Κορνήλιος Καστοριάδης: Παγκόσμια δημοκρατική αναγέννηση ή κάποια εφιαλτική ουτοπία;

Στις αρχές του φθινοπώρου, 4-6 Σεπτεμβρίου 1997, διοργανώθηκε στην Πράγα, υπό την αιγίδα της Τσεχικής Δημοκρατίας και με την προσωπική συμμετοχή του Bάτσλαβ Xάβελ, μία μεγάλη διεθνής συνάντηση – το “Forum 2000” – στην οποία συμμετείχαν προσωπικότητες από όλο τον κόσμο: διανοητές, διανοούμενοι, νομπελίστες, πολιτικοί, πρώην πολιτικοί, εκπρόσωποι θρησκευτικών δογμάτων. Στόχος της συνάντησης ήταν να συμβάλλουν οι παρόντες με τις απόψεις τους στην αναζήτηση, εν όψει του 2000, ενός καλύτερου κόσμου· ενός κόσμου, για να ακριβολογούμε, χωρίς τη φρίκη που μας επιφύλαξε ο απερχόμενος 20ός αιώνας.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης συμμετείχε στο “Forum 2000” και εκφώνησε εκεί ένα κείμενο με τίτλο“Παγκόσμια δημοκρατική αναγέννηση ή κάποια εφιαλτική ουτοπία”. Αυτή ήταν η τελευταία δημόσια παρέμβασή του. Λίγο μετά την επιστροφή του από την Πράγα στο Παρίσι άρχισε η περιπέτεια της υγείας του που, παρά το σθένος με το οποίο την αντιμετώπισε, είχε τελικά ολέθρια έκβαση: το θάνατό του, πριν από πέντε ημέρες, στις 26 Δεκεμβρίου, σε ηλικία 75 ετών.

Πολλά λέγονται μετά θάνατον· είναι πιο εύκολο και “βολικό” όταν η δρυς πέφτει. Έτσι συνέβαινε και στο παρελθόν, έτσι συμβαίνει ακόμα περισσότερο σήμερα, σ’ αυτή την εποχή που την χαρακτηρίζει η γενικευμένη “άνοδος της ασημαντότητας”, όπως ο ίδιος έχει γράψει. Από μέρους μας θα περιοριστούμε σε λίγες φράσεις. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης δεν σεβάστηκε τα δόγματα – οποιαδήποτε Δόγματα – ποτέ. Παρέμεινε πάντα μαχητής και δεν διαχώρισε σε καμία περίπτωση την θεωρία από τη δράση. Με το πολύπλευρο έργο του έχει δημιουργήσει ένα ολόκληρο σύστημα σκέψης, μια συνολική σύλληψη του ανθρώπου. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης, αδιαμφισβήτητα, είναι ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους του 20ού αιώνα.

Όσο και εάν το έργο του θα παραμείνει, ο Κορνήλιος Καστοριάδης θα λείψει αφόρητα όχι μόνο στην οικογένειά του, αλλά και σε όσους τον έχουν γνωρίσει και αγαπήσει – τους συνεργάτες, τους μαθητές, τους φίλους. Το κείμενο που αμέσως ακολουθεί – δημοσιεύεται για πρώτη φορά στον τύπο – είναι ακριβώς αυτό που εκφώνησε στην Πράγα, στη συνάντηση “Forum 2000”. Οι αναγνώστες θα βρουν εδώ αρκετά από τα στοιχεία που συγκροτούν τον καστοριαδικό κόσμο. Το κείμενο αυτό του Κορνήλιου Καστοριάδη είναι, τελικά, το τελευταίο.

30/12/1997 Ελευθεροτυπία

Μετάφραση-επιμέλεια: TETA ΠAΠAΔΟΠΟYΛΟY

Οι οργανωτές του “Forum 2000”, πολύ σωστά, αν και το πρόβλημα θα εμφανιζόταν έτσι κι αλλιώς, συμπεριέλαβαν στο πρόγραμμα των συζητήσεών μας το θέμα “αρμονίες, δυσαρμονίες και εντάσεις στον σημερινό κόσμο”. Αυτό ακριβώς πρόκειται να εξετάσουμε εδώ, τώρα.

Θα ήθελα πάντως, σε σχέση με το θέμα μας, να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή: τίποτα δεν είναι σίγουρο και δεδομένο για τον άνθρωπο, τίποτα δεν είναι δεδομένο ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι θα ζούσαμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο. Ειδικότερα, θέλω να δώσω ιδιαίτερη έμφαση – πρέπει να το καταλάβουμε βαθιά – ότι δεν υπάρχει κληρονομήσιμη παράμετρος στην “ανθρώπινη φύση”.Δεν υπάρχει ουδεμία εγγύηση για μια αδιάκοπη ηθική, πολιτική, πνευματική “πρόοδο”.Εξάλλου, είναι γνωστό ότι και η “τεχνική πρόοδος” έχει γνωρίσει στην ιστορία περιόδους τελμάτωσης ή ακόμη και οπισθοχώρησης.

Ο κόσμος που έχουμε κληρονομήσει καθορίζεται: πρώτον, από πολύ μεγάλη ποικιλία καθώς επίσης από έντονη ετερογένεια όσον αφορά τις απαρχές του· δεύτερον, από το τεράστιο κίνημα ομογενοποίησης που αρχίζει με την ευρωπαϊκή επέκταση στο τέλος του 15ου αιώνα και περνάει σε μία εντελώς νέα φάση μετά από τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ακόμη περισσότερο τα τελευταία είκοσι χρόνια.

H ευρωπαϊκή επέκταση, όλο το διάστημα αυτών των πέντε αιώνων, ήταν επέκταση κυρίως αποικιακή ή ημι-αποικιακή. Ως τέτοια πήρε είτε τη μορφή ενός εποικισμού συνοδευμένου από την σχεδόν καθολική εξόντωση των ιθαγενών (Βόρειος Aμερική, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Σιβηρία και, σε σημαντικό βαθμό, Λατινική Aμερική) είτε τη μορφή της άμεσης ή έμμεσης καθυπόταξης των τοπικών πληθυσμών (Αφρική, Ινδία κι ένα μεγάλο τμήμα της Ασίας).

Συνεπώς, η ευρωπαϊκή επέκταση δεν είχε σχέση με επέκταση πολιτιστική (εκτός από ορισμένες περιπτώσεις που αφορούν κάποιες τοπικές ελίτ). Τελικά, οι χώρες οι οποίες βρέθηκαν υπό αποικιακό ή ημι-αποικιακό καθεστώς διατήρησαν αναλλοίωτες τις πατρογονικές παραδόσεις τους, τις συνήθειες, τους τρόπους ζωής.

Στο δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα αυτές οι χώρες απέκτησαν την τυπική ανεξαρτησία τους. Το ίδιο χρονικό διάστημα – παράλληλα με την ανεξαρτησία – έγινε μία βαθιά διείσδυση τόσο στον τρόπο ζωής αυτών των λαών όσο και στην οικονομική τους οργάνωση, εμέρους της Δυτικής Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Όμως τούτη η διείσδυση εμπεριείχε μόνο το ήμισυ της ευρωπαϊκής παράδοσης, δηλαδή κατ’ ουσίαν ό,τι έχει σχέση με την τεχνολογία και τις καταναλωτικές συνήθειες (στο μέτρο βέβαια που κάτι τέτοιο το επέτρεπε το οικονομικό επίπεδο των αποικιών). Πάντως, οι πιο βαθιές συνήθειες και ειδικότερα τα “ήθη κι έθιμα” που αφορούν την πολιτική και την εξουσία, σε πολλές και πολύ σημαντικές περιπτώσεις, έχουν μείνει ουσιαστικά τα ίδια.

Αποδίδω σ’ αυτό το γεγονός εξαιρετική σημασία, διότι πιστεύω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η επέκταση ενός αποχαλινωμένου καπιταλισμού μαζί και της σημερινής ψευδο-αγοράς δεν θα φέρει αυτομάτως την ελευθερία και την δικαιοσύνη. Αντιθέτως, πιστεύω ότι μοναδική ελπίδα για το μέλλον του κόσμου μας είναι και παραμένουν οι εξής παράγοντες: η πολιτική εγρήγορση και η δραστηριότητα των λαών. Προς το παρόν έχουμε μόνο μικρά δείγματα μιας τέτοιας εγρήγορσης και δραστηριότητας. Εξάλλου, το ίδιο ισχύει, μάλιστα κατά τρόπο εξόφθαλμο, και για εκείνες τις χώρες του δυτικού κόσμου στις οποίες πρωτοεμφανίστηκε το ιστορικό πρόταγμα της ελευθερίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης – το πρόταγμα δηλαδή της ατομικής και συλλογικής αυτονομίας.

H ευρωπαϊκή παράδοση χαρακτηρίζεται από μία ουσιώδη αντινομία για την οποία θα μιλήσω αμέσως.

Στην Ευρώπη, από τον 12ο αιώνα και μετά, παρατηρούμε ότι εμφανίζονται τα πρώτα σπέρματα μιας πορείας προς την ελευθερία σε όλους τους τομείς: στην πολιτική, στον πολιτισμό, στη σκέψη. Παρατηρούμε ότι οι πρωτο-αστικές διοικήσεις των πόλεων διεκδικούν και κατακτούν μια κάποια αυτονομία από τη βασιλική, αυτοκρατορική ή την εκκλησιαστική εξουσία. Παρατηρούμε ότι οι τέχνες “σπάνε” τα κληρονομημένα και τυποποιημένα σχήματα. Στη συνέχεια, ακολουθεί η Αναγέννηση, η Μεταρρύθμιση, ο Διαφωτισμός, οι Επαναστάσεις – του 17ου, του 18ου, του 19ου αιώνα – το εργατικό κίνημα, η μεγάλη πολιτιστική άνθηση του μοντερνισμού από το 1750 μέχρι το 1950, η χειραφέτηση των γυναικών και της νεολαίας. Όλη αυτή την πορεία την ονομάζω: κοινωνικό-ιστορικό πρόταγμα της συλλογικής και ατομικής αυτονομίας.

Ωστόσο δεν πιστεύω ότι το κοινωνικό-ιστορικό πρόταγμα της συλλογικής και ατομικής αυτονομίας έχει ριζώσει πραγματικά. Τα αποτελέσματα όμως όλων αυτών των επαναστάσεων και κινημάτων έχουν αφήσει κάποια σημάδια στους θεσμούς και, ιδίως, έχουν ορίσει έναν ορισμένο ανθρωπολογικό τύπο: το ελεύθερα σκεπτόμενο δημοκρατικό άτομο.

Πάντως στην Ευρώπη αναδύεται, επίσης, κι ένα άλλο πρόταγμα, πρόταγμα αντινομικό σε σχέση με το πρώτο για το οποίο ήδη μίλησα. Πρόκειται για το πρόταγμα της “απεριόριστης επέκτασης της ορθολογικής κυριαρχίας”, το οποίο αρχικά αφορούσε μόνο τη σφαίρα της οικονομικής παραγωγής. Τούτο το πρόταγμα, δυναμικά υποστηριζόμενο από την χωρίς προηγούμενο τεχνολογική εξέλιξη, που με την σειρά της το ενισχύει και το διευρύνει, γεννά τον καπιταλισμό με την ευρεία έννοια του όρου, ο οποίος κυριαρχεί στην Ευρώπη και τη Βόρειο Aμερική και, λίγο ως πολύ, με την επέκταση της Δύσης, σε όλο τον κόσμο. Ο καπιταλισμός αυτός καθαυτός δεν έχει ενδογενή συνάφεια με τη δημοκρατία· ίσα ίσα θα έλεγα ότι συμβαίνει μάλλον το αντίθετο. Τα ιστορικά γεγονότα και οι σημερινές εξελίξεις σίγουρα δεν θα μας διέψευδαν. Ο καπιταλισμός δεν είναι ένα ομαλά αυτορρυθιζόμενο σύστημα. 

Αν οι ζοφερές προφητείες του 19ου αιώνα αποδείχτηκαν μέχρι τώρα λανθασμένες, αυτό οφείλεται στην κοινωνική και πολιτική αντίσταση που συνάντησε ο καπιταλισμός από το δημοκρατικό και το εργατικό κίνημα. Για εκατόν πενήντα χρόνια – αρχές του 19ου αιώνα ως τη δεκαετία του 1950 – αυτή η αντίσταση επέβαλε στον καπιταλισμό μια ουσιαστική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργατών, μια εξίσου ουσιαστική μείωση των ωρών εργασίας, μια σειρά μέτρων προστασίας και, τελικά, με την κρίση του 1929-33, μια ενεργό παρέμβαση των κυβερνήσεων με στόχο την ρύθμιση της οικονομίας. Όμως τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια οι καιροί άλλαξαν. Οι πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις είναι σε κάμψη. H πλήρης απασχόληση έχει γίνει κάτι το αδιανόητο. Το χρηματιστήριο στη Wall Street ανεβαίνει κάθε φορά που μια εταιρεία ανακοινώνει απολύσεις εργαζομένων. H τεχνητή ανεργία χρησιμοποιείται εσκεμμένα, περίπου σαν φόβητρο, για την καταστολή της κοινωνικής αντίστασης. H πολιτική σκηνή χαρακτηρίζεται από: απάθεια, ιδιώτευση, ιδεολογική οπισθοχώρηση, πλήρη κενότητα.

Οι δυτικές χώρες δεν αποτελούν πλέον το παράδειγμα του αγώνα για την ελευθερία. Οι σημερινές κυβερνήσεις έχουν στερήσει από τον εαυτό τους τα μέσα για τη ρύθμιση της οικονομίας. H αφηνιασμένη και βάρβαρη κυριαρχία των πολυεθνικών εταιρειών έχει εξαπλωθεί παντού σε όλο τον πλανήτη. 

H εκβιομηχάνιση των φτωχών χωρών γίνεται σε συνθήκες χειρότερες κι απ’ αυτές που ίσχυαν κατά την περίοδο της πρωτογενούς καπιταλιστικής συσσώρευσης στην Ευρώπη. Και, τέλος, το περιβάλλον καταστρέφεται με ραγδαίο ρυθμό. H ομογενοποίηση του κόσμου όπως συμβαίνει σήμερα είναι ουσιαστικά ομογενοποίηση “οικονομική” – στην παραγωγή, την κατανάλωση, την εμπορική “κουλτούρα” – ή, στην καλύτερη περίπτωση, πρόκειται απλώς για πολιτιστικές ανταλλαγές που εξαντλούνται μεταξύ κάποιων και πάντως λίγων ελίτ (ανταλλαγές που δεν έχουν καμία δημοκρατική επίπτωση στα ευρέα τμήματα του πληθυσμού). Τα αυταρχικά ή ψευδο-δημοκρατικά καθεστώτα ανθίζουν παντού, ενώ η καταστροφή των παραδοσιακών πολιτισμών, χωρίς οποιαδήποτε εναλλακτική λύση, ευνοεί την επιστροφή του θρησκευτικού και εθνοτικού φανατισμού με τα γνωστά φρικτά αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, τα ίδια τα γεγονότα δείχνουν ότι η Μαντόνα δεν μπορεί να αποτελέσει μια “αξιόπιστη” εναλλακτική λύση στο Κοράνι…

H μεταφορά σε άλλους πολιτισμούς εκείνων των στοιχείων της δυτικής ιστορίας που εμείς θεωρούμε ότι έχουν καθολική ισχύ – και αυτά είναι, κατά τη γνώμη μου, η ελευθερία της σκέψης, η ελευθερία της πολιτικής ζωής και δράσης, η λαϊκή κυριαρχία, ο χωρισμός της θρησκευτικής από την πολιτική σφαίρα – δεν είναι αυτόματη. Τα στοιχεία αυτά ασφαλώς δεν αποτελούν ούτε φυλετικό ούτε εθνοτικό προνόμιο, ούτε και κατάρα του δυτικού ανθρώπου. 

Αλλά τι είναι; Είναι το αποτέλεσα μιας μακροχρόνιας πάλης, η οποία άρχισε από το 12ο αιώνα. H άνθησή τους στο μη δυτικό τμήμα του κόσμου δεν μπορεί να είναι μίμηση, αλλά ενεργός αφομοίωση από τους τοπικούς πληθυσμούς και μπορεί να συμβεί μόνο μέσα στο πλαίσιο μιας αυθεντικής δημιουργίας, μιας σύνθεσης της τοπικής με τη δυτική παράδοση. Σημάδια μιας τέτοιας δραστηριότητας εμφανίζονται ήδη σε διάφορες “υπό ανάπτυξη χώρες” όπως, π.χ., η Ινδονησία, το Χονγκ-Kονγκ, η Κίνα, η Mπούρα, οι Φιλιππίνες, τμήματα της Λατινικής Aμερικής. Αυτό δείχνει κατά την άποψή μου ότι για όλους τους λαούς του κόσμου υπάρχει η δυνατότητα της αυτόνομης πολιτικής δραστηριότητας, αλλά δείχνει επίσης το πόσο τραχύς και αβέβαιος είναι ο δρόμος προς την ελευθερία. Οι εναλλακτικές δυνατότητες που διαγράφονται για το μέλλον είναι δύο:

1. Είτε οι Δυτικοί αποκτούν ξανά την πολιτική και πνευματική τους δημιουργικότητα και γίνονται ικανοί να επηρεάσουν αποφασιστικά μια γόνιμη επαφή ανάμεσα στην ευρωπαϊκή παράδοση και τις άλλες κουλτούρες (κάτι τέτοιο μπορεί βεβαίως να ξεκινήσει και από τον μη δυτικό κόσμο).

2. Είτε όλος ο κόσμος σκλαβώνεται όλο και περισσότερο από την αυτονομημένη πορεία της τεχνοεπιστήμης και της οικονομικής ανάπτυξης για την οικονομική ανάπτυξη. Και τότε, με κανένα τρόπο, δεν θα μπορέσει να αποφευχθεί η εξάπλωση της πιο εφιαλτικής ουτοπίας.

ResPublica

Οι αγρότες της Τανζανίας αντιμετωπίζουν βαριές ποινές φυλάκισης αν συνεχίσουν την παραδοσιακή ανταλλαγή των σπόρων τους!

Οι σπόροι της Αφρικής και οι παραδοσιακοί τρόποι ανταλλαγής τους, στο στόχαστρο των μεγάλων αγρο-βιομηχανιών, με όχημα και πρόφαση την παροχή αναπτυξιακής βοήθειας! 

Σε αντάλλαγμα «αναπτυξιακής» βοήθειας, η Τανζανία καλείται να δώσει στις Δυτικές –πολυεθνικές- αγροβιομηχανίες πλήρη ελευθερία και προστασία των πατενταρισμένων σπόρων τους. «Ογδόντα τοις εκατό των σπόρων στη χώρα σήμερα, μοιράζονται ή πωλούνται σε ένα άτυπο σύστημα μεταξύ συγγενών, γειτόνων, και φίλων. Ο νέος νόμος ποινικοποιεί αυτή την πρακτική στην Τανζανία, λέει ο Michael Farrelly της TOAM, (κίνημα για τη βιολογική γεωργία στην Τανζανία)

«Στο πλαίσιο της νέας νομοθεσίας, αν αγοράσετε σπόρους από την Syngenta ή τη Monsanto, αυτές διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας πάνω τους. Εάν αποθηκεύσετε τους σπόρους από την πρώτη σας συγκομιδή, μπορείτε να τους χρησιμοποιήσετε μόνο σε δικό σας κομμάτι γης και μόνο για μη εμπορικούς σκοπούς. Δεν θα σας επιτρέπεται να τους μοιραστείτε με τους γείτονες ή τους συγγενείς σας ή με ανθρώπους από γειτονικό χωριό και οπωσδήποτε δεν θα μπορείτε να τους πουλήσετε. Αλλά όμως, αυτός ο τρόπος ανταλλαγής αποτελεί το θεμέλιο του συστήματος σπόρων στην Αφρική », λέει ο Michael Farrelly.

Σύμφωνα με το νέο νόμο, οι Τανζανοί αγρότες κινδυνεύουν με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 12 ετών ή πρόστιμο ύψους άνω των € 205.300, ή και τα δύο, αν πωλούν σπόρους που δεν έχουν πιστοποιηθεί.

«Αυτό είναι ένα ποσό που ένας αγρότης δεν μπορεί καν να το φανταστεί. Ο μέσος μισθός είναι λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα », λέει η Janet Maro, επικεφαλής της Sustainable Agriculture Tanzania (SAT, Αειφόρος Γεωργία στην Τανζανία).

Υπό την πίεση της G8

Η Τανζανία πρέπει να εφαρμόσει τη νομοθεσία σχετικά με τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας για τους σπόρους, ως προϋπόθεση για τη λήψη αναπτυξιακής βοήθειας μέσω της Νέας Συμμαχίας για την Ασφάλεια των Τροφίμων και της Διατροφής (NAFSN). Η NAFSN ξεκίνησε το 2012 από την G8 με στόχο να βοηθήσει 50 εκατομμύρια ανθρώπους που υποφέρουν από τη φτώχεια και την πείνα, σε δέκα αφρικανικές χώρες-εταίρους μέσω μιας σύμπραξης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα. Η πρωτοβουλία έχει την υποστήριξη της ΕΕ, των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασίλειου, της Παγκόσμιας Τράπεζα και του Ιδρύματος Bill & Melinda Gates.

Οι εταιρείες που επενδύουν στην NAFSN -υποτίθεται ότι- στα σχέδιά τους θα λάμβαναν υπόψη τους αγρότες μικρής κλίμακας και τις γυναίκες, αλλά αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει. Ως αποτέλεσμα, η NAFSN δέχεται πολλές επικρίσεις από μη κυβερνητικές οργανώσεις και κινήματα της κοινωνίας των πολιτών. Ακόμη και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέδωσε μια πολύ επικριτική έκθεση το Μάιο του τρέχοντος έτους για να παροτρύνει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναλάβει δράση.

Με τις αλλαγές στη νομοθεσία, η Τανζανία έγινε η πρώτη από τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες που θα ενταχθούν στην σύμβαση UPOV 91. Όλες οι χώρες που είναι μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου θα πρέπει να περιλαμβάνουν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας για τους σπόρους στη νομοθεσία τους, αλλά οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες εξαιρούνται από την αναγνώριση κάθε μορφής δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας μέχρι το 2021.

«Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι οι πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι που η ‘Νέα Συμμαχία για την Ασφάλεια των Τροφίμων και της Διατροφής’ θέλει να βοηθήσει να ξεφύγουν από τη φτώχεια και την πείνα, θα πρέπει να αγοράζουν κάθε χρόνο σπόρους από τις εταιρείες που βρίσκονται πίσω από τη G8», λέει ο Michael Farrelly.

«Ως εκ τούτου, το υπάρχον σύστημα σπόρων των αγροτών θα καταρρεύσει, επειδή δεν θα μπορούν να πουλήσουν τους δικούς τους σπόρους», σύμφωνα με την Janet Maro. «Οι πολυεθνικές θα πουλάνε στη χώρα μας σπόρους και όλοι οι αγρότες θα πρέπει να αγοράζουν από αυτές. Αυτό σημαίνει ότι θα χάσουμε τη βιοποικιλότητα, επειδή οι εταιρείες δεν πρόκειται να επενδύσουν σε έρευνα και να πάρουν πατέντες για όλους τους σπόρους που χρειαζόμαστε. Τελικά, θα καταλήξουμε με λιγότερα είδη σπόρων.»

«Έχω σπόρους της οικογένειάς μου, γιατί τους χρησιμοποιούσε η προγιαγιά μου. Τους έδωσε στη γιαγιά μου, που τους έδωσε στη μητέρα μου και η μητέρα μου στη συνέχεια τους έδωσε σε μένα. Τους έχω φυτέψει εδώ, στον πρότυπο αυτό κήπο στην Morogoro και γι ‘αυτό, τώρα φύονται εδώ πολύ σπάνια φυτά», λέει η Janet Maro. «Οι ντόπιοι αγρότες δυσκολεύονται να κατανοήσουν την ιδέα ότι μπορείτε να υπάρχει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και ιδιοκτησία πάνω σ’ έναν σπόρο. Οι σπόροι πρέπει απλώς να είναι κάτι εύκολα διαθέσιμο», λέει η Janet Maro.

Εκχώρηση δικαιωμάτων ιδιοκτησίας έναντι επενδύσεων

«Τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας διασφαλίζουν ότι οι αγρότες θα έχουν καλύτερη πρόσβαση στην τεχνολογία», ισχυρίζεται ο Kinyua M’Mbijjewe, επικεφαλής Εταιρικών Υποθέσεων στην Αφρική για την Syngenta. Η Syngenta είναι μια ελβετική εταιρεία που παράγει σπόρους και αγροχημικά και ένας από τους δύο μεγαλύτερους παίκτες του ιδιωτικού τομέα στην NAFSN.

«Μια εταιρεία που θέλει να επενδύσει θέλει να είναι σίγουρη ότι η τεχνολογία της είναι προστατευμένη. Οι Αφρικανοί αγρότες μοιράζονται, ανταλλάσσουν και πουλάνε τους σπόρους τους, αυτό αποτελεί μια μορφή παράδοσης. Για τους αγρότες που θέλουν να συνεχίσουν να το πράττουν, είναι σημαντικό ότι έχουν αυτή την επιλογή.» Ο Kinyua M’Mbijjewe ισχυρίζεται ότι δεν είναι ενήμερος πως η νέα νομοθεσία της Τανζανίας δεν επιτρέπει πλέον αυτή την ελευθερία της επιλογής. Αυτό είναι παράξενο, δεδομένου ότι η Syngenta είναι μία από τις εταιρείες που συμμετέχουν στην ηγεσία του Συμβουλίου της NAFSN, πράγμα που σημαίνει ότι διαπραγματεύονται απευθείας με τους εταίρους για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στη νομοθεσία, σε αντάλλαγμα για τη χορήγηση ενίσχυσης.

Παρ ‘όλα αυτά, σύμφωνα με την κυβέρνηση της Τανζανίας, η νομοθεσία ουδέποτε είχε την πρόθεση να επιβάλει κυρώσεις στους μικροκαλλιεργητές, μόνο να προστατέψει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας τους – αν βέβαια μπορούσαν να πατεντάρουν τους σπόρους τους.

Αλλά ποιος πρόκειται να πουλήσει μη πιστοποιημένους σπόρους; Οι μικροκαλλιεργητές δεν έχουν τα μέσα για να πάρουν δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τους σπόρους τους», λέει η Janet Maro.

«Η κυβέρνηση εργάζεται για την αναθεώρηση της νομοθεσίας σπόρων. Ελπίζουμε ότι θα προστεθεί μια εξαίρεση για τους αγρότες μικρής κλίμακας και θα επεκτείνει το Σύστημα καταγραφής ποιότητας σπόρων», λέει ο Michael Farrelly. Αυτό το εργαλείο παρέχει εγγύηση ποιότητας για τους σπόρους. Είναι μια μέση λύση, διότι είναι φθηνότερο και ευκολότερο να αποκτηθεί από ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.

Επί του παρόντος, ένας αγρότης έχει τη δυνατότητα να πουλάει αναγνωρισμένους σπόρους μόνο σε τρία κοντινά χωριά, αλλά η κυβέρνηση λέει ότι θέλει να επεκτείνει αυτή τη δυνατότητα σε επίπεδο περιφέρειας με τη νέα νομοθεσία. «Με αυτόν τον τρόπο, οι σπόροι θα μπορούσαν να πωληθούν σε εβδομήντα χωριά, κάτι που είναι οικονομικά βιώσιμο,» λέει ο Farrelly.

Άρση των εμπορικών φραγμών

Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι ότι οι σπόροι των ξένων εταιρειών δεν είναι πάντα προσαρμοσμένοι στο τοπικό κλίμα. «Αυτό που λειτουργεί στην Ουτρέχτη δεν λειτουργεί απαραιτήτως στη Ζανζιβάρη», λέει ο Michael Farrelly. Η Τανζανία έχει πέντε διαφορετικές κλιματικές ζώνες. «Ακόμη και η περιοχή της Morogoro εκτείνεται σε πέντε διαφορετικές κλιματικές ζώνες», λέει η Janet Maro.

Ωστόσο, σύντομα θα είναι ευκολότερο οι σπόροι από διαφορετικές περιοχές να μπουν στη χώρα, καθώς και άλλες αφρικανικές χώρες βρίσκονται στο δρόμο για να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Τανζανίας. Το 2015, δεκαοκτώ αφρικανικές χώρες υπέγραψαν το Πρωτόκολλο της Αρούσα για την ‘προστασία των νέων φυτικών ποικιλιών’.

Ο σκοπός αυτού του Πρωτοκόλλου είναι όλες οι χώρες να προσπαθήσουν να εργαστούν για την εξάλειψη των εμπορικών φραγμών και να ενσωματώσουν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας για τους σπόρους στη νομοθεσία τους, προκειμένου να επιτευχθεί ένα εναρμονισμένο περιφερειακό σύστημα. Μεταξύ άλλων, το Κοινοτικό Γραφείο Φυτικών Ποικιλιών, ένας οργανισμός της ΕΕ για την προστασία των φυτικών ποικιλιών ως πνευματική ιδιοκτησίας, λαμβάνει πάντα μέρος σε όλες τις συνεδριάσεις που σχετίζονται με το πρωτόκολλο.

Η Syngenta πιστεύει ότι αυτά τα μέτρα θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη της Αφρικής: «Είμαστε ικανοποιημένοι ότι επιτέλους κάτι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, μετά από χρόνια διαπραγματεύσεων», λέει ο Kinyua M’Mbijjewe, επικεφαλής Εταιρικών Υποθέσεων στην Αφρική για την Syngenta. «Η ΕΕ έχει μια εναρμονισμένη πολιτική όσον αφορά τους σπόρους που επιτρέπεται να εισαχθούν σε άλλη χώρα. Στην Αφρική αυτό δεν ισχύει. Δεν μπορούσαμε να περάσουμε σπόρους από την Κένυα στα σύνορα με την Τανζανία που ανήκει την ίδια κλιματική ζώνη. Οι εμπορικοί φραγμοί της Αφρικής δεν έχουν ωθήσει προς τα εμπρός τους αγρότες και την οικονομία».

Πιο εντατική γεωργία;

Προκειμένου να μπορεί να τραφεί ο παγκόσμιος πληθυσμός, η Παγκόσμια Τράπεζα και ο FAO (ο οργανισμός τροφίμων των Ηνωμένων Εθνών) υποστηρίζει ότι η παραγωγή τροφίμων πρέπει να αυξηθεί επιπλέον κατά το ήμισυ μέχρι το 2050. Υπάρχει μια ολόκληρη πολεμική σχετικά με τον τρόπο αύξησης της παραγωγής, αλλά το πιθανότερο είναι πως θα υπάρξουν πολλά θύματα μεταξύ των μικροκαλλιεργητών.

Σύμφωνα με τον επιχειρηματικό κόσμο, η Αφρική χρειάζεται περισσότερες γεωργικές εισροές: λιπάσματα, υβριδικούς σπόρους, φυτοφάρμακα… Αλλά είναι η εμπορική προσέγγιση αυτή που ταιριάζει καλύτερα για να βοηθηθεί το φτωχότερο τμήμα του πληθυσμού;

Όλες οι αναπτυξιακές πρωτοβουλίες της NAFSN στην Τανζανία επικεντρώνονται αποκλειστικά στο πιο εύφορο τμήμα της χώρας. Ο Νότιος Διάδρομος Αγροτικής Ανάπτυξης της Τανζανίας (SAGCOT) καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του νότιου μισού της χώρας. Το γόνιμο έδαφος προσελκύει εύκολα τους επενδυτές. Αλλά τι γίνεται με τους αγρότες που βρίσκονται σε λιγότερο ιδανικές περιοχές; Ή τι γίνεται με την δήλωση της Παγκόσμιας Τράπεζας (έκθεση 2008) ότι οι επιδοτήσεις των εισροών για τη χρήση λιπασμάτων στη Ζάμπια ήταν επωφελής κυρίως για τους σχετικά πλούσιους αγρότες και όχι για τους αγρότες μικρής κλίμακας τους οποίους οι επιδοτήσεις υποτίθεται πως είχαν ως στόχο να ωφελήσουν; Ένα άλλο βασικό γεγονός: αυτό το είδος της εντατικής γεωργίας είναι μία από τις μεγαλύτερες αιτίες της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Η ίδια η Syngenta έχει παραδεχθεί ότι όπως είναι λογικό, ως εταιρεία, δεν θα ασχοληθούν με τους λιγότερο επιτυχημένους αγρότες. «Είμαστε μια εμπορική εταιρεία και ως εκ τούτου, επενδύουμε στην Αφρική. Πιστεύουμε ότι η Αφρική δεν χρειάζεται πλέον αναπτυξιακή βοήθεια και ότι τώρα πλέον είναι η ώρα του εμπορίου», καταλήγει ο Kinyua M’Mbijjewe. «Οι αγρότες μικρής κλίμακας δεν είναι ο στόχος μας. Έχουμε επικεντρωθεί σε όσους από αυτούς προσπαθούν να αναπτύξουν επιχειρηματική δραστηριότητα και είμαστε στην ευχάριστη θέση να συνεργαζόμαστε με τις ΜΚΟ που έχουν μια εμπορική προσέγγιση. Οι γεωργοί οι οποίοι απλώς προσπαθούν να επιβιώσουν ή να λειτουργούν σε ένα δυσμενές κλίμα θα μείνουν απ’ έξω.»

Αγρο-οικολογική εναλλακτική λύση

Πολλές οργανώσεις αγροτών και ο ίδιος ο FAO έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στις οικολογικές μεθόδους. Ιδιαίτερα οι μικροκαλλιεργητές, ωφελούνται από αυτές, επειδή συνήθως δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τις ακριβές εισροές που απαιτεί η συμβατική γεωργία.

Η Janet Maro, από την άλλη πλευρά, δουλεύει σε δύσκολες αγροτικές περιοχές. Με την οργάνωση SAT, εκπαιδεύει αγρότες μικρής κλίμακας στις αγρο-οικολογικές μεθόδους καλλιέργειας. Η SAT διδάσκει τους αγρότες να καλλιεργούν με ό, τι είναι διαθέσιμο στο περιβάλλον τους.

«Το Εκπαιδευτικό μας κέντρο βρίσκεται στις άνυδρες περιοχές της Vianze, όπου οι περισσότεροι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι αδύνατο να καλλιεργήσεις», λέει η Janet Maro. «Αν μπορούμε να το κάνουμε εκεί, μπορούμε να το κάνουμε οπουδήποτε. Επιπλέον, έχουμε φυτέψει δέντρα που συγκρατούν το νερό όταν βρέχει, έτσι ώστε να ενσωματώνεται στο έδαφος, και έχουμε ένα σύστημα άρδευσης με μπουκάλια νερού, έτσι ώστε να καταναλώνουμε λιγότερο νερό.»

«Διδάσκουμε τους μικροκαλλιεργητές πώς να κάνουν κομπόστ με τα φυτά που έκοψαν από τα χωράφια τους. Τους μαθαίνουμε επίσης τα οφέλη της συγκαλλιέργειας και πώς να φτιάχνουν σκευάσματα από τα φυτά που αναπτύσσονται στο περιβάλλον τους, και τα οποία είναι κατάλληλα για τον έλεγχο των παρασίτων και των ασθενειών των καλλιεργειών. Το πιο κοινό παράσιτο, για παράδειγμα, είναι οι αφίδες. Μπορείτε να κάνετε ένα εκχύλισμα με Lantana Camara, ενός θάμνου που φυτρώνει σχεδόν παντού στην Τανζανία, για τον έλεγχο των αφίδων», λέει η Janet Maro.

«Έχουμε εκπαιδεύσει αγρότες σε μια περιοχή όπου είχαν δοθεί κρατικές επιδοτήσεις για την αγορά βιομηχανικών λιπασμάτων. Μετά την εκπαίδευσή τους, πολλοί αγρότες είχαν τόσο καλά αποτελέσματα που αναρωτήθηκαν γιατί πρέπει να πάνε στην πόλη και να αγοράσουν ακριβά συνθετικά λιπάσματα, δεδομένου ότι μπορούν να έχουν μια καλή συγκομιδή και να καταπολεμήσουν τα παράσιτα με πόρους που είναι διαθέσιμοι στην περιοχή τους. Αυτοί οι αγρότες επέστρεψαν τα κουπόνια για τα επιδοτούμενα λιπάσματα στην κυβέρνηση. Η κυβέρνηση έχει πλέον έρθει να χτυπήσει την πόρτα μας και μας ζητάει να εκπαιδεύσουμε τους αγρότες».

Η επιλογή μεταξύ «της μεθόδου της γιαγιάς» και της βιομηχανικής μεθόδου

«Το να μην κάνετε τίποτα και να σκέφτεστε ότι μπορείτε να συνεχίσετε με τον τρόπο της γιαγιάς σας, είναι εγγυημένη καταστροφή», λέει ο Kinyua M’Mbijjewe από την Syngenta. «Ο λόγος που υπάρχει πείνα στην Αφρική είναι ότι υπάρχουν ανεπαρκείς γεωργικές εισροές».

Ο Abel Lyimo, Διευθύνων Σύμβουλος της Αστικής-Αγροτικής Πρωτοβουλίας Ανάπτυξης της Τανζανίας, μιας ΜΚΟ που επικεντρώνεται στην ανάπτυξη των αγροτών μικρής κλίμακας μέσω του ιδιωτικού τομέα, σκέφτεται παρόμοια: «Η Τανζανία είναι μια από τις χώρες με τις χαμηλότερες γεωργικές εισροές και την χαμηλότερη παραγωγικότητα στον κόσμο. Υπάρχει μια σχέση μεταξύ της ορθής χρήσης των εισροών και της παραγωγικότητας. Αν χρησιμοποιείτε μόνο τις μισές εισροές, θα έχετε μόνο τη μισή παραγωγή».

H Janet Maro έχει αντίθετη άποψη. «Στην περιφέρεια Mlali, υπήρχαν προγράμματα στα οποία έδωσαν αγροτεμάχια σε αγρότες για να καλλιεργήσουν ντομάτες. Πήγε πολύ καλά για λίγο και παρήγαγαν τεράστιες ποσότητες, αλλά φέτος τα πράγματα πήγαν στραβά. Η τιμή ενός κουβά με ντομάτες κυμαίνεται μεταξύ δύο και τριών ευρώ. Σήμερα, λόγω της υπερπαραγωγής, θα πρέπει να θεωρείτε τον εαυτό σας τυχερό αν πάρετε 40 σεντς. Τώρα, οι αγρότες δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά τα ακριβά λιπάσματα και τα χημικά προϊόντα.»

«Και δεν έχω καν αρχίσει να αναφέρομαι στην περιβαλλοντική ζημία και την υποβάθμιση της γονιμότητας του εδάφους που προκαλούν τα εν λόγω προγράμματα. Η κυβέρνηση, μας ζήτησε να εκπαιδεύσουμε τους αγρότες, επειδή η ποιότητα και η ποσότητα του νερού στους ποταμούς Mzinga και Ruvu έχουν επιδεινωθεί σημαντικά λόγω των γεωργικών προγραμμάτων της. Θέλουν να σώσουν την κατάσταση πριν να είναι πολύ αργά και έχουμε δει ότι τα προγράμματα της SAT έχουν πολύ καλύτερη επίδραση στο περιβάλλον.»

Ακόμα και ο πρώην Ειδικός Εισηγητής των Ηνωμένων Εθνών για το ‘Δικαίωμα στα Τρόφιμα’, Olivier De Schutter, σε μια έκθεση του 2011, τονίζει τη σημασία της περαιτέρω έρευνας και των επενδύσεων σε αγρο-οικολογικές μεθόδους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του FAO, περισσότερο από το 80 τοις εκατό των παγκόσμιων τροφίμων παράγονται από μικροκαλλιεργητές. Εάν δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τις εμπορικές εισροές, μπορούν όμως να προοδεύσουν με τις αγρο-οικολογικές μεθόδους. Οι μέθοδοι αυτές δεν έχουν κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και ως εκ τούτου, η βιομηχανία τις αντιμετωπίζει απαξιωτικά. Μια ατυχής συνέπεια αυτού είναι ότι δεν γίνεται αρκετή έρευνα πάνω σε αυτές.

Πηγή

ΔΕΚΑΔΕΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ: Πως ξεκίνησαν τα επεισόδια – Ποια περιοχή υπέστη σοβαρές ζημιές

Τα επεισόδια ξεκίνησαν όταν μια ομάδα 200 με 300 διαδηλωτών άρχισε να πετά πέτρες και μολότοφ προς τις αστυνομικές δυνάμεις καθώς η πορεία έφτανε στο σημείο όπου αναμενόταν να πραγματοποιηθεί η ομιλία του Σαλβίνι.

Τριαντατέσσερις άνθρωποι τραυματίστηκαν, ανάμεσα τους 28 αστυνομικοί, σε επεισόδια που σημειώθηκαν το Σάββατο το απόγευμα στην Νάπολη κατά την διάρκεια διαδήλωσης ενάντια στην επίσκεψη και την ομιλία του γραμματέα της ξενοφοβικής Λέγκας του Βορρά, Ματτέο Σαλβίνι στην πόλη.

Σύμφωνα με το ιταλικό τηλεοπτικό δίκτυο TG24 η αστυνομία συνέλαβε έξι διαδηλωτές. Η αρχικά ειρηνική πορεία τουλάχιστον 1.000 διαδηλωτών που ξεκίνησε χθες το απόγευμα, οδήγησε σε επεισόδια όταν μια ομάδα 200 με 300 διαδηλωτών άρχισε να πετά πέτρες και μολότοφ προς τις αστυνομικές δυνάμεις καθώς η πορεία έφτανε στο σημείο όπου αναμενόταν να πραγματοποιηθεί η ομιλία του Σαλβίνι. Η αστυνομία απάντησε με χρήση δακρυγόνων και αντλιών νερού.

Σύμφωνα με ιταλικά μέσα ενημέρωσης, η περιοχή της Φουοριγκρόττα, όπου σημειώθηκαν οι συγκρούσεις, έχει υποστεί σοβαρές ζημιές. Ο δήμαρχος της Νάπολης, Λουίτζι Ντε Ματζίστρις είχε ταχθεί ενάντια στην επίσκεψη του Σαλβίνι στην πόλη, αλλά ο υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας Μάρκο Μινίτι ζήτησε από την τοπική αστυνομία να διασφαλίσει ότι η επίσκεψη θα πραγματοποιηθεί.

ΕΥΡΩΠΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΡΚΙΑΣ: Και στη Σουηδία ακυρώθηκε εκδήλωση Τούρκου πολιτικού

Μετά τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ελβετία και την Ολλανδία, άλλο ένα ευρωπαϊκό κράτος, η Σουηδία, από τα πλέον δημοκρατικά, έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο των χωρών που με τον έναν ή άλλο τρόπο απαγόρευσαν προεκλογικές ομιλίες Τούρκων πολιτικών αξιωματούχων.

Ο ιδιοκτήτης ενός χώρου στη Στοκχόλμη, όπου θα πραγματοποιούνταν σήμερα μια εκδήλωση στην οποία θα μιλούσε o «υπαρχηγός» του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), Μεχντί Εκέρ, ακύρωσε το συμβόλαιο, μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο Dogan.

Το πρακτορείο επεσήμανε ότι ο ιδιοκτήτης δεν αναφέρθηκε στον λόγο της ακύρωσης της εκδήλωσης, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Από την προηγούμενη εβδομάδα πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν εμποδίσει Τούρκους πολιτικούς να πραγματοποιήσουν εκδηλώσεις στο έδαφός τους στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας υπέρ του «ναι» στο τουρκικό δημοψήφισμα για την ενίσχυση των εξουσιών του προέδρου.

Ο ιδιοκτήτης της αίθουσας στο προάστιο Φίτγια, νότια της Στοκχόλμης, παρουσίασε ως αίτιο, το ότι δεν ήθελε να μπλεχτεί στα πολιτικά παιχνίδια της Τουρκίας.

Από την πλευρά του, το ΥΠΕΞ της Σουηδίας, για να προλάβει πιθανές αντιδράσεις, έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι δεν κρύβεται πίσω από αυτή την κίνηση καθώς η όποια ομιλία του Εκέρ στη χώρα, είναι μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας της έκφρασης.

Πηγή.

Γύφτος και ξερό ψωμί γιατί ο γύφτος είναι η λύση.

Ο καλύτερος τρόπος για να μην συμμετέχει κάποιος σε αυτό το πράγμα που λέγεται σύστημα είναι να ζει σαν γύφτος. Δηλαδή να μην έχει συγκεκριμένη διεύθυνση. Να μην δηλωθεί πουθενά. 

Την ανάγκη καταγραφής την βλέπουμε σε πολλά κείμενα της αρχαιότητας με γνωστότερη αυτήν του Ηρώδη. Σήμερα αν καταφέρεις να είσαι αγνώστου διαμονής ΣΩΘΗΚΕΣ!!!.

Αγνώστου διαμονής φαίνεται ότι είναι και το 20% των κόκκινων δανειοληπτών πράγμα που έσπειρε τον πανικό στους Τραπεζίτες. 

Ζητούν ανταλλαγή πληροφοριών με την Εφορία και τη ΔΕΗ για να βρουν τις νέες διευθύνσεις, όπως διαβάζουμε στο δημοσίευμα του Κυριακάτικου Πρώτου Θέματος, αλλά σκοντάφτουν στα προσωπικά δεδομένα.

Οι τράπεζες αγνοούν την τύχη του 20% των δανειοληπτών οι οφειλές των οποίων έχουν «κοκκινίσει»! Το στοιχείο αυτό, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, δείχνει ότι το μέγεθος του προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων που αφορά το τραπεζικό σύστημα, αλλά και τη δραματική οικονομική κατάσταση που βιώνουν η χώρα και οι πολίτες.

Υπολογίζεται ότι στη συγκεκριμένη κατηγόρια ανήκουν περίπου 150.000 δάνεια αξίας περίπου 4 δισ. ευρώ. Τα στοιχεία διαφέρουν από τη μια τράπεζα στην άλλη ενώ υπάρχουν περιπτώσεις όπου ένα πρόσωπο έχει πάρει 2 και 3 καταναλωτικά δάνεια.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος των κόκκινων δάνειων είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για τις ελληνικές τράπεζες, καθώς τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPLs) φτάνουν στα 91 δισ. ευρώ και τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα (NPEs) στα 117 δισ. ευρώ. Υπολογίζεται ότι αντιστοιχούν στο 65% του ΑΕΠ και αποτελούν το μεγαλύτερο συστημικό πρόβλημα των τραπεζών.

Το ρεπορτάζ του πρώτου Θέματος καταλήγει, ότι οι καθυστερήσεις στην αξιολόγηση, ειδικά όσον αφορά την υλοποίηση των συμφωνηθέντων για τα κόκκινα δάνεια, επηρεάζει άμεσα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα το οποίο επιπλέον έχει να αντιμετωπίσει και την πρόκληση του νέου κύκλου των stress tests της ΕΚΤ, τα οποία πρόκειται να ξεκινήσουν στις αρχές  του 2018.

ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ! Απέκλεισαν την πρεσβεία και το προξενείο της Ολλανδίας – Ποιος ο λόγος

Μετά την απαγόρευση που επέβαλαν οι Ολλανδοί στην προσγείωση του αεροπλάνου του Τούρκου ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου στη χώρα έχουν έρθει τα πάνω κάτω. 

Όπως μεταδίδει το Reuters,  πρίν από λίγη ώρα, πηγές από το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας ανέφεραν ότι «απέκλεισαν» τόσο την πρεσβεία όσο και το προξενείο της Ολλανδίας στην Τουρκία, ενώ κάτι ανάλογο συνέβη και με τις κατοικίες του Ολλανδού πρεσβευτή, του Ολλανδού επιτετραμμένου και του γενικού προξένου.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, το κλείσιμό τους έγινε για λόγους ασφαλείας, μετά την απαγόρευση από την ολλανδική πλευρά στον Τσαβούσογλου. Μάλιστα, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι δεν επιθυμεί την επιστροφή του Ολλανδού πρεσβευτή, που βρίσκεται σε άδεια, στην Αγκυρα «για κάποιο χρονικό διάστημα».

Την ίδια ώρα, η υπουργός Οικογενειακών Υποθέσεων της Τουρκίας εμποδίσθηκε από την ολλανδική αστυνομία να εισέλθει στο τουρκικό προξενείο του Ρότερνταμ, όπως μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο NOS News.

Το NOS μετέδωσε εικόνες όπου φαίνεται η Φατμά Μπετούλ Σαγιάν Καγιά να βγαίνει από αυτοκίνητο μπροστά από το κτίριο του προξενείου και να εμποδίζεται από την αστυνομία όταν προσπαθεί να εισέλθει. Δεν συνελήφθη, διευκρινίζεται. Νωρίτερα, το Reuters μετέδωσε πληροφορία του NOS, σύμφωνα με την οποία η υπουργός κρατείται.

ΠΗΓΗ

Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ – Πότε κι από ποιους καταστράφηκε.

Δεν χρειαζόταν ο Έλγιν.Είχαν προλάβει κατ” αρχήν οι «φίλοι» μας οι Γερμανοί (Έρουλοι )Σύμφωνα με άλλη θεωρία, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας έδωσε την άδεια, (πάλι στους «φίλους» μας τους Γερμανούς) (Βησιγότθους), που ήταν χριστιανοί, (όχι ορθόδοξοι. Αρειανοί). Με αρχηγό τονΑλάριχο, να την λεηλατήσουν. (Όχι μόνο την Ακρόπολη βέβαια, όλους τους ναούς της Ελλάδας. Κι όπως ήταν φυσικό, πέρασαν κι απ την Ακρόπολη.

Κι αυτοί έβαλαν φωτιά.

Κατόπιν σειρά είχε ο πολύς και μέγας Κωνσταντίνος. (Έλληνας) Που μεταφέρωντας την πρωτεύουσα στην Κωνσταντινούπολη, μετέφερε κι ένα σωρό αγάλματα. (Όπως το άγαλμα της Αθηνας προμάχου.

Το έργο του συνέχισε ο Ιουστινιανός, (Έλληνας) που την μετατρέπει σε φρούριο με χριστιανικές εκκλησίες.

Το έργο των προηγούμενων ανέλαβαν να συνεχίσουν οι «φίλοι» μας οι Γερμανοί (της Βαλτικής αυτή την φορά). (Φράγκοι)

Ύστερα ήρθαν οι οι Ισπανοί(καταλανοί). Χωρίς αλλαγές και λεηλασίες. Δείχνουν σεβασμό κι εκφράζουν τον θαυμασμό τους.

Ακολούθησαν οι οι Ιταλοί (οι οποίοι επίσης έδειξαν σεβασμό. Δεν προκάλεσαν καταστροφές). (Ενετοί)

Μετά ήρθαν οι Τούρκοι, (με ότι αυτό συνεπάγεται. Τζαμιά, κατοικίες, χαρέμια)… Όλα τα καλά… Προκειμένου μάλιστα να οχυρωθούν κατεδαφίζουν τον ναό της Αθηνάς Νίκης και τα υλικά χρησιμοποιούν για να ενισχύσουν την δυτική οχύρωση.

Ώσπου ο «φίλος» μας ο Βενετός Φραγκίσκο Μοροζίνι, (Ενετός), την βομβαρδίζει επί 4 μέρες, από τον λόφο του Φιλοπάππου, πολιορκώντας τους οχυρωμένους σ αυτήνΤούρκους. Τελικά, μια οβίδα που εκτοξεύτηκε (από «φίλο» μας Γερμανό, όπως λέγετε), έπεσε στην πυριτιδαποθήκη που ήταν αποθηκευμένα 500 βαρέλια πυρίτιδας….

Το μνημείο που για περισότερα από 2000 χρόνια ήταν λειτουργικό, φιλοξένησε όλα τα θρησκευτικά δόγματα και που άντεξε κάθε ειδους κακοποίηση στο πέρασμα των αιώνων, πλέον ήταν ανοικτό ερείπιο…

Αφού την κατέλαβε ακολούθησε καταστροφή με σκοπό την λεηλασία…. Τόσο απ τον ίδιο, όσο κι απ τους στρατιώτες του για… Αναμνηστικά….

Αργότερα ξαναήρθαν οι Τούρκοι,μάζεψαν ότι ήταν πεσμένο και το έκαναν οικοδομικά υλικά….

Ε! Μετά, ήρθε ο Έλγιν και μάζεψε ότι μπορούσε απ όσα είχαν απομείνει… Έκανε όμως μεγαλύτερη ζημιά και καταστροφές απ όσο όλοι οι προηγούμενοι μαζί!!

archaia-ellada.blogspot.gr