Η άνευ προηγουμένου επιμονή του Τσίπρα να περάσει τα μνημόνια δικαίως τον καθιστούν στόχο.

Στόχος ο ίδιος ο Τσίπρας.

Η πλήρης μετάλλαξη του Αλέξη Τσίπρα σε υμνητή των μνημονίων και η άνευ προηγουμένου επιμονή του να περάσει τα μνημόνια δικαίως τον καθιστούν στόχο.

Ενώ οι αντιδράσεις τόσο ων βουλευτών όσο και της βάσης λαού και κόμματος, του δίνουν την δυνατότητα να υπαναχωρήσει, αυτός υποτάχθηκε και συμπορεύεται με τον Άδωνη.

Ανοικτή πλέον, χωρίς να κρατούνται ούτε οι κομματικοί και συντροφικοί τύποι, είναι η σύγκρουση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά και για την ίδια τη λειτουργία της κυβέρνησης. Η διάσπαση είναι πλέον πιο κοντά από ποτέ καθώς οι «ρουκέτες» που εξαπέλυσε χθες ο πρωθυπουργός κατά εκείνων που μιλούν για εναλλακτικά σενάρια, δεν έμεινε αναπάντητη από την Αριστερή Πλατφόρμα.

Με ένα άρθρο - φωτιά που υπογράφει ο Νίκος Πέρπερας, στοχοποιείται ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος κατηγορείται ότι δεν είχε και δεν έχει ο ίδιος εναλλακτικό σενάριο απέναντι στους δανειστές. Παράλληλα τον κατηγορούν για ξεκάθαρο συμβιβασμό προς τους ξένους καθώς δεν χρειάζεται πλέον να εκβιάζεται για να κάνει ότι του ζητούν, όπως αναφέρει το άρθρο.

Κάνει λόγο για σοβαρές ευθύνες του πρωθυπουργού για την πορεία της διαπραγμάτευσης και αναρωτιέται γιατί δεν εθνικοποιήθηκαν οι τράπεζες από την αρχή και να μην πληρωθούν οι δανειστές.

ΤΑΥΤΙΣΗ ΑΠΟΨΕΩΝ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Τέλος τονίζει ότι του προκαλεί θλίψη το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός αναπαράγει επιθέσεις σε βάρος μεγάλης μερίδας του κόμματος από μέσα που μέχρι πρότινος «σταύρωναν» τον κ. Τσίπρα.

Είναι πλέον φανερό ότι η συνύπαρξη της Αριστερής Πλατφόρμας με τον Αλέξη Τσίπρα και την ομάδα του είναι δύσκολη έως αδύνατη και η διάσπαση θα έρθει πιο κοντά απ' ότι κάποιοι περίμεναν. Πιο κοντά ίσως και από το συνέδριο που προανήγγειλε για τον Σεπτέμβριο ο πρωθυπουργός.

Το άρθρο του Νίκου Πέρπερα στο ISKRA.

Από το απόγευμα της Τρίτης, τα συστημικά μέσα ενημέρωσης πανηγυρίζουν, ύστερα από τη δήλωση του πρωθυπουργού σε συνεργάτες του, την οποία άφησαν να διαρρεύσει "κυβερνητικές πηγές". Κοινή ήταν η εκτίμηση των συστημικών μέσων, ότι με αυτή τη δήλωση ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε την οδό της "εκκαθάρισης" όσων διαφωνούν με το τρίτο Μνημόνιο, δηλαδή τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ελπίζουμε να διαψευστούν οι αντίπαλοί μας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, εγείρεται ένα τεράστιο πολιτικό ζήτημα. Ο πρωθυπουργός αναγνωρίζει, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι στις 12 Ιουλίου, ύστερα από πεντέμιση μήνες διαπραγμάτευσης, δεν είχε το παραμικρό εναλλακτικό σχέδιο απέναντι στην απόλυτη άρνηση των δανειστών. Ακόμη κι αν δεχόμασταν ότι δεν του προσέφερε τέτοιο σχέδιο η Αριστερή Πλατφόρμα- πράγμα που δεν ισχύει- σε τι θα ελάφρυνε κάτι τέτοιο τις δικές του ευθύνες και τις ευθύνες της διαπραγματευτικής ομάδας που ο ίδιος σχημάτισε;

Γιατί δεν προχώρησε από την πρώτη στιγμή σε εθνικοποίηση των τραπεζών, αναστολή πληρωμών ενόψει της διαπραγμάτευσης, αλλά επέμενε να πληρώνει κανονικά τους δανειστές, αφαιμάζοντας τα δημόσια ταμεία, χωρίς να παίρνει ούτε ένα ευρώ δανειακής βοήθειας- γεγονότα που μας οδήγησαν σε δεινότατη θέση στις 12 Ιουλίου;

Πότε ανακάλυψε αλήθεια ο πρωθυπουργός ότι δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση; Αν το ήξερε από την αρχή, γιατί δεν υπέγραφε μια πολύ ελαφρότερη συμφωνία το Φλεβάρη; Για ποιο λόγο μιλούσε μέχρι χθες για ακύρωση των Μνημονίων; Γιατί πήρε την απόφαση για το δημοψήφισμα;

Κι αν διακηρύσσει τώρα σε όλο τον κόσμο ότι δεν έχει καμία εναλλακτική λύση, τί σόι διαπραγμάτευση εννοεί να κάνει με την τρόικα για το τρίτο Μνημόνιο; Δεν καταλαβαίνει ότι αφοπλίζεται μόνος του, κι ότι μένει παντελώς ακάλυπτος στον οποιονδήποτε εκβιασμό; Εκτός κι αν δεν χρειάζεται καν να εκβιαστεί, πλέον, για να υπογράψει αυτά που θα του ζητηθούν.

Τέλος, μόνο θλίψη προκαλεί το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγει ατόφια τις απαράδεκτες επιθέσεις εναντίον μιας μεγάλης μερίδας του κόμματός του από την πλευρά των πιο επιθετικών, συστημικών μίντια. Εκείνων, δηλαδή, που μέχρι χθες "σταύρωναν" τον Αλέξη Τσίπρα και την παράταξή μας, ενώ σήμερα βρίσκονται ξαφνικά να του χτυπούν φιλικά την πλάτη.