ΣΑΡΩΝΕΙ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ Ο ΕΜΙΡΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡ: Δίνει πετροδόλαρα με τη… σέσουλα για επενδύσεις

Διήμερο στο Λονδίνο και το Μπέρμινχαμ περνάει ο εμίρης του Κατάρ, σεΐχης Abdullah bin Nasser bin Khalifa Al-Thani, μαζί με πάνω από 400 αξιωματούχους και στελέχη επιχειρήσεων, με την ατζέντα του να είναι γεμάτη επαφές με Βρετανούς CEOs και πολιτικούς.

Η επίσκεψη ολοκληρώνεται αύριο, μία ημέρα πριν η Theresa May ξεκινήσει επίσημα της διαπραγματεύσεις για το Brexit, ενεργοποιώντας το Αρθρο 50.

«Το Κατάρ έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στην Βρετανία και αυτή η εμπιστοσύνη θα αποδειχθεί στις πρόσθετες επενδύσεις που θα πραγματοποιηθούν κατά την επόμενη δεκαετία», δήλωσε ο Al-Thani σε εκδήλωση Grosvenor House Hotel.

Όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών, Ali Sherif al-Emadi, το Κατάρ θα επενδύσει 5 δισεκατομμύρια στερλίνες στη Βρετανία μέσα στα 3-5 χρόνια.

«Eξακολουθούν να υπάρχουν ευκαιρίες για την Qatar Investment Authority για επενδύσεις στη Βρετανία μετά το Brexit», όπως δήλωσε στη συνέχεια ο CEΟ του κρατικού επενδυτικού ταμείου του Κατάρ.

Αξίζει να σημειώσουμε πως το Κατάρ αποτελεί από τους μεγαλύτερους high-profile επενδυτές στο Λονδίνο, έχοντας στην ιδιοκτησία του «σήματα κατατεθέν» της βρετανικής πρωτεύουσας, όπως ο ουρανοξύστης Shard, το πολυκατάστημα Harrods και το Ολυμπιακό Χωριό, καθώς και πολυτελή ξενοδοχεία όπως το Savoy Hotel.

Έχει, επίσης, προσπαθήσει να διαφοροποιήσει τις επενδύσεις του στο Ηνωμένο Βασίλειο πέρα από τον κλάδο της ακίνητης περιουσίας, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς ποσοστού στην αλυσίδα λιανικού εμπορίου J Sainsbury Plc και το αεροδρόμιο Heathrow του Λονδίνου.

«Ακόμη ψάχνω για επενδύσεις, ακόμη και μετά το Brexit θα υπάρξουν ευκαιρίες που η QIA μπορεί πραγματικά να κυνηγήσει», δήλωσε ο σεΐχης.

Ερωτηθείς σε ποιους κλάδους της Βρετανίας έχει στρέψει το ενδιαφέρον του, δήλωσε: «Ο στόχος μας τώρα και στο μέλλον να επικεντρωθούμε στις υποδομές, καθώς και στον κλάδο της υγείας και της πληροφορικής».

Το Κατάρ έχει επίσης μεγάλο συμφέρον στη διατήρηση της βρετανικής οικονομίας και των τιμών των βρετανικών assets σε ισχυρά επίπεδα κατά τη διάρκεια και μετά το Brexit. Είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο υγροποιημένου φυσικού αερίου, και παρέχει το 90% των εισαγωγών του του καυσίμου στη Βρετανία.

Το εμιράτο επένδυσε δισεκατομμύρια στην Barclays κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και έχει δημιουργήσει ένα χαρτοφυλάκιο μετοχών και ακινήτων αξίας άνω των 40 δισεκατομμυρίων στερλίνων κατά την τελευταία δεκαετία.

Η αντιπροσωπεία περιλαμβάνει διευθυντικά στελέχη της Qatar Investment Authority, της Qatar Petroleum και της Qatar Airways, όπως αναφέρει το Bloomberg. Ο George Iacobescu, Πρόεδρος και CEO του Canary Wharf Group (το οποίο εν μέρει ανήκει στην QIA), και ο Xavier Rolet, CEO του London Stock Exchange Group, επίσης συμμετέχουν στο επενδυτικό φόρουμ στο Λονδίνο με την παρουσία του Κατάρ.

«Θέλουμε να προσελκύσουμε κεφάλαια θεσμικών από το Ηνωμένο Βασίλειο, κυρίως μέσω ETF  μας που θα εισαχθεί στο Χρηματιστήριο του Κατάρ,» δήλωσε ο Fahmi Alghussein, CEO της Amwal LLC, εταιρεία asset management από την Ντόχα.
Η Qatar Investment Authority, η οποία έχει επίσης ένα σημαντικό μερίδιο στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου (LSE) θα συνεχίσει να υποστηρίζει το χρηματιστήριο, είτε οι συνομιλίες συγχώνευσης με την Deutsche Boerse προχωρήσουν, είτε όχι, όπως δήλωσε ο εμίρης.

«Είμαστε ακόμα σε αναμονή για τις νομικές ρυθμίσεις και την απάντηση των ρυθμιστικών αρχών σχετικά με τη συγχώνευση και είμαστε πολύ υποστηρικτικοί. Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε το LSE με όποιον τρόπο μπορούμε, εάν η συγχώνευση με το Deutsche Boerse προχωρήσει είτε όχι,».

Αξίζει να σημειώσουμε πως σύμφωνα με το Reuters η Κομισιόν θα ασκήσει βέτο στην προτεινόμενη συγχώνευση, τορπιλίζοντας τα σχέδια για τη δημιουργία του μεγαλύτερου χρηματιστηρίου στην Ευρώπη.

Τέλος, ο al-Thani ανακοίνωσε την επέκταση του Κατάρ και στην Silicon Valley. «Σύντομα θα ανοίξουμε γραφείο στη Silicon Valley στο Σαν Φρανσίσκο», όπως είπε ο σεΐχης στο συνέδριο.

capital.gr

Ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις: Γιατί οι Γερμανοί φέρνουν πίσω τον Σημίτη;

Απίστευτο παρασκήνιο εξωθεσμικών κέντρων που θέλουν να ελέγξουν και να ρυθμίσουν την τύχη και το μέλλον της χώρας - Ποιοι και γιατί φέρνουν στο προσκήνιο τον άνθρωπο που έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ με θολές και αμφισβητούμενες διαδικασίες - O σκοτεινός ρόλος του Κώστα Σημίτη

Την πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη μετά την αποχώρησή του από την πρωθυπουργία δίνει ο Κώστας Σημίτης στη Σία Κοσιώνη και στον Παύλο Τσίμα, την Τρίτη 28 Μαρτίου στις 12.00 τα μεσάνυχτα στις «ΙΣΤΟΡΙΕΣ».

Ο πρώην πρωθυπουργός μιλάει μεταξύ άλλων για την τρέχουσα αξιολόγηση, την κυβέρνηση, τον κίνδυνο του Grexit, τα ελληνοτουρκικά, τα χρόνια της δικής τους διακυβέρνησης, τα λάθη που μας οδήγησαν στο Μνημόνιο και την Κεντροαριστερά.

Μάλιστα στη συγκεκριμένη εκπομπή (που είναι μαγνητοσκοπημένη), ο κ. Σημίτης ζητά επιτακτικά εκλογές. 

Το timing της επανεμφάνισής του δεν είναι καθόλου τυχαίο. Οι απόψεις και οι πολιτικές του καταβολές είναι γνωστές. 

Όλοι ξέρουν ότι τόσο ο ίδιος, όσο και ο αδερφός του είναι άνθρωποι των Γερμανών. 

Σε αυτή λοιπόν την ασταθή χρονική περίοδο, τα ξένα και εγχώρια κέντρα που επιθυμούν τη δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης, όλως τυχαίως φέρνουν στο προσκήνιο τον καλύτερο φίλο των Γερμανών, τον Κώστα Σημίτη και του δίνουν βήμα όχι για να απολογηθεί για την καταστροφή της Ελλάδας, αλλά - άκουσον άκουσον - για να ζητήσει εκλογές. 

Είναι γνωστό στην πολιτική και στη δημοσιογραφική πιάτσα ότι ο κ. Σημίτης επιχειρεί να ελέγξει τις εξελίξεις στην κεντροαριστερά μέσω δικών του αχυρανθρώπων και μέσω δικής του αρθρογραφίας σε συγκεκριμένα έντυπα.

Τώρα, φοβούμενος την εξεταστική για τα εξοπλιστικά και την περίοδο Παπαντωνίου και όχι μόνο, επιχειρεί να βγει μπροστά διεκδικώντας ρόλο σε μια υποτίθεται κυβέρνηση Εθνικής ενότητας.

Το προσεχές διάστημα και αν δεν κλείσει η αξιολόγηση, η δραστηριοποίηση των συγκεκριμένων κέντρων θα γίνει ακόμα ισχυρότερη, με τις ευλογίες βεβαίως του Βερολίνου. 

newsbomb.gr

Άλλος ένας αντάρτης που κάνει ασκήσεις θάρρους λέγοντας οτι δεν θα ψηφίσει τα νέα μέτρα.

Τα χρόνια των μνημονίων, μεταξύ άλλων έδωσαν και πολλά Μικυ Μάους τα οποία ανεμίζουν τις σημαίες της ανεξαρτησίας. Σαν τις σημαδούρες βολοδέρνουν στην τρικυμία προσδοκώντας να έρθει η σειρά τους να βολευτούν, να γίνουν μνημονιολόγοι και να καρπωθούν τη χαρά που προσφέρει η μνημονιακή καρέκλα.

Άλλος ένας αντάρτης που κάνει ασκήσεις θάρρους λέγοντας οτι δεν θα ψηφίσει τα νέα μέτρα, όμως τέτοια "τίποτα" είδαμε να λάμπουν όλα αυτά τα χρόνια, όπως έλαμπαν οι κουκούλες τα χρόνια της κατοχής.

Πρόσφατο φρούτο ο Ζουράρις. Αυτός ο μοσχαναθρεμένος μπόγος δεν αρκείται στο υπουργείο που του έδωσαν και αρχίζει να γρυλίζει.

 «Θα δω ποια θα είναι τα μέτρα σε συνδυασμό με τα αντίμετρα και μετά θα αποφασίσω εάν θα τα ψηφίσω» δήλωσε ο φιλόσοφος. Την ημέρα της δήλωσης του είχε Ήλιο και ο υπουργός μας χαιρόταν γιατί έβλεπε την σκιά του και νόμιζε ότι είναι μπόι.

Επειδή φάγαμε πολλούς τέτοιους στη μάπα, όταν ακούω τέτοιες δηλώσεις, πάντα, μα πάντα μου έρχεται στο νου η απολογία του Σωκράτη.

Κύριοι δικαστές είπε. Εγώ δεν έβρισα τους άρχοντες. Απλά όταν ήμουν παιδάκι τους έβλεπα θεόρατους και έλεγα πόσο σοφοί είναι αφού μπορούν να κυβερνούν αυτή την πόλη. Όταν μεγάλωσα και τους γνώρισα τότε κατάλαβα πόσο τενεκέδες είναι και είπα ότι εγώ είμαι ποιο σοφός από αυτούς , γιατί ενώ αυτοί δεν ξέρουν τίποτε, νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, ενώ εγώ ξέρω τουλάχιστον ένα πράγμα παραπάνω από αυτούς, ότι εν ξέρω τίποτε.

Αυτά είπε ο σοφός και πήρε το κώνειο γιατί δεν τους άντεχε.

Σήμερα «Σωκράτες» δεν υπάρχουν και έτσι το κώνειο δεν πωλείται.

Πωλούνται όμως όλα τα άλλα, αρκεί να είσαι Ζουράρις για να μπορείς να τα πουλήσεις.  

Ο Άι Ουέι Ουέι θα εγκαταστήσει φράκτες στη Νέα Υόρκη

Ο διάσημος καλλιτέχνης Άι Ουέι Ουέι θα εγκαταστήσει δεκάδες φράκτες στη Νέα Υόρκη στις αρχές του Οκτωβρίου, για να καταγγείλει την άνοδο του προστατευτισμού στον κόσμο, έργο που ζήτησε το ίδρυμα Public Art Fund της Νέας Υόρκης.

Στην αμερικανική μεγαλούπολη ο 59χρονος δημιουργός θα εγκαταστήσει στυλιζαρισμένες περιφράξεις σχεδόν παντού στην πόλη όπου έζησε κι ο ίδιος από το 1983 έως το 1993.

Ορισμένοι από τους φράκτες του θα τοποθετηθούν σε εμβληματικές τοποθεσίες όπως το Doris C. Freedman Plaza, στο νοτιοανατολικό τμήμα του Σέντραλ Παρκ, ή τη σχολή αρχιτεκτονικής και μηχανικής Cooper Union, στο Ιστ Βίλατζ, όπως επισήμανε το ίδρυμα Public Art σε ένα δελτίο τύπου που εξέδωσε σήμερα.

«Ο φράκτης υπήρξε πάντα ένα εργαλείο πολιτικού χωροταξικού σχεδιασμού» σχολίασε σε ένα δελτίο τύπου ο Κινέζος καλλιτέχνης, για τον οποίο αυτός ο όρος «οδηγεί σε συσχετισμούς» με λέξεις όπως «σύνορα», «ασφάλεια» και «γείτονας», «που συνδέονται με το υπάρχον πολιτικό περιβάλλον».

Μέσω αυτού του σχεδίου, ο Άι Ουέι Ουέι θέλει να στείλει το μήνυμα ότι «αν και οι φράκτες χρησιμοποιούνται για να μας διχάσουν, όλοι μοιάζουμε μεταξύ μας».

Η εγκατάσταση θα είναι ορατή σε φιλότεχνους κι όχι μόνο από τη 12η Οκτωβρίου έως την 11η Φεβρουαρίου του 2018.

Το έργο έχει τον τίτλο "Good Fences Make Good Neighbors" (Οι καλοί φράκτες κάνουν τους καλούς γείτονες), έναν στίχο από το ποίημα "Mending Wall" του Αμερικανού ποιητή Ρόμπερτ Φροστ, που πραγματεύεται την ανάγκη να ανέγερσης τειχών στους κόλπους μιας κοινωνίας.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/AFP

Tο μοιραίο λάθος του Σώρρα - Η μηνυτήρια αναφορά που του γύρισε μπούμερανγκ

Μπορεί η δικαστική απόφαση του 2013, που στην ουσία αποδέχεται ότι ο Αρτέμης Σώρρας έχει 600 δισ. δολάρια τα οποία θέλει να τα δώσει για να "σώσει" τη χώρα να είναι η βάση για τους ισχυρισμούς των οπαδών του... Ωστόσο, φαίνεται πως είτε ξέχασαν είτε ο ίδιος ο Σώρρας κρύβει... μία άλλη δικαστική απόφαση που τον "ξεσκεπάζει" και χαρακτηρίζει τα 600 δισ. εξωπραγματικά.  

Η απόφαση εκδόθηκε με αφορμή μηνυτήρια αναφορά του Σώρρα σε βάρος του Αντώνη Σαμαρά, του Ευάγγελου Βενιζέλου, του Γιάννη Στουρνάρα και όλων των πολιτικών αρχηγών και βουλευτών του Κοινοβουλίου. Σύμφωνα με την απόφαση, οι ισχυρισμοί για την ύπαρξη των 600 δισ. είναι όχι μόνο αβάσιμοι αλλά και εξωπραγματικοί, και γι’ αυτόν τον λόγο κρίνεται ότι η μηνυτήρια αναφορά πρέπει να μπει στο αρχείο. Μάλιστα η διάταξη της αρχειοθέτησης πήρε τη «σφραγίδα» και του εισαγγελέα Εφετών και έχει μπει για τα καλά στα συρτάρια της δικαστικής λήθης. 

Η αναφορά του "Εθνοσωτήρα"  κατατέθηκε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου στις 29 Νοεμβρίου του 2012 και στρέφεται κατά όλων των πολιτικών αρχηγών και των βουλευτών, κατηγορώντας τους για εσχάτη προδοσία, παράβαση καθήκοντος και κακουργηματική απιστία. Λίγο νωρίτερα ο Σώρρας είχε καταθέσει αίτημα στο υπουργείο Οικονομικών ζητώντας συνάντηση με τον υπουργό, με αντικείμενο τη... δανειοδότηση της χώρας.

Οι ισχυρισμοί του διερευνήθηκαν  από τον εισαγγελέα Χαράλαμπο Λακαφώση, ο οποίος κάλεσε μάρτυρες από την Τράπεζα της Ελλάδος, αναζήτησε τον εκπρόσωπο της εταιρείας σε λογαριασμό της οποίας φέρεται να τηρείται το αστρονομικό ποσό, ενώ ζήτησε τη διενέργεια αλληλογραφίας μεταξύ των κλιμακίων της Ιντερπόλ για τη διερεύνηση της αξιοπιστίας των λεγομένων του μηνυτή. Και τον Φεβρουάριο του 2016 κατέληξε σε διάταξη αρχειοθέτησης της αναφοράς, καθώς δεν αποδείχθηκε ότι υπάρχει το "εξωφρενικό" ποσό.

 «Ενόψει του δυσθεώρητου ύψους του ποσού που ο μηνυτής κατείχε, το αίτημά του αντιμετωπίζεται ευλόγως με δυσπιστία, καθώς ο σχετικός έλεγχος που έγινε κατέδειξε αφενός μεν ότι ο πλουσιότερος άνθρωπος παγκοσμίως κατέχει περιουσία περίπου 72 δισ. δολάρια, αφετέρου δε ότι το ποσό των εντόκων γραμματίων αμερικανικού Δημοσίου σε κυκλοφορία παγκοσμίως, τη δεδομένη χρονική στιγμή, ανέρχεται σε περίπου 1,5 τρισ. δολάρια» λέει στη διάταξή του ο εισαγγελικός λειτουργός, μετά την έρευνά του επί των οικονομικών δεδομένων που θέτει ο αρχηγός της «Ελλήνων Συνέλευσις».

«Υπό τα δεδομένα αυτά», συνεχίζει, «ο ισχυρισμός ότι κάποιος κατέχει το ήμισυ του κυκλοφορούντος ποσού παγκοσμίως των αμερικανικών εντόκων, ευλόγως εκτιμάται ως εξωπραγματικός. Στο σημείο αυτό επισημαίνεται ότι προς πληρέστερη διερεύνηση της υπόθεσης, με την από 20/1/2015 παραγγελία μας, ζητήσαμε να ληφθεί κατάθεση από φυσικό πρόσωπο, υπό στοιχεία Stephen Robinson, ο οποίος φέρεται ως διαχειριστής στην Ελλάδα της εταιρείας Federal Stock Transfer, στην οποία φέρεται να τηρείται υπό τη μορφή Trusury Bills υπέρ της Ελληνικής Δημοκρατίας κηδεμονεύοντας λογαριασμός με το ως άνω ποσό, ο οποίος όμως αναζητηθείς δεν ανευρέθη».

Οσο και εάν έψαξε ο Εισαγγελέας δεν βρήκε το πρόσωπο που θα βεβαίωνε την ύπαρξη του κηδεμονεύοντος λογαριασμού. Μετά από όλα αυτά η αναφορά του Α. Σώρρα κατά πάντων κρίθηκε προφανώς αβάσιμη και ζητήθηκε η αρχειοθέτησή της, όπως και έγινε από την Εισαγγελία Εφετών της Αθήνας.

Και όλα αυτά ενώ πριν από μερικές μέρες υπήρξε δικαστική απόφαση, η οποία στέλενει τόσο τον αρχηγό της Ελλήνων Συνέλευσις, όσο και την γυναίκα του στη φυλακή για 8 χρόνια. Εκείνος, παραμένει άφαντος, ενώ διαμηνύει μέσα από τον δικηγόρο του ότι είναι αθώος και οι υποστηρικτές του καλούν με spots τον κόσμο να τους στηρίξει.

dete.gr

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ; Άγνωστα πειρατικά πλοία γύρω από την Ελλάδα

Όλοι έχουμε αντιληφθεί, άλλος πολύ, άλλος λιγότερο, ότι ζούμε σε πολύ περίεργες εποχές, όπου καθημερινά δημιουργούνται γεγονότα, τα οποία μας αιφνιδιάζουν, σε κάθε επίπεδο των διεθνών σχέσεων. Φίλοι εμφανίζονται σαν εχθροί ή εχθροί γίνονται φίλοι, …  Πρωταγωνιστές σε όλα αυτά εμφανίζονται τόσο η Τουρκία όσο και η Ρωσία αλλά και η πολιτική Τράμπ, που ακόμα δεν έχει αποφασίσει με ποιους είναι!!!

Ενώ λοιπόν παρακολουθούμε με αγωνία και προσπαθούμε να κάνουμε τις εκτιμήσεις μας για τις σημαντικότερες εξελίξεις, ειδικά στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, με την Συρία και το προσφυγικό σε πρώτο πλάνο, νέα δεδομένα, πολύ σοβαρά, έκαναν την εμφάνιση τους. Ξαφνικά διαπιστώνεται ότι πλοία, που προσπαθούν να κρύψουν την ταυτότητα τους προσεγγίζουν σε ακτές νησιών του Αιγαίου, της Κρήτης, αλλά και την ηπειρωτικής Ελλάδας.

Το ίδιο φαινόμενο ταυτόχρονα παρατηρείται και σε ακτές της Ιταλίας, της Συρίας και του Λιβάνου!!! Τι ρόλο λοιπόν παίζουν αυτά τα παράνομα πειρατικά πλοία, τι μεταφέρουν, ποια διεθνή συμφέροντα εξυπηρετούν, πόσο όλα αυτά συνδέονται με την διεθνή τρομοκρατία, τον ISIS, την Τουρκία και τις επιδιώξεις αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων από την Ρωσία, προκειμένου να ανακόψει την Νατοϊκή ομπρέλα στην ευρύτερη περιοχή. Αποτελούν ερωτήματα που προβληματίζουν τους αναλυτές και κυρίως τα κράτη που επηρεάζονται από όλη αυτή την κινητικότητα …

Έτσι, σύμφωνα με πληροφορίες αλλά και τον τύπο, εκατοντάδες πλοία – «φαντάσματα», προσεγγίζουν ύποπτα τις φλεγόμενες ζώνες της ανατολικής Μεσογείου, σε Λιβύη και Συρία, και γίνονται «αόρατα» κλείνοντας τις συσκευές εντοπισμού τους από το παγκόσμιο σύστημα γεωγραφικού προσδιορισμού, του γνωστού GPS, μόλις μπουν στα ευρωπαϊκά ύδατα, ελληνικά και ιταλικά.

Η ιστορία τρόμου με πολλαπλές ανησυχητικές διαστάσεις εμπλέκει και την Κρήτη, καθώς κάποια από τα πλοία αυτά έχουν προσεγγίσει τις ακτές της νότιας Κρήτης στη Μεσαρά, προερχόμενα από τη Λιβύη, κάνοντας εξαιρετικά ύποπτες στάσεις, με τους φόβους να στρέφονται σε διακίνηση όχι μόνο ανθρώπινων ψυχών, αλλά μέσω αυτών «αόρατων» τρομοκρατών, καθώς επίσης όπλων και ναρκωτικών.

Την υπόθεση, η οποία μυρίζει και… μπαρούτι τρομοκρατίας, αποκαλύπτει έρευνα των «Τάιμς» του Λονδίνου, η οποία αναφέρει ότι τα στοιχεία προέρχονται από την ισραηλινή εταιρεία ανάλυσης θαλάσσιων δεδομένων Windward. Βάσει αυτών, συνολικά 2.850 πλοία έσβησαν το στίγμα τους από το χάρτη πριν μπουν στα ευρωπαϊκά ύδατα τους πρώτους δύο μήνες του 2017. Σύμφωνα μάλιστα με τη Windward, τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο 40 τέτοια πλοία μπήκαν από τη Λιβύη, από περιοχές όπου έχει βάσεις το Ισλαμικό Κράτος, πλέοντας «αόρατα» και άρα ανενόχλητα στα ευρωπαϊκά νερά, μετά την απενεργοποίηση των συσκευών εντοπισμού τους, περνώντας φυσικά από την Κρήτη στη διαδρομή προς το Αιγαίο.

Η «Daily Mail» αναφέρεται συγκεκριμένα σε ένα ιταλικό πετρελαιοφόρο, το οποίο ταξίδευε προς την Ελλάδα από τη Λιβύη και μετατράπηκε σε «φάντασμα» απενεργοποιώντας το GPS του σε περιοχές όπου γίνεται παράνομη διακίνηση μεταναστών. Το εν λόγω πλοίο έκανε δύο ύποπτες στάσεις κοντά στο νησί μας και στη συνέχεια κοντά στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Ακόμη, άλλα 20 σκάφη σταμάτησαν τις εκπομπές τους κάνοντας επίσης ύποπτες στάσεις και μάλιστα για περισσότερες από έξι ώρες στα ύδατα του Λιβάνου ή της Συρίας, προτού φτάσουν στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτές οι πρακτικές φυσικά και δεν είναι τυχαίες και δημιουργούν μεγάλη ανησυχία, καθώς θα μπορούσαν να ερμηνευτούν ως εκμετάλλευση των τρωτών σημείων ασφάλειας στη θάλασσα από τρομοκράτες, ώστε να μεταφέρουν παράνομα ανθρώπους, όπλα, ναρκωτικά και ποιος ξέρει τι άλλο στην Ευρώπη.

Οι βρετανικές εφημερίδες αναφέρουν ότι 45 από αυτά τα πλοία κατέβασαν τους διακόπτες του GPS στις βρετανικές ακτές για πάνω από 24 ώρες, ενώ άλλα 50 μπήκαν στα βρετανικά χωρικά ύδατα χωρίς να διαθέτουν τα κατάλληλα έγγραφα.

Σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, τα πλοία διαθέτουν το σύστημα αυτόματης ταυτοποίησης, Automatic Identification System (AIS), το οποίο οφείλουν να ενεργοποιήσουν μόλις σηκώσουν άγκυρα και βγουν από κάποιο λιμάνι. Η μόνη περίπτωση που δικαιολογούνται να το απενεργοποιήσουν είναι αν ο καπετάνιος εκτιμήσει ότι υπάρχει ένας επικείμενος κίνδυνος, όπως για παράδειγμα πειρατές. Αν ο καπετάνιος κατεβάσει το διακόπτη του GPS, οφείλει να το καταγράψει στο ημερολόγιο του πλοίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι, αν απενεργοποιηθεί το AIS, το πλοίο «εξαφανίζεται» από το χάρτη και η προσπάθεια εντοπισμού του χαρακτηρίζεται ως την απόπειρα να βρει κάποιος… βελόνα στα άχυρα.

Θεωρούμε ότι η περιοχή μας βρίσκεται σε μια κατάστασης απρόβλεπτων εξελίξεων, τα φαινόμενα αποσταθεροποίησης είναι καθημερινά και τόσο η πολιτική όσο και η στρατιωτική ηγεσία δεν πρέπει να εφησυχάζουν. Δηλώσεις του τύπου οι Έλληνες να κοιμούνται ήσυχοι, που ακούσαμε πρόσφατα από θεσμικούς παράγοντες των Ενόπλων Δυνάμεων, ελπίζουμε να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και να έχουν λάβει υπόψη τους όλες αυτές τις σύγχρονες απειλές, που δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα να αντιμετωπιστούν.

Όσο ποτέ άλλοτε πρέπει να δοθεί έμφαση στον πόλεμο που έρχεται και είναι πόλεμος κατά της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού σε πολυποίκιλες μορφές. Τα ευέλικτα σχήματα και οι δράσεις που έχουμε προτείνει κατά καιρούς, με κορυφαίες τις προτάσεις του Δρ. Δρούγου Αθ. για αντιμετώπιση ασύμμετρων αλλά και υβριδικών απειλών είναι πιο επίκαιρες από ποτέ.

 Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος Στρατηγικός Αναλυτής Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας στη ΝΑ Μεσόγειο.

ambassadorsatlarge.com

ΟΙ ΚΡΥΦΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ: Πότε ο Ερντογάν μπορεί να γίνει επικίνδυνος για την Ελλάδα

Την εκτίμηση ότι η πολιτική κατάσταση στην Τουρκία είναι ρευστή και ότι τη στάση του Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα θα καθορίσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, εκφράζει σε ανάλυσή του ο στρατιωτικός αναλυτής – Διεθνολόγος, Δρ. Αθανάσιος Ε. Δρούγος. Οπως γράφει ο κ. Δρούγος μεταξύ άλλων στην ανάλυσή του, πως τα ποσοστά που λαμβάνει μέχρι στιγμής, δεν ικανοποιούν τον Τούρκο πρόεδρο, καθώς επιθυμεί μεγάλο ποσοστό γύρω στο 60-65%. «Επειδή ο Ερντογάν είναι πρωτομάστορας σε εντάσεις και συνομωσιολογίες αν δει το ποσοστό υπεροχής του να είναι 2-3%, ή οριακά εναντίον του ετοιμάζει ιστορίες…»Σε 4 σημεία. Πολύ καυτά». και όπου βγει… και εκεί θα έχουμε πρόβλημα», αναφέρει συγκεκριμένα ο κ. Δρούγος.

Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων στην αναλυσή του επισημαίνει και τα ακόλουθα:

«Οι δημοσκοπήσεις στην Τουρκία για τις οποίες έχω ενημερωθεί,αλλά και δύο έρευνες του Πανεπιστημίου Μπιλκεντ, δεν δίνουν μεγάλο προβάδισμα στον Τούρκο πρόεδρο. Το 51,8% ή το 52,3% είναι σχετικά μικρά και ρευστά, 20 μέρες πριν το δημοψήφισμα για την Συνταγματική αναθεώρηση.

Επισημαίνω, δεν είναι εκλογές για να είναι η λαϊκή βάση φανατισμένη. Υπάρχουν υπολογίσιμες δυνάμες του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ που δεν έχουν εκδηλωθεί. Να το πω απλά. Το ισχυρό όχι των Κεμαλικών και σε μεγάλο βαθμό των Κούρδων, «έχει πιάσει ταβάνι». Το AKP και το ΜΗP έχουνε ακόμη λαμβάνειν ή μη λαμβάνειν… Γνωρίζει ο Ερντογάν πως να κινηθεί… επιδιώκει διαφοράμεγάλη. Θέλει γύρω στο 60-65%.

Μου έλεγε αναλυτής του που είναι κοντά στον εκπρόσωπό του τον Καλιν. Δεν το έχει αυτή τη στιγμή. Περιμένει. Αν δει ότι κινδυνεύει… θα ενεργήσει…Αν δεν ενεργήσει σημαίνει ότι έχει ποσοστό αποδεκτό στον εγωισμό του…

Επειδή ο Ερντογάν είναι πρωτομάστορας σε εντάσεις και συνομωσιολογίες αν δει το ποσοστό υπεροχής του να είναι 2-3%, ή οριακά εναντίον του ετοιμάζει ιστορίες…»Σε 4 σημεία. Πολύ καυτά». και όπου βγει… και εκεί θα έχουμεπρόβλημα.

Μην περιμένετε ο γ.γ.ΝΑΤΟ να τιθασεύσει τον Ερντογάν. Για πολλά πράγματα η Δύση έχει ανάγκη την Τουρκία. Δεν θέλουνε με τίποτα οι Δυτικοί να πέσει η Άγκυρα στην επιρροή Πούτιν. Η παρουσία του Βρετανού ΥΠΕΞ Μπόρις Τζόνσον το αποδεικνύει, η δε συνέντευξή του λέει πολλά…

Μην περιμένει κάποιος να επέμβει ο Τραμπ επειδή είπε ότι «αγαπάει τους Ελληνες». Εδώ οι ΗΠΑ 65 ημέρες δεν έχουνε αναπληρωτή ΥΠΕΞ, ούτε υφυπουργός για τις πολιτικές υποθέσεις, ούτε υφυπουργό για την Ευρασία-ΝΑ Ερυρώπη κλπ.

Κορυφαία ονόματα από ινστιτούτα στις ΗΠΑ αρνήθηκαν να αναλάβουν θέσεις σε αυτά τα θέμα στην Κυβέρνηση τραμπ. Χτύπησαν δυνατά ονόματα (τα έχω όλα) και έλαβαν αρνητιές απαντήσεις…»…

Μην περιμένετε να ενεργήσει στο Καστελόριζο ή στην Αλ Ράκα μονομερώς… Αλλού έχει ετοιμάσει εκπλήξεις… Προς τους γείτονες (Επαναλαμβάνω. Αν δει οτι απειλείται). Μην ξεχνάτε ότι λογικά ψηφίσουν 56 εκ. Τούρκοι.

Η λίαν υπολογίσιμη ψήφος των μεταναστών θα χρησιμοποιηθεί ανάλογα. Αν δει ότι χάνει οριακά, θα τη χρησιμοποιήσει για οριακή επικράτηση. Αν δει ότι κερδίζει με μικρή διαφορά τότε θα την προσθέσει για να αυξήσει την διαφρορά. Εχουνε προετοιμαστεί για όλα τα ενδεχόμενα.

Πάντως ανεξάρτητα αποτελέσματος επειδή ετοιμάζεται για πολλά μετά τις εκλογές ας είμαστε έτοιμοι…»…

ΠΗΓΗ

Τούρκος δημοσιογράφος: Μυστικές υπηρεσίες διεξάγουν παράνομες επιχειρήσεις στην Ελλάδα

Το ενδεχόμενο ενός ατυχήματος στο Αιγαίο, εξαιτίας της κλιμακούμενης φραστικής αντιπαράθεσης της Άγκυρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και τις διεκδικήσεις στις ελληνικές θάλασσες σημειώνουν ξένα Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία επικαλούνται τις αναλύσεις ειδικών, την ίδια στιγμή που ένας Τούρκος δημοσιογράφος ανάρτησε στο twitter την πληροφορία του περί αυξημένης και περίεργης κινητικότητας των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα.

«Οι πηγές μου μου αναφέρουν πως οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες έχουν εντείνει τις παράνομες επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα, αυξάνοντας τον αριθμό των πρακτόρων τους. Ετοιμάζεται κάτι;», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Τούρκος δημοσιογράφος, Αμπντουλάχ Μποζκούρτ. Ο εν λόγω δημοσιογράφος και πρώην διευθυντής της Ζαμάν διέφυγε από την Τουρκία μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, καθώς η κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον κατηγορεί ότι διατηρεί σχέσεις με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, τον βασικό κατηγορούμενο της όλης υπόθεσης από την πλευρά της Άγκυρας. Πλέον, έχει βρει καταφύγιο στη Σουηδία, απ' όπου δημοσιεύει τις πληροφορίες του.

Ο Τούρκος δημοσιογράφος πιστεύει ότι ενδεχομένως να ετοιμάζει κάτι ο Τούρκος πρόεδρος, αποφεύγει, ωστόσο, να συνδυάσει την πληροφορία για κινητικότητα με το επερχόμενο δημοψήφισμα για την αλλαγή του συντάγματος και την ενίσχυση των εξουσιών του προέδρου.

Παράλληλα, στον βρετανικό Guardian δημοσιεύτηκε άρθρο-ανάλυση για πιθανό ατύχημα στο Αιγαίο, καθώς, όπως επισημαίνεται, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να τεθεί εκτός ελέγχου η κατάσταση. Η βρετανική εφημερίδα υπογραμμίζει την αδυναμία ΕΕ και ΝΑΤΟ να διαχειριστούν μια κρίση εάν συμβεί, αλλά και την απουσία -μέχρι στιγμής- ενός πλήρως λειτουργικού μηχανισμού ασφάλειας στην Ουάσιγκτον, που λειτουργεί συνήθως πυροσβεστικά σε τέτοιες καταστάσεις.

Η ανταποκρίτρια της βρετανικής εφημερίδας στην Αθήνα, Έλενα Σμιθ, καταγράφει τη σταδιακή κλιμάκωση της έντασης μεταξύ της Άγκυρας και ευρωπαϊκών πρωτευουσών ενόψει του δημοψηφίσματος για την ενίσχυση των προεδρικών εξουσιών του Ερντογάν, που οι τελευταίες θεωρούν ότι επιδεικνύει «ανησυχητικά σημάδια απολυταρχισμού».

Ο Guardian, ωστόσο, συνδέει την πιθανότητα ενός ατυχήματος στο Αιγαίο με το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου (ανήμερα του Πάσχα για τους Έλληνες), αλλά και τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, οι οποίες δείχνουν να καταλήγουν σε ναυάγιο, της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γίνεται, επίσης, αναφορά στη δήλωση του Έλληνα υπουργού Άμυνας, Πάνου Καμμένου, ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να απαντήσει σε κάθε πρόκληση.

Η αγγλική εφημερίδα καταπιάνεται και με το Κυπριακό, γράφοντας πως «η εχθρότητα αυξάνεται και στις δύο πλευρές με τον Ελληνοκύπριο ηγέτη Νίκο Αναστασιάδη να εκφράζει πρόσφατα φόβους ότι η Τουρκία θα προκαλέσει “θερμό επεισόδιο” καθ’ οδόν προς το δημοψήφισμα. Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας εμποδίζονται εδώ και καιρό απ’ την Κύπρο και οι συνομιλίες για την επανένωση της ελληνικής και της τουρκικής κοινότητας είναι σε κρίσιμο σημείο, αλλά έχουν κολλήσει κι είναι απίθανο να προχωρήσουν πριν το δημοψήφισμα. Διπλωμάτες και ειδικοί σε θέματα άμυνας εκφράζουν φόβους για ένα ατύχημα σε μια περίοδο που έμπειροι αξιωματικοί και πιλότοι τέθηκαν στο περιθώριο στις εκκαθαρίσεις που έγιναν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα. Στην πίεση συμβάλλει κι η κλυδωνιζόμενη συμφωνία για το προσφυγικό μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας.

«Η ελληνική πλευρά δεν ανησυχεί τόσο για ένα επεισόδιο εκ προθέσεως αλλά για ένα ατύχημα, που θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο», δήλωσε στον Guardian ο Θάνος Ντόκος, διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο οποίος συμπλήρωσε ότι «η εθνικιστική έξαρση στην Τουρκία θα καθιστούσε δύσκολη την αποκλιμάκωση μιας τέτοιας κατάστασης».

Η βρετανική εφημερίδα σημειώνει ότι ο Ερντογάν γνωρίζοντας ότι θα χρειαστεί τις ψήφους των εθνικιστών αμφισβήτησε την εγκυρότητα της Συνθήκης της Λωζάνης, ενώ ο ηγέτης των εθνικιστών Ντεβλέτ Μπαχτσελί το τράβηξε ακόμη παραπέρα «ισχυριζόμενος ότι αρκετά ελληνικά νησιά είναι υπό κατοχή και αντέδρασε οργισμένα όταν ο Καμμένος επισκέφθηκε τις Οινούσσες».

«Η Ελλάδα εξέφρασε τις ανησυχίες της στις ΗΠΑ», είπε ο κ. Ντόκος. «Αλλά όταν δεν υπάρχει ένας πλήρως λειτουργικός μηχανισμός εθνικής ασφάλειας στην Ουάσιγκτον που συνήθως είναι ο πυροσβέστης σε τέτοιες καταστάσεις, όταν η επιρροή του ΝΑΤΟ είναι περιορισμένη και της ΕΕ ακόμη λιγότερη, το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος θα μπορούσε να διαχειριστεί μια τέτοια κρίση αν συμβεί».

Protothema.gr

Ο εναλλακτικός δρόμος των κοινών

Μέσα στις σύγχρονες ιστορικές συνθήκες, όπου έχει καταρρεύσει η μόνη μεγάλης κλίμακας εναλλακτική –ο υπαρκτός σοσιαλισμός– και έχει εδραιωθεί ένα νεοφιλελεύθερο καθεστώς πολιτικού αυταρχισμού και φτωχοποίησης των πολλών, από τη δεκαετία του 1990 έχουν αρχίσει νέες αναζητήσεις και συζητήσεις, στη θεωρία και την πράξη, για την ανάκτηση της δημοκρατίας, της ισότητας και της βιώσιμης ευημερίας.

Το 1990 η Έλινορ Όστρομ [Elinor Ostrom], πολιτική επιστήμονας στις ΗΠΑ, η οποία θα βραβευθεί αργότερα με το Νόμπελ Οικονομικών, δημοσιεύει το έργο της Η Διαχείριση των Κοινών Πόρων[Governing the Commons, Cambridge University Press, 1990). Σε αυτό αναλύει διεξοδικά διάφορα ιστορικά και σύγχρονα παραδείγματα διαχείρισης φυσικών πόρων –δασών, ψαρότοπων, αρδευτικών δικτύων, βοσκότοπων– από κατά τόπους κοινότητες με θεσμούς άμεσης συμμετοχικής δημοκρατίας και όρους που εξασφαλίζουν ισότητα και δίκαιη κατανομή των πόρων μεταξύ όλων των μελών της κοινότητας. Τα παραδείγματά της εκτείνονται από τη διαχείριση βοσκότοπων στις ελβετικές Άλπεις ως τη συλλογική λειτουργία και νομή αρδευτικών καναλιών στην Ισπανία, ψαρότοπων στην Τουρκία και τις ΗΠΑ κ.ά.

Η Όστρομ έδειξε ότι οι κατά τόπους κοινότητες έχουν τη γνώση, την εμπειρία και το συμφέρον να διαχειριστούν αυτούς τους πόρους πιο αποτελεσματικά από τις απομακρυσμένες κρατικές γραφειοκρατίες αλλά και ιδιωτικά συμφέροντα που προσβλέπουν στο κέρδος και αδιαφορούν για την οικολογία και τη συντήρηση των φυσικών πόρων. Η συλλογική κοινοτική διαχείριση των πόρων, μέσα από θεσμούς άμεσης συμμετοχής όλων των μελών της κοινότητας (ψαράδων, γεωργών, κατοίκων χωριών και κωμοπόλεων), διαμόρφωσε δίκαιους κανόνες χρήσης και νομής που προστατεύουν τα φυσικά οικοσυστήματα και εξασφαλίζουν τη δίκαιη νομή των φυσικών προϊόντων. Αυτή η μορφή συλλογικής διαχείρισης διαφέρει σαφώς και από την κρατική, όπου μια άνωθεν γραφειοκρατία ή ιεραρχία λαμβάνει και επιβάλλει τις αποφάσεις για τους κανόνες διαχείρισης, αλλά και από την ιδιωτική της αγοράς, όπου τους πόρους τους ελέγχουν και τους διαχειρίζονται κατά βούληση ιδιώτες επιχειρηματίες με στόχο το κέρδος.

Τα «κοινά» (commons), ή οι «πόροι κοινής δεξαμενής» (common pool resources), ή η «βασισμένη στα κοινά ομότιμη παραγωγή» αναφέρονται σε ιστορικά ή σύγχρονα σχήματα συλλογικής αυτο-οργάνωσης γύρω από αγαθά τα οποία κατέχει ή/και παράγει συλλογικά μια κοινότητα. Υπάρχουν πολύ διαφορετικά είδη κοινών: από τους φυσικούς κοινούς πόρους (ψαρότοπους, δάση, αρδευτικά κανάλια), ως τα κοινά μέσα παραγωγής σε εργατικούς συνεταιρισμούς, αλλά και ψηφιακά κοινά, όπως το ανοικτό λογισμικό. Το κρίσιμο είναι ότι τα «κοινά» σημαίνουν κοινούς πόρους, τους οποίους διάφορες κοινότητες διαχειρίζονται, παράγουν και διανέμουν από κοινού, μέσα από τη συλλογική συμμετοχή, και εξασφαλίζοντας ισότιμη πρόσβαση στα κοινά αγαθά, με τρόπους που ξεφεύγουν από τη λογική και της ατομικής ιδιοκτησίας στην αγορά (με στόχο το κέρδος, σε ανταγωνιστικό πλαίσιο κ.ο.κ), και της δημόσιας-κρατικής ιδιοκτησίας (με την ιεραρχική, συγκεντρωτική και γραφειοκρατική διοίκηση). Οι κοινότητες που κτίζονται με άξονα τα κοινά ανασυστήνουν κοινωνικούς δεσμούς, ικανοποιούν κοινωνικές ανάγκες, προάγουν τη δημοκρατική συμμετοχή και αυτοδιαχείριση στην οικονομία, την πολιτική και άλλα πεδία, και προωθούν νέες ιδέες συνεργατικές παραγωγής και αυτοδιαχείρισης.

H ιστορική αξία αυτών των κοινωνικών κινήσεων και νησίδων έγκειται ακριβώς στο ότι, σε μια εποχή όπου η παγκόσμια ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού έχει διογκώσει σε κοινωνικά αβάστακτο βαθμό τις ανισότητες∙ όπου οι αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες βιώνουν μια χρόνια, οξεία κρίση αντιπροσώπευσης και δημοκρατίας, ενώ οι κοινωνίες αδυνατούν να συγκροτήσουν νέα συλλογικά μέτωπα απέναντι σε άπληστες και καταπιεστικές ελίτ∙ όπου ο οικολογικός βιόκοσμός μας κινδυνεύει να καταστραφεί∙ όπου η παγκόσμια μετανάστευση εξαιτίας των οικολογικών καταστροφών και των παγκόσμιων ανισοτήτων ρίχνει ξανά λάδι στη φωτιά των εθνικισμών, των ρατσισμών και των θρησκευτικών φανατισμών, και όπου δεσπόζει το δόγμα της ΤΙΝΑ («Δεν υπάρχει εναλλακτική») απέναντι στους βασικούς, οικονομικο-πολιτικούς άξονες αυτής της ιστορικής συνθήκης, τα «κοινά» δεν σκιαγραφούν μόνον ξανά το περίγραμμα μιας εναλλακτικής πρότασης απέναντι στο κυρίαρχο κράτος και την αντικοινωνική αγορά, αλλά και την πραγματοποιούν, σποραδικά και εν μέρει.

Ανοικοδομούν κοινότητες δράσης και συνεργασίας ανοικτές στη διαφορετικότητα. Ικανοποιούν καθημερινές συλλογικές ανάγκες για τις οποίες αδιαφορεί η «επίσημη» οικονομία και το διαλυμένο κοινωνικό κράτος. Αναβιώνουν μια δημοκρατική πολιτική της συλλογικής σύμπραξης και συναπόφασης. Εφαρμόζουν τρόπους υλικής επιβίωσης και ευζωίας που συμβιώνουν με τα τοπικά και παγκόσμια οικοσυστήματα. Δημιουργούν μορφές προσωπικότητας και κοινωνικών σχέσεων πέρα από τους κυρίαρχους τύπους του καταναλωτισμού, της παθητικότητας και της πολιτικής ανάθεσης σε κυβερνήσεις και αντιπροσώπους που θα «βρουν» τις λύσεις και θα κάνουν πολιτική στη θέση των πολιτών. Τα κοινά είναι μηχανισμοί αντιμετώπισης άμεσων κοινωνικών αναγκών (π.χ. «το νερό για όλους τους πολίτες και όχι για τα ιδιωτικά κέρδη ή όπως ορίζουν οι γραφειοκρατίες»), εστίες συλλογικής αντίστασης στον κρατικό αυταρχισμό και την αρπακτικότητα των αγορών, σχολεία δημοκρατίας και εκπαίδευσης άλλων, υπεύθυνων, ενεργών και αλληλέγγυων πολιτών. Καλλιεργούν τα πρόσωπα και τους χώρους ενός άλλου πολιτισμού και μιας άλλης κοινωνικότητας με ίση ελευθερία, συνεργασία χωρίς εθνικές, φυλετικές και έμφυλες διακρίσεις ή ιδεολογικούς διαχωρισμούς, και συναλληλία μεταξύ των ανθρώπων και των άλλων όντων του πλανήτη.

Για να είναι κοινότητες ελευθερίας, τα κοινά δεν πρέπει να θεμελιώνονται σε οργανικές κοινότητες ουσίας –του έθνους, του αίματος, της αλήθειας, του κληρονομημένου πολιτισμού– αλλά να διαπλάθονται ως κοινότητες ανοικτής, μεταβλητής διάδρασης των διαφόρων ατόμων και ομάδων σε ποικίλα επίπεδα (τοπικό, περιφερειακό, υπερεθνικό, παγκόσμιο, ανάλογα με το αγαθό γύρω από το οποίο ενεργοποιούνται) που δικτυώνονται και συμπράττουν μέσα από ανοικτές πλατφόρμες ή συνελεύσεις. 

Τα κοινά ως εναλλακτική πρόταση ισότητας και ελευθερίας στην εποχή μας περιλαμβάνουν: 

α) ανοικτές και πλουραλιστικές κοινότητες, 

β) αγαθά όπως το νερό, η ενέργεια, ψηφιακά δίκτυα, καλλιτεχνικά έργα, χώρους και κτήρια στην πόλη κ.α. τα οποία οι κοινότητες διαχειρίζονται ισότιμα, συμμετοχικά, δίκαια με βάση τις ανάγκες όλων και με οικολογικά βιώσιμους τρόπους, 

γ) θεσμούς συμμετοχικής διακυβέρνησης με τους οποίους διεξάγεται η συλλογική διαχείριση και ο ορισμός των κανόνων για τη δημιουργία και τη χρήση των αγαθών. Οι θεσμοί αυτοί είναι θεμελιώδεις για τη συγκρότηση των κοινών με μια λογική πέρα από το σύγχρονο κράτος και την αγορά. Εκφράζουν μια άλλη αντίληψη συμμετοχικής δημοκρατίας με πραγματικό κοινωνικό έλεγχο, λαϊκή εξουσία και ισότητα.

Η ειδοποιός διαφορά των κοινών και, ευρύτερα, των συμμετοχικών δημοκρατιών είναι ότι η πολιτική λήψη αποφάσεων και η διοίκηση καθίστανται μια κοινή υπόθεση, με την έννοια που προτάσσουν οι σύγχρονες θεωρίες των «κοινών»: ένα δημόσιο αγαθό προσιτό σε όλα τα μέλη μιας κοινότητας στη βάση της ισότητας. Στην «κοινή δημοκρατία», κάθε πολίτης μπορεί να συμμετάσχει στη συλλογική χάραξη πολιτικής και στην εκτέλεσή της – ὁ βουλόμενος, στο λεξιλόγιο της αθηναϊκής δημοκρατίας: όποιος θέλει. Ένα τέτοιο δημοκρατικό καθεστώς είναι πραγματικά διαφορετικό ή ανταγωνιστικό προς τις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες, όπου η λήψη αποφάσεων και η δημόσια διοίκηση ανατίθενται σε ειδικούς, γραφειοκρατίες και εκλεγμένες πολιτικές ελίτ, αποκλείοντας τον συγκεντρωμένο δήμο από οποιαδήποτε ουσιαστική σύμπραξη στην καθημερινή άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Σε αντίθεση με την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, οι «κοινές» δημοκρατίες αναιρούν κάθε σταθερή διαίρεση ανάμεσα σε άρχοντες και αρχόμενους, επιτρέποντας σε καθένα και καθεμία να λάβει μέρος, αν το θέλει, στην πολιτική διαβούλευση, το νομοθετικό έργο, τη διοίκηση και την επιβολή του νόμου στις κοινές υποθέσεις. Η συλλογική αυτοδιαχείριση γίνεται, λοιπόν, επί της αρχής μια υπόθεση των απλών πολιτών, οποιουδήποτε και οποιασδήποτε. Καθένας/μία μπορεί να προτείνει νομοθετικά και πολιτικά μέτρα σε ανοικτούς χώρους διαβούλευσης, και έχει τη δυνατότητα να αναλάβει αξιώματα στους μηχανισμούς της διοίκησης και τα δικαστήρια.

Εν κατακλείδι, οι ιστορικές μορφές της συμμετοχικής δημοκρατίας και σύγχρονα παραδείγματα κοινωνικής αυτοδιαχείρισης παρέχουν πολλές ενδείξεις και ιδέες που μπορούν να συνδράμουν στη διάνοιξη οδών πολιτικής αυτονομίας πέρα από την ηγεμονική αντιπροσώπευση. Οι πρακτικές της αυτοκυβέρνησης από κοινού που αναπτύσσονται σήμερα στη συνεργατική παραγωγή και τη διαχείριση συλλογικών αγαθών, ανεξάρτητα εν μέρει τόσο από τις κρατικές όσο και από τις αγοραίες εντολές, θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και να συνυφανθούν σε ευρύτερες ενώσεις σε όλη την κοινωνία για να θέσουν σε κίνηση μια διαδικασία εκδημοκρατισμού από τη βάση.

Σε πολλά διαφορετικά μέρη του κόσμου, από την Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας ως το Βερολίνο και το Αμβούργο, τη Βαρκελώνη και τη Νάπολι, κινήσεις πολιτών αντιμάχονται την ιδιωτικοποίηση ζωτικών πόρων όπως το νερό και η ενέργεια. Επιδιώκουν τη συλλογική διαχείρισή τους σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης με την πραγματική συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων. Οργανώνουν νέους συνεταιρισμούς και αυτο-οργανωμένα πολιτικά σχήματα για να αναλάβουν θέσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση και να πραγματοποιήσουν έναν άλλο τρόπο διαχείρισης των κοινών, από τους πολίτες και για τους πολίτες, ισότιμα, και με ιδιαίτερη μέριμνα για το περιβάλλον και τη βιώσιμη χρήση των αγαθών της φύσης και του πολιτισμού. Η πολιτική τους πράξη και λογική πηγαίνει πέρα και από τη γραφειοκρατική, ιεραρχική διαχείριση των τοπικών πόρων και της τοπικής αυτοδιοίκησης από δημάρχους και παραδοσιακά δημοτικά σχήματα ή από την αγορά.

Αυτή η διαφορετική δράση των απλών πολιτών για την πραγματική δημοκρατία, τις κοινωνικές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντας μπορεί να λειτουργήσει ως πραγματικό ανάχωμα ενάντια στην εκποίηση από το κράτος δασών, νερών, παραλιών, εκτάσεων γης και ποικίλων πηγών ενέργειας. Και μπορεί να γίνει η βάση για μια άλλη δημοκρατία των πολιτών για το κοινό καλό, η οποία θα ξεκινάει από το άμεσο, τοπικό επίπεδο και θα ανεβαίνει σταδιακά προς το περιφερειακό και τοπικό επίπεδο με τη δικτύωση και τη συνεργασία των εναλλακτικών σχημάτων τοπικής αυτοδιοίκησης. Αυτό συμβαίνει ήδη σε μεγάλες πόλεις της Ισπανίας, της Ιταλίας και τη Γερμανίας, μεταξύ άλλων. Η επέκταση και ενίσχυση τέτοιων διαφορετικών συλλογικών πολιτικών σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο είναι το μεγάλο στοίχημα για μια άλλη δημοκρατία, της αλληλεγγύης, της οικολογίας, της ισότητας και των κοινωνικών αναγκών στον 21ο αιώνα.

του Αλέξανδρου Κιουπκιολή

* Ο Αλέξανδρος Κιουπκιολής, επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο ΑΠΘ και ο Ανδρέας Καρίτζης, δρ Φιλοσοφίας θα παρουσιάσουν το βιβλίο του David Bollier, «Κοινά, μια σύντομη εισαγωγή», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Angelus Novus, την Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου και ώρα 7:30 μ.μ. στο μπαρ Manifesto.

Πηγή: alterthess

Έτσι έδιωξε η Ουγγαρία το ΔΝΤ και βγήκε από την κρίση

Η Ουγγαρία ήταν από τις πρώτες χώρες που μέσα στην κρίση κατάφεραν να ανακάμψουν, ολοκληρώνοντας την αποπληρωμή δανείων που της είχαν χορηγηθεί το 2008 από την ΕΕ, το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Η χώρα των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων συνεχίζει σήμερα ακάθεκτη την πορεία της στρέφοντας την προσοχή της στην ενδυνάμωση του τριτογενούς τομέα, κάνοντας πολλούς να αναρωτιούνται αναφορικά με τα συστατικά του επιτυχημένου «μείγματος» οικονομικής πολιτικής που εφάρμοσε.

Σε αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο fortunegreece.com ο Πρέσβης της Ουγγαρίας σε Ελλάδα και Κύπρο, Erik Haupt, αναφέρει πως η βασική ιδέα της νέας κυβέρνησης που ήρθε στην εξουσία το 2010, ήταν να αλλάξει την κουλτούρα της οικονομίας και της κοινωνίας, αυξάνοντας την εργατικότητα των Ούγγρων και της χώρας. Με άλλα λόγια εστίασε στην αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων και όχι στη στήριξη σε κρατικά έσοδα όπως συνέβαινε στο παρελθόν.

«Για να μπορέσει να ευθυγραμμισθεί η οικονομία έπρεπε ο ουγγρικός λαός να έχει χρήματα, έτσι ώστε να μπορεί να τα επαναθέσει στην αγορά και όχι να στηρίζεται σε έσοδα προερχόμενα από αύξηση των φόρων. Μόνο έτσι θα μπορούσε να γίνει επανεκκίνηση της αγοράς» λέει χαρακτηριστικά.

Το επόμενο βήμα ήταν η ενεργοποίηση των επιχειρήσεων με στόχο την τόνωση της ουγγρικής οικονομίας.

Όπως εξηγεί ο κ. Haupt, στην Ουγγαρία υπάρχουν εταιρείες οι οποίες δραστηριοποιούνται πάνω από 25 χρόνια στη χώρα, καταγράφουν υψηλά κέρδη και μέχρι πρότινος ήταν αποδέκτες σημαντικών φορολογικών προνομίων. Η νέα κυβέρνηση αποφάσισε λοιπόν να φορολογήσει τις εταιρείες αυτές για ένα μικρό χρονικό διάστημα έτσι ώστε να είναι πιο εφικτή η αποπληρωμή των δανείων προς το Δ.Ν.Τ. και τους δανειστές. Για πόσο καιρό έγινε αυτό; Όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Περίπου ένα με δύο χρόνια.

Φορολόγηση 9% στις επιχειρήσεις – 4% ανεργία!

Ο τρίτος βασικός άξονας την πολιτικής που εφαρμόστηκε ήταν η βελτιστοποίηση του υφιστάμενου φορολογικού συστήματος. «Παλαιότερα είχαμε αναλογικό φόρο, πλέον έχουμε 15% ενιαία φορολογία. O φόρος εισοδήματος των εταιρειών ήταν αρκετά υψηλός, περίπου στο 20%, ενώ τώρα βρίσκεται στο 9%. Υπήρξαν κάποιοι πιο συγκεκριμένοι φόροι αρχικά, οι οποίοι δεν επηρέασαν τόσο συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα και ειδικά τα χαμηλότερα. Φόροι που ήταν εφικτοί για όλους όπως ο φόρος στην κινητή τηλεφωνία, ο οποίος ουσιαστικά ήταν κάποια σεντς για τον καθένα, ποσό όχι σημαντικό για κάθε πολίτη, αλλά στο τέλος το άθροισμα ήταν σημαντικό».\

Εξίσου σημαντική κίνηση ήταν και η επανεθνικοποίηση των διανομέων ενέργειας που άνηκαν στο παρελθόν σε ξένες εταιρείες. Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση μπόρεσε να διαχειρισθεί τις τιμές και να χρησιμοποιήσει αντίστοιχα τα έσοδα σε ξένες επενδύσεις, αφού πλέον το κόστος ενέργειας είναι χαμηλό στην Ουγγαρία.

Διαβάζοντας κανείς όλα αυτά για την Ουγγαρία εύλογα γεννάται το ερώτημα εάν θα μπορούσε ένα ανάλογο μοντέλο να υιοθετηθεί και στην περίπτωση της Ελλάδας προκειμένου η χώρα να εξέλθει από το υφεσιακό καθεστώς στο οποίο βρίσκεται εδώ και μια οκταετία. Η απάντηση που δίνει ο κ. Haupt είναι πως κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στη χώρα μας, αφού στην πράξη φαίνεται να είναι αποδοτικό. «Έχετε κάθε μέσο να το καταφέρετε και ελπίζω πως γρήγορα θα ξεπεράσετε τις δυσκολίες. Πάντα λέω πως υπάρχουν 3 πολιτισμοί στον κόσμο. Ο πολιτισμός της αρχαίας Κίνας, ο Ινδικός και ο ελληνικός πολιτισμός. Αυτός ο πολιτισμός δεν θα σταματήσει να υπάρχει το 2017»!

Η εικόνα που καταγράφει σήμερα η ουγγρική οικονομία είναι αρκετά ικανοποιητική, καθώς κινείται σε αναπτυξιακούς ρυθμούς άνω του 2%. «Ανεργία πρακτικά δεν υπάρχει, αφού αυτή είναι στο 4%, και είναι πολύ δύσκολο το νούμερο αυτό να πέσει πιο χαμηλά, καθώς πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα μπορούν ή δεν θα θέλουν να μπουν στην αγορά εργασίας. Υπάρχει, μάλιστα, ένα έλλειμμα από εργατικό δυναμικό και από εργολάβους. Πρέπει να βρούμε νέους, και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε».

Υπάρχουν επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα

Όσο για το πώς αξιολογεί η Ουγγαρία την Ελλάδα ως εμπορικό εταίρο, ο Ούγγρος Πρέσβης αναφέρει ότι οι εξαγωγές για το 2016 διαμορφώθηκαν στα 367 εκατ. ευρώ, ενώ οι εισαγωγές, από την Ελλάδα στην Ουγγαρία, στα 90 εκατ. ευρώ. «Κάποιοι επιχειρηματίες είναι λιγάκι επιφυλακτικοί στο να κάνουν επενδύσεις και να έρθουν σε εμπορικές συναλλαγές με Έλληνες συνέταιρους και επιχειρηματίες, γιατί φοβούνται πως ίσως η πληρωμή δεν θα είναι ομαλή, αλλά αυτό δεν ισχύει. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα σε αυτόν τον τομέα. Νομίζω πως σε μεσαίο επιχειρηματικό επίπεδο, οι μικρότερες επιχειρήσεις μπορούν να βρουν εδώ στην Ελλάδα επενδυτικές ευκαιρίες, γιατί γεωγραφικά είμαστε πολύ κοντά και η συγκοινωνία-μεταφορές είναι άριστες. Είμαι σίγουρος. Ειδικά, μάλιστα, στον τομέα των τροφίμων».

Εκεί όμως που οι Έλληνες «παίζουν» δυνατά είναι αναμφίβολα ο τουριστικός κλάδος, αφού η χώρας μας αποτελεί τον δεύτερο πιο δημοφιλή προορισμό για τους Ούγγρους, μετά την Κροατία. «Πάνω από 180.000 Ούγγροι επισκέπτονται κάθε χρόνο την Ελλάδα, ειδικά μάλιστα τη Βόρεια Ελλάδα και τα νησιά. Φυσικά, πολλοί είναι και οι Έλληνες που επισκέπτονται την Βουδαπέστη, δυστυχώς όχι όμως άλλες πόλεις ή περιοχές της Ουγγαρίας, και για αυτό κάνουμε προσπάθεια ώστε να διαφημίσουμε και αυτές! Βέβαια, σε αυτό θα βοηθούσε και αν ο εθνικός αερομεταφορέας είχε σταθερότερο πρόγραμμα πτήσεων προς αυτές» υπογραμμίζει ο κ. Haupt.

Στα άμεσα σχέδια της Ουγγρικής Πρεσβείας στην Ελλάδα είναι η ενίσχυση των διμερών εμπορικών σχέσεων με την προσέλκυση Ελλήνων επενδυτών στην Ουγγαρία και το αντίθετο. «Εκτός όμως από την οικονομία, επαφές μπορούν να αναπτυχθούν και στον πολιτιστικό τομέα, αφού είμαστε δύο λαοί με αρκετά κοινά στην ιδιοσυγκρασία μας».

Σημειώνεται πως η ALX Greece και ο Εθνικός Οργανισμός Εμπορίου της Ουγγαρίας, υπό την αιγίδα της ουγγρικής πρεσβείας, έδωσαν το παρών στο σημαντικότερο εμπορικό φόρουμ για τρόφιμα και ποτά, την 4η διεθνή έκθεση «FOOD EXPO 2017».

News247.gr

Δραματικό «καμπανάκι»: Τέταρτο μνημόνιο - χρεοκοπία, οι επιλογές

Δραματικά είναι πλέον τα 'καμπανάκια' που χτυπά το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής με τον επικεφαλής της, Παναγιώτη Λιαργκόβα να τονίζει:

'Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Δεν φαίνεται με βάση τα σημερινά δεδομένα να βγαίνουμε στις αγορές το 2018, άρα ή θα παραταθεί το τρέχον μνημόνιο ή θα είναι ένα τέταρτο μνημόνιο ή χρεοκοπούμε'.

Μιλώντας στον Real FM, ο κ. Λιαργκόβας απηύθυνε δραματική προειδοποίηση ότι χάνεται ο στόχος της ανάπτυξης και θα έρθουν και άλλα μέτρα.Ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής 'βλέπει' ύφεση στο πρώτο τρίμηνο του 2017, εκτιμά ότι δεν θα υπάρχει έξοδος στις αγορές το 2018 και προβλέπει είτε τέταρτο μνημόνιο ή χρεοκοπία.

'Το πρώτο τρίμηνο δεν θα πάει καλά. Θα είναι ύφεση ή στο μηδέν. Κάπου εκεί θα βρίσκεται. Δεν θα έχουμε ανάπτυξη. Αυτό με τη σειρά του, επειδή είναι το πρώτο τρίμηνο, θα επηρεάσει και την όλη εξέλιξη του έτους', ανέφερε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Και συνέχισε: 'Το 2,7% αρχίζει να είναι δύσκολος στόχος, γιατί η κατανάλωση δεν θα αυξηθεί τόσο πολύ, οι επενδύσεις δεν θα αυξηθούν τόσο πολύ όσο έχουμε εκτιμήσει. Επομένως, θα πάμε σε κάτι λιγότερο, μέχρι 1%'.

Όπως είπε ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, 'δεν θα δούμε κι άλλες προσδοκίες να υλοποιούνται, με αποτέλεσμα ενδεχομένως, αν πάει έτσι το πράγμα, να χρειαστούν πρόσθετα μέτρα για να καλυφθεί αυτή η διαφορά από ό,τι έχει εκτιμηθεί'.

'Θα συμφωνούσα με τον κ. Χουλιαράκη, ότι καλύτερα μία κακή συμφωνία -που δεν θα έπρεπε να φτάσουμε εδώ- από ό,τι κάτι πολύ πιο κακό με την παράταση της αβεβαιότητας και τη μη συμφωνία, έτσι ώστε να φτάσουμε ίσως σε ένα σημείο που ενδεχομένως δεν θα μπορούμε να ικανοποιήσουμε τις χρηματοδοτικές ανάγκες', τόνισε ο κ. Λιαργκόβας.

Και κατέληξε: 'Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Δεν φαίνεται με βάση τα σημερινά δεδομένα να βγαίνουμε στις αγορές το 2018, άρα ή θα παραταθεί το τρέχον μνημόνιο ή θα είναι ένα τέταρτο μνημόνιο ή χρεοκοπούμε'...

imerisia.gr

Δύο εκατομμύρια Ελληνες «χάθηκαν» από τις κάλπες

Μπορεί  να ζήσουμε και στην Ελλάδα το ελπιδοφόρο φαινόμενο των ολλανδικών εκλογών; Να ψηφίσει το 81% των πολιτών; Και για να το διατυπώσουμε συγκεκριμένα: Τι είναι αυτό που θα ξαναφέρει τους Ελληνες στις κάλπες όταν στις τελευταίες εκλογές η αποχή έφτασε στο 45,2%, γεγονός που δεν είχε προηγούμενο στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία;

Τα ερωτήματα αυτά επανήλθαν μετά τις εκλογές της Ολλανδίας. Κυρίως στη Ν.Δ., που διαπιστώνει από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις ότι οι ολοένα και περισσότεροι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν να επιλέγουν οποιαδήποτε άλλη «λύση», αλλά όχι το κόμμα του κ. Κυρ. Μητσοτάκη. Το επιβεβαίωσε περίτρανα εύρημα της τελευταίας έρευνας της Prorata που δημοσιεύθηκε μόνο στο site της. Ενώ 43% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ξαναψηφίσουν το κόμμα τους, εξ αυτών μόνον 1 στους 4 έχει αποφασίσει ή έστω σκέφτεται να ψηφίσει τη Ν.Δ. Οι «υπόλοιποι», όπως επιβεβαιώνουν και οι έρευνες του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (ΠΑΜΑΚ), είτε σκορπίζονται στα μικρότερα κόμματα είτε υπονοούν ότι δεν θα πάνε καν να ψηφίσουν.

Με αυτήν την αφορμή έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε λίγο πιο προσεκτικά το νέο φαινόμενο της μη συμμετοχής στις εκλογές στη χώρα μας. Και κυρίως το πόσο καταλυτικά επέδρασε στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις. Διότι, όπως φαίνεται και στον πίνακα της «Κ», δεν είναι μόνον που η αποχή έφτασε στο πρωτοφανές 45,2% τον Σεπτέμβριο του 2015 (από 24% που ήταν το 2004). Αυτό που είναι αξιοσημείωτο στις εκλογές του 2015 είναι πόσο μικρός απεδείχθη ο πραγματικός αριθμός των ψηφοφόρων που στήριξαν τα κόμματα που έμελλε να συγκυβερνήσουν.

Για να το πούμε με απλά λόγια, ουδέποτε στη Μεταπολίτευση μια κυβέρνηση στηρίχθηκε σε τόσο λίγες ψήφους όσο αυτές που χάρισαν την εξουσία στους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Με ρεκόρ συμμετοχής τις εκλογές του 2004, στις οποίες η Ν.Δ. έλαβε 3,3 εκατομμύρια ψήφους (!), όλες οι κυβερνήσεις είχαν πάνω - κάτω αθροιστικά τη στήριξη περίπου 3 εκατ. πολιτών. Τόσοι πολίτες είχαν ψηφίσει τη Ν.Δ. το 2007 τόσοι εξέλεξαν νικητή το ΠΑΣΟΚ το 2009, τόσες ψήφους άθροισε ακόμη και η πρώτη συγκυβέρνηση μετά την κρίση. Ακόμη και το 2012, όταν η Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσαν τον Μάιο εκλογικά και επέλεξαν τον Ιούνιο να συγκυβερνήσουν και με τη ΔΗΜΑΡ, τα τρία κόμματα μαζί είχαν 2,9 εκατ. ψήφους.

Τον Ιανουάριο του 2015 ήταν η πρώτη φορά στην πρόσφατη εκλογική ιστορία της χώρας που συγκροτήθηκε κυβέρνηση στηριζόμενη σε μόλις 2,5 εκατ. πολίτες. Αυτό, δε, που συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2015 είναι πρωτοφανές σε όλη την τελευταία 40ετία. Τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επανεξέλεξαν μόλις 2,1 εκατ. πολίτες. Για να καταλάβει κανείς πόσο μικρός είναι αυτός ο αριθμός αρκεί τούτο: Το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές του 2004 και του 2007 έχοντας λάβει 3 εκατ. και 2,7 εκατ. ψήφους αντίστοιχα, ενώ και η Ν.Δ. στη μεγαλύτερη –προ κρίσης– συντριβή της ψηφίστηκε από 2,3 εκατ. πολίτες.Τόσες ψήφους έλαβε το 2009 ο Καραμανλής και υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Περισσότερες απ’ όσες αθροίζουν από κοινού σήμερα και κυβερνούν οι κ. Τσίπρας και Καμμένος. Με άλλα λόγια, η πραγματική –σε ψήφους– δύναμη της σημερινής κυβέρνησης είναι μικρότερη ακόμη και απ’ όση απέμενε στο παρελθόν στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ στις χειρότερες ήττες τους. Οταν συντρίβονταν στις εκλογές και υποχρεώνονταν να βρεθούν στην αντιπολίτευση.

Ολα τούτα δεν πρέπει, βέβαια, να εκληφθούν ως αμφισβήτηση της νομιμοποίησης της σημερινής κυβέρνησης. Στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες κυβερνά αυτός που διαθέτει την πλειοψηφία όσων συμμετέχουν και όχι όσων απέχουν από τις κάλπες.

Ο λόγος, ωστόσο, που τα συγκεκριμένα στοιχεία αναδεικνύονται είναι για να καταδειχθεί κάτι που έπρεπε από καιρό να είναι αυτονόητο για τη Ν.Δ. Η πραγματική δεξαμενή για την επαύξηση της δύναμής της βρίσκεται σε όσους κατ’ εξακολούθησιν απέχουν από τις κάλπες και όχι από τις περιβόητες μετακινήσεις ψηφοφόρων. Αυτό επιβεβαιώνουν όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Πως ό,τι είχε να κερδίσει η Ν.Δ. απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, την Ενωση Κεντρώων κ.λπ. μάλλον το έχει ήδη αφομοιώσει στα ποσοστά της. Ετσι εξηγείται άλλωστε και γιατί η Ν.Δ. εμφανίζεται μεν ως αδιαμφισβήτητη νικήτρια όποτε κι αν γίνουν εκλογές, αλλά χωρίς μέχρι στιγμής να έχει κλειδώσει την αυτοδυναμία. Της λείπουν ψηφοφόροι που ΔΕΝ ψήφισαν στις τελευταίες αναμετρήσεις. Και είναι πολλοί. Αρκεί μόνο να συνειδητοποιήσει κανείς πως οι έγκυρες ψήφοι το 2004 ήταν 2 εκατομμύρια περισσότερες απ’ ό,τι τον Σεπτέμβριο του 2015.

Ιδού γιατί είναι μείζον το προλογικό ερώτημα. Τι μπορεί να κάνει άραγε τους Ελληνες να επιστρέψουν στις κάλπες; Πολιτικοί επιστήμονες απαντούν πως μαζική εκλογική επαναδραστηριοποίηση παρατηρείται συνήθως όταν συντρέχουν δύο προϋποθέσεις: Πρώτον, φόβος για την τύχη της χώρας, όπως συνέβη στην Ολλανδία και δεύτερον, η ύπαρξη ενός κόμματος που να εκπέμπει στους πολίτες την εμπιστοσύνη και την ελπίδα που χρειάζονται για να πεισθούν ότι υπάρχει συγκροτημένη εναλλακτική πολιτική πρόταση από αυτήν που τους εξανάγκασε να απέχουν.

Ηλίου φαεινότερον είναι, βέβαια, ποια προϋπόθεση απ’ τις δύο δεν έχει εκπληρωθεί μέχρι στιγμής. Κατά τα λοιπά, είναι απορίας άξιον γιατί η Ν.Δ. δεν επιμένει επί καθημερινής βάσεως στην ανάγκη να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου οι Ελληνες που αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα στα χρόνια της κρίσης. Αποδεδειγμένα πρόκειται για το υγιέστερο, δυναμικότερο και πλέον ελπιδοφόρο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Αν ευσταθεί μάλιστα η εκτίμηση ότι περί τους 420.000 νέους πολίτες έχουν φύγει από το 2013 μέχρι σήμερα, εξηγείται όχι μόνο το ρεκόρ της αποχής του 2015 αλλά ίσως και το αποτέλεσμα της τελευταίας εθνικής κάλπης.

kathimerini.gr