ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ: ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΟΥΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.

Για τα γεγονότα στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής και τον ρόλο της Τουρκίας, μιλά ο μεγάλος διανοούμενος του 21ου αιώνα και καυτηριάζει την πολιτική και τον τρόπο που οι ΗΠΑ προσπαθούν να επιβάλουν την κυριαρχία τους στον κόσμο.

Ο Νόαμ Τσόμσκι ήταν ξεκάθαρος σχετικά με την Τουρκία. "Οι ΗΠΑ δεν θέλουν τη δημοκρατία στην Τουρκία" ενώ αγκαλιάζουν τους δικτάτορες της Σ. Αραβίας και τα πετρέλαιά τους.

Μιλώντας για την συντηρητική Ευρώπη και την σχέση με την Τουρκία, επέκρινε την στάση της Ε.Ε απέναντι στην Τουρκία λέγοντας ότι όσο και να φαίνονται καλύτερες οι συνθήκες προσέγγισης ΕΕ-Τουρκίας, κάθε φορά θα τίθενται νέοι φραγμοί.

Μίλησε για τις εντυπωσιακές αλλαγές που έγιναν στην Τουρκία και για την φρικτή περίοδο της δεκαετίας του 1990 όπου η κυβέρνηση είχε εμπλακεί σε μαζικές θηριωδίες στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας, χαρακτηρίζοντας εκείνη την περίοδο "φρικτή"

Χαρακτήρισε την περίοδο μέχρι το 2005 μία περίοδο όπου τα πράγματα βελτιωνόταν σημαντικά και υπήρχαν ενδείξεις ότι η Τουρκία θα μπορούσε να αποτελέσει μία γέφυρα μεταξύ ανατολής και δύσης, αλλά τότε τα πράγματα αντιστράφηκαν και το κράτος άρχισε να γίνεται αυταρχικό ειδικά σε σχέση με ότι αφορά τους Κούρδους.

Την σημερινή πολιτική της Τουρκικής κυβέρνησης την χαρακτήρισε επιζήμια για το λαό της. Επέκρινε την στάση της του Ερντογάν στο θέμα των Κούρδων οι οποίοι, όπως είπε, δίνουν νόμιμο αγώνα για θεμελιώδη δικαιώματα, ενώ παράλληλα χαρακτήρισε ζημιογόνο την στάση της Τουρκίας στο θέμα της Συρίας.

Συνεχίζοντας ο Νόαμ Τσόμσκι, αφού αποσυνέδεσε τελείως τα δρώμενα στην Τουρκία, από τα γεγονότα της Αραβικής άνοιξης, απέδωσε την αλλαγή στάσης της Τουρκίας, στις αυταρχικές τάσεις του Ερντογάν και "είσοδο" του ισλάμ στην πολιτική, πράγμα που βρήκε υποστηρικτές και ικανοποίησε το αίσθημα μεγάλου μέρους της λαϊκής βάσης των αγροτικών περιοχών της χώρας.

Αναφερόμενος σε δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς και συγγραφείς της Τουρκίας, ο Ν. Τσόμσκι είπε ότι επιτέλεσαν στο ακέραιο τον ρόλο τους καθώς, όχι μόνο διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στα εγκλήματα του κράτους, αλλά προέβησαν σε θαρραλέες ενέργειες πολιτικής ανυπακοής και υπέστησαν τις συνέπειες των πράξεών τους. "Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά" είπε και συνέχισε καυτηριάζοντας την στάση των διανοουμένων του δυτικού κόσμου οι οποίοι θα πρέπει να διδαχθούν από την Τουρκία.

Στην Δύση, ανάλογη στάση βλέπεις μόνο στο περιθώριο, ενώ στην Τουρκία βλέπεις την διανόηση να είναι με το λαό και να αναλαμβάνει τον ρόλο που της αναλογεί. 

Στην Δύση παρά του ότι πολύ ευκολότερο να γίνει, εντούτοις οι "βολεμένοι" κοιτούν μόνο τους εαυτούς τους και "κρύβονται" από το λαό.  Αυτό είναι δραματικό και αυτό είναι ο πλούτος της Τουρκίας που "δίνουν" οι προνομιούχοι στη Δύση.

Συνεχίζοντας την ομιλία του είπε ότι "υπάρχουν χώρες που παράγουν πρόσφυγες" και σαν τέτοιες ανέφερε τις ΗΠΑ και την Βρετανία οι οποίες με την εισβολή στο Ιράκ και ότι έπραξαν στην περιοχή, υποκίνησαν τον θρησκευτικό φανατισμό και την θρησκευτική σύγκρουση με κίνδυνο να καταστραφεί ολόκληρη η περιοχή.

Το ίδιο έγινε και με την Λιβύη. Εκεί τα προβλήματα θα μπορούσαν να διευθετηθούν χωρίς σοβαρές διαταραχές, αλλά ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία, παραβιάζοντας το ψήφισμα του ΟΗΕ δημιούργησαν τρομακτικές συνθήκες στην περιοχή από όπου υπήρξε μία τεράστια ροή όπλων στην Δυτική Αφρική και την Εγγύς Ανατολή,

"Οι χώρες που έχουν μεγαλύτερη σημασία για τις ΗΠΑ είναι οι δικτάτορες του πετρελαίου".

Η Αραβική άνοιξη, έδειξε την θέληση των ανθρώπων να ελευθερωθούν από τις ποιο καταπιεστικές κυβερνήσεις στον κόσμο, παρά την προσπάθεια που κατέβαλε ο λαός, ΗΠΑ και Βρετανία υποστήριζαν τον δικτάτορα Μπουμπάρακ στην Αίγυπτο μέχρι την τελευταία στιγμή και στη συνέχεια υποστήριξαν ένα βάναυσο στρατιωτικό πραξικόπημα. Έτσι γράφτηκαν οι ποιο σκοτεινές μέρες στην ιστορία της Αιγύπτου.

Σε ανάλογο ύφος μίλησε και για τους Δικτάτορες της Σαουδικής Αραβίας όπου οι άνθρωποι στο Ριάντ και το Μπαχρέιν δεν μπορούσαν να περπατήσουν στους δρόμους και να εκφράσουν την αντίθεσή τους με το καθεστώς γιατί απλά όλα θα πνίγονταν στο αίμα.

Ο μεγάλος διανοητής ήταν καυστικός για τις ΗΠΑ και τις χώρες του Δυτικού κόσμου, οι οποίες δημιουργούν κρίσεις και πολέμους για το συμφέρον μιας μικρής οικονομικής ολιγαρχίας η οποία "διορίζει" πολιτικούς της αρεσκείας της και αυτό δεν είναι δημοκρατία. 

Ο ρόλος της αποικιοκρατίας συνεχίζεται.