Πόλεμος Τουρκίας-ΗΠΑ στη Β. Συρία ή «μπλόφα» και στο βάθος προσέγγιση;

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι η Τουρκία θα εξαπολύσει μέσα στις επόμενες ημέρες επίθεση στη βόρεια Συρία, ανατολικά του ποταμού Ευφράτη.

Στόχος του καθεστώτος της Άγκυρας θα είναι να καταλάβει τα εδάφη που ελέγχονται από τις (κουρδικές) Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ. Μια τέτοια κίνηση, αν πραγματοποιηθεί, θα φέρει σε «άμεση επαφή» τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις με τα αμερικανικά, γαλλικά και βρετανικά στρατεύματα.

Αμερικανοί και Γάλλοι έχουν εγκαταστήσει περισσότερες από δέκα βάσεις στα, υπό κουρδικό έλεγχο, εδάφη στη βόρεια Συρία, ενώ αμερικανικές φρουρές είναι τοποθετημένες στις πόλεις Μανμπίτζ και Κομπάνι και σε συνοριακά φυλάκια κατά μήκος των συνόρων της Συρίας με την Τουρκία.

Ο Τούρκος εκπρόσωπος Ibrahim Kalin δήλωσε τη Δευτέρα ότι η Άγκυρα και η Ουάσιγκτον κατέληξαν σε γενική συμφωνία για το Μανμπίτζ και ότι η τουρκική πλευρά περιμένει τώρα τον σύμμαχό του στο ΝΑΤΟ να εφαρμόσει τη συμφωνία, αλλά απαντώντας ο Αμερικανός εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Heather Nauert, διέψευσε κατηγορηματικά  κάτι τέτοιο: «Λοιπόν, αυτό είναι αστείο, γιατί δεν έχει επιτευχθεί καμία συμφωνία».

Δεν είναι η πρώτη φορά που η τουρκική πλευρά ανακοινώνει μονομερώς την έναρξη αυτής της επιχείρησης. Και στα μέσα Οκτώβρη, ο Τούρκος Πρόεδρος είχε προβεί σε ανάλογες δηλώσεις, λίγο μετά την απελευθέρωση του Μπράνσον, από τις τουρκικές αρχές.

Τον Ιούνιο, η Άγκυρα είχε καταφέρει, μετά από μια ακόμη επανάληψη της ίδιας απειλής, να εξασφαλίσει μια συμφωνία αποχώρησης των κουρδικών στρατευμάτων από την περιοχή. Στις 4 Ιουνίου, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, είχαν ανακοινώσει έναν κοινό «χάρτη πορείας» για την απόσυρση των Κουρδικών μαχητών από το Μανμπίτζ, ενώ μια μέρα αργότερα, το YPG, είχε ανακοινώσει ότι είχε αποσύρει τους στρατιωτικούς του συμβούλους από την πόλη.

Τα τουρκικά και τα αμερικανικά στρατεύματα μάλιστα είχαν ξεκινήσει κοινές περιπολίες κατά μήκος του ποταμού Sajour.

Το σκληρό «ανατολίτικο» παζάρι μεταξύ Τουρκίας – ΗΠΑ, στη περιοχή συνεχίζεται. Η τουρκική αξίωση για απελευθέρωση του Γκιουλέν, όπως και η αμερικανική πίεση για ακύρωση της αγοράς πυραύλων S-400 από τη Ρωσία βρίσκονται πάντα στο τραπέζι.

Η τακτικής φύσης προσέγγιση της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ιράν στο Συριακό, η οποία λίγο έλειψε να τιναχτεί το προηγούμενο διάστημα στον αέρα με αφορμή την κρίση στο Ιντλίμπ, δύσκολα θα αντέξει όσο ο χρόνος θα  βαδίζει προς την τελική φάση, όταν δηλαδή θα τεθεί επί τάπητος η συνολική πολιτική επίλυση του προβλήματος.

Η Τουρκία, έχοντας σαν στρατηγικό στόχο να μετατραπεί σε περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη, κινείται και ελίσσεται, παίρνοντας και τα αντίστοιχα ρίσκα. Και μέχρι στιγμής φαίνεται να πετυχαίνει τους στόχους της.

Την ίδια στιγμή, η ελληνική αστική τάξη, συνεχίζει να ευελπιστεί σε μια αναβάθμιση του ρόλου της στη περιοχή, μέσω της μετατροπής της σε απόλυτο δορυφόρο των ΗΠΑ, και, επομένως, συμμέτοχο στα πιο επιθετικά και τυχοδιωκτικά τους σχέδια.

Η έναρξη του Στρατηγικού Διαλόγου ΗΠΑ – Ελλάδας (που θα συμπεριλάβει επιπλέον ζητήματα ασφάλειας και άμυνας και ενεργειακής διασυνδεσιμότητας – τερματικοί σταθμοί υγροποίησης φυσικού αερίου σε Ρεβυθούσα και Αλεξανδρούπολη, αγωγοί Trans-Atlantic Pipeline-TAP, Greece-Bulgaria Interconnector – IGB και EastMed Pipeline) κινούνται ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση.

Στην ίδια κατεύθυνση και η πρόθεση για στρατιωτική δορυφοροποίηση της Κύπρου, κίνηση που απειλεί να αλλάξει ριζικά την ισορροπία δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.

Με τρομακτικές συνέπειες για τους λαούς της περιοχής.

Πηγή: ΙΣΚΡΑ

Σαλβίνι : Όχι στην Ευρώπη των τραπεζών και στη χρηματοδότηση της Τουρκίας από την ΕΕ

Με μια φοβερή ομιλία του ο Ματέο Σαλβίνι, όπως και αν τον χαρακτηρίσει κανείς, κατακεραυνώνει τις τράπεζες και τους τραπεζότες λέγοντας : Αφήστε την Ευρώπη στους πολίτες και όχι στους τραπεζίτες”, ενώ επαναλαμβάνει τις επιθέσεις του κατά της Τουρκίας, επισημαίνοντας ότι, πρέπει να σταματήσει η χρηματοδότητησή της από την ΕΕ.

Παράλληλα σε ανάρτησή του στο Twitter, ο Salvini καταγγέλει την Ευρώπη των τραπεζιτών που προσβάλλει και απειλεί τον ιταλικό λαό αλλά θα ηττηθεί στις ευρωεκλογές τον Μάιο του 2019. 

«Η Ευρώπη των τραπεζιτών, η οποία βασίζεται στη μαζική μετανάστευση και την ανασφάλεια, συνεχίζει να απειλεί και να προσβάλει τους Ιταλούς και την κυβέρνησή τους.

Όμως σε έξι μήνες θα ‘’απολυθεί’’ από 500 εκατομμύρια ψηφοφόρους στην Ευρώπη και εμείς θα συνεχίσουμε τον δρόμο μας», έγραψε χαρακτηριστικά στο Twitter, ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών.

 

Ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος της επίσκεψης Τσίπρα στην Τουρκία - Αποκαλύψεις από την Cumhuriyet

Ακούστε τι λέγαμε πριν καν αρχίσουν οι συζητήσεις Τσίπρα-Ερντογάν στην Άγκυρα και τι λέει Τούρκος αρθρογράφος για τη συνάντηση

Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης

Υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος προβλημάτων μεταξύ της Άγκυρας και της Αθήνας. Επιπλέον, ενώ τα προβλήματα δεν μπορούν να μειωθούν, ένα νέο πρόβλημα προστίθεται στη λίστα κάθε φορά. Το τελευταίο πρόσθετο πρόβλημα είναι το πρόβλημα των θαλάσσιων συνόρων που σχετίζεται και με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο ...

Και κατά την επίσκεψη που έκανε την περασμένη εβδομάδα ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, για να συζητηθούν αυτά το προβλήματα, προέκυψαν νέα ανοίγματα.  Για παράδειγμα, η ακτοπλοϊκή σύνδεση Σμύρνης - Θεσσαλονίκης, η σιδηροδρομική σύνδεση Κωνσταντινούπολης -Θεσσαλονίκης και η πρόθεση των δυο ηγετών για αύξηση του εμπορίου μεταξύ των δυο χωρών. 

Εν τούτοις, το πιο χαρακτηριστικό από όσα συνέβησαν κατά την επίσκεψη, ήταν η παρουσία του Τσίπρα στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Ο Τσίπρας, που είναι ο πρώτος εν ενεργεία πρωθυπουργός που επισκέπτεται τη Σχολή, συνοδευόταν από τον Ορθόδοξο Πατριάρχη Βαρθολομαίο και ζήτησε την επαναλειτουργία της Σχολής.

Όμως ποιο ήταν το πραγματικά βασικό θέμα αυτής της επίσκεψης, που συζητήθηκε παρασκηνιακά;

Η απαίτηση του Τσίπρα από τον Πούτιν

Το κύριο θέμα ήταν το δρομολόγιο που θα ακολουθήσει ο αγωγός φυσικού αερίου Turkish Stream.  Άλλωστε, ο Τσίπρας, στο ταξίδι που έκανε στη Μόσχα δυο μήνες πριν έλθει στην Άγκυρα, είχε ζητήσει από τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν «να συμπεριληφθεί η Ελλάδα στο σχέδιο του αγωγού Turkish Stream».

Η απάντηση του Πούτιν ήταν: «Δεν βλέπουμε την ένταξη της Ελλάδας στο έργο του Turkish Stream ως κάτι που δεν μπορεί να γίνει. Όμως πρέπει να ρωτήσουμε τους Τούρκους». 

Ας ανοίξουμε περισσότερο το θέμα:

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Ενέργειας, μέσω δυο αγωγών που θα στρωθούν παράλληλα και θα φθάσουν στο Λουλέμπουργκαζ, θα μεταφέρουν ετησίως 31,5 κυβικά μέτρα ρωσικό φυσικό αέριο. Τα 14 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα θα παραδίδονται στην Τουρκία, ενώ το υπόλοιπο μέρος θα μεταφερθεί προς την Ευρώπη.

 Και μέσω ποιου δρομολογίου θα μεταφερθεί στην Ευρώπη;

Το θέμα αυτό δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη. Η Βουλγαρία θέλει να περάσει αυτός ο δίδυμος αγωγός από το έδαφός της και από μέσω Σερβίας-Ουγγαρίας-Σλοβακίας το αέριο να παραδίδεται στο κέντρο διανομής στην Αυστρία, ενώ η Ελλάδα θέλει ο αγωγός να περνάει από κει και να καταλήγει στην Ιταλία και από κει στην Ευρώπη.

Η Βουλγαρία έχει ένα πλεονέκτημα, γιατί είναι σε θέση να τρέξει τρέχουσα γραμμή, η Ελλάδα όμως πιέζει να πάρει τον αγωγό, για να εξασφαλίσει «τέλη διέλευσης».

Πλεονέκτημα της τροφοδοσίας της τοπικής αγοράς στην Ελλάδα στην Ιταλία

Μπορείτε σωστά να ρωτήσετε: Μα δεν μπορεί ο αγωγός να διακλαδίζεται σε δυο γραμμές, μια μέσω Βουλγαρίας και μία προς Ελλάδα;

Σε αυτό το σημείο, υπάρχουν δυο ζητήματα προς επίλυση. Το ένα είναι το επί πλέον κόστος κατασκευής και, κυρίως, οι εγγυήσεις αγοράς του φυσικού αερίου. Υπάρχει φυσικά και η ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης. Κι αυτό γιατί είναι απαραίτητη η έγκριση του έργου από την Διοίκηση της Ε.Ε.

Ως εκ τούτου, υπό αυτές τις συνθήκες προβλέπεται να δημιουργηθεί μια ενιαία γραμμή. Φυσικά, όταν αλλάξουν οι συνθήκες και προκύψουν νέες εγγυήσεις αγοράς, τότε μπορεί να δημιουργηθεί και μια δεύτερη γραμμή.

Στην περίπτωση του σχεδιασμού κατασκευής μιας γραμμής, η κατάσταση είναι η εξής:

Το πλεονέκτημα της Βουλγαρίας είναι ότι έχει αναλάβει και έχει προχωρήσει τις εργασίες υποδομής για τη διαμετακόμιση του φυσικού αερίου, κάτι που έχει κάνει και η Σερβία.

Το πλεονέκτημα της Ελλάδας είναι το γεγονός ότι η Ιταλία έχει δηλώσει ότι θέλει να αγοράσει μέρους του φυσικού αερίου για τη δική της αγορά. Στην πραγματικότητα, η Ιταλία είναι μετά τη Γερμανία και την Τουρκία η τρίτη σημαντικότερη αγορά φυσικού αερίου για τη Ρωσία.

Τι γίνεται με τη Ρωσία; Η Μόσχα θεωρεί ότι έχει μεγάλο πλεονέκτημα ο αγωγός που θα περάσει από τη Βουλγαρία, γιατί οι χώρες από τις οποίες θα διέλθει είναι αντίθετες με την επιβολή κυρώσεων της Ε.Ε. προς τη Ρωσία. Ένα άλλο θέμα που καθιστά πλεονεκτικότερη την επιλογή της Βουλγαρίας, είναι η ένταση που παρατηρείται στις σχέσεις Μόσχας-Αθήνας λόγω της υποστήριξης που πρόσφερε η Αθήνα στην "ανεξαρτητοποίηση της εκκλησίας της Ουκρανίας".

Ένα χαρτί που μπορεί να χρησιμοποιήσει η Άγκυρα

Αυτός ο ανταγωνισμός μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, να πάρουν τον αγωγό Turkish Stream για να εξασφαλίσουν τέλη διέλευσης, στην πραγματικότητα δίνει ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα από την άποψη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στα χέρια της Άγκυρας.

Η Άγκυρα πρέπει να να χρησιμοποιήσει ως ένα χαρτί της εξωτερικής της πολιτικής την απαίτηση της Αθήνας να περάσει ο αγωγός Turkish Stream από το έδαφός της, για να εξασφαλίσει συμφέρουσα για την Τουρκία λύση στα προβλήματα που έχουν προκύψει με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου και την οριοθέτηση της «αποκλειστικής οικονομικής ζώνης» μεταξύ των δύο χωρών.

Πηγή: Εφημερίδα Cumhuriyet

Έστησε ο Ερντογάν το πραξικόπημα για την ανατροπή του.

Το βράδυ του πραξικοπήματος στην Τουρκία όλοι είδαμε εικόνες στις οποίες οι πραξικοπηματίες έβαλαν εν ψυχρώ κατά του πλήθους. Σε πάνω από 200 ανήλθαν οι νεκροί όμως ο λαός βγήκε στους δρόμους και έσωσε τον Ερντογάν.

Τον θάνατο εκείνης της νύχτας αξιοποίησε ο Ερντογάν για να ενισχύσει τις εξουσίες του ενώ παράλληλα άνοιξε τις πόρτες των φυλακών και τις γέμισε με πολιτικούς του αντιπάλους και όχι μόνο.

Μεταφέραμε τότε την άποψη (εδώ) ότι το πραξικόπημα το έστησε ο ίδιος ο Ερντογάν για να καταλύσει την δημοκρατία στην Τουρκία.

Σήμερα επίσημο πρωτόκολλο των γεγονότων της νύχτας του πραξικοπήματος το οποίο υπογράφει ο τότε γενικός εισαγγελέας στην Άγκυρα συνηγορεί στην άποψη ότι ο Ερντογάν γνώριζε τα σχέδια ανατροπής του και τα αξιοποίησε για να ενισχύσει την εξουσία του και στην πραγματικότητα τίποτε από όσα είδαμε δεν ήταν αληθινό.  

Το θέμα επαναφέρει η γερμανική εφημερίδα Berliner Zeitung η οποία αναφέρει:

«Όσο περισσότερος χρόνος περνάει τόσο πιο σαφές γίνεται ότι η τουρκική ηγεσία υπό τον πρόεδρο Ερντογάν γνώριζε για τα σχέδια πραξικοπήματος, ότι τα άφησε να εξελιχθούν και, πιθανότατα, τα κατηύθυνε. Εκρήξεις βομβών που δεν έγιναν ποτέ, νεκροί σε ένοπλες συγκρούσεις που δεν υπήρξαν ποτέ.

Το πρωτόκολλο της εισαγγελίας που δημοσιεύθηκε τώρα -η γνησιότητά δεν αμφισβητείται- είναι ένα έγγραφο το οποίο δεν θα μπορούσαν να συντάξουν καλύτερα ούτε οι θιασώτες των θεωριών συνομωσίας. Το πρωτόκολλο φέρνει στο φως τα έργα και τις ημέρες του νέου ‘βαθέος κράτους' στην Τουρκία. Πρόκειται για όλους εκείνους τους ισλαμιστικούς-εθνικιστικούς κύκλους στην κυβέρνηση και τη δικαιοσύνη που έκαναν προφανώς όλα εκείνα για τα οποία κατηγορούν τους αντιπάλους τους: μετέτρεψαν ένα στρατιωτικό σε πολιτικό πραξικόπημα για να αφανίσουν τους εχθρούς τους. Αισθάνονταν μάλιστα τόσο σίγουροι που εισήγαγαν το εν λόγω πρωτόκολλο σε επίσημα δικαστικά έγγραφα. Το τουρκικό πραξικόπημα είναι ένας βάλτος από τον οποίο βγαίνουν όλο και πιο βρωμερές φυσαλίδες. Αυτό ισχύει και για το κίνημα Γκιουλέν, μυστικά κομάντο του οποίου ήθελαν την ανατροπή της κυβέρνησης και που προφανώς έπεσαν σε παγίδα. Σε μια δημοκρατία όλα αυτά θα τροφοδοτούσαν πολλές εξεταστικές επιτροπές. Ακόμη κι αν αληθεύει ότι οι γκιουλενιστές ήθελαν με τη δημοσιοποίηση του πρωτοκόλλου να αποδείξουν την αθωότητά τους και να ρίξουν την ευθύνη του πραξικοπήματος στην κυβέρνηση, αυτό δεν υποβαθμίζει τη σημασία του. Στην Τουρκία κανείς δεν τολμά να μιλήσει για το θέμα. Για πόσο ακόμη;».