ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΤΟ EUROGROUP – Ντάισελμπλουμ: «Δεν μπορώ να υποσχεθώ το τέλος της λιτότητας»

Ολοκληρώθηκε πριν απο λίγο το κρίσιμο Eurogroup στις Βρυξέλλες. Κοινή συνέντευξη δίνουν αυτή την ώρα οι κ.κ. Ντάινσελμπλουμ, Μοσχοβισί και Ρέγκλινγκ.

Ντάισελμπλουμ:»δεν μπορώ να υποσχεθώ το τέλος της λιτότητας»

Όπως είπε στην συνέντευξη τύπου ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, «υπήρξε συμφωνία για μεταρρυθμίσεις σε βάθος, στο φορολογικό, συνταξιοδοτικό και εργασιακό.

Θα ανοίξειτο θέματων συλλογικών διαπραγματεύσεων, ενώ τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος ια συζυτηθούν μετά τη συμφωνία σε επίπεδοτεχνικώνκλιμακίων. Το ακριβές ύψος των μέτρων θα προσδιοριστεί στο πλαίσιο της αξιολόγησης».

«Ως υπουργός οικονομικών ποτέ δεν μπορώ να υποσχεθώ το τέλος της λιτότητας», σημείωσε ακόμη.

Λαϊκισμός, πατριδοκαπηλία και πολιτική

Η βαθιά πολιτική κρίση ευνοεί την κυριαρχία ακραίου λαϊκισμού, που ιδίως στην Ελλάδα μετατρέπει την πολιτική σε αδιέξοδο. Είναι πρωτεύουσα ανάγκη να ανατραπεί αυτή η ισορροπία,

  Φαινόμενο κοινό σε όλες τις χώρες της ΕΕ είναι η βαθιά πολιτική κρίση. Τα κόμματα εξουσίας δεν έχουν πλέον την εμπιστοσύνη και έχουν χάσει υψηλότατα ποσοστά από τους παραδοσιακούς τους ψηφοφόρους. Και δίπλα, παράπλευρη απώλεια της δημοκρατίας είναι η άνοδος ακροδεξιών μορφωμάτων στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια, με την πολιτική κρίση να παίρνει τη μορφή αμφισβήτησης των θεσμών και του κοινοβουλευτικού συστήματος.

  Η βαθιά πολιτική κρίση ευνοεί την κυριαρχία ακραίου λαϊκισμού, που ιδίως στην Ελλάδα μετατρέπει την πολιτική σε αδιέξοδο. Είναι πρωτεύουσα ανάγκη να ανατραπεί αυτή η ισορροπία που επιτρέπει στον λαϊκισμό να κυριαρχεί απ' άκρη σ' άκρη, ενώ τα πολιτικά κόμματα γενικά δείχνουν να μη μαθαίνουν από την εμπειρία. Μια μικρή ελπίδα είναι η προσπάθεια ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς με την πρωτοβουλία των 58. Δεν ξέρω τι θα προκύψει, ούτε αν υπάρχει δυνατότητα να διαμορφωθεί κεντροαριστερά. Υπάρχει όμως κάτι πολύ σημαντικό, το τεράστιο αίτημα της κοινωνίας των πολιτών, όπως έδειξε το απρόσμενα μεγάλο πλήθος στην πρώτη δημόσια εκδήλωση αυτής της πρωτοβουλίας στις 9/12.

Ο λαϊκισμός

Ο λαϊκιστικός λόγος εκπέμπει μηνύματα αξιολογικά και αφοριστικά, σε μια διχοτομική λογική αντιπαράθεσης του καλού με το κακό. Χρησιμοποιεί συστηματικά τις απλουστεύσεις και τη γενίκευση. Δεν απευθύνεται στη λογική και την κρίση των πολιτών αλλά στα συναισθήματα και μεταθέτει όλα τα ζητήματα της πολιτικής στο πεδίο της ηθικής.

Μην απευθυνόμενος στη λογική και την κρίση των πολιτών και μην έχοντας στόχο να πείσει, δεν ασκεί πολιτική. Αντικαθιστά την πολιτική κριτική με την ηθική καταγγελία και καλλιεργεί την πατριδοκαπηλία. Έτσι ο λαϊκιστικός λόγος εγκλωβίζει όλο και περισσότερο την ελληνική κοινωνία σε έναν εθνικισμό ανεπίκαιρο, φανατικό και αντιευρωπαϊκό, που διατρέχει όλο το πολιτικό φάσμα και έχει οπαδούς σε όλα τα κόμματα.

Αυτό το ιδεολογικό υπόβαθρο παραφθείρει την εθνική αυτογνωσία, οδηγεί σε ανεπιτυχή διαχείριση των θεμάτων εθνικής πολιτικής στο πλαίσιο της ΕΕ όσο και γενικότερα. Το πιο επικίνδυνο είναι ότι, με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, έχει μεταμφιέσει την πολιτική σύγκρουση για όλα τα διακυβεύματα της εποχής και της ΕΕ, σε αντιπαράθεση για τη «σωτηρία του έθνους».

Ο λαϊκισμός της Αριστεράς

Οι κυβερνήσεις διαχειρίζονται από το 2010 αποτυχημένα την οικονομική κρίση, εφαρμόζουν αποτυχημένα οδυνηρά μέτρα και αντιμετωπίζουν αποτυχημένα την αλαζονική και ρατσιστική συμπεριφορά των γραφειοκρατών της τρόικας.

Η αντιπολίτευση δεν έχει να προτείνει καμία εναλλακτική πολιτική για τη διαχείριση της κρίσης και των διαπραγματεύσεων, ενώ παράλληλα δεν ασκεί πολιτική. Καλλιεργεί από την αρχή της κρίσης τον αναβρασμό και την ανομία, την κατακραυγή και την αγανάκτηση, και το χειρότερο: συμπλέει η αριστερά με τη δεξιά, στο όνομα του πατριδοκαπηλικού εθνικισμού.

Το κείμενο των 58 αναφέρεται στο ΣύΡιζΑ με τον όρο «νεοκομμουνιστική-εθνολαϊκιστική αριστερά». Δεν ξέρω πόσο «νεο»-κομμουνιστική είναι, καθώς το πρόθημα «νεο» σημαίνει μια καινούρια πρόταση για την οικονομία και την κοινωνία. Και ο ΣύΡιζΑ δεν έχει πρόταση, ούτε παλιά ούτε νέα. Ο δημόσιος λόγος του άλλοτε χρησιμοποιεί κλισέ που παραπέμπουν στην κρατική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, σαν να ξεχνάει ότι οδήγησε σε συντριβή το σοσιαλιστικό καθεστώς, άλλοτε προβάλλει σοσιαλδημοκρατικές λύσεις διανθισμένες με επαναστατική ρητορεία για να τις εμφανίζει σαν διαφορετικές.

Ο ΣύΡιζΑ αντιφάσκει συστηματικά. Μιλάει δημόσια υπέρ της ΕΕ, ενώ παράλληλα επανειλημμένα καλεί σε αγώνα για την εθνική κυριαρχία, εθνική αξιοπρέπεια, εθνική ανεξαρτησία. Πριν από μερικές εβδομάδες π.χ., 24 Νοεμβρίου, σε εκδήλωση για τον Γοργοπόταμο, ο λόγος του Προέδρου του περιείχε την ακραία λαϊκιστική φράση: «Έχουμε χρέος να ανατινάξουμε τις γέφυρες της εξάρτησης, της υποτέλειας και να στήσουμε με δυσκολία και αγώνα τις γέφυρες της προκοπής, της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας, της αξιοπρέπειας σε αυτό τον τόπο».

Ολοφάνερα ρητορεία εξ αντικειμένου αντιευρωπαϊκή, με γιγάντιο το ερώτημα: δηλαδή, τι; Τι προτείνει αυτό το κόμμα;

Η Αριστερά υπάρχει

Είναι σίγουρα πολλοί οι πολίτες που αυτοαναγνωρίζονται αριστεροί, με την παραδοσιακή και ευγενή σημασία του όρου. Αν μπορούσε κανείς να ερευνήσει, ποια είναι η θέση της συντριπτικής πλειονότητας των αριστερών σήμερα, βάσιμα μπορεί να υποθέσει ότι θα διαπίστωνε ευρεία συναίνεση σε μια οικονομική πολιτική λίγο πολύ σοσιαλδημοκρατική, με έμφαση στο κράτος πρόνοιας και το κράτος δικαίου.

Αν αυτό είναι σωστό, έχει μεγάλη σημασία. Αλλιώς, πώς θα ανοίξει ο δρόμος ή έστω πώς θα ξεκινήσει η πολιτική μάχη για μια τέτοια σοσιαλδημοκρατική οικονομική πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο;

Κι εδώ προβάλλει το ερώτημα, τι θα μπορούσε να γίνει με την τομή που υπάρχει ανάμεσα στην ηγεσία της αριστεράς και ιδίως του ΣύΡιζΑ και στο πλήθος όσων σήμερα τον ακολουθούν, ενώ αναγνωρίζουν το αδιέξοδο της απουσίας αντιπολίτευσης με τη μορφή πολιτικής.

Είναι σίγουρα πάρα πολλοί όσοι αριστεροί αναγνωρίζουν την επείγουσα ανάγκη να απεγκλωβιστεί η πολιτική διαμάχη από τη διαίρεση πατριώτες/προδότες, μνημονιακοί προδότες και αντιμνημονιακοί πατριώτες.

Δεν είναι δυνατό όλοι αυτοί οι αριστεροί που ακολουθούν τον ΣύΡιζΑ να μη θεωρούν (ακριβώς ως αριστεροί) απολύτως αθέμιτο η αριστερά, και μάλιστα η ελληνική αριστερά με την ιστορία του εμφυλίου πίσω της, να κατηγορεί τους πολιτικούς της αντιπάλους όχι με πολιτικούς όρους αλλά με την καταφυγή στην «εθνική προδοσία», επικαλούμενη την εθνική κυριαρχία, αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία, που αυτόματα παραπέμπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με άλλα λόγια, είναι κατεπείγουσα ανάγκη η αποκατάσταση του πολιτικού λόγου, που απευθύνεται στη λογική και την κρίση των πολιτών, πράγμα που σημαίνει και τον απαιτούμενο σεβασμό απέναντί τους, του πολιτικού λόγου που δεν επιδιώκει να παρασύρει προσωρινά αλλά να πείσει. Η πολιτική μάχη για αυτή την αποκατάσταση χρειάζεται το σίγουρα ψηλό ποσοστό όσων πρόσκεινται στον ΣύΡιζΑ αλλά βλέπουν το βάραθρο που ανοίγει ο λαϊκισμός και η εξ αντικειμένου αντιευρωπαϊκή προπαγάνδα για την εθνική κυριαρχία κτλ., μαζί με την απουσία πολιτικού σχεδίου σε όλα τα πεδία, με πρώτο την οικονομία.

Άννα Φραγκουδάκη

O Μπιλ Γκέιτς Προειδοποιεί Ότι Αυτό Θα Είναι Το Νέο Είδος Τρομοκρατίας

Ένας ιός που έχει δημιουργηθεί μέσω βιοτεχνολογίας είναι ευκολότερο να φτιαχτεί και θα μπορούσε να σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους από ό,τι πυρηνικά όπλα – και καμία χώρα στη Γη δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει αυτή την απειλή, προειδοποίησε ο δισεκατομμυριούχος Μπιλ Γκέιτς στο πλαίσιο της Διάσκεψης Ασφαλείας στο Μόναχο το Σάββατο.

«Η επόμενη επιδημία είναι πιθανό να αρχίσει σε μια οθόνη υπολογιστή» είπε σχετικά ο «Mr. Microsoft», ο οποίος έχει χρησιμοποιήσει μεγάλο μέρος της περιουσίας του για την καταπολέμηση ασθενειών μέσω του ιδρύματός του. Είτε ως «φυσικό προϊόν», είτε στα χέρια τρομοκρατών, τόνισε, μια επιδημία θα μπορούσε να σκοτώσει δεκάδες εκατομμύρια στο κοντινό μέλλον, εκτός και αν οι κυβερνήσεις αρχίσουν να ετοιμάζονται για τέτοιες επιδημίες με τον ίδιο τρόπο που ετοιμάζονται για πόλεμο.

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της Washington Post, οι συνομιλητές του στο πάνελ όπου βρισκόταν δεν διαφώνησαν, με την Έρνα Σόλμπεργκ, πρωθυπουργό της Νορβηγίας, να αναφέρει πως «οι αρρώστιες και η βία σκοτώνουν λιγότερους από ποτέ άλλοτε, αλλά εξαπλώνονται πιο γρήγορα…έχουμε ξεχάσει πόσο καταστροφικές ήταν αυτές οι επιδημίες». Ακόμη, υπενθύμισε τον «Μαύρο Θάνατο», που, όπως είπε, σκότωσε σχεδόν τους μισούς κατοίκους της χώρας της τον Μεσαίωνα και προκάλεσε μια ύφεση 200 ετών στην Ευρώπη.

Ο Γκέιτς σημείωσε πως τρομοκράτες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν βιοτεχνολογία για τη δημιουργία μιας συνθετικής έκδοσης του ιού της ευλογιάς, ή ένα εξαιρετικά μολυσματικό και θανατηφόρο στέλεχος του ιού της γρίπης. Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως αναφέρει ο Guardian, αμερικανικές και βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών έχουν επισημάνει πως το ISIS έχει προσπαθήσει να αναπτύξει βιολογικά όπλα σε βάσεις του στη Συρία και το Ιράκ, ωστόσο έχουν υπογραμμίσει ότι οι τρομοκράτες θα χρειάζονταν άτομα με τις απαραίτητες δεξιότητες, καλά εργαστήρια και ένα σχετικά ήρεμο περιβάλλον, χωρίς τη σύγχυση και το χάος των εμπόλεμων ζωνών (αν και άλλοι ειδικοί σε θέματα ασφαλείας υποστηρίζουν πως η απειλή της βιο-τρομοκρατίας έχει γίνει πιο ρεαλιστικό ενδεχόμενο μέσα στην τελευταία δεκαετία και ειδικά στα τελευταία πέντε χρόνια).

«Επιδημιολόγοι λένε πως ένας ταχέως κινούμενος, μεταδιδόμενος μέσω αέρα παθογόνος οργανισμός θα μπορούσε να σκοτώσει πάνω από 30 εκατομμύρια ανθρώπους μέσα σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους. Και λένε πως υπάρχει λογική πιθανότητα ο κόσμος να βιώσει μια τέτοια επιδημία μέσα στα επόμενα 10 με 15 χρόνια» είπε ο Γκέιτς.

«Είναι δύσκολο να αναλογιστεί κανείς μια καταστροφή τέτοιας κλίμακας, αλλά συνέβη όχι και πολλά χρόνια πριν. Το 1918, ένα ιδιαίτερα φονικό στέλεχος της γρίπης σκότωσε 50 με 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Μπορεί να αναρωτιέστε πόσο ρεαλιστικά είναι αυτά τα αποκαλυπτικά σενάρια. Το γεγονός πως μια θανάσιμη παγκόσμια πανδημία δεν έχει λάβει χώρα στην πρόσφατη ιστορία δεν θα έπρεπε να εκλαμβάνεται ως απόδειξη ότι μια θανάσιμη πανδημία δεν θα σημειωθεί στο μέλλον. Και ακόμα και αν η επόμενη πανδημία δεν είναι της έκτασης του 1918, θα ήταν σοφό να σκεφτούμε την κοινωνική και οικονομική αναταραχή που ίσως προέκυπτε αν κάτι σαν τον Έμπολα έφτανε σε αστικά κέντρα».

Όπως συμπλήρωσε, οι εξελίξεις στη βιοτεχνολογία, νέα εμβόλια και φάρμακα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στο να εμποδιστούν οι επιδημίες από το να τεθούν εκτός ελέγχου. «Τα περισσότερα πράγματα που πρέπει να κάνουμε για να προστατευτούμε από μια φυσική πανδημία είναι τα ίδια πράγματα για τα οποία πρέπει να ετοιμαστούμε για μια σκόπιμη βιολογική επίθεση. Η προετοιμασία για μια παγκόσμια πανδημία είναι το ίδιο σημαντική με την πυρηνική αποτροπή και την αποφυγή μιας κλιματικής καταστροφής.

Η καινοτομία, η συνεργασία και ο προσεκτικός σχεδιασμός μπορούν να μετριάσουν τους κινδύνους που προκύπτουν από την καθεμιά από αυτές τις απειλές».

Μιλώντας στην Telegraph πριν την ομιλία του το Σάββατο, ο Γκέιτς είχε πει πως «με τα πυρηνικά όπλα θα περίμενες ότι μάλλον θα σταματούσες αφού σκότωνες 100 εκατομμύρια. Η ευλογιά δεν θα σταματήσει. Επειδή ο πληθυσμός είναι αφελής, και δεν υπάρχουν πραγματικές προετοιμασίες» σημείωσε, συμπληρώνοντας πως οι εξελίξεις στη βιοτεχνολογία προχωρούν με απίστευτα γρήγορο ρυθμό: Τη στιγμή που παλαιότερα ήταν περιορισμένη σε μια χούφτα χωρών, τώρα είναι ανοιχτή σε μικρές ομάδες με περιορισμένους πόρους και δυνατότητες, συμπλήρωσε. «Το κάνουν πολύ πιο εύκολο για μη κρατική οντότητα. Δεν χρειάζεται πολλή εξειδίκευση στη βιολογία σήμερα για να συνθέσεις έναν ιό ευλογιάς. Η βιολογία το κάνει πολύ ευκολότερο να τα δημιουργήσεις αυτά».

ΠΗΓΗ

Επιστρέφει η τράπεζα των ΗΠΑ στις ΗΠΑ. - Πανικό προκαλεί ο Τράμπ στους τοκογλύφους.

Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ ατενίζει το μέλλον υπό την προεδρία Τραμπ με αβεβαιότητα. Οι μέρες της επικεφαλής της Τζάνετ Γέλεν μοιάζουν μετρημένες και η νομισματική πολιτική των ΗΠΑ απρόβλεπτη.

Είναι γνωστό ότι οι σχέσεις του νέου αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με την επικεφαλής της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας FED δεν είναι οι καλύτερες. Ο Τραμπ είχε ήδη καταστήσει σαφείς τις διαθέσεις του απέναντι στη Γέλεν, η τρέχουσα θητεία της οποίας εκπνέει τον Φεβρουάριο του 2018. Θα έπρεπε «να ντρέπεται» για τη ζημιά που κάνει στη χώρα η νομισματική της πολιτική, τόνιζε σε συνεντεύξεις του ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου. Της επέρριπτε τότε ότι με τα υπερβολικά χαμηλά επιτόκια η FED συνέβαλε σε τεχνητά αυξημένα επίπεδα τιμών στη χρηματιστηριακή αγορά δημιουργώντας έτσι επικίνδυνες κερδοσκοπικές «φούσκες». Αυτό προεκλογικά. Διότι μετά την εκλογή του το σκηνικό έχει αλλάξει, δεδομένου ότι ο αμερικανός πρόεδρος εξαρτάται καθοριστικά από την πολιτική της FED.

Η υλοποίηση των στόχων του Τραμπ εξαρτάται από τη FED

Άλλωστε ο Ντόναλντ Τραμπ υποσχέθηκε ένα εργασιακό θαύμα μέσω ενός επενδυτικού πακέτου και δραστικών φοροελαφρύνσεων και με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 4%. Να σημειωθεί ότι η τελευταία καταγραφή της αμερικανικής ανάπτυξη για το 2016 δεν ξεπέρασε το 1,9%. Πολλοί οικονομολόγοι αμφισβητούν τη ρεαλιστικότητα των υπερφιλόδοξων στόχων του Τραμπ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι χωρίς τη στήριξη της FED, η οποία θα μπορούσε να επιβραδύνει την ανάπτυξη αυξάνοντας τα επιτόκια, η επίτευξη των προεδρικών στόχων είναι μάλλον αδύνατη. Η υλοποίηση των δεσμεύσεων αυτών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη νομισματική πολιτική που θα ακολουθήσει η FED, ωστόσο είναι εξαιρετικά αβέβαιο αν ο Ντ. Τραμπ μπορεί να βασιστεί στην Τζ. Γέλεν.

Η ίδια φάνηκε να μην θέλει να καθυστερήσει περισσότερο τη σχεδιαζόμενη αύξηση των βασικών επιτοκίων. Επιπλέον τα τελευταία στοιχεία που δημοσιοποίησε το αμερικανικό υπουργείο Εργασίας δεν μπορούν να αρέσουν στον αμερικανό πρόεδρο. Ο πληθωρισμός αυξήθηκε κατά 2,5% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αύξηση των τελευταίων σχεδόν πέντε ετών. Με την FED να επιδιώκει πληθωρισμό της τάξης του 2%, η τελευταία αύξηση-ρεκόρ την πιέζει ακόμη περισσότερο να χαλιναγωγήσει την εξαιρετικά χαλαρή νομισματική της πολιτική.

Κίνδυνος για την ανεξαρτησία της FED

Ο Τραμπ έχει πάντως κι έναν πρόσθετο λόγο να θέλει την αντικατάσταση της Γέλεν. Στόχος του είναι να χαλαρώσει τους αυστηρότερους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία της Wall Street μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης. Για να το πετύχει αυτό απαιτείται βεβαίως η συνδρομή της FED. «Τίποτα δεν στέκεται πια εμπόδιο στη 'FED του Τραμπ'», εκτιμά η αναλύτρια της Commerzbank Έστερ Μαρία Ράιχελτ. Όπως επισημαίνει, ο πρόεδρος έχει ήδη τη δυνατότητα να επανδρώσει τρεις από τις επτά θέσεις του προεδρικού συμβουλίου με πρόσωπα της επιλογής του. Και αυτό, όπως σχολιάζει, είναι μόνο η αρχή, καθώς την προσεχή χρονιά δεν αναμένεται μόνο η αποχώρηση της Γέλεν αλλά και του αντιπροέδρου της FED Στάνλεϊ Φίσερ.

Το αν και κατά πόσο η επιρροή του Ντόναλντ Τραμπ απειλεί την ανεξαρτησία της FED δεν μπορεί να το πει κανείς ακόμη με απόλυτη σιγουριά. Το σίγουρο είναι πάντως ότι στη Wall Street επικρατούν ήδη διαθέσεις που θυμίζουν χρυσωρυχείο. Οι μετοχές της Goldman Sachs έχουν αυξηθεί κατά 37% από την ημέρα της εκλογής του νέου προέδρου των ΗΠΑ.

Dpa (Χάνες Μπρόιστεντ) / Άρης Καλτιριμτζής

Παρέμβαση Μίκη Θεοδωράκη για έξοδο από την κρίση

Τη δική του πρόταση για την έξοδο από την κρίση παρουσιάζει μέσω της ιστοσελίδας του, ο μεγάλος συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.

Αναλυτικά αναφέρει:

α) Μορφές Δράσης

Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου της Νατάσας Βούλγαρη για τους «Διαλόγους στο Λυκόφως» που έγινε πριν λίγο καιρό στην Θεσσαλονίκη και αποδείχθηκε απολύτως επιτυχημένη, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μου.

Κατ’ αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τόσο την Νατάσα όσο και όλους αυτούς που συμμετέχουν και συνεισφέρουν στον ιδεολογικό μας αγώνα, που σήμερα αναγκαστικά περιορίζεται στη δημοσίευση άρθρων και βιβλίων.

Η ουσιαστική συζήτηση που έγινε στην εκδήλωση της Θεσσαλονίκης που προανέφερα, οδηγεί σε σκέψεις και συμπεράσματα ευρύτερης σημασίας. Όπως λ.χ. στη συνέχιση της προσπάθειάς μας με την «Σπίθα» με νέες μορφές ιδεολογικής ζύμωσης και τελικά πολιτικού αγώνα. Θυμηθείτε τα λόγια με τα οποία ξεκίνησα την ομιλία μου τον Δεκέμβρη του 2010: «Επιδιώκω ένα Κίνημα Ιδεών…». Όμως τι συνέβη μετά; Η πλειοψηφία των μελών μας θεώρησε την «Σπίθα» ως μια συνιστώσα του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ. Με αποτέλεσμα να μην καταλάβουν τελικά τίποτα για την πεμπτουσία των ιδεών και των προτάσεών μου (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) που ήταν και είναι αποκύημα μιας σχέσης δεκαετιών μέσα στην καρδιά των ιδεών, των πρωτοβουλιών και των βιωμάτων της Αριστεράς (και όχι μόνο της ελληνικής) από το 1942 έως σήμερα. Δεν κατάλαβαν όλοι αυτοί που τελικά μας εγκατέλειψαν, ότι δεν ήμουν μόνο ένας απλός μαχητής αλλά ένας σκεπτόμενος μαχητής, που είχε εξ αρχής την ικανότητα μιας ουσιαστικής αυτοκριτικής.

Αυτή με βοήθησε να κρίνω τα γεγονότα μέσα και ταυτόχρονα έξω και πάνω από τα γεγονότα, όχι για να αποδράσω αλλά για να τα κρίνω αντικειμενικά και να προσπαθώ να τα αλλάξω κάθε φορά που πίστευα ότι οι συνθήκες είναι πρόσφορες για αλλαγή.

Υπήρξε δηλαδή συνειδητή μου επιλογή ο ρόλος του ελεύθερου διανοητή και μαχητή της Αριστεράς εν γνώσει των μεγάλων κινδύνων που ανελάμβανα. Κι αυτό γιατί είχα την πεποίθηση ότι η αποδοχή οποιασδήποτε θέσης στην κομματική ιεραρχία θολώνει την σκέψη και την στάση, είτε είναι κάποιος απλό μέλος είτε αρχηγός, γιατί γίνεται ουσιαστικά συντηρητικός, γεγονός που δεν του επιτρέπει να ακολουθεί πιστά τον βηματισμό της ζωής και της ιστορίας, ειδικά σε εποχές που ο βηματισμός γίνεται καλπασμός. Γιατί η Αριστερά πρέπει να προηγείται ιστορικά και να ανοίγει δρόμο στο μέλλον. Ειδεμή δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Το μοντέλο μιας σύγχρονης «Σπίθας» το βλέπω σε δύο περιπτώσεις: α) στις βασικές (ΔΙΚΤΥΟ ΣΠΙΘΩΝ ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. & ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΜΟΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ) και στις υπόλοιπες ιστοσελίδες που προβάλλουν την αληθινή ιδεολογία της «Σπίθας» και β) στο μοντέλο της ανοιχτής συζήτησης σαν αυτή που έγινε στην Θεσσαλονίκη.

Έχω στα χέρια μου τα δύο βιβλία που προανέφερα (ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ & ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ), καθώς και την παρουσίαση από μέρους και πάλι της Νατάσας Βούλγαρη του βιβλίου μου για την «Μουσική», που κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση πρόσφατα. Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσουν και οι «Μονόλογοι στο Λυκαυγές». Υπάρχει δηλαδή πολύ υλικό για ιδεολογική ζύμωση με τους δυο τρόπους που ανέφερα πιο πάνω. Ειδικά για τις δημόσιες ζυμώσεις, θα ήθελα να βοηθήσουν όλοι όσοι συμμερίζονται τις σκέψεις αυτές, ώστε οι ζωντανές και πάντα επίκαιρες ιδέες της «Σπίθας» να διαδοθούν όσο γίνεται πιο πλατειά.

Τώρα σας στέλνω (και στις ιστοσελίδες μας) ένα «Όραμα» για το μέλλον της χώρας μας. Τόσο η «Ουδετερότητα» όσο και το «Όραμα» αυτό μπορεί σήμερα να έχουν την μορφή της Ουτοπίας. Όμως ποιο μεγάλο βήμα της ανθρωπότητας δεν υπήρξε, πριν πραγματοποιηθεί, μια μεγάλη Ουτοπία; Ας μη φοβηθούμε λοιπόν τη λέξη «Ουτοπία». Άλλωστε ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Αριστεράς στην οποία αναφέρθηκα και πριν, τι άλλο θα πρέπει να είναι παρά η προσπάθεια για την πραγματοποίηση μιας Ουτοπίας; Ας ονομάσουμε λοιπόν τη νέα μορφή της «Σπίθας» που αναγεννάται, ένα Κίνημα Οράματος και Ουτοπίας.

β) Πρόταση

Έχω ήδη μιλήσει γι’ αυτό που κατά τη γνώμη μου αποτελεί την τελική, οριστική, σωτήρια λύση του Εθνικού μας Προβλήματος, την Ουδετερότητα. Σήμερα θα αναφερθώ στην τωρινή, την ενδιάμεση λύση που θα επιτρέψει στο σκάφος ΕΛΛΑΣ να αποφύγει μια για πάντα τους υφάλους και να μπει σε μια ρότα που θα μας οδηγήσει σε ήρεμες θάλασσες και από κει στο τελικό λιμάνι.

Όπως το έχουμε πει από την πρώτη στιγμή, απαιτείται:

α) Αναθεώρηση του Μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση Παπανδρέου και που στη συνέχεια δέχθηκαν να το εφαρμόσουν όλες οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν. Με την αναθεώρηση αυτή θα πρέπει να ζητήσουμε να διαχωριστούν οι οικονομικοί όροι από τους εθνικούς. Όπως γίνεται σε κάθε οικονομική συμφωνία, ο Δανειστής αρκείται να στηριχθεί για την εξασφάλισή του σχετικά με την εξόφληση του χρέους στους τόκους που θα συμφωνηθούν. Γιατί είναι πράγματι πρωτοφανές να απαιτούνται ως εγγύηση για την εξόφληση του χρέους η Εθνική Αυτοτέλεια και το σύνολο του Εθνικού Πλούτου με την απαγόρευση οικονομικών σχέσεων με άλλες χώρες.

β) Λογική προθεσμία μερικών ετών για την τελική ολοκληρωτική εξόφληση του Χρέους. Με ποιες εγγυήσεις; Μα με όλες που προβλέπονται στις σχέσεις μεταξύ Δανειστών και Δανειζομένων έως σήμερα διεθνώς.

γ) Οικονομικές Πηγές από τις οποίες θα έπρεπε να αντλήσουμε για την επιβίωση και την ανάπτυξη της χώρας, καθώς και την εξόφληση του Χρέους: Εκμετάλλευση και συνεκμετάλλευση του επίγειου, υπόγειου και υποθαλάσσιου πλούτου της χώρας.

δ) Στο αρνητικό επιχείρημα που θα μπορούσε να διατυπωθεί από κάποιους, δηλαδή την στάση της Τουρκίας, η απάντηση είναι η εξής: 1. Υπάρχει έδαφος συνεννόησης μεταξύ των δύο χωρών εφ’ όσον και τα δύο μέρη συμφωνούν στα πραγματικά δεδομένα και δέχονται το διεθνές δίκαιο.  2. Στην περίπτωση του υποθαλάσσιου πλούτου θα υπάρχει η ασπίδα των συμφερόντων των μεγάλων ξένων εταιριών με τις οποίες θα είχαμε συμφωνήσει για την από κοινού εκμετάλλευση του πλούτου της δικής μας ΑΟΖ με κοινοπραξίες.

Τι θα συμβεί μετά; Ας δούμε δύο εκδοχές:

α) Οι Δανειστές συμφωνούν μαζί μας και επομένως οι οικονομικές μας σχέσεις δηλαδή η ροή του ξένου χρήματος συνεχίζει ομαλά έως τη στιγμή που θα υπάρξουν τα έσοδα από την εκμετάλλευση του δικού μας πλούτου. Δυστυχώς αυτό με τα σημερινά δεδομένα δεν φαίνεται να είναι ούτε καν πιθανό.

 β) Οι Δανειστές μας αρνούνται την πρότασή μας για απεμπλοκή μας από τις δεσμεύσεις εθνικού χαρακτήρα και σταματά η ροή χρήματος στο μεσοδιάστημα (ως τη στιγμή που θα έχουμε τα έσοδα από την εκμετάλλευση του δικού μας πλούτου). Εδώ μπαίνει το στοιχείο της ρήξης. Το ερώτημα είναι αν θα είναι μόνο οικονομική ή θα συμπεριλάβει και τη θέση μας στην Ευρώπη. Η απάντησή μας θα πρέπει να είναι ότι εμείς θέλουμε να παραμείνουμε στην Ευρώπη και ζητάμε μόνο την αποδέσμευσή μας από τους μειωτικούς (και επονείδιστους) όρους που έχουν σχέση με την Εθνική μας Αυτοτέλεια και τον Εθνικό μας Πλούτο. Τότε:

 1. Αν η Ευρώπη δεχθεί τον διαχωρισμό ανάμεσα σε οικονομικούς και εθνικούς λόγους, θα έχουμε τα χέρια λυμένα για να ανακηρύξουμε την ΑΟΖ και να προχωρήσουμε ελεύθερα σε οικονομικές σχέσεις και κοινοπραξίες με άλλες χώρες.

 2. Εάν αντίθετα η Ευρώπη θελήσει να μας τιμωρήσει, που δυστυχώς δεν είναι καθόλου απίθανο, τότε τα πράγματα γίνονται σοβαρά.

Γι’ αυτό, την απόφαση πριν από το πρώτο κιόλας βήμα θα πρέπει να την πάρει ο Ελληνικός Λαός, που πρέπει να κληθεί να εκφράσει την γνώμη του με ένα Δημοψήφισμα.

Επειδή πιστεύω ότι η πρότασή μας είναι λογική και γίνεται με μεγάλη ευθύνη, είμαι βέβαιος ότι οι Λαοί της Ευρώπης θα αντιδράσουν θετικά για μας, φτάνει να ενημερωθούν σωστά.

Στην περίπτωση που ο Ελληνικός Λαός αποφασίσει την ρήξη, τότε θα υπάρχει θέμα οικονομικής επιβίωσης στο διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρις ότου η εκμετάλλευση των εθνικών μας πόρων μας επιτρέψει να γίνουμε αυτοδύναμοι. Επομένως θα πρέπει να έχουμε μελετήσει σοβαρά την δυνατότητα να δοθεί προκαταβολή από αυτούς με τους οποίους θα έρθουμε σε συμφωνία για την κοινή εκμετάλλευση των εθνικών μας πόρων.

Αυτό είναι το δικό μου Όραμα και πιστεύω ότι ο Ελληνικός Λαός θα το αγκαλιάσει με μία προϋπόθεση: Να υπάρξει εθνική συμφωνία κορυφής.

Αθήνα, 12.2.2017

Μίκης Θεοδωράκης