Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017

30 ΔΙΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ALPHA BANK ΚΑΙ ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ. ΕΓΓΡΑΦΑ ΦΩΤΙΑ


Μία απίστευτη υπόθεση νόμιμης φοροαποφυγής και κερδοσκοπίας σε βάρος ανυποψίαστων πελατών,διέπραξε η γνωστή σε όλους μας από την ανακεφαλαιοποίηση με χρήματα του ελληνικού λαού τράπεζα alpha bank μέσω offshore εταιρείων και πελάτες που έχασαν τα χρήματά τους επενδύοντας σε σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα δίχως να το γνωρίζουν, συνθέτουν το έγκλημα της εν λόγω απάτης.
Η γνωστή σε όλους μας τράπεζα Alpha Bank μέσω εταιρείας που έστισε με έδρα τα νησιά jersey διαχειρίστηκε δισεκατομμύρια ευρώ πελατών της δείτε και το σχετικό έγγραφο σύστασης της.

Η υπόθεση αφορά την Alpha Bank. Μια από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες η οποία ανακεφαλαιοποιήθηκε με χρήματα του ελληνικού λαού. Μεταξύ των ετών 2003-2007 η Alpha Bank εξέδωσε μία σειρά από δομημένα ομόλογα, τα οποία φέρουν τον χαρακτηρισμό «perpetual». Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά στον «διακριτικό τους τίτλο» είναι τα λατινικά κεφαλαία γράμματα «XS». Οι τίτλοι αυτοί χαρακτηρίζονται και ως «υβριδικοί» και δεν έχουν καμία σχέση με τα παραδοσιακά ομόλογα που όλοι γνωρίζουμε.

Τα προϊόντα αυτά είναι συνήθως ομόλογα αορίστου χρόνου. Για παράδειγμα ορισμένα από αυτά μπορεί να λήγουν έπειτα από 40 ή ακόμη και 50 χρόνια. Μία βασική τους διαφορά με τα συνηθισμένα ομόλογα είναι ότι δεν εγγυώνται την επιστροφή του ποσού της αρχικής καταβληθείσας αξίας. Και επιπλέον η Τράπεζα μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να ανακαλέσει το ομόλογο ακόμη και αν βρίσκεται στο 50%, 60% ή ακόμη και 70% της αρχικής καταβληθείσας αξίας. Πιο απλά, οποιοσδήποτε επενδύσει σε ένα τέτοιο προϊόν μπορεί ανά πάσα και ώρα και στιγμή να χάσει το αρχικό του κεφάλαιο. Τα προϊόντα αυτά δεν εγγυώνται επιστροφή του κεφαλαίου στην αρχική του αξία.

Τα προϊόντα αυτά είναι ιδιαίτερα σύνθετα. Για να παρακολουθήσει κανείς την πορεία τους πρέπει να διαθέτει εξειδικευμένες χρηματοοικονομικές γνώσεις. Για την έκδοση αυτών των τίτλων η Alpha Bank, χρησιμοποίησε μία θυγατρική της εταιρεία την «Alpha Jersey» με έδρα τη νήσο Jersey. Στη συνέχεια μέσω διαφόρων οδών διέθεσε τα προϊόντα αυτά στο επενδυτικό κοινό. Είτε μέσω υποκαταστημάτων, είτε μέσω του Τμήματος Private Banking σε ιδιώτες, είτε ακόμη και σε ασφαλιστικά ταμεία. Ωστόσο, αρκετοί από τους πελάτες δεν γνώριζαν με τι ακριβώς είχαν να κάνουν όπως επίσης και την επικινδυνότητα της συγκεκριμένης επένδυσης.
Η εν λόγω εταιρεία διαχειρίζονταν κεφάλαια μεγάλων πελατών μέσω του τμήματος Private Banking της εν λόγω τράπεζας και τους υπόσχονταν μεγαλύτερες αποδόσεις από αυτήν της κατάθεσης.

Το φθινόπωρο του 2015 και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αυτών που υποτίθεται θα χτυπούσαν τους μαφιόζους τραπεζίτες και αφού δώσανε 5,5 δις για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αφήσανε τους τραπεζίτες να συνεχίσουν το πλιάτσικο έναντι του Ελληνικού λαού.
Με απόφαση της διοικήσεως της εν λόγω τράπεζας όλοι οι κάτοχοι αυτών των τίτλων θα έπρεπε η να κουρευτούν τα κεφάλαια τους από 50-95% ή να ανταλλάξουν τα χρήματα τους με μετοχές προσδοκώντας ανάσταση του Χρηματιστηρίου προκειμένου να πάρουν τα χρήματα τους πίσω.

Μεγάλες γεωπολιτικές ανατροπές στη γειτονιά μας

Η απελευθέρωση του Χαλεπίου από τις δυνάμεις του Άσαντ και της Ρωσίας, με τη συνδρομή της Τουρκίας, έχει σημάνει την απαρχή σοβαρών γεωπολιτικών ανατροπών, που κυοφορούνται από τις 27 Ιουνίου 2016, οπότε ο Ερντογάν αποφάσισε να στείλει την επιστολή συγνώμης στον Βλαντιμίρ Πούτιν για το μαχητικό SU-24 που κατέρριψαν οι Τούρκοι στις 24 Νοεμβρίου 2015.


Αμέσως μετά ακολούθησε το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του Ερντογάν, στις 15 Ιουλίου, που έφερε πιο κοντά τους δύο άνδρες αλλά και τις χώρες τους, τη Ρωσία και την Τουρκία. Και όταν λέμε κοντά, εννοούμε τόσο, που να δώσει η Ρωσία την άδεια στην Τουρκία να εισβάλει στο έδαφος της Συρίας, για να αποτρέψει την συνένωση των καντονιών των Κούρδων της Συρίας, που μέχρι τότε ήταν σύμμαχοι της Ρωσίας.

Στην υπόθεση αυτή παρατηρούμε ότι όσο ανεβαίνει το επίπεδο συνεργασίας, τόσο ανεβαίνει και το επίπεδο παραλογισμού.
Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς το γεγονός ότι οι τζιχαντιστές της Αλ Νούσρα, που πολεμούσαν και μέχρι προχθές σκότωναν Σύριους και Ρώσους στρατιώτες στην ανατολική Δαμασκό, μετά τη συμφωνία Ρωσίας-Τουρκίας για ασφαλή εκκένωσή της, οι τρομοκράτες της Αλ Νούσρα, ως δια μαγείας έγιναν «μαχητές» που πολεμούν στο πλευρό της Τουρκίας στην γειτονική Αλ Μπαμπ, η οποία πολιορκείται από τον τουρκικό στρατό και από τζιχαντιστές.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Ρωσία, με δικά της πολεμικά αεροσκάφη, τους βοηθά αυτούς τους τζιχαντιστές τρομοκράτες μαζί με τον τουρκικό στρατό να καταλάβουν την Αλ Μπαμπ, όχι για να εκδιώξουν τον ISIS που την κατέχει, αλλά για να μην την καταλάβουν οι Κούρδοι και ενώσουν τα καντόνια τους. Ναι, οι Κούρδοι, που μέχρι προχθές ήταν σύμμαχοι των Ρώσων, οι οποίοι τους έδωσαν επίσημη άδεια να λειτουργήσουν τα Γραφεία Αντιπροσώπευσης του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), στη Μόσχα προκαλώντας τότε την έντονη αντίδραση της Άγκυρας, που τους θεωρεί τρομοκράτες!
Στην κυριολεξία μύλος!
Όμως η κατάσταση δεν μένει εκεί, αλλά περιπλέκεται ακόμα περισσότερο.
Η Ρωσία αναγνώρισε στην Τουρκία το ρόλο της εγγυήτριας δύναμης στην κατάπαυση του πυρός που συμφωνήθηκε με τα εμπόλεμα μέρη στη Συρία, προσδένοντάς την ακόμα πιο σφιχτά στο άρμα της, με την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ να παρακολουθούν τις εξελίξεις σχεδόν άναυδοι.
Και μια που αναφέραμε τις ΗΠΑ, να δανειστούμε μερικές γραμμές από το το άρθρο του Σαϊγκί Οζτούρκ, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Sözcü, τις 28 Δεκεμβρίου 2016:
«Όταν οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις σχεδίαζαν την επιχείρηση “Ασπίδα του Ευφράτη”, υπήρχε συνεργασία με τις ΗΠΑ. Στόχος μας ήταν να εκδιώξουμε τον ISIS και να σταματήσουμε την προέλαση των Κούρδων. Για τις ΗΠΑ ορατός στόχος ήταν μόνο η εκδίωξη του ISIS. Ο άλλος στόχος, ο αόρατος, φάνηκε σε μια σύσκεψη που έγινε στη βάση του Ιντζιρλίκ, στην οποία συμμετείχαν ανώτατοι αξιωματικοί των ΗΠΑ και της Τουρκίας. Ένα Αμερικανός στρατηγός έβαλε έναν χάρτη στο τραπέζι, που τον έβλεπαν για πρώτη φορά οι Τούρκοι στρατηγοί. Είχε μια γραμμή σε απόσταση 20 χλμ νότια από τα σύνορά μας, μέσα στο έδαφος της Συρίας. Ο Αμερικανός στρατηγός είπε: “Δεν θα περάσετε κάτω από τη γραμμή αυτή. Αν περάσετε, δεν μπορούμε να σας παρέχουμε αεροπορική υποστήριξη, γιατί εκεί πετούν τα εναέρια μέσα της Ρωσίας και της Συρίας και δεν πρέπει να έλθουμε αντιμέτωποι.”
»Είναι προφανές ότι ο Αμερικανός στρατηγός είχε υπολογίσει ότι από την περιοχή κάτω από τα 20 χλμ. θα περνούσαν και θα την καταλάμβαναν οι Κούρδοι. Αυτό ήταν στο σχέδιο, να ενώσουν τα καντόνια τους οι Κούρδοι».
Το άρθρο λέει και άλλα ενδιαφέροντα, που τα μετέφεραν στον αρθρογράφο οι Τούρκοι στρατηγοί που συμμετείχαν στην εν λόγω σύσκεψη, η οποία έγινε στο Ιντζιρλίκ. Όμως, τα όσα παραθέσαμε, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα στοιχεία του δικού μας άρθρου, μας επιτρέπουν να πούμε ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη να τεντώσει το σχοινί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και να προσεγγίσει κι άλλο τη Ρωσία.
Άρα, μπορούμε να πούμε ότι το 2017 θα είναι μια ενδιαφέρουσα χρονιά, περιμένοντας την ολοκλήρωση των ανατροπών και τις αντιδράσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Και όλα αυτά έχουν τη σημασία τους, δεδομένων των εξελίξεων στο Κυπριακό.

«ΑΥΤΟΙ ΟΙ 12 ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟ 2017»: Η λίστα του Politico – Ηχηρές απουσίες

Τα 12 πρόσωπα και πράγματα που η παρουσία τους θα έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στην Ευρώπη τη νέα χρονιά, παρουσιάζει το Politico.


Ανάμεσα σε αυτά, ωστόσο, δεν βρίσκονται κάποιες προσωπικότητες που όλοι ίσως αναμέναμε, να τους έχει συγκαταλέξει το περιοδικό στη λίστα του, όπως  ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο εκλεγμένος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, η ηγέτιδα του Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας, Μαρίν Λεπέν.
Αντ’ αυτών, στη λίστα βρίσκονται:

1. Οι βρετανικές ταμπλόιντ
Αν το πιο δυσώδες πράγμα στη Γαλλία είναι το τυρί, το αντίστοιχο στην άλλη μεριά του καναλιού (της Μάγχης) είναι οι ταμπλόιντ εφημερίδες. Η Sun, η Daily Mail και η Daily Express βαστούν γερά την κοινή γνώμη από το χέρι και θεωρούν το Brexit το σημαντικότερο γεγονός για τη Βρετανία από την άφιξη των Νορμανδών το 1066.
Μην υποτιμάμε τη δυνατότητα των ταμπλόιντ να δηλητηριάζουν τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις σε τέτοιο βαθμό ώστε η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι να μην έχει άλλη λύση παρά το σκληρότερο των «σκληρών Brexit», που δεν θα είναι καλό για κανέναν.
Η κάλυψή τους για την προσφυγική κρίση υπήρξε υστερική και θα υπαναχωρούσαν οποιασδήποτε συμφωνίας στην οποία το ΗΒ πρέπει να πληρώσει «πάρα πολλά». Έχουν, επίσης, μια διεστραμμένη επίδραση στη φαντασία των αξιωματούχων στις Βρυξέλλες – και κάθε αντι-ευρωπαϊκό πρωτοσέλιδο απλά θα σκληρύνει τη στάση του Μισέλ Μπαρνιέ, του Ευρωπαίου επιτρόπου που διαπραγματεύεται το Brexit.
2. Τα αφεντικά ποδοσφαίρου στην Κίνα
Το ποδόσφαιρο είναι ό,τι πιο κοντά διαθέτει η άθεη Ευρώπη σε θρησκεία. Γι’ αυτό οι περί την Ευρώπη ποδοσφαιρόφιλοι βλέπουν με τρόμο την Σούπερ Λιγκ της Κίνας να έχει εξαπολύσει αυτό που οι αθλητικοί αναλυτές ονομάζουν «χυδαία σπατάλη» σε μια προσπάθεια να ψαρέψουν ταλέντα από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. «Η κινεζική αγορά αποτελεί κίνδυνο για όλους,» λέει ο προπονητής της Τσέλσι, Αντόνιο Κόντε.
Μολονότι ομάδες όπως η Γκουανγκζού Εβεργκράντε απέχουν πολύ από το να γίνουν ονόματα στην Ευρώπη, ο Κόντε και άλλοι προετοιμάζονται για την επέλαση Κινέζων με άφθονο χρήμα στα γραφεία των ευρωπαϊκών συλλόγων. Η θλιβερή θέση της Κίνας στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο αποτελεί προσωπική υπόθεση για τον Πρόεδρο Ζι Ζινπίνγκ και η άμετρη σπατάλη έχει τις ευλογίες του.
3. Ο Μάικλ Φλυν
O στρατηγός (τριών αστέρων) εν αποστρατεία αποτελεί την επιλογή του εκλεγμένου Προέδρου Τραμπ ως σύμβουλο εθνικής ασφάλειας. Εάν υπάρχει κάποιος στο επιτελείο του Τραμπ που ενσαρκώνει μέχρι το μεδούλι το ευρωπαϊκό στερεότυπο του Άσχημου Αμερικανού, αυτός είναι ο Φλυν, ένας άνθρωπος τόσο πολιτικά μη-ορθός που κάνει το αφεντικό του να μοιάζει με πρόσκοπο.
Ο Φλυν υπόκειται στη σκοπιά που θέτει τις ΗΠΑ σε τροχιά σύγκρουσης με τον «Εχθρικό Συνασπισμό» που αποτελούν η Νότια Κορέα, η Κίνα, η Συρία, η Κούβα, η Βολιβία, η Βενεζουέλα και η Νικαράγουα. Διατηρεί, επίσης, στενούς δεσμούς με τον Πούτιν και το δίκτυο τηλεόρασης RT που ελέγχει το Κρεμλίνο. Πιο ανησυχητικό για την Ευρώπη είναι ότι έχει ένα παρελθόν προκλητικών δηλώσεων ενάντια σε μουσουλμάνους, όπως μια δημοσίευση στο τουίτερ που έλεγε: «Ο φόβος των μουσουλμάνων είναι λογικός.»
Την επόμενη φορά που θα χτυπήσει η ισλαμική τρομοκρατία χρειαζόμαστε στ’ αλήθεια έναν εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου να ανάβει φωτιές;
4. Ο Μπέπε Γκρίλο
Ο ιδρυτής του κόμματος των 5 αστέρων, Μπέπε Γκρίλο υπήρξε ένας αξιοσημείωτος πολιτικός πρωτοπόρος με την εισαγωγή του θεσμού της Vaffa-day (από το ιταλικό Vaffanculo=άντε γ******) το 2007, όταν εκείνος και οι υποστηρικτές του κατονόμασαν και λοιδωρήσαν όλους τους πολιτικούς που κατείχαν δημόσια αξιώματα παρά τις κατηγορίες εναντίον τους για διαφθορά. Αν και κάπως επαναλαμβανόμενες αυτές οι V-days υπήρξαν ένα πολύ διασκεδαστικό πολιτικό γεγονός σε μια χώρα όπου ενδημεί η διαπλοκή.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Γκρίλο αύξησε την ένταση της φωνής του στο μέγιστο, συγκέντρωσε έναν πιστό στρατό ακτιβιστών και κατόρθωσε να εκλεγούν δήμαρχοι δύο νεαρές γυναίκες, στη Ρώμη και στο Τορίνο. Μέχρι στιγμής απολαμβάνει τον ρόλο της Απόλυτης Αντίστασης κατά της Αρχής, διακηρύσσοντας για τον εαυτό του αδιαμφισβήτητη καθαρότητα.
Αλλά οι κραυγές του σε στυλ Ροβεσπιέρου γίνονται όλο και λιγότερο αστείες και αφήνουν να εννοηθεί ότι η Ευρώπη θα έχει λόγο να φοβάται εάν ποτέ αποκτήσει θέση εξουσίας. Πώς θα συνδυαστεί κάτι τέτοιο με μια καταρρέουσα οικονομία και μια αναιμική δημοκρατία;
5. Ο Γιαροσλάβ Κατσίνσκι
Ο ηγέτης του πολωνικού κυβερνώντος κόμματος Νόμος και Δικαιοσύνη, Κατσίνσκι είναι αδιαμφισβήτητα ο πιο ισχυρός αντιευρωπαϊστής στην ΕΕ. Έχει επιτεθεί στη «φριχτή γραφειοκρατία» των Βρυξελλών και τη «θεσμοθετημένη υπονόμευση των εθνών-κρατών,» φράσεις που θα έκαναν περήφανο τον Νάιτζελ Φάρατζ.
Τέως πρωθυπουργός, χαρακτηρίστηκε πρόσφατα από τον Λεχ Βαλέσα ως «επικίνδυνος και ανεύθυνος». Ο Κατσίνσκι καταστρέφει την Πολωνία, υπονομεύοντας τον νόμο και την ελευθερία του Τύπου και θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει τις ευαίσθητες συμφωνίες των Βρυξελλών για το μοίρασμα της εξουσίας εάν ξεκινήσει καμπάνια εναντίον του συμπατριώτη του Ντόναλντ Τουσκ, Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Η Πολωνία υπήρξε η αγαπημένη της ΕΕ ανάμεσα στις νέες χώρες-μέλη. Πλέον έχει γίνει καμένο χαρτί εξαιτίας του Κατσίνσκι.
6. Κάρλες Πουτζδεμόν
Η Καταλονία, η ευμερούσα και, κάποιοι θα λέγαν, εγωκεντρική επαρχία στα βορειοανατολικά, αποτελεί το συνεχώς διευρυνόμενο ρήγμα της Ισπανίας. Ο Κάρλες Πουτζδεμόν, ο Πρόεδρος της καταλανικής περιφερειακής κυβέρνησης προσπαθεί να διεξάγει δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση από την Ισπανία.
Τόσο η ισπανική κυβέρνηση, όσο και το συνταγματικό δικαστήριο της χώρας είναι ανένδοτοι ότι μια τέτοια κίνηση θα ήταν νομικά απαράδεκτη, αφού τα ζητήματα που επηρεάζουν όλους τους Ισπανούς θα πρέπει να αποφασίζονται από όλους τους Ισπανούς και όχι μερικούς.
Έτσι, η επιθυμία των Καταλανών για αυτοδιάθεση θέτει την κυβέρνηση στη Μαδρίτη και την καταλανική διοίκηση σε τροχιά σύγκρουσης τόσο θεαματικής όσο και οι αγώνες μεταξύ Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνας. Και αυτό θα αναγκάσει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να πάρουν θέση.
Δεδομένων των πολλών αυτονομιστικών κινημάτων στην Ευρώπη είναι αμφίβολο αν κάποια χώρα θα πάρει το μέρος των Καταλανών. Αλλά στην πραγματικότητα, οι περισσότερες θα προτιμούσαν να μην τους τεθεί το ερώτημα.
7. Ο Γουίλμπουρ Ρος
Ο Ρος είναι ο υποψήφιος του Τραμπ για το υπουργείο εμπορίου και μπήκε στο στόχαστρο των αναλυτών πολύ  λιγότερο από την άλλη εξέχουσα επιλογή του εκλεγμένου Προέδρου από τον ιδιωτικό τομέα, Ρεξ Τίλερσον.
Είναι βέβαιο ότι ο Ρος πρόκειται να αποδειχθεί μακροπρόθεσμα πολύ πιο τρομακτικός για την Κίνα απ’ ό,τι είναι άμεσα για την Ευρώπη. Προέρχεται από τη βιομηχανία χάλυβα και ο χάλυβας είναι σε μεγάλο βαθμό «κινεζικό πρόβλημα.» Αλλά ο Ρος έχει ταχθεί υπέρ διμερών συμφωνιών αντί για τοπικές.
Αυτό είναι κακός οιωνός για την προοπτική της διατλαντικής εμπορικής συμφωνίας TTIP. Ο θάνατος της TTIP θα αποδυναμώσει τη διαπραγματευτική ισχύ της ΕΕ για το Μπρέξιτ. Στον βαθμό που ο Ρος διαπραγματευτεί μια διμερή εμπορική συμφωνία με ένα μετά το Μπρέξιτ ΗΒ – κάτι που ο Τραμπ ήδη έχει κάνει – αυτό θα ενισχύσει τους σκληροπυρηνικούς υποστηρικτές του Μπρέξιτ.
Ο Ρος έχει επίσης μια μερκαντιλιστική προσέγγιση στο εμπόριο που μπορεί να έρθει σε τριβές με την Ευρώπη. Όπως έχει γράψει η Wall Street Journal «πιστεύει ότι η καλή εμπορική πολιτική δημιουργεί εθνικό εμπορικό πλεόνασμα, ενώ οι κακές συμφωνίες προξενούν ελλείμματα – λες και κάθε χώρα στον πλανήτη θα μπορούσε να έχει εμπορικό πλεόνασμα.»
8. Οι Ρώσοι χάκερς
Το 2016 είδαμε την προέλαση των κρατικά επιχορηγούμενων Ρώσων χάκερ, την παρέμβασή τους στις διεθνείς σχέσεις, τις προσπάθειές τους να υπονομεύσουν τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, μια νέα μορφή πολέμου του 21ου αιώνα.
Οι χάκερς, εξ ορισμού, αντλούν την αποτελεσματικότητά τους ενεργώντας μέσα από μια κλειστή κοινωνία ενάντια σε μια ανοιχτή, ένα είδος ελεύθερων σκοπευτών στον κυβερνοχώρο που σπέρνουν το χάος μέσω της παραπληροφόρησης.
Μετά τη εκλογή του Τραμπ είναι απίθανο οι Ρώσοι χάκερ να μη χρησιμοποιήσουν τις πιστοποιημένες μεθόδους τους στις ευρωπαϊκές εκλογές, επιθυμώντας να διαστρεβλώσουν την πίστη των Ευρωπαίων πολιτών στην ελευθερία του λόγου και τη δημοκρατία.
Λες και η ΕΕ δεν είχε αρκετές υπαρξιακές ανησυχίες μετά το Μπρέξιτ, οι πολίτες της τώρα περιμένουν το ενδεχόμενο παρέμβασης των χάκερ σε Γερμανία και Γαλλία. Την οποία θα ακολουθήσουν αντίποινα και αντίποινα στα αντίποινα. Όλα αυτά θα είναι άσχημα και ανησυχητικά.
9. Ο Νικολά Σαρκοζί
Μπορεί να φανεί εκκεντρικό να είναι στη λίστα με τους μπαμπούλες του 2017 ένας τόσο προφανής υποψήφιος, αλλά υπάρχει λόγος να κρατάμε υπό επιτήρηση τον πρώην Γάλλο Πρόεδρο. Μολονότι δεν κατεβαίνει υποψήφιος για την Προεδρία, όντας αδίστακτος και ανεξέλεγκτος, είναι πιθανόν να σπεύσει μετά τις εκλογές να γεμίσει το «καθώς πρέπει» αντι-ευρωπαϊκό κενό στη Γαλλία. (Ο Σαρκοζύ ήταν στα καλύτερά του όταν συγκρουόταν με την Ευρώπη ως λαϊκιστής και ενεργητικός υπουργός Οικονομικών για να σώσει τη γιγαντιαία κατασκευαστική Άλστομ από τη χρεοκοπία.)
Με τον κεντροδεξιό Φρανσουά Φιγιόν πολύ βαρετό, τον κεντρώο Εμανουέλ Μακρόν πολύ πλούσιο και προνομιούχο, τη λαϊκίστρια Λεπέν περιθωριοποιημένη και μπλεγμένη σε οικογενειακά καβγαδάκια και τους αριστερούς πολιτικά νεκρούς, υπάρχει ένα μετεκλογικό μονοπάτι για την εξουσία για τον Σαρκοζί.
Το σενάριό του: Η Λεπέν ξεφουσκώνει στον πρώτο γύρο, αφήνοντας είτε τον Φιγιόν είτε τον Μακρόν για την Προεδρία. Όποιος και να βγει σίγουρα θα απογοητεύσει τη Γαλλία, προσφέροντας στον Σαρκοζί την ευκαιρία να προσφέρει μια πιο αποδεκτή και ευρείας αποδοχής πλατφόρμα για το «Frexit» απ’ ό,τι θα μπορούσε η Λεπέν.
Η Ευρώπη πρέπει να τρέμει: Είναι ένας δειλός ηγέτης που άφησε τον Πούτιν να τον τρομάξει και δεν πρόκειται να εκλέγετο αν το γαλλικό σύστημα δεν ήταν τόσο περίεργο.
10. Ο Μάρτιν Σελμάγερ
Ο Σελμάγερ, o εξ απορρήτων του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι κοινά αποδεκτός ως η δύναμη πίσω – και ακριβώς δίπλα – από τον θρόνο του Γιούνκερ. Το αντίθετο του πειθήνιου λειτουργού, έχει εκφράσει την επιθυμία του να συγκρουστεί και να κοροϊδέψει υπουργούς κρατών και ηγέτες όπως φάνηκε από τις επαφές του με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τον πρώην Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντζι.
Είναι γνωστό ότι εμποδίζει τη μετακίνηση προς τα πάνω φακέλων που δεν υποστηρίζει ακόμα και όταν ομάδες ολόκληρες επιτρόπων διαφωνούν. Παραδείγματα η Uber και η Airbnb. Αλλά το μακρύ χέρι του Σελμάγερ έχει αρχίσει να εκνευρίζει επιτρόπους και αξιωματούχους. Η Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, η Βουλγάρα αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, άφησε τη δουλειά της τον Οκτώβριο για να εργαστεί στην Παγκόσμια Τράπεζα. Θεωρεί τον Σελμάγερ «δηλητηριώδη» επιρροή στην Επιτροπή. Μπορεί να την ακολουθήσουν και άλλοι.
Δεν είναι μυστικό ότι ο Σελμάγερ δεν θέλει τίποτα άλλο από μια πιο ισχυρή, ομοσπονδιακή Ευρώπη. Το ερώτημα είναι: Θα καταστρέψει την ΕΕ που υπάρχει για να φτιάξει μια άλλη; (Ας την πούμε Σελμαγερστάν)
11. Η Μαργκρέτ Βεστάγκερ
Κάτι σαν ηρωίδα κατά των μεγάλων επιχειρήσεων που έχουν απομείνει στην Ευρώπη, η Βεστάγκερ, η Δανέζα επίτροπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανταγωνισμού μπορεί να μοιάζει αταίριαστη επιλογή για τη λίστα. Όμως φέτος μπορεί να κάνει δύσκολη τη ζωή των κατοίκων της γηραιάς ηπείρου αν δείξει υπερβάλλοντα ζήλο για τις πιο πολιτικά εκρηκτικές υποθέσεις. Πώς θα γίνει δεκτή μια σημαντική φορολόγηση της Amazon από τη νέα εθνικιστική διοίκηση του Τραμπ; Ή τα κολοσσιαία πρόστιμα της Google, της οποίας ο CEO είναι μέλος του νέου τεχνολογικού κύκλου του Τραμπ;
Μια σκληρή απόφαση κατά της Google μπορεί να γίνει δεκτή με χορούς και τραγούδια στους δρόμους της Ευρώπης, αλλά η «Πρώτα η Αμερική» Ουάσιγκτον μπορεί να βγάλει αφρούς. Και εκτός και αν είναι προσεκτική, οι ψηλαφήσεις της στη συμφωνία που ρπόσφερε το ΗΒ στη Nissan ή οι φορολογικές υποθέσεις του Γιβραλτάρ μπορεί να δηλητηριάσουν τις ήδη τεταμένες σχέσεις ΕΕ-ΗΒ. Υποθέσεις ενάντια σε εθνικούς πρωταθλητές της Γαλλίας, όπως η EDF ή η Areva μπορεί επίσης να τροφοδοτήσουν το αντι-ευρωπαϊκό συναίσθημα στη Γαλλία σε εκλογική περίοδο.
12. Ο Γκέερτ Βίλντερς
Ο Βίλντερς, ηγέτης του ολλανδικού Κόμματος Ελευθερίας, είναι ο άλλος ασυγκράτητος, λευκός άνδρας πολιτικός με φουσκωτή ξανθή κόμη. Κάνει τα κουμάντα του στην Ολλανδία, μια φιλελεύθερη, ανεκτική χώρα, που γίνεται κάθε μέρα όλο και λιγότερο φιλελεύθερη και ανεκτική χάρη στις ακάματες προσπάθειές του.
Αντίθετα με τη Λεπέν στη Γαλλία, ή άλλους ακροδεξιούς πολιτικούς στην Ευρώπη, δεν είναι μανιακός με την ιθαγένεια ή αντισημίτης. Αντίθετα, κατευθύνει την οργή του σχεδόν αποκλειστικά στο Ισλάμ, ενώ ταυτόχρονα προσποιείται ότι υπερασπίζεται τις δυτικές αξίες. Θα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει δυτικότροπο φονταμενταλιστή αν θα ήταν σίγουρος ότι θα μπορούσε να ανεχτεί τους Άραβες μετανάστες που έχουν ενσωματωθεί περισσότερο στην Ευρώπη.
Αλλά αφού κάλεσε για απαγόρευση του Κορανίου και κλείσιμο όλων των τζαμιών στην Ολλανδία, σίγουρα δεν υπάρχει θέση στην κοινωνία του Βίλντερς ακόμα και για τον πιο μετριοπαθή μουσουλμάνο.
Καθώς η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια προσφυγική κρίση χωρίς ορατό τέλος, το μανιχαϊστικό του ύφος αποτελεί συνταγή για εμφύλιο πόλεμο.
Με πληροφορίες από newpost.gr

Ο Σώρας είναι η λύση!!!.


Φαίνεται ότι ο Σώρας άρχισε να αποτελεί απειλή για το σύστημα και έτσι η επίθεση εναντίόν του είναι πλέον γεγονός. 


Η υπόθεση Σώρα είναι λίγο η πολύ γνωστή και ξεκίνησε από τα ομόλογα της τράπεζας της "Ανατολής" η οποία "απορροφήθηκε" από την "Εθνική". 

Ομόλογα της τράπεζας της "Ανατολής" αξίας 600δις φαίνεται ότι αποτελούν μήλο της έριδος ανάμεσα στο σύστημα και τον Σώρα, καθώς ο μέν Σώρας δηλώνει ότι με αυτά μπορεί να εξοφληθεί το χρέος της χώρας αλλά και το χρέος των ιδιωτών, ενώ το σύστημα, που εκφράζει την θέλησή του με αναλώσιμους πολιτικούς όπως οι Παπανδρέου - Σαμαράς - Τσίπρας, αντιδρά και ψάχνει τρόπους για να απαξιωθούν τα χειρόγραφα της τράπεζας της "Ανατολής"

Εναντίον του Σώρα κατέθεσε αγωγή ο Καραγκιόζης του συστήματος Αδωνης Γεωργιάδης ο οποίος έχασε τη δίκη και τώρα περιφέρεται στα κανάλια λέγοντας ότι ...δεν τον κάλεσαν στη δίκη για να εκθέση και να εκτεθεί καταθέτοντας τις απόψεις του. Επιπλέον ο Καραγκιόζης του συστήματος ενώ κατηγορεί τον Σώρα ότι είναι άφραγκος ταυτόχρονα τον κατηγορεί ότι έχει συγκεντρώσει τεράστιο ποσό από τις εγγραφές μελών στο κόμμα που ίδρυσε. 

Η μόνη αλήθεια από όλο αυτό το παιχνίδι του Σώρα με το σύστημα είναι ότι έκμεταλευόμενος την απογοήτευση των ανθρώπων κατάφερε να δημιουργήσει ένα κόμα με ορκισμένα μέλη και ίσως είναι το μόνο κόμα που έχει λεφτά, καθώς για την εγγραφή του το κάθε μέλος πληρώνει περίπου 70 Ευρώ. 
Για να μπορέσει κάποιος να καρπωθεί των "οφελημάτων" Σώρα, εκτός από τα χρήματα που πληρώνει, δίνει και όρκο πίστης καταλήγόντας ότι αν τον παραβιάσει τότε κάθε μόριο του σώματός του να εξαυλωθεί. 
Το βέβαιο είναι ότι ό τσαρλατανισμός του Σώρα δεν διαφέρει σε τίποτε από την αλητεία όλων αυτών που λογίζονται ώς πολιτικοί προστάτες μας.

Ο Σώρας θα πρέπει να υπάρχει στην βουλή των Ελλήνων και όλοι περιμένουμε με αγωνία και την ελληνίδα Τσιτσιολίνα ώστε το μέλλον μας να είναι εξασφαλισμένο και σε ...καλά χέρια.      

ο Ντελάλης.

ΣΤΑ ΥΨΗ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΧΡΕΟΣ: Ξεπέρασε το 325% του ΑΕΠ το 2016 – Κίνδυνο αποσταθεροποίησης φοβούνται οι ειδικοί

Η έκθεση του IIF διαπιστώνει ότι το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε περισσότερο από 11 τρισεκ. δολάρια στο πρώτο 9μηνο του 2016, φθάνοντας τα 217 τρισεκ. δολάρια, και ότι σχεδόν το μισό της αύξησης αυτής αντιστοιχούσε στο δημόσιο χρέος.


Το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε υπερβαίνοντας το 325% του παγκόσμιου ΑΕγχΠ (Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος) πέρυσι, καθώς το δημόσιο χρέος σημείωσε μεγάλη άνοδο, σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (Institute for International Finance).
Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ, η έκθεση του IIF διαπιστώνει ότι το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε περισσότερο από 11 τρισεκ. δολάρια στο πρώτο 9μηνο του 2016, φθάνοντας τα 217 τρισεκ. δολάρια, και ότι σχεδόν το μισό της αύξησης αυτής αντιστοιχούσε στο δημόσιο χρέος (γενικής κυβέρνησης).
Το χρέος των αναδυόμενων αγορών αυξήθηκε σημαντικά, καθώς οι εκδόσεις κρατικών ομολόγων και κοινοπρακτικών δανείων ήταν σχεδόν τριπλάσιες πέρυσι σε σχέση με το 2015. Τη μερίδα του λέοντος του νέου χρέους έχει η Κίνα, η οποία προχώρησε σε νέες εκδόσεις 710 δισεκ. δολαρίων από το σύνολο των 855 δισεκ. δολαρίων στη διάρκεια του έτους, σύμφωνα με το IIF.
Η αύξηση του κόστους δανεισμού μετά τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και διάφορες εντάσεις, όπως «ένα περιβάλλον υποτονικής ανάπτυξης και αδύναμης εταιρικής κερδοφορίας, του ισχυρότερου δολαρίου, αυξανόμενων αποδόσεων των ομολόγων, υψηλότερου κόστους αντιστάθμισης (κινδύνων) και επιδείνωσης του αξιόχρεου των επιχειρήσεων» αποτελούν προβλήματα για τους δανειζόμενους, αναφέρεται στην έκθεση.
«Μία στροφή προς πιο προστατευτικές πολιτικές θα μπορούσε επίσης να επηρεάσει τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές ροές, ενισχύοντας αυτές τις αδυναμίες», σημειώνει το IIF, προσθέτοντας:
«Επιπλέον, δεδομένης της σημασίας του Σίτι του Λονδίνου στην έκδοση ομολόγων και παραγώγων (ιδιαίτερα για εταιρείες της Ευρώπης και αναδυόμενων αγορών), οι συνεχιζόμενες αβεβαιότητες γύρω από τον χρόνο και τη φύση της διαδικασίας του Brexit θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρόσθετους κινδύνους, περιλαμβανομένου ενός υψηλότερου κόστους δανεισμού και υψηλότερου κόστους αντιστάθμισης».

Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Θα είμαστε με τους νικητές;


του Παντελή Σαββίδη

Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, τον Αύγουστο του 1914, οι αναλυτές περίμεναν πως θα τελείωνε σε τέσσερις μήνες. Διήρκεσε τέσσερα χρόνια. Εδώ και αρκετόν καιρό, βρισκόμαστε στον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο οποίος, όπως όλα δείχνουν, θα διαρκέσει πολύ.
Οι πόλεμοι δεν διεξάγονται πάντα με τον ίδιο τρόπο. Ανάλογα με τις εποχές και τις περιοχές, χρησιμοποιούνται και τα κατάλληλα όπλα.

Θα ήταν αφέλεια να περίμενε κανείς ο σημερινός παγκόσμιος πόλεμος να χρησιμοποιεί στρατιωτικά χαρακώματα. Διεξάγεται με άλλα μέσα, είναι το ίδιο καταστρεπτικός και περισσότερο αποτελεσματικός.

Τι είναι αυτό που υποδηλώνει ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο; Το γεγονός ότι συντελείται μια παγκόσμια ανακατάταξη, και πριν την συμφωνήσουν οι μεγάλες δυνάμεις, διεξάγονται οι αναγκαίες επιχειρήσεις ελέγχου και επιρροής. Όλοι οι μεγάλοι πόλεμοι διεξάγονταν και θα συνεχίσουν να διεξάγονται για την ανακατανομή του παγκόσμιου πλούτου, που σημαίνει την γεωπολιτική ανακατανομή και επιρροή.
Αυτήν τη γεωπολιτική αναδιαμόρφωση βιώνουμε τα τελευταία αρκετά χρόνια. Ίσως από το 2001, με τους Δίδυμους Πύργους. Όλοι το έχουν αντιληφθεί. Δεν είμαι σίγουρος ότι μεταξύ αυτών βρίσκεται και η ελληνική πολιτική ηγεσία.

Στον πόλεμο αυτό η Τουρκία και η Ρωσία βρίσκονται αντιμέτωπες, έστω και αν άλλα δείχνουν τα δημόσια σημάδια.

Ο Πούτιν σέρνει τον Ερντογάν σε μια πολιτική παράδοση, με επιτυχή τρόπο, και ο Τούρκος πρόεδρος, αφού στέρησε τον εαυτό του από τη δυνατότητα επιλογών, αναζητά τη ρωσική στήριξη για να εξοβελίσει τον τουρκικό εφιάλτη: την κουρδική κρατική υπόσταση που αργά ή γρήγορα θα σημάνει την αμφισβήτηση της σημερινής δομής ή εδαφικής ακεραιότητας της Τουρκίας. Αυτό θα είναι και το βιολογικό τέλος του Ερντογάν.

Σ’ αυτήν, λοιπόν, τη συγκυρία, ένας Τούρκος αστυνομικός των ειδικών δυνάμεων, ο οποίος ήταν και φρουρός στη ρωσική πρεσβεία στην Άγκυρα και ένα διάστημα στη φρουρά του Ερντογάν, δολοφονεί τον Ρώσο πρέσβη. Η στάση του αστυνομικού πίσω από τον πρέσβη, κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε έκθεση φωτογραφίας, δεν αφήνει, σημειολογικά, περιθώρια να αμφισβητήσει κανείς ότι αποτελούσε την επίσημη φρουρά του. Αυτά απεκρύβησαν από τις επίσημες ανακοινώσεις και το γιατί παραμένει άγνωστο.

Όπως άγνωστο παραμένει και το γιατί οι τουρκικές δυνάμεις εκτέλεσαν, και δεν συνέλαβαν, τον δολοφόνο, όπως είχαν κάθε δυνατότητα να κάνουν.

Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του αστυνομικού δεν παρέπεμπαν σε ισλαμιστή φανατικό. Ούτε και σε καμικάζι αυτοκτονίας. Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός συνέβη και η τουρκική ηγεσία, παρά τις εκκαθαρίσεις που έκανε από τους γκιουλενιστές, δεν μπορεί να έχει πουθενά εμπιστοσύνη. Αυτό το χάσμα δεν καλύπτεται στην τουρκική κοινωνία. Και θα αποτελεί τον μόνιμο φόβο και τρόμο του Ερντογάν. Την επόμενη φορά μπορεί να είναι ο ίδιος το θύμα.

Δεν θα μπορούσε να ήταν χειρότερη η στιγμή για τον Ερντογάν. Σε μια εποχή που η σχέση του με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη έχει κλονιστεί, η εμφάνιση μιας επαναπροσέγγισης με τη Ρωσία ήταν κάτι που χρειαζόταν. Τώρα θα διαπιστώσει ότι το ρωσικό τίμημα είναι ιδιαιτέρως ακριβό, και το μόνο περιθώριο που του μένει είναι η διαπραγμάτευση του τι θα πληρώσει.
Ο Ρώσος πρόεδρος, συνηθισμένος στο χειρισμό δύσκολων καταστάσεων από τότε που ανέλαβε την εξουσία, διαχειρίστηκε με ψυχραιμία και την κατάρριψη του αεροπλάνου από την Τουρκία, και τώρα δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως θα αντιμετωπίσει με ψυχραιμία την απώλεια ενός διπλωμάτη του. Στην πρώτη περίπτωση, του αεροπλάνου, ο Ερντογάν, μετά τους πρώτους λεονταρισμούς και βλέποντας πως ο κουρδικός εφιάλτης υλοποιείται, προσήλθε ικέτης στη ρωσική αυλή και ζήτησε άδεια για να εισβάλει στην Συρία. Η άδεια του εδόθη, αλλά με ανταλλάγματα τα οποία και εξαργυρώνει.

Στην περίπτωση της δολοφονίας του Ρώσου πρέσβη ο Ερντογάν θα αναγκαστεί όχι μόνο να προσέλθει στην τριμερή Ρωσίας-Ιράν-Τουρκίας για το μέλλον της Συρίας,  αλλά και να παραμείνει μέχρι τέλους.
Τίποτε θετικό δεν πρόκειται να προκύψει για τον Τούρκο πρόεδρο από τη συνάντηση αυτήν. Τα συμφέροντα της Τουρκίας στην περιοχή, τόσο με τη Ρωσία όσο και με το Ιράν, είναι αντιτιθέμενα. Η κατάληψη του Χαλεπιού από τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις αποτέλεσε μια ήττα του Ερντογάν, την οποία όχι μόνο αποδέχθηκε αλλά στην οποία βοήθησε με την υπόσχεση ότι θα του επιτραπεί η κατάληψη της συριακής επίσης πόλης Αλ Μπαμπ, την οποία διεκδικούσαν και οι Κούρδοι. Οι απώλειες που έχει στην προσπάθεια αυτή είναι τεράστιες. Το παιχνίδι όμως μάλλον τελειώνει στη Συρία, με την Τουρκία να βρίσκεται στην πλευρά των χαμένων – έστω και αν, προσωρινά, ο στρατός της βρίσκεται σε βάθος αρκετών χιλιομέτρων στο συριακό έδαφος. Το επιπλέον ανησυχητικό, για τον Ερντογάν, είναι ότι στη συνάντηση της τριμερούς που προαναφέρθηκε δεν συμμετέχουν οι ΗΠΑ, που θα μπορούσαν να εξισορροπήσουν τα πράγματα.
Η Τουρκία δεν έχει τη δύναμη να πετύχει τίποτε θετικό.

Όταν γίνουν γνωστές στην τουρκική κοινή γνώμη οι λεπτομέρειες της παράδοσης του Χαλεπιού, ο Ερντογάν δύσκολα θα μπορέσει να ελέγξει την τουρκική κοινή γνώμη αλλά και τους οπαδούς του. Ας μην μας διαφεύγει πως ο δολοφόνος αστυνομικός αμέσως μετά τον πυροβολισμό του Ρώσου πρέσβη φώναζε συνθήματα για το Χαλέπι. Αυτήν την οργή θα την εισπράξει ο Ερντογάν.

Η Τουρκία δεν διαπραγματεύθηκε με τη Μόσχα την κατάπαυση πυρός στο Χαλέπι. Απλώς βοήθησε στους όρους παράδοσης της αντιπολίτευσης στον Άσαντ, όπως είχε συμφωνήσει με τη Ρωσία. Ο Σύρος πρόεδρος θα είναι επίσης πανευτυχής από τη συμμετοχή της Τουρκίας στην τριμερή συνάντηση της Αστάνα, διότι έτσι, ουσιαστικά, η Άγκυρα τον αναγνωρίζει. Και αργότερα ο Άσαντ δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να έρθει σε συνεννόηση με τους Κούρδους, με την παρότρυνση της Ρωσίας, ώστε οι βόρειες συριακές περιοχές να διαμοιραστούν μεταξύ αυτών και των κυβερνητικών δυνάμεων.

Κι έτσι ο Ερντογάν θα βγει και πάλι χαμένος.

Το μόνο, επιπλέον, που θα ευχόμασταν να κάνει ο Τούρκος πρόεδρος, είναι να σύρει τη χώρα του προς τη Συνεργασία της Σαγκάης για να μείνει η Ελλάδα η γραμμή άμυνας του ΝΑΤΟ στην περιοχή και να ησυχάσει από τις τουρκικές απειλές.

Ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε και συνεχίζεται, και έχει σημασία να βρεθούμε στην πλευρά του νικητή.