Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη αλλά
δεν είναι ο κομμουνισμός που έβλεπε ο Μαρξ πριν από σχεδόν δυο αιώνες. Δεν
είναι όμως ούτε ο φασισμός. Τα μαζικά, λαϊκά κινήματα του περασμένου αιώνα,
Κομμουνισμός (ο υπαρκτός) και Φασισμός/Ναζισμός έχουν περάσει στο μουσείο της
Ιστορίας και καμία Μέρκελ, και πολύ περισσότερο κανένας Τσίπρας, δεν μπορούν να
τα νεκραναστήσουν.
Είναι απλώς γελοίες οι κατηγορίες ότι το 70% και
πλέον των Γάλλων που υποστηρίζουν τα «κίτρινα γιλέκα» το γύρισαν στον φασισμό,
ή ότι οι μαθητές που διαδηλώνουν για τη Μακεδονία και κάνουν καταλήψεις στα
σχολεία τους μελετούν, αντί για τα μαθήματά τους, το «Αγών μου» του Χίτλερ ή τα
συγγράμματα του Πλεύρη. Γελοιοποιούνται οι εμπνευστές των κατηγοριών και δεν
τρομάζουν οι κατηγορούμενοι.
Οι μαζικές, απρόσωπες και ευημερούσες, έως
πρότινος, κοινωνίες συνέτριψαν πολλές από τις ταξικές αντιθέσεις. Τα γαλλικά
συστημικά ΜΜΕ (πχ Φιγκαρό 3-12-2018) μιλούν για εξεγερμένη μικρομεσαία (και όχι
εργατική) τάξη, αναφέροντας συνεντεύξεις νταλικιέρηδων των 2.000 με 4.000 ευρώ
το μήνα. Οι εξεγερμένοι δεν βρίσκονται ακριβώς στο κατώφλι της πείνας, αλλά
επαληθεύουν τον Μαρξ που επισήμαινε πως η έννοια της φτώχειας είναι μεταβλητή,
ανάλογα με την κάθε εποχή και κοινωνία και ότι οι εργαζόμενοι αμείβονται τόσο
ώστε να αποκαθίσταται η παραγωγική τους δραστηριότητα.
Οι εργάτες/μικρομεσαίοι έχουν και αυτοκίνητο,
άπιαστο όνειρο κάποτε. Δεν έχουν πια ανάγκη την υπόσχεση του Χίτλερ ότι θα
δώσει ένα αυτοκίνητο σε κάθε εργάτη. Το έχουν χωρίς ναζισμό. Και ως εκ τούτου
σκέπτονται αλλιώς. Έτσι, όταν οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του Κομμουνιστικού
Κόμματος Γαλλίας ψήφισαν μαζικά το Εθνικό Μέτωπο δεν άλλαξαν αυτοί, αλλάζει το
κόμμα της η Λεπέν για να τους εκπροσωπεί. Όπως αλλάζει και η ιταλική Λέγκα του
Σαλβίνι.
Θέλουμε να ζήσουμε!
Κάτι πλανιέται πάνω από την Ευρώπη και δεν είναι
φάντασμα. Είναι χιλιάδες υπαρκτοί άνθρωποι, εργαζόμενοι, νέοι, μαθητές,
συνταξιούχοι, με την απαίτηση, όπως λένε: «Θέλουμε να ζήσουμε, όχι (απλώς) να
επιβιώσουμε». Είναι προφανές ότι η κατεστημένη Αριστερά, χωρίς ιστορικό όραμα,
έκανε τεράστιο λάθος να νομίζει ότι οι οπαδοί της αφομοιώθηκαν χωρίς επιστροφή.
Ξεπουλήθηκε η ίδια, θεωρώντας, όπως πριν από ένα αιώνα ο θεωρητικός του
σοσιαλισμού Μπερνστάϊν, ότι ο καπιταλισμός θα απορροφήσει τα πάντα και τους
πάντες.
Το ίδιο νόμιζε και ο Φουκουγιάμα με το «Τέλος της
Ιστορίας» αλλά έκαναν και οι δυο λάθος. Το πρώτο θύμα της ανατροπής ήταν ο
ευρωκομουνισμός. Το δεύτερο θύμα θα είναι η σημερινή ΕΕ και η δεσποτική
κυριαρχία του Βερολίνου και των Βρυξελλών. Το κοινωνικό στοιχείο ωθεί στην
εξέγερση, αλλά είναι η μια όψη των εντάσεων. Η άλλη, αλληλένδετη, είναι οι
συγκρούσεις των ισχυρών εθνών και των αδύναμων κολαούζων τους. Στην
Ελλάδα-κολαούζο διαδίδεται η άποψη ότι η χώρα αναβαθμίζεται επειδή ο Αμερικανός
πρεσβευτής δεν τσιγκουνεύεται τις τζάμπα κολακείες. Αναβάθμιση υπάρχει όταν με
δικές σου δυνάμεις κατακτάς καλύτερη θέση. Αν σε προωθεί τρίτος, για δικούς του
λόγους, είσαι υποψήφιο θύμα.
Τα συστημικά ΜΜΕ στρέφουν την προσοχή της κοινής
γνώμης της Δύσης στη διαμάχη των ΗΠΑ με την Κίνα και στις κατηγορίες κατά του
Τραμπ για συναλλαγή με τη Ρωσία. Τα συστημικά ΜΜΕ παραπλανούν και αποκρύπτουν.
Η κρίσιμη σύγκρουση δεν είναι ΗΠΑ εναντίον Κίνας ή Ρωσίας. Η αποφασιστική
σύγκρουση αντιπαραθέτει τις δυτικές μητροπόλεις. Με έπαθλο την ηγεσία του
δυτικού κόσμου. Στο επίκεντρο αυτής της διαμάχης είναι από τη μια οι ΗΠΑ και
από την άλλη το Βερολίνο, αλαζονικό όπως παλιά. Χαρακτηριστικά ο Γερμανός
υπουργός Εξωτερικών Μάας δήλωσε σε συνέντευξή του: «Με πλησίασε Αμερικανός
φαντάρος και μου ψιθύρισε παρακαλεστικά ‘μην εγκαταλείπετε την Αμερική’!
(Χάντεσμπλατ 22-8-2018).
Αδιαμφισβήτητος
άρχων της Ευρώπης
Οι Γερμανοί πιστεύουν ότι είναι ήδη νικητές. Πώς
να μη σκεφτεί κανείς ότι η βλάβη στο αεροπλάνο της Μέρκελ θα μπορούσε να είναι
μια μικρή ηλεκτρονική παρεμβολή «αγνώστου προελεύσεως» για να υπενθυμίσει στην
καγκελάριο ότι το ΝΑΤΟ υπάρχει «για να κρατάει τη Γερμανία πατημένη στο χώμα»;
Ο Τραμπ παρέπεμψε στο ΝΑΤΟ τη Μέρκελ και τον Μακρόν όταν μίλησαν για αυτόνομο
ευρωστρατό. Ο Μακρόν αντιμετωπίζει αιφνιδίως γενικευμένη εξέγερση, όπως ο
Καντάφι με τη γνωστή κατάληξη, όπως η Ουκρανία και όλες οι «έγχρωμες
επαναστάσεις».
Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών εμφανίζεται βέβαιος
ότι η Γερμανία είναι όχι μόνο ο απόλυτος, αλλά και ο αδιαμφισβήτητος Άρχων της
Ευρώπης. Γράφει στη Χάντεσμπλατ εξ ονόματος της ΕΕ: «Να πούμε στους Αμερικανούς
ότι δεν θα επιτρέψουμε να δρουν εναντίον μας». Εναντίον μας; Γερμανία και
Ελλάδα έχουν κοινό εχθρό τις ΗΠΑ; Από πότε; Με ποιο κοινό συμφέρον; Εννοείται
ότι ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ χωρίς προσέγγιση Γερμανίας (και Γαλλίας) με τη
Ρωσία είναι απλώς αδιανόητη. Η επανεξέταση των Συμμαχιών είναι πολύπλοκη και
σχετικώς μακρά υπόθεση, όπως ήταν και τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ονείρωξη κάποιων από τις ευρωπαϊκές ελίτ περί
ανεξαρτησίας, εν είδη παλινόρθωσης των αποικιοκρατικών δυνάμεων έναντι των δυο
ισχυρών πυρηνικών δυνάμεων και μάλιστα υπό την ηγεμονία της Γερμανίας, δεν
είναι ένα απλό όνειρο. Είναι εφιάλτης. Αν η Γαλλία, με την πίεση του κόσμου,
πάψει να είναι σκυλάκι του Βερολίνου όλα μπορεί να αλλάξουν. Μόνο που αυτή τη
φορά, όπως και να έχει, αν κάτι αλλάξει δεν θα οφείλεται στην ενσωματωμένη
συστημική Αριστερά, αλλά στις εθνικές και πατριωτικές λαϊκές δυνάμεις.
Πηγή: slpress.gr
