«Παγώνει» προσωρινά η έρευνα για τη Novartis

Νέα επίθεση σε βάρος της επικεφαλής της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη και των δύο επίκουρων εισαγγελέων, εξαπολύει η πρώην επικεφαλής στη θέση αυτή Ελένη Ράικου καταθέτοντας εκτός από την αίτηση κακοδικίας και αίτηση εξαίρεσης σε βάρος τους αλλά και πειθαρχική αναφορά.

Η κ. Ράικου στρέφεται σε βάρος των τριών συναδέλφων της για τη διαρροή στον Τύπο του ονόματος του συζύγου της, γιατρού στο επάγγελμα, ως αποδέκτη εμβάσματος από τη Novartis.

Η υποβολή αιτήσεως «παγώνει» την έρευνα για λίγο, δεδομένου ότι η περίπτωση του γιατρού είναι ενσωματωμένη στο σύνολο της δικογραφίας που αφορά χιλιάδες γιατρούς και κρατικούς λειτουργούς. Η αίτηση αναμένεται να κριθεί τις επόμενες ημέρες από το Συμβούλιο Εφετών.

Παράλληλα, όμως εκκρεμεί και η πειθαρχική υπόθεση της Novartis.

Επίσης, ο σύζυγος της κ.Ράικου έχει καταθέσει και μήνυση, θεωρώντας τους τρεις εισαγγελείς υπεύθυνους για την εμπλοκή του ονόματός του, στην υπόθεση.

Σύμφωνα με πληροφορίες μάλιστα, η μήνυση επιδόθηκε στους εισαγγελείς, αν και κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τη δικονομία ενώ αντίθετα δεν τους έχει ακόμη κοινοποιηθεί η αγωγή κακοδικίας με την οποία η κ. Ράικου με το σύζυγό της, τουςζητούν συνολικά ποσό ύψους 300.000 ευρώ

Κλιμακώνεται η κόντρα Ρώμης - Βρυξελλών

  Του Κώστα Ράπτη

Η πρώτη κίνηση ήταν το τελεσίγραφο του Eurogroup της Δευτέρας, με το οποίο ζητείται από την ιταλική κυβέρνηση να καταθέσει (το αργότερο μέχρι τις 13 του μηνός) νέο προσχέδιο Προϋπολογισμού, σύμφωνο με τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ευρωζώνης.

Το δεύτερο πλήγμα έμελλε, ωστόσο, να έρθει από την Κομισιόν, η οποία με τη δημοσιοποίηση των φθινοπωρινών προβλέψεών της αμφισβήτησε την ίδια την "αναπτυξιακή" φιλοσοφία των ιθυνόντων της Ρώμης.

Ο ρυθμός ανάπτυξης της ιταλικής οικονομίας θα παραμείνει καχεκτικός, παρά τη σχεδιαζόμενη επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, εκτιμά η Κομισιόν, με αποτέλεσμα το έλλειμμα να ξεπεράσει και το τυπικό όριο του 3% που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας, ενώ η δυναμική του ιταλικού χρέους (σε απόλυτους αριθμούς: 2,3 τρισ.ευρώ) δεν πρόκειται να βελτιωθεί.

Ανάπτυξη έως 1,3%

Συγκεκριμένα, ο ρυθμός ανάπτυξης πρόκειται να διαμορφωθεί το 2018 στο 1,1% (λόγω της επιβράδυνσης στη μεταποίηση και ιδίως στην αυτοκινητοβιομηχανία) και αυτό, πάλι, χάρη στα φορολογικά κίνητρα που θεσπίστηκαν και την ακόμη ομαλή ροή της πίστωσης, παρά την αναταραχή στις χρηματοπιστωτικές αγορές.

Η σταδιακή έκλειψη των δύο αυτών παραγόντων (ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με τηνπεριστολή της πίστωσης), σε συνδυασμό με τα γραφειοκρατικά εμπόδια, πρόκειται το 2019 να φρενάρει την ανάκαμψη που θα επιφέρει η τόνωση της ιδιωτικής κατανάλωσης, με αποτέλεσμα η ανάπτυξη να διαμορφωθεί στο 1,2% (αντί για 1,5% που προσδοκά η κυβέρνηση Κόντε). Αντίστοιχα, το 2020 η αύξηση των εξαγωγών αναμένεται να οδηγήσει σε ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 1,3%, ενώ το ποσοστό ανεργίας εκτιμάται ότι θα μειώνεται κατά μία μονάδα κάθε χρόνο, για να καταλήξει στο τέλος της τριετίας στο 10%.

Συνολικά, η Κομισιόν εκτιμά ότι οι ιταλικές πολιτικές δεν πρόκειται να έχουν θεαματικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη, ενώ η αύξηση του κόστους δανεισμού, η αβεβαιότητα και η μερική αντιστροφή προηγούμενων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων θα λειτουργήσουν ανασταλτικά.

Αμετάβλητο το χρέος

Στο δημοσιονομικό πεδίο, σχεδιαζόμενα μέτρα όπως η καθιέρωση του "εισοδήματος του πολίτη", η διευκόλυνση πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, η μείωση των φορολογικών συντελεστών και η αύξηση των δημοσίων επενδύσεων αναμένεται να αυξήσουν το έλλειμμα από το 1,9% του ΑΕΠ το 2018 στο 2,9% το 2019 (αντί για 2,4% που υπολογίζει η ιταλική κυβέρνηση) και στο 3,1% το 2020, ενώ το δημόσιο χρέος θα παραμείνει αμετάβλητο στο 131%. Η διαρθρωτική ανισορροπία πρόκειται να επιδεινωθεί κατά 3% έως 3,5%, έναντι μόλις 0,5% το 2015.

Ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών Τζοβάνι Τρία έσπευσε να κατηγορήσει την Κομισιόν για"τεχνικό ολίσθημα", υποστηρίζοντας ότι οι προβλέψεις της προκύπτουν από μία "μερική και όχι προσεκτική ανάλυση του σχεδίου Προϋπολογισμού" και διαμηνύοντας ότι σε κάθε περίπτωση "η δουλειά της κυβέρνησης δεν πρόκειται να επηρεαστεί".

Παρέμβαση Ντράγκι

Ο ίδιος, πάντως, είχε τη δυσάρεστη εμπειρία να ακούσει τον συμπατριώτη του πρόεδρο της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, να υποστηρίζει, σε κλειστή ενημέρωση των μελών του Eurogroup τη Δευτέρα, ότι η Ιταλία οφείλει, λόγω υψηλού χρέους και χαμηλών ρυθμών ανάπτυξης, να τηρήσει έναν βαθμό δημοσιονομικής πειθαρχίας που να υπερβαίνειακόμη και τις απαιτήσεις των ευρωπαϊκών κανονισμών.

"Είμαστε σε μια φάση που θα πρέπει να υποστηρίζουμε την Ιταλία και εκπλήσσομαι που ένας Ιταλός δηλητηριάζει περαιτέρω το κλίμα κατ' αυτό τον τρόπο", σχολίασε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, υπουργός Εργασίας και ηγέτης του Κινήματος Πέντε Αστέρων Λουίτζι ντι Μάιο.

Ο ίδιος μάλιστα ισχυρίσθηκε ότι οι πολιτικές της συγκυβέρνησης της Ρώμης δεν είναι παρά μεταφορά του μοντέλου Τραμπ και σύντομα θα υιοθετηθούν και από άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Στις αγορές η πρωτοβουλία

Όλα δείχνουν ότι Ρώμη και Βρυξέλλες οδεύουν προς μετωπική σύγκρουση – όμως την τελική λύση δεν πρόκειται να δώσει η μακρόσυρτη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος η οποία αναμένεται να επιβληθεί για πρώτη φορά εναντίον ενός κράτους-μέλους. Είναι οι αγορές αυτές οι οποίες με τους δικούς τους, πολύ ταχύτερους ρυθμούς θα δώσουν το σινιάλο της "τιμωρίας" της Ιταλίας – με αποτέλεσμα να διακυβευτούνπολλά για πολλούς μέσα στην αναμενόμενη αναταραχή.

Επιπλέον, το σενάριο αυτό, οιονεί επανάληψη του ελληνικού προηγουμένου του 2015, βασίζεται σε μία υποτίμηση της δυνατότητας και της προθυμίας της Ρώμης (ιδίως της παλαιόθεν ευρωσκεπτικιστικής Λέγκας) να οδηγήσει τα πράγματα σε μια ιταλική έξοδο από το ευρώ, η οποία κατόπιν θα χρεωθεί στην "αδιαλλαξία" της Ε.Ε. Από πολλές απόψεις, η τακτική που ακολουθεί η συγκυβέρνηση δεν βγάζει νόημα παρά σε αυτή την προοπτική.

Ακυρώνεται κάθε σκέψη αναμόρφωσης της Ευρωζώνης

Μιλώντας σε φόρουμ στις Βρυξέλλες, ο μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, Βίκτορ Κονστάνσιο, επεσήμανε ότι το "ιταλικό θρίλερ" ακυρώνει κάθε προσπάθεια αναμόρφωσης της Ευρωζώνης (όπως θα την οραματιζόταν ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν), καθώς λειτουργεί ως επιβεβαίωση των φόβων του ευρωπαϊκού Βορρά απέναντι σε κάθε προοπτική αμοιβαιοποίησης χρεών.

Όπως όμως επεσήμανε ο ίδιος, η πιθανότητα να σημειωθεί επιβράδυνση διεθνώς μέσα στους επόμενους 24 μήνες σημαίνει ότι η Ευρωζώνη θα πρέπει να κινητοποιήσει στον μέγιστο βαθμό τα λιγοστά εργαλεία που έχει στη διάθεσή της, με κυριότερη την (επαν)αγορά τίτλων από πλευράς της ΕΚΤ. Αισιοδοξεί, πάντως, ότι οι κραδασμοί θα απορροφηθούν, λόγω της εξισορρόπησης που έχει μεσολαβήσει σε επίπεδο δημοσιονομικών ελλειμμάτων και ελλειμμάτων τρεχουσών συναλλαγών, καθώς και της ενδυνάμωσης της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών.

Οι κίνδυνοι μετάδοσης

Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, προειδοποιεί για τους κινδύνους μετάδοσης μιας ιταλικής κρίσης. Ήδη από την ανάδειξη της παρούσας κυβέρνησης τον Μάιο, τα spreads έχουν αυξηθεί κατά 180 μονάδες βάσης, ενώ κάθε φορά που ξεπερνούν τις 300 μονάδες οι ισπανικοί και οι πορτογαλικοί τίτλοι επηρεάζονται.

Όμως το παιχνίδι είναι ακόμη πιο μεγάλο: Ο επικεφαλής της επιτροπής οικονομικών υποθέσεων της ιταλικής Βουλής (και πρώην στέλεχος της Deutsche Bank), Κλάουντιο Μπόργκι, δήλωσε σχεδόν απειλητικά ότι η έκθεση των γαλλικών τραπεζών στην Ιταλία ανέρχεται στο 12% του γαλλικού ΑΕΠ. Και πρόσθεσε: "Αν ήμουν ακόμη στις αγορές θα πωλούσα γαλλικό χρέος και θα αγόραζα ιταλικό. Γιατί ή είναι σωστό να βρίσκονται τα ιταλικά spreads στις 300 μονάδες ή είναι σωστό να βρίσκονται τα γαλλικά στις 40 μονάδες. Και τα δύο δεν γίνεται να ισχύουν"...

 capital.gr

Τα πηγαδάκια των δημοσιογράφων στο Παρίσι λένε την αλήθεια.

Περισσότεροι από 100 δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν αυτή την Κυριακή στο Palais des Congrès του Παρισιού για να καλύψουν την εκατονταετηρίδα της ανακωχής του A' παγκοσμίου πολέμου. 

Στο λόμπι του Palais des Congrès στο Παρίσι, οι θεατές γλιστρούν στο μαρμάρινο πάτωμα, οι οικογένειες πηγαίνουν για ψώνια στο παράθυρο. Ένα πρωινό της Κυριακής, όπως και οι άλλοι στο εμπορικό κέντρο του Porte Maillot η κάτι διαφορετικό; Στον χώρο πάνω από το πάτωμα που φιλοξενεί συνέδριο ορθοδοντικών, δημοσιογράφοι όλων των εθνικοτήτων έχουν πάρει τη θέση τους. Αυτός είναι ο τόπος που επέλεξε ο Ελίζεϊς για να καλωσορίσει τα μέσα ενημέρωσης που είναι υπεύθυνα για την «κάλυψη» της τελετής της εκατονταετηρίδας του 1918 στις 11 Νοεμβρίου.

Ζώντας την Γαλλική "φιλοξενία" οι δημοσιογράφοι συμφωνούν ότι δεν θα μπορούσαν να κάνουν πιο ακατάλληλες επιλογές, ο Τύπος κρατιέται πολύ μακριά από την αναμνηστική περιοχή όπου συγκεντρώνουν δεκάδες αρχηγοί κρατών. Ασφάλεια, προφανώς (δεν οφείλεται στην έλλειψη κινητοποίησης περισσότερων από 10.000 αστυνομικών και χωροφυλάκων). Στο Palais des Congrès, οι δημοσιογράφοι περιορίζονται στις κινηματογραφικές ... οθόνες, οι οποίες μεταδίδουν την τελετή στην TF1. Δεν είναι περίεργο το κέντρο Τύπου δεν γεμίζει. Από τις εκατοντάδες διαθέσιμες θέσεις, μόνο μερικές δωδεκάδες είναι κατειλημμένες.

Το συμπέρασμα στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια είναι σαφές: Δικτάτορες ηγέτες συγκεντρώθηκαν να εξυμνήσουν την ειρήνη κάνοντας πόλεμο και καταλύοντας την δημοκρατία και την ελευθερία των λαών τους. Ένας δημοσιογράφος για τη Ρωσία απολογείται: "Δεν μπορώ να μιλήσω χωρίς άδεια, θα έπρεπε να στείλω ένα αίτημα στη Μόσχα εκ των προτέρων". Ένας άλλος από την δημόσια τηλεόραση της Ακτής Ελεφαντοστού αρνείται να μιλήσει, προφανώς, από ντροπή. Ένας Αμερικανός καταφεύγει στο smartphone του. Δεν θα μάθουμε τι σκέφτεται για τη στάση του Donald Trump, ο οποίος επικρίθηκε για την στάση του τόσο με την αποχώρησή του από την συμφωνία για τα πυρηνικά όσο και για αυτήν σε θέματα μετανάστευσης. 

Ο Εμμανουήλ Μακρόν "χρησιμοποιεί φυσικά αυτές τις εορτές για πολιτικούς σκοπούς", λέει ένας Ρώσος δημοσιογράφος

Ωστόσο, ένας Ιάπωνας δημοσιογράφος συμφωνεί με μια διασκεδαστική μαρτυρία: «Κατά τη γνώμη μου, η Γαλλία αναλαμβάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες στον κόσμο της "μαλακής εξουσίας". Λέγεται με τον τόνο του αστείου, αλλά για να δούμε όλους αυτούς τους ξένους ηγέτες να στέκονται στην προσοχή κατά τη διάρκεια της Μασσαλίας, σχεδόν θα το ονειρευόμασταν.

Ένας παρουσιαστής της δημόσιας τηλεόρασης της Λιθουανίας, ο Indré Makaraityté, μοιράζεται αυτή την άποψη: «Ο Εμμανουήλ Μακρόν εμφανίζεται ως ηγέτης της Ευρώπης ... με την Άνγκελα Μέρκελ». Δεν μπορεί παρά να παρατηρήσει ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήρθε τελευταίος στην τελετή: «Έτσι, όλοι τον περίμεναν». 

Μεταξύ του Προέδρου της Ρωσίας, τον οποίο απεικονίζει ως "την κύρια απειλή για τη Λιθουανία" και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, η οποία κατέλαβε τη Βαλτική, υπάρχει συνέχεια. Ιστορία, αιώνια επανάσταση; Αυτά και πολλά άλλα ειπώθηκαν στις "δημοσιογραφικές παρεούλες" για ...την μνήμη των νεκρών του Α' παγκοσμίου πολέμου. 

Το επικίνδυνο Εθνικό πρόβλημα - Πάρτε βαθειά ανάσα και ξεκινήστε την ανάγνωση

Του Δρ Μάνου Δανέζη

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1993

Διανύοντας μια περίοδο αυξημένων εθνικών κινδύνων, όλο και πληθαίνουν οι δήθεν υπεύθυνες φωνές που προτείνουν «λογικούς» συμβιβασμούς, προς όφελος ενός καταναλωτικού τρόπου ζωής και μιας οικονομικής ανάπτυξης, η οποία έτσι ή αλλιώς, σύντομα θα αντιληφθούμε ότι αποτελεί πλέον παρελθόν.

Άλλωστε η αλματώδης αύξηση της τιμής του πετρελαίου, των πρώτων υλών και του δολαρίου, δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης αυτής της προοπτικής. Αυτό όμως που δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι «σώφρονες» αυτές φωνές είναι ότι, όταν οι κακές επιλογές μιας ιστορικής περιόδου, σε έχουν μεταβάλλει σε άβουλο πιόνι στην σκακιέρα ισχυρών αντιπάλων, δεν έχεις άλλη επιλογή από το να προσπαθείς να «φαγωθείς» όσο το δυνατόν αργότερα, υπερασπιζόμενος τον βασιλιά ή την βασίλισσα, στα πλαίσια μιας απ’ αρχής «σικέ» σκακιστικής παρτίδας.

Μια τέτοια δυσμενής εξέλιξη, δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί χωρίς την υλοποίηση μιας σειράς αποσταθεροποιητικών παρεμβάσεων του πολιτικού και κοινωνικού ιστού της πατρίδας μας. Η ιστορία διδάσκει ότι στόχος ενός τέτοιου παιχνιδιού είναι πάντα η αποσάθρωση της κοινωνικής, οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος των απειλουμένων κρατών, με στόχο τον μηδενισμό της δυνατότητας παρεμβάσεώς τους στο υπό διαμόρφωση στάτους κβο της περιοχής, και τελικά την πρόσδεσή τους σε συγκεκριμένες, υπό διαμόρφωση, σφαίρες επιρροής.

Οι αποσταθεροποιητικές προσπάθειες, ιστορικά τουλάχιστον, στηρίζονται σε δύο βασικούς άξονες:

1. Στη δημιουργία μιας απογοητευμένης, απαθούς, δειλής και ευνουχισμένης κοινωνίας, ανίκανης να δημιουργεί ιστορικά γεγονότα και να διεκδικεί θέση στο αενάως διαμορφούμενο ιστορικό γίγνεσθαι.

2. Στην πολυδιάσπαση των πολιτικών δυνάμεων, με αποτέλεσμα να δίνεται η δυνατότητα σε μικρές, ελεγχόμενες από ξένα κέντρα, πολιτικές ομάδες, να γίνονται ρυθμιστές της Εθνικής πολιτικής σε θέματα οικονομίας, άμυνας, παιδείας και διεθνών σχέσεων.

Βεβαίως όλες οι προηγούμενες αποσταθεροποιητικές παρεμβάσεις γίνονται στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της πλουραλιστικής έκφρασης και άλλων κακοποιούμενων τελικά ιδανικών, μέσω εντέχνως προωθούμενων και προβαλλόμενων πολιτικών σχημάτων και προσώπων, που στο μέλλον αφανώς ή εμφανώς θα παίξουντον ρόλο του «Δούρειου Ιππου», στην καρδιά της Ελληνικής κοινωνίας. Υπό το πρίσμα των προηγουμένων διαπιστώσεων η Ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη, αλλά κάθε ένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.

1. Οι ηγεσίες των Ελληνικών κομμάτων πρέπει να αναθεωρήσουν τους κανόνες συγκρότησής τους και τις οργανωτικές δομές τους. Μια τέτοια παρέμβαση θα απέτρεπε μελλοντικές εσωτερικές κατευθυνόμενες πολυδιασπάσεις τους. Ομοίως οι πολιτικοί σχηματισμοί θα πρέπει να κατανοήσουν ότι ο μοναδικός επιτρεπτός ρόλος της πολιτικής στις σύγχρονες κοινωνίες είναι ο σχεδιασμός και ο έλεγχος υλοποίησης των πολιτικών αποφάσεων. Η συνειδητοποίηση του γεγονότος αυτού θα οδηγήσει σε μια αποεπαγγελματοποίηση του ρόλου του πολιτικού, και σε έναν σαφή διαχωρισμό δρώντων και ελεγχόντων πολιτικών και κοινωνικών οργάνων.

2. Τα Ελληνικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας θα πρέπει να πάψουν να κατασκευάζουν και να προωθούνκαθ’ υπόδειξη «σωτήρες» και «δελφίνους», αμφισβητήσιμης μεν πολιτικής και κοινωνικής εμβέλειας, αλλάυψηλών διασυνδέσεων με ξένα πολιτικά και οικονομικά κέντρα.

3. Η Ελληνική κοινωνία θα πρέπει να αποφασίσει να αποβάλλει το σύνδρομο του «κοψοχέρη», εκλέγοντας βουλευτές όχι προεπιλεγμένους από τα κέντρα προπαγάνδας και προβολής, αλλά εκείνους για τους οποίους έχει προσωπική άποψη.

4. Τέλος, όλοι οι επώνυμοι και πολιτικά απελευθερωμένοι πολίτες, εκείνοι που το κύρος τους δεν έχει διασυρθεί μέσα στη συνάφεια της καθημερινής μικροκομματικής συναλλαγής, εκείνοι που δεν ενδιαφέρονται να εκλεγούν, αλλά βαρέθηκαν να μένουν απαθείς μάρτυρες μιας καταρρέουσας κοινωνίας, θα πρέπει να σπάσουν την σιωπή τους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Η χάραξη του μέλλοντος της πατρίδας μας, είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των επαγγελματιών της πολιτικής. Η κοινωνία των πολιτών, όπως πάντα θα έχει τον τελευταίο λόγο.

*Το επικίνδυνο Εθνικό πρόβλημα: Δρ Μάνος Δανέζης Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών 

Πηγή: Κώστας Σταθόπουλος