μονόπραχτο
σε δυο εικόνες
Προσεύχομαι για σένα
Μαίρη. Θέλω να ζήσεις αιώνια
Truman Capote [1]
ΟΙ
ΕΝΝΟΙΕΣ [φωνές]
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ
Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ
ΤΑ
ΠΡΟΣΩΠΑ
Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ
Ο ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ
Η ΓΥΝΑΙΚΑ
[Ίσως
το εσωτερικό εργοστασίου, η αποβάθρα ενός σταθμού, μια κενή προκυμαία. Λίγο
φως]
ΠΡΩΤΗ
ΕΙΚΟΝΑ
Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ :.....και είναι μέρες που κάπου πρέπει να πας, αλλά μένεις
αβοήθητος σαν απίθανη αφορμή, - ''τρέχει τίποτα;;'', ''όχι τίποτα'', - κι έτσι
δεν αναφέρθηκαν άλλες σιωπές, - περίεργο, βέβαια - γιατί κάποιος πάντα ορίζεται
να σ' ακολουθεί στο σκοτάδι, - αμίλητος, χωρίς καπέλο - συνήθως τότε σε βουτάνε
απ' το γιακά ή όταν σκοτεινιάζει ήσυχα την ίδια ώρα και λείπει η συχώρεση που μας κρατάει ζωντανούς - ή ένα μέρος πάλι σαν την πάροδο Κιριούσκιν όπου οι
τυφλοί έπαιζαν φλάουτο για να ξεχνάμε πόσο έγινε σύντομη η ζωή μας ή όταν
γυρίζεις απ' το άλλο πλευρό κι εγκαταλείπεις το πανωφόρι που σε συνόδευε μέχρι χτες κοπιάζοντας δίπλα σου, - κάτι σαν δάχτυλο μακρύ,- απειλητικό -, έδειχνε με
ακρίβεια την ιδιοτέλεια εκατό χρόνων - ω, μέλλον ευτελές και λεηλατημένο, - οι
φτωχοί έμεναν απεριποίητοι από εκδίκηση κι εγώ τελευταία χάνομαι σκόπιμα στις
πιο τρυφερές ιστορίες που ερήμωσαν, - ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης,
όπως οι ερωμένες που κλείνουν απότομα την πόρτα τους σαν πρόσχημα, κι εκείνες οι
φήμες στην Αγία Πετρούπολη - χαμογελούσε τάχα με αιδώ, ποιος;; - και γιατί;;
-''και μετά'', είπανε, ''συνελήφθη επ' αυτοφώρω, ήταν όλα εκ προμελέτης'',-
οφείλω να ομολογήσω τώρα πια, - ούτε ο αφηγητής αυτής της ιστορίας κατανόησε το
επερχόμενο, - αν και με κατασκόπευε -, και τι να πει κανείς, - υπάρχει αλήθεια
μια ζωή ακόμα που θα τη ζήσουμε σαν δικαίωμα κάποτε. [παύση]
Ο
ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ : .....κι από τότε αποφάσισα να μιλάω με παραβολές,
διαφορετικά κάτι άβολο και αφύσικο παράστεκε ανάμεσα στα σκονισμένα παπούτσια ή
τους γερμένους πολυέλαιους με τα φτηνά κρύσταλλα [μικρή παύση]
Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ:.....κάπως έτσι ερωτεύτηκα το ακατονόμαστο, - ήταν θέμα
αβρότητας -, βλέπετε, - όμως μερικές φορές προτιμώ την πραγματική μου ζωή
γιατί περιέχει τα καλύτερα όνειρα κι ένα πρωί τακτοποιούσα στο σπίτι το
ανεπαίσθητο, ώσπου γλύτωσα μέσα στον παλιό καθρέφτη μιλώντας μια γλώσσα
ακατάληπτη, αλλά κι αυτό ακόμα σχολιάστηκε, σύντροφοι, πώς έγινε και βρέθηκα
από την άλλη πλευρά, - και μάλιστα με το κερί αναμμένο. - [παύση]//
Ο ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ : .....τώρα τα βράδια έρχεται μια θλίψη απ' το μέτωπο....
Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ :....είναι οι ανάπηροι που επιστρέφουν, - τόσα νοίκια
απλήρωτα, - θα τους συχωρεθούν, λένε, όπως οι αμαρτίες μας - μόνο μερικές φορές
ο αδερφός μου, που δεν τον γνώρισα, μιλούσε για το έλεος, - ''εσύ'', μου λέει,
''πού χάθηκες;;''
Ο
ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ : .....έφυγε σκαρφαλώνοντας ιππαστί στην πλώρη ενός
πλοίου που τραβούσε γραμμή για τον Παράδεισο, - αλλά δεν το 'ξερε, σαν τη σιγουριά
για το χτες όταν η μοίρα βαραίνει
Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ :....μια μέρα πάλι διηγήθηκε για το μεγάλο κρύο, που δεν
είχαμε τίποτε - ήταν που χάθηκε η βελόνα της μητέρας, κι όταν κοιτούσα απ' το
παράθυρο υπήρχε κι ένα πιάτο μετέωρο ανάμεσα σ' άγνωστους αστερισμούς, όπως οι
στίχοι που δε ξεχνάει ο ποιητής, - εμμονικοί στιλπνοί, η κρυπτογράφιση της
απρόβλεπτης μαρτυρίας που τον έφερε ξέπνοο ως εδώ [παύση]
ΚΥΡΙΑΚΗ
ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ : [φως].....μοιάζει με αλλόκοτη γραφομηχανή μουσειακού
χαρακτήρα, απολογείται για τις αδυναμίες των συγγραφέων, έτσι έζησε η
αυτοδημιούργητη Μαίρη υποθηκεύοντας ανεκπλήρωτους ερωτισμούς σε κραυγές
παπαγάλων, διάβαζε Καββάλα [2] και της άρεζε η Γκεμάτρια [3], - το κενό μου
και άλλες ιστορίες, - παραμορφωμένες ζωές στο ακρωτήρι της καλής ελπίδος, - η
προϊστορία των θαυμάτων είναι οι απόχες των γυναικών που μαζεύουν φράουλες ή η
πλάτη του σπιτιού που κρύβει την παραίτηση ή ένα ταξίδι με άγονα πρόσωπα, γι'
αυτό θα βγει ένας λυγμός από το σώμα του νεκρού μέσα στη νύχτα σαν
πραγμάτωση...
Η
ΕΠΕΤΕΙΟΣ : ....απλά θα γυρίσει απ' τη χειμερινή χαράδρα, τελευταία στιγμή, Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ, όπως το ανερμήνευτο.
Η
ΓΥΝΑΙΚΑ : [λίγο φως].....- δεν είχαν ακόμα γεννηθεί οι Διόσκουροι - μπορούσαν
να γίνουν πολλές υποθέσεις - έχουν αξιοσέβαστο όνομα οι πεθαμένοι στην
υστεροφημία τους - ''προσεύχομαι για σένα Μαίρη. Θέλω να ζήσεις αιώνια'' -,
έρχονται προς το μέρος μας άλλες εποποιίες όπως η Κόλαση του Δάντη όταν
σωπαίνει, ένα είδος απελπισίας που θα παιδεύει τους ποιητές ή τους αλήτες στα
ημερολόγια των Γκονκούρ [4] [γελάει]
Η
ΕΠΕΤΕΙΟΣ : .....μπορούμε να δούμε στο βάθος : ο Μίνωας, ο Μπωντλαίρ, - με ιαχές
και θωπείες, - πριν τον κατακλυσμό
Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ : ......η ομιλία ήταν αργή σαν ερείπιο, - πού είναι ο
σκηνοθέτης τον χρειαζόμαστε [παύση]
Ο
ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ : [γελάει δυνατά] : ......ο πειρασμός ξερνάει ίδιος κάθε
βράδυ - κάθε μέρα, είμαστε οι αδιαπέραστες ρυτίδες που γεφυρώνουν το άγγιγμα -
είμαστε οι σκηνοθέτες [μικρή παύση]
Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ : .....κι όμως τα μακριά της βλέφαρα έμοιαζαν με τα δέντρα
που έχουν συνθηκολογήσει - ανυπεράσπιστα σώματα, - ψάχνουν το Όνομα για να
ζήσουν περισσότερο, απειλούν τη μοναξιά με ήχους -
Ο
ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ : .......''Τι
λένε;;''
Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ : ''Ότι είστε ο
παντοδύναμος Θεός''
Ο
ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ : ''Εγώ το
επέτρεψα να λέγεται, είμαι ο τραπεζίτης'' [7] //
[Σκοτάδι]
ΔΕΥΤΕΡΗ
ΕΙΚΟΝΑ
[Λίγο
φως]
Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ : ......όλα τα έπραξα για τους Βοργίες, θα προτιμούσα
τα πτώματα αυτά να ήταν δικά μας, - η ζωή μου κλεψύδρα με άμμο - αργή - η πιο
βασανιστική απ' όλες τις ολονυχτίες, μετράω νεκρούς, - άξιζαν τα μάτια ή τα
χέρια μια αιωνιότητα ή απ' το κορμί της γυναίκας, πάλι, - απόμειναν λίγα
τρυφερά σημεία - μου δάνεισε την παλάμη της, σαν αυτοδημιούργητο έλεος.....
Ο
ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΊΟ : .....δεν θα 'πρεπε αυτή η χειρονομία να καταλήξει σε
κάτι φτηνό....
Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ : .....ανοίγοντας αμέσως το παλτό πρόσφερα ένα κομμάτι απ'
το συκώτι μου, όπως άλλοτε στον Σάυλωκ της Φερράρα, Έρκολε ντ' Έστε - και το
στοιχειωμένο πορτρέτο του [παύση]
Ο
ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ : ......το μπράτσο της είναι τώρα στο δικό μου δωμάτιο -
καμιά παλλακίδα δεν το έχει επισκεφτεί ποτέ, -ανάμεσα στα δάχτυλα εκεί που
ενώνεται η μοίρα του δείκτη με το μεσαίο δάχτυλο, υπάρχει το αιδοίο της, το
ίδιο μπορεί να συνέβαινε και με τα χείλη στην κοιλιά της θάλασσας, -επέστρεψα
να πάρω μαζί μου την κοπέλα και το καλάθι με τις φράουλες
Η
ΕΠΕΤΕΙΟΣ : .....θα μοιράσουμε την τράπουλα, πρέπει να κρύψουμε το πιο ένοχο
μυστικό ή εκείνη τη μεγάλη νοσταλγία στον ανεκλάλητο εσπερινό αζήτητα όνειρα
στο βάθος του κήπου το ανέγγιχτο τραγούδι το βογγητό που παραδέχτηκε πως οι
φτωχές συνοικίες ήταν η πραγματική μας ζωή αλλά κάποιος κάθε νύχτα δραπέτευε
αφού οι ερωμένες έμοιαζαν με ουράνιες χορωδίες [γέλια]
Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ : .....και μετά ήμουν μόνος στα πιο σκοτεινά καπηλειά
αναμοχλεύοντας τις λίγες λέξεις με τη συχώρεση ή πάλι, οι τρεις μουσικοί που
κλαίγανε χωρίς αιτία - το ανασηκωμένο στήθος της εταίρας που μάς έσωζε,-
ανυποχώρητη υπόσχεση για να περνάμε απαρατήρητοι στο βάθος του πίνακα.-
ΚΥΡΙΑΚΗ
ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ : [φως].....την άλλη μέρα νοιώθαμε ταπεινωμένοι σαν ξοφλημένο
ίδρυμα ανιάτων - διαφορετικά λέγαν θα ήσουν επικίνδυνος - ποιος;; - όπως οι αληθινοί
έρωτες που γίνονται πραγματικοί και πρέπει να μείνεις στο απυρόβλητο και, ω,
χαμένοι ποιητές που σάς ψάχνουν ανάμεσα στην πανωλεθρία ή τη συνέχεια ενός
πολέμου που δολοφόνησε ύπουλα τα περιεχόμενα ενός βιβλίου, - αλλά μη σάς
νοιάζει κάθε φορά κάποιος εξαφανίζεται - γιατί αυτή είναι η μοναδική μας
δικαιοσύνη
[μικρή παύση]
Η
ΓΥΝΑΙΚΑ : .....πώς αισθάνεστε;;
Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ : ......είμαι ο Άλλος, έχετε πάθει σύγχυση
Η
ΓΥΝΑΙΚΑ : [συνεχίζει αδιάφορη]....- ξέρετε, αυτές εδώ οι μοχθηρίες είναι μέρος
του Σύμπαντος κι ό,τι χάνεται μας αφήνει κι ένα βουητό, έτσι ν' απασχολείται το
μυαλό μας, αφού θα γίνει την άλλη φορά η Μεγάλη Εξέγερση, για όσους έφυγαν
νωρίς προς την εαρινή βασιλεία [μικρή παύση]
Ο
ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ : [κρατάει πλέον πούρο, φορά ημίψηλο και φράκο, - τυπική
φιγούρα ενός ανθρώπου του χρήματος]
....στη
σκληρότητά μου υπάρχει το πιο εορταστικό περίβλημα - κάθε μέρα θα σου προσφέρω
την ψευδαίσθηση της ασφάλειας ως αντάλλαγμα, θα είναι όλα μια πλάνη αηδιαστική
- για να ζήσεις, -/ πρέπει να ζήσεις με την ίδια υποχρέωση ή το ίδιο καθήκον κι
ένα πρωί θα φαντάζει μπροστά σου ο βίος του Καίσαρα - έκλυτος και λαμπερός
γεμάτος ασυνέπεια [γελάει][παύση]. Δεν ξέρω αν θα εκλιπαρείς μέχρι το τέλος -
στο πέρας της κάθε ζωής που συντήρησες μια παράλογη νομοτέλεια, - θα έρχομαι να
θάψω τις παλιές πριγκιπικές συγκυρίες που επέλεξες, - χωρίς αυτές χρειάζεσαι
μια μάσκα, ένα προσωπείο, για ν' αποφύγεις τη φριχτή δυσωδία του ανθρώπινου
-προσπαθεί να σ' αγγίξει το μέτωπο του καθένα σαν ξεχασμένο χέρι νεκρού [Ο
ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΤΟ τοποθετεί το προσωπείο του ΑΜΛΕΤ ή ντύνεται ανάλογα μπροστά
στους θεατές] [Σκοτάδι]
[Φως]
Ο
ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ : .....ή ένα μάτι που γυροφέρνει τον χρόνο σου, την υγρή
μοναξιά του δάσους, τον
πέτρινο λεπτοδείκτη της επαιτείας σου.
Θυμήσου
τον Ορέστη, το αίμα και τις εκλεπτυσμένες θεοφαγίες,-τώρα
που οι θεοί γκρεμίζουν οι ίδιοι τα είδωλα που έστησαν στην αγορά, για ν'
αποφύγουν τα βλέμματα των όχλων, -
ανήκεις στο θεϊκό είδος που δεν εγκολπώνεται κανείς.
Είσαι
η προφητεία του σπαραγμού [παύση]
Πίσω
από μια καντάτα με όνειρα που σκέπασαν τα περιττώματα όσων άθροισαν την
ασημένια χλεύη τους -
είχαμε μικρή συγκομιδή, μικρή σοδειά, - αφήνεις την εξουσία σου στα
προεόρτια, γεύεσαι
με κατάνυξη απολυτίκια πανικόβλητα και πόρνες της Αποκάλυψης σε κυνηγούν στους
Αρκτικούς Κύκλους, αύριο
η μοναξιά και η σήψη θα στραγγαλίσουν τους υπηκόους σου στα φιλντισένια δάκρυα
της θρυλικής υπομονής σου, θα
επιπλέουν σαύρες και κωμωδοί του βασιλιά, εραστές με έλκη στο πέος θα
κυνηγήσουν τη μοίρα σου ως το βυθό, απώλεσες
τα Άχραντα Μυστήρια των Καιρών, το πτώμα σου θα γίνει βορά
του Κήτους.
Η
Νηστεία σου θα είναι ο Θάνατος και η Ανάσταση [μικρή παύση]
.....οι
θλιμμένες γάζες αργοπορούν να ξεβράσουν την Άνοιξη που τόσο πόθησες.
[Σκοτάδι.
Αυλαία]
ΑΝΑΦΟΡΕΣ
- ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]
/ απ' το διήγημα ''Μιας μέρας δουλειά'' στη συλλογή ''Μουσική για
χαμαιλέοντες'' - μτφρ. & εισαγωγή Ρούμπη Θεοφανοπούλου στο ''Η λέξη''
Οκτώβρης 1984, τ. 38
[2]
/ Καββάλα : το γενικό ''μυθολογικό''-φιλοσοφικό-τελετουργικό υπόβαθρο της
εβραϊκής μονοθειστικής αντίληψης [βλ. και Israel Regardie, H Καββάλα και τα
σύμβολά της, Ιάμβλιχος 1990, είτε Διαδίκτυο]
[3]
/ Γκεμάτρια : ''η τέχνη της ανακάλυψης της μυστικής έννοιας μια λέξης''. Η ρίζα
του όρου είναι ελληνική [Israel Regardie ο.π.]
[4]
/ εξ ου και η ονομασία του ανάλογου βραβείου στα Γαλλικά Γράμματα : Τα
συγγραφικά ντουέτα δεν είναι καινούργια στην ιστορία. Ούτε οι λογοτεχνικές
μόδες. Ούτε τα λογοτεχνικά βραβεία. Είναι παλιά, όπως οι αδελφοί Εντμόν
και Ζιλ Γκονκούρ, οι οποίοι έγραφαν σαν μια
πένα. Η μόδα που έφεραν στη λογοτεχνία και βρήκε τον μεγάλο θιασώτη της στο
πρόσωπο του Εμίλ Ζολά......[Διαδίκτυο]
[5]
/ ...αρχική ιδέα του Μπωντλαίρ ήταν τα ''Άνθη του Κακού να ονομασθούν ''Οι
Λεσβίες''. Η νέα γι' αυτόν θέση του γυναικείου φύλου στην καπιταλιστική παραγωγή
και οι νέες ιστορικές προκλήσεις [βλ. Διαδίκτυο -οι θέσεις του Μαρσέλ Προυστ
και του Βάλτερ Μπένγιαμιν για τον Μπωντλαίρ]
[6]
/ βλ. Διαδίκτυο ''η γυναίκα με τα 4 πόδια '' - γενετική ανωμαλία
[7]
/ ....ο διάλογος ελαφρά παραφρασμένος προέρχεται από το έργο του Αντρέ Ζιντ,
''Ο Προμηθέας Ελεύθερος Δεσμώτης'', Καστανιώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, 2010
ΣΗΜ.*/
Ercole A' d' Este, ισχυρή δυναστεία δουκών στην Φερράρα, που είχε σχέσεις με
τους Βοργίες [βλ. Διαδίκτυο]
