Δείτε αυτό το video, θα το χρειαστούμε........

Παιδιά ηλικίας από τεσσάρων ετών εργάζονται στα Κογκολέζικα μεταλλεία για να βρούνε κοβάλτιο που χρησιμοποιείται για να κάνει το τηλέφωνό σου να δουλέψει - διαπίστωσε μία έρευνα του Sky News.

Δείτε το video εδώ.

Τι κρύβουν τα δημοσιεύματα για πόλεμο με την Τουρκία.

Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που θέλουν την Τουρκία να ετοιμάζεται για πόλεμο γιατί με την Ελλάδα. 

Υπάρχει βάση πίσω από αυτά τα δημοσιεύματα; Υπάρχει δηλαδή ενδεχόμενο να επιτεθεί η Τουρκία στην Ελλάδα και εάν ναι  ποιος είναι ο λόγος που εμείς να βρισκόμαστε σε μία συμμαχία, όπως το ΝΑΤΟ, όταν αυτή δεν μπορεί να προστατεύσει ούτε καν τα μέλη της από εσωτερικές συγκρούσεις;

H κοινή λογική λέει ότι προετοιμάζουν την κοινή γνώμη, μας προετοιμάζουν δηλαδή να δεχθούμε ότι, εξαιτίας του εξ ανατολών κινδύνου θα πρέπει η πτωχευμένη Ελλάδα ξανά να χρεωθεί για να δημιουργεί πλεονάσματα η Γερμανία και να μας κουνάει το δάχτυλο με μεγαλύτερη άνεση.  

Τα πολιτικά μας δουλικά πήραν το μήνυμα και ετοιμάζονται, ετοιμάζονται δηλαδή να μας καταχρεώσουν, ετοιμάζονται να μας οδηγήσουν στην διεθνή τράπεζα και ετοιμάζονται να φάνε και οι ίδιοι κάνοντας όσα κάνανε και όλοι οι άλλοι που έφεραν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση.

Πρόγευση αυτού που θα ακολουθήσει πήραμε αυτές τις μέρες στη βουλή όταν ο Καμμένος φώναζε τους "άλλους" να κάτσουν κάτω γιατί φάγανε τον "αγλέορα" και τώρα θα πρέπει να φάνε οι "αριστεροί" με τους βοηθούς τους οι οποίοι ...τους έμαθαν να γράφουν καλά και με το δεξί. 

Το μεγάλο πανηγύρι ξεκίνησε. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τα ποσά που θα διατεθούν για την καταστροφή παλιών βλημάτων και θα καταλάβει τη μεγάλη μάσα για την οποία να είστε βέβαιοι δεν θα μιλήσει κανείς. Και αυτό είναι το ελάχιστο γιατί ...η Τουρκία μπήκε στο τρυπάκι και αγοράζει αεροπλάνα, βαπόρια και άπειρα άλλα όπλα θανάτου. Εμείς δεν κάνει να μείνουμε πίσω.

ΕΙΚΟΝΕΣ

Τα συναισθήματα των αρχαίων Ελλήνων «ζωντανεύουν» σε έκθεση στη Ν. Υόρκη

Τι αισθάνονταν οι αρχαίοι Έλληνες; Πώς εξέφραζαν, έλεγχαν ή διαχειρίζονταν τα συναισθήματά τους; Τι κοινό υπάρχει με τη σύγχρονη εποχή;

Μια πρωτοποριακή έκθεση, που θα συζητηθεί πολύ, καθώς φέρνει στην επιφάνεια πλήθος πληροφοριών για το «άγνωστο» θέμα των συναισθημάτων στην αρχαία Ελλάδα, ξεκινά στις 9 Μαρτίου 2017 στο Πολιτιστικό Κέντρο του Ιδρύματος Ωνάση, στη Νέα Υόρκη. Τίτλος της «A World of Emotions: Ancient Greece, 700 π. Χ. – 200 μ. Χ.» (Ένας κόσμος συναισθημάτων: Αρχαία Ελλάδα, 700 π. Χ. – 200 μ. Χ.).

Όπως πληροφορεί το Ίδρυμα στην ιστοσελίδα του, η έκθεση, που θα διαρκέσει ως τις 24 Ιουνίου 2017, παρουσιάζει 130 και πλέον αριστουργήματα από μερικά από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα μουσεία του κόσμου, όπως το Μουσείο Ακρόπολης, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Λούβρο, το Βρετανικό Μουσείο και τα Μουσεία Βατικανού. Στόχος της έκθεσης είναι να εξερευνήσει τις ιδέες και τις αντιλήψεις που είχαν οι άνθρωποι της αρχαιότητας γύρω από τα συναισθήματα, αλλά και τους τρόπους απεικόνισής τους, αποκαλύπτοντας πόσο εντυπωσιακά οικείες, αλλά και συγκλονιστικά ξένες είναι με τις δικές μας. Συχνά λέγεται ότι η αρχαία Ελλάδα «λουζόταν» στο φως της λογικής, όμως στην πραγματικότητα πίσω από αυτή την αντίληψη κρύβεται ένας κόσμος γεμάτος συναισθήματα, όπως δείχνει και το γεγονός ότι η πρώτη λέξη στην Ιλιάδα είναι «μήνις», δηλαδή οργή.

Η έκθεση, που υλοποιήθηκε με την αρωγή μιας ομάδας διακεκριμένων επιμελητών, θα παρουσιάσει έργα αγγειογραφίας, γλυπτά (από φυσικού μεγέθους αγάλματα από το Μουσείο της Ακρόπολης ως επιτύμβια ανάγλυφα), θεατρικές μάσκες, φυλαχτά, νομίσματα και αναθήματα, καθώς και πολλά ακόμα αντικείμενα που χρονολογούνται από τις αρχές του 7ου αι. π. Χ. (παραδοσιακή χρονολόγηση της Ιλιάδας) ως τα τέλη του 2ου αι. μ. Χ. Πολλά από αυτά θα εμφανιστούν για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, ενώ κάποια άλλα θα κάνουν το πρώτο τους «ταξίδι» εκτός Ελλάδας. Όλα μαζί πάντως θα δώσουν μια μοναδική ευκαιρία: Να αναλογιστούμε τον ρόλο των συναισθημάτων στην προσωπική, κοινωνική και πολιτική ζωή μας, συμβάλλοντας παράλληλα στην προώθηση αυτού του σχετικά νέου πεδίου, που είναι η ιστορία των συναισθημάτων.

Ταυτόχρονα με την έκθεση, θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις για όλη την οικογένεια, καθώς και μια σειρά από ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις. Για παράδειγμα, στο πλαίσιο της σειράς περιπατητικών συνομιλιών Let’s Walk (Ας Περπατήσουμε), εκλεκτοί καλεσμένοι θα περιπλανώνται σε συγκεκριμένες ημερομηνίες στην έκθεση συμμετέχοντας σε συζητήσεις εμπνευσμένες από τα εκθέματα, ενώ στις 3 Απριλίου, σε συνεργασία με το Axion Estin Foundation, το Ίδρυμα θα φιλοξενήσει ένα κονσέρτο βυζαντινών ύμνων για τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Την έκθεση επιμελήθηκαν, για λογαριασμό του Ιδρύματος, ο Άγγελος Χανιώτης, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας και Κλασικών Σπουδών στη Σχολή Ιστορικών Μελετών του Ινστιτούτου Προηγμένων Μελετών του Πρίνστον, ο Νικόλαος Καλτσάς, Επίτιμος Διευθυντής του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (πρώην διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου) και ο Ιωάννης Μυλωνόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

Η έκθεση συνοδεύεται από ένα πλήρως εικονογραφημένο κατάλογο, που περιλαμβάνει κείμενα δεκάδων μελετητών και συγγραφέων από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

 crashonline.gr

Απαξιωμένο και όμως θαυματουργό - Σώζει ζωές!!!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ! Είναι το πιο υγιεινό λαχανικό στον κόσμο κι όμως…κανείς δεν το τρώει!

Σύμφωνα με ένα νέο βαθμολογικό πίνακα, ο οποίος συντάχθηκε από ειδικούς ερευνητές διατροφολόγους του πανεπιστημίου William Paterson του Νιου Τζέρσεϊ και ο οποίος δείχνει τη θρεπτική πυκνότητα των διαφορετικών φρούτων και λαχανικών, το νεροκάρδαμο είναι το λαχανικό που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας.

Έχει την επιστημονική ονομασία Ναστούρτιο το φαρμακευτικό και είναι γνωστό ως νεροκάρδαμο. Η καταγωγή του είναι από την Ευρώπη και σήμερα βρίσκεται σε πολλές περιοχές της γης κοντά σε λίμνες, ρυάκια ποταμούς και χαράδρες. Ως φρέσκο τρώγεται σε διάφορες σαλάτες και σάντουιτς ενώ βράζεται και τρώγεται ως λαχανικό, σε σούπες κ.λ.π.

Ανάμεσα στα θρεπτικά συστατικά του είναι τα εξής:

Κάλιο, φυτικές ίνες, πρωτεΐνες, ασβέστιο, σίδηρο (περισσότερο από το σπανάκι), θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, νιασίνη, φυλλικό οξύ, ψευδάργυρος και οι βιταμίνες Α, Β6, Β12, C (περισσότερη από τα λεμόνια και τα πορτοκάλια), D, E και KA.

Το νεροκάρδαμο ήταν γνωστό από την αρχαιότητα. Ο Ιπποκράτης το είχε περιγράψει ως διεγερτικό και αποχρεμπτικό. Εδώ και χιλιάδες χρόνια έχει χρησιμοποιηθεί από τη λαϊκή ιατρική για τη θεραπεία του βήχα και της βρογχίτιδας. Επίσης, έχει αναφερθεί ότι όταν τρώγεται ωμό μπορεί να προλάβει ή να επιδράσει θεραπευτικά στον καρκίνο. Στην Κινέζικη ιατρική χρησιμοποιείται για συρρίκνωση όγκων, βελτίωση της νυχτερινής όρασης και την παραγωγή της χολής, ενώ η δράση του επεκτείνεται και σε περιπτώσεις πονόλαιμου, δυσκολίας στην ούρηση, παρωτίτιδας και κακής… αναπνοής, όπως αναφέρει το invitromagazine.gr.

Παρασκευή ροφήματος με νεροκάρδαμο:

Για να προετοιμάσετε ένα ρόφημα, προσθέστε 2 κουταλάκια του αποξηραμένου βοτάνου σε μία κούπα νερό που έχετε βράσει (μέχρι 3 φορές την ημέρα).

medicalland.gr

ΤΕΛΟΣ Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2025; Τα 5 σενάρια που θα κρίνουν το μέλλον της Ε.Ε.

Εξήντα χρόνια συμπληρώνει φέτος η προσπάθεια των ευρωπαϊκών χωρών να ενώσουν τις τύχες τους και να προχωρήσουν μπροστά και ο απολογισμός αυτής της εξηκονταετίας θα γίνει στις 25 Μαρτίου σε Σύνοδο Κορυφής που θα συγκληθεί στη Ρώμη, όπου και υπεγράφη η πρώτη ιδρυτική διακήρυξη.

Στα εξήντα αυτά χρόνια κύλησε πολύ νερό στις όχθες των ευρωπαϊκών ποταμών από τον Βιστούλα, τον Έλβα και το Ρήνο, μέχρι τον Τίβερη και τον Αξιό. Έγιναν πολλά, πολλά παραλήφθηκαν και άλλα αναβλήθηκαν. Σήμερα, η ΕΕ περνά μια υπαρξιακή κρίση. Οι παγκόσμιες μεταβολές ξεπέρασαν τους αργούς ρυθμούς προσαρμογής των ευρωπαϊκών εθνικών κρατών σε ομοσπονδιακές δομές και οι νέες προκλήσεις θέτουν επί τάπητος το ερώτημα πιο μπορεί να είναι το μέλλον της Ευρώπης.

Η ευρωπαϊκή πολιτική ενοποίηση προχώρησε ως σήμερα, μετά το 1992, στη βάση της κατάρρευσης του Ανατολικού Συνασπισμού και της κυριαρχίας του φιλελευθερισμού.

Τα αποτελέσματα αυτής της πορείας άλλους ευνόησαν (συνήθως τους ισχυρότερους και πιο ευπροσάρμοστους) και άλλους έβλαψαν. Για την Ελλάδα είναι δύσκολο να πει κανείς σε ποια κατηγορία ανήκει: Των ωφελημένων ή των χαμένων. Η ένταξη στην ΕΕ ωφέλησε, μάλλον, τη χώρα, αλλά δεν διέθετε τις κυρίαρχες πολιτικές οικονομικές και πνευματικές δυνάμεις που θα αξιοποιούσαν αυτήν τη συμμετοχή.

Με αφορμή αυτήν την επέτειο και τη Σύνοδο Κορυφής, η Κομισιόν συνέταξε μια «Λευκή Βίβλο» στην οποία διατυπώνει τα πέντε σενάρια που, κατά τη γνώμη της, είναι πιθανά για την μελλοντική πορεία της Ένωσης. Στη Βίβλο αυτή δεν προβλέπεται το σενάριο της παντελούς αποτυχίας και κατάρρευσης της Ένωσης, αλλά σε μια κρίση ειλικρίνειας, η Κομισιόν παραδέχεται ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση κινδυνεύει, διότι μεγάλα τμήματα του ευρωπαϊκού πληθυσμού έχουν αποξενωθεί από τις διαδικασίες και έχουν περιθωριοποιηθεί από την κατανομή του πλούτου.

Θεωρούν, ακόμη ότι η ΕΕ στερείται νομιμοποίησης και πως οι ευρωπαϊκοί θεσμοί απέκτησαν δύναμη την οποία αποστέρησαν από τις εθνικές Αρχές.

Τα πέντε σενάρια της Επιτροπής για την ΕΕ μετά το 2025 είναι τα εξής:

Σενάριο 1: Συνεχίζουμε όπως είμαστε

Αυτό το σενάριο προτείνει τη συνέχιση της υπάρχουσας κατάστασης, με «σταδιακή πρόοδο» και πορεία από κρίση σε κρίση. Το έγγραφο εξηγεί:

«Οι προτεραιότητες αναδιατυπώνονται τακτικά, τα προβλήματα αντιμετωπίζονται, όπως αυτά προκύπτουν και αναλόγως διαμορφώνεται νέα νομοθεσία. Η ταχύτητα της λήψης αποφάσεων εξαρτάται από την υπέρβαση των διαφόρων απόψεων, προκειμένου να ανταποκριθούμε στη συλλογικές μακροπρόθεσμες προτεραιότητες».

Σενάριο 2: Μένουμε στην ενιαία αγορά.

Αυτό το σενάριο οραματίζεται μια ΕΕ που θα επικεντρωθεί εκ νέου στην ενιαία αγορά, δηλαδή στην ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και ανθρώπων.

«Σε ένα σενάριο όπου η ΕΕ των 27 δεν μπορεί να συμφωνήσει να κάνει περισσότερα σε πολλούς τομείς πολιτικής, επικεντρώνεται όλο και περισσότερο στην εμβάθυνση σε ορισμένες βασικές πτυχές της ενιαίας αγοράς. Δεν υπάρχει κοινή βούληση να εργαστούμε περισσότερο μαζί σε τομείς όπως η μετανάστευση, η ασφάλεια ή η άμυνα. Η λειτουργία της ενιαίας αγοράς γίνεται ο κύριος λόγος ύπαρξης της ΕΕ των 27», σημειώνει η Κομισιόν

Σενάριο 3: Όσοι θέλουν, κάνουν περισσότερα.

Σύμφωνα με το σενάριο αυτό έχουμε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων στην οποία ορισμένα κράτη μέλη θα μπορούν να προχωρήσουν με την ένταξη σε ορισμένους τομείς, ενώ άλλα όχι.

«Η ΕΕ των 27 προχωρά όπως σήμερα, αλλά ορισμένα κράτη μέλη θέλουν να κάνουν περισσότερα κοινά. Διαμορφώνονται «συμμαχίες των προθύμων» για να συνεργαστούν σε συγκεκριμένους τομείς πολιτικής. Αυτές οι πολιτικές μπορεί να καλύπτουν την άμυνα, την εσωτερική ασφάλεια, τη φορολογία ή κοινωνικά θέματα», αναφέρεται.

Σενάριο 4: Κάνουμε λιγότερα, αλλά πιο αποτελεσματικά

Αυτό το σενάριο οραματίζεται την ΕΕ να δίνει μεγαλύτερη έμφαση σε ορισμένους τομείς πολιτικής, μειώνοντας παράλληλα το ενδιαφέρον της για άλλους.

«Η ΕΕ των 27 αποφασίζει να εστιάσει την προσοχή της και τους περιορισμένους πόρους της σε μια μείωση του αριθμού των θεμάτων που την ενδιαφέρουν… Ως αποτέλεσμα, η ΕΕ-27 είναι σε θέση να ενεργεί πολύ πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά σε επιλεγμένους τομείς προτεραιότητάς της […] Αλλού, η ΕΕ-27 σταματά να ενεργεί ή κάνει λιγότερα […] Το βάρος της στον κόσμο, αλλάζει», αναφέρει η έκθεση της Επιτροπής.

 Σενάριο 5: Κάνουμε πολύ περισσότερα όλοι μαζί.

Αυτό το σενάριο είναι η επιλογή που προτιμά η ΕΕ, ο ευρωπαϊκός φεντεραλισμός.

«Σε ένα σενάριο όπου υπάρχει συναίνεση ότι ούτε η ΕΕ των 27, όπως είναι, ούτε οι ευρωπαϊκές χώρες μόνες τους, μπορούν να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές προκλήσεις, τα κράτη μέλη αποφασίζουν να μοιραστούν περισσότερη δύναμη, πόρους και να λαμβάνουν κοινές αποφάσεις σε όλους τους τομείς.

»Ως αποτέλεσμα, η συνεργασία μεταξύ όλων των κρατών μελών προχωρεί περισσότερο από ποτέ άλλοτε […] Οι αποφάσεις λαμβάνονται γρηγορότερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και εφαρμόζονται, επίσης, γρηγορότερα.

»Στη διεθνή σκηνή, η Ευρώπη μιλά και ενεργεί με μια φωνή στο εμπόριο και αντιπροσωπεύεται από μία έδρα στα περισσότερα διεθνή φόρα. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει τον τελευταίο λόγο για τις διεθνείς εμπορικές συμφωνίες. Η Άμυνα και η Ασφάλεια αποτελούν προτεραιότητα. Σε πλήρη συμπληρωματικότητα με το ΝΑΤΟ, δημιουργείται η Ευρωπαϊκή Ένωση Άμυνας. Η συνεργασία σε θέματα ασφάλειας αποτελεί ρουτίνα», καταγράφει η Επιτροπή.

Η Λευκή Βίβλος δίνει και μια γεύση του τι μπορεί να προσφέρει η ευρωπαϊκή ενοποίηση: «Οι πολίτες που ταξιδεύουν στο εξωτερικό απολαμβάνουν προξενικής προστασίας και βοήθειας από τις πρεσβείες της ΕΕ, οι οποίες σε ορισμένα μέρη του κόσμου έχουν αντικαταστήσει τις εθνικές».

Όλα αυτά καλά… αλλά, στη Γαλλία και την Ολλανδία –δύο από τα έξι ιδρυτικά μέλη της ΕΕ– οι υποψήφιοι για την προεδρία που αντιτίθενται κατά της ΕΕ βρίσκονται μπροστά στις δημοσκοπήσεις.

Η Μαρί Λεπέν και ο Γκέρτ Βίλντερς, υποσχέθηκαν να προχωρήσουν σε δημοψηφίσματα για την παραμονή ή μη των χωρών τους στην Ένωση. Αν μια ή και οι δύο απ’ αυτές τις χώρες αποχωρήσουν από την ΕΕ, σε μια εποχή που η Ιταλία και η Ελλάδα βρίσκονται σε οικονομική κρίση, μάλλον, το μέλλον της ΕΕ θα είναι δυσοίωνο.

Αλλά, η Επιτροπή δεν εξετάζει το ενδεχόμενο η ΕΕ να μην υπάρχει το 2025. Ένα σενάριο, μάλλον, απευκταίο για χώρες όπως η Ελλάδα.

Του Παντελή Σαββίδη

pontos-news.gr

Νυν υπέρ πάντων άλλη μία κακή συμφωνία;

Πώς γίνεται όλοι τους να ξεκινούν με διαφορετικές μεν, εξίσου σωστές δε διαπιστώσεις και να καταλήγουν στο ίδιο καταστροφικό σφάλμα; Αυτό ακριβώς συμβαίνει με το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και την ελληνική κυβέρνηση. Με σημείο εκκίνησης διαπιστώσεις καθ’ όλα λογικές, αν και μεταξύ τους διαφορετικές, καταλήγουν όλοι τους στις ίδιες πολιτικές απόλυτου παραλογισμού.

Το ΔΝΤ ξεκινά με τη σωστή διαπίστωση ότι απαιτείται άμεσα αναδιάρθρωση χρέους καθώς η καθυστέρησή του οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε δυσθεώρητη λιτότητα (στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος μεγαλύτερο του 1,5%) η οποία καταστρέφει ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική οικονομία. Ομως, αμέσως μετά, έρχεται το βέτο του Βερολίνου σε οποιαδήποτε σκέψη αναδιάρθρωσης χρέους ικανή να αναιρέσει την καταστροφική λιτότητα.

Τότε το ΔΝΤ, στη βάση της πολιτικής του εφικτού και της άποψης ότι μια κακή συμφωνία τώρα είναι καλύτερη από μια καλύτερη στο μέλλον, καταλήγει πως, δεδομένου ότι η αναδιάρθρωση χρέους δεν θα γίνει, η μαθηματική «εξίσωση» του προγράμματος όντως απαιτεί σκληρότατη λιτότητα. Και για να μείνει στο πρόγραμμα το ίδιο, αποφεύγοντας την κατάρρευσή του, το ΔΝΤ απαιτεί μέτρα συμβατά με τη σκληρότατη λιτότητα. Τέλος, το ΔΝΤ προτείνει εαυτόν ως τον μόνο αξιόπιστο εφαρμοστή των μέτρων αυτών!

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκινά με τη σωστή διαπίστωση ότι απαιτείται μεγαλύτερος σεβασμός στις προτεραιότητες των Αθηνών, ιδίως σε θέματα όπως τα εργασιακά, όπου η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά ζητά την εφαρμογή αυτών που ισχύουν σε άλλες χώρες, όπως η Γαλλία και η ίδια η Γερμανία - του ευρωπαϊκού κεκτημένου δηλαδή. Ομως αμέσως μετά, έρχονται το βέτο του Βερολίνου και οι απαιτήσεις του ΔΝΤ.

Τότε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στη βάση της πολιτικής του εφικτού και της άποψης ότι μια κακή συμφωνία τώρα είναι καλύτερη από μια καλύτερη στο μέλλον, καταλήγει πως για να κλείσει η αξιολόγηση με τρόπο που να μη διακινδυνεύσει κι άλλο την ακεραιότητα της Ε.Ε., η Αθήνα θα πρέπει να αποδεχθεί «μεταρρυθμίσεις» που δεν συνάδουν με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Τέλος, η Επιτροπή προτείνει εαυτόν ως τον μόνο αξιόπιστο εφαρμοστή των μεταρρυθμίσεων αυτών!

Η ΕΚΤ ξεκινά με τη σωστή διαπίστωση ότι απαιτείται άμεσα αναδιάρθρωση ιδιωτικών χρεών ώστε να γίνει επανεκκίνηση της παροχής πίστης από τις ελληνικές τράπεζες στις επιχειρήσεις.

Για να συμβεί αυτό απαιτούνται (α) μια δημόσια «κακή» τράπεζα η οποία να απορροφήσει μεγάλο μέρος των «κόκκινων» δανείων (όπως συνέβη στη Γερμανία και στην Ισπανία), (β) άρση των capital controls και (γ) ένταξη της Ελλάδας στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ (αγορά από την ΕΚΤ ελληνικού δημόσιου και ιδιωτικού χρέους) ώστε να δημιουργηθεί κλίμα αισιοδοξίας.

Ομως αμέσως μετά, έρχεται το βέτο του Βερολίνου και για τις τρεις αυτές απαραίτητες κινήσεις. Τότε η ΕΚΤ, στη βάση της πολιτικής του εφικτού και της άποψης ότι μια κακή συμφωνία τώρα είναι καλύτερη από μια καλύτερη στο μέλλον, καταλήγει ότι το μόνο που της μένει να κάνει είναι να προτείνει εαυτόν ως τον μόνο αξιόπιστο εφαρμοστή των μέτρων και των μεταρρυθμίσεων που υπαγορεύει η τρόικα στην Αθήνα.

Οπερ μεθερμηνευόμενον, να κρατά την ελληνική κοινωνία νεκροζώντανη σε κατάσταση ημι-συμμετοχής στην ευρωζώνη, με capital controls, χωρίς να συμπεριλαμβάνει τα ελληνικά χρέη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και με την απειλή νέου κλεισίματος των τραπεζών ενεργή.

Η ελληνική κυβέρνηση ξεκινά με τη σωστή διαπίστωση ότι απαιτείται τέλος στη μόνιμη αβεβαιότητα που παράγουν ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα και ένα δημοσιονομικό πρόγραμμα του οποίου τα «μαθηματικά» δεν βγαίνουν και των οποίων τα προαπαιτούμενα εξαθλιώνουν τους πιο αδύναμους των Ελλήνων. Γι’ αυτό ζητά λιγότερη λιτότητα, «κάτι» για το χρέος και αντίμετρα που να αντισταθμίζουν τα μέτρα.

Ομως, αμέσως μετά, έρχεται το βέτο του Βερολίνου σε οποιαδήποτε τέτοια σκέψη. Τότε η κυβέρνηση, στη βάση της πολιτικής του εφικτού και της άποψης ότι μια κακή συμφωνία τώρα είναι καλύτερη από μια καλύτερη στο μέλλον, καταλήγει πως θα υπογράψει ό,τι της φέρουν. Τέλος, η κυβέρνηση προτείνει εαυτόν ως τον μόνο αξιόπιστο εφαρμοστή των μέτρων αυτών!

Παρατήρησες, αναγνώστη, τι κοινό έχει το σκεπτικό του ΔΝΤ με εκείνο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ΕΚΤ και της ελληνικής κυβέρνησης; Ποιο είναι εκείνο το κοινό συστατικό που οδηγεί και τους τέσσερις σε πολιτικές που οι ίδιοι κρίνουν ότι εντείνουν την κρίση; Δεν είναι άλλο από την «πολιτική του εφικτού» και την άποψη ότι «μια κακή συμφωνία τώρα είναι καλύτερη από μια καλύτερη στο μέλλον»!

Αυτή η προσήλωση στη «μετριοπάθεια» και στον «ρεαλισμό του εφικτού», σε συνδυασμό με το πατροπαράδοτο (από το 2010 και την εποχή Παπακωνσταντίνου) δόγμα «νυν υπέρ πάντων η επόμενη δόση», οδηγεί το ΔΝΤ, την Επιτροπή, την ΕΚΤ και την ελληνική κυβέρνηση να απαιτούν ο καθένας για πάρτη του την πρωτοκαθεδρία στην εφαρμογή μέτρων τα οποία γνωρίζουν ότι αναπαράγουν την καθίζηση της ελληνικής κοινωνικής οικονομίας.

Και καλά το ΔΝΤ και η ΕΚΤ, άντε και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Για τους «θεσμούς» αυτούς, το ζητούμενο είναι όντως η πρωτοκαθεδρία στο ελληνικό πρόγραμμα κι ας πρόκειται για πρόγραμμα σχεδιασμένο να αποτύχει. Ομως για όποιον το ζητούμενο είναι η επιστροφή της Ελλάδας στη βιωσιμότητα, μία είναι η λύση: η απόρριψη του απατηλού ψεύδους ότι «μια κακή συμφωνία τώρα είναι καλύτερη από μια καλύτερη στο μέλλον».

Συμπέρασμα: Το «κάλλιο πέντε και στο χέρι» δεν ισχύει στη μνημονιακή Ελλάδα.

Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές «κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει». Ομως η λαϊκή ρήση έχει βάση μόνο όταν πρόκειται για τη χρονική ακολουθία οφελών, όχι απωλειών.

Πράγματι, εάν είναι να πάρουμε κάτι καλό σήμερα που το έχουμε ανάγκη, ίσως αξίζει να το κάνουμε αντί να περιμένουμε κάτι καλύτερο που μπορεί να έρθει ή μπορεί και να μην έρθει στο μέλλον. Οντως, το βέλτιστο μπορεί να αποδειχθεί ο χειρότερος εχθρός του καλού.

Ομως, αυτή η ρήση, αυτή η λογική, δεν μας αφορά σήμερα ως χώρα. Και δεν μας αφορά επειδή η επιλογή μας δεν είναι μεταξύ του καλού και του καλύτερου αλλά μεταξύ του κακού σήμερα και του χειρότερου αύριο – μεταξύ μιας πρόσκαιρης ανακούφισης στη βάση αντικοινωνικών μέτρων που θα βαθύνουν την κρίση σύντομα και μιας σύγκρουσης με τον παραλογισμό σήμερα που αποτελεί προαπαιτούμενο για την επιστροφή στη λογική και τον τερματισμό πολιτικών που βαθαίνουν την κρίση στο διηνεκές.

Για να το πω στη γλώσσα της οικονομίας, η ρήξη που κάποιοι από εμάς (συμπεριλαμβανομένων του πρωθυπουργού και του υπουργού του επί των Οικονομικών) θεωρούσαμε προτιμότερη ακόμη μιας κακής, μνημονιακής συμφωνίας είναι η μόνη πραγματική επένδυση στο μέλλον της πατρίδας. Ας θυμηθούμε τον ορισμό του όρου «επένδυση»: Πρόκειται για την επιλογή να στερηθούμε κάτι σήμερα ώστε να έχουμε ένα μεγαλύτερο όφελος στο μέλλον.

Υπάρχει πλέον αμφιβολία, ακόμα και με τα κριτήρια του ΔΝΤ, της Επιτροπής και της ΕΚΤ, ότι η μόνη επένδυση στο μέλλον είναι η απόρριψη του απατηλού ψεύδους πως «μια κακή συμφωνία τώρα είναι καλύτερη από μια καλύτερη στο μέλλον»;

ΠΗΓΗ

Με τίτλο «Alexis Tsipras’ €100 billion problem» το politico επανέρχεται στην Ελλάδα η δυστυχία της οποίας εξακολουθεί να πουλάει.

Με τίτλο «Alexis Tsipras’ €100 billion problem» το πολίτικο επανέρχεται στην Ελλάδα και στον Αλέξη Τσίπρα και θυμίζει στους Έλληνες όλους τους πολιτικούς που καθισμένοι στα τέσσερα απολαμβάνουν την …καρέκλα.

Ο αρθογράφος θυμίζει τι έλεγε ο Τσίπρας στην Θεσσαλονίκη για τους πλειστηριασμούς, τις υποσχέσεις που έδινε για σωτηρία της κατοικίας και τις υποσχέσεις που έδινε για προστασία μικρών επιχειρήσεων και αντιπαραθέτει όλα όσα έλεγε ο Τσίπρας ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με αυτά που τελικά κάνει ως πρωθυπουργός και τα οποία εκτός τους ότι έκαναν τους ανθρώπους να αισθάνονται προδομένοι φέρνουν πλέον τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ στον «πάτο» των δημοσκοπήσεων.

 Για να δείξει την λαϊκή αγανάκτηση αναφέρεται στους πλειστηριασμούς και τους ακτιβιστές από το κίνημα «ενάντια στις δημοπρασίες» Άτομα του κινήματος συγκεντρώνονται στις αίθουσες των δικαστηρίων αποτρέποντας την διενέργεια των δημοπρασιών.

Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη είναι το σύνθημα που κυριαρχεί στα δικαστήρια και η πολιτική ανυπακοή η μόνη λύση.  

Φαίνεται ότι η δυστυχία της Ελλάδας πουλάει και τα ξένα έντυπα δεν χάνουν ευκαιρία. 

Αναλυτικά το δημοσίευμα του politico.

THESSALONIKI, Greece — As opposition leader, Alexis Tsipras promised that “not a single house” would be taken from Greeks who can’t pay their mortgage.

It’s now haunting him as prime minister.

Tsipras’ left-wing party Syriza came to power on a wave of popular protest at the height of the European debt crisis. After a dramatic showdown with Greece’s international creditors in July 2015, Tsipras chose to prioritize continued membership of the eurozone over doing away with austerity. The choice was controversial and left many people feeling betrayed.

Under pressure from creditors to strengthen the banking system, the Syriza-led government reluctantly agreed last year to allow auctions of properties seized from homeowners and small businesses who foreclose on their loans —  the same people Tsipras had promised to protect as opposition leader.

But the government’s attempts to recover the approximately €108 billion of non-performing loans which make up 50 percent of all Greece’s bank portfolios have hit stiff opposition from a growing protest movement that has prevented all but a few hundred of the thousands of planned auctions from taking place. So the stock of “non-performing” loans continues to go up, talk of “Grexit” that has dogged the eurozone for seven years refuses to go away, and the prime minister’s popularity is going down — including among the protest movements that brought him to power in the first place.

Activists from the “Against the Auctions” movement gather in law courts across the country every Wednesday at 3:30 p.m. to physically prevent the foreclosure auctions from taking place. A fortnight ago, as usual, around 50 of them marched from courtroom to courtroom in Thessaloniki, Greece’s second city, and up to the judge’s bench, demanding to know what auctions were taking place.

After a hasty assembly in the hallway, they rushed for one courtroom in which the foreclosure of a 108-square-meter shop was taking place. Owned jointly by a father and daughter, it was being auctioned by Piraeus Bank.

Ilias Smilios, an unassuming middle-aged school teacher, led the group towards the presiding notary. “You are implementing a theft,” he shouted. “The auction is cancelled because we are here. We are not letting it happen.”

“There is rage, anger,” Smilios told POLITICO in a café opposite the Thessaloniki courthouse, after successfully halting the auction. “There are many folks that believed in Syriza, but their hope is gone for good.”

‘It will become law’

Ironically, the anti-foreclosure movement’s slogan — “Not a single house in the hands of a banker” — was one which Tsipras uttered himself back in January 2015, during a speech to jubilant supporters of Syriza two days before its election victory on a radical anti-austerity platform.

“We have a plan, and we commit to put an end to this nightmare of auctions of primary residences. Not a single house in the hands of a banker!” Tsipras told the cheering crowd. “Today it is a chant, from Monday it will become a law of the state.”

The bitter irony of the current situation is not lost on his party. Last year, Syriza’s own newspaper published an open letter to Tsipras and Justice Minister Stavros Kontonis from an anonymous Thessaloniki debtor, identified as Michalis P.

The letter was described in the paper as “the desperate cry of Michalis P., unemployed, diagnosed with a disability, a father of a large family and an autistic child [whose] only house in Thessaloniki is in danger of being lost in the auctions and as a result seven people will live on the street.” The case was a boon for the anti-auctions movement and on September 28 several hundred people blocked the auction of his home.

“From that point on, the movement changed throughout all Greece, and the movement became more decisive,” said Smilios, who can be seen in videos from that day, pumping his fists and leading the chants from a table top, as riot police struggle to regain control.

The government insists homes are safe. In a statement, the Ministry of Economy said current legislation meant “60 percent of primary residences of households in distress” have protection against foreclosure.