Στην κάλπη εμείς και ο φόβος τους.

Ώρες πλέον μετράμε μέχρι να πάμε στην κάλπη και κραυγαλέα σιωπή επικράτησε όλες τις μέρες της προεκλογικής περιόδου.

γράφει η Έλλη.

Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν  την καλοκαιρινή περίοδο σίγουρα δεν αφήνουν απροβλημάτιστο κανέναν και αυτός είναι ένας από τους κυρίαρχους λόγους που είναι αδύνατον να προβλέψει κάποιος την συμπεριφορά του εκλογικού σώματος την 20η Σεπτεμβρίου.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι είναι ίσως η πρώτη φορά που ο λαός θα πάει να ψηφίσει χωρίς να πιστεύει απόλυτα αυτό που ψηφίζει, παράλληλα όμως θα πάει στην κάλπη ενημερωμένος όσο ποτέ άλλοτε.

Θα πάει ενημερωμένος γιατί πίστεψε ότι με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα επανέλθει η δημοκρατία στην Ελλάδα και ξαφνικά είδε να συμβαίνει ένα οικονομικό πραξικόπημα, το οποίο επικαλέστηκε σαν πρόφαση μία κατ' ευφημισμό αριστερή κυβέρνηση, για να καταργήσει έμπρακτα ένα δημοψήφισμα και να φέρει ένα μνημόνιο προϊόν ηγετών φασιστικής νοοτροπίας, που σαν μόνο στόχο έχει να εξαθλιώσει το λαό και να λεηλατηθεί ο ελληνικός πλούτος από παγιωμένα συμφέροντα ντόπια και ξένα.

Οι ψηφοφόροι γνωρίζουν ότι το ευρώ είναι πλέον εργαλείο όχι μόνο οικονομικής, αλλά και πολιτικής κυριαρχίας μιας ολιγαρχίας που κρύβεται πίσω από την Γερμανική κυβέρνηση και βάζει μπροστά την Μέρκελ να κάνει την βρώμικη δουλειά.

Οι ψηφοφόροι ζουν την μαζική ανεργία, την κοινωνική απόρριψη τις προσβολές που ασκούνται στη χώρα τους και σε αυτούς τους ίδιους από τα "διεθνή και ντόπια" παπαγαλάκια των μέσων ενημέρωσης και έρχονται στη μνήμη τους οι ιστορίες παππούδων για τον φασισμό που κυριάρχησε στην Ευρώπη την περίοδο του Χίτλερ.

Οι ψηφοφόροι γνωρίζουν πλέον ότι πίσω από το Ευρώ κρύβεται η φυλακή τους και ότι στην Ελλάδα εφαρμόζεται το δόγμα Μπρέζνιεφ περί περιορισμένης κυριαρχίας, το οποίο σκλάβωσε τους λαούς του ανατολικού μπλοκ και έφερε την "Άνοιξη της Πράγας" την οποία συνέτριψαν με τα τανκς οι σοβιετικοί, πράγμα που κατ' αναλογία επέτρεψε να συμβεί ο Αλέξης Τσίπρας και να συντριβεί η "Άνοιξη της Αθήνας"

Όλοι πλέον γνωρίζουν ότι αυτό το σύστημα πρέπει να σπάσει. Αυτή η Ευρώπη πρέπει να σπάσει και κανένας πλέον δεν δικαιούται να κωφεύει η ακόμα χειρότερα να δίνει ψήφο ανοχής σε μία κυβέρνηση που την εκφράζουν πέντε κόμματα που δημιουργήθηκαν ακριβώς για να παραπλανήσουν και να υφαρπάξουν την ψήφο του λαού.

Απαιτείται αγώνας γιατί η μάχη δεν θα γίνει για τα έγχρωμα χαρτάκια που λέγονται Ευρώ αλλά η μάχη θα γίνει για την Δημοκρατία.

Η ολιγαρχία που κρύβεται πίσω από κυβερνήσεις που την εκπροσωπούν δεν θα ενδώσει στο αίτημα των πολιτών για δημοκρατία και δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν κτηνωδία για να τερματίσουν την αντίσταση των λαών.

Δεν είμαστε μόνοι αλλά είναι όλοι οι λαοί της Ευρώπης μαζί μας. Μας κοιτάνε και ελπίζουν ότι από εδώ μπορεί να ξεκινήσει και πάλι η ελπίδα.

Ένοιωσαν και αυτοί όπως και εμείς την προδοσία της πρακτορευμένης αριστεράς της αυλής Τσίπρα, πράγμα που έπρεπε να μην μας βρει στον ύπνο γιατί οι μέθοδοί τους είναι γνωστοί και οι Τσίπρες έχουν ρόλο στην ιστορία.

Αλλά από εμάς εξαρτάται και οφείλουμε να αποκαταστήσουμε την αλήθεια, να διορθώσουμε το λάθος μας και να το δείξουμε με όλη μας τη δύναμη στην κάλπη, νικώντας τον φόβο που σπέρνουν, ανατρέποντας αυτούς και τα σχέδιά τους.

Τούς παραπάνω προβληματισμούς και τον αγώνα για δημοκρατία στην Ευρώπη, για μία Ευρώπη των λαών καθώς και την πρόθεσή τους να αγωνιστούν για πανανθρώπινες αξίες, εξέφρασαν με κείμενό που υπογράφουν από κοινού οι:

Όσκαρ Λαφοντέν: Ιδρυτής του Die Linke, πρώην υπουργός οικονομικών της Γερμανίας.

Στέφανο Φασίνα: Βουλευτής του Ιταλικού Κοινοβουλίου, πρώην αναπληρωτής υπουργός οικονομικών της Ιταλίας.

Ζαν Λουκ Μελανσόν: Ευρωβουλευτής, συνιδρυτής του Αριστερού Κόμματος στη Γαλλία και η Ζωή Κωνσταντοπούλου με τον Γιάννη Βαρουφάκη.

Μέρος του κειμένου αυτού  δανείστηκα ελπίζοντας ότι με λίγες γραμμές θα αποτυπώσω τον προβληματισμό όλων μας προκειμένου να πάμε στην κάλπη χωρίς να ξεχάσουμε ότι το ΟΧΙ δεν πέθανε, αλλά τώρα θ δείξει την δύναμή του.