Όταν σε τιμούν οι άτιμοι

Εν τέλει οι Επικυρίαρχοι έχουν χιούμορ! Επιβραβεύουν τον Τσίπρα για το σθένος του. Το σθένος του να εξευτελίσει την ελληνική Αριστερά σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. (Η Αριστερά που αντιστέκεται υφίσταται κι αυτή – άκουσα μεν – τα επίχειρα για τον διασυρμό από την εγχώρια προσκυνημένη Αριστερά τόσον της ίδιας της τής μήτρας, όσον και κάθε μελλοντικής προοπτικής). Έχουν όντως χιούμορ οι Επικυρίαρχοι. 

Σατανικό. Βραβεύουν τον Κωλοτούμπα, όπως θα βράβευε και ο Μεφιστοφελής τον Φάουστ. Η πώληση της ψυχής δεν είναι αστείο πράγμα, αλλά η επιβράβευση αυτής της πράξης υπερβαίνει τα αστεία σε κάθε τους εκδοχή. Αγγίζει τον βυθό του καγχασμού των Δυνατών για «τη στρίγγλα που έγινε αρνάκι», για τον Σπάρτακο που αποδείχθηκε γατάκι.

Υποκλιθείτε, πολίτες, στον κυνισμό, το μαύρο χιούμορ και την παραδοξολογία – ο Τσίπρας βραβεύεται για το σθένος του να διατηρήσει τον λαό σε κατάσταση σκλαβιάς και τη χώρα σε κατάσταση αιχμαλωσίας και λεηλασίας.

Έχει πλάκα για τους ξένους Αποικιοκράτες και τους ιθαγενείς Σέμπρους (και σμπίρους) να βλέπουν έναν τύπο  που πάει και προσκυνάει στη Μακρόνησο να τους παραδίδει κι αυτός, όπως οι επίγονοι των συνεργατών της κατοχής, την Ελλάδα στο πιάτο. Ένα πιάτο γεμάτο αίματα από μισθούς, οικίες, όνειρα, συντάξεις, υποδομές, προοπτικές. Αυτός που τους έδωσε τα λιμάνια, θα τους δώσει τώρα και τα νερά. Τη ΔΕΗ, τον ΔΕΣΦΑ κι ό,τι δεν έχουν αρπάξει ακόμα οι γύπες. Οι γύπες που τον επιβραβεύουν.

Επιβραβεύουν το σθένος του Τσίπρα να περικόψει λόγου χάριν από τον Προϋπολογισμό του 2018 ακόμα 1,6 δισ. από τις δαπάνες για την ασφάλιση και την περίθαλψη. Αφήνεις αβράβευτο τέτοιο κελεπούρι; Όχι! το τοποθετείς κι αυτό στο Πάνθεον των ομοίως βραβευθέντων όπως η κυρία Λαγκάρντ (εδώ η λίστα, εκεί η λίστα, πού είναι η τσίπα), ο μεσιέ Σαρκοζί, η φράου μανδάμ Μέρκελ (καλά, αυτή έχει πάρει και βραβείο Λένιν) και οΜακρόν, λε πετίτ Πιπίν. Εύγε!

Prix du Courage Politique! Βάστα Ρόμελ! Κουράζ, σκίστη των Μνημονίων και γκράν μαιτρ της Εποπτείας! Χέσε τα «δύσκολα εύγε των σοφιστών και του Δήμου» κι ανέβα στο βάθρο των δορυφόρων του Διοκλητιανού. Χαίρε εκεί, στεφανωμένος εσύ με δάφνες για τους στέφανους εξ ακανθών που μοιράζεις απλόχερα στον κοσμάκη. Χαίρε για το σθένος σου – να μη χαμπαριάζεις από αιδώ και ντροπή.

Χαίρε για το σθένος σου να παραδεχθείς την ήττα τόσο βαθιά, ώστε να χαριεντίζεσαι και να χασκογελάς με τους ωμοφάγους, τα τέρατα και τους τοκογλύφους. Αλλά, αν ο Τσίπρας έφθασε ως τα Σούσα και κάνει εκεί τον οινοχόο (απ’ το αθάνατο κρασί του ’21) στους σατράπες, τους βεζύρηδες και τους ϋμπεργκρουπενφύρερ, εκείνοι εκ των αριστερών που τον υποστηρίζουν ακόμα, τι ακριβώς υποστηρίζουν; Το ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς»; ή το ότι «βγαίνουμε στις αγορές, έρχονται οι επενδυτές», διαθέτουμε κάργα είλωτες να τους εξυπηρετούν μεροδούλι - μεροφάι διά βίου; Τι ακριβώς; Υποστηρίζουν μήπως το «ηθικό πλεονέκτημα» του ραγιά - εθελοντή ή εξαναγκασμένου;

Άς ομιλήσουν, για να γνωρίζουμε τι βραβεία και παράσημα κι αυτοί διεκδικούν; Τον Μεγαλόσταυρο των Σταυρωτήδων; το παράσημο της Λεγεώνος της Τιμής (των επιδομάτων και της επαιτείας για εκατομμύρια Έλληνες); ή μήπως τον Φοίνικα του Τάγματος των Καρεκλοκένταυρων δι’ υμάς και υμάς…

Μιλήστε να σας ακούσουν οι ίσκιοι του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, μιλήστε για να ακούσουν όσα λέγατε πριν και να φρίξουν.

Μιλήστε για να σας ακούσουν οι λέξεις που σας έφεραν στην  εξουσία και αντιμετωπίστε την περιφρόνηση και την αηδία τους – δείξτε ένα κάποιο σθένος, βρε αδερφέ…

Πηγή: topontiki.gr

Πώς προετοιμάζει ο Τσίπρας και την δική του συγκυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία.

"Η πραγματικά αριστερή και προοδευτική στάση δεν είναι να διατηρείς τη καθαρότητα των θέσεων σου αλλά να δίνεις μάχες για εφικτές αλλαγές προς όφελος των πολλών. Αν τώρα μπορείς αυτό να το πετύχεις, είναι ίσως μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί» , είπε χθες ο Τσίπρας στον Σουλτς για να τον πείσει να κάνει ως φτωχή συμπεθέρα συγκυβέρνηση με την Μέρκελ. Οι αγορές από προχθές άλλωστε διαμήνυσαν ότι δεν "δέχονται" νέες εκλογές στην Γερμανία.

Αυτό που είπε ο Τσίπρας χθες δεν το είπε για πρώτη φορά. Για την μη διατήρηση θέσεων καθαρότητας μας είχε πει το καλοκαίρι του 2015, όταν ανέτρεπε το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, διέλυε τον ΣΥΡΙΖΑ και έφερνε το τρίτο μνημόνιο. Ο Τσίπρας έχει πείσει τον ελληνικό λαό ότι πλέον καμία σταθερή θέση δεν τον διακρίνει, πέραν αυτής ότι "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ".

Και εδώ να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ άλλαξε τον εκλογικό νόμο για τις μεθεπόμενες εκλογές καταργώντας το μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα, χωρίς βέβαια να το λες "απλή αναλογική" αφού το όριο εισόδου στην Βουλή παραμένει στο 3%. Αυτό σημαίνει ότι όποτε γίνουν εκλογές και δεν βγει κυβέρνηση (για αυτοδυναμία ΝΔ ούτε λόγος, μόνο συμμαχία με ένα δυνατό ΠΑΣΟΚ θα έβγαζε το νούμερο) και πάμε σε νέες επαναληπτικές εκλογές, αυτές οι δεύτερες εκλογές θα γίνουν με τον νέο εκλογικό νόμο. Χωρίς το μπόνους των 50 εδρών το πρώτο κόμμα που θα έχει γύρω στο 30% (με τα σημερινά δεδομένα η ΝΔ) δεν θα του αρκεί κανένα "τρίτο κόμμα", παρά μόνο το δεύτερο, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, για να κάνει κυβέρνηση.

Έτσι λοιπόν σε αυτή τη περίπτωση, ο Τσίπρας θα βγει στους ψηφοφόρους του να πει ότι "Η πραγματικά αριστερή και προοδευτική στάση δεν είναι να διατηρείς τη καθαρότητα των θέσεων σου αλλά να δίνεις μάχες για εφικτές αλλαγές προς όφελος των πολλών" και για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει σε συγκυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία προς όφελος της χώρας και των αγορών (βεβαίως-βεβαίως).

Πολάκη αρχηγέ να ετοιμάζεσαι για υφυπουργός του Άδωνη!

anemosantistasis

ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΝΥΧΤΑ του φώτη μισόπουλου

....ένας τοίχος από γκρίζο φως

ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ

......ψόφια μικρά πουλιά που δεν είχαν μπει στον κόπο να πετάξουν, δεν είχαν προλάβει -/ έχω την ευκαιρία - να παίξω μια παρτίδα σκάκι με τον Τσβάιχ - θα προτιμούσα blide - για να οξύνω την αίσθηση της απομόνωσης, της εκούσιας τυφλότητας, ανήκω στα 2655 άτομα της διαπιστευμένης κομματικής νομενκλατούρας, - πολλοί από μας θα μείνουν στο Σπίτι της Κυβέρνησης, είμαι φίλος με τον Μπόρις Ζμπάρσκι - ταριχευτή και υπεύθυνο του μαυσωλείου του Λένιν,

- με τον Τσβάιχ δεν κοιταζόμαστε ποτέ στα μάτια όσο διαρκεί η παρτίδα -, αφιερώνουμε αρκετό χρόνο, τι πιο φυσικό, λοιπόν, να παίξουμε κάποιο ''τυφλό'' παιχνίδι -/ έβαζα λίγο φαγητό στο δάχτυλο προσπαθώντας να εκπαιδεύσω κάποιο από τ' αμίλητα πουλιά στο κλουβί τους, - με γοήτευε, βέβαια, ο τρόπος να σκέφτεται και να σχεδιάζει στρατηγικές πριν το άνοιγμα 

-και σαν φίλος του Ζμπάρσκι έχω τον τρόπο να ταριχεύω καθε ιδεοπληξία ή ιδεοληψία, και ιδεολογία ακόμα, - /παρά τη μικρή της έκταση μια παρτίδα - μια μινιατούρα, οπως λέμε- είναι αξιοθαύμαστη όσο και το κομψό περιεχόμενο ενός μικρού βιβλίου ή κι απλά ενός διηγήματος που με συνοπτικό τρόπο μάς μεταφέρει στο χώρο ενός αιφνιδιαστικού πραγματικού, - υπήρχε, βέβαια, και ο Ναούμ Ραμπιτσέφ, διευθυντής του Μουσείου Λένιν που είχε ανοιχτό στην ίδια σελίδα πάντα το ''Πώς δενότανε τ' ατσάλι'' του Νικολάι Οστρόφσκι - ''Μάνα έδωσα όρκο να μην κάνω έρωτα με κανένα κορίτσι όσο η μπουρζουαζία δεν θα έχει εξαλειφθεί απ' την επιφάνεια της γης'' [1*] 

ή φανταστείτε ένα μικρό σκυλί που μοιράζεται ένα άγνωστο θέαμα με μας, - το τρένο έφευγε, έσκυψα στο παράθυρο, στον παγωμένο αέρα και κοίταζα πίσω, δεν ήμουν πια μια οντότητα, όσο ένας τρόπος να υπάρχω και να υφίσταμαι - και πάνω απ' το σώμα το ερειπωμένο πρόσωπο, ενός σταχανοβιστή - ''Κύριοι, θα σταματήσουμε εδώ, δεν δέχομαι συμβουλές από κανέναν'', είπε ο άγγελος -

είχε αρχίσει η δίκη του Μπουχάριν,- ''υπήρχαν πάνω από 500 διαμερίσματα κάθε μεγέθους''[1*] και αντίστοιχοι άγγελοι - ''και πολλοί κομισάριοι, αξιωματικοί του κόκκινου στρατού, πράκτορες της πολιτικής αστυνομίας, συγγραφείς, δραματουργοί, διευθυντές εργοστασίων, συγγενείς του Λένιν αλλά και του Στάλιν, ένα σύνολο οικογενειών που συνοδεύονται από υπηρέτριες, νταντάδες και γκουβερνάντες και που μοιράζονται ο,τιδήποτε χρειάζεται μια ζωή σε αυτάρκεια : παιδικό σταθμό σχολείο κινηματογράφο θέατρο μπακάλικα κομμωτήριο[1*] -/ ο ίδιος ο Τσβάιχ με γνώρισε στον Μίρκο Τσέντοβιτς αυτόν τον εκκεντρικό πρωταθλητή κόσμου στο σκάκι, που έμοιαζε έγκλειστος πριν ακόμα υπάρξει έγκλειστος πάνω στη σκακιέρα,  

-ο Μίρκο ήταν σαδιστικός ασκούσε μια πρωτόγονη γοητεία στις γυναίκες της πρώτης  θέσης - αυτές ήξερα μόνο επί του παρόντος κι εγώ- καταπιάστηκα να τον ερμηνεύσω αλλά παραιτήθηκα γρήγορα, - ''στην ουσία ποιος γράφει αυτό που θέλει ;;'', αντέταξε ο νεώτερος της παρέας - ''οι πολίτες πρέπει να κλειδωθούν στα σπίτια τους''- παντού υπήρχε ένας δόλος και μια πλάνη, κάτι σαν Θεός

- κανείς δεν κατάλαβε πώς και ποιος Τον κουβάλησε μέσα στην νύχτα, προχώρησα προς την ξύλινη πόρτα αφήνοντας κάτω την ομπρέλα, η γη ήταν γυμνή, πήγα στο σωρό με τα ξύλα, ο Τσβάιχ ταξίδευε για την Λατινική Αμερική[2*] - όλα φαινόταν δικαιοσύνη - ''ο αρχιτέκτονας Μπόρις Ιοφάν είχε εγκατασταθεί στο διαμέρισμα 426 του 11ου ορόφου με τη γυναίκα του και τα παιδιά του''[1*], εγώ έμενα σ' ένα διαμέρισμα του 6ου ορόφου, ένας ασήμαντος ανταποκριτής της Πράβντα που είχε υποσχεθεί πολλά στον εαυτό του για το Κόμμα, - μου πήρε καιρό να μάθω τους 23 θυρωρούς και τα 49 ασανσέρ, χανόμουν εύκολα και ξέφευγα την προσοχή απ' τους 124 φρουρούς και τους διορισμένους 34 πυροσβέστες, - επικρατούσε μια πυρετώδης ετοιμασία για το σοβιετικό περίπτερο της διεθνούς έκθεσης του Παρισιού, και οι σωσίες, ήταν πολλοί όσοι και τα σημαντικά πρόσωπα 

-ο Νικήτα Χρουστσόφ, πρώτος γραμματέας του κόμματος στη Μόσχα, ο Σεργέι Μιτόνοφ αρχηγός της ΓκεΠεΟύ, ο Οσίπ Πιατνίτσκι γραμματέας της Κομιντέρν [1*], - οι σωσίες, βέβαια, κάποτε χάνονται, - τότε ψάχνεις με το μάτι μια βολική γωνιά να τελειώσεις το κρασί σου, συνήθως είναι περασμένα μεσάνυχτα και σκέψου δε σε γνωρίζει κανείς - η μπουκάλα κυκλοφόρησε από χέρι σε χέρι, από στόμα σε στόμα, ο τελευταίος αφού ήπιε την πέταξε ψηλά στον αέρα, ο Τσβάιχ ήταν σπάνιος κι εξαιρετικά διάσημος, το ''Αμόκ'' είχε πουλήσει πάνω από 3,2 εκατομμύρια αντίτυπα, το διαμέρισμά μου ήταν μικρό - μόλις 60 τ. μ. - άλλωστε η επιφάνεια της κάθε κατοικίας, δηλαδή του κάθε διαμερίσματος, και η θέση του ανάμεσα σε άλλα κομματικά στελέχη πρόδιδαν την αντιστοιχία στο Κόμμα ή στην κυβέρνηση [1*],

 ο Τσβάιχ θ' αυτοκτονούσε με τη γυναίκα του Λόττε τον Φεβρουάριο του 1942, θ' αφήναμε μια παρτίδα που παίζαμε δι' αλληλογραφίας οριστικά στη μέση όπου τα μαύρα από τη θέση τους ήταν καλύτερα - και ήμουν μαύρος - όμως τώρα πια δεν είναι παρά μια παλιά ιστορία, η φωνή έσβηνε λίγο λίγο το ρολόι προχωρούσε τα μάτια έκλειναν, πολλοί μπολσεβίκοι μετά το θάνατο του Λένιν το 1924 ''εξαντλημένοι από τον πολύχρονο εμφύλιο και την Επανάσταση είχαν κάνει αίτηση να πάνε στο Κισλοντόβσκ ή σε κάποιο άλλο σανατόριο, ενώ ήταν πολλοί εκείνοι που είχαν υποκύψει στην κατάθλιψη'' - μετά το 1924 κάθε ελπίδα για μια επανάσταση στη Γερμανία είχε χαθεί οριστικά, - για τον Τσβάιχ ο Μίρκο Τσέντοβιτς είχε καταλάβει τα όρια και τη φρίκη του καταναγκαστικού εγκλεισμού της φυλακής μέσα στα αδυσώπητα όρια και τις συντεταγμένες της σκακιέρας -απλά μερικές φορές ο χρόνος είναι συλλαβιστός, κομματιαστός κι εμείς πρέπει ν' απολογηθούμε για όλες τις ατέλειες - πολύ αργά, και το λάδι στη λάμπα χαμήλωνε, αναζητώ τους πραγματικούς μου φίλους ανάμεσα στους νεκρούς ή τους αγέννητους, ''οι υπόλοιποι είμαστε το θέατρο σκιών, εμείς οι υπόλοιποι ζωντανοί'' - ''θυμήσου το Κινγκς Χέντ'', μου έλεγε, ''ο δήμιος του βασιλιά Καρόλου γευμάτισε εκεί μετά το τέλος - πήρε μια φέτα κρέας - ύστερα έστριψε στον άδειο δρόμο, -

-η σιωπή- κλείδωσε σαν γρανάζι που είχε σφηνώσει [3*], μπορούσα πάντως να χρησιμοποιήσω τακτικά τα γήπεδα τέννις στον περβάλλοντα χώρο του Σπιτιού της Κυβέρνησης, τα γυμναστήρια και τις βιβλιοθήκες, - η παιδικη ηλικία των παιδιών της νομενκλατούρας υπήρξε ονειρική [1*], το 1937 ήρθε η καλπάζουσα σχιζοφρένεια του καθεστώτος, τα πρώτα θύματα ήταν οι παλιοί μπολσεβίκοι, οι μαζικές συλλήψεις και εξώσεις αρχίζουν να πληθαίνουν στο Σπίτι της Κυβέρνησης, σιγά σιγά η ονειρεμένη παιδική ηλικία έπαιρνε την κατεύθυνση για κάποιο ορφανοτροφείο, ''ο διευθυντής του Μουσείου Λένιν αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι την επαύριο της 13ης επετείου του θανάτου του Βλαντιμίρ Ίλιτς, αμέσως μετά την ομιλία του''[1*], άλλα πάλι παιδιά παρέμεναν κοντά σε συγγενείς ελπίζοντας πως θα γλύτωναν τις εκκαθαρίσεις κάποιοι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ο Στέφαν και η Λόττε είχαν φτάσει σε μια ορεινή κωμόπολη στα βόρεια του Ρίο ντε Τζανέιρο, θ' αυτοκτονούσαν εκεί, - το μέλλον της Ευρώπης γινόταν πιο σκοτεινό, η δική μου γνωριμία με μια νεώτερη στην ηλικία ναυάγησε γρήγορα, λεγόταν κάπως - είχε ένα όνομα απρόφερτο που έμοιαζε με πόλη - σάς περιέγραφα τους σωσίες των επιφανών κομματικών στελεχών, λίγο φλύαρα, αλλά δεν σάς έχω εξομολογηθεί - είχα πεθάνει στο μεταξύ στην απόσταση ανάμεσα σε μια ελπίδα και στη γόπα ενός τσιγάρου, - ζωντάνευα μόνο για να φέρω το ποτήρι στο στόμα κι αμέσως μεταβαλλόμουν και πάλι σε άγαλμα - το φως ερχόταν όπως πιστεύαμε - την κατάλληλη στιγμή - ή τώρα ή ποτέ - έγινα μόνιμος κάτοικος ενός ασήμαντου επαρχιακού μουσείου, μάλλον καλύτερα- ήρθε στα χέρια μου ένα μικρό βιβλίο - δεν ξέρω να διαβάζω καλά τη γλώσσα αυτή, διέσχιζα το αμμοχάλικο και στεκόμουν εκεί που στεκόταν και οι άλλοι, 

τα παιχνίδια της σκιάς δεν έρχονται μόνο απ' τα παράθυρα, οι κινήσεις μου μοιάζουν αυτόματες, τ' όνομά μου χαραγμένο πολύ χαμηλά - ο χορός μου μιας ανάπηρης μαριονέτας, σπασμωδικός και ηλίθιος, άλλωστε είμαι κι εγώ νεκρός.- Πρέπει ν' αφήσω γι' απόψε ετούτη τη γραφή.

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

[1*] Το Αιώνιο Σπίτι http://www.lifo.gr/articles/almanac/168368

το blog του Σπύρου Στάβερη

[2*] [Stefan Zweig], Γιατί αυτοκτόνησε ο συγγραφέας Στέφαν Τσβάιχ http://www.iefimerida.gr/news/330937/giati -aytoktonise-o-syggrafea...

[3*] Λώρενς Ντάρελ, Αλεξανδρινό κουαρτέτο, Μεταίχμιο, μτφρ. Μαριάννα Παπουτσοπούλου, 2009

Οι τιμές του πετρελαίου έχουν ρυθμιστεί να αυξηθούν στα τέλη του έτους

Του Bryan Rich

Καθώς πλησιάζουμε στην Ημέρα των Ευχαριστιών, ας μιλήσουμε για το πετρέλαιο και τους Σαουδάραβες.

Τη νύχτα της ίδιας μέρας, πριν από τρία χρόνια, το πετρέλαιο διαπραγματευόταν στα 73 δολάρια το βαρέλι περίπου, όταν οι Σαουδάραβες μπλόκαραν την ψηφοφορία του ΟΠΕΚ για μείωση της παραγωγής. Το πετρέλαιο έπεσε 10% τότε και κατακρημνίστηκε λίγο αργότερα στα 26 δολάρια.

Ο στόχος της Σαουδικής Αραβίας ήταν να βγάλει εκτός αγοράς την αμερικανική βιομηχανία του σχιστολιθικού πετρελαίου, να πέσουν οι τιμές του πετρελαίου πιο χαμηλά ώστε αυτές οι εταιρείες να μην μπορούν να παράγουν με κέρδος. Το σχέδιο ήταν οι αμερικανικές εταιρείες σχιστολιθικού πετρελαίου να εξαφανιστούν από την αγορά και η Σαουδική Αραβία να ανακτήσει την ισχύ της στην αγορά του πετρελαίου παγκοσμίως. Και σχεδόν πέτυχε. Οι εταιρείες σχιστολιθικού πετρελαίου άρχισαν να πέφτουν σαν τις μύγες, σημειώνοντας πάνω από 100 χρεοκοπίες μεταξύ 2015-2016.

Αλλά το φθηνό πετρέλαιο προκάλεσε ευρύτερες επιπλοκές στην παγκόσμια οικονομία, μετά τη Μεγάλη Ύφεση, αφού εξέθεσε τις διεθνείς τράπεζες που είχαν δανείσει στις επιχειρήσεις σχιστολιθικού πετρελαίου δισεκατομμύρια δολάρια.

Επιπλέον, η κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου επηρέασε άμεσα τα μέτρα πληθωρισμού και τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό. Αυτά ήταν κακά νέα για τις κεντρικές τράπεζες που είχαν δεσμεύσει τρισεκατομμύρια δολάρια για να αποτρέψουν ένα αποπληθωριστικό σπιράλ και να προωθήσουν την εξομάλυνση του πληθωρισμού. Ο υψηλός πληθωρισμός είναι κακός. Ο αποπληθωρισμός είναι χειρότερος. Μια αποπληθωριστική νοοτροπία, όταν εφαρμοστεί, τροφοδοτεί περισσότερο τον αποπληθωρισμό. Οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να αυξήσουν τα ποσοστά για να σκοτώσουν τον πληθωρισμό, αλλά έχουν ελάχιστα εργαλεία για την καταπολέμηση του αποπληθωρισμού (ιδιαίτερα μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση).

Το φθηνό πετρέλαιο έγινε κακή είδηση για την εύθραυστη παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη. Με αυτόν τον τρόπο, οι κεντρικές τράπεζες ανέβηκαν στις αρχές του περασμένου έτους και απάντησαν με συντονισμένη χαλάρωση (η οποία περιελάμβανε άμεσες αγορές περιουσιακών στοιχείων). Το πετρέλαιο κατέρρευσε την ημέρα που η Τράπεζα της Ιαπωνίας παρενέβη στη νομισματική αγορά και οι τιμές σημείωσαν άνοδο κατά 50% σε έναν μήνα, όπως ακολούθησαν άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες με παρόμοια μέτρα παρέμβασης.

Τώρα, στο άλλο κομμάτι αυτής της ιστορίας: το φθηνό πετρέλαιο κατέστρεψε τη βιομηχανία σχιστολιθικής παραγωγής και την παγκόσμια οικονομία, αλλά έπληξε επίσης τους ίδιους ανθρώπους που έβαλαν σε κίνηση την κατάρρευση - τη Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες-παραγωγούς πετρελαίου. Αυτές οι χώρες, οι οποίες εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τα έσοδα που προέρχονται από το πετρέλαιο, είδαν τα δημοσιονομικά τους να μειώνονται. Έτσι, με βάση τα παραπάνω, τον Νοέμβριο του περασμένου έτους, οι χώρες-παραγωγοί πετρελαίου (με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία) ανέκρουσαν πρύμναν και δεσμεύτηκαν για τις πρώτες περικοπές στην παραγωγή από το 2008.

Οι τιμές του πετρελαίου έχουν πλέον ανακάμψει περίπου στα 50 δολάρια. Και δεδομένου ότι ο ΟΠΕΚ ανακοίνωσε πέρυσι περικοπές στην παραγωγή, η πετρελαϊκή προμήθεια των ΗΠΑ έχει μειωθεί κατά 5%. Εν τω μεταξύ, η παγκόσμια ζήτηση κυμαίνεται σε υψηλότερα επίπεδα από τις προβλέψεις του περασμένου έτους. Ωστόσο, ο ΟΠΕΚ επεκτείνει τις περικοπές παραγωγής στην αγορά και μπορεί να πάρει ακόμη πιο τολμηρές αποφάσεις την επόμενη εβδομάδα κατά τη συνάντησή των μελών του. Γιατί; Γιατί τώρα τους ταιριάζει. Θυμηθείτε, ο πρίγκιπας διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας έχει εκκαθαρίσει το βασίλειο τις τελευταίες δύο εβδομάδες, με σκοπό την κατάσχεση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων από τους πολιτικούς του εχθρούς. Οι υψηλότερες τιμές πετρελαίου βοηθούν τις προσπάθειές του για την αναμόρφωση της οικονομίας της Σαουδικής Αραβίας.

Καθώς η ρευστότητα εξαντλείται στα τέλη του έτους και την περίοδο των αργιών, μπορεί να διαπιστώσουμε ότι το πετρέλαιο παίρνει τον δρόμο προς τα επίπεδα του Νοεμβρίου 2014 (κοντά στα 70 δολάρια) - όταν άρχισε δηλαδή η κατάρρευση των τιμών.

Λιβύη: Τουλάχιστον 25 νεκροί από ναυάγιο σκάφους μεταναστών

Τουλάχιστον 25 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους όταν ναυάγησε το σκάφος τους σήμερα στα ανοικτά της δυτικής ακτής της Λιβύης και επιζώντες μεταφέρονται πίσω στο λιμάνι της Τρίπολης, ανακοίνωσαν αξιωματούχοι της λιβυκής ακτοφυλακής.

Η Λιβύη είναι το κύριο σημείο αναχώρησης για τους κυρίως αφρικανούς μετανάστες που προσπαθούν να φθάσουν στην Ευρώπη. Οι διακινητές συνήθως τους στοιβάζουν σε επισφαλή φουσκωτά πλεούμενα που συχνά παθαίνουν βλάβη ή βυθίζονται.

Οι περισσότεροι μετανάστες περισυλλέγονται από διεθνή σκάφη και μεταφέρονται στην Ιταλία, όπου φέτος έχουν φθάσει μέχρι στιγμής περισσότεροι από 115.000, αν και όλο και περισσότεροι αναχαιτίζονται πλέον από την υποστηριζόμενη από την ΕΕ λιβυκή ακτοφυλακή και μεταφέρονται πίσω στη Λιβύη.

Από τον Ιούλιο έχει σημειωθεί σημαντική σημείωση στους διάπλους αυτούς, αν και αυτή την εβδομάδα σημειώθηκε νέα αύξηση των αναχωρήσεων.

Σχεδόν 3.000 μετανάστες είναι γνωστό πως έχουν χάσει φέτος τη ζωή τους ή είναι αγνοούμενοι αφού προσπάθησαν να φθάσουν δια θαλάσσης στην Ευρώπη, οι περισσότεροι απ' αυτούς από τη Λιβύη στην Ιταλία. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης ανακοίνωσε χθες Παρασκευή πως από το 2000 η Μεσόγειος είναι «με μεγάλη διαφορά το πιο φονικό σύνορο στον κόσμο».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ-Reuters

Αίγυπτος: Στους 305 οι νεκροί από την αιματηρή επίθεση - Οι ένοπλοι κρατούσαν σημαία του ISIS

Aυξάνεται συνεχώς ο δραματικός απολογισμός της αιματηρής επίθεσης που πραγματοποιήθηκε χθες Παρασκευή σε τζαμί στο Βόρειο Σινά της Αιγύπτου, με επίσημες πηγές να επιβεβαιώνουν ότι έχασαν τη ζωή τους 305 άνθρωποι ανάμεσα στους οποίους 27 παιδιά. Την ίδια ώρα, το κρατικό αιγυπτιακό πρακτορείο ειδήσεων ΜΕΝΑ, μετέδωσε ότι οι τραυματίες, ανέρχονται στους 128. 

Αν και ακόμη καμία οργάνωση δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την επίθεση αυτή, όλα δείχνουν ότι πρόκειται για τζιχαντιστές, κάτι που επιβεβαίωσε το Σάββατο και η αιγυπτιακή εισαγγελία. 

Η επίθεση σημειώθηκε χθες Παρασκευή στη διάρκεια της προσευχής στο τέμενος αλ Ράουντα στην πόλη Μπιρ αλ Άμπεντ, 40 χιλιόμετρα δυτικά το αλ Αρίς, πρωτεύουσα της επαρχίας του Βόρειου Σινά. Στην περιοχή αυτή οι δυνάμεις ασφαλείας μάχονται με μια οργάνωση, παρακλάδι του Ισλαμικού Κράτους στην Αίγυπτο.

Οι ένοπλοι που επιτέθηκαν σε τέμενος στο Σινά έφεραν σημαία του «Ισλαμικού Κράτους»

Οι ένοπλοι, που σκότωσαν περισσότερους από 300 ανθρώπους είχαν μια σημαία του Ισλαμικού Κράτους και ήταν 25 έως 30 στον αριθμό, αναφέρεται σε σημερινή δήλωση που εκδόθηκε από την αιγυπτιακή εισαγγελία.

Οι ένοπλοι, μερικοί από τους οποίους φορούσαν μάσκες και στολές στρατιωτικού στυλ, περικύκλωσαν το τζαμί αποκλείοντας παράθυρα και την είσοδο και άνοιξαν πυρ στο εσωτερικό του με αυτόματα όπλα, προστίθεται στη δήλωση, στην οποία οι εισαγγελείς επικαλούνται την έρευνά τους και συνεντεύξεις με επιζώντες τραυματίες.

«Ο αριθμός τους ήταν μεταξύ 25 και 30, κρατούσαν τη σημαία του Νταές και πήραν θέσεις μπροστά από την πόρτα του τζαμιού και τα 12 παράθυρά του με αυτόματα τουφέκια», αναφέρεται στη δήλωση, στην οποία χρησιμοποιείται το αραβικό ακρωνύμιο του Ισλαμικού Κράτους.

Αίγυπτος: Τριήμερο πένθος μετά την πολύνεκρη επίθεση

Το Βότανο της Αθανασίας

Ο Πολύειδος και ο μυστικός Γλαύκος, ο «Λειμών της Ήρας» και το «άνθος του Δία», η  απόκρυφη μύηση του θείου δράματος, ο «Υπερουράνιος Λειμών» του Πλάτωνα και η τροφός των ψυχών.

Η αθανασία απασχόλησε ιδιαίτερα τους αρχαίους Έλληνες. Σε σχετικά εδάφια που υποκρύπτουν στοιχεία για τη γνώση της εσωτερικής φυτολογίας, αναφέρεται ότι ο μάντης Πολύειδος χρησιμοποίησε κάποιο μαγικό βότανο για να αναστήσει το νεκρό γιο του Μίνωα Γλαύκο (Υγίνος «Μύθοι» 136-Απολλόδωρος «Βιβλιοθήκη» Γ,3 και Σέρβιος στην «Αινειάδα» του Βιργίλιου 6,14 και 7,796)   

Σύμφωνα με τη διήγηση του Απολλόδωρου, ο μικρός Γλαύκος, καθώς κυνηγούσε ένα ποντίκι (ή μια μύγα κατά διαφορετική εκδοχή των χειρογράφων) έπεσε μέσα σε ένα πιθάρι γεμάτο  μέλι και πνίγηκε. Ο πατέρας του, αναζητώντας και μη βρίσκοντας το παιδί του, ζήτησε από τους μάντεις να τον συμβουλέψουν πώς θα μπορούσε να το ανακαλύψει. Οι Κουρήτες τότε του είπαν ότι στα κοπάδια του έχει μια «τριχρώματον βουν» και ότι αυτός που θα μπορούσε να βρει με τι μοιάζει περισσότερο η τρίχρωμη αγελάδα, εκείνος θα του ξανάδινε πίσω ζωντανό το παιδί του. Από όλους τους μάντεις που προσκαλέστηκαν να τον βοηθήσουν, ο Αργείος Πολύειδος, ο γιος του Κοιρανού, βρήκε πως η τρίχρωμη αγελάδα μοιάζει με το βατόμουρο, κι αμέσως μετά ανακάλυψε τον πνιγμένο Γλαύκο, με τη βοήθεια βέβαια της μαντικής του τέχνης. 

Ο Μίνωας όμως, που ζητούσε από τον Πολύειδο να του αναστήσει κιόλας το πεθαμένο του παιδί,, τον φυλάκισε μαζί με το νεκρό Γλαύκο. Κατά τον Απολλόδωρο, κλεισμένος στον τάφο ο Πολύειδος και  «ευρισκόμενος σε αμηχανία, είδε ένα τεράστιο φίδι να σέρνεται προς το νεκρό. Το χτύπησε με μια πέτρα και το σκότωσε, γιατί φοβήθηκε μην πάθει κάτι το πτώμα και τον σκοτώσουν κι εκείνον (θεωρώντας τον υπεύθυνο). Σε λίγο ήρθε ένα δεύτερο και μόλις είδε το πρώτο φίδι νεκρό, έφυγε. Σε λίγο επέστρεψε φέρνοντας ένα βότανο («πόα» στο αρχαίο κείμενο) το οποίο έριξε σε όλο το σώμα του άλλου και το νεκρό φίδι αναστήθηκε. Βλέποντας αυτή τη σκηνή ο Πολύειδος και αφού την θαύμασε, έβαλε το ίδιο χόρτο πάνω στο πτώμα του Γλαύκου και τον ανάστησε». 

Στους «Μύθους» του Υγίνου υπάρχουν μερικές ενδιαφέρουσες παραλλαγές. Αντί των Κουρητών παρουσιάζεται ο Απόλλωνας και λέει στους γονείς του Γλαύκου ότι εκείνος που θα μπορούσε να εξηγήσει τη γέννηση ενός τέρατος, που παρουσιάστηκε στη χώρα του  βασιλιά, αυτός θα ανάσταινε και το νεκρό παιδί. Τότε ο Μίνωας έμαθε ότι ανάμεσα στα κοπάδια του γεννήθηκε ένα μοσχάρι που άλλαζε χρώμα κάθε τέσσερις ώρες. Από άσπρο που ήταν στην αρχή, γινόταν κόκκινο και μετά μαύρο. Ο Πολύειδος έδωσε την σωστή ερμηνεία παρομοιάζοντας το ζώο με το βατόμουρο, που άγουρο στην αρχή είναι άσπρο, μετά κόκκινο και όταν ωριμάσει μαύρο. Έτσι επιλέχθηκε να ψάξει για το χαμένο παιδί. Αναζητώντας το παρατήρησε, για μια στιγμή, μια κουκουβάγια (γλαύκα), να διώχνει μέσα από το βασιλικό κελάρι τις μέλισσες. Οδηγήθηκε εκεί και βρήκε τον Γλαύκο. Στη συνέχεια ακολουθείται η διήγηση του Απολλόδωρου για τα συμβάντα στον τάφο. 

Οι αναλυτές συνδέουν τα γεγονότα του μύθου με τον θνήσκοντα παιδικό θεό, που ο θάνατός του συμβολίζει το μαρασμό της βλαστικής ζωής και η ανάστασή του την αναγέννησή της. Ο θνήσκων αυτός θεός και η μεγάλη θεά της γονιμότητας κυριαρχούσαν στη θρησκεία των πρώτων πολιτισμών του Αιγαίου (Persson A. «The Religion of Greece in Prehistoric Times» σελ. 11 και μετά). Πράγματι, στο θείο δράμα της μινωικής Κρήτης, ο θάνατος και η ανάσταση του μικρού Γλαύκου αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά του θνήσκοντα θεού που πεθαίνει, αναζητείται με θρήνους και ανασταίνεται. 

Αν σταθούμε πιο ουσιαστικά στα κυριότερα στοιχεία του μύθου, θα αισθανθούμε την «κλειδωμένη» γνώση και τις απόμακρες μορφές ζωής που περικλείει. Στις παραδόσεις πολλών λαών το φίδι σχετίζεται με κάποιο φυτό, που στην ουσία είναι ελιξίριο νεότητας και βότανο της αθανασίας. Έτσι, το δένδρο ή το φυτό γίνεται σύμβολο και φορέας της ίδιας της ζωής, δοξασία που ξεκινά από το ότι ο φυτικός κόσμος αποτελούσε μια από τις πρώτες τροφές του ανθρώπου κι από το ότι ο κόσμος αυτός αναγεννιέται με τον ερχομό της άνοιξης. Έτσι, η εμφάνιση του φιδιού και του μαγικού βοτάνου υποδηλώνει την ανάσταση που ακολουθεί έναν μυητικό ή πραγματικό θάνατο.

Ο πνιγμός του μικρού Γλαύκου φανερώνει τη χρήση του μελιού κατά τη μινωική εποχή, όπου το χρησιμοποιούσαν στο βαλσάμωμα των νεκρών. Το μέλι ήταν μια από τις αρχαιότερες και πολυτιμότερες τροφές του ανθρώπου και αποτελούσε μαζί με το γάλα τη βασική τροφή του νεογέννητου. Πολλοί αρχαίοι λαοί, (Ινδοί, Πέρσες, Γερμανοί, Σλάβοι) έδιναν μέλι στα βρέφη πριν ακόμα από τον πρώτο θηλασμό. Γι αυτό συνδέεται και με την ιδέα της αναγέννησης του ανθρώπου, πράγμα που βεβαιώνεται και από την εκκλησιαστική παράδοση των παλαιοχριστιανικών χρόνων, όπου έδιναν στον βαπτιζόμενο μέλι και γάλα. Επομένως το πνίξιμο του Γλαύκου μέσα στο μέλι δεν δείχνει απλά έναν θάνατο, αλλά προμηνύει και την ανάσταση. 

Το «αίνιγμα» που έλυσε ο Πολύειδος, παρουσιάζοντας τα εναλλασσόμενα χρώματα της αγελάδας με τους χρωματισμούς του βατόμουρου, αποκαλύπτει κι άλλα, εσχατολογικά, στοιχεία του μύθου. Εχοντας υπόψη μας τα λεγόμενα του Σουίδα, κατά τα οποία η Ιώ μεταμορφώνεται σε αγελάδα  που αλλάζει τρεις φορές χρώμα, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η  σύνθεση των χρωμάτων (άσπρο, κόκκινο και μαύρο) μας παραπέμπει σε σεληνιακές παραστάσεις, υποδηλώνοντας την Άρτεμη-Εκάτη και τα μυστήρια του Άστρου του Τόξου (Σείριου). 

Αυτό θα το αντιληφθούμε καλύτερα στη «χρωματική πορεία» του Σείριου Β, η ουσιαστική ταυτότητα του οποίου (κατά τους Ντόγκον) είναι «φορεύς ζωής». Βέβαια, δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, γιατί το βότανο της αθανασίας (που αναφέρεται στο Δένδρο της Ζωής της εσωτερικής εβραϊκής παράδοσης), δεν είναι παρά μια συγκεκριμένη «πόα» που ευδοκιμούσε στο λειμώνα (παράδεισο) της Ήρας. Αυτήν υποδηλώνει ο Θεσσαλονίκης Ευστάθιος όταν γράφει ότι ο εξ Ανθηδόνος Γλαύκος «φαγών άτρωτος ή και αθάνατος ελέχθη γενέσθαι». 

Χαρακτηριστικό είναι ότι ο  μύθος αναλυόμενος αυτοδιασπάται και αποκαλύπτει το «άνθος του Δία», έκφραση των αρχαίων μυθογράφων, στην οποία υποκρύπτεται ο Κυνόδους ο Δάκτυλος (Kynodon Dactylon) του Θεόφραστου, αυτός που ευδοκιμεί στον «θάλλοντα κήπο» της Ήρας, εκεί όπου κατά το Σχολιαστή του Απολλώνιου του Ρόδιου «ώκει Γηρυονεύς, έχων κύνα Όρθρον, αδελφόν Κερβέρου...».  

Τα στοιχεία αυτά, στα οποία διαφαίνεται η σχέση μεταξύ του λειμώνα της Ήρας  και του φυτού της αθανασίας, μας αναγκάζουν να επανατοποθετήσουμε το θέμα και σε άλλους χώρους, όπως, για παράδειγμα, στην Αιτωλία, όπου αναφέρεται κι εκεί ο Γλαύκος και η πόα της αθανασίας. Στον ίδιο χώρο καταγράφονται δυο λατρευτικά τοτέμ, η γλαύκα και ο κύνας. Ο τελευταίος, που υποδηλώνει το Άστρο του Κυνός, τον Σείριο, σχετίζεται κι αυτός με το βότανο της αθανασίας (βλέπε αναλυτικά «Ο Θέρμιος Απόλλων» και «Οι Κυνίδες» στα τεύχη 66 και 67). Η σχέση αυτή υποκρύπτεται σε μυστικές λατρευτικές ιεροπραξίες των αρχαίων Ελλήνων, για τις οποίες αναφέρουν αποσπασματικά ο Θεόφραστος, ο Αιλιανός, ο Απουλήιος, ο Σουίδας, ο Βώλος Δημοκρίτου κι άλλοι.

Οι ίδιες πληροφορίες καταγράφονται και σε χώρους υπερβατικούς, όπως ο υπερουράνιος τόπος της πλατωνικής θεολογίας, εκεί όπου ο «θείος λειμών» τρέφει τις ψυχές των θνητών ανθρώπων.

ΠΗΓΗ