Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια

Κι η τέχνη πρέπει, σ’ αυτούς τους καιρούς των αποφάσεων ν’ αποφασίσει. Μπορεί να κάνει τον εαυτό της όργανο μιας μικρής μερίδας ορισµένων που παίζουν τις θεότητες της µοίρας για τους πολλούς και που απαιτούν µια πίστη που πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να είναι τυφλή, και μπορεί να σταθεί στο πλευρό των πολλών και να βάλει τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια. Μπορεί να παραδώσει τον άνθρωπο στις συγχύσεις, τις αυταπάτες και τα θαύµατα, και μπορεί να παραδώσει τον κόσµο στον άνθρωπο. 

Μπορεί να µεγαλώσει την αµάθεια και µπορεί να µεγαλώσει τη γνώση. Μπορεί να κάνει έκκληση στις δυνάµεις που αποδείχνουν τη δύναµη τους καταστρέφοντας, και στις δυνάµεις που αποδείχνουν τη δύναµη τους Βοηθώντας. Μπέρτολτ Μπρεχτ

Όποιος σήµερα θέλει να πολεµήσει την ψευτιά και την αµάθεια και να γράφει την αλήθεια έχει ξεπεράσει το λιγότερο πέντε δυσκολίες. Πρέπει να έχει το θ ά ρ ρ ο ς να γράφει την αλήθεια παρόλο που παντού την καταπνίγουν· την ε ξ υ π ν ά δ α να την αναγνωρίσει παρόλο που τη σκεπάζουν παντού· την τ έ χ ν η να την κάνει ευκολοµεταχείριστη σαν όπλο, την κρίση να διαλέξει εκείνους που στα χέρια τους η αλήθεια θ’ αποχτήσει δύναµη, την π ο ν η ρ ι ά να τη διαδώσει ανάµεσα τους. Αυτές οι δυσκολίες είναι µεγάλες για κείνους που γράφουν κάτω απ’ το φασισµό, υπάρχουν όµως και γι’ αυτούς που τους κυνήγησαν ή που έφυγαν ακόµα και για όσους γράφουν στις χώρες της αστικής ελευθερίας.

Α: Το θάρρος να γράψει κανείς την αλήθεια

Φαίνεται αυτονόητο πως αυτός που γράφει πρέπει να γράφει την αλήθεια, µε την έννοια δηλαδή πως δεν πρέπει να την καταπνίγει ή να την αποσιωπά και πως δεν πρέπει να γράφει τίποτα που δεν είναι αληθινό.

Δεν πρέπει να σκύβει στους ισχυρούς, δεν πρέπει να εξαπατά τους αδύναµους. Είναι φυσικά πολύ δύσκολο να µη σκύβεις στους ισχυρούς, και είναι πολύ κερδοφόρο να εξαπατάς τους αδύναµους. Το να µην αρέσεις στους πλούσιους σηµαίνει να παραιτείσαι απ’ τον πλούτο. Το να παραιτείσαι από την πληρωµή για καµωµένη δουλειά πάει να πει, σε ορισµένες συνθήκες, να θυσιάζεις τη δουλειά, και το ν' αποδιώχνεις τη φήµη ανάµεσα στους ισχυρούς σηµαίνει συχνά ν' αποδιώχνεις κάθε φήµη. Όλα αυτά απαιτούν θάρρος. Οι καιροί της πιο σκληρής καταπίεσης είναι τις πιο πολλές φορές καιροί όπου γίνεται πολύς λόγος για µεγάλα και υψηλά πράγµατα.

Χρειάζεται θάρρος για να µιλάς σε τέτοιους καιρούς για πράγµατα τόσο χαµηλά και τόσο φτηνά, όπως το φαγητό και το σπίτι του εργαζόµενου, µέσα σε µια βοή από ξεφωνητά ότι το βασικό είναι το πνεύµα της θυσίας. Όταν φορτώνουν τους αγρότες µε τιµές, χρειάζεται θάρρος να µιλάς για µηχανήµατα και φτηνές ζωοτροφές που θα ευκόλυναν την τιµηµένη δουλειά. [...]

Και ξανά, θέλει θάρρος να πει κανείς την αλήθεια για τον εαυτό του, το νικηµένο. […]

Το να πεις πως οι καλοί δεν νικήθηκαν γιατί ήταν καλοί παρά γιατί ήταν ανήµποροι , αυτό χρειάζεται θάρρος .

[…] απ’ αυτήν ακριβώς τη γενική, απρόσιτη στόφα, είναι καµωµένη η ψευτιά. Όταν λένε για κάποιον πως είπε την αλήθεια, πάει να πει πως µερικοί ή πολλοί ή κάποιος είπαν κάτι άλλο, κάποιο ψέµα ή κάποια γενικότητα. Α υ τ ό ς όµως είπε την αλήθεια, κάτι το πραχτικό. το πραγµατικό, το αναντίρρητο, αυτό ακριβώς που έπρεπε να πει.

Δε χρειάζεται πολύ θάρρος για να παραπονεθεί κανείς για την κακία του κόσµου γενικά και για το θρίαµβο της ωµότητας και για ν’ απειλεί µε το θρίαµβο του πνεύµατος από ένα µέρος του κόσµου όπου του επιτρέπουν ακόµα να το κάνει αυτό.

Ορθώνονται τότε πολλοί σα να ‘ταν κανόνια στραµµένα ενάντια τους, ενώ τους κοιτάζουν µονάχα. µονόκλ. Ξεφωνίζουν τις γενικές τους απαιτήσεις σ’ ένα κόσµο που αγαπά τους ακίνδυνους ανθρώπους. Απαιτούν µια καθολική δικαιοσύνη για την οποία δε δούλεψαν ούτε στο ελάχιστο και µια γενική ελευθερία. Απαιτούν ένα κοµµάτι απ’ τη λεία που έχει τάχα κιόλας µοιραστεί από καιρό µαζί τους. [...]

Το τραγικό µ’ αυτούς είναι ότι: Δ ε ν  ξ έ ρ ο υ ν  π ο ι α  ε ί ν α ι  η  α λ ή θ ε ι α .

Β: Η εξυπνάδα να αναγνωρίσει κανείς την αλήθεια

Μια κι είναι δύσκολο να γράψει κανείς την αλήθεια, αφού την καταπνίγουν παντού, στους πιο πολλούς φαίνεται ζήτηµα πεποιθήσεων µονάχα το αν θα γραφτεί ή όχι. Πιστεύουν πως το µόνο που χρειάζεται είναι το κουράγιο. Ξεχνούν τη δεύτερη δυσκολία το  ν α  β ρ ε θ ε ί η αλήθεια. Γιατί µε κανένα τρόπο δεν είναι εύκολο να τη βρει κανείς. Πρώτα - πρώτα είναι κιόλας δύσκολο να βρει κανείς π ο ι α αλήθεια αξίζει να ειπωθεί.

Για παράδειγµα τώρα, µπρος σ' όλα τα µάτια, τα µεγάλα πολιτισµένα κράτη βουλιάζουν το ένα µετά το άλλο στην πιο τροµερή βαρβαρότητα. Κι ακόµα, είναι γνωστό πως ο εσωτερικός πόλεµος, που γίνεται µε τα πιο τροµαχτικά µέσα, µπορεί από ώρα σε ώρα να µετατραπεί σε εξωτερικό, που µπορεί θαυµάσια να κάνει τον πλανήτη µας ένα γιγάντιο σωρό συντρίµµια. Αυτό είναι χωρίς αµφιβολία µια αλήθεια, υπάρχουν όµως φυσικά κι άλλες αλήθειες.

Για παράδειγµα, δεν είναι ψέµα το ότι οι καρέκλες έχουν πάτο και το ότι ή βροχή πέφτει από πάνω προς τα κάτω. Πολλοί γράφουν τέτοιου είδους αλήθειες. Μοιάζουν µε ζωγράφους που φιλοτεχνούν µε νεαρές φύσεις τους τοίχους καραβιών που βουλιάζουν. Η πρώτη µας δυσκολία δεν υπάρχει γι’ αυτούς, κι έχουν παρόλα αυτά τη συνείδηση τους ήσυχη.

Ανεπηρέαστοι από τους ισχυρούς, χωρίς όµως και να τους επηρεάζουν κι οι φωνές των κατατρεγµένων, ζωγραφίζουν τα τοπία τους. Το παράλογο στον τρόπο που ενεργούν τους δηµιουργεί ένα «βαθύ» πεσσιµισµό, που τον πουλάνε σε καλή τιµή και που θα ‘πρεπε στην πραγµατικότητα να τον έχουν οι υπόλοιποι, που βλέπουν τέτοιους καλλιτέχνες και τέτοια ξεπουλήµατα. Και δεν είναι εύκολο ούτε καν να διακρίνεις πως οι αλήθειες τους µοιάζουν µ' αυτές για τις καρέκλες ή τη βροχή· τις πιο πολλές φορές δείχνουν ολότελα διαφορετικές, δείχνουν γι’ αλήθειες πάνω σε σηµαντικά θέµατα.

Γιατί ή ουσία της καλλιτεχνικής διαµόρφωσης βρίσκεται ακριβώς στο ότι δίνει σηµασία σ’ αυτό που διαµορφώνει.

Χρειάζεται προσεχτική παρατήρηση για να διακρίνει κανείς πως το µόνο που λένε είναι: «Μια καρέκλα είναι µια καρέκλα», και: «Κανείς δε µπορεί να εµποδίσει τη βροχή να πέφτει προς τα κάτω».  Αυτοί οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να βρουν την αλήθεια που αξίζει να γραφτεί.

Άλλοι πάλι πραγµατικά καταπιάνονται µε τα πιο ζωντανά προβλήµατα, δεν τρέµουν ούτε τους καταπιεστές ούτε τη φτώχεια και παρόλα αυτά δε µπορούν να δουν την αλήθεια. Σ' αυτούς λείπουν οι γνώσεις. Είναι γεµάτοι από παλιές προλήψεις, από φηµισµένες συχνά καλοδιατυπωµένες αρχαίες προκαταλήψεις. Ο κόσµος είναι πολύ περίπλοκος γι. αυτούς· δεν ξέρουν τα γεγονότα και δε διακρίνουν τους συσχετισµούς. Εκτός απ' τις πεποιθήσεις χρειάζονται και γνώσεις, που βρίσκονται, και µέθοδες, που µαθαίνονται.

Για όλους όσους γράφουν σ’ αυτούς τους καιρούς των περιπλοκών και των µεγάλων αλλαγών χρειάζεται γνώση της µατεριαλιστικής διαλεκτικής, της οικονοµίας και της ιστορίας. Μπορεί να την αποχτήσει κανείς απ’ τα βιβλία ή µε ζωντανή διδασκαλία, φτάνει, να µη λείπει ή απαραίτητη επιµέλεια. Μπορεί κανείς ν' ανακαλύψει πολλές αλήθειες µε πιο απλό τρόπο, αποσπάσµατα δηλ. της αλήθειας ή δεδοµένα που οδηγούν στην εύρεσή της. Αν θέλει κανείς να ερευνήσει, θα πρέπει να χρησιµοποιεί µια µέθοδο - µπορεί όµως κανείς να βρει κάτι και χωρίς µέθοδο, και χωρίς ακόµα να ψάξει. Όµως µε τέτοιο τυχαίο τρόπο δεν πετυχαίνει κανείς σχεδόν ποτέ µια τέτοια παρουσίαση της αλήθειας που να λέει στους ανθρώπους τι πρέπει να κάνουν. Αυτοί που µονάχα καταγράφουν µικρογεγονότα δεν είναι σε θέση να κάνουν τούτο τον κόσµο κατανοητό στους άλλους. Κι όµως αυτός, και κανένας άλλος είναι ο σκοπός της αλήθειας. Αυτοί οι άνθρωποι δεν εκπληρώνουν το καθήκον να γράφουν την αλήθεια.

Όταν είναι κανείς πρόθυµος να γράψει την αλήθεια και ταυτόχρονα ικανός να την αναγνωρίσει, µένουν ακόµα τρεις δυσκολίες.

Γ: Η τέχνη να κάνει κανείς την αλήθεια ευκολοµεταχείριστη σαν όπλο

Η αλήθεια πρέπει να λέγεται για χάρη των πραχτικών της συνεπειών. Σαν παράδειγµα αλήθειας µε καµία σωστή πραχτική συνέπεια µπορεί να µας χρησιµέψει ή πλατιά διαδεδοµένη άποψη πως σε ορισµένες χώρες επικρατούν άσχηµες συνθήκες που αίτια τους έχουν τη βαρβαρότητα. Σύµφωνα µ’ αυτή την άποψη ο φασισµός είναι ένα κύµα βαρβαρότητας που ξέσπασε σε µερικές χώρες µ ε  τ η  δ ύ ν α µ η  σ τ ο ι χ ε ί ο υ  τ η ς  Φ ύ σ η ς .

Σύµφωνα µ’ αυτή την άποψη ο φασισµός είναι µια καινούργια, τρίτη δύναµη που στέκεται δίπλα στον καπιταλισµό και το σοσιαλισµό (και πάνω απ. αυτούς)· όχι µονάχα το σοσιαλιστικό κίνηµα, αλλά κι ο καπιταλισµός θα µπορούσε, και µετά τη γένεση του κινήµατος αυτού να συνεχίσει να υπάρχει και χωρίς το φασισµό.

Η παραπάνω άποψη είναι βέβαια φασιστική, αποτελεί υποχώρηση µπροστά στο φασισµό. Ο φασισµός είναι µια ιστορική φάση όπου µπήκε τώρα ο καπιταλισµός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό µαζί. Ο καπιταλισµός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια µονάχα σαν φασισµός κι  ο  φ α σ ι σ µ ό ς  δ ε  µ π ο ρ ε ί  ν α  π ο λ ε µ η θ ε ί  π α ρ ά  σ α ν  κ α π ι τ α λ ι σ µ ό ς  σ τ η ν  π ι ο  ω µ ή  κ α ι  κ α τ α π ι ε σ τ ι κ ή  τ ο υ  µ ο ρ φ ή ,  σ α ν  ο  π ι ο  θ ρ α σ ύ ς  κ ι  ο  π ι ο  δ ό λ ι ο ς  κ α π ι τ α λ ι σ µ ό ς .

Πως λοιπόν τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισµού την αλήθεια για το φασισµό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισµό, που τον προκαλεί; Πως να ‘χει η αλήθεια αυτή πραχτική σηµασία; […]

Οι φωνακλάδικες διαµαρτυρίες κατά των βαρβαρικών µέτρων µπορεί να ‘ναι αποτελεσµατικές για λίγο καιρό, όσο δηλαδή οι ακροατές τους πιστεύουν πως στη δικιά τους χώρα δε θα ‘ταν ποτέ δυνατό να παρθούν τέτοια µέτρα. [...]

Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή απ’ τη στιγµή που το µονοπώλιο δε µπορεί πια να προστατευτεί παρά µονάχα µε την ανοιχτή βία.

Ό επιπόλαιος άνθρωπος που δεν ξέρει την αλήθεια εκφράζεται µε γενικότητες, παχιά λόγια κι αοριστίες. Φλυαρεί για «τους» Γερµανούς, κλαψουρίζει για «το» κακό, κι εκείνος που τον ακούει, στην καλύτερη περίπτωση, δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει. Ν. αποφασίσει να πάψει να είναι Γερµανός; Θα εξαφανιστεί η κόλαση αν εκείνος είναι καλός; Κι οι κουβέντες για τη βαρβαρότητα που αιτία έχει τάχα τη βαρβαρότητα, τέτοιας λογής είναι. Λένε πως αιτία της βαρβαρότητας είναι ή βαρβαρότητα, κι η βαρβαρότητα πολεµιέται µε την εξηµέρωση των ηθών, που τη φέρνει ή µόρφωση. Όλ’ αυτά είναι γενικολογίες πέρα για πέρα, διατυπώσεις καµωµένες όχι για χάρη των πραχτικών συνεπειών, όπως θα ‘πρεπε· κατά βάθος είναι λόγια που δεν απευθύνονται σε κανέναν.

Τέτοιες αναλύσεις δείχνουν µόνο λίγους κρίκους απ' όλη την αλυσίδα των αίτιων και παρασταίνουν τις κινητήριες δυνάµεις σαν τάχα ακατανίκητες. Τέτοιες αναλύσεις είναι όλο σκοτάδι, σκοτάδι που κρύβει τις δυνάµεις εκείνες που ετοιµάζουν την καταστροφή. Λιγάκι φως, και να που προβάλουν άνθρωποι σαν αίτιοι των καταστροφών!

Γιατί ζούµε σε µια εποχή όπου το µέλλον του ανθρώπου είναι ο άνθρωπος. […]

Δ: Η κρίση να διαλέγει κανείς εκείνους που στα χέρια τους η αλήθεια θ’ αποχτήσει δύναµη.

[...] Εδώ θέλω µονάχα να τονίσω πως το «γράφω σε κάποιον» έγινε «γράφω».

Την αλήθεια όµως δε µπορεί κανείς να τη «γράψει» πρέπει να τη γράψει σ ε κ ά π ο ι ο ν , που να ‘χει κάτι να την κάνει. Η γνώση της αλήθειας είναι µια διαδικασία κοινή σ’ αυτούς που γράφουν κι αυτούς που διαβάζουν. Για να γράψει κανείς σωστά πράγµατα πρέπει να ξέρει ν’ ακούει και πρέπει ν’ ακούει σωστά πράγµατα. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται µε περίσκεψη και ν’ ακούγεται µε περίσκεψη. Και για µας που γράφουµε έχει σηµασία σε ποιον τη λέµε και ποιος µας τη λέει.

Την αλήθεια για τις κακές συνθήκες πρέπει να τη λέµε σ’ εκείνους που τις αντιµετωπίζουν στη χειρότερη τους όψη κι απ’ αυτούς πρέπει να τις πληροφορούµαστε. Δεν πρέπει να µιλάει κανείς µονάχα σ’ ανθρώπους ορισµένων πεποιθήσεων, παρά σ’ εκείνους που θα τους ταίριαζαν αυτές οι πεποιθήσεις εξαιτίας της κατάστασης τους. Κι οι ακροατές σας αλλάζουν αδιάκοπα! […]

Γι. αυτούς που γράφουν έχει σηµασία να πετύχουν το σωστό τόνο της αλήθειας. Τις πιο πολλές φορές ακούει κανείς ένα πολύ µαλακό, πονεµένο τόνο, φωνή ανθρώπων που δε µπορούν να βλάψουν ούτε µύγα. Όποιος ακούει αυτόν τον τόνο και ζει µέσα στην εξαθλίωση βουλιάζει ακόµα βαθύτερα µέσα σ. αυτήν. Έτσι µιλάνε οι άνθρωποι που δεν είναι ίσως εχθροί, ποτέ όµως και συναγωνιστές.

Η αλήθεια είναι κάτι το µαχητικό, πολεµάει όχι άπλα και µόνο την ψευτιά, άλλα και ορισµένους ανθρώπους, που τη διαδίνουν.

Ε: Η πονηριά να διαδίδει κανείς σε πολλούς την αλήθεια

Πολλοί, όντας περήφανοι που έχουν το θάρρος να λεν την αλήθεια, ευτυχισµένοι που τη βρήκαν, κουρασµένοι ίσως απ’ τη δουλειά που χρειάζεται για να γίνει ευκολοµεταχείριστη, µες στην ανυπόµονη αναµονή της παρέµβασης εκείνων που τα δικά τους συµφέροντα υπερασπίζονται, δεν νοµίζουν απαραίτητο να χρησιµοποιήσουν τώρα πονηριά για τη διάδοση της αλήθειας. Έτσι, πολλές φορές, η δουλειά τους χάνει κάθε αποτέλεσµα. Σ' όλες τις εποχές, όταν η αλήθεια καταπνίγονταν και κρύβονταν, χρησιµοποιούσαν πονηριά για τη διάδοση της. Ο Κοµφούκιος παραχάραξε ένα παλιό, πατριωτικό ιστορικό χρονικό. Άλλαξε µονάχα ορισµένες λέξεις. Εκεί που έλεγε: «Ο κυρίαρχος της Κουν έβαλε να θανατώσουν το φιλόσοφο Βαν γιατί είχε πει αυτό κι εκείνο», ο Κοµφούκιος έβαλε αντί «θανατώσουν» - «δολοφονήσουν». Εκεί που έλεγε, ο τύραννος τάδε σκοτώθηκε σε µια απόπειρα εναντίον του, ο Κοµφούκιος έβαζε «εκτελέστηκε». Έτσι άνοιξε ο Κοµφούκιος το δρόµο για µια καινούργια εκτίµηση της Ιστορίας. [...]

Ταπεινή ασχολία περνιέται αυτή που είναι χρήσιµη σ’ αυτούς που τους κρατάνε ταπεινούς. Ταπεινή λογίζεται η αδιάκοπη έγνοια για το φαγητό· η περιφρόνηση των διακρίσεων που κρεµάνε στους υπερασπιστές µιας χώρας όπου οι ίδιοι πεινούν· η αµφιβολία για τους ηγέτες που οδηγούν στην καταστροφή· η απέχθεια στη δουλειά που δε δίνει ψωµί· η εναντίωση στον εξαναγκασµό σε παράλογες πράξεις· η αδιαφορία απέναντι στην οικογένεια που το ενδιαφέρον δεν της έκανε τίποτα πια.

Τους πεινασµένους τους βρίζουν έκλυτους που δεν έχουν τίποτα να υπερασπίσουν, δειλούς που αµφιβάλλουν για τους καταπιεστές τους, τους βρίζουν πως δεν έχουν εµπιστοσύνη στις δυνάµεις τους, πως θέλουν πληρωµή για τη δουλειά τους, τους λένε αρχιτεµπέληδες και τα παρόµοια. Κάτω από τέτοιας κυβερνήσεις η σκέψη γενικά λογίζεται ταπεινό πράγµα και πέφτει σε κατατρεγµό. […]

Για να συνεχίσει σε µια εποχή σαν τη δική µας να είναι δυνατή η καταπίεση, που υπηρετεί την εκµετάλλευση της µιας (της µεγαλύτερης) µερίδας του πληθυσµού από την (µικρότερη) άλλη µερίδα, χρειάζεται µια πέρα για πέρα συγκεκριµένη βασική στάση του πληθυσµού, που πρέπει να απλώνεται σ’ όλα τα πεδία. […]

Οι εξουσιαστές έχουν ισχυρή αποστροφή στις µεγάλες αλλαγές, θα ‘θελαν όλα να µείνουν όπως είναι, τουλάχιστο για χίλια χρόνια. […]

Η εξάρτηση κάθε πράγµατος από πολλά αλλά, που αδιάκοπα αλλάζουν, είναι µια σκέψη επικίνδυνη για δικτατορίες, και µπορεί να εµφανιστεί µε διάφορους τρόπους χωρίς να δώσει λαβή στην αστυνοµία.

Μια ολοκληρωµένη περιγραφή όλων των καταστάσεων και διαδικασιών που συναντά ένας άνθρωπος που ανοίγει ένα καπνοπωλείο µπορεί ν’ αποτελέσει σκληρό χτύπηµα στην δικτατορία. Ο καθένας που σκέφτεται λίγο θα βρει το γιατί. Οι κυβερνήσεις που οδηγούν τις µάζες των ανθρώπων στην εξαθλίωση πρέπει ν’ αποφύγουν το να σκέφτονται οι εξαθλιωµένοι την κυβέρνηση. 

Μιλάνε πολύ για µοίρα. Αυτή, κι όχι οι ίδιοι, φταίει τάχα για την ανέχεια. Όποιος ερευνάει την αίτια της ανέχειας τον συλλαµβάνουν, προτού φτάσει στην κυβέρνηση. Είναι όµως δυνατό ν’ αντιµετωπίσει κανείς γενικά τις φλυαρίες για τη µοίρα· µπορεί κανείς να δείξει πως τη µοίρα του ανθρώπου τη φτιάχνουν άνθρωποι. […]

Ανακεφαλαίωση

Η µεγάλη αλήθεια της εποχής µας (που δεν υπηρετεί κανείς µε το να τη βρει µονάχα, που όµως χωρίς αυτή καµιά άλλη σηµαντική αλήθεια δε µπορεί να βρεθεί) είναι ότι η ήπειρος µας βουλιάζει στη βαρβαρότητα επειδή προσπαθούν να διατηρήσουν µε τη βία τις σχέσεις ιδιοκτησίας στα µέσα παραγωγής. Τι ωφελεί να γράψει κανείς κάτι θαρραλέο απ. όπου να βγαίνει πως ή κατάσταση που βρισκόµαστε είναι βάρβαρη (που είναι αλήθεια) αν δε φαίνεται ξεκάθαρα για ποιο λόγο φτάσαµε σ. αυτή την κατάσταση; Πρέπει να πούµε ότι τα βασανιστήρια γίνονται γιατί πρέπει να διατηρηθούν οι σχέσεις ιδιοκτησίας. Φυσικά, λέγοντας το αυτό χάνουµε πολλούς φίλους που είναι αντίθετοι στα βασανιστήρια γιατί πιστεύουν πως οι σχέσεις ιδιοκτησίας θα µπορούσαν να διατηρηθούν και χωρίς αυτά (που δεν είναι αλήθεια).

Πρέπει να πούµε την αλήθεια για τις βάρβαρες συνθήκες στη χώρα µας για να µπορέσει να γίνει αυτό που θα τις εξαφανίσει, δηλαδή αυτό που θ’ αλλάξει τις σχέσεις ιδιοκτησίας.

Πρέπει ακόµα να το πούµε σ' εκείνους που υποφέρουν πιο πολύ απ' όλους κάτω απ' τις σηµερινές σχέσεις ιδιοκτησίας, που έχουν το πιο δυνατό συµφέρον για την αλλαγή τους, στους εργάτες, και σ. εκείνους που µπορούµε να οδηγήσουµε στους εργάτες σαν σύµµαχους, γιατί στην πραγµατικότητα δεν έχουν ούτε κι εκείνοι ιδιοκτησία στα µέσα παραγωγής, όσο κι αν παίρνουν µερίδιο απ. τα κέρδη.

Και πρέπει, πέµπτο, να βαδίσουµε µε πονηριά.

Κι όλες αυτές τις πέντε δυσκολίες πρέπει να τις ξεπερνάµε ταυτόχρονα, γιατί δεν µπορούµε να ερευνάµε την αλήθεια για τις βάρβαρες συνθήκες χωρίς να σκεφτόµαστε εκείνους που υποφέρουν κάτω απ’ αυτές, και καθώς, διώχνοντας κάβε πειρασµό δειλίας, γυρεύουµε τις αληθινές αιτίες µε τη σκέψη µας στραµµένη σ. εκείνους που είναι πρόθυµοι να χρησιµοποιήσουν τις γνώσεις τους, πρέπει ταυτόχρονα να σκεφτόµαστε και το πως θα τους δώσουµε την αλήθεια µε τρόπο που να .ναι στα χέρια τους όπλο, και µε τόση πονηριά που η µετάδοση αυτή να µη µπορεί ν. ανακαλυφτεί και να εµποδιστεί από τον εχθρό.

Τέτοιες είναι λοιπόν οι απαίτησες µας, όταν ζητάµε από τους συγγραφείς να γράφουν την αλήθεια.

(Αποσπάσματα από το “Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια”  του Μπέρτολτ Μπρεχτ, 1935, Πάρισι, «Συνέδριο για την υπεράσπιση της Κουλτούρας»)

Tvxs - Επιμέλεια: Κρυσταλία Πατούλη 

Γιατί οι Γερμανοί «κλαψουρίζουν» για τον εκσυγχρονισμό των F-16

Αίσθηση προκάλεσε η αντίδραση της Bild στην απόφαση του Υπουργείου Άμυνας να εκσυγχρονίσει τα μαχητικά F-16 της Πολεμική μας Αεροπορίας. Τι μπορεί να κρύβεται όμως πίσω από αυτήν την αντίδραση;

Ο δημοσιογράφος Πάρις Καρβουνόπουλος εξηγεί γιατί «κλαίγονται» οι Γερμανοί στο militaire.gr.

Η γνωστή για την …εγκυρότητά της γερμανική εφημερίδα Bild είχε χθες ένα ακόμη ρεπορτάζ με πολύ χολή κατά της Ελλάδας. Ο τίτλος του ρεπορτάζ παρέπεμπε στο γνωστό “αφήγημα” , ότι “εμείς οι καλοί Γερμανοί δίνουμε τα λεφτά μας στους κακούς και χρεωμένους Έλληνες κι αυτοί πάνε να αγοράσουν όπλα”! Αφορμή η έναρξη των διαδικασιών για τον εκσυγχρονισμό των F-16.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη εφημερίδα γράφει αυτή την ανοησία. Τα κίνητρα δεν είναι αθώα, ούτε και ο …πόνος των Γερμανών που όλο μας δίνουν τα λεφτά τους, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο το πλεόνασμά τους αυξάνεται τόσο όσο μεγαλώνει το δικό μας έλλειμμα! Η ιστορία θα γράψει ότι η Γερμανία διέλυσε την Ευρώπη για τρίτη φορά αλλά τι να το κάνουμε θα πείτε, όταν θα ΄χουμε καταστραφεί πρώτα εμείς.

Γιατί ο πόνος για τα όπλα;

Οι Γερμανοί έκαναν ξέφρενο πάρτυ στους ελληνικούς εξοπλισμούς τη περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον Σημίτη. Πάρτυ πραγματικό με πολλά …φιλοδωρήματα όπως αποδείχτηκε. Πήραν τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά με προίκα τα υποβρύχια που τα παρέδωσαν με τεράστια προβλήματα. Χρέωσαν τα Leopard όσο ήθελαν κι αυτά στις πρώτες βολές παρουσίασαν ρωγμές στο εσωτερικό τους. Τουλάχιστον αποφύγαμε να φορτωθούμε και το φιάσκο του μαχητικού αεροσκάφους Eurofighter για το οποίο πάντως η απόφαση του ΚΥΣΕΑ της περιόδου Σημίτη που προέβλεπε την προμήθειά του από την Ελλάδα εξακολουθεί να ισχύει! Ακυρώνεται …από τη ζωή βεβαίως. Ή μήπως όχι.

Οι Γερμανοί και τα ΜΜΕ τους δεν ενοχλούνται επειδή η Ελλάδα αποφάσισε να κάνει τα αυτονόητα για την άμυνα της χώρας. Γκρινιάζουν ,γιατί τα “ψώνια” που ίσως κάνουμε δεν θα ΄ναι από το δικό τους “σούπερ μάρκετ”, αλλά από το αμερικανικό! Αυτό είναι όλο το θέμα κι όλα τ΄ άλλα είναι παραμύθια της Bild!

Η Ελλάδα στρέφεται στις ΗΠΑ ,γιατί έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ο μόνος τρόπος για να γίνουν νέες αγορές -αν γίνουν- είναι να υπάρξει αμερικανική βοήθεια.

Οι Γερμανοί δεν ενοχλούνται μόνο γι΄ αυτές καθ΄ αυτές τις αγορές που ίσως να γίνουν. Ενοχλούνται γιατί έχουν βάλει στο μάτι συγκεκριμένες υποδομές που θέλουν να τις πάρουν χωρίς να δώσουν ούτε ευρώ. Η ΕΑΒ είναι μέσα σ΄ αυτούς τους στόχους. Όσο η ΕΑΒ έχει τα C-130 ,τα P-3 Orion και σύντομα και τα F-16 που θα εκσυγχρονιστούν,η Γερμανία δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα πάρει μια εταιρεία σαν την ΕΑΒ …τσάμπα. Αυτή είναι η κυριότερη αιτία για την γερμανική “ξυνίλα”.

Έτσι κι αλλιώς πάντως, ακόμη κι αν τα οικονομικά της χώρας δεν ήταν αυτά που είναι θα ήταν παράλογο η Ελλάδα να ασχοληθεί με την γερμανική εξοπλιστική αγορά. Τα όσα πληρώσαμε και πληρώνουμε γι΄ αυτά που αγοράσαμε τη περίοδο Σημίτη, αλλά και τα όσα αποκαλύφθηκαν για το …πάρτυ που πραναφέραμε δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Η απαράμιλλη γερμανική ποιότητα δοκιμάστηκε στην Ελλάδα και σε αρκετές περιπτώσεις αποδείχτηκε μύθος.

Η Bild θα συνεχίσει να γράφει την ίδια εκνευριστική ανοησία κάθε λίγο και λιγάκι. Μην της δίνουμε περισσότερη σημασία απ΄ ότι της αξίζει.

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ! Χάθηκαν απόρρητοι φάκελοι σχεδίων πολεμικής εμπλοκής

Νέο μεγάλο σκάνδαλο ξέσπασε στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις που κυριολεκτικά κλυδωνίζονται μετά το αποτυχών πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, καθώς σύμφωνα με αποκαλύψεις του ίδιου του τουρκικού τύπου απόρρητοι φάκελοι, (Gizli ibareti Muhabere Zarfı), χάθηκαν με… «άγνωστο» τρόπο με συνέπεια να ακυρωθούν όπως αναφέρεται ορισμένες εντολές.

Τα εμπορικά αυτά πλοία ήταν στη ουσία καμουφλαρισμένα πλοία του πολεμικού ναυτικού, που θα είχαν ενεργό ρόλο στην περίπτωση σύγκρουσης βοηθώντας βάσει απόρρητων σχεδίων με πληροφορίες και όχι μόνο τον τουρκικό στόλο.

Τα λεπτομερή αυτά σχέδια πολεμικής εμπλοκής που περιείχαν αυτοί οι φάκελοι, σύμφωνα με την υπ’ αριθμόν 9622 απόφαση του τουρκικού υπουργικού συμβουλίου στις 12 Δεκεμβρίου του 2016 ακυρώνονται και ο λόγος για την ακύρωση αυτή ήταν ότι μέρος των απορρήτων φακέλων χάθηκαν με μυστηριώδη τρόπο.

Να σημειωθεί ότι στους φάκελους αυτούς που είχαν παραδοθεί σε ειδικά εκπαιδευμένους καπετάνιους τουρκικών εμπορικών πλοίων, περιείχαν στοιχεία για την διάταξη του τουρκικού στόλου και τις κωδικές κινήσεις σε πρόπτωση πολεμικής σύρραξης. Για το γεγονός αυτό και παρά την ακύρωση των σχεδίων αυτών, η απώλεια αυτών των φακέλων θεωρείται άλλο ένα μεγάλο σκάνδαλο για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.Σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφοριες, το Επιτελείο Ναυτικού της Τουρκίας σε συνεργασία με την ΜΙΤ είχε επιστρατεύσει εδώ και χρόνια, (αναφέρεται ότι το σχέδιο αυτό είχε ήδη εφαρμοστεί ήδη από την πρώτη κρίση του Κυπριακού το 1963), τουρκικά εμπορικά πλοία στα οποία είχαν εμπιστευτεί απόρρητους φακέλους πολεμικής εμπλοκής στη περίπτωση κάποιας σύρραξης στο Αιγαίο και όχι μόνο.

nikosxeiladakis.gr

Τσίπρας και Μητσοτάκης μαλώνουν για το ποιος θα φέρει το 4ο μνημόνιο.

Τσίπρας και Μητσοτάκης μαλώνουν για το ποιος θα φέρει το 4ο μνημόνιο.

Ο Γεωργιάδης δίνει μάχη για να είναι ο Μητσοτάκης ο εκλεκτός του 4ου μνημονίου. Την επιθυμία του αυτή βέβαια δεν τολμάει να την πει ανοικτά αλλά με δηλώσεις του αναφέρει ότι την αξιολόγηση θα την κλείσει ο Μητσοτάκης.

Το θέμα του 4ου μνημονίου συζητά και ο αρχηγός της ΝΔ με την Μέρκελ, πιέζοντάς την να είναι ο αυτός που θα το φέρει στην Ελλάδα και όχι ο Τσίπρας γιατί, όπως λέει, ο Τσίπρας είναι αδύνατον να φέρει 4ο μνημόνιο γιατί δεν μπορεί να το περάσει, ενώ εμείς θα πούμε ότι το κληρονομήσαμε από την αριστερά.

Το πρακτορείο Bloomberg, σε σημερινό του δημοσίευμα περιγράφει την αλήθεια των πραγμάτων καθώς αναφέρει το ασφυκτικό πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται η Ελλάδα εξαιτίας της καθυστέρησης της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης.

 Παράλληλα, τονίζει ότι οι επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης είναι δύο και αυτές δεν είναι άλλες από την ψήφιση νέων μέτρων και την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες την ώρα που ένα 4ο Μνημόνιο είναι ante portas.

Σύμφωνα με το Bloomberg, "η Αθήνα καλείται να υιοθετήσει τα επώδυνα μέτρα που της υπαγορεύουν για να μην βρεθεί ξανά στο χείλος του Grexit, όπως το 2015 -ενώ ένα τέταρτο μνημόνιο την περιμένει στη “γωνία".

Όπως σημειώνει το δημοσίευμα "μόνο μία εβδομάδα έμεινε μέχρι το κρίσιμο Eurogroup και οι σχέσεις της ελληνικής κυβέρνησης με το ΔΝΤ επιδεινώνονται μέρα με τη μέρα. Η Αθήνα κατηγορεί το Ταμείο ότι πιέζει ασφυκτικά για νέες, επώδυνες μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και το αφορολόγητο αψηφώντας τις θυσίες του ελληνικού λαού".

Ακόμη πηγές κοντά στις διαπραγματεύσεις τονίζουν με νόημα, ότι οι Ευρωπαίοι πιστωτές της Ελλάδας, παρά τις ανοιχτές διαφωνίες τους με τους υπολογισμούς  του ΔΝΤ, επιμένουν ότι δεν χρειάζεται να ληφθούν νέα μέτρα για την εκταμίευση της επόμενης δόσης του προγράμματος 86 δισ. ευρώ, δεν έχουν κατορθώσει να πείσουν το Ταμείο να συμμετέχει στο πρόγραμμα.

"Η τακτική της επίρριψης ευθυνών στο ΔΝΤ για το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις είναι μια στρατηγική που δεν αποδίδει πλέον, αφού ο Τσίπρας βρίσκεται απέναντι σε ένα ενωμένο μέτωπο", επισημαινεται. 

Από την άλλη πλευρά, ο διευθυντής σπουδών στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πολιτικής στις Βρυξέλλες Γιάννης Εμμανουιλίδης αναφέρει ότι "υπάρχει ο κίνδυνος η ελληνική κυβέρνηση να μην αξιολογεί σωστά τις διαθέσεις των δανειστών όπως η Γερμανία και το ΔΝΤ συνεχίζοντας να προβάλλει αντίσταση στις απαιτήσεις τους. "Στη χειρότερη περίπτωση, τόσο οι Ευρωπαίοι εταίροι όσο και το ΔΝΤ θα θεωρήσουν ότι δεν υπάρχει λόγος να γεφυρώσουν τις διαφορές αναβιώνοντας τον κίνδυνο του Grexit" καταλήγει.

Σύμφωνα δε με το Bloomberg, αξιωματούχος των Βρυξελλών, ο οποίος διατηρεί την ανωνυμία του, σημειώνει ότι η επιμονή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την εμπλοκή του στο πρόγραμμα έχει δώσει ένα διαπραγματευτικό πλεονέκτημα στο ΔΝΤ κατά τις διαπραγματεύσεις με την Αθήνα. Εάν δεν προλάβει την προθεσμία, η ελληνική κυβέρνηση κινδυνεύει να μην μπορεί να αποπληρώσει υποχρεώσεις ύψους 6 δισ. ευρώ τον Ιούλιο.

Οι πιστωτές περιμένουν να ακούσουν τις θέσεις της Ελλάδας για να δουν αν υπάρχει κοινός τόπος μεταξύ των δύο πλευρών που να δικαιολογεί την επιστροφή των Θεσμών στην Αθήνα, προσθέτει ο ίδιος αξιωματούχος.

Ωστόσο παρά το ότι οι εκτιμήσεις των δανειστών για την ελληνική οικονομία διαφέρουν, οι δυο πλευρές συγκλίνουν στα μέτρα που ζητούν από την Αθήνα.

“Η σύγκλιση αυτή φέρνει τον Τσίπρα σε δύσκολη θέση, αφού θα πρέπει είτε να αποδεχθεί τα επώδυνα μέτρα που ζητούν οι δανειστές, όπως μείωση του αφορολόγητου και νέες μειώσεις στις συντάξεις, ή να προκηρύξει πρόωρες εκλογές υιοθετώντας τη γνωστή ρητορική ενάντια στους δανειστές και τη λιτότητα –διακυβεύοντας έτσι την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη”, αναφέρεται στο άρθρο.

Ακόμη και αν ο Τσίπρας δεχθεί να νομοθετήσει τα μέτρα που ζητούν οι Θεσμοί -συνεχίζει το δημοσίευμα- οι επόμενοι μήνες του πιθανότατα θα επιφυλάσσουν ένα ακόμη πιο πικρό ποτήρι: ένα τέταρτο μνημόνιο.

Τέλος ο ο Ζολτ Ντάρβας, ανώτατος συνεργάτης του think tank Bruegel στις Βρυξέλλες αναφέρει πως «δεν βλέπω πώς θα μπορούσε να επιστρέψει η Ελλάδα στις αγορές διεκδικώντας βιώσιμα επιτόκια το 2018». «Εάν οι Ευρωπαίοι δανειστές δεν διαγράψουν το μισό χρέος της Ελλάδας -κάτι που είναι πολιτικά μη ρεαλιστικό- θεωρώ αναπόφευκτο ένα τέταρτο μνημόνιο», καταλήγει.

Συνέλαβαν Τούρκους που προσπάθησαν να διαφύγουν στην Ελλάδα !

Δύο οικογένειες μαζί με τα παιδιά τους που προσπάθησαν να περάσουν στην Ελλάδα συνέλαβαν οι τούρκικες αρχές κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα.

Σύμφωνα με τις τούρκικες αρχές ασφαλείας, πρόκειται για δύο πρώην υπαλλήλους υπουργείων τους οποίους χαρακτηρίζουν ως «γκιουλενιστές». Αυτοί μαζί με τις οικογένειές τους συνελήφθησαν στην περιοχή Μέριτς της βορειοδυτικής επαρχίας Εντίρν, καθώς προσπαθούσαν να βρουν μια βάρκα ώστε να περάσουν στην Ελλάδα, αναφέρουν τούρκικα δημοσιεύματα. Οι τέσσερις ενήλικες συνελήφθησαν ενώ τα παιδιά τους στάλθηκαν σε συγγενείς τους.

Οι αρχές ασφαλείας βρήκαν πάνω τους 4000 ευρώ και 2000 τούρκικες λίρες.

Η αγγλόφωνη έκδοση της Daily Sabah, αναφέρεται στους συλληφθέντες ως Γκιουλενιστές, όρος όμως που χρησιμοποιείται κατά κόρον για οποιονδήποτε το καθεστώς Ερντογάν θεωρεί ύποπτο.

Το κείμενο της Daily Sabah, υπενθυμίζει ακόμα την περίπτωση των 8 Τούρκων στρατιωτικών που αυτομόλησαν στην Ελλάδα αλλά και πως αυτοί δεν εκδόθηκαν στην Τουρκία, παρά την πιεστική απαίτηση της γείτονος.