ο Γιάνης Βαρουφάκης υποστήριξε την "στοχαστικότητα" μαθηματικών μοντέλων της Θεωρίας των πιθανοτήτων, κι έδωσε ανάγλυφη τη λογική ενός καπιταλισμού του καζίνο..

...καπιταλιστική κρίση και ελληνικό πρόβλημα.... Νομίζω πως οφείλουμε να εντάξουμε το ελληνικό ζήτημα χρέους μέσα στην γενική κρίση του καπιταλιστικού κόσμου, όπως διαμορφώθηκε. Τα τελευταία 20-25 χρόνια οι μηχανισμοί αυτο-ύπαρξης του κεφαλαίου έχουν διαμορφώσει τακτικές και πρώτα στρατηγικές, ασυδοσίας: αυτό κυρίως οφείλεται στην έλλειψη κανόνων κυκλοφορίας και δεσμεύσεων.

Η παγκοσμίωση έχει τα χαρακτηριστικά μιας αχαλίνωτης επιθετικότητας και φυσικά αδυνατεί να βάλει φραγμούς γιατί από τη μια το πολιτικό προσωπικό έγινε προσωπικό των εταιρειών έστω και σε περιμετρικό επίπεδο κι από την άλλη το τραπεζικό κατεστημένο χάρισε κέρδη πέρα από το plusvalore- υπεραξία- που κατά κανόνα παράγει η κλασική αντίληψη και πράξη του παραγόμενου προϊόντος.

Έτσι η αναφορά για τη διαφθορά στα επιχώρια ζητήματα χρέους, πρέπει να οριστεί σαν βασική υποστρώση που αποτελείται από τον οικογενειοκρατικό κοινοβουλευτισμό και το εξαρτημένο ντόπιο τραπεζικό κατεστημένο από τακτικές της γενικευμένης λογικής του καζίνο [swaps, π.χ..]. Απλά όλοι αυτοί υπήρξαν και ευνοήθηκαν από την ανηθικότητα του φιλελεύθερου προσωπείου του σημερινού συστήματος.

Η διαφθορά είναι το σύμπτωμα των κυρίαρχων στρωμάτων μέσα σ' αυτό το "παγκόσμιο παίγνιο", που όχι άστοχα ο Γιάνης Βαρουφάκης υποστήριξε την "στοχαστικότητα" μαθηματικών μοντέλων της Θεωρίας των πιθανοτήτων, κι έδωσε ανάγλυφη τη λογική ενός καπιταλισμού του καζίνο.. Άλλωστε αυτός είναι ο κύριος λόγος που έγινε αντιπαθής στους κύκλους αυτούς, - επειδή αποκάλυπτε ότι η εξουσία κάνει μπίζνες με τον πιο προκλητικό και επαίσχυντο τρόπο.

Το γεγονός ότι το κεφάλαιο έγινε από μόνο του χρηματοπιστωτικό ουσιώδες του κέρδους, σημαίνει ότι απομακρύνθηκε και απομακρύνεται διαρκώς από έναν κλασσικότροπο οραματισμό που είχαμε γι' αυτό,- είμαστε πιο κοντά στη λενινιστική θεώρηση του τραπεζικού επιθετισμού και λιγότερο κοντά στην μαρξιστική αντίληψη της υπεραξίας της παραγωγικής διαδικασίας -όσο τα κέρδη δεν θα επενδύονται εκ νέου τόσο μεγαλύτερο θα είναι το τζογάρισμα σε παγκόσμιο επίπεδο, τόσο άλλες μορφές σε μπίζνες, όπως ο πόλεμος, θα εμφανίζονται και τόσο πιο γρήγορα μεγάλες ανθρώπινες ομάδες θα μεταναστεύουν, σαν υπόλοιπα ενός κεφαλαίου που δεν επενδύθηκε.- αφού αυτό αφορά ευθέως την ανεργία. ως μη ύπαρξη επενδυτικών κεφαλαίων.

Φυσικά οι πολιτικοί θα λένε ψέμματα, γιατί εάν έλεγαν αλήθεια θα έπρεπε να οραματίζονται τη διαχείριση προς ένα καθεστώς κανόνων συμπεριφοράς του κεφαλαίου- επειδή η κρίση ακριβώς δεν οδηγεί κατ' ευθείαν .....στο σοσιαλισμό.

Είναι η δυνατότητα, όχι η βεβαιότητα ενός τέλους..... Η αντοχή του συστήματος μένει να δούμε ποιά θα είναι, ποιό θα είναι το νέο αίμα που θα πληρώσει ο πλανήτης. ...Με ποιο τρόπο θα ξανα-υπάρξει ισορροπία....Οι νέες τεχνολογίες που μεταφέρουν το χρήμα από τη μια γωνιά στην άλλη παγκόσμια, όπως και την γνώση ήταν η αφορμή και πρώτη αιτία δεινών...Ο άνθρωπος μπορεί να αυτοκαταστραφεί.
Ανδρέας Κεσίδης.