Κατέρρευσε στη θάλασσα το «Γαλάζιο Παράθυρο» της Μάλτας

Η φύση είναι αμείλικτη και αυτή τη φορά θύμα της ήταν το φημισμένο «Γαλάζιο Παράθυρο» της Μάλτας που βρισκόταν μέχρι πριν λίγες μέρες στο νησί Γκόζο και αποτελούσε σήμα κατατεθέν της χώρας.

Ο βραχώδης σχηματισμός που έμοιαζε με αψίδα είχε περίοπτη θέση σε αμέτρητα τουριστικά φυλλάδια, όμως κατέρρευσε την Τετάρτη στη θάλασσα, εξαιτίας της έντονης κακοκαιρίας και θαλασσοταραχής που επικρατούσε στην περιοχή.

Γεωλόγοι είχαν προειδοποιήσει εδώ και καιρό ότι ο σχηματισμός αυτός των βράχων διαβρωνόταν με ταχείς ρυθμούς και οι αρχές είχαν απαγορεύσει την πρόσβαση τουριστών στο σημείο.

Ο φυσικός σχηματισμός, γνωστός ως «Azure Window», δημιουργούσε μια αψίδα πάνω από τα γαλάζια νερά και ήταν ο αγαπημένος προορισμός για τους δύτες.

Ο πρωθυπουργός της Μάλτας, Τζόσεφ Μουσκάτ έκανε λόγο για θλιβερό γεγονός, σημειώνοντας στο Twitter ότι δυστυχώς έφτασε η μέρα που επιβεβαίωσε τα δυσοίωνα σενάρια των επιστημόνων.

star.gr

Τα «στοιχειωμένα» ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ

Ξεκινούν αλλά ουδέποτε ολοκληρώνονται οι περισσότεροι διαγωνισμοί ακινήτων του ΤΑΙΠΕΔ. Τα «κολλημένα» ακίνητα και οι αντιδράσεις. Πως σχολιάζει η διοίκηση του Ταμείου.

Στον πάγο δεν βρίσκονται μόνο οι μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις αλλά ακόμα και οι πωλήσεις/παραχωρήσεις ακινήτων του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ), με αρκετούς διαγωνισμούς να αγνοούνται για μήνες ή για χρόνια! Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι πως οι υπεύθυνοι ξεχνούν να ανανεώσουν και τα στοιχεία στον δικτυακό τόπο του ταμείου, με αποτέλεσμα να περιέχουν πλήθος... μπαγιάτικων πληροφοριών.

Έτσι οι ενδιαφερόμενοι μαθαίνουν πως «μέχρι το τέλος του 2016» θα προκηρυχθεί διαγωνισμός για τη μαρίνα Θεσσαλονίκης (Αρετσού), ή πως στις αρχές του 2017 θα κατατεθούν οι δεσμευτικές προσφορές για τη μαρίνα Πύλου. Ούτε ο διαγωνισμός για τη μαρίνα Αρετσούς προκηρύχθηκε, ενώ προς αναβολή (λόγω σχεδόν μηδενικού ενδιαφέροντος) πάει και ο διαγωνισμός για τη μαρίνα Πύλου, που σέρνεται επί χρόνια.

Οι μαρίνες δεν είναι τα μοναδικά ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ που είναι προς αξιοποίηση επί χρόνια, εν μέσω τοπικών αντιδράσεων, παρεμβάσεων της αρχαιολογίας, του δασαρχείου και άλλων άγνωστων παραγόντων.

Ο κατάλογος των διαγωνισμών που ξεκίνησαν χωρίς ποτέ να ολοκληρωθούν, ενίοτε χωρίς ποτέ να ανακοινωθεί πως ματαιώθηκαν, πιθανώς επειδή ουδείς επενδυτής ενδιαφέρθηκε, είναι μακρύς. Ξεκινά από την αξιοποίηση πρώην ολυμπιακών εγκαταστάσεων (Κλειστό Γυμναστήριο Γαλατσίου, Ιππικό Κέντρο Μαρκοπούλου) και φτάνουν μέχρι το κάστρο Castello Bibelli στην Κέρκυρα. Για ορισμένα εξ αυτών διαρρέεται κατά καιρούς πως θα προκηρυχθούν νέοι διαγωνισμοί, οι οποίοι επίσης ουδέποτε ξεκινούν!

Στον κατάλογο των ξεχασμένων ή ακυρωμένων διαγωνισμών περιλαμβάνονται και ακίνητα-φιλέτα (τουλάχιστον στα χαρτιά) όπως έκταση περίπου 735 στρεμμάτων στην περιοχή Σάνη του Δήμου Κασσάνδρας που προοριζόταν για γκολφ, δύο ακίνητα στην πρώην αμερικανική βάση στις Γούρνες Ηρακλείου συνολικής έκτασης 346.000 στρεμμάτων, παραλιακή έκταση 160 στρεμμάτων στο Ποσείδι Χαλκιδικής, παραθαλάσσια έκταση στην Αγία Τριάδα Θεσσαλονίκης.

Περιλαμβάνεται, επίσης, ακίνητο 400 στρεμμάτων στην Ασπροβάλτα, το ακίνητο των 630 στρεμμάτων στη θέση «Βερβερόντα» στο Πόρτο Χέλι (που είχε και την περίφημη άδεια για ιδιωτικό αεροδρόμιο) και τα 170 στρέμματα στην Ερμιόνη.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων, στο ΤΑΙΠΕΔ ανακαλύπτουν κάποιο καινούργιο πρόβλημα μετά την προκήρυξη του διαγωνισμού. Για παράδειγμα έπρεπε να προκηρυχθεί ο διαγωνισμός για το ακίνητο στη «Βερβερόντα», για να παρέμβει το τοπικό δασαρχείο που θεωρεί τμήμα της έκτασης δασικό! Το ίδιο συνέβη και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, με παρεμβάσεις ακόμα και τοπικών πολιτικών παραγόντων, καθυστερήσεις στις σχετικές άδειες κ.λπ.

Αρκετοί θεωρούν πως οι καθυστερήσεις στην προώθηση των διαγωνισμών ακινήτων του ΤΑΙΠΕΔ είναι τελικά προς όφελος του Δημοσίου αφού, εξαιτίας της αρνητικής οικονομικής συγκυρίας, «το ταμείο θα τα πωλούσε μισοτιμής». Η πραγματικότητα είναι περισσότερο σύνθετη, κυρίως επειδή αρκετά ακίνητα δεν πωλούνται αλλά παραχωρούνται με πολυετείς συμβάσεις. Τέτοια παραδείγματα είναι οι μαρίνες, με κορυφαίο παράδειγμα τη μαρίνα Αλίμου (τη μεγαλύτερη των Βαλκανίων), που σήμερα τη λυμαίνονται μικρά και μεγάλα συμφέροντα. Σε άλλες περιπτώσεις, η πώληση των ακινήτων συνοδεύεται από επενδύσεις μέσω των οποίων θα αντισταθμιζόταν το περιορισμένο όφελος του δημοσίου.

Υπενθυμίζεται πως με βάση το τρίτο μνημόνιο, στο ΤΑΙΠΕΔ θα έμεναν τα ακίνητα για τα οποία είχε ξεκινήσει διαγωνιστική διαδικασία καθώς και συγκεκριμένος κατάλογος, ενώ η υπόλοιπη ακίνητη περιουσία θα μεταβιβαζόταν στο υπερταμείο (ΕΕΣΠ ΑΕ). Στο ΤΑΙΠΕΔ κατάφεραν, πάντως, εν μέσω πλήθους αντιδράσεων, να ολοκληρώσουν και κάποιους διαγωνισμούς όπως το ακίνητο της Αφάντου στη Ρόδο κ.λπ. Ακόμα και εκεί, όμως, υπήρξε εκ των υστέρων κάποια παρέμβαση (π.χ. αρχαιολογία) που εμποδίζει την υπογραφή συμβάσεων.

Πως σχολιάζει η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ

"Το ΤΑΙΠΕΔ θα ήθελε να επισημάνει ότι στο χαρτοφυλάκιο real estate του παραμένουν συνολικά 89 ακίνητα προς αξιοποίηση, συμπεριλαμβανομένων και μεγάλων ακινήτων όπως ο Αστέρας Βουλιαγμένης, η Κασσιώπη στην Κέρκυρα και η Αφάντου στην Ρόδο, για τα οποία οι σχετικοί διαγωνισμοί έχουν ολοκληρωθεί" δηλώνει η διοίκηση του Ταμείου.

Σύμφωνα με την ενταταλμένη σύμβουλο του ΤΑΙΠΕΔ Λίλα Τσιτσογιαννοπούλου, "το πρόγραμμα αξιοποίησης των ακινήτων του ελληνικού δημοσίου που έχει στην κατοχή του το Ταμείο προχωρά απαρέγκλιτα μέσα από τις διαγωνιστικές διαδικασίες και τις ηλεκτρονικές δημοπρασίες eAuction, οι οποίες έχουν επιδείξει θεαματικά αποτελέσματα".

"Σχετικά με τις αναφορές σας για τα ζητήματα που ανακύπτουν και προκαλούν καθυστερήσεις, είναι γνωστό σε όλους ότι ένα μεγάλο μέρος των ακινήτων του δημοσίου παρουσιάζει προβλήματα (καταπατήσεις, δασικά, αρχαιολογικά θέματα, πολεοδομικές εκκρεμότητες κλπ.) τα οποία το ΤΑΙΠΕΔ επιδιώκει να διευθετήσει πριν την προκήρυξη ενός διαγωνισμού. Στόχος του Ταμείου είναι κάθε asset που παρουσιάζεται στους επενδυτές να είναι απαλλαγμένο τέτοιων ζητημάτων, ώστε να μην υπάρχουν καθυστερήσεις στην μετέπειτα πορεία υλοποίησης της επένδυσης".

Κατά την κα Τσιτσογιαννοπούλου, "για τους διαγωνισμούς που ξεκίνησαν σε παρελθόντα έτη και είτε έχουν ολοκληρωθεί είτε είναι σε εξέλιξη, τα όποια ζητήματα ανακύπτουν, αντιμετωπίζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και πάντα με την συνεργασία των αρμόδιων φορέων του δημοσίου".

euro2day.gr

Η ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ

Η αριστεία και η αξιοκρατία είναι βασικοί και αλληλένδετοι πυλώνες της δημοκρατίας, οι οποίοι εσχάτως μονοπωλούν το δημόσιο λόγο. Δεν ταυτίζονται όμως νοηματικά, παρά τη γενική εντύπωση που επικρατεί.

Η αριστεία στα ελληνικά σημαίνει κυριολεκτικά τη διάκριση στη μάχη, στην πράξη. Αξιοκρατία είναι η επικράτηση των ικανών, των αξίων, αυτών που αξίζουν περισσότερο. Το κρισιμότερο σημείο όμως είναι με ποιο τρόπο περνάμε από την αριστεία στην επιλογή του αξίου, ώστε η διαδικασία να αποκτήσει πρακτικό περιεχόμενο. Ελέγχοντας τη σύνολη πορεία κάποιου στην ιδιωτική ζωή του και το δημόσιο βίο, θα αποδειχθεί ποιος είναι άξιος και ποιος είναι απλά άριστος. Πραγματικά, εμπειρικά∙ όχι τύποις.

Στην πολιτική η έμφαση χρειάζεται να αποδίδεται στο δημόσιο βίο των ανθρώπων. Άξιος είναι εκείνος που σε κάποιο κοινωνικό ή πολιτικό χώρο έχει προσφέρει σημαντικό έργο και έχει αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί. Δεν είναι άξιος -ενώ μπορεί να είναι άριστος- εκείνος που ιδιωτεύει, εκείνος που όλες του οι δραστηριότητες εξυπηρετούν ατομικά ή ιδιοτελή συμφέροντα, τα οποία ενίοτε μπορεί και να αντιστρατεύονται το δημόσιο συμφέρον. Η αξιοκρατία στη δημοκρατία δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξαντλείται σε τυπικά προσόντα (σπουδές, επαγγελματική δραστηριότητα, οικογενειακή παράδοση, δημοφιλία), αλλά επιβάλλεται από τη φύση του πολιτεύματός μας να έχει εμπειρικό περιεχόμενο. Με άλλα λόγια, δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία τα τυπικά προσόντα, αλλά η δράση στο δημόσιο στίβο. Δεν μπορούμε επίσης να μιλάμε για αξιοκρατία όταν κάποιος, στηριγμένος σε πολλά τυπικά προσόντα, ζητά να τον εμπιστευθούμε με την υπόσχεση ότι θα αποδειχθεί άξιος. Είναι απαραίτητο να είναι τυπικά και ουσιαστικά άριστος, να έχει διακριθεί και αποδείξει την αξία του, ώστε μετά να του δοθεί η ευκαιρία να ασκήσει εξουσία.

Με άλλα λόγια, χρειάζεται πρώτα να αποδείξει κάποιος ότι είναι άριστος, με αντικειμενικό και μετρήσιμο τρόπο. Ύστερα, να τον εντοπίσει η πολιτική κοινωνία, ώστε να αξιολογηθεί, εάν η αριστεία του έχει δημόσιο ή ιδιωτικό χαρακτήρα. Ο άριστος που διαθέτει επιτυχημένο έργο με κοινωνικοπολιτικό αντίκρισμα, αναγνωρίζεται ως άξιος. Κατόπιν, χρειάζεται να υπάρχειθεσμική διαδικασία επικράτησης του αξίου, ώστε να επωφεληθεί η κοινωνία και το κράτος από τη δράση του σε θέσεις ευθύνης. Συνεπώς, βασική πολιτική όψη της αριστείας είναι η διάκριση στο δημόσιο στίβο, σε χώρους κοινωνικοπολιτικής δράσης και η τελική επικράτηση των αξίων συνιστά την αξιοκρατία. 

Για να επικρατήσει η αξιοκρατία, χρειάζεται να πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις. Αρχικά, σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα πρέπει όλοι οι άνθρωποι, στην αρχή της ζωής τους, να έχουν τιςίδιες ευκαιρίες, ώστε να φανεί με απόλυτο κριτήριο πόσο ικανός είναι κανείς και πόσο μπορεί να προσφέρει, να ανιχνευθούν οι άριστοι. Για αυτό και επιβάλλεται να δοθεί έμφαση στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Σε αντίθετη περίπτωση, η αριστεία αποκτά διάσταση αριστοκρατική και απάδει της δημοκρατίας.

Επίσης, η αριστεία δεν αποδίδεται άπαξ, αλλά θεμελιώνεται στη συνεχή αξιολόγηση, με ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια. Είναι αέναη διαδικασία. Τα ποσοτικά κριτήρια είναι χρήσιμα σε δραστηριότητες του ιδιωτικού βίου, αλλά στην πολιτική προέχουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, επειδή αυτή πρωτίστως αναφέρεται σε ανθρώπους και όχι σε υλικά αντικείμενα.

Τους πιστοποιημένα άξιους τους έχει ανάγκη η δημοκρατία για να μπορέσει να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα εξισωτικό στη βάση του, αλλά αριστοκρατικό στην κορυφή του, καθώς πρέπει να κυβερνούν οι καλύτεροι, οι πιστοποιημένα άξιοι.

indeepanalysis.gr

Ο Ολαντ, ο Σόιμπλε, το ΔΝΤ και το λάθος με την Ελλάδα

Στο Salon Dore του Μεγάρoυ των Ηλυσίων, την αγαπημένη αίθουσα της Madame de Pompadour, δόθηκε η τελευταία μεγάλη συνέντευξη του γάλλου προέδρου ΦρανσουάΟλάντ σε 5 ευρωπαϊκές εφημερίδες, μεταξύ αυτών και της Suddeutsche Zeitung του Μονάχου. Αφορμή η τετραμερής συνάντησή του με τους Μέρκελ, Τζεντιλόνι και Ραχόι στις Βερσαλλίες, με θέμα το μέλλον της Ευρώπης.

Ο Γάλλος πρόεδρος, ο οποίος δεν πρόκειται να ξαναβάλει υποψηφιότητα για το αξίωμα που κατέχει, θεωρεί ότι συνέβαλε στον επαναπροσανατολισμό της Ευρώπης, αλλά ωστόσο δεν είναι ευχαριστημένος με την εξέλιξή της. «Ή θα πορευτούμε με άλλον τρόπο, ή ο καθένας θα πάρει το δρόμο του», υποστηρίζει. «Στο μέλλον θα υπάρξει μια κοινή συμφωνία για την εσωτερική αγορά συν το κοινό νόμισμα για κάποιους. Εκτός από αυτή την κοινή βάση, για τις χώρες που πραγματικά το θέλουν, θα είναι εφικτό να κινηθούν μαζί σε διάφορους τομείς, στην άμυνα, στην εναρμόνιση της φορολογικής νομοθεσίας, στη έρευνα, την τέχνη ή την νεολαία. Με λίγα λόγια, θα πρέπει να φανταστούμε διάφορες βαθμίδες ενσωμάτωσης».

Στην μακροσκελή συνέντευξή του στην Suddeutsche Zeitung υπάρχει αναφορά και στην Ελλάδα. Στην παρατήρηση του δημοσιογράφου ότι εκφράζεται το παράπονο στη Γαλλία όπως και στις Βρυξέλλες ότι ο γάλλος πρόεδρος εμφανίζεται πολύ αδύναμος και ενδοτικός προς την Άγκελα Μέρκελ, ο Φρανσουά Ολάντ απάντησεως εξής: «Η Γαλλία ήταν εκείνη που ώθησε τη Γερμανία να αλλάξει τις θέσεις της χωρίς η ίδια να το θέλει, για παράδειγμα στην τραπεζική ένωση. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η Ελλάδα. Η Γαλλία ήταν εκείνη που έδειξε τι θα κόστιζε η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Η Γερμανία από την πλευρά της συνέβαλε στο να οριοθετηθούν κανόνες και υποχρεώσεις, τις οποίες εξάλλου ο Αλέξης Τσίπρας τήρησε». «Καταφέρατε να σταματήσετε τον Σόιμπλε;» επέμεινε ο δημοσιογράφος. «Ας πούμε ότι το κατάλαβε από μόνος του», απάντησε ο γάλλος πρόεδρος. «Θα μπορούσα να κοκορεύομαι, αλλά δεν θα ήταν η σωστή μέθοδος. Εάν παίζουμε με διατυπώσεις, όπως ότι η Γαλλία κέρδισε την Γερμανία ή το αντίθετο, θα ηττηθούμε όλοι μαζί».

«Το ΔΝΤ παραδέχεται Tα λάθη του»

Εν τω μεταξύ, συνέντευξη με θέμα το ΔΝΤ και την Ελλάδα δίνει στην εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit ο Πολ Μπλούσταϊν. Είναι γνωστός για τις πολύχρονες έρευνες που έχει κάνει για το Ταμείο αλλά και για τα βιβλία του με επίκεντρο την ευρωπαϊκή κρίση. Ο Μπλούσταϊν καταλογίζει στο διεθνή πιστωτικό οργανισμό ευθύνες γιατί δεν επέβαλε από την αρχή της κρίσης κούρεμα χρέους. «Ασφαλώς δεν θα επαρκούσε, καθώς η Ελλάδα χρειζόταν πολλές μεταρρυθμίσεις. Αλλά οι οικονομικές προβλέψεις το 2010 ήταν πολύ αισιόδοξες», υποστηρίζει. «Η Ελλάδα θα έπρεπε να επιβάλει απίστευτα μέτρα λιτότητας για να αγγίξει τους στόχους του προγράμματος. Αρχικά, ο στόχος για το πλεόνασμα ήταν 6% του ΑΕΠ, πολύ υψηλότερος και από ό,τι μια υγιής οικονομία μπορεί να επιτύχει, τη στιγμή που από τότε η Ελλάδα βρισκόταν σε ύφεση». Ο Μπλούσταϊν παραδέχεται ότι ένα κούρεμα χρέους θα ήταν ένα αδιανόητο ενδεχόμενο για τους ισχυρούς ευρωπαίους πολιτικούς. «Εκείνη την εποχή υπήρχαν επίσης και καλά επιχειρήματα εναντίον της μείωσης του χρέους, δηλαδή η μετάδοση της κρίσης για χώρες που θα το ζητούσαν. Αλλά το μεγάλο βάρος για την σωτηρία της Ευρώπης ανατέθηκε στην Ελλάδα, αυτό ήταν άδικο και παίρνει σήμερα εκδίκηση, αφού η κρίση ακόμη διαρκεί».

Αλλά και η διαμάχη ανάμεσα στο ΔΝΤ και την ΕΕ συνεχίζεται. Ο αμερικανός εμπειρογνώμων την αποδίδει στο ότι το Ταμείο προσπαθεί να αποκαταστήσει τη φήμη του και να επανορθώσει τα λάθη του με τη λογική ότι δεν υποστηρίζει κανείς αυτό που δεν λειτουργεί. «Το θετικό είναι ότι το ΔΝΤ παραδέχεται τα λάθη του», αναφέρει στη γερμανική εφημερίδα. «Βγήκαν στο φως πολλές εκθέσεις αυτοκριτικής, στις οποίες γίνεται σαφής αναφορά στις ευθύνες του, αυτό έβλαψε τη φήμη του ΔΝΤ», υποστηρίζει ο αμερικανός ειδικός. «Για το Ταμείο το ελληνικό πρόγραμμα ήταν μια αρνητική εμπειρία και γι' αυτό θα ήθελε να μη συμμετέχει». Και καταλήγει: «Αμφισβητώ εάν τα προγράμματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών ήταν πιο επιτυχημένα κι αυτό ισχύει κυρίως για την Πορτογαλία [...] Η Ελλάδα έπεσε μόνη της στην τρύπα που έσκαψε και οι άλλοι την άφησαν. Ασφαλώς θα έπρεπε να εφαρμοστούν πιο δραστικά διαρθωτικές μεταρρυθμίσεις και όχι μόνο περικοπές δαπανών, αλλά τέτοιες μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά για παράδειγμα χρειάζονται πολύ χρόνο για να επενεργήσουν».

 Deutsche Welle