OYAOY!!! o άνεργος Ντάισελμπλουμ βρήκε νέα δουλειά -Σύμβουλος στον ESM με 14.500 ευρώ μισθό

Χθες το Eurogroup ψήφισε τον νέο του πρόεδρο και ο πρώην επικεφαλής της Ευρωομάδας και σκληρός πολιτικός, Γερούν Ντάισελμπλουμ, έμεινε άνεργος. Δε χρειάζεται όμως να τον λυπάται κανείς, καθώς έχει βρει ήδη δουλειά και μάλιστα πολύ καλά αμειβόμενη.

Σύμφωνα με την Corriere della Sera, ο Ντάισελμπλουμ σύντομα θα εργάζεται για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που ιδρύθηκε από τις κυβερνήσεις της ζώνης του ευρώ κατά τη διάρκεια της κρίσης, προκειμένου να παρέμβει στη βοήθεια των προβληματικών χωρών. Τον Απρίλιο, ο ίδιος ο Ντάισελμπλουμ ήθελε να μετατρέψει αυτό το ταμείο διάσωσης σε ένα πλήρες Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο.

Υπήρξε υπουργός Οικονομικών από τον Νοέμβριο του 2012, όταν το εργατικό κόμμα του ήταν μέλος της κυβέρνησης του Φιλελεύθερου πρωθυπουργού Μαρκ Ρουτ και διορίστηκε τον Ιανουάριο του 2013 πρόεδρος του Eurogroup με την υποστήριξη του ισχυρού Γερμανού και Ευρωπαίου συναδέρφου του, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που εκτίμησε την θέση του υπέρ του Βερολίνου, με βάση τα μέτρα δημοσιονομικής αυστηρότητας και λιτότητας. Τόσο ο Ντάισελμπλουμ όσο και ο Σόιμπλε υπήρξαν ιδιαίτερα αυστηροί απέναντι στην Ελλάδα.

Στις τελευταίες εκλογές, το Εργατικό Κόμμα κατέρρευσε και εξωθήθηκε από τη νέα κυβέρνηση του Ρούτε. Τότε ο Ντάισελμπλουμ αποχαιρέτησε την πολιτική. Αλλά η στήριξη της Γερμανίας του επέτρεψε μια άνευ προηγουμένου παράταση μέχρι τον Ιανουάριο του 2018.

Τώρα, ο επικεφαλής του ESM, ο Γερμανός Κλάους Ρέγκλινγκ, τον πήρε ως «στρατηγικό σύμβουλο» μέχρι το τέλος της προεδρίας του. Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, ο μισθός του Ντάισελμπλουμ θα είναι «περίπου 14.500 ευρώ» που θα πληρώνουν οι πολίτες της Ευρωζώνης.

iefimerida

Αίγυπτος: Αρχαιολόγοι Ανακάλυψαν Μια Μούμια Στο Λούξορ

Αιγύπτιοι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια μούμια σε τάφο που δεν είχαν εξερευνήσει στο Λούξορ στην Άνω Αίγυπτο, ανακοίνωσε σήμερα το υπουργείο Αρχαιοτήτων της χώρας.

Δύο τάφοι είχαν ανακαλυφθεί τη δεκαετία του 1990 από τη Γερμανίδα αρχαιολόγο Φρεντερίκα Καμπ η οποία είχε φθάσει στην πύλη της εισόδου «ωστόσο δεν είχε ποτέ εισέλθει» διευκρίνισε το υπουργείο σε ένα δελτίο τύπου.

Οι τάφοι ενδέχεται να χρονολογούνται από την εποχή του Νέου Βασιλείου, που διήρκησε πολλούς αιώνες έως πριν από περίπου 3000 χρόνια. Μετά την ανακάλυψή τους παρέμειναν «ανέγγιχτοι» έως τη στιγμή που μια νέα ομάδα αρχαιολόγων επιδείξει ενδιαφέρον, σύμφωνα πάντα με το υπουργείο.

Στον πρώτο τάφο, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν, εκτός των ταφικών αντικειμένων, «μια μούμια τυλιγμένη σε λινό ύφασμα» η οποία, βάσει των ερευνών, ήταν «ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος ή μια προσωπικότητα με ισχύ» συμπλήρωσε το υπουργείο.

Θα μπορούσε να πρόκειται για ένα πρόσωπο που ονομαζόταν «Ντζεχούτι Μες το όνομα του οποίου είναι χαραγμένο σε έναν τοίχο».

Ωστόσο ο τάφος θα μπορούσε επίσης να ανήκει στον «αντιγραφέα Μαατί», το όνομα του οποίου όπως επίσης κι εκείνο της συζύγου του «Μέχι» αναγράφονται σε δεκάδες από τα ταφικά αντικείμενα που βρέθηκαν, εξηγεί το υπουργείο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.

Το όνομα του ιδιοκτήτη του δεύτερου τάφου δεν είναι γνωστό. Εκεί εντοπίστηκε μια τοιχογραφία που αναπαριστά «ένα πρόσωπο, πιθανόν τον αδελφό του εκλιπόντος να δίνει προσφορές και λουλούδια στο νεκρό και τη σύζυγό του».

Ο υπουργός Αρχαιοτήτων Χάλεντ αλ Ανάνι ανακοίνωσε τα νέα ευρήματα στο Λούξορ, στη νεκρόπολη Ντράα Άμπουλ Νάγκα.

Ο Γ. Παπανδρέου, φαίνεται ότι έχει επενδύσει ακόμα και στην Goldman Sachs!

Ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, σύμφωνα με το «πόθεν έσχες» του, έχει μεγάλη περιουσία!

Μπορεί να οδήγησε τη χώρα «σιδηροδέσμια» στο ΔΝΤ και να την αλυσόδεσε στα Μνημόνια, αλλά ο ΓΑΠ δεν αντιμετωπίζει το παραμικρό πρόβλημα επιβίωσης.

Ο Γ. Παπανδρέου, φαίνεται ότι έχει επενδύσει ακόμα και στην Goldman Sachs! Ο πρώην πρωθυπουργός δήλωσε ετήσια εισοδήματα για το 2015 ύψους 76.887 ευρώ από επιχειρηματική δραστηριότητα και ακόμα 22.786 ευρώ από πρόσθετες αμοιβές. Επίσης, έχει επενδύσει σε αμοιβαία κεφάλαια στο εξωτερικό σχεδόν 300.000 ευρώ! Το 2015, η αποτίμησή τους ήταν 70.000 ευρώ (Goldman Sachs Euro Liquid Reserve Fund), 97.000 ευρώ (Amundi Funds) και 140.000 ευρώ (BNP Paribas).

Ο κ. Παπανδρέου δήλωσε, επιπλέον, πολύ υψηλές καταθέσεις στο εξωτερικό, καθώς, πέραν των τραπεζικών λογαριασμών του στην Ελλάδα, έχει 519.000 δολάρια σε δύο τραπεζικούς λογαριασμούς στην Bank Of America. Μαζί με την Αντα Παπανδρέου δηλώνει εννέα ακίνητα και δύο αυτοκίνητα…

Πώς Σας Παρακολουθούν Τα Κινητά

Ο Εντουαρντ Σνόουντεν, που αποκάλυψε τις μαζικές παρακολουθήσεις των αρχών ασφαλείας εντός και εκτός Ηνωμένων Πολιτειών, έχει επανειλημμένως προειδοποιήσει ότι «κανένα smartphone δεν είναι ασφαλές». Πράγματι, δεν είναι λίγες οι φορές που ποικίλες μέθοδοι παρακολούθησης μεγάλων ομάδων ατόμων έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Οχι απαραίτητα επειδή έχουν κατηγορηθεί επισήμως, αλλά στο πλαίσιο των προληπτικών παρακολουθήσεων από διάφορες μυστικές υπηρεσίες.

Ο Σνόουντεν εξέφρασε και τον προβληματισμό του ως προς το ότι τα κινητά τηλέφωνα έχουν πλέον μετατραπεί σε συσκευές παρακολούθησης που αυτόματα δημιουργούν ηλεκτρονικά βιογραφικά, αλλά και GPS συσκευές. Ως παράδειγμα επικαλέστηκε την περίπτωση του θανάτου της Μαρί Κόλβιν, Αμερικανίδας δημοσιογράφου που εργαζόταν για τους «Sunday Times» του Λονδίνου και σκοτώθηκε από πυρά όλμου στη Χομς.

«Οι εκπομπές ραδιοσυχνοτήτων των επικοινωνιών της είχαν υποκλαπεί από τον συριακό στρατό», είπε, συμπληρώνοντας ότι είναι όλο και πιο δύσκολο οι χρήστες να εμπιστεύονται τα smartphones τους, καθώς μπορεί να μολυνθούν από προγράμματα malware ώστε να μεταδίδουν πληροφορίες σχετικά με το σημείο όπου βρίσκονται οι ίδιοι ακόμα κι όταν αυτά είναι σε κατάσταση πτήσης ή απενεργοποιημένα.Εκτός των άλλων, η τεχνολογία έχει καταστήσει ακόμη και την ιδιωτική παρακολούθηση τηλεφώνων όχι μόνο εφικτή, αλλά και αρκετά απλή και σχετικά οικονομική. Εντύπωση είχε προκαλέσει η ιστορία που κυκλοφόρησε στους αθηναϊκούς κύκλους όταν ένας ευκατάστατος επιχειρηματίας αποφάσισε να παρακολουθήσει τη νεότερη και λίγο ατακτούλα σύντροφό του χαρίζοντάς της ένα ολοκαίνουριο κινητό τελευταίας τεχνολογίας. Αποδείχτηκε ότι αυτό ήταν παγιδευμένο με ένα λογισμικό παρακολούθησης που μπορούσε να καταγράφει και να στέλνει τις συνομιλίες της κατευθείαν στον υπολογιστή του. Το κόστος της υπηρεσίας αυτής δεν ξεπερνούσε τα 700 ευρώ. Ο επιχειρηματίας δεν υπολόγισε, όμως, ότι ο αδελφός της νεαρής ασχολούνταν επαγγελματικά με τα ηλεκτρονικά. Ετσι όταν εκείνη του παραπονέθηκε ότι το πανάκριβο και ολοκαίνουριο κινητό της «τα έχει παίξει», προσφέρθηκε να του ρίξει μια ματιά…

Η δημιουργία τηλεφώνου από τον Σνόουντεν

Ο Σνόουντεν προειδοποιεί και για την υποκλοπή σήματος, που είναι η πιο σπάνια περίπτωση και σχεδόν πάντα γίνεται από κρατικές υπηρεσίες σε συνεργασία με τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Το σενάριο αυτό δεν απευθύνεται στους κοινούς χρήστες. Ο κύριος εξοπλισμός που χρειάζεται κάποιος υποκλοπέας για τη συγκεκριμένη μέθοδο δεν πωλείται στην αγορά. Ακόμα όμως και αν βρεθεί προς πώληση, αυτός θα είναι κλεμμένος και αξίζει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Παρόλο το κόστος του, η λειτουργία του έχει ημερομηνία λήξης μερικών εβδομάδων γιατί ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα πρέπει να ανανεώνονται συγκεκριμένοι κωδικοί της κατασκευάστριας εταιρείας (οι λεγόμενες «κλείδες»).

Ακόμα και οι πιο οικονομικοί εξοπλισμοί που υπάρχουν στην αγορά αγγίζουν τα 10.000 ευρώ και είναι τρομερά δύσκολοι στη χρήση και συνήθως γίνονται αμέσως αντιληπτοί. Ο υποκλοπέας θα πρέπει να είναι σε σχετικά κοντινή απόσταση και ιδίως μέσα στην πόλη σε μερικές δεκάδες μέτρα. Επιπλέον, δεν μπορεί να κάνει υποκλοπή σε 3G/4G σήμα – πλέον οι περισσότερες κεραίες σταθμών βάσης είναι 3G. Στη σπάνια περίπτωση που κάποιος έχει καταστεί στόχος μπορεί να το αντιληφθεί καθώς συχνά το κινητό μπορεί να πραγματοποιήσει μόνο εξερχόμενες κλήσεις και όχι εισερχόμενες (άμεσα ύποπτο). Μάλιστα, στην άλλη άκρη της επικοινωνίας δεν θα φανεί ο αριθμός του κινητού, αλλά απόρρητο.

Ο Σνόουντεν, άνθρωπος-κλειδί στην υπόθεση των μαζικών ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων, βρίσκεται σε διαδικασία δημιουργίας νέου τηλεφώνου που δεν θα είναι δυνατόν να παραβιαστεί. Συγκεκριμένα, ελπίζει να δημιουργήσει, καθώς η κατασκευή του είναι ακόμα σε πειραματικό στάδιο, μια ειδική συσκευή, τροποποιημένη έκδοση του iPhone, για τους δημοσιογράφους που αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο παρακολούθησης από κυβερνητικές υπηρεσίες. Η συγκεκριμένη ανακοίνωση έγινε στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης Forbidden Research στο Media Lab του πανεπιστημίου ΜΙΤ. Ο Σνόουντεν, που μίλησε μέσω σύνδεσης βίντεο από τη Ρωσία όπου ζει πλέον, είπε ότι συνεργάζεται με τον Αντριου Χουάνγκ, γνωστό χάκερ με το ψευδώνυμο Bunnie που έχει σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός στο ΜΙΤ. Οι έρευνές τους συνίστανται στην τροποποίηση ενός smartphone ώστε να είναι δυνατόν να ειδοποιεί τον χρήστη που εργάζεται σε επικίνδυνο περιβάλλον ότι παρακολουθείται ηλεκτρονικά.

5 Σημάδια προειδοποιούν

Οι ειδικοί επισημαίνουν τα εξής πέντε χαρακτηριστικά σημάδια που προειδοποιούν για την παραβίαση της ιδιωτικότητας:

Η συσκευή «δαιμονίζεται»

Το κινητό συμπεριφέρεται γενικά περίεργα, σαν να παίρνει μόνο του πρωτοβουλίες. Η οθόνη φωτίζεται ξαφνικά και χωρίς λόγο, ανοίγει και κλείνει σε τυχαίες στιγμές, κάνει περίεργους θορύβους. Ολα αυτά θα μπορούσαν να σημαίνουν ότι η συσκευή βρίσκεται υπό παρακολούθηση.

Η μπαταρία αδειάζει απότομα

Η μπαταρία αδειάζει υπερβολικά γρήγορα και απότομα: ακόμα κι αν είναι σχετικά παλιά και πολυχρησιμοποιημένη, η μπαταρία του κινητού αποφορτίζεται σχετικά σταδιακά. Οταν η μπαταρία «πεθαίνει» απότομα, αυτό σημαίνει ότι συμβαίνει κάτι περίεργο.

Θόρυβος στις κλήσεις

Διαρκής θόρυβος: αν κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας ακούσει κανείς έναν ασυνήθιστο και μακρόσυρτο θόρυβο, το τηλέφωνο έχει παραβιαστεί.

Ακαταλαβίστικα μηνύματα

Παράξενα μηνύματα: είναι γνωστό ότι πολλοί διαδικτυακοί απατεώνες χρησιμοποιούν τα SMS για να χακάρουν τηλέφωνα, ωστόσο, αν αρχίσει ένα τηλέφωνο να δέχεται μηνύματα με ασυνήθιστους χαρακτήρες και ακατανόητα σύμβολα, δεν αποκλείεται να είναι θύμα παρακολούθησης.

Ανεξήγητη κατανάλωση δεδομένων

Υψηλή κατανάλωση στα δεδομένα: αν κάποιος γνωρίζει το πάγιο που καταναλώνει και ξαφνικά αρχίζει να το υπερβαίνει παρότι δεν άλλαξε κάτι στη χρήση του κινητού του, αυτό σημαίνει ότι το τηλέφωνό του παρακολουθείται. Αν δηλαδή ξαφνικά διαπιστώσει ότι η κατανάλωση των data αυξάνεται χωρίς να έχει αλλάξει συνήθειες χρήσης και ο λογαριασμός είναι αδικαιολόγητα φουσκωμένος, ενδέχεται το κινητό να έχει πέσει θύμα κατασκοπικού software. Το σχετικό λογισμικό παρακολούθησης μπορεί να αγοραστεί μέσω Διαδικτύου και να εγκατασταθεί στο κινητό τηλέφωνο, δηλαδή στη συσκευή του προσώπου που θέλει κανείς να παρακολουθήσει. Είναι η πρώτη φορά που δεν απαιτείται καμία παρέμβαση στο υλικό (hardware) της συσκευής κινητής τηλεφωνίας. Με αυτό τον τρόπο έχει κανείς πρόσβαση στις ηχογραφημένες συνομιλίες, στην καταγραφή ήχων περιβάλλοντος χώρου, στο ιστορικό κλήσεων, στα μηνύματα SMS, στην επίσκεψη σε ιστότοπους, στα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και στις φωτογραφίες. Κάποια λίγο πιο εξελιγμένα και ακριβά προγράμματα μπορούν να θέσουν υπό παρακολούθηση και τα social media και εφαρμογές που έχουν εγκατασταθεί στο κινητό, παρότι ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι η επικοινωνία μέσω εφαρμογών όπως το What’s Up ή το Viber είναι ασφαλής. Εκτός από το παραπάνω πρόγραμμα, ένα κινητό ενδέχεται να χακαριστεί μέσω μιας μικροκατασκευής παρακολούθησης. Πρόκειται για την τοποθέτηση ηλεκτρονικού κυκλώματος μικρών διαστάσεων στο εσωτερικό της συσκευής. Οι παλαιού τύπου τέτοιες κατασκευές απαιτούσαν την ύπαρξη δέκτη σε σχετικά κοντινή απόσταση, οι πιο εξελιγμένες όμως κάνουν καταγραφή, ενώ εκτός από πομπό διαθέτουν και δέκτη. Οταν πλησιάσει το κινητό σε σχετικά κοντινή απόσταση, ο υποκλοπέας μπορεί να συλλέξει όλα τα ηχητικά δεδομένα που έχουν καταγραφεί.

Πηγή: protothema.gr

Σαν σκυλάκι σέρνουν τον Τραμπ σε πόλεμο με το Ιράν οι εβραιοαμερικάνοι

Μπορούν ο υπουργός Άμυνας και οι στρατηγοί να αποτρέψουν μια καταστροφή;

 του Τζέιμς Πέτρας*

 Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου και οι πρόεδροι των 52 μεγαλύτερων εβραιοαμερικανικών οργανώσεων οδηγούν τον πρόεδρο Τραμπ, σαν κουτάβι που το σέρνουν από το λουρί, σε ένα μεγάλο πόλεμο με το Ιράν. Οι υστερικοί «52 πρόεδροι» και ο Νετανιάχου τα δίνουν όλα στην κατασκευή προφητειών επιπέδου Ολοκαυτώματος: ότι δηλαδή ένα μη πυρηνικό Ιράν προετοιμάζεται να «εξαλείψει» το Ισραήλ – το πιο ισχυρό, εξοπλισμένο και με πυρηνικά όπλα, κράτος στη Μέση Ανατολή. Θα περιοριστούμε σε δέκα μόνο πρόσφατα παραδείγματα πολιτικών υπαγορευμένων από το Ισραήλ, οι οποίες υλοποιούνται από τον Τραμπ στην πορεία του προς τον πόλεμο:

1.   Μετά από πολλά χρόνια, το Ισραήλ και οι «52 πρόεδροι» κατάφεραν τελικά τις ΗΠΑ να αποσυρθούν από την UNESCO, επειδή αυτή η οργάνωση του ΟΗΕ τεκμηριώνει λεπτομερώς τα ισραηλινά εγκλήματα κατά του Παλαιστινιακού λαού.

2.   Το Τελ Αβίβ απαίτησε να διοριστεί πρέσβης των ΗΠΑ στο Ισραήλ ο Ντέιβιντ Φρίντμαν, φανατικός σιωνιστής και υποστηρικτής των παράνομων εβραϊκών εποικισμών. Ο Τραμπ συμμορφώθηκε.

3.   Το Ισραήλ, φιλοδοξώντας να διαλύσει το κοσμικό κράτος της Συρίας, απαίτησε την υποστήριξη των ΗΠΑ στους αντικυβερνητικούς τρομοκράτες. Ο Τραμπ συμμορφώθηκε και τους έστειλε περισσότερα αμερικανικά όπλα.

4.   Το Ισραήλ κατήγγειλε τη συμφωνία του 2015 με το Ιράν, υπογεγραμμένη από 6 μεγάλα κράτη και μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (ΗΠΑ, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Κίνα και Ρωσία). Εξαγριωμένος ο Νετανιάχου ζήτησε από τον Τραμπ να ανακαλέσει την πολυμερή συμφωνία. Ο Τραμπ συμμορφώθηκε και οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να παραβιάσουν ανοιχτά αυτή τη συμφωνία.

5.   Το Ισραήλ και οι «52» απαίτησαν από την Ουάσινγκτον να φυλακίζει και να επιβάλλει πρόστιμο στους Αμερικανούς πολίτες που ασκούν το συνταγματικό τους δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, δηλαδή υποστηρίζουν τη διεθνή εκστρατεία μποϊκοτάζ, αποεπένδυσης και κυρώσεων (BDS) κατά του Ισραήλ. Ο Τραμπ συμμορφώθηκε.

6.   Ο Τραμπ διόρισε την Νίκι Χέιλι ως πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη. Το Ισραήλ πίεσε γι’ αυτόν τον διορισμό, επειδή αυτή ήταν η πρώτη κυβερνήτης πολιτείας των ΗΠΑ που ποινικοποίησε την υποστήριξη στο ειρηνικό κίνημα BDS.

7.   Ο Τραμπ πήγε ενάντια στη συμβουλή των στρατηγών «του» και της κυβέρνησής «του» όσον αφορά την αναγνώριση της συμμόρφωσης του Ιράν με τους όρους της διεθνούς συμφωνίας, επιλέγοντας να συμμορφωθεί με τα αιτήματα του Νετανιάχου.

8.   Ο Τραμπ υποστηρίζει το μακροχρόνιο ισραηλινό σχέδιο για τη χειραγώγηση μιας κουρδικής απόσπασης του Βόρειου Ιράκ, αρπάζοντας έτσι την πλούσια σε πετρέλαιο επαρχία Κιρκούκ και πετυχαίνοντας τη μόνιμη διάσπαση του κάποτε κοσμικού ιρακινού έθνους.

9.   Ο Τραμπ απέρριψε το αίτημα της τουρκικής κυβέρνησης να εκδώσει τον Φετουλάχ Γκιουλέν, αυτοεξόριστο στις ΗΠΑ από το 1999, για τον ηγετικό ρόλο του στο αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του 2016.

10.           Όπως όλοι οι προκάτοχοί του, ο Τραμπ είναι εντελώς υπάκουος προς τα ισραηλινά «λόμπι», τα οποία λειτουργούν για λογαριασμό μιας ξένης δύναμης. Ο Τραμπ επέλεξε τον σιωνιστή γαμπρό του Τζάρεντ Κούσνερ, επενδυτή ακινήτων και εξέχοντα υποστηρικτή του πολέμου εναντίον του Ιράν, ως επικεφαλής σύμβουλο εξωτερικής πολιτικής.

Δέκα λόγοι για τους οποίους οι στρατιωτικοί υποστηρίζουν τη συμφωνία με το Ιράν

Το να πειστεί ο Τραμπ να σκίσει την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν έρχεται σε αντίθεση με τις συμβουλές τόσο των κορυφαίων απόστρατων που υπηρετούν στο Λευκό Οίκο όσο και των εν ενεργεία στρατηγών, οι οποίοι αναγνωρίζουν τη συμμόρφωση του Ιράν με τη συμφωνία. Οι στρατηγοί έχουν δέκα σοβαρές αιτίες για την απόρριψη της πίεσης Νετανιάχου-Τραμπ για ακύρωση της συμφωνίας:

1.   Η συμφωνία δουλεύει. Σύμφωνα με όλους τους παρατηρητές, συμπεριλαμβανομένου του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, το Ιράν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει.

2.   Αν ο Τραμπ παραβιάσει τη συμφωνία, υπακούοντας στο Ισραήλ και στη συμμορία των «52», η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα χάσει κάθε αξιοπιστία στα μάτια των συμμάχων της.

3.   Η παραβίαση της συμφωνίας θα αναγκάσει τους Ιρανούς να επανεκκινήσουν το πυρηνικό και αμυντικό τους πρόγραμμα, αυξάνοντας τον κίνδυνο μιας στρατιωτικής αντιπαράθεσης υποκινημένης από Ισραήλ-Τραμπ.

4.   Οι Αμερικανοί στρατηγοί γνωρίζουν από τις προηγούμενες εμπειρίες τους, επί προεδρίας Μπους, ότι οι σιωνιστές αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον, σε στενή συνεργασία με τους ισραηλινούς χειριστές τους, εργάστηκαν ακούραστα για να σχεδιάσουν την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ και τον παρατεταμένο πόλεμο στο Αφγανιστάν. Οι στρατηγοί θεωρούν τους φανατικούς του δόγματος «Πρώτα το Ισραήλ» ανεύθυνους πολεμοκάπηλους και προπαγανδιστές.

5.   Οι Αμερικανοί στρατηγοί έμαθαν το μάθημα των πολέμων στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη και τη Σομαλία – όπου καταστροφικές παρεμβάσεις οδήγησαν σε ήττες και απώλεια πιθανών σημαντικών περιφερειακών συμμάχων.

6.   Οι Αμερικανοί στρατηγοί, οι οποίοι συνεργάζονται με τον ΥΠΕΞ Ρεξ Τίλερσον για να διαπραγματευτούν συμφωνία με τη Βόρεια Κορέα, γνωρίζουν ότι η αθέτηση από τον Tραμπ της συμφωνίας με το Ιράν ενισχύει περαιτέρω τη δυσπιστία της Βόρειας Κορέας έναντι των ΗΠΑ.

7.   Οι Αμερικανοί στρατηγοί ενοχλούνται πολύ από την ιδέα ότι ο Ανώτατος Διοικητής τους, ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ, παίρνει διαταγές από το Ισραήλ και τους Αμερικανούς εντολοδόχους του.

8.   Οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ φέρουν βαρέως το γεγονός ότι το Ισραήλ λαμβάνει προηγμένα αμερικανικά όπλα ακόμη και πριν τα αμερικανικά στρατεύματα. Γνωρίζουν επίσης ότι οι ισραηλινοί πράκτορες πληροφοριών (και Αμερικανοί πολίτες) κατασκοπεύουν τις ΗΠΑ για να προκαταλάβουν την αμερικανική πολιτική.

9.   Οι Αμερικανοί στρατηγοί ενδιαφέρονται για τη διαπραγμάτευση με την Κίνα σχετικά με στρατηγικά στρατιωτικά ζητήματα παγκόσμιας σημασίας. Η συνεχής υποστήριξη και δουλοπρέπεια προς το Ισραήλ, μια ασήμαντη παγκόσμια οικονομική οντότητα, έχει μειώσει το κύρος των ΗΠΑ, καθώς και την εμπιστοσύνη της Κίνας στην εγκυρότητα οιωνδήποτε στρατιωτικών συμφωνιών με τους Αμερικανούς.

10.           Η απόλυτη εξάρτηση του Τραμπ από τους φιλοϊσραηλινούς συμβούλους του, εις βάρος των εκτιμήσεων των αμερικανικών στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών, οδήγησε στη δημιουργία μιας παράλληλης κυβέρνησης, αντιτάσσοντας τον πρόεδρο και τους σιωνιστές συμβούλους του στους στρατηγούς του.

Συμπέρασμα

Η άρνηση του Τραμπ να πιστοποιήσει τη συμμόρφωση του Ιράν με την πυρηνική συμφωνία αντανακλά τη συντριπτική επιρροή του Ισραήλ εντός της αμερικανικής προεδρίας. Η επιτίμηση των Αμερικανών στρατηγών, του ΥΠΕΞ Τίλερσον, του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και των 5 μεγάλων συνυπογραφόντων της συμφωνίας του 2015 με το Ιράν από τον Τραμπ, αποκαλύπτει τον προχωρημένο ξεπεσμό της αμερικανικής προεδρίας και του ρόλου των ΗΠΑ στην παγκόσμια πολιτική.

Όλοι οι προηγούμενοι Αμερικανοί πρόεδροι είχαν επηρεαστεί από τους φανατικούς δισεκατομμυριούχους υποστηρικτές του δόγματος «Πρώτα το Ισραήλ», οι οποίοι χρηματοδοτούσαν τις εκλογικές εκστρατείες τους. Αλλά, περιστασιακά, ορισμένοι ακολούθησαν πολιτικές που ευνοούσαν το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ και όχι τις στρατιωτικές φιλοδοξίες του Ισραήλ. Η αποφυγή ενός καταστροφικού πολέμου στη Μέση Ανατολή είναι μια τέτοια περίπτωση: Ο Ομπάμα επέλεξε να διαπραγματευθεί και να υπογράψει μια πυρηνική συμφωνία με το Ιράν. Ο χρήσιμος ηλίθιος του Τελ Αβίβ, ο Ντόναλντ Τραμπ, σκοπεύει να σπάσει τη συμφωνία και να σύρει αυτό το έθνος βαθύτερα στην κόλαση ενός περιφερειακού πολέμου.

Από αυτή την άποψη, η διεθνής κοινή γνώμη στέκεται στο πλευρό των στρατηγών της Αμερικής. Μόνο το Ισραήλ και οι ακόλουθοί στη Γουόλ Στριτ και στο Χόλιγουντ χειροκροτούν τον φαφλατά, πολεμοχαρή Τραμπ!

 * Ο Τζέιμς Πέτρας, καθηγητής Κοινωνιολογίας και συγγραφέας πολλών βιβλίων, ασχολείται επί δεκαετίες με τη θεωρία της ταξικής πάλης και είναι σύμβουλος σημαντικών κοινωνικών κινημάτων. Το παρόν άρθρο του, που εδώ παρουσιάζεται σε συντετμημένη μορφή, δημοσιεύθηκε στις 26 Οκτωβρίου στην ιστοσελίδα του (petras.lahaine.org).

 Μετάφραση: Γιώργος Χάμψας

Ο πανταχόθεν αμφισβητούμενος Τραμπ αντεπιτίθεται

Η διακήρυξή του για την Ιερουσαλήμ βάζει φωτιά στη Μέση Ανατολή, και όχι μόνο

H διακήρυξη του Τραμπ ότι αναγνωρίζει ως πρωτεύουσα του ισραηλινού κράτους την Ιερουσαλήμ εισάγει τη Μέση Ανατολή, αλλά και τη διεθνή αντιπαράθεση μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων, σε μια νέα και ακόμη πιο επικίνδυνη φάση. Είναι φυσικά δύσκολο να προβλεφθούν οι επικείμενες αντιδράσεις των διαφόρων χωρών και λαών που επηρεάζονται άμεσα ή έμμεσα από την πρόκληση του Τραμπ, ο οποίος επιχειρεί με τέτοιου είδους τυχοδιωκτισμούς να διαφύγει από τις πιέσεις που του ασκούνται εντός και εκτός ΗΠΑ. Αλλά είναι ταυτόχρονα σίγουρο ότι αυξάνεται η πιθανότητα η Μέση Ανατολή να περάσει, από τις συρράξεις δι’ αντιπροσώπων, σε μια απευθείας σύγκρουση μεταξύ περιφερειακών δυνάμεων. Εάν μάλιστα αυτό οδηγήσει και σε άμεση εμπλοκή των «μεγάλων», ο κίνδυνος πολέμου θα ξεφύγει από τα όρια της πολύπαθης Μέσης Ανατολής

 

Διακηρύττοντας ότι πρωτεύουσα του Ισραήλ είναι η κατεχόμενη Ιερουσαλήμ, ο Τραμπ υλοποίησε μία ακόμη (την πιο προκλητική) από τις υποσχέσεις που είχε δώσει προεκλογικά στους πολεμοχαρείς υποστηρικτές και χρηματοδότες του – με πρώτους τους φανατικούς δισεκατομμυριούχους υποστηρικτές του δόγματος «Πρώτα το Ισραήλ»*. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια μεμονωμένη εξέλιξη ούτε για καπρίτσιο του Αμερικανού προέδρου. Είναι μια ενέργεια που δεν θα προσπεραστεί γρήγορα από άλλες εξελίξεις, ούτε θα θαμπώσει με τον καιρό.

Η ενθουσιώδης υποδοχή αυτής της απόφασης από τον ακροδεξιό (και εξίσου στριμωγμένο με τον Τραμπ στο εσωτερικό του) ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου δείχνει ότι και από πλευράς του κατοχικού κράτους είχαν προϋπολογιστεί οι επιπτώσεις μιας τέτοιας κίνησης. Και προφανώς εκτιμήθηκε ότι είναι προς το συμφέρον του να γίνει τώρα, κι ας ανατινάζει τις προσχηματικές γέφυρες με τους αντιπάλους του, που διατηρούνταν στα λόγια, για τα μάτια του κόσμου. Δηλαδή η διακήρυξη Τραμπ σαφώς δεν ήταν έκπληξη για το ισραηλινό καθεστώς.

Θα χρειαστεί βέβαια να περάσουν πολλά χρόνια πριν μάθουμε τι προηγήθηκε στο παρασκήνιο μεταξύ Νετανιάχου και Τραμπ (αλλά και με τους «εγγυητές» Ιορδανούς και άλλους αντιδραστικούς Άραβες). Οπωσδήποτε όμως οι ισραηλινοί μέτρησαν τις αδυναμίες του αραβικού κόσμου, ανέλυσαν τις κοσμογονικές αλλαγές που έχουν επέλθει σε όλη τη Μέση Ανατολή –αλλαγές με μονιμοποιημένα πλέον χαρακτηριστικά– και σχεδίασαν συνειδητά και από κοινού με τον Αμερικανό πρόεδρο αυτήν την κίνηση. Κίνηση που πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες μιας γενικευμένης σύρραξης, για την οποία το Ισραήλ θεωρεί ότι είναι προετοιμασμένο. Ή τουλάχιστον δεν είναι διατεθειμένο να κάνει την παραμικρή παραχώρηση για να την αποφύγει…

Με Ισραήλ και Σαουδάραβες κατά του Ιράν

Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι τόσο ρευστή ώστε είναι δύσκολο να εντοπιστεί με σιγουριά ποιες αλλαγές είναι οριστικές. Αλλά η αίσθηση ότι η σημερινή Μέση Ανατολή δεν θυμίζει σε τίποτα αυτήν που υπήρχε πριν μόλις 5-10 χρόνια είναι δικαιολογημένη. Και μόνο η ήττα του Ισλαμικού Κράτους αρκεί για να αποκτήσει βάση η εκτίμηση ότι η ευρύτερη περιοχή σταδιακά ξεφεύγει από την ενδομουσουλμανική σύγκρουση μεταξύ σουνιτών και σιιτών, και με όλο και μεγαλύτερη σαφήνεια «επανέρχεται» στην παραδοσιακή βασική αντίθεση που τη διαπερνούσε: την αντιπαράθεση μεταξύ του κατοχικού Ισραήλ και του Παλαιστινιακού λαού. Πίσω από την οποία υποβόσκει η διαχρονική και εμμονική φιλοδοξία των ΗΠΑ, φυσικά και του Ισραήλ, να ξεδοντιάσουν μια και καλή το Ιράν.

Στην απόφαση του Τραμπ δεν βάρυνε μόνο η ανάγκη να ξεφύγει από τα σχέδια εκ των ένδον ανατροπής του (στο παρακείμενο πλαίσιο αναφερόμαστε στη σπουδαιότητα αυτής της πτυχής). Καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η διαπίστωση ότι η πολύχρονη εμπλοκή των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή κατέληξε σε ταπεινωτική αποτυχία, με κερασάκι στην τούρτα την απώλεια του Ιράκ προς όφελος του σιιτικού μπλοκ. Έτσι υπήρξε εκ νέου επένδυση σε δύο παραδοσιακούς μεσανατολικούς συμμάχους των ΗΠΑ, το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία, στους οποίους η Ουάσιγκτον ποντάρει για την υλοποίηση των σχεδιασμών της. Και φυσικά στοχοποιήθηκε και πάλι το «διαβολικό Ιράν», όπως έδειξε και η προηγούμενη σημαντική κίνηση του Τραμπ (η καταγγελία της πολυμερούς συμφωνίας του 2015 για το σταμάτημα του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης), ακόμη κι αν αυτό έφερε απέναντί του όχι μόνο τη Ρωσία και την Κίνα αλλά και τους Δυτικούς συμμάχους του.

Αλλεπάλληλες αποτυχίες και διαρκής κλιμάκωση

Οι νέες τριγωνικές συμμαχίες που συμπήχθηκαν στην τελευταία φάση της συριακής σύγκρουσης, με τη στενή συνεργασία Ρωσίας, Ιράν και Τουρκίας, μπορεί να έχουν πρόσκαιρο και ρευστό χαρακτήρα – ιδίως όσον αφορά την Άγκυρα. Συνέβαλαν όμως καθοριστικά στην αποτυχία των αμερικανικών σχεδιασμών και στην εδραίωση του σιιτικού τόξου που ξεκινά από την Τεχεράνη και, μέσω Βαγδάτης και Δαμασκού, φτάνει στη Βηρυτό. Ό,τι κι αν δοκίμασαν, οι Τραμπ και Νετανιάχου δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν αυτήν την απειλητική για τις βλέψεις τους εξέλιξη. Ένα μόνο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η (αποτυχημένη) απόπειρα δια της βίας «παραίτησης» του Λιβανέζου πρωθυπουργού από τους Σαουδάραβες πάτρωνές του, ώστε να προκληθεί αναταραχή στο Λίβανο και να εξαναγκαστεί έτσι η Χεζμπολά σε αναδίπλωση.

Έτσι ο Τραμπ κλιμάκωσε, σχεδόν από τη στιγμή που ανέλαβε την προεδρία των ΗΠΑ, τις απαντήσεις του σε όλο αυτό το γαϊτανάκι των ανεπιθύμητων και δυσάρεστων για την αμερικανική υπερδύναμη εξελίξεων. Ξεκίνησε διορίζοντας τα πιο απίθανα πολεμοχαρή γεράκια στις πλέον ευαίσθητες θέσεις, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την τοποθέτηση ως Αμερικανού πρέσβη στο Ισραήλ ενός φανατικού σιωνιστή και υποστηρικτή των παράνομων εβραϊκών εποικισμών, του Ντέιβιντ Φρίντμαν, και ως συμβούλου εξωτερικής πολιτικής και «διαμεσολαβητή» μεταξύ Νετανιάχου και Αμπάς του γαμπρού του Τζάρεντ Κούσνερ, που μέρα-νύχτα ονειρεύεται να βομβαρδίσει την Τεχεράνη.

Συνέχισε με… συμβολικές κινήσεις, όπως η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη «φιλοπαλαιστινιακή» UNESCO και η ποινικοποίηση της υποστήριξης της διεθνούς εκστρατείας μποϊκοτάζ, αποεπένδυσης και κυρώσεων (BDS) κατά του Ισραήλ (η Νίκι Χέιλι, την οποία διόρισε ως πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, ήταν η πρώτη κυβερνήτης πολιτείας των ΗΠΑ που ποινικοποίησε τη συμμετοχή στο ειρηνικό κίνημα BDS). Ανέβηκε ένα ποιοτικά ψηλότερο σκαλοπάτι καταγγέλλοντας την πολυμερή συμφωνία με το Ιράν και αρνούμενος να καταδικάσει έστω και φραστικά τους παράνομους ισραηλινούς εποικισμούς. Και τώρα «χτύπησε κόκκινο» διακηρύσσοντας ότι η Ιερουσαλήμ, διεθνώς αναγνωρισμένη ως κατεχόμενο έδαφος, ανήκει στο Ισραήλ.

Προσωρινά αμήχανες αντιδράσεις

Ο άμεσος ξεσηκωμός των Παλαιστινίων ήταν αναμενόμενος. Για την ώρα η λεγόμενη διεθνής κοινότητα παρατηρεί αν και πόσο βίαιη μορφή θα πάρει τις επόμενες μέρες και εβδομάδες, με τους επιφανέστερους εκπροσώπους της να «συμβουλεύουν» και να «εύχονται» να περιοριστεί σε… ειρηνικές κινητοποιήσεις «ώστε να μην υπάρξει περαιτέρω επικίνδυνη αποσταθεροποίηση». Προτείνουν δηλαδή στους Παλαιστίνιους να διαμαρτυρηθούν κόσμια και να αντιμετωπίσουν ψύχραιμα την πρόκληση του Τραμπ και τις σφαίρες του κατοχικού ισραηλινού στρατού. Δημοκρατία έχουμε, μπορεί να ονειρεύεται ο καθένας ό,τι θέλει.

Τα αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα, πάντως, ήδη αυτοπεριορίστηκαν στην κοσμιότητα, καταδικάζοντας βέβαια αυτήν την «αχρείαστη και αντιπαραγωγική» απόφαση του Τραμπ. Πράγματι, ένα προσβλητικό και ταπεινωτικό χαστούκι στους αραβικούς λαούς ήταν το τελευταίο που χρειάζονταν οι συνένοχοι του ιμπεριαλισμού και του σιωνισμού. Το γεγονός ότι ακόμη κι οι πιο ξεδιάντροποι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον (από τον Σαουδάραβα μονάρχη και τον Αιγύπτιο δικτάτορα ως τη μαριονέτα που λέγεται Αμπάς και τον Ιορδανό βασιλιά) αναγκάστηκαν να ψελλίσουν καταδίκες, δείχνει πόσο προκλητική ήταν η διακήρυξη που χαρίζει την Ιερουσαλήμ στο κατοχικό κράτος. Δεν αποκλείεται μάλιστα κάποιοι από αυτούς (για παράδειγμα ο πιο… άτυχος απ’ όλους, ο Ιορδανός βασιλιάς, που υποτίθεται ότι είναι «εγγυητής» του στάτους της Ιερουσαλήμ) να διαφοροποιηθούν και πιο ουσιαστικά.

Το ίδιο ισχύει και για τους Δυτικούς συμμάχους της Ουάσιγκτον, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την αντίδραση της Βρετανής πρωθυπουργού Τερέζα Μέι, η οποία για πρώτη φορά απέσυρε τόσο καθαρά την παραδοσιακή υποστήριξή της προς τον υπερατλαντικό ξάδελφό της. Αναμενόμενες οι αντιδράσεις και των υπόλοιπων Ευρωπαίων (πιο έντονες κι από αυτές που εκδήλωσαν όσον αφορά τον κίνδυνο ακύρωσης της συμφωνίας με το Ιράν), που εκτός των άλλων φοβούνται ότι θα είναι οι πρώτοι που θα πληρώσουν την οργισμένη νύφη του ισλαμικού κόσμου… Και φυσικά υπάρχει πάντα ο απρόβλεπτος τουρκικός παράγοντας, που είναι πολύ πιθανό να επιχειρήσει (όπως και στο παρελθόν) μια πιο δραστήρια παρέμβαση από τις απλές καταδίκες, δράττοντας την ευκαιρία να προωθήσει τα ιδιαίτερα συμφέροντά του και να επαναβεβαιώσει το ρόλο του «πατέρα» του μουσουλμανικού κόσμου.

Ενισχύεται η βασική τάση για πόλεμο…

Σε κάθε περίπτωση, η σχετική αμηχανία των πρώτων ωρών και ημερών μετά τη διακήρυξη του Τραμπ θα αντικατασταθεί γρήγορα από πιο «απτές» εξελίξεις και από νέες γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Νέες διασπάσεις θα διαπεράσουν τον αραβικό κόσμο, νέες συμμαχίες θα συμπηχθούν, και οι εμπλοκές (μεταξύ των οποίων και ένα πιθανό νέο κύμα τρομοκρατικών ενεργειών) θα γίνουν σύντομα αισθητές και εκτός Μέσης Ανατολής. Με δεδομένη τη ρευστότητα, δεν μπορούν να γίνουν συγκεκριμένες προβλέψεις – πέρα από την εκτίμηση ότι ενισχύεται η βασική τάση προς μια γενικευμένη αντιπαράθεση (είναι κι αυτός ένας όρος για όποιους δεν θέλουν να σκέφτονται τη λέξη «πόλεμος»), όχι πια μέσω αντιπροσώπων…

Πέρα από τους περιφερειακούς παίκτες, οι ΗΠΑ και η Ρωσία νιώθουν πιο κοντά τα χνώτα η μία της άλλης, σε ένα ακόμη ανοιχτό μέτωπο. Η έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, την οποία ζήτησαν 8 από τα 15 μέλη του (Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Σουηδία, Αίγυπτος, Βολιβία και Ουρουγουάη – Ρωσία και Κίνα δεν χρειάστηκε να κάνουν τον κόπο…), δείχνει αυτό που τα συστημικά ΜΜΕ ευγενικά αποκαλούν «ανησυχία της διεθνούς κοινότητας». Όλες οι μεγάλες δυνάμεις, περιλαμβανομένων των λοιπών Δυτικών, έλπιζαν σε μια κάποια διευθέτηση του ζητήματος της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Αυτό όχι μόνο δεν συνέβη αλλά, μετά το επιπλέον λάδι που έριξε στη μεσανατολική φωτιά ο Τραμπ, τώρα αναγκάζονται να αναπροσανατολιστούν και να σχεδιάσουν τη νέα στάση τους. * Βλ. άρθρο του Τζέιμς Πέτρας στο φύλλο 380, σελ. 18.

PFLP: Η χαριστική βολή στη «λύση» των δύο κρατών

Η Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου είναι μια σημαντική επέτειος. Τέτοια μέρα πριν 50 χρόνια γεννήθηκε το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), που γρήγορα αναδείχθηκε στη σημαντικότερη δύναμη της Παλαιστινιακής Αριστεράς και σε υπόδειγμα διαχρονικής Αντίστασης. Το PFLP υιοθέτησε τη γραμμή του αντάρτικου λαϊκού πολέμου, καθιστώντας διεθνώς γνωστή την Παλαιστινιακή υπόθεση και εμφυσώντας κουράγιο σε όλους τους λαούς, χωρίς να συνθηκολογήσει – ακόμη και στις πιο σκοτεινές μέρες. Αμέσως μετά τη διακήρυξη του Τραμπ για την Ιερουσαλήμ, η ηγεσία του εξέδωσε την ακόλουθη δήλωση:

«Το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης θεωρεί τη διακήρυξη του προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ κήρυξη πολέμου εναντίον του Παλαιστινιακού Λαού και των δικαιωμάτων του. Η διακήρυξη αυτή καθιστά σαφή τη θέση των ΗΠΑ ως οντότητας εχθρικής προς το λαό μας και ως συνεργάτη του σιωνιστικού κράτους στα εγκλήματά του. Ως τέτοια οντότητα πρέπει να αντιμετωπιστούν οι ΗΠΑ.

Επιπλέον, το Μέτωπο εκτιμά ότι ο Τραμπ έδωσε τη χαριστική βολή στη λεγόμενη λύση των δύο κρατών και στην αυταπάτη της ειρηνευτικής διαδικασίας. Καλεί επομένως την Παλαιστινιακή ηγεσία να εξάγει τα αναγκαία διδάγματα από την καταστροφική εμπειρία της στήριξης σε διαπραγματεύσεις και στην αμερικανική κυριαρχία, και να ανακοινώσει την άμεση αποχώρησή της από τη συμφωνία του Όσλο και όλες τις εξ αυτής παραγόμενες δεσμεύσεις.

Το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης καλεί τις Παλαιστινιακές μάζες και τις οργανώσεις τους να ενώσουν τις προσπάθειές τους και να απαντήσουν συλλογικά, έμπρακτα και δυναμικά σε αυτήν την απόφαση, κλιμακώνοντας την ορμητικότητα του λαϊκού κινήματος. Η μάχη για την Ιερουσαλήμ είναι μάχη για όλη την Παλαιστίνη. Για εμάς η Χάιφα, η Σαφάντ, η Γιάφα, η Γάζα, η Ραμάλα, κάθε πόλη και κάθε χωριό της Παλαιστίνης, είναι Ιερουσαλήμ.

Παραπέρα, το Μέτωπο υπογραμμίζει εμφατικά την ανάγκη να αντιμετωπιστεί το τρίγωνο της συνομωσίας ενάντια στην Ιερουσαλήμ και την Παλαιστίνη, ενάντια στα δικαιώματα του Παλαιστινιακού και Αραβικού λαού. Το τρίγωνο αυτό απαρτίζεται από τον ιμπεριαλισμό, το σιωνισμό και τα αραβικά αντιδραστικά καθεστώτα, και εναντίον τους πρέπει να ανοιχτούν οι κατάλληλες επιλογές αντίστασης.

Είναι επίσης σαφές ότι οι αραβικές μάζες απορρίπτουν σαφώς την απόφαση του Τραμπ, η οποία αποσαφηνίζει περαιτέρω τη φύση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ως κύριου σπόνσορα του σιωνιστικού τρόμου στην περιοχή, που διαρκώς προσπαθεί να τη λαμπαδιάσει ώστε να διατηρήσει την ηγεμονία του. Η Ιερουσαλήμ είναι και θα παραμείνει για πάντα η πρωτεύουσα του Παλαιστινιακού λαού και του Παλαιστινιακού κράτους. Η ιμπεριαλιστική-σιωνιστική συμμαχία δεν θα καταφέρει να εξαλείψει την Αραβική ταυτότητα της πόλης, ούτε τη θέση της στον Αραβικό και Ισλαμικό κόσμο.»

Πόσα ανοιχτά μέτωπα αντέχει η αλληλοσπαρασσόμενη Ουάσιγκτον;

Η επιλογή του Τραμπ να δυναμιτίσει την κατεχόμενη Παλαιστίνη και να φιτιλιάσει για τα καλά τη Μέση Ανατολή δεν οφείλεται μονάχα στις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει έναντι του ακραίου σιωνιστικού λόμπι που τον στήριξε, και απαιτούσε εδώ και καιρό να «εξοφληθεί» πλήρως. Σχετίζεται και με τη διαρκή υπονόμευσή του από το παραδοσιακό πολιτικό και μιντιακό σύστημα της Ουάσιγκτον (και συνολικά από το «μπλοκ της παγκοσμιοποίησης»), γεγονός που αντανακλά τη σκληρή διαμάχη στο εσωτερικό του βορειοαμερικανικού κατεστημένου για τον προσανατολισμό που πρέπει να υιοθετήσουν οι ΗΠΑ – και μάλιστα όταν γίνεται εμφανής η αδυναμία τους να επιβάλουν τις επιδιώξεις τους στη διεθνή αρένα. Αυτή η υπονόμευση αντανακλάται ακόμη και στο εσωτερικό της κυβέρνησής «του», με τις διαρκείς και δημόσιες διαφοροποιήσεις ιδίως των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας.

Παίρνει όμως παροξυσμικές μορφές με τη διερεύνηση του στενού περιβάλλοντος του Τραμπ (αλλά και του ίδιου) για «κρυφές και ιδιοτελείς συνδιαλλαγές» με τη Ρωσία του Πούτιν, κατηγορίες που πρωτοχρησιμοποιήθηκαν στην προεκλογική καμπάνια. Αλλά ποτέ άλλοτε στην ιστορία των ΗΠΑ δεν συνέχισε να αμφισβητείται έτσι ένας πρόεδρος αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του. Η επιλογή για την Ιερουσαλήμ μπορεί λοιπόν να ερμηνευθεί και ως ανάληψη ενός ακόμη ρίσκου ώστε να μειωθεί η πίεση και να ανακοπεί η απόπειρα ανατροπής ου. Το ζήτημα είναι ότι έτσι ο Τραμπ ανοίγει διάπλατα ένα ακόμη μεγάλο μέτωπο, δίπλα σ’ αυτά της διαρκούς αντιπαράθεσης με τη Ρωσία και στην εκρηκτική κατάσταση που προκαλεί η πολιτική του και στην κορεατική χερσόνησο (χωρίς να υπολογίζονται πολλά ακόμη ανοιχτά «δευτερεύοντα» μέτωπα, στη Λατινική Αμερική και αλλού). Είναι αμφίβολο αν οι ΗΠΑ –πόσο μάλλον ο Τραμπ– μπορούν να διεξάγουν ταυτόχρονα τόσες αναμετρήσεις.

Πηγή: e-dromos.gr

Ρ. Μαντέλ: Ο πατέρας του ευρώ μιλάει για το παιδί του

Η άποψη ότι το ευρώ είναι ένα τσίγκινο νόμισμα που έχει την ιδιότητα του χρήματος μόνο ως μέσου κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και γενικού ισοδύναμού τους είναι διαδεδομένη όχι μόνο ανάμεσα σε ρηχούς αναλυτές, αλλά και σε πολιτικές δυνάμεις από τις οποίες θα περίμενε κάποιος κάτι διαφορετικό. Το βασικό αγοραίο επιχείρημα στο δίλημμα «ευρώ ή εθνικό νόμισμα» είναι ότι, αν δεν έχεις χρήματα, είτε ευρώ υπάρχει είτε εθνικό νόμισμα είναι το ίδιο.

Ο πατέρας του ευρώ Ρόμπερτ Μαντέλ, είχε αποκαλύψει δημόσια από το 2012 ακόμα, με περισσό θράσος και αλαζονεία, το λάθος αυτής της άποψης, μιλώντας για τις αυταρχικές, βίαιες πολιτικές και την εξαθλίωση που είναι συσσωματωμένες σε αυτό το τσίγκινο νόμισμα. Αυτό σημαίνει ότι οι συνέπειες της επιβολής του ευρώ ως ελληνικό νόμισμα ήσαν γνωστές σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις πριν από πολλές δεκαετίες κι όμως το προώθησαν, ή δεν αντέδρασαν στην θέσπισή του, που είναι το ίδιο.

Η ιδέα ότι το ευρώ έχει αποτύχει είναι επικίνδυνα αφελής. Το ευρώ κάνει ακριβώς ό,τι ο δημιουργός του και το πλούσιο 1% της γης προέβλεψαν και σχεδίασαν να κάνει.

Ο αρχιτέκτονας της «οικονομίας της αγοράς» (supply-side economics) Ρόμπερτ Μαντέλ, νομπελίστας, πρώην καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο, πρώην οικονομικός σύμβουλος του ΟΗΕ, του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλα, είναι αυτός που είχε κάνει το προσχέδιο ενός κοινού νομίσματος για την ΕΟΚ, αφού ολοκλήρωσε την έρευνά του για τα νομίσματα και τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Η δεισιδαιμονική πίστη του Μαντέλ στην ελευθερία της αγοράς ενέπνευσε την οικονομική πολιτική του Ρήγκαν, γνωστή ως «Ρηγκανόμικς» (ο πατέρας Τζωρτζ Μπους την χαρακτήρισε «Βουντουνόμικς») και το δόγμα του έγινε ο τυφλοσούρτης-οδηγός της Θατσερικής πολιτικής.

«Είναι πολύ δύσκολο να απολύσεις εργαζόμενους στην Ευρώπη», παραπονιόταν. «Το ευρώ θα κάνει την δουλειά του όταν χτυπήσει η κρίση. Τότε τα οικονομικά αφοπλισμένα έθνη δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο παρά μόνο να ξεφορτωθούν το κρατικό εμπόριο, να ιδιωτικοποιήσουν μαζικά τις κρατικές βιoμηχανίες, να κόψουν τους φόρους (σ.τ.σ. για τους πλούσιους) και να πετάξουν τo ευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας στον βόθρο. Το να αφαιρέσεις τον έλεγχο μιας κυβέρνησης από το νόμισμα θα αποτρέψει τους κακούς μικρούς εκλεγμένους αξιωματούχους από το να χρησιμοποιούν Κεϋνσιανές νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές για να βγάλουν ένα έθνος από την ύφεση. Βάζει (το ευρώ) την νομισματική πολιτική μακριά από τα χέρια των πολιτικών. Και έτσι ο μόνος δρόμος για να έχουν δουλειές τα έθνη είναι με το να γίνουν ανταγωνιστικά στην μείωση των κανόνων στις επιχειρήσεις» αποκάλυπτε το 2012.

Εξήγησε ότι «εργατικοί νόμοι, περιβαλλοντικοί κανονισμοί, και φόροι-όλα θα εξαφανιστούν με το ευρώ». «Η δημοκρατία δεν θα αφεθεί να παρέμβει ξανά στις αγορές». «Η νομισματική πειθαρχία επιβάλλει δημοσιονομική πειθαρχία» επαναλάμβανε μονότονα.

Όσον αφορά στο ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, ο Μαντέλ εκφράζει την καταστροφολογική άποψη που έχουν όλα τα ελληνικά κοινοβουλευτικά κόμματα: «Η παραμονή στο ευρώ αποτελεί την καλύτερη δυνατότητα για τη χώρα, δεν χωρά συζήτηση επ' αυτού - η έξοδος θα την γύριζε μεμιάς 20 χρόνια πίσω και θα περνούσε πολύς καιρός έως ότου επανέλθει σε επίπεδο ποιότητας ζωής σαν το σημερινό». Προφανώς ο Μαντέλ δεν αναφέρεται στο επίπεδο ζωής της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, αλλά στο επίπεδο ζωής των τοκογλύφων, των λακέδων και των παροικούντων τους.

Η επιτυχία του ευρώ στην καταστροφή των λαών και στον πλουτισμό των «αγορών» – δηλαδή στον πλουτισμό μιας χούφτας ανθρώπων -, πιθανότατα έχει ξεπεράσει τα πιο τρελά όνειρα του πατέρα του.

Οι κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας έχουν αποδεχθεί πλήρως την εξαθλίωση του ελληνικού λαού που επιφέρει αυτό το νόμισμα του αδρανούς και περιττού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να περιμένει τίποτα καλό από αυτές τις χρεωκοπημένες, αντιδραστικές δυνάμεις. Η μόνη ελπίδα του είναι η ενότητά του και ο αγώνας για την αποδέσμευση από αυτόν τον εφιάλτη που τον έχει αποκλείσει από κάθε αυτοβουλία, κάθε ελευθεροβουλία, κάθε ανθρώπινο δικαίωμα και τον έχει καταδικάσει σε μια θανάσιμη ζωή.

Πληροφορίες:

«ΤΟ ΒΗΜΑ»: Ρόμπερτ Μαντέλ: Η έξοδος από το ευρώ θα σας γύριζε μεμιάς 20 χρόνια πίσω

"The guardian": Robert Mundell, evil genius of the euro

Πηγή: dromosanoixtos.gr

Αυθαίρετα: ξεκινά η μεταφορά δηλώσεων από τον προηγούμενο στο νέο νόμο • οφέλη & εκπτώσεις

Ευνοϊκότερες ρυθμίσεις, περισσότερες δόσεις και μικρότερα πρόστιμα φέρνει για τους ιδιοκτήτες αυθαίρετων κτισμάτων, ο πέμπτος, κατά σειράν, νόμος που τέθηκε πρόσφατα σε ισχύ.

Ήδη, παράγοντες της αγοράς και αρμόδιοι φορείς αναφέρουν πως έχει αρχίσει να υπάρχει κινητικότητα -ίσως όχι η αναμενόμενη αλλά αξιοσημείωτη- καθώς οι πολίτες σχεδιάζουν να εκμεταλλευτούν τις διατάξεις και να ενταχθούν στις κατηγορίες που θα τους αποφέρουν το λιγότερο δυνατό κόστος.

Όπως εξηγούν υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας στον «Ελεύθερο Τύπο», αναφορικά με τις νέες δηλώσεις -δηλαδή για τα καινούργια αυθαίρετα- από τις 5 Νοεμβρίου που άνοιξε η σχετική εφαρμογή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας έχουν υποβληθεί περισσότερες από 55.000 αιτήσεις. Παράλληλα, πολύ μεγάλος είναι και ο αριθμός των πολιτών που μπαίνει στο σύστημα προκειμένου να υπολογίσει το πρόστιμό του.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας μέχρι σήμερα, περίπου το 55% των αιτήσεων υπαγωγής έχει πλήρως ολοκληρωθεί με τον προηγούμενο νόμο, ενώ περίπου το 45% αναμένεται να μπει στις ρυθμίσεις του καινούργιου νόμου.

Αναλυτικότερα, ο συνολικός αριθμός των αυθαιρέτων που ξεκίνησαν τη διαδικασία νομιμοποίησης, με βάση τους ν. 4014/11 (σ.σ.: παλαιός νόμος) και ν. 4178/13 (σ.σ.: προηγούμενος νόμος), είναι 1.019.890. Το σύνολο των εσόδων και από τους δύο είναι 1.941.251.896 ευρώ.

Παράγοντες της αγοράς εκτιμούν πως περίπου 450.000 ιδιοκτήτες αυθαιρέτων θα κάνουν χρήση της «μεταφοράς» από τον προηγούμενο νόμο στον ισχύοντα. Πρόκειται δηλαδή για αυθαιρετούχους, των οποίων οι δηλώσεις βρίσκονται σε «αρχική υποβολή» και «υπαγωγή» και δεν έχουν εξοφλήσει το κόστος τακτοποίησης.

Η μερίδα των συγκεκριμένων πολιτών, αν πράγματι προβεί στη συγκεκριμένη διαδικασία, θα έχει τη δυνατότητα να επωφεληθεί από ένα συνδυασμό εκπτώσεων.

Ειδικότερα, θα μπορούν να πάρουν την επιπλέον έκπτωση 20% που ισχύει μέχρι και τον Απρίλιο, τον επανϋπολογισμό των προστίμων με τις μειωμένες τιμές ζώνης, την αύξηση των δόσεων σε έως 100 και για όσους τα αυθαίρετα κτίσματά τους έχουν κατασκευαστεί μεταξύ 1983-1993 θα έχουν επιπλέον μείωση του προστίμου κατά 20%,ενώ στις περιπτώσεις που χρειάζεται στατική μελέτη, αυτή εμμέσως επιδοτείται, αφού το νέο πρόστιμο έχει πρόσθετη μείωση 10%. Να σημειωθεί πως η μεταφορά μπορεί να γίνει από τις 13 Δεκεμβρίου και μετά, όπου και θα ανοίξει το σύστημα.

Αξίζει να τονιστεί πως ο προηγούμενος νόμος, ο ν. 4178/2013, έχει κριθεί συνταγματικός, οπότε όσοι ιδιοκτήτες έχουν ενταχθεί σε αυτόν δεν κινδυνεύουν. Για τον ισχύοντα, το ν. 4495/2017, δεν έχει κριθεί ακόμη η «νομική του ασφάλεια» και, όπως τονίζουν οι ίδιοι παράγοντες της αγοράς, θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως «γκρίζα ζώνη» ωσότου ξεκαθαριστεί το τοπίο…

Σημειώνεται, πάντως, πως το νομοσχέδιο προβλέπει για όσους αυθαιρετούχους εντοπίζονται από τις πολεοδομίες, να χάνουν αυτόματα τις εκπτώσεις.

Παράλληλα, κάθε εξάμηνο το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας θα ενημερώνει τους δήμους για όλες τις τακτοποιήσεις που έγιναν, πράγμα που σημαίνει ότι όποιος έχει κρύψει τετραγωνικά μέτρα, αποσκοπώντας να πληρώνει λιγότερα δημοτικά τέλη, θα έρθει αντιμέτωπος με κυρώσεις.

Υπενθυμίζεται πως τα αυθαίρετα προ του 1955 δεν θεωρούνται αυθαίρετα, δεν τους επιβάλλονται πρόστιμα νομιμοποίησης και επιτρέπεται η μεταβίβασή τους.

Το ίδιο ισχύει και για παλαιά αυθαίρετα που έχουν εξαιρεθεί από την κατεδάφιση με τους αντίστοιχους νόμους των ετών 1977, 1983, 1985 και 2005.

Τα αυθαίρετα 1955 – 1975 νομιμοποιούνται με την καταβολή παραβόλου 250 ευρώ, χωρίς την πληρωμή προστίμου.

Τα αυθαίρετα 1975 – 1982 νομιμοποιούνται με την πληρωμή παραβόλου και του 15% του προστίμου.

Τα αυθαίρετα από 1.1.1983 έως 1.1.1993 νομιμοποιούνται με την πληρωμή παραβόλου και του 60% του προστίμου, ενώ για αυθαίρετες κατασκευές και αυθαίρετη αλλαγή χρήσης από 1.1.1993 έως 31.12.2003 καταβάλλεται ποσοστό 80% του ενιαίου ειδικού προστίμου. Από 1.1.2004 έως 28.7.2011 καταβάλλονται το παράβολο και το 100% του προστίμου. Για τα αυθαίρετα με παρανομίες άνω του 40%, η οριστική εξαίρεση από την κατεδάφιση θα γίνει με επιπλέον αγορά συντελεστή, όταν ετοιμαστεί το σχετικό ηλεκτρονικό σύστημα.

Τρόποι πληρωμής και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες

Ο ιδιοκτήτης μπορεί να διαλέξει ανάμεσα στην εφάπαξ αποπληρωμή (εξασφαλίζει έκπτωση 20%, αν γίνει σε ένα μήνα), την άμεση καταβολή του 30% και του υπολοίπου 70% με δόσεις (εξασφαλίζει έκπτωση 10%, επίσης εντός μήνα) ή την καταβολή με δόσεις (έως 100). Να σημειωθεί ότι ο ιδιοκτήτης δικαιούται έκπτωση 20%, αν ξεκινήσει τη διαδικασία έως τις 8.4.2018, και 10%, αν ξεκινήσει τη διαδικασία από 9.4.2018 έως 8.10.2018.

Όσον αφορά στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τα ΑμεΑ καταβάλλουν το 15% – 20% του προστίμου, οι παλιννοστούντες ομογενείς το 20% του προστίμου και οι πολύτεκνοι το 20% – 50%. Επίσης, οι τρίτεκνοι με ατομικό εισόδημα έως 25.000 ευρώ ή οικογενειακό εισόδημα έως 40.000 ευρώ καταβάλλουν το 30% του προστίμου, καθώς και οι μακροχρόνια άνεργοι το 30% του προστίμου.

eleftherostypos.gr