Επιστήμονες: Οι Προβλέψεις Για Τους Σεισμούς Το 2018

Ακόμα περισσότερους και πιο ισχυρούς σεισμούς θα φέρει, σύμφωνα με προβλέψεις των επιστημόνων, το 2018. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της επιβράδυνσης περιστροφής της Γης και των ισχυρότερων σεισμών.

Η πρόβλεψη για ισχυρότερους σεισμούς προέρχεται από το γεγονός ότι η Γη αυτή την περίοδο βιώνει μια περιοδική επιβράδυνση της περιστροφής της.

Ιστορικά αυτές οι επιβραδύνσεις συμπίπτουν με τους χρόνους που σεισμοί και σεισμική δραστηριότητα βρίσκονται στο peak τους.

«Είχαμε μόνο 6 μεγάλους σεισμούς το 2017. Θα μπορούσαμε από το 2018 να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με 20 μεγάλους σεισμούς τον χρόνο» δήλωσε ο Dr Roger Bilham από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.

Ο Dr Roger Bilham με τη Rebecca Bendick από το Πανεπιστήμιο της Μοντάνα μελέτησαν σεισμούς που εμφανίστηκαν από το 1900 και ήταν πάνω από 7 Ρίχτερ.

Βρήκαν περιόδους πέντε ετών που η περιστροφή της Γης επιβραδύνθηκε. Και μετά από κάθε επιβράδυνση ακολούθησαν περίοδοι που η σεισμική δραστηριότητα ήταν χειρότερη από ό,τι συνήθως.

«Είναι απλό. Η Γη μας προσφέρει ένα πενταετές πλάνο για πρόβλεψη μελλοντικών σεισμών» τόνισε ο Bilham.

Η επιβράδυνση περιστροφής που συνδέουν με ισχυρούς σεισμούς

Αυτές οι διακυμάνσεις είναι συνήθως πολύ μικρές. Μερικές φορές η μέρα επιβραδύνεται για λιγότερο από ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου.

Σύμφωνα όμως με την έρευνα έχει επιπτώσεις. Δεν είναι γνωστό το πώς και το γιατί αλλά υποτίθεται ότι θα μπορούσε να έχει να κάνει με συμπεριφορικές αλλαγές στον πυρήνα της Γης.

Αν και είναι αδύνατο να προβλεφθεί πού θα συμβούν οι σεισμοί, η έρευνα των επιστημόνων έδειξε ότι ιστορικά συμβαίνουν γύρω από τον Ισημερινό στις τροπικές περιοχές της Γης.

Ορισμένοι ωστόσο γεωλόγοι διαφωνούν με τα ευρήματά τους. «Φαίνεται να είναι σαν μια πολύ προκαταρκτική παρουσίαση συνεδρίου και όχι αξιολογημένη έρευνα. Έτσι δεν υπάρχουν λεπτομέρειες να εξετάσουμε» δήλωσε ο διευθυντής επικοινωνίας του GNS Science John Callan.

«Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν περίοδοι αυξημένων ποσοστών μεγάλων σεισμών τα τελευταία 100 χρόνια. Αλλά αν ψάχνετε για συσχετισμούς με άλλα φυσικά φαινόμενα θα βρείτε σχεδόν σίγουρα ορισμένους ενδιαφέροντες συσχετισμούς».

Ανάμεσα στους μεγαλύτερους σεισμούς το 2017 ήταν αυτός των 7,1 Ρίχτερ που έπληξε τον Σεπτέμβριο το Μεξικό και αυτός των 7,3 Ρίχτερ μεταξύ Ιράν και Ιράκ στις 12 Νοεμβρίου.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ : ΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ! Ένα αιρετικό άρθρο του Μάριου Δημόπουλου.

Χημειοθεραπεία – ακτινοβολίες :

Αναπόδεικτες, αναποτελεσματικές και επικίνδυνοι μέθοδοι. Όχι μόνον δέν ωφελούν τους καρκινοπαθείς, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις μειώνουν και τη διάρκεια επιβίωσής τους.

Γράφει ο Μάριος Δημόπουλος.

«Ο πόλεμος τού καρκίνου είναι ένας σωρός από περιττώματα». Dr. James Watson,νομπελίστας, ένας από αυτούς, που ανακάλυψαν τη διπλή έλικα τού DNA.

«Η χημειοθεραπεία είναι στην καλύτερη περίπτωση βλακεία και στη χειρότερη έγκλημα. Έχουν ανακαλυφθεί πολλές εναλλακτικές θεραπείες τού καρκίνου και όλες καταπολεμήθηκαν με μια μεθοδικότητα, που θυμίζει Γκεστάπο». Dr. Atkins, o πασίγνωστος γιατρός, που εφεύρε τη δίαιτα Άτκινς και εφάρμοζε εναλλακτικές θεραπείες.

«Πρέπει να μάθουν όλοι, ότι ο πόλεμος κατά τού καρκίνου είναι σε μεγάλο βαθμό απάτη». Dr. Linus Pauling, δυο φορές τιμηθείς με βραβείο Νόμπελ.

«Οι μόνοι άνθρωποι, που ευεργετούνται από τη σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου είναι οι άνθρωποι, που δουλεύουν για τη σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου. Σε όλο τον κόσμο η σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου -που ανένδοτα αρνείται να αναγνωρίσει το γεγονός, ότι το 80% των καρκίνων μπορεί να προληφθεί ή αρνείται να ερευνήσει τις πολλές νέες εναλλακτικές θεραπείες- προστατεύεται από τον νόμο. Στις περισσότερες δυτικές χώρες είναι τώρα πραγματικά παράνομο να προσφέρεις μια θεραπεία για καρκίνο, που μπορεί να δουλεύει. Οι αρχές αδυσώπητα καταδιώκουν αυτούς, που προσφέρουν νέες και πιθανόν αποτελεσματικές και μή τοξικές θεραπείες». Dr. Vernon Coleman, διάσημος βρετανός γιατρός και συγγραφέας.

Η χημειοθεραπεία και η θεραπεία με ακτινοβολία είναι τοξικές, σκοτώνουν και τα υγιή κύτταρα τού ασθενούς καταβάλλοντας το ανοσοποιητικό του σύστημα σε αντίθεση με τις εναλλακτικές θεραπείες τού καρκίνου, που προσπαθούν να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ώστε αυτό να νικήσει τον καρκίνο. Με τη χημειοθεραπεία και τη θεραπεία με ακτινοβολία αντί οι ασθενείς να πεθαίνουν από καρκίνο χάνουν τη ζωή τους από πνευμονία ή άλλες συνηθισμένες λοιμώξεις.

Το πλεονέκτημα τής χρήσης φυσικών θεραπειών είναι ξεκάθαρο. Δέν βλάπτουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Στην πραγματικότητα, με το να ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύουν από την επανεμφάνιση τού καρκίνου.

Από τη δεκαετία τού 1950 έχουν συσσωρευτεί αποδείξεις, ότι η εγχείρηση, η ακτινοβολία και η χημειοθεραπεία είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικές απ' ό,τι το κοινό αφήνεται να πιστεύει.

Ο δημοσιογράφος Daniel Greenberg, γράφοντας στην Columbia Journalism Review το 1975, έκανε την αποκάλυψη, ότι τα ποσοστά επιβίωσης από καρκίνο από τη δεκαετία τού 1950 δέν έχουν βελτιωθεί κι ότι οι βελτιώσεις από το 1930 ώς το 1950 ήταν κυρίως συνέπεια τής βελτιωμένης νοσηλείας στα νοσοκομεία. Ο Greenberg ανέφερε, ότι ακόμα και οι ισχύουσες βελτιώσεις ήταν πάρα πολύ μικρές κι ότι δέν είχαν υπάρξει σημαντικοί πρόοδοι στη θεραπεία των σπουδαιότερων μορφών καρκίνου. Συγκεκριμένα είδη τής ασθένειας, όπως ο καρκίνος τού πνεύμονα και τού παγκρέατος, παρέμειναν ουσιαστικά αθεράπευτα με τα συμβατικά μέσα. Ο Greenberg βρήκε, ότι μετά την εισαγωγή τής χημειοθεραπείας, το ποσοστό επιβίωσης των ανθρώπων με συγκεκριμένους καρκίνους στην πραγματικότητα, φάνηκε, ότι μειώθηκε.

Χρόνια πριν, το 1969, ο dr. Hardin Jones είχε ήδη δώσει στη δημοσιότητα μια σοκαριστική αναφορά στο τεύχος τού Science Writers Convention, τού οποίου χορηγός ήταν ηAmerican Cancer Society. Ο dr. Jones, καθηγητής ιατρικής φυσικής από τοπανεπιστήμιο τής Καλιφόρνιας στο Berkeleyκαι ειδικός στη στατιστική και στις επιδράσεις τής ακτινοβολίας και των φαρμάκων, συμπέρανε, ότι «οι κοινές κακοήθειες δείχνουν ένα παρόμοιο ποσοστό θανάτου είτε θεραπευμένες είτε μή θεραπευμένες». Συνέχισε να βρίσκει θεμελιώδη ελαττώματα στις μεθόδους ιατρικής μέτρησης και ανέφερε: «Υπάρχει η πιθανότητα, ότι η θεραπεία κάνει τη μέση κατάσταση χειρότερη».

Εξ ίσου αποκαλυπτικός είναι και ο dr. Charles Moertal της κλινικής Mayo. Ο Moertal παραδέχθηκε σε ομιλία του στο National Cancer Institute Clinical Center Auditoriumστις 18 Μαΐου του 1972, ότι οι συμβατικές μέθοδοι θεραπείας τού καρκίνου «είναι γεμάτες από κινδύνους, παρενέργειες και πρακτικά προβλήματα. Και ύστερα από αυτό το τίμημα, που πληρώνουν όλοι οι ασθενείς, στους οποίους παρέχουν θεραπεία, μόνο μια μικρή ομάδα ανταμείβεται με μια προσωρινή περίοδο συνηθισμένης ελλειπούς οπισθοχώρησης τού όγκου…Οι δικές μας αποδεκτές και παραδοσιακές θεραπευτικές προσπάθειες αποφέρουν μια αποτυχία σε ποσοστό 85%... Μερικοί ασθενείς μεγαστρεντερικό καρκίνο μπορεί να έχουν πολύ μακρύτερη επιβίωση χωρίς κάποια θεραπεία».(1)

Ο νομπελίστας James Watson (φωτογραφία), που ήταν ένας από αυτούς που ανακάλυψαν τη διπλή έλικα του DNA, σχολίασε καυστικά ότι ο πόλεμος τού καρκίνου είναι «ένας σωρός από περιττώματα».(2)

Η απάτη τής θεραπείας με ακτινοβολία.

Σε ένα δημοσίευμα στο Science News τον Αύγουστο του 1998, που αποτελεί επιθεώρηση δεδομένων τριάντα χρόνων, αποδεικνύεται, ότι η ακτινοβολία μειώνει τις πιθανότητες επιβίωσης των ασθενών. Στο δημοσίευμα αυτό αναγράφονται τα εξής: «Δεδομένα από εννιά μελέτες δείχνουν, ότι η θεραπεία με ακτινοβολία ύστερα από εγχείρηση στην πραγματικότητα μειώνει τις πιθανότητες επιβίωσης πολλών ασθενών… Τα ποσοστά επιβίωσης δυο χρόνια μετά την εγχείρηση ήταν 48% γι’ αυτούς, που έκαναν θεραπεία με ακτινοβολία, και 55% για τους ασθενείς, που υποβλήθηκαν μόνο σε χειρουργική επέμβαση».(3)

Η θεραπεία με ακτινοβολία έχει καθιερωθεί χωρίς να εξεταστεί επισταμένως σε σύγκριση με μή θεραπεία. Σε λίγες εξετάσεις, που συνέκριναν τη θεραπεία με ακτινοβολία με μή θεραπεία, σύμφωνα με τον dr. Hardin Jones, «τον περισσότερο καιρό δέν κάνει την παραμικρή διαφορά αν η μηχανή είναι ανοικτή ή όχι». Ο dr. Jones προχωρά ακόμα παραπέρα λέγοντας: «Οι μελέτες μου έχουν αποδείξει αναμφισβήτητα, ότι τα αθεράπευτα θύματα τού καρκίνου στην πραγματικότητα ζουν τέσσερις φορές περισσότερο».(4)

Είναι αδύνατο να δοθεί υψηλής δόσης ακτινοβολία, συνήθως από ακτίνες γάμμα από κοβάλτιο-60, χωρίς να καταστραφούν τα φυσιολογικά κύτταρα, να προκληθεί φλεγμονή, ναυτία, καταστροφή τού μυελού των οστών και καταστολή τού ανοσοποιητικού συστήματος.(5) Αν το τελευταίο οδηγήσει σε θανατηφόρα μόλυνση, η αιτία τού θανάτου θα καταχωρηθεί ως οφειλόμενη στη μόλυνση όχι στην ακτινοβολία ή στον καρκίνο. Η ακτινοβολία δέν ξεχωρίζει μεταξύ καρκινικών ή υγιών κυττάρων.

Καθημερινά πλήθος ανδρών με καρκίνο τού προστάτη υποβάλλονται σε ακτινοβολία, αλλά κανείς δέν τους ενημερώνει για τα πενιχρά της αποτελέσματα στο συγκεκριμένο τύπο καρκίνου, αλλά και για τον κίνδυνο, που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια θεραπεία. Η θεραπεία με ακτινοβολία, που αποτελεί ρουτίνα για τα πρωταρχικά στάδια τού καρκίνου τού προστάτη, μπορεί στην πραγματικότητα να επιταχύνει την εξέλιξη τού καρκίνου στο 90% των καρκινοπαθών. Τα καρκινικά κύτταρα τού προστάτη μπορούν να διπλασιαστούν σε λιγότερο από ένα με δυο μήνες μετά από θεραπεία με ακτινοβολία, ενώ τα καρκινικά κύτταρα, όταν δέν γίνεται θεραπεία με ακτινοβολία, χρειάζονται τέσσερα χρόνια, για να διπλασιαστούν. Παρόμοια, θα πάρει πάνω από είκοσι χρόνια για τα καρκινικά κύτταρα, στα οποία δέν γίνεται ακτινοβολία, να πολλαπλασιαστούν πέντε φορές, αλλά, αν γίνει θεραπεία με ακτινοβολία μπορεί να πολλαπλασιαστούν πέντε φορές μέσα σε μόλις έξι μήνες, σαράντα φορές δηλαδή, γρηγορότερα.(6)

Η θεραπεία επίσης με ακτινοβολία αυξάνει τον κίνδυνο για ανάπτυξηαναπνευστικού καρκίνου γύρω στις 2,7 φορές, για γυναικείους δε γεννητικούς καρκίνους τής μήτρας και των ωοθηκών γύρω στις 2,4 φορές.(7).

Σε μια μελέτη τού πανεπιστημίου τής Οξφόρδης βρέθηκε, ότι πολλές γυναίκες, που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ακτινοβολία, πέθαναν από καρδιακή προσβολή, διότι η καρδιά τους εξασθένησε με τη θεραπεία.(8)

Ο dr. John Richardson αποκαλύπτει τα εξής: «Έχω δει ασθενείς, που έχουν μείνει παράλυτοι, λόγω ακτινοβολίας με κοβάλτιο… Νικήσαμε τον καρκίνο τους, αλλά ο χειρισμός με ραδιενέργεια ήταν τέτοιος, που δέν μπορούν να περπατήσουν… Είναι το κοβάλτιο, που σκοτώνει, όχι ο καρκίνος».(9)

Ο καθηγητής στη Σχολή Δημόσιας Υγείας τού πανεπιστημίου Harvard John Cairns αποκάλυψε στο Scientific American,(10) ότι η θεραπεία με ακτινοβολία δέν έχει αποτέλεσμα, διότι η υψηλή δόση ακτίνων X, που είναι αναγκαία, για να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα, θα σκότωνε και τον ασθενή.

Η απάτη τής χημειοθεραπείας

Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στο ευρύ κοινό –εσκεμμένα βέβαια–, ότι η χημειοθεραπεία είναι αποτελεσματική στο 2% των περιπτώσεων τού καρκίνου, όπως αναφέρεται στο περιοδικό Scientific American. Ο γιατρός John Cairns, ένας διαπρεπής βιοστατιστικολόγος και καθηγητής μικροβιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Harvard τόνισε, ότι «για την πλειοψηφία των καρκίνων, που παρουσιάζονται σε μεγαλύτερους ασθενείς, τα αποτελέσματα τής χημειοθεραπείας είναι πολύ περισσότερο αμφιλεγόμενα».(11)

Το 1993 δημοσιεύθηκαν στο Journal of the National Cancer Institute τα αποτελέσματα μιας μεγάλης μελέτης, που εξέταζε την αποτελεσματικότητα τής χημειοθεραπείας για όλες τις μορφές καρκίνου. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Η χημειοθεραπεία ήταν αποτελεσματική μόνο στο 3% των περιπτώσεων, ενώ ένα άλλο 4% των ασθενών είχαν μια σημαντική παράταση τής ζωής τους. Με άλλα λόγια, στην καλύτερη των περιπτώσεων μόνο το 7% των ασθενών ευεργετήθηκαν από τη χημειοθεραπεία.

Ο D. Schmahl παραθέτει στατιστικές, που αποδεικνύουν ότι η χημειοθεραπεία είναι αναποτελεσματική στο 80% των κακοήθων όγκων, και ιδίως στους καρκίνους, που εμφανίζονται πολύ συχνά, όπως τωνπνευμόνων, τού μαστού, τού παχέος εντέρου, τού παγκρέατος και τής ουροδόχου κύστης.(12)

Ομοίως και ο dr. John Trelford τού Τμήματος Μαιευτικής και Γυναικολογίας τού Ohio State University Hospital ομολογεί: «Αυτή τη στιγμή η χημειοθεραπεία για τους γυναικολογικούς όγκους δέν φαίνεται να αυξάνει το προσδοκώμενο μήκος τής ζωής εκτός από σποραδικές περιπτώσεις. Το πρόβλημα με το παράλογο τής χημειοθεραπείας δέν είναι μόνο η μειωμένη αποτελεσματικότητα των φαρμάκων, αλλά επίσης και η μείωση τής αντίστασης των ασθενών στα καρκινικά κύτταρα, κάτι, που οφείλεται στην τοξικότητα των φαρμάκων».

Οι συμβατικές μέθοδοι θεραπείας όχι μόνο δέν ωφελούν τους καρκινοπαθείς στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά μειώνουν και τη διάρκεια τής επιβίωσής τους. Ο καθηγητής ιατρικής στο πανεπιστήμιο τής Καλιφόρνιας στο Berkeley, dr. Hardin Jones, τεκμηρίωσε τη θέση του σε ένα συνέδριο τήςΑμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, ότι «οι ασθενείς, που δέν υποβάλλονται σε καμμιά αγωγή, δέν πεθαίνουν νωρίτερα από τους ασθενείς, στους οποίους εφαρμόζεται η συμβατική θεραπεία και πολλές φορές ζουν περισσότερο».

Ακόμα μια άλλη πλάνη ανέτρεψε με δεδομένα ο dr. Ulrich Abel, ένας ογκολόγος και βιοστατιστικολόγος τού Ινστιτούτου Επιδημιολογίας και Βιομετρικής στο πανεπιστήμιο τής Χαϊδελβέργης στη Γερμανία. Μέλος τού κατεστημένου τού καρκίνου, όπως πολλοί άλλοι, είχε πιστέψει, ότι η χημειοθεραπεία, ακόμα και όταν δεν θεράπευε, τουλάχιστον παρέτεινε τη ζωή. 

Αντίθετα, ο dr. Abel βρήκε, ότι «μια σοβαρή και αμερόληπτη ανάλυση τής βιβλιογραφίας έχει σπάνια αποκαλύψει οποιεσδήποτε θεραπευτικές επιτυχίες… Δέν υπάρχει απόδειξη για την πλειοψηφία των καρκίνων, ότι η θεραπεία με αυτά τα φάρμακα ασκεί οποιαδήποτε θετική επίδραση στην επιβίωση ή στην ποιότητα τής ζωής».(13-15)

Ο Abel ονόμασε τη χημειοθεραπεία για την πλειοψηφία των καρκίνων μια «επιστημονική έρημο» συνοψίζοντας τα ευρήματά του με μια λέξη: «Φρίκη».

Σε μια μελέτη-ορόσημο για την επιβίωση από καρκίνο, που δημοσιεύτηκε στοNew England Journal of Medicine το 1986, ο γιατρός John Bailar, πρώην εκδότης τού Journal of the National Cancer Institute, ανέφερε ανησυχητικά ευρήματα, που συνεχίζουν να επικρατούν σήμερα: «Τα ποσοστά τής θνησιμότητας έχουν δείξει αργή και σταθερή αύξηση εδώ και μερικές δεκαετίες και δέν υπάρχει απόδειξη μιας πρόσφατης καθοδικής τάσης. Με αυτή την κλινική έννοια χάνουμε τη μάχη κατά τού καρκίνου». Χαρακτήρισε την επιστράτευση τού καρκίνου ως «αποτυχία». «Το κύριο συμπέρασμα, έγραψε, που εξάγουμε, είναι, ότι 35 χρόνια έντονης προσπάθειας εστιασμένης κυρίως στη βελτίωση τής θεραπείας πρέπει να θεωρηθεί μια αποτυχία».

Δέχτηκε την επίθεση από το National Cancer Institute για αυτή τη δημόσια κριτική του.(16) Ο Bailar έγραψε ένα άλλο άρθρο με τίτλο «Cancer Undefeated» (Καρκίνος Αήττητος), που δημοσιεύθηκε στην έκδοση τού Μαΐου τού 1997 τού New England Journal of Medicine. Σε αυτό το άρθρο παρουσίασε παρόμοια νέα.

Σε ένα άρθρο, που δημοσιεύθηκε στο Scientific American, οι συγγραφείς ανέφεραν: «Εκτός από την επιτυχία με την ασθένεια τού Hodgkin, τηνπαιδική λευχαιμία και μερικούς άλλους καρκίνους δέν είναι δυνατόν να εντοπιστεί οποιαδήποτε ξαφνική αλλαγή στα ποσοστά θανάτου από τους μεγαλύτερους καρκίνους, που μπορούν να αποδοθούν στη χημειοθεραπεία».(17)

Ανάλυση πάνω από εκατό κλινικών δοκιμών, που χρησιμοποιούσαν χημειοθεραπεία ως μόνη θεραπεία σε ασθενείς με καρκίνο τού μαστού, δέν βρήκαν οφέλη, αλλά σημαντική βλάβη από τη χημειοθεραπεία στους μετεμμηνοπαυσιακούς ασθενείς.(18)

Η dr. Rose Kushner ανέφερε, ότι τα τοξικά φάρμακα «στην κυριολεξία κάνουν τους υγιείς ανθρώπους άρρωστους» κι ότι έχουν «μηδαμινό όφελος για την πλειοψηφία των γυναικών, που αναπτύσσουν καρκίνο τού μαστού».(19) Μερικά στοιχεία δείχνουν, ότι η χημειοθεραπεία στην πραγματικότητα μικραίνει τη ζωή των ασθενών με καρκίνο τού μαστού.(20)

Νεκροψίες εξ άλλου έχουν δείξει, ότι πολλοί ασθενείς πέθαναν από τη χημειοθεραπεία, προτού προλάβει να τους σκοτώσει ο όγκος.(21) Πολλά αντικαρκινικά φάρμακα έχουν προκαλέσει το θάνατο, όπως το 5-Fu (5-Fluorovracil), που κοροϊδευτικά το αποκαλούν «5 Feet Under», δηλαδή πέντε πόδια κάτω, εννοείται από το χώμα.

Όλα αυτά έκαναν τον πρώην πρόεδρο τής Αμερικανικής Χημικής Κοινότητας, Alan C. Nixon, να δηλώσει: «Είναι ακατανόητο για μένα πώς οι γιατροί αγνοούν το ξεκάθαρο γεγονός, ότι η χημειοθεραπεία κάνει περισσότερο κακό από ό,τι καλό».Ο D.L. Morton αναφέρει: «Η χημειοθεραπεία είναι μή ικανοποιητική. Οι ανταποκρίσεις είναι σπάνια ολοκληρωμένες, τα ποσοστά πεντάχρονης επιβίωσης (για μεταστατικό μελάνωμα) είναι λιγότερα από 5% και τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα είναι τοξικά και ακριβά».(22)

Ένας διακεκριμένος επιστήμονας από το πανεπιστήμιο τού Winsconsin, οJohan Bjorksten, έχει δείξει, ότι η χημειοθεραπεία καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα πέρα από σημείο επιστροφής, κάτι, που αυξάνει τον κίνδυνο για πρώιμο θάνατο από μολύνσεις και άλλους καρκίνους σε αυτούς τους ανοσοποιητικά κατεσταλμένους ανθρώπους.(23)

Σύμφωνα με μια εξονυχιστική επιθεώρηση τής βιβλιογραφίας, δέν έχει υπάρξει καμμιά βελτίωση στη θνησιμότητα τού καρκίνου από το 1952 ώς το 1985.(24)Οι συγγραφείς τής επιθεώρησης αυτής αναφέρουν: «Οι αποδείξεις έχουν συσσωρευτεί και δείχνουν, ότι η θεραπεία τού καρκίνου είναι ουσιαστικά μια αποτυχία». Ο μέσος καρκινοπαθής έχει μόνο 60% πιθανότητα να επιβιώσει τα επόμενα πέντε χρόνια - λίγο καλύτερα από τα ποσοστά επιβίωσης πριν από τριάντα χρόνια. 

Πολλοί επιστήμονες διακηρύσσουν, ότι η επιτυχία από τη χημειοθεραπεία και τη θεραπεία με ακτινοβολία έχει μείνει στάσιμη κι ότι πρέπει να εξετάσουμε εναλλακτικές θεραπείες.(25)

Το 2004, 563.000 Αμερικανοί πέθαναν από καρκίνο ή 1.544 άνθρωποι την ημέρα. Ο πρόεδρος τής Αμερικής Richard Nixon, κήρυξε τον «πόλεμο κατά τού καρκίνου» στις 23 Δεκεμβρίου τού 1971. Ο Nixon με αυτοπεποίθηση διακήρυξε, ότι θα έχουμε μια θεραπεία για τον καρκίνο μέσα σε πέντε χρόνια, δηλαδή το 1976. Ωστόσο, το 1991, μια ομάδα εξήντα γνωστών γιατρών και επιστημόνων έκαναν μια συνέντευξη τύπου, για να πουν στο κοινό, ότι: «Το κατεστημένο τού καρκίνου προκαλεί σύγχυση στο κοινό με τους επαναλαμβανόμενους ισχυρισμούς, ότι νικάμε τον πόλεμο κατά τού καρκίνου… Η ικανότητά μας να θεραπεύουμε τους περισσότερους καρκίνους δέν έχει βελτιωθεί ουσιωδώς».(26)

Ο Joel M. Kauffman, Ph.D., γράφει: «Οι ογκολόγοι συνήθως παραπληροφορούν τους ασθενείς σχετικά με τα οφέλη τής συμβατικής θεραπείας και υποβιβάζουν τις παρενέργειες. Υποτιμούν όλες τις εναλλακτικές θεραπείας άσχετα από τις αποδείξεις. Πιθανώς να αναγνωρίζετε τα ονόματα μερικών κυτταροτοξικών φαρμάκων, Μεθοτρεξάτη, 5-Fluorouracil (5FU), Κυκλοφωσφαμίδη, και το νεότερο Cisplatin. 

Ένας χημειοθεραπευτής τούNational Cancer Institute ονόμασε τα φάρμακα, που περιέχουν πλατίνα, ως τις πιο σημαντικές ομάδες, που χρησιμοποιούνται τώρα για τη θεραπεία τού καρκίνου. Στην πραγματικότητα, το Cisplatin είναι ένα από τα πέντε χειρότερα φάρμακα στο να προκαλούν ναυτία και εμετό, κώφωση, καταστροφή των νεφρών και του μυελού των οστών οδηγώντας σε απειλητικές για τη ζωή μολύνσεις. Αν ένας καρκινοπαθής, που παίρνει Cisplatin πεθάνει από κάποια από αυτές τις αιτίες, μια από αυτές θα θεωρηθεί ως αιτία θανάτου, όχι το φάρμακο ή ο καρκίνος. Από 79 καναδούς ειδικούς στον καρκίνο τού πνεύμονα, που ρωτήθηκαν αν θα συμμετείχαν σε μια δοκιμή, που περιλάμβανε Cisplatin, 64 είπαν, ότι δέν θα συμμετείχαν λόγω τής τοξικότητάς της. 

Και 58 βρήκαν όλες τις δοκιμές αντικαρκινικών φαρμάκων απαράδεκτες, λόγω αναποτελεσματικότητας και τοξικότητας».(27)

Η χημειοθεραπεία λοιπόν, είναι αναποτελεσματική, τοξική, ανοσοκατασταλτική και καρκινογόνος. Δέν είχε άδικο λοιπόν, ο dr. Atkins (φωτογραφία), ο πασίγνωστος γιατρός, που εφεύρε τη δίαιτα Άτκινς, ο οποίος υποστήριζε, ότι η χημειοθεραπεία «είναι στην καλύτερη περίπτωση βλακεία και στη χειρότερη έγκλημα», καθώς και η Alyssa Burns Hill, η οποία έγραψε, ότι «σε τελική ανάλυση, αν η χημειοθεραπεία κατατασσόταν στις ποινές για εγκλήματα, θα είχε θεωρηθεί απάνθρωπη, ανήθικη και απόλυτα διεστραμμένη. Ωστόσο στο όνομα τής "ίασης" τού καρκίνου έχει ταξινομηθεί ως μια αγωγή με την ετικέτα: "ο καλύτερος τύπος ιατρικής φροντίδας"».(28)

Η χημειοθεραπεία είναι αναπόδεικτη.

Η δράση των φαρμάκων δέν έχει ελεγχθεί με διπλές-τυφλές μελέτες.

Οι ογκολόγοι ισχυρίζονται, ότι οι εναλλακτικές και φυσικές θεραπείες είναι αναπόδεικτες, διότι δέν έχουν ελεγχθεί επιστημονικά. Πέραν τού ότι υπάρχουν πολλές μελέτες, που τεκμηριώνουν τη δράση των εναλλακτικών θεραπειών, αυτό, που δέν λένε οι ογκολόγοι είναι, ότι η χημειοθεραπεία είναι αναπόδεικτη κι ότι προκαλεί περισσότερη ζημιά από ότι αν δέν λάβεις τίποτα. Δέν έχουν γίνει διπλές-τυφλές τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες με χημειοθεραπεία.

Σε αυτές τις μελέτες, μια ομάδα ελέγχου, που παίρνει placebo (ψευδοφάρμακο) συγκρίνεται με μια ομάδα, που παίρνει το πραγματικό φάρμακο. Ούτε οι ασθενείς ούτε ο γιατρός γνωρίζουν ποια ομάδα παίρνει το πραγματικό φάρμακο. Σύμφωνα με τον Ralph Moss, «στην πραγματικότητα οι αληθινοί έλεγχοι placebo έχουν σχεδόν εγκαταλειφθεί στην εξέταση της χημειοθεραπείας».(29) Οι ογκολόγοι θεωρούν ανήθικο να μή δώσουν το φάρμακο σε όλους τους ασθενείς. Κατά συνέπεια, δέν υπάρχει ομάδα μή θεραπείας, προς την οποία να μετρήσουν την πραγματική τους επίδραση. Σύμφωνα με τον Moss, μόνο περίπου 1% των ασθενών στις δοκιμές αναπτύσσει πλήρη ύφεση.

Υπάρχουν και άλλοι λόγοι, που κάνουν αδύνατο να πραγματοποιηθεί μια διπλή-τυφλή κλινική μελέτη με τη χημειοθεραπεία. Τα φάρμακα προκαλούν απώλεια μαλλιών, ναυτία, εμετό και πολλές άλλες φανερές παρενέργειες, όπως μπλε ούρα, έτσι ώστε και οι ασθενείς και ο γιατρός θα ξέρουν σίγουρα ποιος παίρνει το πραγματικό φάρμακο.

Παρ’ όλα αυτά, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη, που συνέκρινε τη χημειοθεραπεία με placebo, η οποία δημοσιεύθηκε στο British Journal of Cancer και η οποία έδειξε, ότι η χημειοθεραπεία προκάλεσε αύξηση θανάτων. Η μελέτη αυτή έγινε σε ασθενείς, που είχαν χειρουργηθεί για καρκίνο τού παχέος εντέρου και τού ορθού. Από τους ασθενείς αυτούς, μια ομάδα υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία, ενώ η άλλη ομάδα πήρε placebo (εικονικό φάρμακο). Για την περίοδο των πέντε πρώτων χρόνων τα ποσοστά επιβίωσης και των δυο ομάδων ήταν παρόμοια, αν και η ομάδα, που υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία, υπέφερε από τις παρενέργειες των φαρμάκων. Εντυπωσιακό είναι αυτό, που συνέβη πέραν των πέντε χρόνων. Στην ομάδα, που υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία, σημειώθηκε μεγάλη αύξηση θανάτων, ενώ στην ομάδα, που πήρε placebo, δέν σημειώθηκε αύξηση θανάτων. Τα ποσοστά επιβίωσης τής ομάδας, που πήρε placebo, ήταν σχεδόν διπλάσια (68%) από τα ποσοστά επιβίωσης τής ομάδας, που έκαναν χημειοθεραπεία (38%).(30)

Οι φυσικές θεραπείες αποτελεσματικότερες από τη χημειοθεραπεία.

Μελετητές στο Longhua Hospital of Shanghai Traditional Chinese Medical College διάλεξαν εξήντα ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο στόματος καιπνευμόνων και τους διαίρεσαν σε δυο αμάδες των 30 ατόμων. Η πρώτη ομάδα υποβλήθηκε σε αγωγή με κινεζικά βότανα, ενώ η δεύτερη σε χημειοθεραπεία. Τα αποτελέσματα ήταν αντιστρόφως ανάλογα απ' ό,τι θα περιμέναμε. Η κατά μέσο όρο διάρκεια επιβίωσης τής ομάδας, που ακολούθησε βοτανική θεραπεία, ήταν 465 ημέρες, ενώ για την ομάδα, που ακολούθησε χημειοθεραπεία, μόλις 264 ημέρες. Τα ποσοστά επιβίωσης ύστερα από 12 και 24 μήνες ήταν 67% και 13% αντίστοιχα για την πρώτη ομάδα, ενώ 33% και 3% για τη δεύτερη ομάδα. Αυτά δημοσιεύτηκαν το 1985 στο Chinese Journal of Modern Developments, αλλά αποκρύπτονται από το ιατρικό κατεστημένο για ευνόητους λόγους.

Οι αποδείξεις όμως, τής αντικαρκινικής δράσης των ινδικών βοτανικών φαρμάκων δέν περιορίζονται μόνο σε πειραματόζωα. Το Ινστιτούτο Ιατρικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Banaras Hindu στο Varanasi τής Ινδίας απέδειξε την αντικαρκινική δράση στον ανθρώπινο οργανισμό αγιουρβεδικών βοτάνων, όπως τα Amora rohitica, Glycyrrhiza glabra και Semecarpus anacardium σε μελέτη σε 400 καρκινοπαθείς. Οι ερευνητές τού πανεπιστημίου χώρισαν τους καρκινοπαθείς σε διάφορες ομάδες. Κάποιες ομάδες υποβλήθηκαν σε ακτινοβολία ή χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με αγιουρβεδικά βότανα, μια ομάδα ακολούθησε μόνο συμβατικές θεραπείες και άλλη μια ομάδα πήρε αποκλειστικά αγιουρβεδικά βότανα. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η ομάδα των καρκινοπαθών, που πήρε αποκλειστικά αγιουρβεδικά βότανα είχε τα καλύτερα αποτελέσματα, ενώ η ομάδα, που υποβλήθηκε αποκλειστικά σε συμβατικές θεραπείες είχε τα χειρότερα. Τα ποσοστά επιβίωσης των καρκινοπαθών αυτής τής ομάδας ήταν πολύ χαμηλά. Οι ομάδες, που συνδύασαν συμβατικές θεραπείες με αγιουρβεδικά βότανα, είχαν μεγαλύτερο χρόνο επιβίωσης απ' ό,τι τα άτομα, που υποβλήθηκαν αποκλειστικά σε συμβατικές θεραπείες.(31)

Περισσότερες πληροφορίες για τις φυσικές μεθόδους πρόληψης και θεραπείας τού καρκίνου μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο τού Μάριου Δημόπουλου : Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης τού καρκίνου.

Ο γιατρός dr. Joshi ανακοίνωσε το 1989 στο 5ο Διετές Συνέδριο τού Ινδικού Συλλόγου Χημειοθεραπειών Καρκίνου τα αποτελέσματα αγωγής σε 422 καρκινοπαθείς, στους οποίους οι γιατροί, αφού χρησιμοποίησαν όλες τις δυνατές μορφές αγωγής, δέν έδιναν ελπίδες ζωής. Ο dr. Joshi ανακοίνωσε, ότι πέτυχε πλήρη ανάρρωση με παράταση ζωής χρησιμοποιώντας αγιουρβεδικά βότανα σε εβδομήντα ασθενείς και καλά αποτελέσματα (ανακούφιση συμπτωμάτων) σε 262 ασθενείς, ενώ σε ενενήντα μόνον ασθενείς υπήρξε έλλειψη ανταπόκρισης.

Το ιατρικό κατεστημένο και οι φαρμακευτικές εταιρείες εξαπατούν το κοινό.

Γιατί όμως, αφού οι συμβατικές αντικαρκινικές θεραπείες είναι αναποτελεσματικές και τοξικές, δέν γίνεται έρευνα για τις φυσικές ατοξικές θεραπείες καρκίνου, πολλές από τις οποίες είναι αποτελεσματικότερες; Γιατί αντίθετα το αμερικανικό και ευρωπαϊκό ιατρικό κατεστημένο διώκει κάθε διαφορετική αντιμετώπιση τού καρκίνου; Δέν είναι πρόθυμο αν ένα φυσικό φάρμακο ή μια εναλλακτική αγωγή μπορούν να θεραπεύσουν τον καρκίνο, να τα υιοθετήσει για το καλό τής υγείας των ανθρώπων; Ασφαλώς και όχι, διότι, αν τα αποδεχόταν, θα έχανε τα εκατομμύρια, που αποφέρουν οι συμβατικές μέθοδοι θεραπείας τού καρκίνου. Οι πωλήσεις αντικαρκινικών φαρμάκων μόνον, αποφέρουν ετήσιο τζίρο 750 εκατομμυρίων δολαρίων στις ΗΠΑ. Τα οικονομικά συμφέροντα δηλαδή, εναντίον τής υγείας των ανθρώπων.

Το κέρδος -η βιομηχανία τού καρκίνου το γνωρίζει καλά- είναι στο να ψάχνεις για μια θεραπεία από το να βρεις στην πραγματικότητα μια θεραπεία. Πιθανότατα οι επιστήμονες, που δουλεύουν για τα μεγάλα αντικαρκινικά ιδρύματα θα ακολουθούσαν εντελώς διαφορετική κατεύθυνση αν πίστευαν, ότι είχαν πέσει τυχαία σε μια θεραπεία τού καρκίνου. Αν τα μεγάλα αντικαρκινικά ιδρύματα έβρισκαν μια θεραπεία τού καρκίνου, όλοι οι επιστήμονες, γραφειοκράτες και ειδικοί στο μάρκετινγκ, που δουλεύουν για αυτά τα ιδρύματα, θα έπρεπε να βρουν άλλη (πιθανώς λιγότερο επικερδή) δουλειά.

Αυτό μπορεί να φαίνεται απίθανο, αλλά προσφέρει μια εξήγηση για το γεγονός, ότι η βιομηχανία τού καρκίνου επιμένει, ότι μόνο η ορθόδοξη ιατρική μπορεί να προσφέρει μια θεραπεία για τον καρκίνο. Και η βιομηχανία τού καρκίνου είναι τόσο ισχυρή, που έχει επηρεάσει τις κυβερνήσεις προς χάρη της. Στις περισσότερες χώρες τού κόσμου είναι τώρα παράνομο να προσφέρεις μια εναλλακτική θεραπεία τού καρκίνου, ακόμα κι αν λειτουργεί.

Τα αντικαρκινικά ιδρύματα συνδέονται με περίπλοκους δεσμούς με τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες δέν ενδιαφέρονται για θεραπείες, που δέν περιλαμβάνουν φάρμακα. Ανέχονται την εγχείρηση, διότι κρατά τα μέλη τού ιατρικού επαγγέλματος χαρούμενα και διότι στα άτομα, που γίνεται χειρουργική επέμβαση, συνήθως χορηγείται επίσης χημειοθεραπεία. Δέχονται την ακτινοθεραπεία, διότι οι εταιρείες, που παρασκευάζουν και πουλούν εξοπλισμό ακτινοθεραπείας, είναι μέρος τής βιομηχανίας τού καρκίνου και διότι στους ασθενείς, που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία συνήθως χορηγείται επίσης χημειοθεραπεία.

Η βιομηχανία τού καρκίνου ξοδεύει λίγα στο να διδάσκει τους ανθρώπους πώς να αποφύγουν τον καρκίνο. Δεν ξοδεύει αρκετά χρήματα ή προσπάθεια στην πρόληψη. Το μόνο πιθανό συμπέρασμα είναι, ότι δεν θέλει να μειώσει τη συχνότητα τού καρκίνου, διότι, αν το κάνει, οι άνθρωποι θα φοβούνται λιγότερο για την ασθένεια και το εισόδημα και τα κέρδη τής βιομηχανίας τού καρκίνου θα μειωθούν. Η βιομηχανία τού καρκίνου ευημερεί στο φόβο και στην άγνοια. Η πρόληψη δεν είναι κάτι, για το οποίο κάνουν πολλή προσπάθεια αν και είναι ενθουσιώδεις για επεμβατικές τεχνικές για διάγνωση τού καρκίνου όσο το δυνατόν νωρίτερα.

Για παράδειγμα, οι γυναίκες, που είναι ευάλωτες για καρκίνο τού μαστούενθαρρύνονται να ελέγχουν τους μαστούς τους με ακτίνες X. Αυτό είναι επικίνδυνο. Η μαστογραφία είναι ένα από τα πιο ανόητα πράγματα, που έχουν γίνει ποτέ στην ιατρική. Μπορείτε να σκεφτείτε τίποτα πιο ανόητο από το να αξιολογούν ένα σημείο τού σώματος, που είναι γνωστό, ότι είναι εξαιρετικά ευαίσθητο στον καρκίνο, με μια διαγνωστική τεχνική, που είναι γνωστή ότι προκαλεί καρκίνο;

Όπως γράφει ο γνωστός συγγραφέας Barry Lynes, «η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία δέν ενδιαφέρεται να βρει θεραπεία. Αν έβρισκε, θα έμενε χωρίς δουλειά.»(32) Ομοίως και ο τιμηθείς δυο φορές με βραβείο Νόμπελ, Linus Pauling, έχει κάνει την εξής καταγγελία: «Πρέπει να μάθουν όλοι, ότι ο πόλεμος κατά τού καρκίνου είναι σε μεγάλο βαθμό απάτη».(33)

Τις εταιρείες φαρμάκων δέν τις συμφέρει μια φυσική ουσία να θεραπεύει τον καρκίνο, διότι αυτή δέν πατεντάρεται. Αφού το επιστημονικό κατεστημένο δέν επιθυμεί μια φυσική θεραπεία τού καρκίνου, τι κάνει;

Συκοφαντεί ως τσαρλατάνο οποιονδήποτε επιστήμονα ακολουθεί μια φυσική θεραπεία τοποθετώντας τη θεραπεία του στη «μαύρη λίστα των αναπόδεικτων θεωριών» (αυτό το τελευταίο ισχύει μόνο για τις ΗΠΑ), τον παρεμποδίζει στη δουλειά του, τού κλείνει τις πόρτες σε συνέδρια, ομιλίες και σε επιστημονικά περιοδικά, τού κατάσχει τα αρχεία και τού καίει τα εργαστήρια. Πολλές φορές μάλιστα, με ψευδείς κατηγορίες τον σύρει στα δικαστήρια.

American Murder Association, αντί για τον επίσημο... American Medical Association.

Ο dr. Atkins δέν κρύβει τα λόγια του: «Έχουν ανακαλυφθεί πολλές θεραπείες τού καρκίνου και όλες καταπολεμήθηκαν με μια μεθοδικότητα, που θυμίζει Γκεστάπο. Το κατεστημένο τού καρκίνου είναι ένα όχι και τόσο κρυφό κύκλωμα, που αποτελείται από την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, τα μεγαλύτερα αντικαρκινικά νοσοκομεία, το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο και τον FDA. Το ύποπτο του πράγματος είναι, ότι αυτοί οι ευυπόληπτοι οργανισμοί κυριαρχούνται σε μεγάλο βαθμό από μέλη και φίλους μελών τής βιομηχανίας φαρμάκων, η οποία συγκεντρώνει απίστευτα ποσά από τη μονομανία τού ιατρικού επαγγέλματος με τη χημειοθεραπεία».(34)

Ας δούμε τα όσα αποκαλυπτικά γράφει ο διάσημος βρετανός γιατρός και συγγραφέας, Vernon Coleman(φωτογραφία) για τη βιομηχανία τού καρκίνου: «Αν ποτέ η βιομηχανία τού καρκίνου ανακάλυπτε τυχαία μια θεραπεία τού καρκίνου, ειλικρινά αμφιβάλλω πάρα πολύ, αν κάποιος θα άκουγε για αυτήν. Η ανακάλυψη και η δημοσίευση μιας θεραπείας τού καρκίνου θα έθετε εκτός δουλειάς τους εργαζόμενους στη βιομηχανία τού καρκίνου. Οι μόνοι άνθρωποι, που ευεργετούνται από τη σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου, είναι οι άνθρωποι, που δουλεύουν για τη σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου».(35)

Μάριος Δημόπουλος Κλινικός Διατροφολόγος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ :

Ο κ. Δημόπουλος εκπαιδεύεται για απόκτηση πτυχίου Doctor of Naturopathy.

Είναι μέλος τού American Council of Applied Clinical Nutrition και απόφοιτος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Έχει εκπαιδευτεί στη Φυσική Ιατρική στα:

British Institute of Homeopathy (New Jersey, USA),

Clayton College of Natural Health (Alabama, USA),

Trinity College of Natural Health (Indianapolis, USA) και

International Society of Homotoxicology, Baden-Baden, Germany.

Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων για φυσικές θεραπείες και διατροφή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Griffin E., World without cancer. The story of vitamin B 17, 155, 2000

2. Chowka P.B., The National Cancer Institute and the Fifty-Year Coverup, East West, 23, 1978

3. Lung cancer radiation questioned, Science News, 68, Aug. 1998

4. Cancer cures more deadly than disease, Midnight Globe, 1.9.75

5. McTaggart L. Ed., The cancer handbook. What’s really working, 85-93, 2001

6. Cancer Communication Newsletter 12, 4, 15-16, Sep. 1996

7. Boice J.D., Travis L.B., Body wars: Effect of friendly fire (Cancer therapy), Journal of the National Cancer Institute, 87, 10, 732-741, 1995

8. Ochs R., Breast cancer update/Q & A, Newsday, B23, Dec. 19, 1995

9. Griffin E., World without cancer. The story of vitamin B17, 147, 1990

10. Scientific American, Nov. 1985

11. Cairns J., The treatment of diseases and the war against cancer, Scientific American, 253, 5, 51-59, 1985

12. Schmahl D., Experimental development of anticancer drugs – Problems and objectives, strategies and results, Current Cancer Research, 157-243, Spring 1989

13. Abel U., Chemotherapy of advanced epithelial cancer, Hippokrates Verlag, 1990

14. A dull weapon: Chemotherapy almost useless in treating advanced organic cancer – Provocative theses at the Hamburg Cancer Congress, Der Spiegel, 174-176, 3.3.90

15. Abel U., Cytostatic therapy of advanced epithelial tumors: A critique, Hippokrates Verlag, 1990

16. Bailar J., Smith E., Progress against cancer?, New England Journal of Medicine, 314, 1226-1233, 1986

17. Cairns J., The treatment of disease and the war against cancer, Scientific American, 253, 5, 51-59, 1985

18. New England Journal Medicine, Feb. 18, 1988

19. Kushner R., CA-Cancer Journal for Clinicians, 34, Nov. 1984

20. Powles T.J., et al., Lancet, 580, Mar. 15, 1980

21. Richards D., The topic of cancer: When the killing has to stop, 1982

22. Morton D.L., et al., CA Cancer Journal Clinicians (ACS), 49, 101, Mar., 1999

23. Bjorksten J., Longevity, 22, 1987

24. Temple N.J., et al., Journal Royal Society Medicine, 84, 95, 1991

25. Hollander S., et al., Journal of Medicine, 21, 143, 1990

26. Ingram B., Medical Tribune, 33, 4, 1, Feb., 1992

27. Kauffman J., Malignant Medical Myths, 2006

28. Burns-Hill A., Chemotherapy: Hit or myth?, Wddty, 13, Aug. 1992

29. Moss R., Questioning chemotherapy, 1995

30. Chlebowski R.T., et al., Late mortality and lavamisole adjuvant therapy in colorectal cancer, British Journal of Cancer, 69, 1094-1097, 1994

31. Prasad G.C., The use of Ayurvedic drugs in the management of cancer, Word Congress on Cancer, Sydney, Australia, 315-319, April 1994

32. Lynes B., The Healing of cancer, 52, 1989

33. Walters R., Options – The alternative cancer therapy book, 1993

34. Atkins R., Dr. Atkins health revolution: How complementary medicine can extend your life, 324-325, 1990

35. Coleman V., How to stop your doctor killing you, 2003

Πηγή : http://logia-starata.blogspot.gr/2013/04/blog-post_683.html

Φυλλάδιο της ΛΑ.Ε για τη μετάβαση από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα. Τα βήματα, τα μέτρα, το πρόγραμμα

Το φυλλάδιο της Λαϊκής Ενότητας για το πέρασμα από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος της παράταξης παρουσίασε σήμερα στην κατάμεστη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ σε συνέντευξη Τύπου 

ο Παν. Λαφαζάνης Γραμματέας του Π.Σ της ΛΑ.Ε και τα μέλη της ΠΓ της ΛΑ.Ε 

Ολόκληρο το κείμενο του φυλλαδίου της ΛΑ.Ε έχει ως εξής:

ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ,ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Τα ευρωπαϊκά και διεθνή κέντρα του κατεστημένου και κυρίως το εγχώριο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο ασκούν πλύση εγκεφάλου και τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό, παρουσιάζοντας ως καταστροφή την εγκατάλειψη του ευρώ και τη μετάβαση της Ελλάδας σεεθνικό νόμισμα.

Με το φυλλάδιο αυτό η Λαϊκή Ενότητα (ΛΑ.Ε) επιχειρεί με σύντομο και όσο το δυνατό πιο εύληπτο τρόπο να αναδείξει και να θέσει σε συζήτηση τα βήματα και τα μέτρα της μετάβασης της Ελλάδας στο εθνικό νόμισμα, στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος. Να αναδείξει, επίσης, ότι αυτή η μετάβαση από το ευρώ στο νέο εθνικό νόμισμα με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα αποτελεί μια ρεαλιστική και βιώσιμη επιλογή και ότι είναι η μόνη που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση, τα μνημόνια και τη λιτότητα και να τη θέσει σε τροχιά ανάπτυξης και παραγωγικού μετασχηματισμού με κοινωνική δικαιοσύνη.

Για να προχωρήσει η χώρα μας στην καθιέρωση εθνικού νομίσματος είναι αναγκαία τα εξής βήματα, τα οποία χρειάζεται να υλοποιηθούν άμεσα.

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

ΠΡΩΤΟΝ: Η Τράπεζα της Ελλάδας περιέρχεται σε δημόσια ιδιοκτησία, τελεί υπό εθνικό και κοινωνικό έλεγχο, αποκτά πλήρως και κατ’ αποκλειστικότητα το προνόμιο να εκδίδει εθνικό νόμισμα και η πολιτική της κινείται στο πλαίσιο που χαράσσει η κυβέρνηση και η πολιτική της.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: H χώρα αποκαθιστά την νομισματική της κυριαρχία, η οποία εκ των πραγμάτων αποτελεί το θεμέλιο και ένα μεγάλο βήμα για την κατάκτηση της εθνικής της κυριαρχίας. Η κυβέρνηση ασκεί κυρίαρχα και κάτω από κοινωνικό έλεγχο τη νέα εθνική νομισματική πολιτική της χώρας σε όλες τις εκφάνσεις της, λαμβάνοντας υπόψη της την γνώμη της Τράπεζας της Ελλάδας.

ΤΡΙΤΟΝ: Θεσμική ρύθμιση αυξημένης ισχύος κατοχυρώνει ότι η νομισματική πολιτική της χώρας ασκείται με κύρια κριτήρια την ανάπτυξη, την ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης και την διεύρυνση των θέσεων εργασίας στην κατεύθυνση της πλήρους απασχόλησης.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Η κυβέρνηση μετά από γνώμη της Τράπεζας της Ελλάδας καθορίζει την ισοτιμία μετατροπής του ευρώ στο νέο εθνικό νόμισμα.

Αυτή καθ’ αυτή η ισοτιμία, σε όποιο μέτρο και αν καθοριστεί δεν επηρεάζει την λειτουργία της οικονομίας. Για πρακτικούς και μόνο λόγους και αποκλειστικά για τις ανάγκες του παρόντος, ορίζουμε ως ισοτιμία μετατροπής το ένα ευρώ προς μια μονάδα νέου εθνικού νομίσματος.

ΠΕΜΠΤΟΝ: Με νομοθετική διάταξη το ευρώ αποσύρεται και το νέο εθνικό νόμισμα τίθεται σε υποχρεωτική κυκλοφορία. Με βάση το νέο αυτό εθνικό νόμισμα πραγματοποιούνται όλες οι εγχώριες οικονομικές λειτουργίες και συναλλαγές.

H OIKONOMIA ΣΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

Στο πλαίσιο αυτών των ρυθμίσεων και στην βάση της επίσημης ισοτιμίας του νέου εθνικού νομίσματος προς το ευρώ:

·         Τα ευρώ που κατέχουν οι πολίτες και τα νομικά πρόσωπα μετατρέπονται μέσω των τραπεζών σε εθνικό νόμισμα.

·         Όλες οι καταθέσεις στις τράπεζες μετατρέπονται στο νέο εθνικό νόμισμα, ενώ τα ευρώ που κατέχουν οι τράπεζες (σε κέρματα και χαρτονομίσματα) αποθεματοποιούνται στην Κεντρική Τράπεζα για την ενίσχυση των συναλλαγματικών διαθεσίμων της χώρας. Το κράτος με ειδική νομοθετική ρύθμιση αυξημένης ισχύος εγγυάται πλήρως και απολύτως όλες τις καταθέσεις στις τράπεζες και μεριμνά για την ασφάλεια και την καλύτερη δυνατή απόδοση τους.

·         Όλοι οι μισθοί και οι συντάξεις, από την ώρα θέσπισης του εθνικού νομίσματος, καταβάλλονται στο νέο εθνικό νόμισμα με βάση τη θεσμοθετούμενη ισοτιμία (π.χ μισθωτός που λάμβανε 800 ευρώ μισθό καθαρά, τώρα θα λαμβάνει 800 μονάδες νέου εθνικού νομίσματος, συνταξιούχος που λάμβανε 800 ευρώ σύνταξη, τώρα θα λαμβάνει σύνταξη 800 νέες μονάδες εθνικού νομίσματος).

·         Όλες οι δανειακές υποχρεώσεις κάθε μορφής και ειδικότερα προς τις τράπεζες καθώς και οι υποχρεώσεις προς το δημόσιο, στενό και ευρύτερο, ιδιωτών και νομικών προσώπων, μετατρέπονται στο νέο εθνικό νόμισμα, στη βάση των ίδιων συμβάσεων χωρίς επιβαρύνσεις. Πολίτης, για παράδειγμα, που οφείλει στην τράπεζα 1.000 ευρώ, θα οφείλει 1.000 μονάδες νέου εθνικού νομίσματος, με την ίδια δανειακή σύμβαση. Πολιτική μας είναι να εφαρμόσουμε, όπως εξηγούμε παρακάτω, ευρεία διαγραφή (σεισάχθεια) και γενναία ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών.

·         Οι τιμές στην αγορά μετατρέπονται σε εθνικό νόμισμα, αναγράφονται εις διπλούν για ένα ικανό χρονικό διάστημα, ενώ γίνεται αυστηρότατος έλεγχος με βαρύτατες κυρώσεις απέναντι σε φαινόμενα παράνομων συναλλαγών και αισχροκέρδειας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η οικονομία, με το νέο εθνικό νόμισμα, εισέρχεται ομαλά σε μια νέα λειτουργία που θα επιτρέψει να εφαρμοσθεί μια νέα ριζοσπαστική πολιτική ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού της οικονομίας.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ;

Η εισαγωγή του εθνικού νομίσματος είναι επίκαιρη και εξαιρετικά αναγκαία, διότι:

H Ελλάδα, μέσα στην ευρωζωνική φυλακή και στο πλαίσιο της ”ενιαίας αγοράς” της ΕΕ, όχι μόνο δεν μπορεί να σταθεί οικονομικά και κοινωνικά όρθια αλλά και χάνει ακατάπαυστα έδαφος από ισχυρότερες και πιο ”ανταγωνιστικές” οικονομίες και πρώτα απ’ όλα την Γερμανία.

Η νεοφιλελεύθερη μονεταριστική δομή και η φιλοσοφία της ευρωζώνης δεν ευνοεί τις συγκλίσεις ανάμεσα στις άνισες οικονομίες, με διαφορετικά επίπεδα παραγωγικότητας και αποδοτικότητας που συμμετέχουν στον ευρωζωνικό χώρο. Αντίθετα, ενισχύει τις ανισότητες και τις αποκλίσεις, ενώ εκ των πραγμάτων καθιστά σφοδρότερους τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς.

Το εθνικό νόμισμα μέσα σε αυτές τις συνθήκες που κυριαρχούν στην ευρωζώνη γίνεται απόλυτα αναγκαίο και αναντικατάστατο εργαλείο για τη χώρα μας. Γίνεται απαραίτητο και αναντικατάστατο, επίσης, και για ένα πολύ σημαντικό πρόσθετο λόγο. Διότι οι εργαζόμενες λαϊκές τάξεις στην Ελλάδα πνίγονται από ένα παράνομο, απεχθές, επονείδιστο και κυρίως μηβιώσιμο χρέος, στο όνομα του οποίου λαμβάνονται από το κράτος πιστώσεις από ΕΕ και ΔΝΤ, οι οποίες διατίθενται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του και συνοδεύονται από αποτυχημένα μνημονιακά προγράμματα λιτότητας και καταλήστευσης που πλήττουν βάναυσα το λαό και καταστρέφουν τον τόπο.

Η εισαγωγή εθνικού νομίσματος θα βοηθήσει την την ελληνική οικονομία να απεμπλακεί από τον άνισο και εξουθενωτικό ανταγωνισμό που υφίσταται εντός της ευρωζώνης, χωρίς να έχει καμιά δυνατότητα να τον αντιμετωπίσει εντός της, παρά μόνο περικόπτοντας τις κοινωνικές δαπάνες και εξανεμίζοντας τους μισθούς της εργατικής τάξης, συνολικά των εργαζομένων και συνταξιούχων.

Το κυριότερο, όμως και πιο επίκαιρο: η εισαγωγή του εθνικού νομίσματος είναι αναντικατάστατη προϋπόθεση για να μπορέσει η χώρα να σταθεί στα πόδια της χωρίς τις πιστώσεις (δόσεις) της ΕΕ και του ΔΝΤ και χωρίς την ρευστότητα της ΕΚΤ προς τις εγχώριες τράπεζες, πράγματα που συνιστούν θανάσιμα εργαλεία επιβολής και εκβιασμών των πιστωτών, όπως είδαμε παλιότερα στην Κύπρο και τον Ιούλιο του 2015 στη χώρα μας, με το κλείσιμο της στρόφιγγας από την ΕΚΤ προς το τραπεζικό σύστημα.

Επομένως, το εθνικό νόμισμα, δίνοντας την ρεαλιστική δυνατότητα στη χώρα να απεμπλακεί από τις πιστώσεις ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, μας επιτρέπει κάτι που συνιστά ζήτημα επιβίωσης για τη χώρα είναι αδύνατο να επιτευχθεί μέσα στην ευρωζώνη: να προχωρήσουμε αποφασιστικά στην απαλλαγή μας από τα μνημόνια και στη διαγραφή του χρέους με όπλο την αμετάκλητη διακοπή αποπληρωμής του, χωρίς οι τράπεζες και η οικονομία να διατρέχουν τον κίνδυνο κατάρρευσης λόγω των εκβιαστικών μεθοδεύσεων των πιστωτών.

Αντίθετα, με αυτές τις επιλογές της ακύρωσης και εγκατάλειψης των μνημονίων, της διαγραφής του χρέους και του εθνικού νομίσματος, οικονομία και τράπεζες μπορούν να στηριχτούν και να ανακάμψουν σε όφελος του τόπου και του λαού.

Το εθνικό νόμισμα, απαραίτητος όρος για τη διαγραφή του χρέους, θα επιτρέψει, ταυτόχρονα, στο δημόσιο να προχωρήσει στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τόσο για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στο νέο ρόλο τους χωρίς την ρευστότητα της ΕΚΤ όσο και κυρίως για να μπορέσουν να προχωρήσουν σε μια αποφασιστική πολιτική που θα αντιμετωπίζει ριζοσπαστικά σε όφελος των δανειοληπτών το άγος των δυσβάσταχτων ιδιωτικών χρεών, τα οποία στραγγαλίζουν την οικονομία μας.

Οι τράπεζες, επίσης, με την μετατροπή των χρημάτων της ανακεφαλαιοποίησης σε μετοχές, μέσω αύξησης του μετοχικού τους κεφαλαίου, θα φύγουν από τα ληστρικά χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου και των fund, θα περάσουν στη δημόσια ιδιοκτησία και εθνικοποιημένες θα τεθούν υπό κοινωνικό έλεγχο, με στόχο να εφαρμόσουν μια εντελώς διαφορετική χρηματοπιστωτική πολιτική με αποκλειστικά αναπτυξιακά, παραγωγικά, επενδυτικά και κοινωνικά κριτήρια.

Στη βάση αυτή και στο πλαίσιο της νέας εθνικής νομισματικής πολιτικής, οι τράπεζες θα μπορέσουν να προχωρήσουν, βάση κριτηρίων και ελέγχων, την ευρεία “σεισάχθεια” (διαγραφή) χρεών για τα πιο αδύνατα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις. Αλλά και τη γενναία ρύθμιση των δανείων των υπόλοιπων επιχειρήσεων μετά από σε βάθος διαχειριστικό έλεγχο προσώπων και εταιρειών. Ταυτόχρονα η διαγραφή ή απομείωση του χρέους των μεγάλων επιχειρήσεων, εφ όσον απαιτηθεί για να κρατηθούν και να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας, θα προχωρήσει με τη ανάλογη συμμετοχή των εθνικοποιημένων τραπεζών στο μετοχικό κεφάλαιο τους έναντι του διαγραφόμενου χρέους.

Χωρίς εθνικό νόμισμα, η οποιαδήποτε απόπειρα απομείωσης του χρέους και απεμπλοκής της χώρας από τα μνημόνια, τη λιτότητα και την υποτέλεια είναι μάταιη υπόθεση και η επαγγελία της εξαπάτηση και δημαγωγία.

ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ;

Για την ΛΑ.Ε το εθνικό νόμισμα δεν είναι αυτοσκοπός ούτε φετίχ. Δεν συνιστά απλώς μια διαφορετική, εθνική τώρα, νομισματική μονάδα για να συνεχίσουμε με άλλη μορφή τις ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, να υπηρετήσουμε τα ίδια ολιγαρχικά κεφαλαιακά συμφέροντα, τις ίδιες αμαρτωλές διαπλεκόμενες σχέσεις, τις ίδιες πελατειακές λογικές, τα ίδια παρασιτικά κυκλώματα και τις ίδιες πρακτικές της μίζας και της διαφθοράς.

Το εθνικό νόμισμα, αντίθετα, αποτελεί για μας ένα εργαλείο, μια αφετηρία, μια πρόκλησηκαι μια ευκαιρία για να καταστήσουμε, σε συνδυασμό με την εφαρμογή του συνολικού αλληλοεξαρτώμενου μεταβατικού μας προγράμματος, όλες αυτές τις καταστάσεις παρελθόν. Για να κάνουμε παρελθόν την μνημονιακή υποδούλωση, την ευρωζωνική επιτροπεία και ένα μη βιώσιμο χρέος. Για να καταργήσουμε την λιτότητα, να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια και την ανεργία, να διασφαλίσουμε ως δημόσιες και καθολικές τις κοινωνικές ανάγκες σε υγεία – παιδεία – πολιτισμό Για να σταματήσουμε το ξεπούλημα της χώρας, να εθνικοποιήσουμε τις στρατηγικές επιχειρήσεις και να προχωρήσουμε στον παραγωγικό μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας, πράγματα απαγορευτικά μέσα στην ευρωζώνη και στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ΕΕ.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΠΡΩΤΟΝ: Με το εθνικό νόμισμα μπορούμε να ενισχύσουμε την εθνική παραγωγική βάση και την αποδοτικότητα (ανταγωνιστικότητα) της ελληνικής οικονομίας, απαντώντας στην ανάγκη να προσφέρουμε ένα μεγάλο κύμα ρευστότητας στην οικονομία και την κοινωνία με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους.

Με το εθνικό νόμισμα θα μπορέσουμε, μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος, να αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα, για να παράσχουμε ισχυρή ρευστότητα στην οικονομία και την κοινωνία με ευνοϊκούς όρους και πολύ χαμηλά επιτόκια, δυνατότητα η οποία δεν υφίσταται εντός ευρώ.

Αυτήν την δυνατότητα ισχυρής ρευστότητας, θέλουμε να την κατευθύνουμε τόσο στην οικονομία για παραγωγικές επενδύσεις όσο και στην κοινωνία για την καταπολέμηση της φτώχειας, την στήριξη κοινωνικών αναγκών και κρίσιμων κοινωνικών τομέων.

Ειδικότερα το εθνικό εκδοτικό προνόμιο και ο εθνικός έλεγχος της νομισματικής πολιτικής θα αξιοποιηθούν για να χρηματοδοτήσουν μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος και μέσω των εθνικοποιημένων τραπεζών ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα στη χώρα τόσο στο σκέλος των δημοσίων επενδύσεων όσο και στην χρηματοδοτική στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων..

Αναφερόμαστε σε ένα νέο ευρύτατο σε μέγεθος και ποικιλία, ποιοτικά προσανατολισμένο και κάτω από ουσιαστικό δημοκρατικό και κοινωνικό έλεγχο χρηματοδοτικό πρόγραμμα με πολύ χαμηλά επιτόκια, τα οποία θα καθορίζονται στο πλαίσιο ενός κυβερνητικού αναπτυξιακού σχεδιασμού. Ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα που εκτός των άλλων θα αποβλέπει σε ένα διπλάσιο, τουλάχιστον, παραγωγικά επανασχεδιασμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Σε ένα ευρύτατο πρόγραμμα στήριξης της αγροτιάς και αναβάθμισης της πρωτογενούς παραγωγής, και σε ένα μεγάλο χρηματοδοτικό πρόγραμμα για επενδύσεις των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που θα στοχεύουν την παραγωγική και τεχνολογική αναβάθμιση της χώρας, την αύξηση των θέσεων εργασίας, την στήριξη και διεύρυνση των εργατικών κατακτήσεων. Στο πλαίσιο αυτό ιδιαίτερη προσπάθεια θα επιδειχθεί για την ανασυγκρότηση επιχειρήσεων υπό δημόσιο έλεγχοκαι τη στήριξη συνεταιριστικών και συνεργατικών επιχειρήσεων και βεβαίως επιχειρήσεων που οι καινοτόμες, τεχνολογικά σύγχρονες, οργανωτικές επιδόσεις τους υποβοηθούν τον δημοκρατικό αναπτυξιακό σχεδιασμό και τον παραγωγικό μετασχηματισμό της οικονομίας.

Το εκδοτικό προνόμιο και ο εθνικός έλεγχος της νομισματικής πολιτικής θα αξιοποιηθούν, ταυτόχρονα, στο έπακρο για να στηρίξουν και να ενισχύσουν την κοινωνική Ελλάδα και τονκοινωνικό προϋπολογισμό. Το εθνικό νόμισμα και η νέα επεκτατική νομισματική πολιτική θα αξιοποιηθούν για να ανακεφαλαιοποιήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία, θα στηρίξουν και θα ενισχύσουν μισθούς και συντάξεις, πρώτα απ’ όλα τον κατώτατο μισθό, την κατώτατη σύνταξη, θα χρησιμοποιηθούν για την κοινωνική στήριξη των αδυνάτων και των ΑΜΕΑ για την καταπολέμηση της φτώχειας και την ενίσχυση των κοινωνικών δαπανών.

Ο κρατικός προϋπολογισμός μιας Ελλάδας με εθνικό νόμισμα, απαλλαγμένος από τα δεσμά της δημοσιονομικής λιτότητας, από τον στραγγαλισμό των υπέρογκων πρωτογενών πλεονασμάτων και τις περιοριστικές προδιαγραφές του Συμφώνου Σταθερότητας και έχοντας τη δυνατότητα νομισματικής αναχρηματοδότησης των ελλειμμάτων του με ιδιαίτερα ευνοϊκούς και προνομιακούς όρους, μπορεί, στη βάση μιας μεγάλης διοικητικής μεταρρύθμισης του κράτους και συνολικά της δικής μας πρότασης, να αναδειχθεί ως ο μεγάλος κεντρικός μοχλός για το παραγωγικό μετασχηματισμό, την αποδοτική αναδιαμόρφωση της οικονομίας και την κοινωνική δικαιοσύνη.

ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ: ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΒΙΩΣΙΜΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Στη βάση του εθνικού νομίσματος θα εφαρμόσουμε μια ευέλικτησυναλλαγματική πολιτική, που θα λαμβάνει υπόψη της τα εγχώρια οικονομικά δεδομένα, ειδικότερα τις εξελίξεις στο ισοζύγιο πληρωμών αλλά και τις ευρωπαϊκές και διεθνείς συγκυρίες.

Αυτή η εθνική συναλλαγματική πολιτική δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να διακατέχεται από κανένα δογματισμό ή προκατασκευασμένα σχήματα, θα πρέπει να διαμορφώνεται και να εξελίσσεται μέσα από διευρυμένο και ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο και να έχει ως αποκλειστικό γνώμονα της ανάπτυξη στη χώρα, την διεύρυνση των θέσεων εργασίας με στόχο την πλήρη απασχόληση και την προώθηση ενός νέου δίκαιου και βιώσιμου οικονομικού προτύπου.

Τα κατεστημένα κέντρα κινδυνολογούν με μια ενδεχόμενη επιλογή υποτίμησης του εθνικού νομίσματος και μιλούν για καταστροφικές επιπτώσεις, προεξοφλώντας, μάλιστα, ότι αυτή η υποτίμηση θα προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις με συνέπεια η χώρα να παρουσιάσει, τάχα, ελλείψεις σε πρώτες ύλες, αναγκαία είδη διατροφής, φάρμακα κλπ, ελλείψεις που, έτσι κι αλλιώς, τις θεωρούν δεδομένες με εθνικό νόμισμα.

Αυτή η κινδυνολογία δεν έχει καμιά απολύτως βάση και είναι παντελώς αστήρικτη.

Εάν κριθεί αναγκαίο, για το συμφέρον της οικονομίας και του ελληνικού λαού είναι ενδεχόμενο να επιλεγεί σε κάποια χρονική στιγμή μια περιορισμένη και σχεδιασμένη υποτίμηση του νομίσματος.

Αυτή η υποτίμηση θα αποβλέπει στην αξιοποίηση από τη χώρα ενός εργαλείου που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέσα στο ευρώ, με στόχο να τονωθεί η εγχώρια παραγωγή και η οικονομία, ιδιαίτερα σε στοχευμένους κλάδους και με έλεγχο για την επίτευξη μετρήσιμων στόχων, προκειμένου να εφαρμοσθεί ένας ευρύτερος σχεδιασμός οικονομικής ανάπτυξης.

Μια ενδεχόμενη υποτίμηση, σε μια οικονομία όπως η δική μας, η οποία, κάτω από την μπότα των μνημονίων, βρίσκεται επί πολλά χρόνια σε ύφεση και στασιμότητα, έχει μεγάλη ανεργία και αργό και ανεκμετάλλευτο αλλά εν δυνάμει αποδοτικό, παραγωγικό δυναμικό, εφ’ όσον σε κάποια στιγμή κριθεί σκόπιμη, θα έχει θετικό ισοζύγιο οικονομικοκοινωνικών επιπτώσεων.

Μια περιορισμένη και λογική υποτίμηση, εφ’ όσον χρειαστεί και κριθεί σκόπιμη, θα αποτελεί μια θετική και όχι αμυντική, επιλογή, που θα έχει ως στόχο να ενισχύσει και να δώσει ώθηση στο υπό εφαρμογή αναπτυξιακό σχέδιο της χώρας.

Μια τέτοια υποτίμηση θα βοηθήσει ουσιωδώς να γίνουν σχετικά πιο φτηνά τα εγχώρια και πιο ακριβά τα εισαγόμενα προϊόντα και επομένως θα βοηθήσει στην τόνωση της εθνικής παραγωγής, στην υποκατάσταση εισαγωγών από εγχώρια παραγωγή, στην ενίσχυση των εξαγωγών, την ενδυνάμωση του τουριστικού ρεύματος, και στη σημαντική και συνολική αύξηση της απασχόλησης, υποστηρίζοντας, έτσι, την σχεδιασμένη προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί ώστε η χώρα να μπει σε μια νέα αναπτυξιακή τροχιά και στη διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου.

Μια περιορισμένη και λογική υποτίμηση, στο πλαίσιο μιας οικονομίας που βρίσκεται επί χρόνια σε ύφεση, θα έχει μικρές και φθίνουσες συνέπειες στον πληθωρισμό, οι οποίες σε κάθε περίπτωση θα διασφαλισθεί να μην έχουν καμιά αρνητική συνέπεια στους μισθούς και τις συντάξεις. Οιμισθοί και οι συντάξεις, άλλωστε, θα ενισχυθούν έτσι και αλλιώς στη βάση των νέων πολιτικών κατά της λιτότητας, οι οποίες θα εφαρμοσθούν με την υποβοήθηση του εθνικού νομίσματος.

Από μια υποτίμηση με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν πρόκειται να σημειωθεί, όπως λέγεται, κάποια υποτιθέμενη αθρόα και επιζήμια εισαγωγή κερδοσκοπικών κεφαλαίων στη χώρα, πολύ περισσότερο που παράλληλα με την εισαγωγή εθνικού νομίσματος θα εφαρμοσθεί ουσιαστικός έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίων από την χώρα στο εξωτερικό και αντιστρόφως, προς αποτροπή επιζήμιων μεθοδεύσεων σε βάρος του νομίσματος και της εθνικής οικονομίας.

Ο έλεγχος αυτός δεν θα έχει καμιά σχέση με τους σημερινούς περιορισμούς στις τραπεζικές συναλλαγές (Capital Control) και την άντληση χρημάτων από τις τράπεζες. Αντίθετα, με την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος οι συναλλαγές με τις τράπεζες, το άνοιγμα λογαριασμών και οι αναλήψεις θα είναι απόλυτα ελεύθερες και δεν θα τελούν υπό κανένα περιορισμό.

Δεν έχει την παραμικρή βάση η ευρώπληκτη προπαγάνδα η οποία διατείνεται ότι με την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος θα ακολουθήσει ανεξέλεγκτη υποτίμηση του και ακόμα χειρότερα θα παρουσιαστούν, έτσι κι αλλιώς, ελλείψεις και μάλιστα τεράστιες, πρώτων υλών, φαρμάκων, πετρελαίου, τροφίμων κλπ. Πολύ περισσότερο δεν έχει καμιά επαφή με την πραγματικότητα ο ισχυρισμός, που συχνά ακούγεται, πως η Ελλάδα δεν μπορεί να μεταβεί σε εθνικό νόμισμα γιατί δεν παράγει τίποτα.

Κατ’ αρχάς η διαδεδομένη πεποίθηση πως η Ελλάδα, παρά την μεγάλη παραγωγική υποβάθμιση που υπέστη ιδιαίτερα τα χρόνια του ευρώ, έχει καταντήσει παραγωγική έρημος, δεν είναι σωστή. Η Ελλάδα διαθέτει ακόμα, παρά τα βαριά πλήγματα που έχει υποστεί από τις ασκούμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές και την ευρωζωνική πίεση, μια αξιοσημείωτη παραγωγική βάση και σημαντικές υποδομές. Το εθνικό νόμισμα στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος όχι μόνο επιβάλλεται αλλά και καθίσταται απόλυτα αναγκαίο ακριβώς για να ανακόψει την παραγωγική συρρίκνωση, να ενθαρρύνει την παραγωγική ανάκαμψη του τόπου σε όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και στο πλαίσιο ενός νέου οικονομικού και κοινωνικού προτύπου.

Πέραν των πολλών άλλων, θα πρέπει να τονίσουμε ακόμα, ότι, μετά από πολλά χρόνια, το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της χώρας, κυρίως λόγω μνημονιακών πιέσεων, είναιισοσκελισμένο ή και πλεονασματικό. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα του εθνικού νομίσματος θα μπορεί, με τις συναλλαγματικές εισπράξεις που θα αποκομίζει από τις εξαγωγές της, το τουριστικό συνάλλαγμα και σειρά άλλων συναλλαγματικών εσόδων, να αποπληρώνει όλες τις εισαγωγές που πραγματοποιεί στα σημερινά επίπεδα. Και αυτή η θετική αποτίμηση θα καταστεί πιο ευνοϊκή αφού το εθνικό νόμισμα με την εισαγωγή του και την πολιτική που θα ακολουθήσουμε θα προσδώσει ώθηση στην παραγωγή και στις εξαγωγές της χώρας, ενώ θα μειώσει και θα υποκαταστήσει τις εισαγωγές με εγχώρια παραγόμενα αγαθά και προσφερόμενες υπηρεσίες. Τέλος ο συνδυασμός ισορροπημένου ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών και η εφαρμογή ουσιαστικών ελέγχων στις εισροές και εκροές κεφαλαίων, ιδίως για βραχυπρόθεσμες κερδοσκοπικές επενδύσεις περιορίζει σημαντικά τους κινδύνους κερδοσκοπικών επιθέσεων που θα μπορούσαν να θέσουν σε ανεπιθύμητη τροχιά το εθνικό μας νόμισμα, ενώ ευκαιριακές διακυμάνσεις στην ζήτηση και προσφορά εθνικού νομίσματος είναι διαχειρίσιμες με τα υπάρχοντα συναλλαγματικά αποθέματα. Αυτονόητο είναι ότι τα αποθέματα χρυσού της χώρας μας πρέπει να έλθουν και να φυλάσσονται στην πατρίδα μας.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΥΡΙΑΡΧΗ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ, ΒΑΘΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ,

ΑΣΦΑΛΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ

Με το παρόν φυλλάδιο επιχειρήσαμε να σκιαγραφήσουμε πολύ συνοπτικά την πορεία μετάβασης στο εθνικό νόμισμα με βάση το ριζοσπαστικό μας πρόγραμμα. Με το φυλλάδιο αυτό δεν κλείνουμε αλλά επιχειρούμε να δώσουμε μια νέα ώθηση στην επεξεργασία και την συζήτηση για το πέρασμα από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα, συζήτηση που στην ουσία δεν επετράπη να γίνει ποτέ από τα μέσα ενημέρωσης. Η επεξεργασία που καταθέτουμε δεν κλείνει αλλά ανοίγουμε ένα κεφάλαιο κοινωνικού διαλόγου για τη συνέχιση της.

Ο δρόμος του εθνικού νομίσματος στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος, όπως αυτό που προτείνει η ΛΑ.Ε., ανταποκρίνεται στα συμφέροντα και τις προοπτικές της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, πρώτα απ’ όλα της εργατικής τάξης και συνολικά του κόσμου της εργασίας. Εξυπηρετεί τις ανάγκες των ανέργων για την εξεύρεση δουλειάς με πλήρη δικαιώματα. Τα συμφέρονται της νεολαίας για ένα καλύτερο μέλλον στην πατρίδα μας. Τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς και των μικρομεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας μας, όποια δραστηριότητα κι ασκούν. Ο δρόμος του εθνικού νομίσματος στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος, όπως αυτό που προτείνει η ΛΑ.Ε, θα πλήξει μόνο μια κεφαλαιακή ολιγαρχία συνδεδεμένη με τα ευρωπαϊκά και διεθνή ιμπεριαλιστικά οικονομικά και πολιτικά κέντρα.

Αντίθετα, η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα και ένα μεταβατικό προοδευτικό πρόγραμμα μετασχηματισμών με σοσιαλιστικό ορίζοντα, σαν και αυτό που προτείνουμε, είναι μια πορεία βιώσιμη, που διασφαλίζει την έξοδο από την κρίση, μειώνει δραστικά τις ανισότητες και την ανεργία και διαμορφώνει ένα νέο παραγωγικό και αποδοτικό οικονομικό πρότυπο.

Η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα για την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος είναι μια πορεία συμμετοχής και μεγάλων ενωτικών εργατικών και λαϊκών αγώνων. Είναι μια πορεία μεγάλων οικονομικών και δημοκρατικών μετασχηματισμών. Είναι μια πορεία σύγκρουσης και ρήξης με τους νεοφιλελεύθερους κανόνες της ΕΕ, σύγκρουση και ρήξη που ανοίγει τις διαδικασίες, με την θέληση και τους αγώνες του λαού, για την αποδέσμευση και την έξοδο της χώρας και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι, τέλος, μια πορεία εφαρμογής μιας νέας πολυδιάστατης στρατηγικής εξωτερικών και διεθνών οικονομικών προσανατολισμών, η οποία θα θωρακίζει και θα ενισχύει τους νέους δρόμους της χώρας.

Το έπαθλο της νικηφόρας αυτής πορείας θα είναι μια νέα Ελλάδα κυρίαρχη, ασφαλής, ανεξάρτητη, βαθύτατα δημοκρατική, κοινωνικά δίκαιη και ευημερούσα.

Μια Ελλάδα που για πρώτη φορά ο λαός της θα είναι κυρίαρχος στην χώρα μας και με συμμέτοχο τα νιάτα της πατρίδας μας, θα κτίζει ένα μέλλον αντάξιο των προσδοκιών τους.