Να ετοιμαστούμε για τις επερχόμενες γεωπολιτικές ανατροπές

Η περιοχή μας χαρακτηρίζεται από έντονη ρευστότητα, η οποία εγκυμονεί γεωπολιτικές ανατροπές. Ο Ελληνισμός πρέπει να προετοιμαστεί για να διατηρήσει τα κεκτημένα στη «νέα νομιμότητα».

Γράφει ο Παντελής Οικονόμου  

 

Η προσπάθεια της Άγκυρας συντελείται σε ένα γεωπολιτικό τοπίο που χαρακτηρίζεται από έντονη ρευστότητα και υψηλής κλίμακας ανταγωνισμούς. Η Ανατολική Μεσόγειος αγγίζει το συριακό μέτωπο και επηρεάζει ευθέως τις διαταραγμένες ισορροπίες στην πολλαπλά κρίσιμη Μέση Ανατολή. Η Τουρκία βρίσκεται στη γεωπολιτικά διακεκαυμένη ζώνη και όπως έχει χαρακτηριστικά δηλώσει ο Ερντογάν, ή θα χάσει ή θα κερδίσει εδάφη.

Ο ίδιος, μάλιστα, είχε εμφαντικά διαβεβαιώσει πως θα συμβεί το δεύτερο.

Κατά συνέπεια, και οι αλλαγές που επιχειρεί στο επίπεδο των συμμαχιών και οι έμπρακτες επιθετικές κινήσεις του και στην Ανατολή και στη Δύση και στο Νότο δεν αντανακλούν απλώς μια τουρκική έμμονη ιδέα, αλλά μια κυρίαρχη θεώρηση του νεοοθωμανικού καθεστώτος. Σε ένα περιβάλλον όπου αντιπαρατίθενται και συχνά συγκρούονται κι άλλοι παίκτες, μικρότεροι και μεγαλύτεροι (κράτη και ομάδες συμφερόντων) με σκοπό να βγουν κερδισμένοι από την τρέχουσα ρευστότητα.

Σ’ αυτό το, εξόχως ρευστό, γεωπολιτικό τοπίο, θα ήταν ολέθριο λάθος η Ελλάδα να επαναπαυθεί σε μια τάξη πραγμάτων, η οποία έχει ήδη εισέλθει σε φάση αναθεώρησης. Ασφαλώς, στόχος μας πρέπει να είναι να επιβάλλουμε ότι τα ισχύοντα από διεθνείς συνθήκες και από το διεθνές δίκαιο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όπως και στο μέτωπο της κυπριακής ΑΟΖ είναι απαραίτητο να μεταμοσχευθούν, ως έχουν, και σε όποιο αυριανό πλαίσιο.

Με φωνή στα μεγάλα «τραπέζια»

Η Ελλάδα οφείλει να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις, αλλά και να συμμετέχει ενεργά στα «τραπέζια» (ΝΑΤΟ και ΕΕ) όπου σε μεγάλο βαθμό θα επικυρωθούν οι νέοι συσχετισμοί και θα διαμορφωθεί η «επόμενη νομιμότητα».

Ενεργή συμμετοχή σημαίνει όχι απλώς να έχουμε δικαίωμα λόγου, αλλά και να το ασκούμε. Όχι απλώς να έχουμε παρουσία, αλλά και να την κάνουμε αισθητή. Όχι με γραφικότητες που μειώνουν το κύρος, αλλά με μέτρο που διευκολύνει συναινέσεις και ενισχύει το ειδικό μας βάρος. Ασφαλώς, εκμεταλλευόμενοι και το κλίμα απομόνωσης της Τουρκίας που τείνει να επικρατήσει στη Δύση.

Συγκεκριμένα λοιπόν, σε ότι αφορά την τουρκική απειλή, όπως έχει ξεδιπλωθεί, το «δεν διεκδικούμε τίποτα, δεν παραχωρούμε τίποτα» 

παραμένει ως, εκ των ουκ άνευ, δήλωση προσήλωσης μας στις συνθήκες και τη διεθνή νομιμότητα. Είναι όμως, επείγον πια, να συμπληρώνεται με το «αυτό θέλουμε» από κάθε ανακατάταξη, η οποία κυοφορείται ή προωθείται.Το οποίο και προασπίζουμε έμπρακτα, όπου και όποτε χρειάζεται, αποδεικνύοντας ότι ο λόγος μας μετράει.

Εάν, παραδείγματος χάριν, πριν την επίσκεψη του αντιπροέδρου Τσαβούσογλου στην Θράκη, είχαμε απαιτήσει, εις ανταπόδοση, επίσκεψη ομολόγου του, υπουργού μας στην ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και στην Τένεδο, ενδεχομένως να είχαμε προλάβει κάποια από όσα ακολούθησαν. Αλλά και η παρεμπόδιση γεωτρύπανου από τούρκικα πολεμικά στην κυπριακή ΑΟΖ (η οποία έβαλε σε δοκιμασία το δόγμα του «ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδας-Κύπρου») και το περιστατικό στα Ίμια μπορούσαν να έχουν απαντηθεί πιο πειστικά.

Ειδικά για το επεισόδιο στα Ίμια, θα αρκούσε (προς το παρόν) να σημειώσουμε επισήμως ότι με όσα έκανε και είπε η τουρκική πλευρά, παραβίασε τη «συμφωνία» του 1996 (no ships, no troops, no flags) η οποία, συνεπώς, δεν δεσμεύει πια ούτε την Ελλάδα. Συμπαρασύροντας, βεβαίως, σε ακυρότητα και το παρεπόμενο εκείνης της «συμφωνίας» κοινό ελληνοτουρκικό ανακοινωθέν της Μαδρίτης.

Να βρούμε όσα δεν διαθέτουμε

Η προσήλωση μας στις διεθνείς συνθήκες από τη μια και η «ευέλικτη ανταπόδοση» στις τουρκικές προκλήσεις από την άλλη είναι βασικές κατευθυντήριες γραμμές πολιτικής για την εθνική μας ασφάλεια. Με την δεύτερη, καλούμαστε, κατά κανόνα, να εκπλήξουμε με «ισοδύναμα τετελεσμένα», παρά να πλήξουμε με την στρατιωτική έννοια.

Αυτή η ευρηματική όσο και ζυγισμένη αξιοποίηση μέσων στη διάθεσή μας είναι ίσως η μόνη η οποία αποθαρρύνει την κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων και περιορίζει τις πιθανότητες θερμών επεισοδίων. Συμβάλλοντας στην ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης, αποτελεσματικής και χαμηλού κόστους στρατηγικής αποτροπής, σταθερότητας και ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή μας.

Η όποια τέτοια στρατηγική, βεβαίως, πρέπει να υποστηρίζεται και υλικοτεχνικά, αλλά κυρίως από ηγεσία χωρίς αυταπάτες και φοβίες, από κυβέρνηση και αντιπολίτευση με διορατικότητα και ενεργητικότητα και, φυσικά, από στρατιωτική και διπλωματική επάρκεια. Με άλλα λόγια, καλούμαστε να βρούμε, όσα από αυτά δεν διαθέτουμε!

πηγή

Θέλουν οι ΗΠΑ ελληνοτουρκική σύρραξη;

Του Κωνσταντίνου Γρίβα

Επανειλημμένως ο γράφων έχει υποστηρίξει την άποψη ότι οι ΗΠΑ επ’ ουδενί δεν επιθυμούν μια σύγκρουση με την Τουρκία, ότι έχουν επιλέξει μια «αναγκαστική φιλία» με αυτήν, έτσι ώστε να τη διατηρήσουν, έστω και στα χαρτιά, στη δυτική αρχιτεκτονική ασφάλειας. Άρα, πολύ δύσκολα μπορούμε να περιμένουμε κάποιας μορφής στήριξη από την Ουάσιγκτον έναντι της ολοένα και εντεινόμενης τουρκικής επιθετικότητας.

Ας υποθέσουμε, ωστόσο, ότι δεν είναι έτσι, ότι οι ΗΠΑ θα καταλήξουν στο συμπέρασμα πως δεν πάει άλλο με την Τουρκία και θα επιδιώξουν να την εξοβελίσουν από τη ΝΑΤΟϊκή δομή. Ένας από τους λόγους που θα μπορούσαν να ωθήσουν την Ουάσιγκτον προς αυτήν την επιλογή είναι το ότι, εξαιτίας της στενής σχέσης με τη Ρωσία, η Τουρκία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως η άμμος στα γρανάζια του μηχανισμού συλλογικής Άμυνας της Ατλαντικής Συμμαχίας σε περίπτωση κάποιας ρωσικής ενέργειας στη Βαλτική.

Ιδιαίτερα δε αν η Μόσχα εφάρμοζε μεθοδολογίες υβριδικού πολέμου, που επιδιώκουν να κινούνται «κάτω από το κατώφλι του πολέμου», η επαμφοτερίζουσα Τουρκία θα μπορούσε να καθυστερήσει τη διαδικασία αντίδρασης, προσφέροντας στους Ρώσους το απαιτούμενο παράθυρο ευκαιρίας, ώστε να πετύχουν τετελεσμένο.

Η αμερικανική ενεργειακή στρατηγική

Η αδρανοποίηση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας στις θαλάσσιες εκτάσεις στο νότο της χώρας, που προσπαθεί να επιτύχει η Άγκυρα, απειλεί να μεταμορφώσει ριζικά την ενεργειακή αρχιτεκτονική στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό στρέφεται ενάντια στους αμερικανικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς. Συγκεκριμένα, τα ενοποιημένα κοιτάσματα Ισραήλ, Αιγύπτου, Κυπριακής Δημοκρατίας και Ελλάδας θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια σημαντική ενεργειακή δεξαμενή που θα τροφοδοτούσε την Ευρώπη, μειώνοντας την εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Σε αυτήν την περίπτωση η Ανατολική Μεσόγειος θα μπορούσε να αποτελέσει έναν «ενδιάμεσο ενεργειακό χώρο» μεταξύ Ρωσίας και Μέσης Ανατολής. Θα ενίσχυε δραστικά την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια, θα περιόριζε τον ρόλο της Ρωσίας και θα επέτρεπε στις ΗΠΑ να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση της ανερχόμενης Κίνας.

Όμως, η τουρκική κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο απειλεί να καταστρέψει αυτήν την προοπτική. Δεδομένης, μάλιστα, της σημερινής σχέσης Άγκυρας-Μόσχας, η Ρωσία θα επιτύχει έμμεσο πλην αποφασιστικό έλεγχο των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, ανατρέποντας τους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Έτσι, η εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία θα αυξηθεί αντί να μειωθεί.

Επιπλέον, δεδομένων και των στενών σχέσεων Ιράν-Ρωσίας, θα διαμορφωθεί ένας ενιαίος ενεργειακός χώρος με τρία κέντρα (Μόσχα, Άγκυρα, Τεχεράνη) που θα απειλεί με ενεργειακό στραγγαλισμό την Ευρώπη και συνακόλουθα θα υπονομεύει την αμερικανική στρατηγική. Ακόμη, όμως, και με τη Ρωσία εκτός κάδρου, πολύ δύσκολα οι ΗΠΑ θα δέχονταν μια τόσο μεγάλη ενίσχυση του ρόλου και της ισχύος της απρόβλεπτης Τουρκίας. Κι αυτό, επειδή η Τουρκία θα μετατρεπόταν σε κλειδοκράτορα της ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Διώχνοντας την Τουρκία από το ΝΑΤΟ

Έτσι λοιπόν, μια Τουρκία εκτός ΝΑΤΟ θα μπορούσε να καταστεί προτιμότερη από μια Τουρκία εντός ΝΑΤΟ. Η έξοδός της θα μπορούσε να δρομολογηθεί από ένα πολεμικό «ατύχημα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Σε αυτήν την περίπτωση, θα λύνονταν τα χέρια των Αμερικανών έναντι της Τουρκίας. Θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε ενέργειες στρατιωτικής πίεσης εναντίον της, ώστε να εξασφαλίσουν την επιθυμητή ενεργειακή αρχιτεκτονική στην περιοχή.

Επιπροσθέτως, η έξοδος της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να επιτρέψει την είσοδο σε αυτό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σε αυτήν την περίπτωση θα δημιουργούνταν ένας γεωπολιτικός διάδρομος στην Ανατολική Μεσόγειο, που θα ξεκινούσε από την Ελλάδα, θα πέρναγε από την Κύπρο και θα κατέληγε στο Ισραήλ. Αυτό το γεωπολιτικό οικοδόμημα θα αποτελούσε ένα φράγμα έναντι της ρωσικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Θα απομόνωνε τη Συρία του Άσαντ και θα αποτελούσε βάση στήριξης για τους Κούρδους. Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με ένα ακόντιο καρφωμένο στη Μέση Ανατολή, το σώμα του οποίου θα αποτελούνταν από την Ελλάδα, την Κυπριακή Δημοκρατία και το Ισραήλ και η αιχμή του από τα κουρδικά κρατικά μορφώματα στη Συρία και στο Ιράκ.

Επιπροσθέτως, μια παρόμοια εξέλιξη θα μπορούσε πιθανώς να ρυμουλκήσει την Αίγυπτο προς μια φιλοδυτική στρατηγική, απομακρύνοντάς την από την επαμφοτερίζουσα κατάστασή που είναι σήμερα. Και μια Αίγυπτος πακτωμένη πάνω σε μια δυτική γεωπολιτική αρχιτεκτονική θα ήταν μάλλον προτιμότερη επιλογή για την Ουάσιγκτον από ό,τι μια ασαφής Τουρκία μέσα στο ΝΑΤΟ. Βέβαια, εδώ μπορεί να προκύψει η αντίρρηση ότι με αυτόν τον τρόπο θα προέκυπτε μια ισχυρή ρωσοτουρκική συμμαχία.

Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν είναι σίγουρο ότι θα συμβεί. Μεγάλο μέρος της πολυτιμότητας της Τουρκίας για τη ρωσική στρατηγική είναι το γεγονός ότι αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ. Επίσης, η επιλογή της «φιλίας» με την Άγκυρα μετά την κατάρριψη του ρωσικού Su-24, σε σημαντικό βαθμό επιλέχθηκε από τη Μόσχα ως ένα είδος «έμμεσης στρατηγικής». Κι αυτό, επειδή δεν μπορούσε να τα βάλει με ένα μέλος του ΝΑΤΟ για να μην προκαλέσει την αντίδραση ολόκληρης της Συμμαχίας. Όμως, με μια Τουρκία εκτός ΝΑΤΟ παρόμοιοι φόβοι δεν υπάρχουν.

Έτσι, με μια μοναχική Τουρκία, η οποία θα είναι πολύ λιγότερο πολύτιμη για τη Ρωσία από ό,τι είναι σήμερα, τα διαχρονικά ανταγωνιστικά στοιχεία στις γεωπολιτικές ταυτότητες των δύο χωρών πιθανώς να έρχονταν ξανά στην επιφάνεια. Ενδεχομένως και να οδηγούσαν την εύθραυστη ρωσοτουρκική συμμαχία σε διάλυση, εξυπηρετώντας περαιτέρω την αμερικανική στρατηγική.

Θερμό επεισόδιο ή παρατεταμένος πόλεμος

Βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι σενάρια που μπορεί να βρίσκονται στη σφαίρα της φαντασίας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι μια πιθανότητα που δεν στερείται λογικής και θα πρέπει να εξεταστεί. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι να μην θεωρήσουμε ότι παρόμοιο σενάριο θα ήταν μια εξέλιξη χωρίς κινδύνους για την Ελλάδα. Μεταξύ των άλλων, αν οι ΗΠΑ ερωτοτροπούν με παρόμοιες σκέψεις, τότε δεν μπορούμε να είμαστε καθόλου σίγουροι ότι θα σπεύσουν να λειτουργήσουν πυροσβεστικά για τον τερματισμό πιθανής σύγκρουσης μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, όπως θεωρούμε ότι θα πράξουν σήμερα για να διαφυλάξουν τη συνοχή του ΝΑΤΟ.

Αντιθέτως, αν στόχος τους είναι η καταστροφή της υπάρχουσας δομής της Συμμαχίας, ώστε να την επαναδημιουργήσουν όπως επιθυμούν, τότε πιθανώς δεν θα αρκεί ένα σύντομο πολεμικό επεισόδιο μεταξύ των δύο χωρών. Μπορεί να βολεύει την Ουάσιγκτον μια παρατεταμένη αναμέτρηση που «δεν θα αφήσει άλλη επιλογή» στις ΗΠΑ από το να θέσουν «προσωρινά» εκτός Συμμαχίας τόσο την Τουρκία όσο και την Ελλάδα.

Με το τέλος, βέβαια, της σύγκρουσης θα καλωσορίσουν εκ νέου στη Συμμαχία μια βαριά πληγωμένη Ελλάδα και πιθανώς και την Κύπρο και θα κρατήσουν έξω την Τουρκία. Πιθανώς, μάλιστα, μια βαριά πληγωμένη Ελλάδα να είναι περισσότερο χειραγωγήσιμη από τις ΗΠΑ, όταν μάλιστα αυτές θα έχουν πλέον μετατραπεί σε «αντιτουρκική» δύναμη.

Σε κάθε περίπτωση, όπως ο γράφων έχει αναφέρει και σε προηγούμενο άρθρο του στο SLpress, η Ελλάδα θα πρέπει να ωριμάσει γεωπολιτικά. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πάψει να θεωρεί ότι μπορεί να λειτουργεί ως απόφυση ισχυρότερων δυνάμεων που θα παίρνουν αποφάσεις για λογαριασμό της. Στον εξαιρετικά ρευστό κόσμο που διαμορφώνεται σήμερα δεν υπάρχουν βεβαιότητες και θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά καχύποπτοι. Ακόμη και «αντιτουρκικά» σενάρια, σαν αυτό που περιγράψαμε πιο πάνω, μπορεί να συνεπάγονται μεγάλα δεινά για την πατρίδα μας. Θα πρέπει, λοιπόν, να λειτουργούμε αυτόνομα χωρίς να θεωρούμε δεδομένη τη συμπεριφορά και την στρατηγική κανενός.

Πηγή: SL press

Πριν καν αλέκτωρ λαλήσει τρεις.

Όπως γράψαμε εδώ αυτό το «Αντωνοπούλου» δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας.

Το κοινοβούλιο γέμισε «Αντωνοπούλους» και αυτό φάνηκε σήμερα που «βγήκαν στο σφυρί» και άλλα καλούδια που εισπράττουν τα επιδόματα της ντροπής.

«Ως εξωκοινοβουλευτικός υπουργός, από τον Φεβρουάριο έως τον Αύγουστο 2015, έλαβα την προβλεπόμενη από το νόμο επιδότηση ενοικίου, την οποία εύλογα προτίθεμαι να επιστρέψω» λέει αυτός που έχωσε στο μνημόνιο την …επιδότησή του. Ο κομματικός γυρολόγος κ. Μάρδας λέει ότι θα επιστρέψει πίσω το επίδομα προκαλώντας τη νοημοσύνη μας. Δηλαδή ....κλέψτε και ρημάξτε μας λέει ο Μάρδας και αν σας πιάσουν δώστε πίσω τα κλεμμένα.

Να τους χαιρόμαστε, αλλά να μην ξεχνάμε και μάλιστα την ώρα της κάλπης, ότι αυτά τα καθίκια ψήφισαν την «επιδότησή» τους τη στιγμή που σε όλο το λαό έλεγαν ότι η χώρα καταρρέει και ψήφιζαν το μνημόνιο Τσίπρα-Καμμένου.

ΥΓ. Μετά αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατόν ένας τύπος, που γίνεται για μία ημέρα πρόεδρος της βουλής, να διορίζει υπάλληλο της βουλής της κόρη του. (Βλέπε Πολύδωρας)

Ανδρέας Κεσίδης

Αυστρία: Μήνυση της δημόσιας τηλεόρασης κατά του αντικαγκελαρίου

Η αυστριακή δημόσια ραδιοτηλεόραση ÖRF ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι πήρε την ασυνήθιστη απόφαση να υποβάλει μήνυση εναντίον του αντιπροέδρου της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, διότι κατηγόρησε τον διάσημο παρουσιαστή του κεντρικού τηλεοπτικού δελτίου ειδήσεών της πως διασπείρει ψευδείς ειδήσεις. 

 Ο αντικαγκελάριος Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος των Ελεύθερων, κατηγορεί εδώ και καιρό τη δημόσια αυστριακή τηλεόραση ότι είναι προκατειλημμένη υπέρ της αυστριακής αριστεράς. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι εννοεί να λάβει εγγυήσεις πως θα μεταδίδει ειδήσεις πιο αντικειμενικά και ότι θα καταργήσει τον φόρο μέσω του οποίου χρηματοδοτείται. 

 Πριν από δύο εβδομάδες, ο Στράχε ανήρτησε στη σελίδα του στο Facebook μια φωτογραφία του παρουσιαστή του δελτίου ειδήσεων του ÖRF, του Άρμιν Βολφ, με τη λεζάντα: «Υπάρχειένας τόπος όπου τα ψέματα γίνονται ειδήσεις. Αυτός ο τόπος είναι η Αυστριακή Ραδιοτηλεόραση». 

 Ο Βολφ μήνυσε τον Στράχε και τόνισε ότι κανένας πολιτικός δεν είχε διανοηθεί να τον κατηγορήσει ότι μεταδίδει ψεύδη μέχρι σήμερα. Η ÖRF, που ήδη αξίωνε ο Στράχε να ζητήσει συγγνώμη, γνωστοποίησε τη Δευτέρα ότι κατέθεσε δική της, χωριστή μήνυση εναντίον του αντικαγκελαρίου. 

 «Ο αντικαγκελάριος Στράχε κατηγόρησε την ÖRF ότι (...) διασπείρει ψευδείς ειδήσεις, ψέματα και προπαγάνδα», δήλωσε ο γενικός διευθυντής της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης Αλεξάντερ Βράμπετς, προσθέτοντας ότι η ανάρτησή του ήταν «δυσφημιστική» και έχει σκοπό να «πλήξει τη φήμη» της. Ακόμη, η δημόσια τηλεόραση θα προσφύγει εναντίον του Facebook διότι δεν αποδέχθηκε το αίτημά της η ανάρτηση του Στράχε να διαγραφεί. 

 Ο Στράχε αρχικά υποστήριξε ότι είχε επισημάνει - γράφοντας τη λέξη «Σάτιρα!» στην ανάρτησή του - πως επρόκειτο για αστείο. Κατόπιν γνωστοποίησε μέσω των δικηγόρων του ότι έχει την πρόθεση να ζητήσει συγγνώμη από τον παρουσιαστή. 

 Ο πρόεδρος της Αυστρίας Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλεν καταδίκασε τον ισχυρισμό του Στράχε, το κόμμα του οποίου είναι ο ήσσων εταίρος στον κυβερνητικό συνασπισμό υπό τον Σεμπάστιαν Κουρτς, τον ηγέτη του Λαϊκού Κόμματος. 

   Πηγές: ΑΜΠΕ,Reuters   

Μπάμπης Βωβός: Το σχέδιο εξυγίανσης και οι πλειστηριασμοί

Του Δημήτρη Δελεβέγκου

Κέρδη μετά από φόρους, ύψους 62,3 εκατ. ευρώ, εμφάνισε η Μπάμπης Βωβός Διεθνής Τεχνική (ΜΒΔΤ) κατά τη χρήση του 2016, έναντι 165,9 εκατ. ευρώ το 2015, σύμφωνα με τα οικονομικά αποτελέσματα που δημοσιοποίησε, χθες, η εταιρεία. Η ΜΒΔΤ εντάχθηκε τον Σεπτέμβριο του 2013 στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Δικαίου, αλλά, τεσσεράμισι χρόνια μετά, εξακολουθεί να αναζητεί σημείο ισορροπίας. Εν τω μεταξύ, ο ιδρυτής της τεχνικής εταιρείας Χαράλαμπος Βωβός βρίσκεται αντιμέτωπος με προγραμματισμένους πλειστηριασμούς της ακίνητης περιουσίας του.

Τα μεγέθη

Τι φανερώνει η εικόνα των οικονομικών αποτελεσμάτων του 2016 που οριστικοποιήθηκαν τον Δεκέμβριο του 2017 και δημοσιοποίησε η εταιρεία χθες;

Οι ροές από την λειτουργία είναι αρνητικές και διαμορφώθηκαν σε -7,5 εκατ. ευρώ από +10,5 εκατ. ευρώ, ενώ το σύνολο των υποχρεώσεων ανήλθε σε 263,1 εκατ. από 510,2 εκατ. ευρώ. Από αυτά, ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός συρρικνώθηκε σε 164,1 εκατ. ευρώ (από 397,8 εκατ.), μεταβολή που αποδίδεται σε διαγραφές υποχρεώσεων κατ’ εφαρμογή της συμφωνίας εξυγίανσης. 

Παρόλ' αυτά, η καθαρή θέση του ομίλου παρέμεινε αρνητική (208 εκατ. ευρώ) το 2016.

Τα έσοδα μίσθωσης επενδυτικών ακινήτων υποχώρησαν σε 2,6 εκατ. ευρώ από 3,5 εκατ. ευρώ.

Οι ορκωτοί ελεγκτές διατυπώνουν αρνητική γνώμη, σημειώνοντας ότι οι χρηματοοικονομικές καταστάσεις δεν παρουσιάζουν εύλογα την οικονομική θέση της Μπάμπης Βωβός. Εφιστούν την προσοχή τους στην απαίτηση κατά μελών του διοικητικού συμβουλίου ύψους 5,93 εκατ., "γεγονός το οποίο εμπίπτει στις απαγορευτικές διατάξεις του άρθρου 23α του κωδ.Ν.2190/1920” που αφορά τις συμβάσεις με μέλη του δ.σ.

Eπί των επενδυτικών ακινήτων και των υπόλοιπων περιουσιακών στοιχείων της Μπάμπης Βωβός Διεθνής Τεχνική έχουν εγγραφεί προσημειώσεις υποθηκών ύψους 385,7 εκατ. ευρώ για τον όμιλο και 314,7 εκατ. ευρώ για την εταιρεία για εξασφάλιση τραπεζικών υποχρεώσεων (συμπεριλαμβανομένων των συμβάσεων sale & leaseback).

Επίσης, τον Απρίλιο του 2017, η εταιρεία υπέγραψε κοινό ομολογιακό δάνειο, μέσω ιδιωτικής τοποθέτησης, ύψους 47,5 εκατ. ευρώ.

Οι πλειστηριασμοί

Την ίδια στιγμή, η Alpha Bank και η FXCM Securities, ως επισπεύδοντες, έχουν προγραμματίσει τον πλειστηριασμό της κατοικίας του ιδρυτή της εταιρείας Χαράλαμπου Βωβού στο Παλαιό Ψυχικό. Πρόκειται για διώροφη κατοικία που βρίσκεται σε οικόπεδο επιφάνειας άνω του ενός στρέμματος και βγαίνει στο σφυρί στις 28 Μαρτίου και  στις 25 Απριλίου σε τιμή πρώτης εκκίνησης της τάξης των 2,5 εκατ. ευρώ.

capital.gr