Οι αντιδράσεις των "10" για την υπόθεση της Novartis

Για πολιτική στοχοποίηση και κυβερνητική επιχείρηση σπίλωσης και συκοφάντησης με ανυπόστατες κατηγορίες που βασίζονται σε "κατασκευασμένες μαρτυρίες", κάνουν λόγο οι περισσότεροι εκ των δέκα πολιτικών τα ονόματα των οποίων βρίσκονται στη δικογραφία για την υπόθεση Novartis. Παράλληλα ξεκαθαρίζουν ότι ουδεμία σχέση έχουν με την υπόθεση, καταγγέλλουν διασταύρωση εξουσιών και προσβολή των θεσμών και κατηγορούν την κυβέρνηση για παρέμβαση στη Δικαιοσύνη. 

Α. Σαμαράς: Νέα συκοφαντία Τσίπρα κατά του προσώπου μου

Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς σε χθεσινή δήλωσή του στο ΑΠΕ -ΜΠΕ αναφέρει τα εξής: "Πληροφορήθηκα τη νέα συκοφαντία του κ. Τσίπρα κατά του προσώπου μου. Και μάλιστα από κατασκευασμένες μαρτυρίες ανωνύμων. Επειδή η συκοφαντία είναι το όπλο των δειλών, τους λέω πως εμένα δεν με αγγίζουν!

Να είναι βέβαιοι ότι οι συκοφάντες και όσοι είναι από πίσω θα λογοδοτήσουν οι ίδιοι στη δικαιοσύνη".

Πικραμμένος: "Σύμπλευση" και "διασταύρωση των εξουσιών" στο παράδειγμα της Πολωνίας

"Σύμπλευση" και "διασταύρωση των εξουσιών, μη προβλεπόμενη από το Σύνταγμα, ακολουθώντας το παράδειγμα της Πολωνίας", κατήγγειλε, ο πρώην υπουργός Παναγιώτης Πικραμμένος μιλώντας σήμερα στο ΘΕΜΑ 104,6 και δήλωσε "πάρα πολύ οργισμένος". 

Ο κ. Πικραμμένος δήλωσε επίσης ιδιαίτερα ανήσυχος για την όξυνση του πολιτικού κλίματος, που όπως είπε "αποσκοπείται ενσυνείδητα" και τόνισε πως αυτά που συνέβησαν χθες είναι αδιανόητα: "Επικαλούμαι και τις δύο ιδιότητες που είχα για να σας πω ότι ποτέ δεν θα είχα διανοηθεί να στείλω τον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου για να ανταλλάξει απόψεις με τον εισαγγελέα. Αυτά είναι πρωτοφανή πράγματα.

Σε χθεσινή γραπτή δήλωσή του ο  υπηρεσιακός πρωθυπουργός της περιόδου Μαΐου - Ιουνίου 2012", αναφέρει: "Ουδεμία σχέση έχω  με το σκάνδαλο της φαρμακοβιομηχανίας Novartis, τόσο εγώ προσωπικά, όσο και η υπηρεσιακή Κυβέρνηση της χρονικής  περιόδου Μαΐου - Ιουνίου 2012". 

Βενιζέλος: Δε θα αφήσω αναπάντητη τη βάρβαρη προσβολή των θεσμών

Για διαμόρφωση ενός σκηνικού φτηνού πολιτικού αντιπερισπασμού κάνει λόγο από την πλευρά του ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, με αφορμή την υπόθεση "Novartis".

Παράλληλα, όπως διαμήνυσε χθες, δε θα αφήσει αναπάντητη "τη βάρβαρη προσβολή των θεσμών του κράτους δικαίου, που συντελέστηκε από την κυβέρνηση, σε συνεργασία με δικαστικούς λειτουργούς", όπως τονίζει χαρακτηριστικά.

"Όσες φορές έκαναν το λάθος να μου επιτεθούν με συκοφαντίες μετάνιωσαν γιατί προσέκρουσαν στον τοίχο της αλήθειας. Τώρα βλέπω να αναφέρουν και το όνομα μου στην 'υπόθεση Novartis' κατά τρόπο παντελώς ασυνάρτητο, μάλλον από συνήθεια. Επειδή μόνος μου γνώμονας ήταν και είναι πάντα το δημόσιο συμφέρον,  δεν θα αφήσω αναπάντητη τη βάρβαρη προσβολή των θεσμών του κράτους δικαίου που συντελέσθηκε από την κυβέρνηση, σε συνεργασία δυστυχώς με δικαστικούς λειτουργούς, προκειμένου να  διαμορφωθεί ένα σκηνικό φτηνού πολιτικού αντιπερισπασμού", επεσήμανε, σε δήλωσή του, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Πριν από λίγο μάλιστα, έγινε γνωστό, ότι ο κ. Βενιζέλος ζήτησε με επιστολή τουπρος τον πρόεδρο της Βουλής Ν. Βούτση να δοθεί στη δημοσιότητα όλος ο φάκελος της Novartis, όπως διαβιβάστηκε στη Βουλή.

Στουρνάρας: Πολιτική στοχοποίηση και bullying

"Ουδέποτε κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως Υπουργός Οικονομικών είχα υπογράψει οποιαδήποτε απόφαση που να σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με την εταιρία Novartis", τονίζει σε χθεσινή ανακοίνωση του ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας με αφορμή σχετικά  δημοσιεύματα.

"Παρεμπιπτόντως, ουδεμία από το νόμο σχετική αρμοδιότητα έχει ο Υπουργός Οικονομικών", τονίζει ο κ. Στουρνάρας και προσθέτει: "Η πολιτική στοχοποίηση και το bullying που υφίσταμαι εγώ και η οικογένεια μου τρία χρόνια τώρα έχει τα όρια της".

Άδωνις Γεωργιάδης: Προφανώς έχουν στήσει τους μάρτυρες

Για καταπάτηση του Συντάγματος από τον τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο και από την εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη σε περίπτωση που ενημέρωσε τον υπουργό για την δικογραφία έκανε λόγο ο Άδωνις Γεωργιάδης μιλώντας στο ΘΕΜΑ 104,6.

Ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είπε πως για το λόγο αυτό την Τετάρτη θα καταθέσει μήνυση εναντίον τους. "Είπε μετά από "μερική άτυπη ενημέρωση" ο κύριος Παπαγγελόπουλος και αν του έχει αποκαλύψει η κυρία Τουλουπάκη έστω και μία σελίδα από την δικογραφία, θα απολογηθούν στην Δικαιοσύνη", τόνισε και εξήγησε: "Πώς το ξέρουν ότι είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο, ή από την κυρία Τουλουπάκη ή από τους προστατευόμενους μάρτυρες, τους οποίους προφανώς έχουν στήσει οι ίδιοι".

Ο ίδιος δήλωσε πως σε γνώση του είναι μόνο "το δημοσίευμα που λέει ότι δύο νέοι προστατευόμενοι μάρτυρες, εγχώριοι, προσήλθαν αυτοβούλως, μαρτυρίες με κουκούλα, οι οποίοι έχουν πει διάφορα".  

Ο κύριος Γεωργιάδης επισήμανε επίσης πως εκ μέρους της κυβέρνησης, "το σηκώνουν πολύ το θέμα προφανώς και για την αλλαγή της ατζέντας". 

Αβραμόπουλος: Ουδεμία σχέση είχα με αυτό το ζήτημα

Όπως επισημαίνει, με χθεσινή δήλωσή του, ο επίτροπος Μεταναστευτικής Πολιτικής, Δημήτρης Αβραμόπουλος, την περίοδο που ήταν υπουργός Υγείας, από το 2006 μέχρι και το 2009, η πολιτική του φαρμάκου και η τιμολόγησή του δεν ανήκε στην αρμοδιότητα του υπουργείου. Παράλληλα, τονίζει ότι δεν υφίσταται κανένα ζήτημα.

"Με έκπληξη πληροφορήθηκα αναφορά του ονόματός μου στην δικογραφία για τη Novartis που απεστάλη στη Βουλή μαζί με άλλα ονόματα πρωθυπουργών και υπουργών της περιόδου 2006-2015. Να σημειωθεί ότι την περίοδο που ήμουν υπουργός Υγείας, από το 2006 ως το 2009 η πολιτική του φαρμάκου και η τιμολόγησή του δεν ανήκε στην αρμοδιότητα του υπουργείου Υγείας και συνεπώς ουδεμία σχέση είχα ούτε και θα μπορούσα να έχω με αυτό το ζήτημα. Η αρμοδιότητα για το φάρμακο περιήλθε στο υπουργείο Υγείας δυο χρόνια μετά την αποχώρησή μου. Απλά και ξεκάθαρα. Συνεπώς δεν υφίσταται ζήτημα", τόνισε ο κ. Αβραμόπουλος.

Λοβέρδος: Ο πολιτικός αμοραλισμός της κυβέρνησης έσπασε κάθε ρεκόρ

Σε έντονο τόνο είναι και η απάντηση που έδωσε χθες ο Ανδρέας Λοβέρδος, πρώην υπουργός Υγείας και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. 

Όπως αναφέρει σε ανάρτησή του στο twitter: 

"Μόλις προσγειώθηκα στην Αμερική και πληροφορήθηκα τις αθλιότητες-γελοιότητες της συμμορίας.

Η ηθική εξαχρείωση και ο πολιτικός αμοραλισμός της παρούσας κυβέρνησης έσπασαν όλα τα ρεκόρ, που είχαν οι ίδιο δημιουργήσει. Αυτή τη φορά η συμμορία ξεπέρασε ακόμη και τα όρια της γελοιότητας.   Επειδή, όμως όλες οι ενέργειες μου ως υπουργού υπαγορεύθηκαν αποκλειστικά, μονοσήμαντα και απόλυτα από το δημόσιο συμφέρον, δηλώνω κατηγορηματικά ότι αυτοί που επιχείρησαν ήθα επιχειρήσουν να ρίξουν σκιές στην πολιτική μου διαδρομή θα κληθούν να λογοδοτήσουν εκεί που τους ταιριάζει: στα αρμόδια ποινικά και πολιτικά δικαστήρια".

Μ. Σαλμάς: Εγώ ενημέρωσα τον Κοντονή για τη Novartis

?Στην αποκάλυψη ότι ήταν ο ίδιος που ενημέρωσε τον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή για την υπόθεση Novartis προχώρησε στο ΘΕΜΑ 104,6 ο πρώην υφυπουργός Υγείας Μάριος Σαλμάς.

Όσον αφορά, δε, την διαρροή για εμπλοκή του ονόματός του στη σχετική δικογραφία ο κ. Σαλμάς παρατήρησε "όταν η δαπάνη πέφτει πώς μπορεί να κατηγορήσει κάποιους υπουργούς που μείωσαν τη δαπάνη", παρουσιάζοντας στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η κυβέρνηση ΝΔ και ο ίδιος μείωσαν τη φαρμακευτική δαπάνη και άρα και τον τζίρο των φαρμακευτικών εταιρειών.

"Έχω την τύχη να είμαι ο μόνος πολιτικός μαζί με τους δύο πληροφοριοδότες υπαλλήλους της Novartis που σε συνεργασία με δικηγορικό γραφείο στις ΗΠΑ ξεκινήσαμε να στείλουμε στη δικαιοσύνη την υπόθεση για αθέμιτες πρακτικές της Novartis" είπε ο κ. Σαλμάς.

"Δέκα ημέρες πριν καταθέσουν οι μάρτυρες για την Ελλάδα ενημέρωσα εγκαίρως τον Δεκέμβριο του 2016. Αυτά έστειλε στην εισαγγελία διαφθοράς ο κ. Κοντονής, μέχρι τότε αγνοούσε πλήρως την υπόθεση" συμπλήρωσε ο κ. Σαλμάς.

Ο Μάριος Σαλμάς παρουσίασε επίσης στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η κυβέρνηση ΝΔ παρέδωσε φαρμακευτική δαπάνη της τάξης των 165 εκατ.ευρώ τον μήνα ενώ με τον ΣΥΡΙΖΑ η δαπάνη του ΕΟΠΥΥ είναι κάθε μήνα 230 εκατ. ευρώ.

Λυκουρέντζος: Δεν με πλησίασε κανείς από φαρμακευτική

"Εγώ δεν εξέδωσα καμία απόφαση που αφορά το φάρμακο, δεν είχα καμία εμπλοκή στο θέμα της Novartis", ξεκαθάρισε μιλώντας στο ΘΕΜΑ 104,6, ο Ανδρέας Λυκουρέντζος που διετέλεσε υπουργός Υγείας για ένα χρόνο, από τον Ιούνιο του 2012 ως τον Ιούνιο του 2013.  Όπως είπε τις αρμοδιότητες είχε ο κύριος Σαλμάς, "καμία απόφαση δεν έχω υπογράψει εγώ", ανέφερε. "Υπήρχαν μηχανισμοί που καθορίζονταν οι τιμές στα φάρμακα", ανέφερε .

Όπως είπε ο κ.  Λυκουρέντζος "όταν λάβω γνώση της δικογραφίας, θα κινηθώ εναντίων όλων εκείνων που έχουν κάνει οποιαδήποτε αναφορά που έχει γίνει στο όνομά μου και με σπιλώνει" και συνέχισε θυμίζοντας ότι "και στη δικογραφία για το Ερρίκος Ντινάν είχε γίνει αναφορά στο όνομά μου... και τελικά η αναφορά ήταν ότι δεν δέχτηκα τον Μαρτίνη στο γραφείο μου". 

"Μου προξενεί εντύπωση πώς μπορεί να κατηγορούνται πολιτικά πρόσωπα με υποθέσεις. Περιμένω να δω την δικογραφία", κατέληξε.

Κουτρουμάνης: Δεν ήμουν ποτέ αρμόδιος για θέματα τιμολόγησης

Την έκπληξή του για την εμπλοκή του στις διαρροές για τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση Novartis εξέφρασε και ο Γιώργος Κουτρουμάνης στο ΘΕΜΑ 104,6. 

"Δεν ήμουν ποτέ αρμόδιος για θέματα τιμολόγησης φαρμάκων. Εκείνο το οποίο θα μπορούσε να πει για μένα ήταν ότι έκανα τη μεγαλύτερη προσπάθεια για να μειωθεί η δαπάνη μέσα από την ηλεκτρονική συνταγογραφήση ως υπουργός Εργασίας. Ήταν 5,6 δισ. η δαπάνη και όταν αποχώρησα ήταν κάτω από 3 δισ. το χρόνο" δήλωσε ο κ. Κουτρουμάνης.

Έκανε ακόμα λόγο για "αθλιότητα από την κυβέρνηση" εκτιμώντας ότι "η κυβέρνηση προσπαθεί να αλλάξει την ατζέντα και να δημιουργήσει ενόχους σε μια πορεία για να ανατρέψει το εις βάρος της κλίμα".  "Δεν το συζητάμε, η μεθόδευση είναι προφανής" κατέληξε ο κ. Κουτρουμάνης.

 capital.gr

ΠΡΟΣΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ - του Ματθαίου Ασλανίδη.

Είναι μιά εξελικτική πραγματικότητα η παγκοσμιοποίηση που δεν μπορεί να αποκλειστεί , έστω και αν υπάρχουν πολλοί λόγοι εθνικοί, φυλετικοί, θρησκευτικοί και πολιτισμικοί που μας κάνουν να σκεφτούμε ότι απέχει πολύ από το να είναι εφικτή, πλήν όμως αναπόφευκτη. 

Μακροπρόθεσμα κανένα έθνος δεν θα μπορεί να υπάρχει στην σημερινή του μορφή ανεξάρτητο και απομονωμένο από τα άλλα, γιατί ο πραγματικός κόσμος είναι ένας κόσμος όπου συνυπάρχουν και έχουν σχέσεις μεταξύ τους τα έθνη. Όπως ακριβώς στην κοινωνία τα άτομα αισθάνονται την ανάγκη να συναλλαχθούν για να συνυπάρξουν το ένα με το άλλο σχηματίζοντας μιά ενιαία κοινωνία, έτσι και τα έθνη όλου του κόσμου στην ιστορική τους εξέλιξη υφίστανται αυτήν την ανάγκη στην δημιουργία της παγκόσμιας κοινότητας. 

Το πια μορφή θα πάρει η παγκόσμια κοινότητα μέσω της επιχειρούμενης παγκοσμιοποίησης όμως, θα εξαρτηθεί από την σχέση ανάμεσα στην οικονομική επιστήμη και την πολιτική δράση, δεδομένου ότι πολιτική και οικονομία όσο και αν συνυπάρχουν στα όρια της ταύτισης έχουν μια ιεραρχία μεταξύ τους, που όταν τηρείται υπηρετούν τον ίδιο σκοπό την ευημερία της κοινωνίας και όταν παραβιάζεται υπηρετούν αμφότερες την διαπλοκή και την εκμετάλλευση.

Δύο κοσμοθεωρίες λοιπόν αντίθετες στην φιλοσοφία τους με κοινό στόχο την παγκόσμια διακυβέρνηση προβάλλονται από την ιστορία, Σοσιαλισμός και Καπιταλισμός, με τους Μαρξιστές να οραματίζονται ''πολιτικά'' την ανθρώπινη κοινωνία ως παγκόσμια κοινότητα με σοσιαλιστικές αρχές θεμελιωμένη πάνω σε μιά μή ανταγωνιστική και εκμεταλλευτική οικονομία, έναντι των Κλασικών του καπιταλισμού να θεωρούν την κοινωνία ''οικονομικά'' παγκόσμια αγορά εκμετάλλευσης και κερδοφορίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου . Το ιδανικό της ειρήνης του Σοσιαλισμού, έναντι της οικονομικής εξουσίας του Καπιταλισμού που προβάλει με επίφαση επιστημονικότητας την ρατσιστική ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης ως μονόδρομο της βούλησης των οικονομικά ισχυρών, αντικαθιστώντας το Δημοκρατικό ιδανικό της ισότητας με το ολιγαρχικό ιδανικό της κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Ελπίδα των λαών λοιπόν, εάν υπάρχει ελπίδα, μια φιλελεύθερη μεταρρύθμιση του παγκόσμιου καπιταλισμού στο μέλλον για την εξάλειψη των αντινομιών του, μεταρρύθμιση η οποία από πολιτική σκοπιά ισοδυναμεί με την σταδιακή πραγματοποίηση του Σοσιαλισμού, διότι φιλελεύθερη μεταρρύθμιση και Σοσιαλισμός έχουν το ίδιο κοινωνικό περιεχόμενο παρ' όλη την δηλωμένη τους διαφορά στους τελικούς τους στόχους, που στην παρούσα φάση με την κυριαρχία του κεφαλαίου αναμφισβήτητα αποτελεί θέμα δευτερεύουσας σημασίας.

Βασική προϋπόθεση της φιλελεύθερης μεταρρύθμισης είναι ότι το κράτος αποτελεί τουλάχιστον δυνητικά ένα όργανο της κοινωνίας σαν συνόλου που είναι ικανό να λειτουργήσει προς όφελος ολόκληρης της κοινωνίας.

 Η πραγματικότητα όμως στις καπιταλιστικές κοινωνίες είναι ότι το κράτος ήταν πάντα, πρώτα και κύρια, εγγυητής των καπιταλιστικών σχέσεων ιδιοκτησίας και με την ιδιότητά του αυτή αναμφισβήτητο όργανο της καπιταλιστικής ταξικής κυριαρχίας.

 Το προσωπικό του - γραφειοκρατικό, εκτελεστικό και νομοθετικό - αντλείται πάντοτε από τα στρώματα κείνα του πληθυσμού που αποδέχονται ασυζήτητα σαν κάτι το απόλυτο και το φυσικό τις αξίες και τους στόχους του καπιταλισμού με αποτέλεσμα, την βαθμιαία μετάλλαξη του κρατικού μηχανισμού που συγκροτούν οι υπάλληλοι του σε μιά ιδιόμορφη κοινωνική τάξη - την κρατική - που ξέχασε την καταγωγή της στον νέο της ρόλο, για να υπηρετήσει συνειδητά και με ευλάβεια την ομαλή και χωρίς διακοπή λειτουργία του κεφαλαίου , του οποίου: ''οι κανόνες του γίνονται σύνταγμα , οι επιδιώξεις του εθνικοί στόχοι και η προστασία του, νόμος και τάξη''

Επομένως , κυρίαρχος ρόλος του κράτους η διασφάλιση της καλής λειτουργίας και της συσσώρευσης του κεφαλαίου στο εσωτερικό της επικράτειάς του με άμβλυνση ή καταστολή των ταξικών ανταγωνισμών ούτως ώστε, σε περίοδο καπιταλιστικής ευημερίας να έχουμε διάφορες παραχωρήσεις σε μισθούς συντάξεις και εργασιακά, ενώ σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης να έχουμε καταπίεση, βία και τρομοκρατία από το κράτος εις βάρος της εργατικής τάξης, η οποία πρέπει να υποστεί έως και να επωμιστεί με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα την κρίση του κεφαλαίου.

Κλασικό παράδειγμα η Ελλάδα της προ κρίσης, με την Ελλάδα μετά την κρίση, αναλογιζόμενοι πως μας δίναν τα δάνεια τότε και πως απαιτούν να τους τα πληρώσουμε τώρα, κατασχέσεις, πλειστηριασμοί κ.λ.π.

Στην φάση αυτή η μόνη κρατική παρέμβαση κοινωνικού περιεχομένου αφού προηγουμένως για λογαριασμό του κεφαλαίου το ίδιο το κράτος με το πολιτικό του προσωπικό έχει εξαθλιώσει τα πάντα είναι, - η Δούρειος πολιτική των επιδομάτων - υπό μορφήν έκτακτων εισφορών ή κοινωνικών μερισμάτων προς αποφυγή κινημάτων διαμαρτυρίας που μπορεί να λάβουν χαρακτηριστικά γενικευμένης κοινωνικής εξέγερσης η οποία δυνητικά θα θέση σε κίνδυνο την αζημίωτη επαναφορά του κεφαλαίου στα επίπεδα της πρώην κερδοφορίας του.

Παραχωρήσεις και καταπίεση: οι βασικές μέθοδοι του καπιταλιστικού κράτους για να αντιμετωπισθεί η αυξανόμενη δύναμη της εργατικής τάξης και η αντίδραση των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων της μεσαίας τάξης, μέθοδοι που όσο και αν φαίνονται αντίθετες μεταξύ των , στην πραγματικότητα είναι συμπληρωματικές που συνδυάζονται σε διάφορες αναλογίες και σε διαφορετικούς χρόνους, ώστε από την μιά να επεκτείνουν την δύναμη και την λειτουργία του κράτους και από την άλλη να διασπούν την ενότητα του λαού απομακρύνοντας τα συνεπαγόμενα μιάς μαζικής αντίδρασης αυτού διότι χωρίς μιά ταξικά ενωμένη αλληλέγγυα μεσαία τάξη που να εκφράζεται με στενότερη οργανωτική ενότητα και περισσότερο συνειδητή και πολιτική δράση, ''κοινωνική εξέγερση δεν μπορεί να υπάρξει, ειδικά σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης όπου τα στρώματα της μεσαίας τάξης βρίσκονται ανάμεσα στις ληστρικές επιθέσεις του κεφαλαίου από την μιά και τις απαιτήσεις της εργατικής τάξης από την άλλη, με αποτέλεσμα να τελούν σε σύγχυση να αδρανοποιούνται και μοιραία να συνθλίβονται. 

Η στάση αυτή της μεσαίας κοινωνικής τάξης που δυσπιστεί να κατανοήσει την αναπόφευκτη φτωχοποίησή της, ενώ είναι αντίθετη προς το οργανωμένο κεφάλαιο, καταλήγει εχθρική και προς την οργανωμένη εργασία και εκδηλώνεται φαινομενικά με την απουσία της στους κοινωνικούς αγώνες. Κλασικότερο παράδειγμα συνθλιβής της μεσαίας τάξης από αυτό που έχει συντελεσθεί στην Ελλάδα δεν υπάρχει, - μια κοινωνική τάξη της οποίας ενώ το δυναμικό της από την μια μεριά αποτελεί πηγή μη προλεταριακού αντικαπιταλισμού , από την άλλη, κατάντησε πηγή ουτοπίας για κοινωνική αλλαγή λόγω αποχής της από την οργανωμένη κοινωνική δράση, με αποτέλεσμα, την θλιβερή εικόνα μιάς αδύναμης αντίστασης σ' αυτόν τον αρμαγεδώνα από ασυντόνιστες κοινωνικές ομάδες αβέβαιου σκοπού και ένα μοναχικό Π.Α.Μ.Ε.

Σχολιάζοντας παρενθετικά το φαινόμενο των συγκεντρώσεων που έγιναν για περισσότερη κατανόηση θα έλεγα ότι, εάν τα ογκώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας για την Μακεδονία βεβαιώνουν από την μιά την αμετάβλητη εθνική συνείδηση του λαού στην σχέση του με την ιστορία, η απουσία αυτών σε εξ' ίσου σημαντικά θέματα στα χρόνια της κρίσης επιβεβαιώνουν από την άλλη, την ευμετάβλητη κοινωνική του συνείδηση στην σχέση του με την πολιτική, συνείδηση κομματιασμένη και αποσπασματική που διαμορφώνεται καθημερινά από την εκάστοτε οικονομική συγκυρία ενώ θα έπρεπε εξ ίσου δυναμικά ως εθνική να αντιδρά. 

Είναι η υπεροχή της εθνικής συνείδησης έναντι της πολιτικής που όλοι πρέπει να τη λάβουν υπ΄όψιν, πολύ περισσότερο δε η Αριστερά στο όραμα της δικής της παγκοσμιοποίησης αποβάλλοντας από επάνω της την φυσιογνωμία της χαλαρής αποδοκιμασίας συγκεντρώσεων με εθνικά χαρακτηριστικά, ασχέτως ποιοι αναπόφευκτα την πλαισιώνουν, προσθέτοντας μάλιστα στην ιδεολογική της αντζέντα, - κάτι που δεν το έκανε στο παρελθόν -, τις εθνικές ευαισθησίες των λαών γιατί αυτές αποτελούν συμπαγέστερο ανάχωμα στις επιθέσεις του κεφαλαίου. 

Εκτός βέβαια εάν οι εθνικές συνειδήσεις που διαμορφώθηκαν από την διαφορετικότητα των λαών στους χρόνους της ιστορίας, δεν αποτελούν, επί του συγκεκριμένου γι' αυτήν διαφορά ως προς τους στόχους της, με τους εκφρασμένους στόχους του καπιταλισμού στη δομή της παγκοσμιοποίης . Ο σκοπός δεν αγιάζει πάντοτε τα μέτρα, ειδικά όταν αυτά αγγίζουν τις ευαίσθητες χορδές της εθνικής συνείδησης ενός ιστορικού λαού που κάποιοι παρεξήγησαν την υπομονή του με την ανοχή του. 

Διότι στην στρεβλή θεμελίωση ενός κατασκευάσματος σε κρατική οντότητα με παραχάραξη της ιστορίας δεν υπάρχει ιδεολογική δικαιολόγηση, πολύ περισσότερο δε ορθή εφαρμογή του δικαιώματος της πολιτικής αυτοδιάθεσης και ανεξαρτησίας, γιατί παύεται το ιστορικό κεκτημένο του κάθε έθνους με αποτέλεσμα την παραβίαση της ισότητας και του σεβεσμού μεταξύ των Εθνών. ''Ένας νόμος και ένα νομικό καθεστώς για όλους '' έλεγε ο χειρότερος ιμπεριαλιστής του κόσμου ο Χίτλερ, αλλά όσο δεν πέρασε ο φασισμός στα χρόνια της βίας, άλλο τόσο δεν τα κατάφερε και ο σοσιαλισμός στα χρόνια της προπαγάνδας , γιατί οι λαοί έχουν την δική τους εθνική συνείδηση , την δική τους ταυτότητα και ιστορία, που ίσως, ακόμα και για την Αριστερά ν' αποτελούν εμπόδιο στην καλή πρόθεσή της για παγκόσμια   σοσιαλιστική ευημερία.

Ας στοχαστείτε λοιπόν ως Αριστερά πέρα από την ιδεολογία του ιστορικού υλισμού και λίγο την ιδέα της ιστορίας εκτός οικονομικού γίγνεσθαι και μή ξεκινάτε τον πολιτικό σας λόγο για το Σκοπιανό με το ''δεν είναι μόνο το όνομα'' αλλά να ξεκινάτε πρώτα από το ''όνομα'' για λόγους τακτικής και αποκαλύψτε μετά στον λαό την βρώμικη συμμετοχή της Ευρώπης της Αμερικής και του Ν.Α.Τ.Ο. που τ' άλλα κόμματα δεν τολμούν να ψελλίσουν, γιατί αν κάποιοι κακοπροαίρετοι « εθνοπατριώτες» σας χρέωναν τον εμφύλιο στο παρελθόν, στις μέρες μας με τα τόσα που συμβαίνουν δεν είναι διόλου απίθανο άλλοι καλοπροαίρετοι της διαστροφής να σας πουν στο παρόν ότι δεν πολεμήσατε τον φασισμό για λογαριασμό της πατρίδας, αλλά για λογαριασμό των εκ βορρά καθοδηγητών σας . 

Όσο για την "αριστερά" που μας κυβερνά, έχει χάσει την επαφή της με την αξιοπρέπεια, την αλήθεια, τον λαό και δεν αξίζει κάν σχολιασμού γιατί στην γοητεία της εξουσίας αντάλλαξαν τις αξίες της με τα αξιώματα . 

Ενώ αυτά μπορεί να συμβαίνουν στο εσωτερικό οποιουδήποτε κράτους, στην περίπτωση την δική μας για την Ελλάδα ως αδύναμο καπιταλιστικό κράτος το ερώτημα που γεννάτε για να αποκαλυφθεί ο ιμπεριαλισμός του Ευρωπαϊκού γίγνεσθαι καθώς και το παραμύθι του suces story με το ωραίο τέλος είναι :

τί γίνεται όταν στο εσωτερικό ενός άλλου ισχυρού κράτους, όπως η Γερμανία, δεν εκπληρώνονται οι υλικοί όροι επέκτασης του καπιταλισμού λόγω γενικευμένης κρίσης ή κορεσμού στα όρια της επικράτειας της, γιατί η ιστορία όταν θέλει να επαναληφθεί, επανέρχεται με διαφορετικό προσωπείο ; Είναι πρόβλημα ενός κλειστού συστήματος στα εθνικά σύνορα ενός κράτους η πορεία του καπιταλισμού, ώστε να αναζητηθούν οι πολιτικές μιας φιλελεύθερης μεταρρύθμισης αυτού με κρατική παρέμβαση για να θεραπευθεί η αντιφατική του φύση στα όρια της γεωγραφικής του επικράτειας ; Ή μήπως είναι δυνατόν το ίδιο το κεφάλαιο να αλλάξει χαρακτήρα και συμπεριφορά υπέρ μιάς φιλελεύθερης μεταρρύθμησης εξαλείφοντας τις αντινομίες του, την στιγμή που μπορεί να παραμείνει πιστό στην ιμπεριαλιστική του φύση αναζητώντας νέες αποικίες εκμετάλλευσης με την επέκταση του σ' αδύναμες χώρες, ακόμα και καπιταλιστικές όπως η δική μας;

Που αλλού, ρωτούσε δηκτικά ο Λένιν, εξόν στη φαντασία των γλυκανάλατων ρεφορμιστών , υπάρχουν τράστ ικανά να ενδιαφερθούν για την κατάσταση των μαζών αντί την κατάκτηση των αποικιών ;

Παραμένει επίκαιρο το ερώτημα αυτό γιατί ακόμα δεν έχει απαντηθεί από τους «ειδήμονες» της Ευρώπης, εκτός βέβαια εάν ως απάντηση μετά από 100 χρόνια οι ρεφορμιστές της δικής μας Αριστεράς ενοούν την υπερήφανη διαπραγμάτευση που θα μεταρρυθμίσει το τοκογλυφικό κεφάλαιο με το πεντοζάλη της Κρήτης... και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης...

Κλασικότατο παράδειγμα αποικιακής κατάκτησης από τα ξένα κεφάλαια πάλι η Ελλάδα, - θεατής εκποίησης του εθνικού της πλούτου (Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ) και εν δυνάμει πωλητής της ιστορίας της (Σκοπιανό).

Πάντοτε το κεφάλαιο θα επιλέγει την ιμπεριαλιστική του επέκταση βομβαρδίζοντας ή φτωχοποιόντας τους λαούς και τα έθνη, καί η Ευρώπη τον ευρωεπεκτατισμό από τον ευρωσκεπτικισμό για μιά φιλελεύθερη μεταρρύθμιση της γηραιάς ηπείρου προς όφελος της παγκόσμιας κοινωνίας . Αυτή είναι η πορεία του καπιταλισμού στους στόχους της παγκοσμοποίησης καί το επόμενο ερώτημα που γεννάτε είναι: Ποιοί φορείς, κίνημα , κόμμα, κυβέρνηση μπορούν να στηρίξουν ένα φιλελεύθερο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα υπέρ της κοινωνίας την στιγμή που το χρήμα, το κοινωνικό κύρος, η γραφειοκρατεία, οι ένοπλες δυνάμεις, τα τηλεοπτικά κανάλια, τα πάντα όλα ελέγχονται από το κεφάλαιο και χρησιμοποιούνται από αυτό με ένα και μόνο σκοπό, να κρατήσει τις θέσεις του;

Ποιός «ηγέτης» μπορεί να στηρίξει αποφασιστικά χωρίς ψέματα και δόλιες διαπραγματεύσεις ένα τέτοιο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα για τον λαό και την κοινωνία εάν : 1) δεν μείνει αυστηρά έξω από το πεδίο της καπιταλιστικής επιρροής, 2) δεν αποκτήσει δύναμη λαϊκή για να απομακρύνει τους καπιταλιστές και τους εκπρόσωπούς του από τις κρίσημες θέσεις του κρατικού μηχανισμού, και 3) δεν κρατήσει σταθερή θέση ώστε να γίνει φανερό πως κάθε αντίσταση των καπιταλιστών στην οικονομική σφαίρα θα είναι μάταιη, για να μή ξευτελιζεται ως - Πρωθυπουργός - όπως ο δικός μας με το να λέει, - έχω την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία - ;

Δεν υπάρχει επισημότερη δήλωση της παρακμής που ζούμε από την δήλωση αυτή του Πρωθυπουργού μας, εκείνο που δεν ξεκαθάρισε όμως είναι το ''τίς πταίει'' γι' αυτήν την παρακμή που συνεχίζεται με την αποδόμηση των θεσμικών εξουσιών της ελληνικής πολιτείας με αποκορύφωμα ευτελισμού την υπό κατοχή Ελληνική Βουλή, η οποία, από πεδίο μάχης διαφορετικών πολιτικών για τα συμφέροντα του λαού, κατάντησε πεδίο μάχης Ευρωατλαντικών συμφερόντων του τοκογλυφικού κεφαλαίου που της υπαγορεύει τί θα κάνει, τί θα αποφασίζει και πως θα νομοθετεί ως άφωνη Βουλή . Αν λοιπόν η πείρα δείχνει τους όρους για να πετύχει ένα μεταρρυθμιστικό κίνημα, φανερώνει επίσης με σαφήνεια πόσο αδύνατη είναι η πραγματοποίηση του σ' ένα κόσμο που τόσο πολύ έχει διεισδύσει η πολιτική επιρροή του κεφαλαίου, που όσο διαφθείρει τους φιλόδοξους ηγέτες στους εκφρασμένους τους στόχους, άλλο τόσο διαπλέκει και τους πιθανούς συνεργάτες του.

Διότι όταν αποδέχεσαι, ακόμα και σαν Αριστερός προσωρινά το κεφάλαιο, τότε συμβιβάζεσαι με αυτό και αναπόφευκτα αφομοιώνεσαι από αυτό, με αποτέλεσμα, αντί της μεταρρύθμισης του Καπιταλισμού που οραματίζεσαι πιστεύοντας ότι θ΄αλλάξης την Ευρώπη , καταλήγης να πληρώνης την χρεωκοπία της μεταρρύθμισης με αξιολογήσεις, μνημόνια και εξαθλιωτική λιτότητα του Λαού σου.

Και δεν είναι η ανηθικότητα της ανθρώπινης φύσης ή ένα τυχαίο περιστατικό μιάς ανίκανης ηγεσίας, είναι ο νόμος της καπιταλιστικής πολιτικής που καθιστά ανίκανες και τις πλέον ικανές ηγεσίες που ερωτοτροπούν με το κεφάλαιο, γιατί αυτό δεν δέχεται την συνεργασία παρά μόνο την υπηρεσία με αντάλλαγμα την στήριξη στην εξουσία. Παρ' όλα αυτά μπορεί να μή είναι τόσο δυσοίωνο το μέλλον για την χώρα μας και τον κόσμο η παγκοσμιοποίηση του καπιταλισμού! 

Διότι ο πραγματικός αντίπαλος του καπιταλισμού δεν είναι ο Σοσιαλισμός, αλλά η ιμπεριαλιστική του φύση, που κάθε αντίθεση του στο εσωτερικό τον οδηγεί στην εξωτερική επέκταση και την σύγκρουση, η οποία με την σειρά της προκαλεί αναδιάρθωση του εσωτερικού πεδίου που απελευθερώνει πότε εδώ και πότε εκεί δυνάμεις ενός μελλοντικού παγκόσμιου καθεστώτος, του Σοσιαλισμού . Μπορεί ο Σοσιαλισμός ως τα σήμερα να εμφανίστηκε στον κόσμο ως αποτέλεσμα μιάς επαναστατικής ανατροπής, κανείς όμως δεν μπορεί να προβλέψει την πορεία του αν θα είναι αυτής της μορφής ή προοδευτική και ειρηνική σε παγκόσμια κλίμακα πέρα και μακριά από τα λάθη του παρελθόντος, γιατί η μετάβασή θα είναι μακρόχρονη και βαθμιαία που θα περάσει ανάμεσα από διάφορες φάσεις που θα διαφέρουν σημαντικά η μία από την άλλη στους χρόνους της ιστορίας δικαιώνοντας τελικά την άποψη του Τρότσκυ που έθεσε με έμμεσο τρόπο την έννοια της παγκοσμιοποίησης με την κυριαρχία του σοσιαλισμού έναντι του καπιταλισμού:

 'οτι δηλαδή ο σοσιαλισμός μπορεί να θριαμβεύσει μόνο σε διεθνή κλίμακα έναντι της θέσης του Στάλιν που πίστευε ότι είναι δυνατή η οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας σε μια μόνο χώρα, ακόμα και αν η χώρα αυτή είναι καθυστερημένη τεχνικά και φτωχή, όπως η Ρωσία!!!!

Κι όμως πετάει!!! - επιστημονικές έρευνες επιβεβαιώνουν ότι…

Πετάει ο άνθρωπος; Βεβαίως και πετάει!!!

Οι επιστήμονες, βάσει πειραμάτων, είναι τώρα πια σε θέση να επιβεβαιώσουν ότι αυτή η δυνατότητα του να είμαστε σε ελαφρά – προς το παρόν τουλάχιστον! – πτήση είναι πλέον γεγονός.

Η τεχνολογία έχει ‘ξεφύγει’ σε τέτοιο βαθμό που το μέχρι άλλοτε όνειρο της αιώρησης του ανθρώπου δεν αργεί να γίνει πραγματικότητα.

Η ανακάλυψη φυσικά δεν περιορίζεται στα στενά όρια της ανθρώπινης ματαιοδοξίας - τρομερά δελεαστικής ομολογουμένως! - αλλά σχεδόν σε όλους τους τομείς δραστηριοποίησής μας.

Ο τρόπος λειτουργίας του φαινομένου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον:

 Οι άνθρωποι στο άμεσο μέλλον θα μπορούν να αιωρούνται χάρη σε μια επιστημονική ανακάλυψη στην τεχνολογία Ακουστικών Δεσμών Ανέλκυσης, η οποία είναι σε θέση τώρα πια να ανυψώνει μεγαλύτερα αντικείμενα από ποτέ.

Μηχανικοί από το Πανεπιστήμιο του Bristol έχουν αποδείξει ότι η δυνατότητα να σταθεροποιηθούν στον αέρα αντικείμενα χρησιμοποιώντας τις πιο ισχυρές ακουστικές δέσμες ανέλκυσης στον κόσμο είναι πια υπαρκτή. Τα συμπεράσματά τους δημοσιεύθηκαν στην αντίστοιχη Επιστημονική Φυλλάδα.

Οι ακουστικές δέσμες ανέλκυσης συγκρατούν σωματίδια στον αέρα με τη χρήση ηχητικών κυμάτων. Παλαιότερα πίστευαν ότι μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την αιώρηση πολύ μικρών αντικειμένων, που είχαν περίπου το ίδιο μέγεθος με το μήκος κύματος του ήχου, αλλά η έρευνα καταδεικνύει την πιθανότητα να αιωρηθούν ακόμη και πολύ μεγαλύτερα αντικείμενα.

"Εμείς - οι ερευνητές ακουστικής - για πολλά χρόνια ήμασταν απογοητευμένοι από το όριο μεγέθους των αντικειμένων που μπορούσαν να ανυψωθούν, οπότε η ικανοποίησή μας τώρα που βρήκαμε τρόπο να το ξεπεράσουμε είναι τεράστια", δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Δρ. Asier Marzo, του Τμήματος Μηχανολογίας του Bristol. 

"Νομίζω ότι ανοίγει τις πόρτες σε πολλές νέες εφαρμογές."

Η τεχνική αυτή βασίζεται στη δημιουργία ενός φαινομένου που μοιάζει με στρόβιλο βασισμένο σε ακουστικές δίνες. Οι ερευνητές εξηγούν ότι είναι "ηχητικοί στρόβιλοι, με περιστρεφόμενη δομή, που περιβάλλουν με δυνατό ήχο τον άηχο πυρήνα".

Όταν οι ερευνητές άλλαξαν την κατεύθυνση των ακουστικών δινών, είδαν ότι μπορούσαν να σταθεροποιήσουν τη δέσμη ανέλκυσης και την ταχύτητα περιστροφής της. Τότε κατάλαβαν ότι ήταν σε θέση να αυξήσουν το μέγεθος του πυρήνα στο κέντρο του ηχητικού στροβίλου, επιτρέποντάς του να μεταφέρει μεγαλύτερα αντικείμενα.

Η επιστημονική ομάδα μετά δημιούργησε μια σφαίρα πολυστυρενίου δύο εκατοστών (0.7 ιντσών) που κατάφερνε να αιωρείται μέσα στη δέσμη ανέλκυσης, χρησιμοποιώντας υπερηχητικά κύματα που ο άνθρωπος δε μπορεί να ακούσει. Αυτή η σφαίρα είναι το μεγαλύτερο αντικείμενο που έχει ποτέ αιωρηθεί από ακουστικές δέσμες, παρότι είναι πάνω από δύο φορές μεγαλύτερο από τα ακουστικά μήκη κύματος που το συγκρατούν στον αέρα.

Παρόλο που το να σηκωθεί ένας ολόκληρος άνθρωπος στον αέρα θέλει δουλειά ακόμη, οι ερευνητές λένε ότι το μόνο που χρειάζεται είναι πιο πολύ ακουστική δύναμη.

"Στο μέλλον, με περισσότερη ακουστική δύναμη, θα είναι δυνατή η συγκράτηση ακόμα μεγαλύτερων αντικειμένων", δήλωσε ο Δρ Mihai Caleap, Ανώτερος Ερευνητικός Συνεργάτης που ανέπτυξε τις προσομοιώσεις. "Αυτό στο παρελθόν θεωρούνταν εφικτό μόνο με τη χρήση χαμηλότερης τονικής δύναμης, που καθιστούσε το πείραμα αντιληπτό μεν ακουστικά από τον άνθρωπο αλλά επικίνδυνο".

Τα νέα δεν είναι καλά μόνο για όσους από εμάς ονειρεύονται να ‘πετούν’ στον αέρα, καθώς η ανακάλυψη έχει σημαντικότατες προοπτικές στους τομείς της επιστήμης, της ιατρικής χειρουργικής και των εργοστασιακών γραμμών παραγωγής.

 Πηγή: Russia Today