BBC: Τα πέντε ζητήματα που κρίνουν τις εκλογές στην Ελλάδα

Οι Έλληνες οδεύουν ξανά στις κάλπες την Κυριακή, έναν μήνα αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη δεινή ήττα στις Ευρωεκλογές. Είναι η έκτη αναμέτρηση εθνικών εκλογών από την παγκόσμια κρίση του 2008, η οποία πυροδότησε διαδοχικά μνημόνια, υπενθυμίζει το ΒΒC και προσδιορίζει πέντε μεγάλα θέματα, τα οποία εκτιμά ότι κινούν τις επιλογές των ψηφοφόρων. 

1) Λιτότητα και αθετημένες υποσχέσεις 

Οι Έλληνες στήριξαν το κόμμα του κ. Τσίπρα τον Ιανουάριο του 2015, στη βάση της υπόσχεσής του να δώσει τέλος στη λιτότητα. Αλλά προχώρησε στην εφαρμογή ενός σκληρού μνημονίου σε μία χαοτική χρονιά που σημαδεύθηκε από capital controls και διαδοχικές ψηφοφορίες. 

Η οικονομία ύστερα από μία δραματική περίοδο επέστρεψε στην ανάπτυξη, αλλά το πρώτο τρίμηνο το ΑΕΠ μεγεθύνθηκε μόλις 1,3%, με την επίδοση να είναι πολύ πιο αδύναμη των εκτιμήσεων. 

2) Οι Έλληνες κοιτάζουν προς τους Συντηρητικούς

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδύθηκε στην εξουσία με μία ισχυρή αντι-συστημική πλατφόρμα, αλλά απογοήτευση πολλούς υποστηρικτές τους, ειδικά τους νέους. Στις Ευρωεκλογές του Μαΐου το υψηλότερο ποσοστό (30,5%) των νέων ηλικίας 18 έως 24 ετών στήριξη τη ΝΔ.

3) Η διαμάχη για το όνομα 

Η δημοτικότητα του κ. Τσίπρα επλήγη περαιτέρω από τη Συμφωνία των Πρεσπών με την οποία επιλύθηκε η πολυετής διαμάχη ανάμεσα στην Ελλάδα και τον βόρειο γείτονά της, σχολιάζει το BBC. Σημειώνει ότι οι δημοσκοπήσεις μαρτυρούν πως τα 2/3 των Ελλήνων δεν είναι ικανοποιημένα με τη συμφωνία για τη Βόρεια Μακεδονία. 

Ο κ. Μητσοτάκης έχει κηρήξει την συμφωνία «προδοσία», σημειώνει το βρετανικό δίκτυο, ενώ υπενθυμίζει ότι το 1993 ο πατέρας του έχασε την πρωθυπουργία εξαιτίας της διαμάχης για ονοματολογικό. 

4) Η αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών. 

Η συμφωνία Ε.Ε.- Τουρκίας μείωσε δραστικά τις εισροές προσφύγων, αλλά και πάλι το 2017 εισήλθαν στη χώρα και πέρυσι περίπου 50.000. Από τις αρχές του έτους έχουν εισέλθει περίπου 18.294, οι περισσότεροι από τη Συρία και το Αφγανιστάν.Νησιά όπως η Σάμος και η Λέσβος αισθάνονται την μεγάλη πίεση, με τους προσφυγικούς καταυλισμούς να φιλοξενούν πολύ περισσότερους ανθρώπους, από ό,τι αντέχουν οι δομές. 

5) Η φονική πυρκαγιά

Στα σημαντικά ζητήματα των εκλογών το BBC συγκαταλέγει και τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, η οποία όπως τονίζει εξελίχθηκε σε πολιτικό ζήτημα εξαιτίας των χειρισμών. Η κυβέρνηση επέρριψε την ευθύνη στην αυθαίρετη δόμηση, που εμπόδισε την προσπάθησε εκείνων, που προσπαθούσαν να διαφύγουν. Ωστόσο τις ημέρες που ακολούθησαν, ένας κατάλογος με λάθη των τοπικών αρχών ήρθε στο φως, αναφέρει το βρετανικό δίκτυο. Ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε να παραιτηθούν όσοι έχουν την πολιτική ευθύνη, όπως και εκείνοι που είχαν οργανώσει την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς.

Το πόρισμα των εισαγγελικών αρχών τόνιζε πως υπήρχε «παντελής απουσία επικοινωνίας, χάος και κατάρρευση του συστήματος» και ότι αξιωματούχοι υπέπεσαν σε «εγκληματικά λάθη και παραλείψεις» κατά τη διαχείριση της κρίσης. 

naftemporiki.gr

Διχασμένος ο γερμανικός Τύπος για τον Αλέξη Τσίπρα

«Ο ισχνός απολογισμός της κυβέρνησης Τσίπρα», είναι ο τίτλους εκτενούς δημοσιεύματος στην  Frankfurter Allgemeine Zeitung,  η οποία προχωρά σε έναν απολογισμό των πεπραγμένων της νυν κυβέρνησης. Η εφημερίδα αναφέρει μεταξύ άλλων: «[…] Ο Τσίπρας, που ήθελε να τα κάνει όλα διαφορετικά, κατάφερε να επαναφέρει λίγη μόνο απότηνευημερίαπου χάθηκε τα χρόνια της κρίσης. Την ώρα που άλλες χώρες της κρίσης, όπως η Εσθονία, η Λετονία, η Πορτογαλία ή η Ισπανία ανέκαμψαν και ξεπέρασαν προ πολλού τα επίπεδα του 2007, της χρονιάς δηλαδή που προηγήθηκε της κρίσης, το πραγματικό ΑΕΠ της Ελλάδας εξακολουθεί να βρίσκεται 26% κάτω από τα επίπεδα του 2007. Σύμφωνα με έλληνες οικονομολόγους, η χαμηλή ανάπτυξη οφείλεται στην έλλειψη επενδύσεων. 

 […] Σε σύγκριση με το απόλυτα αρνητικό ρεκόρ του 2013 και η ανεργία υποχώρησε μεν από το 27% στο 19%, ωστόσο εξακολουθεί να απέχει παρασάγγας από το 7,3% του 2008. […] H κυβέρνηση Τσίπρα δεν κατάφερε να αυξήσει την ευημερία καινα αντιμετωπίσει τη φτώχεια. Αυτό θα προϋπέθετε την αύξηση της παραγωγικότητας, ωστόσο τέτοιες ιδέες αντίκεινται στην ιδεολογία του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ. Ως επιτυχίες της κυβέρνησης προβάλλονται η επαναπρόσληψη των καθαριστριών σε υπουργεία ή του διοικητικού προσωπικού σε πανεπιστήμια. […] Κατά τα λοιπά αυτό που κατάφερε η κυβέρνηση ήταν η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων», αναφέρει η εφημερίδα, επισημαίνοντας ωστόσο ότι αυτή οικοδομήθηκε πάνω σε δυσβάσταχτα φορολογικά βάρη για τη μεσαία τάξη. 

   Μια συμφωνία ειρήνης και μια αθετημένη υπόσχεση   

 Σε διαφορετικό μήκος κύματος η προσέγγιση της εβδομαδιαίας  Die Zeit,  η οποία υπό τον τίτλο  «Παραείναι πετυχημένος για τους Έλληνες»   επιχειρεί να σκιαγραφήσει τους λόγους της διαφαινόμενης ήττας. «Τέσσερα χρόνια μετά ο αριστερός λαϊκισμός πνέει τα λοίσθια και ο μύθος του Τσίπρα καταρρέει. Η Ελλάδα ολοκλήρωσε το πρόγραμμα περικοπών και έχει εν πολλοίς απαλλαγεί από τις επιταγές των δανειστών. Πολλοί ευρωπαίοι πολιτικοί εκθειάζουντον Αλέξη Τσίπρα και του απονέμουν μάλιστα και διακρίσεις. Ωστόσο οι Έλληνες θα καταψηφίσουν πιθανότατα τον 44χρονο πρωθυπουργό. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ υπολείπονται σημαντικά της συντηρητικής-φιλελεύθερης Νέας Δημοκρατίας. Σε δήλωσή του στην Zeit στο περιθώριο προεκλογικής συγκέντρωσης ο Τσίπρας είπε: ‘Θα καταφέρουμε την ανατροπή'. Ωστόσο, όπως φαίνεται, θα χάσει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έναν μη χαρισματικό πρώην τραπεζικό και γόνο δυναστείας. 

 Πώς έγινε και ο Αλέξης Τσίπρας, τον οποίο γιόρταζαν οι Έλληνες και φοβόταν η υπόλοιπη Ευρώπη, εξελίχθηκε στον ηγέτη Τσίπρα τον οποίο εκτιμούν οι κυβερνήσεις της Ευρώπης και τον οποίο θέλουν τώρα να καταψηφίσουν πολλοί Έλληνες; Η απάντηση σχετίζεται με δυο αποφάσεις-κλειδιά της θητείας του: με μια συμφωνία ειρήνης και μια αθετημένη υπόσχεση", γράφει η εφημερίδα αναφερόμενη στη συνέχεια διεξοδικά τόσο στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου όσο και στη Συμφωνία των Πρεσπών και τις αντιδράσεις που αυτή προκάλεσε στο εσωτερικό. Από την υπόλοιπη Ευρώπη αντίθετα, όπως σημειώνεται, ο Τσίπρας επαινέθηκε. Στο σημείο αυτό η Die Zeit φιλοξενεί μάλιστα δήλωση του πρώην υπουργού Οικονομικών και νυν προέδρου της γερμανικής Βουλής Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος πλέκει το εγκώμιο του έλληνα πρωθυπουργού. «Το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας ξεμπλόκαρε τη σχέση με τη Βόρεια Μακεδονία είναι μια αξιοσημείωτη επίδοση ενός ηγέτη, πόσο μάλλον που το έκανε κόντρα στις εσωπολιτικές αντιστάσεις». 

   «Πανηγύριζε μεν το ‘όχι’ αλλά το μεταχειρίστηκε σαν ‘ναι’»   

 Αναφερόμενη στη συνέχεια στα γεγονότα που οδήγησαν στο καυτό πολιτικό καλοκαίρι του 2015, η εφημερίδα αναφέρει: «[…] Ο Τσίπρας επέλεξε τη φυγή προς τα εμπρός και κάλεσε τους πολίτες σε δημοψήφισμα. Αυτοί είπαν ‘όχι’ στο σχέδιο περικοπών. Ο Τσίπρας αντέδρασε με μια αντίφαση. Πανηγύριζε μεν το ‘όχι’ αλλά το μεταχειρίστηκε σαν ‘ναι’. Μετά από νέες διαπραγματεύσεις υπέγραψε το σχέδιο περικοπών το οποίο ουδέποτε ήθελε. Μπορεί να κέρδισε τις επόμενες εκλογές, ωστόσο όταν οι Έλληνες άρχισαν να νιώθουντις σκληρές συνέπειες, το εξέλαβαν ως αθέτηση της υπόσχεσης κοινωνικής σωτηρίας και αυτό δεν τουτο συγχωρούν». 

 «[…] Το καλοκαίρι του 2018 ο Τσίπρας ανακοίνωνε με περηφάνια στο Ζάππειο ότι η Ελλάδα αποδεσμεύθηκε από το πρόγραμμα περικοπών και πως μπορεί να αποφασίζει και πάλι αυτόνομα για τον προϋπολογισμό της. Προχώρησε σε ιδιωτικοποιήσεις, αύξησε τη φορολογία της μεσαίας τάξης και πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα. Επίσης κατάφερε την επιστροφή της χώρας του στις χρηματαγορές, απελευθερώνοντάς την έτσι από τις έξωθεν παρεμβάσεις. Ωστόσο το τίμημα είναι πολύ υψηλό. Κατά τη διάρκεια των πολυετών προγραμμάτων περικοπών η Ελλάδα απώλεσε το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της, η μεσαία τάξη οδηγήθηκε σε φτωχοποίηση ενώ 500.000 νέοι κυρίως άνθρωποι εγκατέλειψαν τη χώρα. Γι΄ αυτό και δεν λειτουργεί πλέον η υπόσχεση κοινωνικής σωτηρίας του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι ο Τσίπρας την ανανεώνει στον προεκλογικό αγώνα. Πολλοί Έλληνες τού γυρίζουν την πλάτη. Οι μεν επειδή δεν τον πιστεύουν πλέον, οι δε επειδή δεν έχουν άλλες προσδοκίες». 

naftemporiki

οι φανοστάτες του Έρωτα και της Επανάστασης - του Αντρέα Κεσίδη.

οι φανοστάτες του Έρωτα και της Επανάστασης -
του Αντρέα Κεσίδη.

Έκτοτε τα κοινοβούλια νομοθετούν τον Έρωτα και τη Δικαιοσύνη

ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΣΚΩΦ, ΕΡΩΤΑΣ ΚΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

....σε εποχές δημοσίων διαλόγων, - θα μπορούσε να υποστηριχθεί -, ή γενικευμένων διαλεκτικών χαρακτηριστικών,- ότι επανακαθορίζεται η ενεργή στάση και το γνωσιακό πράττειν, ιδιότητες του πολιτικού σκέπτεσθαι που απορρέουν από την κοινωνική υπερβατολογία - [νομίζω σε κάτι τέτοιο ανήκουν και οι εκλογικές αναμετρήσεις που συνηθίσαμε]. 

Ένα πολιτικό διακύβευμα ή αφήγημα μπορεί να είναι διαποτισμένο στην θεωρητική διαλεκτική του Φίχτε [1794][1]- μια απλή υπόθεση εργασίας - από το αντιθετικό διώνυμο Εγώ / μη-Εγώ, της πραγματικότητας και της άρνησής της - εκ τούτου ''της σύνθεσης των αντιθέσεων στην έννοια του ορίου'' θεμέλιου της συνολικής του [Φίχτε] Επιστημολογίας. 

Το κοινωνικό υποκείμενο οφείλει να κατανοήσει το κατά βάση υπερβατολογικό σχήμα του αφετηριακού πρωταρχικού πολιτικού γεγονότος - αυτό καθίσταται τότε το συνειδησιακό Εγώ του Πραγματικού, η άρνηση του οποίου ως μη- Εγώ ορίζει την αφετηριακή επίσης έννοια του υπάρχειν σε μια νέα κατάσταση, ''το μη-Εγώ είναι ύπαρξη και μέσα σ' αυτό και μόνο μέσα σ' αυτό υπάρχει το Εγώ'' ως ύπαρξη εν δυνάμει ''ονειρική''[2].

Έχουμε ίσως ιστορικά μια από τις λίγες φορές όπου κοινοποιείται στο νοητικό η ταυτοσημία πολιτικού και φιλοσοφικού γίγνεσθαι αλλά και φυσικών προσώπων όπου φιλοσοφείν και πολιτικό πράττειν, συνυφαίνονται στενά με την αρχαία ελληνική σκέψη : το μη- Εγώ ορίζει λοιπόν το επιθυμητό ''άλλο'' ως προϊόνεξελικτικών πολιτικών τοπιογραφιών μέχρι την εξεγερτική διάθεση απέναντι στο σύστημα, την επαναστικότητα που ορίζεται στο αιώνιο διαλεκτικό σχήμα θέση-αντίθεση-σύνθεση, είτε θέση-άρνηση-άρνηση της άρνησης κατά την βασική φιχτιανή και μαρκουζική σκέψη - [προ]-σχήμα. Ο Φίχτε πριν τον Χέγκελ - στον οποίο με την αναγκαιότητα ''ρευστοποιούνται'' οι σκέψεις [3] και γίνονται έννοιες- πάρα πολύ κοντά - αν και αμέσως μετά τον Καντ, πάρα πολύ κοντά, λέω στο μαρξιστικό στοχασμό - στην κίνηση της ίδιας της έννοιας όπου το ρεύμα της μάς κάνει να ακολουθούμε όπως τα ψάρια την ευελιξία των προσφερόμενων συνθηκών, όπου τελικά συμπερασματολογούν ''ομού'' το Εγώ στη σχέση του με το ''ονειρικό'' μη-Εγώ, το Πραγματικό και η άρνησή του - το χρέος να υπερβούμε τη σχέση μας με το γύρω σαν πολιτική αναδημιουργία. 

Κάτω από αυτό το πλέγμα αναφορών η ανατροπή που μελέτησε με κοινωνικούς όρους ο Μαρξ ανήκει [sic] στο φιχτιανό μη Εγώ και θα μπορούσε να συζευχθεί σαν πρώτο θεωρητικό βήμα. Η αποδόμηση του μαρξιστικού μοντέλου κυρίως από τον Αλτουσέρ κάνει να επαναγράφονται τα φαινόμενα της εξέγερσης με μια ιδιαίτερη ''βιοποικιλότητα'' : Στο ''Εγκώμιο του εγκλήματος'' [4] ο Μάρξ αναφέρει πως ''το έγκλημα αποσύρει από την αγορά εργασίας ένα τμήμα του περιττού πληθυσμού, οπότε μειώνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των εργατών εμποδίζοντας ως ένα βαθμό, την πτώση του μισθού κάτω από το ελάχιστο όριο'' Στον καπιταλισμό δεν συμφέρει στην σημερινή του εκδοχή ο εγκλεισμός διότι ανεβαίνουν τα ελάχιστα όρια εργατικών απαιτήσεων όπως δεν συμφέρει και ο έρωτας που δεν αποκρυσταλλώνεται με σκοπό τον γάμο και τη σύναψη οικογενειακών δεσμών εν γένει. Ο Έρωτας και η Επανάσταση του Κωστή Μοσκώφ είναι η εναργής απειλητική ουτοπία οχι μόνο στο σύστημα αλλά και στον σοσιαλισμό - που ονειρεύτηκε αυτός και ο Μαγιακόφσκι - σαν απάντηση - σε ο,τι ζήσαμε είτε ζούμε. Έρωτας και Εξέγερση, μια Επανάσταση χωρίς γραφειοκρατίες και ψυχαναγκασμούς - θα κυνηγηθούν γιατί αντιστρατεύονται τις φυσικές εξισορροπήσεις που τροποποιούν ολόκληρη την προοπτκή των ''ωφέλιμων κλάδων απασχόλησης'' [5]

[Υ.Γ.] : ''Εν έτει 1997 ο Κωστής Μοσκώφ, πιστεύοντας ότι "τα όνειρα δεν πεθαίνουν" και ότι η Επανάσταση θα ξαναγεννηθεί με "άλλο πρόσωπο", "προφητεύει" την κοινωνία της μέλλουσας επανάστασης:

"Ως Σάρκα Ερωτα εκτείνεται η Παγκόσμια Επανάσταση. Οι νίκες γαλβανίζουν τους απανταχού λαούς. Λουφάζουν οι αστοί. Και οι μικροαστοί. Εκατό χρόνια μετά του "υπαρκτού". Αυτόν που οι απανταχού ανέραστοι είχαν υποσκάψει. Οι λαοί θεσμοθετούν τα χιλιόχρονα όνειρα. Έκτοτε τα κοινοβούλια νομοθετούν τον Έρωτα και τη Δικαιοσύνη. Και τους δύο και τρεις χιλιόχρονους καημούς τους. Το Δίκαιο παντρεύεται τον Ερωτα. Ο Χριστός προχωρά πάνω στη Γη υψώνοντας παντού την κόκκινη σημαία. Ο Ερωτας τώρα ολικός καταργεί το Θάνατο. Καταργεί τον Καιρό (...). Στα 2080 η Επανάσταση ολοκληρώθηκε στηριγμένη στην κίνηση των εγρήγορων μαζών, στον ενθουσιασμό που κινητοποιούσε ενάντια στο αδρανές φρόνημα τις συνειδήσεις (...). Η πορεία του Ανθρώπου - όπως γεννήθηκε μέσα από την Πράξη του και όπως δομήθηκε στο Λόγο του -ολοκληρώνεται. Ο Αλλος, το Αλλο, γίνεται Εμείς, κρατώντας πάντοτε το πρόσωπό του" [6]

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] HERBERT MARCUSE, Περί διαλεκτικής [τρία δοκίμια], επιμέλεια-μετάφραση-επίμετρο Κωνσταντίνος Ράντης, Αλεξάνδρεια, 2013

[2] ο.π.

[3] ο.π.

[4] KARL MARX, Εγκώμιο του εγκλήματος [Abschweifung], μτφρ. Τζένη Μαστοράκη, Άγρα, 1982 // η εν λόγω μπροσούρα αποτελεί σπάραγμα των εκδοτών [1860 - 1862] από το Das Kapital [τόμος IV]

[5] KARL MARX ο.π.

[6] Διαδίκτυο

η πόλη ναρκισσεύεται του φωτη μισοπουλου

proza

pour une pensée

qui est interrompu [a*]

...at times I felt the wooden life [1*]

SAMUEL BECKETT

...η Ζα Ζα Γκαμπόρ είναι 305 χρόνων

Το ξέρω

Γιατί μέτρησα

Τα δακτυλίδια της

ΤΡΟΥΜΑΝ ΚΑΠΟΤΕ [1α]

la main [*]

......πρέπει να φυλάξεις μια ολόκληρη μέρα αλλά δεν κλαίνε πια αθόρυβα κι απελπισμένα μόνο μιλούν ζωηρά και τα μάτια αστράφτουν μου ήρθε στο μυαλό μια παράγραφος από κάτι που είχα διαβάσει το έργο είναι ο δημιουργός από δω και πέρα η εικόνα αλλάζει ριζικά σταματά για να με κοιτάξει το πρόσωπό της δε μαρτυρούσε τίποτα απόγευμα στα μέσα του φθινοπώρου σπαταλημένο όπως το μονοπάτι μ' ένα άρωμα ηλιοκαμένο η άρνηση υποδηλώνει κάτι κρυφό έβγαζε το ψωμί της αλλά κατάφερε να ταπεινώσει τον εαυτό της μ' ένα ξαφνικό εμετό εκείνες οι ολοφάνερες διαφορές της μοίρας στέρεη βεβαιότητα σαν τελειωμένη ύπαρξη ήταν το λάθος πράγμα τελικά κάποτε η κυρία των παλιών καλών ημερών ανάμεσα σε δύο χτύπους  έφευγε κι ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα αποφεύγοντας κάθε άλλο θέμα που θα μπορούσε να παρεξηγηθεί ένα βράδυ μου λέει συνάντησα την απάνθρωπη οπτική πλευρά του πόθου αντιήρωες βγήκε κάποιος πνιχτός ήχος σαν να γεννιέται η αφηρημένη μορφή του αποχαιρετισμού φωσφόριζε απλά ένα απαλό φωτεινό λευκό χέρι σε μια από τις εξορίες του στην οποία αδυνατούσε να φανταστεί ποιες είναι οι λέξεις επικίνδυνο και τολμηρό κατόρθωμα η αναμονή παράγει δικό της ρυθμό το αίμα συνέχιζε να κυκλοφορεί ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ : .....περίπου μια ώρα αργότερα αναστενάζει βαριά κάθεται στην άκρη του κρεβατιού κλείνοντας τα μάτια Στοπ Και το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί βλέποντας αναρωτιέται πώς είναι το κορμί στη λάμψη περνούσαν τα χρόνια η επιτηδευμένη κίνηση που σκεπάζει τη σύσπαση της απελπισίας φανταστική υπέροχη θανατηφόρα Έρημος Παραδόξως μια φωτογραφία χωρίς κορνίζα ουρλιαχτά στεγνά μαγκωμένα σ' ένα θαμπό αμπαζούρ il y avait quelque chose de menaçant en silence [2]Η γυναικεία φωνή πάλεψε να σταθεί ήταν καλοκαίρι στην πολυκαιρισμένη παράγκα έγλειφε ένα δάκρυ που είχε κυλήσει στο μάγουλο όταν φυσάει εκείνος ο άνεμος σα να ζητάς αμοιβή για να ξεφύγει το πνιγμένο γέλιο η άμμος γυροφέρνει παντού αναπάντητες συγνώμες Δικαιοσύνη 

la tête [**] 

.......μπορεί να είναι η μυρωδιά της μούχλας χρήσιμη στα παρασκήνια όπου συμβαίνουν ανεπιθύμητα συναισθήματα και τα χτεσινά όνειρα ήταν τόσο δεμένα μεταξύ τους πέρα από το χρώμα και το χρόνο της βλάστησης που την άλλη μέρα βρήκα το επίπεδο άδειο στρώμα πάνω στο οποίο με κλειστά μάτια είχα δει κάθε είδους αναχώρηση κάποτε τ' αφήνουμε όλα να ζήσουμε σ' ένα κόσμο πιο γενναίο γεννιόμαστε βράδυ αλλά είναι η ίδια νύχτα έκανε με το χέρι νεύμα διαβεβαίωσης φυσικά αυτή η ιστορία δεν τέλειωνε εκεί η ομίχλη ή οι φτέρες του δάσους στέκονταν εμπόδιο παρακολουθούσα με υπνηλία τις διάφορες προσωπικές ελεγείες ΒΕΛΤΣΑΝΙΝΩΦ[3] : ...προσεύχομαι για σένα Νατάλια Βασίλιεβνα θέλω να ζήσεις αιώνια πάρε με ανάμεσα στα στήθη σου χωρίς να συντριβώ πετώντας ένα σπίρτο στην απεραντοσύνη του δωματίου και τον συγκλονισμένο κατακόρυφο χρόνο μου ή εαυτό μου θα έρθεις αν υπάρχεις με τα γνωστά στοιχειά στην αποβάθρα παλιές καλές μέρες που δεν γίνεται να ξανάρθουν προβάλλουν την αλχυμεία της ξοφλημένης εξέγερσης καλύτερα κρύψτε με δελεασμένος απ' τα ερείπια της Επανάστασης στους λιγοστούς δρόμους ανάμεσα στα οστά μου και όσους απέμειναν τρυφερά απαλά καθώς περνάει το δαχτυλίδι στο δάχτυλο μέρα μεσημέρι αγκομαχώντας μισοθαμμένος στο χιόνι ξεχασμένος τα χέρια του ενός στις τσέπες του άλλου με κλέβεις έλεγε αλλά εγώ έπαιζα μια λυπητερή κωμωδία για παιδιά με τα πιο μυστηριώδη αινίγματα παραμονή Χριστούγεννα έρχομαι με την διαβεβαίωση πως θα κατανοήσω την τελευταία σκηνοθετημένη απόδραση η αίθουσα έχει πολλά καθίσματα και περισσεύουν ποιο ήταν το κίνητρο της καταχώρησής μου ακόμα ξαπλωμένος στο μπαρ δεν ξέρω αν μου άξιζε καλύτερη μοίρα σ' ένα ξύλο σκαλίζουν την άκαμπτη ζωή μου οι νεκροπομποί οι αλλαγές απόγνωσης καταδεικνύουν εναλλακτικούς ήρωες το Κόμμα υποκρίνεται ανάγκες φαινόμαστε χρήσιμοι ύστερα από αιώνες ο Φιόντορ Μιχαήλοβιτς στα ίδια ρούχα μυρίζει θειάφι και σκουριά ενός ανάπηρου Δεκέμβρη 

sophisticated Lady [***]

........μα πιστεύω πως την ήξερε το ίδιο καλά όπως κι εγώ και οι φωνές από όπου κι αν έρχονται ξεδοντιασμένες μεσ' από τη χλόη σέρνονται χιλιόμετρα κατέβαινα κατά τα σπλάχνα της γης ίσαμε τη σκληρή φλούδα της μνήμης λέξεις που βγαίνουν από κούφιες κηρήθρες έφυγε χωρίς να χαιρετήσει ακουμπώντας στην ομπρέλα μου ικέτευσα ποτέ μου κανέναν ; πώς χάθηκα ; κάποιο όνειρο ή δεκάλογος που διάβασα κομμάτια παρασέρνομαι στον γκρεμό ή τη θάλασσα σε τι ωφελούσαν εκείνα τα βαθιά μάτια που καταρρέουν μέσα στη σύγχυση ή το μεγάλο αδειανό δωμάτιο με την ηχώ που έχει το δειλινό ή τ' απροσδόκητα πάλι φτερωτά δαχτυλίδια αυτές οι απατηλές χαρμολύπες αυτές αυτές αυτές χάρη σ' αυτές βρίσκω κάποιο σημάδι του αστρολάβου που έβλεπα να χάνεται μακριά οι επισκέψεις του ήταν σπάνιες το πρόσωπό του δεν άφηνε να ξεφύγει μυστικό ούτε μια πρόχειρη ανάσα σαν ασυνήθιστη ηρεμία σαν μια απόλυτη σύμπτωση που εξηγήθηκε παλιότερα με ανακρίβειες φορές φορές η ομίχλη μαραίνονταν από μαινόμενα στίφη ή το άδειο φεγγάρι σαν μητρικό σώμα ξεριζωμένο με τις άμορφες βούλες των αρπαχτικών δεν ήταν ούτε η Μαίρη Σάντσεζ καθώς γυρνούσε την πλάτη του ο Καπότε [4] the wooden life the wooden life φως κατάλευκο σε απόσταση αναπνοής ο χώρος είναι φωτιά που υπακούει τίποτα κατασκευασμένο ή τυχαίο υποκριτικά ήμουνα λοιπόν μονάχος με μια προμελετημένη αφοσίωση όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό σ' ένα ερείπιο ανεστραμμένο όπου δεν θα γεννιέται κανένας ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ : ......ποιος είναι αυτός ; Στοπ [παύση] ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ : .....εγώ ρωτάω Στοπ ΤΡΟΥΜΑΝ ΚΑΠΟΤΕ : .....Τα Τέσσερα Κουαρτέτα του Έλιοτ ή του Ε. Ε. Κάμμινγκς περιμένω ένα ζευγάρι κόκκινα χείλη σαν ποιητικό άσυλο και άφθογγα αγάλματα αρτιμελή στην ανθολογία της πόλης αυτές οι προφυλάξεις δονούν παρατραβηγμένες ήταν καλά να ταξιδεύαμε νύχτα [γελάει]..... Sa Za Gabor is / 305 years / I know / Why did I count / Her rings -/ Με άδεια μάτια στη θυμέλη από τέφρα / Γη και σποδός 

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[a*] πρόζα για μια σκέψη που διακόπτεται

[1*] ....κατά καιρούς αισθανόμουν την ξύλινη ζωή

[1α] ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ ΔΟΥΛΕΙΑ, εισαγωγή-μετάφραση Ρούμπη Θεοφανοπούλου, περ. η λέξη, τ.38, Οκτώβρης 84 [οι εννέα γάμοι της Ζα Ζα Γκαμπόρ / βλ. Διαδίκτυο]

[1β] ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ, Έφη Κουκουμπάνη-Πολυτίμου, Καστανιώτης 2010

[*] το χέρι

[2] υπήρχε κάτι απειλητικό στη σιωπή

[3] ο εραστής της Νατάλια Βασίλιεβνα, στον ΑΙΩΝΙΟ ΣΥΖΥΓΟ του Ντοστογιέφσκι [βλ. μτφρ. Γ. Καστανάκης, ARS BREVIS ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ 2008

[**] το κεφάλι

[***] σημαντικό jazz album του 1956 από τον Ben Webster -[εξεζητημένη, ''σοφιστικέ'']

[4] ηρωίδα στο διήγημα που αναφέρεται στη σημ. [1α]

[τα πρόσωπα]

[ΒΕΛΤΣΑΝΙΝΩΦ ή] Ο ΕΡΑΣΤΗΣ

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ

[ΤΡΟΥΜΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ή] Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ