Όπως φάνηκε από τη στάση της Μέρκελ και του Γιούνκερ, οι
Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν χώρα του κλώτσου και του μπάτσου. Μαζί
τους και ο Ερντογάν που ξέρει ότι μόνο αν τα καταφέρει η Δύση θα τον αποδεχθεί.
Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος
Γραμμή της κυβέρνησης, όταν είδε το χαμό με τα
συλλαλητήρια για το Σκοπιανό, ήταν να αλλάξει την ατζέντα και να βάλει τα
οικονομικά στην πρώτη γραμμή. Επειδή το εθνικό θέμα ενώνει και κινητοποιεί ενώ
η οικονομία, με τα ταξίματα, διαιρεί και καθηλώνει, προσμένοντας καλύτερες
μέρες. Το πέτυχε, εν μέρει, αλλά είναι δύσκολο να δει κανείς σε τι την ωφέλησε.
Υποσχέθηκαν πχ ότι θα βελτιωθεί ο κατώτερος μισθός. Όχι τώρα αλλά αργότερα,
όταν θα βγούμε από τα Μνημόνια.
Πλην όμως χάλασε την εικόνα ο Ντράγκι. Που είπε
στον Τσακαλώτο ορθά-κοφτά ότι πρώτα να βγουν στον πλειστηριασμό τα σπίτια και
μετά θα γίνει η αξιολόγηση. Μπορείς να κάνεις εκλογές και να πετάς τους
ανθρώπους στο δρόμο; Δεν μπορείς! Το ανέκδοτο «εκλογές το 2019», τη χρονιά που
κόβονται κι άλλο οι συντάξεις όπως έχει υπογράψει η κυβέρνηση, είναι για γέλια.
Αλλά όχι για κάλπες.
Ιδού ο Μακεδών έρχεται! Αναφώνησε η Μέρκελ, έτοιμη
να σφάξει για το χατίρι του Ζάεφ το μόσχο τον σιτευτό, την Ελλάδα. Σάμπως δικός
της είναι; Από κοντά ο Γιούνκερ, που δεν τον πειράζει να κάνει, σαν παραγιός,
όλες τις δουλειές. Πήγε στα Σκόπια, ώστε να πιέσει την Αθήνα, δημιουργώντας την
εντύπωση πως για το ευρωιερατείο η «δουλειά» είναι τελειωμένη: έχουμε
Μακεδονία.
Ο Γιούνκερ έδειξε απόλυτη περιφρόνηση προς την
κυβέρνηση που, υποτίθεται, διαπραγματεύεται ακόμα. Δεν ήρθα να σας πω την
ημερομηνία ένταξης στην ΕΕ, είπε στους Σκοπιανούς, αυτός ο και
(αυτό)αποκαλούμενος «καλύτερος φίλος της Αθήνας»! Ο Γιούνκερ δεν είναι
χοντροκομμένος Γερμανός να φωνάζει «γειά σου Μακεδόνα παλληκάρι μου», όπως
έκανε αγενώς η «Μαντάμ Μέρκελ». Είπε τα λογάκια του, ήπιε το ουισκάκι του,
φαρμάκωσε την Αθήνα, απήλθε, και όλοι κατάλαβαν.
Τις λεπτομέρειες, το όνομα και τα λοιπά, άφησε να
τα πει ο Κοτζιάς, το κώνειο ο φίλος το προσφέρει δωρεάν. Αλλά έτσι πώς να
ξεχαστεί το Σκοπιανό; Το μόνο κέρδος είναι ότι, τουλάχιστον, η κυβέρνηση έπαψε
να ισχυρίζεται ότι διαπραγματεύεται σε επίπεδο κορυφής. Το είπε μια, το είπε
δυο, κατάλαβε ότι άρχισαν να την παίρνουν στο ψιλό και το απέσυρε.
Πόσο υπολογίζουν
την Ελλάδα
Με τις επισκέψεις τους και τις αγκαλίτσες στους
Σκοπιανούς, οι μεγαλόσχημοι της Ευρώπης λένε ξεκάθαρα πόσο λογαριάζουν την
κυβέρνηση και την Ελλάδα. Μια χώρα που τις τρυπάει τα καράβια της ο γείτονας
και μόνο που δεν ζητάει συγγνώμη για την ενόχληση. Και που ο υπουργός
Εξωτερικών είναι πανευτυχής επειδή, είπε, δεν έχει ξαναδεί καλύτερη δήλωση όπως
αυτή που έβγαλε η ΕΕ για τις τουρκικές προκλήσεις.
Μόνο που ένας υπουργός Εξωτερικών δεν είναι
συλλέκτης δηλώσεων. Ούτε επιτρέπεται να αποκοιμίζει τον κόσμο αφήνοντας να
εννοηθεί ότι οι Ευρωπαίοι μας υποστηρίζουν. Η αλήθεια είναι ότι η Γερμανία
υποστηρίζει, αναφανδόν, την Τουρκία και όπου μπορεί υπονομεύει απροσχημάτιστα
την Ελλάδα. Όταν π.χ. γερμανικό πλοίο (του Πανεπιστημίου του Αμβούργου) ζητάει
άδεια από την Τουρκία για να κάνει έρευνες στην περιοχή της Κρήτης ή, προ
μηνών, στην περιοχή της Λήμνου.
Η ΕΕ δεν υπερασπίζεται ούτε Αρχές ούτε Εταίρους.
Πάει με αυτόν που θεωρεί ισχυρότερο. Ο Καμμένος λέει ότι θα νικήσουμε όποιον
μας επιτεθεί. Ο εμβολισμός πλοίου είναι ένδειξη φιλίας; Η υποτίθεται υψηλή
ανάλυση θα μιλούσε για διεθνείς συσχετισμούς και λοιπά ηχηρά. Αλλά αυτά είναι
σάλτσες. Η ουσία είναι ότι όταν μια χώρα δεν υπερασπίζεται την αξιοπρέπειά της,
αργά ή γρήγορα χάνει την υπόστασή της.
Ο Ερντογάν και το
διπλό παιχνίδι της Δύσης
Ο Ερντογάν, πρέπει επιτέλους να το καταλάβουμε,
δεν έχει κάνει ούτε μια κίνηση χωρίς να πάρει άδεια από τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία, ή
και από τις δυο. Όσοι τον παρουσιάζουν, στην Αθήνα ή στην Ευρώπη, ως δήθεν
απρόβλεπτο, το κάνουν επειδή θέλουν να ακολουθήσουν πολιτική κατευνασμού
απέναντι στην Τουρκία. Οι Ευρωπαίοι θέλουν να γκρεμίσουν τον Άσαντ και να
αρπάξουν κάτι ο καθένας από τα κομμάτια της Μέσης Ανατολής, αν αφήσουν ψίχουλα
οι Αμερικάνοι.
Και ποντάρουν στον Ερντογάν να βγάλει (για
λογαριασμό τους) τα κάστανα από τη φωτιά ή, αν χάσει, να αρπάξουν κομμάτια από
το ψοφίμι της Τουρκίας. Έτσι έκαναν με την Οθωμανική Αυτοκρατορία στα τελευταία
της, έτσι και με το Βυζάντιο στην παρακμή του. Η Τουρκία θυμάται τη σχετικά
πρόσφατη ιστορία των Οθωμανών, (αντίθετα με μας που μας επέβαλλαν τη λήθη,
ειδικά για το Βυζάντιο).
Γι’ αυτό ο Ερντογάν συμπεριφέρεται περιφρονητικά
και «προκλητικά». Ξέρει ότι αν χάσει δεν θα έχει έλεος, όπως ο Καντάφι. Αν
κερδίσει θα τον γλύφουν. Υπάρχει διαχρονικά το ερώτημα γιατί ο εκάστοτε Μεγάλος
μας Σύμμαχος υποστηρίζει τους γείτονες, ακόμα και τα μικροσκοπικά Σκόπια, σε
βάρος της χώρας μας. Ούτε ο Κοτζιάς ούτε άλλος πριν από αυτόν το έχουν
απαντήσει. Αντ’ αυτού ακολουθούν ο ένας πίσω από τον άλλο, «σε μια αράδα
σκοτεινή», την πεπατημένη της πρόθυμης υπακοής, για να το διατυπώσω ευγενικά.
Νομίζουν ότι το συγκαλύπτουν με πομφόλυγες του συρμού.
Η Τουρκία, εφ’ όσον τρέφει αυτοκρατορικές
φιλοδοξίες, δεν θα ενταχθεί στην ΕΕ. Η ΕΕ δεν μπορεί να γίνει τρικέφαλο τέρας
με τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Τουρκία, ποιο στόμα έχει τα πιο μυτερά δόντια
και τις πιο γερές μασέλες. Η Τουρκία μόνο αν διαμελιστεί μπορεί, ίσως, κάποιο
κομμάτι της, να ενταχθεί στην ΕΕ. Αλλά αυτό τώρα είναι μαντεία.
Όλα αυτά για την Τουρκία τα λέω επειδή με φούμαρα,
σαχλαμάρες και αυταπάτες δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί κανένας αντίπαλος, ούτε
καν ένα κρατίδιο, όπως τα Σκόπια. Είμαστε καταδικασμένοι αν συνεχίσουμε αυτό
τον κατήφορο, Ακόμα και αν κανείς δεν απειλούσε την εδαφική ακεραιότητα της
χώρας θα είμαστε του κλώτσου και του μπάτσου από τον καθένα. Άξιοι μιας άθλιας
μοίρας. Αυτό θέλουμε;
Πηγή: slpress.gr
