ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΜΙΤΟ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ.

του Ματθαίου Ασλανίδη

Όταν ερμηνεύεις τα πολιτικά γεγονότα λανθασμένα και επιμένεις να παραμείνεις στην εξουσία, τότε ο μόνος δρόμος που απομένει είναι ο δρόμος της σκοπιμότητας και της εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων. 

Όταν μια πολιτική είναι λανθασμένη και μη αποδεκτή από το Λαό, τότε δεν προκηρύσσεις Εθνικές Εκλογές αναζητώντας ισχυρότερη πλειοψηφία μέσω ενός επιδοτούμενου πολιτικού συστήματος που μετατρέπει την Δημοκρατία σε φεουδαρχία.

Την ισχυρή πλειοψηφία την έδωσε αφειδώς ο ίδιος ο Λαός με το συντριπτικό ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος, διαμηνύοντας στο πολιτικό σύστημα την ανάγκη αναθεώρησης της πολιτικής του στην σχέση: Ελλάδα-Ευρώπη-Ευρωζώνη.

Το Δημοψήφισμα δεν είναι λογοπαίγνιο, ούτε εργαλείο διαπραγμάτευσης με ξένους. Είναι πολιτειακό γεγονός αδιαμφισβήτητο, που σφραγίζει πολιτικά την βούληση του Λαού και καταγράφεται ως έχει στην πολιτική ιστορία του έθνους.

Από συστάσεως του Ελληνικού κράτους έγιναν πέντε δημοψηφίσματα και είναι το μοναδικό που, άλλα είπε ο Λαός και άλλα έπραξε η κυβέρνηση διασύροντας την αξιοπρέπεια και το κύρος ενός υπερήφανου Λαού στη Διεθνή Κοινότητα.

Πρώτο δείγμα δυσαρμονίας Λαού και ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί κρατούμενο για την μετέπειτα πορεία.

Ακόμα πιο ελλιπής πολιτικά, η δικαιολογία της πράξης( υπογραφή συμφωνίας) με όρους οικονομίστικους. Δεν αφουγκράστηκαν την ψυχολογία του Λαού, ούτε αντελήφθησαν την πολιτική και ιστορική σημασία του ΟΧΙ.

Ένα ΟΧΙ που εκφράζει πάντοτε το ανυπότακτο των Ελλήνων και πηγάζει μέσα από το ένστικτό του για επιβίωση. Υπήρξαν μικροί για να καταλάβουν ότι στο δημοψήφισμα η ψήφος του Ελληνικού Λαού ήταν φορέας πολλών στοιχείων της Εθνικής του Παράδοσης που εκφράζει ως ένα βαθμό την ψυχοσύνθεσή του που ξεπερνά τα ταξικά ή κλαδικά συμφέροντά του.

Με δεδομένη τη βούληση του Λαού από τη μια και την άτεγκτη στάση των δανειστών από την άλλη, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ως ριζοσπαστική δύναμη της Αριστεράς όφειλε να προκηρύξει νέο Δημοψήφισμα αναδιατυπώνοντας το πολιτικό διακύβευμα σε: Εθνικό νόμισμα με χάραξη Εθνικής πολιτικής ή Ευρώ με εκτέλεση Ευρωπαϊκής εντολής. Παράλληλα να οργανώσει μία εκστρατεία ενημέρωσης αντικειμενική και αμερόληπτη, που όμοιά της δεν γνώρισε ποτέ ο Λαός, με επιστημονική τεκμηρίωση και ορθολογική ανάλυση των ωφελειών καθώς και των δυσκολιών της μιας ή της άλλης επιλογής, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.

Η επιλογή, αναφαίρετο δικαίωμα του Λαού. Έτσι λειτουργεί η Δημοκρατία. Κάθε άλλη πρακτική( γκάλοπ, σφυγμομέτρηση κ.λ.π.) αποτελεί δόλιο μύθευμα αυτής.

Όποια κυβέρνηση εκκαλείτο να υλοποιήσει την επιλογή του Λαού θα της ήταν εφικτό διότι θα είχε τον Λαό δίπλα της και όχι απέναντι. Το σενάριο αυτό εκτιμώ ότι θα μας απασχολήσει στο άμεσο μέλλον.

Όμως αυτή η ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ χάθηκε και λυπάμαι που το λέω, γιατί μαζί της χάθηκε και η ελπίδα του Λαού στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα που θα μπορούσε από Πρωθυπουργός του συμβιβασμού να ήταν ο ασυμβίβαστος ηγέτης ενός Λαού. Αντ' αυτής μπήκε στο λαβύρινθο της εξουσίας χωρίς το μίτο της Αριάδνης.

Θα κατηγορεί το διεφθαρμένο παλαιοκομματικό σύστημα, διατυμπανίζοντας ότι δεν συνεργάζεται με τα απολειφάδια του, τη στιγμή που θα αναγκάζεται να υιοθετεί τις πρακτικές του και να συνυπογράφει τις πολιτικές του. Αναπόφευκτα πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ από πολυτασικό κόμμα ιδεών θα γίνει πολυσυλλεκτικό κόμμα εξουσίας, που θα προσφέρει στέγη στα διάφορα περιφερόμενα μνημονιακά μορφώματα τύπου Θεοδωράκη, που θα αναζητούν την αντιπαροχή κάποιων προνομίων στα κενά που θα δημιουργεί η ιδεολογική ασάφεια της πολυσυλλεκτικότητάς του.

Όσο για το ΝεοΔημοκρτικό ΠΑΣΟΚ, επαξίως αποκτηθείσα επωνυμία αγαστής συνεργασίας ως συγκυβέρνησης των μνημονίων και της λιτότητας που υπόσχονται πολιτική σταθερότητα και ασφάλεια στον λαό, ενώ στην ουσία απευθύνονται στους οικείους επιχειρηματικούς κύκλους, κατάφεραν ως έμπειροι μύστες του πολιτικού παιγνίου να αλυσοδέσουν στο άρμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και μία δύναμη της "Αριστεράς",

Δώρο ανεκτίμητο στο σάπιο πολιτικό μας σύστημα που του εξασφαλίζει τα δύο πρόσωπα του δημοκρατικού τόξου δεξιά και αριστερά μαζί ξεπερνώντας ακόμα και τον Ιανό, μυθικός θεός με δύο πρόσωπα που εκπροσωπεί την αρχή των πάντων.     

Αποτέλεσμα: παρελθόν και παρών σε πολιτικούς χρόνους ταυτίστηκαν.

Εν όψει δε των Εθνικών Εκλογών στην άλλη πλευρά έχουμε: Την Λαϊκή Ενότητα, μια πολιτική δύναμη της Αριστεράς αντιμνημονιακή συνεπή στις δεσμεύσεις της με το Λαό, η οποία προσπαθεί βήμα-βήμα να διαμορφώσει την πολιτική της ραχοκοκαλιά χωρίς να έχει διευκρινήσει επαρκώς, τουλάχιστον μέχρι τώρα, τους Εθνικούς της στόχους.

Ένα Κ.Κ.Ε. που επιμένει στην ιδεολογική του φυλακή, που δεν σπάει το κέλυφός του να απελευθερώσει δυνάμεις και ιδέες ουμανιστικές προς όφελος της κοινωνίας την οποία βλέπει να συνθλίβεται, αφήνοντας πολλά ερωτηματικά για την στάση του και την στρατηγική του. Μια στάση εγωτική, κάτοχος της απόλυτης αλήθειας, εχθρικός σε κάθε άλλη προοδευτική δύναμη, κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας, απομονωμένος στην "πολιτική του καραντίνα" μη τυχόν και μολυνθεί η αγνότητα του εισαγόμενου οράματός του, τη στιγμή που ο δικός μας πολιτισμός στην Κλασσική του θεώρηση και σκέψη σοφότερα ιδεώδη έχει να υποδείξει.

Η Χρυσή Αυγή ως εθνικιστικό κίνημα θα παραμονεύει στη γωνία και θα περιμένει πότε θα σημάνει η σάλπιγγα για να παίξει τον προαποφασισμένο της ρόλο στην υπηρεσία του συστήματος αποκαλύπτοντας πλήρως το πραγματικό της πρόσωπο.

Αυτό είναι το εκλογικό τοπίο. Απογοήτευση, απαισιοδοξία, αδιέξοδο και κυρίως εκλογική σύγχυση του ψηφοφόρου. Μόνο ο Λαός μπορεί να αποτρέψει στις 20 του Σεπτέμβρη αυτό το αηδιαστικό πολιτικό σκηνικό που απεργάζεται τον εξανδραποδισμό του. Διαθέτει δυο ισχυρά όπλα που δεν τα χρωστάει σε κανέναν και κανένα μνημόνιο δεν μπορεί να του τα πάρει. Τη μνήμη του και την σοφή του κρίση. Να θυμηθεί όλα αυτά που του συνέβησαν, όλα τα ψέματα που του είπαν, όλα αυτά που βίωσε και βιώνει, να τα συνδυάσει ως γεγονότα και να εξάγει με καθαρή συνείδηση τα συμπεράσματά του.

Και είμαι βέβαιος ότι τότε ο κάθε ψηφοφόρος θα βρει τον δικό του τρόπο και θα αντισταθεί στην πολιτική του υποτέλεια!