Ακόμα ένας χρόνος μας χαιρετάει την
στιγμή που ένας νέος έρχεται να ενταχθεί στα χρόνια των μνημονίων και όλα
δείχνουν πως οι Έλληνες θα αντέξουν και το 2017 όπως άντεξαν τα χρόνια
που πέρασαν από τότε που ο Παπανδρέας ξεκίνησε το ξεπούλημα της χώρας,
από τότε που ο Όλι Ρεν ξέροντας τι έρχεται είπε εκείνο το αλησμόνητο ΚΟΥΡΑΓΙΟ
ΕΛΛΗΝΕΣ.
Είμαστε πλέον
στο 2017 και εκείνο που εντυπωσιάζει είναι ότι ακόμα και τώρα υπάρχουν
άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν το πραγματικό πρόβλημα και αποδέχονται ότι "μαζί
τα φάγαμε" και επόμενα πρέπει γενιές να θυσιαστούν προκειμένου να
ξεπληρωθεί ένα χρέος φάντασμα και να φαγωθούν εμπράγματες αξίες που με εργασία
δημιουργήθηκαν.
Υπάρχουν
ακόμα Έλληνες που βλέπουν τα μνημόνια σαν ευλογία, τους συνταξιούχους σαν
βαρίδια και τους νέους ανέργους σαν τεμπέληδες που θέλουν τη βόλεψή τους και
κρύβονται πίσω από αυτά που τους παρέχει ο …μπαμπάς και η γιαγιά.
Επειδή οι
αναλύσεις περίσσεψαν το 2016 και άπειρες ακόμα θα γίνουν το 2017 νομίζω ότι για
να καταλάβουμε επιτέλους αυτό που δεν καταλαβαίνουμε η κάνουμε ότι δεν
καταλαβαίνουμε, είναι καλό να διαβάσουμε το παρακάτω κείμενο και τότε μπορεί
πραγματικά να αντιμετωπίσουμε το νέο έτος λέγοντας απερίφραστα και χωρίς
κανόνες σαβουάρ βίβρ, έξω πούστη απ΄ την παράγκα σε κάθε ένα από τα
πολιτικά μας δουλικά, που θα τολμήσει να ξαναπεί ψήφισέ με για να σε σώσω.
«Η Κρίση των Γαϊδάρων»!!!
Μια φορά και έναν καιρό εμφανίσθηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα.
Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα
τα …γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά!
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι
προχώρησαν στην πώληση, γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα
χείλη…
Ο άνδρας με τη γραββάτα επέστρεψε την επόμενη ημέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για
κάθε απούλητο γάϊδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους.
Τις επόμενες ημέρες, προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα
απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια
τους…
Μετά συνειδητοποίησε, ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάϊδαρος και
ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα, για να αγοράσει
οποιοδήποτε γάϊδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ!!! Και αποχώρησε…
Την επόμενη ημέρα, ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε
αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή
των 400 ευρώ το ένα.
Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη
εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε
πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν ΔΑΝΕΙΟ(…) από την
τοπική τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε
έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν
υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν
άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη.
Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει.
Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους
πρώην ιδιοκτήτες τους!
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν
ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά
συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πιστώσεως, που είχε με τον
δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά
στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον
…τραπεζίτη, ο οποίος, «παρεμπιπτόντως», ήταν …κουμπάρος του δημοτικού
συμβούλου.
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος
των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα
πριν την πτώχευση…
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο
δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν
ΑΡΝΗΤΙΚΗ απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους
δικούς τους γαϊδάρους!!!…
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή/οδηγία, να
μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο
του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων,
της έρευνας, μείωση της χρηματοδοτήσεως για καινούρια έργα υποδομών.
Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι
του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι!
Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να
βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να
ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων…
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε, πως οι δυο
επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι …ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί
κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν «με τον ιδρώτα τους».
Ονομάζονται
οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να
χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση η ιστορία, δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι
έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους;
Τι
θα κάνεις εσύ;
(Μετάφραση από το ιταλικό κείμενο, το
οποίο ήταν μετάφραση του γαλλικού και πάει λέγοντας… Φυσικά, τα κείμενα αυτά
είναι μεταφρασμένα σε ΟΛΕΣ τις γλώσσες, γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή
εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί
όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς» των
γαϊδάρων).
