1) Τι κρύβει ο πόλεμος εναντίον των μετρητών...
Κυβέρνηση και
δανειστές στην Ελλάδα ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο ποιος θα διαλύσει
περισσότερο την οικονομία, θα εξαθλιώσει και θα υποδουλώσει τους πολίτες.
Κατ’ αρχήν η ανοχή από
τους Ευρωπαίους δανειστές μιας φορομπηχτικής δημοσιονομικής προσαρμογής από μια
κυβέρνηση της "παλαβής" αριστεράς για μικροπολιτικές σκοπιμότητες
ώστε να μεταθέσουν τη λύση του ελληνικού προβλήματος μετά τις γαλλογερμανικές
εκλογές, είναι ηθικά απαράδεκτη. Η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να
ανακάμψει με αυτό το επίπεδο φόρων και εισφορών. Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα
εξόδου από την κρίση με αυτό το κράτος και αυτό το ασφαλιστικό με 3 εκατ.
συνταξιούχους και 2,5 εκατ. εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.
Μοναδικό αποτέλεσμα
της πολιτικής που ακολουθεί η χώρα από το 2010 και μετά και ιδίως μετά το 2015
είναι η αφαίμαξη των καταθέσεων δια της φορολογίας, όχι για την ανάπτυξη όπως
θα ήταν φυσιολογικό αλλά για τη συντήρηση και μετάθεση της κατάρρευσης του
πελατειακού κράτους και πελατειακού ασφαλιστικού με τις αυθαίρετες και πρόωρες
συντάξεις.
Από το καλοκαίρι του
2015 και μετά στην Ελλάδα με αφορμή τα capital controls λαμβάνει χώρα ένα
πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο πείραμα εξανδραποδισμού και καταδυνάστευσης μέσω του
ελέγχου των μετρητών.
Η επιβολή των capital
controls με αιτία τη φυγή των καταθέσεων λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στην
κυβέρνηση και τις τράπεζες, αποτελεί μόνο το πρώτο βήμα, στη συνέχεια η
κυβέρνηση με την καθοδήγηση ή ανοχή των δανειστών προσπαθεί να ολοκληρώσει την
εξάλειψη των μετρητών από την αγορά. Σαν αιτιολογία προβάλλεται δήθεν, η
καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και ο περιορισμός της μαύρης οικονομίας.
Στην πραγματικότητα όμως το τσίρκο που
παριστάνει την ελληνική κυβέρνηση νοιάζεται μόνο πως θα παραμείνει λίγο
παραπάνω στην εξουσία ξοδεύοντας για πελατειακές αναδιανομές εισοδήματος το
"λίπος" που έχει μείνει στις τραπεζικές καταθέσεις ή τα στρώματα σε
μετρητά.
Οι δανειστές που τους καθοδηγούν ή ανέχονται,
νοιάζονται για να μετρήσουν τις συνέπειες της κατάργησης των μετρητών την οποία
για διάφορους λόγους που θα περιγράψουμε στη συνέχεια (αντικοινωνικούς και
αντιοικονομικούς) σκέφτονται να εφαρμόσουν και αλλού...
'Hδη, από τις αρχές
του 2017 για να θεμελιώσει κάποιος ένα αφορολόγητο ποσό, θα πρέπει να
συναλλάσσεται χωρίς μετρητά αλλά μέσω πιστωτικών ή χρεωστικών καρτών. Στην
Ελλάδα το κυνήγι των μετρητών έχει λάβει διαστάσεις πογκρόμ...
Αρκεί
να πάει κάποιος επαγγελματίας λιανικής και να ζητήσει να του δώσουν ψιλά για να
κάνει τη δουλειά του. Η εμπειρία ενός αναγνώστη της στήλης όπως την
περιέγραψε στο διάλογο πριν μερικές εβδομάδες είναι χαρακτηριστική της
κατάστασης που επικρατεί.
Το κυνήγι εναντίον των μετρητών, τηρουμένων
των αναλογιών, θυμίζει τα πογκρόμ εναντίον των Εβραίων στη ναζιστική Γερμανία ή
των διαφωνούντων στη σοβιετία. Πάντα ο διωκόμενος από το καθεστώς συκοφαντείται
και στοχοποιείται σαν εχθρός του κοινού συμφέροντος, της πατρίδας, της τάξης...
Ο πόλεμος στα μετρητά
Πού αποσκοπεί ο πόλεμος εναντίον των μετρητών;
Στην Ελλάδα ο πόλεμος εναντίον των μετρητών αποσκοπεί
κυρίως στην επιστροφή των καταθέσεων που φυλάσσονται σε στρώματα και οικόπεδα
στις τράπεζες και από εκεί η δήμευσή τους μέσω της υπερφορολόγησης ή το
"κούρεμα" αν χρειαστεί επόμενη ανακεφαλαιοποίηση...
Όταν το κράτος, επτά χρόνια μετά τη χρεοκοπία
με την οικονομία διαλυμένη, πανηγυρίζει γιατί συνεχίζει να μαζεύει έσοδα περί
τα 45-50 δισ. το χρόνο υπερβαίνοντας τους στόχους του πλεονάσματος, στην ουσία
πανηγυρίζει προαναγγέλλοντας την κατάρρευση της οικονομίας.
Μερικοί είναι τόσο
ηλίθιοι που νομίζουν πως αυτή η επιλογή μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη και
την έξοδο από την κρίση. Φαίνεται πως αριστερός οικονομολόγος είναι σαν
να λέμε άθεος ψάλτης στην εκκλησία ή βουδιστής χριστιανός.
Ενώ στην Ελλάδα είναι εύκολο να αντιληφθούμε
προς όφελος ποιων καταστάσεων χρησιμοποιείται η απόσυρση των μετρητών από την
αγορά, παρόμοιες προθέσεις εναντίον των μετρητών παρατηρούνται και σε άλλες
χώρες της Ευρωζώνης, της ΕΕ και του κόσμου ολόκληρου. Ήτοι, προθέσεις περιορισμού
της χρήσης των μετρητών παρατηρούνται παντού και σε χώρες που δεν υπάρχουν
capital controls...
Η ΕΚΤ έχει αποφασίσει να καταργήσει τα
χαρτονομίσματα των 500 ευρώ, η FED εκείνα των 100 δολαρίων, στην Ινδία τα
κατήργησαν αιφνιδιαστικά πριν μερικές εβδομάδες και έχουν προκαλέσει χάος.
Στην Κούβα του Κάστρο είχαν δύο νομίσματα, ένα
χωρίς αξία για τους "ιθαγενείς” και ένα μετατρέψιμο για τους τουρίστες.
Όπως ήταν φυσικό ο κόσμος αποθησαύριζε τα μετατρέψιμα που είχαν αξία. Για το
λόγο αυτό το καθεστώς κατά τακτά διαστήματα τα άλλαζε και ακύρωνε τα παλιά.
Έτσι έκλεβε την αξία που είχε αποθηκευτεί με αυτά. Μου έχει συμβεί σε τέσσερα
χρόνια να έχω επισκεφτεί για δεύτερη φορά την Κούβα και τη δεύτερη να μην
ισχύουν τα Peso cubano convertibile που μου είχαν περισσέψει από την πρώτη.
Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης το όριο
των συναλλαγών που μπορεί να κάνει κάποιος με μετρητά μειώνεται διαρκώς. Στην
πρωτοπορία βρίσκεται φυσικά η Ελλάδα με όριο τα 500 ευρώ από 1 Ιανουαρίου
έναντι 1.300 που ήταν πριν.
Σαν αφορμή για τον εξοστρακισμό
των μετρητών προβάλλεται ο πόλεμος εναντίον των ναρκωτικών της
τρομοκρατίας, της φοροδιαφυγής κλπ.
Υπάρχει μια ομάδα
ακαδημαϊκών όπως ο νομπελίστας Kenneth Rogoff που υποστηρίζουν με πάθος την
εξάλειψη των μετρητών. Σιγά-σιγά δημιουργείται και ένα ρεύμα φιλελεύθερων
ακαδημαϊκών με αιχμές τις δεξαμενές σκέψεις όπως το Misses Institute,
Cato που επισημαίνουν τους κινδύνους.Βλέπε: The War Against Cash
Παρατηρώντας κάποιος την κατάσταση της
παγκόσμιας οικονομίας οι αιτίες και οι προθέσεις του πολέμου κατά των μετρητών
είναι προφανείς. Αποσκοπούν κυρίως στην ανάγκη "κουρέματος" των
καταθέσεων που θα προκύψει λόγω της ανεξέλεγκτης αύξησης παγκόσμιους χρέους.
Το παγκόσμιο χρέος έχει φτάσει τα 230 τρισ.
δολάρια και το παγκόσμιο ΑΕΠ τα 75 τρισ. δολάρια. Η ανάγκη εξυπηρέτησης αυτού
του χρέους έχει οδηγήσει τις κεντρικές τράπεζες σε μια προσπάθεια χειραγώγησης
της οικονομίας μέσω μηδενικών ή ακόμη και αρνητικών επιτοκίων.
Το μεγαλύτερο μέρος των αποταμιεύσεων του
πλανήτη είναι σε pension funds (ιδιωτικά ή κρατικά) που είναι υποχρεωμένα να
επενδύουν το 70% των διαθεσίμων σε ομόλογα, ένα μεγάλο μέρος των οποίων έχει
αρνητική πραγματική και ενίοτε και ονομαστική απόδοση.
Λίγο πριν και λίγο μετά το 2020 λόγω του baby
boom λήγουν πολλά ασφαλιστήρια συμβόλαια και αυτό ίσως αποτελέσει τη θρυαλλίδα.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη "φούσκα"
όλων των εποχών που όταν σκάσει θα κάνει τις προηγούμενες να μοιάζουν με
"τσιχλόφουσκες".
Με βάση τα ιστορικά προηγούμενα οι τρόποι που
μπορούν να αντιμετωπιστούν παρόμοιες καταστάσεις είναι: α) Το
"κούρεμα" του χρέους, είτε άμεσα είτε λογιστικά με τον επιμερισμό σε
μακρύ μελλοντικό χρονικό διάστημα. β) Ο πληθωρισμός του χρέους με αύξηση των
τιμών μεγαλύτερη των πραγματικών επιτοκίων (αρνητικά πραγματικά επιτόκια). γ) Ο
μηδενισμός του κοντέρ με έναν πόλεμο.
Αρνητικά επιτόκια
Αρνητικά επιτόκια σημαίνει πως ο καταθέτης δεν
έχει λόγο να κρατάει τα χρήματά του στην Τράπεζα. Ο κίνδυνος
"κουρέματος" καταθέσεων επίσης σημαίνει πως ο καθένας έχει λόγο να
κρατάει τα χρήματά του μακριά από τις τράπεζες.
Αυτά είναι τα βασικά αίτια του πολέμου που
έχει ξεκινήσει απ’ όλες τις πλευρές εναντίον των μετρητών. Αν δεν
υπάρχουν μετρητά ο κόσμος θα μπορεί να αποθηκεύει την αξία της εργασίας ή των
επενδύσεων μόνο σε ψηφιακούς τραπεζικούς λογαριασμούς υπό την άμεση επίβλεψη
των Κεντρικών Τραπεζών και των κυβερνήσεων. Τηρουμένων των αναλογιών αυτό
σημαίνει σαν να έχεις τους "εβραίους" συγκεντρωμένους σε στρατόπεδα
καταναγκαστικής εργασίας των SS ή τους δημοκράτες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης
της Σιβηρίας του ΚΚΣΕ.
Χωρίς μετρητά σε φυσική μορφή κανείς δεν
μπορεί να αποφύγει το "κούρεμα" των καταθέσεων ή καλή ώρα όπως
συμβαίνει στην Ελλάδα τη δήμευση μέσω φορολογίας.
Χωρίς μετρητά και με ψηφιακές καταθέσεις για
να αποφύγει κάποιος τη μείωση της αγοραστικής δύναμης του αποταμιεύματος θα
πρέπει να ξοδεύει ό,τι κερδίζει πριν το κερδίσει. Αυτό υποτίθεται πως τονώνει
την οικονομική ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα είναι η αιτία που μας έφερε εδώ
που βρισκόμαστε, να έχουμε κλέψει το μέλλον των παιδιών μας... Η απουσία
προστασίας της ιδιωτικής περιουσίας μειώνει τη διάθεση των ανθρώπων για εργασία
και πρόοδο καθώς αφαιρεί το στοιχείο της ανταμοιβής. Είναι μια αιτία
φτωχοποίησης και εξαθλίωσης πολλών κοινωνιών.
Οι συνέπειες
Η ύπαρξη μετρητών
εξασφαλίζει την ανωνυμία των εθελοντικών συναλλαγών και την ιδιωτικότητα των
ατόμων που αποτελεί το θεμέλιο λίθο της ατομικής και πολιτικής ελευθερίας.
Η ατομική και πολιτική
ελευθερία ως ιστορικά προσδιορισμένα μεγέθη και αξίες είναι συνυφασμένα με την
προστασία της υλικής και της άυλης περιουσίας κάθε ατόμου.
Υλική περιουσία, είναι
τα ακίνητα, τα αξιόγραφα και τα μετρητά. Άυλη περιουσία είναι οι επαγγελματικές
δεξιότητες, η μόρφωση, ο χαρακτήρας των προτερημάτων και ελαττωμάτων που μας
κάνουν αποδεκτούς ή όχι από τους άλλους.
Μετά το διαφωτισμό κάθε άτομο έχει το δικαίωμα
να υπάρχει στην ιδιωτική σφαίρα όπως αυτό επιθυμεί. Η αρχή έγινε το 1215 μ.χ.
μετά τον εξαναγκασμό του βασιλιά Ιωάννη στην παραχώρηση της Magna Carta
Libertatum. Αυτό είναι το πρώτο βήμα που οδήγησε στα σημερινά επίπεδα των
δυτικών δημοκρατιών οι οποίες, έστω και με κάποιες παρεκκλίσεις είναι
παιδιά του πολιτικού και οικονομικού φιλελευθερισμού.
Η προσπάθεια κατάργησης των μετρητών ακουμπούν
τον πυρήνα των θεμελιωδών ελευθεριών του ατόμου.
Χωρίς μετρητά το κράτος μπορεί ανά πάσα στιγμή
να κατάσχει ολόκληρη την υλική περιουσία οποιουδήποτε θεωρεί πως είναι
ενοχλητικός ή εισάγει καινά δαιμόνια...
Χωρίς την ανωνυμία των μετρητών το κράτος ή
κάποιος παρείσακτος μπορεί να αποκτήσει πληροφορίες που ανήκουν στην ιδιωτική
σφαίρα του καθενός. Μπορεί δηλ. να γνωρίζει κάποιος τι τρώμε, τι πίνουμε, τι
διαβάζουμε, τι σεξουαλικές ή πολιτικές προτιμήσεις έχουμε...
Οι περισσότεροι από αυτούς τους κίνδυνους
υπάρχουν ήδη στην ψηφιακή εποχή. Η ύπαρξη της δυνατότητας χρήσης μετρητών όμως
τη μετριάζει. Το ζητούμενο είναι πώς θα προστατέψουμε και θα αυξήσουμε την
ιδιωτικότητα και τις ελευθερίες όχι πώς θα τις περιορίσουμε.
Από την άλλη φοροδιαφυγή πάντα θα
υπάρχει όπως θα υπάρχει η μοιχεία... Η μοιχεία έχει περιοριστεί στις
σύγχρονες κοινωνίες όχι γιατί υπήρξαν πιο αυστηροί νόμοι, αλλά γιατί οι
συνθήκες γάμου και συμβίωσης είναι πιο χαλαροί.
Ο μοναδικός τρόπος μείωσης της φοροδιαφυγής
είναι οι χαμηλοί φόροι και η υψηλή ανταποδοτικότητά τους... Το αντίθετο
ακριβώς από αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα της δωρεάν υγείας των Πολάκηδων και
παιδείας των "Λαλάκηδων"...
Ο πόλεμος εναντίον των μετρητών πέραν των
κινδύνων οικονομικής καταστροφής λόγω δήμευσης περιουσίας με
"κούρεμα" ή καταχραστική φορολόγηση όπως συμβαίνει στην Ελλάδα,
εγκυμονεί σημαντικούς πολιτικούς κινδύνους.
Ό,τι κέρδισε η ανθρωπότητα με την ήττα του
ναζιστικού άξονα στον τελευταίο μεγάλο πόλεμο και την κατάρρευση της σοβιετίας
στη συνέχεια, κινδυνεύει να χάσει από την αναδιανομή εισοδήματος μέσω της
χειραγώγησης της οικονομίας από άπληστους τραπεζίτες και ηγέτες που είναι
πολιτικοί νάνοι.
Ο χρυσός και τα κρυπτονομίσματα αποτελούν
κάποιες λύσεις μερικής προστασίας απέναντι στο κράτος Λεβιάθαν που θέλει να
ελέγξει τα πάντα. Η βασική αντιμετώπιση του ζητήματος όμως είναι πολιτική, οι
πιέσεις για την ανάδειξη κυβερνήσεων που θα σεβαστούν τις οικονομικές και
πολιτικές ελευθερίες της κοινωνίας και του ατόμου.
2) Η τακτική των τραπεζών...
"...προχθές την Παρασκευή ήθελα να χαλάσω
ένα 500-ευρω και μπήκα σε μία τράπεζα που ήταν στο δρόμο μου, επειδή διατηρώ
λογαριασμό εκεί.
Ο ταμίας με ύφος καρδινάλιου μου είπε: ξέρετε,
υπάρχει όμως... προμήθεια 5 ευρώ (ίσως να είπε και 5%, δεν κατάλαβα καλά,
γιατί με το άκουσμα της λέξης "προμήθεια" φτιάχτηκα).
Εντολή της ΤτΕ μου ανέφερε.
ΟΚ, ουδέν πρόβλημα, ανταπάντησα, ... ότι πει η
ΤτΕ!
Του δίνω το 500-ευρω και του ζητάω
κατάθεση 20 ευρώ στο λογαριασμό μου (δεν έχω καθόλου χρήματα μέσα, γιατί
πιθανόν να είναι δεσμευμένος, λόγω μη καταβολής ΕΝΦΙΑ).
Με κοιτάζει έκπληκτος, αλλά αναγκαστικά
προχωράει στη συναλλαγή και πάει να μου δώσει ρέστα σε 50-ευρα, κλπ. Του λέω
επιτακτικά,... τα ρέστα τα θέλω σε 20-ευρα. Μου ανταπαντάει, δεν γίνεται,
υπάρχει πολιτική, κλπ., κλπ.
Ουδέν πρόβλημα του λέω, δώσε τα ρέστα,
όπως ορίζει η πολιτική σας.
Πήρα ρέστα εννέα 50-ευρα, 20-ευρα και 10-ευρα.
Στη συνέχεια του λέω: τώρα θέλω ανάληψη 20€
(αυτά που μόλις είχα καταθέσει)!
Άρχισε να παθαίνει πλάκα, ενώ κάποιοι από πίσω
μου απορούσαν για τη συνέχεια.
Παίρνω πίσω τα 20€ (διαπιστώνοντας ταυτόχρονα,
ότι δεν ήταν δεσμευμένος ο λογαριασμός μου από την εφορία) και στη συνέχεια του
δίνω ένα 50-ευρο και ζητάω κατάθεση 10€. Μόλις τότε άρχισε να συνειδητοποιεί,
το τί είχα πρόθεση να κάνω, και μου ζήτησε άρον-άρον πίσω τα 50-ευρα, για να
μου τα χαλάσει όλα σε 20-ευρα, κλπ.
Ταυτόχρονα, σημείωσε και κατέγραψε με
ξεχωριστή απόδειξη τη συναλλαγή μου με χρήση 500-ευρου (άλλη οδηγία από την ΤτΕ)
Κόστος για την τράπεζα από την εν λόγω
συναλλαγή μου:
3 διπλότυπα αποδεικτικά συναλλαγών (κόστος έντυπου
υλικού) και
15 λεπτά χρόνος εργασίας για τον ταμία (κόστος
εργατοώρας).
Οι άλλοι από πίσω μου, παρόλη την
καθυστέρηση, είχαν ενθουσιαστεί, και μόνο που δεν με αγκάλιασαν.
Φεύγοντας, είπα στον ταμία: από βδομάδα θα
έρθω με δέκα 500-ευρα και θα τα χαλάσω σε 10-ευρα, κοίταξε να τα έχεις
διαθέσιμα, αλλιώς, θα τα χαλάσω σε... κέρματα του ευρώ, με το ... "γνωστό
τρόπο"!
Κατάλαβες κ/κα ΔΚ πως χειρίζεται κανείς αυτά
τα θέματα, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις την αλητεία των κουτοπόνηρων;
Αφού θέλουν παιχνιδάκια τα λαμόγια, γιατί
δηλαδή να μην το γλεντήσουμε κι' εμείς!"
(Το κείμενο είναι από το διάλογο της στήλης
πριν λίγο καιρό. Τον βρήκα πραγματικό και ενδιαφέροντα και τον κράτησα.
Δυστυχώς δεν έχω κρατήσει ημερομηνία και το ψευδώνυμο του αναρτήσαντα...).
3) Η ιστορία διδάσκει...
Το 1933 κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης ο
Πρόεδρος Φ. Ρούσβελτ απαγόρευσε την κατοχή χρυσού από τους ιδιώτες και εξέδωσε
νόμο που ανάγκαζε τους πολίτες να αλλάξουν το χρυσό που κατείχαν με δολάρια.
Η αναλογία που όριζε ο νόμος ήταν 20,67
δολάρια η ουγκιά. Όταν η διαδικασία συγκέντρωσης του χρυσού ολοκληρώθηκε, το
δολάριο υποτιμήθηκε στα 35 δολάρια η ουγκιά. Με τον τρόπο αυτό το 70% της
αγοραστικής αξίας των πολιτών δημεύθηκε. Έχει εκφραστεί η άποψη πως πρόθεση του
Ρούσβελτ δεν ήταν απλά η συγκέντρωση του χρυσού για τις ανάγκες του κράτους
αλλά η αφαίρεση ενός στοιχείου ανεξαρτησίας των πολιτών από το κράτος.
Πηγή: The Money Bubble των J. Turk- J. Rumbino (Kindle books)
Του Κώστα Στούπα
