Ο Αόρατος Πνευματικός Κόσμος Ελέγχει Την Ορατή Πραγματικότητα

H συγκλονιστική εξομολόγηση του Βέλγου, πρώην μηχανικού, Alfons Ven, που στράφηκε στην ομοιοπαθητική και στην αλχημεία κι ανακάλυψε ότι ο αόρατος πνευματικός κόσμος ελέγχει την ορατή πραγματικότητα.

 

«Mου έδωσε κάτι άσπρα χαπάκια κι έπαιρνα ένα κάθε μέρα, για 28 μέρες. Eδώ και δύο χρόνια δεν είχα ούτε μια κρίση άσθματος... ανεβαίνω τα σκαλιά γρηγορότερα από τον καθένα... και πράγματι, ο χαρακτήρας μου έχει αλλάξει»

Willem de Ridder, 1996

Όταν το 1994, ο δημοσιογράφος Willem de Ridder έπαιρνε συνέντευξη από τον Alfons Ven, δεν φανταζόταν ότι ο καλεσμένος του θ' αποκάλυπτε μια νέα γνώση. «Tο σώμα σου», του είχε πει τότε ο Alfons, «κατέχει ένα θεμελιώδες σύστημα που εξασφαλίζει την τέλεια λειτουργία σου, ένα σύστημα που σιγουρεύει ότι δεν είσαι κάτι άλλο, παρά ο Willem de Ridder. Όταν ο χαρακτήρας αλλάζει, το σύστημα προειδοποιεί, μέσω συμπτωμάτων που αποκαλούμε ασθένειες. Mε την επαναφορά του χαρακτήρα στην αυθεντική του κατάσταση, οι ασθένειες εξαφανίζονται». O Ridder απόρησε. Mπορούσε όντως ο καλεσμένος του να ελέγχει αυτό το σύστημα κι ως εκ τούτου, να θεραπεύει ασθενείς; Tο άσθμα, που τον ταλαιπωρούσε χρόνια, υπήρξε κίνητρο για να εξετάσει, στην πράξη, την αλήθεια της θεωρίας του Alfons.

Ψυχιατρική ομοιοπαθητική

Όλα ξεκίνησαν από μια δυνατή ηλεκτροπληξία που ο Alfons υπέστη στα νιάτα του, όταν εργαζόταν ως ρυθμιστής μηχανικός ηλεκτρικών συστημάτων: «Άρχισα αμέσως να νιώθω περίεργα. Kι όσο αυτό το αίσθημα αυξανόταν, τόσο αλλοτριωνόμουν, ώσπου αποξενώθηκα εντελώς από τον πραγματικό εαυτό μου... Δεν μπορούσα να καταλάβω τι μου συμβαίνει. Ήξερα μόνο ότι δεν λειτουργούσα όπως πριν».

H ψυχιατρική βοήθεια που δέχτηκε τότε ο Alfons δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Kι ενώ η κατάστασή του επιδεινωνόταν ραγδαία, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο ακόμα και με τον θάνατο, ένας ομοιοπαθητικός θεραπευτής του μίλησε για την ψυχιατρική ομοιοπαθητική. Tην εποχή εκείνη υπήρχε μόνο ένα χειρόγραφο δύο γάλλων γιατρών, που είχαν πειραματιστεί με τη συγκεκριμένη επιστήμη. O Alfons άρχισε να το χρησιμοποιεί κι είχε μια μικρή, αλλά σημαντική βελτίωση στην κατάστασή του. Ωστόσο, δεν επωφελήθηκε μόνο ο ίδιος, αλλά και πλήθος ανθρώπων που πληροφορήθηκαν για την περίπτωσή του και του ζήτησαν βοήθεια.

H προσέλευση ήταν τέτοια, που σύντομα ο Alfons δημιούργησε στην πόλη Antwerp του Βελγίου την πρώτη κλινική θεραπευτικής ομοιοπαθητικής, σε συνεργασία μ' ένα γιατρό κλασικής ιατρικής παιδείας: «Ήξερα ότι αν δεν εξετάσεις τον ασθενή με ορθόδοξο τρόπο, αργά ή γρήγορα θα σφάλλεις... Γι' αυτό το λόγο, προτού δώσω μια ομοιοπαθητική συνταγή, φρόντιζα να έχω μια σωστή διάγνωση από τον γιατρό... Ήταν ο τέλειος συνδυασμός. Aντιμετωπίζαμε ασθένειες ψυχολογικής φύσης κι είχαμε συνήθως, θετικά αποτελέσματα». Ωστόσο, παρά την βοήθεια που προσέφερε σε άλλους ανθρώπους, ο Alfons δεν μπορούσε να γιατρέψει εντελώς τον εαυτό του.

Λίγο πριν τη μεγάλη ανακάλυψη

Mια μέρα, ένα ζευγάρι επισκέφτηκε την κλινική του Alfons. «Eίμαστε εδώ για τον εξάχρονο γιο μας», του είπαν. «Bάση ψυχιατρικής διάγνωσης, έχει καταληφθεί από δαίμονες».

O Alfons παραξενεύτηκε κι επικοινώνησε με τους γιατρούς που είχαν εξετάσει το αγόρι, οι οποίοι ανήκαν στο ιατρικό δυναμικό του Kαθολικού Πανεπιστημίου. Oι ίδιοι θεωρούσαν ότι η ψυχιατρική δεν αρκούσε για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, επειδή αυτό εντοπιζόταν στο πνεύμα του μικρού αγοριού. Λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, αποφάνθηκαν ότι χρειαζόταν η επέμβαση ιερέα.

Για τον Alfons, όμως, η παραπάνω περίπτωση ήταν μια πρόκληση. Aποφάσισε ν' αναλάβει τον μικρό ''δαιμονισμένο'' ασθενή: «...το αγόρι σκαρφάλωνε στις κουρτίνες κι έριχνε πράγματα στο πάτωμα... σε μια στιγμή, στάθηκε μπροστά μου με ορθάνοιχτα μάτια... οι κόρες του δεν αντιδρούσαν. Tου έδωσα μια ομοιοπαθητική συνταγή και την επόμενη εβδομάδα με επισκέφτηκε ξανά. Όταν μείναμε μόνοι, το αγόρι ξέσπασε σε κλάματα. Mου μίλησε για ένα μεγάλο τέρας που ήθελε να τον καταβροχθίσει. O μικρός ήταν πραγματικά τρομαγμένος».

Tο τέρας δεν ήταν τίποτα άλλο από μια εικόνα που το αγόρι είχε δει στο εξώφυλλο ενός βιβλίου, στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου, όταν ήταν μόλις τριών χρονών. Mια εικόνα που κουβαλούσε έκτοτε και η οποία ενεργοποίησε μέσα του ένα φόβο, που αδυνατούσε ν' αποβάλλει. O Alfons είπε στη μητέρα του αγοριού: «Πήγαινε με τον γιο σου στο ίδιο βιβλιοπωλείο και δείξε του ένα βιβλίο μ' ένα πολύ όμορφο εξώφυλλο». Έτσι κι έγινε. Tο αγόρι ξεπέρασε το πρόβλημα και σε μια εβδομάδα επέστρεψε στις δραστηριότητές του. Eίχε βρει ξανά τον παλιό εαυτό του.

Aλχημική Oμοιοπαθητική

Kι έπειτα, μια ιδέα κατέλαβε τον Alfons: «...αν καταφέρω να ελέγξω και τον δικό μου εαυτό, ίσως βρω λύση και στο δικό μου πρόβλημα, που συνεχίζει να με ταλαιπωρεί». Πώς όμως θα μπορούσε να συμβεί στην πράξη;

Στην προσπάθειά του αυτή, ο Alfons βρήκε συμπαραστάτη τον Jan, έναν προικισμένο ομοιοπαθητικό, που ήταν ταυτόχρονα και χημικός. Aυτός, πρώτος, του μίλησε για την αλχημεία: «O Jan μου εξήγησε την φιλοσοφία της. Mου μίλησε για το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα που ενυπάρχουν σε όλα τα υλικά. H αλχημεία είναι η τέχνη του να διαχωρίζεις... Kαι μου έδωσε ένα παράδειγμα: ένα ποτήρι κρασί. Mπορείς να δεις μόνο το υγρό. Aυτό είναι το ορατό σώμα που προέκυψε μέσω της ζύμωσης των σταφυλιών. Ωστόσο, στο κρασί υπάρχουν και 2 αόρατα σώματα, το πνεύμα κι η ψυχή. Aν αφαιρέσεις το αλκοόλ από το κρασί, διαχωρίζεις το πνεύμα από το σώμα. O διαχωρισμός της ψυχής είναι ο πιο πολύπλοκος.

 Zεσταίνεις σταδιακά το κρασί και το επεξεργάζεσαι με βάση 4 στοιχεία: γη, φωτιά, αέρα και νερό. H διαδικασία είναι μακρά και καταλήγει σε καθαρούς κρυστάλλους. Aυτή είναι η αόρατη ψυχή του κρασιού που, όμως, καθορίζει και την ορατή μορφή του. Άρα, το αόρατο καθορίζει το ορατό».

Ωστόσο, για τον Alfons παρέμενε το ερώτημα: πώς θα μπορούσε να ελέγξει την αόρατη πλευρά του εαυτού του, προκειμένου να ξεπεράσει το πρόβλημά του; «Δεν θα το ανακαλύψεις, αν δεν πιστέψεις ότι μπορείς να το ανακαλύψεις», λέει ο ίδιος στην εξομολόγησή του.

Tο αόρατο ελέγχει το ορατό

H ομοιοπαθητική κι η αλχημεία έδωσαν στον Alfons τις θεμελιώδεις ιδέες και τον οδήγησαν στην πραγματική ανακάλυψη, στην οποία αφιέρωσε χρόνια μελέτης και πειραματισμού: Σε όλα ενυπάρχει το σώμα, που είναι ορατό και το πνεύμα κι η ψυχή, που παραμένουν αόρατα. Tο αόρατο όμως, είναι αυτό που ελέγχει το αισθητό, την ορατή πραγματικότητα. 

Έτσι, η θεραπεία μιας ασθένειας δεν πρέπει να είναι μονομερής: «Mπορεί η ασθένεια να θεραπευτεί σωματικά, αλλά το πνεύμα κι η ψυχή σου μπορεί να υποφέρουν ακόμα». H ορθόδοξη ιατρική παραβλέπει αυτό τον παράγοντα, γιατί το πνεύμα κι η ψυχή είναι αόρατα: «Όπως είναι αόρατοι κι οι κρύσταλλοι στο κρασί. Προκύπτουν μόνο από μια μακρά διαδικασία και μόνο τότε τους βλέπεις. Tέτοιου είδους αλχημικές διαδικασίες γίνονται συνέχεια και στο σώμα μας, απελευθερώνοντας το πνεύμα και την ψυχή και σιγουρεύοντας ότι θα ξεπεράσουμε τυχόν ανωμαλίες, όπως οι ασθένειες. Aν αποτύχουν, αυτό μπορεί να σε σκοτώσει».

»Eπιπλέον, το ίδιο καταστροφική μπορεί ν' αποβεί η αόρατη πλευρά μιας ασθένειας. Πάρτε για παράδειγμα τον ιό του AIDS. Kλείστε εκατομμύρια ιούς σ' ένα ποτήρι με νερό. Pίξτε μέσα μια σταγόνα χλωρίνης και θα εξοντωθούν όλοι. Tι σημαίνει αυτό; Ότι ξεμπερδέψαμε με το AIDS; Όχι, δεν είναι τόσο εύκολο, γιατί η χλωρίνη θα εξοντώσει μόνο την υλική πλευρά του ιού».

»Nα ένα καλό παράδειγμα: Kάποιοι άνθρωποι δηλητηριάζονται από βαριά μέταλλα. Mε μια συμβατική θεραπεία θα καταφέρουν να καθαρίσουν τον οργανισμό τους από την υλική πλευρά των μετάλλων. Ωστόσο, μπορεί να παραμείνει μέσα τους η αόρατη πλευρά και γι' αυτό να παρουσιάσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους αλλεργία σε κάποιο μέταλλο. Eπομένως, όσο κουβαλάς μέσα σου την αόρατη πλευρά μιας ασθένειας, η ενεργητική μνήμη αυτής παραμένει ζωντανή».

Eξελικτική Eνόραση

Kι ύστερα από χρόνια προβληματισμού για το πώς όλες αυτές οι ιδέες μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους, ο Alfons έφερε στο μυαλό του την εξέλιξη των ειδών. Kατά την διάρκεια των δισεκατομμυρίων ετών ζωής του πλανήτη μας, υπήρξε μια εποχή, όπου τα φυτά απλά φύτρωναν και μαραίνονταν. Όπου δεν είχαν ν' αντιμετωπίσουν ''εχθρούς'', όπως κάποιο ζώο φυτοφάγο. Kάποτε, αυτό το ζώο δημιουργήθηκε κι έφαγε το πρώτο φυτό, προκαλώντας σ' αυτό ξαφνικό αίσθημα πανικού. Ωστόσο, τις επόμενες φορές που το φυτοφάγο ζώο έψαχνε την τροφή του, όλα τα φυτά ήταν προετοιμασμένα για το ενδεχόμενο ότι μπορεί να φαγωθούν...

«Kι έτσι, συνειδητοποίησα την αρχή της ανώτερης τάξης, τον υπέρτατο έλεγχο των πάντων, αυτόν που προγραμμάτισε αόρατες πληροφορίες στην προϊστορική φυτική οντότητα, προκειμένου να ξεπεράσει τις φοβίες της. Σκέφτηκα τότε ότι αν κατάφερνα να βγάλω από το φυτό τις αόρατες αυτές πληροφορίες και να τις εισάγω μέσα μου, ίσως οι φόβοι μου εξαφανίζονταν. Ή τουλάχιστον, ίσως κατάφερνα να τους ελέγξω. Kαι το κατάφερα. Tο σκέφτηκα, το προετοίμασα, το έπραξα. Σε οχτώ μέρες έλεγξα τους φόβους μου και σταδιακά ξεπέρασα όλα τα προβλήματά μου».

O Alfons ονομάζει την παραπάνω αποκάλυψη ''εξελικτική ενόραση''. Πιστεύει ότι την απαρχή της εξελικτικής πορείας σηματοδότησε ο ήχος: «Aποτελεί το πρώτο στοιχείο. O ήχος χρειάζεται χώρο, προκειμένου να μεταδοθεί. Άρα, ο χώρος είναι το δεύτερο στοιχείο. Ήχος και χώρος ενώθηκαν κι από την ένωσή τους προέκυψε το τρίτο στοιχείο, η φωτιά, η οποία έχει μια πλευρά καταστροφική και μια ευεργετική. Aυτά τα στοιχεία, μεταξύ άλλων, βρίσκονται μέσα μας. Aν κάποιος υποφέρει από αρθρίτιδα, αυτό υπονοεί ότι η φωτιά μέσα του είναι εκτός ελέγχου. Tου δίνω την πληροφορία ''φωτιά'', κι η αρθρίτιδα αποδυναμώνεται».

Eπανακτώντας τον έλεγχο

Xιλιάδες άνθρωποι ζητούν την βοήθεια του Alfons, τηλεφωνώντας στο ίδρυμά του, που φέρει την ονομασία ''Eξελικτική Eνόραση''. O ίδιος καταλαβαίνει πολύ γρήγορα ποιο είναι το πρόβλημά τους. Δεν διεξάγει καμιά έρευνα, ενίοτε δεν χρειάζεται ούτε να τους δει από κοντά. Προσπαθεί αρχικά να καταλάβει, αν το πρόβλημα είναι πνευματικό, ψυχολογικό, ψυχοσωματικό ή απλά οργανικό. Στην τελευταία περίπτωση, ένας γιατρός κάνει την διάγνωση. Kι έπειτα, ο Alfons στέλνει στους ασθενείς κάτι στρογγυλά χαπάκια. Tίποτα χημικό. Aλλά και τίποτα συνηθισμένο. H χορήγησή τους διαρκεί για 28 μέρες. Aυτή είναι η θεραπεία Ven-Cure. Eξωφρενικά απλή.

Όπως λέει ο ίδιος, τα χαπάκια περιέχουν λακτόζη, η οποία λειτουργεί ως μεταφορέας της συγκεκριμένης πληροφορίας που πρέπει να εισαχθεί στον κάθε ασθενή, προκειμένου να επανακτήσει τον έλεγχο του δικού του, υπέρτατου συστήματος ελέγχου: «Eίναι σα να δίνεις καινούργιες πληροφορίες στο DNA. Kι επανακτείς τον έλεγχο του εαυτού σου. Tότε, πολλά από τα προβλήματά σου αποδυναμώνονται, είτε εξαφανίζονται τελείως. Aρχίζεις να λειτουργείς καλύτερα. Nα αισθάνεσαι καλύτερα. Nα επικοινωνείς καλύτερα...Mπορείς να ζεις με ποιότητα».

«Tο σύστημα ελέγχου...

...βρίσκεται μέσα μας. Όταν τα πράγματα πάνε καλά, το αισθάνεσαι, έτσι δεν είναι; Aυτό ίσως προκύπτει από μια αιτία, που παραμένει αόρατη ακόμα και στα πιο εξελιγμένα μικροσκόπια της υπερ-τεχνολογίας μας, που όμως επιμένει να εξετάζει μόνο τον υλικό κόσμο. Στην πραγματικότητα, η ύλη αποτελεί μόνο μια μικρή παράμετρο της ολότητας κάθε ύπαρξης, που είναι καθαρή ενέργεια. Eσύ κι εγώ. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Bασικά, είμαστε ένα».

Aυτή είναι η άποψη του Alfons Ven που δέχεται καθημερινά ευχαριστίες, αλλά και δυσαρέσκεια. Στις αρχές του 2007, η δανική τηλεόραση, σε συνεργασία με το κρατικό ίδρυμα κατά του καρκίνου και την κυβέρνηση, παρουσίασε μια συνέντευξή του, παρουσιάζοντάς τον ως τσαρλατάνο απατεώνα. O ίδιος υποστηρίζει ότι προωθεί την θεραπεία του γιατί θέλει να δώσει στους ανθρώπους την ευκαιρία να εξελιχθούν. Nα περιφρουρήσουν την προσωπικότητά τους. Nα ενισχύσουν τη συνείδησή τους. Nα ελευθερώσουν το πνεύμα τους. Nα ξαναχτίσουν την ψυχή τους. Kαι να βελτιώσουν την υγεία τους. Aρκετοί από τους ασθενείς του, το επιβεβαιώνουν. Tα συμπεράσματα δικά σας.

«Η αγορά τέχνης είναι ιδανική για ξέπλυμα χρήματος»

Σε αντίθεση με ό,τι είθισται στις αγοραπωλησίες, οι πωλητές έργων τέχνης –ακόμη και των ανεκτίμητης αξίας– δεν υποχρεούνται να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους, ενώ ακόμη και οι οίκοι δημοπρασιών αγνοούν συχνά για λογαριασμό ποίου εκποιούν έργα τέχνης.

Η ανωνυμία προστατεύει τον ιδιωτικό βίο, προσθέτει μυστήριο και κάνει το έργο τέχνης να ξεχωρίζει από τα πεζά και κοινά ανταλλάξιμα αγαθά. Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν, όμως, ότι η ανωνυμία αυτή είναι παρακινδυνευμένη, όταν οι συναλλαγές τέτοιου μεγέθους κρύβουν συχνά ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος.

«Η αγορά τέχνης είναι ιδανική για ξέπλυμα χρήματος. Πρέπει να απαιτήσουμε την ακριβή καταγραφή της προέλευσης των κεφαλαίων και τον προορισμό τους», λέει ο Τόμας Κριστ, μέλος του μη κερδοσκοπικού ερευνητικού ινστιτούτου Basel Institute on Governance.

Η συζήτηση γύρω από την ανωνυμία στην αγορά της τέχνης έχει οξυνθεί τα τελευταία χρόνια, εν μέρει λόγω της διαρροής των λεγόμενων Panama Papers, που αποκάλυψαν τη χρήση εταιρικών προπετασμάτων για την απόκρυψη της κυριότητας έργων τέχνης, τη φοροαποφυγή και τη χρηματοδότηση παράνομων δραστηριοτήτων. Την περασμένη εβδομάδα, ο οίκος δημοπρασιών Christie’s ανακοίνωσε ότι τροποποίησε επί το αυστηρότερον την πολιτική του, απαιτώντας πλέον την αποκάλυψη της ταυτότητας των πωλητών έργων. Σε μια πρόσφατη δικαστική υπόθεση ξεπλύματος κεφαλαίων, οι αμερικανικές αρχές κατηγόρησαν Μαλαισιανούς αξιωματούχους για μετατροπή δισεκατομμυρίων δολαρίων υπεξαιρεθέντων κρατικών κεφαλαίων σε επενδύσεις, όπως ακίνητα και έργα τέχνης. Εργα των Μπασκιά, Ρόθκο, Βαν Γκογκ και άλλων, αγοράστηκαν χάρη στη μεσολάβηση μεγάλων οίκων, συμπεριλαμβανομένου και του Christie’s. Αργότερα, εταιρεία στις νήσους Κέιμαν, ιδιοκτησίας των κατηγορουμένων, εξασφάλισε δάνειο 107 εκατ. δολαρίων από τον οίκο Sotheby’s, χρησιμοποιώντας κάποια από τα έργα αυτά ως ενέχυρα.

Κάποιες φορές, οι ίδιοι οι οίκοι δημοπρασιών αγνοούν την ταυτότητα του ιδιοκτήτη εκποιούμενου έργου. Αυτό συνέβη το 2015, όταν οι Sotheby’s πούλησαν ελαιογραφία του Ανρί Τουλούζ-Λοτρέκ, έναντι 16 εκατ. δολαρίων, αγνοώντας την ταυτότητα του ιδιοκτήτη της. Το έργο ανήκε, όπως αργότερα αποδείχθηκε, σε εταιρεία ιδιοκτησίας του Ρώσου ολιγάρχη –και ιδιοκτήτη του Σκορπιού του Αριστοτέλη Ωνάση– Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ.

kathimerini.gr

Μείωση συντάξεων εδώ και τώρα ζητά ο Σόιμπλε!

Κανένα περιθώριο για παρερμηνείες δεν αφήνει η τοποθέτηση της εκπροσώπου Τύπου του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για τις μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό, που ζητούν οι δανειστές και τις οποίες η Αθήνα θα κληθεί να νομοθετήσει για το διάστημα μετά το 2018.

Όπως προκύπτει από ερώτηση του ανταποκριτή του ραδιοφωνικού σταθμού Real FM στο Βερολίνο και από την απάντηση της εκπροσώπου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, οι Γερμανοί ζητούν από την Αθήνα να υλοποιήσει τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση τώρα, στο πλαίσιο του τρέχοντος προγράμματος, και όχι να την... αφήσει για μετά την ολοκλήρωσή του.

Πιο συγκεκριμένα, σε ερώτηση για το συνταξιοδοτικό και το πότε θα αποφασιστεί και θα υλοποιηθεί η μεταρρύθμιση, η Γερμανίδα εκπρόσωπος απάντησε: «Το συνταξιοδοτικό είναι μία από τις μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνεται στο τρέχον πρόγραμμα, άρα πρέπει να εκπληρωθεί στο τρέχον πρόγραμμα».

Εάν η Γερμανία εμμείνει στην εν λόγω θέση, αυτό σημαίνει πως η Αθήνα θα κληθεί να νομοθετήσει και να ψηφίσει ένα νέο «μαχαίρι» στις συντάξεις, το οποίο δεν θα αποτελεί προληπτικό μέτρο για μετά το 2018, αλλά «μεταρρύθμιση» που θα πρέπει να υλοποιηθεί εντός του τρέχοντος προγράμματος, που λήγει το 2018.

Παράλληλα, η ίδια εκπρόσωπος ξεκαθάρισε ότι η Γερμανία θα επιμείνει στις αξιώσεις της για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5%, ενώ εμμένει στη θέση ότι το ΔΝΤ πρέπει να μείνει στο ελληνικό πρόγραμμα.

Το οξύμωρο της υπόθεσης, ωστόσο, είναι ότι, μόλις χθες, τοποθετούμενος επί του ίδιου ζητήματος, ο ίδιος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωνε τα εξής: «Κατανοώ ότι για πολιτικούς λόγους η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει σε νέες μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει αργότερα».

Σε μια παράλληλη εξέλιξη και εν όψει της συνάντησης Μέρκελ - Λαγκάρντ, ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης, Στέφεν Ζάιμπερτ, τόνισε: «Πρόκειται για μία συνηθισμένη ανταλλαγή απόψεων με την κυρία Λαγκάρντ και το περιεχόμενό της είναι εμπιστευτικό. Θα εκτιμηθεί η κατάσταση μετά το Eurogroup. Οι θεσμοί αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα και αποφάσισαν συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις».

protothema.gr

Η «Πολιτεία» του Πλάτωνα στα πιο περιζήτητα συγγράμματα των πανεπιστημίων των ΗΠΑ

Σύμφωνα με διεθνείς αξιολογήσεις, η «Πολιτεία» του Πλάτωνα συγκαταλέγεται στα βιβλία που έχουν μελετηθεί περισσότερο στα οκτώ καλύτερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Κορυφαία έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, όπως η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, βρίσκονται επίσης στον κατάλογο με τα πιο διαβασμένα συγγράμματα στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αμερικής.

Η «Πολιτεία» είναι το πιο δημοφιλές βιβλίο για τα 8 καλύτερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και ταυτόχρονα το δεύτερο πιο διαβασμένο βιβλίο στο σύνολο των αμερικανικών πανεπιστημίων, όπως προκύπτει από έρευνα της εκπαιδευτικής ιστοσελίδας Open Syllabus Explorer.

Σε αυτή τη δεύτερη λίστα βρίσκονται και άλλα σημαντικά έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας (έργα του Αριστοτέλη, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια του Ομήρου, η «Απολογία Σωκράτους», καθώς και οι τραγωδίες του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος» και «Αντιγόνη»).

Οι ερευνητές της ιστοσελίδας κατέληξαν σε αυτό το αποτέλεσμα εξετάζοντας την on line βάση δεδομένων για τα βιβλία που μελετήθηκαν την τελευταία δεκαετία σε πάνω από ένα εκατομμύριο «courses» των αμερικανικών πανεπιστημίων.

Τα οκτώ κορυφαία πανεπιστήμια συνθέτουν τη λεγόμενη Ivy League της ανώτατης εκπαίδευσης στις ΗΠΑ. Σε αυτήν ανήκουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα του Χάρβαρντ, του Πρίνστον, του Μπράουν, της Πενσυλβάνιας, του Γέιλ, του Κόρνελ, το πανεπιστήμιο Κολούμπια, καθώς και το Ντάρτμουθ Κόλετζ.

Στη σχετική λίστα συμπεριλαμβάνονται η «Σύγκρουση των Πολιτισμών» του Σάμιουελ Χάντιγκτον, το «The Element of style» του Ουίλιαμ Στρανκ, ο «Λεβιάθαν» του Χομπς, ο «Ηγεμόνας» του Μακιαβέλι, η «Δημοκρατία στην Αμερική» του Αλέξις ντε Ντοκβίλ, η «Θεωρία της Δικαιοσύνης» του Τζον Ρόουλς, το «Γράμμα από τη φυλακή του Μπέρμιγχαμ» του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το «Περί ελευθερίας» του Τζον Στιούαρτ Μιλ, η «Εξέλιξη της συνεργασίας» του Ρόμπερτ Άξελροντ, ο Άμλετ του Ουίλιαμ Σέξπιρ.

Το βιβλίο που έχει μελετηθεί περισσότερο σε όλα τα αμερικανικά πανεπιστήμια είναι το «The Element of style» και ακολουθεί η «Πολιτεία» στη δεύτερη θέση, ενώ στην πέμπτη θέση είναι η «Ηθική» του Αριστοτέλη. Σε αυτήν τη λίστα βρίσκεται και το «Κομουνιστικό Μανιφέστο» του Μαρξ (τέταρτη θέση). «Ο Οιδίπους Τύραννος» είναι στην όγδοη θέση, μία πιο πάνω από τον «Φρανκενστάιν» της Μέρι Σέλεϊ.

«Υπάρχουν δύο τρόποι να λάβεις μόρφωση από την Ivy League» σημειώνει η εφημερίδα Ουάσινγκτον Ποστ, παρουσιάζοντας τη μελέτη. «Ο ένας είναι να ξοδέψεις 200.000 δολάρια για να σπουδάσεις σε ένα από τα αμερικανικά πανεπιστήμια που θεωρούνται ανάμεσα στα κορυφαία του κόσμου. Ο άλλος είναι να διαβάσεις τα βιβλία που διδάσκονται στα μαθήματα αυτών των πανεπιστημίων».

ΠΗΓΗ

H αρχή του τέλους για τα μετρητά – Το σχέδιο για την … εξαφάνιση τους

Η Κομισιόν εξετάζει την επιβολή ανώτατων ορίων στις πληρωμές με μετρητά. Η ιδέα βρίσκεται σε αρχικό στάδιο, ωστόσο κυρίως στη Γερμανία καταγράφονται ήδη οι πρώτες αντιδράσεις.

Η ιδέα της επιβολής ανώτατου πλαφόν στις πληρωμές με μετρητά είναι ακόμη στα σπάργανα. Εντούτοις η Κομισιόν δεν αρνείται ότι την εξετάζει και μάλιστα σοβαρά. Ως βασικό επιχείρημα ενός τέτοιου ευρωπαϊκού σχεδίου δράσης προτάσσεται η καταπολέμηση της διακίνησης μαύρου χρήματος για τη χρηματοδότηση εγκληματικών ή τρομοκρατικών ενεργειών.

Πράγματι σε αυτό το πεδίο, ενδεχόμενη επιβολή ανώτατου ορίου στις συναλλαγές ίσως να είχε νόημα. Σε κάθε περίπτωση το θέμα τέθηκε προς συζήτηση στις συνεδριάσεις των υπ. Οικονομικών της ΕΕ ήδη πέρσι. Επίσης πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας ανάλυση της Κομισιόν αναφορικά με τις πιθανές συνέπειες ενός τέτοιου εγχειρήματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σύμφωνα με ευρωπαίο αξιωματούχο, το ερώτημα που έθεσε η Κομισιόν είναι το εξής: «Οι πληρωμές υψηλών ποσών με μετρητά είναι αναγκαίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο;»

«Κατάργηση μετρητών σημαίνει κρατικός έλεγχος»

Σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, ιδίως στη βόρεια Ευρώπη, εφαρμόζονται ήδη αντίστοιχα μέτρα περιορισμού των συναλλαγών με μετρητά. Σε κάποιες χώρες όμως οι αντιδράσεις είναι έντονες.

Κυρίως στη Γερμανία. «Τα μετρητά πρέπει να παραμείνουν!», δηλώνει ο Μάριο Οχόβεν, πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδίας Μεσαίων Επιχειρήσεων (BVMW). «Η επιβολή ενός ανώτατου ορίου στις πληρωμές με ρευστό χρήμα θα είναι το πρώτο βήμα προς την πλήρη κατάργηση χαρτονομισμάτων και κερμάτων». Μια τέτοια όμως κατάργηση χαρτονομισμάτων και κερμάτων θα είχε και άλλες, ευρύτερες συνέπειες.

«Κατάργηση των μετρητών σημαίνει αποκλειστικά κρατικός έλεγχος», σημειώνει ο Μ. Όχοβεν, τονίζοντας ότι η Κομισιόν, με πρόσχημα την καταπολέμηση της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας βάζει στο στόχαστρο και τις οικονομικές συναλλαγές απλών πολιτών, που είναι απόλυτα διαφανείς.

Αντίθετη στην κατάργηση των μετρητών η Γερμανία

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της BVMW πράγματι και στη Γερμανία τα τελευταία χρόνια αυξάνονται οι συναλλαγές που γίνονται με εναλλακτικούς τρόπους, μέσω διαδικτύου ή κινητών τηλεφώνων. Αλλά σίγουρα η τάση αυτή δεν είναι τόσο διαδεδομένη στη Γερμανία όσο στις σκανδιναβικές χώρες. Σε αντίθεση με εκείνες τις χώρες, στη Γερμανία η χρήση χαρτονομισμάτων και κερμάτων είναι ακόμη κυρίαρχη. Σύμφωνα με έκθεση της Βundesbank για το 2014 το 79% των γερμανικών συναλλαγών γίνονται με μετρητά. Η γερμανική κυβέρνηση από την πλευρά της έχει επίγνωση της σοβαρότητας του θέματος αλλά και των πιθανών συνεπειών του. «Κανείς δεν έχει κακή πρόθεση», είχε δηλώσει πέρσι φανερά ενοχλημένος ο Γερμανός υπ. Οικονομικών Β. Σόιμπλε μετά από ένα Eurogroup, στην ατζέντα του οποίου βρέθηκε και το επίμαχο θέμα. Βέβαια η φράση που επέλεξε ο Γερμανός υπουργός δεν είναι τυχαία και φέρει ένα ιδιαίτερο ιστορικό βάρος.

Είναι η φράση που είχε χρησιμοποιήσει ο ΓΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΛΔΓ το 1961 αναφορικά με την ανέγερση του τείχους του Βερολίνου. Πίσω όμως στο παρόν και στο επίμαχο θέμα. Για την ώρα κανείς στη γερμανική κυβέρνηση δεν φαίνεται να θεωρεί σωστή την πλήρη κατάργηση χαρτονομισμάτων και κερμάτων. Ωστόσο πολλοί εντός του κυβερνητικού συνασπισμού βρίσκουν νόημα στην επιβολή ενός ανώτατου ορίου ύψους για τις πληρωμές με μετρητά. Όπως επισημαίνει και ο ευρωβουλετής των Πρασίνων Σβεν Γκίγκολντ «στη Γερμανία επικρατεί υστερία. Αλλά το ότι συζητείται η επιβολή πλαφόν στις πληρωμές με μετρητά, δεν σημαίνει ότι θα υπάρξει και κατάργηση των μετρητών». Σε κάθε περίπτωση οι υπ. Οικονομικών της ΕΕ θα κληθούν ξανά τους επόμενους μήνες να ανταλλάξουν απόψεις για το θέμα, ενώ μέσα στον Μάρτιο και η Κομισιόν αναμένεται να θέσει το ζήτημα σε ανοιχτή διαβούλευση για να ακουστούν τόσο τα υπέρ όσο και τα κατά ενός τέτοιου μέτρου.

Πηγές: DW, Dpa

Η «Αυγή», το ΕΑΜ και ο «γάμος» με τον Καμμένο

Μέσα σε 352 λέξεις, στο κομματικό φύλλο του ΣΥΡΙΖΑ, ο δημοσιογράφος και βετεράνος της Αριστεράς Θανάσης Καρτερός προσπαθεί να πει στους συντρόφους του να απαλλαγούν από τις «ιδεολογικές βλακείες» για τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ και να κοιτάξουν το συμφέρον τους

Ενα κείμενο (σ.σ.: συναισθηματικής) εκπαίδευσης, για το πώς περιορίζονται τα αριστερά αντανακλαστικά και για το πώς μαθαίνεις να αγνοείς αυτά τα ύπουλα τσιμπήματα της συνείδησης, δημοσιεύεται στην Αυγή της Τρίτης. Τον ρόλο του εκπαιδευτή έχει αναλάβει ο δημοσιογράφος Θανάσης Καρτερός που κάτω από τον τίτλο «Ο Πάνος και ο Ινδιάνος» επιχειρεί να πείσει τους συντρόφους του να σταματήσουν να «γκρινιάζουν» για τον Πάνο Καμμένο, να σφίξουν τα δόντια και να τον αντέξουν. Γιατί αυτός τους έτυχε…

«… στην πολιτική άλλο θέλεις κι άλλο σου προκύπτει. Και Μαξίμου θα έβλεπε ο Τσίπρας με το κιάλι χωρίς τον Καμμένο. Και χωρίς τον Καμμένο θα είχε η Ευρώπη των σκληρών δανειστών την ησυχία της με τον Σταύρο, τη Φώφη και τις οικουμενικές τους παπάρες (σ.σ.: ναι, εννοεί ότι «δεν θα μπορούσαμε να ενοχλήσουμε μόνοι μας την Ευρώπη των σκληρών δανειστών. Χρειαζόμαστε κάποιον σκληροτράχηλο άντρα να το κάνει αυτό…»). Και χωρίς τον Καμμένο, επίσης, η πρώτη αριστερή κυβέρνηση θα ήταν ακόμα στόχος, επιδίωξη και όνειρο…» γράφει ο δημοσιογράφος

Προφανώς και δεν πρόκειται για ένα πολιτικό κείμενο. Πρόκειται για μια υπέρβαση όπου ο γράφων αναλαμβάνει τον ρόλο ενός «συμβούλου καρδιάς». Σαν εκείνους που περιμένουν τα γράμματα των απελπισμένων αναγνωστών και προσπαθεί να τους δώσει μια ελπίδα. Να τους βοηθήσει να αντέξουν την σκληρή πραγματικότητα. Και να σώσουν τον «γάμο» τους. Δηλαδή την συγκυβέρνησή τους.

Στην πραγματικότητα το μήνυμα προς όσους «ενοχλούνται» από τον Πάνο Καμμένο και την συγκυβέρνηση μαζί του είναι σαφές: «σφίξτε τα δόντια και αντέξτε τον. Γιατί αυτόν έχουμε “παντρευτεί” και αυτός είναι ο άνθρωπός μας…». Ναι, μπορεί να θυμίζει την μαμά της Ρόουζ στον Τιτανικό που ενώ σφίγγει τον κορσέ στην κόρη της της εξηγεί ότι το οικογενειακό συμφέρον επιβάλλει να παντρευτεί τον άξεστο μνηστήρα της. Αλλά η ζωή είναι σκληρή.

Στο κάτω-κάτω, το παραδέχεται και ο ίδιος ο συγγραφέας – σύμβουλος καρδιάς: «ο Καμμένος είναι σκληρός δεξιός, ή κεντροδεξιός -διαλέγετε και παίρνετε-, καραμανλικός, υπουργός κυβερνήσεων της Ν.Δ (…) έχει απόψεις, εμπνεύσεις και λιτανεύσεις, που κάποιες στιγμές μας προξενούν τριγμούς πολιτικούς και οδυρμούς ιδεολογικούς» γράφει σε κάποιο σημείο (σ.σ.: σα να λέμε «ναι, ο άντρας σου σε χτυπάει, μπορεί να γυρίζει μεθυσμένος, μπορεί να σου μιλάει άσχημα αλλά σφίξε τα δόντια και μάθε να τον υπομένεις για το καλό μας. Για τους μετακλητούς μας που θα μείνουν άνεργοι. Για την εξουσία»).

Και φυσικά, όπως κάθε σωστός «σύμβουλος γάμου» προσπαθεί να θυμίσει τα καλά. Τις ευχάριστες στιγμές. Που δεν γνωρίζουν ιδεολογικά όρια, γιατί εκεί μιλάει μόνο η «καρδιά». Δηλαδή το συναίσθημα. Που αποτελεί το μαλακό υπογάστριο κάθε ιδεολογικά ή ηθικά πικραμένου. «Θυμάστε  τον  Ιανουάριο  του  2015; Την Καισαριανή, την πρώτη αριστερή κυβέρνηση, με τα γλυκά και τα πικρά της; Ε, χωρίς τον Καμμένο, δεν θα υπήρχαν. Θυμάστε τον Σεπτέμβρη του 2015, την εκλογική νίκη που ακολούθησε τον συμβιβασμό με τους δανειστές, τη δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα;» γράφει. Που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: «Μπορεί να είναι άξεστος αλλά έχει και τα καλά του μωρέ… Σφίξε τα δόντια και σκέψου ότι το κάνεις για την Αριστερά…».

Και το μάθημα ρεαλισμού ολοκληρώνεται από τον ίδιο τον τίτλο. Οπου σύμφωνα με τον δημοσιογράφο – σύμβουλο καρδιάς η εναλλακτική του Πάνου Καμμένου είναι ένας «κόκκινος ινδιάνος». Κάτι σαν τον πρίγκηπα πάνω στο λευκό άλογο, αλλά για αριστερούς.

Και ο ρεαλιστής Θανάσης Κρατερός σε ρόλο μαμάς που συμβουλεύει την ονειροπόλα κόρη της (σ.σ.: ναι, ο Νίκος Φίλης συγκαταλέγεται σε αυτή την κατηγορία) είναι ξεκάθαρος: «… κι ότι θα θέλαμε, αντί για τον γαλάζιο Πάνο, να έχουμε σύμμαχο έναν κόκκινο ινδιάνο, είναι φανερός πόθος». Με άλλα λόγια, «σταμάτα να ονειροπολείς και κοίταξε το συμφέρον σου, γιατί θα μας καταστρέψεις όλους».

Και για να μην αισθανθούν τελείως «χειραγωγημένοι» οι αναγνώστες ο «σύμβουλος καρδιάς» καταλήγει με μια ιστορική αναφορά: «… διαφωνούμε σε πολλά μαζί του -φυσικό και επόμενο. Αλλά, πριν τον πυροβολήσουμε επαναστατικά, δεν είναι κακό να σκεφτούμε και λίγο εαμίτικα…». Γιατί προφανώς και το ΕΑΜ συνεργαζόταν με ακροδεξιούς… Ή ίσως όχι. Αλλά τι σημασία έχει η Ιστορία μπροστά στο συμφέρον;

 Νίκος Ζαχαριάδης

ΠΗΓΗ

Μας πίνουν το αίμα

\

Πέρασαν επτά ολόκληρα χρόνια από τότε που η κρίση χτύπησε την πόρτα της Ελλάδας. Κακές πολιτικές, λάθη επί λαθών, διεθνείς πιέσεις με αρκετές δόσεις εκβιασμών και στο βάθος…Μνημόνια.

Μετά από όλα αυτά τα χρόνια εφαρμογής προγραμμάτων διάσωσης, με δισεκατομμύρια ευρώ να έχουν εισρεύσει στην χώρα, τα ποσοστά φτώχειας στην Ελλάδα όχι απλώς δεν βελτιώνονται, αλλά επιδεινώνονται με ρυθμό που δεν παρατηρείται σε καμία άλλη χώρα της Ε.Ε.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση ανάγκασε τέσσερις χώρες της Ευρωζώνης να στραφούν προς διεθνείς δανειστές. Η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος ακολούθησαν προγράμματα διάσωσης και ανέκαμψαν, οι οικονομίες τους αναπτύσσονται ξανά. Όμως στην Ελλάδα, την πρώτη χώρα που μπήκε σε πρόγραμμα διάσωσης, χρειάστηκαν τρία μνημόνια. Και το μαρτύριο συνεχίζεται, υπό τις ασφυκτικές πιέσεις των εταίρων.

Το Reuters πραγματοποίησε ένα εξαιρετικό οδοιπορικό στην Αθήνα της κρίσης, παραθέτοντας συγκεκριμένες ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν την κρίση με τον πλέον εφιαλτικό τρόπο...

Τα πακέτα διάσωσης των δανειστών (της ΕΕ και του ΔΝΤ) έσωσαν την Ελλάδα από την χρεοκοπία, ωστόσο, οι πολιτικές λιτότητας και οι μεταρρυθμιστικές πολιτικές την υιοθέτηση των οποίων έθεσαν ως όρους οι δανειστές προκειμένου να βοηθήσουν τη χώρα συνέβαλαν στο βάθεμα της ύφεσης και την μετατροπή της σε κατάθλιψη, τονίζει το Reuters. Όπως προσθέτει, πολλά από τα τεράστια χρηματοδοτικά ποσά κατευθύνθηκαν με τη μορφή νέου χρέους για την αποπληρωμή παλαιών δανείων.

O έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, έχει προσπαθήσει να αναδείξει τα δεινά των Ελλήνων ως ύστατο όπλο στον τελευταίο γύρο των διαπραγματεύσεων απέναντι στο μπλόκο των δανειστών για την εκταμίευση νέας δόσης βοήθειας. Ανεξαρτήτως ποιος ευθύνεται, συνεχίζει το Reuters, για την κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου στη χώρα, τα στοιχεία της φτώχειας από την στατιστική υπηρεσία της ΕΕ είναι εντυπωσιακή.

Αν και η Ελλάδα δεν είναι το φτωχότερο μέλος της Ε.Ε, τα ποσοστά φτώχειας είναι υψηλότερα σε Βουλγαρία και Ρουμανία, με την Ελλάδα να ακολουθεί στην τρίτη θέση με 22,2% του πληθυσμού να αντιμετωπίζει σοβαρή στέρηση υλικών αγαθών το 2015, ο ρυθμός αύξηση είναι ανησυχητικός, σημειώνει το Reuters.

Ενώ τα ποσοστά φτώχειας των πρώην κομμουνιστικών βαλκανικών κρατών έχουν μειωθεί σημαντικά -κατά σχεδόν ένα τρίτο στην περίπτωση της Ρουμανίας- το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα έχει σχεδόν διπλασιαστεί από το 2008. Συνολικά στην Ε.Ε. το αντίστοιχο ποσοστό έχει υποχωρήσει από το 8,5% στο 8,1% την ίδια περίοδο.

Ιστορίες της καθημερινότητας

Η Δήμητρα, συνταξιούχος, λέει ότι δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα έφτανε στο σημείο να ζει από τις διανομές τροφίμων: λίγο ρύζι, δύο πακέτα μακαρόνια, ένα πακέτο ρεβίθια, λίγους χουρμάδες και ένα κουτί γάλα για ένα μήνα.

Όπως σχολιάζει το Reuters, στα 73 της χρόνια, η Δήμητρα, που κάποτε βοηθούσε η ίδια τους άπορους μέσω του Ερυθρού Σταυρού, είναι μία ακόμη περίπτωση ανάμεσα στον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό Ελλήνων πολιτών που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.

«Δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου», λέει η Δήμητρα, που αρνήθηκε να δημοσιευθεί το επίθετό της λόγω του «στίγματος» που συνοδεύει τους ανθρώπους που ζουν από τα συσσίτια. «Ζούσα λιτά. Ποτέ δεν πήγα διακοπές. Τίποτα, τίποτα, τίποτα».

Τώρα πια περισσότερα από τα μισά χρήματα από τα 332 ευρώ που κερδίζει τον μήνα πηγαίνουν ενοίκιο στο για ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα στην Αθήνα. Τα υπόλοιπα πάνε στους λογαριασμούς.

Απτή απόδειξη των παραπάνω στατιστικών στοιχείων η κατάσταση που επικρατεί στα κοινωνικά παντοπωλεία. Δεκάδες Έλληνες περιμένουν υπονομονετικά με το κουπόνι στο χέρι να πάρουν το μερίδιο τους, ανήκοντας στις λίστες όσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ήτοι με περίπου 370 ευρώ το μήνα.

«Οι ανάγκες είναι τεράστιες» τονίζει η Ελένη Κατσούλη, υπεύθυνη του εν λόγω προγράμματος και συμπληρώνει:

«Περίπου 11.000 οικογένειες -26.000 άτομα- είναι εγγεγραμμένες, ενώ το 2012 ήταν 2.500 και το 2014 ήταν 6.000. Περίπου 5.000 εγγεγραμμένοι είναι παιδιά».

Πολλά ράφια και ψυγεία στις εγκαταστάσεις της υπηρεσίας παραμένουν άδεια. Οι διανομές εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις δωρεές πολιτών και επιχειρηματιών.

«Ανησυχούμε γιατί δεν γνωρίζουμε αν θα είμαστε σε θέση να καλύψουμε τις ανάγκες αυτών των ατόμων», λέει η κ. Κατσούλη και συμπληρώνει: «Υπάρχουν οικογένειες με μικρά παιδιά που δεν έχουν καν γάλα».

Υπάρχουν ελπίδες για την ανάκαμψη της οικονομίας φέτος, ωστόσο τα στοιχεία δείχνουν ότι συρρικνώθηκε και πάλι μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου, μετά από δύο συνεχόμενα τρίμηνα ανάκαμψης, σημειώνει το διεθνές πρακτορείο.

Η κυρία Αγκισαλάκη δεν έχει καταφέρει να πάρει σύνταξη καθώς η σύμβασή της έληξε όταν το όριο συνταξιοδότησης ανέβηκε στα 67 έτη και δεν κατάφερε να βρει άλλη δουλειά. Από τη σύνταξη του συζύγου της που έχει μειωθεί στα 600 από 980 ευρώ βοηθά και τις οικογένειες των παιδιών της.

Ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες που προσφέρει εθελοντικά, η κυρία Αγκισαλάκη λαμβάνει τρόφιμα για εκείνη και την οικογένειά της. «Φυτοζωούμε», λέει καθώς καθαρίζει ένα τραπέζι. «Απλώς υπάρχουμε. Οι περισσότεροι Έλληνες απλώς υπάρχουν», συμπληρώνει.

Η υπεύθυνη του εστιατορίου, Ευαγγελία Κώνστα, λέει ότι ο αριθμός των πολιτών που τρώνε εκεί έχει διπλασιαστεί τα τελευταία δύο χρόνια και η εκκλησία συχνά καλύπτει και τα έξοδα του ρεύματος και του νερού ορισμένων οικογενειών.

«Τα πράγματα χειροτερεύουν, δεν βελτιώνονται και αυτό αντικατοπτρίζεται στις ανάγκες των ανθρώπων», λέει η κυρία Κώνστα και σημειώνει ότι «υπάρχουν άτομα που δεν έχουν ούτε ένα ευρώ».

Για το REUTERS, Karolina Tagaris 

Φωτογραφίες: REUTERS/Alkis Konstantinidis

Greek pensioner Dimitra says she never imagined a life reduced to food handouts: some rice, two bags of pasta, a packet of chickpeas, some dates and a tin of milk for the month.

At 73, Dimitra - who herself once helped the hard-up as a Red Cross food server - is among a growing number of Greeks barely getting by. After seven years of bailouts that poured billions of euros into their country, poverty isn't getting any better; it's getting worse like nowhere else in the EU.

"It had never even crossed my mind," she said, declining to give her last name because of the stigma still attached to accepting handouts in Greece. "I lived frugally. I've never even been on holiday. Nothing, nothing, nothing."

Now more than half of her 332 euros ($350) monthly income goes to renting a tiny Athens apartment. The rest: bills.

The global financial crisis and its fallout forced four euro zone countries to turn to international lenders. Ireland, Portugal and Cyprus all went through rescues and are back out, their economies growing again. But Greece, the first into a bailout in 2010, has needed three.

Rescue funds from the European Union and International Monetary Fund saved Greece from bankruptcy, but the austerity and reform policies the lenders attached as conditions have helped to turn recession into a depression.

Prime Minister Alexis Tsipras, whose leftist-led government is lagging in opinion polls, has tried to make the plight of Greeks a rallying cry in the latest round of drawn-out negotiations with the lenders blocking the release of more aid.

"We must all be careful towards a country that has been pillaged and people who have made, and are continuing to make, so many sacrifices in the name of Europe," he said this month.

Much of the vast sums in aid money has simply been in the form of new debt used to repay old borrowings. But regardless of who is to blame for the collapse in living standards, poverty figures from the EU statistics agency are startling.

Greece isn't the poorest member of the EU; poverty rates are higher in Bulgaria and Romania. But Greece isn't far behind in third place, with Eurostat data showing 22.2 percent of the population were "severely materially deprived" in 2015.

And whereas these figures have fallen sharply in the post-communist Balkan states - by almost a third in Romania's case - the Greek rate has almost doubled since 2008, the year the global crisis erupted. Overall, the EU level fell from 8.5 percent to 8.1 percent over the period.

The reality of such statistics becomes clear at places like the food bank run by the Athens municipality where Dimitra collects her monthly handouts.

Here, dozens more Greeks waited solemnly with a ticket in hand to get their share. All are registered as living below the poverty line of about 370 euros a month.

"The needs are huge," said Eleni Katsouli, a municipal official in charge of the centre.

Figures for the food bank, which serves central Athens, show a similar trend on a local scale to the wider Eurostat data. About 11,000 families - or 26,000 people - are registered there, up from just 2,500 in 2012 and 6,000 in 2014, Katsouli said. About 5,000 are children.

Many of the shelves and refrigerators in its stock room stood empty. What they give away depends on what sponsors - themselves often struggling businesses - can donate.

"We're worried because we don't know if we'll be able to meet these people's needs," Katsouli said. "There are families with young children and on some days we haven't even got milk to give them."

International organisations, including the Organisation for Economic Co-operation and Development, have urged the government to prioritise tackling poverty and inequality.

Unemployment has slipped from a peak of 28 percent of the workforce to 23 percent but the rate remains the highest in the EU. Since the crisis began, the economy has shrunk by a quarter and thousands of businesses have closed for good.

Hopes are high the economy can pick up this year but data last week showed it contracted again from October to December after two straight quarters of growth.

Better living standards seem as far away as ever. Over 75 percent of households suffered a significant income reduction last year, a survey by business confederation GSEVEE and Marc pollsters found. A third had at least one unemployed member and 40 percent said they had to cut back on food spending.

The Greek Ombudsman says a growing number of people struggle to pay utility bills. In a no-frills Athens neighbourhood, a soup kitchen run by the Orthodox church serves 400 meals a day over four sittings in under two hours.

"Everyone is going through hard times - all of Greece is," said Eva Agkisalaki, 61, a former teacher who volunteers there.

Agkisalaki did not qualify for a pension because her contract ended when the retirement age was lifted to 67 under the bailout programme and she could not find work, she said. Part of her husband's pension, cut to 600 euros from 980 also under reforms demanded by the international lenders, goes to her son and daughter's families.

In return for volunteering, Agkisalaki receives handouts from the soup kitchen which she shares among her unemployed daughter and her son.

"We're vegetating," she said between setting a long wooden table for the next meal of bean soup, bread, an egg, a slice of pizza and an apple. "We just exist. Most Greeks just exist."

Evangelia Konsta, who oversees the centre and whose business supplies the meat, said the number of people eating at the soup kitchen has more than doubled in two years and the church often also helps cover people's electricity or water bills too.

"Things are getting worse, they're not getting better and that's reflected in people's needs," Konsta said. "There are people who haven't even got 1 euro."

Across Athens, the number of Greeks sleeping rough is a testament to that. Volunteers drive a van with two washing machines and two dryers to neighbourhoods where the homeless gather to help them clean up.

"You see the same faces, but also new ones," said Fanis Tsonas, co-founder of the Ithaca mobile laundry, as destitute men and women brought bags of laundry.

Few are hopeful of better days.

"I don't think there's one person who's not afraid of the future," said Dimitra, the pensioner, clutching her plastic bag of rationed goods.

Eurogroup - Συμφωνία με σκληρά μέτρα αλλά η κυβέρνηση... πανηγυρίζει!

Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για «αντίμετρα» που θα ανακουφίσουν από τα μέτρα που ελήφθησαν στο χθεσινό (20/2) Eurogroup, μάλλον δεν έχουν αντίκρισμα, αφού μισθοί, συντάξεις και αφορολόγητο μπαίνουν στο στόχαστρο και η δήλωση Τσίπρα προς τον Μοσκοβισί «ούτε ένα ευρώ περισσότερη λιτότητα», έχει ήδη πάει...περίπατο. 

Τα «αντίμετρα» που διακηρύσσει η κυβέρνηση μετά το Eurogroup , τελούν υπό αίρεση, σε αντίθεση με τα μέτρα που έρχονται και πρέπει άμεσα να ψηφιστούν. Επίσης, για πολλοστή φορά η ελληνική πλευρά δεν έλαβε καμία συγκεκριμένη δέσμευση για ελάφρυνση χρέους και ό,τι υπάρχει για το ζήτημα είναι γενικόλογες συζητήσεις και ένας... οδικός χάρτης.

Άλλωστε, το Βερολίνο, όπως και οι ... δορυφόροι του, πχ η Σλοβακία εξακολουθούν να διακηρύττουν ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται απομείωση χρέους. 

Η κυβέρνηση έφυγε από το Εurogroup με μια απόφαση που θα επιφέρει τα εξής επιπλέον πλήγματα στους καθημαγμένους από τη λιτότητα και την υπερφορολόγηση πολίτες:

Μείωση συντάξεων: Από την απόφαση του Eurogroup επηρεάζονται περίπου 1,5 εκατομμύρια συνταξιούχοι, από την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς. Η κατάργησή της θα φέρει μειώσεις από 7% ως και 30%.

Μείωση αφορολόγητου: Το αφορολόγητο θα μειωθεί, όπως απαιτούσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ανάλογα με το ύψος της μείωσης, θα έρθουν μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις για όλους, ακόμα και για όσους έχουν πολύ μικρά εισοδήματα.

Απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων: Όπως προκύπτει θα έρθει απελευθέρωση του ορίου απολύσεων, κάτι που επίσης ήθελε το ΔΝΤ.

Παρά τα σκληρά μέτρα τα οποία περιμένουν τους Έλληνες, το τοπίο με τα αντισταθμιστικά παραμένει «ομιχλώδες». Όπως διεφάνη από τις δηλώσεις του προέδρου του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, αυτά θα εφαρμοστούν μόνο αν επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι. Δηλαδή, μπορεί να νομοθετηθούν, αλλά δεν θα εφαρμοστούν αν τα πρωτογενή πλεονάσματα δεν φτάσουν το 3,5%.

Η φράση του προέδρου του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, ήταν ότι «θα επιστρέψουμε στη βιωσιμότητα χρέους όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα και τότε το ΔΝΤ θα μας πει αν βλέπει βιώσιμο το χρέος», γεγονός που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Χωρίς, όμως, συζήτηση για το μέτρα για το χρέος εκλείπει η πιθανότητα θετικής μελέτης βιωσιμότητας και εγκαταλείπεται το όνειρο του QE (ποσοτική χαλάρωση), που θα αναβάθμιζε την οικονομία της χώρας.

 Πώς θα έρθουν τα μέτρα στη Βουλή

«Πακέτο» αναμένεται να ψηφιστούν τα μέτρα από τη Βουλή, ώστε μαζί με τα οδυνηρά να έρθουν και τα αντίμετρα, τα οποία θα επιτρέψουν ψήφισή τους χωρίς απώλειες, καθώς θα υπάρχει «άλλοθι» για τους τυχόν διαφωνούντες.

Το «μασάζ» στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αναμένεται να γίνει σήμερα (21/2) κατά τη διάρκεια της Πολιτικής Γραμματείας που συνεδριάζει το απόγευμα.

Πολιτικά κέρδισαν όλοι

Οι Ευρωπαίοι δανειστές κέρδισαν ένα επτάμηνο χωρίς δύσκολες αποφάσεις, ούτε φόβο ελληνικής κρίσης προεκλογικά, ούτε και ανάγκη μέτρων για το χρέος και κούρεμα που κανείς δεν τολμά ούτε να υποννοήσει στους ψηφοφόρους του.

Γι’ αυτό εξάλλου και οι Ευρωπαίοι δεν βιάζονται να κλείσει η τελική συμφωνία -υπάρχει χρόνος ως τον καλοκαίρι, δεν χρειάζεται να μπουν χρονοδιαγράμματα είπαν- γιατί δεν χρειάζεται στρες, αγωνία, ημερομηνίες κλειδιά και κορύφωση της κρίσης.

Οι ψηφοφόροι δεν πρέπει να αγωνιούν για τίποτα. Όποτε η Ελλάδα πάρει τα μέτρα, θα κλείσει το πακέτο και αν φτάσουμε σε «staff level agreement» κάποια στιγμή, θα εγκριθεί από κάποιο επόμενο Eurogroup και ακολούθως θα γίνουν οι πληρωμές. Είναι θέμα της Ελλάδας.

Από την άλλη, η ελληνική κυβέρνηση πανηγυρίζει το τέλος της λιτότητας διά στόματος Ντάισελμπλουμ και νιώθει ότι πέρασε τον σκόπελο.

Τη χρεοκοπία την αποφύγαμε πάλι, έστω και προς το παρόν.

newsbomb.gr