Βουλιάζουν στο χάος τα Σκόπια: Εμφύλιες συγκρούσεις στο Κουμάνοβο και συλλήψεις – Ο Τ. Σόρος τα δίνει όλα για σύγκρουση με την Ρωσία

Συγκρούσεις έχουμε στο Κουμάνοβο όπου νωρίτερα Αλβανοί ύψωσαν την Αλβανική σημαία καθώς έγινε επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων των Σκοπίων με συλλήψεις όπως θα δείτε και σε βίντεο παρακάτω. Η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι με χιλιάδες πολίτες να βγαίνουν στους δρόμους διαδηλώνοντας κατά του Τ. Σόρος!

 Πηγές των Σκοπίων αναφέρουν ότι ο Σόρος χρησιμοποιεί τη χώρα ως «δόλωμα» για την Μόσχα. 

Ο γνωστός δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος έχει ξοδέψει εκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση βίαιων διαμαρτυριών  και ταραχών  στην ΠΓΔΜ σε μια κίνηση που αποσκοπεί στην ευθεία υποκίνηση εμφυλίου πολέμου και μετέπειτα  στρατιωτικής σύγκρουσης με την Ρωσία.

Καθώς οι εντάσεις στην ΠΓΔΜ συνεχίζουν να αυξάνονται, πολλοί Σκοπιανοί έχουν ξεκινήσει μια προσπάθεια να «οδηγήσουν» τις οργανώσεις του Σόρος εκτός χώρας, πριν αυτές την φέρουν  στο χείλος της καταστροφής και της επίτευξης της  παγκοσμιοποιημένης ατζέντας του.

Η αναταραχή πηγάζει μετά την τεράστια ήττα του Προέδρου της χώρας  Γκιόργκε Ιβάνοφ στις εκλογές το 2016 , γεγονός που ώθησε τα κόμματα της αντιπολίτευσης που εκπροσωπούν την αλβανική μουσουλμανική μειονότητα να σχηματίσουν μια συμμαχία ζητώντας την εξουσία .

Ο Ιβάνοφ αρνήθηκε να αποδεχθεί την προτεινόμενη κυβέρνηση συνασπισμού, υποστηρίζοντας ότι αυτή αποτελείται από μαριονέτες της  κυβέρνησης της  Αλβανίας, έχοντας σκοπό την διάλυση του κρατιδίου.

Σε απάντηση, οι διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους σε ολόκληρη τη χώρα σε αυτό που ονομάζεται «Πολύχρωμη Επανάσταση», και αποτελεί μια διαμαρτυρία παρόμοιες με αυτές που οργανώθηκαν στα πρώην κράτη της ΕΣΣΔ η, συμπεριλαμβανομένης και της «επανάστασης των Ρόδων» στη Γεωργία, της «Πορτοκαλί Επανάστασης» στην Ουκρανία, και της «επανάστασης της Τουλίπας» στην Κιργιζία.

«Η σημερινή κυβέρνηση στην ΠΓΔΜ είναι κάτω από την πίεση των ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, καθώς και τον Τζορτζ Σόρος.

Το πρόβλημα της έλλειψης ενθουσιασμού για τις  δυτικές κυρώσεις που αφορούσαν την Ρωσία και η αρχική συμφωνία για συμμετοχή στον αγωγό Turk Stream με τη Ρωσία, έβαλαν την ΠΓΔΜ στο στόχαστρο της νέας τάξης», έγραψε στο προσωπικό του λογαριασμό ο Ron Paul αμυντικός αναλυτής .

Η ΠΓΔΜ είναι βαθιά διαιρεμένη εθνοτικά, οι Σλάβοι αποτελούν την πλειοψηφία της χώρας, αρκετά μεγάλη είναι η μειονότητα των Αλβανών ενώ υπάρχει και μια μικρότερη ομάδα Τούρκων. 

Τούρκοι και Αλβανοί  είναι κυρίως μουσουλμάνοι ενώ η Αλβανική είναι η επίσημη δεύτερη γλώσσα της χώρας η χρήση της οποίας  περιορίζεται από το νόμο.

Ο Σόρος έχει ξοδέψει εκατομμύρια δολάρια σε μια προσπάθεια να οργανώσει ΜΚΟ  συμπεριλαμβανομένης της πλατφόρμας για τους πολίτες ενώ «σπρώχνει» χρήμα σε πολιτικούς, δημοσιογράφους, σε ένα κέντρο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου καθώς και σε ένα Κέντρο Υποστήριξης που προωθούν  την ατζέντα του,  υποδαυλίζοντας την χώρα με συνεχείς πολιτικές αναταραχές .

«Περίπου 61 ομάδες της αριστεράς στη ΠΓΔΜ είναι συνδεδεμένες με το Ινστιτούτο Ανοικτής Κοινωνίας του Σόρος, και έχουν λάβει  εκατομμύρια δολάρια από τον Οργανισμό των ΗΠΑ για τη Διεθνή Ανάπτυξη και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, κατά τη διάρκεια της διοίκησης Μπαράκ Ομπάμα», σύμφωνα με μια έρευνα από το Fox News.

Οι  κίνδυνοι παρέμβασης  του Σόρος «βυθίζουν την ΠΓΔΜ  σε εμφύλιο πόλεμο, που κινδυνεύει επίσης να προκαλέσει ακόμη και παγκόσμιο  πόλεμο  μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ζήτησαν από τον  Ivanov να αποδεχθεί την προτεινόμενη κυβέρνηση συνασπισμού ενώ η Ρωσία έχει δηλώσει την υποστήριξη της στην θέση του Ιβάνοφ, κατηγορώντας  την Δύση ότι παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της ΠΓΔΜ για να  προωθήσει τη δική της ατζέντα.

Οι δημοκρατικοί  γερουσιαστές, συμπεριλαμβανομένων των κκ.  Μάικ Λι της Γιούτα, Τζέιμς Ινχόφε  της Οκλαχόμα, Τομ Τυλλ της Βόρειας Καρολίνας, Νταβίντ Περντ της Γεωργίας, Τεντ Κρούζ του Τέξας, έστειλαν πρόσφατα επιστολή στον Αμερικανό ΥΠΕΞ  Rex Tillerson καλώντας τον να διερευνήσει ισχυρισμούς ότι η κυβέρνηση Ομπάμα διοχέτευε χρήματα των φορολογουμένων για  οργανώσεις  που ανήκαν στον Σόρος.

Εφόσον αποδειχθεί η υπόγεια διαδρομή του χρήματος και τα άνομα σχέδια τους κινδυνεύουν τόσο ο δισεκατομμυριούχος Σόρος όσο και ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος για κατασπατάληση δημοσίου χρήματος  των Αμερικανών φορολογουμένων. Πρόκειται για σοβαρή κατηγορία στις ΗΠΑ  που επισύρει  σοβαρές κυρώσεις .

 ΠΗΓΗ

Ντροπή μας Ελληνες!

Δεν θα απορούσα καθόλου εάν κάποια στιγμή άκουγα «Ζήτω η δουλεία», αφού η ελευθερία είναι κάτι που ασφαλώς δεν προσφέρεται από καμία Τρόικα και από καμία Γερμανία. Κερδίζεται με θάρρος, με κόπο και με πόνο.

.

Μόνοι μας δηλώνουμε πως οι Έλληνες είναι φοροφυγάδες, ότι διαπλέκονται, διαφθείρουν και διαφθείρονται, πως ευθύνονται οι ίδιοι για το κατάντημα της χώρας τους, ότι κατηγορούν τους άλλους χωρίς να βλέπουν τις δικές τους ευθύνες, πως αρνούνται να πληρώσουν τα χρέη τους ενώ μπορούν κοκ.

Δεν το κάνουμε μόνο εμείς οι πολίτες αλλά, επίσης, οι κυβερνήσεις μας. Περισσότερο από όλους ο πρωθυπουργός που, αφού διέσυρε διεθνώς την πατρίδα του το 2009, την οδήγησε στο ΔΝΤ το 2010, καταδικάζοντας την στην αιώνια πυρά.

Ποτέ δεν συζητήθηκε δε η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους με δικά μας μέσα, έστω και θεωρητικά. Πάντοτε επαιτούσαμε, εκλιπαρούσαμε και υποκλινόμαστε στους ξένους, χωρίς καμία ντροπή. Δεν είχαμε και δεν έχουμε το θάρρος ούτε καν να χρεοκοπήσουμε, αναλαμβάνοντας πρακτικά τις ευθύνες των λαθών μας.

Φοβόμαστε πως θα υποφέρουμε επειδή θα λείπουν οι γάζες από τα νοσοκομεία, η βενζίνη από τα πρατήρια και το χαρτί υγείας από το Σούπερ Μάρκετ. Την ίδια στιγμή, αδιαφορούμε πλήρως για τη ληστεία της πατρίδας μας που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, για τα παιδιά μας που φεύγουν μετανάστες, για τις ουρές των ανέργων μπροστά από τις καντίνες σίτισης, για τους άρρωστους που δεν μπορούν να πληρώσουν τα φάρμακα τους, για τους εξαθλιωμένους που προσπαθούν να επιβιώσουν, ψάχνοντας στα σκουπίδια τροφή, για τις χιλιάδες επιχειρήσεις που χρεοκοπούν ή μεταναστεύουν κοκ. Η απόλυτη σχιζοφρένεια!

Με βάση λοιπόν τη δική μας συμπεριφορά, δεν καταλαβαίνω γιατί απορούμε για τη λογική των μέτρων που επιβάλλουν οι δανειστές. Απλούστατα έχουν πεισθεί από εμάς ότι, εάν δεν καεί ολόκληρη η χώρα, μαζί με τους κατοίκους της, δεν πρόκειται να αλλάξει.

Ότι χρειάζεται δηλαδή μία εκ βάθρων ανανέωση, μία δημιουργική καταστροφή κατά κάποιον τρόπο, σε συνδυασμό με τη φυλετική εκκαθάριση του νοσηρού, διαβρωμένου πληθυσμού της. Είναι γνωστό άλλωστε το ανέκδοτο που κυκλοφορεί στην Ευρώπη: «πανέμορφη και πάμπλουτη η Ελλάδα, αλλά έχει δυστυχώς πολλούς (νόθους) Έλληνες».

Βλέποντας μάλιστα πως έχουμε εκλέξει αυτούς που ουσιαστικά οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία, διεφθαρμένους συνδικαλιστές, τυχοδιώκτες επαγγελματίες πολιτικούς, καθώς επίσης φανατικούς οπαδούς του κρατισμού, είναι αυτονόητο πως δεν εμπιστεύονται την κρίση μας. Πολύ περισσότερο αφού επιλέξαμε για δεύτερη φορά μία κυβέρνηση που έχει πει τα περισσότερα ψέματα στην ιστορία της υφηλίου, ενώ μας βύθισε στο χάος μέσα σε μόλις εφτά μήνες.

Από τη δική τους πλευρά τώρα οι δανειστές, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το αυτονόητο: θέλουν να πάρουν πίσω τα χρήματα που μας δάνεισαν, καθώς επίσης να εξαγοράσουν ότι μπορούν, σε όσο το δυνατόν φθηνότερες τιμές. Εάν είμαστε στη θέση τους, έχω την εντύπωση πως θα κάναμε ακριβώς το ίδιο. Επομένως, δεν βλέπω γιατί παραπονιόμαστε, πόσο μάλλον αφού εμείς είμαστε αυτοί που τους καλέσαμε και εμείς ζητήσαμε τη βοήθεια τους. Ειδικά όσον αφορά το ΔΝΤ, γνωρίζαμε πολύ καλά την ιστορία και τα εγκλήματα του ανά τον κόσμο, οπότε δεν πέσαμε σε καμία άγνωστη παγίδα.

Το κωμικοτραγικό στην όλη υπόθεση είναι η διαμαρτυρία ενός νεοφιλελεύθερου αρθρογράφου μίας ιστοσελίδας που στήριζε ανέκαθεν τα μνημόνια. Απορεί αφελώς γιατί η Τρόικα θέλει να αφανιστεί η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, επιβαρύνοντας με δυσβάσταχτους φόρους τις επιχειρήσεις (τους υπολογίζει στο 79,91% αν και κάνει το λάθος να προσθέτει το 29% της προκαταβολής, το οποίο είναι βέβαια εφάπαξ).

Η απάντηση όμως είναι εύκολη. Πρώτα από όλα επειδή εμείς οι ίδιοι κατηγορούμε ως διεφθαρμένους και φοροφυγάδες συλλήβδην τους επιχειρηματίες. Δεύτερον λόγω του ότι θέλουν (α) είτε να εξαγοράσουν πάμφθηνα τις ελληνικές εταιρείες, (β) είτε να τις κλείσουν για να μην έχουν ανταγωνισμό οι δικές τους. Τρίτον για να καταπολεμηθεί η διαφθορά και η φοροδιαφυγή που εμείς δηλώνουμε πως βασιλεύει στην Ελλάδα, ότι αποτελεί τμήμα του DNA μας.

Ο αρθρογράφος απορεί επίσης για το ασφαλιστικό, όταν γνωρίζουμε όλοι πως τα αποθεματικά των ταμείων «χάθηκαν», ασφαλώς με δική μας ευθύνη. Οι ζημιογόνες τοποθετήσεις τους στο χρηματιστήριο ή αλλού με τεράστιες προμήθειες για τους μεσάζοντες, το κούρεμα τους από το PSI και πρόσφατα η κλοπή των χρημάτων που τα ταμεία είχαν επενδύσει σε τραπεζικές μετοχές, είναι γνωστά γεγονότα.

Επίσης γνωστό είναι το σκάνδαλο των σκανδάλων με τις τράπεζες, για το οποίο δεν έγινε καμία εισαγγελική έρευνα και δεν τιμωρήθηκε κανείς. Τέλος, οι περίπου 2 εκ. εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, είναι αδύνατον να χρηματοδοτήσουν τους υπαλλήλους του δημοσίου, τους 1,5 εκ. ανέργους και τους πολύ περισσότερους συνταξιούχους.  Ειδικά όταν αυξάνονται συνεχώς οι φόροι και μειώνονται οι μισθοί τους. Επομένως γιατί απορεί;

Όσον αφορά όλους εμάς που εκλέξαμε μία αριστερή κυβέρνηση με μηδενική εμπειρία και ανύπαρκτες ικανότητες, γνωρίζοντας πολύ καλά πως δεν ήταν συμβατή με την πολιτική που κυριαρχεί στην Ευρωζώνη, επιμένοντας ταυτόχρονα στην παραμονή μας στο ευρώ, τι περιμέναμε; Πώς θα διαπραγματευόταν με τους δανειστές ο παγκόσμιος πρωταθλητής της τούμπας, αφού δεν του δώσαμε κανένα απολύτως όπλο;

Από την άλλη πλευρά, γιατί συνεχίζουμε να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι, οι πολιτικοί δεν είναι επαγγελματίες και δεν ενδιαφέρονται για τις καρέκλες τους, όταν δεν υπήρξε ποτέ έστω ένα δείγμα του αντιθέτου; Επειδή θέλουμε να εθελοτυφλούμε προφανώς. Επίσης λόγω του ότι φαντασιωνόμαστε πως κάποιος προικισμένος και ανιδιοτελής ηγέτης θα βγάλει το φίδι από την τρύπα, ενώ εμείς θα παρακολουθούμε τους ηρωισμούς του από την τηλεόραση, καθισμένοι άνετα στους καναπέδες μας.

Ο πρώην επαναστάτης υπουργός οικονομικών πάντως, όπου βρεθεί και όπου σταθεί δεν κάνει τίποτα άλλο από το να επαινεί τον κ. Σόιμπλε και τη γερμανίδα καγκελάριο. Θα πει κανείς βέβαια πως είναι φυσιολογικό, αφού αυτή είναι η μοίρα των ηττημένων. Εν τούτοις, δεν πλήρωσε αυτός για τα τρομακτικά λάθη του, αλλά όλοι εμείς, αφήνοντας τον τελικά ατιμώρητο. Η ατιμωρησία όμως έχει σοβαρότατες συνέπειες, όπως διαπιστώνεται σήμερα με τη Γερμανία.

Απλούστατα, εάν είχε τιμωρηθεί μετά το αιματοκύλισμα της Ευρώπης, αντί να αμειφτεί με τη διαγραφή χρέους και με το σχέδιο Μάρσαλ, δεν θα είχε το θράσος σήμερα να θέλει να κάνει τα ίδια ακριβώς με τότε, με μοναδική διαφορά τα μέσα που χρησιμοποιεί (οικονομικά όπλα).

Πότε τιμωρήσαμε όμως εμείς κάποιον πολιτικό για τα τρομακτικά του λάθη ή για τη μη τήρηση των υποσχέσεων του; Ποτέ, σχεδόν πάντοτε αμείβαμε πλουσιοπάροχα την προδοσία. Επομένως δίκαια υποφέρουμε και δίκαια θα μετατραπούμε σε αποικία.

Σε μία περιοχή χαμηλού εργατικού κόστους για τη γερμανική βιομηχανία, η οποία θα μας συμπεριφέρεται όπως αξίζουμε. Τι περισσότερο αξίζει άλλωστε ένας λαός που προτιμάει να χάσει πάνω από 1 τρις €, την εθνική του κυριαρχία και ενεργειακά αποθέματα περί τα 4,8 τρις €, για να δανειστεί 300 δις €;

Όπως έχει γραφτεί τώρα από τους συναδέλφους, σε μία «υπό κατοχή» χώρα η κυβέρνηση έχει μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, όταν οι Γερμανοί εισέβαλλαν στην Ελλάδα το 1940, επέβαλλαν μία κυβέρνηση, η οποία δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα.

Στα πλαίσια αυτά, εάν υποθέσουμε πως οι Έλληνες τότε εξεγείρονταν εναντίον της κυβέρνησης, ανατρέποντας την, οι Γερμανοί είτε θα τοποθετούσαν μία άλλη, είτε θα επέτρεπαν στο λαό να ψηφίσει δημοκρατικά. Φυσικά θα αδιαφορούσαν εντελώς για τα αποτελέσματα, αφού αυτοί θα συνέχιζαν να διοικούν.

Οι Έλληνες γνώριζαν πάντως τότε ποιός είναι ο πραγματικός τους εχθρός. Απεχθάνονταν λοιπόν την κυβέρνηση των δωσίλογων, όπως την αποκαλούσαν, ο πρωθυπουργός της οποίας είχε πει

.

«Βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα ιστορικό δίλημμα: ή να αφήσω να συνεχιστεί ο αγώνας και να καταλήξει σε ολοκαύτωμα ή να υπακούσω στις παρακλήσεις και να αναλάβω της πρωτοβουλία της συνθηκολόγησης. Τόλμησα το δεύτερο και δεν υπολόγισα ευθύνες, ενώ μέχρι σήμερα δεν μετάνιωσα για το τόλμημα μου, αλλά αισθάνομαι υπερήφανος» (Τσολάκογλου),

.

και συνέχισαν να πολεμούν εναντίον των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων, αρνούμενοι να συμβιβαστούν με την υποδούλωση τους. Η κοινή λογική τους έλεγε άλλωστε πολύ σωστά ότι, εάν ανέτρεπαν την τότε κυβέρνηση, οι Γερμανοί θα επέλεγαν την επόμενη, όσο συνέχιζε να είναι υπό την κατοχή τους η Ελλάδα, οπότε θα ήταν δώρο άδωρο.

Με απλά λόγια, εννοώ πως δεν θα αλλάξει τίποτα εάν ο Αλέξης αντικατασταθεί από τον Κυριάκο, όσο ο κάποτε υπερήφανος ελληνικός λαός κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, αδιαφορώντας για τον εαυτό του, για την πατρίδα του και για τα παιδιά του.

Επίσης πως αντίθετα με τότε, οι σημερινοί Έλληνες προσποιούνται πως δεν γνωρίζουν ποιός είναι ο πραγματικός τους εχθρός. Έτσι αναλώνονται σε ατέρμονες συζητήσεις, κατηγορούν την κυβέρνηση που οι ίδιοι στήριξαν τρεις φορές (ούτε μία, ούτε δύο), επίσης τον εαυτό τους, ενώ δεν αντιδρούν καθόλου.

Δεν θα απορούσα λοιπόν ούτε κατ’ ελάχιστο εάν κάποια στιγμή άκουγα «Ζήτω η δουλεία», αφού η ελευθερία είναι κάτι που ασφαλώς δεν προσφέρεται από καμία Τρόικα και από καμία Γερμανία. Κερδίζεται με θάρρος, με κόπο, με πόνο, με μεθοδικότητα, με υπευθυνότητα, με συλλογικότητα και με οδύνη.

Σερένα Νομικού

 ΠΗΓΗ

Μίλτον Φρίντμαν: Το ευρώ είναι μεγάλο λάθος

Ο βραβευμένος με το Νόμπελ της Οικονομίας αμερικανός οικονομολόγος Μίλτον Φρίντμαν δήλωσε σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται σήμερα στην ιταλική εφημερίδα Κοριέρε ντέλα Σέρα πως το ευρώ είναι ένα «μεγάλο λάθος».

«Φοβάμαι ότι συνέπειά του θα είναι μια περίοδος αναταραχής. Κι αυτό επειδή το ευρώ, αντί να προωθεί ένα ενοποιημένο πολιτικό σύστημα, δημιουργεί αντιθέσεις», πρόσθεσε ο οικονομολόγος.

«Αυτή τη στιγμή οι δύο περισσότερο ακραίες περιπτώσεις είναι η Ιρλανδία και η Ιταλία. Η Ιρλανδία τηρεί μια πιο αυστηρή νομισματική πολιτική και την ίδια στιγμή η Ιταλία έχει πιθανόν ανάγκη μιας μεγαλύτερης ευελιξίας. Κι ύστερα υπάρχει στο βάθος το γερμανικό πρόβλημα. Αν η Γερμανία, που αντιμετωπίζει δυσκολίες, αποφασίσει να υιοθετήσει μια πιο χαλαρή νομισματική πολιτική, οι εντάσεις θα γίνουν φανερές».

Οσον αφορά την παγκόσμια οικονομία, ο Φρίντμαν υπογράμμισε ότι «η ύφεση υφίσταται ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες και το καταδεικνύουν οι αριθμοί που φανερώνουν επιβράδυνση της παραγωγής και της απασχόλησης. Αλλά, μακροπρόθεσμα η αμερικανική οικονομία θα ξαναρχίσει να αναπτύσσεται το 2002».