Δεν υπάρχουν success
stories στην Ευρωζώνη και αυτό γιατί το μέτρο της επιτυχίας είναι η νομισματική
ένωση και όχι η πολιτική, που αντικατοπτρίζει τα θέλω των πολιτών, ανά την
Ευρώπη.
Η Πορτογαλία, παρότι ολοκλήρωσε με επιτυχία, κατά τους πιστωτές της το πρόγραμμα του μνημονίου, υποφέρει ακόμη από τα μέτρα λιτότητας και την φτωχοποίηση του λαού της.
Ένα ακόμη παράδειγμα , που αποσαφηνίζει, ότι χωρίς κοινωνικές μεταρρυθμίσεις κανένα μνημόνιο δεν πρόκειται να έχει αποτελεσματικότητα.
Η χώρα εξακολουθεί, παρά την ολοκλήρωση του μνημονίου, να έχει συνολικό χρέος της τάξης του 370% του ΑΕΠ (δημόσιο και ιδιωτικό), ανεργία στο 17% και οξύτατο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας.
Η ΕΚΤ, από την άλλη μεριά, σε μια προσπάθεια διατήρησης της δανεισματικής σχέσης της χώρας, γλυκαίνει το χάπι με αλχημείες που εμφανίζουν την χώρα να έχει ανέβει το βάθρο της οικονομικής ευημερίας.
Οι διαθέσεις αυτές έγιναν αντιληπτές όμως από το πορτογαλικό λαό, που ανέτρεψε τη μέχρι τώρα πολιτική κατάσταση, η οποία διαφαινόταν να στέκει στο πολιτικό στερέωμα ασθμαίνοντας. Αυτό δεν αφορούσε μόνο όμως τον κεντροδεξιό συνασπισμό του Pedro Passos Coelho, που από το 2011 διαχειρίστηκε το πορτογαλικό μνημόνιο, αλλά και τους αντιπολιτευόμενους Σοσιαλιστές, που παρότι προηγούνταν στις δημοσκοπήσεις κατάφεραν στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου να καταταγούν δεύτεροι.
Έτσι η παράταξη του Coelho κατακτά μεν την πρώτη θέση στις εκλογές, αλλά χωρίς αυτοδυναμία. Πάρα ταύτα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Anibal Cavaco Silva, προς έκπληξη όλων, επιχειρεί μέγα συνταγματικό λάθος και δίνει μετεκλογικά την εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης εκ νέου στον Coehlo.
Η πρωτοφανής ευρωπαική τρομοκρατία, στηρίχθηκε επάνω στα επιχειρήματα ότι :στα 40 χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, καμία κυβέρνηση της Πορτογαλίας δεν βασίσθηκε στη στήριξη αντιευρωπαϊκών δυνάμεων, που να τάσσονται κατά της Συνθήκης της Λισαβώνας, του Δημοσιονομικού Συμφώνου και του Συμφώνου Σταθερότητας και να επιθυμούν να καταλύσουν την νομισματική ένωση και το ΝΑΤΟ. Άρα οι αριστερές δυνάμεις (μπλόκο της Αριστεράς και συμμαχία Κομμουνιστών-Πρασίνων), που έφθασαν στο 18%, κατά τον Πορτογάλο πρόεδρο ασκούσαν ιδεολογικά, καθαρά αντιευρωπαική πολιτική, ενώ οι σοσιαλιστές υιοθετώντας πια αντιμνημονιακή πολιτική, διέρχονταν σε αμφιλεγόμενα πολιτικά μονοπάτια σχετικά με την Ευρωπαική Ένωση. Κατά συνέπεια, θα έπρεπε να σιγάσουν και να μην αποκτήσουν την δυνατότητα να σχηματίσουν Κυβέρνηση.
Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα ισχυρό μέτωπο των Σοσιαλιστών με τα δύο κόμματα της Αριστεράς, το οποίο προκάλεσε ως κοινοβουλευτική πλειοψηφία, την πτώση της κυβέρνησης Coelho.
Και επειδή το πορτογαλικό Σύνταγμα δεν επιτρέπει τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών πριν την παρέλευση έξι μηνών από την ανάδειξη νέου Κοινοβουλίου ή την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Cavaco Silva, του οποίου η θητεία ως Προέδρου της Δημοκρατίας, λήγει τον Ιανουάριο 2016, δεν έχει παρά να αναθέσει την εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης στον ηγέτη των Σοσιαλιστών Antonio Costa, καθώς ο σχηματισμός υπηρεσιακής κυβέρνησης δεν μπορεί να εγκρίνει ούτε προυπολογισμό και θα βάλει την χώρα σε νέες περιπέτειες.
Διαφαίνεται, ότι και τα δύο κόμματα της αριστεράς, τα οποία είναι εντελώς ενάντια στην Ευρωζώνη, θα στηρίξουν τους σοσιαλιστές, προκειμένου για το σχηματισμό κυβέρνησης που θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο.
Στόχος τους είναι η δημοσιονομική σταθεροποίηση της χώρας, αλλά και η μείωση του χρέους, μέσα από διαδικασίες όμως που δεν θα τραυματίζουν τον κοινωνικό της ιστό. Και αυτό αφορά μισθούς, συντάξεις, ιδιωτικοποιήσεις.
Μερικά από τα 70 μέτρα συμφωνίας ανάμεσα στο Σοσιαλιστικό και Κομμουνιστικό Κόμμα, τους Πράσινους και το Μπλόκο της Αριστεράς, είναι: επιστροφή του 35ωρου στο δημόσιο, αύξηση μισθών και συντάξεων, επαναφορά εθνικών αργιών, ακύρωση της ιδιωτικοποίησης του νερού εκτιμώντας ότι η πρόσβαση στο νερό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα, ενίσχυση δημόσιας Υγείας και Παιδείας, αύξηση κατώτερου μισθού στα 600 ευρώ έως το 2019.
Προβλέπεται ότι από τη 1η Ιανουαρίου 2016 θα ξεκινήσει η αναπροσαρμογή των συντάξεων, με βάση το κόστος ζωής, με στόχο να μη χαθεί η ονομαστική αξία της σύνταξης, θα επαναφερθούν οι ρυθμίσεις που αφορούν τις αποχωρήσεις προσωπικού από το δημόσιο τομέα, θα αναπροσαρμοσθούν οι εισφορές για τη Κοινωνική Ασφάλιση με στόχο τη διατήρηση των εισοδημάτων των εργαζομένων με αποδοχές έως 600 ευρώ, ενώ προβλέπεται επίσης σταδιακή άνοδος του κατώτερου μισθού στα 600 ευρώ έως το 2019.
Σε ότι αφορά την άμεση και έμμεση φορολογία η συμφωνία προβλέπει τη κατάργηση των προηγούμενων διατάξεων που επιβάρυναν τις οικογένειες με παιδιά και την αντικατάστασή τους με μέτρα στήριξης της οικογένειας, όπως η μείωση της φορολόγησης για το κάθε παιδί, ρήτρα για τη διασφάλιση μικρής αύξησης έως 75 ευρώ για φορολόγηση κατοικίας με μικρή αξία, απαγόρευση κατασχέσεων οικογενειακής κατοικίας και αναστολή κατασχέσεων για τις υπόλοιπες οικογενειακές κατοικίες, αναπροσαρμογή των δυσανάλογων προστίμων για χρέη στο δημόσιο και κυρίως για αδυναμία καταβολής φορολογικών υποχρεώσεων φυσικών προσώπων και υιοθέτηση νέων μέτρων για τη αντιμετώπιση της υποβολής πλαστών φορολογικών στοιχείων, εξορθολογισμός των πληρωμών για τους φόρους και τη Κοινωνική Ασφάλεια, μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 13%, κίνητρα για τη στήριξη της παραγωγής των επιχειρήσεων στην περιφέρεια και τη κατανομή της απασχόλησης, φορολογικά κίνητρα για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις κοινωνικά τιμολόγια κυρίως στην ηλεκτρική ενέργεια για άτομα και οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα.
Προβλέπεται επίσης η ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων και κυρίως του τομέα των μεταφορών της Λισσαβόνας και του Πόρτο, η ακύρωση των συγχωνεύσεων ανάμεσα στις εταιρείες ύδατος και της ιδιωτικοποίησης της εταιρείας διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας.
Τα μέτρα αναφέρονται με σαφήνεια στην ανάπτυξη της οικονομίας, με απαραίτητη βάση την κοινωνική ανάπτυξη και την επαναφορά της χώρας σε ρυθμούς που θα ενισχύουν το λαό της και όχι το ευρώ.
Την ίδια στιγμή οι εκλογές στην Ισπανία στις 20 Δεκεμβρίου, καθώς και το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών στην Ιταλία, αν οι βουλευτές δεν καταφέρουν να εκλέξουν νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα αναδείξουν κυβερνητικούς σχηματισμούς με σαφή αναφορά στον ευρωσκεπτικισμό, καθώς οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι η πλειοψηφία των πολιτών τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, κατά των μνημονίων και κατά του ευρώ.
Έτσι μετά την δημιουργία του δεξιού μπλοκ στην Πολωνία και την Ουγγαρία, θα έχουμε ένα σοσιαλαριστερό μπλοκ δυνάμεων στην νότια Ευρώπη που θα αμφισβητεί την πολιτική της Νομισματικής Ένωσης.
Το καρτέλ του Ευρώ θα αρχίσει να υποχωρεί εμπρός στην πίεση των κοινωνικών δυνάμεων και τότε θα αποκαλυφθούν τα πραγματικά κίνητρα ενοποίησης των λαών της Ευρώπης , που δεν είναι άλλα από τον οικονομικό και πολιτικό τους έλεγχο, από δυνάμεις που ενδεχομένως να μην ανήκουν ούτε καν στο ευρωπαικό στρατόπεδο.
Η Πορτογαλία, παρότι ολοκλήρωσε με επιτυχία, κατά τους πιστωτές της το πρόγραμμα του μνημονίου, υποφέρει ακόμη από τα μέτρα λιτότητας και την φτωχοποίηση του λαού της.
Ένα ακόμη παράδειγμα , που αποσαφηνίζει, ότι χωρίς κοινωνικές μεταρρυθμίσεις κανένα μνημόνιο δεν πρόκειται να έχει αποτελεσματικότητα.
Η χώρα εξακολουθεί, παρά την ολοκλήρωση του μνημονίου, να έχει συνολικό χρέος της τάξης του 370% του ΑΕΠ (δημόσιο και ιδιωτικό), ανεργία στο 17% και οξύτατο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας.
Η ΕΚΤ, από την άλλη μεριά, σε μια προσπάθεια διατήρησης της δανεισματικής σχέσης της χώρας, γλυκαίνει το χάπι με αλχημείες που εμφανίζουν την χώρα να έχει ανέβει το βάθρο της οικονομικής ευημερίας.
Οι διαθέσεις αυτές έγιναν αντιληπτές όμως από το πορτογαλικό λαό, που ανέτρεψε τη μέχρι τώρα πολιτική κατάσταση, η οποία διαφαινόταν να στέκει στο πολιτικό στερέωμα ασθμαίνοντας. Αυτό δεν αφορούσε μόνο όμως τον κεντροδεξιό συνασπισμό του Pedro Passos Coelho, που από το 2011 διαχειρίστηκε το πορτογαλικό μνημόνιο, αλλά και τους αντιπολιτευόμενους Σοσιαλιστές, που παρότι προηγούνταν στις δημοσκοπήσεις κατάφεραν στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου να καταταγούν δεύτεροι.
Έτσι η παράταξη του Coelho κατακτά μεν την πρώτη θέση στις εκλογές, αλλά χωρίς αυτοδυναμία. Πάρα ταύτα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Anibal Cavaco Silva, προς έκπληξη όλων, επιχειρεί μέγα συνταγματικό λάθος και δίνει μετεκλογικά την εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης εκ νέου στον Coehlo.
Η πρωτοφανής ευρωπαική τρομοκρατία, στηρίχθηκε επάνω στα επιχειρήματα ότι :στα 40 χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, καμία κυβέρνηση της Πορτογαλίας δεν βασίσθηκε στη στήριξη αντιευρωπαϊκών δυνάμεων, που να τάσσονται κατά της Συνθήκης της Λισαβώνας, του Δημοσιονομικού Συμφώνου και του Συμφώνου Σταθερότητας και να επιθυμούν να καταλύσουν την νομισματική ένωση και το ΝΑΤΟ. Άρα οι αριστερές δυνάμεις (μπλόκο της Αριστεράς και συμμαχία Κομμουνιστών-Πρασίνων), που έφθασαν στο 18%, κατά τον Πορτογάλο πρόεδρο ασκούσαν ιδεολογικά, καθαρά αντιευρωπαική πολιτική, ενώ οι σοσιαλιστές υιοθετώντας πια αντιμνημονιακή πολιτική, διέρχονταν σε αμφιλεγόμενα πολιτικά μονοπάτια σχετικά με την Ευρωπαική Ένωση. Κατά συνέπεια, θα έπρεπε να σιγάσουν και να μην αποκτήσουν την δυνατότητα να σχηματίσουν Κυβέρνηση.
Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα ισχυρό μέτωπο των Σοσιαλιστών με τα δύο κόμματα της Αριστεράς, το οποίο προκάλεσε ως κοινοβουλευτική πλειοψηφία, την πτώση της κυβέρνησης Coelho.
Και επειδή το πορτογαλικό Σύνταγμα δεν επιτρέπει τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών πριν την παρέλευση έξι μηνών από την ανάδειξη νέου Κοινοβουλίου ή την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Cavaco Silva, του οποίου η θητεία ως Προέδρου της Δημοκρατίας, λήγει τον Ιανουάριο 2016, δεν έχει παρά να αναθέσει την εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης στον ηγέτη των Σοσιαλιστών Antonio Costa, καθώς ο σχηματισμός υπηρεσιακής κυβέρνησης δεν μπορεί να εγκρίνει ούτε προυπολογισμό και θα βάλει την χώρα σε νέες περιπέτειες.
Διαφαίνεται, ότι και τα δύο κόμματα της αριστεράς, τα οποία είναι εντελώς ενάντια στην Ευρωζώνη, θα στηρίξουν τους σοσιαλιστές, προκειμένου για το σχηματισμό κυβέρνησης που θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο.
Στόχος τους είναι η δημοσιονομική σταθεροποίηση της χώρας, αλλά και η μείωση του χρέους, μέσα από διαδικασίες όμως που δεν θα τραυματίζουν τον κοινωνικό της ιστό. Και αυτό αφορά μισθούς, συντάξεις, ιδιωτικοποιήσεις.
Μερικά από τα 70 μέτρα συμφωνίας ανάμεσα στο Σοσιαλιστικό και Κομμουνιστικό Κόμμα, τους Πράσινους και το Μπλόκο της Αριστεράς, είναι: επιστροφή του 35ωρου στο δημόσιο, αύξηση μισθών και συντάξεων, επαναφορά εθνικών αργιών, ακύρωση της ιδιωτικοποίησης του νερού εκτιμώντας ότι η πρόσβαση στο νερό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα, ενίσχυση δημόσιας Υγείας και Παιδείας, αύξηση κατώτερου μισθού στα 600 ευρώ έως το 2019.
Προβλέπεται ότι από τη 1η Ιανουαρίου 2016 θα ξεκινήσει η αναπροσαρμογή των συντάξεων, με βάση το κόστος ζωής, με στόχο να μη χαθεί η ονομαστική αξία της σύνταξης, θα επαναφερθούν οι ρυθμίσεις που αφορούν τις αποχωρήσεις προσωπικού από το δημόσιο τομέα, θα αναπροσαρμοσθούν οι εισφορές για τη Κοινωνική Ασφάλιση με στόχο τη διατήρηση των εισοδημάτων των εργαζομένων με αποδοχές έως 600 ευρώ, ενώ προβλέπεται επίσης σταδιακή άνοδος του κατώτερου μισθού στα 600 ευρώ έως το 2019.
Σε ότι αφορά την άμεση και έμμεση φορολογία η συμφωνία προβλέπει τη κατάργηση των προηγούμενων διατάξεων που επιβάρυναν τις οικογένειες με παιδιά και την αντικατάστασή τους με μέτρα στήριξης της οικογένειας, όπως η μείωση της φορολόγησης για το κάθε παιδί, ρήτρα για τη διασφάλιση μικρής αύξησης έως 75 ευρώ για φορολόγηση κατοικίας με μικρή αξία, απαγόρευση κατασχέσεων οικογενειακής κατοικίας και αναστολή κατασχέσεων για τις υπόλοιπες οικογενειακές κατοικίες, αναπροσαρμογή των δυσανάλογων προστίμων για χρέη στο δημόσιο και κυρίως για αδυναμία καταβολής φορολογικών υποχρεώσεων φυσικών προσώπων και υιοθέτηση νέων μέτρων για τη αντιμετώπιση της υποβολής πλαστών φορολογικών στοιχείων, εξορθολογισμός των πληρωμών για τους φόρους και τη Κοινωνική Ασφάλεια, μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 13%, κίνητρα για τη στήριξη της παραγωγής των επιχειρήσεων στην περιφέρεια και τη κατανομή της απασχόλησης, φορολογικά κίνητρα για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις κοινωνικά τιμολόγια κυρίως στην ηλεκτρική ενέργεια για άτομα και οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα.
Προβλέπεται επίσης η ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων και κυρίως του τομέα των μεταφορών της Λισσαβόνας και του Πόρτο, η ακύρωση των συγχωνεύσεων ανάμεσα στις εταιρείες ύδατος και της ιδιωτικοποίησης της εταιρείας διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας.
Τα μέτρα αναφέρονται με σαφήνεια στην ανάπτυξη της οικονομίας, με απαραίτητη βάση την κοινωνική ανάπτυξη και την επαναφορά της χώρας σε ρυθμούς που θα ενισχύουν το λαό της και όχι το ευρώ.
Την ίδια στιγμή οι εκλογές στην Ισπανία στις 20 Δεκεμβρίου, καθώς και το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών στην Ιταλία, αν οι βουλευτές δεν καταφέρουν να εκλέξουν νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα αναδείξουν κυβερνητικούς σχηματισμούς με σαφή αναφορά στον ευρωσκεπτικισμό, καθώς οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι η πλειοψηφία των πολιτών τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, κατά των μνημονίων και κατά του ευρώ.
Έτσι μετά την δημιουργία του δεξιού μπλοκ στην Πολωνία και την Ουγγαρία, θα έχουμε ένα σοσιαλαριστερό μπλοκ δυνάμεων στην νότια Ευρώπη που θα αμφισβητεί την πολιτική της Νομισματικής Ένωσης.
Το καρτέλ του Ευρώ θα αρχίσει να υποχωρεί εμπρός στην πίεση των κοινωνικών δυνάμεων και τότε θα αποκαλυφθούν τα πραγματικά κίνητρα ενοποίησης των λαών της Ευρώπης , που δεν είναι άλλα από τον οικονομικό και πολιτικό τους έλεγχο, από δυνάμεις που ενδεχομένως να μην ανήκουν ούτε καν στο ευρωπαικό στρατόπεδο.
Γράφει η Παναγιώτα Μπλέτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου