συρίας ήταν και παραμένουν προϊόν και μέσον νομιμοποίησης της αποικιοκρατίας. Τίποτε περισσότερο.

Επομένως για τα επιτελεία των ΗΠΑ και της ΕΕ, μαζί και του Ισραήλ -το οποίο δέχθηκε την πρώτη και μάλιστα μεγάλη στρατιωτική ήττα από την Χεζμπολά τον Ιούλιο του 2006- αποτελούσε ένα μεγάλο στοίχημα να διαλυθεί η Συρία σε ζώνες, ή εθνοτικά καντόνια υπό την επικυριαρχία των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ και των σιωνιστών. Έτσι μεθόδευσαν την εισβολή με ορδές μισθοφόρων από το έδαφος της Τουρκίας και του Ιράκ το 2011.

Ο λόγος που οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ επικαλέστηκαν για να νομιμοποιήσουν την εισβολή αυτή ήταν ο αντιλαϊκός και βάναυσος χαρακτήρας του καθεστώτος Άσαντ. Ψευδείς ειδήσεις για χρήση χημικών εναντίον αμάχων από τον Άσαντ και για μαζικούς αδιάκριτους βομβαρδισμούς, χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν -όπως και στη Λιβύη- την άμεση "ανθρωπιστική" επέμβαση του ΝΑΤΟ, των Ευρωπαίων αποικιοκρατών και των σιωνιστών του Ισραήλ στη Συρία.

Αυτή τη φορά όμως δεν μπόρεσαν να πάρουν ανάλογη απόφαση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως στην περίπτωση της Λιβύης, που θα τους έδινε το πρόσχημα της άμεσης στρατιωτικής επέμβασης. Το βέτο της Ρωσίας τους σταμάτησε, η οποία δεν ήθελε να χάσει τη μοναδική στρατιωτική βάση που διαθέτει στη Μεσόγειο.

Μην έχοντας το απαραίτητο πρόσχημα για να κηρύξουν "ανθρωπιστικό" πόλεμο εναντίον του Άσαντ, ξαμόλησαν το τέρας του Χαλιφάτου. Κι έτσι ένας ολόκληρος στρατός μισθοφόρων χωρίς να στηρίζεται εμφανώς σε κανένα κράτος, χωρίς γραμμές εφοδιασμού και ενισχύσεων άρχισε τη μαζική σφαγή στη Συρία. Εξοπλισμένος με όπλα διασποράς από Βρετανία κυρίως, αλλά και Γαλλία, Γερμανία και ΗΠΑ -ιδανικά για χρήση εναντίον πυκνοκατοικημένων περιοχών- μετέφεραν τις μάχες στις μικρές και μεγάλες πόλεις της Συρίας.

Στόχος των επιτελείων που τροφοδοτούσαν τις ορδές του Χαλιφάτου και των υπολοίπων με μισθοφόρους, εφόδια, όπλα, πυρομαχικά, κοκ, ήταν να εφαρμοστεί πολιτική γενοκτονίας εναντίον του λαού της Συρίας. Την ίδια περίοδο και χωρίς κανένα λόγο, που να βασίζεται στο δίκαιο, οι χώρες της ΕΕ και φυσικά οι ΗΠΑ διακόπτουν τις διπλωματικές σχέσεις με την επίσημη κυβέρνηση της Συρίας και κλείνουν τις πρεσβείες της. Η Ελλάδα ήταν μια από τις πρώτες που εφάρμοσε την πολιτική αυτή.

Και σαν να μην έφτανε αυτή η προσπάθεια διπλωματικού και πολιτικού αποκλεισμού της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας, η οποία είχε υποστεί εισβολή ξένων δυνάμεων, προχωρούν και σε κυρώσεις εναντίον της. Έτσι βασικά είδη, όπως φάρμακα και τρόφιμα, απαγορεύονται να διακινηθούν από τις χώρες της ΕΕ προς τη Συρία. Μόνο και μόνο για να επιδεινώσουν την κατάσταση του λαού της Συρίας και να μεγαλώσει ο αριθμός των θυμάτων του πολέμου κυρίως ανάμεσα στους αμάχους.

Το ξαναλέμε για να νιώσουμε την πρέπουσα εθνική υπερηφάνεια ως Έλληνες. Η επίσημη Ελλάδα από την εποχή των Σαμαροβενιζέλων έως σήμερα έχει πρωτοστατήσει στην επιχείρηση γενοκτονίας και διάλυσης στη Συρία.

Το αποτέλεσμα; Πάνω από 220 χιλιάδες οι νεκροί. Πάνω από 7,6 εκατομμύρια οι εκτοπισμένοι στο εσωτερικό της Συρίας. Και πάνω από 4 εκατομμύρια οι πρόσφυγες στα γειτονικά κράτη (Τουρκία, Λίβανος, Ιορδανία και Ιράκ). Σύνολο πάνω από 12,2 εκατομμύρια εκ των οποίων 5,6 εκατομμύρια παιδιά χρειάζονται ανθρωπιστική στήριξη και βοήθεια. Σε ένα σύνολο πληθυσμού που ανερχόταν σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2014 σε λίγο πάνω από 17 εκατομμύρια ανθρώπους.

Η κατάσταση αυτή προκλήθηκε όχι ως φυσική συνέπεια του πολέμου, αλλά ως αποτέλεσμα μιας σκόπιμης εκστρατείας των μισθοφόρων εναντίον του πληθυσμού στη Συρία. Ο βίαιος εκτοπισμός εκατομμυρίων ήταν το όπλο των εισβολέων προκειμένου να επιβάλλουν τον διαμελισμό της Συρίας σε ζώνες υπό των έλεγχο ένοπλων συμμοριών και φυλάρχων, όπως συνέβη στη Λιβύη. Επίσης ο εκτοπισμός και η μαζική σφαγή κλόνισαν τις δυνάμεις των ενόπλων δυνάμεων της Συρίας. Λιγόστεψαν δραστικά οι εφεδρείες και οι δυνατότητες στρατολόγησης για την υπεράσπιση της πατρίδας.

Ωστόσο, ο λαός της Συρίας παρά το τρομακτικό πλήγμα έδωσε μαθήματα σε όλους μας εθνικής συνοχής και πατριωτισμού. Το σύνολο σχεδόν των υπαρκτών πολιτικών δυνάμεων της Συρίας συγκρότησαν μια πατριωτική συμμαχία για την υπεράσπιση της πατρίδας από την εισβολή. Στη συμμαχία αυτή εντάχθηκαν ακόμη και δυνάμεις, που έχουν υποστεί διώξεις από το καθεστώς Άσαντ. Όπως π.χ. οι κομμουνιστές, αλλά και διάφοροι φιλελεύθεροι δημοκράτες.

Ταυτόχρονα η καλλιέργεια θρησκευτικών διαιρέσεων ανάμεσα σε Αλουίτες, Σουνίτες και Δρούζους δεν βρήκε γόνιμο έδαφος στον πληθυσμό. Πάνω από τις θρησκευτικές διαφορές ήταν και παραμένει η κοινή για όλους πατρίδα, η μία και αδιαίρετη Συρία. Ενώ η επιβολή του νόμου της Σαρίας σε περιοχές υπό τον έλεγχο των μισθοφόρων του Χαλιφάτου και άλλων τζιχαδιστών προκάλεσε μεγάλη αντίθεση ακόμη και στους πιο πιστούς μουσουλμάνους.

Η προβλεπόμενη από το διεθνές δίκαιο συμμαχία που συγκρότησε μια νόμιμη κυβέρνηση ενός κυρίαρχου κράτους που δέχεται εισβολή, όπως αυτή του Άσαντ με τη Ρωσία, το Ιράν και τους Κούρδους έδωσαν την αποφασιστική υπεροχή στις πατριωτικές δυνάμεις της Συρίας για να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά τους εισβολείς. Κάθε επιτυχία στα μέτωπα του πολέμου εναντίον των μισθοφόρων από τις δυνάμεις του Συριακού Αραβικού Στρατού και των συμμάχων του, συνιστούσε τεράστια πολιτική ήττα όλων εκείνων που ήθελαν να εμφανίσουν τον πόλεμο στη Συρία ως εμφύλιο και τους εισβολείς μισθοφόρους ως "ένοπλη αντιπολίτευση" στον Άσαντ.

Μετά την απελευθέρωση του Χαλεπιού από τις πατριωτικές δυνάμεις της Συρίας, το δόγμα του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου βρίσκεται μπροστά στην πρώτη μεγάλη του στρατιωτική ήττα. Ο Άσσαντ δεν έχει κανένα λόγο να συρθεί σε κανένα τραπέζι διαπραγματεύσεων για να νομιμοποιήσει τους μισθοφόρους εισβολείς ως "αντιπολίτευση". Η μόνη απάντηση που μπορεί να υπάρξει για όλους αυτούς που αιματοκύλισαν το λαό της Συρίας για 6 ολόκληρα χρόνια είναι η ολοκληρωτική στρατιωτική εκκαθάριση. Μόνο έτσι η Συρία θα ειρηνεύσει, οι πρόσφυγες θα μπορέσουν να επιστρέψουν στις εστίες τους, η πολιτική ζωή της χώρας να ομαλοποιηθεί χωρίς ξένες επεμβάσεις και προστάτες και ο λαός να ανοικοδομήσει προς το συμφέρον του την πατρίδα που υπερασπίστηκε με το αίμα του.

Ίσως τελικά η νίκη των πατριωτικών δυνάμεων της Συρίας να αποτελέσει ένα νέο Βιετνάμ για όλους τους σύγχρονους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Όπως και να έχει θα είναι η πρώτη μεγάλη νίκη του κράτους-έθνους εναντίον του σύγχρονου ιμπεριαλισμού και των μηχανισμών του με όρους στρατιωτικούς κι αυτό σημαίνει πολλά για όλους τους λαούς που βρίσκονται υπό ξένο ζυγό ή κατοχή.

Ας διδαχθούμε λοιπόν από το παράδειγμα των πατριωτικών δυνάμεων της Συρίας. Ας διδαχθούμε από το πώς έθεσαν θρησκευτικές, ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές στην άκρη προκειμένου να υπερασπιστούν την πατρίδα τους από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης. Ας διδαχθούμε τώρα, τώρα πριν είναι αργά. Πριν δηλαδή χρειαστεί να υπερασπιστούμε κι εμείς την πατρίδα μας υπό καθεστώς στρατιωτικής εισβολής και κατοχής.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ: ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

    

               

Το αν οι νέες ιδέες ως κριτική των παλαιών της κληρωνομημένης μας σκέψης για βελτίωση της ζωής  είναι  η εμπειρία της σύγχρονης κοινωνικής πρακτικής που βιώνουμε , τότε η δυνατότητα της υλικής προόδου για μια κοινωνία ισότητας αποτελεί την μεγαλύτερη ψευδαίσθηση της ανθρώπινης ευτυχίας.

Και επειδή το ανθρώπινο μυαλό έχει την τάση να σκέφτεται τις καταστάσεις στο σύνολο τους, ακόμα και όταν έχει την πρόθεση να κάνει αφαίρεση για περαιτέρω εξέταση , πάντοτε θα υπάρχει μιά προβληματική που θα φωτίζει ή θα συσκοτίζει την αληθή απεικόνιση ενός οράματος, από την προοπτική του.

Τεχνολογία, πληροφορία και εξέλιξη, ελεύθερη διακίνηση αγαθών με ταχύτατα συστήματα πληρωμών  σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά πλούτου, όλα επιτεύγματα μιάς υλικής απογείωσης  του ανθρώπου και σημείο τριβής των πολιτικών με τους οικονομολόγους για τον βαθμό θυσίας της πολιτικής έναντι της οικονομίας, σ' ένα απλό ερώτημα:

  Είναι το όραμα για την παγκόσμια ευημερία των λαών ή η απληστία της ανθρώπινης φύσης που κρύβεται πίσω από τα μεγάλα λόγια που μαζικοποιούν ψεύτικα οράματα για να διαπραχθούν τα χειρότερα εγκλήματα εις βάρος της ανθρωπότητας ;

Ποτέ δεν πρέπει να ξεχάσουμε το δήθεν  ''θρησκευτικό όραμα''  της απελευθέρωσης των Αγίων τόπων με τις Σταυροφορίες και το ''πολιτικό όραμα'' του  εθνικοσοσιαλισμού της άριας φυλής του Χίτλερ που αιματοκύλησαν τους λαούς για τον έλεγχο και την κατοχή, για να κατανοήσουμε τα βαθύτερα κίνητρα της απληστίας για απόλυτη εξουσία επί του ανθρώπου, όπως αυτή  παρουσιάζεται σήμερα από μια τραπεζική  ελίτ που προωθεί  το ''οικονομικό όραμα'' της παγκοσμιοποίησης .

Μοναρχία, Φεουδαρχία και απολυταρχισμός ως μορφές εξουσίας που ανατράπηκαν από αγώνες των λαών για να εξελιχθούν σε Δημοκρατίες χωρίς περιεχόμενο, ώστε να καταλήξουν στο χειρότερο αδιέξοδο ενός καθολικά αποδεκτού Δημοκρατικού πολιτεύματος που άγετε από ένα καρτελοποιημένο πολιτικό σύστημα υποχείριο  του κεφαλαίου , που ελέγχει, καθοδηγεί και ορίζει ακόμα και τα της Δημοκρατίας εκτός Βουλής και Συντάγματος,   παγιδεύοντας τους λαούς με δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες σε συγκεκριμένες επιλογές  χειραγωγώντας τους στα στημένα αδιέξοδα της οικονομίας . 

 Το πρόσφορο έδαφος για την υπονόμευση της  πολιτικής η διεθνοποίηση της οικονομικής ζωής των κρατών μετά τον πόλεμο, που κατέληξε στην άνοδο του διεθνούς εμπορίου να αυξάνει με ρυθμό πολύ πιο ταχύ από αυτό της αύξησης του παγκοσμίου προϊόντος σ' ένα αθέμιτο ανταγωνισμό άκρατης κερδοφορίας που μετέτρεψε την ιδέα της πολιτικής σε εργαλείο της οικονομίας και την εξέλιξη του πολιτικού λόγου σε μιά ασυνεχή σειρά αποπροσανατολισμού από φλύαρες θεωρίες για τα γενεολογικά προβλήματα της Δεξιάς και της Αριστεράς σε σχέση με τα υπαρκτά που δημιουργεί η επαφή με τον πραγματικό κόσμο. 

Μονοπώλεια, Ολιγοπώλεια , μεγάλες κλίμακες παραγωγής και  μεγέθη της οικονομίας στις διεθνείς αγορές σε μια άλλη διάσταση του επιχειρείν ακόμα και  για τον ατομικό καπιταλιστή , ο οποίος υποχρεούται να ευθυγραμμισθεί για να μην εκμηδενιστεί, στους στόχους και τις απαιτήσεις μιας  τραπεζικής ελίτ που διαφεντεύει τη συγχώνευση συμφερόντων των ισχυρών της γης .

Τεχνολογική εξέλιξη, διεθνές εμπόριο, περισσότερη κατανάλωση, ενεργειακές πηγές και ανάγκες για επί πλέον πλουτισμό, ανοίγουν νέους δρόμους διακίνησης του ιδιωτικού κεφαλαίου μέσω του πιστωτικού συστήματος των τραπεζών που ορίζουν το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο κυρίαρχο παίκτη στις διεθνείς σχέσεις, διαμορφωτή της πολιτικής για να προσαρμόσει ακόμα και τις συμπεριφορές των κρατών στις δικές του παράλογες απαιτήσεις.

Οι οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού ως παροδικά φαινόμενα της πτωτικής τάσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου που αναρρώνουν από την ύφεση και την ανεργία μ' ένα καινούργιο συμβόλαιο πείνας με την άνεργη εργατική τάξη, αλλάζουν μορφή, ρόλο και στόχο , παρατείνονται , μονιμοποιούνται και πολιτικοποιούνται με μνημόνια λιτότητας και συμβόλαια υποταγής ολόκληρων κρατών  στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης.

Η συσσώρευση κεφαλαίων στο παγκόσμιο καπιταλιστικό ταμείο των Κεντρικών Τραπεζών που δεν βασίζεται πιά στην σχετική υπεραξία αλλά στην απόσπαση της απόλυτης υπεραξίας, αποκαλήπτει  στην πορεία ολοκλήρωσης το πραγματικό πρόσωπο της παγκοσμιοποίησης που εκφράζεται μέσα από τον αντιφατικό χαρακτήρα των κρατικών πολιτικών που επιβάλει:

ανεργία, ύφεση και πληθωρισμό που απειλούν την κοινωνική σταθερότητα , ανύπαρκτο  κρατικό σχεδιασμό που την εντείνει , υποχρεωτικές δημοσιονομικές προσαρμογές για χρεωμένα κράτη που οδηγούνται σε αδιέξοδα , απόλυτο έλεγχο της ποσότητας χρήματος στις διεθνείς αγορές με ισοδύναμα δανεισμού εξαθλίωσης ή αποκλεισμό από αυτές που βυθίζουν τις εθνικές οικονομίες σε μιά ιδιότυπη μορφή του φαινομένου της  ''παγίδας ρευστότητας ''  για έλεγχο και επιρροή, ένα μελετημένο σχέδιο υποταγής που προωθείτε ως μεταρρυθμιστική εξυγίανση η πολιτική πρακτική  της παγκοσμιοποίησης με ρόλο δορυφόρου στις απαιτήσεις της, το κράτος .

Κράτος ιδιωτικοποιημένο, αποκλεισμένο από δομές δικής του παραγωγής και συσσώρευσης κεφαλαίου για αναδιανομή του εθνικού πλούτου στον λαό του , Κράτος που θα φροντίζει θα διατηρεί και θα προστατεύει από κάθε είδους απειλή που τείνει να διαταράξει το υφιστάμενο σύστημα συσσώρευσης τρίτων.

Κράτος ανύπαρκτο και εξαρτημένο , ευθυγραμμισμένο κατ' εντολή ως μόνη του δράση τα έσοδα από την φορολογία για να κοινωνικοποιεί τα έξοδα συντήρησης της εργατικής τάξης και να ιδιωτικοποιεί το κέρδος της εργασίας της στον τραπεζικό λογαριασμό ενός ατελέσφορου εξωτερικού χρέους  , κράτος - απάτη που θα προσπαθεί συνεχώς μέσω ποικίλων θεσμών να εγχαράσσει στο λαό την ψευδαίσθηση ότι υπηρετεί το γενικό συμφέρον της κοινωνίας για να νομιμοποιεί την πολιτική του εξουσία.

Η ισορροπία πολιτικής και οικονομίας διαταραγμένη σε ιεραρχία σκοπό και ρόλο για να καταλήξουν αμφότερες από  πυλώνες κοινωνικής ευημερίας τροχοπέδη της Δημοκρατίας  με αποτέλεσμα τα ανθρώπινα δικαιώματα να παραβιάζονται από τις απαιτήσεις της οικονομίας που κυριαρχεί και διαμορφώνει το δικό της γίγνεσθαι στον πλανήτη, με μόνη αντίσταση την βούληση των λαών όπου και όταν αυτή εκφράζεται στις διαδικασίες της άμεσης Δημοκρατίας με τα Δημοψηφίσματα ,που εμμέσως πλήν σαφώς θα τονίζει την μεγάλη  ''αντίθεση συμφερόντων''  των λαών με την παγκοσμιοποίηση .

Όχι από τους Έλληνες , brexit από τους Άγγλους , εκλογή Τrump στις Η.Π.Α και όχι στην αναθεώρηση του συντάγματος από τους Ιταλούς τόσο σαφές μήνυμα και κάποιοι στο διεθνές περιβάλλον αδυνατούν να το διαβάσουν με όνειδος την Ελληνική κυβέρνηση που εξαπάτησε καί τον λαό της , με απροκάλυπτο θράσος να χρεώνουν στην οργή των λαών τις δικές τους ευθύνες για την άνοδο της ακροδεξιάς στον πλανήτη.   

Αμφισβήτηση  Διεθνών συνθηκών και εθνικών συνόρων με μεταναστεύσεις λαών να ανοίγουν τον διάλογο του πολέμου για το statous qwo της μεταπολεμικής περιόδου, περιοδικές πολιτικές πλέγματος συμφερόντων με παραβιάσεις και θερμά επεισόδια που οξύνουν τον ανταγωνισμό για εξοπλισμό προς όφελος του ''στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος''  , αδύναμοι λαοί  έθνοι και κοινωνίες υπό το βάρος του φόβου και της τρομοκρατίας  να αναζητούν προστάτες και αφεντικά σε λυκοσυμαχίες υπογράφοντας την υποταγή τους πρίν κάν αντισταθούν , όλοι και όλα , χρεωμένοι και υποταγμένα σ΄ένα παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα γένημα - θρέμα της Δύσης από ευφυή μυαλά χωρίς πρόσωπο, που ο βαθμός απληστίας τους τα εμποδίζει να δουν τον κίνδυνο της επόμενης μέρας .

Κοινές χρηματικές κυκλοφορίες και νομισματικές ενοποιήσεις που διαιωνίζουν τα αναπτυξιακά προβλήματα στις αδύναμες χώρες με μετανάστευση του ανθρώπινου δυναμικού στα κέντρα οικονομικής δραστηριότητας για να παραμείνουν αυτές στην υπανάπτυξη και προγράματα οικονομικής βοήθειας για δήθεν ενθάρρυση της ανάπτυξης που καταλήγουν σε δάνεια υποταγής αντί αναγνώρισης διαφορετικού νομίσματος για ομαλή επιτάχυνση του ρυθμού οικονομικής τους ανάπτυξης .

Χρηματιστές, τραπεζίτες, οικονομολόγοι και πληρωμένοι κονδυλοφόροι όλοι τους απολογητές μιάς '' χυδαίας οικονομίας '' με εμπροσθοφυλακή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παζαρεύουν με  χρήματα βγαλμένα από τους λαούς την εξαγορά τους, με τεχνοκράτες πολιτικούς που εξέλεξαν για να τους ξεπουλήσουν , το τραγελαφικό της Δημοκρατίας.

Ισοτιμίες, συναλλαγματικές διαφορές , τράπεζες επενδύσεων , αγορές κεφαλαίων , αποικισμός και ιμπεριαλισμός όλα για την κερδοφορία με προϋπόθεση - κλειδί την ύπαρξη ενός ενιαίου συστήματος πληρωμών με δύο νομίσματα , δολάριο της Αμερικής και ευρώ της Γερμανίας , που οδήγησαν στο  brexit  την άλλοτε ηγεμονεύουσα  Αγγλία .

Κανόνας συναλλάγματος αντί  κανόνα του χρυσού, σύστημα Μπρέττον Γούντς και σταθερές ισοτιμίες που αδυνατούν  ως αναχρονιστικά συστήματα να στηρίξουν το οικοδόμημα στην  διεθνή αγορά χρήματος ακόμα και με την μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χάρτινο χρυσό που κατέληξε σε έλλειμμα στο ισοζύγιο της Αμερικής με την υπερπροσφορά του,  για να φθάσουμε στο τραπεζικό σκάνδαλο της Goldman sucks που θα το μεταφέρει ως  κρίση στην Ευρώπη.

Μία από τις πτυχές της Παγκοσμιοποίησης στο ποικιλόμορφο περιεχόμενο της , να μεταφέρει τα βάρη μετατρέποντας τα τραπεζικά σκάνδαλα σε ανθρωπιστικές κρίσεις, επιβάλλοντας στους Λαούς με την συνδρομή των ηγεσιών τους τις πολιτικές της λιτότητας και των μνημονίων .

Το αν η Αμερική και η Ευρώπη ή άλλως οι τραπεζίτες του Δ.Ν.Τ και της Ε.Κ.Τ με εργαλεία το ευρώ και το δολάριο ως δύο συγκοινωνούντες νομισματικές αφετηρίες με ισοτιμίες το μεταβλητό σύστημα της νοθευμένης διακύμανσης για τον ίδιο προορισμό αυτό της παγκοσμιοποίησης είναι το όραμα τους ,τότε η λαϊκή βούληση αποδόμησης που ξεκίνησε από τους εξαπατημένους Έλληνες το 2015 είθε να ολοκληρωθεί για σωτηρία της ανθρωπότητας από τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης !!    

 Ασλανίδης Ματθαίος.

Δηλώσεις σοκ του Σύρου πρεσβευτή στον ΟΗΕ: «Γενετικά τροποποιημένοι οι μισθοφόροι που πιάστηκαν στο Χαλέπι»!

Σοκ έχουν προκαλέσει οι δηλώσεις του Σύρου πρεσβευτή στον ΟΗΕ Bashar Jaafari αναφορικά με τη σύλληψη 130 ξένων πρακτόρων στο Χαλέπι, εκ των οποίων ο Σύρος αξιωματικός ονομάτισε 14 εξ αυτών με τα ονόματά τους και την εθνικότητά τους.

Εκεί όμως που ο Σύρος πρεσβευτής πραγματικά σόκαρε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην Νέα Υόρκη ήταν ότι σε αποστροφή του λόγου και απατώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, ανέφερε ότι οι πράκτορες αυτοί οι οποίοι παρουσιάζονται ως «μετριοπαθείς αντάρτες»  είναι άτομα «γενετικά τροποποιημένα»!

“Genetically modified” είναι οι ακριβείς λέξεις που χρησιμοποίησε ο Σύρος πρεσβευτής στην συνέντευξή του στον ΟΗΕ.

«Για αυτό ακριβώς το λόγο είδατε αυτές τις υστερικές κινήσεις κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου από τη Γαλλία, τη Βρετανία και τις ΗΠΑ γιατί θέλουν να εγγυηθούν τη ασφάλειά τους», συμπλήρωσε ο Jaafari, εννοώντας την εμμονή χωρών όπως η Γαλλία για την αποστολή διεθνών παρατηρητών στο Χαλέπι προκειμένου να μπορέσουν να τους παράσχουν κάθε δυνατή βοήθεια.

Ο Σύρος πρεσβευτής μίλησε για 14 ονόματα αλλά οι πληροφορίες αναφέρουν πως συνολικά πρόκειται να 130 πράκτορες τους οποίους η Συρία σκοπεύει να δείξει σε όλο τον κόσμο.

Πιο συγκεκριμένα ο Σύρος πρεσβευτής ανέφερε τα κάτωθι ονόματα.

Mutaz Kanoğlu (Τουρκία), David Scott Winer  (ΗΠΑ), David Shlomo Aram ( Ισραήλ), Muhamad Tamimi (Κατάρ), Muhamad Ahmad Assabian (Σαουδική Αραβία), Abd-el-Menham Fahd al Harij (Σαουδική Αραβία), Islam Salam Ezzahran Al Hajlan – (Σαουδική Αραβία), Ahmed Ben Naoufel Al Darij (Σαουδική Αραβία), Muhamad Hassan Al Sabihi (Σαουδική Αραβία), Hamad Fahad Al Dousri (Σαουδική Αραβία),  Amjad Qassem Al Tiraoui (Ιορδανία), Qassem Saad Al Shamry (Σαουδική Αραβία),

Ayman Qassem Al Thahalbi (Σαουδική Αραβία), Mohamed Ech-Chafihi El Idrissi (Μαρόκο).

Όμως σύμφωνα με τον Σύρο  δημοσιογράφο Saeed Alsharifi οι συλληφθέντες είναι πολλοί περισσότεροι από τους αρχικά 14. . .

Ο ίδιος δηλώνει: «Λόγω των πληροφοριών που έλαβε ο ίδιος, οι αρχές της Συρίας  ανακαλύφθηκε ολόκληρο το αρχηγείο υψηλόβαθμων αξιωματικών της δύσης.».

Οι Σύροι στρατιώτες βρέθηκαν στο υπόγειο μιας από τις πλατείες στο ανατολικό Χαλέπι και συνέλαβαν ζωντανούς και χωρίς αντίσταση…περίπου.. 130 άτομα.

Τα δημοσιεύματα αναφέρουν: Αμερικανοί – 22, Βρετανοί – 16, Γάλλοι -21, Ισραηλινοί– 7,  Τούρκοι – 62.

Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει για ποιο λόγο ο Σύρος  πρεσβευτής μίλησε  για γενετικά τροποποιημένους μισθοφόρους, αλλά το θέμα μάλλον τώρα αρχίζει.

ΠΗΓΗ

Δεν είναι και κανένα σπουδαίο γεγονός το ότι δολοφονήθηκε ένας Ρώσος πρεσβευτής στην Τουρκία.

Δεν είναι και κανένα σπουδαίο γεγονός το ότι δολοφονήθηκε ένας Ρώσος πρεσβευτής στην Τουρκία. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν ήταν Αμερικάνος η Άγγλος;

Ρώσος ήτανε ο δολοφονηθείς και ο Πούτιν θα το ξεπεράσει όπως ξεπέρασε και την κατάρριψη του μαχητικού και όπως θα ξεπεράσει πολλά ακόμα.

Από την όλη ιστορία εκείνο που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, δεν είναι το ότι δεν υπήρχαν μέτρα ασφαλείας η το ότι φονιάς ήταν Τούρκος αστυνομικός, αλλά το ότι αφού πυροβόλησε και σκότωσε τον Ρώσο πρέσβη, τον άφησαν ζωντανό να πει στις κάμερες αυτά που ήθελε και μόνο όταν τελείωσε και αφού έδωσε το σώου που έπρεπε στέλνωντας το μήνυμά του σε όλους όσους έπρεπε, τότε και μόνο τότε ασχολήθηκαν μαζί του. Όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις σκοτώνουν το φονιά για να μην μιλήσει.  Αυτό έκαναν και οι Τούρκοι αστυνομικοί με το να σκοτώσουν τον συνάδελφό τους. 

Εκείνο επίσης που προκαλεί γέλιο είναι οι δηλώσεις του Ερντογάν μετά την δολοφονία. Ο αρχιτρομοκράτης Ερνογάν που εμπορευόταν το πετρέλαιο με τον ISIS, κλαίει για τον Ρώσο πρέσβη και ο Πούτιν κάνει πως δεν έγινε τίποτε.

Παρακολουθήστε το video  που δείχνει ξεκάθαρα ότι ο Τούρκος αστυνομικός έδρασε ανενόχλητα, πράγμα που σημαίνει ότι όλοι είχαν εντολή να επιτρέψουν τη δολοφονία του Ρώσου.