Λαφαζάνης – Στρατούλης κατέθεσαν στο Πταισματοδικείο, βγάζοντας παράνομους τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς

Παναγιώτης Λαφαζάνης: οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί είναι απολύτως παράνομοι και αντισυνταγματικοί. Πρέπει να καταργηθούν.

Ο Γραμματέας του Π.Σ. της Λαϊκής Ενότητας, Παναγιώτης Λαφαζάνης και ο Δημήτρης Στρατούλης μέλος Π.Γ. της ΛΑΕ, κατέθεσαν στο Πταισματοδικείο Αθηνών στις 11.30 το πρωί της Πέμπτης 22 Μαρτίου, ως μάρτυρες, στο πλαίσιο της μηνυτήριας αναφοράς, που είχαν καταθέσει για τη διεξαγωγή παράνομων ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.

Σημειώνεται ότι ο Γραμματέας του Πολιτικού Συμβουλίου της Λαϊκής Ενότητας, Παν. Λαφαζάνης, τα στελέχη της ΛΑ.Ε,  Δημ. Στρατούλης, Δέσ. Σπανού, Μάνια Μπαρσέφκι και ο Τάσος Καραγιώργος, μέλος του Κινήματος ΑΛ.ΑΝΥ.Α. (Αλληλεγγύη – Ανυπακοή – Ανατροπή), κατέθεσαν την Πέμπτη 25 Ιανουαρίου, στις 12.30 μ.μ., στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών μηνυτήρια αναφορά περί τελέσεως κακουργηματικών πράξεων για τη διενέργεια ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, την Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2018.

Για το θέμα αυτό ο αρμόδιος εισαγγελέας διέταξε προκαταρκτική εξέταση την οποία ανέθεσε στην πταισματοδίκη του 30ου προανακριτικού τμήματος Αθήνας.

Επίσης, ως μάρτυρες θα καταθέσουν στην αρμόδια Πταισματοδίκη, την Παρασκευή (23/3) στις 9.30 π.μ., τα μέλη του Π.Σ. της  ΛΑΕ, Δέσποινα Σπανού και Μάνια Μπαρσέφσκι και ο Τάσος Καραγιώργος, μέλος του Κινήματος ΑΛ.ΑΝΥ.Α. (Αλληλεγγύη – Ανυπακοή – Ανατροπή).

Στη μηνυτήρια αναφορά, μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί,που πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη 24/1/2018, είναι παράνομοι και αντισυνταγματικοί γιατί έγιναν:

1. χωρίς να έχει προηγηθεί η δημοσίευση εφαρμοστικών υπουργικών αποφάσεων για τις προδιαγραφές (τεχνικές και νομικές) της ηλεκτρονικής πλατφόρμας διενέργειας πλειστηριασμών αλλά και
2. χωρίς να έχουν υπογραφεί νόμιμα οι απαιτούμενες συμβάσεις μεταξύ των συμβολαιογραφικών συλλόγων και των εταιριών πληροφορικής που έχουν αντικείμενο την οργάνωση και διαχείριση της σχετικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας.
3. Με παραβίαση των συνταγματικών αρχών της δημοσιότητας, της διαφάνειας, της προστασίας του δικαιώματος της λαϊκής μικροϊδιοκτησίας, την οποία εγγυάται το άρθρο 22 του Συντάγματος, καθώς και με αποκλεισμό της πρόσβασης, ενημέρωσης, συμμετοχής και ελέγχου από όσους δεν έχουν γνώσεις και μάλιστα εξειδικευμένες ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.

Ο Παν. Λαφαζάνης, Γραμματέας του ΠΣ της ΛΑ.Ε, μετά το πέρας της κατάθεσής του έκανε την εξής δήλωση:

«Όπως ξέρετε, στελέχη της ΛΑ.Ε, έχουμε καταθέσει μηνυτήρια αναφορά σχετικά με την νομιμότητα και συνταγματικότητα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Κληθήκαμε από την30ή πταισματοδίκη πέραν από μηνυτές και ως μάρτυρες για να καταθέσουμε γι’ αυτήν την υπόθεση.

Είχα την ευκαιρία να καταθέσω τώρα το πρωί, μόλις τελείωσα τη δική μου κατάθεση και συνεχίζει ο Δημήτρης Στρατούλης. Όρισα ως πληρεξούσιο δικηγόρο μου τον κύριο Σαράντο Θεοδωρόπουλο και στην κατάθεσή μου πολύ συνοπτικά αναφέρω ότι κατά την γνώμη μας οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί  είναι πλήρως παράνομοι και αντισυνταγματικοί, δεν διαθέτουν καμία εγκυρότητα, καμία διαφάνεια και καμία αξιοπιστία.

Η σύμβαση, η οποία έχει υπογραφεί με την ιδιωτική εταιρεία διαχείρισης ηλεκτρονικής πλατφόρμας των πλειστηριασμών είναι κατά την γνώμη μας παράνομη, η επιλογή αυτή δεν έχει καμία βάση δικαιοσύνης και αντικειμενικότητας.

Αυτή η διαδικασία των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών δεν στηρίζεται σε υπουργικές αποφάσεις και κανονιστικές πράξεις, που να διασφαλίζουν τα βασικά και θεμελιώδη στοιχεία της εγκυρότητας των πλειστηριασμών.

Και τέλος, ίσως και το σημαντικότερο, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί δεν δίνουνκαμία δυνατότητα ενημέρωσης, συμμετοχής και ελέγχου της διαδικασίας σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται, αλλά δεν έχει γνώσεις και μάλιστα εξειδικευμένες ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε ότι η κυβέρνηση και οι διαδικασίες που ακολουθούνται είναι εκτός νομιμότητας, είναι απολύτως παράνομες, μη έγκυρες και επομένως πρέπει να ακυρωθούν, όπως και να ακυρωθεί συνολικά όλη η διαδικασία των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, η οποία άλλωστε δημιουργεί τεράστια κοινωνικά προβλήματα και βεβαίως δίνει την ευκαιρία να εκδηλώνει η κυβέρνηση το αυταρχικό της πρόσωπο με τον πιο αποκρουστικό τρόπο».

Επίσης ο δικηγόρος, που συνόδευε τους 2 μάρτυρες, Σαράντος Θεοδωρόπουλος έκανε την εξής δήλωση:

«Συνόδευσα στην Πταισματοδίκη τα στελέχη της Λαϊκής Ενότητας που  κατέθεσαν σχετικά με την από 25/1/2018 μηνυτήρια αναφορά τους σχετικά με το μη νόμιμο των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, λόγω τυπικών και ουσιαστικών νομικών ελλείψεων και τις υπόνοιεςσοβαρών κακουργηματικών πράξεων που υπάρχουν για τους ανωτέρω λόγους».

iskra.gr

Το κόστος της άλωσης της Ελλάδας - Του Βασίλη Βιλιάρδου

«Αναρωτιέμαι αν έχουμε ή δεν έχουμε Σύνταγμα. Εάν έχουμε, τότε τι νόημα έχουν όλα όσα γίνονται εναντίον του Συντάγματος; Αν πάλι δεν έχουμε, τότε τι μας χρειάζονται η Βουλή και η Γερουσία που για αυτά ξοδεύονται τόσα χρήματα από τα λιγοστά που έχουμε; Οι τρεις προστάτιδες δυνάμεις μας προμηθεύουν καινούργιο Βασιλιά (=καθαιρούν ή διορίζουν τον εκάστοτε πρωθυπουργό σήμερα). Βασικά όμως δεν έχει σχεδόν τίποτα αλλάξει. Η ίδια κακοδαιμονία και η ίδια καταπιεστική ξενοκρατία. Δεν είναι τα πρόσωπα αυτά που φταίνε, αλλά οι Θεσμοί» 

(Κ. Κανάρης).

Επικαιρότητα

Όπως συμπεραίνεται από τα παραπάνω, η ελληνική ιστορία επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, από τότε που οι ξένες δυνάμεις μας βοήθησαν να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους για να μας μετατρέψουν σε δική τους αποικία – υπενθυμίζοντας τη δεκαετία του 1890, κατά την οποία τεθήκαμε ξανά υπό έναν Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, όπως συμβαίνει σήμερα.

Τα ερωτήματα άλλωστε που έθεσε ο Κ. Κανάρης ισχύουν ακόμη, ενώ κανένας δεν βλέπει για ποιό λόγο πληρώνουμε τους βουλευτές και τα κόμματα – αφού απλά υπογράφουν τα μνημόνια έτσι όπως τους υπαγορεύονται από τη Γερμανία, εφαρμόζοντας τα στη συνέχεια με πλήρη αδιαφορία για τους ιθαγενείς.

Σε μία πρόσφατη ραδιοφωνική συζήτηση μου τώρα με τον κ. Τράγκα, στο στούντιο των Παραπολιτικών,ρωτήθηκα για το κόστος της αποτυχημένης διαπραγμάτευσης του πρώτου εξαμήνου του 2015 – για το οποίο δεν νομίζω πως πρέπει να ενοχοποιηθεί κάποιο συγκεκριμένο στέλεχος της κυβέρνησης, παρά το ότι έπεσε πρώτος στη γερμανική παγίδα ο τότε υπουργός οικονομικών, εάν υποθέσουμε πως δεν επρόκειτο για ένα στημένο παιχνίδι.

Ο κ. Α. Οικονόμου πάντως σωστά αναφέρει πως ήταν ένα έγκλημα τεραστίων διαστάσεων εις βάρος της Ελλάδας, κοστολογώντας το όσο καλύτερα μπορούσε – ενώ έχουν ακουστεί μέχρι σήμερα αρκετά ποσά, από τα 86 δις € του κ. Regling έως τα 200 δις € του κ. Wieser. Έγραψε δε πολύ σωστά τα εξής:

«Oι ζημίες που προκάλεσε στην Ελλάδα μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες δεν είναι μόνο ανυπολόγιστες, αλλά, επίσης, είναι μοναδικές στην παγκόσμια ιστορία – αφού ακόμη και αν τις περιορίσουμε στις τράπεζες, ασφαλώς δεν ήταν μόνο τα 40 δις € (περί τα 7 δις € ανά μήνα υπουργίας του, 233.000.000 € ανά ημέρα ή σχεδόν 15 ετήσια ΕΝΦΙΑ!) που πληρώσαμε όλοι εμείς οι φορολογούμενοι.

Ειδικότερα ο αφελληνισμός των τραπεζών, τον οποίο ο κ. Βαρουφάκης ουσιαστικά προκάλεσε, είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί στους ξένους, για ένα ποσόν της τάξης των 6-7 δις €, ο έλεγχος ενός μεγάλου μέρους των ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων, αξίας 300-400 δις €! Αυτό σημαίνει με τη σειρά του πως είναι ο κύριος υπεύθυνος για τις μαζικές κατασχέσεις των σπιτιών των Ελλήνων – επίσης για τους πλειστηριασμούς που έχουν ήδη ξεκινήσει, για να εξαγοραστούν τα ακίνητα μας σε εξευτελιστικές τιμές από τα ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια» 

Εν τούτοις, ακόμη και αυτά τα θηριώδη ποσά είναι ελάχιστα σε σχέση με τις τρομακτικές ζημίες που προκλήθηκαν στην Ελλάδα – αφού κανένας δεν μπορεί να κοστολογήσει τι θα χάσουμε από το Υπερταμείο που μας επιβλήθηκε το 2015, μέσω του οποίου θα ενοικιαστεί η δημόσια περιουσία για τα επόμενα 99 χρόνια, σημειώνοντας πως μόνο από την πτώση των τιμών των ακινήτων οι ιδιώτες έχουν χάσει πάνω από 600 δις €, με τα επισφαλή χρέη τους να έχουν εκτοξευθεί στα 230 δις €!

Πόσο μάλλον να υπολογίσει το κόστος της ολοκληρωτικής απώλειας της Εθνικής μας κυριαρχίας, η οποία εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για την εδαφική μας ακεραιότητα, καθώς επίσης των μελλοντικών προοπτικών της Ελλάδας – οι οποίες είναι εξαιρετικά σκοτεινές για μία χώρα που έχει πλέον απονεκρωθεί.

Στα πλαίσια αυτά οι όποιοι υπολογισμοί του κόστους του πρώτου εξαμήνου, ύψους 86 δις € ή 200 δις €, είναι ασφαλώς χλωμοί και εξαιρετικά συντηρητικοί – αφού ήταν σαφώς κατά πολύ υψηλότερο και σχεδόν ανυπολόγιστο, ενώ παραδόξως οι υπαίτιοι του εθνικού εγκλήματος, εάν όχι της προδοσίας, πολιτεύονται ακόμη ελεύθερα.

Μπορεί λοιπόν η άλωση της Ελλάδας να ξεκίνησε με το PSI (γράφημα), για το οποίο ευθύνονται αφενός μεν η τεχνοκρατική κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου, αφετέρου τα τρία κόμματα που τη στήριζαν (το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου, η ΝΔ του κ. Σαμαρά και το ΛΑΟΣ), αλλά το έγκλημα ολοκληρώθηκε το πρώτο εξάμηνο του 2015 – όπου μεταξύ άλλων δολοφονήθηκε εν ψυχρώ η τελευταία ελπίδα των Ελλήνων, κάτι που επίσης δεν μπορεί να κοστολογηθεί. Δυστυχώς όμως οι ιθαγενείς ούτε καν διαμαρτύρονται, με εξαίρεση την περίπτωση της Μακεδονίας – όπου όμως δεν συνειδητοποιούν ότι, μία χρεοκοπημένη και ανίσχυρη οικονομικά χώρα δεν μπορεί να προστατεύσει ούτε τα σύνορα της, ούτε τους Πολίτες της, ούτε να εφαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο στην επικράτεια της.

Πηγή: Analyst

Οίκοι μεταβαλλόμενης ανοχής - Του Άρη Χατζηστεφάνου

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την παταγώδη αποτυχία των αμερικανικών οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης να προβλέψουν την παρ’ ολίγον ολοκληρωτική κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Μια δεκαετία που αποδείχτηκε αρκετή ώστε οι επικριτές να μετατραπούν σε υμνητές τους.

Με τα δεδομένα ενός υγιούς καπιταλισμού (με την επιφύλαξη ο όρος να αποτελεί αντίφαση εν τοις όροις) oι Moody’s, Standard & Poor’s και Fitch θα έπρεπε να είχαν κατεβάσει ρολά στις 13 Σεπτεμβρίου του 2008 – την ημέρα που έγινε γνωστή η επερχόμενη κατάρρευση της Lehman Brothers.

Λίγα 24ωρα νωρίτερα οι τρεις μεγαλύτεροι οίκοι αξιολόγησης βαθμολογούσαν τη συγκεκριμένη εταιρεία με «Α», «Α2» και «Α+», όπως έκαναν και για τα περισσότερα σκουπίδια που κυκλοφορούσαν εκείνη την περίοδο στη φούσκα της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ. Το πρόβλημα δεν ήταν απλώς ότι απέτυχαν στις προβλέψεις τους, αλλά ότι το μοντέλο λειτουργίας τους (να πληρώνονται από τις εταιρείες τις οποίες καλούνται να αξιολογήσουν) αποδείχτηκε επικίνδυνο για τη συνέχιση λειτουργίας του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος.

Παρ’ όλα αυτά, η κριτική ή τα εύσημα που δέχονται οι τρεις μεγάλοι οίκοι από πολιτικούς και δημοσιογράφους σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να στηρίζονται περισσότερο σε πολιτικά κριτήρια παρά στην ανάγνωση των πραγματικών δεδομένων. Τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, παραδείγματος χάριν, θυμήθηκαν πόσο σαθρό ήταν το μοντέλο λειτουργίας των Moody’s, Standard & Poor’s και Fitch μόνο όταν η κρίση του 2008 έκανε «μετάσταση» στην Ευρώπη και οι τρεις οίκοι άρχισαν να υποβαθμίζουν τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας αλλά και τη Γαλλία.

Η κριτική έλαβε μάλιστα χαρακτηριστικά οργισμένης επίθεσης όταν η Ε.Ε. (βλ. Βερολίνο) θέλησε να δημιουργήσει τον δικό της οίκο αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας και έπρεπε να τεκμηριώσει την ανάγκη απαγκίστρωσης από τους τρεις αμερικανικούς γίγαντες. Οταν όμως η κατάσταση στην ευρωζώνη φάνηκε προς στιγμήν να σταθεροποιείται –καθώς το οικοδόμημα έκατσε πάνω στα «πτώματα» μισθωτών και συνταξιούχων– η κριτική καταλάγιασε.

Είχε έρθει βέβαια η σειρά των αμερικανικών ΜΜΕ να απαξιώσουν (πάντα με πολιτικά και όχι επιστημονικά κριτήρια) τον κινεζικό οίκο αξιολόγησης Dagong. Στα μέσα Ιανουαρίου του 2018, όταν ο Dagong υποβάθμισε το αξιόχρεο των ΗΠΑ σε BBB+ από Α-, με αρνητική προοπτική, κυκλοφόρησαν στις ΗΠΑ δεκάδες άρθρα για την «αφερεγγυότητα» του συγκεκριμένου οίκου.

«Ποιος είχε ξανακούσει τον Dagong;» ήταν το επαναλαμβανόμενο μοτίβο αρκετών αναλυτών που προσπαθούσαν να «ξεχάσουν» ότι ο πιο διακεκριμένος οίκος αξιολόγησης στην Κίνα, δηλαδή τη χώρα που κατέχει το σημαντικότερο τμήμα του εξωτερικού χρέους των ΗΠΑ, ίσως να γνωρίζει κάτι περισσότερο για την πραγματική κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας.

Ήταν προφανές ότι η διαμάχη εντασσόταν στην κλιμακούμενη αντιπαράθεση των δύο γιγαντιαίων οικονομιών του πλανήτη, αλλά για ακόμη μια φορά κανείς δεν τολμούσε να αμφισβητήσει το μοντέλο λειτουργίας του συστήματος αξιολόγησης.

«Θεέ μου ευλόγησε τη γ*****η απάτη μας»

E-mail στελέχους της Standard & Poor’s πριν από την κρίση του 2008

O κόσμος θα έπρεπε να είχε καταλάβει τον ρόλο των οίκων αξιολόγησης όχι από το 2008 αλλά από το 1869, όταν έσκασε στις ΗΠΑ η φούσκα των αμερικανικών σιδηροδρόμων. Ενας νεαρός δικηγόρος, που άκουγε στο όνομα Χένρι Πουρ, εξέδιδε ένα βιβλιαράκι στο οποίο αξιολογούσε όλες τις εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στον χώρο των σιδηροδρόμων.

Και, όπως μπορείτε να μαντέψετε, όχι μόνο δεν προειδοποίησε για την επερχόμενη «Μαύρη Παρασκευή» του 1869, αλλά είχε το θράσος να αξιολογεί ακόμη και την οικογενειακή επιχείρηση του αδερφού του, Τζον Πουρ.

O οίκος αξιολόγησης των Πουρ ήταν τόσο «επιτυχημένος» ώστε κατάφερε να «χάσει» ακόμη και το μεγάλο κραχ του 1929 –για την ακρίβεια συνέβαλε στην εκδήλωσή του, αφού διαφήμιζε την ποιότητα των σκουπιδιών που ανταλλάσσονταν τότε στην αμερικανική χρηματαγορά. Χρειάστηκε τελικά η συγχώνευση με την εταιρεία Standard Statistics Bureau ώστε η οικογένεια των Πουρ να γλιτώσει τη δική της χρεοκοπία και να χαρίσει στην ανθρωπότητα τον κολοσσό που ονομάζεται Standard & Poor’s.

Ανάλογες ήταν και οι ιστορίες που είχαν να διηγηθούν οι ιδρυτές των δύο άλλων οίκων αξιολόγησης. Ενώ όμως οδηγούσαν για δεκαετίες τους επενδυτές στην καταστροφή, κατάφεραν να μετατραπούν σε κλειδοκράτορες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

«Ας φτιάξουμε έναν οίκο αξιολόγησης που θα ελέγχεται από τον ΟΗΕ και θα χρηματοδοτείται από δανειστές και δανειζόμενους… Ας μετατρέψουμε το καρτέλ που ελέγχει τους εκλεγμένους πολιτικούς σε πραγματικό εργαλείο της οικονομίας» πρότεινε πριν από μερικά χρόνια ο βασικός οικονομικός αναλυτής του Guardian, Αντίτια Τσακραμπόρτι.

Η φωνή του όμως χάθηκε ανάμεσα στις κραυγές όσων ασκούσαν κριτική στους τρεις οίκους, μόνο όταν διαφωνούσαν με τις αξιολογήσεις τους, και στη συνέχεια τους επευφημούσαν από τα έδρανα κάποιου Κοινοβουλίου, όταν οι εκθέσεις τους «δικαίωναν» την αντιλαϊκή πολιτική τους.

Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα "efsyn.gr"

Πηγή: iskra

Διπλό πράσινο φως στον Ερντογάν

Ρωσία και ΗΠΑ τον διεκδικούν, προσφέροντάς του το Αφρίν στο πιάτο

Ο τουρκικός στρατός και οι ισλαμιστές σύμμαχοί του έχουν πλέον περικυκλώσει την πόλη του Αφρίν. Χωρίς νερό και ηλεκτρικό, εγκαταλελειμμένοι απ’ όλους, οι Κούρδοι ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς. Νιώθουν προδομένοι από τον Τραμπ, αν και δεν θα έπρεπε να τους εκπλήττει η κυνική στάση των ΗΠΑ – που δεν σκοπεύουν να «χαρίσουν» οριστικά την Τουρκία στο φιλορωσικό στρατόπεδο, και γι’ αυτό έχουν δώσει το πράσινο φως στην τουρκική εισβολή. Στην ίδια κατεύθυνση, ο Τίλερσον συμφώνησε με τον Τσαβούσογλου (λίγο πριν παυθεί από τον Τραμπ) να αφαιρέσει από τους Κούρδους τον έλεγχο της Μανμπίτζ. Πράσινο φως στον τουρκικό «Κλάδο Ελαίας» έχει ανάψει βέβαια και η Μόσχα, συναγωνιζόμενη την Ουάσιγκτον σε επίδειξη κατανόησης. 

Φυσικά κανείς δεν γνωρίζει πόσο θα διαρκέσουν αυτού του είδους οι ανοχές και οι πρόσκαιρες συμμαχίες κάθε πλευράς, ούτε αν οι ΗΠΑ σκέφτονται πράγματι να εγκαταλείψουν το σχέδιο δημιουργίας κουρδικού κράτους υπό τον έλεγχό τους. Αλλά, μέχρι να διευκρινιστούν όλα αυτά, το πιθανότερο είναι το Αφρίν να έχει πέσει – με ό,τι σημαίνει αυτό, ιδίως για τον άμαχο πληθυσμό… Έπειτα τα βλέμματα όλων θα στραφούν στη Μανμπίτζ, μια πόλη πολύ σημαντικότερη από το Αφρίν, με 300.000 κατοίκους, φρουρούμενη από 5.000 Κούρδους και άγνωστο αριθμό Αμερικανών «συμμάχων». Εάν πράγματι ισχύσει η συμφωνία Τίλερσον-Τσαβούσογλου, θα πρέπει πρώτα να «πειστούν» οι ένοπλοι Κούρδοι να αποσυρθούν… προς τα πού πια; 

Στόχος της Τουρκίας είναι σε κάθε περίπτωση να ωθηθούν πέρα από τον ποταμό Ευφράτη, ώστε να απομακρυνθεί ο εφιάλτης μιας κουρδικής οντότητας με εδαφική συνέχεια και μεγάλη έκταση. Προχθές ο εκπρόσωπος του Ερντογάν διευκρίνισε ότι η ολοκλήρωση της «ειρηνευτικής επιχείρησης» στο Αφρίν δεν θα συνοδευθεί από αποχώρηση του τουρκικού στρατού. Αντίθετα, κατέστησε σαφές ότι η Τουρκία… ήρθε για να μείνει. Πώς θα αντιδράσει η κυβέρνηση Άσαντ σε αυτήν την διακηρυγμένη πλέον πρόθεση μονιμοποίησης της τουρκικής παρουσίας σε συριακό έδαφος; Για την ώρα (και παρά τους αρχικούς λεονταρισμούς) ποιεί την νήσσα, αφού και η Μόσχα δεν αντιδρά.

Εκτόξευση απειλών δυτικά και… δυτικότερα

«Η δίχως προηγούμενο στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας και Τουρκίας πιστοποιεί τη σοφία των ηγετών που έλαβαν τις αναγκαίες αποφάσεις», δήλωσε προχθές ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ. Προχώρησε δε και σε διδάγματα επιπέδου νηπιαγωγείου: «Η Τουρκία είναι γείτονάς μας, και είναι λάθος ο τσακωμός μεταξύ γειτόνων, όπως είναι λάθος να υποδαυλίζει κανείς τέτοιους τσακωμούς. Η πώληση των S-400, όπως και τα σχέδια για τον αγωγό Turkish Stream και την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου, αποτελούν την καλύτερη εγγύηση ότι οι χώρες μας θα αποφύγουν εντάσεις που κανείς μας δεν χρειάζεται». Η αυτοπεποίθηση του Ερντογάν ενισχύεται, πέρα από τη διπλή στήριξη που του παρέχουν ΗΠΑ και Ρωσία, και από τη βελτίωση των οικονομικών δεικτών. Σύμφωνα με το τουρκικό Υπουργείο Οικονομικών, το έλλειμμα του προϋπολογισμού μειώθηκε μέσα σε ένα χρόνο πάνω από 70%, περνώντας από 6,84 σε 1,87 δισεκατομμύρια τουρκικές λίρες. 

Έτσι, ο Ερντογάν αντιμετώπισε περιφρονητικά τις φραστικές καταδίκες των Ευρωπαίων που, κατά τα άλλα, το τελευταίο δίμηνο έχουν… εντείνει τις πωλήσεις όπλων στην Τουρκία, με πρώτη τη Γερμανία! «Αυτοί που δολοφόνησαν εκατομμύρια στην Αλγερία, τη Λιβύη και τη Ρουάντα δεν δικαιούνται να μας κάνουν μαθήματα», είπε απαντώντας στον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν. Και την περασμένη Κυριακή μιλώντας στην Σακάρια κοίταξε, πάλι, στα δυτικά του – πέραν των καθημερινών πλέον απειλών προς την Ελλάδα, αυτή τη φορά μίλησε και για τους «ομοεθνείς μας που καταπιέζονται στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία και το Κόσοβο, δηλαδή σε περιοχές εκτός των γεωγραφικών, αλλά εντός των πνευματικών συνόρων μας»! Όσο για τον νέο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, μαζί του ασχολήθηκε ο Τούρκος πρωθυπουργός Γιλντιρίμ: «Δεν μας αφορά το ποιος θα διαδεχθεί τον κύριο Τίλερσον. Αλλά όποιος κι αν είναι, θα πρέπει πρώτα να μάθει να σέβεται την Τουρκία»…

«Έπεσαν όλες οι μάσκες»

Αποσπάσματα από προχθεσινή συνέντευξη του προέδρου της Ένωσης Κουρδικών Κοινοτήτων (KCK) Τζεμίλ Μπαγίκ στην εφημερίδα Yeni Özgür Politika: 

«Η αντίσταση στο Αφρίν ξεκαθάρισε τη στάση των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Ε.Ε. και του ΟΗΕ. Έδειξε πόσο διπρόσωποι είναι και πώς έπεσαν όλες οι μάσκες. Σκοπός του τουρκικού κράτους είναι η εξάλειψη του κουρδικού στοιχείου από την περιοχή, και η πραγματοποίηση γενοκτονίας σε αυτή τη βάση. Ποτέ πριν δεν υπήρξε στην ιστορία πόλεμος με τέτοια ανισορροπία δυνάμεων. Αν ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ, που διεμήνυε ότι θα μπει στην πόλη σε τρεις μέρες, δεν έχει καταφέρει να πετύχει τους στόχους του εδώ και σχεδόν δύο μήνες, αυτό σημαίνει ότι έχουν υποστεί μια μεγάλη ήττα. Ο Ταγίπ Ερντογάν κάνει κάθε μέρα τον νταή λες και πολεμάνε δυο μεγάλα κράτη. Λόγω της εχθρότητας που έχει ο Ερντογάν προς τους Κούρδους, λέει ότι όπου κερδίζουν οι Κούρδοι, εγώ θα τους ισοπεδώνω. Όμως, ακόμη και αν επιτύχει το σκοπό της η Τουρκία στο Αφρίν, ο οποίος είναι η κατοχή και η γενοκτονία των Κούρδων που κατοικούν εκεί, η υπόθεση αυτή έχει αυξήσει την οργή και την αντίσταση προς την αποικιοκρατική και γενοκτόνα πολιτική της Τουρκίας».

Ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος

«Οι ΗΠΑ κατασκευάζουν είκοσι βάσεις στη Συρία, που στρέφονται κατά της Ρωσίας και μπορεί να γίνουν αιτία για να ξεσπάσει 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Σε τι χρειάζονται οι αμερικανικές βάσεις στη Συρία, όπου υπάρχουν και δυνάμεις της Ρωσίας και του Ιράν; Πρέπει να είμαστε έτοιμοι ακόμη και για τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο». Αυτά είπε προχθές ο Ερντογάν. Αυτό που πραγματικά τον ανησυχεί είναι η συνειδητοποίηση του κινδύνου δημιουργίας και παγίωσης μιας κουρδικής οντότητας, υπό τη μορφή προτεκτοράτου των ΗΠΑ. Έτσι, καλεί εμμέσως πλην σαφώς τις ΗΠΑ να παραιτηθούν από την επιδίωξή τους για δημιουργία κουρδικού κρατιδίου. Δεν ήταν όμως ο πρώτος που μίλησε για 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε προηγηθεί, τον Οκτώβριο του 2015, ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, λέγοντας σε μια τηλεοπτική συνέντευξή του σχετικά με τη συριακή σύρραξη: «Πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποφευχθεί ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος. 

Είναι δύσκολο να προβλεφθεί τι θα γίνει εάν συνεχιστούν οι παραβιάσεις των αρχών του Διεθνούς Δικαίου». Τότε βέβαια στόχευε τη Ρωσία, ενώ τώρα στο στόχαστρο μπαίνουν οι ΗΠΑ. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η προσήλωση της Άγκυρας στο… Διεθνές Δίκαιο. Και η επίκληση του Αρμαγεδώνα στην περίπτωση που δεν ικανοποιηθεί!

Πηγή: e-dromos.gr

Ποιον εξυπηρετεί τελικά το πλαστικό χρήμα;

Του Κάρλο Φορμέντι

Εδώ και μερικά χρόνια, σε όλες τις Δυτικές χώρες είναι σε εξέλιξη μια καμπάνια ενάντια στη χρήση μετρητών, ακόμη και για πληρωμές μικροποσών. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, έφτασαν στο σημείο να θεωρείται υποχρεωτική η χρήση της ηλεκτρονικής κάρτας. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι διεθνείς ελίτ για να δικαιολογήσουν αυτήν την πολιτική είναι βασικά δύο:

·                     το ρευστό χρήμα χρησιμοποιείται συστηματικά για παράνομους σκοπούς (διαφθορά, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, κ.λπ.)

·                     και/ή για φοροδιαφυγή (εμπορικές μεταβιβάσεις και πληρωμές «μαύρων» επαγγελματικών δανείων, για τα οποία δεν καταβάλλεται ο ΦΠΑ, και δεν υπολογίζονται στο φορολογητέο εισόδημα).

Έχω εκφράσει ήδη την απορία μου γιατί ορισμένα ιταλικά κόμματα της «Αριστεράς» έχουν υιοθετήσει τα επιχειρήματα αυτά, αποσιωπώντας τα κέρδη που αυτή η «μεταρρύθμιση» θα επέφερε στις τράπεζες που μας έχουν ήδη λεηλατήσει, απομυζώντας τις κρατικές επιδοτήσεις (δηλαδή δημόσιο χρήμα) για να γλυτώσουν τις συνέπειες της κρίσης που οι ίδιες προκάλεσαν. Ένα εκτενές άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιταλική εφημερίδα Κορριέρε ντέλα Σέρα στις 29 του περασμένου Γενάρη, με την υπογραφή της Μιλένα Γκαμπανέλλι (γνωστής από τηλεοπτικές εκπομπές, και με την ταμπέλα μιας γυναίκας «της Αριστεράς») με ώθησε να ασχοληθώ πάλι με αυτό το θέμα, προκειμένου να αντιληφθούμε ποια είναι τα πραγματικά αίτια αυτού του κυνηγιού μαγισσών που στρέφεται ενάντια σε όποιον πληρώνει με μετρητά. 

Στο άρθρο προβάλλουν εκ νέου τα γνωστά επιχειρήματα ενάντια στην εγκληματικότητα και τη φοροδιαφυγή, αλλά λέγεται και ξεκάθαρα πως ο πραγματικός στόχος είναι άλλος, ο πολίτης δηλαδή, που αντί να καταναλώνει και να επενδύει τα εισοδήματα του τα αφήνει να «σαπίζουν» στον τρέχοντα λογαριασμό του, συμπεριφορά που θυμίζει αυτούς που στο παρελθόν συνήθιζαν να κρύβουν τα λεφτά τους στο στρώμα του κρεβατιού, αντί να τα καταθέσουν στις τράπεζες στις οποίες δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη. 

Περισσότερη συσσώρευση πλούτου μέχρι την επόμενη φούσκα

Να ποιο είναι το ζήτημα: ο χρηματιστικοποιημένος καπιταλισμός, αντί να επενδύει σε παραγωγικές δραστηριότητες, προτιμά να στοιχηματίζει σε ομόλογα υψηλού ρίσκου, και όπως όλοι πλέον οι έντιμοι οικονομολόγοι παραδέχονται (δεν χρειάζεται να είσαι μαρξιστής ή νεοκεϋνσιανιστής για να το κάνεις), η ασυνήθιστη αύξηση που προηγήθηκε της κρίσης τροφοδοτούνταν σχεδόν αποκλειστικά από τον ιδιωτικό δανεισμό των εργαζομένων και της μεσαίας τάξης, που οδηγήθηκαν να ξοδεύουν πάνω από τις δυνατότητές τους με την βοήθεια «τοξικών» δανείων (δηλαδή μη διαχειρίσιμων μεσομακροπρόθεσμα).

Αφού έσκασε η φούσκα, όλοι αυτοί είναι αναγκασμένοι να σφίξουν το ζωνάρι για να εξυπηρετήσουν τα συσσωρευμένα χρέη, ακόμη και μετά την «ανάκαμψη» (μόνο για το 1% που εκείνα τα χρόνια των ισχνών αγελάδων πλούτισαν περισσότερο, ενώ όλοι οι υπόλοιποι βγήκαν τραυματισμένοι), και προσέχουν πολύ να αποφύγουν άλλα ρίσκα κρατώντας σφιχτά τα ελάχιστα που κατόρθωσαν να βάλουν στην άκρη, προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν μια νέα κρίση. 

Έτσι εφαρμόζοντας το ρητό του προέδρου Μάο που έλεγε πως πρέπει να «χτυπάμε το σκυλί που πνίγεται», οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ και τα τσιράκια τους αρχίζουν να επιτίθενται ενάντια στους «τσιγκούνηδες», που κρύβανε τα λεφτά τους, για να τους πείσουν να ανοίξουν το πορτοφόλι τους. Και να τους αναγκάσουν να καταθέσουν χρήματα στα αποθεματικά των τραπεζών, με αντικίνητρα ή και με νόμους που καθιστούν υποχρεωτική τη χρήση ηλεκτρονικών καρτών (που ως γνωστόν μας εμποδίζουν να ελέγχουμε τα έξοδα μας).

«Θέλετε ή όχι να τονωθεί ξανά η οικονομία; Θέλετε ή όχι να εξασφαλίσετε το μέλλον των παιδιών σας; Τα λεφτά σας δεν θα τα πάρετε μαζί στον τάφο σας, και για τούτο πρέπει να τα ρίξετε στην κυκλοφορία!». Κι όλα αυτά χωρίς να ψελλίσουν τίποτα σχετικά με τα ποσά που έριξαν τα κράτη στις τράπεζες και σε επιχειρήσεις, αντί να τα επενδύσουν και που χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό για νέες κερδοσκοπίες, που θα συνεχιστούν μέχρι να σκάσει η επόμενη φούσκα.

Και τότε τι θα γίνει;

Τότε το 99% των ταλαίπωρων θα κάνουν το καθήκον τους  και θα ξαναρχίσουν να ξοδεύουν τις πενιχρές τους οικονομίες, που όλες μαζί είναι το καύσιμο που απαιτείται για να κινηθεί η παγκόσμια οικονομία. Κανένας δεν  πιστεύει πλέον πως όλα αυτά χρησιμοποιούνται για να χτυπηθεί η μαύρη οικονομία και οι μεγάλοι φοροφυγάδες, ενώ όποιος το ισχυρίζεται, δεν είναι παρά ένας αναξιόπιστος απατεώνας και φαφλατάς.

Πηγή: e-dromos.gr